Lesson 14: ბავშვებისთვის მსახურება

► წაიკითხეთ მათეს 18:2-6, 10-14. რა გაფრთხილებებს ვხედავთ ამ მუხლებში? როგორ აღწერთ იმ მნიშვნელობას, რომელსაც ღმერთი ხედავს ბავშვებში?

[1] ზოგჯერ ადამიანები ამბობენ, რომ ბავშვები მნიშვნელოვანია, რადგან ისინი არიან მომავალი თაობა, ეკლესიის მომავალი და მომავალი ლიდერები. ეს ყველაფერი სიმართლეა; მაგრამ, პირველ რიგში, ბავშვები მნიშვნელოვანია იმიტომ, რომ ისინი ადამიანები არიან. ხანდახან უფროსებს ავიწყდებათ, რომ ბავშვები მარადიული სულისა და უცნობი პოტენციალის მქონე ადამიანები არიან.

ღმერთმა ძველი ისრაელის ხალხს აღთქმა დაუდო. ის დაპირდა მათ კურთხევას და ზრუნვას. მან მორჩილების მოთხოვნები გააცნო მათ.

ღმერთს სურდა, რომ აღთქმა ყველა თაობისთვის ყოფილიყო. უთხრა მათ: „გულში ჩაიდე ეს სიტყვები, რომელთაც გამცნებ დღეს. შთაუნერგე ისინი შენს ძეებს” (მეორე რჯულის 6:6-7).

აღთქმისთვის მნიშვნელოვანი იყო ბავშვების აღზრდა ღვთის ნების შემსრულებლებად, რადგან ღვთის მრავალი კურთხევა იყო პირობითი და დამოკიდებული მისი ხალხის მორჩილებაზე. თუ მომავალი თაობა აირჩევდა არ ყოფილიყო ღმერთის ერთგული და მორჩილი, მაშინ ისინი დაკარგავდნენ მასთან ურთიერთობის უპირატესობებს. ეს იმას ნიშნავდა, რომ საჭირო იყო ბავშვების გულდასმით სწავლება.

► როგორ ფიქრობთ, რისი გაკეთება შეეძლოთ ისრაელიანებს, რათა დარწმუნებულიყვნენ, რომ მათი შვილები მიიღებდნენ გადაწყვეტილებას, მიყოლოდნენ ღმერთს?

ღმერთმა მათ გარკვეული მითითებები მისცა შვილების აღზრდისთვის.

ასწავლეთ თქვენს ძეებს და ელაპარაკეთ მათზე, როგორც სახლში ყოფნისას, ისე გზაზე სვლისას, როგორც დაწოლისას, ისე ადგომისას. წააწერეთ თქვენი სახლების წირთხლებს და კარიბჭეებს (მეორე რჯულის 11:19-20).

რა აზრი ჩადო ღმერთმა? მათ უნდა ესწავლებინათ გულმოდგინედ, მუდმივად და თანმიმდევრულად, არა მხოლოდ ხანდახან. მათ უნდა ჰქონოდათ ღვთის რჯულის შეხსენებები გამოფენილი თვალსაჩინო ადგილებში. მათ წმიდა წერილი ყველგან უნდა დაენახათ. მათ არასოდეს უნდა დაევიწყებინათ ან უგულებელყოთ ღვთის მცნებები.

თანმიმდევრული სწავლება ნიშნავდა, რომ მათ არ ექნებოდათ შელამაზებები, გასართობები ან ღვთის რჯულის საწინააღმდეგო ქცევა.

ამრიგად, ეს მუხლები ხაზს უსვამს იმას, რომ მშობლები ვალდებულნი არიან ასწავლონ თავიანთ შვილებს ღვთის ფასეულობები მუდმივად და თანმიმდევრულად და დაიცვან ისინი სწავლებებისგან და მაგალითებისგან, რომლებიც საპირისპიროს მოახდენს.

► ეს მცნება მიეცა მშობლებს. რა მოთხოვნები უნდა გაკეთდეს ეკლესიის მსახურების მიმართ?

პირველყოვლისა, ჩვენ ვიცით, რომ ბავშვების აღზრდა, პირველ რიგში მშობლების პასუხისმგებლობაა. ეკლესიამ უნდა ასწავლოს მშობლებს, როგორ აღზარდონ შვილები. არასდროს უნდა ჩავთვალოთ, რომ ბავშვებმა სულიერი სწავლება მხოლოდ ეკლესიისგან უნდა მიიღონ, რადგან მშობლებს ამის გაკეთება არ შეუძლიათ.

მეორეც, ეკლესია მაქსიმალურად უნდა მოემსახუროს ბავშვებს მათი ოჯახის კონტექსტში. დაეხმაროს ბავშვებს მათი მშობლების დახმარებით. მახარებლობის დროს ეკლესია უნდა ესწრაფვოდეს ეკლესიაში ოჯახების მიზიდვას.

ზოგიერთი ბავშვი არაქრისტიანული ოჯახებიდან მოდის ეკლესიაში და იღებს გადარჩენას. როდესაც ეს მოხდება, ეკლესია უნდა ცდილობდეს მოემსახუროს ოჯახს. თუ მშობლები ამ ყველაფერზე არ რეაგირებენ, ეკლესია უნდა გახდეს ბავშვებისთვის სულიერი ოჯახი. ეკლესიის წევრები უნდა იყვნენ როგორც უფროსი ნათესავები, რომლებიც იჩენენ სულიერ მზრუნველობას.

► როგორ შეაფასებდით ბავშვთა მსახურების წარმატებას ამა თუ იმ ეკლესიაში?

თქვენი მსახურება ბავშვებისთვის სულაც არ იქნება წარმატებული, თუნდაც...

• თქვენს მასწავლებლებს ჰქონდეთ დიდი შესაძლებლობები.

• გაიზარდოს ბავშვებისა და მასწავლებლების რაოდენობა.

• ბავშვები იღებდნენ ბიბლიურ შემეცნებას.

• მასწავლებლები იყენებდნენ მაღალხარისხიან მასალას.

• ბავშვებს სიამოვნებდეთ მსახურება.

ეს მახასიათებლები უნდა არსებობდეს, თუ ბავშვების მსახურება წარმატებულია. თუ მსახურებას აკლია ისინი, პრობლემები წარმოიქმნება. თუმცა, შესაძლებელია, მსახურებას ჰქონდეს ზოგიერთი ან ყველა ეს მახასიათებელი, მაგრამ მაინც წარუმატებელი იყოს.

ბავშვებისადმი თქვენი მსახურება წარმატებულია, თუ...

• ბავშვები მოქცეულნი არიან და აქვთ გადარჩენაში დარწმუნებულობა.

• ბავშვები თანდათან სულიერად იზრდებიან.

• ასაკის მატებასთან ერთად ბავშვები იცავენ ქრისტიანულ პრინციპებს.

თქვენი მსახურება არ იქნება წარმატებული იმ ბავშვთან, რომელიც...

• არ არის ქრისტიანი.

• ირჩევს ამქვეყნიურ მისაბაძ მაგალითებს.

• ასაკის მატებასთან ერთად მიჰყვება უწმინდურ გართობას და ურთიერთობებს.

• უგულებელყოფს ღვთის ნებას თავისი ცხოვრებაში და მიჰყვება პირად ამბიციებს.

ღვთის ჭეშმარიტების შესაბამისად ცხოვრების ჩამოყალიბება მოწაფეობის საქმეა. ეს არის ადამიანის ჩამოყალიბება იესოს ზრდასრულ მიმდევრად. მოქცევის მომენტი ავტომატურად არ აერთიანებს ღვთის ჭეშმარიტებას ადამიანის აზროვნებასთან, დამოკიდებულებებთან, ვარაუდებთან და ცხოვრების წესთან. ჭეშმარიტების ამ ინტეგრაციას დრო სჭირდება. ეს არის მოწაფეობის ნამდვილი ამოცანა.

► როგორ ფიქრობთ, რა გჭირდებათ პირველ რიგში, ბავშვების მსახურებისთვის?

ბავშვთა მსახურება სწრაფად აყალიბებს მონაწილეთა ჯგუფს, რომელშიც შედიან ბავშვები და უფროსები, რომლებიც ჩართულნი არიან. ამ ჯგუფს ჰყავს ბუნებრივი ლიდერები, ადამიანები, რომლებიც გავლენას ახდენენ სხვებზე თავიანთი პიროვნებით, თუნდაც ისინი არ იყვნენ ოფიციალურ თანამდებობებზე. უფროსებსა და ბავშვებს შორის არიან ბუნებრივი ლიდერები.

მსახურების უპირველესი აუცილებლობა არის ქრისტიანული გარემო პოზიტიური სულიერი ატმოსფეროთი. აქ შეგიძლია აღზარდოთ ქრისტიანები, რომლებიც გონებრივად, ფიზიკურად, სულიერად და სოციალურად მოუმწიფებელნი არიან.

ეს ნიშნავს, რომ ზრდასრულები სულიერი მაგალითები უნდა იყვნენ. თქვენ არ უნდა ჩართოთ ის ადამიანები ბავშვების მსახურებაში, ვინც არ არიან სერიოზული ქრისტიანები. თქვენ არ უნდა ჩართოთ ისეთი ბავშვები, რომლებიც ძლიერ გავლენას ახდენენ სხვებზე, რათა უარი თქვან თქვენს გზავნილებზე.

თქვენი მსახურება ბავშვებისთვის უკვე დამარცხებულია თუკი...

• უფროსები, რომლებიც ეხმარებიან მსახურებას, არიან იქ განსაკუთრებული შესაძლებლობების ან სხვა მიზეზის გამო, მაგრამ არ არიან კარგი სულიერი მაგალითები.

• ბავშვები, რომლებსაც არ აქვთ ინტერესი სულიერების მიმართ, დომინირებენ ჯგუფის საუბარში და სოციალურ ურთიერობაში.

• ყველა სულიერ საქმიანობას ახორციელებენ მხოლოდ უფროსები ბავშვების მნიშვნელოვანი მონაწილეობის გარეშე.

• მხოლოდ რამდენიმე ბავშვია მზად თანამშრომლობისთვის და სულიერი ინტერესის გამოვლენისთვის, დანარჩენების უმეტესობა კი არ ღებულობს მათ საზოგადოებაში.

შეხედეთ ბავშვების ჯგუფს და დაუსვით საკუთარ თავს ეს კითხვები. ახალი ბიჭი რომ შემოუერთდეს ჩვენს მსახურებას, ჯგუფის ბავშვებიდან რომელს გაჰყვებოდა ის დიდი ალბათობით? რომ ჩაირიცხოს ახალი გოგონა, ის ვის მიჰყვება? ეს ზეგავლენა კარგი იქნება თუ ცუდი?

მსახურების უპირველესი აუცილებლობა პოზიტიური ქრისტიანული გარემოა. ბავშვთა მსახურება ამ პირველი აუცილებლობით უნდა დაიწყოს. თუ მსახურებამ უკვე დაკარგა ეს, როგორმე უნდა მოხდეს ახლის დაწყება, წინააღმდეგ შემთხვევაში სწორ მიზანს ვერ მიაღწევს.

ღმერთის შეცნობა ურთიერთობიდან გამომდინარეობს.

როდესაც ღმერთი დაელაპარაკა იაკობს, მან საკუთარი თავის იდენტიფიცირება მოახდინა. მას არ უთქვამს: „მე ვარ სამყაროს ღმერთი“ ან „მე ვარ ღმერთი, რომელმაც შექმნა სამყარო;" თუმცა ნებისმიერი ეს განცხადება სიმართლე იქნებოდა. მან თქვა: მე ვარ უფალი, ღმერთი აბრაჰამისა, მამაშენისა, და ღმერთი ისაკისა” (დაბადების 28:13). ღმერთი საკუთარ თავს ავლენს ადამიანების მეშვეობით.

აბრაამი გახდა რწმენის მამაკაცი და სხვებმაც ირწმუნეს ღმერთი, მის გამო. მისი მსახური ელიაზარი ლოცულობდა „ჩემი ბატონის, აბრაამის ღმერთო” (დაბადების 24:12).

უნდა იყვნენ ადამიანები, რომლებიც უკეთ გაიცნობენ ღმერთს, რადგან ის შენი ღმერთია.

ზოგჯერ ჩვენ მივიჩნევთ, რომ მოწაფეობა უბრალოდ ეუბნება ხალხს, რა უნდა იცოდნენ და რა უნდა გააკეთონ. ეს ასე არ არის. უპირველეს ყოვლისა, თქვენ უნდა აჩვენოთ მათ ცხოვრება, რომელსაც სურთ, რომ გაყვნენ. თუ მათ სურთ იცხოვრონ ისე, როგორც თქვენ, მაშინ ისინი მოუსმენენ თქვენს მითითებებს, თუ როგორ უნდა გააკეთონ ეს.

მოწაფეობა არის ცხოვრებისეული კომუნიკაცია. ცხოვრების წესი, თავისი მოტივებითა და ძირითადი ფასეულობებით, მოწაფედან მოწაფეზე გადადის.

სიცოცხლის გადაცემის პრინციპი ამბობს, რომ მოწაფეობა ხდება მაშინ, როდესაც მასწავლებელი ნერგავს თავის ცხოვრების წესს, თავისი მოტივებითა და ძირითადი ღირებულებებით, მოსწავლეში.

პირველი საუკუნის ებრაელ რაბინებს ესმოდათ, რომ მოწაფეობა სიცოცხლის გადაცემა იყო. როდესაც ახალგაზრდას სურდა რაბინის მოწაფე გამხდარიყო, ის სთხოვდა რაბინს მის მიღებას. თუ მას მიიღებდა, ის დაიწყებდა რაბინის ცხოვრების გაზიარებას. ის უმეტეს დროს მასთან ატარებდა, არა მხოლოდ მისი მოძღვრების სასწავლად, არამედ მისი ცხოვრებისადმი მიდგომის სასწავლად.

იესო იმდროინდელი ჩვეულებისგან განსხვავებულად იქცეოდა და აირჩია მამაკაცები, რომლებსაც არ უთხოვიათ მისი მოწაფეობა. მაგრამ, ის მიჰყვებოდა მოწაფეობის ჩვეულებას, ცხოვრების ერთად გაზიარებით, სიცოცხლის გადაცემის მიზნით.

იესოს სიკვდილისა და მკვდრეთით აღდგომის შემდეგ მისი ზოგიერთი მოწაფე დააპატიმრეს და იმავე სასამართლოს წინაშე წარადგინეს, რომელმაც იესო გაასამართლა. სინედრიონს ალბათ ეგონა, რომ მათი პრობლემები დასრულდა მას შემდეგ, რაც იესო თავიდან მოიშორეს. მათ ჩათვალეს, რომ რამდენიმე მუქარა საკმარისი იქნებოდა იესოს მიმდევრების დასაშინებლად და გასაჩუმებლად. როდესაც მათ მოწაფეები გამოიკვლიეს, დაინახეს, რომ ისინი არ იყვნენ უაღრესად განათლებული ადამიანები, ისინი სასამართლოს ნებისმიერ წევრზე ნაკლებად განათლებულები იყვნენ. მაგრამ, წმიდა წერილში ნათქვამია, რომ სინედრიონმა შეამჩნია, რომ ისინი იყვნენ იესოსთან (საქმეების 4:13). იესომ თავისი სიცოცხლით დაბეჭდა ისინი.

რა დაინახეს იესოსი იმ მოწაფეებში? იყო ეს მისი მანერები თუ საუბრის სტილი? შესაძლოა; მაგრამ უფრო მეტი იყო. მათ დაინახეს გამბედაობა, რომელიც მომდინარეობდა ღვთიური მოწოდების გრძნობიდან. მათ დაინახეს ჭეშმარიტებისადმი მუდმივი ერთგულება, ნებისმიერ ფასად. მათ დაინახეს ხელისუფლებისადმი პატივისცემა, მაგრამ კომპრომისისა და ფარისევლობის უარყოფა. რა თქმა უნდა, ამ კორუმპირებულ პოლიტიკოსებსა და რელიგიურ თვალთმაქცებს გული შეუწუხდათ, რადგან მიხვდნენ, რომ მათი პრობლემები ახლა იწყებოდა. იესომ გაამრავლა და უკვდავყო თავისი გავლენა მოწაფეობის მეშვეობით.

დოქტორი პოლ ბრენდი აკვირდებოდა თავის რამდენიმე ახალგაზრდა მედიკოს სტუდენტს, როდესაც ისინი ინდოეთის საავადმყოფოში პაციენტებს გამოკვლევებს უტარებდნენ და დიაგნოზს უსვამდნენ. როდესაც აკვირდებოდა ერთ-ერთ მათგანს, როგორ ფრთხილად ექცევა ის პაციენტს, გაოცებული დარჩა ინტერნის სახეზე გამომეტყველებით. გამომეტყველება სრულად ემთხვეოდა დოქტორ პილჩერის, ქირურგის სახეს, რომელიც ასწავლიდა დოქტორ ბრენდს ინგლისში. დოქტორმა ბრენდმა ინტერნებს განუმარტა, რომ ასეთი გაკვირვებით რეაგირებდა, რადგან იცოდა, რომ დოქტორი პილჩერი არასოდეს ყოფილა ინდოეთში და არ ესმოდა, როგორ შეეძლო ამ ინტერნს ასე მიებაძა მისთვის. ბოლოს ერთ-ერთმა ინტერნმა თქვა: „ჩვენ არ ვიცნობთ დოქტორ პილჩერს, მაგრამ დოქტორო ბრენდ, ეს იყო თქვენი გამომეტყველება, რომელიც მას ქონდა."[1]

სწორედ იმას, რასაც ასწავლით, როდესაც არ ცდილობთ ასწავლოთ, ექნება ყველაზე დიდი ეფექტი. ყველაზე მეტად მაშინ ასწავლით, როდესაც არაფრის სწავლებას არ ცდილობთ. როგორც ვიღაცამ თქვა: „შენ ცოტას ასწავლი იმით, რასაც ამბობ, უფრო მეტს იმით, რასაც აკეთებ და ყველაზე მეტად იმით, რაც ხარ."

გაუფრთხილდით თქვენი მაგალითის ძალას. თქვენ ყოველთვის ასწავლით. თქვენ ასწავლით ძირითადად თქვენი ცხოვრების წესით.

თქვენ აჩვენებთ მას, თუ როგორ უპასუხოს მის პრობლემებს, იმით თუ თქვენ როგორ რეაგირებთ თქვენს პრობლემებზე.

სიკეთე, თავაზიანობა და მოთმინება მნიშვნელოვანია ბავშვების დასახმარებლად. ზოგიერთ ადამიანს მეტად შეუძლია იყოს კეთილი, თავაზიანი და მომთმენი ბავშვებთან, ვიდრე სხვებს.

თქვენ აჩვენებთ, რომ აფასებთ ადამიანს, თუ მას სრულად უთმობთ ყურადღებას. დაუთმეთ დრო მასთან საუბარს. გაითვალისწინეთ თუ რას ამბობს თქვენი სხეულის ენა, იქნებ ზურგს აქცევთ ან მიდიხართ რაღაცის გასაკეთებლად, ან მუშაობთ რაიმეზე, იმ დროს როდესაც ის საუბრობს ან ყურადღება სხვაზე გადაგაქვთ.

გამოიმუშავეთ მოსმენის კარგი ჩვევები. კარგი მოსმენის ნიშნებია მხედველობითი კონტაქტი, კონცენტრირებული გამომეტყველება, ყურადღების გადამტანი ფაქტორების იგნორირება და მოლაპარაკის იუმორზე ან სხვა ემოციებზე რეაგირება.

თუ ნამდვილად გეჩქარებათ და ვერ ჩერდებით მოსასმენად, შეგიძლიათ აუხსნათ. ეს მათ არ ეწყინებათ, თუ ჩვეულებრივ იმდენ ყურადღებას უთმობთ მათ, რაც სჭირდებათ. თუ ზოგადად თავს ძალიან დატვირთულად გრძნობთ, რომ დრო დაუთმოთ მათ და ფიქრობთ, რომ „რაღაც უნდა მოიმოქმედოთ“, უნდა შეჩერდეთ და განიხილოთ რა არის თქვენი ნამდვილი საქმიანობა.

[2]► რომელი ბავშვები არიან თქვენი ცხოვრების ნაწილი? რა გზებით შეგიძლიათ აჩვენოთ მათ, რომ ისინი მნიშვნელოვანნი არიან თქვენთვის? გაქვთ რაიმე ჩვევა, რომელიც უნდა შეცვალოთ?

ღმერთისთვის ჩვენი ხელმისაწვდომობა უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე ჩვენი შესაძლებლობები. ღმერთს ჩვენი ხელმისაწვდომობა უფრო სჭირდება, ვიდრე ჩვენი შესაძლებლობები. ღმერთი მოგვცემს იმ უნარებს, რაც საჭიროა მისი მოწოდების შესასრულებლად.

ახალგაზრდები ბევრ რამეში არასტაბილურები არიან. დღითი დღე, მათ შეუძლიათ შეიცვალონ მოჩვენებითად სულიერისგან მოჩვენებითად მეამბოხემდე, გულუხვობისგან ეგოისტურობამდე, მოწიფულობიდან ბავშვურობამდე. ეს იმიტომ კი არა, რომ ისინი თვალთმაქცები არიან. ისინი ჯერ კიდევ განვითარების პროცესში არიან და მათი პიროვნება ცვალებადია.

ახალგაზრდები მერყევები არიან, მაგრამ მათ სჭირდებათ, რომ თქვენ იყოთ მტკიცე თქვენს მოლოდინებში. თუ მათ ცუდ დღეებში ეტყვით, რომ ისინი არასოდეს არაფრის ღირსები არ იქნებიან, თქვენ ამცირებთ მათ, საკუთარი თავის მიმართ მოლოდინს. მათ ჯერ არ იციან ვინ იქნებიან და თქვენი შეფასება გავლენას ახდენს იმაზე, თუ ვინ იქნებიან ისინი.

ბევრი ისაუბრეთ ღვთის განსაკუთრებულ გეგმაზე მათი ცხოვრების მიმართ. უთხარით, რომ ღმერთმა თითოეულ მათგანს მიანიჭა განსაკუთრებული შესაძლებლობები. ესაუბრეთ ღვთის ნების პოვნით მიღებულ კმაყოფილებაზე.

ლიდერის პოტენციალის მქონე ახალგაზრდას შეიძლება ბევრი იდეები ჰქონდეს, მაგრამ მან არ იცის როგორ მოიშოროს ცუდი იდეები. სიმწიფის ასპექტი არის კარგი იდეებისა და ცუდი იდეების გარჩევის უნარი. დაეხმარეთ მას სიბრძნის შეთვისებაში, მაგრამ გულს ნუ აუცრუვებთ იმაში, რომ ჰქონდეს იდეები.

უპირველეს ყოვლისა, გახსოვდეთ, რომ ღმერთს აქვს საბოლოო გეგმა თითოეული ადამიანისთვის და ის მუშაობს მის განსახორციელებლად. ილოცეთ შორსმჭვრეტელობისთვის, რათა შეძლოთ მოსწავლის განვითარებისთვის ღმერთის გეგმის მიხედვით მუშაობა. ილოცეთ მოსწავლის ცხოვრებაში მადლისა და განგების სასწაულებისთვის, რაც მას სწორი მიმართულებით შემოაბრუნებს.

► როგორია კარგი სწავლების სტილის ზოგიერთი მახასიათებელი? როდესაც ხედავთ, რომ ვიღაც ასწავლის, საიდან ხვდებით, რომ ის კარგი მასწავლებელია?

მასწავლებელი აკონტროლებს სწავლების სტილს. არსებობს სტილის რამდენიმე ასპექტი, რომელიც მასწავლებელმა გულდასმით უნდა დაგეგმოს.

(1) სწავლების სისწრაფე

ადამიანები ვიწრო ყელიანი ლარნაკებივით არიან. თუ ძალიან სწრაფად დაასხამთ, ნაწილი არ ჩავა. თუ ძალიან სწრაფად მიაწვდით ინფორმაციას, ისინი ამას ვერ აითვისებენ. როდესაც ადამიანი იღებს ახალ ინფორმაციას, მან უნდა დაუკავშიროს ის იმას, რაც უკვე იცის. მან ასევე უნდა იფიქროს იმაზე, თუ როგორ ეხება ეს ინფორმაცია მის ცხოვრებას. აქედან გამომდინარე, არსებობს შეზღუდვები იმ სიჩქარეზე, რომლითაც ადამიანს შეუძლია ინფორმაციის შეთვისება.

სჯობს ერთი შენიშვნა დასამახსოვრებელი გახადოთ, ვიდრე გამოყოთ ბევრი მომენტი, რომელსაც ისინი დაივიწყებენ. მათთვის უკეთესია ისწავლონ როგორ გამოიყენონ ერთი ძირითადი კონცეფცია, ვიდრე მოისმინონ ინფორმაციის მასა, რომელშიც ისინი აზრს ვერ ხედავენ.

(2) ჯგუფი დისკუსია

ადამიანების უმეტესობას სჭირდება დისკუსია სხვებთან, სანამ ისინი სწავლობენ. მათ უნდა შეეძლოთ კითხვების დასმა და კონცეფციის საკუთარი სიტყვებით გამეორება. თუ მასწავლებლის სწავლების სტილი არ იძლევა მსმენელთან ურთიერთობის საშუალებას, ისინი ბევრს ვერ ისწავლიან.

თქვენ შეგიძლიათ წამოჭრათ თემა კითხვით, როგორიცაა „რატომ არის მნიშვნელოვანი...?” ან „რა არის ყველაზე მნიშვნელოვანი, რაც თქვენ იცით...?” ნუ დახარჯავთ დიდ დროს შესავალ დისკუსიაზე, მაგრამ გამოიყენეთ ის მათი დაინტერესებისთვის.

გარკვეული ინფორმაციის წარდგენის შემდეგ, შეგიძლიათ დასვათ შეკითხვა, რომელიც აიძულებს მათ ახსნან კონცეფცია თავისი გადმოსახედიდან. მაგალითად, „რა შეცდომა დაუშვა ადამიანმა მოთხრობილ ისტორიაში...?” ან „რატომ არის ეს ჩვენთვის მნიშვნელოვანი...?” დასვით კითხვები, რომლებიც საჭიროებს გავრცობილ პასუხებს, ნაცვლად კითხვებისა, რომლებზეც შესაძლებელია უპასუხონ კი ან არა. კითხვები საკმარისად მარტივი უნდა იყოს, რომ უმეტესობა მათგანზე კარგი პასუხი მივიღოთ ბავშვებისგან. ისინი ინტერესს დაკარგავენ, თუ მათი პასუხები უმეტესად არასწორი იქნება.

• ნუ აიძულებთ სტუდენტს გააზიაროს რაიმე პირადი. ამის ნაცვლად, შეეცადეთ შექმნათ ისეთი ატმოსფერო, რომელშიც ის თავისუფლად იგრძნობს თავს, რომ თავადვე გაგიზიაროთ საკუთარი აზრები.

• ნუ მისცემთ ზოგიერთებს უფლებას, რომ მთელი საუბრის დრო მათ დაიკავონ. შეგიძლიათ დაუსვათ კითხვა ჯგუფის ჩუმათ მყოფ წევრს: „შენ როგორ მიგაჩნია, ჩარლზ?" თქვენ უნდა წაახალისოთ სხვების მონაწილეობაც: „რას ფიქრობთ დანარჩენები?"

• არ მისცეთ უფლება კლასში მყოფ ადამიანებს, აწარმოონ საკუთარი დისკუსია ჯგუფის უგულებელყოფით.

• არავის მისცეთ საშუალება ხელი შეგიშალოთ, მოლაპარაკე ბავშვსაც კი.

• შეეცადეთ დაადასტუროთ თითოეული კომენტარი რაიმე ფორმით, სანამ გააკრიტიკებთ მას. თუ მას კორექტირება სჭირდება, შეეცადეთ შეასწოროთ მისი გაფართოებით.

(3) შესაბამისობა

ყოველთვის დაუსვით საკუთარ თავს კითხვა: „რატომ არის ეს მასალა მნიშვნელოვანი?" თუ თქვენ არ იცით, მათაც არ ეცოდინებათ. რა განსხვავება უნდა იყოს მათში? არის თუ არა კონკრეტული განაცხადები, რომლებიც მათ უნდა გააკეთონ თავის ცხოვრებაში? თუ ვერაფერს მოიფიქრებთ, ალბათ ვერც ისინი მოიფიქრებენ.

თუ დაინახავენ, რომ თემა მათთვის აქტუალურია, უკეთ მოისმენენ. იმისათვის, რომ აკონტროლოთ კლასი, უფრო მეტი კონცენტრირება მოახდინეთ მის საინტერესოდ გახდომაზე, ვიდრე დისციპლინის შენარჩუნებაზე.

(4) მნიშვნელობა

აჩვენე ჭეშმარიტების შედეგები, რომელსაც ასწავლი. რა ხდება, როდესაც ხალხმა იცის ამის შესახებ და მიჰყვება? რა ხდება, როდესაც ადამიანები უარყოფენ ამ ჭეშმარიტებას.

გაამხნევეთ ისინი შესანიშნავი თემებით. მოერიდეთ დიდი დროის დახარჯვას მცირე საკითხებზე. მოუყევით მათ ისტორიები მათზე, ვინც ცხოვრობდნენ იმ ჭეშმარიტებაში, რომელსაც თქვენ უზიარებთ. მათ არ დაამახსოვრდებათ თქვენი მონახაზი, მაგრამ ეხსომებათ თქენი ისტორიები.

მიეცით მათ გმირები. ისინი ეძებენ ადამიანებს აღფრთოვანებისა და მიბაძვისთვის. მოუყევით რწმენის გმირებზე - არა მხოლოდ მათზე, ვინც იხილა დიდი სასწაულები, არამედ მათზე, ვინც ღვთის ძალით დიდ საქმეებს ასრულებდა. დაეხმარეთ მათ დაინახონ, რომ ეკლესიის მისია, გაავრცელოს სახარება და მოამზადოს მოწაფეები არის უდიდესი გამოწვევა და ყველაზე სრულფასოვანი სამუშაო დადამიწაზე.

(5) მხედველობითი

თუ შესაძლებელია, გამოიყენეთ ფერადი სურათები ისტორიების თხრობისას. ცნებების სწავლებისას დაფაზე დაწერეთ ძირითადი სიტყვები და განცხადებები. ისინი უკეთ დაიმახსოვრებენ, თუ დაინახავენ და მოისმენენ მათ.

(6) მოქმედება

ხალხი საქმეს სწავლობს პროცესში. ბავშვებს შეუძლიათ ისწავლონ რაღაცის კეთებით ან ისტორიის გათამაშებით. მასწავლებელს შეუძლია ხელმძღვანელობაც კი გაუწიოს მათ ბიბლიური ისტორიის ამოქმედებაში, რომელსაც ის ყვება. ამას დრო სჭირდება, ამიტომ შეიძლება ყოველ ჯერზე ვერ მოიფიქროთ მოქმედება მთელი სიუჟეტისთვის, მაგრამ ყოველ ჯერზე უნდა მოძებნოთ რაიმე მოქმედების შესრულების გზები.

► ზოგიერთ წევრს შეუძლია ისაუბროს მათ მიერ წარმოდგენილ ბოლო გაკვეთილებზე ან ქადაგებებზე და აღწეროს, თუ როგორ შეიძლება უკეთ გამოიყენონ სტილის ეს ასპექტები. ზოგიერთს შეუძლია აღწეროს ის, რასაც ისინი უკვე აკეთებენ ამ ასპექტების გამოსაყენებლად.

უსიტყვო წიგნის თითოეული გვერდი განსხვავებული ფერისაა და წარმოადგენს სახარების ნაწილს.

ქვემოთ მოცემულია გზავნილის მოკლე შინაარსი, რომელიც თან ახლავს თითოეულ გვერდს. როდესაც იყენებთ უსიტყვო წიგნს, თქვენ უფრო მეტი ახსნა-განმარტება უნდა დაამატოთ და მისცეთ ბავშვს ჩართულობისა და კითხვების დასმის საშუალება.[1]

შენიშვნა: ზოგიერთი ადამიანი ჯერ ოქროსფერ გვერდს აყენებს, შემდეგ შავს და აგრძელებს დანარჩენის კითხვას იმავე თანმიმდევრობით, როგორც აქ.

შავი: შავი გვახსენებს ცოდვას, ჩვენს მიერ ჩადენილ ცუდ საქმეებს. ბიბლია ამბობს, რომ ყველამ შესცოდა. ცოდვის გამო ღმერთთან დაბრკოლება გვაქვს. (ამ დროს თქვენ უნდა სთხოვოთ ბავშვს აღიაროს, რომ ის ცოდვილია.)

წითელი: სასიხარულო ამბავი იმაშია, რომ იესო, ღვთის ძე, მოკვდა ჩვენთვის, რათა გვეპატიოს ჩვენი ცოდვები. წითელი წარმოადგენს იესოს სისხლს. იესო მოკვდა, მაგრამ ის მკვდრეთით აღდგა და სამოთხეს გვიმზადებს.

თეთრი: როდესაც ღმერთი გვპატიობს, ის წმენდს ჩვენს გულს. ის გვაშორებს ჩვენს მიერ ჩადენილ ყველა ცოდვას. შეგიძლიათ ილოცოთ და ღმერთს სთხოვოთ პატიება. ღმერთი მზადაა გაპატიოს, თუ შენ წუხხარ ჩადენილი ცოდვების გამო.

ოქროსფერი: ოქროსფერი წარმოადგენს სამოთხეს, ადგილს, რომელსაც ღმერთი გვიმზადებს. როდესაც ჩვენი ცხოვრება დასრულდება, ჩვენ ვიცხოვრებთ ღმერთთან ერთად სამოთხეში, სადაც არასოდეს იქნება მწუხარება, ტკივილი ან ბოროტება.

მწვანე: როდესაც ხარ ნაპატიები, ღვთის შვილი ხარ. თქვენ გაიზრდებით მასთან ურთიერთობაში. მწვანე ნიშნავს ზრდას. თქვენ გაიგებთ უფრო მეტს ღმერთის შესახებ და გაიგებთ, თუ როგორ სურს მას, რომ იცხოვროთ. თქვენ უნდა იკითხოთ თქვენი ბიბლია, ილოცოთ ყოველდღე და მოუსმინოთ იმ პიროვნებებს, რომლებმაც იციან როგორ იცხოვრონ ღმერთთან ახლოს.

1. კიდევ ერთხელ გადახედეთ ამ გაკვეთილის მასალას სათაურით „ცხოვრებისეული ურთიერთობის პრინციპები.” გაითვალისწინეთ თქვენი ურთიერთობა ბავშვებთან, არა მხოლოდ სწავლებისას, არამედ ნებისმიერ დროს, როდესაც მათ ხვდებით. რისი შეცვლა გჭირდებათ? ისაუბრეთ ადამიანთან, რომელიც კარგად გიცნობთ. აჩვენეთ მას მასალა და აუხსენით თქვენივე თავის შეფასება. კითხეთ მათ გულწრფელი აზრი. თქვენ უნდა შეატყობინოთ, რომ შეასრულეთ ეს დავალება, მაგრამ შეგიძლიათ აირჩიოთ, მიუთითოთ თუ არა თქვენი შეფასების დეტალები.

2. მოამზადეთ გაკვეთილი ან ქადაგება ბავშვებისთვის. შეიმუშავეთ ის ყურადღებით, რომ გამოიყენოთ სტილის ექვსი ასპექტი. მოემზადეთ იმის ასახსნელად, თუ როგორ შეიმუშავეთ ის.

3. იპოვნეთ საშუალება იყიდოთ ან გააკეთოთ უსიტყვო წიგნი. ისწავლეთ პრეზენტაცია და წარუდგინეთ ის მინიმუმ სამ ადამიანს. დაწერეთ აბზაცი, რომელიც აღწერს თითოეულ გამოცდილებას.