Lesson 2: เข้าใจความขัดแย้งทางศาสนา

► ทำไมความขัดแย้งทางศาสนาจึงเกิดขึ้น? จำเป็นต้องมีความขัดแย้งทางศาสนา หรือนั่นเป็นสิ่งที่ต้องหลีกเลี่ยง?

► หลังจากพูดคุยกันสั้น ๆ เกี่ยวกับคำถามเหล่านี้แล้ว ชั้นเรียนควรดูข้อพระคัมภีร์อ้างอิงต่อไปนี้คือ 1 ทิโมธี 3:15, ยูดา 1:3; มัทธิว 16:6, 12; ทิตัส 1:9; และ 1 เปโตร 3:15 แล้วพูดคุยกันสั้น ๆ ถึงสิ่งที่ข้อพระคัมภีร์เหล่านี้บอกเป็นนัยเกี่ยวกับความขัดแย้งทางศาสนา

พระเยซูบอกหญิงชาวสะมาเรียที่บ่อน้ำว่า ปัญหาอย่างหนึ่งของการนมัสการของชาวสะมาเรียคือพวกเขานมัสการผู้ที่พวกเขาไม่รู้จัก (ยอห์น 4:22) แน่นอนว่าแนวคิดของคน ๆ หนึ่งเกี่ยวกับพระเจ้าย่อมเป็นคุณลักษณะที่สำคัญที่สุดของเขาและเป็นรากฐานของศาสนาทั้งหมดของเขา ไม่มีความผิดพลาดใดร้ายแรงไปกว่าความผิดเกี่ยวกับลักษณะที่พระเจ้าเป็น

เป็นไปไม่ได้ที่จะนมัสการพระเจ้าโดยปราศจากการเชื่อในบางสิ่งเกี่ยวกับพระองค์ ถ้าบุคคลหนึ่งมีแนวคิดที่ผิดเกี่ยวกับพระเจ้า เขาก็จะยกย่องให้เกียรติคุณลักษณะที่พระเจ้าไม่ได้มีและล้มเหลวที่จะยกย่องให้เกียรติคุณลักษณะที่พระเจ้ามี คุณลักษณะของตัวผู้นมัสการเองจะเปลี่ยนไปตามคุณลักษณะที่เขาคิดว่าพระเจ้ามี

บุคคลที่ไม่สามารถมีความเชื่อในพระเยซูเพื่อจะรับความรอดได้โดยไม่เชื่อบางสิ่งเกี่ยวกับพระองค์ ถ้าหากบุคคลใดเชื่อสิ่งที่ผิดเกี่ยวกับพระเยซู เขาก็มีหลักคำสอนที่ไม่สนับสนุนข่าวประเสริฐ เขาอาจเชื่อข่าวประเสริฐเทียมเท็จที่ช่วยเขาให้รอดไม่ได้

คริสตจักรมีความรับผิดชอบต่อการสถาปนาความจริง อัครทูตเปาโลกล่าวว่าคริสตจักรเป็น หลักและเป็นรากฐานแห่งความจริง (1 ทิโมธี 3:15) ในการสถาปนาความจริง คริสตจักรมีความรับผิดชอบในการอธิบายและปกป้องความจริงนั้น อัครทูตยูดาบอกเราว่า เมื่อผู้คนสอนหลักคำสอนที่ผิด เราต้อง “ต่อสู้เพื่อหลักความเชื่อที่ได้ทรงมอบให้กับพวกธรรมิกชนครั้งเดียวสำหรับตลอดไป” (ยูดา 1:3)

หลักคำสอนเท็จเหมือนกับโรคร้ายที่แพร่กระจายผลของมัน (2 ทิโมธี 2:17) หลักคำสอนเท็จเปรียบได้กับยีสต์ซึ่งค่อย ๆ ส่งผลทำให้ขนมปังฟูทั้งก้อน (มัทธิว 16:6)

พระเจ้าเรียกศิษยาภิบาลให้เป็นผู้นำในการปกป้องความจริง เปาโลกล่าวกับทิตัสว่า ศิษยาภิบาลสมควรสอนหลักคำสอนที่ถูกต้องและว่ากล่าวตักเตือนพวกคนที่ขัดแย้งกับหลักคำสอนนั้น (ทิตัส 1:9) เขายังกล่าวด้วยว่าเพราะพวกที่หลอกลวง จึงทำให้ทั้งครอบครัวถูกดึงออกไปจากความจริง (ทิตัส 1:10-11)

หลักสูตรนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับหลักคำสอนต่าง ๆ ที่แบ่งคริสตจักรของคริสเตียนออกไปเป็นหลายคณะเช่น เมธอดิสท์ แบ๊บติส หรือเพ็นเทคอส โดยทั่วไปแล้วคริสตจักรเหล่านี้เห็นด้วยกันในหลักคำสอนสำคัญในพระคัมภีร์ซึ่งอ้างอิงไว้ใน คู่มือหลักคำสอน ในหน้าท้าย ๆ ของหนังสือของหลักสูตรนี้ หลักสูตรนี้เน้นพิจารณากลุ่มศาสนาที่ปฏิเสธหลักคำสอนที่เป็นรากฐานของความเชื่อคริสเตียน

ในบทเรียนนี้ เราจะศึกษาวิธีสำคัญแปดวิธีที่คริสเตียนควรเตรียมพร้อมเพื่อเผชิญหน้ากับความขัดแย้งทางศาสนา พวกเขาจะต้อง...

1. มีประสบการณ์ส่วนตัวในความรอด

2. มั่นคงในหลักคำสอนตามพระคัมภีร์

3. เข้าใจถึงอันตรายของข้อผิดพลาด

4. เข้าใจเกี่ยวกับสมาชิกของลัทธิ

5. เข้าใจเกี่ยวกับต้นกำเนิดของศาสนาเทียมเท็จ

6. แบ่งปันข่าวประเสริฐ

7. สำแดงตนในฐานะคริสตจักร

8. พึ่งพาพระวิญญาณบริสุทธิ์

► ทำไมจึงสำคัญสำหรับบุคคลหนึ่งที่จะต้องได้รับความรอดก่อนที่เขาจะเข้าไปโต้แย้งเรื่องศาสนา?

ถ้าหากบุคคลใดไม่มีประสบการณ์ส่วนตัวถึงพระคุณของพระเจ้า...

1. เขาจะขาดความเข้าใจฝ่ายวิญญาณเกี่ยวกับความจริง

2. เขาจะไม่มีฤทธิ์เดชและสติปัญญาของพระวิญญาณบริสุทธิ์ในการเพียรพยายามของเขา

3. เขาจะมีแรงจูงใจที่ผิดต่อความขัดแย้งทางศาสนา

การเข้าใจหลักคำสอนที่เป็นรากฐานของคริสเตียนทำให้ผู้เชื่อสามารถยืนอย่างมั่นคงในความเชื่อได้แม้เมื่อต้องเผชิญกับคำสอนเท็จ (เอเฟซัส 4:14) การศึกษาหลักคำสอนตามพระคัมภีร์ยังเตรียมผู้เชื่อให้มีอิทธิพลต่อผู้อื่นได้อย่างแข็งขันในการปฏิเสธคำสอนเท็จและอธิบายความจริง ด้วยเหตุนี้เอง ตลอดหลักสูตรนี้จึงอธิบายถึงคำสอนเท็จพร้อมกับเปรียบเทียบให้เห็นความแตกต่างกับความจริงของพระเจ้า เมื่อคุณใช้ข้อพระคัมภีร์และหลักคำสอนที่สอนใน คู่มือหลักคำสอน เพื่อปฏิเสธคำหลอกลวงของผู้สอนเท็จ ความเชื่อของคุณจะได้รับการเสริมให้แข็งแกร่งมั่นคง

ผู้เชื่อทุกคนควรอ่านและศึกษาพระวจนะของพระเจ้าทั้งหมด (2 ทิโมธี 3:15-17) พระวจนะเป็นดาบที่พระเจ้าเตรียมไว้สำหรับชัยชนะฝ่ายวิญญาณ (เอเฟซัส 6:17)

การศึกษาหลักคำสอนอย่างเป็นระบบในเรื่องความเชื่อของคริสเตียนเป็นวิธีการที่สำคัญต่อการมีความมั่นคงในฝ่ายวิญญาณด้วยเช่นกัน หลักข้อเชื่อคริสเตียน เป็นหลักสูตรแรกของ Shepherds Global Classroom ที่นำเสนอเรื่องหลักคำสอน แต่ก็มีหลักสูตรอื่นๆ เรื่องหลักคำสอนที่นำเสนอด้วย

การที่ทำให้ผู้เชื่อใหม่มีความมั่นคงในหลักคำสอนที่ถูกต้องเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง แต่เหล่าสาวกที่เอาจริงเอาจังของพระเยซูก็ยังคงแสวงหาการเติบโตขึ้นในความจริงของพระเจ้าไปตลอดชีวิตของพวกเขา (ฟีลิปปี 1:9)

เราต้องเตรียมตัวเพื่อโต้แย้งกับข้อผิดพลาดทางศาสนา ข้อผิดพลาดทางศาสนามีผลร้ายแรงเพราะ...

(1) ไม่ใช่ทุกศาสนาที่บอกให้คุณเชื่อพระเจ้าและไปสวรรค์

บางศาสนาไม่เชื่อเรื่องพระเจ้าสูงสุดที่เป็นบุคคล (พุทธศาสนา) คนที่นับถือศาสนาหลายล้านคนไม่เชื่อว่าพวกเขาจะไปสวรรค์ซึ่งเป็นที่ที่พวกเขาจะยังคงดำรงอยู่ต่อไปได้ในฐานะบุคคลหนึ่ง (ชาวพุทธและชาวฮินดูส่วนใหญ่)

(2) บางศาสนาสร้างอุปนิสัยที่ไม่ดีกับการกระทำที่ชั่วร้าย

บางครั้งศาสนาก็พิสูจน์ว่าการกระทำที่ชั่วร้ายเป็นสิ่งที่ถูกต้อง อย่างเช่น การสังหารคนยิวหลายล้านคนโดยฮิตเลอร์ ศาสนากระตุ้นให้ผู้ก่อการร้ายชาวอิสลามสังหารผู้คนหลายพันคน

(3) ความคิดเห็นทางศาสนาไม่ใช่เรื่องรสนิยมส่วนตัว

บุคคลไม่ควรเลือกความคิดเห็นทางศาสนาเหมือนกับเลือกขนมหวานที่เขาชอบ ทุกศาสนาอ้างว่ากำหนดความเป็นจริง ถ้าหากผู้คนมีจริง และถ้าจักรวาลมีจริง และถ้าพระเจ้ามีจริงแล้ว แสดงว่าศาสนาบางศาสนาก็ไม่ถูกต้องในวิธีการที่พวกเขาอธิบายถึงความเป็นจริง ยกตัวอย่างเช่น ถ้ามีพระเจ้าสูงสุดผู้จะพิพากษาโลกนี้ ผู้คนที่นมัสการวิญญาณต่าง ๆ และยอมให้วิญญาณต่าง ๆ ควบคุมชีวิตของพวกเขา (ลัทธิวิญญาณนิยมและลัทธิวูดู) ก็จะไม่พร้อมสำหรับการพิพากษา บุคคลไม่ควรเพียงแค่เลือกศาสนาที่ตนชอบ แต่เลือกศาสนาที่เหมาะกับความเป็นจริง

(4) วิธีการที่คน ๆ หนึ่งอธิบายถึงพระเจ้านั้นสำคัญ

ถ้าหากคน ๆ หนึ่งกำลังพูดคุยถึงบางสิ่งที่ไม่ได้มีจริง มันไม่สำคัญว่าเขาจะอธิบายถึงสิ่งนั้นว่าอย่างไร แต่ถ้าพระเจ้ามีจริง แนวคิดบางอย่างเกี่ยวกับพระองค์ก็ถูกต้อง และบางแนวความคิดก็ไม่ถูกต้อง เหมือนกับบางคำกล่าวที่กล่าวถึงคุณอาจไม่ถูกต้อง บางคำกล่าวก็ไม่ถูกต้องเกี่ยวกับพระเจ้าได้เพราะพระองค์มีจริง เนื่องจากพระเยซูเป็นพระเจ้าและสมควรรับการนมัสการ ดังนั้นการบอกว่าพระองค์เป็นเพียงมนุษย์คนหนึ่งเหมือนกับศาสนาจำนวนมากนั้นถือเป็นความผิดพลาดร้ายแรง

(5) จุดหมายปลายทางนิรันดร์ของคน ๆ หนึ่งขึ้นอยู่กับความจริง

เมื่อผู้คนเชื่อวางใจในบางสิ่งเพื่อจะได้รับความรอดโดยที่สิ่งนั้นไม่ได้ช่วยเขาให้รอดได้จริง ๆ เราต้องพยายามเปลี่ยนความคิดของเขาก่อนที่เขาจะต้องสูญเสียไปชั่วนิรันดร์

► ทบทวนเหตุผลห้าประการที่ข้อผิดพลาดทางศาสนามีผลอันร้ายแรง ดูว่ามีกี่เหตุผลที่คุณจำได้โดยไม่ต้องดูเนื้อหา

บ้านของเศรษฐีคนหนึ่งถูกไฟไหม้ ข้างในมีสิ่งมีค่ามากมายที่เขาต้องการจะเก็บไว้ เมื่อพวกผู้ชายมาช่วย พวกเขากลัวที่จะต้องเข้าไปในตัวอาคารที่ไฟกำลังลุกไหม้ เจ้าของบ้านรีบเอาเสื้อกันฝนพลาสติกให้กับพวกเขา และบอกพวกเขาว่าเสื้อกันฝนนั้นถูกออกแบบอย่างพิเศษเพื่อปกป้องพวกเขาจากไฟ ดังนั้นพวกผู้ชายจึงสวมใส่เสื้อคลุมนั้นด้วยความเชื่อใจเจ้าของบ้าน แล้วเข้าไปในบ้านเพื่อเอาสิ่งของต่าง ๆ ที่เจ้าของบ้านต้องการออกมา บางคนเสียชีวิตเพราะเสื้อคลุมนั้นไม่สามารถปกป้องพวกเขาได้ ความเชื่อของพวกเขาไม่ได้ช่วยเขาให้รอดพ้นเพราะพวกเขาเชื่อบางสิ่งที่ไม่จริง

พระเจ้ามีจริง และสรรค์กับนรกก็มีจริง จะมีการพิพากษาครั้งสุดท้ายต่อความบาปทั้งปวง และทุกคนจะต้องไปที่ใดที่หนึ่งไม่สวรรค์ก็นรกชั่วนิรันดร์ ถ้าคน ๆ หนึ่งนับถือศาสนาที่ทำให้เขาเชื่อสิ่งที่ผิด ผลที่ได้รับก็จะเลวร้ายชั่วนิรันดร์ ศาสนาของเขาไม่ได้ช่วยเขาให้รอดพ้นได้หากศาสนานั้นไม่เป็นความจริง ด้วยเหตุนี้จึงต้องมีข้อโต้แย้งทางศาสนาเกิดขึ้น

เป็นสิ่งสำคัญที่จะทำความเข้าใจว่าสมาชิกของลัทธินั้นมีวิธีคิดและรู้สึกอย่างไรบ้าง ถ้าเราไม่ใส่ใจต่อความต้องการของพวกเขา เราก็อาจล้มเหลวในการนำเสนอข่าวประเสริฐด้วยวิธีที่พวกเขาสนใจ

คิดถึงเมื่อครั้งที่คุณเข้ามาในคริสตจักรเป็นครั้งแรก เป็นไปได้ว่าไม่ใช่เพราะมีใครบางคนโต้แย้งกับคุณแบบหัวชนฝา ดังนั้นเราจึงไม่ควรคิดว่าเราจะทำให้คนที่ติดอยู่กับความเชื่อผิดๆ เปลี่ยนใจมาเชื่อพระเจ้าได้โดยการโต้แย้งกับเขาแบบหัวชนฝา

การให้เหตุผลนั้นสำคัญในฐานะที่เป็นวิธีการพิสูจน์ความจริง แต่การใช้เหตุผลเพียงอย่างเดียวก็ไม่ได้เปลี่ยนการอุทิศตัวของใครได้

บทเรียนตอนนี้นำเสนอลักษณะบางอย่างของคนที่เลือกเข้าร่วมในลัทธิทางศาสนา ลักษณะเหล่านี้ไม่ได้จำเป็นว่าจะต้องเป็นการอธิบายถึงคนที่ศาสนาของเขาเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรม

► คุณรู้อะไรเกี่ยวกับคนที่เข้าร่วมลัทธิทางศาสนาบ้าง? โดยปกติแล้วพวกเขามีลักษณะแบบไหน?

(1) สมาชิกของลัทธิเชื่อว่าผู้นำของเขาเป็นแหล่งความจริงแหล่งเดียวเท่านั้น

เขาอาจคิดว่าเขาได้รับความเชื่อจากคำสอนของผู้ก่อตั้งและจากคัมภีร์ของลัทธิ แต่เขาตีความคัมภีร์เหล่านั้นโดยสิ่งที่ผู้นำบอกกับเขา นั่นคือวิธีที่เขาสามารถเพิกเฉยต่อความขัดแย้งในงานเขียนและการเปิดเผยของลัทธิ

พวกผู้นำลัทธิสอนหลักคำสอนพิเศษที่หาไม่พบในที่อื่นโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อให้กลายเป็นแหล่งความจริงเดียวสำหรับสมาชิกของพวกเขา พวกเขากำหนดสิทธิอำนาจขั้นสุดท้าย ทั้งโดยข้อเขียนหรือสิ่งที่มีชีวิตซึ่งมาแทนที่พระคัมภีร์ในทางปฏิบัติ แม้ว่าพวกเขาจะอ้างว่าเชื่อพระคัมภีร์ก็ตาม

(2) โดยทั่วไปสมาชิกลัทธิไม่ไว้ใจคริสตจักรของคริสเตียน

สมาชิกลัทธิสอนว่าคริสตจักรของคริสเตียนละทิ้งความเชื่อ ไม่มีความจริง และไม่มีพระพรจากพระเจ้า พวกผู้นำลัทธิอาจเยาะเย้ยคริสตจักรของคริสเตียนอยู่ตลอดเวลา ในทางตรงกันข้าม คริสตจักรของคริสเตียนที่แท้จริงยอมรับว่าคริสตจักรอื่น ๆ ก็มีความจริงที่จำเป็นสำหรับให้คน ๆ หนึ่งมารู้จักพระเจ้าและได้ไปสวรรค์ด้วยเช่นกัน

ผู้นำลัทธิบางคนยังตามติดการเปิดเผยใหม่อย่างต่อเนื่อง ดังนั้นคนของพวกเขาจึงคิดว่าพวกเขาเป็นแหล่งแห่งความจริงเพียงแหล่งเดียว

(3) สมาชิกลัทธิเพิกเฉยต่อประวัติศาสตร์และประเพณีของคริสตจักร

สมาชิกลัทธิมีความรู้เพียงเล็กน้อยว่าคริสตจักรต้องพบเจอกับปัญหาอะไรมาบ้างในอดีต พวกเขาไม่เข้าใจว่าพระคัมภีร์ได้รับการปกป้องสงวนเอาไว้มาอย่างไร พวกเขาไม่รู้ว่าหลักคำสอนอะไรที่เป็นรากฐานของข่าวประเสริฐและเป็นหัวใจของศาสนาคริสต์ พวกเขาคิดว่าคริสตจักรทำผิดเกี่ยวกับหลักคำสอนที่สำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ของคริสตจักร พวกเขาไม่ตระหนักเลยว่าการปฏิเสธหลักคำสอนที่เป็นรากฐานนั้นทำให้พวกเขากลายเป็นส่วนหนึ่งของศาสนาใหม่

(4) สมาชิกลัทธิคาดหวังการข่มเหงและความขัดแย้ง

ถ้าคุณโต้เถียงกับสมาชิกของลัทธิหนึ่ง เขาจะเหมารวมว่าคุณถูกหลอก เมินเฉย ตามแรงจูงใจผิด ๆ และอาจบอกว่าคุณถูกซาตานควบคุม

สมาชิกลัทธิคาดหวังให้ตัวเองถูกคนศาสนาอื่นข่มเหง ถ้ามีใครกระทำต่อพวกเขาอย่างหยาบคาย นั่นเป็นการยืนยันว่าพวกเขามาถูกทางแล้ว

(5) สมาชิกลัทธิมีความเชื่อที่ขัดแย้งกันเอง

เป็นไปได้ว่าสมาชิกลัทธิเก็บรักษาความเชื่อของตนไว้เป็นหลายส่วนที่แยกออกจากกัน เขาไม่ได้เปรียบเทียบความเชื่อจากส่วนหนึ่งกับความเชื่อในอีกส่วนหนึ่ง เขารู้สึกประหลาดใจเมื่อผู้คนชี้ให้เห็นถึงความขัดแย้ง และเขาไม่รู้สึกถึงความจำเป็นที่จะต้องแก้ไขความขัดแย้งเหล่านั้น

(6) สมาชิกลัทธิเชื่อจากประสบการณ์มากกว่าจากการใช้เหตุผล

ดูเหมือนว่าสมาชิกลัทธิจะใช้เหตุผลก็ต่อเมื่อพวกเขานำเสนอหลักคำสอนของพวกเขาต่อคนภายนอก อย่างไรก็ตามเหตุผลของพวกเขาก็ตั้งอยู่บนความเชื่อใจอย่างไร้เหตุผลของลัทธิ เหตุผลต่าง ๆ ถูกสร้างขึ้นเพื่อสนับสนุนสิ่งที่พวกเขาเชื่ออยู่แล้ว

เขายอมรับลัทธิเพราะรู้สึกได้รับความรักและการยอมรับจากสมาชิกลัทธิ หรือเพราะสิ่งที่เขาสัมผัสได้ในช่วงเวลาการนมัสการของพวกเขา หรือเพราะมีประสบการณ์ส่วนตัวในฝ่ายวิญญาณ หลังจากเขาเข้าไปมีความสัมพันธ์กับลัทธิ เขาเริ่มต้นยอมรับคำสอนโดยปราศจากการประเมินคำสอนเหล่านั้น เมื่อคนภายนอกโต้แย้งต่อหลักคำสอน เขาจะรู้สึกว่าคนเหล่านี้ก็แค่ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาได้พบเจอมา เขาคิดว่าถ้าสามารถทำให้คนเหล่านี้ก้าวข้ามการโต้แย้งและเข้ามามีประสบการณ์ พวกเขาก็จะเชื่อเอง

(7) สมาชิกลัทธิเชื่อข่าวประเสริฐที่แตกต่างออกไป

เพื่อจะให้ผู้คนจงรักภักดี ลัทธิไม่สามารถมีความพิเศษเฉพาะในหลักคำสอนรอง แต่จะต้องมีความพิเศษในบางสิ่งที่สำคัญ นั่นคือเหตุผลที่หลักคำสอนแปลกแยกของลัทธิจึงรวมถึงข่าวประเสริฐที่แตกต่างออกไปด้วย สมาชิกลัทธิเชื่อว่าความรอดผ่านมาทางลัทธิของพวกเขาเท่านั้น

(8) สมาชิกลัทธิคือคนที่ไม่เต็มอิ่มฝ่ายวิญญาณ

เนื่องจากเขาไม่ได้รับความรอด เขาจึงไม่มั่นใจว่าได้รับการยกโทษ เขาไม่มีชัยชนะเหนือความบาป เขาไม่มีความชื่นชมยินดีที่มาจากความสัมพันธ์กับพระเจ้า และเขาไม่ได้มีการสามัคคีธรรมที่แท้จริงของคริสเตียนร่วมกับสมาชิกลัทธิด้วยกัน เขาจำเป็นต้องได้ยินข่าวประเสริฐ

► ศาสนาเทียมเท็จมาจากไหน?

การคิดว่าศาสนาเทียมเท็จมาจากแรงจูงใจเรื่องผลประโยชน์ จากประสบการณ์ที่ผิดเพี๊ยน หรือจากวิญญาณชั่ว ถือเป็นการเข้าใจผิดเรื่องความซับซ้อนของศาสนา ในการตอบสนองต่อศาสนาเทียมเท็จ เราต้องเข้าใจองค์ประกอบหลายอย่างเกี่ยวกับต้นกำเนิดของศาสนาเหล่านั้น

(1) การใช้เหตุผลของมนุษย์

ศาสนาเทียมเท็จมักจะได้รับการพัฒนาและอธิบายโดยคนที่มีสติปัญญาหลักแหลมซึ่งให้เหตุผลเกี่ยวกับความเชื่อในศาสนาโดยปราศจากการเปิดเผยของพระเจ้าและการทรงนำของพระวิญญาณบริสุทธิ์ (1 โครินธ์ 2:6-9)

(2) แรงจูงใจเรื่องผลประโยชน์ส่วนตัว

ไม่ใช่ครูสอนศาสนาทุกคนจะจริงใจ พระคัมภีร์สอนว่าหลักคำสอนเท็จถูกสอนโดยผู้คนที่ฝ่าฝืนจิตสำนึกของตัวเอง ปฏิเสธความจริง และหน้าซื่อใจคด (1 ทิโมธี 1:5-6, 19, 1 ทิโมธี 4:2) ผู้นำศาสนาบางคนกลายเป็นเศรษฐีจากหลักคำสอนเท็จของพวกเขา (2 เปโตร 2:1-3)

(3) ตาบอดฝ่ายวิญญาณ

ผู้คนที่ไม่ได้มีความสัมพันธ์กับพระเจ้าก็ตาบอดฝ่ายวิญญาณ พวกเขาไม่เพียงขาดความเข้าใจในฝ่ายวิญญาณ แต่ความเข้าใจตามธรรมชาติของพวกเขาก็ไม่ถูกต้อง (2 โครินธ์ 4:3-4)

(4) ปฏิเสธความจริง

พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงสัตย์ซื่อในการทำให้โลกรู้แจ้งในเรื่องความบาป ความชอบธรรม และการพิพากษา (ยอห์น 16:7-11) บุคคลที่ปฏิเสธความจริงก็กำลังตัดสินใจเลือกด้วยตัวเอง ด้วยเหตุนี้การโน้มน้าวใจและการอธิบายจึงไม่เพียงพอที่จะเปลี่ยนความคิดของเขาได้ พระคัมภีร์บอกว่าคนที่ยืนกรานในข้อผิดพลาดเกี่ยวกับหลักคำสอนที่สำคัญก็สมควรถูกปฏิเสธจากคริสตจักรเพราะเขากำลังทำบาป (ทิตัส 3:10-11)

(5) ประสบการณ์ฝ่ายวิญญาณ

ศาสนาเทียมเท็จไม่ได้เป็นเพียงพิธีกรรมที่ว่างเปล่า เหล่าวิญญาณชั่วมีส่วนเกี่ยวข้องในการนมัสการที่เทียมเท็จ พระคัมภีร์บอกเราว่าผู้คนที่นมัสการรูปเคารพก็กำลังนมัสการวิญญาณชั่ว (1 โครินธ์ 10:20-21) นั่นหมายความว่าผู้คนในศาสนาเทียมเท็จอาจมีประสบการณ์ฝ่ายวิญญาณ

(6) การเปิดเผยเทียมเท็จ

หลักคำสอนของศาสนาเทียมเท็จไม่ใช่การเสกสรรของมนุษย์ พระคัมภีร์บอกเราว่ามีหลักคำสอนที่มาจากผีวิญญาณชั่ว (1 ทิโมธี 4:1)

► มีปัจจัยอย่างน้อยหกประการที่มีส่วนทำให้เกิดศาสนาเทียมเท็จได้ มีกี่ประการที่คุณจำได้โดยไม่ต้องดูเนื้อหา?

ลักษณะทั่วไปของลัทธิต่าง ๆ[1]

• กลุ่มนี้แสดงถึงการอุทิศตัวอย่างแรงกล้าและไม่มีข้อสงสัยใด ๆ ต่อผู้นำที่เป็นมนุษย์ของเขา และถือว่าระบบความเชื่อกับการปฏิบัติของเขาเป็นความจริงที่สมบูรณ์

• คำถาม ความสงสัย และการคัดค้านเป็นสิ่งที่บั่นทอนกำลังใจ หรือแม้กระทั่งสมควรถูกลงโทษ

• กลุ่มนี้ใช้แนวทางปฏิบัติที่เน้นการเปลี่ยนแปลงทางจิตใจ (เช่น การนั่งสมาธิ การสวดภาวนา และการนมัสการอย่างมีความสุข)

• ผู้นำเป็นคนกำหนดวิธีการที่สมาชิกควรคิด กระทำ และรู้สึก (เช่น สมาชิกต้องได้รับอนุญาตให้ออกเดท แต่งงาน หรือเปลี่ยนงาน ผู้นำเป็นคนกำหนดว่าจะแต่งกายอย่างไร อาศัยอยู่ที่ใด และสมาชิกควรมีลูกหรือไม่)

• กลุ่มนี้อ้างถึงสถานะพิเศษสูงส่งให้กับตัวเอง ให้กับผู้นำ และให้กับสมาชิกกลุ่ม (ยกตัวอย่างเช่น ผู้นำถือเป็นมนุษย์ที่พิเศษหรือเป็นพระเมสสิยาห์)

• ผู้นำไม่ต้องรับผิดชอบชีวิตของตนต่อสิทธิอำนาจใด ๆ

• ผู้นำใช้ความรู้สึกละอาย และ/หรือ ความรู้สึกผิดเพื่อควบคุมสมาชิก

• การยอมอยู่ภายใต้ผู้นำหรือกลุ่มจำเป็นต้องตัดขาดจากครอบครัวและเพื่อนฝูง และเปลี่ยนเป้าหมายชีวิตส่วนตัวแบบสุดขั้ว

• กลุ่มนี้สาละวนอยู่กับการนำสมาชิกใหม่เข้ามา

• กลุ่มนี้สาละวนอยู่กับการหาเงินเข้ามา

• สมาชิกถูกคาดหวังให้ทุ่มเงินจำนวนมากเกินไปให้กับกลุ่มและกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับกลุ่ม

• สมาชิกได้รับการสนับสนุนหรือกำหนดให้ใช้ชีวิต และ/หรือ สังสรรค์กับสมาชิกคนอื่นในกลุ่มเท่านั้น

เป็นการดีที่จะเรียนรู้ลักษณะพิเศษของลัทธิและวิธีหักล้างข้อผิดพลาด อย่างไรก็ตาม การแบ่งปันข่าวประเสริฐเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

เพื่อให้มีโอกาสแบ่งปันข่าวประเสริฐ อย่าเสียเวลาโต้เถียงเกี่ยวกับประเด็นเล็กๆ น้อยๆ อย่าทำให้สมาชิกลัทธิขุ่นเคืองด้วยการโต้เถียงเกี่ยวกับข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับลัทธิของเขาซึ่งคุณไม่สามารถพิสูจน์ได้ มุ่งเน้นประเด็นที่สำคัญต่อข่าวประเสริฐ และอย่ายอมให้เขาหลีกเลี่ยงประเด็นเหล่านั้นโดยไม่ตอบ

เมื่อการสนทนาจบลง สิ่งที่สำคัญที่สุดคือพวกเขาจะต้องได้ยินข่าวสารว่าจะรอดได้อย่างไร การโต้แย้งเกี่ยวกับสิ่งอื่นจะไม่ช่วยพวกเขาให้รอดได้ แม้ว่าคุณจะโต้แย้งได้ดีกว่าพวกเขาก็ตาม

เมื่อพูดคุยกับสมาชิกลัทธิ สิ่งสำคัญคือการที่คริสเตียนแสดงความซื่อสัตย์และห่วงใยต่อคน ๆ นั้น คริสเตียนควรเป็นเหมือนคนที่ห่วงใยเพื่อนของเขา คริสเตียนโกรธได้ในแบบเดียวกับที่เพื่อนคนหนึ่งโกรธเพราะคน ๆ หนึ่งถูกทำร้าย ถ้าหากสมาชิกลัทธิมองเห็นว่าคุณเป็นศัตรู เขาจะปฏิเสธที่จะเชื่อ ถ้าหากการสนทนาทำให้รู้สึกเหมือนการแข่งขัน เขาจะปฏิเสธที่จะเป็นฝ่ายแพ้

คริสเตียนต้องแสดงความรัก การยอมรับ ความห่วงใยอย่างจริงใจ และการเปิดกว้างต่อความจริง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขาต้องการที่จะเข้าใจด้วยความจริงใจ

คริสตจักรท้องถิ่นที่สมบูรณ์ดีคือชัยชนะสูงสุดเหนืออิทธิพลของลัทธิในชุมชน

การเผยแพร่ศาสนาของสมาชิกลัทธิไม่สามารถทำได้โดยบุคคลชักชวนบุคคลเท่านั้น โดยปกติแล้วคน ๆ หนึ่งจะไม่เปลี่ยนศาสนาโดยไม่คิดถึงชุมชนแห่งความเชื่อที่เขาจะจากไปหรือที่เขาจะเข้าไป ถ้าหากสมาชิกลัทธิได้รับการดึงดูดใจโดยการเป็นพยานของคริสเตียนแต่ละคน เขาก็อยากเห็นชุมชนแห่งความเชื่อที่คริสเตียนคนนั้นเป็นตัวแทน เขาต้องการเห็นว่าความเชื่อแสดงออกมาเป็นการดำเนินชีวิตได้อย่างไร เขาสันนิษฐานว่าข่าวสารที่เขากำลังฟังนั้นได้สร้างชุมชนแห่งความเชื่อไว้แล้วซึ่งเขาจะเข้าไปหากเขาเชื่อ

นั่นหมายความว่าธรรมชาติของคริสตจักรท้องถิ่นมีความสำคัญอย่างยิ่ง การที่จะดึงดูดใจคนที่กำลังพิจารณาเพื่อจะเปลี่ยนชุมชนแห่งความเชื่อ คริสตจักรท้องถิ่นต้องมีลักษณะบางอย่าง

► อะไรคือลักษณะของคริสตจักรที่สามารถดึงดูดผู้คนให้ออกจากลัทธิได้?

ลักษณะของคริสตจักรท้องถิ่นที่ดึงดูดใจ

• สมาชิกแสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์ของเขากับพระเจ้านั้นเป็นจริงและให้ความอิ่มใจ (สมาชิกลัทธิไม่มีความสัมพันธ์กับพระเจ้า)

• คริสตจักรนำเสนอหลักคำสอนทั้งที่อธิบายถึงความเป็นจริงและเป็นเงื่อนไขสำหรับการมีความสัมพันธ์กับพระเจ้า (หลักคำสอนของลัทธิขัดแย้งกันเองและไม่ได้นำคนให้มาถึงพระเจ้า)

• คริสตจักรสำแดงตนว่าพวกเขามีความสุขในการนมัสการพระเจ้า (การนมัสการของลัทธิเป็นการควบคุมของมนุษย์ เต็มไปด้วยเนื้อหนัง และมาจากวิญญาณชั่ว)

• สมาชิกคริสตจักรแสดงให้เห็นถึงวัตถุประสงค์ของชีวิตด้วยมุมมองนิรันดร์ (ลัทธิต่าง ๆ อ้างถึงการกระทำเพื่อลำดับความสำคัญนิรันดร์ คริสตจักรต้องแสดงให้เห็นว่าจะดำเนินชีวิตในปัจจุบันอย่างไรด้วยคุณค่าของนิรันดร์กาล)

• คริสตจักรแสดงให้เห็นถึงลำดับความสำคัญของงานพันธกิจแทนที่จะมีเป้าหมายในทางโลก (ลัทธิเรียกร้องให้อุทิศตัวต่องานพันธกิจ แต่ผู้นำของพวกเขากลับมีเป้าหมายทางโลก)

• ข่าวสารของคริสตจักรตอบสนองต่อความขัดสนฝ่ายวิญญาณได้อย่างลึกซึ้ง (ลัทธิไม่มีข่าวประเสริฐที่ตอบสนองต่อความขัดสนฝ่ายวิญญาณ)

• คริสตจักรคือครอบครัวแห่งความเชื่อที่รักและเอาใจใส่ต่อสมาชิก (ลัทธิอาจอ้างว่าตนดูแลสมาชิก แต่ไม่สามารถมีการสามัคคีธรรมที่แท้จริงแบบคริสเตียนได้)

► อะไรคือการปฏิบัติอย่างเจาะจงที่คุณคาดหวังว่าจะได้เห็นในคริสตจักรที่มีลักษณะดังกล่าวข้างต้น?

โปรดจำไว้เสมอว่ามีเพียงพระวิญญาณบริสุทธิ์เท่านั้นที่สามารถทำให้คนบาปรู้ถึงความผิดของตน เข้าใจความจริง และปรารถนาพระเจ้า ผู้ประกาศข่าวประเสริฐไม่สามารถมีประสิทธิผลได้เว้นแต่เขาจะได้รับการชี้นำและการเจิมจากพระวิญญาณบริสุทธิ์

► คุณจะอธิบายความแตกต่างระหว่างบุคคลที่พึ่งพาพระวิญญาณบริสุทธิ์กับบุคคลที่ไม่พึ่งพาได้อย่างไร?