Lesson 4: ปัญหาเรื่องเพศ

เมื่อจบบทเรียน นักศึกษาควรบรรลุวัตถุประสงค์ดังต่อไปนี้

(1) อธิบายได้ว่าการล้มลงในบาปมีผลกระทบต่อธรรมชาติของมนุษย์และความปรารถนาทางเพศอย่างไร

(2) อธิบายได้ว่าอัตลักษณ์ส่วนบุคคลเป็นอย่างไรและเกี่ยวข้องกับจริยธรรมส่วนบุคคลอย่างไร

(3) ยอมรับมุมมองตามพระคัมภีร์เกี่ยวกับเพศของมนุษย์และการผิดศีลธรรมทางเพศ

(4) ค้นพบเสรีภาพจากบาปและมีชัยชนะขณะถูกล่อใจให้ทำผิดศีลธรรมทางเพศ

(5) ได้รับการเสริมสร้างให้รับใช้ผู้อื่นที่จำเป็นต้องรับการช่วยเหลือและมีชัยชนะ

คริสโตเฟอร์เติบโตในครอบครัวชาวอเมริกันเชื้อสายเอเชียอยู่ในประเทศสหรัฐอเมริกา ตั้งแต่ตอนที่เป็นวัยรุ่น เขารู้สึกถูกผู้ชายดึงดูดมากกว่าผู้หญิง พ่อแม่ของเขาตกใจอย่างมากและรู้สึกอับอายเกี่ยวกับความสนใจของเขา เมื่อโตเป็นผู้ใหญ่ เขาก็มีความสัมพันธ์มากมายกับพวกผู้ชาย เขาหวังว่าจะพบรักแท้และการผูกพันแท้จริง แต่ว่าทุกความสัมพันธ์ที่มีกลับล้มเหลว เขาเริ่มมีความสัมพันธ์แบบฉาบฉวยในทางที่ผิดศีลธรรมกับผู้ชายมากมาย ทุกสิ่งสำหรับคริสโตเฟอร์เริ่มเปลี่ยนแปลงไป เมื่อแม่ของเขามาเป็นผู้เชื่อและแสดงความรักต่อเขา ยอมรับเขาอย่างที่เขาไม่เคยได้รับมาก่อน เขาเริ่มตระหนักว่าอัตลักษณ์ที่แท้จริงของเขาคือบุคคลที่อยู่ในพระฉายของพระเจ้า เขากลับใจใหม่และยอมจำนนทุกด้านของชีวิตต่อพระเจ้า เขาพบความสมหวังและวัตถุประสงค์ในการมีความสัมพันธ์กับพระเจ้า

เมื่อพระเจ้าสร้างอาดัมกับเอวา พระองค์สร้างพวกเขาให้สมบูรณ์แบบทุกด้าน ปราศจากตำหนิและข้อบกพร่อง (ปฐมกาล 1:31) ธรรมชาติของพวกเขามีเพียงความปรารถนาที่ถูกต้องและดี ความคิดจิตใจและร่างกายของพวกเขาทำหน้าที่ได้อย่างสมบูรณ์ แล้วอาดัมก็เลือกที่จะไม่เชื่อฟังคำสั่งของพระเจ้า เมื่อเขาทำแบบนั้น ธรรมชาติของมนุษย์ก็ถูกทำให้เสื่อมทรามลง (โรม 8:20-23) ร่างกายและความคิดจิตใจของมนุษย์ได้รับผลกระทบ แม้คนที่แข็งแรงที่สุด ฉลาดที่สุด ก็ได้รับผลกระทบจากผลของความบาป ความบาปทำลายสิ่งที่เคยสมบูรณ์แบบอย่างถาวร ไม่มีสิ่งทรงสร้างใดจะได้รับการเยียวยาอย่างสมบูรณ์ไปจนกว่าพระคริสต์กลับมา (1 โครินธ์ 15)

เนื่องจากความเสียหายที่เกิดขึ้นกับธรรมชาติในความเป็นมนุษย์และร่างกายของเรา เราจึงไม่ควรคาดหวังว่าความปรารถนาตามธรรมชาติของร่างกายเราจะถูกต้องและสมดุลเสมอ ความจริงคือความปรารถนาของเรามากมายไม่สมดุล ผู้คนปรารถนาสิ่งผิดได้อย่างเป็นธรรมชาติ พระเยซูสังเกตเห็นความบาปตามธรรมชาติของมนุษย์เมื่อพระองค์บอกว่าความบาปทุกชนิดมาจากใจ (มาระโก 7:21-22)

ในบทเรียน เรากำลังพูดถึงปัญหาทางเพศ ในท่ามกลางความปรารถนาทั้งหมดของมนุษย์ ความปรารถนาทางเพศสามารถเป็นสิ่งที่มีพลังที่สุด

ดูเหมือนความปรารถนาทางเพศที่ผิดกลายเป็นเรื่องปกติที่คนจะรู้สึกได้ เขาอาจคิดว่าตัวเองไม่ควรถูกตำหนิที่ประพฤติตามความปรารถนา อย่างไรก็ตาม ทุกคนต้องต่อต้านความโน้มเอียงตามธรรมชาติของตนเพื่อที่จะทำสิ่งที่ถูกต้อง คน ๆ หนึ่งอาจมีนิสัยชอบโกหกหรือขโมย เป็นคนใช้ความรุนแรง เกียจคร้าน หรือใจร้อน ผู้คนไม่ต้องรับผิดชอบสำหรับการเกิดมาในสภาพที่มีข้อบกพร่อง แต่ผู้คนมีความผิดเมื่อพวกเขาทำตามความปรารถนาตามธรรมชาติและกระทำบาป

บางครั้งการล่วงละเมิดในวัยเด็กหรือสภาพแวดล้อมอื่น ๆ ทำให้บุคคลต้องต่อสู้กับแรงกระตุ้นทางเพศแบบรักร่วมเพศหรือความต้องการทางเพศที่ไม่ถูกต้องอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม ไม่ควรถือว่าความต้องการทางเพศที่ผิดแตกต่างจากความปรารถนาที่ผิดบาปอื่น ๆ บุคคลนั้นต้องการพระคุณอย่างเดียวกันจากพระเจ้าเพื่อรับการปลดปล่อยและชำระให้บริสุทธิ์ ไม่ว่าจะเกิดจากสาเหตุใดก็ตาม

ความจริงที่ว่าความปรารถนาผิด ๆ เป็นเรื่องปกติสำหรับบางคนไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจ โดยทั่วไปความบาปจะให้ความรู้สึกปกติและเป็นธรรมชาติกับบุคคลที่มีความปรารถนาที่จะทำบาป

โดยธรรมชาติแล้ว เราเป็นคนที่สมควรได้รับการลงโทษ (เอเฟซัส 2:3) นั่นหมายความว่าเรามีแนวโน้มที่จะทำบาปโดยธรรมชาติ และเรานำตัวเองเข้าสู่การกล่าวโทษโดยการทำบาปซึ่งเป็นธรรมชาติสำหรับเรา ข้อเท็จจริงที่ว่าคน ๆ หนึ่งเกิดมาพร้อมกับความโน้มเอียงทางบาปโดยเฉพาะไม่ได้หมายความว่าจะต้องทำตามนั้น แม้ดูเหมือนเป็นเรื่องปกติสำหรับเขาก็ตาม

► ทำไมเราจึงไม่ควรเชื่อฟังความปรารถนาตามธรรมชาติทั้งหมดของเรา?

พระคัมภีร์บอกว่าเราได้รับการเรียกให้ประพฤติตามอย่างพระคริสต์ (โรม 8:29) เราต้องสวมใส่พระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้า ความปรารถนาตามเนื้อหนังของเราต้องไม่เป็นพื้นฐานชีวิตของเรา แต่เราต้องให้แรงผลักดันที่ผิดยอมจำนนต่อสิทธิอำนาจของพระเจ้า (โรม 13:14)

► การให้แรงผลักดันที่ผิดของเรายอมจำนนต่อสิทธิอำนาจของพระเจ้านั้นเป็นอย่างไร?

ความปรารถนาทางเพศของคุณควรยอมเชื่อฟังวัตถุประสงค์สูงสุดของคุณคือ เพื่อถวายเกียรติแด่พระเจ้าโดยการแสดงให้เห็นถึงพระฉายของพระเจ้า ชีวิตที่ตามอย่างพระคริสต์คือชีวิตที่เสมอต้นเสมอปลายในการเป็นพระฉายของพระเจ้าที่มีในคุณ

ความเข้าใจที่ถูกต้องเกี่ยวกับอัตลักษณ์ของมนุษย์

หลายคนเชื่อผิด ๆ ว่าพวกเขาสามารถไว้วางใจให้ธรรมชาติของมนุษย์นำทางพวกเขาไปในทางที่ถูกต้องได้ ดูเหมือนสมเหตุสมผลสำหรับพวกเขาที่ความปรารถนาตามธรรมชาติจะนำพวกเขาไปสู่ความอิ่มใจ พวกเขาไม่รู้ว่าธรรมชาติของพวกเขาไม่สามารถเชื่อถือได้เพราะมันได้รับความเสียหายจากบาป ความปรารถนาตามธรรมชาติของคนจะไม่ทำให้เขาอิ่มใจเพราะความปรารถนาของเขาถูกบิดเบือน ถ้าแยกขาดจากพระเจ้าแล้ว ความปรารถนาตามธรรมชาติของคนไม่สามารถชักจูงเขาให้ทำสิ่งที่ถูกต้องทางศีลธรรมได้

ผู้คนเชื่อว่าพวกเขาควรปฏิบัติตามความปรารถนาและอารมณ์ของตนเองเพื่อสร้างวัตถุประสงค์สำหรับชีวิตของตัวเอง พวกเขาเชื่อว่าเป็นสิ่งสำคัญที่จะมีอัตลักษณ์ส่วนตัวซึ่งไม่ได้ถูกกำหนดหรือจำกัดด้วยสิทธิอำนาจหรือข้อกำหนดทางศีลธรรม พวกเขาคิดว่าแต่ละคนต้องตัดสินใจว่าอะไรเหมาะสมและมีคุณค่าสำหรับตนเอง พวกเขาไว้วางใจในธรรมชาติของตนเองเพื่อชี้นำพวกเขาไปในทางที่ถูกต้อง พวกเขาไม่ชอบสถาบันหรือกฎเกณฑ์ที่มาจำกัดพฤติกรรมของพวกเขา ธรรมชาติของมนุษย์ที่เสื่อมทรามกลายเป็นมาตรฐานด้านจริยธรรมและมาแทนที่พระวจนะของพระเจ้า

เนื่องจากเรื่องเพศเป็นส่วนที่มีพลังอย่างมากในธรรมชาติของมนุษย์ คนมากมายถือว่าความปรารถนาทางเพศเป็นศูนย์กลางตัวตนของพวกเขา พวกเขาคิดว่าตัวเองต้องทำตามความปรารถนาทางเพศเพื่อจะเป็นตัวของตัวเองอย่างแท้จริง ผู้คนคิดว่าเรื่องเพศไม่ได้เป็นเพียงสิ่งที่พวกเขาต้องการหรือทำเท่านั้น แต่เป็นตัวตนของพวกเขา พวกเขาทำให้มันเป็นอัตลักษณ์ของพวกเขา

ตรงกันข้ามกับความคิดของโลก พระคัมภีร์บอกว่าเราถูกสร้างขึ้นตามพระฉายของพระเจ้า ซึ่งออกแบบมาเพื่อให้มีความสัมพันธ์กับพระเจ้า นี่คืออัตลักษณ์ที่แท้จริงของเราในฐานะมนุษย์

ไม่มีสิ่งใดที่ดำรงอยู่ในโลกของเราที่จะให้อัตลักษณ์ที่แท้จริงสูงสุดแก่เราได้ คุณลักษณะต่าง ๆ ที่เรามีในโลกเวลานี้เป็นเพียงสภาวะ สิ่งเหล่านี้ไม่ได้สร้างตัวตนของเรา เชื้อชาติของเรา ฐานะทางสังคม หรือฐานะทางเศรษฐกิจไม่ใช่อัตลักษณ์ แต่มันคือสภาวะของเรา คน ๆ หนึ่งอาจเป็นแพทย์ ดาราบันเทิง หรือผู้นำประเทศชาติ แต่คนนั้นยืนต่อหน้าพระเจ้าในฐานะสิ่งทรงสร้างของพระเจ้าตามพระฉายาของพระองค์ และนั่นคืออัตลักษณ์ที่สำคัญที่สุด

เรื่องเพศเป็นส่วนที่มีพลังอย่างมากของสภาวะของเรา เรามีแนวโน้ม ความปรารถนา และความคับข้องใจทางเพศ แต่สิ่งเหล่านั้นไม่ใช่อัตลักษณ์ของเรา มันเป็นเพียงส่วนหนึ่งของสภาวะของเรา

เราเกิดมาพร้อมกับธรรมชาติบาป เนื่องจากความบาปของอาดัมได้แยกมนุษย์ออกจากพระเจ้า (โรม 5:18) แม้แต่การเต็มไปด้วยความบาปก็ไม่ใช่อัตลักษณ์ของเรา มันคือสภาวะของเรา และมันสามารถเปลี่ยนแปลงได้โดยพระคุณและฤทธิ์อำนาจของพระเจ้า (โรม 5:19)

► อะไรคือความแตกต่างระหว่างอัตลักษณ์ของบุคคลกับสภาวะของบุคคล?

อัตลักษณ์ของมนุษย์และจริยธรรมส่วนบุคคล

อัตลักษณ์สำคัญเพราะบุคคลหนึ่งกำหนดมาตรฐานจริยธรรมจากอัตลักษณ์ของเขา จริยธรรมคือหลักการต่าง ๆ ที่ระบุถึงพฤติกรรมว่าผิดหรือถูก ถ้าหากคนหนึ่งคิดว่าเรื่องเพศเป็นอัตลักษณ์ของเขา เขาก็จะเชื่อว่ามันเป็นสิ่งถูกต้องที่จะทำตามแนวโน้มทางเพศ

บางครั้งมีคนพูดว่า “ฉันเกิดมาเป็นแบบนี้ มันเป็นธรรมชาติของฉันที่จะทำแบบนี้ ดังนั้นสำหรับฉันแล้วมันก็ไม่ผิด” แต่พระคัมภีร์สอนว่าเราทุกคนเกิดมาพร้อมกับธรรมชาติบาป (โรม 5:12, เอเฟซัส 2:3) ไม่ถูกต้องที่เราจะทำตามธรรมชาติบาปของตัวเองเพียงเพราะมันดูเหมือนเป็นธรรมชาติของเรา

ธรรมชาติบาปของเราไม่ใช่ตัวตนที่เราเป็น ธรรมชาติบาปของเราคือสภาวะของเรา เรื่องเพศไม่ใช่ตัวตนของเรา แต่การสร้างขึ้นในพระฉายของพระเจ้าต่างหากที่คือตัวตนของเรา ถ้าหากเรายอมรับความเป็นจริงนี้ เราก็จะตระหนักว่าพระเจ้าเป็นคนตัดสินใจว่าอะไรผิดอะไรถูก และเราต้องรับผิดชอบต่อพระองค์ อัตลักษณ์ของเราช่วยให้เราเข้าใจมาตรฐานที่ถูกต้องสำหรับพฤติกรรมที่บริสุทธิ์

► บุคคลหนึ่งจะเข้าใจเรื่องอัตลักษณ์ของเขาว่ามีผลกระทบต่อจริยธรรมของเขาได้อย่างไร?

ความเข้าใจที่ถูกต้องเรื่องเพศสภาพ

เราคุ้นเคยกับข้อเท็จริงที่ว่ามนุษย์และสัตว์มากมายแบ่งออกเป็นเพศผู้และเพศเมีย เราอาจสรุปว่าพระเจ้าเป็นเพศชายหรือเพศหญิง แต่นั่นเป็นการสรุปผิด พระเจ้ามีสภาพธรรมชาติที่มากกว่าเป็นเพศสภาพ พระองค์ดำรงอยู่ก่อนที่จะมีเพศสภาพ มนุษย์ทั้งสองเพศมาจากพระฉายของพระเจ้า (ปฐมกาล 1:27) เพศสภาพทั้งสองของมนุษย์เป็นการแสดงออกถึงพระฉายของพระเจ้า

พระฉายของพระเจ้าไม่ใช่บางสิ่งที่ถูกรวมเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติมนุษย์ พระฉายของพระเจ้าไม่ได้เป็นเพียงคุณลักษณะบางอย่างที่มอบให้กับเรา เช่น ความสามารถในการรัก ความซาบซึ้งในความงาม และความเข้าใจว่าอะไรผิดอะไรถูก ธรรมชาติทั้งหมดของมนุษย์สะท้อนพระฉายของพระเจ้า ไม่มีสิ่งใดนอกจากพระฉายของพระเจ้าที่สามารถถือว่าเป็นแก่นแท้ของการมีชีวิตอยู่ของเรา เราเป็นสิ่งทรงสร้างตามพระฉายของพระเจ้าตั้งแต่แรก ไม่ควรปล่อยให้มีรายละเอียดใดของสภาวะของมนุษย์กลายมาเป็นอัตลักษณ์แท้จริงของเราหรือมาเป็นมาตรฐานทางจริยธรรมของเรา

พระเจ้าเลือกให้แต่ละคนมีเพศสภาพอะไร นั่นเป็นแผนการของพระองค์ว่าจะให้คนนั้นสำแดงพระฉายของพระองค์แบบไหน บางคนปฏิเสธที่จะยอมรับเพศสภาพที่พระเจ้าให้พวกเขา พวกเขาอาจพยายามใช้ชีวิตเป็นคนที่มีเพศสภาพตรงกันข้าม บางคนถึงกับพยายามผ่าตัดเปลี่ยนแปลงร่างกายของเขา การแปลงเพศนี้ทำลายการทรงสร้างของพระเจ้า เพราะคน ๆ หนึ่งไม่สามารถเปลี่ยนเพศสภาพอย่างแท้จริงได้ด้วยการเปลี่ยนแปลงทางร่างกาย แต่ละคนเป็นเพศชายหรือเพศหญิงโดยทางธรรมชาติของคนนั้น ไม่ใช่โดยทางกายภาพ พระเจ้าต้องการให้เราถวายเกียรติพระองค์และสะท้อนพระฉายของพระองค์ในเพศสภาพที่พระองค์ให้เราไว้แต่ละคน

► ให้นักศึกษาคนหนึ่งเป็นตัวแทนกลุ่ม อ่าน ฮีบรู 13:4

ข้อพระคัมภีร์นี้บอกเราว่าการแต่งงานนั้นต้องได้รับความเคารพนับถืออย่างสูง ความบาปทางเพศเป็นการไม่เคารพนับถือการแต่งงาน พระเจ้าจะพิพากษาการผิดศีลธรรมทางเพศ

► ให้นักศึกษาคนหนึ่งเป็นตัวแทนกลุ่ม อ่าน 1 โครินธ์ 6:18

ความบาปทางเพศรวมถึงการจินตนาการด้วยราคะตัณหา การลักลอบได้เสีย การคบชู้ การผิดประเวณี การร่วมประเวณีระหว่างพี่น้อง การข่มขืน การลวนลามเด็ก กิจกรรมรักร่วมเพศ และการใช้สื่อลามก

• การจินตนาการด้วยราคะตัณหา: ตั้งใจจินตนาการถึงกิจกรรมทางเพศกับใครก็ตามที่ไม่ใช่คู่สมรสของคุณ

• การลักลอบได้เสีย: กิจกรรมทางเพศระหว่างคนที่ไม่ได้แต่งงาน

• การคบชู้: กิจกรรมทางเพศที่ประกอบไปด้วยคนที่แต่งงานแล้วกับใครอีกคน

• การร่วมประเวณีระหว่างพี่น้อง: กิจกรรมทางเพศกับญาติสนิทที่ไม่ใช่คู่ครอง

• การข่มขืน: การล่วงละเมิดทางเพศ การบังคับฝืนใจบางคนให้ทำกิจกรรมทางเพศ

• การลวนลามเด็ก: กิจกรรมทางเพศกับบุคคลที่ไม่มีวุฒิภาวะในการตัดสินใจหรือไม่สามารถจัดการกับความปรารถนาทางเพศ

• กิจกรรมรักร่วมเพศ: กิจกรรมทางเพศระหว่างคนเพศเดียวกัน

• การใช้สื่อลามก: คำเขียน ภาพ และวีดีโอที่ออกแบบมาเพื่อให้เกิดปฏิกิริยาทางเพศโดยการเปลือยกายหรือกิจกรรมทางเพศ

ทั้งหมดนี้ถือเป็นการละเมิดความสัมพันธ์ในชีวิตสมรส

จำไว้ว่า ทุกความหิวที่ดึงดูดเนื้อหนังของเราเป็นการแสวงประโยชน์จากความต้องการที่ตอบสนองได้ดีกว่าโดยพระเจ้า บริบทเดียวในการมีเพศสัมพันธ์ในทางพระเจ้าคือเพศสัมพันธ์ในชีวิตแต่งงาน เพศสัมพันธ์ที่มิชอบด้วยกฎหมายนั้น...เป็นสิ่งวาบหวามอันหอมหวาน แต่เป็นพิษต่อความหิวหาฝ่ายวิญญาณของเราไปจนเรามีความต้องการอย่างมากสำหรับสิ่งที่จะทำลายเราในที่สุด เพศสัมพันธ์ที่มิชอบด้วยกฎหมายจะไม่ช่วยอะไรเลยนอกจากลดความรู้สึกไว้ต่อความบริสุทธิ์ ความชอบธรรม และการสถิตอยู่ของพระเจ้าในชีวิตเรา[1]

หลายตอนในสุภาษิตที่เตือนว่า การผิดศีลธรรมทางเพศทำลายชีวิตของบุคคลและนำไปสู่ความตาย (เช่น สุภาษิต 2:16-19 และสุภาษิต 6:24-29, 32-33 เป็นต้น)

โรเบิร์ตสัน แมคควิลคิน เขียนว่า...

[ความประสงค์ของพระเจ้าในเรื่องเพศของมนุษย์] ถูกละเมิดในทางความนึกคิดซึ่งร้ายแรงพอ ๆ กับในการกระทำ พระองค์ไม่ได้สร้างมนุษย์ให้เป็นชายและหญิงเท่านั้น แต่พระองค์สร้างพวกเขาเพื่อกันและกันให้มีความสนิทสนม ผูกพันอย่างถาวรในการสมรส เป็นแบบแผนของความเป็นหนึ่งเดียวตามพระลักษณะอันเป็นธรรมชาติของพระองค์เอง เพื่อจะทำให้วัตถุประสงค์อันสูงส่งนี้สำเร็จได้ ความสนิทสนมนั้นจะต้องมีความเฉพาะตัวและอุทิศตัวอย่างถาวร ไม่อย่างนั้นก็จะไม่มีความเป็นหนึ่งเดียวกัน ความสัตย์ซื่อเป็นสิ่งสำคัญที่สุดของความคิดจิตใจ ความสนิทสนทแบบเฉพาะตัว การอุทิศตัวอย่างถาวร และความไว้วางใจซึ่งกันและกันจะถูกละเมิดก่อนครั้งแรกในความนึกคิด[2]

► ให้นักศึกษาบางคนเป็นตัวแทนกลุ่ม อ่าน 1 โครินธ์ 6:9-11, 15-20 และมัทธิว 5:27-30

ทุกสังคมมีมุมมองทางวัฒนธรรมเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิง มุมมองทางวัฒนธรรมเหล่านี้มีมาตรฐานต่ำกว่ามาตรฐานทางศีลธรรมในพระคัมภีร์ หลายวัฒนธรรมมีเพียงแค่กฎเกณฑ์ที่จำเป็นสำหรับการรักษาสังคมให้เป็นระเบียบเท่านั้น พวกเขาทนต่อบาปทางเพศได้หากได้รับการจัดการอย่างรอบคอบเพียงพอที่จะหลีกเลี่ยงผลร้ายหรือเรื่องอื้อฉาว มาตรฐานทางศีลธรรมในพระคัมภีร์นั้นแตกต่างออกไป

น่าเศร้าที่บางคริสตจักรปฏิบัติตามศีลธรรมในวัฒนธรรมของตน แทนที่จะเป็นศีลธรรมในพระคัมภีร์ พวกเขาลงโทษคนที่ความบาปปรากฏชัดแจ้งและไม่รอบคอบ แต่พวกเขาอดทนต่อบาปอย่างเดียวกันที่ทำโดยคนที่รอบคอบในการซ่อนบาปหรือจัดการกับผลที่ตามมาของบาปนั้นได้

ข้อพระคัมภีร์เหล่านี้บอกเราว่าคนที่ทำบาปเหล่านี้ไม่ใช่ผู้เชื่อและจะไม่ได้ไปสวรรค์ ผู้เชื่อชาวโครินธ์บางคนเคยทำบาปเหล่านี้ในอดีตแต่ก็ได้รับการช่วยให้รอดจากบาปเหล่านั้นแล้ว

หลักคำสอนใด ๆ ที่แก้ต่างให้แก่บาปเหล่านี้ของคนที่อ้างว่าเป็นผู้เชื่อ นั่นถือว่าเป็นหลักคำสอนเท็จ หากบุคคลหนึ่งอ้างว่าเป็นผู้ติดตามพระคริสต์แต่ยังกระทำบาปทางเพศ พระคัมภีร์เรียกร้องให้คริสตจักรถอดเขาออกจากคริสตจักร และไม่ถือว่าเขาเป็นผู้เชื่อ (1 โครินธ์ 5:11-13)

ผู้นำคริสตจักรควรเป็นแบบอย่างที่ดีในเรื่องการประพฤติ เมื่อคริสตจักรยอมให้ผู้นำนมัสการแต่งกายไม่สุภาพหรือนุญาตให้มีการเต้นรำในรูปแบบเย้ายวน ย่อมเป็นการบอกเป็นนัยว่าความปรารถนาทางเพศที่ผิดเป็นเรื่องปกติ พวกเขาบอกเป็นนัยว่าบาปทางเพศไม่ร้ายแรง

รูปแบบการแต่งกายของสังคมอาจบอกเป็นนัยว่าคน ๆ หนึ่งไม่ได้แต่งตัวดีหากไม่เปิดเผยร่างกายส่วนที่ดึงดูดทางเพศ บางครั้งสมาชิกคริสตจักรก็ร่วงหล่นไปสู่ข้อผิดพลาดนี้ โดยเฉพาะในโอกาสพิเศษ พวกเขาคิดว่าตัวเองแต่งตัวไม่ดีหากไม่ทำตามแฟชั่นในสังคม คริสตจักรต้องสอนว่านี่คือสิ่งที่ผิด ผู้เชื่อไม่ควรต้องการทำให้ผู้อื่นเกิดความปรารถนาผิด ๆ ใน 1 ทิโมธี 2:9-10 บอกเราว่าผู้เชื่อควรแต่งกายและกระทำในลักษณะที่ใครก็ตามเห็นแล้วรู้ว่าพวกเขาใช้ชีวิตด้วยความระมัดระวัง บริสุทธิ์ และไม่เต็มใจทำบาปหรือล่อลวงให้คนอื่นทำบาป

สื่อลามกคือ คำเขียน ภาพ หรือวีดีโอที่ออกแบบมาเพื่อทำให้เกิดปฏิกิริยาทางเพศโดยการเปลือยกายหรือกิจกรรมทางเพศ

อินเทอร์เน็ตทำให้สื่อลามกเข้าถึงได้ง่ายทั่วโลก ศิษยาภิบาลและผู้นำที่มีอายุแล้วจำนวนมากไม่ได้เผชิญกับสิ่งล่อใจแบบเดียวกันเพราะเมื่อพวกเขายังเป็นเด็กวัยรุ่น อินเตอร์เน็ตยังไม่มีใช้งาน พวกเขาแทบจะไม่เข้าใจว่าคนรุ่นใหม่กำลังเผชิญอะไรอยู่ แต่ผู้คนต้องได้รับการสอนให้ใช้หลักการพระคัมภีร์ในการเลือกความบันเทิง

การใช้สื่อลามกเป็นสิ่งที่ผิดเพราะออกแบบมาเพื่อให้บุคคลจินตนาการถึงการลักลอบได้เสีย การคบชู้ และการบิดเบือนทางเพศหลายรูปแบบ สื่อลามกดึงดูดคนที่มีตัณหาบาป สื่อลามกเชิญชวนและทำให้บุคคลมีส่วนร่วมในการกระทำผิดศีลธรรมอย่างที่พระเจ้ากล่าวโทษ พระเยซูตรัสว่าการเลือกที่จะจินตนาการถึงสิ่งเหล่านี้ก็เป็นบาป (มัทธิว 5:28)

สื่อลามกผิดเพราะลดคุณค่าของผู้คนและความสัมพันธ์ด้วย สื่อลามกลดระดับการมีเพศสัมพันธ์ไปเป็นกิจกรรมที่เห็นแก่ตัว ปฏิบัติต่อผู้คนเหมือนวัตถุสิ่งของที่ใช้เพื่อความสุขส่วนตัว แทนที่จะให้คุณค่าผู้คนในการถูกสร้างตามพระฉายของพระเจ้าซึ่งออกแบบมาเพื่อความสัมพันธ์ที่ถูกต้อง

การใช้สื่อลามกเป็นการเสพติด สื่อลามกก็เหมือนกับบาปทั่วไปที่ทำให้เป็นทาส (ยอห์น 8:24, 2 เปโตร 2:19) คนที่ใช้สื่อลามกรู้สึกว่าต้องการสื่อลามกอย่างมาก เขาแทบจะไม่สามารถจินตนาการถึงการมีชีวิตอยู่ได้โดยปราศจากมัน สำหรับเขาดูเหมือนว่าชีวิตจะว่างเปล่าและไม่น่าสนใจหากไม่มีจินตนาการที่เขาได้รับจากสื่อลามก เช่นเดียวกับการเสพติดอื่น ๆ ที่เมื่อมีความปรารถนาแรงกล้า ผู้ใช้ก็เริ่มสละสิ่งดี ๆ ในชีวิตของเขา

[1]การใช้สื่อลามกมีความคืบหน้า ผู้ใช้ต้องการเนื้อหาที่ชัดขึ้นและกามวิปริตมากขึ้น เขาจะเริ่มเพลิดเพลินไปกับจินตนาการที่เคยรังเกียจและหวาดกลัวมาก่อน

การใช้สื่อลามกสร้างความเสียหาย ผู้ใช้สื่อจะมีความสามารถน้อยลงในมีความสุขกับความสัมพันธ์ตามปกติ ความปรารถนาของเขาผิดธรรมชาติจนไม่มีวันพึงพอใจได้ เขาไม่รู้สึกไวต่อการทำร้ายผู้อื่นและเต็มใจให้ผู้อื่นทนทุกข์เพื่อความสุขของเขาเอง

ผลกระทบบางประการจากการใช้สื่อลามก

การจินตนาการถึงการกระทำที่ปรากฏในสื่อลามกส่งผลต่อจิตใจและร่างกายของผู้ดูสื่อราวกับว่าพวกเขากำลังกระทำการนั้นด้วยตนเอง

สื่อลามกนำเสนอสถานการณ์ที่ไม่เป็นความจริงซึ่งทำให้สมองมีการตอบสนองต่อความสุขที่มากกว่าการมีเพศสัมพันธ์ตามธรรมชาติ สมองจะปรับตัวเข้ากับสารเคมีแห่งความสุขในระดับสูงอย่างผิดธรรมชาติ[2] ด้วยเหตุนี้ สมองจึงเรียกร้องหาสื่อลามกในปริมาณเพิ่มมากขึ้น และสื่อลามกที่วิปริตมากขึ้นเรื่อย ๆ เพื่อให้ผู้ดูสื่อรู้สึกพึงพอใจต่อไป การเปลี่ยนแปลงทางเคมีในสมองอาจทำให้บุคคลไม่สามารถมีประสบการณ์ทางเพศตามธรรมชาติในชีวิตจริงหรือไม่มีความสุขกับประสบการณ์นี้ได้ในที่สุด ส่วนหนึ่งของสมองที่ช่วยให้เราตัดสินใจได้ก็ได้รับความเสียหายเช่นกันเนื่องจากมีสารเคมีแห่งความสุขหลั่งมากเกินไป

พระเจ้าออกแบบประสบการณ์ทางเพศให้เกิดความผูกพันขึ้นในความสัมพันธ์ ฮอร์โมนที่ปล่อยออกมาในสมองระหว่างมีประสบการณ์ทางเพศจะช่วยสร้างความผูกพันทางอารมณ์แก่ผู้เข้าร่วมและเสริมสร้างความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น นี่เป็นของขวัญที่ดีเลิศสำหรับการแต่งงาน อย่างไรก็ตาม การดูสื่อลามกทำให้ผู้ดูมีความผูกพันกับสื่อลามกทางอารมณ์

ความรู้สึกผิดและความอับอายของการใช้สื่อลามกทำให้ผู้คนแยกตัวจากคนอื่น ทำให้พวกเขาไม่สามารถเชื่อมต่อกับคนอื่นในความสัมพันธ์ที่ดีได้ นอกจากนี้ยังทำลายความไว้วางใจในความสัมพันธ์ในชีวิตแต่งงานอีกด้วย

เนื่องจากการใช้สื่อลามกทำให้เกิดความไม่สมดุลของสารเคมีในสมอง ดังนั้นจึงอาจทำให้ผู้ดูสื่อเกิดภาวะซึมเศร้าได้

ฉากที่ปรากฏในสื่อลามกบางครั้งนำไปสู่ความรุนแรงและการล่วงละเมิดในความสัมพันธ์ทางเพศในชีวิตจริง

ศิษยาภิบาลและผู้ปกครองต้องเตือนเยาวชนถึงอันตรายของสื่อลามก ผู้ปกครองไม่ควรให้บุตรหลานเข้าถึงอินเทอร์เน็ตได้อย่างไม่จำกัด เมื่อพวกเขาขาดวุฒิภาวะที่จะต้านทานสิ่งล่อใจ ใครก็ตามที่ประสบปัญหาการล่อลวงให้ใช้สื่อลามก ควรรายงานอย่างสม่ำเสมอถึงชัยชนะหรือความล้มเหลวให้กับคนที่ไว้ใจได้และดำเนินในทางของพระเจ้า การคอยตรวจสอบชีวิตเป็นประจำกับผู้เชื่อที่เป็นผู้ใหญ่สามารถช่วยให้คนที่กำลังมีปัญหาในเรื่องนี้สามารถรักษาการอุทิศตัวเพื่อความบริสุทธิ์และได้รับชัยชนะอย่างสม่ำเสมอ

► มีแนวทางปฏิบัติอะไรที่คุณควรแนะนำให้กับคนเพื่อช่วยปกป้องพวกเขาจากการเสพติดสื่อลามก? คริสตจักรช่วยได้อย่างไร?

การล่วงเกินเด็กคือการมีกิจกรรมทางเพศกับเด็ก มันคือกามวิปริต มันชั่วร้ายด้วยเหตุผลหลายประการดังต่อไปนี้

• มันทำให้ความตั้งใจอันดีของพระเจ้าสำหรับเรื่องเพศภายใต้พันธสัญญาการสมรสกลายเป็นมลทินI (ฮีบรู 13:4)

• มันขโมยความบริสุทธิ์เดียงสาไปจากเด็ก ทำให้เด็กมีประสบการณ์กับสิ่งที่พวกเขายังไม่สมควรรู้

• มันปล้นพรหมจารีไปจากเด็ก (1 เธสะโลนิกา 4:3-7)

• มันให้เด็กมีความรู้สึกผิดแบบที่ผิด เด็กอยู่ในกิจกรรมที่ผิดแต่ไม่สามารถหรือได้รับอนุญาตให้ตัดสินใจเลือกได้อย่างแท้จริง

• มันเป็นสาเหตุที่ทำให้เด็กตัดสินใจเรื่องเพศโดยที่เขายังไม่มีวุฒิภาวะที่จะตัดสินใจเรื่องนี้ได้

• มันทำให้เด็กมีแนวโน้มเลือกพฤติกรรมที่ผิดศีลธรรมในอนาคต เพราะพวกเขารู้สึกสกปรกและไร้ค่า (มัทธิว 18:6)

• มันเพิ่มการล่อใจให้ทำบาปสำหรับเด็กในการเข้าไปพัวพันกับกามวิตถารหรือกิจกรรมที่รุนแรงในอนาคต

• มันทำร้ายคนที่อ่อนแอและไม่สามารถปกป้องตนเองได้

• มันทำร้ายคนที่ถูกสร้างขึ้นตามพระฉายของพระเจ้าซึ่งมีคุณค่าอย่างไม่มีที่สิ้นสุด (ปฐมกาล 1:27)

บางครั้งการล่วงเกินเด็กเกิดขึ้นในครอบครัวและในหมู่เพื่อนฝูง เนื่องจากเด็กไว้วางใจสมาชิกในครอบครัวและเพื่อน ๆ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้มีความสงสัย และเด็กก็กลัวที่จะบอกคนอื่นเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น

การข่มขืนเป็นการบีบบังคับทางร่างกายของบุคคลหนึ่ง (ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่) เพื่อให้ทำกิจกรรมทางเพศโดยปราศจากการยินยอม การข่มขืนนั้นชั่วร้ายด้วยเหตุผลหลายประการเหมือนกับการล่วงเกินเด็ก (เฉลยธรรมบัญญัติ 22:25-27)

การล่วงละเมิดทางเพศอีกรูปแบบหนึ่งคือการค้ามนุษย์ทางเพศ เด็กและเยาวชนทั่วโลกถูกคนแปลกหน้าลักพาตัวหรือถูกขายโดยสมาชิกในครอบครัว และนำไปใช้เป็นโสเภณีหรือสร้างสื่อลามก บางครั้งครอบครัวที่ยากจนไม่สามารถปกป้องลูก ๆ ของตนจากธุรกิจที่ชั่วร้ายนี้ได้ เพราะพวกเขารู้สึกหมดหวังเรื่องเงิน บางคนทำกำไร แต่เด็ก ๆ ไม่เพียงแต่ได้รับอันตรายทางร่างกายเท่านั้น แต่ยังได้รับความเสียหายร้ายแรงทั้งทางจิตใจและอารมณ์อีกด้วย นี่เป็นการกดขี่คนจนและอ่อนแอซึ่งเป็นบาปที่พระเจ้าจะพิพากษา (สุภาษิต 14:31)

บาปต่อเด็กเหล่านี้ทำให้หัวใจของพระเจ้าแตกสลาย (มัทธิว 18:10-14, สดุดี 146:7-9) คนที่ทำบาปเหล่านี้จะต้องถูกลงโทษ (1 เธสะโลนิกา 4:6, เอเสเคียล 7:8-9) ผู้เชื่อควรแบ่งปันความรักและความเมตตาจากหัวใจของพระเจ้า และทำงานเพื่อปกป้อง ช่วยเหลือ และรักษาผู้ที่ตกเป็นทาส (สุภาษิต 24:11-12, โยบ 29:12-16, สดุดี 72:12-14)

การสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเองคือการกระตุ้นอวัยวะเพศของตัวเองเพื่อความสุขทางเพศหรือเพื่อบรรเทาความตึงเครียดทางเพศ

พระคัมภีร์ไม่ได้เจาะจงว่าการสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเองผิดศีลธรรม อย่างไรก็ตามการมีเพศสัมพันธ์ด้วยตัวเองอาจนำไปสู่การคิดในทางราคะตัณหา การใช้สื่อลามก และการลักลอบได้เสียซึ่งล้วนเป็นความบาป (มัทธิว 5:27-28, มัทธิว 15:19-20)

การสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเองเป็นความโง่เขลาด้วยเช่นกัน เพราะมันเป็นการเสพติด ยิ่งคุณทำมันมากเท่าไร คุณก็จะยิ่งรู้สึกว่าต้องทำมันมากขึ้น

การสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเองในเชิงบังคับ บางครั้งชี้ไปถึงปัญหาในระดับลึกกว่า เช่นปัญหาทางอารมณ์และความสัมพันธ์ หรือการถูกล่วงละเมิดทางเพศในอดีต

► ให้นักศึกษาบางคนเป็นตัวแทนกลุ่ม อ่าน 1 โครินธ์ 6:12-13, 18-20 และ 1 เธสะโลนิกา 4:1-8

พระเจ้าออกแบบความเป็นหนึ่งเดียวกันทางร่างกายไว้ในการแต่งงาน เพื่อช่วยให้สามีและภรรยาเป็นหนึ่งเดียวกันทั้งในทางอารมณ์และฝ่ายวิญญาณ (1 โครินธ์ 6:16-20, มาลาคี 2:15)

หลาย ๆ คน... คิดว่าการสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเองสามารถช่วยให้พวกเขารับมือกับการเป็นโสดได้ไปจนกว่าพวกเขาจะแต่งงาน อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ตระหนักว่าเมื่อการปฏิบัติแบบนั้นกลายเป็นเรื่องปกติ มันอาจคุกคามความงดงามและความสนิทสนมในการมีเพศสัมพันธ์ของชีวิตสมรสในอนาคตได้

การมีเพศสัมพันธ์ด้วยตนเองเป็นประสบการณ์ทางเพศที่พลาดจุดประสงค์สำคัญของการมีเพศสัมพันธ์ นั่นคือ การที่คนสองคนมารวมกันเป็นเนื้อเดียวกันทั้งทางร่างกายและอารมณ์….การสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเองไม่ควรถูกใช้เพื่อทดแทนกิจกรรมทางเพศที่ปกติและเป็นผลดีในชีวิตสมรส[1]

คนโสดควรทำอย่างไรหากการสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเองเป็นปัญหาในชีวิต? แม้ว่าบางคนที่กำลังทำสิ่งนี้เพียงเพื่อจุดประสงค์ในการบรรเทาความตึงเครียดทางเพศ การหลีกเลี่ยงก็ยังดีที่สุด เนื่องจากการล่อใจให้ทำบาปที่มีอยู่ และเนื่องจากการมีเพศสัมพันธ์ด้วยตนเองไม่ได้บรรลุถึงวัตถุประสงค์ของพระเจ้าในเรื่องเพศ

หากมีการผิดศีลธรรมใด ๆ ในชีวิต พวกเขาจะต้องสารภาพและละทิ้งบาปนั้น พวกเขาควรรายงานบ่อยครั้งและสม่ำเสมอถึงชัยชนะและความล้มเหลวของเขาแก่พี่เลี้ยงที่มีอายุมากกว่าผู้ดำเนินในทางพระเจ้าซึ่งจะอธิษฐานเผื่อและให้คำแนะนำพวกเขา

หากการสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเองเป็นผลมาจากปัญหาทางอารมณ์หรือความสัมพันธ์ หรือการล่วงละเมิดทางเพศในอดีตแล้ว การขอคำปรึกษาจากผู้ให้คำปรึกษามืออาชีพที่เป็นคริสเตียนก็เหมาะสม

พระเจ้าออกแบบการแต่งงานให้เป็นความสัมพันธ์ที่อุทิศตัวต่อกันตลอดชีวิตระหว่างชายและหญิง พระเจ้าเห็นว่าอาดัมต้องการคู่อุปถัมป์ (ปฐมกาล 2:18) คำว่า คู่อุปถัมป์หมายถึง คนที่มีลักษณะเช่นเดียวกันกับอีกคนหนึ่ง เป็นคู่อุปถัมป์โดยการเป็นคนที่แตกต่างในทางที่เป็นประโยชน์ พระเจ้าสร้างผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชายอีกคนหนึ่งเพื่อเป็นคู่อุปถัมป์ของอาดัม (ปฐมกาล 2:22) บทสรุปเรื่องราวการทรงสร้างให้หลักการทั่วไปของการแต่งงานสำหรับมนุษยชาติ คือในการแต่งงานนั้น ชายและหญิงจะกลายเป็นหนึ่งเดียวกันในลักษณะที่ไม่เหมือนใคร (ปฐมกาล 2:24)

พระเยซูตรัสถึงการออกแบบการแต่งงานของพระเจ้า (มัทธิว 19:4-6) พระองค์กล่าวถึงเนื้อหาในปฐมกาลและกล่าวว่าผู้ชายและผู้หญิงมารวมกันเป็นหนึ่งเดียวในความสัมพันธ์ที่ถาวรและไม่เหมือนใคร

อัครทูตเปาโลกล่าวมากมายเกี่ยวกับการแต่งงาน เขากล่าวว่าการแต่งงานเป็นภาพตัวอย่างที่สอนเราเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างพระคริสต์กับคริสตจักร (เอเฟซัส 5:22-33) ตลอดทั้งพระธรรมเอเฟซัส เขาได้กล่าวถึงความสัมพันธ์ระหว่างผู้ชายกับภรรยาของพวกเขา เขาอ้างอิงจากปฐมกาลและมัทธิวเกี่ยวกับความสัมพันธ์พิเศษระหว่างผู้ชายคนหนึ่งกับภรรยาของเขา (เอเฟซัส 5:31) เห็นได้ชัดว่า จากพระคัมภีร์ตอนนี้ การแต่งงานเป็นความสัมพันธ์ระหว่างชายหนึ่งคนและหญิงหนึ่งคน

พระธรรมเลวีนิติให้รายละเอียดการประยุกต์ใช้กฎหมายของพระเจ้าแก่อิสราเอล ระบุว่าการที่ผู้ชายไปนอนกับผู้ชายอื่นเสมือนผู้หญิงเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ (เลวีนิติ 18:22) โทษสำหรับกิจกรรมรักร่วมเพศคือความตายสำหรับผู้เข้าร่วมทั้งสองคน เพราะทั้งสองคนกระทำสิ่งที่น่ารังเกียจ (เลวีนิติ 20:13)

บางครั้งมีคนพูดว่า เลวีนิติใช้ไม่ได้กับคนในสมัยใหม่ เป็นความจริงที่คำสั่งบางข้อในเลวีนิตินั้นมีความหมายในเชิงพิธีกรรม อย่างไรก็ตาม คำสั่งในเลวีนิติ 18-20 ห้ามมิให้มีกามวิตถาร เช่น การมีเพศสัมพันธ์กับญาติใกล้ชิด การมีเพศสัมพันธ์กับสัตว์ และการขายลูกสาวให้เป็นโสเภณี คำสั่งอื่น ๆ ในบทเหล่านี้ห้ามการบูชายัณเด็ก การลักขโมย การบูชารูปเคารพ การทารุณกรรมคนหูหนวกหรือตาบอด การกดขี่คนยากจน การทารุณคนต่างชาติ และการมีตาชั่งเท็จ เห็นได้ชัดว่าคำสั่งเหล่านี้เป็นการประยุกต์ใช้มาตรฐานด้านศีลธรรมและความยุติธรรมของพระเจ้าซึ่งนำไปใช้กับทุกคนในทุกที่ตลอดไป

► ให้นักศึกษาคนหนึ่งเป็นตัวแทนกลุ่ม อ่าน โรม 1:18-32

พระคัมภีร์ตอนนี้เริ่มต้นด้วยข้อความที่ว่าการพิพากษาของพระเจ้ากำลังมาถึงทุกคนที่จงใจกบฏต่อพระเจ้า พระคัมภีร์ตอนนี้บอกว่าหลังจากผู้คนปฏิเสธความรู้เกี่ยวกับพระเจ้าเที่ยงแท้องค์เดียว พระผู้สร้าง พวกเขาก็กลายเป็นคนบูชารูปเคารพและนมัสการสิ่งต่าง ๆ ที่ถูกสร้าง การที่พวกเขาปฏิเสธความจริงนำไปสู่บาปทางเพศ แม้กระทั่งกิจกรรมรักร่วมเพศ พระคัมภีร์ตอนนี้ระบุว่าการมีเพศสัมพันธ์ระหว่างคนเพศเดียวกันขัดต่อสิ่งที่เป็นธรรมชาติ บางคนกล่าวว่าพระคัมภีร์ตอนนี้หมายถึงการข่มขืนรักร่วมเพศ แต่ข้อความนี้บอกว่าคนที่ร่วมกันทำสิ่งผิดและได้รับการพิพากษา ดังนั้นจึงหมายถึงกิจกรรมที่ทำร่วมกันโดยสมัครใจ พระคัมภีร์ตอนนี้กล่าวถึงความบาปหลายประเภทและอธิบายถึงท่าทีกบฏต่อพระเจ้า

อัครทูตเปาโลระบุถึงกิจกรรมรักร่วมเพศร่วมกับบาปอื่นๆ ที่พระเจ้ากล่าวโทษ (1 โครินธ์ 6:9-10, 1 ทิโมธี 1:9-10)

บางคริสตจักรมีปัญหาในการหาทางแสดงความรักต่อคนที่ทำบาปทางเพศ บางคริสตจักรแก้ต่างให้กับความบาปทางเพศหลายรูปแบบว่าเป็นเรื่องปกติ ธรรมชาติ และหลีกเลี่ยงไม่ได้

► อะไรคือความรับผิดชอบของคริสตจักรเกี่ยวกับปัญหาการผิดศีลธรรมทางเพศ?

การสอนและการรักความชอบธรรม

บางครั้งคริสตจักรดูเหมือนไม่กังวลเกี่ยวกับรูปแบบต่าง ๆ ของการผิดศีลธรรมทางเพศโดยพวกเขาคิดว่ามันเป็นอันตรายน้อยกว่าและหลงผิดน้อยกว่า ยกตัวอย่างเช่น พวกเขาสรุปว่าคนหนุ่มสาวจำนวนมากที่ไม่แต่งงานจะมีกิจกรรมทางเพศ แทนที่จะสอนพวกเขาให้มีชัยชนะเหนือการล่อใจให้ทำบาป ผู้เชื่อควรยึดมั่นในมาตรฐานของพระเจ้าเกี่ยวกับชีวิตที่บริสุทธิ์และสงวนกิจกรรมทางเพศไว้สำหรับการแต่งงาน

คำสอนของคริสตจักรควรชัดเจนเหมือนคำสอนในพระคัมภีร์ พระเจ้าจะพิพากษาคนที่มีกิจกรรมทางเพศนอกการแต่งงาน (ฮีบรู 13:4) ผู้เชื่อไม่ควรชื่นชมคนที่มีกิจกรรมทางเพศในทางที่ผิดศีลธรรม ผู้ติดตามพระคริสต์ไม่ควรพูดตลกเกี่ยวกับการผิดศีลธรรมทางเพศ โลกสอนว่าความบาปทางเพศควรได้รับการจัดการอย่างรอบคอบเพื่อหลีกเลี่ยงการตั้งครรภ์และโรคต่าง ๆ แต่คำสอนของคริสตจักรสำคัญยิ่งกว่า คริสตจักรควรสอนว่าความบาปทางเพศนำไปสู่ความโศกเศร้า ครอบครัวที่รับความเสียหาย การล่อใจให้ทำบาปและความไม่พอใจที่มากขึ้น และความรู้สึกผิด

การแบ่งปันข่าวประเสริฐ

คริสตจักรควรรักคนบาปทุกคนและหยิบยื่นพระคุณกับการให้อภัยของพระเจ้าแก่พวกเขา

การเผชิญกับการล่อใจให้ทำบาปไม่ใช่ความบาป แม้พระคริสต์ก็ถูกล่อใจ แต่พระองค์ก็ยังปราศจากบาป (ฮีบรู 4:15) คริสตจักรไม่ควรทำให้คนหนึ่งรู้สึกถูกกล่าวโทษและสิ้นหวังเพราะเขาถูกล่อใจ แม้เป็นการล่อใจให้ทำบาปที่บิดเบือนทางเพศก็ตาม ความปรารถนาผิดไม่ได้มีเหมือนกันสำหรับทุกคน แต่ทุกคนเกิดมาพร้อมกับธรรมชาติบาปและความบกพร่องทางฝ่ายวิญญาณซึ่งทำให้เกิดความปรารถนาที่ผิด

ศิษยาภิบาลอาจรู้สึกว่าเขาไม่ได้รับการฝึกฝนเป็นพิเศษให้ช่วยเหลือคนที่มีความปรารถนาผิด แต่เขาสามารถให้คำปรึกษาและช่วยเหลือบุคคลที่มีปัญหานี้ได้เช่นเดียวกับบุคคลที่มีบาปอื่นๆ (สองหัวข้อถัดไปของบทเรียนนี้ให้คำแนะนำเพิ่มเติมโดยเฉพาะ เพื่อช่วยให้ผู้เชื่อมีชัยชนะเหนือการล่อใจให้ทำผิดศีลธรรมทางเพศ)

► คริสตจักรตอบสนองอย่างไรเมื่อมีสมาชิกทำผิดศีลธรรมทางเพศ?

ฟื้นฟูคนบาปกลับคืนมา

กาลาเทีย 6:1 กล่าวว่าคริสตจักรต้องพยายามฟื้นฟูสมาชิกที่ได้ทำบาปให้กลับคืนมา นั่นไม่ได้หมายความว่าคนนั้นควรรักษาตำแหน่งในพันธกิจหรือกลับสู่ตำแหน่งในพันธกิจอย่างรวดเร็วหลังจากทำบาป การฟื้นฟูหมายถึงยอมรับให้กลับมาสู่การสามัคคีธรรมและการดูแลของคริสตจักร ถ้าสมาชิกกลับใจใหม่อย่างแท้จริง เขาก็ได้รับการให้อภัยจากพระเจ้าและคริสตจักร คริสตจักรควรเตรียมการรายงานชีวิตฝ่ายวิญญาณเพื่อช่วยให้เขาคงอยู่ในชัยชนะและเข้มแข็งฝ่ายวิญญาณ เมื่อผู้เชื่อที่ได้รับการฟื้นฟูใช้ชีวิตอยู่ในการรายงานตัว เขาก็สามารถสร้างความไว้วางใจให้กับครอบครัวแห่งความเชื่อได้อีกครั้ง

หากเด็กสาวที่ยังไม่ได้แต่งงานตั้งครรภ์ คริสตจักรไม่ควรตัดเธอออกจากการสามัคคีธรรมและการดูแลของคริสตจักรโดยไม่พยายามฟื้นฟูฝ่ายวิญญาณ หากเธอกลับใจและยอมรายงานตัวในฝ่ายวิญญาณ เธอได้รับการอภัย บาปของเธอไม่ได้เลวร้ายไปกว่าบาปของชายผู้เกี่ยวข้อง บางครั้งเด็กผู้หญิงได้รับการปฏิบัติอย่างรุนแรงเพียงเพราะผลจากบาปของเธอปรากฏให้เห็นชัดเจน

ในบางสถานที่ คริสตจักรปฏิบัติต่อเด็กแตกต่างออกไปเพราะเขาเกิดนอกสมรส แต่นั่นเป็นสิ่งที่ผิดเพราะไม่ใช่ความผิดของเด็ก การที่คริสตจักรรักและยอมรับเด็กคนนั้นไม่ได้หมายความว่าคริสตจักรละเว้นความบาป

การปกป้องผู้อ่อนแอ

ในบางสังคม พ่อแม่ที่รู้สึกละอายเพราะลูกสาวตั้งท้องโดยยังไม่ได้แต่งงานนั้นมักถูกล่อใจให้ฆ่าเด็กที่ยังไม่เกิดมา เพื่อปกป้องชื่อเสียงของครอบครัว แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ดีในการฆาตกรรมเลย (อพยพ 20:13) เด็กที่ยังไม่เกิดมาทุกคนถูกสร้างตามพระฉายของพระเจ้า (ปฐมกาล 9:6, สดุดี 139:13-14) ลูกของเด็กหญิงนั้นจะต้องได้รับการปกป้อง เป็นที่รัก และรับการเลี้ยงดู

การให้ทางเลือกแก่ความยากจน

คริสตจักรคือครอบครัวแห่งความเชื่อ การกล่าวโทษความบาปเท่านั้นไม่เพียงพอสำหรับคริสตจักร คริสตจักรต้องเอาใจใส่ดูแลสมาชิก ยกตัวอย่างเช่น คนที่มีรายได้จากการทำบาปอาจต้องการความช่วยเหลือเพื่อจะมีทางเลือกอื่นในการมีรายได้

ยกตัวอย่างเช่น เด็กผู้หญิงหลายคนเข้าร่วมในคริสตจักรใหญ่และอยู่ในวงประสานเสียง แต่ครอบครัวของพวกเขายากจน เด็กผู้หญิงมีความสัมพันธ์กับผู้ชายเพื่อจะหาเงินมาช่วยครอบครัว คริสตจักรจะทำอะไรในสถานการณ์นั้น?

► คริสตจักรของคุณจะทำอะไรเพื่อช่วยคนให้ละทิ้งรูปแบบชีวิตที่ผิดบาป?

เราได้พูดคุยถึงหัวข้อยาก ๆ มากมายในบทเรียนนี้ มีแนวโน้มว่าหลายคนที่อ่านบทเรียนจะประสบปัญหาเหล่านี้บ้าง ผู้อ่านบางคนเป็นผู้นำคริสตจักรที่ต้องการรู้วิธีให้คำปรึกษาผู้เชื่อคนอื่น ๆ ที่กำลังเผชิญกับการล่อใจให้ทำบาปอยู่

ไม่ว่าการทดลองจะเป็นอย่างไร มีพฤติกรรมและรูปแบบความคิดบางอย่างที่สามารถช่วยให้ผู้เชื่อได้รับชัยชนะ

ผู้ติดตามพระคริสต์จะได้รับการช่วยเหลือโดยสิ่งต่อไปนี้

1. อุทิศตัวอย่างสิ้นเชิงต่อการมีความสัมพันธ์กับพระคริสต์ (มัทธิว 16:24-27) การล่อใจให้ทำผิดศีลธรรมทางเพศก็เหมือนกับการล่อใจทุกอย่างที่เป็นการโจมตีของซาตานต่อจิตใจของคุณ ( 1 เปโตร 2:11) มันอยากลัก ฆ่า และทำลายเท่านั้น (ยอห์น 10:10) คุณต้องหนีเพื่อรักษาชีวิตเอาไว้ (2 ทิโมธี 2:22)

2. มั่นใจว่าพระเยซูห่วงใย (สดุดี 139:1-3, 1 เปโตร 5:6-10) พระองค์ห่วงใยเกี่ยวกับความเชื่อของคุณ ความจำเป็นฝ่ายร่างกาย และความบริสุทธิ์ของคุณ ในความเป็นมนุษย์ของพระองค์ พระองค์อดทนด้วยชัยชนะต่อการล่อใจให้ทำบาปทางกายและจิตใจอย่างที่เราเผชิญ และพระองค์มีพระคุณที่เราต้องการเพื่อจะมีชัยชนะ (ฮีบรู 4:14-16)

3. อย่าเชื่อคำโกหกของมาร (ยอห์น 8:44) มารอาจบอกคุณว่า “พระเยซูไม่ห่วงใยเธอหรอก ไม่อย่างนั้นพระองค์ก็คงจะกำจัดแรงขับทางเพศที่รบกวนเธอให้ออกไปแล้ว” 1 เปโตร 5:7-8 บอกเราว่าพระเยซูห่วงใย และมารคือผู้ที่ต้องการทำลายเรา มารจะกล่าวโทษคุณอย่างผิด ๆ ว่าคุณทำบาปเพราะมีความปรารถนาทางเพศ (วิวรณ์ 12:10)

4. จดจ่อกับพระเยซูเองและสรรเสริญพระองค์สำหรับผู้ที่พระองค์เป็น (สดุดี 105:3-4) มารอยากทำลายความเชื่อและความสัมพันธ์ของคุณกับพระเจ้าโดยผ่านการทดสอบนี้ (ยอห์น 10:10) แต่วัตถุประสงค์ของพระเยซูสำหรับการทดสอบคือเพื่อความเชื่อของคุณจะเข้มแข็ง และคุณจะถวายเกียรติพระองค์ได้มากขึ้น ( 1 เปโตร 1:5-9) เมื่อคุณจดจ่อกับการนมัสการพระเยซู พระองค์จะปรากฎเพื่อช่วยเหลือคุณ (สดุดี 46:1)

5. ภาวนาพระวจนะของพระเจ้า (สดุดี 119:9) การอ่าน การฟัง และการภาวนาพระวจนะของพระเจ้าจะช่วยให้คุณยืนอย่างผู้ชนะเมื่อมีการล่อใจให้ทำบาป เมื่อพระเยซูถูกล่อใจ พระองค์ใช้พระคัมภีร์เพื่อเอาชนะ (มัทธิว 4) เราต้องทำอย่างเดียวกัน

6. ขอบคุณพระเยซูสำหรับความปรารถนาทางเพศของคุณ แม้เมื่อกำลังอธิษฐานขอกำลังเพื่อเอาชนะการล่อใจให้ทำบาปก็ตาม (2 โครินธ์ 12:7-9) คุณสามารถขอบคุณพระเจ้าสำหรับความปรารถนาตามธรรมชาติได้ เพราะนั่นเป็นส่วนหนึ่งของการออกแบบของพระเจ้าสำหรับความเป็นมนุษย์ของคุณ และมันเป็นสิ่งที่ผลักดันใหคุณพึ่งพาพระเยซูและแสวงหากำลังจากพระองค์ ความอ่อนแอของคุณให้โอกาสในการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ในการเดินไปกับพระเจ้าของคุณ

7. รักษาการรายงานตัวต่อคนที่เดินในทางพระเจ้าและเป็นผู้ใหญ่อย่างน้อยหนึ่งคน (กาลาเทีย 6:2) การเปิดเผยและซื่อตรงต่อใครบางคน (เพศเดียวกัน) ที่เป็นผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณบนเส้นทางแห่งความเชื่อนี้ย่อมเกิดประโยชน์อย่างมาก พวกเขาจะอธิษฐานเผื่อคุณและให้คำแนะนำแก่คุณ การพูดคุยกับพวกเขาเกี่ยวกับปัญหาของคุณจะช่วยคุณให้รักษาความบริสุทธิ์และส่งเสริมความเชื่อให้เข้มแข็ง

8. รับใช้ผู้อื่นและจดจ่อที่ความจำเป็นในชีวิตของพวกเขา (ฟิลิปปี 2:3-5) ต่อสู้กับความกังวลมากเกินไปเกี่ยวกับความต้องการและความปรารถนาของคุณเองด้วยการรับใช้ผู้อื่น

9. แต่งงานกับคนที่ใช่ในเวลาของพระเจ้า (สุภาษิต 5:15, 18-19) (บทเรียนต่อไปบทเรียนต่อๆ ไปจะพิจารณาวิธีตัดสินใจเลือกการแต่งงานอย่างชาญฉลาด)

► แนวคิดใดเหล่านี้ที่เป็นเรื่องใหม่สำหรับคุณ? เรื่องใดที่คุณพบว่าเป็นประโยชน์มากสำหรับชีวิตคุณเอง?

► มีพฤติกรรมอื่นใดหรือรูปแบบความคิดใดที่เคยเป็นประโยชน์ต่อคุณ?

คนหนุ่มสาวเผชิญกับการล่อใจให้ทำบาปอย่างหนักหน่วงก่อนที่พวกเขาจะแต่งงาน สำคัญมากที่พวกเขาจะจดจำว่าพวกเขาจะเป็นต้องมีหุ้นส่วนชีวิตเพื่อจะสัตย์ซื่อ[1] พวกเขาไม่ควรพิจารณาความสัมพันธ์กับคนหนึ่งอยากได้แค่ความสุขระยะสั้นโดยไม่ต้องแต่งงาน พวกเขาไม่ควรพิจารณามีความสัมพันธ์กับคนที่ไม่เป็นผู้เชื่อที่อุทิศตัว (1 โครินธ์ 7:39) พวกเขาควรพิจารณาคนที่จะเป็นหุ้นส่วนชีวิตที่สัตย์ซื่อและเป็นพ่อแม่ที่ดี

คนหนุ่มสาวที่ต้องการมีชีวิตแต่งงานที่ดีควรเป็นผู้ตามพระคริสต์ที่สัตย์ซื่อและอุทิศตน เพื่อจะดึงดูดคนที่เหมาะสมเข้ามา (สุภาษิต 3:4-8) คนที่มีอุปนิสัยที่ดี ประพฤติตนเหมาะสม และแต่งกายสุภาพเรียบร้อย (1 ทิโมธี 2:9-10) คนที่ประพฤติตัวอย่างไม่ระมัดระวังกับเพศตรงข้ามก็แสดงเป็นนัยว่าพวกเขาเต็มใจที่จะมีความสัมพันธ์ตามความปรารถนาที่ผิด (1 เธสะโลนิกา 4:1-7) คนที่แต่งตัวในทางที่ทำให้เกิดความปรารถนาผิดย่อมดึงดูดคนที่อยากมีความสุขโดยไม่ผูกมัด (สุภาษิต 7)

พระเจ้าให้พ่อแม่ ศิษยาภิบาล และผู้นำคริสเตียนคนอื่นๆ คอยให้คำปรึกษาแนะนำเรื่องพฤติกรรม การแต่งกาย และการเลือกความสัมพันธ์ เมื่อคนหนุ่มสาวยอมจำนนต่อผู้นำเหล่านี้ซึ่งเป็นการเชื่อฟังพระเจ้า พวกเขาจะได้รับพรยิ่งใหญ่ที่สุดจากพระเจ้า และจะได้รับการปกป้องจากอันตรายและการล่อใจให้ทำบาปมากมาย

► ให้นักศึกษาบางคนเป็นตัวแทนกลุ่ม อ่าน 1 เปโตร 5:5 และฮีบรู 13:17

เป็นความรับผิดชอบของลูกและคนหนุ่มสาวในการยอมเชื่อฟังสติปัญญาและการนำของพ่อแม่กับผู้มีสิทธิอำนาจฝ่ายวิญญาณ เป็นความรับผิดชอบของผู้นำเหล่านี้ที่จะช่วยคนหนุ่มสาวให้ดำเนินชีวิตที่มีชัยชนะเหนือการล่อใจให้ทำบาป

► ให้นักศึกษาบางคนเป็นตัวแทนกลุ่ม อ่าน โรม 13:14 และ 1 โครินธ์ 10:13

พระเจ้าไม่อนุญาตให้ผู้เชื่ออยู่ในสถานการณ์ที่เป็นการล่อใจเกินกว่าที่พวกเขาสามารถต้านทานและหลีกหนีได้หากพวกเขาเต็มใจหลีบหนี คนหนุ่มสาวมีความรับผิดชอบที่จะหลีกหนีจากการล่อใจ (2 ทิโมธี 2:22) อย่างไรก็ตาม พ่อแม่ควรป้องกันไม่ให้เยาวชนเผชิญการล่อใจโดยไม่จำเป็นให้มากที่สุด พ่อแม่ทำเช่นนี้ได้อย่างน้อยสามวิธีต่อไปนี้

1. โดยการให้คำสั่งเจาะจง เกี่ยวกับสิ่งที่ลูกควรทำหรือไม่ควรทำ ใครที่เขาควรอยู่ด้วย และที่ไหนที่เขาควรไป (เอเฟซัส 6:1-4) พ่อแม่ไม่ควรอนุญาตให้ลูกอยู่ในสถานการณ์ที่เขายังไม่เป็นผู้ใหญ่พอที่จะปกป้องตัวเองจากการล่อใจให้ทำบาป ยกตัวอย่างเช่น ถ้าเด็กหนุ่มหรือเด็กสาวอยู่กันตามลำพังในที่ลับตาคน พวกเขาจะถูกล่อใจให้มีพฤติกรรมที่ผิดได้

2. โดยการให้คนหนุ่มสาวรายงานชีวิตในด้านที่เป็นการล่อใจ พ่อแม่ควรอธิษฐานกับลูกวัยรุ่นหนุ่มสาวและถามคำถามเกี่ยวกับชีวิตของเขา ประสิทธิภาพของการรายงานชีวิตจะขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างพ่อแม่กับลูก ถ้าลูกไม่ไว้ใจว่าพ่อแม่รักเขาไหม ยอมรับเขาไหม หรือสนับสนุนเขาไหม ลูกก็จะไม่อยากยอมรับความล้มเหลวใด ๆ

3. โดยการให้คำแนะนำจากพระคัมภีร์แก่คนหนุ่มสาว พ่อแม่ควรช่วยลูกที่เป็นวัยรุ่นให้รู้จักประเมินสถานการณ์ต่าง ๆ โดยใช้พระคัมภีร์เป็นหลักการในความคิดจิตใจ (สุภาษิต 4:1-9, สุภาษิต 7:1, 4-5) พวกเขาควรพูดคุยกับลูกวัยรุ่นเกี่ยวกับอันตรายที่พวกเขาเห็น พวกเขาควรช่วยลูกวัยรุ่นให้การพิจารณาหลาย ๆ ทางเลือกที่จำเป็นต้องตัดสินใจ พวกเขาอาจช่วยให้ลูกวัยรุ่นคือล่วงหน้าถึงวิธีการหลีกเลี่ยงการล่อใจและสิ่งที่ต้องทำเมื่อพวกเขาถูกล่อใจให้ทำบาป

คริสตจักรจะต้องแตกต่างจากวัฒนธรรมของตนเมื่อต้องปกป้องศีลธรรมตามพระคัมภีร์ หลายวัฒนธรรมไม่คิดว่าบาปทางเพศเป็นเรื่องร้ายแรง พวกเขาคาดหวังว่าคนหนุ่มสาวที่ยังไม่ได้แต่งงานจะมีความสัมพันธ์ทางเพศก่อนแต่งงาน คริสตจักรต้องไม่ประนีประนอมกับความบาป คริสตจักรไม่ควรสรุปว่าความบาปทางเพศในหมู่คนหนุ่มสาวเป็นเรื่องปกติ พระเจ้าตรัสว่าคนที่ผิดศีลธรรมไม่มีมรดกในอาณาจักรของพระคริสต์ (เอเฟซัส 5:5)

► คริสตจักรจะช่วยคนหนุ่มสาวที่มีปัญหากับการล่อใจให้ทำบาปของโลกนี้อย่างไร?

► ให้นักศึกษาบางคนเป็นตัวแทนกลุ่ม อ่าน เอเฟซัส 5:3-7 และฮีบรู 13:4

ช่วงเวลาที่ความสัมพันธ์เกิดขึ้นก่อนการแต่งงาน นั่นไม่ใช่เวลาที่จะเริ่มความสัมพันธ์ทางเพศ แต่เป็นช่วงเวลาที่ชายและหญิงต้องแน่ใจว่าพวกเขามีลำดับความสำคัญทางจิตวิญญาณและพระคัมภีร์เหมือนกัน มันเป็นเวลาที่พวกเขาจะพัฒนาความเข้าใจที่มีต่อกันซึ่งทำให้พวกเขาไว้วางใจกันและกันมากจนสามารถอุทิศตัวต่อกันอย่างถาวร หากพวกเขาไม่สามารถมาถึงจุดที่ไว้วางใจในคุณลักษณะชีวิตของกันและกันได้ พวกเขาก็ควรยุติความสัมพันธ์และไม่แต่งงาน

ผู้คนในบางสังคมเลื่อนการแต่งงานออกไปเพราะวัฒนธรรมของพวกเขาคาดหวังให้การแต่งงานเป็นพิธีที่มีความประณีตและใช้เงินจำนวนมาก หลายครั้งคู่ที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาหลายปีจนมีลูกด้วยกันก็ยังไม่แต่งงานกัน สำหรับบางคู่ค่าใช้จ่ายที่สูงในการจัดงานแต่งงานทำให้พวกเขาเดือดร้อนทางการเงินไปอีกนานหลังจากทุ่มทุกสิ่งที่มีเพื่อจัดงานแต่ง และบางทีต้องยืมเงินคนอื่นมาจัดงาน คริสตจักรควรเป็นชุมชนแห่งความเชื่อที่จัดเตรียมแบบอย่างในการแต่งงานที่แตกต่างออกไป การแต่งงานของคริสเตียนนั้นเพื่อชายคนหนึ่งกับหญิงคนหนึ่งที่อุทิศตัวต่อกันและต่อพระเจ้า ดังนั้นไม่ควรเรียกร้องค่าใช้จ่ายแพงซึ่งทำให้งานแต่งงานต้องเลื่อนออกไป หรือทำให้คู่ครองเดือดร้อนในอนาคต

► การแต่งงานของคริสเตียนควรแตกต่างจากประเพณีการแต่งงานของสังคมในทางใดบ้าง?

เด็กมองเห็นและได้ยินการกล่าวถึงเรื่องเพศ พวกเขารับฟังความคิดเห็นจากผู้คนเกี่ยวกับสิ่งถูกและผิด ในที่สุดเด็ก ๆ ก็จะมีความรู้สึกทางเพศ ความปรารถนา และการล่อใจให้ทำบาป ดังนั้น จึงเป็นเรื่องสำคัญมากที่พ่อแม่ที่เป็นคริสเตียนจะต้องอธิบายสิ่งที่พระเจ้าตรัสเกี่ยวกับเรื่องเพศ เด็กไม่ควรรู้รายละเอียดเกี่ยวกับกิจกรรมทางเพศ เพราะพวกเขาอายุไม่มากพอที่จะแต่งงานได้ และความรู้นั้นจะทำให้พวกเขาถูกล่อใจโดยไม่จำเป็น

เด็กจำเป็นต้องรู้แผนของพระผู้เป็นเจ้าและความรับผิดชอบของพวกเขาในการเชื่อฟังพระองค์ พวกเขาจำเป็นต้องรู้ว่าพวกเขาจะเผชิญกับการล่อใจให้ทำบาป พวกเขาต้องเตรียมพร้อมที่จะเชื่อฟังพระเจ้าและควบคุมความต้องการทางเพศของตนเองจนกว่าพวกเขาจะแต่งงาน

เนื้อหาต่อไปนี้มีประโยชน์ในการสอนเด็กให้มีทัศนคติแบบคริสเตียนในเรื่องเพศโดยไม่ต้องพูดถึงรายละเอียดของกิจกรรมทางเพศ เนื้อหานี้เขียนขึ้นมาแบบง่ายๆ ซึ่งคุณจะใช้พูดคุยกับเด็ก ๆ ได้

การพูดคุยกับเด็ก

► อ่าน ปฐมกาล 2:7, 18-24 ร่วมกันกับเด็ก

พระคัมภีร์ตอนนี้บอกวิธีการที่พระเจ้าสร้างผู้ชายและผู้หญิงคนแรก และให้พวกเขามีความสัมพันธ์ที่พิเศษ

พระเจ้าออกแบบการแต่งงานให้เป็นความสัมพันธ์ที่พิเศษระหว่างผู้ชายคนหนึ่งกับผู้หญิงคนหนึ่ง คู่แต่งงานมีความรักที่พิเศษต่อกัน ส่วนหนึ่งของความสัมพันธ์ของพวกเขาคือการมีความพึงพอใจแบบพิเศษในเวลาที่พวกเขาเอาร่างกายมารวมเข้าด้วยกันในที่ที่เป็นส่วนตัว ซึ่งเป็นการกระทำที่เรียกว่ามี เพศสัมพันธ์ พระเจ้าออกแบบเรื่องเพศเพื่อทำให้สามีกับภรรยามีความสุขและบางครั้งทำให้ภรรยามีลูกได้

เนื่องจากเรื่องเพศให้ความสุขแบบพิเศษ ผู้ชายและผู้หญิงจึงมีความปรารถนาที่จะเห็นและสัมผัสแตะเนื้อต้องตัวกัน และมีความสุขไปกับการสนใจส่วนต่าง ๆ ของกันและกัน

ในพระคัมภีร์ พระเจ้าบอกเราว่าเพศสัมพันธ์เป็นสิ่งดีและเหมาะสมสำหรับสามีภรรยา แต่พระเจ้ายังบอกเราด้วยว่าการมีเพศสัมพันธ์เป็นเรื่องผิดมากสำหรับคนที่ไม่ได้แต่งงานกัน พระเจ้าให้กฎเกณฑ์เกี่ยวกับกิจกรรมทางเพศแก่เราด้วยเหตุผลอย่างน้อยสี่ประการต่อไปนี้

(1) ความสุขในการมีเพศสัมพันธ์ถูกออกแบบมาเพื่อการแต่งงาน

พระเจ้าออกแบบให้เพศสัมพันธ์เป็นส่วนพิเศษของความสัมพันธ์ในการแต่งงาน แม้เป็นไปได้ที่ชายและหญิงคนใดก็ตามจะมีความสุขร่วมกันด้วยวิธีนี้ แต่ความสุขนั้นพิเศษที่สุดในการแต่งงาน เพราะแต่ละคนจะถูกมอบให้เป็นของอีกฝ่ายอย่างสมบูรณ์ สำหรับคนที่ไม่ได้แต่งงาน เพศสัมพันธ์ไม่มีความหมายเช่นนั้น และพวกเขาไม่สามารถมีความสัมพันธ์ที่สมบูรณ์ตามที่พระเจ้าตั้งใจไว้ได้ ดังนั้นบุคคลที่ยังเด็กเกินไปที่จะแต่งงานไม่ควรมีเพศสัมพันธ์ ผู้คนไม่ควรมีเพศสัมพันธ์จนกว่าพวกเขาจะตกลงใจแต่งงานและมีพิธีแต่งงานอย่างเปิดเผย บุคคลควรมีเพศสัมพันธ์กับคู่สมรสของตนเองเท่านั้น

(2) มีความปรารถนาทางเพศอย่างมาก

การมีความปรารถนาทางเพศไม่ผิด เพราะพระเจ้าสร้างมันมา แต่การตั้งใจเพิ่มความปรารถนาเพื่อทำบางสิ่งที่พระเจ้าไม่ต้องการให้ทำย่อมเป็นความผิด ด้วยเหตุนี้..

• ยกเว้นในการแต่งงาน บุคคลไม่ควรทำสิ่งต่าง ๆ ที่ทำให้ความปรารถนาทางเพศมีมากขึ้น อย่างเช่นตั้งใจมองหรือคิดถึงเรือนร่างของใครอีกคน

• ยกเว้นในการแต่งงาน บุคคลไม่ควรแตะเนื้อต้องตัวใครอีกคนในลักษณะที่เป็นการเพิ่มความปรารถนาทางเพศของคนใดคนหนึ่ง

• บุคคลไม่ควรเลือกใช้จินตนาการเพื่อทำสิ่งผิด

• บุคคลไม่ควรมองดูรูปภาพหรือวีดีโอเพื่อมีความสุขกับการดูผู้คนทำสิ่งผิด

• บุคคลไม่ควรแต่งกายอย่างที่ทำให้คนอื่นต้องการทำสิ่งผิดหรือจินตนาการถึงการทำสิ่งผิด

• ผู้คนไม่ควรประพฤติหรือพูดคุยในลักษณะที่ดูเหมือนว่าเขาต้องการทำสิ่งผิด

(3) ความปรารถนาไม่สามารถนำเราได้

สัตว์ถูกควบคุมโดยความรู้สึกและความปรารถนา เราไม่ใช่สัตว์ เราเป็นคนที่ถูกสร้างขึ้นตามพระฉายาของพระเจ้า ด้วยเหตุนี้เราจึงต้องคิดถึงสิ่งที่เราควรทำ แล้วจึงตัดสินใจเลือกสิ่งที่ถูกต้อง เราไม่ควรถูกควบคุมโดยความรู้สึกและความปรารถนาของเรา บางครั้งมันก็ถูกต้องที่จะทำในสิ่งที่เราต้องการ บางครั้งมันก็ไม่ถูกต้อง ความปรารถนาของเราไม่สามารถบอกเราได้ว่าเมื่อใดที่เรื่องเพศเป็นสิ่งถูกต้อง แทนที่จะเชื่อฟังความรู้สึกของเรา เราต้องทำตามคำแนะนำของพระเจ้าจากพระคัมภีร์ด้วยความช่วยเหลือจากพระวิญญาณของพระเจ้า

(4) บางครั้งเพศสัมพันธ์ทำให้มีลูก

พระเจ้าออกแบบให้เด็กทารกเกิดมาจากความสัมพันธ์แห่งความรัก พระองค์ออกแบบให้เด็ก ๆ ต้องใช้เวลาหลายปีเพื่อเติบโตในครอบครัวที่รักและห่วงใยพวกเขา ทารกที่พ่อและแม่ไม่ได้แต่งงานกันมักจะไม่มีทั้งพ่อและแม่คอยดูแลให้เติบโตเป็นผู้ใหญ่

เมื่อตระหนักถึงข้อเท็จจริงสี่ประการข้างต้น ผู้คนที่ต้องการทำให้พระเจ้าพอพระทัยและมีชีวิตที่ดีที่สุดจะทำตามคำแนะนำของพระเจ้า พวกเขาจะสร้างนิสัยที่คอยระมัดระวัง เพื่อช่วยพวกเขาต่อต้านการล่อลวงให้ไม่เชื่อฟังพระเจ้า

คำอธิษฐานของเด็ก

พระเจ้าที่รัก

ขอบคุณพระองค์ที่สร้างลูกให้เป็น (ชายหรือหญิง) ขอบคุณพระองค์สำหรับแผนการที่พิเศษและดีสำหรับการแต่งงาน ขอช่วยลูกให้รักและเชื่อฟังพระองค์ตลอดชีวิตของลูก พระองค์เห็นทุกอย่าง และรู้ทุกสิ่งที่ลูกคิด ขอข่วยให้ลูกเชื่อฟังคำแนะนำของพระองค์ในการใช้ชีวิต ลูกอยากคิดและทำสิ่งที่พระองค์พอพระทัย ขอช่วยลูกเพื่อจะช่วยเพื่อน ๆ ของลูกให้เชื่อฟังพระองค์โดยการที่ลูกจะเป็นแบบอย่างที่ดีแก่พวกเขา ในเวลาที่เหมาะสม เมื่อลูกโตเป็นผู้ใหญ่ ขอช่วยให้ลูกเป็น (สามีหรือภรรยา) อย่างที่พระองค์อยากให้เป็น พระเจ้า ลูกรักพระองค์!

อาเมน

พระบิดาในสวรรค์

ขอบคุณที่พระองค์สร้างลูกตามพระฉายของพระองค์ ให้วัตถุประสงค์ชีวิตและความหมายในชีวิตแก่ลูก ขอบคุณที่สร้างเพศสภาพเพื่อช่วยให้เราสะท้อนพระฉายของพระองค์

ขอบคุณสำหรับการออกแบบที่ดีและวัตถุประสงค์ในเรื่องเพศของมนุษย์ในชีวิตแต่งงาน

เรากลับใจใหม่จากวิถีต่าง ๆ ที่ไม่เชื่อฟังพระวจนะของพระองค์ ขอชำระ ยกโทษ และทำให้เราบริสุทธิ์ในนามพระเยซู (1 โครินธ์ 6:11) ขอปลดปล่อยเราจากการเป็นทาสของบาป (โรม 6:6-7) ตอนนี้เราถวายร่างกายของเราแด่พระองค์ เพื่อจะทำสิ่งถูกต้องในสายตาพระองค์ (โรม 6:13-14)

ขอทำให้เราสามารถเรียนรู้ที่จะคิดและประพฤติอย่างชอบธรรมจนกลายเป็นนิสัย (1 ทิโมธี 4:7, สดุดี 23:3) ขอให้ความคิดและการกระทำของเราเป็นที่ชอบในสายตาของพระองค์ (สดุดี 19:14) ขอบคุณสำหรับพระสัญญาในการจัดเตรียมชัยชนะให้แก่เราในทุกครั้งที่เจอการล่อใจให้เราทำบาป (1 โครินธ์ 10:13)

อาเมน

(1) อ่าน กาลาเทีย 5:16-6:9 ขณะที่กำลังพิจารณาหัวข้ออภิปรายในบทเรียนนี้ ตอบคำถามต่อไปนี้ด้วยการเขียน

• อะไรคือความแตกต่างระหว่างความต้องการของเนื้อหนัง (5:16) กับการงานของเนื้อหนัง (5:19)?

• คำสัญญาสองประการสำหรับคนที่ประพฤติตามการงานของเนื้อหนังคืออะไร (5:19-21, 6:7-8)?

• ผู้เชื่อจะมีกำลังเพื่อจะไม่ทำตามความต้องการของเนื้อหนังได้อย่างไร (5:16, 22-23, 25)?

• ความจริงบางประกาณที่ผู้เชื่อควรจำจำในช่วงที่ถูกล่อใจซึ่งจะช่วยให้พวกเขาเอาชนะได้คืออะไร? (เขียนมาสี่ประการจากพระคัมภีร์ตอนนี้)

• สิ่งใดที่ผู้เชื่อได้รับคำสั่งให้ทำในพระคัมภีร์ตอนนี้? (เขียนมาสี่อย่างจากพระคัมภีร์ตอนนี้)

• อะไรคือความรับผิดชอบของผู้เชื่อที่มีต่อกัน (6:1-2, 6)?

(2) อ่าน โรม 6:1-23 และตอบคำถามต่อไปนี้

• สิ่งใดที่พระคัมภีร์ตอนนี้บอกว่าเป็นจริงเกี่ยวกับผู้เชื่อทุกคน? (เขียนมา 6-8 อย่าง)

• ผู้เชื่อต้องเลือกอะไรเนื่องจากความจริงเกี่ยวกับพวกเขา? (เขียนมา 6-8 อย่าง)

• ทำไมผู้เชื่อจึงคาดหวังชัยชนะในช่วงถูกล่อใจให้ทำบาปได้? (เขียนมาหนึ่งย่อหน้า)

(3) อ่าน โรม 8:1-14 แล้วเขียนคำอธิษฐานจากความจริงของพระคัมภีร์ตอนนี้

(4) ท่องจำ โรม 6:11-14 และโคโลสี 3:5-7 ช่วงเริ่มต้นชั้นเรียนครั้งถัดไป เขียนจากความจำหรือท่องจำข้อพระคัมภีร์นี้