Lesson 3: ความสำคัญของการเป็นผู้นำ

จอห์น แม็กซ์เวลล์ พูดคุยกับนักธุรกิจคนหนึ่งที่บริษัทได้กว้านซื้อกิจการโรงแรมที่ไปไม่รอดเพื่อปรับปรุงใหม่ให้ทำกำไรได้อีก แม็กซ์เวลล์ถามว่าบริษัทมีหลักปฏิบัติสำคัญหนึ่งประการที่ใช้ในการซื้อกิจการโรงแรมที่ไปไม่รอดเหล่านั้นไหม นักธุรกิจตอบว่า “เราไล่ผู้จัดการคนเดิมออกเสมอ เราไม่รอดูว่าเขาเป็นผู้จัดการที่ดีไหม เรารู้อยู่แล้วว่าเขาไม่ได้เป็นผู้จัดการที่ดีเลยเพราะกิจการโรงแรมล้มเหลว”

ถ้าหากทีมกีฬามืออาชีพล้มเหลว เจ้าของไม่เพียงแค่จะหาผู้เล่นทีมใหม่ พวกเขาจะหาโค้ชคนใหม่ด้วย องค์กรย่อมประสบความสำเร็จไม่ได้หากมีผู้นำที่ไม่ดี

ผู้นำที่แท้จริงไม่แก้ตัวสำหรับความล้มเหลวขององค์กร ถ้าองค์กรล้มเหลว เขาก็ล้มเหลว

► ทำไมผู้นำจึงสำคัญ?

เอลีเป็นมหาปุโรหิตของอิสราเอล แต่เพราะไม่มีกษัตริย์ เผ่าต่าง ๆ จึงไม่ได้เป็นปึกแผ่นภายใต้การปกครองส่วนกลาง มหาปุโรหิตจึงเป็นผู้นำที่มีอิทธิพลมากที่สุดในชนชาติ

น่าเสียดายที่เอลีเป็นผู้นำอ่อนแอ เขามีคุณลักษณะที่ดี แต่ไม่สามารถนำได้ แม้แต่จะนำให้พวกลูกชายทำสิ่งที่ถูกต้องยังนำไม่ได้ ลูกชายของเขาทำบาปทางเพศ ละเลยรูปแบบการนมัสการ โลภหวังกำไร เพราะพวกลูกชายของเอลี ทำให้ประชาชนมากมายดูหมิ่นการนมัสการในพระวิหาร (1 ซามูเอล 2:12-17, 22, 29)

เอลีควรเอาลูกชายของเขาออกจากตำแหน่ง แต่ความปรารถนาของพวกลูกกลับสำคัญต่อเขายิ่งกว่าความรับผิดชอบในตำแหน่งหน้าที่นั้น

เอลีควรนำชนชาติให้นมัสการในฝ่ายวิญญาณและมีชีวิตที่บริสุทธิ์ แต่อิทธิพลของเขาจบลงที่พวกลูกชายของเขา แทนที่จะขยายอิทธิพลให้กว้างไกลมากขึ้นผ่านทางลูกชายของเขา

(1) พวกเขาไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรบ้าง

นี่คือการขาดข้อมูล ผู้นำควรให้ข้อมูล ถ้าหากเขาไม่มีความรู้ทั้งหมดที่จำเป็น เขาควรหาคนมาช่วยให้ข้อมูล

(2) พวกเขาไม่รู้วิธีที่จะทำ

นี่คือการขาดการฝึกอบรม ผู้นำอาจไม่มีทักษะทั้งหมดที่จำเป็นต่อองค์กร แต่เขาควรจัดให้มีการฝึกอบรม

(3) พวกเขาไม่รู้เหตุผลที่ควรทำสิ่งนั้น

นี่คือการขาดแรงจูงใจ บางครั้งผู้คนในองค์กรไม่เข้าใจเป้าหมายขององค์กร หรือบางทีพวกเขาเข้าใจ แต่ไม่ใส่ใจ ผู้นำควรช่วยให้ผู้คนร่วมเป้าหมายได้

(4) มีปัญหาต่าง ๆ ที่ขัดขวางไม่ให้พวกเขาทำสิ่งนั้น

นี่คือการขาดอุปกรณ์และโครงสร้างบริหาร ผู้นำควรช่วยผู้คนด้วยการขจัดปัญหาและอุปสรรคที่ขัดขวางพวกเขาจากความสำเร็จ

นี่คือเหตุผลพื้นฐานสี่อย่างที่ทำให้ผู้คนในองค์กรไม่ทำในสิ่งที่พวกเขาควรทำ ทั้งสี่เหตุผลเหล่านี้ชี้ให้เห็นถึงความล้มเหลวของผู้นำ

เมื่อผู้นำบ่นว่าคนของเขาที่ไม่ทำในสิ่งที่ควรทำ เขาก็กำลังประกาศว่าตัวเขาเองล้มเหลวในการนำ ยกตัวอย่างเช่น ศิษยาภิบาลที่บ่นว่าคริสตจักรของเขาไม่ประกาศข่าวประเสริฐ ก็สมควรพิจารณาคำถามต่อไปนี้

• ฉันได้อธิบายให้พวกเขารู้หรือยังว่าพวกเขาควรประกาศ?

• ฉันได้สอนวิธีการประกาศให้กับพวกเขาหรือยัง (สอนโดยการเป็นแบบอย่างให้กับพวกเขา)?

• ฉันได้กระตุ้นพวกเขาให้ประกาศไหม?

• ฉันได้ช่วยพวกเขาในการเผชิญกับปัญหาต่าง ๆ ที่ขัดขวางพวกเขาจากการประกาศไหม?

หากมีกองทัพสองกองที่มีขนาดเท่ากัน มีอาวุธอย่างเดียวกัน กองทัพไหนที่จะชนะ? คือกองทัพที่มีแม่ทัพที่ดีที่สุดจะชนะ

ทีมนักกีฬาสองทีมที่มีความสามารถในการเล่นเท่าเทียมกัน ทีมไหนจะชนะ? คือทีมที่มีโค้ชที่ดีที่สุดจะชนะ

ความท้าทายของการจูงใจ

► สุภาษิตเก่าแก่กล่าวว่า “ปากกาก็ทรงพลังยิ่งกว่าดาบ” คุณคิดว่าสุภาษิตนี้หมายความว่าอะไร?

มันหมายความว่า ความคิดมีพลัง การโน้มน้าวมีพลัง และการสื่อสารมีพลัง ความคิดมีอิทธิพลมากกว่าอาวุธ “ปากกา” เป็นการอ้างอิงถึงการสื่อสารด้วยการเขียน การโน้มน้าวคือการสื่อสารในรูปแบบใดก็ตามซึ่งทรงพลังยิ่งกว่าการบังคับผู้คนให้ฝืนใจทำ

ถ้าหากคุณพยายามบังคืนฝืนใจผู้คน มันก็ยากที่จะขยายอิทธิพลของคุณให้กว้างไกลไปถึงขณะที่ตัวคุณไม่อยู่ ผู้คนที่ถูกบังคับจะไม่ทำอย่างดีที่สุด พวกเขาไม่ทุ่มเทพลังและความคิดของพวกเขาในการทำงาน คุณสามารถสำเร็จมากกว่าได้ด้วยการจูงใจผู้คนแทนที่จะบังคับ ความคิดหรือแนวคิดสามารถแผ่ขยายและมีอิทธิพลต่อคนหลายล้านคน

สงครามโลกครั้งที่สอง เป็นตัวอย่างพลังของถ้อยคำ สงครามโลกครั้งที่สองเป็นสงครามแห่งถ้อยคำ เป็นสงครามแห่งความคิด

ทำไมจึงเป็นสงครามแห่งถ้อยคำ? อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ เป็นนักพูดที่ทรงพลัง เขาสื่อสารวิสัยทัศน์ของเขาให้กับเยอรมัน และเยอรมันให้เขาเป็นผู้นำ เขาให้ความเชื่อมั่นกับผู้คนว่าพวกเขาจะกลายเป็นเผ่าพันธุ์หลักที่ปกครองโลกนี้ แม้ในบางคริสตจักรก็เริ่มต้นพูดถึงเขาว่าเป็นพระเมสสิยาห์และกล่าวว่าเยอรมันเป็นอาณาจักรของพระเจ้า ฮิตเลอร์นำเยอรมันให้ทำสิ่งที่โหดเหี้ยมที่สุดในประวัติศาสตร์ เขาทำสิ่งนี้ด้วยพลังของถ้อยคำ บางครั้งผู้คนคิดว่าถ้อยคำไม่สามารถทำอันตรายอะไรได้ แต่ถ้อยคำของฮิตเลอร์ฆ่าผู้คนหลายล้านคน

ในขณะที่ฮิตเลอร์กำลังเพิ่มอำนาจของเขา มีบางคนในอังกฤษคิดว่าคงไม่มีอันตรายอะไรเกิดขึ้นกับพวกเขา เมื่อมาถึงเวลาที่ประเทศต้องเลือกนายกรัฐมนตรีคนใหม่ ผู้ลงสมัครเลือกตั้งบางคนสัญญากับประชาชนว่าพวกเขาจะมีสันติภาพ แต่วินสตัน เชอร์ชิล บอกความจริงแก่ประชาชนว่า “ผมให้เลือด หยาดเหงื่อ และน้ำตาแก่คุณ” เขาได้รับการเลือกเพราะเขาเผชิญหน้ากับปัญหา

คำปราศรัยของเชอร์ชิลรวมอังกฤษให้เป็นหนึ่งเดียวเพื่อต่อสู้กับเยอรมัน เขากล่าวว่า “เราจะต่อสู้เหนือทะเลและในอากาศ เราจะต่อสู้บนหาดทรายหากพวกนั้นเหยียบชายฝั่งของเรา เราจะต่อสู้พวกนั้นทุกซอกของถนนของทุกเมือง เราจะไม่ยอมแพ้ เราจะไม่ยอมจำนน”

โดยคำปราศรัยของฮิตเลอร์และเชอร์ชิล เราเห็นพลังของถ้อยคำ ในแง่หนึ่ง ทุกสงครางเป็นสงครามแห่งถ้อยคำ

► อธิบายคำกล่าวว่าทุกสงครามเป็นสงครามแห่งถ้อยคำ เรื่องนี้บอกอะไรเราเกี่ยวกับการเป็นผู้นำ?

บางครั้งผู้นำคิดว่าเขาจะได้รับความช่วยเหลือก็ต่อเมื่อเขาจ่ายเงินซื้อความช่วยเหลือเท่านั้น เขาคิดว่าคนของเขาจะทำมากขึ้นหากเขาจ่ายเงินมากขึ้น นั่นไม่ใช่ความจริงเลย ผู้คนช่วยองค์กรหนึ่งเพราะพวกเขาเชื่อมั่นในองค์กรนั้น พวกเขาทำงานหนักเพราะพวกเขามีส่วนร่วมในเป้าหมาย

คุณไม่สามารถมีงานที่คุ้มค่าได้จนกว่าทุกคนกำลังทำงานเพื่อบรรลุเป้าหมายที่พวกเขามีส่วนร่วมและเข้าใจเป็นอย่างดี แต่นั่นก็ยังไม่เพียงพอ การไปถึงเป้าหมายอย่างไรก็เป็นเรื่องสำคัญ คุณต้องให้ค่านิยมนำหน้าคุณ คุณต้องภูมิใจทั้งต่อเป้าหมายและวิธีการไปถึงเป้าหมาย[1]

► การภูมิใจต่อเป้าหมายและวิธีการไปถึงเป้าหมายมีความหมายว่าอะไร?

นักธุรกิจคนหนึ่งจะไม่สร้างบริษัทใหญ่ด้วยการจ่ายเงินจ้างพนักงานเท่านั้น เขาต้องนำคนเหล่านั้นด้วยเป้าหมายและค่านิยม ถ้าหากเงินสำคัญที่สุด คนก็จะไม่ทำงานเพื่อเป้าหมายของบริษัท พวกเขาจะไม่สนใจเรื่องคุณภาพและไม่ภูมิใจในการทำงานของพวกเขาเลย

[2]สิ่งสำคัญที่สุดไม่ได้สำเร็จด้วยเงิน คิดถึงสิ่งที่ผู้คนทำเพื่อครอบครัวและลูกของพวกเขา พวกเขาไม่ได้ทำสิ่งเหล่านั้นเพราะเห็นแก่เงิน แต่พวกเขาทำเพราะมีค่านิยมที่สำคัญยิ่งกว่า ค่านิยมเป็นสิ่งที่จูงใจผู้คน

ในงานพันธกิจ จำเป็นจะต้องมีทักษะการเป็นผู้นำมากยิ่งกว่าในโลกธุรกิจ เพราะคนทำงานในคริสตจักรส่วนใหญ่เป็นอาสาสมัคร ผู้นำไม่สามารถพยายามเสนอสิ่งจูงใจที่เป็นค่าจ้างให้กับพวกเขาส่วนใหญ่ได้ ผู้คนช่วยคริสตจักรทำงานเพราะพวกเขาเชื่อมั่นในคริสตจักร ถ้าหากคริสตจักรไม่ได้รับการสนับสนุนทางการเงินและพละกำลังภายในท้องถิ่น นั่นย่อมแสดงว่าผู้นำล้มเหลว

► ใครคือคนที่ช่วยทำงานในคริสตจักรของคุณ? ทำไมพวกเขาจึงทำงานเหล่านั้น?

งานของผู้นำสรุปได้ดังนี้

ให้ผู้คนรู้เหตุผลว่าทำไมการทำงานจึงคุ้มค่า ตัดสินใจให้ชัดว่าคุณจะไปที่ไหน ตรวจสอบให้แน่ใจว่าทีมมีส่วนร่วมในเป้าหมายเดียวกัน ช่วยในการตั้งค่านิยม จัดสรรทรัพยากรให้ตรงจุด ให้คนที่ออกกฎรับผิดชอบต่อการตัดสินใจและกฎต่าง ๆ ตรวจดูให้แน่ใจว่าคุณได้รับการสนับสนุนสิ่งจำเป็นทั้งจากภายในและภายนอกองค์กร มองไปที่อนาคตเพื่อขจัดปัญหา และพร้อมเปลี่ยนทิศทาง[3]

ถ้าหากคนหนึ่งมีทักษะในงานบางอย่างแต่ไม่มีทักษะในการนำ เขาจะทำงานคนเดียวหรือทำงานภายใต้คำสั่งของใครบางคน แต่หากคนนั้นมีทักษะสูงและมีความสามารถในการนำด้วย เขาก็จะสามารถนำคนอื่นและประสบความสำเร็จมากขึ้น

อัครทูตเปาโลเริ่มต้นเครือข่ายคริสตจักรในเมืองหลักต่าง ๆ เขาแต่งตั้งผู้นำประจำทุกที่ เพราะเขารู้ว่ายิ่งมีผู้นำมากก็ยิ่งทำให้คริสตจักรเติบโตได้มากในทุกแห่ง

เปาโลฝึกอบรมผู้ชายบางคนเป็นพิเศษโดยการพาพวกเขาเดินทางไปเป็นมิชชันนารีด้วยกัน (กิจการ 16:3, กิจการ 19:22) เปาโลเน้นถึงความจำเป็นในการพัฒนาผู้นำอย่างต่อเนื่อง เขาบอกให้ทิโมธีมองหาคนสัตย์ซื่อที่สามารถสอนคนอื่นต่อไปได้ (2 ทิโมธี 2:2)

ช่างซ่อมเครื่องยนต์ที่มีความสามารถในการนำอาจมีธุรกิจที่มีช่างยนต์คนอื่นทำงานให้เขา ถ้าหากเขาไม่ใช่ผู้นำ เขาก็จะทำงานคนเดียวหรือไม่ก็ทำให้คนอื่น

อเล็กซ์รู้งานช่างก่อสร้างบ้านทุกรูปแบบ เขาทำงานดีมากและซื่อสัตย์ ลูกค้าแนะนำเขาให้กับคนอื่น ๆ ต่อไป เขามีงานรอให้ทำเสมอ อเล็กซ์ไม่มีลูกจ้างสักคนเพราะเขารู้วิธีทำทุกอย่างและไม่อยากใช้คนอื่นที่อาจทำได้ไม่ดีเท่าเขา เพราะอเล็กซ์ไม่ได้เป็นผู้นำ ธุรกิจของเขาจึงไม่เติบโตใหญ่กว่าเท่าที่กำลังของเขาเองทำได้

ทักษะการเป็นผู้นำย่อมทวีคูณคุณค่าในความสามารถของคนอื่น คนที่มีความสามารถสูงในด้านหนึ่งด้านใด เขาสามารถเพิ่มคุณค่าให้กับตัวเองได้โดยการเพิ่มความสามารถในการนำของเขา

ผู้นำที่น่าเชื่อถือจัดเตรียมสิ่งที่จำเป็นต่อความสำเร็จให้กับผู้คน ผู้นำสร้างระบบสำหรับความสำเร็จให้กับพวกเขา พวกเขาจำเป็นต้องรู้ว่าผู้นำจะรับผิดชอบทำหน้าที่ของเขาให้สำเร็จเพื่อพวกเขาจะรับผิดชอบทำในส่วนของพวกเขาให้สำเร็จ

ถ้าหากผู้นำไม่น่าเชื่อถือ ผู้คนก็ไม่สามารถบรรลุถึงเป้าหมายขององค์กรได้ ดังนั้นพวกเขาจึงปรับตัวด้วยการละทิ้งเป้าหมาย ผู้นำที่ไม่น่าเชื่อถือมักจะอธิบายให้ผู้คนฟังถึงเหตุผลว่าทำไมเขาจึงไม่ทำตามสิ่งที่พวกเขาคาดหวัง

ผู้นำไม่ควรไม่เตรียมพร้อมรับมือกับปัญหาต่าง ๆ เขาจำเป็นต้องวางแผนรับมือกับสิ่งที่ทำให้หยุดชะงักและอุปสรรคต่าง ๆ และเตรียมพร้อมที่จะเผชิญกับสิ่งเหล่านั้น ผู้นำรู้ว่าสิ่งต่าง ๆ มีการเปลี่ยนแปลงได้เสมอ เขายอมรับความจริงว่าการเปลี่ยนแปลงสามารถนำปัญหาใหม่ ๆ เข้ามา ดังนั้นเขาจึงเตรียมตัวให้พร้อม บางคนอาจรับมือกับสถานการณ์เมื่อมันเกิดขึ้น แต่ผู้นำต้องเตรียมพร้อมที่จะนำในสถานการณ์เหล่านั้น

อลันเป็นหัวหน้าทีมงานก่อสร้าง นายใหญ่บอกเขาว่ามีกำแพงที่จำเป็นต้องสร้างให้เสร็จภายในวันนั้น ดังนั้นอลันจึงบอกกับทีมงานก่อสร้างของเขา แต่ทว่าวัสดุต่าง ๆ กลับไม่มาส่งเพราะนายใหญ่ลืมบอก อลันอธิบายกับทีมงานก่อสร้างว่าเป้าหมายไม่สามารถบรรลุได้ หลังจากที่เรื่องนี้เกิดขึ้นหลายครั้ง จึงกลายเป็นเรื่องยากสำหรับอลันที่จะบอกกับทีมงานให้ทำงานเสร็จโดยเร็ว

โจแอนเป็นครู วันหนึ่งเธอมาถึงที่โรงเรียนและครูใหญ่บอกว่าห้องเรียนของเธอจะมีอีกกลุ่มหนึ่งมาใช้ในวันนั้น เธอไม่ได้เตรียมสอนในที่อื่นและไม่มีเวลาย้ายของที่เธอต้องใช้ซึ่งอยู่ในห้องเรียนนั้น

พระคัมภีร์บอกเราว่าพระเจ้าเรียกอัครทูต ผู้เผยพระวจนะ ผู้ประกาศ ศิษยาภิบาล และอาจารย์ (เอเฟซัส 4:11-12) พระเจ้าให้ความสามารถตามที่จำเป็นต้องใช้ด้วย

การทรงเรียกของพระเจ้าให้โอกาสในการนำแก่ผู้คน แต่ไม่ได้รับประกันความสำเร็จ ถ้าหากพฤติกรรมของบางคนลดอิทธิพลของเขาแทนที่จะเพิ่ม เขาก็ประสบความสำเร็จไม่ได้

ขอพิจารณาบทบาทในงานพันธกิจที่ระบุใน เอเฟซัส 4:11 ผู้ประกาศจะประสบความสำเร็จได้อย่างไรหากผู้คนคิดว่าเขาไม่น่าเชื่อถือ? อาจารย์จะประสบความสำเร็จได้อย่างไรถ้าหากผู้คนพบว่าเขาสอนไม่ถูกต้อง? ศิษยาภิบาลจะประสบความสำเร็จได้อย่างไรหากผู้คนรู้ว่าเขาต้องการหาผลประโยชน์จากพวกเขาเท่านั้น?

โดยปราศจากอิทธิพล คนหนึ่งก็ไม่สามารถประสบความสำเร็จในงานพันธกิจได้ บทบาทในงานพันธกิจเหล่านี้เป็นบทบาทของผู้นำ เพราะบทบาทเหล่านี้ล้วนอาศัยการมีอิทธิพลทั้งสิ้น

หลังจากอ่านแต่ละประเด็นแล้ว และก่อนที่จะอธิบายต่อไป ขอให้ถามคำถามว่า “แนวคิดนี้มีอะไรที่ผิด?”

(1) ผู้นำคือคนที่ให้คนอื่นมารับใช้เขา

ผู้นำคือคนที่หาหนทางเพื่อตอบสนองความต้องการของกลุ่ม นั่นคือเหตุผลที่เขาได้รับการยอมรับให้เป็นผู้นำ พระเยซูตรัสว่าผู้นำคือคนที่รับใช้คนอื่น พระองค์ตรัสว่าผู้ยิ่งใหญ่คือผู้รับใช้ของทุกคน ผู้นำยอมเสียสละผลประโยชน์ของตัวเองเพื่อเห็นแก่ผู้อื่น

(2) ผู้นำพันธกิจเป็นคนฝ่ายวิญญาณและชอบธรรมมากกว่าผู้ตามของเขา

ความจริงคือ มีหลายคริสตจักรที่มีสมาชิกซึ่งชอบธรรมยิ่งกว่าศิษยาภิบาลอีก ความสามารถในการนำไม่ได้เป็นตัวรับรองชีวิตฝ่ายวิญญาณเลย

(3) การเลื่อนตำแหน่งผู้นำในงานพันธกิจขึ้นอยู่กับความเพียรพยายามของคนนั้น

มนุษย์ที่พยายามทำให้ตัวเองได้เลื่อนตำแหน่งมักจะทำงานไม่ดีนัก เราควรทำในส่วนของเราให้ดีที่สุดและไว้วางใจพระเจ้าในการจับวางเราไว้ในที่ที่เหมาะสม อย่าทำสิ่งที่ไม่ถวายเกียรติแด่พระเจ้าด้วยการพยายามเพื่อจะได้ตำแหน่งผู้นำ ถ้าหากคุณไม่ได้ไปถึงจุดนั้นด้วยการถวายเกียรติแด่พระเจ้า คุณก็ไม่สมควรอยู่ตรงจุดนั้นเลย

ผู้นำที่พระเจ้าเลือกมักจะเป็นคนที่ไม่แสวงหาตำแหน่ง จอห์น คริสโซสตอม ได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าบิชอพแห่งคอนสแตนติโนเพิล ในปี ค.ศ. 397 ในตอนแรกเขาปฏิเสธตำแหน่งนี้เพราะคิดว่าตัวเองไม่มีคุณสมบัติ ต่อมาเขาเขียนเรื่องทัศนคติที่ถูกต้องต่อตำแหน่งในงานพันธกิจ เขากล่าวว่าถ้าหากมีคนหนึ่งปฏิเสธที่จะเลี้ยงวัว ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะมันเป็นตำแหน่งที่ต่ำต้อย แต่ถ้าหากใครปฏิเสธที่จะเป็นกษัตริย์ เขาอาจคิดว่าตำแหน่งนั้นสูงเกินไปสำหรับเขา ถ้าใครปฏิเสธตำแหน่งในงานพันธกิจ ก็เป็นไปได้ทั้งสองเหตุผลขึ้นอยู่กับว่า เขาคิดว่างานพันธกิจนั้นเป็นตำแหน่งที่สูงส่งหรือต่ำต้อย[1]

อนุญาตให้นักศึกษาแบ่งปันว่าพวกเขาคาดหวังที่จะเปลี่ยนแปลงเป้าหมายหรือการกระทำหลังจากได้เรียนบทเรียนนี้อย่างไรบ้าง

1. ถ้าองค์กรล้มเหลว ผู้นำก็ล้มเหลว

2. การฝึกอบรมและการสร้างแรงบันดาลใจเป็นงานของผู้นำ

3. ผู้คนต้องการความภูมิใจต่อเป้าหมายและวิธีการบรรลุเป้าหมายของพวกเขา

4. ทักษะในการนำทวีคูณคุณค่าความสามารถด้านอื่น ๆ ของบุคคล

5. ความน่าเชื่อถือของผู้นำเป็นตัวกำหนดความน่าเชื่อถือขององค์กร

1. เขียนสรุปหนึ่งย่อหน้าเกี่ยวกับแนวคิดเรื่องชีวิตที่เปลี่ยนแปลงจากบทเรียนนี้ อธิบายเหตุผลว่าทำไมเรื่องนี้จึงสำคัญ สิ่งนี้ให้ประโยชน์อะไรบ้าง? จะมีผลเสียอะไรเกิดขึ้นหากไม่รู้เรื่องนี้?

2. อธิบายวิธีที่คุณจะนำหลักการต่าง ๆ จากบทเรียนนี้ไปประยุกต์ใช้ในชีวิตของคุณเอง บทเรียนนี้เปลี่ยนเป้าหมายองคุณอย่างไรบ้าง? คุณมีแผนที่จะเปลี่ยนการกระทำของคุณอย่างไรบ้าง?

3. ท่องประโยคสรุปทั้งห้าประโยคจากบทที่ 3 นี้ เตรียมตัวเขียนทั้งห้าประโยคที่ท่องจำตอนเริ่มต้นชั่วโมงเรียนถัดไป

4. ก่อนถึงชั่วโมงเรียนถัดไป ขอให้อ่าน 1 พงศ์กษัตริย์ 19:19-21 และ 2 พงศ์กษัตริย์ 2:1-15 และเขียนเกี่ยวกับการถ่ายโอนการเป็นผู้นำให้กับผู้เผยพระวจนะคนใหม่