Lesson 15: การตอบสนองต่อการปฏิบัติงาน

ระหว่างการแข่งขันฟุตบอลอาชีพ กระดานบอกคะแนนขนาดใหญ่จะสว่างขึ้นที่ด้านข้างของสนามซึ่งทุกคนสามารถมองเห็นได้ ผู้ชมชอบที่จะรู้ว่าทีมเป็นอย่างไร แต่กระดานบอกคะแนนมีความสำคัญมากกว่าสำหรับโค้ชและผู้เล่นในทีม

► ทำไมจึงสำคัญสำหรับโค้ชและผู้เล่นในทีมที่จะรู้คะแนนจากกระดานในช่วงระหว่างการแข่งขัน?

กระดานบอกคะแนนจำเป็นเพื่อจะรู้ว่าตอนนี้การแข่งขันกำลังเป็นอย่างไร เพื่อประเมินประสิทธิภาพของกลยุทธ์ เพื่อช่วยในการตัดสินใจ เพื่อปรับเปลี่ยนแผน และชนะการแข่งขัน[1]

ผู้นำต้องสามารถอธิบาย “คะแนน” ขององค์กรให้กับคนที่เขานำและให้กับคนที่มีสิทธิอำนาจเหนือเขาได้

ในหลายองค์กร ไม่มีระบบที่จัดตั้งขึ้นเพื่อประเมินผลการปฏิบัติงานของผู้นำ ทุกคนให้ความคิดเห็นบนพื้นฐานของสิ่งที่ตัวเองคิดว่าผู้นำควรทำ ผู้นำจำเป็นต้องสามารถประเมินการปฏิบัติงานของตัวเองและอธิบายได้ โดยเฉพาะกับคนที่กำหนดคุณสมบัติสำหรับเขา

ผู้นำต้องสามารถประเมินและแก้ไขการปฏิบัติงานของผู้คนที่เขานำด้วย เขาต้องทำสิ่งนี้ด้วยวิธีที่ไม่ทำให้คนเหล่านั้นท้อใจหรือลดอิทธิพลของตัวเองต่อพวกเขา

► อะไรจะเกิดขึ้นหากผู้นำตำหนิคนของเขาโดยไม่สนใจความรู้สึกของคนเหล่านั้น?

โดยปกติแล้ว องค์กรจะมีคณะกรรมการบริหารซึ่งมีสิทธิอำนาจสูงสุดในองค์กร บางครั้งพวกเขาถูกเรียกว่าคณะกรรมการอำนวยการ ผู้บริหารขององค์กรอาจเป็นหรือไม่เป็นประธานในคณะกรรมการก็ได้ ผู้นำสูงสุดขององค์กร (ผู้บริหาร) ต้องรายงานต่อคณะกรรมการ

คณะกรรมการอำนวยการมีสิทธิอำนาจขั้นสุดท้ายในการจัดการความขัดแย้งในองค์กรซึ่งฝ่ายบริหารแก้ไขจัดการไม่ได้ เป็นสิ่งสำคัญที่คณะกรรมการจะมีวิสัยทัศน์โดยรวมและคำจำกัดความของความสำเร็จสำหรับองค์กรร่วมกัน บางองค์กรมีปัญหาเพราะผู้นำและพนักงานของเขาสร้างวิสัยทัศน์สำหรับองค์กรซึ่งแตกต่างจากวิสัยทัศน์ของคณะกรรมการ

ผู้บริหารกำกับดูแลพนักงานคนอื่น ๆ ในองค์กร และโดยปกติแล้วพนักงานไม่ควรขอคำแนะนำจากสมาชิกในคณะกรรมการ บริหารมีความรับผิดชอบในการช่วยให้พนักงานประสบความสำเร็จ เขาควรตระหนักว่าเมื่อเขารายงานต่อคณะกรรมการถึงความล้มเหลวหรือความผิดพลาดของพนักงานในองค์กร เขาก็กำลังรายงานความล้มเหลวในการนำของตัวเอง

คณะกรรมการกำหนดนโยบายและเป้าหมายทั่วไปสำหรับองค์กร ผู้บริหารกำกับดูแลการดำเนินงานขององค์กรและตัดสินใจเกี่ยวกับวิธีการบรรลุเป้าหมายทั่วไปของคณะกรรมการ

ผู้บริหารสามารถตัดสินใจเรื่องใดได้บ้างโดยไม่ต้องพูดคุยกับคณะกรรมการ? มันขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ระหว่างผู้บริหารกับคณะกรรมการ หากผู้นำทำได้ดีในตำแหน่งของเขามาเป็นเวลานาน คณะกรรมการจะไว้วางใจให้เขาตัดสินใจหลายอย่าง หากเขาทำการตัดสินใจที่ให้ผลลัพธ์ไม่ดี คณะกรรมการจะกังวลและต้องการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจมากขึ้น

เมื่อผู้นำตัดสินใจได้ดีและให้ผลลัพธ์ที่ดี ความไว้วางใจของคณะกรรมการที่มีต่อผู้นำจะเพิ่มขึ้น เขายังสามารถเพิ่มความไว้วางใจได้ด้วยการซื่อสัตย์ต่อสถานการณ์ต่าง ๆ เสมอ รายงานเกี่ยวกับสถานการณ์เหล่านั้นเสมอเพื่อไม่ให้พวกเขาประหลาดใจกับปัญหาที่เกิดขึ้น ใช้เวลาในการฟังและเข้าใจพวกเขา

► ทำไมการรายงานตัวของผู้นำสูงสุดขององค์กรต่อคณะกรรมการจึงสำคัญ?

ตัวอย่างที่ไม่ดี…

อุสซียาห์เป็นกษัตริย์ที่เข้มแข็งซึ่งทำให้ประเทศชาติรุ่งเรือง ขยายอาณาเขตของตน พัฒนากองทัพ และวิธีการทางการเกษตรขั้นสูง เขาปกครองเป็นเวลา 52 ปี

เมื่อเขาปกครองมาได้ 40 ปี อิทธิพลของเขาก็มีมาก คนส่วนใหญ่ที่เขาปกครองไม่เคยมีกษัตริย์องค์อื่น และการตัดสินใจของเขาทำให้เกิดผลลัพธ์ที่ดี เขาเริ่มรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องฟังใคร

อุสซียาห์เริ่มมองว่าตนเองเป็นผู้มีอำนาจเด็ดขาด เนื่องจากผู้เป็นกษัตริย์ต้องมาจากเผ่ายูดาห์ และผู้เป็นปุโรหิตต้องมาจากเผ่าเลวี คนเดียวกันจะเป็นทั้งกษัตริย์และปุโรหิตไม่ได้ อย่างไรก็ตาม อุสซียาห์ตัดสินใจมีอำนาจเหนือการนมัสการในพระวิหารและเป็นผู้นำการนมัสการ (2 พงศาวดาร 26:16-21) พระเจ้าได้ทรงกำหนดกฎเกณฑ์เพื่อไม่ให้กษัตริย์เป็นปุโรหิตได้ เพราะในหลายประเทศ กษัตริย์ได้รับการบูชาเป็นพระเจ้า

อุสซียาห์ป่วยเป็นโรคเรื้อนและใช้ชีวิตในช่วง 11 ปีสุดท้ายโดยแยกตัวอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง เขาปกครองโดยผ่านทางตัวแทนเท่านั้น ผู้นำที่ยิ่งใหญ่มานานหลายคนจบลงอย่างน่าเศร้าเพราะทัศนคติและการกระทำที่เย่อหยิ่งในช่วงหลายปีสุดท้ายของชีวิต

บุคคลหนึ่งจะรู้ได้อย่างไรว่างานที่เขาทำนั้นตอบความคาดหวังของคนที่เขาต้องรายงาน? เขาจำเป็นต้องให้คนนั้นประเมินการทำงานของเขา

การประเมินอาจเป็นทางการและมีรายละเอียด หรืออาจไม่เป็นทางการและเรียบง่าย รูปแบบการประเมินที่มีประสิทธิภาพและเป็นประโยชน์มากที่สุดคือ การที่ผู้นำบอกสรุปสั้น ๆ ให้กับใครบางคนถึงสิ่งที่เขากำลังทำและมีอะไรที่ควรพัฒนาบ้าง การประเมินนี้ไม่ได้ทั่วถึง ไม่ได้ครอบคลุมทุกแง่มุมของการปฏิบัติงาน แต่เป็นการที่ผู้นำได้ชมเชยคุณสมบัติที่ดีและได้แก้ไขข้อบกพร่อง

[1]คนส่วนใหญ่มองตัวเองในกระจกทุกวันเพื่อดูว่าจะปรับปรุงรูปลักษณ์ของตนเองได้อย่างไร ถ้าไม่มีกระจก คุณจะไหมว่าหน้าตาเป็นอย่างไร? คุณจะตัดสินใจว่าคุณน่าสนใจหรือไม่โดยการตอบสนองของคนอื่น การตอบสนองต่อการปฏิบัติงานเป็นเหมือนกระจกเงาสำหรับงานของเรา

ผมเชื่อมั่นอย่างยิ่งว่าการให้คำติชมเป็นกลยุทธ์ที่คุ้มค่าที่สุดในการพัฒนาการปฏิบัติงานและปลูกฝังความพึงพอใจ สิ่งนี้สามารถทำได้อย่างรวดเร็ว ไม่มีค่าใช้จ่ายใด ๆ และสามารถเปลี่ยนผู้คนได้อย่างรวดเร็ว[2]

ผู้คนปรารถนาการยอมรับ นี่เป็นพื้นฐานความต้องการของมนุษย์ ผู้คนได้รับการกระตุ้นด้วยความหวังว่าจะเป็นที่ยอมรับของคนอื่น ถ้าหากบุคคลใดได้รับการตอบสนองต่อการปฏิบัติงานน้อย แรงจูงใจของเขาก็จะน้อยลง

► อะไรจะเกิดขึ้นถ้าหากพนักงานไม่เคยได้รับการตอบสนองต่อการทำงานของเขา?

การที่จะสามารถตอบสนองต่อการปฏิบัติงานของคนอื่นได้ ผู้นำควรมองดูตัวเองด้วยความถ่อมใจก่อน ถ้าหากเขาคิดว่าตัวเองไม่มีข้อผิดพลาดอะไร เขาจะไม่อดทนต่อความผิดพลาดของคนอื่น

ผู้นำควรประเมินตัวเอง พัฒนาและปรับปรุงตัวเองด้วยความถ่อมใจ เขาควรรับรู้ถึงความผิดพลาดของตัวเอง ไม่เช่นนั้นเขาก็ไม่สามารถแก้ไขคนอื่นให้ถูกต้องได้

ผู้นำต้องการให้ผู้คนรับผิดชอบในการรายงานต่อเขาเกี่ยวกับงานที่ทำ แต่เขาควรคิดด้วยว่าเขาเองต้องรับผิดชอบรายงานต่อใคร แม้ว่าเขาจะเป็นผู้นำสูงสุดในองค์กร เขาก็มีความรับผิดชอบที่ต้องรายงานต่อใครบางคน บางทีอาจเป็นคณะกรรมการ ผู้สนับสนุนองค์กร และผู้คนที่เขารับใช้ เขาควรเข้าใจความรับผิดชอบของตนเองที่ต้องรายงานต่อผู้อื่น เพื่อเขาจะสามารถเรียกร้องให้คนที่เขานำรายงานต่อเขาอย่างถูกต้องได้

ผู้นำต้องรับผิดชอบต่อคนที่ทำงานให้เขาด้วย เพราะเขามีหน้าที่จัดเตรียมเงื่อนไขต่าง ๆ ที่จำเป็นเพื่อให้พวกเขาประสบความสำเร็จ ผู้นำบางคนไม่นึกถึงความรับผิดชอบแบบสองทางนี้ ผู้นำต้องยอมรับความผิดพลาดและตระหนักเมื่อเขาไม่ได้ให้สิ่งที่จำเป็นแก่คนของเขา

เนบูคัดเนสซาร์เป็นผู้นำยิ่งใหญ่ซึ่งภาคภูมิใจในความสำเร็จของตัวเอง เขายกย่องตัวเองมากกว่าที่จะนมัสการพระเจ้า พระเจ้าเปลี่ยนเขาให้เป็นเหมือนสัตว์เป็นเวลาเจ็ดปี เพื่อเขาจะตระหนักว่าเขาอยู่ภายใต้อำนาจของพระเจ้า (ดาเนียล 4:28-37)

ในช่วงเจ็ดปีเหล่านั้น เนบูคัดเนสซาร์คลานอยู่ในทุ่งและกินพืช เขาไม่สามารถทำหน้าที่เป็นกษัตริย์ได้ แต่เขาไม่ได้ถูกปลดออกจากตำแหน่ง เขาอยู่ในวัฒนธรรมตะวันออกที่ตำแหน่งไม่ขึ้นอยู่กับความสามารถ

เฮโรดอากริปปาเดินทางไปพูดคุยกับผู้คนในแว่นแคว้นที่พึ่งพาเงินของเขา คนเหล่านั้นต้องการเอาใจเฮโรด พวกเขาจึงสรรเสริญว่า “เสียงนี้เป็นเสียงของพระเจ้า ไม่ใช่เสียงของมนุษย์” เมื่อเฮโรดได้ยินคำสรรเสริญ แทนที่จะเตือนตัวเองว่าตนเป็นมนุษย์และคำยกย่องนั้นไม่จริงใจ เขากลับยอมรับ เขาอยากรู้สึกว่าเขาเป็นพระเจ้าจริง ๆ พระเจ้าโจมตีเขาทันทีด้วยอาการป่วย และเขาก็เสียชีวิตจากการกัดกินของหนอนในร่างกาย (กิจการ 12:20-23) ทุกคนเห็นสิ่งเลวร้ายของเหตุการณ์นี้ คือชายที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นพระเจ้าได้เสียชีวิตลงในไม่ช้าด้วยความเจ็บปวดและน่ารังเกียจ

การยืนยันงานของบุคคลสามารถทำได้หลายวิธี การปล่อยให้คน ๆ นั้นทำงานโดยไม่ถูกแทรกแซง เป็นวิธีหนึ่งที่จะแสดงความมั่นใจ หากคุณคอยบอกเขาเสมอว่าต้องทำอะไรและต้องทำอย่างไร แสดงว่าคุณไม่ไว้ใจว่าเขาจะทำงานได้ดี

การให้กำลังใจในเชิงบวกนั้นได้ผลมากกว่าการวิจารณ์ คนส่วนใหญ่ท้อแท้จากการวิพากษ์วิจารณ์ คนส่วนใหญ่กลายเป็นฝ่ายรับเมื่อถูกวิพากษ์วิจารณ์ แทนที่จะพยายามแก้ไขพฤติกรรม พวกเขากลับพยายามทำให้มันกลายเป็นสิ่งถูกต้อง

นักเขียนที่เป็นผู้นำบางคนเชื่อว่าแม้ว่าคน ๆ หนึ่งจะทำผิดเป็นส่วนใหญ่และมีไม่กี่อย่างที่ถูกต้อง แต่วิธีที่ดีที่สุดในการพัฒนาเขาคือการยืนยันสิ่งที่เขาทำถูกต้องและแทบไม่ต้องพูดอะไรเลยเกี่ยวกับสิ่งที่เขาทำผิด การปฏิบัติงานของเขาไม่จำเป็นต้องสมบูรณ์แบบเพื่อให้ได้รับคำชม การกระทำใด ๆ ที่แสดงให้เห็นความพยายามที่ดีและการเคลื่อนในทิศทางที่ถูกต้องสามารถได้รับการยกย่อง ผลที่ได้คือเขาจะทำสิ่งที่ถูกต้องมากขึ้นและทำผิดน้อยลง

ผู้นำหลายคนทำผิดพลาดร้ายแรงโดยการสังเกตเฉพาะสิ่งที่คนทำผิดเท่านั้น พวกเขาไม่สังเกตเห็นสิ่งดีเพราะสิ่งเหล่านั้นไม่ใช่ปัญหา พวกเขากำลังเฝ้าดูปัญหาเท่านั้น ผู้ติดตามคิดว่าความสำเร็จของเขาไม่ได้ถูกมองเห็นเพราะไม่ได้ถูกกล่าวถึง

อัครสาวกเปาโลเขียนถึงผู้เชื่อชาวโครินธ์เพื่อแก้ไขข้อผิดพลาดหลายอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการใช้ของประทานฝ่ายวิญญาณ แต่พิจารณาว่าเขาเริ่มต้นจดหมายอย่างไร (1 โครินธ์ 1:4-7) เปาโลชมเชยพวกเขาที่มีของประทานฝ่ายวิญญาณมากมาย ตอนนี้ลองนึกภาพว่าถ้าเปาโลดุพวกเขาก่อนถึงวิธีที่พวกเขาใช้ของประทานฝ่ายวิญญาณโดยไม่ให้คำชมเชยนี้ พวกเขาจะตอบโต้ว่า “เขาไม่เห็นว่าเรามีของประทานฝ่ายวิญญาณมากมายหรือ? เขาไม่เห็นคุณค่าที่เราเข้มแข็งได้ด้วยของประทานฝ่ายวิญญาณหรือ” เปาโลยืนยันจุดแข็งของพวกเขาก่อนจะพูดถึงความผิดของพวกเขา

► พิจารณาจดหมายที่เขียนถึงคริสตจักรทั้งเจ็ดแถบเอเชีย ในวิวรณ์บทที่ 2-3 จดหมายแต่ละฉบับเริ่มต้นอย่างไร?

รูปแบบการแสดงความยินดีสามารถจับคู่เป็นหมวดหมู่ได้หลายคู่[1] ตามคำกล่าวของแบลนชาร์ดและบาวเลส ทุกรูปแบบนั้นดี แต่รูปแบบที่สองของแต่ละคู่นั้นมีประสิทธิภาพมากที่สุด

ตั้งโปรแกรมไว้หรือให้เกิดขึ้นตามธรรมชาติ

ตัวอย่างของการแสดงความยินดีที่ตั้งโปรแกรมไว้จะเป็นการให้ใบประกาศนียบัตร การแสดงความยินดีตามธรรมชาติจะเป็นการให้รางวัลหรือคำชมแบบที่ไม่คาดคิดมาก่อน

กลุ่มหรือแต่ละบุคคล

ทีมได้รับเกียรติสำหรับความสำเร็จของทีม แต่ละบุคคลสามารถได้รับคำชมหรือรางวัลสำหรับผลงานเฉพาะของเขา

ทั่วไปหรือเจาะจง

ตัวอย่างของการแสดงความยินดีทั่วไป คือเมื่อบุคคลหนึ่งได้รับเกียรติสำหรับระยะเวลาที่เขาทำงาน การแสดงความยินดีอย่างเจาะจงสามารถทำได้เมื่อบุคคลทำสิ่งที่พิเศษให้กับลูกค้า

ตามประเพณีหรือเฉพาะตัว

การจ่ายเงินโบนัส การมอบประกาศนียบัตร หรือโล่เกียรติคุณ อาจเป็นการแสดงความยินดีตามประเพณีในบางที่ แต่ของขวัญที่มอบให้กับใครบางคนซึ่งตอบสนองความต้องการหรือเป็นสิ่งที่เขาสนใจย่อมเป็นการให้แบบเฉพาะตัว

หากคน ๆ หนึ่งทำผลงานได้ไม่ดีแต่มีความปรารถนาที่จะทำดี คุณอาจไม่สามารถแสดงความยินดี แต่คุณสามารถให้กำลังใจได้ แสดงความขอบคุณสำหรับความมุ่งมั่น และแสดงความมั่นใจว่าเขาสามารถทำได้ดีในอนาคต

► การตอบสนองต่อการปฏิบัติงานรูปแบบใดที่คุณอยากได้รับ? รูปแบบใดที่คุณจะใช้กับคนอื่น?

โยเซฟถูกพวกพี่ชายขายไปเป็นทาส ต่อมาเขาต้องติดคุกหลายปีเพราะถูกกล่าวหา

โยเซฟปฏิเสธไม่ยอมให้ความขมขื่นเอาชนะเขาได้ เขาเลือกที่จะช่วยเหลือคนอื่น เขากลายมาเป็นผู้นำโดยการรับใช้ เขาจัดการดูแลทรัพย์สินของเจ้านายที่เขารับใช้ (ปฐมกาล 39:4) ต่อมาเขาได้กลายเป็นผู้จัดการดูแลในคุก

พระเจ้าเปลี่ยนสถานการณ์ของโยเซฟและวางเขาไว้ในตำแหน่งที่สูงของอียิปต์ เมื่อพี่น้องของโยเซฟเดินทางมา โยเซฟยกโทษให้พวกเขาโดยตระหนักว่าพระเจ้าควบคุมดูแลทุกสิ่งในชีวิต (ปฐมกาล 50:20) พระเจ้าใช้โยเซฟเพื่อช่วยกู้อียิปต์ ประเทศอื่น ๆ และครอบครัวของเขาจากการกันดารอาหาร

ผู้นำที่มีศักยภาพมากมายต้องท้อใจและขมขื่นเพราะความไม่ยุติธรรมที่เกิดขึ้นกับพวกเขา พวกเขารู้สึกว่าการเลื่อนตำแหน่งเป็นไปไม่ได้เพราะผู้คนปฏิเสธที่จะให้โอกาสแก่พวกเขา โยเซฟรู้ว่าพระเจ้าควบคุมดูแลชีวิตของเขาอยู่

จำไว้เสมอว่าผู้คนส่วนใหญ่ตอบสนองต่อคำวิจารณ์ด้วยการปกป้องตัวเอง พวกเขารู้สึกว่าคำวิจารณ์ทำให้พวกเขาสูญเสียคุณค่าในตัวเอง เมื่อพวกเขาถูกวิจารณ์ พวกเขาจะต้องการชี้แจงเหตุผลทันที

มีภาษิตโบราณกล่าวว่า “เมื่อคุณมีอุปกรณ์ชิ้นเดียวคือค้อน คุณอยากมองทุกปัญหาให้เป็นเหมือนตะปู” ผู้นำบางคนใช้การวิจารณ์เป็นค้อน และพวกเขาพยายามแก้ไขทุกปัญหาด้วยการ “ทุบ” ใครบางคน ผู้นำควรพัฒนาความสัมพันธ์กับคนของเขาจนกลายเป็นความไว้วางใจกระทั่งรู้ว่าผู้นำต้องการช่วยเหลือพวกเขา

[1]ก่อนวิจารณ์และในระหว่างนั้น ผู้นำควรแสดงความขอบคุณต่อคุณสมบัติของบุคคลนั้น ให้การยอมรับถึงงานที่ดีที่พวกเขาทำ แสดงถึงความคาดหวังว่าบุคคลนั้นทำได้ดี ยืนยันถึงคุณค่าความสัมพันธ์ของคุณกับบุคคลนั้น

บุคคลนั้นต้องการเห็นว่าคุณรู้สึกอย่างไรกับเขา เมื่อคุณแก้ไขเขา เขาจะเฝ้าดูคำชี้แนะ สิ่งที่เขาคิดว่าคุณรู้สึกเกี่ยวกับเขาจะมีผลต่อผลลัพธ์ของการแก้ไขมากกว่าข้อมูลที่คุณพูดอธิบาย

อธิบายผลกระทบของการกระทำที่ผิดโดยไม่กล่าวโทษให้มากที่สุด แม้การรับเอาคำตำหนิไว้เองในฐานะผู้นำก็ทำให้มากที่สุด แสดงความไว้วางใจอย่างต่อเนื่องและความคาดหวังที่ดี

► ยกตัวอย่างวิธีที่คุณสามารถใช้เพื่อแก้ไขใครบางคนตามคำแนะนำข้างต้น

ในการสนทนาเพื่อแก้ไขพฤติกรรมที่ผิด พยายามแก้ไขปัญหาเพียงปัญหาเดียว แทนที่จะระบุข้อผิดพลาดมากมาย ถ้าคุณบอกอะไรหลาย ๆ อย่างที่ไม่ถูกต้องเกี่ยวกับพวกเขา พวกเขาจะสรุปว่าพวกเขาไม่มีค่า

อย่าประชดประชัน อย่าใช้คำว่า "ไม่เคย" หรือ "เสมอ" เมื่ออธิบายถึงความผิดพลาดของพวกเขา อย่าทำสิ่งใดในเชิงลบซ้ำ ๆ เกินความจำเป็น

เมื่อต้องรับมือกับบุคคลที่มีปัญหา (รวมถึงผู้นำที่อยู่เหนือคุณ) ให้พิจารณาคำถามเหล่านี้: เขาเคยเจออะไรมาก่อนในชีวิต เขารู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับสถานการณ์ของเขา และแท้จริงแล้วเขาต้องการอะไร?

ทีมควรตั้งใจเรียนรู้จากความผิดพลาดและความล้มเหลว วิเคราะห์ความผิดพลาด ไม่ใช่เพื่อโทษใครแต่ให้เรียนรู้จากความผิดพลาดนั้น หลังจากนั้นไม่ควรนับแต้มความผิดพลาดไว้โจมตีใคร

อนุญาตให้นักศึกษาแบ่งปันว่าพวกเขาคาดหวังที่จะเปลี่ยนแปลงเป้าหมายหรือการกระทำหลังจากได้เรียนบทเรียนนี้อย่างไรบ้าง

1. ผู้นำต้องสามารถประเมินและแก้ไขการปฏิบัติงานของคนที่เขานำได้

2. เมื่อผู้นำทำการตัดสินใจที่ให้ผลลัพธ์ที่ดี ความไว้วางใจของคณะกรรมการต่อเขาก็จะเพิ่มขึ้น

3. ผู้คนได้รับการกระตุ้นด้วยความหวังที่จะได้รับการยอมรับจากคนอื่น

4. การให้กำลังใจเชิงบวกมีประสิทธิภาพมากกว่าการวิจารณ์

5. ทีมควรตั้งใจเรียนรู้จากความผิดพลาดและความล้มเหลว

1. เขียนสรุปหนึ่งย่อหน้าเกี่ยวกับแนวคิดเรื่องชีวิตที่เปลี่ยนแปลงจากบทเรียนนี้ อธิบายเหตุผลว่าทำไมเรื่องนี้จึงสำคัญ สิ่งนี้ให้ประโยชน์อะไรบ้าง? จะมีผลเสียอะไรเกิดขึ้นหากไม่รู้เรื่องนี้?

2. อธิบายวิธีที่คุณจะนำหลักการต่าง ๆ จากบทเรียนนี้ไปประยุกต์ใช้ในชีวิตของคุณเอง บทเรียนนี้เปลี่ยนเป้าหมายของคุณอย่างไรบ้าง? คุณมีแผนที่จะเปลี่ยนการกระทำของคุณอย่างไรบ้าง?

3. ท่องประโยคสรุปห้าประโยคของบทที่ 15 เตรียมเขียนสิ่งที่ท่องจำและอธิบายความหมายในช่วงเริ่มต้นของชั่วโมงเรียนถัดไป