Lesson 9: ศาสนาพุทธ

เยาว์เติบโตมาในครอบครัวชาวพุทธในฟิลิปปินส์ เขาจำได้ว่ามีช่วงเวลาหนึ่งที่การไปตลาดไม่ปลอดภัย เนื่องจากชาวมุสลิมกำลังฆ่าชาวพุทธเพื่อศาสนาของตน เยาว์มักจะไปจุดธูปที่วัดพุทธกับแม่ของเขา วันหนึ่งน้องสาวของเขาป่วยและกำลังจะเสียชีวิต มีหมออยู่ที่นั่นแต่ช่วยอะไรไม่ได้ แม่ของเยาว์สวดภาวนาอย่างบ้าคลั่งขอให้พระพุทธเจ้าช่วยเธอ

► อ่านออกเสียง ปฐมกาล 3 พร้อมกัน ให้นักศึกษาแต่ละคนเขียนสรุปพระคัมภีร์ตอนนี้หนึ่งย่อหน้า พระคัมภีร์ตอนนี้บอกให้เรารู้อะไรเกี่ยวกับพระเจ้า มนุษย์ ความบาป และโลกนี้? ให้นักศึกษาแต่ละคนเขียนรายการเหล่านั้น และให้อภิปรายร่วมกันในกลุ่มถึงรายการที่พวกเขาเขียนไว้นั้น

ต้นกำเนิดของศาสนาพุทธ

ศาสนาพุทธเกิดขึ้นโดย สิทธัตถะ โคตมะ ไม่มีข้อเขียนอะไรที่บอกถึงชีวิตของ สิทธัตถะ โคตรมะ จนกระทั่ง 400 ปีหลังจากการตายของเขา ดังนั้นรายละเอียดเกี่ยวกับชีวิตของเขาจึงไม่แน่นอน

โคตมะเกิดในราวปี 563 ก่อนคริสตกาล เขาเป็นบุตรชายของกษัตริย์ซึ่งปกครองส่วนเล็ก ๆ ของอินเดีย ในฐานะคนหนุ่ม เขาหนีทหารองค์รักษ์ออกไปดูโลกภายนอก เขาได้เห็นผู้คนที่ยากจนและเจ็บป่วย แล้วสรุปว่าชีวิตคือความโศกเศร้าและทนทุกข์

โคตรมะมีประสบการณ์ที่เขาเรียกว่าเป็นการตรัสรู้ถึงธรรมชาติของความเป็นจริง คำว่า พระพุทธเจ้า หมายถึง “ตรัสรู้” โคตรมะมักจะถูกเรียกว่า “พระพุทธเจ้า”

พระคัมภีร์บอกไม่ให้เราไว้ใจข่าวสารจากวิญญาณที่ไม่ยอมรับพระเยซูคริสต์ ดูใน 1 ยอห์น 4:3 การตรัสรู้ที่โคตมะได้รับนั้นเทียมเท็จ

อิทธิพลในปัจจุบัน

ทุกวันนี้ศาสนาพุทธมีนิกายต่าง ๆ มากมาย ไม่ได้รวมเข้าเป็นองค์กรระดับโลก

งานเขียนที่จะถือว่าเป็นคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ของพุทธศาสนาได้นั้นจะต้องพิมพ์เป็นหนังสือจำนวนหลายพันเล่ม ด้วยเหตุนี้แต่ละนิกายจึงมุ่งเรื่องใดเรื่องหนึ่ง แทนที่จะพยายามศึกษาทุกเรื่อง

► คริสเตียนมีมุมมองต่อพระคัมภีร์แตกต่างจากชาวพุทธมีมุมมองต่อคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ของเขาอย่างไร?

จำนวนผู้ที่นับถือศาสนาพุทธในโลกที่ตั้งใจปฏิบัติตามคำสอนของพุทธศาสนามีอยู่ไม่ต่ำกว่า 350 ล้านคน และมากกว่าพันล้านคนเรียกตัวเองว่าพุทธศาสนิกชนเพียงเพราะพวกเขาได้รับการสอนเกี่ยวกับพุทธศาสนา และพวกเขาไม่นับถือศาสนาอื่น

คนมากมายเรียกตัวเองว่าเป็นพุทธศาสนิกชนเพราะพวกเขาทำตามคำแนะนำที่เป็นข้อเขียนของพระพุทธเจ้า พวกเขาอาจไม่เข้าใจหลักคำสอนรากฐานของศาสนาพุทธหรือไม่ได้มีส่วนร่วมในกลุ่มใด ๆ ที่จัดตั้งขึ้นมา

[1]หลักข้อเชื่อเกี่ยวกับความเป็นพระเจ้าและกาลเวลา

ชาวพุทธไม่เชื่อว่ามีพระเจ้าสูงสุดที่เป็นบุคคล แต่เชื่อในความจริงอันสูงสุดที่รวมทุกสิ่งซึ่งดำรงอยู่ ดังนั้น ชาวพุทธจึงทำสมาธิแต่ไม่สวดมนต์ เพราะไม่เชื่อว่าพระเจ้าจะตรัสและฟังได้ ชาวพุทธมีข้อเขียนที่เรียกว่าบทสวดมนต์ แต่ไม่ได้บอกว่าสวดมนต์ต่อใคร ไม่มีพระเจ้าองค์ใดสำคัญในศาสนาพุทธ

เป็นสิทธิพิเศษอันยิ่งใหญ่สำหรับคริสเตียนที่สามารถอธิษฐานด้วยความมั่นใจว่าพระเจ้าทรงฟัง ดูใน มัทธิว 6:6-8 และ 1 ยอห์น 5:14-15

ชาวพุทธเชื่อในเรื่องวัฏจักรแห่งกาลเวลาที่ไม่มีสิ้นสุด ไม่มีจุดเริ่มต้น ไม่มีจุดจบ และไม่มีเหตุการณ์ใด ๆ ที่จะเปลี่ยนแปลงสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างถาวร

[2]พระคัมภีร์กล่าวว่ามีเหตุการณ์สำคัญต่าง ๆ และเวลานั้นจะไม่ดำเนินต่อไปเหมือนกับที่เป็นอยู่ในเวลานี้ ดูใน 2 เปโตร 3:10

การกลับชาติมาเกิดและนิพพาน

โคตมะและผู้คนส่วนใหญ่ในวัฒนธรรมของเขาเชื่อเรื่องการกลับชาติมาเกิดก่อนที่เขาจะสร้างศาสนาใหม่ขึ้นมา การกลับชาติมาเกิดหมายถึงหลังจากที่บุคคลหนึ่งตายแล้ว เขามาเกิดใหม่เป็นอีกบุคคลหนึ่งหรือเป็นสิ่งมีชีวิต เช่น สัตว์หรือแมลง การกลับชาติมาเกิดทำให้บุคคลหนึ่งมีชีวิตหลายภพหลายชาติ

ชาวพุทธเชื่อว่าหากบุคคลทำความดี (กรรมดี) มากกว่าทำความชั่ว (กรรมชั่ว) เขาก็จะสามารถไปเกิดในชีวิตที่ดีกว่าในครั้งต่อไปได้

พระคัมภีร์กล่าวว่าการงานของเราไม่ได้ทำให้พระเจ้ายอมรับเราหรือไม่สามารถชดใช้บาปแทนเราได้ ดูใน โรม 3:20

ตามคำกล่าวของโคตรมะ จิตสำนึกของบุคคลนั้นจะไม่กลับมาเกิดใหม่ มีเพียงบางส่วนของธาตุที่เขาประกอบขึ้นเท่านั้นที่ถูกนำไปใช้เพื่อสร้างสิ่งมีชีวิตใหม่ นั่นหมายความว่าความตายในชีวิตหนึ่งคือจุดสิ้นสุดของบุคลิกภาพ

พระเยซูให้ชีวิตนิรันดร์แก่คนที่เชื่อในพระองค์ ดูใน ยอห์น 10:27-28

[3]บางครั้งผู้คนชอบแนวคิดเรื่องการกลับชาติมาเกิด แต่เนื่องจากชีวิตเป็นทุกข์มาก พระพุทธเจ้าจึงรู้สึกว่าการมีชีวิตหลายชีวิตไม่ใช่เรื่องดี โดยเชื่อว่าบุคคลควรมีเป้าหมายในการหลีกหนีจากวัฏจักรของการกลับชาติมาเกิด

พุทธศาสนิกชนที่เคร่งครัดจะดำเนินชีวิตตามแนวทางพุทธศาสนาเพื่อละทิ้งความปรารถนาทั้งปวง หากเขาประสบความสำเร็จ เขาจะไม่ปรารถนาหรือมีความเพลิดเพลินในสิ่งใดหรือความสัมพันธ์ใด ๆ กับมนุษย์

สำหรับคริสเตียนแล้ว ความสัมพันธ์กับมนุษย์มีความสำคัญมากและนำมาซึ่งความชื่นชมยินดี ดูใน 1 เธสะโลนิกา 3:12

ชาวพุทธเชื่อว่าเมื่อเขาตายไปแล้ว เขาจะเข้าสู่นิพพานแทนที่จะไปเกิดเป็นสิ่งมีชีวิตอื่น นี่คือเป้าหมายสูงสุดของชาวพุทธที่อุทิศตนเคร่งครัด บางครั้งผู้คนคิดว่านิพพานก็เหมือนกับแนวคิดของศาสนาคริสต์เกี่ยวกับสวรรค์ แต่แท้จริงแล้ว นิพพานหมายถึงความว่างเปล่า เป็นการสิ้นสุดของตัวตน เช่นเดียวกับการเป่าเทียนดับ หากบุคคลบรรลุนิพพานแล้ว เขาก็จะไม่ดำรงอยู่ในฐานะมนุษย์ที่มีความคิดอีกต่อไป

ในศาสนาพุทธดั้งเดิม บุคคลจะไม่มีโอกาสเข้าถึงนิพพานได้เมื่อสิ้นชีวิตนี้ เว้นแต่เขาจะเป็นพระภิกษุ ผู้หญิงจะไม่มีโอกาสเข้าถึงนิพพานได้จนกว่าจะไปเกิดใหม่เป็นผู้ชายและบวชเป็นพระภิกษุ

อริยสัจสี่ของพระพุทธศาสนา

หลักข้อเชื่อที่โคตมะสอนหลังจากที่เขาได้บรรลุนิพพานสรุปเป็นอริยสัจสี่ของพระพุทธศาสนา

1. ชีวิตเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและความทุกข์ไม่มีความสุขที่แท้จริง

2. ความทุกข์เป็นผลจากกิเลส เพราะไม่มีสิ่งใดที่เราปรารถนาจะคงอยู่ถาวร

3. การละกิเลสทั้งปวงเป็นหนทางหนีทุกข์

4. พุทธจริยศาสตร์แห่งชีวิต 8 ประการ จะนำพาบุคคลไปสู่การหลุดพ้นจากกิเลสทั้งปวง และไปสู่นิพพาน

► มีสิ่งใดในอริยสัจสี่ที่คริสเตียนสามารถเห็นพ้องด้วย?

ตามคำสอนของโคตรมะ ความทุกข์ทั้งหมดเกิดจากกิเลสคือความปรารถนา หากบุคคลไม่ปรารถนาสิ่งใด เขาก็จะไม่ทุกข์ทรมาน หากต้องการเป็นพุทธศาสนิกชนที่อุทิศตนเคร่งครัด บุคคลนั้นต้องเรียนรู้ที่จะไม่รู้สึกพึงใจต่อสิ่งใด

เรื่องราวนี้เล่าถึงพระภิกษุรูปหนึ่งชื่อว่าสังกะมาจี เขาบวชเป็นพระและละจากครอบครัวเพื่อใช้เวลาทั้งหมดในการธุดงค์และทำสมาธิ เมื่อภรรยาของเขาหาเขาพบ จึงวางลูกของเธอกับเขาไว้ตรงหน้าเขา แล้วก็ขอร้องให้เขาช่วยสนับสนุนจุนเจือ สังกะมาจีนั่งนิ่งโดยไม่ตอบอะไรจนกระทั่งเธอจากไป โคตรมะกล่าวว่าบุรุษคนนี้ได้บรรลุเป้าหมายของพุทธศาสนาเพราะเขาไม่รู้สึกยินดีเมื่อภรรยามาหาและไม่โศกเศร้าเมื่อเธอจากไป

คริสเตียนอุทิศตัวต่อชีวิตสมรสในฐานะที่เป็นความสัมพันธ์ซึ่งก่อให้เกิดความชื่นชมยินดี ดูใน เอเฟซัส 5:28

► แนวคิดของศาสนาพุทธเกี่ยวกับชีวิตที่สมบูรณ์แบบแตกต่างจากแนวคิดของคริสเตียนอย่างไร?

วิถีชีวิตของชาวพุทธ

ศาสนาพุทธเน้นชีวิตที่มีคุณธรรม ชาวพุทธเชื่อว่าการกระทำใด ๆ จะมีคุณธรรมก็ต่อเมื่อการกระทำนั้นเป็นประโยชน์ต่อตัวเองและผู้อื่น และไม่ได้ทำอันตรายใคร เจตนาของคนนั้นถือว่าสำคัญยิ่งกว่าผลแห่งการกระทำของเขา[4]

การฝึกปฏิบัติทางจิตและวิญญาณได้รับการออกแบบมาเพื่อช่วยให้บุคคลละทิ้งความเห็นแก่ตัว ชาวพุทธเชื่อว่าความวิตกกังวลทั้งสิ้นเกิดจากการห่วงตัวเองมากเกินไป พวกเขาต้องการลืมตนเองและรักสิ่งมีชีวิตที่มีจิตสำนึกทั้งหมด (สิ่งมีชีวิตที่มีความคิดจิตใจ) ปัญหาคือหากปราศจากความสัมพันธ์กับพระเจ้าแล้ว ก็ไม่มีรากฐานสำหรับการสละตนและความรัก

► ทำไมบุคคลจึงไม่สามารถสละตนและมีความรักที่แท้จริงได้โดยปราศจากความสัมพันธ์กับพระเจ้า?

มีคนมากมายที่เรียกตัวเองว่าพุทธศาสนิกชนซึ่งเติบโตมาในวัฒนธรรมของพุทธศาสนา แต่ไม่เคยพิจารณาเรื่องอื่นใดอย่างจริงจัง การคิดแบบเหมารวมว่ามีความเชื่อทางศาสนาดูเหมือนจะเป็นสิ่งเดียวที่เป็นจริงสำหรับเขา พิธีกรรมต่าง ๆ ก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน

โดยทั่วไปแล้ว ผู้ที่เปลี่ยนมานับถือศาสนาพุทธจากศาสนาอื่นมักสนใจปรัชญาในการดำเนินชีวิตของศาสนานั้น พวกเขาไม่ได้นับถือศาสนานั้นเพราะต้องการแสวงหานิพพาน แต่นับถือเพราะศาสนาพุทธดูเหมือนจะให้ชีวิตที่ปราศจากความวิตกกังวลและความขัดแย้ง หลายคนรู้สึกว่าในศาสนาพุทธ พวกเขาพบอิสระจากความเครียด และชีวิตของพวกเขาเป็นระเบียบเรียบร้อยมากกว่าเดิม

► เวลานี้ย้อนกลับไปอ่านข้อความที่มีตัวหนาและตัวเอียงกับข้อพระคัมภีร์แต่ละข้อ

เนื่องจากชาวพุทธไม่ได้ยอมรับการเป็นคริสเตียนและไม่ได้ยอมรับว่าพระคัมภีร์เป็นสิทธิอำนาจสูงสุด ดังนั้นการแสดงให้พวกเขาเห็นว่าความเชื่อของพวกเขาไม่สอดคล้องกับพระคัมภีร์เท่านั้นจึงยังไม่เพียงพอ พวกเขารู้อยู่แล้วว่าพระคัมภีร์สนับสนุนที่แตกต่างจากศาสนาของพวกเขา

การแบ่งปันข่าวประเสริฐยังคงมีความสำคัญและมีประสิทธิผล เมื่อคุณสนทนากับชาวพุทธ บอกเขาว่าคุณต้องการอธิบายรากฐานของความเชื่อของคุณ แบ่งปันข่าวประเสริฐแบบเรียบง่าย แม้ว่าชาวพุทธจะไม่ได้อ้างว่าเชื่อพระคัมภีร์ แต่ความจริงของพระเจ้ามีฤทธิ์อำนาจเพราะการงานของพระวิญญาณบริสุทธิ์

คุณควรแบ่งปันคำพยานของคุณด้วย บอกเล่าว่าข่าวประเสริฐนำคุณให้เข้ามามีความสัมพันธ์กับพระเจ้าอย่างไร นำให้คุณได้รับการยกโทษและช่วยกู้จากความบาปอย่างไร และทำให้ชีวิตของคุณมีความหมายอย่างไร

นอกเหนือจากการนำเสนอข่าวประเสริฐและคำพยานส่วนตัวในเบื้องต้นแล้ว คุณสามารถพูดถึงความจำเป็นที่มีเป็นพิเศษของชาวพุทธด้วยความจริงจากข่าวประเสริฐ ชาวพุทธพยายามอธิบายถึงความทุกข์และความโศกเศร้าของชีวิต แต่ล้มเหลวในการอธิบายความเป็นจริงของสิ่งดี ๆ และความสุขที่มีอยู่ คำสอนของพุทธศาสนาปฏิเสธความสำคัญของทุกสิ่งที่ดูเหมือนสำคัญในชีวิต รวมถึงความสัมพันธ์ของมนุษย์ ศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่ไม่มีพระเจ้าผู้เป็นบุคคลซึ่งมีความสัมพันธ์กับผู้นมัสการ ศาสนาพุทธไม่ได้ให้ชีวิตนิรันดร์หรือจุดหมายปลายทางที่สำคัญกับแต่ละบุคคล

การทนทุกข์

ชาวพุทธเชื่อว่าการทนทุกข์ไร้ความหมายและไม่มีจริง นี่เป็นคำอธิบายที่ไม่น่าพึงพอใจ

ศาสนาคริสต์อธิบายถึงสภาพของการทนทุกข์ในโลกนี้ พระเจ้าสร้างโลกนี้มาอย่างสมบูรณ์แบบ แต่มนุษย์ทำบาปและนำคำแช่งสาปมายังโลก สิ่งนี้อธิบายให้รู้สาเหตุของการเกิดแก่เจ็บตาย ความบาปยังแสดงให้เห็นจากการกระทำชั่วอย่างต่อเนื่องของผู้คนด้วย

ความสุข

ชาวพุทธเชื่อว่าไม่มีความสุขจริงในชีวิต ด้วยเหตุนี้เราจึงไม่ควรปรารถนาสิ่งใด สิ่งนี้ขัดแย้งกับการมีความชื่นชมยินดีและความพึงพอใจที่ผู้คนมี โดยเฉพาะในความสัมพันธ์แบบส่วนตัว

ข้อมูลความจริงที่ว่าพระเจ้าสร้างโลกนี้เป็นการอธิบายถึงเหตุผลว่าทำไมยังคงมีความชื่นชมยินดีและความพึงพอใจในชีวิตได้อยู่ แม้ว่าโลกนี้ไม่สมบูรณ์แบบเหมือนที่พระเจ้าออกแบบไว้ตั้งแต่แรกก็ตาม

เช่นเดียวกับชาวพุทธ คริสเตียนตระหนักดีว่าสิ่งต่าง ๆ บนโลกไม่คงอยู่ถาวร เราไม่ควรใช้ชีวิตราวกับว่าเราจะรักษาสิ่งที่เรามีไว้ตลอดไป อย่างไรก็ตาม คริสเตียนสามารถมีความสุขกับชีวิตได้เพราะรู้ว่าเขาจะอยู่กับพระเจ้าตลอดไป แม้ว่าสิ่งต่าง ๆ จะไม่คงอยู่ถาวร แต่สิ่งเหล่านี้มีอยู่จริง และการเลือกของเรามีผลที่เป็นนิรันดร์ สิ่งนี้ทำให้ชีวิตมนุษย์มีวัตถุประสงค์และมีความหมาย

ความสัมพันธ์กับผู้อื่น

หากปฏิบัติตามคำสอนของพุทธศาสนาอย่างครบถ้วนแล้ว คำสอนเหล่านี้จะทำให้คนเราห่างไกลจากความสัมพันธ์ เพราะความสัมพันธ์ถือเป็นสิ่งที่ไม่มีความหมาย แต่ธรรมชาติของมนุษย์นั้นต้องการความสัมพันธ์ที่อุทิศตนต่อกันเป็นอย่างยิ่ง

พระเจ้าสร้างเราขึ้นมาเพื่อมีความสัมพันธ์กับมนุษย์ด้วยกัน เราปรารถนาให้ผู้อื่นเห็นคุณค่าของเรา เราปรารถนาที่จะอุทิศตัวกับผู้อื่น ความสัมพันธ์มีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง เพราะเรารู้ดีว่ามนุษย์ทุกคนถูกสร้างมาแบบพิเศษในฐานะสิ่งมีชีวิตที่อยู่ชั่วนิรันดร์พร้อมกับจุดหมายปลายทางนิรันดร์

ความสัมพันธ์กับพระเจ้า

ศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่ไม่มีพระเจ้า แต่พวกเราแต่ละคนมีความต้องการลึก ๆ ที่อยากจะรู้จักพระเจ้าและนมัสการพระองค์

พระเจ้าออกแบบให้เรามีชีวิตอยู่ในความสัมพันธ์กับพระองค์ บุคคลจะไม่เคยได้รับการเติมเต็มและทำให้อิ่มใจได้จนกว่าเขาจะมีความสัมพันธ์กับพระเจ้าแบบส่วนตัว ความสัมพันธ์กับพระผู้สร้างจะคงอยู่นิรันดร์ และสวรรค์คือที่ที่เราจะใช้ชีวิตอยู่กับพระเจ้า

การยกโทษบาป

ศาสนาพุทธไม่มีแนวคิดเรื่องการยกโทษบาป ไม่มีใครจะมาเอาเรื่องคนที่ทำผิดและไม่มีสิ่งใดจะมาลบบาปและความผิดที่ทำลงไปได้ เนื่องจากสิ่งเหล่านี้ ชาวพุทธจึงไม่มีความมั่นใจว่าจะได้รับการยกโทษ

พระคัมภีร์แสดงให้เราเห็นว่าทุกคนทำผิดและจำเป็นต้องได้รับการยกโทษจากบาป เนื่องจากพระเยซูได้ทำการลบบาปให้พวกเราแล้ว เราจึงมั่นใจว่าเราสามารถรับการยกโทษได้

ใช้ส่วนต่อไปนี้จากคู่มือหลักคำสอนเพื่อแบ่งปันกับคนที่นับถือศาสนาพุทธ:

(9) ความรอดเกิดขึ้นโดยการลบบาปของพระคริสต์เท่านั้น

(11) เราได้รับความรอดโดยความเชื่อ

(12) เรามีความมั่นใจในความรอดส่วนบุคคลได้

คู่มือหลักคำสอน PDF

แม่ของเยียวสวดภาวนาอย่างสิ้นหวังให้พระพุทธเจ้ารักษาลูกสาวที่กำลังจะตายของเธอ แต่ดูเหมือนว่าไม่มีใครช่วยได้ จากนั้นเธอก็นึกถึงมิชชันนารีคริสเตียนชื่อหว่องที่กำลังเทศนาอยู่ใกล้ ๆ แถวนั้น เธอจึงส่งเยียวไปนำเขามา เมื่อหว่องมาถึง เขาบอกว่า “อย่าอธิษฐานต่อพระพุทธเจ้า ให้อธิษฐานต่อพระเยซู” หว่องเริ่มอธิษฐาน และเด็กหญิงก็หายจากอาการป่วย แม่ของเยียวมาเป็นคริสเตียนในวันนั้น และเยียวก็มาเป็นคริสเตียนในเวลาต่อมา

► เวลานี้อ่าน ปฐมกาล 3 อีกครั้ง ให้นักศึกษาแต่ละคนเขียนหนึ่งย่อหน้าเพื่ออธิบายว่าเนื้อหาของพระคัมภีร์ตอนนี้มีไว้สำหรับผู้นับถือศาสนาพุทธอย่างไรบ้าง นักศึกษาหลายคนสามารถแบ่งปันสิ่งที่พวกเขาเขียนได้

ขอให้จำไว้ว่าคุณจะต้องหาโอกาสเพื่อนำเสนอข่าวประเสริฐให้กับใครบางคนจากกลุ่มศาสนานี้ เตรียมแบ่งปันบทสนทนาที่คุณมีแล้วนั้นกับเพื่อนร่วมชั้นของคุณ เขียนรายงานสองหน้ากระดาษและส่งให้กับหัวหน้าชั้น