Lesson 8: Ang Aklat ng Pahayag (Unang Bahagi)

Ang mga unang salita sa aklat ay nagsasabi na ang aklat ay ibinigay upang ihayag si Kristo. Ang mga nilalaman ng aklat ay nagbibigay diin kay Kristo.

Si Hesus ang tagapamahala sa mundo na tumupad sa pagbabayad-sala. Sa pagbabalik ni Hesus ang bawat makasalanang lipi sa mundo ay masisindak. Siya ang simula at ang wakas; siya ang nagsimula ng lahat at magdadala sa mga ito sa kanilang hangganan. Siya ang Pinakamakapangyarihan.

Nakita ni Juan ang isang pangitain ni Hesus na may maraming detalyeng paglalarawan na binanggit uli sa kabuuan ng aklat. Siya ang may awtoridad na hindi matatanggihan.

Nagbigay si Hesus ng mga mensahe sa pitong iglesya. Ang kanyang awtoridad sa mga ito ay lubos. Alam niya ang lahat ng bagay tungkol sa kanila. Ibibigay niya ang putong ng buhay; wawasakin niya ang mga huwad na tagapagturo; hindi mapaglalabanan ang kanyang pagbubukas at pagsasara ng mga pinto; at magbibigay siya ng kapangyarihan sa mga bansa. Siya ay nakaupo kasama ng Ama sa trono at ibinibigay ang pribilehiyong iyon sa mga magtatagumpay.

Ang Kordero ang nag-iisang karapat-dapat na magbukas ng mga selyo ng Kasulatan. Ang aklat ay kumakatawan sa katuparan ng plano ng Diyos para sa mundo. Nagaganap ang mga pangyayari sa mundo na tila napakagulo at hindi mapigilan, subali’t ang mga ito ay nagaganap habang binubuksan ni Hesus ang mga tatak, na nagpapakita sa lubusang kontrol ng Diyos.

Ang lahat ng makasalanan ay nagsikap na magtago nang lumitaw si Hesus. Ang hukbo ng Diyos na pinangungunahan ni Kristo ay dumarating upang sakupin ng mundo. Ang mga martir ay muling bubuhayin upang maghari kasama ni Kristo.

Ang pangunahing layunin ng aklat ng Pahayag ay ihayag si Hesus sa kanyang ultimong tagumpay habang ang kanyang kaharian ay nagiging kumpleto sa buong mundo.

Prinsipyo ng Pagbibigay Kahulugan sa Biblia

Ang ating paggamit ng isang aklat sa Biblia ay dapat laging pinakabigyang diin kung ano ang pinakabinigyang-diin ng sumulat. Mapagtatanto ng isang tao na tumitingin sa Pahayag ng mga prediksiyon sa mga huling araw na siya ay lumalampas sa maraming talata na hindi naglalaman ng mga prediksiyon. Ang mga pangitain tungkol kay Kristo ay pundasyon ng aklat na ito.

► Paano ipinapakilala ng aklat ng Pahayag si Hesus nang naiiba sa apat na Ebanghelyo?

May mga tao na naniniwala na ang aklat ng Pahayag ay hindi propesiya ng mga tunay na pangyayari, kundi simpleng mga simbolikong paglalarawan ng tagumpay ni Kristo. Gayunman, sinasabi ng aklat na ito ay isinulat upang ihayag ang mga bagay sa hinaharap (1:1). Sinabi kay Juan na isulat “ang mga bagay na iyong nakita, ang mga bagay na kasalukuyan, at ang mga bagay na mangyayari pagkatapos nito” (1:19). Samakatuwid, ang mga simbolo ay tumutugma sa mga tunay na pangyayari.

May mga taong naniniwala na ang aklat ng Pahayag ay hindi naglalaman ng maraming propesiya ng mga huling panahon. Naniniwala sila na karamihan sa mga ito ay natupad agad pagkatapos na ito ay maisulat o sa mga sumunod na daang taon. Ang pananaw na ito kung minsan ay tinatawag na “preterist” view.

May dahilan kung bakit maaaring isipin na ang aklat ng Pahayag ay hindi pa lahat natutupad. Sa bandang dulo ng aklat matatagpuan natin ang mga sumusunod na pangyayari: Iginapos si Satanas sa loob ng 1,000 taon; muling binuhay ang mga martir upang magharing kasama ni Hesus; ang lahat ng tao ay muling binuhay at hinatulan; at isang bagong langit at lupa ang nilikha. Ang mga ito ay mga pangyayaring malamang na malapit sa katapusan ng panahon.

Kaya nga, bakit sinasabi ng aklat na ito ay humuhula ng mga bagay na “malapit nang maganap” (1:1)? Bakit sinasabi nito na “malapit na ang panahon” (1:3)? Ang ilan sa mga pangyayari ay nasa malapit na hinaharap, tulad ng mga prediksiyon tungkol sa pitong iglesya sa Kabanata 2 at 3. Sa ibang pananaw, ang panahon ng iglesya, na maaaring kasama ang pag-uusig at paglaban kay Kristo, ay nagsimula na.

Sa araw ng Pentekostes, tinukoy ni Pedro si Propeta Joel na nagsabi na ang Banal na Espiritu ay ibubuhos bago ang araw ng paghuhukom ng Diyos. Bagaman magkakaroon ng mahabang panahon hanggang sa paghuhukom, kinikilala ni Pedro na ang pagdating ng Espiritu sa araw ng Pentekostes ay ang simula ng panahong iyon. Tingnan ang Mga Gawa 2:16-20.

Ang mga pangyayari sa aklat ng Pahayag ay hindi sa isang sukat ng panahon lamang. Ang Pahayag 12:1-5 ay tumutukoy sa kapanganakan ni Hesus. Ang Kabanata 2 at 3 ay nagbibigay ng mga prediksiyon tungkol sa espesipikong mga lokal na iglesya na umiiral sa panahong iyon. Ang mga kabanatang pangwakas ay nagsasalita tungkol sa mga bagay na kinakailangang maganap malapit sa wakas ng panahon. Maaaring may mga katuparan nang naganap sa ilang mga propesiya na magkakaroon ng mas higit, ultimong mga katuparan sa wakas ng panahon (tulad ng propesiya ni Daniel na tinupad ni Antiochus gayunman ay sinabi ni Hesus na magaganap pa sa hinaharap.)

Ang aklat ng Pahayag ay aklat ng mga konklusyon. Winawakasan nito ang Biblia, at winawakasan nito ang mahabang kasaysayan ng proseso ng kaligtasan. Halimbawa, ang kwento ng kaligtasan ay nagsisimula sa pagkawala ng puno ng buhay (Genesis 3: 22-23) at nagtatapos sa pagpapanumbalik sa puno ng buhay (Pahayag 22:2), paanyaya sa tubig ng buhay, at mga pangalang nakasulat sa Aklat ng Buhay. Ang kwento ay nagsisimula sa sumpa ng kapighatian (Genesis 3:16-17) at nagtatapos sa katapusan ng lahat ng kapighatian (Pahayag 21:4). Ang kwento ay nagsisimula sa pagkahiwalay sa Diyos (Genesis 3:8, 24) at nagtatapos sa bayan ng Diyos sa kanyang presensiya (Pahayag 21:3 at 22:4)

Maaari rin nating pansinin na si Hesus, ang sentro ng kwento ng kaligtasan, namatay sa isang puno (1 Pedro 2:24), ay isang lalaki ng kalungkutan (Isaias 53:3), at siya “ang Diyos na kapiling natin” (Mateo 1:23). Ang aklat ay tinawag na “Ang Kapahayagan ni Kristo Hesus.”

► Paano nagsisilbing konklusyon o pagwawakas ng Biblia ang aklat ng Pahayag?

Ang isang pangkalahatang balangkas ng aklat ay ibinigay sa 1:19: “Ang mga bagay na iyong nakita” ay ang pangitain ni Juan kay Kristo. “Ang mga bagay sa ngayon” ay mga mensahe sa pitong iglesya. “Ang mga bagay sa hinaharap” ay ang mga propesiya sa hinaharap. Ang Kabanata 4-5 ay ang introduksiyon sa mga propesiya sa hinaharap (tingnan ang 4:1). Ang mga propesiya para sa hinaharap ay nagsisimula sa Kabanata 6.

Isa sa pinakadakilang hamon sa pag-unawa sa aklat na ito ay ang pagkakasunod-sunod ng pagkakalarawan ng mga pangyayari. Malinaw na ang mga ito ay hindi inilarawan sa isang diretsong pagkakasunod-sunod mula sa simula hanggang sa katapusan ng aklat.

Tatlong serye ng mga pangyayari ang inilarawan: pitong selyo, pitong trumpeta, at pitong mangkok. Ang tatlong serye ay tila hindi nangyayari nang sunod-sunod, na tila ang mga ito’y isang serye na binubuo ng 21 pangyayari. Sa halip, walang ginawa ang ikapitong selyo kundi ang ipakilala ang pitong trumpeta; samakatuwid, maaaring ang pitong trumpeta ang nilalaman ng ikapitong tatak (8:1-2).

Pagkatapos ng ikapitong trumpeta (11:15-19) ay ang ilang talata na naglalarawan ng mga bagay na nagaganap sa mga panahong iyon, hindi tiyakang ayon sa pagkakasunod-sunod, kundi bilang mga isinama na seksiyon (kabanata 12-14). Ito ay tila ba ang pagkakasunod-sunod ay saglit na itinigil habang tinitingnan natin ang ilang bagay na magaganap sa panahong iyon.

Pagkatapos ay dumating ang pitong mangkok, na malinaw na binanggit bilang ang poot ng Diyos. (15:1). Ang mga ito ay ipinakilala sa kabanata 15 at ibinuhos sa kabanata 16. Waring sa panahong ito, wala na sa mundo ang mga Kristiyano, dahil sila ay nasa langit, sa dagat na kristal, at may mga alpa. (15:2).

Ang mga selyo ay ang mga kumpletong panahon ng pahayag.

Ang mga trumpeta ay ang mga bagay na magaganap nang buksan ang ikapitong tatak.

Ang mga mangkok ay ang poot ng Diyos na ibinuhos sa lupa pagkatapos ng ikapitong trumpeta.

Sa Mateo 24-25 mayroon tayong isa pang halimbawa ng isang serye ng mga pangyayari na inilarawan ayon sa pagkakasunod-sunod, pagkatapos ay may ilang paglalarawan ng mga bagay na mangyayari sa panahon ng seryeng iyon. Mayroon tayong isang kabanata na ayon sa pagkakasunod-sunod sa panahon ng pangyayari (Kabanata 24), pagkatapos ay isang kabanata ng mga talinhaga (kabanata 25) na naglalarawan ng iba’t-ibang aspeto ng mga bagay na mangyayari sa panahong iyon.

Note sa tagapanguna sa klase: Maaaring may isang bumasa ng mga titulo ng mga talata para sa grupo upang makalikha ng interes sa nilalaman ng Pahayag. Hindi pa kinakailangang talakayin ang nilalaman ng mga talata.

I. Introduksiyon at Pangitain ni Hesus (1)

II. Mga Mensashe sa Pitong Iglesya (2-3)

III. Ang Tagpo sa Trono ng Diyos (4)

IV. Ang Aklat at ang Kordero (5)

V. Ang Pitong Selyo (6:1 - 8:1)

VI. Ang Pitong Trumpeta (8:2 - 11:19)

VII. Ang Babae at ang Dragon (12)

VIII. Ang Halimaw at ang kanyang Marka (13)

IX. Ang Mga Natira sa Langit (14:1-5)

X. Ang Tatlong Anghel na Nagpapahayag (14:6-13)

XI. Ang Dalawang Pag-aani (14:14-20)

XII. Ang Pitong Mangkok (15-16)

XIII. Ang Babilonia at ang Kanyang Pagbagsak (17-18)

XIV. Ang Pagdating ni Kristo (19)

XV. Ang Millennium at ang Huling Digmaan (20:1-10)

XVI. Ang Huling Paghuhukom (20:11-15)

XVII. Ang Bagong Jerusalem (21:1 - 22:5)

XVIII. Pangwakas na mga Pangaral (22:6-21)

Ang ilan sa mga simbulo sa Pahayag ay ginamit sa ibang bahagi ng Biblia.

► Dapat basahin ng isang mag-aaral ang Pahayag 12:1, pagkatapos ay ang Genesis 37:9 para sa klase.

Ang paghahambing sa dalawang talatang ito ay nagpapakita sa atin na ang Pahayag 12:1 ay tumutukoy sa Israel. Siyempre, ang isa pang tanda ng kanyang pagkakakilanlan sa talata ay ang sinabi na siya ang nagluwal sa Mesiyas.

Prinsipyo sa Pagbibigay kahulugan sa Biblia

Ang isang mas huling sumulat sa Biblia ay maaaring gumamit ng isang simbolo na ginamit na ng isang mas unang sumulat sa Biblia. Ang mas unang paggamit ay makakatulong sa atin na maunawaan ang mas huling paggamit nito. Subali’t hindi ito maaaring ituring na isang lubusang tuntunin para sa lahat ng simbolong ginagamit sa Biblia. Ang hangin ay tumutukoy sa Banal na Espiritu sa Ezekiel 37:7, 14, Juan 3:8, at Mga Gawa 2:2. Gayunman, ang lebadura ay tumutukoy sa kasalanan sa 1 Corinto 5:8, maling doktrina sa Mateo 16:6, at ang paglaganap ng kaharian ng Diyos sa Mateo 13:33.

Maraming simbolo sa Pahayag ang ipinaliwanag sa mismong aklat kung kaya’t hindi natin kailangang manghula.

► Para sa isang halimbawa ng mga simbolong ipinaliwanag sa aklat, sama-samang tingnan ang Pahayag 1:20.

Ang aklat ay tila mahirap maunawaan, subalit ang sumulat ay naglalayon na magpahatid ng isang mensahe, at ang Diyos ay naglayon na magpahayag sa pamamagitan ng aklat na ito. Maaari nating maunawaan ang katotohanang ipinahayag sa Pahayag.

► Dapat basahin ang isang mag-aaral ang Pahayag 1 para sa grupo.

Ang aklat ay ang Pahayag ni Kristo Hesus. Nagsisimula ito sa pangitain ni Juan kay Kristo at inilalarawan ang ultimong tagumpay ni Kristo sa buong mundo.

Ang pangitain ni Juan kay Hesus ay puno ng mga simbolo. Ang mga simbolo sa pangitain ni Hesus ay nakikita sa buong aklat, lalo na sa mga mensahe sa pitong iglesya.

Notes sa mga espesipikong talata:

• Verse 4: Pito ang biblikal na bilang ng lubusang ganap. May mga iskolar na naniniwala na ang Banal na Espiritu ay tinawag na “seven-fold” na Espiritu dito. Ang iba naman ay naniniwala na ang mga salita ay tumutukoy sa pitong anghel, dahil ang mga anghel ay mga espiritu.

• Verse 5: Si Hesus ay tinawag na “prinsipe ng mga hari sa mundo.” Ito ay mahalaga sa tema ng eschatology – ang katotohanan na ang Diyos ay nagtataglay ng ultimong kontrol kahit na ang mga tagapamuno sa mundo ay nagrerebelde laban sa kanya.

• Verse 6: Tayo ay maghaharing kasama niya, bagaman ang kaharian ay hindi pa lubusang dumarating. Maaaring tila hindi tayo mahalaga sa sistema ng mundong ito, subali’t tayo ay magiging tagapamuno sa kaharian sa hinaharap.

• Verse 7: Ang mundong tumanggi kay Kristo ay matatakot kapag dumating siya upang maghukom.

• Verses 8, 11, 17-18: Sa mga talatang ito, kinilala si Hesus bilang Diyos. Ang pagbibigay-diin sa “ang simula at ang wakas,” na binanggit ng tatlong beses, ay nagpapakita sa kontrol ng Diyos sa kasaysayan. Siya ang nagsimula sa lahat ng bagay sa pamamagitan ng paglikha, at wawakasan niya ang panahong ito sa paghatol at sa pagtatatag ng kanyang kaharian.

• Verse 13: Madalas na tinatawag ni Hesus ang kanyang sarili na “Anak ng Tao.” Ang terminong Anak ng Tao ay marahil isang pag-uugnay sa paggamit ng salitang iyon sa Daniel 7:13.

• Verse 14: Ang buhok na kasimputi ng balahibo ng tupa at ang pagtukoy sa apoy ay tulad ng paglalarawan sa Diyos sa Daniel 7:9-10.

• Verse 16: Ang espada ay sumisimbolo sa kapangyarihan ng kanyang mga salita. Ihambing ito sa 19:21.

• Verse 18: Ang pagmamay-ari sa mga susi ay isa pang pagbibigay-diin sa kanyang lubusang kapangyarihan.

• Verse 19: Ang talata na ito ay isang pangkalahatang balangkas ng aklat. Kung ano ang nakita ni Juan ay nasa kabanata isa; ang kasalukuyang mga kalagayan ay tinalakay sa kabanata 2-3; at ang mga bagay sa hinaharap ay nasa mga natitira pang mga kabanata (tingnan ang 4:1).

• Verse 20: Ipinaliwanag ang ilawan at mga bituin. Ang mga anghel sa mga iglesya ay malamang na ang mga pastor, dahil ang salitang anghel ay maaaring mangahulugan ng mensahero. Hindi talagang magiging wasto ang kahulugan kung ang mga sulat ay ipadadala sa mga anghel sa langit. Sa 22:8-9, ang isang taong tinukoy bilang isang propeta ay tinawag din bilang anghel.

► Maikling ilista ang ilang bagay na sinabi tungkol kay Hesus sa kabanatang ito.

Ang mensahe sa bawat iglesya ay iniukol sa “anghel” ng bawat iglesya, na marahil ay tumutukoy sa pastor. Ang salitang anghel ay nangangahulugan ng mensahero, at kung minsan ay tumutukoy sa isang tao sa Kasulatan (tingnan ang Pahayag 22:8-9).

Ang mga mensahe sa pitong iglesya ay mailalapat sa iglesya sa lahat ng lugar sa alinmang panahon, katulad lang ng alinmang ibang liham sa Bagong Tipan. Walang dahilan upang isipin na ang pitong iglesya ay kumakatawan sa pitong panahon ng kasaysayan ng iglesya. Hindi umaakma nang maayos ang mga ito sa mga panahong pangkasaysayan, at walang palatandaan sa aklat na nilalayon ni Juan ang gayung pagbibigay-kahulugan.

Ang buong aklat ng Pahayag ay isinulat una para sa mga mananampalataya na nabuhay sa panahong iyon, bagaman ang mga prediksiyon tungkol sa wakas ng panahon ay hindi matutupad sa kanilang kapanahunan. Ang mga Kristiyano sa alinmang panahon ay dapat mamuhay nang naaayon sa ultimong tagumpay ng kaharian ng Diyos. Hindi mahalaga kung ito ay darating sa ating kapanahunan o hindi; nais nating nasa tamang panig tayo, nabubuhay para sa mga prayoridad na pangwalang-hanggan.

► Bakit mahalaga ang mga propesiya tungkol sa mga huling araw sa mga taong nabuhay sa isang panahon na matagal pa bago matupad ang mga propesiyang nabanggit?

Ang Malayong Hinaharap Ay Nagbibigay ng Lakas sa Kasalukuyan

Ang aklat ng Hebreo ay isinulat upang palakasin ang loob ng mga Kristiyanong Judio na pinag-uusig. Ginamit ng sumulat ang eschatology upang palakasin ang kanilang loob upang magtiis, kahit na hindi nila makikita ang katuparan ng mga pangyayari sa panahon ng kanilang natural na buhay. Ipinakita niya na ang mga tao sa nakalipas na panahon ay may pananampalatayang nagtiis alang-alang sa mga bagay na hindi nila makikita. Halimbawa, namuhay si Abraham sa buong buhay niya sa mga tolda, naghihintay para sa isang lungsod na may mga pundasyon, na itinatag ng Diyos. (11:10). Maraming taong nanampalataya ang nag-iwan sa kanilang lupang sinilangan, na naghihintay ng bayang makalangit (11:16). Inilarawan niya ang mga nagtiis ng mabibigat na pagsubok at namatay sa pananampalataya, nang hindi nasasaksihan ang katuparan ng mga pangako ng Diyos, gayunman ay maligaya sila dahil sa pagkaalam na ang mga pangako ay matutupad (11;39-40). Sinabi niya sa mga Kristiyanong Judio na darating ang panahon kapag ang langit at ang lupa ay mauuga, at lahat ng sannilikha ay maglalaho, subali’t sila’y dapat maging matapat sa paghihintay para sa isang kaharian na hindi maglalaho (12:26-28). Sa Kabanata 13, ang salitang samakatuwid ay madalas na ginagamit, na tumuturo sa mga dahilan para sa ating matapat na pagtitiis. Sinabi niya na sa mundo ay wala tayong permanenteng lunsod, subali’t tumatanaw tayo sa isang darating (14).

Hindi natin pag-aaralan ang mga mensahe sa pitong iglesya sa kursong ito. Gayunman, ang mga ito ay mahalaga sa pag-aaral at pagsasabuhay katulad ng ibang mga sulat sa mga iglesya sa Bagong Tipan.

Paano pag-aaralan ang mga mensahe sa pitong iglesya

Sa bawat mensahe ay pansinin kung paano kinilala si Hesus, ang pinapupurihan sa bawat iglesya, ang mga pagpuna sa bawat iglesya, ang mga espesyal na pangyayari, ang ibinigay na utos at ang ibinigay na pangako.

► Dapat basahin ng isang mag-aaral ang Pahayag 4 para sa grupo.

Ipinapahayag ng talata 1 na ang mga prediksiyon sa hinaharap ay malapit nang magsimula. Ang pangitain na ang Diyos at ng kanyang trono ay ibinigay upang ipakita ang pananaw ng mga propesiya. Ang mga pangyayari sa lupa ay hindi mula sa pananaw ng isang tao sa lupa na nagsisikap na mabuhay. Ang pananaw ay ang trono ng Diyos.

Ang pangitain tungkol sa Diyos ay nagpapakita na karapat-dapat siya sa pagsamba ng kanyang buong sannilikha. Binibigyang diin ng kabanata na ang Diyos ay may lubos na kapangyarihan at awtoridad sa kanyang nilikha. Ang pagkaunawang ito ang pundasyon ng eschatology. May karapatan ang Diyos na gawin kung ano ang kanyang pinipili sa kanyang nilikha, at ang kanyang kapangyarihan ay hindi magagapi.

Ang 24 na matatanda ay kumakatawan sa kabuuang bayan ng Diyos (mula sa mga Judio at mga Gentil), dahil ang bilang na 12 ay ginamit sa Israel at sa iglesya. Tila pinatototohanan ito ng 5:8-9. Hindi ito nangangahulugan na ang lahat ng mananampalataya ay nasa langit sa simula ng panahong ito; nangangahulugan lamang ito na sila ay kinakatawan doon.

Ang mga halimaw ay may mga detalye na maihahambing sa mga halimaw sa Ezekiel 1: 5-11.

Madalas na binabanggit ang trono ng Diyos sa kabuuan ng aklat.

► Subukin ninyong isipin kung paano mauunawaan ng isang tao ang paghihirap at kaguluhan sa mundo kung hindi niya nalalaman ang tungkol sa trono ng Diyos. Ano ang magiging pilosopiya niya sa buhay? Paano naiiba ang Kristiyano dahil sa pagkaalam niya sa kapangyarihan ng Diyos?

► Dapat basahin ng isang mag-aaral ang Pahayag 5 para sa grupo.

Naglalarawan ang sipi ng isang aklat na dapat buksan. Hindi pinangalanan kung sino ang sumulat, subali’t masasabi natin na ang Diyos ang naghanda ng aklat. Sa pangitain, ang aklat ay nasa kamay ng Diyos.(7). Sa sinaunang panahon, ang huling habilin ng isang tao ay isinusulat sa isang kasulatan at tinatatakan ng pitong tatak. Ang aklat ay kumakatawan sa kaharian ng Diyos, ang kanyang pamana sa kanyang bayan.

Ang pitong tatak ay dapat buksan bago mabuksan ang aklat; samakatuwid, ang mga tatak ay kumakatawan sa buong huling mga araw o apocalypse, ang mga pangyayari rito at ang mga resulta. Ang apocalypse ay ang kinakailangang proseso upang ihatid ang kalooban ng Diyos na inilarawan sa aklat.

Ang pagsira sa mga tatak at pagbubukas sa aklat ay nangangahulugan na ang lahat ay mangyayari. Tanging ang Kordero ang karapat-dapat na magbukas ng aklat. Karapat-dapat siya dahil sa kanyang ginawang pagbabayad-sala (9-10). Dahil siya ay kapwa tao at Diyos, at nagawa niya ang kaligtasan para sa mga taong hindi na hahatulan, siya lamang ang tanging tao sa sanlibutan na karapat-dapat na maging agent ng paghatol ng Diyos at kaligtasan sa panahong ito.

[1]Dapat nating tingnan ang mga huling araw hindi lamang bilang mga kilos ng mga tao o natural na mga kalamidad; ang mga huling araw ay ang prosesong maghahatid sa walang hanggang kaharian ng Diyos.

Ang pagiging lubos na pagka Diyos ni Hesus ay ipinakita sa pagsamba na lubusang kapantay sa pagsambang ibinigay sa Ama (12-13). Ang pinakadakilang pagsamba na maaaring isipin ay ibinigay sa kanya katulad lang ng ibinigay sa Ama.

Si Hesus ang magiging pangunahing tauhan sa buong aklat (ang Pahayag ni Kristo Hesus), kaya’t mahalaga sa mambabasa na maunawaan na ang awtoridad na inilarawan sa 4:11 ay lubusan ding mauukol kay Hesus. Dumarating siya bilang ang matuwid at hindi nakikitang Panginoon sa buong mundo.

Iniisip ng mga tao ang huling araw bilang isang nakakakilabot na oras na hindi dapat mangyari. Gayunman, ang tunay na trahedya ay kung ang mundo ay magpapatuloy nang wala ang huling mga araw. Umiyak ng matindi si Juan nang tila walang sinumang maaaring magbukas ng aklat (4).

► Bakit posibleng isipin na ang panahon ng mga huling araw ay kinakailangan?

(1) Takdang-Araling Isusulat: Ipaliwanag ang pagkakasunod-sunod sa panahon ng aklat ng Pahayag. Hindi ito nangangahulugan na dapat mong ilista ang lahat ng pangyayari nang sunod-sunod. Paano isinaayos ang aklat? Sa halip na isipin na ito ay sunod-sunod sa panahon mula simula hanggang sa wakas, paano natin ito dapat harapin?

(2) Takdang-Araling Babasahin: Bago ang susunod na sesyon sa klase, maingat na basahin ang Pahayag 6-22.