Lesson 8: ศาสนาฮินดู

อามิตเติบโตมาในครอบครัวชาวฮินดูและปฏิบัติตามธรรมเนียมทางศาสนาทุกประการ ในวัยเด็กเขาอธิษฐานทุกวัน เขาเป็นคนจริงใจแต่รู้สึกว่าจิตวิญญาณว่างเปล่า อามิตอ่านงานเขียนของชาวฮินดูเพื่อพยายามทำความเข้าใจศาสนาของตัวเองให้ดีขึ้น เขาได้รับคำสอนว่าหลักข้อเชื่อไม่สำคัญเพราะศาสนาทุกศาสนาล้วนเป็นหนทางไปสู่พระเจ้า เขาต้องการค้นหาความจริงแท้ที่จะนำเขาไปสู่พระเจ้า แต่สงสัยว่าความจริงเช่นนั้นมีอยู่จริงหรือไม่

► อ่านออกเสียง อิสยาห์ 46 พร้อมกัน ให้นักศึกษาแต่ละคนเขียนสรุปพระคัมภีร์ตอนนี้หนึ่งย่อหน้า พระคัมภีร์ตอนนี้บอกให้เรารู้อะไรเกี่ยวกับความแตกต่างระหว่างพระเจ้ากับรูปเคารพ? ให้นักศึกษาแต่ละคนเขียนรายการเหล่านั้น และให้อภิปรายร่วมกันในกลุ่มถึงรายการที่พวกเขาเขียนไว้นั้น

[1]แนะนำศาสนาฮินดู

ศาสนาฮินดูเริ่มต้นในอินเดียก่อนที่ประวัติศาสตร์ใด ๆ จะกำหนดได้ ชาวฮินดูไม่มีบุคคลที่เป็นผู้ก่อตั้งและไม่มีองค์กรที่รองรับผู้ติดตามทั้งหมด มีผู้นับถือศาสนาฮินดูมากกว่าพันล้านคน แต่พวกเขามีหลักข้อเชื่อที่หลากหลาย ชาวฮินดูจำนวนมากปฏิบัติตามธรรมเนียมบางส่วนของศาสนาฮินดูเท่านั้น

ฮินดูเชื่อว่าศาสนาของพวกเขาถือกำเนิดมาจากคัมภีร์โบราณของอินเดียที่เรียกว่าพระเวท พระเวทนี้ประกอบด้วยคัมภีร์หลายร้อยเล่ม

ไม่มีคำแถลงหลักคำสอนที่แทนถึงหลักข้อเชื่อของฮินดูในระดับสากลเกี่ยวกับพระเจ้า ชาวฮินดูส่วนใหญ่เชื่อพระเจ้าหลายองค์ที่มีตัวตนและทำทั้งความดีและความชั่ว ฮินดูใช้รูปเคารพมากมายที่แทนถึงพระและวิญญาณต่าง ๆ ที่พวกเขานมัสการ

พระเยซูตรัสว่าเราต้องนมัสการพระเจ้าเที่ยงแท้แต่องค์เดียว ดูใน ลูกา 4:8

[2]ชาวฮินดูบางคนนมัสการพระเจ้าองค์เดียวเป็นพระเจ้าสูงสุด ชาวฮินดูบางคนเรียกพระเจ้าสูงสุดนี้ว่าพระศิวะ บางคนเรียกชื่ออื่น ๆ และบรรยายถึงพระเจ้าสูงสุดของพวกเขา พระศิวะมีภรรยาและลูก พระศิวะทำทั้งความดีและความชั่ว บางคนเรียกพระศิวะว่าเป็นพระผู้สร้าง แต่พวกเขาไม่ได้หมายความว่าโลกถูกสร้างขึ้นในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง

แม้แต่เมื่อชาวฮินดูพูดถึงพระเจ้าสูงสุดองค์หนึ่ง พวกเขาไม่ได้หมายความถึงสิ่งเดียวกันกับที่คริสเตียนหมายถึงเวลาที่พูดถึงพระเจ้า คริสเตียนเชื่อว่าพระเจ้าคือความจริงสูงสุดและเป็นพระผู้สร้างโลกนี้ซึ่งพระองค์เป็นบุคคล ชาวฮินดูพูดว่าพวกเขาเชื่อในพระเจ้าองค์เดียว แต่ไม่ใช่พระเจ้าที่คิดหรือสื่อสารได้ เว้นแต่ผ่านทางพระหลายองค์ที่มีรูปกาย

ผู้เผยพระวจนะเยเรมีย์กล่าวว่าพระเจ้าสร้างโดยฤทธิ์อำนาจของพระองค์ และบรรดาพระเทียมเท็จจะพินาศไป ดูใน เยเรมีย์ 10:9-12 พระเจ้าสื่อสารกับมนุษย์และบอกเราว่าพระองค์เป็นผู้ใด ดูใน อิสยาห์ 46:9-10

ชาวฮินดูเชื่อว่ามีความเป็นจริงสูงสุดที่ไม่มีตัวตนซึ่งเป็นต้นกำเนิดของโลก ชาวฮินดูบางคนเรียกความเป็นจริงสูงสุดนี้ว่าพรหม พวกเขาเชื่อว่าทุกสิ่งที่ดำรงอยู่เป็นส่วนหนึ่งของพรหม พวกเขาเชื่อว่าพรหมคือวิญญาณหรือตัวตนที่แท้จริงในสิ่งมีชีวิตทุกชีวิต พวกเขาอาจกล่าวด้วยซ้ำว่าพวกเขาเชื่อในพระเจ้าเพียงองค์เดียว แต่สิ่งที่พวกเขาหมายถึงก็คือ ทุกสิ่งที่ดำรงอยู่ล้วนเป็นหนึ่งเดียว และนั่นคือพระเจ้า

ปฐมกาล 1 กล่าวว่าพระเจ้าสร้างทุกสิ่งโดยคำสั่งของพระองค์ พระองค์แตกต่างจากสิ่งที่พระองค์สร้างนั้น ดูใน ปฐมกาล 1:1

ชาวฮินดูเชื่อว่าผู้นำที่ยิ่งใหญ่คนใดก็ตามที่ช่วยเหลือผู้คนอาจกลายเป็นเทพเจ้าในภายหลังได้ ทุกคนล้วนสำแดงให้เห็นพรหม แต่เทพเจ้าคือบุคคลที่สำแดงให้เห็นพรหมมากกว่าผู้อื่น[3]

► อะไรคือความแตกต่างระหว่างคริสเตียนกับฮินดูในเรื่องแนวคิดเกี่ยวกับพระเจ้า?

ชาวฮินดูอ้างว่าตนใจกว้างต่อทุกศาสนา พวกเขามีคำพูดที่ว่า “สัจธรรมทั้งหมดเป็นหนึ่งเดียว” พวกเขากล่าวว่ามีหนทางมากมายที่จะไปสู่เป้าหมาย แม้ว่าศาสนาต่าง ๆ จะมีแนวคิดเกี่ยวกับชีวิตที่บุคคลควรดำเนินไปและเป้าหมายที่ควรพยายามบรรลุที่แตกต่างกันมากก็ตาม พวกเขาไม่ได้ให้ความหมายของ “สัจธรรมทั้งหมดเป็นหนึ่งเดียว” ในแง่ที่ว่าสัจธรรมทั้งหมดในศาสนาต่าง ๆ มีความสอดคล้องกันอย่างมีเหตุผล แต่พวกเขาหมายความว่าสัจธรรมทั้งหมดเป็นการแสดงออกถึงความเป็นจริงสูงสุดที่ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้

อัครทูตเปาโลกล่าวว่าความรับผิดชอบขั้นต้นของศิษยาภิบาลคือสอนหลักคำสอนที่แท้จริง ดูใน ทิตัส 1:9 ทุกศาสนาไม่เหมือนกัน ดูใน 1 ทิโมธี 1:3-6

คริสเตียนเชื่อว่า แม้พระเจ้าจะยิ่งใหญ่เกินกว่าที่เราจะเข้าใจได้ แต่พระองค์ก็ยังเปิดเผยถ้อยคำความจริงบางอย่างเกี่ยวกับพระองค์ ถ้าศาสนาใดขัดแย้งกับความจริงที่พระเจ้าได้เปิดเผยเกี่ยวกับพระองค์เองแล้ว ศาสนานั้นก็ผิด

ชาวฮินดูบางคนเชื่อว่าพระเยซูเป็นบุคคลที่ปฏิบัติตามหลักการของศาสนาฮินดูและเป็นผู้สอนที่ยิ่งใหญ่เหมือนคนอื่น ๆ ที่มีชีวิตอยู่ในยุคสมัยอื่น พวกเขาไม่เชื่อว่าพระองค์เป็นพระบุตรองค์เดียวของพระเจ้า

ชาวฮินดูเชื่อในวัฏจักรแห่งกาลเวลาที่ไม่มีที่สิ้นสุด ไม่มีจุดเริ่มต้น ไม่มีการสิ้นสุด และไม่มีเหตุการณ์ใดที่จะเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ได้อย่างถาวร

ชาวฮินดูเชื่อเรื่องการกลับชาติมาเกิด พวกเขาเชื่อว่าการกลับชาติมาเกิดคือการเกิดใหม่อีกครั้งของตัวตนที่แท้จริงของบุคคล โดยเกิดใหม่ในหลากหลายรูปแบบชีวิต และเกิดใหม่หลายครั้ง

พระคัมภีร์กล่าวว่ามนุษย์ตายครั้งเดียวและเข้าสู่การพิพากษาต่อหน้าพระเจ้า ดูใน ฮีบรู 9:27

[4]ชาวฮินดูเชื่อเรื่องกรรม ตามแนวคิดของกรรม บุคคลได้รับผลดีและผลชั่วจากการกระทำของตนในชีวิตนี้และในชีวิตหน้า กรรมเป็นกฎธรรมชาติของจักรวาล ไม่ได้ขึ้นอยู่กับกฎที่พระเจ้าองค์ใดบัญญัติ และไม่ได้ถูกควบคุมโดยพระเจ้าองค์ใด

คริสเตียนเชื่อฟังกฎบัญญัติของพระเจ้าและมีความสัมพันธ์ส่วนตัวกับพระเจ้า ดูใน ยอห์น 14:15 พระคัมภีร์บอกเราว่าพระคริสต์จะพิพากษามนุษย์ทุกคนจากมาตรฐานความชอบธรรมของพระองค์ ดูใน กิจการ 17:31, 2 โครินธ์ 5:10, ยากอบ 4:12

คน ๆ หนึ่งมีความผิดถ้าหากเขาทำบางสิ่งที่เป็นอันตรายต่อตัวเองหรือผู้อื่น เขาอาจทำดีเพื่อหักล้างความผิดเพื่อให้ได้รับผลที่ดีกว่า แต่จะไม่มีการยกโทษให้เขาเลย

เป้าหมายสูงสุดของศาสนาฮินดูคือการหลุดพ้นจากวัฏจักรแห่งการเวียนว่ายตายเกิดในสภาวะชั่วนิรันดร์ที่เรียกว่านิพพาน ชาวฮินดูบางคนนิยามสภาวะนี้ว่าเป็นการดำรงอยู่ชั่วนิรันดร์ของตัวตน ในขณะที่บางคนมองว่าเป็นการดูดซับเข้าสู่พรหม เหมือนหยดน้ำที่ตกลงไปในทะเล ชาวฮินดูหลายคนเชื่อว่าการดำรงอยู่ของบุคคลในฐานะปัจเจกบุคคลที่มีจิตสำนึกจะสิ้นสุดลงเมื่อเขาถูกดูดซับเข้าสู่พรหม

เป้าหมายของคริสเตียนคือการมีชีวิตนิรันดร์โดยมีความสัมพันธ์ส่วนตัวกับพระเจ้าในสวรรค์ ดูใน วิวรณ์ 21:3

► มีอะไรที่แตกต่างกันระหว่างแนวคิดของฮินดูเรื่องนิพพานกับแนวคิดของคริสเตียนเรื่องสวรรค์?

วิถีชีวิตของชาวฮินดู

ตามความเชื่อของชาวฮินดู ผู้ที่ละทิ้งโลกภายนอกโดยสิ้นเชิงจะไม่ผลิต เตรียม หรือเก็บอาหารไว้ พวกเขาต้องขอทานทุกวัน บางคนต้องพึ่งพาญาติ ๆ บางคนต้องไปขอทานตามบ้านต่าง ๆ ตัวอย่างที่ดีที่สุดของผู้ที่นับถือศาสนาฮินดูคือผู้ที่ไม่ทำงานเพื่อเลี้ยงตัวเอง

พระคัมภีร์กล่าวว่าบุคคลไม่ควรปฏิเสธที่จะทำงานแล้วคอยแต่พึ่งพาคนอื่น ดูใน 2 เธสะโลนิกา 3:10

ชาวฮินดูจำนวนมากเป็นมังสวิรัติ ในหมู่คนที่กินเนื้อสัตว์ ส่วนใหญ่ไม่กินเนื้อวัวเพราะวัวเป็นที่เคารพนับถือ อาหารมักถูกนำไปถวายรูปเคารพก่อนที่จะรับประทาน แม้แต่ในบ้านก็ตาม

พระคัมภีร์กล่าวว่าเนื้อทุกชนิดกินได้ ดูใน 1 ทิโมธี 4:3-4

ชาวฮินดูมีศิลปะและสถาปัตยกรรมของวัดที่มีความวิจิตรบรรจง รวมไปถึงเครื่องแต่งกายและเครื่องประดับส่วนตัวที่มีความสำคัญทางศาสนา

ชาวฮินดูเชื่อว่าพวกเขาควรใส่ใจทุกชีวิตอย่างเท่าเทียมกัน พวกเขาเชื่อว่าคนเราควรใส่ใจสุนัขที่กำลังทุกข์ทรมานเหมือนกับที่ใส่ใจลูกชายของตนเอง พวกเขาเชื่อว่าความสัมพันธ์ไม่ควรทำให้คนเรามีความรู้สึกเกี่ยวกับความต้องการของผู้อื่น พวกเขาเชื่อว่าการดูแลใครสักคนเพราะความสัมพันธ์เป็นแรงจูงใจที่ผิด พวกเขาเชื่อว่าพรหมไม่มีความรู้สึกเกี่ยวกับสิ่งใด ๆ ไม่มีความเศร้าโศกและไม่มีความสุข ชาวฮินดูควรพยายามที่จะเข้าถึงระดับนั้น

เมื่อชาวฮินดูพูดถึงการดูแลผู้อื่นอย่างเท่าเทียมกัน พวกเขาอาจคิดว่าตนมีความคิดแบบเดียวกันกับคริสเตียน แต่จริงๆ แล้วไม่เหมือนกันเลย คริสเตียนเชื่อว่าพวกเขาควรจะรักผู้อื่นเหมือนกับที่พวกเขารักตัวเอง แต่ชาวฮินดูเชื่อว่าคุณไม่ควรกังวลเกี่ยวกับผู้อื่นหรือตัวคุณเอง

สำหรับชาวฮินดู การทำสมาธิหมายถึงการควบคุมจิตใจของตนเองอย่างสมบูรณ์ เพื่อไม่ให้เกิดความคิดใด ๆ ขึ้นโดยไม่ได้รับอนุญาต การนมัสการของพวกเขาออกแบบมาเพื่อให้จิตใจว่างเปล่า นั่นคือเหตุผลที่พวกเขาใช้เสียงและคำพูดซ้ำ ๆ และการออกกำลังกาย จุดประสงค์ของการทำสมาธิคือการไม่คิดเกี่ยวกับอะไรเลย โยคะเริ่มต้นขึ้นในฐานะระบบการออกกำลังกายของชาวฮินดูเพื่อชำระความคิดจิตใจ

ชาวฮินดูอธิษฐานต่อเทพเจ้าต่าง ๆ เพื่อจดจ่อความคิดจิตใจ ถ้าชาวฮินดูคนหนึ่งบรรลุการจดจ่อได้อย่างสมบูรณ์ เขาก็จะไม่ต้องการเทพเจ้าและไม่จำเป็นต้องอธิษฐานอีกต่อไป พวกเขาไม่ได้อธิษฐานโดยตรงต่อพรหม

► เวลานี้ย้อนกลับไปอ่านข้อความที่มีตัวหนาและตัวเอียงกับข้อพระคัมภีร์แต่ละข้อ

เนื่องจากชาวฮินดูไม่เชื่อพระคัมภีร์ การใช้ข้อพระคัมภีร์มาหักล้างความเชื่อของพวกเขาจึงไม่สามารถเปลี่ยนความคิดของพวกเขาได้ แทนที่จะทำเช่นนั้น จงนำเสนอข่าวประเสริฐในพระคัมภีร์ในลักษณะที่ตอบสนองความต้องการของพวกเขา คำพยานส่วนตัวของคริสเตียนเกี่ยวกับความสัมพันธ์กับพระเจ้าจะช่วยกระตุ้นความต้องการที่จะรู้จักพระเจ้าของชาวฮินดูได้

พระเจ้า พระผู้สร้างและผดุงโลกนี้ คือบุคคลที่คิดและพูดได้ ซึ่งแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดจากพรหมของศาสนาฮินดู

พระเจ้าทรงชอบธรรมและมีความรัก ไม่มีความชั่วอยู่ในลักษณะที่เป็นธรรมชาติของพระองค์เลย พระองค์เป็นที่ไว้วางใจได้เสมอ ซึ่งแตกต่างกับเทพเจ้าของฮินดูอย่างสิ้นเชิงที่มีแรงจูงใจที่เห็นแก่ตัวและขัดแย้งกันในลักษณะของตนเอง

พระเจ้ารักมนุษย์และสร้างพวกเราโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อให้มีความสัมพันธ์กับพระองค์ พระองค์มีการออกแบบสำหรับชีวิตของเราและมีแผนการเพื่อให้เรามีชีวิตอยู่ในสวรรค์กับพระองค์ชั่วนิรันดร์ พวกเราแต่ละคนสามารถรู้จักพระเจ้าในฐานะพระบิดาเป็นการส่วนตัวได้

แต่ละคนถูกแยกขาดจากพระเจ้าเพราะพวกเขาทำบาปต่อพระประสงค์ของพระองค์ พระเจ้าจะพิพากษาแต่ละคนเนื่องจากบาปของเขาเอง ซึ่งแตกต่างจากแนวคิดของฮินดูเรื่องกรรมที่ไม่มีตัวตนที่ทำหน้าที่เป็นดั่งกฎแห่งธรรมชาติ

พระเยซูเป็นพระเจ้าผู้มาบังเกิดเป็นมนุษย์ พระองค์มาเพื่อจะตายเป็นเครื่องบูชาไถ่บาปของเรา ดังนั้นเราจึงได้รับการยกโทษ แต่ละคนสามารถเข้ามามีความสัมพันธ์กับพระเจ้าโดยขอการยกโทษได้บนพื้นฐานของการเป็นเครื่องบูชาของพระเยซู

โดยการยกโทษ เราจึงเข้ามามีความสัมพันธ์แบบส่วนตัวกับพระเจ้าผู้รักเราและสัญญาไว้ว่าจะรับเราเข้ามาเป็นบุตรของพระองค์ได้ เราไม่ได้นมัสการพระองค์แบบห่างไกล พระองค์ไม่ใช่เทพเจ้าที่ไม่เอาใจใส่และไม่ได้ให้คำสัญญาอะไรกับเรา

เมื่ออามิตได้พบกับคริสเตียนเป็นครั้งแรก เขารู้สึกไม่พอใจกับความคิดที่ว่ามีเพียงหนทางเดียวที่จะไปถึงพระเจ้า เมื่อเขาอ่านคำอุปมาของพระเยซูในพระคัมภีร์ เขาประหลาดใจที่คำอุปมาเหล่านั้นสามารถนำไปใช้กับชีวิตของเขาได้ ขณะที่เขาค้นคว้าความถูกต้องแม่นยำของพระคัมภีร์ เขาเชื่อว่าพระคัมภีร์ได้รับการเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดีนับจากการเขียนฉบับดั้งเดิม วันหนึ่งเขาได้ชมภาพยนตร์เกี่ยวกับการตรึงกางเขนพระเยซูและตัดสินใจเชื่อในพระคริสต์ อามิตกล่าวว่า “หากศาสนาคริสต์เป็นเพียงศาสนาหนึ่งที่มีความถูกต้องเท่าเทียมกันกับศาสนาอื่น ๆ การเสียสละที่ผมทำไป รวมทั้งการสูญเสียความสงบสุขของครอบครัว ก็เป็นเรื่องไร้เหตุผล ผมรู้สึกสบายใจกับความเชื่อในศาสนาฮินดูของผมและมีความสุขกับชีวิตที่อธิษฐานอย่างแข็งขัน ผมรู้สึกว่างเปล่าได้ทีละน้อยและหัวแข็งต่อต้านการเรียกของพระเจ้าในคริสตจักร ในที่สุดความจริงและความรักก็บังคับให้ผมยอมรับพระคริสต์เป็นพระเจ้า”

► เวลานี้อ่าน อิสยาห์ 46 อีกครั้ง ให้นักศึกษาแต่ละคนเขียนหนึ่งย่อหน้าเพื่ออธิบายว่าเนื้อหาของพระคัมภีร์ตอนนี้มีไว้สำหรับผู้นับถือศาสนาฮินดูอย่างไรบ้าง นักศึกษาหลายคนสามารถแบ่งปันสิ่งที่พวกเขาเขียนได้

ขอให้จำไว้ว่าคุณจะต้องหาโอกาสเพื่อนำเสนอข่าวประเสริฐให้กับใครบางคนจากกลุ่มศาสนานี้ เตรียมแบ่งปันบทสนทนาที่คุณมีแล้วนั้นกับเพื่อนร่วมชั้นของคุณ เขียนรายงานสองหน้ากระดาษและส่งให้กับหัวหน้าชั้น