Lesson 15: วัยหนุ่มสาว

เมื่อจบบทเรียน นักศึกษาควรบรรลุวัตถุประสงค์ดังต่อไปนี้

(1) เข้าใจมุมมองของพระเจ้าเกี่ยวกับความรับผิดชอบที่สำคัญและประเด็นต่าง ๆ ในช่วงวัยหนุ่มสาว

(2) ได้รับการเสริมสร้างให้มีอิทธิพลต่อคนวัยหนุ่มสาวเพื่อตัดสินใจอย่างชาญฉลาดและเชื่อฟังคำสั่งของพระเจ้า

เมื่อมาร์คัสเป็นเด็ก พ่อแม่ของเขาสอนให้เขาทำงานได้ดี เขามีความสุขเสมอเมื่อมีโอกาสทำงานและได้เงิน เขาพร้อมเสมอที่จะทำงานใด ๆ ที่ใครจะจ้างเขา เมื่อเป็นวัยรุ่นเขาทำงานในสวน ส่งหนังสือพิมพ์ และซ่อมจักรยาน มาร์คัสสนใจที่จะเป็นนักธุรกิจแต่รู้ว่าพระเจ้าเรียกให้เขาทำพันธกิจ มาร์คัสศึกษาในสถาบันพระคัมภีร์ เพื่อจะมีเงินสำหรับค่าใช้จ่ายที่สถาบัน เขาทำงานทำความสะอาดสำนักงาน ทำงานที่ร้านอาหาร และทำงานในสวน เมื่อเขาเรียนจบ เขาเริ่มต้นพันธกิจ แต่บางครั้งก็ทาสีบ้านหรือปรับปรุงซ่อมแซมอาคารเพราะพันธกิจไม่ได้สนับสนุนการเงินให้เขาได้อย่างเต็มที่ เขาพยายามให้ความรับผิดชอบในงานพันธกิจและการพัฒนาตนเองเป็นลำดับความสำคัญมากกว่าที่จะให้การหาเงินเป็นลำดับความสำคัญของเขา แม้ว่าเขาจะมีภรรยาและลูกที่ต้องเลี้ยงดู ในที่สุดก็มาถึงเวลาที่พันธกิจสนับสนุนเขาได้อย่างเต็มที่

► ให้นักศึกษาบางคนเป็นตัวแทนกลุ่ม 1 ทิโมธี 4:12 และเพลงคร่ำครวญ 3:27

1 ทิโมธีเขียนถึงคนหนุ่มคนหนึ่งซึ่งรับผิดชอบดูแลคริสตจักรหลายแห่ง จาก 1 ทิโมธี 4:12 เราเห็นว่าพระเจ้าทรงคาดหวังให้คนหนุ่มสาวที่มีความเชื่อจะเป็นแบบอย่างในด้านคุณลักษณะชีวิตและพฤติกรรม พวกเขาควรให้การวางรากฐานบนหลักคำสอนของคริสเตียนเป็นลำดับความสำคัญ พวกเขาควรแสดงความบริสุทธิ์และความรักที่ไม่เห็นแก่ตัวในทุก ๆ การปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น พฤติกรรมและคำพูดของพวกเขาควรถวายเกียรติแด่พระเจ้าและนำพระสิริมาให้พระองค์

คนหนุ่มสาวที่มีความเชื่อควรดำเนินชีวิตอย่างระมัดระวังและมีวัตถุประสงค์ พวกเขาไม่ควรใช้กำลังที่พระเจ้าให้แก่พวกเขาในทางที่ผิดในช่วงระยะนี้ของชีวิต พวกเขาไม่ควรเสียโอกาสในการเรียนรู้ พัฒนาทักษะ รับใช้ผู้อื่น และในความรับผิดชอบ เวลาช่วงวัยรุ่นและวัยผู้ใหญ่ตอนต้นไม่ควรถูกใช้ไปกับความทะเยอทะยานที่เห็นแก่ตัว นั่นเป็นช่วงปีที่สำคัญสำหรับการเติบโตและรับใช้ พระเจ้าสามารถช่วยให้ผู้เชื่อที่เป็นคนหนุ่มสาวเรียนรู้ที่จะควบคุมตนเองเพื่อพวกเขาจะเกิดผลเพื่อพระองค์[1]

มุมมองต่อการทำงาน

ในบางวัฒนธรรม เป็นเรื่องปกติที่จะมองเห็นผู้คนนั่งและไม่ได้ทำงานมาก แม้ว่าพวกเขาจะอายุน้อยและสุขภาพดีก็ตาม ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีความจำเป็นและต้องรับผิดชอบผู้อื่น พวกเขาก็ไม่มีแรงจูงใจในการทำงาน พวกเขาบอกว่าพวกเขาจะทำงานถ้าได้รับค่าจ้างที่ดี พวกเขาไม่เต็มใจทำงานที่ได้ค่าจ้างต่ำหรือทำงานที่ดูเหมือนมีสถานะต่ำ พวกเขาไม่เต็มใจที่จะทำงานเพื่อปรับปรุงสภาพแวดล้อมของตนหากพวกเขาจะไม่ได้แสวงหาผลกำไรเป็นการส่วนตัว

บางครั้งคนที่ถูกจ้างก็รู้สึกตื่นเต้นที่ได้งาน บางทีพวกเขาอาจอาศัยอยู่ในประเทศที่ผู้คนจำนวนมากไม่สามารถหางานที่ดีได้ พวกเขาชื่นชอบการสวมเครื่องแบบของบริษัทและภูมิใจในสถานะการจ้างงานของตน แต่ในขณะที่พวกเขาชื่นชอบสถานะของตัวเอง พวกเขาก็ไม่ได้คิดมากว่าจะรับใช้นายจ้างหรือให้บริการลูกค้าอย่างไร พวกเขาภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของบริษัท แต่พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงถูกจ้าง

ในทางตรงกันข้ามกับคนที่ปฏิเสธที่จะทำงาน มีบางคนที่ให้ความสำคัญกับอาชีพหรือการหาเงินมากเกินไป บางทีพวกเขาอาจย้ายไปอยู่ในสถานที่ที่การจ้างงานได้รับเงินเดือนสูงกว่าที่บ้านเกิดมาก พวกเขาต้องการทำงานและหาเงินให้ได้มากที่สุด พวกเขาละเลยส่วนสำคัญอื่น ๆ ของชีวิต เช่น การบำรุงเลี้ยงความสัมพันธ์กับพระเจ้าและครอบครัว

ผู้คนในสังคมอาจทำสิ่งเหล่านี้ แต่ผู้เชื่อต้องไม่เพียงทำสิ่งที่เป็นเรื่องปกติในวัฒนธรรมของพวกเขาเท่านั้น แต่จะต้องค้นหาสิ่งที่พระเจ้าตรัส แล้วจึงเชื่อฟังพระองค์ พระคัมภีร์กล่าวไว้มากมายเกี่ยวกับงาน ความขยัน และประสิทธิภาพในการทำงาน[1]

ต้นกำเนิดของงาน

พระเจ้าเป็นผู้สร้างสรรค์ (สดุดี 104:24) พระเจ้าก่อให้เกิดประสิทธิภาพ (สดุดี 104) พระเจ้าทำงานอยู่เสมอ พระองค์มีส่วนร่วมในชีวิตของแต่ละคนและในกิจการที่มีในโลกนี้ตลอดเวลา (ยอห์น 5:17) เมื่อพระเจ้าสร้างมนุษย์ พระองค์สร้างพวกเขาตามพระฉายของพระองค์ ซึ่งเป็นภาพสะท้อนของพระองค์เอง พระองค์ต้องการให้ผู้คนเป็นผู้จัดการที่สร้างสรรค์และก่อให้เกิดประสิทธิภาพในสิ่งทรงสร้างของพระองค์ พระเจ้าให้มนุษย์มีอำนาจครอบครองเหนือสัตว์ทุกชนิดในโลก ทะเล และท้องฟ้า (ปฐมกาล 1:26) พระองค์ทำให้ผู้คนเป็นผู้จัดการและผู้อารักขาทรัพยากรของโลก (ปฐมกาล 1:28-30)

การทำงานเป็นส่วนหนึ่งของการออกแบบของพระเจ้าสำหรับชีวิตมนุษย์ ตั้งแต่จุดเริ่มต้น พระเจ้าได้ให้ความรับผิดชอบใหญ่หลวงแก่ผู้คน เราแต่ละคนต้องตอบพระเจ้าว่าเราได้ทำงานใด ๆ ที่พระเจ้ามอบไว้ให้เราอย่างสัตย์ซื่อหรือไม่

หลักการจากพระธรรมสุภาษิต

พระธรรมสุภาษิตถูกเขียนขึ้นเพื่อคนหนุ่มสาวโดยเฉพาะ เป็นการสอนพวกเขาให้คิดและประพฤติอย่างฉลาด สุภาษิตพูดถึงการทำงานเยอะมาก

► ให้นักศึกษาบางคนเป็นตัวแทนกลุ่มอ่านพระคัมภีร์แต่ละตอน

สุภาษิต 6:6-11, สุภาษิต 10:5 มดเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับผู้คน

• พวกมันทำงานอย่างขยันขันแข็งแม้ว่าจะไม่มีใครบังคับให้ทำก็ตาม ไม่มีใครบอกพวกมันว่าควรทำอะไรหรือทำอย่างไร แต่พวกมันทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ จากพวกมดนี้ เราเรียนรู้ว่าเราไม่ควรต้องถูกบังคับให้ทำงาน เราควรต้องการทำงาน เพราะนั่นคือวิธีจัดเตรียมของพระเจ้าสำหรับสิ่งจำเป็นต่าง ๆ ของเรา

• พวกมันทำงานเมื่อถึงเวลาทำงาน มีเวลาสำหรับการทำงาน มีเวลาสำหรับกิจกรรมอื่น ๆ และสำหรับการพักผ่อน เป็นประโยชน์ที่จะถามว่า “ฉันควรทำอะไรตอนนี้?”

• พวกมันทำงานในขณะที่ยังคงมีโอกาสให้ทำงานอยู่ ฤดูกาลเปลี่ยน และโอกาสที่จะได้รับทรัพยากรอาจผ่านเลยไป โอกาสของเรามาและไปด้วยเช่นกัน เราต้องใช้โอกาสที่เรามีตอนนี้ หรือไม่อย่างนั้นมันก็จะเสียไป

• พวกมันทำงานเพื่อว่าภายหลังพวกมันจะมีอาหารตามที่ต้องการ เราไม่ควรนอนหลับหรือพักผ่อนเมื่อถึงเวลาทำงาน ถ้าหากเราขี้เกียจเมื่อเราควรจะยุ่งอยู่กับการทำการดี สิ่งที่เราจำเป็นต้องใช้ในอนาคตก็จะไม่ถูกจัดเตรียม เราควรทำงานวันนี้เพื่อจะมีสิ่งจำเป็นสำหรับวันพรุ่งนี้

สุภาษิต 19:15, สุภาษิต 20:4, สุภาษิต 12:24 พระเจ้าได้สร้างโลกในลักษณะที่การเลือกของเรามีผลที่ตามมาอย่างแท้จริง (กาลาเทีย 6:7)

หากเราเลือกที่จะให้ร่างกายเราเกียจคร้านอยู่เสมอ ร่างกายเราก็จะอ่อนแอ หากเราเลือกที่จะให้ความคิดของเราเกียจคร้านอย่างต่อเนื่อง ความสามารถในการเรียนรู้ การคิด และการใช้เหตุผลของเราจะลดลง

หากเราปฏิเสธที่จะทำงานเมื่อเราทำได้ พระเจ้าตรัสว่าเราสมควรที่จะขาดแคลนอาหาร (อ่าน 2 เธสะโลนิกา 3:6-12)

หากเราขยันหมั่นเพียร พระเจ้ามักจะให้รางวัลแก่เราด้วยการเพิ่มโอกาสและความรับผิดชอบที่ใหญ่ขึ้น

พระเจ้ากำหนดผลที่ตามมาจากการเลือกของเรา เราไม่ได้เลือกผลที่ตามมา แต่เราเลือกได้ว่าเราจะทำอะไร!

สุภาษิต 14:23, สุภาษิต 20:6 บางคนคิดว่าตนฉลาดมากแต่ไม่ยอมทำงาน พวกเขาชอบฝันและพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ที่ควรจะทำ แต่พวกเขาไม่ทำอะไรเลย พระเจ้าต้องการให้เราทำงานจริง ๆ ไม่ใช่แค่พูดถึงมันเท่านั้น พระองค์ต้องการให้เรารับผิดชอบและสัตย์ซื่อต่อสิ่งที่เราพูดไว้ว่าจะทำ

สุภาษิต 15:19 บางครั้งผู้คนก็เกียจคร้านเกี่ยวกับวิธีการทำอะไรบางอย่าง พวกเขาเลือกวิธีที่ง่ายแม้ว่าจะไม่ได้ผลดีก็ตาม บางทีพวกเขาอาจกำลังทำอะไรบางอย่างที่ราคาถูก แต่สิ่งที่พวกเขาทำจะไม่คงอยู่เมื่อเวลาผ่านเลยไป บางทีวิธีการของพวกเขาอาจไม่ต้องใช้ความพยายามมาก แต่ผลผลิตที่ได้อาจมีคุณภาพไม่ดี บางทีพวกเขาอาจยอมแพ้ต่อแรงกดดันจากผู้อื่น แทนที่จะเต็มใจที่จะฝ่าฟันความท้าทายและทำสิ่งที่ถูกต้อง

► มีตัวอย่างอะไรที่คุณคิดได้เกี่ยวกับผู้คนที่เกียจคร้านในวิธีการทำบางสิ่งบางอย่าง?

สุภาษิตนี้สอนเราว่าเมื่อเราเกียจคร้านในสิ่งที่ทำ มันจะสร้างปัญหาให้เราและคนอื่น ๆ ในภายหลัง แต่เมื่อเราทำสิ่งที่ถูกต้อง เราก็จะได้รับผลดีตอบแทน เราควรระมัดระวังและถี่ถ้วนในตอนนี้เพื่อที่เราจะได้รับผลลัพธ์ที่ดีที่สุดในภายหลัง

► มีตัวอย่างอะไรที่คุณคิดได้เกี่ยวกับความเกียจคร้านที่นำไปสู่ความยากลำบากและปัญหาในภายหลัง? คุณคิดถึงตัวอย่างอะไรบ้างที่เมื่อความสัตย์ซื่อและความขยันหมั่นเพียรก่อให้เกิดผลดี?

สุภาษิต 12:11, สุภาษิต 21:20, สุภาษิต 28:19 คนหนุ่มสาวทั้งหลาย พระเจ้าไม่ได้ให้กำลังและสุขภาพที่ดีเพื่อให้คุณหมดไปกับการแสวงหาสิ่งไร้ค่า พระองค์ไว้วางใจให้คุณเป็นผู้จัดการที่ดีในด้านความสามารถทางร่างกายและจิตใจของคุณ พระองค์ให้โอกาสคุณรับใช้พระองค์ การเป็นผู้อารักขาที่สัตย์ซื่อจะทำให้คุณต้องควบคุมตนเองได้ คุณจะไม่สามารถตอบสนองทุกความปรารถนาเพื่อความพึงพอใจได้ คุณจะต้องทุ่มเทพลังงาน ทรัพยากร และเวลาเพื่อให้บรรลุผลตามความประสงค์ของพระเจ้า

พระเจ้าคาดหวังให้คุณจัดหาสิ่งจำเป็นสำหรับตนเอง สิ่งจำเป็นสำหรับครอบครัว (1 ทิโมธี 5:8) และสิ่งจำเป็นสำหรับคนที่สมควรช่วยเหลือและไม่มีคนอื่นจัดหาให้ (1 ทิโมธี 5:3-16, เอเฟซัส 4:28, ยากอบ 1:27, ยากอบ 2:15-16)

1 เธสะโลนิกา 4:11-12 กล่าวว่า...

…จงตั้งเป้าว่าจะอยู่อย่างสงบ และทำกิจธุระส่วนของตน และทำงานด้วยมือของตนเอง เหมือนอย่างที่เรากำชับท่านแล้ว เพื่อพวกท่านจะได้เป็นที่นับถือของคนภายนอก และไม่ต้องรบกวนใครเลย

นี่คือความประสงค์ของพระเจ้าสำหรับผู้เชื่อ

► การงานชนิดใดที่ผู้เชื่อควรเต็มใจทำ? สถานะสำคัญหรือไม่? ถ้าสำคัญ สำคัญในทางใดหรือมากน้อยเพียงใด?

เราจะต่อยอดหัวข้อการทำงานโดยพูดคุยเรื่องการเงิน เราเพิ่งคุยกันถึงเหตุผลสำคัญที่สุดที่พระเจ้าต้องการให้เราทำงาน รวมถึงการจัดเตรียมเพื่อสิ่งจำเป็นของเราและของผู้อื่น การทำงานเป็นวิธีปกติของพระเจ้าในการจัดหาสิ่งจำเป็นพื้นฐาน เช่น อาหารและเสื้อผ้า (1 ทิโมธี 6:8) ในหลายแห่ง ผู้คนได้เงินจากการทำงาน จากนั้นก็นำมาใช้จ่ายเพื่อจัดหาทางวัตถุ ในที่อื่น ๆ ผู้คนจะได้รับอาหาร ทรัพย์สิน หรือบริการแทนการได้เงิน ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด พระเจ้าจัดเตรียมสิ่งที่จำเป็นของผู้คนผ่านการตรากตรำทำงานของพวกเขา

พระคัมภีร์หลายตอนกล่าวถึงเรื่องเงิน วิธีที่เราคิดและจัดการเกี่ยวกับเงินมีผลกระทบอย่างมากต่อความสัมพันธ์ของเรากับพระเจ้าและกับคนอื่น ๆ เนื่องจากเรื่องนี้สำคัญ พระเจ้าจึงต้องการให้เรามีความเข้าใจอย่างถูกต้องเรื่องเงินและการใช้เงิน[1]

หลักการจากสุภาษิต

► ให้นักศึกษาบางคนเป็นตัวแทนกลุ่มอ่านพระคัมภีร์แต่ละตอน

อะไรคือแหล่งแห่งความมั่นคงของเรา?

1. ในที่สุดพระเจ้าก็เป็นผู้จัดเตรียมให้กับคนชอบธรรม (สุภาษิต 10:3)

2. เราต้องไม่รักและวางใจในความมั่งคั่ง เพราะมันมีอำนาจที่จำกัดและไม่คงทนถาวร (สุภาษิต 11:4, 28)

► ความคิด ทัศนคติ และการกระทำใดแสดงให้เห็นความไว้วางใจพระเจ้าในฐานะผู้จัดเตรียมและเป็นความมั่นคงให้กับบุคคล?

มีหลายสิ่งสำคัญมากกว่าความมั่งคั่ง เช่น...

1. การมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคนอื่น (สุภาษิต 15:17)

2. การมีความรู้และสติปัญญา (สุภาษิต 8:10-11)

3. ความยำเกรงพระเจ้าและมีความสัมพันธ์ที่ถูกต้องกับพระองค์ (สุภาษิต 15:16)

4. การมีเกียรติเนื่องจากคุณลักษณะชีวิตที่ดี (สุภาษิต 11:16)

5. การสัตย์ซื่อ ซื่อตรง และกรุณา (สุภาษิต 19:22)

► ในสิ่งเหล่านี้มีสิ่งใดที่เป็นความท้าทายสำหรับคุณเนื่องจากสถานการณ์ของคุณ?

หลักการจัดการเงินอย่างถูกต้อง

1. หาเงินผ่านความขยันและการทำงานอย่างสัตยซื่อ (สุภาษิต 10:4)

2. อดทนสะสมเงินเรื่อยไป (สุภาษิต 13:11)

3. ถวายเกียรติพระเจ้าโดยให้ส่วนแรกของการเพิ่มพูนของคุณแด่พระองค์ (สุภาษิต 3:9-10)

4. เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อคนยากจน (สุภาษิต 11:24-25, สุภาษิต 14:21, สุภาษิต 19:17, สุภาษิต 21:13)

► ในสิ่งเหล่านี้มีสิ่งใดที่คุณติดขัดมากที่สุด?

คำเตือนสำหรับการใช้เงินในทางที่ผิด:

1. อย่าไม่เชื่อฟังพระวจนะของพระเจ้าเพื่อโอกาสที่จะได้เงิน (สุภาษิต 10:2, สุภาษิต 15:27)

2. อย่าด่วนสรุปหรือตัดสินใจโดยประมาท (สุภาษิต 21:5)

3. อย่าสัญญาว่าจะชำระหนี้ของผู้อื่น (สุภาษิต 6:1-5; สุภาษิต 17:18)

► ในหลักการเหล่านี้ มีหลักการใดที่ถูกละเลยมากที่สุดในวัฒนธรรมของคุณ?

► ให้นักศึกษาบางคนเป็นตัวแทนกลุ่มอ่าน สุภาษิต 13:20 และ 1 โครินธ์ 15:33

มิตรภาพที่ใกล้ชิดเป็นหนึ่งในอิทธิพลที่แข็งแกร่งที่สุดในชีวิตของคนวัยหนุ่มสาว ผู้คนมักจะเป็นเพื่อนสนิทกับคนที่มีค่านิยมเดียวกันกับพวกเขา แต่มิตรภาพย่อมเปลี่ยนแปลงแต่ละคนที่อยู่ในมิตรภาพนั้นให้ไปในทางที่ดีขึ้นหรือแย่ลง การยังคงเป็นเพื่อนสนิทกับใครบางคนต่อไปย่อมมีอิทธิพลต่อคุณ ทั้งมุมมอง ปรัชญา ลำดับความสำคัญ พฤติกรรม ทางเลือก และคุณลักษณะชีวิตของคุณจะได้รับผลกระทบ เพื่อนสนิทของคุณจะมีอิทธิพลต่อคุณโดยแบบอย่างของพวกเขา แต่ยังรวมถึงการที่พวกเขาเห็นชอบหรือไม่เห็นชอบกับตัวเลือกของคุณ และโดยคำพูดโน้มน้าวใจของพวกเขาด้วย

► ให้นักศึกษาแต่ละคนเขียนชื่อคน 1-5 อย่างเจาะจงเพื่อตอบคำถามแต่ละข้อเหล่านี้

• ใครคือคนที่ฉันมองหาการเห็นชอบและยืนยัน?

• ใครคือคนที่ฉันพูดคุยถึงปัญหาในชีวิตของฉัน?

• คำแนะนำของใครที่ฉันแสวงหาเมื่อฉันจะต้องตัดสินใจ?

• พฤติกรรมของใครที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของฉัน?

• ปรัชญาของใครที่ฉันแบ่งปัน?

คิดถึงคนที่คุณเขียนชื่อไว้นั้น คุณลักษณะชีวิตของพวกเขาเป็นอย่างไร? พฤติกรรมของพวกเขาเป็นแบบไหน? คำพูดของพวกเขามีลักษณะอย่างไร? หากคุณทำตามแบบอย่างของพวกเขา คุณกำลังติดตามพระคริสต์หรือไม่? (1 โครินธ์ 11:1) พวกเขาเป็นคนที่มีคุณสมบัติเหล่านี้ไหม?

• พวกเขายำเกรงพระเจ้า (เฉลยธรรมบัญญัติ 10:12, 20, สดุดี 112:1)

• พวกเขาได้รับการหล่อหลอมโดยพระวจนะของพระเจ้า (ยอห์น 17:14-17)

• พวกเขาให้การทำให้พระเจ้าพอพระทัยและเชื่อฟังพระองค์ในทุกเรื่องเป็นลำดับความสำคัญสูงสุด (2 โครินธ์ 5:9-10)

พวกเขามีอิทธิพลต่อคุณในการดำเนินชีวิตอย่างใกล้ชิดและเชื่อฟังพระเจ้าหรือไม่? พวกเขาบอกคุณว่าอะไรคือความจริง (สิ่งที่สอดคล้องกับพระวจนะของพระเจ้า) หรือพวกเขาบอกแต่สิ่งที่ฟังแล้วง่าย ๆ ให้กับคุณไหม? พวกเขาสนับสนุนให้คุณทำสิ่งที่คุณรู้สึกอยากทำ หรือพวกเขาสนับสนุนให้คุณทำสิ่งที่ถูกต้องในสายตาของพระเจ้าแม้ว่าจะเป็นเรื่องยากก็ตาม?

ครั้งหนึ่งมีชายหนุ่มที่มีอิทธิพลคนหนึ่ง คนหนุ่มสาวคนอื่น ๆ จะมองดูที่เขาเพื่อขอการเห็นชอบพฤติกรรม เมื่อพวกเขาพูดอะไรที่เป็นการประชดหรือหยาบคาย พวกเขาก็จะมองดูที่ชายหนุ่มนี้เพื่อดูว่าเขายิ้มอยู่หรือไม่ เมื่อพวกเขาทำสิ่งที่กบฏ พวกเขาเฝ้าดูว่าชายหนุ่มจะขยิบตาเพื่อแสดงความเห็นชอบหรือไม่ พวกเขาต้องการที่จะทำให้ชายหนุ่มนี้พอใจ แต่ไม่มีใครหยุดพิจารณาคำถามเหล่านี้ว่า ทำไมฉันถึงต้องการการเห็นชอบจากเขา? เขาเป็นคนที่ฉันควรจะพยายามเอาใจใช่ไหม? คุณลักษณะชีวิตและพฤติกรรมของเขาเป็นแบบอย่างที่ดีสำหรับฉันหรือไม่?

ต้องใช้ความพยายามในการคิดถึงปัญหาเหล่านี้ ผู้เชื่อควรมีวัตถุประสงค์สำหรับคนที่พวกเขาเลือกให้เป็นเพื่อนสนิทและมีอิทธิพลต่อเขามากที่สุด แน่นอนว่าพระเจ้าต้องการให้ผู้คนของพระองค์มีอิทธิพลต่อผู้อื่นที่ยังไม่เป็นผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณหรือต่อผู้ที่ยังไม่เชื่อ แต่คนเหล่านั้นไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นเพื่อนสนิทที่สุด เป็นที่ปรึกษา และเป็นผู้มีอิทธิพลต่อเรา เราไม่ควรแสวงหาการเห็นชอบจากพวกเขา

► ให้นักศึกษาคนหนึ่งเป็นตัวแทนกลุ่มอ่าน สดุดี 101

สดุดีนี้เขียนโดยกษัตริย์ดาวิด เขายำเกรงพระเจ้า เขาให้คำมั่นต่อพระเจ้าว่าเขาจะดำเนินชีวิตด้วยความซื่อสัตย์ เขารู้ว่าคนที่เขายอมให้มีอิทธิพลต่อเขาจะช่วยให้เขาทำตามสัญญานั้นหรือจะขัดขวางเขาจากคำสัญญานั้น ด้วยเหตุนี้ เขาจึงตัดสินใจเลือกเฉพาะคนที่สัตย์ซื่อและรักพระเจ้าให้มาเป็นผู้มีอิทธิพลต่อเขา

เราไม่ใช่กษัตริย์เหมือนที่ดาวิดเป็น และโดยปกติแล้ว เราไม่มีอำนาจหรือความรับผิดชอบในการลงโทษผู้กระทำความผิดตามที่ดาวิดสัญญาว่าจะทำ แต่เราต้องทำตามแบบอย่างของดาวิดด้วยวิธีอื่น เราต้องมุ่งมั่นที่จะดำเนินชีวิตด้วยความซื่อสัตย์ เราต้องตั้งใจว่าเราจะเลือกเฉพาะคนที่รักพระเจ้าเป็นเพื่อนสนิทและเป็นผู้มีอิทธิพลมากที่สุดเท่านั้น

วัยผู้ใหญ่ตอนต้นเป็นเวลาสำหรับการตัดสินใจหลายอย่าง ซึ่งบางเรื่องอาจส่งผลตลอดชีวิต (หรือแม้แต่ชั่วนิรันดร์)[1] ต่อไปนี้เป็นคำถามบางข้อที่เราควรคำนึงถึงเมื่อพิจารณาตัวเลือกของเรา

• การกระทำนี้สอดคล้องกับคนที่พระเจ้าต้องการให้ฉันเป็นหรือไม่? สังคมบอกเราว่า “เป็นตัวของตัวเอง” “ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง” “ทำตามหัวใจของคุณ” แต่เราถูกเรียกให้ซื่อสัตย์ต่อพระคริสต์ ไม่ใช่ต่อตัวเราเอง ที่จริงแล้วพระองค์บอกให้เรา “ปฏิเสธ” ความปรารถนาของตัวเอง เมื่อความปรารถนานั้นขัดแย้งกับการเชื่อฟังพระองค์ (มัทธิว 16:24-26) พระเจ้าเรียกเราให้ดำเนินชีวิตตามมาตรฐานความชอบธรรมของพระองค์ พระองค์อธิบายถึงผู้คนที่จะได้รับพระพรว่าเป็นคนที่ยำเกรงและเชื่อฟังพระองค์ในทุกเรื่อง (สดุดี 15, สดุดี 112, มัทธิว 5:3-11) เมื่อเราติดตามพระองค์อย่างสัตย์ซื่อ เราก็กลายเป็นคนที่พระเจ้าต้องการให้เราเป็น

• การกระทำนี้จะส่งผลต่อชื่อเสียงของฉันอย่างไร? ทุกตัวเลือกที่เราเลือก เราสร้างชื่อเสียงของเราเอง (สุภาษิต 20:11) เป็นเรื่องจริงที่เราควรสนใจมากที่สุดว่าพระเจ้าคิดอย่างไรกับเรา แต่เมื่อเราเป็นที่รู้จักในฐานะผู้มีความซื่อสัตย์สุจริต เราจะมีอิทธิพลต่อผู้อื่นในเรื่องความถูกต้องและกลายเป็นพยานที่เชื่อถือได้ของพระคริสต์ ในสุภาษิต 22:1 บอกว่าเราควรให้ความสำคัญกับการมีชื่อเสียงดีมากกว่าการมีความมั่งคั่งทางวัตถุ

• ผลที่ตามมาจะตามมาของตัวเลือกนี้จะเป็นอย่างไร? สุภาษิต 22:3 แสดงให้เห็นว่าเราควรเตรียมตัวสำหรับอนาคตด้วยการตัดสินใจเลือกที่ดีในวันนี้ เมื่อเราคิดถึงทางเลือกต่าง ๆ ของเรา เราต้องพิจารณาผลลัพธ์ที่เป็นไปได้ของแต่ละทางเลือก การเลือกของเราจะส่งผลต่อชีวิตของเราเองและชีวิตของผู้อื่นอย่างไร?

สุภาษิต 4:23 บอกเราว่าการเลือกและพฤติกรรมของเรามาจากแรงจูงใจของเรา หากเราต้องการมีการเลือกที่ดีที่ทำให้พระเจ้าพอใจ เราต้องแน่ใจว่าเราจงรักภักดีต่อพระองค์ (เฉลยธรรมบัญญัติ 6:2, 5-6, เฉลยธรรมบัญญัติ 13:4)

คนหนุ่มสาวต้องรับผิดชอบต่อตัวเลือกส่วนตัวของพวกเขา รวมถึงตัวเลือกที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่พวกเขากิน กิจกรรมที่ใช้ร่างกายกับกิจวัตรการออกกำลังกาย และลักษณะนิสัยในการนอนหลับ การควบคุมตนเองเป็นสิ่งสำคัญในทุกด้านเหล่านี้ (1 โครินธ์ 9:27) ผู้เชื่อควรจำไว้ว่าร่างกายของพวกเขาเป็นวิหารของพระวิญญาณบริสุทธิ์และได้รับการไถ่โดยพระโลหิตของพระคริสต์ (1 โครินธ์ 6:19-20) เนื่องจากเราเป็นผู้รับใช้ของพระเจ้าด้วย เราจึงควรดูแลร่างกายของเราและมีวินัยในตนเองในการตัดสินใจเลือกแต่ละกิจกรรมที่ดี เพื่อเราจะทำในส่วนของเราให้ดีที่สุดเพื่อพระองค์[1]

► ให้นักศึกษาบางคนเป็นตัวแทนกลุ่มอ่าน 1 โครินธ์ 6:12-13, 19-20, และ 1 โครินธ์ 10:31

ลองนึกถึงการเลือกอาหารของคุณในสัปดาห์ที่ผ่านมา บางทีคุณอาจมีอาหารอย่างบริบูรณ์และมีตัวเลือกมากมายสำหรับสิ่งที่คุณกิน บางทีคุณอาจมีอาหารน้อยและมีตัวเลือกน้อย ไม่ว่าจะในทางไหน การกินและดื่มของคุณควรถวายเกียรติแด่พระเจ้า ถ้ามันเป็นไปได้ที่พระเยซูจะถูกเชิญให้นั่งกินอาหารกับคุณ คุณจะเลือกอาหารแบบเดียวกับที่คุณเลือกตามปกติหรือไม่? นี่อาจดูเหมือนคำถามไร้สาระ แต่บางทีก็สามารถใช้เป็นเครื่องเตือนใจให้คิด ให้สำนึก และควบคุมตนเองขณะกินอาหารได้

การนอนหลับเป็นอีกด้านหนึ่งที่ผู้เชื่อต้องแสดงการควบคุมตนเอง เราต้องไม่เกียจคร้านและนอนมากเกินไป (สุภาษิต 6:10-11, สุภาษิต 20:13) แต่พระเจ้าออกแบบร่างกายของเราให้ต้องการการพักผ่อนอย่างสม่ำเสมอและเพียงพอ (สดุดี 3:5) ผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพแข็งแรงมักต้องการการนอนหลับ 6-8 ชั่วโมงในแต่ละคืน

ปัญญาจารย์ 5:12 บอกเราว่าการนอนหลับเป็นรางวัลสำหรับคนที่ทำงานอย่างขยันขันแข็ง สุภาษิต 3:24 และสดุดี 4:8 พูดถึงการนอนหลับสบายและมีสันติสุขที่พระเจ้ามอบให้แก่ลูก ๆ ของพระองค์ การนอนหลับแบบนี้จะช่วยฟื้นฟูร่างกายของเรา โดยสันติสุขของพระเจ้า เราจะหลุดพ้นจากความกังวลและความห่วงใยในแต่ละวัน ด้วยรู้ว่าพระเจ้าผู้สัตย์ซื่อกำลังเฝ้าดูเราอยู่ การนอนหลับพักผ่อนทำให้ร่างกายและจิตใจสดชื่น ซึ่งเป็นการเตรียมเราสำหรับกิจกรรมและพันธกิจที่กำลังจะมาถึง

สุภาษิต 3:24 พบได้ในตอนหนึ่งของพระธรรมสุภาษิตซึ่งมีคำแนะนำในการใช้ชีวิตที่เต็มไปด้วยสติปัญญา ความเข้าใจ และความรอบคอบ หากคุณต้องการนอนหลับสบาย คุณต้องตัดสินใจเลือกอย่างชาญฉลาดในด้านอื่น ๆ ของชีวิต รวมถึงระยะเวลาที่คุณใช้ดูโทรทัศน์หรือภาพยนตร์ ท่องเว็บหรือใช้สมาร์ทโฟน และใช้เวลากับเพื่อนฝูง

การนอนหลับอาจได้รับผลกระทบจากการเลือกอาหารของคุณตลอดทั้งวัน ปริมาณการออกกำลังกายที่คุณมี วิธีที่คุณรับมือกับสถานการณ์ที่ยากลำบาก หรือวิธีที่คุณใช้เงินไป การนอนหลับอาจเป็นเรื่องสบายได้เมื่อความสัมพันธ์ของเรากับผู้อื่นเต็มไปด้วยลักษณะต่าง ๆ ของผลพระวิญญาณตามที่ระบุไว้ใน กาลาเทีย 5:22-23

► ใช้เวลาอ่านพระคัมภีร์ที่อ้างอิงในหัวข้อข้างต้นให้ครบทุกข้อ ประเมินการนอนหลับของคุณตามหลักการที่พบในข้อพระคัมภีร์เหล่านี้ คุณกำลังให้ร่างกายได้พักผ่อนตามที่ร่างกายต้องการเพื่อจะทำงานได้อย่างถูกต้องตามที่พระเจ้าประสงค์หรือไม่? สังเกตบริบทของข้อพระคัมภีร์จากพระธรรมสดุดี นั่นคือดาวิดกำลังเขียนข้อความเหล่านี้ในสถานการณ์ที่ตึงเครียดมาก แต่เขายังเป็นพยานถึงความสัตย์ซื่อของพระเจ้าในการช่วยฟื้นฟูร่างกายของเขาผ่านทางการนอนหลับ

ตามการออกแบบของพระเจ้า ช่วงวัยผู้ใหญ่ตอนต้นเต็มไปด้วยความรับผิดชอบและความห่วงใยมากมายที่ต้องใส่ใจและทำให้เกิดความเครียด (เพลงคร่ำครวญ 3:27) บุคคลหนึ่งอาจกำลังพยายามเรียนให้จบปริญญา เริ่มต้นธุรกิจ และทำงานหนึ่งงานหรือหลายงาน มีความสัมพันธ์มากมายที่คนหนุ่มสาวต้องตั้งใจจดจ่อ ความต้องการด้านการเงิน การเดินทาง และบ้าน ล้วนจำเป็นต้องดูแลเอาใจใส่ แต่ก็ทำให้เกิดความเครียด

ความเครียดถูกนิยามว่าเป็น “การตอบสนองทางร่างกายและอารมณ์ต่อเหตุการณ์ที่คุกคามหรือท้าทายเรา”[1] ลองคิดดูว่าคุณมองสถานการณ์ของคุณอย่างไร จิตใจของคุณทำงานอย่างไรในสถานการณ์ที่คุณกำลังเผชิญ?

เมื่อมีบางสิ่งที่เป็นอนาคตของคุณ คุณคิดอย่างไรกับสิ่งนั้น? คุณปล่อยให้ตัวเองมีอารมณ์ความรู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับความเป็นไปได้? มุมมองใดที่มีอิทธิพลต่อวิธีที่คุณจะจัดการกับสถานการณ์นั้น? คุณมีการแสดงอารมณ์และบุคลิกภาพโดยทั่วไปอย่างไร (สุภาษิต 15:15)?

มุมมอง การแสดงอารมณ์ และบุคลิกภาพของคุณล้วนส่งผลต่อวิธีตอบสนองต่อสถานการณ์ในชีวิตและความเครียดที่คุณจะเจอ แม้ว่าความเครียดจะเป็นเรื่องปกติของชีวิต แต่วิธีจัดการกับความเครียดก็เป็นเรื่องของบุคคล บางครั้งความวิตกกังวลทำให้เกิดอาการปวดหัว ปวดกล้ามเนื้อ อาการป่วย ความดันโลหิตสูง แผลในกระเพาะอาหาร และความพิการอื่น ๆ มากมายทั้งทางจิตใจ อารมณ์ และร่างกาย (สุภาษิต 12:25) การตอบสนองต่อความเครียดที่ไม่ดีสามารถขัดขวางคุณในการรับใช้พระคริสต์อย่างมาก ด้วยเหตุนี้จึงไม่น่าแปลกใจที่พระวจนะของพระเจ้าบอกเราว่าอย่ากังวลหรือวิตกกังวล

► ให้นักศึกษาบางคนเป็นตัวแทนกลุ่มอ่าน มัทธิว 6:34, 1 เปโตร 5:7, และสดุดี 105:4

เมื่อเราเผชิญกับสถานการณ์ที่ยากจะรับมือไหว เราต้องเลือกที่จะวางใจและพึ่งพาพระเจ้า คือผู้เดียวที่ไม่มีข้อจำกัด พระองค์สมบูรณ์ด้วยกำลัง สติปัญญา และความดี พระองค์ดูแลลูก ๆ ของพระองค์อย่างสมบูรณ์แบบ พระองค์ต้องการให้เราตระหนักถึงการพึ่งพาพระองค์ โดยการนำเอาข้อกังวลทุกประการมาให้พระองค์ และแสวงหากำลังจากพระองค์ เมื่อเราทำอย่างนั้น พระองค์ก็สามารถให้เรามีสันติสุข การพักผ่อน และทุกสิ่งที่จำเป็น ในขณะที่เรายังเป็นวัยรุ่น เราต้องเรียนรู้ที่จะรักษาความสงบนิ่งต่อหน้าพระเจ้า และรอคอยให้พระองค์เป็นผู้นำ (สดุดี 46:10, เพลงคร่ำครวญ 3:25-27)

► เขียนสถานการณ์ตึงเครียดที่คุณกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ การตอบสนองของคุณตามพระวจนะของพระเจ้าควรเป็นอย่างไร?

► ในบทเรียนนี้ มีแนวคิดหรือหลักการอะไรที่เป็นเรื่องใหม่สำหรับคุณ? มีหลักการพระคัมภีร์อื่น ๆ ที่คุณคิดถึงซึ่งเกี่ยวข้องกับชีวิตในวัยหนุ่มสาวไหม?

► ชีวิตส่วนตัวของคุณจะได้รับผลกระทบโดยสิ่งที่คุณได้ศึกษาในบทเรียนนี้อย่างไร?

► ในคริสตจักรของคุณ หัวข้อเหล่านี้หัวข้อใดที่จำเป็นที่สุดที่จะต้องกล่าวถึงในกลุ่มผู้เชื่อวัยหนุ่มสาว?

► คุณจะมีอิทธิพลต่อคริสเตียนวัยหนุ่มสาวที่คุณรู้จักเพื่อให้คิดและประพฤติตามพระคัมภีร์ในด้านเหล่านี้ของชีวิตได้อย่างไร?

พระบิดาในสวรรค์

ขอบคุณพระองค์สำหรับพระวจนะของพระองค์ที่สอนเราถึงวิธีใช้ชีวิตเพื่อพระองค์ในทุกระยะของชีวิต ขอบคุณสำหรับการเตรียมเราให้มีชีวิตที่เกิดผลและมีประสิทธิภาพในช่วงวัยหนุ่มสาว

ขอช่วยให้เราถวายเกียรติพระองค์โดยการเป็นผู้อารักขาที่สัตย์ซื่อในเรื่องกำลัง ทรัพยากร และโอกาสต่าง ๆ ที่พระองค์มอบให้เรา ขอช่วยให้เราสร้างอิทธิพลในทางของพระเจ้าต่อผู้อื่นและให้เราเลือกมีเพื่อนและที่ปรึกษาที่รักพระเจ้า

ขอให้เราตัดสินใจอย่างชาญฉลาดและถวายเกียรติพระองค์ด้วยร่างกาย จิตใจ และวิญญาณของเราเถิด

อาเมน

(1) ใน 1 ทิโมธี 4:12 เปาโลสั่งให้ทิโมธีเป็นแบบอย่างในด้านที่เจาะจง ขอให้เขียนระบุถึงแต่ละด้านเหล่านี้ จากนั้นอธิบายว่าในชีวิตของคนหนุ่มสาวจะดำเนินชีวิตในแต่ละด้านเหล่านี้อย่างไร ให้ตัวอย่างในทางปฏิบัติสำหรับแต่ละด้าน

(2) เลือกหนึ่งหัวข้อจากบทเรียนนี้

• วุฒิภาวะและคุณลักษณะชีวิต

• การทำงาน

• การเงิน

• เพื่อนสนิท

• การตัดสินใจ

• สุขภาพกาย

• ความตึงเครียด

เขียนมาอย่างน้อยสามย่อหน้าเกี่ยวกับหัวข้อที่คุณเลือกโดยทำตามแนวทางต่อไปนี้

• สรุปหลักการพระคัมภีร์ที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อนั้น

• อธิบายผลในเชิงบวกที่ได้รับจากการทำตามหลักการเหล่านั้น

• อธิบายถึงผลในเชิงลบที่ได้รับจากการละเลยหลักการเหล่านี้

เมื่อคุณเขียนเกี่ยวกับผลที่ได้รับทั้งเชิงบวกและเชิงลบ อย่าลืมคิดถึงผลกระทบที่เกิดจากการเลือกของบุคคลที่มีต่อผู้คน เช่น ต่อบุคคลนั้นเอง ครอบครัว ชุมชน และคริสตจักรของพวกเขา