Lesson 3: მახარებლობის აქტუალობა

► შეიძლება ადამიანი გადარჩეს სახარების მოსმენის გარეშე? აუცილებელია მახარებლობა?

წმიდა წერილში ვხვდებით მათ მაგალითებს, ვისთანაც ღვთის მადლმა მიაღწია, ისრაელთან და ეკლესიასთან კონტაქტის გარეშე. იობი პატიოსანი და ბოროტებას განრიდებული იყო, ჯერ კიდევ მოსეს დაბადებამდე და სანამ წმიდა წერილი დაიწერებოდა. ბალაამი ღმერთთან ურთიერთობაში იყო და ცნობილი იყო, როგორც ნათელმხილველი, რომელიც იღებდა ღვთისგან გამოცხადებებს ტრანსში შესვლის გარეშე. აბიმელექი იმაზე სამართლიანად მოიქცა, ვიდრე აბრაამი, მას შემდეგ, რაც აბრაამმა იფიქრა: „რა თქმა უნდა, ღვთის შიში აქ არ ექნებათ.” რომაელთა 1:21-32 აღწერს წარმართებს, რომლებიც გარყვნილ მდგომარეობაში იყვნენ; ეს იმიტომ კი არ იყო, რომ მათ არასოდეს ცოდნიათ ღმერთის შესახებ, არამედ იმიტომ, რომ უარყვეს ის, რაც იცოდნენ.[1]

„საიდუმლო უფლისა მისი მოშიშებისთვისაა და თავის აღთქმას აუწყებს მათ” (ფსალმუნის 24:14). აღთქმა არის ღმერთის ადამიანთან ურთიერთობის პირობა, რომელიც მოითხოვს მადლის მინიჭებას, რადგან ყველამ შესცოდა. თუ ადამიანი სრულად სცემს თაყვანს ღმერთს, ღმერთი უჩვენებს გზას მასთან ურთიერთობის დასამყარებლად.

ბიბლია ამბობს, არ არსებობს ხსნა სხვა სახელში, იესოს გარდა (საქმეების 4:12). თუმცა, ძველ აღთქმაში გადარჩენილმა ადამიანებმა არ იცოდნენ იესოს სახელი. მათ ირწმუნეს ღმერთის აღთქმა გამოსყიდვისა და პატიების შესახებ და მან ეს უზრუნველყო იესოს მეშვეობით. ანალოგიურად, ადამიანებს, რომლებსაც ჯერ კიდევ არ სმენიათ იესოს სახელი, შეუძლიათ ენდონ ღმერთის მიერ ხსნას, რომელსაც ის უზრუნველყოფს იესოს მეშვეობით.

მაშ, რას ნიშნავს, რომ ხსნა სხვა არც ერთ სახელში არ არის? ეს ნიშნავს, რომ არ არსებობს ხსნის ალტერნატიული საშუალება. ადამიანს არ შეუძლია გადარჩენა გამოსყიდვის სხვა გეგმით. ეს ასევე ნიშნავს, რომ ადამიანმა, რომელმაც იცის იესოს შესახებ, არ უნდა უარყოს ის, რადგან მისი უარყოფა ნიშნავს ხსნაზე უარის თქმას ან გადარჩენის სხვა საშუალების ძიებას.

იესომ თქვა: „ვინც შეასრულებს მის ნებას, შეიცნობს მოძღვრებას.” ეს არის დაპირება, რომ თუ ადამიანი გულწრფელად ეძებს ღმერთს, ღმერთი ეტყვის მას, რაც უნდა იცოდეს. „იყო სინათლე ჭეშმარიტი, რომელიც გაუნათებს ქვეყნიერებაზე მომსვლელ ყოველ ადამიანს” (იოანეს 1:9). სულიწმიდას მოაქვს იესოს სინათლე მათთვისაც კი, ვისაც არ სმენია მის შესახებ.

ბევრმა ადამიანმა მიიღო ხილვები ან სხვა განსაკუთრებული გამოცხადება, რამაც ისინი ღმერთთან მიიყვანა მანამდე, სანამ ისინი მოისმენდნენ სახარებას წარგზავნილი ადამიანებისგან. მაგალითად, თანამედროვე დროში ბევრი მუსლიმი მოექცა, ღვთისგან გზავნილის მიღების შემდეგ.

► გსმენიათ ვინმეს შესახებ, ვინც მიიღო ღვთისგან განსაკუთრებული გზავნილი, სახარების გააზრებამდე?

[2]ასე რომ, ჩვენ ვხედავთ, რომ შესაძლებელია ადამიანმა იპოვოს ღმერთი და გადარჩეს კიდეც, წარგზავნილ ადამიანთა მხრიდან სახარების მოსმენის გარეშე. მიუხედავად ამისა, ბიბლია აღწერს სახარებას, როგორც გზავნილს, რომლის მოსმენაც სასწრაფოდ ესაჭიროება ყველას.

რომაელთა მიმართ მიწერილი წერილი აღწერს სახარების გადაუდებლობას. მოციქულმა თქვა, რომ სახარება არის, „ღმერთის ძალაა იგი, ყოველი მორწმუნის გადასარჩენად” (რომაელთა 1:16). მან თქვა, რომ ვალდებულია ყველას წინაშე, რომ სახარება მიუტანოს (რომაელთა 1:14). ის ამტკიცებს ჭეშმარიტებას, რომ ჩვენ გამართლებულები ვართ ღმერთის წინაშე მხოლოდ იმით, რომ გვწამს მისი აღთქმის, პატიების შესახებ (რომაელთა 3:26, რომაელთა 5:1).

შემდეგ ჩნდება გადაუდებლობის გრძნობა. მან თქვა: „როგორ ირწმუნონ, ვის შესახებაც არ სმენიათ? როგორ მოისმინონ მქადაგებლის გარეშე?” (რომაელთა 10:14). მან თქვა: „რწმენა - მოსმენისაგან, ხოლო მოსმენა - ქრისტეს სიტყვისაგან” (რომაელთა 10:17). ღმერთი იყენებს სახარებას, მსმენელებში გადამრჩენი რწმენის შესაქმნელად. სახარების ქადაგება არის ღვთის ჩვეულებრივი მეთოდი ცოდვილთა გადასარჩენად.

თუ მათი ხსნა შესაძლებელია წარგზავნილი ადამიანის გარეშე, რატომ არის ეს წარგზავნილი ასე მნიშვნელოვანი?

მისიონერმა სტივ ჰიტმა ამ კითხვაზე (რატომაა საჭირო მისიონერები?) ასე უპასუხა:

მარტივი პასუხი არის ის, რომ ადამიანებმა, როდესაც იხილეს სინათლე, უარყვეს იგი. იოანეს 1:9 გვამცნობს, რომ იესო არის „სინათლე ჭეშმარიტი, რომელიც გაუნათებს ყოველ ადამიანს.” მაგრამ იმავე თავში ვკითხულობთ ამ შემზარავ სიტყვებს: „სინათლე ბნელში ანათებს და ბნელმა ვერ მოიცვა იგი;” (იოანეს 1:5). ან, უფრო სწორად ვერ ჩაეჭიდა სინათლეს მის დასასაკუთრებლად. პავლე აცხადებს, რომ ცხადია მათთვის, რაც შეიძლება იცოდნენ ღმერთზე, რადგან ღმერთმა განუცხადა მათ (რომაელთა 1:19-20). და რომ ადამიანებმა „შეიცნეს ღმერთი და არ ადიდეს, როგორც ღმერთი” (რომაელთა 1:21). იოანე ასე აფასებს ვითარებას: „მსჯავრი კი ის არის, რომ სინათლე მოვიდა წუთისოფელში და სინათლეზე მეტად ბნელი შეიყვარეს ადამიანებმა” (იოანეს 3:19). ადამიანის გარყვნილ გულს სიბნელე ურჩევნია. მათი მატყუარობისა და სასოწარკვეთილი უზნეობის გამო, ცოდვილი გული ღმერთს შორდება.

ამიტომ, მისიონერებმა კვლავ უნდა აიღონ სინათლე! მეორე შანსის მომნიჭებელი ღმერთი აგზავნის თავის ელჩებს სახარების ცეცხლოვანი ჩირაღდნით, „წყვდიადიდან სინათლისკენ მოსაქცევად” (საქმეების 26:18).

როდესაც იესომ გაგზავნა მოწაფეები სახარების საქადაგებლად, მან თქვა, რომ თუ ქალაქი არ მიიღებდა მათ ცნობას, ქალაქიდან გასვლისას, ფეხიდან მტვერი უნდა ჩამოებერტყათ. მან თქვა, რომ მტვერი იქნებოდა მოწმობა მათ წინააღმდეგ სამსჯავროს დღეს. მტვერი მათი ფეხსაცმლიდან იქნებოდა იმის დასტური, რომ სახარების მაცნე მათ ქალაქში იმყოფებოდა. ისინი, ვინც უარყოფენ სახარებას, უფრო უარეს სამსჯავროს მიიღებენ, ვიდრე ისინი, ვისაც არასოდეს მოუსმენიათ ის. იესომ თქვა, რომ ისინი უფრო მკაცრად განიკითხებოდნენ, ვიდრე სოდომელები. ეს იმას გვეუბნება, რომ სახარებას დიდი უპირატესობა მოაქვს მათთვის, ვინც მას ისმენს (მარკოზის 6:11).

პასტორმა ერიკ ჰიმელიკმა უპასუხა კითხვას, რატომ არის საჭირო მისიონერები? ამ განმარტებით:

ჩვენ ვგზავნით მისიონერებს, რადგან სახარების უწყება ყველაზე საუკეთესოდ, ურთიერთობების საშუალებით ვრცელდება. სახარებისეული ჭეშმარიტება არ არის უპიროვნო ფაქტების ერთობლიობა ღმერთის ან რელიგიური მრწამსის შესახებ, რომელიც შესამოწმებელია; იგი განსახიერებულია იესო ქრისტეს პიროვნებაში. მისიონერები ქრისტეს, მისი გზავნილისა და შერიგების მსახურების ელჩები არიან (2 კორინთელთა 5:20).

მისიონერები საჭიროა, რადგან სახარების ცნობის პირდაპირი, ახლობლური გადმოცემის გარეშე, ადამიანების უმეტესობა დაიკარგება. ჩვენ არ გვინდა დავიჯეროთ, რომ ადამიანები იკარგებიან ჩვენი უმოქმედობის გამო, მაგრამ რომაელთა 10:13-15 ნათლად ამბობს: „როგორ მოისმინონ მქადაგებლის გარეშე?” სამწუხარო სიმართლე ის არის, რომ ისინი ვერ მოისმენენ. მისიონერების გაგზავნა და მხარდაჭერა აუცილებელია. იმის იმედი, რომ ღმერთი შეასრულებს ჩვენს ნაცვლად იმ საქმეს, რომლისკენაც მან ჩვენ მოგვიწოდა, გამოსავალი არ არის. ღმერთმა მოგვცა დიდი დავალება; და ვისაც ბევრი ეძლევა, ბევრი მოეთხოვება. ჩვენ ვაგზავნით მისიონერებს ღვთის მადლის საპასუხოდ და რწმენით, რომ ღმერთი მუშაობს თავის სამყაროში და მიიზიდავს ხალხს თავის დიდ გულთან.

[1] სახარება არის ეფექტური საშუალება, რომელიც ღმერთმა შექმნა დაკარგულთა გადასარჩენად. ის არის „ღვთის ძალა გადასარჩენად.” კიდევ ერთხელ განვიხილოთ ეს კითხვა: თუ ადამიანი შეიძლება გადარჩეს სახარების მოსმენის გარეშე, რატომ უნდა გავგზავნოთ მისიონერები? განვიხილოთ მსგავსი კითხვები. თუ ჩემი ლოცვის გარეშე შეიძლება ადამიანის გადარჩენა, რატომ უნდა ვილოცო მისთვის? თუ ადამიანი შეიძლება გადარჩეს სახარების ერთზე მეტჯერ მოსმენის გარეშე, რატომ უნდა ვაცნობოთ მას კიდევ ერთხელ? თუ ეკლესიის გარეშე შეიძლება ადამიანის გადარჩენა, რატომ უნდა გვქონდეს ეკლესიები? აშკარა პასუხია: „დიახ, მისი გადარჩენა შესაძლებელია, მაგრამ ეს გაცილებით ნაკლებად სავარაუდოა.” ეს ის საშუალებებია, რომლებიც ღმერთმა ადამიანების გადასარჩენად შექმნა.

ღვთის სიტყვა არის ინსტრუმენტი, რომელსაც სულიწმიდა იყენებს ცოდვილების ღმერთთან მოსაყვანად. ბიბლია კი ამბობს, რომ ადამიანები ხელახლა იშვებან ღვთის სიტყვით (1 პეტრეს 1:23, 25).

მისიონერები თითქმის ვერავის პოულობენ, ვინც გადარჩა სახარების მოსმენის გარეშე. ის ფაქტი, რომ ღმერთი გადაარჩენს გულწრფელ ადამიანს სახარების გარეშე, ცხადყოფს მის სამართლიანობას, მაგრამ არ ამართლებს ჩვენს უგულებელყოფას ჩვეულებრივი საშუალებების მიმართ, რომლებიც მან შექმნა. ზოგადად, ვინც არ ისმენს სახარებას, დაიკარგება. „ვაი მე, თუ არ ვახარებ” (1 კორინთელთა 9:16).

► წაიკითხეთ მათეს 9:35—38.

იესოს დიდი თანაგრძნობა ჰქონდა ხალხის საჭიროებების მიმართ. ის ქადაგებდა და კურნავდა.

იესო უფრო მეტად ზრუნავდა ადამიანების სულიერ საჭიროებებზე. მას სურდა, რომ ისინი გადარჩენილიყვნენ და შეეცნოთ ღმერთი. ამ მონაკვეთში ვკითხულობთ, რომ იესო უყურებდა ხალხის ბრბოს და გრძნობდა ძლიერ თანაგრძნობას მათდამი, მათი სულიერი საჭიროებების გამო. მან დაინახა, რომ ისინი მწყემსის გარეშე დარჩენილი ცხვრებივით იყვნენ. მან ასევე შეადარა მსახურება მოსავლის აღების სამუშაოებს და გული ტკიოდა, რომ ცოტა მუშა იყო.

იესომ თავის მოწაფეებს ლოცვა სთხოვა. მან უთხრა მათ, ელოცათ, რომ ღმერთმა მუშები გამოგზავნოს სამკალში.

► რატომ უთხრა იესომ მოწაფეებს, რომ ამაზე ელოცათ? რა თქმა უნდა, ღმერთს სურს ამის გაკეთება, ჩვენ ამაზე ვილოცებთ თუ არა, ხომ ასეა?

როდესაც ჩვენ ვლოცულობთ, რომ ღმერთმა გამოგზავნოს მუშაკები, ჩვენ ვლოცულობთ ღვთის ნების შესაბამისად. ამის გამო ჩვენ ვიცით, რომ ღმერთი უპასუხებს ჩვენს ლოცვას.

არსებობს კიდევ ერთი მიზეზი, რის გამოც მორწმუნეებმა უნდა ილოცონ ამაზე. იესოს სურდა, რომ მის მოწაფეებს გაეზიარებინათ მისი თანაგრძნობა და მონაწილეობა მიეღოთ სახარების გავრცელების საქმეში. თუ ისინი ხშირად ილოცებდნენ ამ ლოცვას, დაიწყებდნენ ძლიერ ზრუნვას მკაზე. მათ სურთ მონაწილეობა მიიღონ სამუშაოში და დაარწმუნონ სხვებიც.

ჩვენ უნდა გვინდოდეს ვიზრუნოთ იმავეზე, რაზეც იესო ზრუნავდა. ჩვენ უნდა ვილოცოთ იგივე ლოცვით, რაც იესომ მოწაფეებს მისცა, რათა მას იგივე შედეგი ჰქონდეს ჩვენზე.

მისიონერთა ჯგუფი წავიდა საქადაგებლად ციხეში. ათასობით პატიმარი იყო და მათი უმეტესობა მკვლელები და ტერორისტები იყვნენ. მისიონერები ქადაგებდნენ ბაქნიდან, რომელიც ღია ცის ქვეშ იყო განთავსებული. ბაქნის ირგვლივ შეიარაღებული ბადრაგები იყვნენ განთავსებულები მათ დასაცავად. სახარების ქადაგების დასასრულს, მქადაგებელმა იკითხა, თუ სურდა რომელიმე პატიმარს წინ გამოსვლა, ახალი აღთქმის მისაღებად. ოცდაათი კაცი გამოვიდა წინ.

რამდენიმე კვირის შემდეგ მისიონერები კვლავ მივიდნენ ციხეში. მსახურების დაწყებამდე, ზედამხედველმა უთხრა მათ, რომ ოცდაათივე კაცი, ვინც ახალი აღთქმა აიღო, სხვა პატიმრებმა მოკლეს. მისიონერებმა კვლავ იქადაგეს სახარება და დასასრულს კვლავ შესთავაზეს ახალი აღთქმის მიცემა ყველას, ვინც წინ გამოვიდოდა. სამასი კაცი გამოვიდა წინ. მათ იცოდნენ, რომ ოცდაათი კაცი მოკვდა სახარების მიღების გამო, მაგრამ რადგან სახარება მათთვის ღირებული იყო, მზად იყვნენ თავიანთი სიცოცხლე საფრთხეში ჩაეგდოთ. მათ გააცნობიერეს იმ გზავნილის მნიშვნელობა, რაც მოისმინეს.

1. დაწერეთ რამდენიმე წინადადება ამ ორ კითხვაზე პასუხის გასაცემად. არის თუ არა გადარჩენის შესაძლებლობა ადამიანისთვის, რომელსაც არასოდეს მოუსმენია სახარება? რატომ უნდა გავგზავნოთ მისიონერები და მახარებლები?

2. წაიკითხეთ იონას წიგნი. ყურადღება მიაქციეთ სახარების მაცნეს უკიდურეს აუცილებლობას. რა აწუხებდა ღმერთს ამ ამბავში? რა აწუხებდა იონას? დაწერეთ 1-2 გვერდი, თქვენი დაკვირვების შესახებ.