Lesson 14: การข้ามวัฒนธรรม

การเป็นผู้นำพันธกิจมักจะข้ามวัฒนธรรมเนื่องจากภารกิจในการประกาศของคริสตจักรต่อโลกนี้ และเนื่องจากความเป็นหนึ่งเดียวกันในฝ่ายวิญญาณของคริสตจักรทำให้พันธกิจข้ามวัฒนธรรมเป็นไปได้

คนที่รับใช้ในอีกวัฒนธรรมหนึ่งมักจะได้รับการพิจารณาให้เป็นผู้นำเนื่องจากเขาได้รับการฝึกอบรมและเพราะสถานะของเขาในองค์กรที่ส่งเขามา ด้วยเหตุนี้คนที่ทำพันธกิจข้ามวัฒนธรรมจึงสมควรศึกษาเรื่องความเป็นผู้นำ

► มีตัวอย่างคริสตจักรใดบ้างที่คุณรู้จักซึ่งเกี่ยวข้องมากกว่าหนึ่งวัฒนธรรม?

การนำแบบข้ามวัฒนธรรมคือการสร้างแรงบันดาลใจให้กับผู้คนที่มาจากสองวัฒนธรรมหรือมากกว่าเพื่อมีส่วนร่วมกับคุณในการสร้างชุมชนที่ไว้วางใจ และเพื่อติดตามคุณ ได้รับการมอบอำนาจจากคุณเพื่อบรรลุวิสัยทัศน์แห่งความเชื่ออันแรงกล้า[1]

การสร้างชุมชนที่ไว้วางใจ

อันดับแรก สร้างชุมชนที่แบ่งปันชีวิตร่วมกัน แล้วจึงค้นพบวิสัยทัศน์ที่ชุมชนนั้นสามารถบรรลุได้ ในการพยายามก่อตั้งคริสตจักร ชุมชนอาจเป็นทีมเล็ก ๆ ทีมหนึ่งก่อนที่จะก่อตั้งที่ประชุมของสมาชิก เมื่อที่ประชุมกำลังก่อตัวขึ้น ควรมีทุกแง่มุมของชีวิตคริสตจักร เพื่อให้สิ่งนี้เกิดขึ้น ทีมจะต้องตั้งให้[2]เป็นเป้าหมายในเรื่องนี้ โดยเฉพาะถ้าหากทีมส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติ พวกเขาต้องปฏิเสธความคิดแบบ “พวกเราและพวกเขา”

ความไว้วางใจเกิดขึ้นได้อย่างไร? เกิดขึ้นได้ด้วยการตั้งใจสร้าง การสร้างความไว้วางใจจะมีความเสี่ยง มีความผิดพลาดที่เลี่ยงไม่ได้ จำเป็นต้องมีความรักกับความซื่อสัตย์มากพอที่จะแก้ไขสิ่งผิดและสร้างความสัมพันธ์ ถ้าหากสิ่งเหล่านี้ไม่ได้ดำรงอยู่ในความสัมพันธ์ ความสัมพันธ์ก็จะตื้นเขิน และไม่มีการสร้างความไว้วางใจมากนัก

► การไว้วางใจผู้คนในลักษณะนี้หมายถึงอะไร?

“แรงบันดาลใจ” หมายถึงอะไร? มันมีความหมายมากกว่าการสร้างความรู้สึกเชิงบวก แต่ประกอบไปด้วยการหล่อหลอมทัศนคติและกระตุ้นให้เกิดการปฏิบัติ ซึ่งจำเป็นต้องมีทั้งสาระสำคัญของความเชื่อและความมุ่งมั่นของสมาชิกกลุ่ม

วิสัยทัศน์แห่งความเชื่ออันแรงกล้า

สำหรับการเป็นผู้นำพันธกิจ วิสัยทัศน์อันแรงกล้าจะรวมถึงข่าวประเสริฐ ชีวิตที่บริสุทธิ์ คริสตจักร และการประกาศ อย่าด่วนสรุปว่าสิ่งเหล่านี้จะเป็นอย่างไรในวัฒนธรรมใหม่

ทำไมคำว่า “แรงกล้า” จึงถูกนำมาใช้ที่นี่? วิสัยทัศน์ที่ถูกกล่าวถึงที่นี่มาพร้อมกับคำสั่งตามพระคัมภีร์ที่ใช้กับการอุทิศตัว วิสัยทัศน์ควรสร้างแรงบันดาลใจให้สมาชิกกลุ่มอุทิศตัว

การนำทาง

ผู้นำต้องเป็นแบบอย่างชีวิต โดยเริ่มต้นจากวงในของคนที่อุทิศตัว แล้วจึงขยายออกไปวงนอก เขาต้องช่วยสร้างกลุ่มที่แสดงให้เห็นวิสัยทัศน์ในชีวิตจริง

การเรียกให้คนอื่นติดตาม

เขาเชื้อเชิญคนอื่นให้ติดตามวิสัยทัศน์นั้น เขาทำสิ่งนี้กับคนที่มีความสัมพันธ์ส่วนตัวกับเขา โดยการเป็นพี่เลี้ยง โดยการสอน และเชื้อเชิญผู้คนให้รับผิดชอบ

มอบอำนาจให้กับคนที่ติดตาม

ผู้นำแท้จริงจะมอบความรับผิดชอบแก่คนอื่น เขายอมรับความเสี่ยง อนุญาตให้มีความสร้างสรรค์ และสร้างโอกาสให้กับคนอื่น ๆ ในกลุ่ม

► คุณเห็นอะไรเกี่ยวกับแนวทางนี้ในการเป็นผู้นำ? อะไรคือจุดแข็ง? อะไรคือความยาก?

ในบางวัฒนธรรม คนที่ได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้นำจะต้องมีส่วนร่วมอย่างสัตย์ซื่อมาหลายปี ผู้นำในวัฒนธรรมหนึ่งบอกว่าพวกเขาจำเป็นต้องใช้เวลาสิบปีเพื่อสังเกตคนที่จะเป็นผู้นำได้ ในวัฒนธรรมแบบนี้ย่อมเป็นเรื่องยากที่ผู้นำคนใหม่จะเลื่อนขึ้นตำแหน่งที่สูงกว่า บางครั้งมิชชันนารีรู้สึกท้อแท้เมื่อพวกเขาพยายามหาคนมาทำงานในตำแหน่งที่ต้องใช้ความสามารถพิเศษ เนื่องจากผู้นำท้องถิ่นต้องการใช้คนที่พิสูจน์ตัวเองและสัตย์ซื่อมาเป็นเวลานานแทนที่จะใช้คนที่มีความสามารถพิเศษอย่างดีเยี่ยม

อาร์โนลด์ทำงานเป็นมิชชันนารีมาหลายปีในวัฒนธรรมที่ผู้แปลเป็นเพียงคนที่ทำงานตามหน้าที่ อาร์โนลด์พยายามหาคนที่ทำงานได้ดีกว่านี้ แม้เขาจะไม่รู้จักคนนั้นมานานพอก็ตาม

ตอนนี้อาร์โนลด์กำลังทำงานในวัฒนธรรมที่ตำแหน่งผู้แปลเป็นตำแหน่งสูงในองค์กร ผู้นำจะอนุญาตเฉพาะผู้แปลที่พวกเขารู้ว่าเป็นสมาชิกสัตย์ซื่อในคริสตจักรเท่านั้น บางครั้งอาร์โนลด์ต้องเทศนาโดยมีผู้แปลที่ทำงานได้ไม่ดีนัก ในขณะที่ผู้แปลที่ดีกว่ากำลังนั่งฟังอยู่ในที่ประชุม

ในบางวัฒนธรรมให้ความเคารพต่ออายุและประสบการณ์มากกว่าการศึกษาและความสามารถ มิชชันนารีมักจะฝึกอบรมคนหนุ่มสาวเพราะคนเหล่านั้นมีความพยายามสูง พร้อมเปลี่ยนแปลง และฝึกอบรมได้ง่ายกว่าคนที่อายุมากกว่า อย่างไรก็ตามในวัฒนธรรมส่วนใหญ่ คริสตจักรจะต่อต้านผู้นำที่เป็นคนหนุ่มสาวเพราะดูเหมือนเป็นการไม่ให้ความเคารพต่อผู้นำอาวุโส ผู้นำที่เป็นคนหนุ่มสาวต้องอดทน ช่วยเหลือ และไวต่อความรู้สึกของผู้นำอาวุโส ผู้นำอาวุโสควรพยายามปล่อยความรับผิดชอบให้กับคนหนุ่มสาวและยอมให้มีทีมผู้นำเพิ่มมากขึ้น

► การฝึกอบรมจะทำสำเร็จได้ด้วยวิธีการใดซึ่งยังคงเป็นการให้ความเคารพต่ออายุและประสบการณ์?

ผู้นำถูกเลือกอย่างไร? ผู้นำรักษาตำแหน่งไว้ได้อย่างไร? มีมุมมองทางวัฒนธรรมที่ตรงข้ามกันสองมุมมองในเรื่องสถานะของผู้นำ

มุมมองหนึ่ง ผู้นำได้รับตำแหน่งเพราะความสามารถและคุณลักษณะชีวิตของเขา เขาอาจได้รับเลือกโดยผู้คนที่เขานำ เขายังคงทำหน้าที่เป็นผู้นำได้เพราะเขานำได้ดี เขาไม่ได้มีอำนาจเบ็ดเสร็จ แต่ต้องขึ้นตรงกับบางกลุ่ม ถ้าหากเขาไร้ความสามารถทางกายในการทำหน้าที่ เขาต้องลาออก ถ้าหากเขานำได้ไม่ได้ เขาจะถูกแทนที่ด้วยคนที่ได้รับเลือก ถ้าหากเขาทำผิดศีลธรรมและไม่ซื่อสัตย์ เขาก็ขาดคุณสมบัติที่จะเป็นผู้นำต่อไป โดยเฉพาะในองค์กรคริสเตียน

ในอีกวัฒนธรรมหนึ่ง ผู้นำได้รับตำแหน่งเพราะเขามีส่วนร่วมในองค์กรนั้นมาเป็นเวลานานและมีชื่อเสียงดีในเรื่องความจงรักภักดี เขาได้รับการแต่งตั้งโดยบางคนที่มีสิทธิอำนาจ ถ้าหากมีการเลือกตั้ง ก็จะไม่ใช่การเลือกตั้งจริง ๆ แต่ผู้คนลงคะแนนเสียงให้กับคนที่ได้รับการยอมรับจากคนที่มีสิทธิอำนาจ เขาอาจถึงกับมีสิทธิอำนาจเบ็ดเสร็จ เขาอาจฟังคำแนะนำแต่ก็ยังมีอำนาจตัดสินใจด้วยตัวเอง หลังจากเขาเป็นผู้นำมาหลายปี เขายังคงเป็นผู้นำได้โดยไม่ขึ้นอยู่กับว่าเขานำดีแค่ไหน เขาไม่ต้องขึ้นตรงกับใครและไม่ต้องตอบคำถามใครเกี่ยวกับการกระทำของเขา แม้การกระทำที่ผิดศีลธรรมและไม่ซื่อสัตย์ของเขาก็ไม่ได้ทำให้เขาต้องออกจากการเป็นผู้นำ แม้ว่าเขาจะอายุมากขึ้นหรือสุขภาพไม่ดีจนไม่สามารถทำงานได้ เขาก็ยังคงอยู่ในตำแหน่งได้ต่อไปโดยที่รับผิดชอบอะไรไม่ค่อยได้ ผู้ติดตามของเขาจะไม่เอาเขาออกจากตำแหน่งเว้นแต่กรณีที่เขาทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงอย่างรุนแรง

ในวัฒนธรรมนี้ การถ่ายโอนอำนาจไม่ได้กระทำอย่างสันติ เว้นแต่เมื่อผู้นำส่งตำแหน่งให้ทายาทที่เขาเลือกโดยสมัครใจ หากกลุ่มตัดสินใจที่จะถอดถอนผู้นำโดยที่เขาไม่เต็มใจ อาจส่งผลให้เกิดการกล่าวหา การปฏิเสธที่จะให้ความร่วมมือ การดำเนินการทางกฎหมาย ความขัดแย้งในที่สาธารณะ และความเสี่ยงของการแบ่งแยกองค์กร น่าเศร้าที่องค์กรพันธกิจมักทำตามแบบอย่างของวัฒนธรรมของพวกเขาและทำให้คำพยานในการเป็นคริสเตียนของพวกเขาถูกทำลาย

ฟรานโคอิสอภิบาลคริสตจักรเป็นเวลาหลายปี ในวัยชราของเขา สุขภาพของเขาแย่มาก เขาย้ายไปอยู่อีกเมืองหนึ่ง และคริสตจักรได้รับการดูแลโดยศิษยาภิบาลร่วมสามคน ฟรานโคอิสยังคงครองตำแหน่งศิษยาภิบาล แม้ว่าเขาไม่ค่อยจะได้ไปที่คริสตจักรก็ตาม

อันนาสเป็นมหาปุโรหิตในเยรูซาเล็ม หลังจากเขาลาออกจากตำแหน่ง มหาปุโรหิตคนใหม่คือลูกเขยของเขาชื่อว่าคายาฟาส อันนาสยังคงมีสิทธิอำนาจสูงสุดแม้ว่าเขาไม่ได้มีตำแหน่งอย่างเป็นทางการแล้ว เมื่อพระเยซูถูกจับกุม พวกทหารไม่ได้พาพระองค์ไปหาคายาฟาส แต่พาไปหาอันนาส (ยอห์น 18:12-13, 24)

มิชชันนารีจากอีกวัฒนธรรมหนึ่ง บางครั้งติดขัดกับการพยายามเข้าใจแนวคิดเรื่องสิทธิอำนาจในองค์กร พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมคนหนึ่งคนถึงยังคงอยู่ในตำแหน่งที่มีสิทธิอำนาจในขณะที่ไม่สามารถทำงานอะไรได้แล้ว พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมคณะกรรมการและทีมบริหารจึงทำตามคำสั่งของผู้นำระดับสูงเท่านั้น

ผู้นำที่ทำงานในอีกวัฒนธรรมต้องใช้เวลาเรียนรู้วิธีการตัดสินใจในวัฒนธรรมนั้น การได้รับเสียงข้างมากยังไม่เพียงพอในการทำบางสิ่งบางอย่าง การลงคะแนนเสียงมีความหมายเป็นนัยว่าทุกความคิดเห็นของคนมีค่าเท่าเทียมกัน ซึ่งก็ไม่มีใครเชื่อว่าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ คนบางคนมีอิทธิพลกับทั้งองค์กร และข้อกังวลของพวกเขาต้องได้รับการตอบสนองก่อนที่องค์กรจะตัดสินใจได้

ในบางวัฒนธรรม ผู้นำพยายามสร้างความสัมพันธ์กับผู้คนในทุกระดับขององค์กร เจ้าของโรงงานอาจเดินไปทั่วโรงงานเพื่อพูดคุยกับพนักงานและพยายามจดจำชื่อของพวกเขา ผู้นำอาจช่วยยกของขึ้นรถหรือทำความสะอาดตัวอาคารได้

ในวัฒนธรรมอื่น ๆ ผู้นำถูกมองว่าอยู่ห่างไกลจากคนส่วนใหญ่ในองค์กร พวกเขาไม่คาดหวังว่าจะได้พูดคุยกับผู้นำโดยตรง พวกเขาจะไม่คิดว่าเป็นการสมควรสำหรับผู้นำที่จะมาทำงานย่อย ๆ ถ้าหากผู้นำสนทนากับพวกเขา พวกเขาอาจพอใจที่ได้รับความสนใจ หรือพวกเขาอาจรู้สึกอึดอัดก็ได้

ดูอัน เอลเมอร์ ทำหน้าที่เป็นผู้อำนวยการพระคริสตธรรมแห่งหนึ่งในต่างประเทศ บ่ายวันเสาร์วันหนึ่ง เขาสังเกตเห็นว่าต้นหญ้าไม่ได้ถูกตัด เขาจึงตัดหญ้าด้วยตัวเอง เขาคิดว่าการกระทำของเขาจะเป็นแบบอย่างของความถ่อมใจและทำให้คนที่เห็นประทับใจกับการเต็มใจทำงานของเขา อย่างไรก็ตามเมื่อนักศึกษาและเจ้าหน้าที่มาพบ พวกเขากลับรู้สึกแย่ พวกเขาพูดว่าการกระทำของเขาทำให้ผู้คนคิดว่าโครงสร้างสิทธิอำนาจของพระคริสตธรรมไม่แข็งแกร่งถึงขนาดที่ผู้อำนวยการยังไม่สามารถสั่งให้ใครมาตัดหญ้าได้ นอกจากนี้ยังทำให้เห็นว่าองค์กรนี้เล็กและไม่สำคัญเพราะผู้อำนวยการต้องลงมาทำงานย่อย ๆ เขาพยายามทำให้สิ่งต่าง ๆ ดีขึ้นตลอดสองสามเดือนถัดมาโดยการยืนคุมการทำงานของพนักงานด้วยสิทธิอำนาจ[1]

พวกมิชชันนารีชาวอเมริกากำลังนั่งกินอาหารที่บ้านหลังหนึ่งซึ่งมีแม่ครัวสองคนถูกจ้างให้มาทำอาหาร พวกมิชชันนารียืนกรานให้แม่ครัวทั้งสองคนมานั่งที่โต๊ะและกินอาหารร่วมกับพวกเขา พวกเขาอ้างเหตุผลจนกระทั่งแม่ครัวทั้งสองยอมมานั่งที่โต๊ะ แต่พวกเธอรู้สึกอึดอัดและแทบไม่กินอะไรเลย

ผู้นำคริสเตียนที่ทำงานในอีกวัฒนธรรมหนึ่ง ต้องระมัดระวังในการประยุกต์ใช้หลักการคริสเตียนในวัฒนธรรมนั้น เรารู้ว่าระบบของโลกเกี่ยวกับสถานะต่าง ๆ ไม่ควรนำมาทำตามในคริสตจักร (กาลาเทีย 3:28) เราไม่ต้องปฏิบัติต่อใครบางคนดีกว่าอีกคนเพราะเห็นแก่ฐานะหรือตำแหน่ง (ยากอบ 2:1-4) พระเยซูตรัสว่าผู้นำควรเต็มใจรับใช้แม้ในบทบาทที่ต่ำต้อย (ยอห์น 13:14-16) พระเยซูมักจะทำให้ผู้คนประหลาดใจเมื่อพระองค์ไม่ทำตามประเพณีเกี่ยวกับสถานะต่าง ๆ (ยอห์น 4:9, ลูกา 18:15-16)

จริงอยู่ที่มิชชันนารีควรเป็นแบบอย่างของความรัก การให้ความเคารพต่อทุกคน และเต็มใจรับใช้ อย่างไรก็ตาม พวกเขาควรเข้าใจเกี่ยวกับความกังวลของผู้คนในวัฒนธรรมนั้น พวกเขาควรแสดงให้เห็นถึงการเคารพต่อประเพณีที่มีอยู่และจะไม่ทำให้เกิดความวุ่นวาย

โมเสสมีโอกาสได้เป็นผู้มีอำนาจปกครองของประเทศที่ทรงพลังที่สุดในโลกเวลานั้น (อียิปต์) แต่เขาเลือกที่จะร่วมทุกข์ร่วมสุขกับชนชาติที่เป็นทาส (ฮีบรู 11:25) ในช่วงเวลาที่เขาต้องตัดสินใจ เขาไม่รู้ว่าพระเจ้าจะทำให้เขาเป็นผู้นำยิ่งใหญ่ตลอดกาล เขาจะนำชนชาติที่เป็นทาสให้พบกับเสรีภาพ นำชนชาตินั้นให้ผ่านเขตแดนของศัตรูป็นเวลา 40 ปี ให้กฎบัญญัติที่มีอิทธิพลต่อนานับประเทศอารยธรรมในภายหลัง และออกแบบการนมัสการที่คงอยู่นานหลายศตวรรษ และเตรียมการสำหรับศาสนาคริสต์

การตัดสินใจครั้งแรกของโมเสสคือเพื่อร่วมทุกข์ร่วมสุขกับประชากรของพระเจ้า ปฏิเสธศาสนาเทียมเท็จและความพึงพอใจในความบาปของอียิปต์ ถ้าหากเขาตัดสินใจผิด เขาก็จะไม่ได้เป็นคนสำคัญในแผนการของพระเจ้าเลย

โมเสสเรียนรู้หลายบทเรียน เขาเรียนรู้ในการฟังเสียงของพระเจ้าก่อนคาดหวังให้ผู้คนฟังเสียงของเขา ถึงแม้ว่าเขาจะยิ่งใหญ่ แต่เขาก็ถ่อมใจ เพราะเขาพึ่งพาพระเจ้า ความปรารถนาของเขาในการรู้จักพระเจ้า (อพยพ 33:18) ทำให้เขามีคุณสมบัติเป็นผู้พูดแทนพระเจ้า เขายืนยันว่าอิสราเอลไม่สามารถทำสิ่งใดได้โดยปราศจากการทรงสถิตของพระเจ้า (อพยพ 33:15) เขารู้ว่าการเป็นผู้นำของเขาไม่ได้มีเป้าหมายเพื่อหาเกียรติให้ตัวเอง

โมเสสรักผู้คนที่เขานำ มีครั้งหนึ่งที่พระเจ้าขู่ว่าจะทำลายประชากรเนื่องจากความบาปที่พวกเขาทำโดยที่พระองค์เสนอให้โมเสสได้เป็นผู้นำยิ่งใหญ่ของชนชาติอื่น โมเสสบอกว่าให้เขาได้รับการพิพากษาแทนชนชาติอิสราเอลดีกว่าได้เป็นผู้นำยิ่งใหญ่โดยไม่มีพวกเขา (อพยพ 32:32) ถ้าผู้นำสามารถทิ้งคนของเขาได้อย่างง่ายดายเพื่อไปเอาตำแหน่งในที่อื่น เขาก็ไม่ได้มีหัวใจของผู้นำเหมือนโมเสส

ชาวอเมริกันมักจะคิดว่ารางวัลและเกียรติของแต่ละคนเป็นสิ่งจูงใจที่ดีที่สุด เพื่อให้บุคคลสามารถสร้างรายได้ด้วยความพยายามของเขาเอง อย่างไรก็ตาม หลายวัฒนธรรมเชื่อว่ารางวัลแห่งความสำเร็จเป็นของกลุ่ม พวกเขาอาจไม่พอใจและขัดขวางบุคคลที่พยายามบรรลุเป้าหมายโดยลำพัง พวกเขาไม่ต้องการให้ความสำเร็จส่วนบุคคลได้รับเกียรติ

ชาวญี่ปุ่นมีสุภาษิตว่า “ตะปูที่โผล่ออกมาจะถูกตอกลงไป” หมายความว่าบุคคลไม่ควรพยายามเรียกร้องความสนใจให้ตัวเองแทนที่จะทำงานร่วมกันเป็นกลุ่ม

ผู้นำที่ทำงานในวัฒนธรรมอื่นจำเป็นต้องเข้าใจมุมมองของวัฒนธรรมที่มีต่อเป้าหมายและผลตอบแทน บางทีควรให้รางวัลแก่กลุ่มที่สามารถบรรลุเป้าหมายได้เหมือนกับทีม

บ่อยครั้งพระกิตติคุณไม่ได้ถูกนำไปสู่วัฒนธรรมใหม่ในลักษณะที่แสดงความเคารพต่อวัฒนธรรมนั้น พระกิตติคุณได้รับการสื่อสารเป็นข้อความจากวัฒนธรรมที่เหนือกว่า โดยมีรายละเอียดทางวัฒนธรรมแนบมาด้วย สำหรับผู้ประกาศข่าวประเสริฐหลายคน การตอบสนองต่อพระกิตติคุณหมายความว่าพวกเขายอมอ่อนข้อต่อวัฒนธรรมต่างประเทศด้วย

คำว่า การพิชิตทางวัฒนธรรม นั้นมีประโยชน์ การพิชิตทางวัฒนธรรมไม่ได้หมายความเพียงแค่ว่าวัฒนธรรมได้ยืมองค์ประกอบมาจากที่อื่น การพิชิตทางวัฒนธรรมเกิดขึ้นเมื่อหลายคนมองว่าวัฒนธรรมต่างประเทศเหนือกว่าของตนเองและพยายามทำตาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเยาวชนพยายามเลียนแบบวัฒนธรรมต่างประเทศในการแต่งกาย คำพูด และค่านิยม คนหนุ่มสาวปรารถนาบทบาทที่ไม่เคยมีมาก่อน เช่น งานนักแปล เพื่อให้พวกเขาสามารถทำงานร่วมกับผู้นำคนใหม่ได้

ในสภาพแวดล้อมที่วัฒนธรรมอื่นถูกครอบงำ ตำแหน่งของอำนาจและอิทธิพลเดิมจะอ่อนแอลง ในสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว เยาวชนมีความได้เปรียบและให้ความเคารพต่อผู้มีอายุน้อยลง ประเพณีเก่าถูกปฏิเสธโดยคนรุ่นใหม่ เยาวชนมีความสนใจเพียงเล็กน้อยในประวัติศาสตร์และสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรมของผู้คนเพราะพวกเขาสูญเสียความเคารพในวัฒนธรรมของตนเอง

มิชชันนารีไม่มีทางเลือกในการป้องกันการพิชิตทางวัฒนธรรม เว้นแต่พวกเขาจะเป็นชาวต่างชาติกลุ่มแรกที่มีอิทธิพลต่อวัฒนธรรมดั้งเดิม ในหลายพื้นที่ ผลประโยชน์ทางการค้าจากต่างประเทศได้เริ่มต้นการเอาชนะวัฒนธรรมแล้ว

น่าเสียดายที่มิชชันนารีหลายคนได้เข้าร่วมในการพิชิตวัฒนธรรมและนำเข้าไปในคริสตจักร ภารกิจของมิชชันคือการปลูกคริสตจักรตามหลักการพระคัมภีร์ซึ่งเป็นของคนพื้นเมือง คริสตจักรที่เป็นของคนพื้นเมืองสนับสนุนตนเอง ปกครองตนเอง และเผยแพร่ด้วยตนเอง

การพัฒนาชนพื้นเมืองถูกขัดขวางโดย...

• นโยบายจากแดนไกลที่ปลูกฝังเอาไว้

• การแนะนำและสืบสานประเพณีต่างชาติ

• ภาวะผู้นำแบบต่างชาติ

• กระบวนการตัดสินใจแบบคนต่างชาติ

• การใช้เงินเพื่อควบคุมบงการ[1]

มิชชันนารีต่างชาติมักจะมาพร้อมกับทรัพยากรต่าง ๆ และอุปกรณ์ที่ผู้นำในประเทศนั้น ๆ ไม่มี มิชชันนารีที่เกี่ยวข้องกับการก่อตั้งคริสตจักรไม่ควรเป็นศิษยาภิบาลของคริสตจักรที่ตั้งใหม่ ถ้าหากมิชชันนารีเป็นศิษยาภิบาลคนแรก การใช้จ่ายและการให้ของเขาเป็นการสร้างบทบาทหน้าที่ซึ่งศิษยาภิบาลท้องถิ่นไม่สามารถทำได้

มิชชันนารีควรถูกมองว่าเป็นคนต่างชาติที่มีบทบาทชั่วคราวแบบเฉพาะกิจ เขาควรให้การฝึกอบรมเพิ่มเติมแก่คนในท้องถิ่นที่เติบโตทางจิตวิญญาณและอุทิศตัว และหนึ่งในนั้นควรเป็นศิษยาภิบาลของคริสตจักรที่ก่อตั้งใหม่

ศิษยาภิบาลท้องถิ่นควรได้รับการสนับสนุนจากคนในท้องถิ่น และโดยการทำงานด้วยตัวเองถ้าหากจำเป็นต้องทำ ถ้าพวกเขาได้รับการสนับสนุนจากคนต่างชาติ สมาชิกท้องถิ่นจะไม่มีวันมองเห็นถึงความรับผิดชอบทางการเงินหรือความรับผิดชอบของตน พวกเขาจะคิดว่าคริสตจักรเป็นขององค์กรต่างชาติและไม่ใช่ของพวกเขา

อนุญาตให้นักศึกษาแบ่งปันว่าพวกเขาคาดหวังที่จะเปลี่ยนแปลงเป้าหมายหรือการกระทำหลังจากได้เรียนบทเรียนนี้อย่างไรบ้าง

1. เขียนสรุปหนึ่งย่อหน้าเกี่ยวกับแนวคิดเรื่องชีวิตที่เปลี่ยนแปลงจากบทเรียนนี้ อธิบายเหตุผลว่าทำไมเรื่องนี้จึงสำคัญ สิ่งนี้ให้ประโยชน์อะไรบ้าง? จะมีผลเสียอะไรเกิดขึ้นหากไม่รู้เรื่องนี้?

2. อธิบายวิธีที่คุณจะนำหลักการต่าง ๆ จากบทเรียนนี้ไปประยุกต์ใช้ในชีวิตของคุณเอง บทเรียนนี้เปลี่ยนเป้าหมายของคุณอย่างไรบ้าง? คุณมีแผนที่จะเปลี่ยนการกระทำของคุณอย่างไรบ้าง?

3. ท่องคำนิยามของการเป็นผู้นำข้ามวัฒนธรรมที่อธิบายในช่วงเริ่มต้นของบทเรียนนี้ เตรียมเขียนสิ่งที่ท่องจำและอธิบายความหมายในช่วงเริ่มต้นของชั่วโมงเรียนถัดไป