Lesson 7: दोषी ठहरिएको पापी

पुरानो करारका धेरै आज्ञाहरू आजका मानिसहरूमा लागू नहुने जस्तो देखिन्छ। यहाँ केही उदाहरणहरू छन्:

• जादूगरी गर्ने स्त्रीलाई जीवित नराख (प्रस्थान 22:18)।

• सातौं वर्षमा कर्जा-माफी गर (व्यवस्था 15:1-2)।

• यरूशलेममा सातदिनसम्मको लागि निस्तार चाढ मनाउनु (व्यवस्था 16:1-6)।

केही विद्वानहरूले पुरानो करारका व्यवस्थाहरूलाई तीन भागमा विभाजन गरेका छन्: धार्मिक नियम, नागरिक नियम र नैतिक नियम।

धार्मिक नियमहरू बलिदानहरू, आराधना गर्ने ठाउँको डिजायन र अभ्यास गर्ने तरिकाहरू। आजको ख्रीष्टियानहरूले यो धार्मिक नियमलाई पालन गर्दैनन् किनकि यो प्रणाली ख्रीष्टको कामद्वारा अप्रचलित भएको थियो (कलस्सी 2:17, हिब्रू 10:1)।

नागरिक नियमहरू राष्ट्रको रूपमा इस्राएलीको लागि थियो। तिनीहरूले व्यापार-व्यवसायको लागि नियमहरू प्रदान गरे, मानव अधिकारको रक्षा गरे, कानून प्रवर्तनको लागि नीतिहरू दिए, र इस्राएलको धार्मिक पहिचानको रक्षा गरे। आजका ख्रीष्टियानहरूले नागरिक नियमहरू पालन गर्न सम्भव छैन किनभने ती नियमहरू तिनीहरूका राष्ट्रका नियमहरू होइनन्। उदाहरणका लागि, पुरानो करारको समयमा, जब कसैलाई मूर्तिपूजा (अरू देवताहरूको पूजा) गरेबापत मार्नु पर्थ्‍यो, त्यो कसैको व्यक्तिगत निर्णयमा गरिँदैनथ्यो। न्यायकर्ताले त्यस मुद्दाको सुनवाइ गर्थे, त्यसपछि मानिसहरूले निर्णयको समर्थन गर्थे (व्यवस्था 17:6-12)।

► एउटा ख्रीष्टियानले प्राचीन इस्राएलको नागरिक नियमलाई मौलिक रूपले पालन गर्न किन सम्भव छैन?

नैतिक नियमले केही कार्यहरूलाई सधैँका लागि सही वा गलतको रूपमा चिन्हित गरायो। उदाहरणका लागि, दस आज्ञाहरूले मूर्तिपूजा, ईश्वरनिन्दा, व्यभिचार, र चोरीलाई निषेध गर्दछ (प्रस्थान 20:4-5, 7, 14, 15)।

ख्रीष्टियानहरूले धार्मिक नियम र नागरिक नियमद्वारा आदेश गरिएक मौलिक, विशेष कार्यहरू पालन गर्दैनन्। यद्यपि, ती नियमहरू अझ पनि महत्वपूर्ण छन् किनभने ती नियमहरूले परमेश्वरको स्वभावलाई प्रकट गर्दछ, जो कहिल्यै परिवर्तन हुँदैन। यद्यपि, हामी मूर्तिपूजक, व्यभिचारीहरूलाई मार्दैनौं, ती नियमहरूले देखाउँदछ कि ती पापहरू परमेश्वरको लागि अति घृणित छन्। यद्यपि, हामी गरीबहरूको लागि खेतमा अन्न छोड्दैनौं, हामीलाई थाह छ कि हामीले व्यावहारिक तरिकाले गरीबहरूको वास्ता गर्नुपर्छ। यद्यपि हामी जानवरहरूलाई मार्नु अघि आराधना गर्ने स्थानमा लैजादैनौं, हामीलाई थाह छ कि सबै कुरा परमेश्वरको हो, र हामीले हामीसँग भएको कुराबाट भेटीहरू दिनुपर्छ। त्यसैले हामी मौलिक कार्यहरू गर्दैनौं, हामीले त्यसको सिद्धान्त पूरा गर्ने नयाँ तरिका खोज्नुपर्छ।

नागरिक नियम र धार्मिक नियमहरू महत्वपूर्ण हुनुको अर्को कारण यो हो कि ती नियमहरूले नैतिकताको सिद्धान्तलाई विशेष तरिकाले लागू गर्न प्रदान गर्दछ। ती सिद्धान्तहरूलाई बहिस्कार गर्नु नैतिक नियमलाई बहिस्कार गर्नु जस्तै हुनेछ। उदाहरणका लागि, यदि हाम्रो घरको छत मानिस बस्नका लागि बनाइएको छैन भने त्यसको वरिपरि बार लगाउनु आवश्यक छैन (व्यवस्था 22:8)। तर यो प्राचिन नियमले हामीलाई बताउँछ कि हामीले हाम्रा घरहरू र जमिनहरू मानिसहरूको लागि सुरक्षित बनाउनुपर्छ।

► व्यवस्था 22:8 मा दिइएको सिद्धान्त पूरा गर्न हामीले गर्नुपर्ने आधुनिक अभ्यासको उदाहरण के हो?

त्यसोभए पावलले रोमी को पुस्तकमा उल्लेख गरेका परमेश्वरको व्यवस्था के हो? यो मानिसको लागि परमेश्वरको इच्छा हो, जुनचाहिँ उहाँका आज्ञाहरूमा (पुरानो करार र नयाँ करार) व्यक्त गरिएको छ। यद्धपि केही आज्ञाहरू मौलिक रूपमा पूरा गर्नु हुँदैन, तर परमेश्वरको इच्छा भने जस्ताको तस्तै छ। परमेश्वरको व्यवस्था भङ्ग गर्नु पाप हो (1 यूहन्ना 3:4)।

यस पाठमा हामी रोमीको पुस्तकको भाग 4 लाई निरन्तरता दिन्छौं। पछिल्लो पाठमा हामीले रोमी 6, पापमाथि विजयको बारे अध्ययन गर्‍यौं।

यस पाठमा हामी रोमी 7 बाट, दोषी ठहरिएको पापीको बारे अध्ययन गर्नेछौं। रोमी 6 र 8 ले विश्वासीको विजयी जीवनको वर्णन गर्दछ। रोमी 7 ले ठूलो भिन्नता देखाउँछ, पापीको जीवनलाई देखाउँदै जसले आफू दोषी भएको थाह गर्छ तर आफैलाई परिवर्तन गर्नसक्दैन।

अध्याय 7 को मुख्य बुँदा

एउटा व्यक्ति जसले व्यवस्था जान्दछ तर अनुग्रहद्वारा परिवर्तन भएको छैन, ऊ पापको शक्ति र व्यवस्थाको दण्डबाट उम्कन सक्दैन।

अध्याय 7 को सारांश

यो अध्यायले व्यवस्थाको अधीनमा रहेको व्यक्तिको अवस्था वर्णन गर्दछ। व्यवस्थाको अधीनमा हुनु भनेको व्यवस्थाको आज्ञाकारिताको आधारमा न्यायको प्रतीक्षामा परमेश्वरको सामु उभिनु हो। सबैले पाप गरेका हुनाले, व्यवस्थाको अधीनमा हुनु भनेको दण्डको अधीनमा हुनु हो। व्यवस्थाको अधीनमा रहेको व्यक्तिले धर्मीकरण प्राप्त गरेको छैन।

7:1-6 ले विश्वासी व्यवस्थाको लागि कसरी मरेको छ भनेर बताउँछ। अध्यायको बाँकी भागले यो किन आवश्यक छ भनेर देखाउँछ (7:5 मा “जब” र 7:6 मा “अब” हेर्नुहोस्)। 7:7-13 ले कसरी व्यवस्था असल छ तर पापलाई झनै खराब बनाउँछ भनेर देखाउँछ। 7:14-15 ले दोषी ठहरिएको, पुनर्जीवित नभएको पापीको असहायपन देखाउँछ।

► विद्यार्थीले समूहको लागि रोमी 7 पढ्नुपर्छ।

हरेक पदहरूको नोटहरू

(7:1-3) यी तीन पदहरू अर्को तीन पदहरूमा उल्लेख गरिएको बुँदाको तयारीको लागि उदाहरण हुन्। विवाहले व्यवस्थाको मौलिक बन्धनलाई चित्रण गर्दछ। एउटी स्त्रीलाई आफ्नो पति छोडेर अर्कोसित विवाह गर्न अनुमति थिएन, तर यदि पतिको मृत्यु भयो भने, तिनी आफ्नो पतिको अधिकारबाट मुक्त हुन्थिन्। व्यवस्थाको यो दायित्व मोशाको व्यवस्था अन्तर्गत यहूदीहरूलाई मात्र लागू हुँदैन, तर प्रत्येक व्यक्तिलाई पनि लागू हुन्छ, किनकि यदि हामीले अनुग्रहद्वारा उद्धार पाएनौं भने परमेश्वरको व्यवस्थाद्वारा हाम्रो न्याय गरिनेछ।

पावलले विवाहको बारेमा दिएको उदाहरणको मुख्य बुँदा यो हो कि मृत्युले सम्बन्धलाई परिवर्तन गर्छ। हामी ख्रीष्टसँग एकताबद्ध हुँदा हाम्रो पुरानो जीवनमा हामी मर्‍यौं। व्यवस्था रद्द गरिएको वा हटाइएको छैन। यद्यपि, व्यवस्था भङ्ग गर्नेहरूको रूपमा हामीमाथि व्यवस्थाको दाबीहरू अब येशूको प्रतिस्थापन प्रायश्चितद्वारा पूर्ण रूपमा भुक्तान गरिएको छ। अब हामी ख्रीष्टसँग “विवाहित” छौं। यसले हामीलाई अधर्मी बनाउँदैन। हामी अब ख्रीष्टियान भएकोले व्यवस्था भङ्ग गर्ने अधिकार हामीलाई छैन। बरु, हामीलाई पवित्र आत्माद्वारा व्यवस्थाको भावनामा जिउँन अधिकार दिइएको छ।[1]

(7:4) व्यवस्था भङ्ग गर्दा मृत्युदण्डको सजाय हुन्छ। ख्रीष्ट हाम्रो साटो मर्नुभएको छ। हामी उहाँसँग चिनिएका छौं, ताकि हामीले यो भन्न सक्छौं कि हामी ख्रीष्टको शरीरद्वारा व्यवस्थाको लागि मरेका छौं। व्यवस्थाको आवश्यकता पूरा भएको हुनाले, हामी यसको बन्धनबाट मुक्त छौं। हामीले सजायको डरले व्यवस्था पूरा गर्नुपर्दैन। व्यवस्थाको लागि मर्नुको अर्थ हामीले यसलाई धर्मी ठहराउने माध्यमको रूपमा पूरा गर्नु आवश्यक छैन, किनकि हामी अनुग्रहद्वारा धर्मी ठहरिन्छौं।

(7:5) पाप व्यवस्थाद्वारा हुन्छ यस अर्थमा कि व्यवस्थाले पापको अभिलेख लेख्छ र यस अर्थमा कि एक पटक कुनै व्यक्ति व्यवस्थाको बारेमा थाह पायो र यसको विरुद्ध विद्रोह गर्‍यो भने, ऊ झनै पापी बन्छ।

► यो खण्डमा धेरै सन्दर्भहरू हेर्नुहोस्, ताकि तपाईंले अवधारणाहरू बुझ्न सक्नुहुनेछ।

पवित्रशास्त्रले विभिन्न मानिसहरूलाई “शरीर” भएको भनी उल्लेख गर्दछ। सन्दर्भमा निर्भर गर्दै, शरीरमा हुनुको कमसेकम दुई वटा फरक अर्थहरू हुनसक्छ।

एउटा साधारण अर्थ केवल मानव, नश्वर रूपमा हुनु हो। यस अर्थमा, येशू शरीरमा हुनुहुन्थ्यो (1 तिमोथी 3:16, 1 पत्रुस 3:18)। पवित्र जीवन बिताउने व्यक्तिलाई यस अर्थमा शरीरमा भन्न सकिन्छ (2 कोरिन्थी 10:3; गलाती 2:20; फिलिप्पी 1:22, 24)। जब यो शब्द यसरी प्रयोग गरिन्छ तब शरीरलाई नैतिकरूपमा तटस्थ मानिन्छ, जस्तै जब पावलले गलातीहरूलाई भने कि तिनीहरुले शरीरद्वारा (मानव प्रयासहरू) अनुग्रहले सुरु गरेको कुरालाई सिद्ध तुल्याउन सक्दैनन्।

दोस्रो अर्थ जसमा एउटा व्यक्ति पतित, पापी स्वभावद्वारा नियन्त्रित भएको कारण शरीरमा हुनसक्छ। यो अवस्था पुनर्जीवित नभएको व्यक्तिको विशेषता हो (एफिसी 2:3)। पतित स्वभावका स्वभाविक कामहरू गलाती 5:19-21 मा सूचीबद्ध गरिएको छ। रोमी 8:1-13 मा, शरीरमा हुनु भनेको उद्धार पाउनुसँग तुलना गरिएको छ। शरीरमा हुनुचाहिँ मृत्यु हो (8:6) र परमेश्वरप्रति शत्रुता हो (8:7)। त्यो व्यक्ति जो पापमय स्वभावको वशमा छ...परमेश्वरलाई प्रसन्न पार्न सक्दैन” (8:8) अनि उ मर्नेछ (8:13)। यहाँ वर्णन गरिएको शरीर रोमी 7 मा वर्णन गरिएको शरीरको अवस्था उस्तै हो (7:5, 14, 18, 25 लाई हेर्नुहोस्)। यस अर्थमा शरीरमा भएको व्यक्तिले पापका कामहरू गरिरहेको हुन्छ जसको लागि उसले आत्मिक र अनन्त मृत्युको दण्ड पाउनेछ (रोमी 7:5)। उसले अझ उद्धार पाएको छैन।

एउटा व्यक्ति रुपान्तरण भएपछि (प्रभुमा आ‍एपछि) पनि पतित स्वभावबाट प्रभावित हुनसक्छ, यद्धपि यसको नियन्त्रणमा ऊ छैन। कोरिन्थीहरूलाई तिनीहरू पुनर्जीवित पारिएपछि पनि सांसारिक मानिस भनियो (1 कोरिन्थी 3:1)। पावलले 3:1 मा देखाए कि ख्रीष्टमा अझ पनि दूधे बालक हुनेहरूको लागि सांसारिकपन सामान्य छ तर विश्वासीहरू यो अवस्थामा सधैँ रहिरहनु हुँदैन। उनले कोरिन्थीहरूलाई अझ पनि बालकै रहेकोमा आलोचना गरे।

हरेक पदहरूको नोटहरू जारी

(7:6) हामी ख्रीष्टमा व्यवस्थाको लागि मरेका छौं, त्यसैले व्यवस्था हाम्रो लागि मरेको छ। स्वतन्त्रताको अर्थ अब हामी सेवा गर्दैनौं भन्ने होइन; तर अब हामी हाम्रो आत्माले सेवा गर्छौं, त्यसको मनसाय नपुगी केवल आवश्यकताहरू पूरा गर्ने प्रयास गर्नुको सट्टा।

(7:7) पावलले पहिला नै भनेका थिए कि व्यवस्थाले पाप वृद्धि गर्छ (5:20)। यस खण्डमा उनले भनेका कि पापले मृत्यु ल्याउनका लागि व्यवस्थाद्वारा काम गर्‍यो (7:5)। त्यसर्थ, “के व्यवस्था पाप हो? भन्ने प्रश्न उठ्नु स्वभाविक हो। व्यवस्थाले पापलाई बहिस्कार गर्छ भन्ने देखाएर उनले व्यवस्था पाप होइन भनी देखाउँछन्।

(7:8) परमेश्वरको व्यवस्थाले पापीलाई देखाउँछ कि उसका कार्यहरू बहिस्कार गरिएका छन्। यो अर्थमा, व्यवस्थाले पापलाई झनै खराब बनाउँछ। जब पापीलाई थाह हुन्छ कि ऊ दोषी छ, उसले बारम्बार गरेको पाप (परमेश्वरको व्यवस्थाप्रति अनाज्ञाकारी) अब जानीजानी गरेको विद्रोह बन्छ।

(7:9) व्यवस्थाले के माग गर्छ भनेर हेर्नुभन्दा पहिला, उसलाई थाह थिएन कि उसलाई मृत्युदण्ड दिइएको छ। तर परमेश्वरको व्यवस्थाको विवरण नजानीकन पाप गर्नेहरूका लागि पनि पापले मृत्यु निम्त्याउँछ (2:12 र 5:14 लाई हेर्नुहोस्)।

रोमी 7:7-25 मा पावलले एउटा उद्धारविहिन फरिसीको रूपमा आफ्नो अनुभव बताउँछन् र अन्तमा कसरी उनलाई ख्रीष्टको आवश्यकता पर्‍यो सो वर्णन गर्छन्। रोमी 7 मा उनले हामीलाई भन्छन् कि पवित्र आत्माले उनको हृदयमा भएको लोभको लागि उनको आँखा खोल्न अघि, उनले सोचेका थिए कि उनले पूर्नरूपमा व्यवस्था पालन गरे। फिलिप्पी 3:6 मा उनको साक्षी हेर्नुहोस् जब उनी भन्छन्, “धार्मिकताको विषयमा हो भने व्यवस्थामा भएको धार्मिकताबमोजिम निष्खोट ठहरिएको हुँ”। फिलिप्पी 3:9 मा उनले भनेजस्तै, फरिसीको रूपमा उनले सोचें कि उनीसित धार्मिकता छ जुन व्यवस्थाबाट आएको हो। पवित्र आत्माले उनको हृदयको लोभलाई हेर्न आँखा खोलिदिनुभएपछि, उनले भने कि उनी आत्मिक रूपमा मरेको अनुभव गर्छन् (रोमी 7:9)। यो स्पष्ट रूपमा तुलनात्मक कथन हो: उनले एक पटक सोचेका थिए कि उनी व्यवस्था पालन गरेर आत्मिक रूपमा जीवित छन्; तर जब उनले देखे कि उनी लोभ-लालचको दोषी छन् र व्यवस्था पालन गर्दैनन्, उनले महसुस गरे कि उनी वास्तवमा मरेका छन्। पावलले रोमी रोमी 7:14-25मा आफ्नो इतिहास बताइरहन्छन्। उनले दुष्टतालाई रोक्न खोजे तर सकेनन्। सम्पूर्ण गवाही पूर्ण पराजय र पापको दासत्वको हो। उनले हामीलाई रोमी रोमी 7:25 मा भन्छन् कि छुटकारा येशू मार्फत मात्र आउँछ।[1]

(7:10) व्यवस्था जीवनको मार्ग देखाउनको लागि थियो। व्यवस्था कहिल्यै उद्धारको माध्यम थिएन, तर यो परमेश्वरलाई चिन्नेहरूका लागि जिउने मार्ग हुनुथियो। तर पतित, प्राकृतिक मानिसले यसलाई पछ्याउन नसक्ने भएकोले, यो जीवनको लागि मार्गदर्शक हुनुको साटो मृत्युको माध्यम बन्छ।

(7:11) पाप लाभदायक, आनन्दमय, हानिरहित देखा परेर हामीलाई धोका दिन्छ। जब कुनै व्यक्ति पाप गर्ने परीक्षामा फस्छ, उसलाई दोषी ठहराइन्छ, यदि ऊ आफ्नो पापको परिणामलाई सीमित पार्न सफल भयो भने पनि, परमेश्वरको न्याय व्यवस्थाअनुसार हुन्छ, पापको परिणाम अनुसार होइन।[2]

(7:12) व्यवस्थाले परमेश्वरको स्वभाव प्रकट गर्दछ- व्यवस्था पवित्र, धार्मिक र असल छ, जस्तो उहाँ हुनुहुन्छ।

(7:13) व्यवस्था खराब छैन, तर पापले व्यवस्था विरुद्ध प्रतिक्रिया जनाएपछि खराब परिणामहरू आए। पापले प्रत्येक व्यक्तिलाई मृत्युको दण्डमा ल्याउन व्यवस्था प्रयोग गर्‍यो। व्यवस्थाद्वारा पाप साँच्चै खराब हो भनी देखाइएको छ।

धेरै मानिसहरू सोच्छन् कि रोमी 7:14-25 ले साधारण विश्वासीको वर्णन गर्दछ, तर वर्णनलाई विचार गर्नुहोस्।

ऊ पापमा बेचिएको छ, दासजस्तै, जसको अर्थ हुन्छ उसले छुटकारा पाएको छैन (7:14)। उसलाई असल कुरा थाह छ तर उसले त्यो गर्न सक्दैन (7:18)। ऊ बन्धनमा परेको छ र छुट्याइएको छैन (7:23)। ऊ दु:खित छ र छुटकाराको लागि रोइरहेको छ (7:24)।

7:5-24मा, “जब हामी पापमय स्वभावमा जीवन बिताइरहेका थियौं” (7:5) भन्ने वाक्यांशबाट सुरु भएर “मलाई कसले छुटाउला” (7:24) भन्ने प्रश्नसित समाप्त हुन्छ, त्यहाँ ख्रीष्ट, पवित्र आत्मा, अनुग्रह, जीवन र विजयको बारे कुनै उल्लेख छैन; तर पहिलो व्यक्ति (म, मेरो, मलाई) लाई 42 पल्ट उल्लेख गरिएको छ, 16 पल्ट व्यवस्था र 15 पल्ट पापको उल्लेख गरिएको छ।

यो यस्तो व्यक्ति हुनसक्दैन जससँग रोमी 6 मा वर्णन गरिएको छुटकारा छ। त्यो अध्यायले बारम्बार भन्छ कि विश्वासी अब पापको दासत्वमा छैन। पावलले रोमी 7 मा वर्णन गरेको व्यक्ति व्यवस्थाको अधीनमा छ, जसलाई यस अध्यायको सुरुमा प्रस्तुत गरिएको छ (7:1, 5-6)। 7:14 यस्तो सम्बन्ध हो जसले यो देखाउँछ कि अध्यायको अन्तिम भागले त्यस्तै अवस्थाको वर्णन गरिरहेको छ जस्तो अवस्था 7:1, 5-6 मा वर्णन गरिएको छ।

रोमी 8:1 ले भन्छ कि दोषी नठहराइएको व्यक्ति ख्रीष्ट येशूमा रहेको व्यक्ति हो। 8:4-5 ले भन्छ कि यो व्यक्ति शरीरको पछि लाग्दैन। शरीरको पछि लाग्ने व्यक्ति (जस्तै 7:25 र 7:5 मा) दोषी ठहरिनेछ। दोषी ठहरिएको व्यक्ति साँचो विश्वासी होइन। रोमी 7 अध्यायमा व्यक्ति असहाय छ र शरीरद्वारा नियन्त्रित छ।

8:3 ले भन्छ कि व्यवस्था अन्तर्गत कमजोरीको अवस्थामा समाप्त भएको छ; त्यसैले रोमी 7 मा वर्णन गरिएको असहाय अवस्था विश्वासीको अवस्था हुनुहुँदैन।

8:6-7 ले भन्छ कि शरीरतिर मन लगाउनु भनेको मृत्यु हो, र परमेश्वरको शत्रु पनि हो। तर 7:14 ले शारिरिक व्यक्तिको वर्णन गर्न थाल्छ। यस सन्दर्भमा भनिएको शारीरिक व्यक्ति येशूको साँचो अनुयायी होइन।[1]

त्यसो भए पावलले आफूलाई यस वर्णनमा किन राख्छन्? 7:7 देखि उता, उनले एक पापीको वर्णन गर्छन् जो व्यवस्थाको दोषी ठहरिन्छ। बाँकी अध्यायले उनको विगतको अनुभव वर्णन गर्दछ – व्यवस्था पालन गरेर परमेश्वरलाई खुशी पार्न उनको वास्तविक संघर्ष। यसले उनलाई अनन्त जीवन दिएन र यसले उनलाई कुनै प्रकारको सन्तुष्टि दिएन। रोमी 8 मा उनी विजयको वर्णन गर्न थाल्छन्। 8:1-4 मा वर्णन गरिएको व्यक्ति अझै पनि रोमी 7 को अवस्थामा हुनसक्छ भन्ने कुरा असम्भव छ।

त्यसकारण, यो स्पष्ट छ कि रोमी 7 ले पुनर्जीवित नभएको मानिसको वर्णन गर्दछ जसलाई थाह छ कि उसलाई परमेश्वरको व्यवस्थाले दोषी ठहराएको छ त्यसको आज्ञाकारितामा जिउँन असमर्थ छ।

► यस खण्डमा व्याख्या गरिएको कुरालाई आफ्नै शब्दमा संक्षेप गर्नुहोस्। यो समयमा यस मुद्दामाथि पुर्ण रूपमा बहस गर्नु आवश्यक छैन किनभने यस पाठमा अझ थप प्रमाणहरू दिइनेछ।

हरेक पदहरूको नोटहरू जारी

(7:15) धेरैजसो मानिसहरू आफूले अझ असल गरेको चाहन्छन्। त्यो असल गर्ने चाहनाको अर्थ यो होइन कि तिनीहरू ख्रीष्टियान हुन्। वास्तविकता बिनाको चाहनाले देखाउँछ कि तिनीहरू अझै पनि पापको शक्तिबाट मुक्त भएका छैनन्।

(7:16) तिनीहरूले असल गरे भन्ने तिनीहरूको चाहनाले देखाउँछ कि तिनीहरूलाई थाह छ कि व्यवस्था असल छ, यद्यपि तिनीहरूले यसको पालन गर्दैनन्।

(7:17-23) पापलाई मानिसको इच्छालाई ओझेलमा पारेको कुरा हो जस्तो गरी भनिन्छ। पतित मानिससँग स्वभावैले परमेश्वरले मानिसमा सुरुमा सृष्टि गर्नुभएको स्वतन्त्र इच्छा हुँदैन। मानिसको इच्छा यति कमजोर छ कि पापीले परमेश्वरलाई रोज्न सक्दैन जबसम्म परमेश्वरले आफ्नो अनुग्रहले आफ्नो इच्छा पुनर्स्थापित गर्नुहुन्न।

पूर्वगामी (Prevenient) अनुग्रह भनेको परमेश्वरको त्यो कार्य हो, जो ती मानिसहरूसम्म पुग्छ, जसले अहिलेसम्म उहाँलाई प्रत्युत्तर दिएका छैनन्। हरेक व्यक्तिलाई प्रदान गरिने अनुग्रहमा स्वतन्त्र इच्छाको पुनर्स्थापना र परमेश्वरप्रतिको चाहना समावेश छ, ताकि हरेक व्यक्तिले साँच्चै उद्धार पाउने कि नपाउने भनेर छनौट गर्न सकोस्।

परमेश्वरले हरेक व्यक्तिको लागि उद्धारको काम सुरु गर्नुहुन्छ (यूहन्ना 6:44; एफिसी 2:4-5, 12-13, 17; तीतस 2:11, तीतस 3:3-5), तर जबसम्म उसले परमेश्वरप्रति प्रतिक्रिया जनाउँदैन तबसम्म ऊ बचाइँदैन।

(7:24) यो हतास र निराशाको पुकार हो कुन एक व्यक्तिले आफूलाई बचाउन पूर्ण असमर्थ देखेपछि आउँछ। यो बाँचेको व्यक्तिको पुकार होइन।

(7:25) निराश भएको पापीको जीवनको अन्धकारमा उज्यालोको रूपमा प्रशंसाको एउटा कथन यहाँ अन्तर्क्रिया गरिएको छ।

त्यसपछि एउटा वाक्य आउँछ जसले खण्डलाई सारांशित गर्दछ। धर्म परिवर्तन नगरिएको व्यक्तिले व्यवस्था सही छ भनी मानसिक सहमति दिन्छ, र उसले आफूभन्दा राम्रो भएको नाटक गर्छ; तर उसको पापी इच्छाले उसलाई पापमा राख्छ। एक व्यक्तिलाई आफ्नो मन र शरीरले पापको सेवा गरेकोमा दोषी ठहराइन्छ (7:5, 8:3)।

यस खण्डमा पावलले अविश्वासीको जीवनमा वंशानुगत भ्रष्टताको शक्तिको (पापको नियमले) बारेमा कुरा गर्छन्। पावल, जब उनी जागरुक पापी थिए, उनीभित्र द्वन्द्व थियो।[1]

पावलका सदस्यहरूमा रहेको पापको व्यवस्थाले निम्न परिणामहरू उत्पन्न गर्दछ:

• उसले जे घृणा गर्छ त्यही गर्दछ (7:15)

• उसले गर्न नचाहेको कुरा उसले गर्दछ (7:16)

• असल गर्ने इच्छा छ, तर त्यो गर्ने सामर्थ छैन (7:18)

• पापको व्यवस्थाले उसको मनको व्यवस्थाको प्रतिरोध गरिरहेको छ (7:23)।

• पापको नियमले उसलाई बन्धनमा पारेको छ (7:23)

• ऊ विभाजित व्यक्ति हो: उसको दिमागले परमेश्वरको सेवा गर्छ, तर उसको शरीरले पापको व्यवस्थाको सेवा गर्छ (7:25)।

एउटा व्यक्तिले दुई मालिकको सेवा गर्न सक्दैन। एउटा मानिस पापबाट मुक्त र पापको दास हुन सक्दैन। एउटा मानिस परमेश्वरको दास र पापको दास हुन सक्दैन। रोमी 7:14-25 को भाषा विश्वासीको पापको दासत्वबाट छुटकारा पाउने बारेमा रोमी 6 को कथनको ठीक विपरीत छ। त्यसर्थ, 7:14-25 भनेको 7:1-13 मा सुरु भएको पाप र व्यवस्थासँग अविश्वासीको सम्बन्धको वर्णनको निरन्तरता हो।

रोमी 6 ले विश्वासीको पापसँगको सम्बन्धको बारेमा बताउँछ जुन ख्रीष्टसँग क्रूसमा टाँगिएको र पुनरुत्थानको परिणाम स्वरूप हुन्छ। रोमी 7 ले निम्न कुराहरूको वर्णन गर्दछ:

• पापीको व्यवस्थासँगको सम्बन्ध।

• भित्री पाप र व्यवस्थाको अन्तरक्रिया।

• परमेश्वरको व्यवस्थाको मागप्रति जागरुक पापीको संघर्ष, तर भित्री पापको दासत्वको कारणले व्यवस्थाले माग गरेको कुरा आफैं गर्न असमर्थ।

रोमी 7:14-25 का व्याख्याहरू फरक-फरक हुन्छन्

दृश्य 1: केही विद्वानहरूले लेखेका छन् कि पावलले सामान्य ख्रीष्टियान जीवनको वर्णन गरिरहेका छन्। तिनीहरूले औंल्याए कि कालहरू वर्तमान हुन्, विगत होइनन्; र तिनीहरू जोड दिन्छन् कि पावलको विचारमा, ख्रीष्टियान जीवनमा सुल्झाउन नसकेका समस्याहरू छन्।

दृश्य 2: धेरै अन्य विद्वानहरूले विश्वास गर्छन् कि पावलले मन परिवर्तन हुनु अघिको मानिसको अवस्थाको वर्णन गर्दैछन् किनभने “र पापैमा बेचिएको छु” र “हाय, म कस्तो दुःखी मानिस” जस्ता वाक्यांशहरू रोमी 6 र रोमी 8 मा गरिएको विश्वासीको वर्णनसँग मेल खाँदैन। रोमी 6 अनुसार, विश्वासी पापको लागि मरेको छ, पापबाट मुक्त भएको छ, र उसले विश्वास र परमेश्वरमा पूर्ण समर्पणद्वारा पापमाथि विजयको लागि ख्रीष्टमा उपलब्ध स्वतन्त्रता दाबी गर्नुपर्छ। रोमी 8 अनुसार पापमय स्वभावको वशमा हिँड्ने व्यक्तिले परमेश्वरलाई प्रसन्न पार्न सक्दैन र त्यस व्यक्तिमा ख्रीष्टको आत्मा वास गर्दैन।

यस पाठ्यक्रमका लेखकहरूको विचार यो छ कि दोस्रो दृष्टिकोण रोमीमा पावलको तर्कको प्रवाहसँग मेल खान्छ र उनको समग्र शिक्षासँग सबैभन्दा मिल्दोजुल्दो छ।

रोमी 7:14-25 मा उल्लेखित व्यक्तिको बारेमा बारम्बार सोधिने प्रश्नहरू

यहाँ केही प्रश्नहरू छन् जुन बारम्बार मानिसहरूबाट उठ्छन् जो सोच्छन् कि पावलले रोमी 7:14-25 मा आफ्नै ख्रीष्टियान जीवनको वर्णन गरिरहेका छन्।

प्रश्न 1: आफ्नो अन्तस्करणमा परमेश्वरको व्यवस्थामा आनन्दित छु भन्ने पावलको कथनबारे के भन्न सकिन्छ (रोमी 7:22)? के एक विश्वास नगर्ने फरिसी परमेश्वरको व्यवस्थामा आनन्दित हुनसक्छ?

उत्तर: कुनै पनि फरिसीले भन्ने गर्थ्यो कि ऊ आफ्नो अन्तस्करणमा परमेश्वरको व्यवस्थामा रमाउँछ। तिनीहरूले आफ्नो जीवन परमेश्वरको व्यवस्था अध्ययनमा समर्पित गर्थे र दैनिक घण्टौंसम्म यसको अध्ययन गर्थे। पावलले आफूलाई व्यवस्थामा समर्पित गरेका थिए र यसलाई इमानदारीपूर्वक पालन गर्न चाहन्थे। तर जब पवित्र आत्माले पावललाई उनको हृदयको लोभी प्रकृति देखाए, उनलाई उनको वास्तविक आत्मिक अवस्थामा जगाए, पावलले पाए कि उनको मनले सही गर्ने इच्छाको बाबजुद पनि गलत काम गरिरहे। व्यवस्थाले पावललाई कसरी जिउने भनेर देखायो, तर व्यवस्थाले उनलाई त्यो गर्ने क्षमता दिएन।

प्रश्न 2: रोमी 7:14-25मा भएको वर्तमान कालहरू के के हुन्? पावल लेख्छन्, “किनकि हामी जान्दछौं कि व्यवस्था आत्मिक हो, तर मचाहिँ शारीरिक छु, र पापैमा बेचिएको छु” (रोमी 7:14)।

उत्तर: रोमी 7:7-13 मा भूतकालबाट रोमी 7:14-25 मा वर्तमान कालमा परिवर्तनले उनको गवाहीको आत्मकथात्मक चरित्रलाई कुनै पनि हिसाबले असर गर्दैन। न त 7:14-24 मा वर्तमान कालले पावलले रोमीलाई परिपक्व ख्रीष्टियान प्रेरित र मिसनेरीको रूपमा लेख्दाको वर्तमान अनुभवलाई संकेत गर्दछ। “ऐतिहासिक” वा “नाटकीय” वर्तमान काल ग्रीकमा वर्तमान कालको एक प्रसिद्ध प्रयोग हो जब लेखकले आफ्ना पाठकहरूलाई विगतको घटना वा अनुभव स्पष्ट पार्न चाहन्थे। त्यसकारण, पावलको जीवन परिवर्तन हुनुभन्दा अघि विगतमा के सत्य थियो भनेर स्पष्ट पार्न वर्तमान कालको प्रयोग गर्दा पावल अझै पनि वर्तमानमा पापको बन्धनसँग संघर्ष गरिरहेका छन् भन्ने व्याख्याको माग गर्दैन। पावलले रोमी 6 र रोमी 8 मा स्पष्ट रूपमा संकेत गरेका छन् कि एक ख्रीष्टियान पापको बन्धनमा बेचिएको छैन (रोमी 7:14)।

प्रश्न 3: यस खण्ड र धेरै ख्रीष्टियानहरूले आफ्नो जीवनमा पाउने संघर्ष बीचको समानता के हो?

उत्तर: विश्वासीको संघर्ष दु:खी मानिसको संघर्ष भन्दा धेरै फरक हुन्छ। रोमी 7:14-25 को दु:खी मानिसले पाप गर्न छोड्न सक्दैन। ऊ पापको दास हो। यो एक साँचो विश्वासीको मुद्दा होइन। एक ख्रीष्टियानलाई समय-समयमा संघर्ष र असफलताहरू हुनसक्छन्, तर उसको जीवन पाप र मृत्युको व्यवस्थाको दासत्वको जीवन होइन। ख्रीष्टियान ख्रीष्टसँग एकताबद्ध हुन्छ र भित्री पापको शक्तिबाट मुक्त हुन्छ (रोमी 6:1-10)।

निष्कर्ष: रोमी 7:14-25 को दु:खी मानिस परमेश्वरलाई खुशी पार्न संघर्ष गरिरहेको एक इमान्दार फरिसीजस्तो देखिन्छ। एक व्यक्ति पापको दास हुँदा ऊ पापबाट मुक्त हुन सक्दैन। एक व्यक्ति परमेश्वरको दास र पापको दास हुन सक्दैन, किनकि येशूले भन्नुभयो, “कसैले दुई मालिकको सेवा गर्न सक्दैन” (मत्ती 6:24, लूका 16:13)। रोमी 7:14-25 भनेको पुनर्जीवित नभएको व्यक्तिको पाप र मोशाको व्यवस्थासँगको सम्बन्धको वर्णनको निरन्तरता हो जुन रोमी 7:7-13 मा सुरु भएको थियो।

► रोमी 7 मा उल्लेख गरिएको व्यक्तिको पहिचानको मुद्दामा छलफल गर्नुहोस्, प्रबन्ध गरिएका विवरणहरू र स्पष्टीकरणहरूलाई ध्यानपूर्वक विचार गर्नुहोस्।

रोमी 7:7 मा प्रेरितले हामीलाई बताउँछन् कि व्यवस्थाले पापलाई पर्दाफास गर्छ। व्यवस्था सुसमाचार प्रचारको लागि उपयोगी छ किनभने एउटा व्यक्तिले परमेश्वरको व्यवस्थाद्वारा दोषी ठहरिएको महसुस गर्दा उसले उद्धारको आवश्यकता देख्छ। मण्डलीको इतिहासभरि, सबैभन्दा प्रभावकारी प्रचारकहरूले अविश्वासीहरूलाई मुक्तिको चाहना गराउन परमेश्वरको व्यवस्था प्रयोग गरेका छन्।

निम्न उद्धरणहरूले व्यवस्था प्रयोग गर्ने बारेमा प्रचारकहरूले के भनेका छन् भनेर देखाउँछन्।

► समूहका अन्य सदस्यहरूको सहयोगमा उद्धरणहरू पालैपालो पढ्नुहोस् र व्याख्या गर्नुहोस्।

चार्ल्स स्पर्जनबाट[1]

व्यवस्था हटाएर तपाईंले पापलाई हटाउनुभएको छ, किनकि पाप भनेको व्यवस्थाको उल्लङ्घन हो; र जहाँ व्यवस्था छैन, त्यहाँ कुनै अपराध हुँदैन। जब तपाईंले पापलाई हटाउनुभएको छ, तपाईंले मुक्तिदाता र मुक्तिलाई पनि हटाउनुभएको हुनसक्छ, किनकि तिनीहरू कुनै पनि हालतमा आवश्यक छैनन्। जब तपाईंले पापलाई न्यूनतममा घटाउनुभएको छ, येशू ख्रीष्टले संसारमा लिएर आउनुभएको त्यो महान र महिमित उद्धारको के आवश्यकता छ?

न्यायपूर्ण र पवित्र व्यवस्थाको अगाडि नडराईकन तिनीहरू कहिल्यै अनुग्रह स्वीकार गर्दैनन्; त्यसकारण, व्यवस्थाले अत्यन्त आवश्यक र आशिषित उद्देश्य पूरा गर्दछ।[2]

चार्ल्स फिनीबाट[3]

कसैले आफ्नो दण्डको सत्यतथ्य र न्याय नदेखेसम्म र महसुस नगरेसम्म बुद्धिमानीपूर्वक र हृदयदेखि क्षमा माग्न वा स्वीकार गर्न सक्दैन।

व्यवस्थाको आत्मिकतालाई विवेकमा तबसम्म लागू गर्नुपर्छ जबसम्म पापीको स्व-धार्मिकता नाश हुँदैन, र पवित्र परमेश्वरको सामुन्ने मुक र स्व-तिरस्कृत हुँदैन।

व्यवस्थाले सँधै सुसमाचारको लागि बाटो तयार गर्नुपर्छ। आत्माहरूलाई निर्देशन दिने क्रममा यसलाई बेवास्ता गर्दा झूटा आशा, ख्रीष्टियान अनुभवको गलत स्तरको परिचय र मण्डली नक्कली धर्म परिवर्तन गर्नेहरूले भरिने लगभग निश्चित छ।[4]

मार्टिन लुथरबाट[5]

तर शैतानले... एउटा यस्तो सम्प्रदाय खडा गरेको छ जसले दश आज्ञाहरू मण्डलीबाट हटाउनुपर्छ र मानिसहरूलाई व्यवस्थाबाट डराउनु देखाउनु हुँदैन, तर ख्रीष्टको अनुग्रहको प्रचारद्वारा नम्रतापूर्वक प्रोत्साहन दिनुपर्छ भनी सिकाउँछ।[6]

जोन बन्यानबाट[7]

जबसम्म मानिसहरू व्यवस्थाको स्वभाव र यसको अधीनमा हुनुको बारेमा अनभिज्ञ हुन्छन् - अर्थात्, यसको विरुद्धमा गरिएको पापको कारणले गर्दा यसको श्राप र मृत्युदण्ड दिने शक्तिको अधीनमा - तबसम्म तिनीहरू सुसमाचारको साँचो ज्ञानको खोजीमा वेवस्ता र लापरवाह रहनेछन्।

व्यवस्था नजान्ने मानिसले काम र सत्यमा आफू पापी हो भनेर जान्दैन, मुक्तिदाता हुनुहुन्छ भनेर जान्दैन।[8]

जोनाथन एडवर्ड्सबाट[9]

हामी पाप गरिरहेका छौं कि छैनौं भनेर जान्न सक्ने एक मात्र तरिका भनेको उहाँको नैतिक व्यवस्थालाई जान्नु हो।[10]

जोन वेस्लीबाट[11]

पापीलाई मार्नु भनेको व्यवस्थाको पहिलो प्रयोग हो; अर्थात्, उसले भरोसा गरेको जीवन र शक्तिलाई नष्ट गर्नु, र उसलाई यो कुरामा विश्वस्त पार्नु कि ऊ मृत्युको सजायमा मात्र होइन, तर वास्तवमा परमेश्वरको लागि मरेको छ, उसको कुनै आत्मिक जीवन छैन, आफ्नो अपराध र पापहरूद्वारा मरेको (एफिसी 2:1)। यसको दोस्रो प्रयोग उसलाई जीवनमा ल्याउनु हो, ख्रीष्टमा, ताकि ऊ बाँच्न सकोस्।

परमेश्वरको अनुग्रहको यो आशिषित् साधन [व्यवस्था] लाई कहिल्यै पनि हल्का नठान्नुहोस् वा नबोल्नुहोस्। बरु, जसबाट यो आयो र जसलाई यसले डोऱ्याउँछ उहाँको खातिर यसलाई प्रेम र कदर गर्नुहोस्।[12]

►यदि प्रचारकहरूले आफ्नो पापलाई गम्भीर नठान्ने मानिसहरूलाई परमेश्वरको प्रेम र क्षमाको बारेमा मात्र कुरा गरे भने यसले कस्तो समस्या निम्त्याउँछ?

(1) पुरानो करारका धार्मिक र नागरिक नियमहरू अझै पनि महत्त्वपूर्ण हुनुका दुई कारणहरू बताउनुहोस्।

(2) व्यवस्थाको लागि मर्नुको अर्थ के हो?

(3) शरीरमा शब्दको दुई प्रयोग के के हुन्?

(4) व्यवस्थाले पापलाई कसरी झनै खराब बनाउँछ?

(5) सुसमाचार प्रचारको लागि व्यवस्था किन उपयोगी छ?

यस पाठमा उल्लेख गरिएका बाहेक पुरानो करारका अन्य व्यवस्थाहरूको उदाहरणहरू दिँदै एउटा पृष्ठ लेख्नुहोस्। ती धार्मिक, नागरिक, वा नैतिक हुन् कि होइनन् भनेर व्याख्या गर्नुहोस्; आज ख्रीष्टियानले तिनीहरूलाई कसरी लागू गर्नुपर्छ भनेर व्याख्या गर्नुहोस्।