Lesson 14: კულტურების გადაკვეთა

მსახურების ხელმძღვანელობა ხშირად კულტურათშორისი ხასიათისაა, რადგან ეკლესიის ამოცანაა მთელი ქვეყნიერების ევანგელიზაციაა, ხოლო სულიერი ერთიანობის გამო, ეკლესია იძლევა კულტურათშორისი მსახურების შესაძლებლობას.

ადამიანი, რომელიც მიდის, რომ იმსახუროს სხვა კულტურაში, როგორც წესი მიიჩნევა ლიდერად ორგანიზაციის მიერ მისი განსწავლისა და წარგზავნილის სტატუსის მინიჭების გამო და ზოგჯერ იმიტომ, რომ მისი კულტურა ითვლება აღმატებულად. ამიტომ, კულტურათაშორის მსახურებაში მყოფმა პირმა უნდა შეისწავლოს ლიდერობა.

► რა მაგალითები იცით, რომ ეკლესიაში ერთზე მეტი კულტურაა ჩართული?

[1]კულტურათაშორისი ლიდერობა შთააგონებს ორი ან მეტი კულტურული გარემოდან გამოსულ ადამიანებს, რომ მონაწილეობა მიიღონ თქვენთან ერთად სანდო ერთობის, თემის მშენებლობაში და შემდეგ გამოგყვნენ და მიიღონ თქვენგან ძალა, რწმენის მტკიცე ხედვის მისაღწევად.[2]

სანდო თემის მშენებლობა

პირველი, ააშენეთ თემი, რომელიც საერთო ცხოვრებას იზიარებს; შემდეგ იპოვნეთ ხედვა, თუ რის მიღწევა შეუძლია ამ ხალხის ერთობას. ეკლესიის დაფუძნებისას თემი, ანუ ადამიანთა ერთობა, შეიძლება იყოს მსახურების გუნდი, სანამ დაარსდება კრება, ანუ ეკლესია. კრების, ანუ ეკლესიისა განვითარებისთანავე, ის უნდა გახდეს სარწმუნოების ერთობა, საეკლესიო ცხოვრების ყველა ასპექტით. იმისათვის, რომ ეს მოხდეს, გუნდი უნდა იყოს მიზანმიმართული ამაზე, განსაკუთრებით თუ გუნდი ძირითადად უცხოელებისგან შედგება. მათ უარი უნდა თქვან ”ჩვენ და ისინი,” გამყოფ მენტალიტეტზე.

როგორ უნდა განვითარდეს ნდობა? ეს მიზანმიმართული უნდა იყოს. ეს მოითხოვს "ნდობის კუნთების" გარკვეულ მოქნილობას, რამდენადაც მათ სიმძიმე დააწვებათ. ეს ნიშნავს გარკვეულ რისკს, გარკვეულ გარდაუვალ შეცდომებს, საკმარის სიყვარულს და გულახდილობას, რომ მოხდეს შესწორებები და ურთიერთობა აშენდეს. თუ ეს ურთიერთობაში არ არსებობს, ურთიერთობა ზედაპირულია და დიდი ნდობა არ იქმნება.

► რას ნიშნავს ასეთი ხალხის ნდობა?

რას ნიშნავს "ინსპირაცია"? ეს უფრო მეტი უნდა იყოს, ვიდრე პოზიტიური გრძნობების გამოწვევა. ის მოიცავს რაიმეს გადაცემას, რომელიც აყალიბებს დამოკიდებულებას და იწვევს მოქმედებებს. ეს მოითხოვს, როგორც მრწამსის შინაარსს, ასევე esprit de corps (მორალს, მებრძოლ სულს).

რწმენის მტკიცე ხედვა

ლიდერობისთვის მსახურებაში, მტკიცე, ანუ დამაჯერებელი ხედვა მოიცავს სახარებას, წმინდა ცხოვრებას, ეკლესიას და მახარებლობას. ნუ იჩქარებთ დასკვნის გაკეთ, თუ როგორ გამოიყურება ეს ყველაფერი ახალ კულტურაში.

რატომ არის აქ გამოყენებული სიტყვა მტკიცე, ანუ დამაჯერებელი? ზემოთ ჩამოთვლილი ხედვები ემყარება ბიბლიურ მცნებას, რომელიც მოგვიწოდებს მიძღვნისკენ .

წინ გაძღოლა

ლიდერმა უნდა შექმნას ცხოვრების მოდელი - დაწყებული ერთგული ადამიანების შიდა წრიდან, შემდეგ კი გააფართოვოს ის. მან ხელი უნდა შეუწყოს ჯგუფის შექმნას, რომელიც აჩვენებს თუ როგორ გამოიყურება ხედვა, რეალურ ცხოვრებაში.

სხვების მოწოდება, რომ გამოგყვნენ

ის მოუწოდებს სხვებს გაყვნენ ხედვაში. ის ამას აკეთებს პირად ურთიერთობებში, ცალკეული პიროვნებების მენტორობით, სწავლების სხვა ფორმებით და სთავაზობს იმ ადამიანებს, რომლებიც მონაწილეობენ სხვადასხვა საქმიანობაში, რომ აიღონ პასუხისმგებლობები.

მიმდევრების გაძლიერება

ლიდერი ნამდვილად აკისრებს მიმდევრებს პასუხისმგებლობას - წევს რისკს, ხელს უწყობს შემოქმედობითობას და ქმნის შესაძლებლობებს.

► რას ხედავთ ლიდერობისადმი ამ მიდგომაში? რა არის ძლიერი მხარეები? რა სირთულეებია?

ზოგიერთ კულტურაში ადამიანი ხელმძღვანელის პოზიციას მხოლოდ მრავალი წლის ერთგული მონაწილეობის შემდეგ იღებს. ერთ კულტურის წარმომადგენელმა ლიდერებმა განაცხადეს, რომ მათ ათი წელი დასჭირდებოდათ პოტენციურ ლიდერებზე დასაკვირვებლად. ამ კულტურებში ძალიან რთულია ახალბედებისთვის მაღალ თანამდებობებზე მოხვედრა. მისიონერები ზოგჯერ იმედგაცრუებულები არიან, როდესაც ცდილობენ დაიკავონ თანამდებობა, რომელიც მოითხოვს სპეციალურ უნარს, რადგან ადგილობრივ ლიდერებს სურთ გამოიყენონ ადამიანი, ვინც დაამტკიცა თავისი სანდოობა ხანგრძლივი ერთგულებით, ნაცვლად იმისა, რომ გამოიყენონ ადამიანი, რომელიც განსაკუთრებული უნარებით გამოირჩევა.

არნოლდი მრავალი წლის განმავლობაში მუშაობდა მისიონერად კულტურაში, სადაც თარჯიმანი იყო ის, ვინც უბრალოდ თავის საქმეს ასრულებდა. არნოლდი ყოველთვის ცდილობდა მოეძებნა ადამიანი, რომელიც თავის საქმეს საუკეთესოდ შეასრულებდა, მაშინაც კი, თუ მას არც ისე დიდი ხნის მანძილზე იცნობდა.

არნოლდი ახლა მუშაობდა კულტურულ გარემოში, სადაც თარჯიმნის პოზიცია ორგანიზაციაში მაღალ თანამდებობად ითვლებოდა. ლიდერები აღიარებდნენ მხოლოდ იმ თარჯიმანს, რომელიც იცოდნენ, რომ ეკლესიის ერთგული წევრი იყო. ზოგჯერ არნოლდს უწევდა ქადაგება ამ ითარჯიმნის დახმარებით, რომელიც კარგად ვერ ართმევდა თავს ამ საქმეს, იმ დროს როცა საუკეთესო თარჯიმანი ეკლესიის დარბაზში იჯდა.

ზოგი კულტურა ასაკსა და გამოცდილებას ბევრად უფრო მეტ პატივს სცემს, ვიდრე განათლებასა და ნიჭს. მისიონერები ხშირად ამზადებენ ახალგაზრდებს, რადგან ისინი ამბიციურნი, ცვლილებებისთვის მზადმყოფნი არიან და უფრო ადვილად იწვრთნებიან, ვიდრე ასაკიანი ადამიანები. თუმცა, უმეტეს კულტურებში ეკლესიები წინააღმდეგობას გაუწევენ ახალგაზრდა ხელმძღვანელებს, რადგან, ეს თითქოს უპატივცემულობად გამოიყურება უფროსი ლიდერების მიმართ. ახალგაზრდა ლიდერები უნდა იყვნენ მომთმენი, დამხმარე და მგრძნობიარენი ძველი ლიდერების წუხილების მიმართ. ძველი ლიდერები უნდა ეცადონ პასუხისმგებლობა გამოათავისუფლონ უმცროსებზე და მისცენ ლიდერულ გუნდს გაფართოების საშუალება.

► როგორ უნდა წარიმართოს ტრენინგი ისე, რომ პატივისცემა გამოვიჩინოთ ასაკის და გამოცდილების მიმართ?

როგორ ხდება ლიდერის შერჩევა? როგორ ინარჩუნებს ლიდერი პოზიციას? ლიდერის სტატუსის ორი საპირისპირო კულტურული პერსპექტივა არსებობს.

ერთი მოსაზრებით, ლიდერს ეძლევა თავისი პოზიცია მისი შესაძლებლობებისა და ხასიათის გამო. ის შეიძლება აირჩიონ იმ ხალხმა, რომელსაც ის ხელმძღვანელობს. ის განაგრძობს ხელმძღვანელობას, რადგან კარგად ასრულებს ლიდერის მოვალეობას. მას არ აქვს აბსოლუტური ძალაუფლება, არამედ ანგარიშვალდებულია გარკვეული ჯგუფის წინაშე. თუ იგი ფიზიკურად ვერ შეძლებს სამუშაოს შესრულებას, სავარაუდოდ, იგი გადადგება. თუ ის კარგად არ ხელმძღვანელობს, ის შეიძლება შეიცვალოს არჩევნებით. თუ ის ჩაიდენს უზნეო ან არაკეთილსინდისიერ საქციელს, მას აღარ ჩათვლიან კვალიფიკაციურად, რომ განაგრძოს ხელმძღვანელობა, განსაკუთრებით ქრისტიანულ ორგანიზაციაში.

კულტურის სხვა სახეობაში ლიდერს ენიჭება თავისი პოზიცია, რადგან ის დიდი ხანია მონაწილეობს ორგანიზაციაში და ცნობილია, როგორც ერთგული. მას რამდენიმე ადამიანი ნიშნავს, ვისაც უფლებამოსილება აქვს. თუ არჩევნები არის კიდეც, ის არ არის ნამდვილი; ხალხი იმ პირს აძლევს ხმას, ვისზეც იციან, რომ მას ძალაუფლების მქონენი უჭერენ მხარს. მას, საბოლოოდ, თითქმის სრული ძალაუფლება აქვს. მან შეიძლება მოუსმინოს რჩევებს, მაგრამ არასდროს გადათქამს თავის გადაწყვეტილებებს. მას შემდეგ, რაც მრავალი წლის განმავლობაში ხელმძღვანელობდა, მისი პოზიცია არ არის დამოკიდებული იმაზე, თუ რამდენად სწორად უძღვება მას. ის ანგარიშვალდებულების მიღმაა და არც ფიქრობს პასუხის გაცემას თავისი ქმედებების შესახებ. ამორალურმა ან არაკეთილსინდისიერმა ქმედებებმაც კი შეიძლება არ გამოიწვიოს მისი გადაყენება. სიბერის ან ცუდი ჯანმრთელობის მდგომარეობის შემთხვევაშიც კი, როდესაც მას არ შეეძლება სამუშაოს შესრულება, მან შეიძლება გააგრძელოს თანამდებობის დაკავება მაშინაც კი, თუ იშვიათად შეასრულებს რაიმე პასუხისმგებლობას. მისი მიმდევრები მას არ ჩამოაშორებენ ამ პოზიციას, გარდა იმ უკიდურესი შემთხვევებისა, როდესაც ის მთლიანად დისკრედიტირებული გახდება.

ასეთ კულტურაში ხელისუფლების გადაცემა არ ხდება მშვიდობიანად, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც ლიდერი ნებაყოფლობით გადასცემს თანამდებობას მის აჩეულ მემკვიდრეს. თუ ჯგუფი გადაწყვეტს ლიდერის გადაყენებას მისი ნების საწინააღმდეგოდ, ეს შეიძლება მოხდეს ბრალდებით, თანამშრომლობაზე უარის თქმით, სამართლებრივი მოქმედებით, საჯარო კონფლიქტებით და ორგანიზაციის დაყოფის რისკით. მთავრობის ლიდერისთვის ხელისუფლების გადაცემა შეიძლება შეიცავდეს მკვლელობას, რევოლუციას ან სისხლისსამართლებრივ დევნას. სამწუხაროდ, მსახურებრივი ორგანიზაციები ხშირად იმეორებენ თავიანთი კულტურის მაგალითს და ძლიერ აზიანებენ თავიანთ ქრისტიანულ მოწმობას.

ფრანსუა მრავალი წლის განმავლობაში პასტორობას უწევდა ეკლესიას. სიბერეში მისი ჯანმრთელობა გაუარესდა. ის სხვა ქალაქში გადავიდა საცხოვრებლად და ეკლესიას პასტორის სამი დამხმარე ემსახურებოდა. ფრანსუა ინარჩუნებდა პასტორის თანამდებობას, მიუხედავად იმისა, რომ ის იშვიათად დადიოდა ეკლესიაში.

ანა იერუსალიმის მღვდელმთავარი იყო. გადადგომის შემდეგ, ახალი მღვდელმთავარი მისი სიძე, კაიაფა იყო. ანა რჩებოდა უმაღლეს ხელისუფლად, თუმცა ოფიციალურ თანამდებობაზე აღარ იყო. როდესაც იესო დააპატიმრეს, ჯარისკაცებმა ის ჯერ, არა კაიაფასთან, არამედ ანასთან მიიყვანეს. (იოანეს 18:12-13, 24)

მისიონერები სხვა კულტურიდან ზოგჯერ ცდილობენ გაიგონ ძალაუფლების კონცეფცია ორგანიზაციაში. მათ არ ესმით, რატომ რჩება ადამიანი უფლებამოსილების პოზიციაში, როდესაც მას არ შეუძლია საქმის შესრულება. მათ არ ესმით, თუ რატომ ასრულებენ საბჭოები და კომიტეტები მხოლოდ უმაღლესი ლიდერის ბრძანებებს.

ლიდერმა, რომელიც სხვა კულტურაში მსახურობს, დრო უნდა დაუთმოს იმის შესწავლას, თუ როგორ მიიღება გადაწყვეტილებები ამ კულტურაში. არასდროს არის საკმარისი, რომ უმრავლესობამ ხმა მისცეს რაიმეს. ხმის მიცემა გულისხმობს, რომ ყველა ადამიანის აზრი თანაბრად მნიშვნელოვანია, რისიც სინამდვილეში არავის სჯერა. გარკვეულ ადამიანებს დიდი გავლენა აქვთ ორგანიზაციის მასშტაბით და მათი შეშფოთების საკითხები უნდა დაკმაყოფილდეს, სანამ ორგანიზაცია მიიღებს გადაწყვეტილებას.

ზოგიერთ კულტურაში ლიდერები ცდილობენ დაამყარონ ურთიერთობები ხალხთან მათი ორგანიზაციის ყველა დონეზე. ქარხნის მეპატრონე შეიძლება დადიოდეს ქარხანაში და ესაუბრებოდეს მუშებს და ეცადოს მათი სახელების დამახსოვრებას. ლიდერმა შეიძლება დაეხმაროს სატვირთო მანქანის ჩამოტვირთვიაას თუ შენობის დალაგებაში.

სხვა კულტურებში ლიდერი მიუწვდომლად ითვლება ორგანიზაციის ხალხის უმეტესობისთვის. ისინი არ ელიან მასთან პირდაპირ საუბარს. ისინი არ მიიჩნევენ, რომ მისთვის მიზანშეწონილია რაიმე შავი საქმის შესრულება. თუ ის მათთან საუბარს გამართავს, ისინი ნასიამოვნები უნდა დარჩნენ ყურადღებით, ან შეიძლება უხერხულად იგრძნონ თავი.

დუეინ ელმერი უცხო ქვეყანაში ბიბლიის სკოლის პრეზიდენტად მსახურობდა. ერთ შაბათს ნაშუადღევს მან შეამჩნია, რომ ბალახი არ იყო გათიბული; ასე რომ, მან თავად გააკეთა ეს. ის ფიქრობდა, რომ მისი მოქმედება თავმდაბლობის მაგალითს მისცემდა და შთაბეჭდილებას მოახდენდა მათზე, ვინც დაინახა, როგორი მონდომენით მუშაობდა ის. მაგრამ, როდესაც ეს სტუდენტებმა და თანამშრომლებმა შეიტყვეს, ისინი აღელდნენ. მათი თქმით, მისმა მოქმედებამ ხალხს აფიქრებინა, რომ სკოლის ძალაუფლების სტრუქტურა იმდენად სუსტი იყო, რომ პრეზიდენტმა ვერავის უბრძანა ბალახის გაკრეჭა. ეს ასევე გულისხმობდა, რომ ორგანიზაცია მცირე და უმნიშვნელო იყო, რადგან პრეზიდენტს ასეთი შავი საქმის შესრულება მოუწია. მომდევნო რამდენიმე თვის განმავლობაში, ის ცდილობდა ყველაფერი უკეთესად წარმოეჩინა, იმით, რომ ძალაუფლებიანი გამომეტყველებით იდგა გარეთ და უყურებდა როგორ მუშაობდა ხალხი.[1]

ამერიკელი მისიონერები სტუმრად იყვნენ სახლში, სადაც ორი ქალი იყო დაქირავებული მზარეულებად. მისიონერები მოითხოვდნენ, რომ მზარეულები სუფრასთან მსხდარიყვნენ და მათთან ერთად ეჭამათ. ისინი მანამდე კამათობდნენ, სანამ ქალები საბოლოოდ სუფრას არ მიუსხდნენ; მაგრამ ისინი აშკარად უხერხულად იყვნენ და თითქმის არაფერი უჭამიათ, უბრალოდ ელოდებოდნენ, როდის წავიდოდნენ იქიდან.

სხვა კულტურაში მოღვაწე ქრისტიანმა ლიდერებმა ფრთხილად უნდა გამოიყენონ ქრისტიანული პრინციპები ამ კულტურაში. ჩვენ ვიცით, რომ ეკლესია არ უნდა მისდევდეს ამქვეყნიური სტატუსის სისტემას (გალატელთა 3:28). ჩვენ არ უნდა მოვექცეთ ზოგიერთებს, სხვებზე უკეთესად, მათი სიმდიდრის ან თანამდებობის გამო (იაკობის 2:1-4). იესო ამბობს, რომ ლიდერი მზად უნდა იყოს ემსახუროს, თუნდაც ყველაზე თითქოს და შეუფერებელ, უკადრებელ დავალების შესრულების დროსაც (იოანეს 13:14-16). იესო ხშირად აოცებდა ხალხს, როდესაც არ იცავდა წესებს თავისი სტატუსის შესაბამისად (იოანეს 4:9, ლუკას 18:15-16).

მისიონერებმა უნდა აჩვენონ ყველა ადამიანისადმი სიყვარულისა და პატივისცემის მაგალითი და მსახურების სურვილი. მაგრამ, მათ უნდა თანაუგრძნონ კონკრეტული კულტურის მქონე ადამიანების კანონიერ შეშფოთებას. მათ უნდა აჩვენონ, რომ არ აპირებენ დადგენილი წეს-ჩვეულებების დარღვევას ან უწესრიგობის გამოწვევას.

მოსეს ჰქონდა შესაძლებლობა გამხდარიყო იმ დროის მსოფლიოში ყველაზე ძლიერი ერის (ეგვიპტე) მმართველი. ამის ნაცვლად, მან აირჩია თავის გაიგივება მონობაში მყოფ ერთან (ებრაელთა 11:25). გადაწყვეტილების მიღებისას მან არ იცოდა, რომ ღმერთი მას ყველა დროის ერთ-ერთ უდიდეს ლიდერად აქცევდა: მონების ერის გაძღოლა თავისუფლებისკენ, ერის წინამძღოლობა მტრული ტერიტორიის გავლით და სამხედრო კონფლიქტებით 40 წლის განმავლობაში, კანონების სისტემის მიცემა, რომელიც გავლენას მოახდენს ყველა ცივილიზებულ ერზე შემდგომშიც და თაყვანისცემის ფორმის შექმნა, რომლის გამოყენებაც საუკუნეების განმავლობაში გაგრძელდა და გზა მოამზადა ქრისტიანობისთვის.

მისი პირველი დიდი გადაწყვეტილება იყო საკუთარი თავის გაიგივება ღვთის ხალხთან და ეგვიპტის ცრუ რელიგიების და ცოდვილი სიამოვნებების უარყოფა. მას რომ არასწორი გადაწყვეტილება მიეღო, ის ვერასოდეს გახდებოდა მნიშვნელოვანი, ღვთის გეგმაში.

მოსემ მრავალი გაკვეთილი ისწავლა. მან ისწავლა ღმერთის მოსმენა, სანამ ხალხი დაიწყებდა მის მოსმენას. მიუხედავად იმისი დიდობისა, ის თავმდაბალი იყო, ღმერთზე დამოკიდებულების გამო. მისმა სურვილმა სცოდნოდა ღმერთი (გამოსვლა 33:18) მისცა მას შესაძლებლობა ღმერთის სახელით ელაპარაკა. ის ამტკიცებდა, რომ ისინი ვერაფერს გააკეთებდნენ ღმერთის თანდასწრების გარეშე. (გამოსვლა 33:15). მან იცოდა, რომ წარმატება ფასს კარგავდა ღმერთის თანდასწრების სიხარულის გარეშე. მან იცოდა, რომ მისი წინამძღოლობა არ იყო საკუთარი თავის განდიდების მიზნით.

მოსეს უყვარდა ხალხი, რომელსაც უძღვებოდა. ერთხელ, ღმერთი დაემუქრა ხალხს განადგურებით, მათი ცოდვის გამო და სთავაზობდა მოსეს სხვა ხალხის დიდ წინამძღოლობას. მოსემ თქვა, რომ ერჩივნა მათ ნაცვლად ყოფილიყო მსჯავდადებული, ვიდრე მათ გარეშე ყოფილიყო დიდი ლიდერი (გამოსვლა 32:32). თუ ლიდერს შეუძლია თავისი ხალხის მიტოვება სხვაგან უკეთესი თანამდებობისთვის, მას მოსეს მსგავსი ლიდერის გული არ აქვს.

ამერიკელებს სჯერათ, რომ ინდივიდუალური ჯილდოები და პატივი საუკეთესო წახალისებაა, რათა ადამიანმა საკუთარი შრომის წყალობით შეძლოს მათი მიღება. თუმცა, ბევრ კულტურაში ითვლება, რომ ჯილდოები მიღწევებისთვის, ჯგუფს ეკუთვნის. ისინი შეიძლება განაწყენდნენ და ხელი შეუშალონ ადამიანს, რომელიც მარტო ცდილობს მიზნების მიღწევას. მათ არ სურთ ინდივიდუალური მიღწევების აღნიშვნა.

იაპონელებს აქვთ გამონათქვამი: ”ლურსმანს, რომელიც ამოჩრილია, ჩააჭედებენ”. ეს ნიშნავს, რომ ადამიანი არ უნდა ეცადოს ყურადღება საკუთარ თავზე მიიპყროს ჯგუფთან მუშაობის ნაცვლად.

სხვა კულტურაში მომუშავე ლიდერმა უნდა გააცნობიეროს ამ კულტურის ხედვა მიზნებისა და ჯილდოების შესახებ. შესაძლოა ჯილდოები უნდა შეეთავაზოს ჯგუფებს, რომლებსაც გუნდის მსგავსად შეუძლიათ მიზნების მიღწევა.

ხშირად სახარება ახალ კულტურაში ისე არ მიჰქონდათ, რომ ამ კულტურის მიმართ პატივისცემა გამოეხატათ. სახარება მიეწოდებოდა, როგორც უმაღლესი კულტურის გზავნილი და მას თან ერთვოდა კულტურული დეტალები. მრავალი ევანგელიზირებული ადამიანისთვის სახარებაზე გამოხმაურება ნიშნავდა, რომ ისინი ყველაფერთან ერთად, უცხო კულტურასაც დანებდნენ.

ტერმინი კულტურული დაპყრობა სასარგებლოა. კულტურული დაპყრობა არ ნიშნავს მხოლოდ იმას, რომ კულტურამ სხვისი ელემენტები გადმოიღო. კულტურული დაპყრობა მაშინ ხდება, როდესაც ბევრი ადამიანი ხედავს, რომ უცხო კულტურა აღემატება საკუთარს და ცდილობენ მას გაყვნენ. ახალგაზრდები განსაკუთრებით ცდილობენ მიბაძონ უცხო კულტურას ჩაცმულობაში, მეტყველებაში და ფასეულობებში. ახალგაზრდები ისწრაფვიან ისეთი როლებისკენ, რომლებიც აქამდე არ არსებობდა, მაგალითად თარჯიმნის თანამდებობა, ამგვარად მათ შეეძლებათ ახალ ხელმძღვანელებთან მუშაობა.

იმ გარემოში, როდესაც ერთი კულტურა ჩანაცვლდა მეორეთი, ყველა ძველი სტატუსი ეჭვქვეშ დგება. ძალაუფლებისა და გავლენის წინა პოზიციები სუსტდება ახალი დომინანტური კულტურის ფონზე. სწრაფად ცვალებად გარემოში ახალგაზრდებს აქვთ უპირატესობა და ასაკის პატივისცემა მცირდება. ძველ წეს-ჩვეულებები უარყოფილია ახალგაზრდა თაობის მიერ. ახალგაზრდებს ნაკლებად აინტერესებთ თავიანთი ერის ისტორია და კულტურული სიმბოლოები, რადგან მათ დაკარგეს პატივისცემა თავიანთი კულტურის მიმართ.

მისიონერებს არ აქვთ შესაძლებლობა ხელი შეუშალონ კულტურულ დაპყრობას, თუ ისინი პირველი უცხოელები არ არიან, ვინც გავლენას მოახდენს თავდაპირველ კულტურაზე. უმეტეს ადგილებში, საგარეო კომერციულმა ინტერესებმა უკვე დაიწყო კულტურული დაპყრობა.

სამწუხაროდ, მრავალი მისიონერი მონაწილეობდა კულტურულ დაპყრობაში, მიიღო რა ის ეკლესიაში. მისიების ამოცანაა ბიბლიური ეკლესიის ადგილობრივი (აბორიგენული) გამოხატულების დანერგვა. ადგილობრივი ეკლესია არის თვითკმარი, თვითმართვადი და თვითგამავრცელებელი.

ადგილობრივის განვითარებას ხელს უშლის

• შორიდან ჩამოყალიბებული პოლიტიკა,

• უცხო ტრადიციების დანერგვა და გაგრძელება

• უცხოელთა მიერ ხელმძღვანელობა

• გადაწყვეტილების მიღების უცხო პროცესები

• ფულის გამოყენება მანიპულირებისთვის.[1]

უცხოელი მისიონერები ხშირად მოდიან რესურსებით და აღჭურვილობით, რაც ადგილობრივ ლიდერებს არ აქვთ. ეკლესიის დაფუძნებაში მონაწილე მისიონერი არ უნდა იყოს ახალი ეკლესიის მწყემსი. თუ მისიონერი პირველი პასტორია, მისი ხარჯები და შემოწირულობები ქმნის ისეთ მაგალითს, რომლის შესრულებას ვერ შეძლებს ადგილობრივი პასტორი.

მისიონერი ყოველთვის უნდა განიხილებოდეს, როგორც უცხოელი, რომელიც ასრულებს უნიკალურ, დროებით როლს. მან დამატებითი ტრენინგი უნდა ჩაუტაროს ადგილობრივ მოსახლეობას, რომლებშიც შეინიშნება სულიერი ზრდა და ერთგულება, და ერთ-ერთმა მათგანმა უნდა დამწყემსოს ახალი ეკლესია.

ადგილობრივი მწყემსების მხარდაჭერა უნდა უზრუნველყონ ადგილობრივმა მოსახლეობამ, ან საჭიროების შემთხვევაში, თვითონ, სამუშაოს საშუალებით. თუ მათ უცხოელები დაუჭერენ მხარს, ადგილობრივი თემი ვერასდროს დაინახავს თავის ფინანსურ პასუხისმგებლობას, ან ანგარიშვალდებულებას. ისინი იფიქრებენ, რომ ეკლესია უცხო ორგანიზაციას ეკუთვნის და არა მათ.

მიეცით საშუალება რამდენიმე სტუდენტს, გაგიზიარონ, თუ როგორ აპირებენ ამ გაკვეთილის შედეგად, მიზნების ან მოქმედების შეცვლას.

1.    დაწერეთ ამ გაკვეთილში ნასწავლი კონცეფციის შემაჯამებელი აბზაცი, რომელსაც თქვენი ცხოვრების შეცვლა შეუძლია. ახსენით, რატომ არის ის მნიშვნელოვანი. რა სარგებელი მოაქვს ამის ცოდნას? რა ზიანი შეიძლება მოჰყვეს ამის არცოდნას?

2.    განმარტეთ, როგორ გამოიყენებთ ამ გაკვეთილის პრინციპებს თქვენს ცხოვრებაში როგორ ცვლის ეს გაკვეთილი თქვენს მიზნებს? როგორ აპირებთ თქვენი მოქმედებების შეცვლას?

3.         დაწერეთ კულტურათშორისი ლიდერობის განსაზღვრება ამ გაკვეთილის დასაწყისიდან.