Lesson 3: ქადაგების შესავალი

ამ გაკვეთილის ბოლოს სტუდენტს უნდა შეეძლოს:

(1) განსაზღვროს ქადაგება და ძირითადი ბიბლიური სიტყვები, რომლებიც ქადაგებას ეხება.

(2) აფასებდეს ქადაგებული სახარების ძალას, რომელიც გარდაქმნის სიცოცხლეს.

(3) ესმოდეს განსხვავება ევანგელისტურ და პასტორალურ ქადაგებებს შორის.

(4) სცნობდეს ქადაგების ძირითადი ტიპების მახასიათებლებს.

(5) შეძლოს მონახაზის, ანუ სქემის მომზადება თითოეული ძირითადი ტიპის ქადაგებისთვის.

ბიბლიაში ნათქვამია, რომ ღმერთმა აირჩია ქვეყნიერების გადარჩენა „ქადაგების უგუნურებით” (1 კორინთელთა 1:21). ქადაგება არის ღმერთის მიერ არჩეული საშუალება, რათა აუწყოს ჭეშმარიტება, როგორც ურწმუნოებს, ასევე მორწმუნეებსაც. სხვა რელიგიები გავრცელდა მიგრაციის, იძულების და შობადობის მაღალი მაჩვენებლების საშუალებით. ქრისტიანობა ძირითადად ქადაგებით გავრცელდა.

ქადაგება თავიდანვე ქრისტიანობის განუყოფელი ნაწილი იყო. იოანე ნათლისმცემელი „ქადაგებდა იუდეის უდაბნოში” (მათე 3:1). იესოს ცდუნების შემდეგ ვკითხულობთ: ”იმ დროიდან დაიწყო იესომ ქადაგება” (მათე 4:17). სულთმოფენობის დღეს პეტრე იდგა და ქადაგებდა (საქმეები 2:14). სიტყვა „ქადაგება“ „საქმეების წიგნში“ ცხრაჯერ არის დაკავშირებული პავლესთან. ქადაგება კვლავაც რჩება ქრისტიანი ლიდერების ერთ-ერთ მნიშვნელოვან პასუხისმგებლობად.

ქადაგების განმარტება

ქადაგება არის ქრისტიანობის ჭეშმარიტებების ზეპირი გადაცემა საზოგადოებრივ ფორუმზე, რომლის მიზანია მსმენელში ცვლილება მოახდინოს.

ენქორის ბიბლიურ ლექსიკონში ნათქვამია, რომ ქადაგება არის „ღვთის სიტყვის გამოცხადება; საჯაროდ თქმა, განცხადება; უწყება, აღიარება, სასიხარულო ამბის საჯაროდ წარდგენა, რელიგიური დისკურსის წარმართვა, რომელიც პირდაპირ ან ირიბად საღვთო წერილის ტექსტთანაა დაკავშირებული“. ის ყურადღებას ამახვილებს სიტყვის წარდგენაზე.

უფრო ფართო განმარტებაში, ტაბითი ანიაბვილი ქადაგებას ასე განსაზღვრავს “ღმერთი ლაპარაკობს თავისი სულის ძალით, თავისი ძის შესახებ თავის სიტყვიდან, ადამიანის მიერ სხვა ადამიანების მიმართ.”[1] გთხოვთ, დაიმახსოვროთ ეს განსაზღვრება. ის ხაზს უსვამს ქადაგების აქტის თითოეულ ასპექტს:

• სამების თითოეული წევრი მონაწილეობს ქადაგებაში.

• ღვთის სიტყვა და არა ჩვენი მოსაზრებები უნდა იყოს ქადაგების ტექსტი.

• მქადაგებელმა უნდა მისცეს ღმერთს საშუალება, რომ მისგან ილაპარაკოს.

• გზავნილი, ანუ სიტყვა უნდა გადაეცეს აუდიტორიას.

ქადაგებასთან დაკავშირებული ძირითადი სიტყვები

ბერძნულ ენაში ორი ძირითადი ფუძისეულად დაკავშირებული სიტყვაა, რომლებიც ქადაგებას ეხება. პირველი არის სიტყვების ოჯახი, რომლის ფუძეც არის kerug (კერუგ). ეს მოიცავს:

კერუსო (Kerusso)

ეს არის ზმნის ფორმა. ის ნიშნავს: „იმოქმედო, როგორც მაცნე ანუ გამოაცხადო ისე, როგორც მაცნე აცხადებს.”[2] ეს გულისხმობს სიმართლის ოფიციალურ გამოცხადებას. ეს სიტყვა გამოიყენება იოანე ნათლისმცემელის, იესოს, (მათე 4:1). მოწაფეების, (მათე 10:7). ფილიპეს, (საქმეები 8:5). და პავლეს (საქმეები 9:20). მსახურებების აღსაწერად.

პეტრემ ეს სიტყვა გამოიყენა კორნელიუსისთვის ქადაგების აღწერისას; იესომ „გვიბრძანა, ვუქადაგოთ და დავუმოწმოთ ხალხს, რომ ის არის ღვთისგან დანიშნული ცოცხალთა და მკვდართა მსაჯულად” (საქმეები 10:42). იესომ თავის მოწაფეებს დაავალა ექადაგათ, რომ იესო არის ის, ვინც ღმერთმა დანიშნა ცოცხლებისა და მკვდრების მსაჯულად.

კერიგმა (Kerygma)

ეს არის არსებითი სახელის ფორმა და ეხება იმ შეტყობინებას, რომელიც იქადაგება. კლასიკურ ბერძნულ ენაზე კერიგმა იყო შეტყობინება, რომელსაც აცხადებდა ”მაცნე ანუ საჯარო "მყვირალი," მაუწყებელი.”[3]ეს სიტყვა ბერძნულ ახალ აღთქმაში რვაჯერ არის გამოყენებული.

ჩარლზ ჰაროლდ დოდმა პოპულარიზაცია გაუწია სიტყვა kerygma-ს გამოყენებას ადრეული ქრისტიანობის ძირითადი სწავლების აღსაწერად. კერიგმას ძირითადი ელემენტებია:

1. იესომ აღასრულა ძველი აღთქმის წერილები, რომლებიც მესიას მოსვლას გვპირდებოდა.

2. იესო დადიოდა, ქველმოქმედებდა და სასწაულებს ახდენდა.

3. იესო ჯვარს აცვეს, მოკვდა, კვლავ აღსდგა და ზეცაში ამაღლდა.

4. იესო ოდესმე დაბრუნდება დედამიწაზე.

5. მოინანიეთ, იწამეთ და მოინათლეთ და მიიღებთ პატიებას თქვენი ცოდვებისთვის და სულიწმიდით ავსებას.

ეს მოძღვრებები იყო მოციქულთა წერილის ცენტრში. ეს იყო ადრეული ეკლესიის "ქადაგება".

კერუქსი (Kerux)

ეს არის კიდევ ერთი არსებითი სახელის ფორმა და ეხება მას, ვინც გზავნის შეტყობინებას. ეს სიტყვა გამოიყენებოდა ქალაქის „მყვირალის“ (მაუწყებლის) ან საზოგადოებრივი მაცნეს აღსაწერად. ეს იყო ის, ვინც სამეფო ან სამთავრობო წარმომადგენლების ოფიციალურ შეტყობინებებს აუწყებდა. ის იყო დღევანდელი პრეზიდენტის ადმინისტრაციის საზოგადოებასთან ურთიერთობის განყოფილების წარმომადგენელის მსგავსი.

ეს სიტყვა მხოლოდ სამჯერ გვხვდება ახალ აღთქმაში. 1 ტიმოთეს 2:7– ში და 2 ტიმოთეს 1:11– ში პავლემ თქვა, რომ ის მქადაგებლად იყო „დადგენილი“. 2 პეტრეს 2:5-ში ნოეს უწოდებენ „სიმართლის მქადაგებელს“. კერუქსი - მქადაგებელია.

ეუანგელიზო (Euangelizo)

ბერძნული სიტყვების მეორე ჯგუფი, რომლებიც ქადაგებას გულისხმობდა, მოდის euangelizo-დან. ეს სიტყვა ორი ბერძნული სიტყვისგან მომდინარეობს. Eu (ეუ) ნიშნავს კარგს, ხოლო angelizo (ანგელიზო) ნიშნავს გამოცხადებას ან შეტყობინებას. "ანგელიზო" არის სიტყვა, საიდანაც მივიღეთ სიტყვა "ანგელოზი". ანგელოზი არის ღვთის მაცნე. საღვთო წერილში სიტყვა „ანგელოზი“ ხშირად სულს აღნიშნავს, მაგრამ ზოგჯერ ის მაცნე ადამიანს გულისხმობს.

Euangelizo (ეუანგელიზო) ნიშნავს სასიხარულო ამბის მოტანას ან სიკეთეების შესახებ გამოცხადებას. Kerusso (კერუსო) შეიძლება ნიშნავდეს ნებისმიერი სახის შეტყობინებას, კარგს ან ცუდს, განკითხვას ან იმედის მომცემს. Euangelizo „ეუანგელიზო“ ყურადღებას ამახვილებს პოზიტიურ შეტყობინებაზე. ეს ნიშნავს სასიხარულო ცნობის გაცხადებას.

ეს სიტყვა პირველად გამოიყენება ახალ აღთქმაში და ეს ამ სიტყვის კარგი მაგალითია: “ბრმები კვლავ ხედავენ და ხეიბრები დადიან, კეთროვნები იწმინდებიან და ყრუებს ესმით, მკვდრები დგებიან და ღატაკებს ეხარებათ” (მათე 11:5). უსინათლო, კოჭლი, ავადმყოფი, ყრუ და ღარიბი ადამიანები, განსაკუთრებით ათვითცნობიერებენ, რომ მათ სასიხარულო უწყება სჭირდებათ.

ეუანგელიონ (Euangelion)

ეს არის არსებითი სახელი. ეს არის წარდგენილი კეთილი უწყება. ის არ არის უბრალოდ ნებისმიერი გზავნილი, რომელიც იქადაგება, არამედ იესო ქრისტეს დადებითი უწყება, რომელიც გვთავაზობს ცოდვის მიტევებას და სისრულეში ცხოვრებას. მარკოზის სახარება ასე იწყება: „დასაწყისი სახარებისა იესო ქრისტესი, ღვთის ძისა” (მარკოზი 1:1). მარკოზს სურდა, მკითხველს სცოდნოდა, რომ იესოს მოსვლა ძალიან კარგი რამ იყო.

ეუანგელისტეს (Euangelistes)

ეს არის ის, ვინც სასიხარულო ცნობას აუწყებს. ის ითარგმნება როგორც „მახარებელი“. ფილიპე აღწერილია, როგორც „მახარებელი“ ხოლო ტიმოთეს მოუწოდებენ „აკეთე მახარებლის საქმე” (საქმეები 21:8 და 2 ტიმოთეს 4:5). საინტერესოა, რომ ეს ორი ბერძნული სიტყვა რამდენჯერმე გამოიყენება ერთად. მაგალითად, მათე 4:23-ში ნათქვამია, რომ იესო … “ დადიოდა მთელ გალილეაში, ასწავლიდა მათ სინაგოგებში, ქადაგებდა (kerusso) სამეფოს (euangelion) სახარებას და კურნავდა ყოველგვარ სენსა და ყოველნაირ უძლურებას ხალხში.”

დიდასკო (Didasko)

არსებობს სიტყვების კიდევ ერთი ჯგუფი, რომელიც ახსნას საჭიროებს, სიტყვები, რომლებიც სწავლებას უკავშირდება. სწავლების აღმნიშვნელი ყველაზე გავრცელებული სიტყვაა didasko (დიდასკო). ეს სიტყვა ნიშნავს „სხვებთან საუბარს, მათ განსასწავლად.”[4] ეს სიტყვა ბევრჯერ არის გამოყენებული ახალ აღთქმაში. იესო აღწერილია, როგორც „მოძღვარი” (მათე 8:19, და სულ მცირე, კიდევ ორმოცჯერ მაინც). ადრეულ ეკლესიაში ერთ-ერთი პასუხისმგებლობა იყო მასწავლებლობა (საქმეები 13:1; 1 კორინთელთა 12:8).

სწავლების უნარი ეკლესიის ხელმძღვანელების ერთ-ერთი თვისება იყო (1 ტიმოთეს 3:2). მასწავლებელის პასუხისმგებლობა იყო, საკუთარი სიბრძნე და ცოდნა სხვა ადამიანებისთვის გადაეცა. რადგანაც ადრეული ეკლესია, ახალი მოძრაობა იყო, მას სჭირდებოდა კარგი მასწავლებლები, რომლებსაც შეეძლოთ ახალი მოძღვრებების გადაცემა. ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი საქმე, რაც იესომ დედამიწაზე ყოფნის სამი წლის განმავლობაში გააკეთა, იყო მოწაფეების მომზადება კეთილი უწყების სწავლებისთვის.

ჩემმა ბევრმა სტუდენტმა მკითხა განსხვავებაზე, ქადაგებასა და სწავლებას შორის. მაინც საუკეთესო განსაზღვრებაა, რაც მსმენია ამ ორს შორის განსხვავების შესახებ, სწავლება პირველ რიგში გონებას მიმართავს მაშინ, როცა ქადაგება პირველ რიგში ნებას მიმართავს.

სწავლების მიზანია ინფორმაციის გადაცემა. ქადაგების მიზანია მსმენელის წახალისება გარკვეული სახის გადაწყვეტილების მიღებაში. ევანგელისტური ქადაგება ცდილობს უბიძგოს ადამიანს გადაწყვეტილებისკენ, რომ მან ქრისტე მიიღოს. პასტორალური ქადაგება ცდილობს ადამიანი მიიყვანოს გადაწყვეტილებამდე, რასაც ქადაგების თემა მოიცავს. მაგალითად, მე ცოტა ხნის წინ ვქადაგებდი სიტყვას, სახელწოდებით „ვისაც ბევრი მიეცა, ბევრი მოეთხოვება“. ხალხს ვთხოვე გაეაზრებინათ, რომ ღმერთმა მათ დიდი საშუალებები მიანიჭა და მათ უნდა გამოიყენონ ისინი ღვთის სადიდებლად. ეს არის პასტორალური ქადაგება.

ეკლესიაში შეიძლება ფიქრობდნენ, რომ მქადაგებელი მასწავლებელს ჰგავს, თუ მას ნაკლებად დინამიური სტილი აქვს, ვიდრე ქადაგებისგან ელიან. ამასთან, ლაპარაკის სტილი არ არის კარგი საშუალება იმისთვის, რომ განვასხვაოთ ქადაგება სწავლებისგან.

ყველა კარგი ქადაგება უნდა შეიცავდეს მითითებას, ხოლო სწავლების უმეტესობას აქვს გარკვეული პრაქტიკული გამოყენება, რომელიც მოითხოვს რეაგირებას. განსხვავება ქადაგებასა და სწავლებას შორის უმნიშვნელოა.

არსებობს ქადაგების ორი ფართოდ გავრცელებული კატეგორია.

ევანგელისტური ანუ მახარობლური ქადაგება

ევანგელისტური ქადაგება მიზნად ისახავს შთააგონოს მსმენელს მიიღოს გადაწყვეტილება იესო ქრისტეს პირად მხსნელად მიღების შესახებ. ჩვეულებრივ, ევანგელისტური ქადაგება მიმართულია ურწმუნოთა მიმართ. სამწუხაროდ, მრავალი პასტორი ეკლესიის წევრებს მხოლოდ ევანგელისტურ ქადაგებებს უქადაგებს. ზოგჯერ მიზანშეწონილია ეკლესიაში ევანგელისტური სიტყვის ქადაგება. პასტორები, რომლებიც მხოლოდ ევანგელისტურ ქადაგებებს ატარებენ, იშვიათად ხედავენ თავიანთი ხალხის სულიერ ზრდას და ბავშვური ასაკის მიღმა განვითარებას. ებრაელთა წერილი ამბობს: ”ამიტომ, მივატოვოთ ქრისტეს სიტყვის საწყისები და ვესწრაფოთ სრულყოფას; ნუღარ ჩავუყრით საძირკველს მკვდარი საქმეების მონანიებას” (ებრაელთა 6:1).

საქმეების წიგნში ქადაგების უმეტესობა მახარებლური ხასიათისაა. მათ შორისაა ქადაგებები როგორც იუდეველ, ისე წარმართ ურწმუნოთა მიმართ. პირველი მათგანი იყო ქადაგება, რომელიც პეტრემ წარმოსთქვა სულთმოფენობის შემდეგ (საქმეები 2:14-39). იუდეველი აუდიტორიისთვის დამახასიათებელი ქადაგების მაგალითი მოყვანილი იყო პისიდიის ანტიოქიის სინაგოგაში (საქმეები 13:16-41). წარმართთა აუდიტორიისთვის ქადაგების მაგალითია სიტყვა, რომელიც პავლემ ათენში ფილოსოფოსებს უქადაგა (საქმეები 17:22-31).

► კლასის თითოეულმა წევრმა უნდა აირჩიოს სასწავლად ერთი ქადაგება საქმეთა წიგნიდან. წაიკითხეთ ქადაგება და შეადგინეთ სია, რაზე იქადაგებოდა ამ სიტყვაში. რამდენი ელემენტია გამოყენებული ქადაგებაში, რომელიც სიტყვა კერიგმათი განისაზღვრება? იმსჯელეთ და შეადარეთ ქადაგებები თქვენს კლასში.

პასტორალური, ანუ სამოძღვრო ქადაგება

პასტორალური ქადაგების მიზანია მორწმუნეების აღშენება და გაძლიერება. ეს პასტორის მთავარი პასუხისმგებლობაა. პასტორალური ქადაგება ყველაზე გავრცელებული სახეობაა ქრისტიანული ეკლესიისთვის.

იერუსალიმში დევნის დაწყების შემდეგ, ეკლესია გავრცელდა ჩრდილოეთით სირიის ანტიოქიამდე. მრავალი წარმართი გახდა მორწმუნე. ამის შესახებ გაიგო იერუსალიმის ეკლესიამ. ქვემოთ მოცემულია მათი პასუხის ანგარიში.

ამ ამბავმა იერუსალიმში მყოფი ეკლესიის ყურამდეც მიაღწია და მიავლინეს ბარნაბა ანტიოქიაში. როდესაც მივიდა და იხილა ღვთის მადლი, გაიხარა და ყველას შეაგონებდა, წრფელი გულით დამკვიდრებულიყვნენ უფალში. კეთილი კაცი იყო იგი, სულიწმიდითა და რწმენით აღსავსე, ამიტომ მრავალი ხალხი შეემატა უფალს (საქმეები 11:22-24).

ბარნაბას მსახურება სირიაში წარმოადგენდა მორწმუნეთა მიმართ მსახურებას: "გაიხარა და ყველას შეაგონებდა". „ყველა“-ში მორწმუნეები იგულისხმება. ეს მუხლი წარმოაჩენს პასტორალური ქადაგების ძალას. მიუხედავად იმისა, რომ ბარნაბამ მორწმუნეებს უქადაგა, „მრავალი ხალხი შეემატა უფალს“. კარგი პასტორალური ქადაგება აძლიერებს მორწმუნეებს და შესაძლებლობას აძლევს მათ აღასრულონ ღვთის საქმეები, მათ შორის მახარებლობა.

საქმეებში ურწმუნოებისთვის ქადაგების მრავალი მაგალითი გვხვდება. თუმცა, ამავე წიგნში, მორწმუნეთათვის ქადაგების მხოლოდ ერთი მაგალითია (საქმეები 20:18-35). ეს ის ქადაგებაა, როდესაც პავლემ ეფესელი უხუცესები ზღვის სანაპიროზე შეკრიბა. ისინი ყველანი ქრისტიანები იყვნენ და პავლე მათ მიმართავდა, როგორც ქრისტიანებს. როგორც ეს ეფესელთა უხუცესებისათვის ქადაგება განსხვავდებოდა, პავლესთვის დამახასიატებელი მახარობლური ქადაგებისგან, ასევე ჩვენი ქადაგება მორწმუნეებისთვის, განსხვავდება ქადაგებისგან ურწმუნოთა მიმართ.

იმდენი სხვადასხვა სახის ქადაგება არსებობს, რამდენნაირი მქადაგებელიც არსებობს. ამასთან, ქადაგებები რამდენიმე ზოგად კატეგორიად იყოფა. ქვემოთ განხილული ნებისმიერი მეთოდი შეიძლება გამოყენებულ იქნას როგორც სამახარობლო, ისე პასტორალური ქადაგებისათვის.

თემატური ქადაგებები

თემატური ქადაგებების განსაზღვრება

თემატურია ქადაგება, რომელიც აგებულია ერთი სათაურის ან თემის გარშემო. ქადაგების მიზანი ერთი მთავარი საკითხის ხაზგასმაა. ქადაგების მონახაზი უფრო ლოგიკური გზით არის შემუშავებული და არ ვითარდება ერთი კონკრეტული ტექსტის საფუძველზე. მქადაგებელი განამტკიცებს ქადაგების მთავარ აზრს ბიბლიის მუხლების გამოყენებით, რომლებიც ამ თემას ეხება.

თემატური ქადაგებების უპირატესობები

თემატური ქადაგების ბიბლიური მუხლებით გასამტკიცებლად, შეიძლება გამოყენებულ იქნას საუკეთესო მუხლები. რაც უმჯობესია, ვიდრე აზრის აგება წმინდა წერილის მხოლოდ ერთ მონაკვეთზე. თემატურ ქადაგებაში შეიძლება თემა ისე განვითარდეს, რომ როდესაც ადამიანი მსახურებას ტოვებს, ძალიან მკაფიოდ იცის, რაზე იყო საუბარი. მრავალი თვალსაზრისით, თემატური ქადაგება უმარტივესად აღსაქმელი ქადაგების სახეობაა. თემატური ქადაგების მომზადება უფრო ადვილად და სწრაფადაა შესაძლებელი, ვიდრე სხვა სახის ქადაგებების უმეტესობა.

თემატური ქადაგების ნაკლოვანებები

თემატური ქადაგებისას, ყველაზე დიდი საშიშროება არის ის, რასაც "დამამტკიცებელი მუხლები" უწოდეს. ეს არის ჯერ ქადაგების ჩამოყალიბებისა და შემდეგ შესაბამისი მუხლების მოძიების პრაქტიკა. ზოგჯერ ადამიანი იყენებს მუხლებს ისეთი მნიშვნელობით, რომელიც არ ატარებს იმ აზრობრივ დატვირთვას, რის დასამტკიცებლადაც ის გამოიყენეს.

მეორე ნაკლოვანება ისაა, რომ მქადაგებლები, რომლებიც ძირითადად თემატურ ქადაგებებს ქადაგებენ, ხშირად თავიანთ ქადაგებაში გაუწონასწორებელნი ხდებიან. თემატური ქადაგების წარმართვისას, მქადაგებლები უფრო იმას ქადაგებენ, რაზეც მეტად ფიქრობენ. მეორეს მხრივ, როდესაც ადამიანი განმარტებით ქადაგებას ატარებს, ბიბლიური ტექსტი თავად ეხმარება სათაურების და თემების განსაზღვრაში.

ტექსტუალური ქადაგებები

ტექსტუალური ქადაგების მახასიათებლები

ტექსტუალური ქადაგება ემყარება ცალკეულ ტექსტს ან ფრაზას ბიბლიიდან. მაგალითად, შეიძლება ვინმემ იქადაგოს სიტყვა შემდეგი ტექსტის მიხედვით: ”ცოდვის საზღაური სიკვდილია” (რომაელთა 6:23). ამ წერილიდან გამომდინარე ტექსტუალური ქადაგებისას შეიძლება ვისაუბროთ "საზღაურზე", "ცოდვაზე" და "სიკვდილზე". ქადაგების თემას და ხშირად ძირითად პუნქტებს ტექსტიდან ვიღებთ. ტექსტუალური ქადაგების მახასიათებლები, სიძლიერე და სისუსტეები თითქმის იგივეა, რაც თემატური ქადაგების შემთხვევაში, რადგან მქადაგებელმა შეიძლება შემოგვთავაზოს მრავალი იდეა, რომელიც თავად ტექსტიდან არ მომდინარეობს.

აფრიკელები და აფრო-ამერიკელები სხვა ფორმებზე მეტად ტექსტობრივ ქადაგებებს ქადაგებენ და ამას ისინი ძალიან ეფექტურად აკეთებენ. აფრიკაში სწავლის ერთ-ერთი ტრადიციული ფორმა იყო იგავები, მოკლე, დასამახსოვრებელი, ჩამოყალიბებული აზრი, რომელიც გარკვეულ სიბრძნისეულ საკითხს ასწავლის. ბიბლიური ტექსტი ასევე წარმოადგენს იმ მოკლე დასამახსოვრებელ ფრაზას, რომელიც გვასწავლის სიბრძნის გარკვეულ საკითხს. ტექსტუალური ქადაგებები სარგებლობს სწავლების ამ ტრადიციული ფორმის უპირატესობით; ეს მიმზიდველს ხდის ტექსტუალურ ქადაგებებს.

ბიოგრაფიული ქადაგებები

ბიოგრაფიული ქადაგებების მახასიათებლები

ბიოგრაფიული ქადაგება ემყარება ბიბლიის პერსონაჟის ამბავს. ქადაგება განმარტავს ბიბლიური პერსონაჟის დადებით ან უარყოფით თვისებებს და აყენებს პრეტენზიას ამ თვისებების საფუძველზე. ბიოგრაფიული ქადაგება არის პერსონაჟის ხასიათის, ანუ ბუნების შესწავლა.[1]

იმის გამო, რომ პიროვნებები უფრო საინტერესოა, ვიდრე პრინციპები, ბიოგრაფიული ქადაგება ხშირად ქადაგების სხვა ფორმებზე უკეთესად იპყრობს ყურადღებას. ბიბლიაში ასობით პერსონაჟია, რომელთა შესახებაც შეიძლება ბიოგრაფიული ქადაგების ქადაგება. თითქმის ყველა მათგანი ასახავს გარკვეულ დადებით ან უარყოფით თვისებებს.

ეს არის ქადაგების ძალიან ეფექტური ფორმა იმ კულტურებში, რომლებიც მიჩვეულია ამბებს. ეს არის ბიბლიის ქადაგების და სწავლების ძალიან ბუნებრივი ფორმა.

ბიოგრაფიული ქადაგების საფუძვლები

ბიბლიური პერსონაჟების უმეტესობა ნაცნობია იმ ადამიანებისთვის, ვინც ეკლესიაში დადის. ჩვენ საკუთარი თავის ბიბლიის პერსონაჟთან გაიგივება უფრო გვიადვილდება, ვიდრე ზოგად ბიბლიურ სწავლებებთან. უფრო იოლია პრინციპების დანახვა ადამიანთა ცხოვრებაში, ვიდრე ზოგად სწავლებაში. ხალხი დაინტერესებულია ადამიანებით; ამიტომ, ბიოგრაფიული ქადაგებები შეიძლება უფრო საინტერესო იყოს, ვიდრე სხვა სახის ქადაგებები.

ბიოგრაფიული ქადაგების მომზადების მეთოდი

1. სწრაფად გადაიკითხეთ საღვთო წერილის ის ადგილები, რომელიც ეხება იმ ადამიანს და გააკეთეთ ჩანაწერები მთავარი პერსონაჟის თვისებებისა და ნაკლოვანებების შესახებ, რომლის განხილვასაც აპირეთ.

2. შეარჩიეთ სამიდან რვა თვისებამდე, რომელთა განმარტებაც ადვილია.

3. დაალაგეთ ისინი ერთიან და თანმიმდევრულ გეგმად.

4. განაგრძეთ ამბის დეტალების ჩაწერა, როდესაც კვლავ გადაიკითხავთ და შეისწავლით ბიბლიურ ამონარიდს.

5. ძირითადი პუნქტების არჩევის შემდეგ იპოვეთ ორი ან სამი სხვა ადგილი წერილიდან, რომლებიც ასახავს იგივე პრინციპებს.

6. ცალკე, განაცხადის სახით გამოყავით ის პრინციპები, რომლებიც ილუსტრირებულია თქვენს მიერ შესწავლილი პერსონაჟის ამბავში. დარწმუნდით, რომ განაცხადი დაფუძნებულია წერილზე. განმარტეთ, თუ როგორ შეუძლიათ თქვენს მსმენელებს მიბაძონ კარგ ბიბლიურ მაგალითს, ან თავიდან აიცილონ ცუდი მაგალითი.

რას უნდა მოვერიდოთ ბიოგრაფიული ქადაგებისას

(1) ნუ აქცევთ ქადაგებას ალეგორიად.

ალეგორია არის მორალური გაკვეთილის ჩასატარებლად შექმნილი ამბავი. ეს გაკვეთილი მეტწილად მოსაუბრის ფანტაზიიდან მომდინარეობს, ვიდრე თავად საღვთო წერილიდან. ბიოგრაფიულ ქადაგებებში უნდა იქნას გამოყენებული თვითონ წერილები, და არა ალეგორიული ინტერპრეტაციები.

დავითისა და გოლიათის ისტორიაში არ უნდა ვეცადოთ გოლიათი სატანად წარმოვაჩინოთ, დავითი იესოდ, ხოლო ქვა ღმერთის სიტყვად. ამის ნაცვლად, ჩვენ უნდა ვეცადოთ ამ ამბავში პერსონაჟის პოზიტიური თვისებები გამოვავლინოთ. დავითისა და გოლიათის ამბავი გვასწავლის ისეთ გაკვეთილებს, როგორიცაა გამბედაობა, ღმერთისადმი რწმენა, საქმისადმი ერთგულება და პრინციპი, რომ ღმერთი სუსტებს იყენებს, ყოვლადძლიერი საქმეების მოსამოქმედებლად.

(2) ზედმეტად ნუ დაძაბავთ ამბავს, მისი არსის ხაზგასასმელად.

ამბის პუნქტები ბუნებრივი უნდა იყოს. როდესაც აუდიტორია ისმენს მათ, ისინი მაშინვე ხედავენ არსს. თუ შედარების პუნქტს ზედმეტად გავჭიმავთ, აუდიტორიას დავაბნევთ. რაც უფრო ბუნებრივად წამოიჭრება პუნქტები ამბის თხრობისას, მით უფრო ადვილად აღიქვამს და გამოიყენებს მსმენელი ქადაგებას.

განმარტებითი ქადაგებები

განმარტებითი ქადაგებების აღწერა

რა არის განმარტებითი ქადაგება? პასუხი ნაჩვენებია ნეემიაში მომხდარ ამბავში. ქალაქის კედლების აშენებიდან შვიდ თვეში, ხალხი შეიკრიბა სპეციალური დღესასწაულისთვის. დღესასწაულის ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწილი იყო მოსეს რჯულის წაკითხვა. ნეემია ასე აღწერს მომხდარს:

…ლევიანები განუმარტავდნენ ხალხს რჯულს, ხალხი კი იდგა თავის ადგილზე. გარკვევით კითხულობდნენ ისინი წიგნს, ღმერთის რჯულს, განმარტავდნენ და ხალხიც იგებდა წაკითხულს (ნეემია 8:7-8).

ლევიანები „განმარტავდნენ და ხალხიც იგებდა წაკითხულს“. ეს არის განმარტებითი ქადაგების მიზანი: წმინდა წერილის გარკვევით გადაცემა, რათა ხალხმა გაიგოს, თუ რა იყო წაკითხული.

განმარტებითი ქადაგება ხსნის საღვთო წერილის მონაკვეთის მნიშვნელობას და ხელს უწყობს მის სათანადოდ გამოყენებას. ის ცდილობს მოცემული, ყველაზე მნიშვნელოვანი თემები განმარტოს, იმ თანმიმდევრობით, როგორც გვხვდება წერილის ამ მონაკვეთში. ის არაფერს გამოტოვებს ტექსტიდან და არც არაფერს მატებს მას. სავარაუდოდ, განმარტებითი ქადაგება გავრცელებული უნდა ყოფილიყო ადრეულ ეკლესიაში. როდესაც ეკლესიებმა მოციქულებისგან წერილები მიიღეს, მათ ეს საჯაროდ უნდა წაეკითხათ და შემდეგ მოკლედ განემარტათ, თუ რას ნიშნავდა წერილების სხვადასხვა ნაწილები.

ერთხელ, ასეთი შემთხვევა მოხდა, მე დავეხმარე კაცს, რომლის ქალიშვილმაც მოიპოვა სტიპენდია აშშ-ში. მან მოიტანა უნივერსიტეტიდან მიღებული წერილი და ჩვენ ის ერთად წავიკითხეთ. შემდეგ მე მას ავუხსენი, თუ რას ნიშნავდა წერილის სხვადასხვა ნაწილი და რა უნდა გაგვეკეთებინა ამის საპასუხოდ.

სწორედ ამას აკეთებს მქადაგებელი განმარტებითი ქადაგებისას. განმარტებითი ქადაგება, ქადაგების ყველაზე ბუნებრივი და მარტივი ფორმაა.

განმარტებითი ქადაგებების სახეობები

არსებობს მრავალი სხვადასხვა სახის განმარტებითი ქადაგება. მე ვარჩიე, რომ განმარტებითი ქადაგება სამ კატეგორიად დამეყო.

(1) მოკლე აღწერილობა

მოკლედ აღწერისას, მქადაგებელი აკეთებს რამდენიმე კომენტარს წმინდა წერილის მთელი თავის, ან გრძელი მონაკვეთის თითოეულ მუხლზე. ეს ძირითადად მოიცავს მონაკვეთის წაკითხვას და შემდეგ მის შესახებ ზოგადი კომენტარის გაკეთებას. ამ მეთოდში, მქადაგებელი მიმართავს მონაკვეთის მხოლოდ ძირითად პუნქტებს.

წინა თაობებში აფრო-ამერიკელები ძალიან ეფექტურად იყენებდნენ ქადაგების ამ ფორმას. იმ დღეებში მრავალი მქადაგებელი წერა-კითხვის უცოდინარი იყო, ამიტომ მათ გვერდით ვინმე უნდა ჰყოლოდათ ქადაგების დროს. მქადაგებელს უნდა ჰყოლოდა ის, ვინც წაიკითხავდა მთლიან მუხლს ან ფრაზას მუხლიდან. შემდეგ მქადაგებელი განმარტავდა და იყენებდა ამ მუხლს. შემდეგ ის ამბობდა: ”წაიკითხე” და მკითხველი განაგრძობდა შემდეგი ფრაზის კითხვას. მქადაგებელი და მკითხველი ამ ანტიფონალური სტილის ქადაგებას განაგრძობდნენ. ქადაგების ეს ფორმა იმდენად პოპულარული გახდა, რომ მოგვიანებით მქადაგებლები, რომლებსაც კითხვა შეეძლოთ, განაგრძობდნენ ამ სტილის ქადაგებას.

ზოგჯერ მე გამომიყენებია ქადაგების ეს მოკლე აღწერილობის სტილი, განსაკუთრებით 72-ე ფსალმუნის მსგავსი მონაკვეთებისთვის. ამ მონაკვეთში ასაფი მოგვითხრობს თავის ეჭვებზე. ის კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს ღმერთის სამართლიანობას, რომელიც ბოროტებს აყვავების საშუალებას აძლევს, მაშინ როდესაც მართალი იტანჯება. ასაფი ეჭვებით იწყებს, მაგრამ ფსალმუნის შუა ნაწილში, ის იწყებს მოვლენების ღმერთის გადმოსახედიდან დანახვას. 72-ე თავი მთავრდება რწმენის დიადი განაცხადით: „ხოლო ჩემთვის სასიკეთოა ღმერთთან მიახლოება; უფალ ღმერთზე ვამყარებ იმედს(ღმერთი გავიხადე ჩემს თავშესაფრად), რათა ვილაპარაკო ყველა შენს საქმეზე” (ფსალმუნი 72:28).

ამ თავის ქადაგება არ საჭიროებს დახვეწილ მონახაზებს. ტექნიკა "წაიკითხე და კომენტარი გაუკეთე," ძალიან კარგად მუშაობს.

რომაელების მე-14 თავი კარგად მუშაობს მოკლე აღწერის მეთოდის გამოყენებისას. მე ბევრჯერ ვიქადაგე ამ მონაკვეთის მეშვეობით და აღმოვაჩინე, რომ მოკლე აღწერის მეთოდი არის საუკეთესო გზა სუსტისა და ძლიერის პასუხისმგებლობის განსამარტად.

(2) საფუძვლიანი განმარტება

საფუძვლიანი განმარტების დროს, მქადაგებელი მიმართავს თითქმის ყოველ სიტყვას, მოძღვრებას და აზრს, რომელიც ხვდება ტექსტში. იმის გამო, რომ ბიბლიის ყველა თავი მრავალი ჭეშმარიტებით არის სავსე, ამგვარი განმარტება ძალზე დეტალურია. მას სჭირდება კარგი ეგზეგეტიკური უნარ-ჩვევები და ინსტრუმენტები, რათა ამონარიდზე ასე სრულყოფილად იქადაგოს.

დაფიქრდით პავლეს სიტყვებზე 2 კორინთელთა 3:18-ში.

ჩვენ კი, დაუბურავი სახით რომ ვჭვრეტთ უფლის დიდებას, როგორც სარკეში, იმავე სახედ გარდავისახებით დიდებიდან დიდებაში, როგორც უფლის სულისგან.

ამ მონაკვეთში მრავალი ჭეშმარიტებაა, რომელთა გამოვლენაც გულმოდგინე ანალიზის შედეგად შეგვიძლია. ძველი აღთქმისეული "დიდების" ისტორიისა და ღვთისმეტყველების ცოდნა, განსაკუთრებით მოსეს ამბის, როდესაც სინას მთაზე ღმერთთან ყოფნის შემდეგ მოუწია სახის დაფარვა, გვეხმარება გავიგოთ, რას ამბობს პავლე. ისეთი საკვანძო სიტყვების, როგორიცაა "ვჭვრეტთ", "გარდავისახებით" და "იმავე სახედ"სიტყვიერი შესწავლა, ჭეშმარიტების უხვ მოსავალს მოგვცემს. თუ ეგზეგეზი, ანუ განმარტება სწორად გაკეთდა, ამ მუხლში იმაზე მეტი ჭეშმარიტება აღმოჩნდება, ვიდრე ერთ ქადაგებაზე შეიძლება იქადაგოთ.

(3) თემატური განმარტება

თემატურ განმარტებაში მქადაგებელი ირჩევს წმიდა წერილის მოკლე მონაკვეთს, მაგალითად აბზაცს და განმარტავს ამ ნაწილის მთავარ თემებს. ის ბევრად უფრო მეტ დეტალს ეხება, ვიდრე მოკლე აღწერილობა, მაგრამ არ განიხილავს ყოველ სიტყვას ან აზრს მოცემულ მონაკვეთში. ამ სახის განმარტებაში ქადაგება აგებულია წერილის ამონარიდის ყველაზე მნიშვნელოვანი თემის ირგვლივ. ხაზგასმულია დეტალები, რომლებიც განამტკიცებენ თემას. ხოლო დეტალები, რომლებიც არ ამტკიცებს ამ თემას, გამოტოვებულია ან მოკლედ არის ნახსენები.

ეს იმ სახის განმარტებაა, რომელსაც ყველაზე ხშირად მივმართავ. სამი ან ოთხი მუხლის საფუძველზე შედგენილ ქადაგების დროს რთულია ყველა შესაძლო აზრის განხილვა, მაგრამ შეგიძლიათ განმარტოთ და გამოიყენოთ ძირითადი აზრები. მე მჯერა, რომ თემატური განმარტება ქადაგების ყველაზე ბუნებრივი ფორმაა. ის საშუალებას აძლევს ადამიანს შეინარჩუნოს ფოკუსირება ქადაგების მთავარ აზრზე, მაგრამ ამავდროულად განმარტოს ყველაზე მნიშვნელოვანი ჭეშმარიტება, რომელიც თანმიმდევრულად წამოიჭრება მოცემულ მონაკვეთში.

სერიული განმარტებითი ქადაგება

სერიული განმარტებითი ქადაგება არის, საღვთო წერილის რომელიმე წიგნიდან ან მისი ნაწილიდან, თითო ჯერზე თითო მუხლის ან აბზაცის თანახმად რამდენიმე ქადაგების სერია. მაგალითად, პირველი ქადაგება მარკოზის სახარების სერიიდან, დაიწყებოდა მარკოზის 1:1-ით და შესაძლოა, წიგნის შესავალსაც შეხებოდა. შემდეგი ქადაგება შეიძლება შედგებოდეს 1:2-5 მუხლებისგან, ხოლო კიდევ შემდეგი კი 1:6-11 მუხლებს ეხებოდეს. შემდეგ კი მქადაგებელი ამ წიგნიდან თითო ჯერზე თითო აბზაცის თანახმად შეიმუშავებდა თითო ქადაგებას.

ეს არის პასტორალური ქადაგების სახეობა, რომელსაც მე მივმართავდი მთელი ჩემი პასტორული მსახურების უმეტეს პერიოდში. მაგალითად, როდესაც ეკლესიის უფროსი პასტორი ვიყავი, ვქადაგებდი შემდეგი წიგნების თანახმად:

• იაკობის წერილი 15 ქადაგება

• 1 და 2 თესალონიკელთა 25 ქადაგება

• გალატელები 62 ქადაგებაში

• ფილიპელები 32 ქადაგებაში

• მარკოზის სახარება 102 ქადაგებაში

განმარტებითი ქადაგების შერჩევის მიზეზები

(1) განმარტებითი ქადაგება გეხმარებათ ბიბლიური ჭეშმარიტების სწავლებაში.

განმატრებითი ქადაგება ყველაზე ბუნებრივად იღებს თავის ძირითად პუნქტებს ტექსტში. ეს ძალიან ამარტივებს ბიბლიური ამონარიდის გადაცემას. იესომ თქვა: „შეიცანით ჭეშმარიტება და ჭეშმარიტება გაგათავისუფლებთ” (იოანე 8:32). ბიბლიის ჭეშმარიტების წარმოჩენის ერთ-ერთი საუკეთესო გზაა - თითო ჯერზე ერთი მუხლის გავლა და ახსნა, თუ რას გულისხმობს ის.

(2) განმარტებითი ქადაგება დაგეხმარებათ იმის ხაზგასმაში, რასაც წმიდა წერილი უსვამს ხაზს.

თუ რომაელების მიმართ ქადაგებისას, პავლე მხოლოდ ერთხელ ახსენებს გარკვეულ მოძღვრებას, თქვენც მასზე მხოლოდ ერთხელ იქადაგებთ. თუმცა, თუ ის ათჯერ ახსენებს მოძღვრებას, მაშინ თქვენც გაქვთ შესაძლებლობა ათჯერ აღნიშნოთ იგი. როდესაც მარკოზის სახარების თანახმად ვქადაგებდი, ყოველთვის, როდესაც იესო კურნავდა ვინმეს, მე მქონდა საშუალება მექადაგა განკურნების შესახებ. ყოველთვის, როცა იესო ლოცვას ახსენებდა, მე ლოცვის შესახებ ქადაგება შემეძლო. ყოველთვის, როცა იესო ხალხს მონანიებისკენ მოუწოდებდა, მე მქონდა შესაძლებლობა ხალხისთვის მონანიებისკენ მომეწოდებინა.

(3) განმატრებითი ქადაგება დაგეხმარებათ იყოთ უფრო ორიგინალური და კრეატიული.

მქადაგებლისთვის მარტივია განუვითარდეს ჩვევა, რომ მუდმივად იგივე თემები იქადაგოს. თუმცა, როდესაც ადამიანი ახდენს სერიული განმარტებითი ქადაგების მომზადებას, ის იძულებულია შეისწავლოს ახალი მასალა. ახალი მასალის შემუშავების პროცესი ხელს შეუწყობს სწავლასა და განვითარებას. ეს საშუალებას მისცემს მას სიახლით და ენთუზიაზმით სავსე წარსდგეს კათედრასთან.

(4) განმარტებითი ქადაგება დაგეხმარებათ თქვენს ხალხს მრავალფეროვანი სულიერი რაციონი შესთავაზოთ.

თუ მქადაგებლები თავიანთ პირად ინტერესებს აძლევენ საშუალებას, უკარნახონ რა იქადაგონ, ისინი სავარაუდოდ ბევრჯერ იქადაგებენ ერთსა და იმავე თემაზე. ამასთან, თუ ისინი განმატრებითი ქადაგებების სერიას მოამზადებენ, ბევრ სხვადასხვა თემას განიხილავენ და ეს მათ ხალხს უფრო დაბალანსებულ სულიერ კვებას მისცემს. ეს აიძულებს მქადაგებლებს იქადაგონ ისეთ თემებზე, რომლებთანაც ჩვეულებრივ არაკომფორტულად გრძნობენ თავს. ეს მათ მისცემს საშუალებას ისწავლონ და ასევე დაეხმარება მათ სულიერ ზრდაში.

(5) განმატრებითი ქადაგება ხსნის ცოდნის პრობლემას, თუ რა ვიქადაგოთ.

ფაქტობრივად, ყველა პასტორი დამდგარა შაბათს ღამით კითხვის წინაშე, თუ რაზე უნდა ექადაგა მეორე დღეს. როდესაც პასტორები ქადაგებენ სერიულ ქადაგებებს, მათ არა მხოლოდ შემდეგი კვირის შესახებ იციან რის ქადაგებას აპირებენ, არამედ მრავალი შემდგომი კვირის განმავლობაშიც. ეს უპირატესობას აძლევს მუსიკოსებსაც და სხვა ადამიანებსაც, რომლებიც მონაწილეობენ საეკლესიო მსახურებაში, რადგან მათ შეუძლიათ თავიანთი მსახურებების კოორდინაცია მოახდინონ იმის მიხედვით, თუ რას აპირებს პასტორი.

(6) განმარტებითი ქადაგება დაგეხმარებათ რთული საკითხების ბუნებრივი გზით მოგვარებაში.

თუ მწყემსებმა იციან, რომ მათ ეკლესიაში გარკვეული პრობლემაა, ისინი ცდილობენ თავიანთი ქადაგებით მრევლის გარკვეულ პირებს მიმართონ. ეს გამოიწვევს მრევლის, მსახურისადმი, პატივისცემის დაკარგვას. ბევრმა ადამიანმა მიატოვა ეკლესიები, რადგან თვლიდნენ, რომ მქადაგებელმა ისინი გამოყო, რათა ექადაგა იმის წინააღმდეგ, რასაც ისინი აკეთებდნენ. ამასთან, როდესაც მსახური ქადაგებს იმ საკითხის შესახებ, რომელიც წერია წმიდა წერილში, ანუ თანმიმდევრულად მოსდევს წერილში განხილულ მონაკვეთს, ხალხი არ უნდა ადანაშაულებდეს მას გარკვეული პიროვნების წინააღმდეგ „ქადაგებაში“. განმარტებითი ქადაგება დაგეხმარებათ რთული და მგრძნობიარე საკითხების მოგვარებაში ბუნებრივი და არაშეურაცხმყოფელი გზით.

მე გაოცებული დავრჩი, როდესაც დავინახე, თუ როგორ სუვერენულად მომიწყო ღმერთმა საჭირო დროს გარკვეულ თემებზე ქადაგება, მიუხედავად იმისა, რომ ეს თემა რიგით შემდეგი იყო, რადგან კონკრეტულ წიგნს განვიხილავდი. ღმერთმა იცის ვინ იქნება ჩვენს მსახურებაზე და მან იცის როდის ვაპირებთ გარკვეული სიტყვის ქადაგებას. ის ხშირად აერთიანებს ამ მოვლენებს ისე, რომ მხოლოდ ღმერთის მოქმედებად შეიძლება ეს ყოველივე აღიქვათ.

(7) განმარტებითი ქადაგება საშუალებას გაძლევთ უფრო მეტი ძალაუფლებით იქადაგოთ.

როდესაც ჩვენ რეგულარულად ვქადაგებთ ბიბლიის ტექსტის თანახმად, ეს გვაძლევს ძალაუფლების დონეს, რომელიც არ გვაქვს თემატურიი ქადაგების დროს. როდესაც ქადაგების ყველა პუნქტი მომდინარეობს ბიბლიური ტექსტიდან ისე, რომ მსმენელს შეუძლია მათი მარტივად დანახვა, ეს ხელს შეუწყობს მსმენელის დარწმუნებას, რომ ეს ქადაგება ღვთისგანაა და არა ადამიანისგან. ადვილია თქმა: ”ასე ამბობს უფალი”, როდესაც ხალხს განმარტებითი ქადაგებით მიმართავთ.

(8) განმარტებითი ქადაგება მაქსიმალურად ზოგავს თქვენს დროსა და რესურსებს.

როდესაც ერთი წიგნის საშუალებით ქადაგებთ, ყველა ძირითადი ინფორმაცია ეხება ამ წიგნს. შეგიძლიათ გამოიყენოთ კომენტარები მაქსიმალურად სასარგებლოდ. თუ ერთერთი სახარების მსგავს დიდ წიგნს იყენებთ საქადაგებლად, კვირიდან კვირამდე იგივე რესურსების გამოყენების შესაძლებლობა დაზოგავს თქვენს დროსა და რესურსებს.

არ არსებობს ქადაგების სწორი ან არასწორი მეთოდი. კეთილსინდისიერმა მქადაგებელმა უნდა აირჩიოს მეთოდი, რომელიც ყველაზე მეტად შეეფერება შემთხვევას, აუდიტორიას, გადასაცემ სიტყვას და მის პირად სტილს. ღმერთს შეუძლია და იყენებს ქადაგების ყველა მეთოდს. თქვენ უნდა სცადოთ ქადაგების სხვადასხვა სტილი, იპოვოთ ის სტილი, რომელიც ყველაზე მეტად შეეფერება თქვენს პიროვნებას და აუდიტორიას.

(1) შემდეგი გაკვეთილის დასაწყისში თქვენ გაივლით ტესტს ამ გაკვეთილის მასალის საფუძველზე. მომზადებისას ყურადღებით შეისწავლეთ ტესტის კითხვები.

(2) თითოეულ ტიპს შორის განსხვავებების უკეთ გასაგებად, მოამზადეთ თითოეული სახის ქადაგების წერილობითი მონახაზი, ანუ სქემა.

• აქტუალური ქადაგება

• ტექსტური ქადაგება

• ბიოგრაფიული ქადაგება

• ექსპოზიციური ქადაგება

(3) აარჩიეთ მე-2 დავალებაში მომზადებული ქადაგებებიდან ერთერთი. წარადგინეთ ის კლასში 8-10 წუთიანი ქადაგების სახით. კლასის თითოეული წევრი შეავსებს შეფასების ფორმას, რომელიც მოცემულია ამ კურსის სახელმძღვანელოს ბოლოში. თქვენი კლასელების შეფასებების შესწავლით შეგიძლიათ შეაფასოთ თქვენი კომუნიკაციის, ანუ გადაცემის უნარი.

(1) ტაბითი ანიაბვილის (Thabiti Anyabwile) განმარტება ქადაგების შესახებ "______ ლაპარაკობს თავისი _______ ძალით, თავისი _____ შესახებ, თავის _____-დან________ მიერ სხვა _______ მიმართ.

(2) ადრეული ეკლესიის მიერ ქადაგებულ შეტყობინებას ______________ ეწოდება.

(3) ______________ ქადაგება მიზნად ისახავს შთააგონოს მსმენელს მიიღოს გადაწყვეტილება იესო ქრისტეს პირად მხსნელად მიღების შესახებ.

(4) _______________ ქადაგება როგორც წესი ქრისტიანულ თემს მიმართავს.

(5) ______________ ქადაგება აგებულია ერთი სათაურის ან თემის გარშემო.

(6) _____________ ქადაგება ემყარება ცალკეულ ტექსტს ან ფრაზას ბიბლიიდან.

(7) ______________ ქადაგება ემყარება ბიბლიის პერსონაჟის ამბავს.

(8) ______________ ქადაგების მიზანია: „წმიდა წერილის გარკვევით გადაცემა, რათა ხალხმა გაიგოს, თუ რა იყო წაკითხული.”