Lesson 12: การเลี้ยงลูกแบบมีวัตถุประสงค์

เมื่อจบบทเรียน นักศึกษาควรบรรลุวัตถุประสงค์ดังต่อไปนี้

(1) อธิบายถึงความรับผิดชอบที่พระเจ้ามอบไว้กับผู้ที่เป็นพ่อแม่

(2) เข้าใจความสำคัญของการพัฒนาคุณลักษณะชีวิตตั้งแต่เริ่มแรก

(3) รับการเสริมสร้างให้ตั้งใจวางแผนเพื่อพัฒนาลูกในเก้าด้านของชีวิต

(4) อธิบายการปฏิสัมพันธ์ระหว่างเสรีภาพในการเลือกของเด็กกับอิทธิพลภายนอกที่มีต่อเด็ก

(5) อุทิศตัวต่อการสร้างลูกให้เป็นสาวกด้วยความสัตย์ซื่อ

โจนาธาน เอ็ดเวิร์ด เป็นศิษยาภิบาลและนักศาสนศาสตร์ที่ได้รับความนับถือซึ่งมีชีวิตอยู่ในช่วงทศวรรษที่ 1700 เขาและภรรยาชื่อซาราห์มีลูกสิบเอ็ดคน ซาราห์เป็นภรรยาและแม่ที่ยอดเยี่ยม เธอมีอิทธิพลอย่างมากต่อการสร้างคุณลักษณะชีวิตของลูก ๆ โจนาธานเองก็เป็นพ่อที่อุทิศตน เราได้รับการบอกเล่าว่า “ทุกคืนเมื่อมิสเตอร์เอ็ดเวิร์ดส์กลับบ้าน เขาจะใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงพูดคุยกับครอบครัวแล้วอธิษฐานอวยพรลูกแต่ละคน”[1]

เอ อี วินชิพ นักการศึกษาในช่วงปลายทศวรรษ 1800 ได้ค้นคว้ามรดกของโจนาธานและซาราห์ เอ็ดเวิร์ด โดยติดตามชีวิตของลูกหลานของพวกเขาไปจนถึง 150 ปีหลังจากการตายของโจนาธาน เขาพบว่ามรดกของเอ็ดเวิร์ดได้แก่สิ่งต่อไปนี้

• รองประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา 1 คน

• คณบดีโรงเรียนกฎหมาย 1 คน

• คณบดีโรงเรียนการแพทย์ 1 คน

• วุฒิสมาชิกสหรัฐอเมริกา 3 คน

• ผู้ว่าการ 3 คน

• นายกเทศมนตรี 3 คน

• อธิการบดีวิทยาลัย 13 คน

• ผู้พิพากษา 30 คน

• แพทย์ 60 คน

• ศาตราจารย์ 65 คน

• นายทหาร 75 คน

• ผู้ดำรงตำแหน่งราชการ 80 คน

• ทนายความ 100 คน

• ศิษยาภิบาล/ผู้นำคริสตจักร 100 คน

• บัณฑิตวิทยาลัย 285 คน

มรดกที่เกิดผลเช่นนี้เป็นไปได้อย่างไร? อะไรคือการลงทุนในชีวิตของลูก ๆ สิบเอ็ดคนของเอ็ดเวิร์ดส์ที่ก่อให้เกิดทายาทที่มีชื่อเสียงในด้านความซื่อสัตย์ ความรับผิดชอบ ความเป็นผู้นำ และการรับใช้สังคมนี้? แน่นอนว่าโจนาธานเป็นพ่อที่รักพระเจ้าและขยันหมั่นเพียร เขาสัตย์ซื่อในการเป็นแบบอย่างเพื่อให้ลูก ๆ ของเขาปฏิบัติตาม

พระคัมภีร์แสดงให้เราเห็นว่าการเลือกของพ่อแม่ส่งผลต่อความสัมพันธ์ระหว่างลูกกับพระเจ้าในรุ่นต่อ ๆ ไป

► ให้นักศึกษาคนหนึ่งเป็นตัวแทนกลุ่มอ่าน เฉลยธรรมบัญญัติ 5:9-10 และเฉลยธรรมบัญญัติ 7:9

ไม่ว่าพ่อแม่จะเลือกอะไร ทุกคนมีโอกาสรับใช้พระเจ้าและเป็นพ่อแม่ที่รักพระเจ้าให้กับลูก ๆ ของพวกเขาเอง คุณและลูกหลานของคุณสามารถรับใช้พระเจ้าได้อย่างสัตย์ซื่อและรับพระพรกับพระคุณของพระองค์ คุณเต็มใจอุทิศตนเป็นพ่อแม่ที่รับใช้พระเจ้าอย่างสัตย์ซื่อและนำลูก ๆ ของคุณให้รู้จักพระองค์ด้วยหรือไม่?

เมื่อพระเจ้าตรัสกับยาโคบเป็นครั้งแรก พระองค์ไม่ได้ตรัสว่า “เราเป็นพระเจ้าแห่งจักรวาล” หรือ “เราเป็นพระเจ้าผู้สร้างโลก” แม้ว่าสิ่งเหล่านั้นจะเป็นความจริงก็ตาม พระองค์ตรัสว่า “เราคือยาห์เวห์พระเจ้าของอับราฮัมบิดาของเจ้า และพระเจ้าของอิสอัค” (ปฐมกาล 28:13) ยาโคบไม่ได้เริ่มต้นความสัมพันธ์ของเขากับพระเจ้าโดยไม่มีความรู้เกี่ยวกับพระเจ้ามาก่อน เขารู้เรื่องพระเจ้าเพราะคำสอนของพ่อและปู่ของเขา

อับราฮัมเริ่มประเพณีการนมัสการพระเจ้า มีคนจำนวนมากเชื่อพระเจ้าเพราะอับราฮัม แม้กระทั่งก่อนที่พวกเขาจะได้พบกับพระเจ้าเป็นการส่วนตัวด้วยซ้ำ เมื่อเอลีอาเซอร์คนรับใช้ของอับราฮัมอธิษฐาน เขาพูดกับพระยาห์เวห์ว่า พระองค์เป็นพระเจ้าของอับราฮัมนายของเขา (ปฐมกาล 24:12)

ต่อมาพระเจ้าได้รับการระบุถึงหลายครั้งว่าเป็น “พระเจ้าของอับราฮัม พระเจ้าของอิสอัค และพระเจ้ายาโคบ” (เช่น อพยพ 3:15 เป็นต้น) โยเซฟผู้เป็นชนรุ่นต่อมาได้กล่าวถึงคำสัญญาที่พระเจ้าให้ไว้แก่อับราฮัม อิสอัค และยาโคบ (ปฐมกาล 50:24) โยเซฟคาดหวังให้ครอบครัวของเขาสัตย์ซื่อต่อพระเจ้าเพราะคำสัญญาที่พระเจ้าให้ไว้แก่คนรุ่นก่อนหน้า

► จากวิธีการที่พระเจ้าระบุถึงพระองค์เอง เราได้เรียนรู้อะไรเกี่ยวกับวิธีการที่คนจะมารู้จักพระเจ้า?

โดยปกติผู้คนมักไม่เข้ามามีความสัมพันธ์กับพระเจ้าจากการได้ยินหลักคำสอนเกี่ยวกับพระเจ้าเท่านั้น แต่ผู้คนมักจะเรียนรู้เกี่ยวกับพระเจ้าโดยการสังเกตชีวิตของคนที่มีความสัมพันธ์กับพระเจ้า อิทธิพลฝ่ายวิญญาณที่มีพลังมากที่สุดมาจากพ่อแม่ที่อุทิศตัวต่อพระเจ้า

มีคำถามส่วนตัวที่สำคัญมากให้พิจารณาคือ ลูก ๆ ของคุณเรียนรู้อะไรเกี่ยวกับพระเจ้าโดยการสังเกตชีวิตของคุณบ้าง? ลูก ๆ ของคุณอยากสัตย์ซื่อกับพระเจ้าเพราะพวกเขามองเห็นความสัมพันธ์ของคุณกับพระเจ้าไหม?

พระเจ้าให้พ่อแม่มีความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ “จงฝึกเด็กในทางที่เขาควรจะเดินไป และเมื่อเขาเติบใหญ่ เขาจะไม่พรากจากทางนั้น” (สุภาษิต 22:6)

พ่อแม่ควรสอนลูกเขาให้ติดตามพระเจ้าอย่างมีวัตถุประสงค์ พ่อแม่ต้องเข้าใจความรับผิดชอบของตนในการนำและฝึกอบรมลูก ๆ

ความรับผิดชอบในการฝึกอบรมลูก ๆ เป็นของพ่อแม่ก่อนอันดับแรก ไม่ใช่สังคม ไม่ใช่โรงเรียนหรือคริสตจักร พ่อแม่ควรแน่ใจว่าลูก ๆ ของตนอยู่ในคริสตจักร แต่เขาไม่ควรคิดเอาเองว่าคริสตจักรจะฝึกอบรมลูกให้กับเขา

► ให้นักศึกษาคนหนึ่งเป็นตัวแทนกลุ่มอ่าน เอเฟซัส 6:1-4 คนเป็นพ่อควรทำสิ่งใด?

การฝึกอบรมลูกไม่ได้เป็นความรับผิดชอบของแม่ แต่เป็นความรับผิดชอบสูงสุดของพ่อในการปกป้องด้านจิตวิญญาณให้กับครอบครัวของเขา

พ่อแม่มีความรับผิดชอบที่ต้องจริงจังในการฝึกอบรมชีวิตให้กับลูกของพวกเขา การฝึกอบรมชีวิตให้กับลูกไม่ได้หมายถึงการฝึกอบรมทางอาชีพการงาน มันคือการฝึกอบรมให้ดำเนินชีวิตอย่างถูกต้อง เป็นชีวิตที่พระเจ้าจะอวยพร พ่อแม่ไม่ควรปล่อยให้ลูก ๆ ติดตามความบาปโดยหวังว่าพวกเขาจะกลับเนื้อกลับตัวในภายหลัง

พระคัมภีร์เตือนเราไม่ให้เรียนรู้ปรัชญาที่ผิดของโลกนี้

► ให้นักศึกษาคนหนึ่งเป็นตัวแทนกลุ่มอ่าน โคโลสี 2:8

พระคัมภีร์ตอนนี้เตือนว่าเราถูกปล้นได้โดยการเชื่อปรัชญาที่ผิดและยอมรับวิถีชีวิตที่ไม่ถูกต้อง โลกอาจปล้นลูกไปจากเราโดยการสอนพวกเขาให้ทำตามวิถีของโลกแทนที่จะทำตามพระคริสต์

จะเป็นการดีที่สุดถ้าการศึกษาทั้งหมดที่เด็กได้รับมาจากครูและผู้ปกครองที่เป็นคริสเตียน ในสถานที่ที่ไม่มีโรงเรียนคริสเตียน พ่อแม่ควรตรวจสอบให้แน่ใจว่าเด็กกำลังเรียนรู้ทัศนะที่ถูกต้องของชีวิต การศึกษาทางโลกอาจสอนเด็ก ๆ เกี่ยวกับการไม่เชื่อว่ามีพระเจ้า วิวัฒนาการ และมนุษย์นิยม เด็ก ๆ มีความเปราะบางเป็นพิเศษต่อต่อคำสอนเท็จ (เอเฟซัส 4:14) และพ่อแม่ต้องปกป้องลูกของตน ศิษยาภิบาลควรเรียนรู้วิธีเทศนาหลักคำสอนเพื่อปกป้องผู้คนจากปรัชญาที่ผิด ศิษยาภิบาลและอาจารย์ควรให้ข้อมูลแก่ครอบครัวเพื่อช่วยพวกเขาก่อร่างสร้างลูกให้อยู่ในความจริง

► มีบางคนเขียนหนังสือเรื่อง เด็กเป็นปูนเปียก (Children Are Wet Cement) คุณคิดว่าชื่อเรื่องนั้นหมายถึงอะไร?

พ่อแม่ควรตระหนักว่าลูก ๆ เรียนรู้เกี่ยวกับชีวิตและตัดสินใจว่าอะไรสำคัญในขณะที่พวกเขายังเป็นเด็ก คุณลักษณะชีวิตถูกหล่อหลอมในขณะที่ลูกยังเป็นเด็ก

การสร้างสาวกส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นก่อนที่เด็กจะเข้าสู่วัยรุ่น เป้าหมายในการรู้พระคัมภีร์ เป้าหมายด้านคุณลักษณะชีวิต และบุคลิกภาพ สังคม และนิสัยฝ่ายวิญญาณควรได้รับการพัฒนาก่อนจะเข้าสู่วัยรุ่น

แม้กระทั่งก่อนอายุห้าขวบ เด็กก็ได้เรียนรู้ขั้นเบื้องต้นว่าผู้คนมีความสัมพันธ์กันอย่างไร และพฤติกรรมแบบไหนที่จะทำให้เกิดผลลัพธ์ที่เขาต้องการ เขารู้ว่าจะคาดหวังความเป็นธรรมได้หรือไม่ และรู้ว่าการลงโทษและการให้รางวัลเกิดขึ้นสม่ำเสมอไหม เขารู้ว่าเขาได้รับความรักหรือไม่ เขารู้ว่าความรู้สึกของเขาสำคัญต่อผู้อื่นหรือไม่ เขารู้ว่าเขาสามารถได้รับการอภัยเมื่อเขาทำผิดไหม เขาได้เรียนรู้ที่จะยอมรับหรือซ่อนความผิดพลาดและบาปของเขา เขาได้ตัดสินใจแล้วว่าผู้มีสิทธิอำนาจสามารถเป็นที่ไว้วางใจให้ดูแลเขาและรักษาสัญญาได้ไหม

ลูกเรียนรู้จากคำพูดและแบบอย่างของพ่อแม่ แม้ว่าพ่อแม่ไม่ได้พยายามสอนเขาก็ตาม (เอเฟซัส 5:1) แบบอย่างของผู้ใหญ่จัดเตรียมแนวคิดเกี่ยวกับชีวิตให้กับเด็ก ๆ เด็ก ๆ เรียนรู้ว่าสิ่งไหนสำคัญโดยการมองดูว่าอะไรสำคัญสำหรับผู้ใหญ่ เด็ก ๆ เรียนรู้วิธีปฏิบัติต่อผู้อื่น การตอบสนองต่อสถานการณ์ และการทำตามความรับผิดชอบโดยการสังเกตดูผู้ใหญ่ การศึกษานี้เริ่มต้นเมื่อเด็กคนหนึ่งเกิดมา

บางครั้งพ่อแม่คิดว่าพวกเขาสอนลูกเฉพาะตอนที่พวกเขาอธิบายให้ลูกรู้ว่าต้องทำอะไร อย่างไรก็ตามพ่อแม่สอนลูกตลอดเวลาในขณะที่ลูกเฝ้าสังเกตพวกเขา

เด็กเฝ้าดูผู้ใหญ่และเรียนรู้วิธีตอบสนองต่อความตึงเครียด เขาเรียนรู้วิธีปฏิบัติตัวต่อคนแปลกหน้า เขาเรียนรู้วิธีปฏิบัติต่อคนที่ฐานะต่ำกว่า เขาเรียนรู้ที่จะตอบสนองต่อคำวิพากษ์วิจารณ์ เขาเรียนรู้ที่จะตอบสนองต่อความต้องการของคนอื่น พ่อแม่สอนอยู่เสมอในขณะที่ไม่รู้ตัวว่ากำลังสอนอยู่

ถ้าเด็กถูกวิพากษ์วิจารณ์อยู่ตลอดเวลา เขาจะเรียนรู้ที่จะซ่อนข้อผิดพลาด หาข้อแก้ตัว และตำหนิผู้อื่น เมื่อโตเป็นผู้ใหญ่ เขาจะกล่าวโทษ เสแสร้ง และปิดบัง หากมีความขัดแย้งในบ้านอยู่ตลอดเวลา เขาจะขี้อายหรือก้าวร้าว ถ้าสมาชิกในครอบครัวเยาะเย้ยเขา เขาอาจถอนตัวจากการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนหรือระรานผู้อื่น ถ้าพ่อแม่ของเขาทำให้เขารู้สึกละอายใจอยู่เสมอ เขาจะเรียนรู้ที่จะอยู่กับความรู้สึกผิด โดยไม่เคยรู้สึกว่าเขาได้รับการยอมรับจากพระเจ้า หากเขาไม่สามารถบรรลุมาตรฐานพฤติกรรมที่พ่อแม่เรียกร้องได้ ในที่สุดเขาก็จะกบฏ และอาจเข้าร่วมกลุ่มกบฏอื่น ๆ ที่เข้ามาแทนที่ครอบครัวของเขา

ถ้าผู้คนอดทนกับเขา เขาก็จะเรียนรู้ที่จะอดทนกับผู้อื่น หากมีคนให้กำลังใจ เขาก็มั่นใจที่จะลอง หากเขาได้รับการยกย่อง เขาจะรู้สึกมีคุณค่าและเต็มใจที่จะให้ความน่าเชื่อถือแก่ผู้อื่น ถ้าเขาเห็นความยุติธรรมเขาก็ต้องการความยุติธรรม

ถ้าพ่อแม่เองแหกกฎแต่จะทำให้ลูกเชื่อฟัง ลูกจะคิดว่าสักวันหนึ่งเขาก็จะโตพอที่จะแหกกฎด้วย ถ้าพ่อแม่ไม่เมตตาผู้อื่น ลูกก็อาจหวังว่าจะเข้มแข็งพอที่จะไม่เมตตาผู้อื่น ถ้าพ่อแม่คิดว่าปัญหาและความต้องการของลูกไม่สำคัญ ลูกก็จะคิดว่าสักวันหนึ่งเขาจะเป็นผู้ใหญ่ที่สามารถดูแลตัวเองและไม่สนใจความต้องการของผู้อื่นได้

พ่อแม่ควรแสดงถึงการยอมจำนนต่อพระเจ้าอย่างสม่ำเสมอ ลูก ๆ ของพวกเขาควรรู้ว่าพ่อแม่เชื่อฟังพระวจนะของพระเจ้า หากพ่อแม่แสดงให้เห็นว่าความประสงค์ของเขาเองสำคัญกว่าสิทธิอำนาจของพระเจ้า ลูก ๆ ของเขาก็จะคาดหวังที่จะดำเนินชีวิตแบบเดียวกัน บ่อยครั้งที่พ่อแม่ควรอธิบายให้ลูกรู้ถึงเหตุผลในการตัดสินใจและปัจจัยที่ต้องพิจารณา สิ่งนี้สอนให้ลูกรู้วิธีตัดสินใจ

ลูก ๆ เรียนรู้เมื่อพ่อแม่เล่นกับพวกเขา พวกเขาควรเรียนรู้ถึงความเป็นธรรม การคำนึงถึง และการตอบสนองต่อผู้อื่น เกมพัฒนาทักษะของลูก วัตถุประสงค์ของเกมสำหรับครอบครัว ได้แก่ การเรียนรู้ การพัฒนาตนเอง และความสุขในการสร้างความสัมพันธ์กับสมาชิกในครอบครัว การแข่งขันในเกมครอบครัวเป็นสิ่งที่ดี แต่ไม่ควรมีวัตถุประสงค์เพื่อครอบงำผู้อื่นซึ่งทำให้ผู้ชนะรู้สึกสนุกกับการเหนือกว่า คำถามที่ต้องพิจารณาระหว่างเล่นเกมคือ “ทุกคนสนุกกับเกมหรือเปล่า?” หากมีเพียงผู้ชนะเท่านั้นที่สนุกกับเกม แสดงว่ามีจุดประสงค์ที่ผิด หากผู้คนรู้สึกโกรธหรือหงุดหงิดในระหว่างเล่นเกม แสดงว่าเกมนั้นไม่ได้ให้ตอบสนองตามวัตถุประสงค์ที่ถูกต้อง

พ่อแม่จะแสดงคุณค่าของลูกเมื่อพวกเขาให้เวลาเพื่อทำกิจกรรมของลูก พ่อแม่ควรช่วยลูกทำโครงงานโรงเรียน ประดิษฐ์หรือซ่อมแซมของเล่น จัดพื้นที่ส่วนตัวให้ลูกในบ้าน ฟังเรื่องราวและมุกตลกของเขา และปลอบโยนเมื่อเขาอารมณ์เสีย

พ่อแม่ควรรู้จักครูของลูกที่โรงเรียน พวกเขาควรเข้าร่วมการประชุมตามกำหนดการกับครูเพื่อรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของลูกเมื่ออยู่ในโรงเรียน ทั้งพ่อและแม่ควรไปด้วยกันหากเป็นไปได้ ถ้าพ่อไม่ไปก็ดูเหมือนมีเรื่องอื่นสำคัญกว่าลูก พ่อแม่ควรถามคำถามครูเกี่ยวกับผลการเรียนและสิ่งที่เกิดขึ้นที่โรงเรียน ครูมีแนวโน้มที่จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเด็กและปกป้องเด็กจากการถูกทำร้ายหากพวกเขารู้ว่าพ่อแม่สนใจ

คนที่อยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวก็รู้จักกันเป็นอย่างดี พวกเขาเรียนรู้ความต้องการและข้อบกพร่องของกันและกัน พวกเขาสามารถรักกันและแสดงความรักนั้นได้มากกว่าที่คนอื่นในโลกแสดง ถ้าพวกเขาไม่รักกันก็จะทำร้ายกันได้มากกว่าคนอื่นมาทำร้าย บางคนปฏิบัติต่อสมาชิกในครอบครัวแย่กว่าที่พวกเขาปฏิบัติต่อคนแปลกหน้า บ้านของคริสเตียนควรเป็นสถานที่ซึ่งแสดงความอดทน การให้อภัย ความเอาใจใส่ และความเมตตากรุณา

เด็กเล็กต้องการเวลาสำหรับการเล่นและพักผ่อนทุกวัน เด็กต้องการเวลาพักผ่อน ใช้จินตนาการ อ่านหนังสือ เล่นโดยการทำบางสิ่งหรือสร้างบางสิ่งบางอย่าง และเพลิดเพลินกับสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ ในสภาพแวดล้อมที่ครอบครัวทำงานร่วมกันเพื่อจัดหาอาหารหรือทำงานอื่น ๆ ทุกวัน อาจเป็นการดีสำหรับเด็ก ๆ ที่จะมีส่วนร่วมในงานของครอบครัว แต่พ่อแม่ควรจดจำคุณค่าอื่น ๆ บางประการด้วย

[1]ชั่วโมงการทำงานที่ยาวนานเป็นเรื่องยากสำหรับเด็ก ไม่ใช่เพียงเพราะความต้องการทางร่างกายเท่านั้น แต่เป็นเพราะงานที่มอบให้กับเด็กมักจะซ้ำซากและจำเจ เขาอยากมีวลาทำกิจกรรมที่ได้ใช้จินตนาการของเขา เป็นเรื่องน่าเศร้าหากเด็กต้องทำงานมากจนใช้เวลาพักเพื่อกินและนอนเท่านั้นและจะได้กลับมาทำงานอีกครั้ง

บางครอบครัวประสบปัญหาทางเศรษฐกิจและคิดว่าพวกเขาต้องการรายได้จากการงานของลูก อย่างไรก็ตาม หากพวกเขาล้มเหลวในการให้ลูกได้รับการศึกษา สถานการณ์ของครอบครัวของพวกเขาก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง หากเด็กทำงานแทนที่จะไปโรงเรียน เขาก็จะใช้ชีวิตเพื่อทำงานโดยได้ค่าจ้างที่ต่ำ เขาจะไม่สามารถเข้าถึงอาชีพและโอกาสทางธุรกิจส่วนใหญ่ได้

บางคนให้การศึกษาแก่ลูก ๆ ของตัวเอง แต่ตั้งใจเอาเปรียบเด็กที่มาจากครอบครัวยากจนโดยจ้างงานพวกเขาเป็นเวลานานหลายชั่วโมงในไร่นา ในงานบ้าน หรือขายของตามถนน ทั้งที่รู้ว่าพวกเขาไม่ได้รับการศึกษา คริสเตียนควรทำงานร่วมกันเพื่อค้นหาแนวทางแก้ไขที่ดีกว่าสำหรับครอบครัวในชุมชนของตน

เด็ก ๆ สามารถเพลิดเพลินกับการทำงานได้หากพวกเขามีงานที่ให้ความรู้สึกถึงความสำเร็จ พวกเขายังสามารถสนุกกับการทำงานร่วมกับพ่อแม่ได้หากพ่อแม่ให้กำลังใจ พ่อแม่ควรสมเหตุสมผลในการคาดหวังสิ่งที่เด็กสามารถทำได้ และควรให้ข้อเสนอแนะที่สร้างสรรค์ในทางบวก เพื่อที่ลูก ๆ ของพวกเขาจะมีแรงจูงใจในการเรียนรู้และเติบโตต่อไป

เป็นเรื่องดีสำหรับเด็กที่จะมีความรับผิดชอบในแต่ละวันเพื่อเป็นการสอนให้พวกเขาสามารถพึ่งพาได้และละเอียดถี่ถ้วน พ่อแม่ควรให้คำพูดยืนยันถึงคุณลักษณะชีวิตที่พวกเขาเห็นในตัวลูกขณะที่ทำงาน เช่น ความริเริ่ม ความขยันหมั่นเพียร ความรอบคอบ และความพากเพียร พ่อแม่ควรสอนลูก ๆ ถึงหลักการทำงานตามที่สอนในพระวจนะของพระเจ้า

เป็นเรื่องดีที่เด็ก ๆ จะมีโอกาสได้รับเงินเพื่อสามารถเลือกใช้จ่ายได้ พวกเขาเรียนรู้คุณค่าของงานและเรียนรู้วิธีใช้เงินให้เกิดประโยชน์สูงสุด เด็กที่ทำงานเพื่อหาเงินอาจตระหนักว่าเขาไม่ควรใช้เงินทั้งหมดเพื่อซื้อขนม เขาต้องการซื้อของที่เขาเก็บไว้ได้ พ่อแม่ควรฝึกลูกให้คิดและใช้เงินในทางของพระเจ้า

เป็นเรื่องดีสำหรับเด็กและวัยรุ่นที่จะได้รับการแนะนำให้รู้จักกับงานที่หลากหลายซึ่งจะช่วยพัฒนาความสามารถของพวกเขา เป็นเรื่องดีถ้าวัยรุ่นมีโอกาสได้ร่วมงานกับคนที่มีทักษะหลากหลายเพื่อเขาจะได้เรียนรู้

► การใช้แรงงานเด็กที่มีอยู่ในสังคมของคุณคืออะไร? พ่อแม่ควรทำอะไร? คริสตจักรควรทำอะไร?

พ่อแม่มีความรับผิดชอบในการพัฒนาคุณลักษณะชีวิตของลูก แมทท์และแมรี ฟรีเดอแมน สามีภรรยาคริสเตียนคู่หนึ่งเขียนรายการคุณสมบัติต่าง ๆ ที่พวกเขาต้องการช่วยลูกพัฒนา หลังจากเขียนรายการเหล่านี้แล้ว พวกเขาก็ทบทวนและวางแผนดำเนินการเพื่อจะช่วยให้ลูก ๆ พัฒนาคุณสมบัติแต่ละข้อเหล่านี้ กระบวนการจะไม่รวดเร็ว คุณสมบัติเหล่านี้ไม่ได้ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน พ่อแม่จะต้องมีวัตถุประสงค์และมีความสม่ำเสมอตลอดหลายปีในการเลี้ยงดูลูก รายการด้านล่างนี้มีคุณสมบัติบางประการที่ครอบครัวฟรีเดอแมนเขียนเอาไว้ [1] มีการเพิ่มคุณสมบัติอื่น ๆ ลงในรายการ

แมทท์ ฟรีเดอแมน อธิบายสิ่งที่เขาและภรรยาทำหลังจากเขียนรายการคุณสมบัติเหล่านี้

ทันทีที่เรามี [คุณสมบัติ] ข้างต้นในกระดาษหนึ่งแผ่น เราก็ลากเส้นตรงกลางกระดาษแล้วถามตัวเองว่า “ทีนี้ เราต้องทำอะไรเพื่อ [ทำในส่วนของเราเพื่อพัฒนาคุณสมบัติเหล่านี้ในลูกของเรา]?" ทางด้านซ้ายของกระดาษ เราจดความรับผิดชอบของพ่อแม่ [ของเรา][2]

หากสิ่งนี้ดูเหมือนเป็นความรับผิดชอบมากมาย ขอเพียงจดจำว่าพระเจ้าให้เวลาเรา 16-18 ปีในการสร้างลูก ๆ ให้เป็นสาวก จึงสำคัญที่จะทำสิ่งต่อไปนี้

1. จัดเตรียมแผนการสร้างสาวก

2. กำหนดพิธีในครอบครัว เช่น อาหารมื้อประจำวันและโครงร่างคำสอน/ฝึกอบรมไม่กี่นาที

3. ทำให้การสร้างสาวกเป็นส่วนหนึ่งที่เป็นธรรมชาติของชีวิตทุกวัน ใช้โอกาสมากมายในการสอนและฝึกอบรม

4. อธิษฐานด้วยพระวจนะของพระเจ้าเหนือลูก ๆ ของคุณอย่างสม่ำเสมอ

5. อย่าล้มเลิกแม้ล้มเหลว

► เลือกสองสามข้อจากแผนภูมิด้านบนและอธิบายว่าพ่อแม่จะทำอะไรได้บ้างเพื่อบรรลุเป้าหมายเหล่านั้นอย่างมีวัตถุประสงค์

► บางครั้งคนหนึ่งพูดว่า “ประสบการณ์สร้างฉันให้เป็นคนแบบนี้” คำกล่าวคล้ายกันคือ “คนเป็นผลผลิตของสภาพแวดล้อมของเขา” คำกล่าวเหล่านี้เป็นจริงหรือไม่?

มนุษย์ถูกสร้างขึ้นตามพระฉายของพระเจ้า ผู้คนตัดสินใจเลือกอย่างแท้จริงและไม่ได้ถูกควบคุมโดยสัญชาตญาณหรือสภาพแวดล้อม ตลอดทั้งพระคัมภีร์พระเจ้าเรียกผู้คนให้เลือกทำสิ่งที่ถูกต้องและปฏิเสธความชั่ว[1] พระเจ้าตัดสินผู้คนจากการตัดสินใจของพวกเขา

สภาพแวดล้อมและประสบการณ์ของเรามีอิทธิพลต่อเรา แต่ไม่ได้ควบคุมเรา เพราะในฐานะมนุษย์ตามพระฉายของพระเจ้าเราตัดสินใจเลือกอย่างแท้จริงได้ นั่นหมายความว่าเด็กคนหนึ่งอาจเลือกในสิ่งที่แตกต่างจากครอบครัวหรือสภาพแวดล้อมที่เขาถูกเลี้ยงดูมา เด็กที่มาจากครอบครัวนอกศาสนาซึ่งมีชีวิตบาปหนาเป็นปกติก็อาจกลับใจใหม่และใช้ชีวิตเพื่อพระเจ้าได้ เด็กที่มาจากครอบครัวคริสเตียนอาจเลือกไม่ติดตามพระเจ้า

แม้ว่าผู้คนจะตัดสินใจเลือกได้อย่างแท้จริง แต่พวกเขาก็ไม่ได้เป็นอิสระอย่างสมบูรณ์ พระคัมภีร์บอกว่าเราเกิดมาพร้อมกับธรรมชาติที่มีแนวโน้มที่จะทำบาป (สดุดี 51:5, สดุดี 58:3) มนุษย์มีแนวโน้มตามธรรมชาติที่จะต่อต้านผู้มีอำนาจ เลือกทิศทางของตนเอง ยอมจำนนต่อสิ่งล่อใจ หลอกลวงผู้อื่น และเห็นแก่ตัว (เอเฟซัส 2:1-3) เด็ก ๆ ไม่ได้วางตัวเป็นกลาง แต่รอคอยให้ถูกชี้แนะไปในทิศทางใดก็ได้ เด็ก ๆ มองหาวิธีตอบสนองความปรารถนาของตนเองอย่างรวดเร็ว แม้พวกเขาจะต้องโกหกและไม่เชื่อฟังเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ นอกจากนี้ เรารู้ว่าซาตานพยายามหลอกลวงพวกเขาและล่อใจพวกเขาให้ทำบาป (เอเฟซัส 2:2, วิวรณ์ 12:9)

พ่อแม่ต้องตระหนักว่าการสั่งสอนเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอที่จะทำให้เด็กทำสิ่งที่ถูกต้อง มีการต่อสู้ฝ่ายวิญญาณ (กาลาเทีย 5:17) พ่อแม่ควรอธิษฐานขอให้พระวิญญาณของพระเจ้ามีอิทธิพลและชี้นำลูก พ่อแม่ควรพึ่งพาพระเจ้าสำหรับสติปัญญาและความเข้มแข็งเพื่อเป็นตัวอย่างที่ดีฝ่ายวิญญาณ พ่อแม่ควรอธิษฐานอย่างร้อนรนเพื่อลูกของตนจะกลับใจและมีประสบการณ์ในการบังเกิดใหม่ฝ่ายวิญญาณตั้งแต่อายุยังน้อย

แม้ว่าลูกจะกลับใจมาเชื่อแล้ว พ่อแม่ก็ไม่ควรคาดหวังให้ลูกเป็นเหมือนคริสเตียนที่เติบโตแล้ว ทัศนคติและความรู้สึกของเขาจะไม่สอดคล้องกัน บางครั้งเขาอาจยอมแพ้ต่อสิ่งล่อใจ นานตราบเท่าที่ลูกแสดงความปรารถนาที่จะทำสิ่งที่ถูกต้อง พ่อแม่ก็ไม่ควรทำให้ลูกท้อใจโดยบอกว่าเขาล้มเหลวที่จะดำเนินชีวิตเหมือนคริสเตียน ในทางกลับกัน พ่อแม่ควรชมเชยพฤติกรรมที่ดีของลูกและหนุนใจเขาให้อธิษฐานขอความช่วยเหลือจากพระเจ้าในการต่อสู้ของเขานั้น

แม้ว่ามนุษย์ทุกคนจะเกิดมาพร้อมกับแนวโน้มทำบาป แต่มนุษย์ทุกคนก็มีความต้องการพระเจ้า พระวิญญาณบริสุทธิ์ตรัสกับทุกคนและให้ความปรารถนาที่จะมีความสัมพันธ์กับพระเจ้า เรารู้ว่าเราได้รับความช่วยเหลือจากพระเจ้าเมื่อเราสอนพระวจนะของพระเจ้าแก่ลูก ๆ ของเรา พระวิญญาณของพระเจ้าเป็นเหมือนผู้ช่วยเหลือที่อยู่ในตัวลูก ที่ยืนยันความจริงและทำให้เขามีความปรารถนาที่จะมีความสัมพันธ์กับพระเจ้า

ครอบครัวควรพบกันทุกวันเพื่ออ่านพระคัมภีร์ สนทนา และอธิษฐานสักสองสามนาที ทั้งพ่อแม่และลูกทุกคนในบ้านควรเข้าร่วม พ่อควรเป็นผู้นำ แต่เขาอาจขอให้สมาชิกครอบครัวอ่านพระคัมภีร์และมีส่วนร่วมในหลาย ๆ ด้าน

ช่วงเวลาเฝ้าเดี่ยวไม่จำเป็นต้องเป็นไปตามรูปแบบเดียวกันเสมอไป ช่วงเวลานี้สามารถมีได้หลากหลายรูปแบบ และอาจรวมเรื่องราวในพระคัมภีร์ เรื่องราวจากประวัติศาสตร์และงานมิชชันของคริสเตียน การอภิปรายคำถาม การใช้คำถามและคำตอบท่องจำเพื่อสอนความจริงที่เป็นหลักคำสอน การอ่านเนื้อหาเกี่ยวกับคริสเตียน บทเพลง การท่องจำพระคัมภีร์ ละคร และการอธิษฐานด้วยวิธีต่างๆ

ตัวอย่างกิจกรรมช่วงเวลาเฝ้าเดี่ยว เช่น เลือกเรื่องราวในพระคัมภีร์และให้สมาชิกครอบครัวทำการแสดงจากเรื่องราวนั้น

ศิษยาภิบาลควรใช้เวลาสอนคริสตจักรเกี่ยวกับช่วงเวลาเฝ้าเดี่ยวของครอบครัว พ่อแม่ควรจำไว้ว่าพระเจ้าให้พวกเขามีความรับผิดชอบสอนพระวจนะของพระเจ้าให้กับลูก ๆ (เฉลยธรรมบัญญัติ 6:5-7)

► แนวคิดอะไรบางประการจากบทเรียนนี้ที่เป็นเรื่องใหม่สำหรับคุณ? คุณวางแผนนำความจริงที่ได้เรียนรู้ไปใช้อย่างไร?

► คริสตจักรสามารถทำสิ่งใดเพื่อให้ครอบครัวเข้มแข็งและช่วยพ่อแม่ในการเลี้ยงดูลูก?

► คนในคริสตจักรสามารถทำงานร่วมกันเพื่อช่วยรับมือกับความท้าทายในการฝึกอบรมเด็ก ๆ ให้ติดตามพระคริสต์ได้อย่างไร?

► มีตัวอย่างอะไรในการฝึกหัดประจำวันเพื่อให้ครอบครัวปฏิบัติตามบ้าง?

พระบิดาในสวรรค์

ขอบคุณพระองค์สำหรับการออกแบบครอบครัวและให้ผู้คนมีสิทธิพิเศษอย่างยิ่งในการเป็นพ่อแม่

ขอช่วยให้เรารักลูกเหมือนที่พระองค์รัก ขอช่วยให้เราจดจำว่าพวกเขาถูกสร้างมาเพื่อให้รู้จักและรับใช้พระองค์

ขอให้ความรัก ความอดทน และความเข้าใจแก่เราตามความจำเป็นต่อการฝึกอบรมและมีอิทธิพลต่อลูกในการติดตามพระองค์

ขอให้ความสามารถแก่ผู้เชื่อในคริสตจักรของเราที่จะเสริมสร้างครอบครัวต่าง ๆ เสริมสร้างวัยรุ่น และเด็ก ๆ ให้เข้มแข็งในความเชื่อและการเชื่อฟัง

อาเมน

(1) ศึกษาพระคัมภีร์แต่ละตอนต่อไปนี้ ใช้พระคัมภีร์ตอนเหล่านี้เขียนถึงสิ่งที่พระคัมภีร์สอนเรื่องความรับผิดชอบของพ่อแม่มาสามหน้ากระดาษ

• ปฐมกาล 18:17-19

• เฉลยธรรมบัญญัติ 6:4-9

• สดุดี 78:1-8

• โคโลสี 3:21

• เอเฟซัส 6:4

• 1 ทิโมธี 3:4-5, 12

• 2 ทิโมธี 3:14-17

• มัทธิว 18:5-6

(2) ไม่ว่าคุณเป็นพ่อแม่หรือไม่ได้เป็น ขอให้เลือกคุณสมบัติที่เป็นเป้าหมายจากรายการในตารางที่มีในบทเรียนนี้มาห้าประการ เขียนวิธีการปฏิบัติสามข้อสำหรับแต่ละประการเพื่อช่วยลูก ๆ ของคุณให้บรรลุคุณสมบัติทั้งห้าประการที่คุณเลือกมานั้น

(3) ถ้าคุณเป็นพ่อแม่ ขอให้เขียนแผนการและการอุทิศตัวเพื่อเฝ้าเดี่ยวทุกวันพร้อมกับลูก ๆ ของคุณ ขอให้คุณรายงานตัวเองต่อใครบางคนสำหรับแผนการและการอุทิศตัวของคุณ