Lesson 9: परमेश्वरको चयन

रोमीहरूलाई लेखिएको पत्रले बताउँछ कि कसरी एक व्यक्ति मुक्ति र आशिष् प्राप्त गर्न परमेश्वरसँग सम्बन्धमा आउँछ। परमेश्वरसँगको सम्बन्ध विश्वासद्वारा प्राप्त अनुग्रहमा आधारित् छ। यो सन्देशले इस्राएलका मानिसहरूको बारेमा प्रश्नहरू उठाएको थियो। परमेश्वर र इस्राएलबीचको विशेष सम्बन्धलाई के भयो? कसरी एक यहूदी व्यक्ति बचाउन सकिन्छ? के परमेश्वरसँग अझै पनि इस्राएलको लागि योजना छ? पावलले सुसमाचारको सन्देशलाई व्याख्या गरिरहँदा यी अध्यायहरूले ती प्रश्नहरूको जवाफ दिन्छन्।

“तर मानिस भएर परमेश्वरलाई जवाफ लाग्ने तिमी को हौ?” (रोमी 9:20)। कति मानिसहरूले यो पदलाई परमेश्वरको न्याय जाँच्न खोज्ने कुनै पनि व्यक्तिलाई हप्काउन प्रयोग गरेका छन्। तिनीहरू भन्छन् कि परमेश्वरको न्याय हाम्रो भन्दा यति उच्च छ कि हामी यसलाई बुझ्न सक्दैनौं।

[1]के त्यहाँ कुनै उच्च स्तरको न्याय छ जहाँ कालो सेतो बन्छ र दुष्ट वास्तवमा राम्रो हुन्छ? यदि एक मानव न्यायाधीशले शिशुहरूलाई दोषी ठहराउँछ, गल्तीहरू र जानाजानी गरेको अपराधहरू दुवैको न्याय गर्छ, र मानिसहरूलाई उनीहरूले रोक्न नसक्ने काम गरेकोमा सजाय दिन्छ भने, हामी यो भन्ने छैनौं कि उसले उच्च स्तरको न्यायअनुसार न्याय गरिरहेको थियो, तर ऊ अन्यायपूर्ण थियो।

परमेश्वरको न्याय उच्च छ तर हाम्रो भन्दा विपरीत छैन। हाम्रो न्यायको भावना उहाँबाट आउँछ र उहाँको स्तरमा आधारित छ। उहाँले हामीलाई पवित्र हुन आज्ञा गर्नुहुन्छ जस्तो उहाँ पवित्र हुनुहुन्छ। यदि उहाँको कार्य कहिलेकाहीँ हामीलाई अन्यायपूर्ण लाग्छ भने, त्यो यसकारणले हुन्छ कारण हामी सबै सत्यतथ्यहरू देख्दैनौं, हाम्रा मूल्यमान्यताहरू धेरै क्षणिक छन्, र हाम्रा धारणाहरू हाम्रा आफ्नै इच्छाहरूद्वारा विकृत छन्।

परमेश्वरले आफूलाई न्यायी भएको दाबी गरेर आफ्ना प्राणीहरूलाई आफ्नो मार्गहरू व्याख्या गर्न अस्वीकार गर्नुहुन्न। बरु, रोमीको पुस्तकले परमेश्वरको न्याय देखिने कुरामा जोड दिन्छ। परमेश्वरलाई बहिस्कार गर्नेहरूलाई कुनै किसिमको बहाना छैन (1:20) किनभने तिनीहरूले परमेश्वरको बारेमा थाहा छ। पापीहरूलाई थाहा छ कि तिनीहरू न्यायको योग्य छन् (1:32)। रोमी 2 पूर्ण रूपमा परमेश्वरको न्यायको निष्पक्षता र स्थिरतामा आधारित् छ। प्रायश्‍चितको काम भनेको परमेश्वर पापीहरूलाई धर्मी ठहराउँदा पनि न्यायी हुन सक्नुहुन्छ (3:26)।

यो स्पष्ट छ कि परमेश्वर हामीले उहाँ न्यायी हुनुहुन्छ भनेर देखोस् भन्ने चाहनुहुन्छ। यसकारणले गर्दा परमेश्वरले किन तिनीहरू न्यायसंगत छन् भनेर व्याख्या गर्दै आफ्नो उद्धारको नीतिहरू व्याख्या गर्नुभएको छ। हामीले उहाँ न्यायी हुनुहुन्छ भनेर नदेखेसम्म परमेश्वरको साँच्चै आराधना गर्न सम्भव हुनेछैन। यदि हामीले परमेश्वर न्यायी हुनुहुन्छ भनेर विश्वास गर्दैनौं भने, उहाँप्रतिको हाम्रो आज्ञाकारिता अत्याचारी वा लुटाहाप्रतिको आज्ञाकारिताजस्तै हुनेछ।

त्यसकारण, परमेश्वरले आफूलाई परीक्षामा पार्न अनुमति दिनुहुन्छ, वा आफूलाई त्यहाँ पनि राख्नुहुन्छ (3:4)। उहाँ विश्वस्त हुनुहुन्छ कि उहाँका कार्यहरू साँचो न्यायसँग मेल खान्छ। परमेश्वरका कार्यहरूको इमानदार परीक्षणले उहाँलाई धर्मी र पापीलाई दोषी देखाउनेछ।

► परमेश्वरको कार्यको न्याय बुझ्नु हाम्रो लागि किन महत्त्वपूर्ण छ? हामीले उहाँको न्याय बुझेको परमेश्वर चाहनुहुन्छ भनेर हामी कसरी थाहा पाउन सक्छौं?

परमेश्वरको सार्वभौमिकताको बारेमा बाइबलीय दृष्टिकोण:

• परमेश्‍वरले मानिसहरूलाई परिणामसहितको वास्तविक चुनाउ गर्ने अनुमति दिनुभएको छ।

• परमेश्वरले मानिसहरूले गरेको चुनाउअनुसार जवाफ दिनुहुन्छ (रोमी 1:24, 26, 28)।

• कुनै पनि व्यक्तिले जे गरे पनि परमेश्वर आफ्नो अन्तिम योजना पूरा गर्न अति नै शक्तिशाली र बुद्धिमानी हुनुहुन्छ।

प्रत्येक व्यक्तिले सुसमाचार स्वीकार गर्ने कि नगर्ने निर्णय गर्दछ र त्यसैको आधारमा उसले उद्धार पाउँछ वा बहिस्कार गरिन्छ। परमेश्वरले उद्धार प्रदान गर्नुहुन्छ, मानिसहरूलाई तिनीहरूको दोषको अनुभूति दिनुहुन्छ, अनुग्रहको इच्छा दिनुहुन्छ, र विश्वास गर्ने क्षमता दिनुहुन्छ। अविश्वासीहरूलाई पश्चात्ताप गर्न मनाउनका लागि उहाँले सन्देशवाहकहरू पठाउनुहुन्छ। तर व्यक्तिगत व्यक्तिले उद्धारको बारे आफै निर्णय गर्छ।

अध्याय 9 को मुख्य बुँदा

परमेश्वरले उद्धारको तरिका रोज्नुभएको छ, र अरू कुनै पनि तरिकाले कसैलाई बचाउन सकिँदैन।

अध्याय 9 को सारांश

यस अध्यायको प्रायः यसरी व्याख्या गरिन्छ कि परमेश्वरले कसलाई बचाउनु हुन्छ र कसलाई छोड्नुहुन्छ भन्ने कुरा हामीले थाहा पाउन नसक्ने आधारमा छान्नुहुन्छ। वास्तवमा, कुरा यो हो कि परमेश्वरले उद्धारको बाटो रोज्नुभएको छ, र अरू कुनै पनि तरिकाले कसैलाई बचाउन सक्दैन। उहाँको सार्वभौमिकता कुनै मापदण्ड बिना केही मानिसहरूलाई छानेर अरूलाई अस्वीकार गरेर प्रदर्शन गरिएको छैन। उहाँको सार्वभौमिकतालाई उहाँको मापदण्ड- उद्धारको मार्गको डिजाइनद्वारा प्रदर्शन गरिएको छ।

► विद्यार्थीले समूहको लागि रोमी 9:1-5 पढ्नुपर्छ।

हरेक पदहरूको नोटहरू

(9:1-3) पावलले इज्राएलको लागि असाध्य शोक र वेदना व्यक्त गरे किनभने तिनीहरू आत्मिकरूपमा हराएका थिए। उनले आफू तिनीहरूको भाइ भएको उल्लेख गरे। पावलले यहूदीहरूको धर्ममा उत्कृष्ट प्रदर्शन गरेका थिए। उनी तिनीहरूका विद्वानहरूलाई सम्मान गर्थे। धेरैजसो शिक्षकहरू, अगुवाहरू र तिनीहरूले सेवा गरेका धेरैजसो मानिसहरूले ख्रीष्टलाई बहिस्कार गरेको महसुस गरेर उनी दुःखी भए।

(9:4-5) इस्राएल ठूलो आत्मिक सुअवसर भएको राष्ट्र थियो।

• तिनीहरूले परमेश्वरलाई पिताको रूपमा पाएका थिए।

• तिनीहरूले पहिला परमेश्वरको महिमा प्रकट भएको देखे।

• तिनीहरुसँग थियो

  • आशिषको रूपमा करारहरू

  • व्यवस्था

  • आराधनाको प्रारूप

  • अन्तिम उद्धारका प्रतिज्ञाहरू

• तिनीहरूका पूर्वज यहूदी थिए

• येशू यहूदी वंशमा जन्मनुभयो।

पावलले पहिले 3:1-2 मा भनेका थिए कि यहूदीहरूसँग धेरै फाइदाहरू थिए।

यहूदी धर्मलाई ख्रीष्टियान धर्मको मूल भन्न सकिन्छ। अहिले पनि यहूदी धर्ममा अन्य कुनै पनि धर्मको तुलनामा ख्रीष्टियान धर्मसँग धेरै समानता छ। यहूदी धर्मले ख्रीष्टलाई बहिस्कार नगरेसम्म झूटो धर्म बन्न सकेन।

यहाँ ख्रीष्टियानमत र यहूदी धर्म बीचको केही सम्बन्धहरू सूचीबद्ध छन्।

1. ख्रीष्टियान र यहूदी धर्मका अनुयायीहरूले पुरानो करारमा प्रकट हुनुभएका परमेश्वरको आराधना गर्छन्।

2. यहूदी धर्मले ख्रीष्टियानको धार्मिक र दार्शनिक आधार प्रदान गर्‍यो। इज्राएल एकेश्वरवादी थियो र अनन्त, अकारण र पवित्र परमेश्वरमा विश्वास गर्दथ्यो।। परमेश्वरले सबै असल कुरा सृष्टि गर्नुभयो, तर दुष्टता र दुःख पापको कारणले आयो। मानिस परमेश्वरको स्वरूपमा एक विशेष सृष्टि हो, जसको उद्धारपछि एक गौरवशाली गन्तब्य हुन्छ। हामी यी सत्यहरू मान्दछौं, तर तिनीहरू प्राचीन इस्राएल वरपरका सबै धर्महरूसँग भिन्न थिए। यी सत्यहरू पहिले इस्राएलमा प्रकट भएका थिए।

3. ख्रीष्टियान र यहूदी धर्मका अनुयायीहरूले पुरानो करारलाई पवित्रशास्त्रको रूपमा स्वीकार गर्छन्, तर यहूदी धर्मका अनुयायीहरूले नयाँ करारलाई स्वीकार गर्दैनन्।

4. ख्रीष्टियान विश्वासको संस्थापक येशू एक यहूदी हुनुहुन्थ्यो र उहाँले आफ्ना मानिसहरूको धर्मलाई पुष्टि गर्नुभयो। उहाँले यसको वास्तविक प्राथमिकताहरू बताउनुभयो र फरिसीहरूको विकृतिको निन्दा गर्नुभयो। उहाँले नयाँ धर्म सुरु गरेको दाबी गर्नुभएन तर पुरानो धर्मलाई पूरा गर्नुभएको थियो।

5. यहूदी धर्मको मुटु मसीही आशा थियो। सुरुका ख्रीष्टियानहरू यहूदीहरू थिए जसले येशूलाई यहूदी मसीह मान्थे।

► विद्यार्थीले समूहको लागि रोमी 9:6-16 पढ्नुपर्छ।

हरेक पदहरूको नोटहरू जारी

(9:6-9) तिनीहरूमध्ये कतिले उद्धार पाएका छन्; परमेश्वरको वचनले प्रभाव पारेको छ। परमेश्वरका मानिसहरू केवल अब्राहामका जैविक सन्तानहरू मात्र होइनन्। तिनीहरू ती मानिसहरू हुन् जसलाई परमेश्वरको प्रतिज्ञामा विश्वास गरेर उद्धार गरिएको छ।

परमेश्वरले अब्राहामलाई चुन्नुभएको समयदेखि नै उद्धारको योजना यसरी गरिएको थियो। परमेश्वरको उद्धार योजना, जो इसहाकमार्फत जारी राख्नु थियो, विश्वासको प्रतिक्रियामा परमेश्वरको काम थियो। उद्धारको लागि परमेश्वरको तरिका प्रतिज्ञा, त्यसपछी विश्वास, त्यसपछि चमत्कार हो। इसहाकको जन्म एउटा चमत्कार थियो।

इश्माएल प्राकृतिक तरिकाले जन्मेका थिए, चमत्कारद्वारा होइन, र परमेश्वरले तिनलाई उद्धारको योजनाको लागि प्रयोग गर्नुभएन। त्यही सिद्धान्तद्वारा, परमेश्वरले उद्धारको लागि कामहरू स्वीकार गर्नुहुन्न। कामहरूद्वारा मुक्ति पाउन चाहने यहूदीहरूलाई परमेश्वरले बहिस्कार गर्नुभयो जसरी इश्माएललाई प्रतिज्ञा गरिएको छोरा हुनबाट बहिस्कार गरिएको थियो।

► याकूब र एसावको बारेमा के भन्नुहुन्छ? केही मानिसहरू सोच्छन् कि यी पदहरूले तिनीहरू जन्मनुभन्दा पहिले नै परमेश्वरले कसलाई बचाउने भनेर चुन्नुभएको थियो। यी पदहरूले वास्तवमा के भन्छन्?

(9:10-13) जब परमेश्वरले एसावको सट्टा याकूबलाई रोज्नुभयो, उहाँले कसलाई बचाउने भनेर छनौट गर्नुभएन। उहाँले उद्धारको योजना पूरा गर्न एकजनालाई रोज्नुभयो। यो अध्यायको विषयवस्तु हो: उद्धारको माध्यम निर्धारण गर्ने परमेश्वरको अधिकार। पुरानो करारमा एसावको जीवनको विवरणले देखाउँछ कि उसको वास्तवमा हृदय परिवर्तन भएको थियो र ऊ बचाइएको हुनसक्छ। उसलाई उद्धारबाट बहिस्कार गरिएको थिएन तर चुनिएको जाति र मसीहको पिता हुनबाट बहिस्कार गरिएको थियो। घृणा शब्दको अर्थ “एउटाको लागि अर्कोलाई तुच्छ ठान्नु” हो, जस्तै यसको अर्थ येशूले भन्नुभएको थियो कि हामीले उहाँप्रतिको हाम्रो निष्ठाको तुलनामा आफ्ना बुबा र आमालाई तुच्छ ठान्नुपर्छ (लूका 14:26)।

परमेश्वरले याकूबलाई तिनमा भएका योग्यताहरूको कारणले चुन्नुभएन वा एसावलाई तिनले गरेका गल्तीहरूको कारणले बहिस्कार गर्नुभएन। यस पदले जोड दिन्छ कि जब परमेश्वरले चुनाउ गर्नुभयो तब तिनीहरूले कुनै पनि राम्रो वा नराम्रो काम गरेका थिएनन्। अवश्य पनि, परमेश्वरलाई तिनीहरूको भविष्य थाहा थियो। कुरा यो हो कि परमेश्वरले आफ्नो योजनाअनुसार चुन्नुभयो।

► केही मानिसहरू भन्छन् कि 9:14-16 ले यो प्रमाणित गर्छ कि हामीलाई थाहा नभएका कारणहरूले गर्दा परमेश्वरले कसलाई बचाउने भनेर छान्नुहुन्छ। तिनीहरू भन्छन् कि हाम्रो कार्य र चुनाउले हामी बचाइनेछौं कि छैनौं भनेर निर्धारण गर्दैन। यी पदहरूले वास्तवमा के भनिरहेका छन्?

(9:14-16) परमेश्‍वरले जसलाई दया देखाउन चाहनुहुन्छ त्यसलाई छान्नुहुन्छ। यसको मतलब यो होइन कि उहाँले यो कुनै आधारबिना वा हामीले थाहा गर्न नसक्ने आधारमा गर्नुहुन्छ। परमेश्वरले आफ्नो कृपाको आधार देखाउनुभएको छ: “दुष्टले आफ्नो बाटो र अधर्मीले आफ्नो विचार त्यागोस्, र परमप्रभुतिर फर्कोस्, र उहाँले त्यसमाथि कृपा गर्नुहुनेछ। हाम्रा परमेश्वरतर्फ त्यो फर्कोस्, र उहाँले त्यसलाई सित्तैमा क्षमा गर्नुहुनेछ।” (यशैया 55:7)।

उहाँले हामीलाई स्पष्टरूपमा भन्नुहुन्छ कि यदि हामीले विश्वास गर्‍यौं भने हामी उद्धारको लागि छानिएका हुन्छौं र यदि विश्वास गरेनौं भने बहिस्कार गरिन्छौं। त्यसकारण, कसरी उद्धार पाउन सकिन्छ भनेर निर्णय गर्ने व्यक्तिको इच्छाअनुसार हुँदैन। उद्धार परमेश्वरको कृपाद्वारा हुनुपर्छ, उहाँले तोक्नुभएको तरिकाले प्राप्त गर्नुपर्छ।

► विद्यार्थीले समूहको लागि रोमी 9:17-23 पढ्नुपर्छ। के परमेश्वरले फारोलाई दुष्ट मानिस बनाउनुभएको थियो र उसलाई यस्तो प्रकारले नियन्त्रणमा राख्नुभयो ताकि उसले दुष्ट काम गरोस्?

(9:17-18) फारो दोषी ठहरिन जन्मेका थिएनन्, तर परमेश्वरले तिनलाई आफ्नो अधिकारको स्थानमा राख्नुभयो किनभने परमेश्वरलाई थाहा थियो कि तिनले के गर्नेछन्। “खडा गरें” शब्दले तिनको सृष्टिलाई जनाउँदैन, तर शासकको रूपमा तिनको स्थापनालाई जनाउँछ। विश्वास गर्नेहरूमाथि परमेश्वर दया गर्नुहुन्छ र विश्वास नगर्नेहरूलाई कठोर पार्नुहुन्छ। कठोर पार्नुको अर्थ यो होइन कि परमेश्वरले असल व्यक्तिलाई खराबमा परिवर्तन गर्नुभयो। परमेश्वरले फारोलाई पहिले नै गर्न चाहेको कुरा पूरा गर्ने दृढ संकल्प दिनुभयो।

कठोर हृदय भएकाहरूलाई तिनीहरूको अवस्थाको लागि दोषी मानिन्छ। त्यसकारण, न्यायअनुसार, तिनीहरूको चुनाउ वास्तविक हो। यस अघि, 2:4-5 मा, अन्यजातिहरूलाई हृदयको कठोरताको लागि निन्दा गरिएको छ जुन सत्यलाई तिनीहरूले जानाजानी गरेको अस्वीकारसँग सम्बन्धित छ। (यर्मिया 19:15, नहेम्याह 9:25-29, मर्कूस 16:14, र हिब्रू 3:7-13 पनि हेर्नुहोस्।) यदि फारोले पहिले परमेश्वरलाई अस्वीकार नगरेको भए उसको हृदय कठोर हुने थिएन।

(9:19) यहाँ कसैले आपत्ति उठाउँछ: “यदि परमेश्वरले मानिसहरूलाई नियन्त्रण गर्न सक्नुहुन्छ, जस्तो उहाँले फारोलाई गर्नुभयो, तब कसरी कसैको न्याय गर्न सकिन्छ? कसैले पनि उहाँको इच्छाको सफलतापूर्वक प्रतिरोध गरेको छैन।” आपत्तिजनक व्यक्तिले यस्तो बोल्छ कि यदि कुनै व्यक्तिलाई अन्ततः परमेश्वरले चाहनुभएको कुरा गर्न बाध्य पारियो भने उसलाई परमेश्वरको प्रतिरोध गरेकोमा बहाना बनाउनुपर्छ। तर परमेश्वर ती मानिसहरूको बीचको भिन्नता छुट्टयाउन सक्षम हुनुहुन्छ जसले स्वेच्छापूर्वक उहाँको कुरा मान्छ र जसले उहाँको कुरा मान्दैन।[1]

(9:20-23) परमेश्वरले कसैलाई न्यायको लागि र कसैलाई दयाको लागि छान्न सक्नुहुन्छ, यद्यपि उहाँ अन्तत: सबैद्वारा महिमा पाउनुहुनेछ (किनकि उहाँ आफ्नो न्याय र दया दुवैको लागि महिमित हुनुहुनेछ)। उहाँसँग छनौटको आधार छ र उहाँलाई छनौट गर्ने अधिकार छ। परमेश्वरले स्वीकृतिको लागि आफ्नो मापदण्ड तोक्नुहुन्छ, र यो अपरिवर्तनीय छ।

कुमालेले माटोलाई के गर्ने भनेर निर्णय गर्नसक्छ। उसले यसको एक भागलाई फूलको फूलदानमा र अर्को भागलाई फोहोरको भाँडोमा परिणत गर्नसक्छ। त्यसैगरी, परमेश्वरले निर्णय गर्नुहुन्छ कि केही मानिसहरू केवल न्यायको लागि योग्य छन् र अरू मानिसहरू दयाको लागि योग्य छन्। ग्रीक क्रियाले कार्य कसले गर्‍यो भनेर निर्दिष्ट गर्दैन। यसको अर्थ मानिसहरूले आफूलाई न्यायको लागि तयार पारे भन्ने हुनसक्छ। यो कथनसँग मेल खान्छ कि परमेश्वरले न्यायको समय नआएसम्म तिनीहरूको विद्रोह सहनुहुन्छ। परमेश्वरले तिनीहरूलाई न्यायको लागि सृष्टि गर्नुभएन वा तिनीहरूलाई पापी बनाउनुभएन। तिनीहरूको न्याय तिनीहरूको आफ्नै चुनाउको लागि हुनेछ। परमेश्वर आफ्नो छनौटमा सार्वभौम हुनुहुन्छ भन्ने तथ्यको अर्थ उहाँले अन्धाधुन्ध छनौट गर्नुहुन्छ भन्ने होइन तर उहाँले आफ्नै स्तरद्वारा छनौट गर्नुहुन्छ। उहाँले न्यायको लागि दुष्टहरूलाई र मुक्तिको लागि विश्वासीहरूलाई छान्नुहुन्छ।

प्रश्न “तपाईंले मलाई किन यस्तो बनाउनुभयो?” यो प्रश्नको अर्थ यो होइन कि “तपाईंले मलाई किन निन्दाको लागि सृष्टि गर्नुभयो”, तर “म न्यायको लागि योग्य छु भनेर तपाईंले किन निर्णय गर्नुभयो?” तर परमेश्वरलाई आफ्नो न्याय निर्धारण गर्ने र प्रकट गर्ने अधिकार छ।

कुमालेको दृष्टान्त यर्मिया 18:1-18 बाट हो। मुख्य पदहरू 18:7-10 हुन्। 18:8 ले भन्छ, “यदि मैले चेताउनी दिएको जातिले आफ्नो खराबीदेखि पछितो गर्‍यो भने मैले सोंचेको विपत्ति त्यसमाथि ल्याउनदेखि म मेरो मन बदल्नेछु।”

► कुमाले र माटोको दृष्टान्तलाई तपाईं कसरी व्याख्या गर्नुहुन्छ? के परमेश्वरले केही मानिसहरूलाई आफ्नो क्रोध देखाउने उद्देश्यले बनाउनुभयो? उहाँले माटोबाट विभिन्न प्रकारका चीजहरू बनाउनुहुन्छ भन्नुको अर्थ के हो?

यस अध्यायबाट केही मानिसहरूले निष्कर्ष निकालेका छन् कि परमेश्वरले केही मानिसहरूलाई न्यायको उद्देश्यका लागि र अरूलाई दयाको लागि सृष्टि गर्नुहुन्छ। यद्यपि, पावल आफैंले यस अध्यायको अन्त्यमा आफ्नो मुख्य बुँदा उल्लेख गर्छन् (9:30-33)। लेखकलाई आफ्नै दृष्टान्तबाट आफ्नै कुरा बनाउन दिनु महत्त्वपूर्ण छ। हामीले लेखकको कथाको प्रयोगको बारेमा तर्क गर्नुहुँदैन जुन उनले आफैंले भनेका कुराको विपरीत हो। पावलको मुख्य बुँदा यो हो: परमेश्वरले कुनै व्यक्तिलाई उसको विश्वासको आधारमा न्याय गर्नुहुन्छ। कुमालेको रूपमा, उहाँलाई स्वीकृतिको आधार तय गर्ने अधिकार छ।

हामी परमेश्वरको सार्वभौमिकतामा आनन्दित हुनसक्छौं किनभने उहाँ सधैँ बुद्धिमानी, असल, मायालु र उहाँले गर्ने सबै कुरामा न्यायी हुनुहुन्छ। उहाँसँग पूर्ण अधिकार भए तापनि, उहाँले कुनै पनि अन्यायपूर्ण काम गर्नुहुन्न। उहाँका कार्यहरू सधैँ उहाँको आफ्नै स्वभावसँग मिल्दोजुल्दो हुँदछ।

यस अध्यायको उद्देश्य यो होइन कि परमेश्वरले कुनै पनि व्यक्तिलाई कुनै मापदण्ड बिना नै रोज्नुहुन्छ। रोमी 9 को मुख्य उद्देश्य यो हो कि परमेश्वरले एउटा मापदण्ड निर्धारण गर्नुहुन्छ जसले यो तय गर्छ कि उद्धारको लागि कसलाई छान्नुहुन्छ। यो मापदण्ड बचाउने विश्वास हो।

► विद्यार्थीले समूहको लागि रोमी 9:24-33 पढ्नुपर्छ।

हरेक पदहरूको नोटहरू जारी

(9:24-26) धेरै अन्यजातिहरू परमेश्वरका मानिसहरूको हिस्सा बने, यद्यपि तिनीहरूलाई राष्ट्रियताको आधारमा परमेश्वरका मानिसहरू भनिएको छैन। यो यस पत्रको महान मिसनेरी विषयवस्तुसँग जोडिएको छ: सुसमाचार संसारका सबैलाई दिन सकिन्छ।

(9:27-29) धेरै यहूदीहरूलाई अस्वीकार गरिनेछ, र केवल केही रहेकाहरूहरू मात्र बचाइनेछन्। यहूदीहरू यहूदी भएको कारणले गर्दा स्वचालित रूपमा बचाइने छैनन्। यदि परमेश्वरले दयाबिना न्यायअनुसार काम गर्नुभएको भए, तिनीहरू सदोमजस्तै पूर्णरूपमा नष्ट हुने थिए।

(9:30-33) अध्यायको निष्कर्ष यहाँ छ। लेखकलाई आफ्नै निष्कर्ष लेख्न अनुमति दिनुपर्छ। अध्यायको विषयवस्तु यो हो कि परमेश्वरले उद्धारको माध्यम तय गर्नुभएको छ। व्यवस्थाको आधारमा आफ्नो धार्मिकता स्थापित गर्न खोज्नेहरू असफल भए। विश्वासद्वारा धार्मिकता खोज्नेहरू सफल हुन्छन्। आफ्नो धार्मिकता स्थापित गर्न खोज्ने व्यक्ति परमेश्वरले बसाल्नुभएको जगमा ठोक्किन्छ, तर विश्वास गर्ने व्यक्ति लज्जित हुनेछैन।

(1) हामीले उहाँको न्याय बुझेको परमेश्वर चाहनुहुन्छ भनेर हामी कसरी थाहा पाउन सक्छौं?

(2) परमेश्वर न्यायी हुनुहुन्छ भनेर हामीले किन बुझ्नु महत्त्वपूर्ण छ?

(3) परमेश्वरको सार्वभौमिकताको बारेमा बाइबलीय दृष्टिकोण के हो?

(4) रोमी 9 को मुख्य बुँदा के हो?

(5) इस्राएलका आत्मिक विशेषाधिकारहरू के थिए?

(6) ख्रीष्टियान विश्वास र यहूदी धर्म बीचको पाँच सम्बन्ध के हो?

(7) परमेश्वरले याकूबलाई रोज्नुभएको बारेमा रोमी 9 ले के भन्छ?

(8) हामी किन परमेश्वरको सार्वभौमिकतामा आनन्दित हुन सक्छौं?

(1) परमेश्वर कसरी सार्वभौम हुनुहुन्छ र मानिसहरूले गरेको चुनाउअनुसार कसरी जवाफ दिनुहुन्छ भनेर व्याख्या गर्दै एक पृष्ठ लेख्नुहोस्। रोमी 9 अध्यायको प्रयोग गर्नुहोस्, तर अन्य वचनका पदहरू पनि प्रयोग गर्नुहोस्।

(2) तपाईंले अन्य मण्डलीका विश्वासीहरूसँग कम्तिमा दुईवटा बातचित तयार गर्नुपर्छ। तपाईंले उनीहरूलाई परमेश्वरको सार्वभौमिकताको बारेमा के सोच्नुहुन्छ भनेर व्याख्या गर्न सोध्नुपर्छ। तपाईंले रोमीबाट विषयसँग सान्दर्भिक अंशहरू व्याख्या गर्नुपर्छ। तपाईंले बातचितको विवरण लेखेर कक्षा अगुवालाई दिनुपर्छ।