Lesson 15: Isang Bagong Mundo

Sinasabi sa atin ng Biblia na ang Diyos ay may plano para sa isang bagong mundo na magiging totoong naiiba sa ating kasalukuyang mundo.

Nakita ni Apostol Juan ang isang bagong mundo sa hinaharap na iiral pagkatapos ng kasalukuyang mundo. Wala nang dagat, na nagpapahiwatig ng malawakang pagbabago sa disenyo ng mundo (Pahayag 21:1).

Sinabi ni Pedro na ang kasalukuyang mundo ay masusunog at lubusang mawawasak. Sinabi niya na ang mga Kristiyano ay naghihintay para sa isang bagong mundo (2 Pedro 3:10-13).

Ang sumulat ng Hebreo ay nagsabi na ang mundo ay tatanda, maglalaho, at babaguhin (Hebreo 1:10-12). Sinabi niya na ang mundo ay mauuga at aalisin ng Diyos upang tanging ang mga pangwalanghanggang bagay lamang ang mananatili. Sinabi niya na tayo’y naghihintay para sa isang kahariang walang hanggan (12:26-28). Binanggit ni Apostol Pedro ang oras kung kailan ang lahat ng bagay ay babaguhin (Mga Gawa 3:21).

Ang mga Kasulatang ito ay nagsasabi sa atin na ang mga Kristiyano ay hindi dapat maugnay sa mga bagay sa mundo na hindi naman mananatili. Dapat tayong magtrabaho para sa pangwalang hanggang halaga. Ang ating mga pamilya at mga kaibigan ay maaaring maligtas at makibahagi sa walang hanggan kasama natin. Ang ating mga materyal na pag-aari ay mawawasak.

► Dapat basahin ng isang mag-aaral ang Hebreo 12:25-29. Ano ang sinasabi ng apostol tungkol sa pamumuhay Kristiyano, batay sa pag-aaral sa mga huling mga araw o eschatology?

Bakit kailangang lubusang baguhin ng Diyos ang mundo? Dahil ang kasalukuyang mundo ay hindi naaangkop sa perpektong plano ng Diyos para sa buhay sa hinaharap.

Ang mundo ay nasa ilalim ng sumpa ng kasalanan simula pa nang unang magkasala ang tao (Genesis 3:17-19). Dahil sa sumpa, ang mundo ay hindi naging mabunga ng mabubuting mga bagay at nagbibigay ng mga tinik. Nagkakaroon ng hindi pagkakasundo ang mga nabubuhay na nilikha at nabubuhay sa pamamagitan ng pagpatay at pagkain sa iba. Ang mga nilikhang nabubuhay ay nakararanas ng pisikal na pagkabulok, sakit at kamatayan.

Ipinapakita ng mundo ang mga resulta ng libong taon ng pagkakasailalim sa sumpa. Marami sa mga uri ng hayop na nilikha ng Dios ang hindi na nabubuhay sa ngayon. Naabuso ang mundo at napabayaan ng makasalanang tao, na hindi makatupad nang maayos sa kanyang tungkulin na pamahalaan ang mundo (Genesis 1:28).

Simula sa baha sa buong daigdig (Genesis 7:11-24) 71% ng mundo ang natakpan ng tubig. Malalaking sukat ng lupa sa mundo ang binubuo ng mga disyerto, mababatong lupain, o kaya’y niyebe. Ang ibig sabihin nito, maliit na porsiyento lamang ng lupain sa mundo ang pinakikinabangan at maaaring pamuhayan ng mga tao.

Lilikha ang Diyos ng isang bagong mundo dahil ang kasalukuyang mundo ay malayong-malayo sa kanyang orihinal na disenyo para dito.

► Dapat tingnan ng sama-sama ng grupo ang Roma 8:17-23.

Ang buong sannilikha ay dumadaing sa ilalim ng sumpa ng kasalanan. Ang mga Kristiyano ay nagtataglay pa ng pisikal na katawan na nagdurusa dahil sa sumpa. Hinihintay natin ang panahon kung kailan tayo ay lubusang ililigtas mula sa lahat ng epekto ng kasalanan. Sumasang-ayon tayo na magdusa nang kasama ni Kristo sa ngayon dahil sa kaluwalhatian na ating mararanasan sa hinaharap. Ang agad na punto ni Pablo ay: ang mga Kristiyano ay nagtitiis dahil sa pangako ng isang nabagong sannilikha at walang hanggang kaluwalhatian.

Sinasabi ng Biblia na bago ang baha sa buong daigdig, walang ulan (Genesis 2:5-6). Ang daigdig ay natutubigan sa ibang paraan. May isang malaking ilog na nahahati sa apat na ilog. Ito ay naiiba sa kasalukuyang daigdig, kung saan ang mga ilog ay nakaugnay sa isa’t-isa at nagiging mas malaki hanggang ito ay umagos patungo sa dagat. Malinaw na ang mga ilog ay orihinal na nadadaluyan ng isang nagmumula sa kailaliman.

Sa wari, ang orihinal na mundo ay may malaking deposito ng tubig sa kalangitan (Genesis 1:7-8), marahil sa anyo ng hamog. Maraming siyentipikong Kristiyano ang naniniwala na ang hamog na ito ang nakalikha ng isang hindi nagbabagong klima sa buong daigdig, at ang buong mundo ay naging angkop para pamuhayan at naging mabunga.

Sa panahon ng baha kay Noah, bumuhos ang malakas na ulan sa loob ng apatnapung araw, na hindi magiging posible sa kasalukuyang mundo. Ang dami ng ulan sa panahon ng baha ay posible dahil sa napakaraming tubig sa ulap. Nagmula rin ang tubig mula sa lupa. (Genesis 7:11-12). Pagkatapos ng baha, nawala na ang napakaraming tubig sa ulap at halos ¾ ng bahagi ng daigdig ay nagpatuloy na natatakpan ng tubig.

Dahil sa malaking sukat ng pagsingaw mula sa mga dagat kaya’t nagiging posible ang ulan at pagdaloy ng mga ilog na mayroon tayo sa kasalukuyan. Bago ang baha, marahil wala pang mga dagat at karagatan na mayroon tayo sa ngayon, at ang kasalukuyang water cycle ay hindi sana iiral. Ang katotohanan na wala nang dagat sa bagong mundo (Pahayag 21:1) ay nagpapahiwatig na magkakaroon ng isa pang malawakang pagbabago.

Sa mga unang siglo pagkatapos ng paglikha, ang mga tao ay nabuhay sa loob ng daang taon (Genesis 11:10-32). Bumaba ang mga bilang, lalo na pagkatapos ng baha. Ang nabagong kundisyon ng mundo at ang sama-samang epekto ng sumpa sa paglipas ng panahon ang nagpa-igsi sa buhay ng tao.

Hindi natin dapat isipin na gagawin ng Diyos ang bagong mundo na eksaktong katulad ng orihinal na mundo. Gayunman, ang orihinal na mundo ay makakatulong sa atin na maunawaan na ang disenyo ng Diyos ay napakaiba sa mundong nakikita natin sa ngayon. Ang pagkakaiba sa pagitan ng orihinal na mundo at ng kasalukuyang mundo ay nagpapakita sa atin ng mga epekto ng kasalanan.

Kamangha-manghang Kaisipan

Kulang pa sa ¼ ng ibabaw ng mundo ang maaaring tirhan ng tao, at mahirap ang mamuhay sa karamihan sa mga lugar na iyon. Kung ang bagong mundo ay magiging lubusang matitirhan ng tao, at mabuti para sa mga tao, iyon ay magiging apat na beses ng laki ng sukat ng lupa. Isipin ninyo ang lahat ng kontinente ng Africa, Hilagang Amerika, Timog Amerika, Europa, at Asya at lahat ng ibang mga lupain ay pinarami ng apat na beses!

Paano natin mailalarawan ang buhay sa bagong mundo? Nagbibigay ang Biblia ng paglalarawan ng millennium, ang panahon ng paghahari ni Hesus sa mundo (tingnan ang leksiyon tungkol sa millennium). Hindi nagkakasundo ang mga iskolar sa pagbibigay-kahulugan sa mga detalyeng ito, at hindi natin nalalaman kung ang paglalarawan sa millenium ay naglalarawan din sa bagong mundo.

[1]Magdidisenyo ang Diyos ng isang bagong istruktura para sa sanlibutan. Halimbawa, sa kasalukuyan ang mundo ay umiikot sa araw. Kung magpapatuloy sa ganito ang araw, sa pagdaraan ng panahon, ito ay mauubos at hindi na magiging sentro para sa pag-ikot ng mundo. Ang bagong langit at lupa ay hindi na masisira; samakatuwid, ang Diyos ay mayroong isang bagong istruktura na hindi pa natin nauunawaan.

Inilalarawan ng Pahayag 21:27 – 22:5 ang isang lungsod na bumababa sa lupa mula sa Diyos. Ito ay naliliwanagan ng kaluwalhatian ng Diyos. Ang sipi ay nagbibigay ng mga sukat at inilalarawan ang mga pader at mga pintuan. Hindi nagkakaisa ang mga iskolar kung ang mga detalye ay dapat unawain bilang literal o simboliko lamang. Nalalaman natin na ito ang pinakamahalagang katotohanan, na ito ang tahanang titirhan natin sa presensiya ng Diyos (21:22, 22:3-4). Nalalaman natin na ito ay isang lugar ng kagandahan dahil sa paglalarawan sa mamahaling mga hiyas. Alam natin na ito ay ligtas, dahil hindi kinakailangang isara ng mga tao ang mga pintuan (21:25). Alam natin na walang kasalanan ang makakapasok sa lungsod (21:27).

Lubusang magwawakas ang sumpa ng kasalanan. Wala nang kamatayan o kalungkutan, o pagluha o sakit (21:4).

Ang lahat ng ating ideya tungkol sa buhay ay batay sa natural na buhay sa mundo na nalalaman natin. Hindi pa tayo kailan man namuhay nang wala ang presensiya ng kasalanan at mga resulta nito. Hindi pa tayo kailan man namuhay nang wala ang katotohanan ng pagdurusa. Hindi pa natin naiisip ang walang hanggan tulad ng plano ng Diyos dito, at hindi pa niya naihahayag ang maraming detalye sa atin.

Ano ang magiging trabaho natin sa walang hanggan? Anuman iyon, iyon ang layunin kung bakit tayo nilikha. Ang daang taon ng kasaysayan ng sangkatauhan sa mundo ay paghahanda para sa ultimong plano ng Diyos, at ang kasalanan ang gumambala sa plano ng Diyos. Hindi pinili ng Diyos na maghayag ng maraming bagay tungkol sa walang hanggan. Ngunit nalalaman natin na ang pagsamba sa Diyos ay pangunahin sa ating layunin.

Maghaharing kasama ni Kristo ang mga pinabanal (2 Timoteo 2:12). Hindi natin tiyakang nalalaman kung ano ang kahulugan ng paghahari. Sinasabi rin ng Biblia na tayo’y maghahari sa mga anghel (1 Corinto 6: 2-3).

Pinaghambing ni Apostol Pablo ang mga kalagayan sa mundo at ang mga kalagayang pangwalang hanggan sa 2 Corinto 4:17-18. Ang mga taong nakatuon ang isip sa mundo ay nag-iisip na ang mga bagay na kanilang nakikita at nararamdaman ay mas totoo kaysa sa mga espirituwal at walang hanggang mga bagay. Binigyang-diin ni Pablo na ang mga bagay na ating nakikita ay lilipas rin. Itinuring rin niyang “magaan” ang ating mga paghihirap at tinukoy ang “timbang ng kaluwalhatian”.

[2]Hindi natin kayang isipin kung ano ang makakatulad kung tayo ay nasa presensiya ng Diyos. Hiniling ni Moses na makita ang Diyos, at sinabi ng Diyos na ang isang karaniwang tao ay hindi mabubuhay sa direktang pagtingin sa Diyos (Exodus 33:20). Ang mortal na katawan ng tao ay lubhang mahina upang maranasan ang kaluwalhatian ng langit. Sinabi ni Pablo na ang katawang mortal ay babaguhin upang maranasan ang kaluwalhatian sa langit (1 Corinto 15:50-51). Hindi natin makakayang isipin ang kagalakan at kasiyahan sa langit, dahil ang mga iyon ay higit pa sa mararanasan ng ating kasalukuyang katawan. Sa presensiya ng Diyos ang kalubusan ng tuwa at kaligayahan (Awit 16:11).

Isipin ninyo ang isang bata na nag-aakala na ang romantikong pag-ibig ay hindi interesante dahil hindi ito katulad ng tsokolate o ice cream. Hindi niya maaaring isipin ang isang bagay na lampas sa kanyang karanasan, lalu na dahil hindi niya kayang maranasan ito. Ang manatili sa pagkakasala ay ang kakila-kilabot na pagkakamali ng paghawak sa isang bagay na makamundo dahil hindi natin kayang isipin na ang Diyos ay nag-aalok ng isang bagay na higit na mabuti.

Nilikha sa wangis ng Diyos, ang isang taong natubos na ay mabubuhay magpakailanman. Hindi tayo sanay sa pamumuhay nang walang limitasyon sa panahon. Humihina at bumabagsak ang mga imperyo, subali’t ang kaluluwa ay hindi kailanman mamamatay. Maging ang mga bituin sa paglipas ng panahon ay mauubos at maglalaho malibang panibaguhin ito ng Diyos, subali’t ang kaluluwa ay hindi kailanman titigil sa pag-iral. Sinabi ni Hesus na magiging hangal na pagpili kung makamit mo man ang buong mundo gayunman ay mawawala ang iyong kaluluwa (Marcos 8:36).

Malapit sa katapusan ng Aklat ng Diyos ay ang isang paanyaya (22:17). Ang lahat ay maaaring tumanggap ng tubig ng buhay. Iniaalok ng Diyos sa bawat tao ang pagkakataon na maging bahagi ng kanyang walang hanggang kaharian.

► Dapat sama-samang tingnan ng grupo ang Mga Gawa 2:14-21.

Sinabi ni Pedro na ang Pentekostes ay katuparan ng propesiya ni Joel, subali’t hindi lahat ng detalye ay natupad sa araw na iyon. Napuspos ng Banal na Espiritu ang mga disipulo, ngunit ang pagdidilim ng araw at ng iba pang tanda sa kalangitan ay hindi nangyari. Ang Pentekostes ay nagsimula sa panahon na magwawakas kasama ng mga tanda sa kalangitan at sa araw ng Panginoon.

Ang gawain ng Banal na Espiritu sa pamamagitan ng iglesya ang babago sa mundo. Ang agarang punto ni Pedro ay ang gawain ng Espiritu, kung paanong ito’y kumilos sa araw ng Pentekostes, ay dapat asahan ito sa mga huling araw.

Kung tayo ay namumuhay sa mga huling araw, maaari nating asahan ang pag-uusig at kahirapan. Gayunman, dapat nating tandaan na nangangako ang Diyos na gagawa siya ng mga dakilang bagay sa pamamagitan ng kanyang Espiritu sa mga huling araw.