Lesson 12: ეკლესია

(1) სტუდენტი შეძლებს განმარტოს:

• ეკლესიის წარმოშობა.

• ეკლესია, როგორც ცოცხალი დაწესებულება.

• ეკლესია, როგორც ცოცხალი, ადგილობრივი ორგანიზმი.

• მსოფლიო ეკლესიის ერთიანობის საფუძველი.

• ეკლესიის ადგილობრივი ერთიანობის საფუძველი.

• ეკლესიის საიდუმლოებები.

• ეკლესიის მიზნები.

• ქრისტიანული რწმენის დებულება ეკლესიის შესახებ.

(2) სტუდენტი დაინახავს თავისი პასუხისმგებლობა თავი მიუძღვნას და უერთგულოს ადგილობრივ ეკლესიას.

►  წაიკითხეთ ეფესელთა 3:3-10 ერთად. რას გვეუბნება ეს მუხლები ეკლესიის შესახებ?

საუკუნეების განმავლობაში, ახალ აღთქმამდე, ეკლესია იყო საიდუმლო, რომელიც ბოლომდე გაცხადებული არ იყო. (წაიკითხეთ ეფესელთა 3:3-10). იყვნენ ადამიანები, რომლებიც განიცდიდნენ ღვთის მადლს და ცხოვრობდნენ მასთან ურთიერთობაში, (რომაელთა 4:1-8). მაგრამ ეკლესია არ იყო დაარსებული.

► როდის დაიბადა ეკლესია?

იესოს ცხოვრებამ და მსახურებამ დასაბამი დაუდო ეკლესიას და ის მის მიერ მოტანილ ხსნაზეა აგებული (მათე 16:16-18). ეკლესიის ხანა სულთმოფენობის დღეს დაიწყო. იმ დღიდან ეკლესიას უნდა ემოქმედა სულწმიდის ძალით, დედამიწაზე ქრისტეს ფიზიკური და ხილული ხელმძღვანელობის გარეშე (იოანე 16:7).

იესომ თავის მოწაფეებს მისცა ძალაუფლება მთელს მსოფლიოში გაევრცელებინათ და დაეფუძნებინათ მისი სწავლებები (მათე 28:18-20). და დაპირდა, რომ სულიწმიდა მათ შეუძღვებოდა ყოველ ჭეშმარიტებაში (იოანე 16:13). ეკლესიას შეიძლება ეწოდოს "სამოციქულო", რადგან მოციქულთა სწავლებები წარმოადგენს ეკლესიის ფუნდამენტურ მოძღვრებებს. ნებისმიერ რწმენას, რომელიც ეწინააღმდეგება ამ ფუნდამენტურ დოქტრინებს, არ უნდა ეწოდოს ქრისტიანული.

ეკლესია სათავეს იღებს:

1. იესოს მსახურებაში,

2. ქრისტეს მიერ ხსნაში,

3. ორმოცდამეათე დღის დღესასწაულზე მომხდარი მოვლენაში და

4. სამოციქულო მოძღვრების განვითარებაში.

ეკლესია შედარებულია ოჯახთან, რომელშიც ღმერთი არის მამა, ხოლო წევრები არიან და-ძმები (ეფესელთა 3:15; გალატელთა 6:10). ეკლესიას ეწოდება ერი, რომელსაც არა აქვს არავითარი რასა ან ბუნებრივი წარმოშობა (1 პეტრე2:9-10). ეკლესია შედარებულია ფიზიკურ სხეულს, რომლის თავიც ქრისტეა, ხოლო წევრები ერთად მუშაობენ და ზრუნავენ ერთმანეთზე (1 კორინთელთა 12:14, 26).

ქრისტიანი - ეკლესიის წევრია. ბიბლია გვეუბნება, რომ რადგან ეკლესიას ქრისტეს სხეული ეწოდება, ქრისტიანებს მისი ასოები, მისი ხორცი და ძვლები ეწოდებათ (ეფესელთა 5:30). ეკლესიისგან განცალკევება ნიშნავს იმისგან განცალკევებას, რასაც ქრისტე აკეთებს დედამიწაზე. ეკლესიის უპატივცემულობა და უსიყვარულობა ნიშნავს ქრისტეს უპატივცემულობას და მის მიმართ სიყვარულის არქონას.

როგორც სხეულის წევრს, ქრისტიანს არ უნდა ჰქონდეს ეკლესიისგან დამოუკიდებლობის განწყობა. მას სხვა წევრები სჭირდება და სხვა წევრებს ისინი (1 კორინთელთა 12:21). არასწორია ქრისტიანისთვის ისე ცხოვრება, თითქოს ეკლესიის გარეშეც სულიერად თვითკმარია.

არსებობს ერთი ეკუმენური (მსოფლიო) ეკლესია, თუმცა ეკლესია ასევე უნდა არსებობდეს ადგილობრივად. სხეულის წევრებს არ შეუძლიათ ფუნქციონირება, სამან ისინი არ იქნებიან ერთად, ერთ ადგილზე. პავლემ კორინთელ მორწმუნეებს მისწერა, რომ ისინი ქრისტეს სხეული იყვნენ, (1 კორინთელთა 12:27) რაც გულისხმობს იმას, რომ ადგილობრივი ეკლესია არის ქრისტეს სხეული ამ ადგილისთვის.

ღმერთმა შექმნა ადგილობრივი ეკლესია, როგორც რწმენის ოჯახი, რომელიც ფუნქციონირებს როგორც სულიერი ნიჭების მქონე სხეული, უძღვნის ადამიანურ რესურსებს და პოულობს ღვთიურ რესურსებს, რათა დააკმაყოფილოს მოზიარეობაში მყოფი წევრების ყველა სახის საჭიროება, ვინც ცხოვრების ყველა ასპექტში, აჩვენებენ ქვეყნიერებას ღმერთის სიბრძნეს და მოუხმობენ დაღუპვის გზაზე მყოფ ადამიანებს, რომ მოექცნენ და ოჯახს შეუერთდნენ.

ნამდვილი მოზიარეობა მოიცავს ეკონომიკას, რადგან ამ მოზიარეობაში მყოფები ერთად ცხოვრობენ და ზრუნავენ ერთმანეთის საჭიროებებზე (იაკობი 2:15-16; 1:27). ქრისტეში და-ძმის საჭიროება ეკლესიის პასუხისმგებლობაა, თუ ის მონაწილეობს ეკლესიის ცხოვრებაში და იღებს პასუხისმგებლობას, თავისი შესაძლებლობის ფარგლებში.

ღმერთი იძლევა სულიერ ნიჭებსა და განსაკუთრებულ მოწოდებას მსახურებებისთვის, რათა განამტკიცოს და ააშენოს ადგილობრივი ეკლესია (ეფესელთა 4:11-12).

ადგილობრივი ეკლესია ემსახურება თავის მრევლს, თემს. პირველი პრიორიტეტი არის სულიერი, სახარების ქადაგება და ჭეშმარიტების დაცვა ყველა საკითხში. ეკლესია ემსახურება თემში არსებულ მატერიალურ საჭიროებებს, მაგრამ უპირატესობა ენიჭება იმ ხალხს, ვინც ეკლესიის სულიერ მოზიარეობაშია.

იესომ თავი გასწირა ეკლესიისთვის, რათა განეწმინდა, რომ მას არ ჰქონოდა ლაქა, ან მანკი (ეფესელთა 5:27). ეკლესიამ არასდროს უნდა შეიწყნაროს ცოდვა, თუმცა მზად უნდა იყოს პატიებისთვის. ლიდერები წმინდა ცხოვრების მაგალითები უნდა იყვნენ (1 ტიმოთე 3:2-3). თუ ეკლესიის წევრი სცოდავს, მას უნდა დაუპირისპირდნენ და ჩამოაცილონ მოზიარეობას, თუ არ მოინანიებს (1 კორინთელთა 5:11-13).

► რატომ არის ეკლესია არასრულყოფილი?

ეკლესიის ხალხი ყოველმხრივ არ იქნება სრულყოფილი. ეკლესიის მახარობლობის გამო, თემში არიან ადამიანები, რომლებმაც ჯერ არ მოინანიეს ცოდვა. გადარჩენილთა შორისაც კი მათ ცხოვრებაში შეუსაბამობები დარჩება, რადგან მათ ჯერ კიდევ არ ესმით, თუ როგორ უნდა მიუსადაგონ ჭეშმარიტება მათი ცხოვრების ყველა დეტალს. მოწიფულ ქრისტიანებშიც კი შეიძლება შეინიშნოს შეუსაბამობა და არასწორი მიდგომები, რადგან მოწიფული ქრისტიანიც კი სულიერი ზრდის პროცესშია. ეკლესიის საქმის ნაწილია განუწყვეტლივ ასწავლოს და გამოიყენოს ღვთის სიტყვა, ხალხის სულიერ სიმწიფემდე მისაყვანად (1 ტიმოთე 3:16).

მსოფლიო ეკლესიის მოკლე განსაზღვრებაა, რომ ის არის დაწესებულება, რომელიც მოიცავს ყველა დროის და ყველა ადგილზე მცხოვრებ ქრისტიანებს. მას ზოგჯერ "უხილავ" ეკლესიას უწოდებენ, რადგან არ არსებობს მიწიერი ორგანიზაცია, რომელიც მთელ მსოფლიო ეკლესიას მართავს ან მისი წევრების სია აქვს.

ადგილობრივი ეკლესიის მოკლე განსაზღვრებაა, რომ ეს არის ქრისტიანთა ადგილობრივი ჯგუფი, რომლებიც ერთიანდებიან ეკლესიის ყველა მიზნის შესასრულებლად. ჯგუფი არ არის ეკლესია, თუ ისინი ამაზე უფრო შეზღუდული მიზნით ერთიანდებიან.

აქ მოცემულია ადგილობრივი ეკლესიის უფრო ვრცელი განსაზღვრება, რომელიც ხელს შეუწყობს მის გარჩევას სხვა სახის ჯგუფებისგან: ”მონათლული მორწმუნეების ჯგუფი, რომელიც გაერთიანებულია თაყვანისმცემლობის, აღმშენებლობის, მსახურების, მოზიარეოებისა და ხალხთან ურთიერთობისთვის; აღიარებენ სულიერ ლიდერობას, მზად არიან ემსახურონ საზოგადოების ყველა ფენას, ქრისტეს სხეულის სხვადასხვა ნიჭის საშუალებით და რეგულარულად ასრულებენ განკარგულებებს.”[1]

არსებობს ერთი ეკლესია, რომელიც არის ყველა ადგილისა და დროისთვის. იესომ თქვა: ”მე ვაშენებ ჩემს ეკლესიას” და არა ”ეკლესიებს”. პავლე მოციქულმა დაწერა, რომ ერთია სხეული და ერთია სული... ერთი იმედით; ერთია უფალი, ერთია რწმენა, ერთია ნათლობა (ეფესელთა 4:4-6).

ადრეული ქრისტიანული აღმსარებლობა მოიხსენიებდა "კათოლიკე ეკლესიას". სიტყვა "კათოლიკე" არ გულისხმობდა რომის კათოლიკურ ეკლესიას, არამედ მთელ მსოფლიოში არსებულ ეკლესიას, რომელიც მოიცავს ყველა ჭეშმარიტ ქრისტიანს.

მსოფლიო ეკლესიის ერთიანობა არ ნიშნავს ერთ ორგანიზაციად ყოფნას, ერთი ცენტრალური ადმინისტრაციის ქვეშ. ეს არასოდეს მოხდება ქრისტეს დაბრუნებამდე. ზოგს სურს, რომ ეს მოხდეს, მაგრამ, როგორც ჩანს, ეს ღმერთის ნება არ ყოფილა, რადგან იესომ მოწაფეებს შეუსწორა, როდესაც ისინი ფიქრობდნენ, რომ ადამიანს არ უნდა ემსახურა მათი ორგანიზაციისგან დამოუკიდებლად (ლუკა 9:49-50). იესოს რომ სდომოდა ცენტრალური ადმინისტრაცია ჰქონოდა მთელს მსოფლიო ეკლესიაზე, მას შეეძლო ფიზიკურად დარჩენილიყო დედამიწაზე, რომ გაძღოლოდა მას. თუმცა, იესომ დაინახა, რომ სულიწმიდის მრავალფეროვანი მოქმედება მთელს მსოფლიოში, ვერ განხორციელდებოდა ისე, როგორც საჭიროა, მას რომ ცენტრალური შტაბი ჰქონოდა.

► რას ემყარება მსოფლიო ეკლესიის ერთიანობა?

მსოფლიო ეკლესიის ერთიანობა ემყარება

1. სამოციქულო მოძღვრებებს და

2. გარდამქმნელ ურთიერთობას ქრისტესთან.

დოქტრინალური ერთობა არ ნიშნავს, რომ ქრისტიანები თანხმდებიან ყველაფერში, თუნდაც ყველა მნიშვნელოვან დოქტრინაში. ეს ნიშნავს, რომ ისინი იზიარებენ მნიშვნელოვან დოქტრინებს ღმერთისა და ქრისტეს ბუნების შესახებ და სახარების მნიშვნელოვან საკითხებზე. ამის გარეშე ისინი თაყვანს ვერ სცემდნენ ერთსა და იმავე ღმერთს და ვერ განიცდიდნენ მის მადლს.

დოქტრინა არ არის ერთადერთი, რაც საჭიროა ქრისტიანული ერთიანობისთვის. ქრისტიანები, ერთმანეთთან ურთიერთობის უღელს, იზიარებენ ქრისტესთან გარდამქმნელი ურთიერთობის გამო. იმის გამო, რომ მათ მოინანიეს ცოდვა, ირწმუნეს ქრისტე და სულიწმიდა აქვთ, მათ განსაკუთრებული ურთიერთობა აქვთ. ქრისტიანები აღიარებენ ერთმანეთს მთელს მსოფლიოში, მიუხედავად განსხვავებებისა ყველაფერ დანარჩენში.

ქრისტიანად შეგვიძლია ვაღიაროთ ნებისმიერი ადამიანი, რომელიც ფლობს აუცილებელ ქრისტიანულ დოქტრინებს და, აშკარად, გარდამქმნელ ურთიერთობაშია ქრისტესთან. მაგრამ ადგილობრივი ეკლესიის დოქტრინალური შეთანხმება ბევრად უფრო დეტალური უნდა იყოს.

[1]ადგილობრივი ეკლესია არის ადამიანთა ჯგუფი, რომლებმაც თავი მიუძღვნეს ერთობლივ თაყვანისცემას, ევანგელიზაციას, ახალმოქცეულთა და ახალგაზრდების მომოწაფებას და ქრისტიანული ცხოვრების პრაქტიკული დეტალების სწავლებას. იმისათვის, რომ ადამიანებმა ერთად მიაღწიონ ამ მიზანს, ისინი უნდა შეთანხმდნენ მოძღვრების ბევრ დეტალზე.

მაგალითად, შეიძლება ადგილობრივი ეკლესიის წარმომადგენელი ეუბნება ყველა ახალგაზრდას და ახალმოქცეულს, რომ ილოცონ ენების ნიჭისთვის. მაგრამ ამ ეკლესიის სხვა ლიდერებს არ სჯერათ, რომ ენების ნიჭი არის ის, რასაც ღმერთი ყველა მორწმუნეს ჰპირდება. ისინი შიშობენ, რომ ადამიანები სულიერ დაბნეულობაში აღმოჩნდებიან, თუ ეცდებიან განიცადონ ისეთი რამ, რაც არ არის ღვთის ნება. ცხადია, ეს ხალხი ვერ შეძლებს ადგილობრივ ეკლესიაში ერთად მუშაობას. მაშინაც კი, თუ ლიდერები პიროვნებას ქრისტიანად თვლიან, არ უნდა დაუშვან, რომ მან მავნე დოქტრინები ასწავლოს.

ადგილობრივმა ეკლესიებმა უნდა შეათანხმონ დოქტრინები, რომლებიც გავლენას ახდენს მათ ერთობლივ ცხოვრებაზე და მსახურების წესზე. ამიტომ, არაფერია ცუდი იმაში, რომ ეკლესიას ჰქონდეს წერილობითი განაცხადი იმ დოქტრინების შესახებ, რომელსაც ისინი იზიარებენ. ეს არ ნიშნავს, რომ ისინი ფიქრობენ, რომ ვინც ამას არ ეთანხმება, არ არის ქრისტიანი. წერილობითი დოქტრინალური დებულების მიზანია აჩვენოს დოქტრინები, რომლებიც მორწმუნეთა ჯგუფს სჭირდება ერთობლივი მუშაობისთვის.

იესომ ეკლესიას ორი საიდუმლო მისცა. მათ ასევე შეიძლება ეწოდოს რიტუალები ან ცერემონიები.

ნათლობა არის ქრისტეს სიკვდილისა და აღდგომის სიმბოლო (რომაელთა 6:3-4). ნათლობა არის მოწმობა, რომ მორწმუნე აიგივებს თავს ქრისტესთან და განიცადა ცოდვისთვის სიკვდილი და ახალი სიცოცხლე ქრისტეში. ნათლობა არ არის ის დრო, როდესაც ადამიანი ხდება ქრისტიანი. ნათლობა არის საჯარო დამოწმება იმის შესახებ, რომ ღმერთისკენ მოქცევა მოხდა (იოანე 3:7-8).[1]

უფლის სერობა, იესომ ჯვარცმის წინ, თავის მოწაფეებთან უკანასკნელი ტრაპეზის დროს დააწესა (1 კორინთელთა 11:23-25). პური და ღვინო წარმოადგენს იესოს სხეულს და სისხლს, რომელიც ჩვენი ხსნისთვის მსხვერპლადაა შეწირული. როგორც ფიზიკური სიცოცხლითვის ვჭამთ საჭმელს, ისე ჩვენი სულიერი სიცოცხლის თვალსაზრისით, დამოკიდებული ვართ მის მსხვრერპლზე (იოანე 6:53-58).

ამ საიდუმლოებებს შეიძლება ვუწოდოთ "მადლის საშუალება". ისინი არ უზრუნველყოფენ მადლს, თუ მათ რწმენისა და მორჩილების გარეშე ვასრულებთ. ესაა სავარჯიშოები, რომლებიც ღმერთმა მოგვცა და თუ რწმენით შევასრულებთ, ისინი ღვთისგან მადლის მიღების საშუალებაა.

► რა მიზნები აქვს ეკლესიას?

1. მახარებლობა (ევანგელიზაცია) (მათე 28:18-20).

2. ღვთისმსახურება და თაყვანისცემა ეკლესიად (1 კორინთელთა 3:16).

3. მოძღვრების შენარჩუნება (1 ტიმოთე 3:15, იუდა 3).

4. პასტორების ფინანსური მხარდაჭერა (1 ტიმოთე 5:17-18).

5. მისიონერების წარგზავნა და მხარდაჭერა (საქმეები 13:2-4, რომაელთა 15:24).

6. გაჭირვებული წევრების დახმარება (1 ტიმოთე 5:3).

7. ცოდვაში ჩავარდნილი წევრების დისციპლინირება (1კორინთელთა5:9-13).

8. ნათლობის და უფლის სერობის ჩატარება (მათე 28:19, 1 კორინთელთა 11:23-26).

9. მორწმუნეებს გაწვრთნა მათ სიმწიფემდე (ეფესელთა 4:12-13).

ამ საქმეების უმეტესობას ვერ გააკეთებს ერთი ადამიანი, რომელიც დამოუკიდებლად მოქმედებს. ეს მიზნები დამოკიდებულია მორწმუნეთა ჯგუფის თანამშრომლობაზე და ლიდერულ სტრუქტურაზე.

ღმერთი მოუწოდებს ყველა მორწმუნეს, უერთგულოს ადგილობრივ ეკლესიას და დაეხმაროს ამ ეკლესიას მისი ამოცანის შესრულებაში. სანამ წევრი არ მსახურობს ეკლესიაში, ის არ ასრულებს თავის დანიშნულებას, როგორც ქრისტეს სხეულის წევრი.

შენიშვნა კლასის ლიდერისთვის: კლასში შეიძლება შეირჩეს პიროვნება, ვინც განმარტავს ქვემოთ განთავსებულ ინფორმაციას („შეცდომა, რომელიც თავიდან უნდა აიცილოთ: სულიერი ინდივიდუალიზმი“).

ზოგი ადამიანი რეალურად არასოდეს უძღვნის თავს ადგილობრივ ეკლესიას. მათ სურთ თავისუფლად დაესწრონ ნებისმიერ ეკლესიას, ნებისმიერ კვირა დღეს. მათ არ შეუძლიათ დახმარება გაუწიონ ეკლესიის რომელიმე მიზანს, რაც ამ გაკვეთილშია ჩამოთვლილი, რადგან ეკლესია მათზე დამოკიდებული ვერ იქნება. მათ არ აქვთ ურთიერთობები, რომელიც ვინმეს საშუალებას მისცემდა სულიერი ანგარიშვალდებულება დაეკისრებინა. ყველა ქრისტიანი რომ ასე მოქცეულიყო, ეკლესიები აღარ იარსებებდა.

► კლასმა ორჯერ მაინც უნდა წაიკითხოს „მრწამსის აღიარება.”

ქრისტემ ააშენა ერთი წმინდა, მსოფლიო მასშტაბის ეკლესია, რომელიც გამოხატულია როგორც ქრისტეს სხეული, ადგილობრივ ეკლესიებში. ეკლესია ინახავს მოციქულთა მოძღვრებებს და იცავს ყველა სიმართლეს. ეკლესია არის ღმერთის ოჯახი, მოზიარეობა, რომელიც ემსახურება ამ მოზიარეობაში მყოფთა ყველა საჭიროებას. ეკლესია თაყვანს სცემს ღმერთს, მახარობლობს მთელს მსოფლიოში და იმოწაფებს მორწმუნეებს.

(1) წმიდა წერილის შესასწავლი ადგილების დავალება: თითოეულ სტუდენტს უნდა დაევალოს ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან ერთ–ერთი ადგილი. შემდეგი გაკვეთილის წინ მან კლასში უნდა წაიკითხოს ეს ადგილი და დაწეროს აბზაცი იმის შესახებ, თუ რას ამბობს ის, ამ გაკვეთილში მთავარი განხილვის საგანთან დაკავშირებით

• 1 კორინთელთა 12:14-31
• იაკობი 2:1-9
• ეფესელთა 4:11-16
• 1 კორინთელთა 6:1-8
• 1 კორინთელთა 5:1-13

(2) ტესტი: შემდეგ მეცადინეობას დაიწყებთ მე-10 გაკვეთილის ტესტით. მოსამზადებლად კარგად შეისწავლეთ ტესტის საკითხები.

(3) სწავლების დავალება: არ დაგავიწყდეთ, რომ დაგეგმოთ და აცნობოთ თქვენი კლასის გარეთ ჩატარებული გაკვეთილების დრო.

(1) როდის დაიწყო ეკლესიის ხანა?

(2) რატომ შეიძლება ეწოდოს ეკლესიას "სამოციქულო"?

(3) რა არის ეკლესიის წარმოშობის ოთხი ასპექტი?

(4) რა არის ეკუმენური (მსოფლიო) ეკლესიის მოკლე განსაზღვრება?

(5) რა არის ადგილობრივი ეკლესიის მოკლე განსაზღვრება?

(6) რას ნიშნავდა თავდაპირველად ტერმინი „კათოლიკე ეკლესია“?

(7) რა ორი საფუძველი უდევს ეკლესიის მსოფლიო ერთიანობას?

(8) რა მიზანს ემსახურება წერილობითი დოქტრინალური დებულება?

(9) ჩამოთვალეთ ადგილობრივი ეკლესიის ექვსი დანიშნულება.