Lesson 15: Animismo

Si Miri ay isang maliit na bata sa isang village sa Papua New Guinea. Kaunti lamang ang kanyang mga laruan ngunit kung minsan ay pinaglalaruan niya ang bungo ng kanyang lolo. Itinatago ang bungo sa kanilang bahay bilang paraan ng pagrespeto sa kanilang mga ninuno at gayun din upang itaboy ang masasamang espiritu.

Sama-samang basahin nang malakas ang Awit 147. Pasulatin ang bawat mag-aaral ng isang parapo na nagbubuod sa talata na ito ng kasulatan. Ano ang sinasabi ng talata na ito tungkol sa pakikilahok ng Dios sa sanlibutan? Pasulatin ang bawat mag-aaral ng listahan ng mga pahayag. Bilang isang grupo, talakayin ang inyong isinulat.

Introduksiyon sa Animismo

[1]Ang Animismo ay hindi isang bukod na relihiyon, kundi isang klase ng relihiyon. Ito ay tipikal sa mga primitibong kultura, at ito ang relihiyon ng karamihan sa mga primitibong lipunan, laluna bago sila naapektuhan ng kaugnayan sa mundo sa labas.

Ang animismo ay hindi laging isang relihiyon na bukod sa ibang relihiyon. Maraming tao na tinatawag ang kanilang sarili na Hindu, Buddhist, sumasamba sa Voodoo, o Katolikong Romano ay nabubuhay ayon sa maraming paniniwala ng animismo. Maraming tao sa relihiyong New Age ang nag-aral ng mga ginagawa ng animismo upang humanap ng mga paraan upang makipag-ugnayan sa supernatural.

Ang animismo sa pangkalahatan ay walang Kasulatang may awtoridad at walang nakasulat na doktrina.

Naniniwala ang mga animist na ang mga elemento ng kalikasan sa kanilang buong kapaligiran ay may kaluluwa. Kabilang dito ang mga hayop, mga puno, mga bundok at mga ilog. Naniniwala sila na dapat kilalanin at makipag-ugnayan sa mga kaluluwang ito upang magtagumpay sa pagkalap ng pagkain, pagtatayo ng bahay at pananatiling malusog.[2]

[3]Naniniwala rin ang mga animists sa mga espiritu na hindi kinakailangang nakakabit sa isang materyal na katawan o lokasyon. Maaari rin silang maniwala na ang mga espiritu ng kanilang mga ninuno ay kasangkot sa mundo at sa kanilang mga buhay.

► Ano ang mga pagkakatulad ng Animismo at iba pang relihiyon na napag-aralan na natin?

Hindi itinuturing ng animismo ang mga tao na hiwalay sa mundo, kundi bahagi nito, na walang espesyal na kalagayan.[4]

Maaaring hindi tawagin ng mga animists ang kanilang mga paniniwala bilang isang relihiyon. Ang animismo lamang ang reyalidad para sa kanila. Gumagawa ang mga animist ng mga kaugalian ng paggamit ng espesyal na mga salita, bagay o pagkilos na naglalayong makipag-ugnayan sa mga espiritu. Ang mga pamamaraan ay iba’t-iba sa iba’t-ibang lipunan. Ang mga kaugalian ay inaasahanag tutulong sa kanila upang umiwas sa mga nakapipinsalang espiritu, at posible na makakuha ng mabubuting pagtugon mula sa mga ito. Maaaring magdala ang isang tao ng isang bagay na itinuturing na mayroong kapangyarihan (tulad ng anting-anting o talisman). Madalas, hindi kayang ipaliwanag ng isang animist kung bakit isinasagawa ang isang custom o kaugalian.[5]

Maaaring maniwala ang animist na mayroong mga paraan upang ang isang tao ay makakuha ng kapangyarihan mula sa isang bagay o isang tao.[6]

Naniniwala sila na ang isang tao ay dapat maging maingat na hindi maapektuhan ng makasasamang kapangyarihan mula sa partikular na mga bagay o lugar.

Karamihan sa mga ginagawa na tinatawag na pamahiin ay nagmula sa mga konsepto ng animist. Ang isang pamahiin ay ang ideya na dapat sumunod ang isang tao sa mga tiyak na gawain dahil sa partikular na bagay o aksyon o lugar na may taglay na espirituwal na kapangyarihan. Hindi mapamahiin ang mga Kristiyano, kahit alam nila na tunay ang masasamang espiritu o espirituwal na nilikha na may kapangyarihan, dahil nagtitiwala sila sa pinakamakapangyarihang kapangyarihan ng Dios.

►Bakit sinasabi sa atin ng Biblia na huwag tayong gagamit ng mga bagay na may bahagi sa pamahiin?

Naniniwala ang mga Animist na ang mundo ay puno ng espirituwal na panganib,[7] at dapat silang maging maingat upang hindi makagalit ng anumang espiritu sa kalikasan o ng kanilang mga ninuno. Ginagabayan ang kanilang buhay ng nananatiling takot.[8] Kung minsan iniisip ng mga tao na ang mga primitibong mga lipunan ay masaya at walang inaalala hanggang sa dumating ang mga misyonero na may organisadong relihiyon, nguni’t iyon ay hindi totoo. Ang mga primitibong mga tao na hindi nagtataglay ng ebanghelyo ay namumuhay sa pagkaalipin sa takot sa mga espiritu. Dumarating ang ebanghelyo bilang isang magandang mensahe ng pagliligtas. Natututuhan nila na maaari silang maglingkod sa isang Dios na nagmamahal sa kanila at hindi nila kailangang matakot sa mga espiritu.

Ang isang animist na grupo ay maaaring magkaroon ng isang propesyunal na “witch doctor” na kanilang kinikilala na siyang eksperto sa pakikipag-ugnayan sa mga bagay patungkol sa mga espiritu.

Maaaring maniwala ang mga animist sa isang supremong Dios na manlilikha, ngunit hindi nila iniisisip na maaari siyang makausap. Iniisip nila na kailangang sa mga espiritu sa kanilang paligid sila dapat makipag-ugnayan upang magkaroon ng mga resulta sa kanilang buhay. Ang pagtatangka na makipag-ugnayan sa mga espiritu ay madalas na nag-aakay sa mga animist upang makipag-ugnayan sa mga demonyo o masasamang espiritu.

Ngayon, bumalik at sama-samang basahin ang mga footnotes para sa buong seksiyon sa Animismo. Dapat hanapin ng lahat ng mag-aaral ang mga reperensiyang talata sa Kasulatan at magsalit-salit sa pagbasa nito para sa grupo.

Maraming animist ang naniniwala na sa pinakamakapangyarihang Dios, ngunit hindi naniniwala na makakalapit sila sa kanya o kaya’y interesado siya sa kanila. Ang ebanghelyo ang nagsasabi sa kanila na mahal sila ng Dios at ipinahayag nito ang kanyang pag-ibig sa pamamagitan ng pagsusugo kay Hesus.

[1]Maraming animists ang nag-iisip na nagkasala sila sa Dios. Ipinapaliwanag ng ebanghelyo na handa ang Dios na patawarin ang ating mga kasalanan upang tayo ay makalapit at magkaroon ng relasyon sa kanya.

Namumuhay sa pagkatakot sa mga espiritu ang mga animists. Maaari natin silang bigyan ng katiyakan na kung makikilala nila ang Dios, mapapasailalim sila sa kanyang proteksiyon at makikipag-ugnayan sa kanya sa halip na sa mga espiritu.

Si Hato ay isang pinuno ng isang tribo sa Papua New Guinea. Namuhay siya sa takot sa mga espiritu at sa mga ninuno. Ang mga baranggay ay madalas na nakikipaglaban sa isa’t-isa. Isang misyonero ang nanirahan sa kanilang baranggay. Nakita ni Hato kung paano nagtiwala sa Dios ang misyonero sa panahon ng isang krisis nang ang mga anak nito ay nasa panganib. Nagdesisyon si Hato na maglingkod sa Dios sa halip na sa mga espiritu.

Ngayon muling basahin ang Awit 147. Ang bawat mag-aaral ay dapat sumulat ng isang parapo na nagpapaliwanag sa mensahe ng talata na ito para sa isang animist. Hayaang ibahagi ng ilang mag-aaral ang kanilang isinulat.

Tandaang humanap ng pagkakataon na maipahayag ang ebanghelyo sa isang nagmula sa grupong pangrelihiyon na ito. Humanda na ibahagi sa iyong mga kamag-aral ang tungkol sa iyong pakikipag-usap. Isulat ang iyong 2-pahinang ulat at isumite iyon sa tagapanguna sa inyong klase.