Lesson 10: სულიწმიდით ცხებული ქადაგება

ამ გაკვეთილის ბოლოს სტუდენტმა უნდა:

(1) აფასებდეს სულიწმიდის ცხებულების მნიშვნელობას ქადაგებაში.

(2) იცოდეს, თუ რა მნიშვნელობა აქვს პირად მომზადებას ქადაგებისთვის.

(3) ესმოდეს სულიწმიდის როლი მქადაგებლისა და მსმენელის მომზადებაში.

(4) მზად იყოს გადაიხდოს ფასი მსახურებაში ცხებულებისთვის.

ამ კურსში შევისწავლეთ კომუნიკაციის ხელოვნება.[1] ჩვენ ვისწავლეთ როგორ უნდა მოვამზადოთ ქადაგებები, ეფექტური სწავლების ტექნიკა, ადამიანური ურთიერთობები, კულტურათაშორისი კომუნიკაციისა და უკეთ მოსმენის უნარები. ყველა ეს ტექნიკა მნიშვნელოვანია ქრისტიანი მუშაკისთვის. როგორც ქრისტიანმა მსახურებმა, მასწავლებლებმა ან ლიდერებმა, ყველაფერი უნდა გავაკეთოთ, რომ ეფექტური კომუნიკაცია გვქონდეს.

თუმცა, მას შემდეგ რაც ჩვენის მხრიდან ყველაფერი გავაკეთეთ რაც შეგვეძლო, სულიწმიდის იმედზე ვრჩებით სულიერი ცხებულების მხრივ. ამ დასკვნით გაკვეთილზე ჩვენ შევისწავლით სულიწმიდის როლს ქადაგებაში. ჩვენ ყურადღებას გავამახვილებთ ქადაგებაზე, მაგრამ ეს პრინციპები ეხება სწავლებასა და სხვა სახის ქრისტიანულ კომუნიკაციასაც.

როგორც მსახურს, თქვენ სხვადასხვა პასუხისმგებლობები გაქვთ, მაგრამ არცერთი მათგანი არ არის უფრო მნიშვნელოვანი, ვიდრე თქვენი ქადაგება. ქადაგების საშუალებით, ღმერთი ელაპარაკება იმ ხალხს, ვინც მან თქვენს მზრუნველობის ქვეშ მოახვედრა. იმის გამო, რომ სიტყვით (ქადაგებით) მსახურება ძალიან მნიშვნელოვანია, სატანა ყველაფერს გააკეთებს იმისთვის, რომ ყურადღება გადაგატანინოთ ეფექტური მომზადებისგან. თუ გსურთ ეფექტურად შეასრულოთ თქვენი მოწოდება - იქადაგოთ, დრო უნდა გამოყოთ ადეკვატური მომზადებისთვის. მქადაგებლის მომზადება კიდევ უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე საქადაგებელი სიტყვის მომზადება.

მქადაგებელმა საკუთარი თავი უნდა მოამზადოს პირადი ლოცვით

ეფექტური ქადაგებისა და სწავლებისთვის უნდა გვესმოდეს, რომ სანამ ხალხს საჯაროდ გავესაუბრებით, მანამდე პირადად უნდა ვესაუბროთ ღმერთს. ქადაგებაში ძალა მოდის ღვთის სულის ცხებულების გზით. ჩვენი ქადაგებისთვის მომზადება უნდა შეიცავდეს ღმერთთან გატარებულ დროს.

იესო არის ამ ჭეშმარიტების შესანიშნავი მაგალითი. სახარებებში მრავალჯერაა ნახსენები, რომ იესო ღამეებს ატარებდა ლოცვაში. მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილების მიღებამდე იესო ღამეს ლოცვაში ატარებდა (ლუკა 6:12-13). თუ ღვთის უცოდველი ძე, რომელიც მამასთან მოზიარეობაში ცხოვრობდა, ლოცვას ეყრდნობოდა, რამდენად უფრო მეტად გვჭირდება ლოცვა ჩვენ, რომ ეფექტურები ვიყოთ მსახურებაში!

ლოცვით, ჩვენ „ვიღებთ ღვთის სრულ საჭურველს” (ეფესელთა 6:13). ლოცვის საშუალებით, ჩვენ ეფექტური მსახურებისთვის ვართ აღჭურვილი. მსახურებისთვის ჩვენი მზადება გულწრფელ ლოცვას უნდა შეიცავდეს.

მქადაგებელი თავს უნდა იმზადებდეს პირადი სიწმიდის, პატიოსნების მეშვეობით

► წაიკითხეთ 1 ტიმოთეს მე-6 თავი. რას გვასწავლის ეს თავი პასტორის დახასიათების შესახებ?

ღმერთი არ სცხებს პროგრამებსა და გეგმებს; ის ხალხს სცხებს. მთელი წმინდა წერილის განმავლობაში ვხედავთ, რომ ღმერთის ცხებულება გადმოდის მათზე, ვისი გულიც მომზადებულია მსახურებისთვის. ანგიამ მიმართა ხალხს, რომლებიც ცდილობდნენ ღვთის საქმის შესრულებას, მაგრამ არ ცხოვრობდნენ ღვთის კანონის მორჩილებით. ამბობს უფალი: „რასაც შესწირავენ, ბილწია” (ანგია 2:14). სულიწმიდით ცხებული ქადაგება მოდის მქადაგებლებისგან, რომლებიც უარს ამბობენ თავიანთი სიწმინდის დათმობაზე.

მრავალი მქადაგებლის მსახურება სკანდალით დასრულდა პირადი სიწმინდის შელახვის გამო. ფინანსური და სექსუალური სკანდალებით დასრულდა ცნობილი პასტორებისა და მახარებლების მსახურება. სხვა მსახურებმა და ლიდერებმა თავი აარიდეს საზოგადოებრივ სკანდალს, მაგრამ ისინი არაეფექტურნი იყვნენ მსახურებაში ფარული ცოდვის გამო.

პავლემ წერილი მისწერა ტიმოთეს, ეფესოს ახალგაზრდა პასტორს. მან ტიმოთეს უთხრა, რომ პირადი წესიერება უნდა შეენარჩუნებინა, როგორც მსახურს. პავლეს გამოწვევა ტიმოთეს მიმართ აჩვენებს, თუ როგორი პიროვნებები უნდა ვიყოთ, რათა ვიყოთ ეფექტურები მსახურებაში.

პავლემ ტიმოთეს უთხრა, რომ უნდა გაქცეოდა:

• ცრუ სწავლებებს

• პატივმოყვარეობას

• პაექრობებს და ჩხუბს

• ვერცხლის, ანუ ფულისმოყვარეობას

ჩვენ უნდა გავექცეთ ცოდვებს, უწესრიგობას და გაფანტულობას, რაც ხელს უშლის მსახურებას. სულიწმიდა არ სცხებს მქადაგებლებს, რომლებიც არ არიან ჭეშმარიტების ერთგულნი, ვინც პირადი სიამაყით, ჩხუბის და ფულის სიყვარულით არიან მოტივირებული. შესაძლებელია წარმატების მიღწევა ხალხის თვალში, როდესაც ამ ცოდვებს არ ვთმობთ? - დიახ. შესაძლებელია სულიწმიდის ცხება გვქონდეს, როდესაც ამ ცოდვებს არ ვთმობთ? - არა!

პავლემ ტიმოთეს უთხრა, რომ ის უნდა მიჰყოლოდა:

• სიმართლეს

• ღვთისმოსაობას

• რწმენას

• სიყვარულს

• სიმტკიცეს

• სიფაქიზეს

ჩვენ უნდა მივყვეთ იმ შინაგან თვისებებს, რომლებიც აღგვჭურვავს მსახურებისთვის. ყურადღება მიაქციეთ, რომ პავლეს მიერ ჩამოთვლილი თვისებები, პირველ რიგში, გარეგანი არ არის; ისინი გულის თვისებებია. ერთ – ერთი პრობლემა, რომელიც ხელს უშლის მღვდლის პირად სიწმინდეს და პატიოსნებას, არის ის, რომ ჩვენ უფრო მეტად გარეგნობაზე ვამახვილებთ ყურადღებას, ვიდრე შინაგან თვისებებზე. ”უფალი ისე არ ხედავს, როგორც კაცი; კაცი მხოლოდ გარეგნობას ხედავს, ხოლო უფალი გულს უყურებს” (1 მეფეთა 16:7). თუ გვწყურია სულიწმიდის ცხებულება, უნდა ვიმუშაოთ გულზე, ანუ შინაგანზე, რომელსაც ღმერთი აკურთხებს.

პავლემ უთხრა ტიმოთეს, რომ უნდა იბრძოლოს რწმენისთვის.

პავლემ კორინთელებს შეახსენა სახარების მნიშვნელობა. სწორედ სახარებაა, რომელიც ხსნამდე მიგვიყვანს.

გაუწყებთ თქვენ ძმებო, სახარებას, რომელიც მე გიქადაგეთ, რომელიც მიიღეთ და რომელზეც დგახართ, რომლითაც ხსნას ღებულობთ, თუ დაიცავთ სიტყვას, მე რომ გიქადაგეთ, თუ არა - ფუჭად გირწმუნიათ (1 კორინთელთა 15:1-2).

იუდამ მოუწოდა მქადაგებლებს: „იღწვოდეთ რწმენისთვის, რომელიც ერთხელ წმიდანებს გადაეცათ” (იუდა 1:3). მსახურმა არასდროს უნდა დაუშვას, რომ სხვა საკითხებმა ჩაანაცვლონ სახარების ცენტრალურობა მის ქადაგებაში. იქნება ეს პოლიტიკური საკითხები, სოციალური საკითხები თუ მოძღვრების საკითხზე დაპირისპირება. სატანა სიამოვნებით მოწყვეტს მსახურების ყურადღებას სახარების უწყებიდან, რომ ვერ მოხდეს მასზე ფოკუსირება. როგორც მსახურმა, თქვენ უნდა იბრძოლოთ რწმენისთვის. სახარება უნდა იყოს თქვენი ქადაგების ცენტრში.

როგორც მქადაგებლებმა, ყველაფერი უნდა გავაკეთოთ, რომ მოვემზადოთ მსახურებისთვის. თუმცა, საბოლოო ჯამში, სრულად უნდა მივენდოთ სულიწმიდის ცხებას, ძალაუფლებიანი ქადაგებისთვის.

სულიწმიდა ანათებს მქადაგებლის გონებას

► წაიკითხეთ შემდეგი მუხლები. რას გვასწავლიან ისინი საღვთო წერილის გაგებასთან დაკავშირებით? ფსალმუნი 119:18, 33; ეფესელთა 1:16-18; 1 კორინთელთა 2:9-16.

განათება არის სულიწმიდის მიერ ჩვენი გონების გახსნა წერილის გასაგებად, გამოცხადების მიცემა. ეს უფრო მეტია, ვიდრე ჩვენ მიერ ტექსტის შესწავლის შედეგები; ეს ღვთიური მოქმედებაა. სულიწმიდის მიერ გონების განათება ვერ შეცვლის გულდასმით შესწავლის საჭიროებას, მაგრამ ის სცილდება იმას, რაც მხოლოდ სწავლის საშუალებით შეგვიძლია აღმოვაჩინოთ. ყველა მქადაგებელმა უნდა ილოცოს ამ გამოცხადებისთვის!

სულიწმიდა ანიჭებს ძალას მქადაგებლის სიტყვას

ისევე, როგორც ქადაგებისთვის მოსამზადებლად ლოცვის მნიშვნელობის მოდელი შექმნა იესომ, მან მოგვცა მსახურებაში სულიწმიდის მნიშვნელობის მოდელიც. თავის პირველ ქადაგებაში იესომ თქვა:

უფლის სულია ჩემზე, რადგან მან მცხო გლახაკთა სახარებლად (ლუკა 4:18).

იესომ იცოდა, რომ მსახურებაში ეფექტურობის გასაღები სულიწმიდის ცხება იყო.

იესომ თავისი მოწაფეები გაგზავნა მთელს მსოფლიოში სახარების საქადაგებლად. თუმცა, სანამ ისინი მზად იქნებოდნენ საქადაგებლად, მათ სულიწმიდის ცხება უნდა ჰქონოდათ. იესო თავის მოწმეებს არ აგზავნიდა ქვეყნიერებაზე, სანამ სულიწმიდით არ გაძლიერდებოდნენ.

არამედ თქვენ მიიღებთ ძალას, როცა გადმოვა სულიწმიდა თქვენზე და იქნებით ჩემი მოწმენი იერუსალიმში, მთელ იუდეასა და სამარიაში და დედამიწის კიდემდე (საქმეები 1:8).

მხოლოდ სულიწმიდის გამოცხადებით ხდება, რომ ჩვენ სწორად განვმარტავთ წმინდა წერილს. ამის შემდეგ, მხოლოდ სულიწმიდის ძალით აღწევს ჩვენი ქადაგება ან სწავლება მსმენელთა გულებს. სწორედ სულიწმიდით აღწევს ღმერთის სიტყვა „სამშვინველისა და სულის, სახსართა და ტვინთა გაყოფამდე და განსჯის გულის ზრახვებსა და აზრებს” (ებრაელთა 4:12).

იესომ თავის მოწაფეებს შესანიშნავი დაპირება მისცა. მოამზადა ისინი, რომ დაემოწმებინათ მტრული აუდიტორიისთვის, იესომ აღგვითქვა: „რადგან თქვენ კი არ ილაპარაკებთ, არამედ თქვენი მამის სული ილაპარაკებს თქვენში” (მათე 10:20). ეს არ ნიშნავს, რომ სწავლა და მომზადება უმნიშვნელოა. იესო არ გვეუბნება, რომ სწავლას უნდა მოვერიდოთ, მაგრამ გვარწმუნებს, რომ სულიწმიდის ძალით ვილაპარაკებთ.

პავლემ დაამოწმა ამ ძალაუფლების შესახებ, როდესაც თქვა: ”ჩემი სიტყვა და ქადაგება ჩემი სიბრძნის დამარწმუნებელი სიტყვებით კი არ იყო, არამედ სულისა და ძალის გამოვლინებით” (1 კორინთელთა 2:4). პავლე გულმოდგინედ სწავლობდა. პავლე ბრწყინვალე სწავლული იყო, მაგრამ მან იცოდა, რომ ქადაგების საბოლოო ძალა სულიწმიდისგან მოდის და არა ადამიანის ძალისხმევიდან.

იმისათვის, რომ ვიყოთ ღვთის სიტყვის ეფექტური მასწავლებლები და მქადაგებლები, უნდა ვისწავლოთ, რათა გავიგოთ ტექსტი. ჩვენ უნდა ვილოცოთ, რომ ღვთის სულის ცხებულება მივიღოთ. ამის შემდეგ ჩვენ შეგვიძლია ვენდოთ ღმერთს, რომ ის ილაპარაკებს ჩვენგან, რათა თავისი სიტყვა მიუტანოს თავის ხალხს. ეს ჭეშმარიტ ძალას შემატებს ქადაგებას.

ღმერთი არამარტო მქადაგებელს ამზადებს, არამედ ამზადებს აუდიტორიას ჭეშმარიტების მისაღებად. მიუხედავად იმისა, რომ მქადაგებელმა თვითონ უნდა მოამზადოს საკუთარი თავი მსახურებისთვის, ჩვენ შეგვიძლია ვიხაროთ, რომ სულიწმიდა ამზადებს მსმენელს მსახურებისთვის. როდესაც ჩვენ ვქადაგებთ ან ვასწავლით, ამას ჩვენ თვითონ არ ვაკეთებთ.

პავლემ შეახსენა თესალონიკელებს, რომ მისი ქადაგების გავლენა ემყარებოდა არა მის მეტყველებას, არამედ სულიწმიდის ძალას. ”რადგან ჩვენი სახარება მხოლოდ სიტყვით კი არ გეუწყათ, არამედ ძალით, სულიწმიდით და სრული დამაჯერებლობით” (1 თესალონიკელთა 1:5). სულიწმიდამ აიღო მოციქულის სიტყვები და მიმართა ისინი თესალონიკელთა გულებისკენ ძალითა და რწმენით.

სანამ სულწმიდა ქადაგებას ძალას შემატებს, მსმენელი შეიძლება გონებით დაეთანხმოს, იმ დროს როცა მათ გულებს არაფერი შეეხება. სწორედ სულიწმიდაა, ვინც მსმენელებს არწმუნებს მათ საჭიროებაში და ღრმა რეაგირებას იწვევს.

ეს ჭეშმარიტება დიდებული გამხნევება უნდა იყოს თითოეული ჩვენგანისთვის, ვინც ქადაგებს. ჩვენ არ ვართ დაყრდნობილი საკუთარ მჭევრმეტყველებასა და შესაძლებლობებზე; ჩვენ სულიწმიდის ძალით ვქადაგებთ.

1741 წლის ივლისში ჯონათან ედუარდმა იქადაგა სიტყვა სახელწოდებით "ცოდვილნი გაბრაზებული ღმერთის ხელში", კონექტიკუტის ენფილდის ეკლესიაში. ეს მოხდა დიდი გამოღვიძების დროს, ამერიკის სულისკვეთებით, ერთ-ერთი ყველაზე ძლიერი ღვთიური სულის გადმოღვრისას ამერიკის ისტორიაში. ღვთიურმა ცეცხლმა მთელი კოლონიები მოიცვა.

ედვარდსი იმავე ქადაგებას ქადაგებდა საკუთარი მრევლისთვის მცირე შედეგით, მაგრამ მან იგრძნო, რომ ღმერთი მას ენფილდში უძღვებოდა სიტყვის საქადაგებლად. ედვარდსი არ იყო შთამბეჭდავი მქადაგებელი. მან წაიკითხა თავისი ქადაგებები თანაბარი ხმის ტემბრით. მას არ უსაუბრია ხმამაღლა და არც რაიმე დრამატული დემონსტრაცია გამოუყენებია. ედვარდსის ქადაგების სტილში ვერაფერი გამოიწვევდა დიდ გამოხმაურებას.

თუმცა, იმ დღეს ღვთის სული იძვროდა კრებულში. თვითმხილველმა დაწერა: ”ქადაგების დასრულებამდე დიდი მოთქმა და ტირილი გაისმა მთელს სახლში.… ხალხი იძახდა:” რა ვქნა, რომ გადავრჩე? ” ”ოჰ, ჯოჯოხეთში მივდივარ!” ”რა გავაკეთო ქრისტესთვის?" და ა.შ. მსახური იძულებული გახდა შეეწყვიტა ქადაგება, რადგან ღვთის გასაოცარი ძალა გამოჩნდა.”

ედვარდსი მომზადებული იყო წერილების შესწავლაში; ის მოემზადა ლოცვაში; მან შეინარჩუნა პირადი სიწმინდე. ეს ყველაფერი მნიშვნელოვანი იყო, მაგრამ საბოლოო ძალა სულიწმიდისგან მოვიდა.

[1]თუ სულიწმიდის ცხება ასე მნიშვნელოვანია, რატომ ამჯობინებენ ამდენი მქადაგებლები ამაზე ნაკლებს? ალბათ, ერთი მიზეზი არის ის, რომ არ გვსურს ცხების საფასურის გადახდა.

ჩვენ ვნახეთ, რომ სულიწმიდის ცხება ლოცვად დაგვიჯდება. ე.მ. ბაუნდსმა დაწერა: ”ლოცვა, ბევრი ლოცვა, არის ქადაგების ცხების საფასური.”[2]

ჩვენ ვნახეთ, რომ სულიწმიდის ცხებულება პირად პატიოსნებას, სიწმინდეს მოითხოვს. ღმერთი არ გადმოღვრის თავის სულს მათზე, ვინც უარს ამბობს მის მორჩილებაზე.

სულიწმიდის ცხება მოითხოვს ღმერთზე თავმდაბლურ, განგრძობად დამოკიდებულებას. თუ ვგრძნობთ, რომ საკუთარი ძალებით შეგვიძლია ქადაგება, ღმერთი ამის საშუალებას მოგვცემს. თუ ჩვენ საკუთარი დიდებისათვის ვიქადაგეთ, არ გვექნება სულიწმიდის ცხება. ღმერთმა თქვა: ”ჩემს დიდებას სხვას არ მივცემ” (ესაია 48:11). ღმერთის ცხებულების ძიების მოტივი უნდა იყოს ღვთის დიდება და არა ჩვენი.

(1) შემდეგი გაკვეთილის დასაწყისში თქვენ გაივლით ტესტს ამ გაკვეთილის მასალის საფუძველზე. მომზადებისას ყურადღებით შეისწავლეთ ტესტის კითხვები.

(2) ამ კურსის განმავლობაში ნასწავლი პრინციპების გამოყენებით, გაკვეთილზე იქადაგეთ 15-20 წუთიანი ქადაგება. კლასის თითოეული წევრი შეავსებს "შეფასების ფორმას", რომელიც მოცემულია ამ კურსის წიგნის ბოლოში. თანაკლასელების მიერ ამ ქადაგების შეფასებების შედარებისას თქვენს ადრეულ ქადაგებების შეფასებებთან შედარებით შეგიძლიათ შეაფასოთ თქვენი კომუნიკაციის უნარის გაუმჯობესება.

(1) ცხებული ქადაგებისათვის მქადაგებელმა საკუთარი თავი უნდა მოამზადოს_______________ ____________________ და __________________ _______________ მეშვეობით.

(2) პავლემ უთხრა ტიმოთეს, რომ მან უნდა იბრძოლოს ___________.

(3) სულიწმიდა ___________________ მქადაგებლის გონებას და ანიჭებს______________ მქადაგებლის სიტყვას.

(4) განსაზღვრეთ გონების განათების მნიშვნელობა.

(5) ი.მ. ბაუნდსის თანახმად, რა ფასი აქვს ცხებულებას ქადაგებაში? _____________________________________