Lesson 12: คริสตจักร

นักศึกษาจะสามารถอธิบายหัวข้อต่อไปนี้ได้

(1) ต้นกำเนิดของคริสตจักร

(2) คริสตจักรในฐานะสถาบันที่มีชีวิต

(3) คริสตจักรในฐานะพระกายท้องถิ่นที่มีชีวิต

(4) พื้นฐานความเป็นหนึ่งเดียวกันของคริสตจักรทั่วโลก

(5) พื้นฐานความเป็นหนึ่งเดียวกันของคริสตจักรในท้องถิ่น

(6) พิธีศักดิ์สิทธิ์ของคริสตจักร

(7) วัตถุประสงค์ของคริสตจักร

(8) คำประกาศหลักความเชื่อเกี่ยวกับคริสตจักร

นักศึกษาจะเข้าใจถึงความรับผิดชอบของตนในการอุทิศตัวกับคริสตจักรท้องถิ่น

อ่าน เอเฟซัส 3:3-10 พร้อมกัน พระคัมภีร์ตอนนี้บอกอะไรเกี่ยวกับคริสตจักร?

ในช่วงหลายศตวรรษก่อนพันธสัญญาใหม่ คริสตจักรเป็นความลี้ลับที่ยังไม่ได้รับการเปิดเผยอย่างสมบูรณ์[1] มีคนที่มีประสบการณ์กับพระคุณของพระเจ้าและดำเนินชีวิตอยู่ในการมีความสัมพันธ์กับพระองค์[2] แต่คริสตจักรยังไม่ได้รับการก่อตั้ง

► คริสตจักรเริ่มต้นเมื่อไหร่?

ชีวิตและพันธกิจของพระเยซูทำให้คริสตจักรเริ่มต้นขึ้น คริสตจักรถูกสร้างบนรากฐานแห่งความรอดของพระองค์[3] ยุคของคริสตจักรเริ่มต้นในวันเพ็นเทคอส จากวันนั้น คริสตจักรปฏิบัติหน้าที่ด้วยฤทธิ์เดชของพระวิญญาณบริสุทธิ์ โดยไม่มีพระคริสต์เป็นผู้นำในทางกายภาพและที่ตามองเห็นบนโลกนี้อีก[4]

พระเยซูให้สิทธิอำนาจแก่พวกสาวกเพื่อเผยแพร่และสถาปนาหลักคำสอนไปทั่วโลก[5] และพระสัญญาที่ว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์จะนำพวกเขาเข้าสู่ความจริงทั้งมวล[6]  คริสตจักรสามารถถูกเรียกว่าเป็น “อัครทูต” เพราะคำสอนของอัครทูตเป็นรากฐานของคริสตจักร ผู้เชื่อคนใดที่โต้แย้งคำสอนที่เป็นรากฐานเหล่านี้ไม่สมควรถูกเรียกว่าเป็นคริสเตียน

คริสตจักรถือกำเนิดใน

1. พันธกิจของพระเยซู
2. ความรอดที่พระคริสต์มอบให้
3. เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันเพ็นเทคอส และ
4. การพัฒนาหลักคำสอนของอัครทูต

[1] อ่าน เอเฟซัส 3:3-10

[2] โรม 4:1-8

[3] มัทธิว 16:16-18

[4] ยอห์น 16:7

[5] มัทธิว 28:18-20

[6] ยอห์น 14:26

คริสตจักรถูกเปรียบกับครอบครัวที่มีพระเจ้าเป็นพระบิดาและสมาชิกคริสตจักรเป็นพี่น้องกัน[1] คริสตจักรถูกเรียกว่าเป็นชนชาติที่ไม่ได้มีเพียงแค่เผ่าพันธุ์เดียวหรือเชื้อสายเดียวตามธรรมชาติ[2] คริสตจักรถูกเปรียบเทียบกับร่างกายที่มีพระคริสต์เป็นศีรษะ และอวัยวะทุกส่วนทำงานร่วมกันและเกี่ยวโยงกัน[3]

คริสเตียนเป็นสมาชิกของคริสตจักร พระคัมภีร์บอกเราว่าเหมือนกับที่คริสตจักรถูกเรียกว่าเป็นพระกายของพระคริสต์ คริสเตียนก็ถูกเรียกว่าเป็นอวัยวะที่เป็นเนื้อและกระดูกของพระองค์[4] การแยกออกจากคริสตจักรคือการแยกออกจากสิ่งที่พระคริสต์กำลังทำบนโลกนี้ การไม่ให้เกียรติและรักคริสตจักรก็คือการไม่ให้เกียรติและรักพระคริสต์

ในฐานะอวัยวะของพระกาย คริสเตียนต้องไม่มีท่าทีแยกตัวเองเป็นอิสระจากคริสตจักร เขาจำเป็นต้องมีอวัยวะอื่น ๆ และอวัยวะอื่น ๆ ก็จำเป็นต้องมีเขา[5] การที่คริสเตียนคนใดดำเนินชีวิตเหมือนกับเขาสามารถทำให้จิตวิญญาณของตัวเองเต็มอิ่มได้โดยไม่ต้องการคริสตจักรถือว่าเป็นสิ่งที่ผิด

[1] เอเฟซัส 3:15, กาลาเทีย 6:10

[2] 1 เปโตร 2:9-10

[3] 1 โครินธ์ 12:14, 26

[4] เอเฟซัส 5:30

[5] 1 โครินธ์ 12:21

มีคริสตจักรสากลเพียงหนึ่งเดียว แต่ก็ยังต้องมีคริสตจักรท้องถิ่นด้วย อวัยวะในร่างกายไม่สามารถทำหน้าที่ได้จนกว่าจะมารวมอยู่ในที่เดียวกัน เปาโลเขียนถึงผู้เชื่อชาวโครินธ์ว่าพวกเขาเป็นพระกายของพระคริสต์[1] ซึ่งหมายถึงคริสตจักรท้องถิ่นที่เป็นพระกายของพระคริสต์ในสถานที่นั้น ๆ

พระเจ้าได้ออกแบบคริสตจักรท้องถิ่นให้เป็นครอบครัวแห่งความเชื่อ ทำหน้าที่ในฐานะพระกายที่มีของประทานฝ่ายวิญญาณ มีทรัพยากรมนุษย์ และค้นพบทรัพยากรของพระเจ้าเพื่อตอบสนองต่อความจำเป็นทุกรูปแบบของคนทั้งหลายที่อยู่ในการสามัคคีธรรม สำแดงสติปัญญาของพระเจ้าให้กับโลกได้เห็นในทุกด้านของชีวิต และเชื้อเชิญผู้ที่ยังไม่ได้รับความรอดให้กลับใจมาเชื่อและเข้าสู่ครอบครัว

การสามัคคีธรรมที่แท้จริงเกี่ยวข้องกับการเงินด้วย เพราะคนที่อยู่ในการสามัคคีธรรมย่อแบ่งปันชีวิตและเอาใจใส่ดูแลสิ่งที่เป็นความจำเป็นในชีวิตของกันและกัน[2] ความจำเป็นของพี่น้องในพระคริสต์ทั้งชายและหญิงย่อมเป็นความรับผิดชอบของคริสตจักรถ้าหากสมาชิกคนนั้นมีส่วนร่วมในคริสตจักรและได้รับผิดชอบตัวเองอย่างสุดความสามารถของเขาแล้ว

พระเจ้าให้ของประทานฝ่ายวิญญาณและการทรงเรียกพิเศษสำหรับการรับใช้โดยมีเป้าหมายเพื่อเสริมกำลังและสร้างคริสตจักรท้องถิ่นให้เข้มแข็ง[3]

คริสตจักรท้องถิ่นรับใช้ชุมชนที่คริสตจักรตั้งอยู่ ลำดับความสำคัญอย่างแรกคือเรื่องฝ่ายวิญญาณ การเทศนาข่าวประเสริฐ และการปกป้องความจริงทุกเรื่อง คริสตจักรให้ความช่วยเหลือแก่ชุมชนในด้านวัตถุ แต่ให้ความสำคัญกับคนที่อยู่ในการสามัคคีธรรมฝ่ายวิญญาณของคริสตจักรก่อน

[1] 1 โครินธ์ 12:27

[2] ยากอบ 2:15-16, 1:27

[3] เอเฟซัส 4:11-12

พระเยซูยอมสละพระองค์เองเพื่อคริสตจักร เพื่อทำให้คริสตจักรบริสุทธิ์และปราศจากที่ติ[1] คริสตจักรต้องไม่ยอมรับการทำบาป แต่ก็ต้องพร้อมที่จะให้อภัย  ผู้นำต้องเป็นแบบอย่างในการดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์[2] ถ้าหากสมาชิกของคริสตจักรทำบาป เขาต้องได้รับการเผชิญหน้าและขับออกจากการสามัคคีธรรมถ้าหากเขาไม่กลับใจใหม่[3]

► ทำไมคริสตจักรจึงไม่สมบูรณ์?

ผู้คนในคริสตจักรจะไม่สมบูรณ์แบบในทุกด้าน เนื่องจากคริสตจักรประกาศนำคน ดังนั้นจึงต้องมีคนที่เข้ามาซึ่งยังไม่ได้กลับใจจากบาป แม้ในท่ามกลางคนที่ได้รับความรอดแล้วก็ตาม ก็จะยังคงมีความไม่สอดคล้องกันในชีวิตของพวกเขาเพราะพวกเขายังไม่เข้าใจวิธีการประยุกต์ใช้ความจริงกับทุกรายละเอียดของชีวิต แม้ในท่ามกลางคริสเตียนที่เติบโตเป็นผู้ใหญ่ ก็ยังคงมีความไม่สอดคล้องกันและท่าทีที่ผิดเนื่องจากคริสเตียนที่เป็นผู้ใหญ่ก็ยังคงอยู่ในกระบวนการเติบโตฝ่ายวิญญาณ ด้วยเหตุนี้จึงเป็นส่วนหนึ่งในการทำงานของคริสตจักรที่จะสอนและประยุกต์ใช้พระวจนะของพระเจ้าเพื่อนำสมาชิกให้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณมากขึ้นเรื่อย ๆ[4]

[1] เอเฟซัส 5:27

[2] 1 ทิโมธี 3:2-3

[3] 1 โครินธ์ 5:11-13

[4] 1 ทิโมธี 3:16

คำนิยามสั้น ๆ ของคริสตจักรสากลคือ สถาบันที่ประกอบไปด้วยคริสเตียนทุกคนในทุกที่และทุกยุคสมัย บางครั้งมีชื่อเรียกว่าเป็นคริสตจักร “ที่มองไม่เห็น” เพราะไม่ได้เป็นคริสตจักรที่มีการบริหารจัดการบนโลกนี้หรือไม่ได้มีรายชื่อสมาชิก

คำนิยามสั้น ๆ ของคริสตจักรท้องถิ่นคือ กลุ่มคริสเตียนที่มารวมตัวกันในที่ใดที่หนึ่งเพื่อทำให้วัตถุประสงค์ของคริสตจักรสำเร็จ กลุ่มใดกลุ่มหนึ่งจะไม่ใช่คริสตจักรถ้าหากกลุ่มนั้นถูกตั้งขึ้นด้วยวัตถุประสงค์ที่จำกัดมากขึ้น

คำนิยามที่ขยายความมากขึ้นสำหรับคริสตจักรท้องถิ่นซึ่งช่วยให้สามารถแยกแยะความแตกต่างจากกลุ่มอื่นได้คือ “กลุ่มที่ประกอบไปด้วยผู้เชื่อที่ได้รับบัพติศมาแล้วซึ่งมารวมตัวกันเพื่อนมัสการ เสริมสร้าง รับใช้ สามัคคีธรรม และประกาศ มีการยอมรับผู้นำฝ่ายวิญญาณ เต็มใจรับใช้สังคมทุกแขนงโดยใช้ของประทานต่าง ๆ ในพระกาย และมีการปฏิบัติกิจทางศาสนาอย่างสม่ำเสมอ”[1]

[1] David Dockery, Southern Baptist Consensus and Renewal: A Biblical, Historical, and Theological Proposal (Nashville: B&H Publishing Group, 2008), 127

มีคริสตจักรเดียวในทุกที่และทุกยุคสมัย พระเยซูตรัสว่า “เราสร้างคริสตจักรของเรา” ไม่ใช่ “คริสตจักรทั้งหลาย” อัครทูตเปาโลเขียนว่ามีกายเดียว พระวิญญาณองค์เดียว และความหวังเดียว เหมือนกับที่มีองค์พระผู้เป็นเจ้าองค์เดียว ความเชื่อเดียว และบัพติศมาเดียว[1]

หลักความเชื่อของคริสเตียนในยุคแรกกล่าวถึง “คริสตจักรคาธอลิค” คำว่า “คาธอลิค” ไม่ได้หมายถึงคริสตจักรโรมันคาธอลิค แต่เป็นคริสตจักรทั่วโลกที่ประกอบไปด้วยคริสเตียนที่แท้จริงทั้งหมด

ความเป็นหนึ่งเดียวกันของคริสตจักรสากลไม่ได้ขึ้นอยู่กับองค์กรเดียว[2] ไม่ใช่การอยู่ภายใต้การบริหารจัดการเดียวที่เป็นศูนย์กลาง นั่นจะไม่มีวันเกิดขึ้นก่อนพระคริสต์เสด็จกลับมา บางคนอยากให้สิ่งนี้เกิดขึ้น แต่เห็นได้ชัดว่านั่นไม่ใช่พระประสงค์ของพระเจ้าเพราะพระเยซูเตือนและแก้ไขความคิดของพวกสาวกเมื่อพวกเขาคิดว่าคนหนึ่งไม่ควรทำพันธกิจแยกจากองค์กรของพวกเขา[3] ถ้าหากพระเยซูต้องการมีการบริหารจัดการเดียวที่เป็นศูนย์กลางของคริสตจักรสากล พระองค์คงจะอยู่บนโลกนี้ทางฝ่ายกายภาพเพื่อนำการบริหารจัดการนี้ แต่พระเยซูเห็นว่างานที่หลากหลายของพระวิญญาณบริสุทธิ์ทั่วโลกจะไม่เกิดขึ้นถ้าหากมีศูนย์บัญชาการเดียวที่เป็นสากล

► ความเป็นหนึ่งเดียวกันของคริสตจักรสากลตั้งอยู่บนพื้นฐานใด?

ความเป็นหนึ่งเดียวกันของคริสตจักรสากลตั้งอยู่บนพื้นฐานต่อไปนี้

1. หลักคำสอนของอัครทูต
2. ความสัมพันธ์กับพระคริสต์ที่นำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลง

ความเป็นหนึ่งเดียวกันในหลักคำสอนไม่ได้หมายความว่าคริสเตียนเห็นด้วยกับทุกเรื่อง แม้แต่หลักคำสอนที่สำคัญทั้งหมด นี่หมายความว่าพวกเขาแบ่งปันหลักคำสอนที่สำคัญเกี่ยวกับพระลักษณะที่เป็นธรรมชาติของพระเจ้าและพระคริสต์ และความสำคัญของข่าวประเสริฐ ถ้าหากไม่มีหลักคำสอนเหล่านี้ พวกเขาก็จะไม่นมัสการพระเจ้าองค์เดียวกันหรือมีประสบการณ์กับพระคุณของพระองค์

หลักคำสอนไม่ได้เป็นสิ่งเดียวที่จำเป็นสำหรับความเป็นหนึ่งเดียวกันของคริสเตียน คริสเตียนมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันเพราะพวกเขามีความสัมพันธ์กับพระคริสต์ที่นำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลง เพราะพวกเขาได้กลับใจจากความบาป มีความเชื่อในพระคริสต์ และมีพระวิญญาณบริสุทธิ์ พวกเขาจึงมีความสัมพันธ์ที่พิเศษแตกต่าง คริสเตียนทั่วโลกรู้จักยอมรับกันและกันได้แม้ว่ามีความแตกต่างกัน

[1] เอเฟซัส 4:4-6

[2] “ข้าพเจ้าเชื่อว่าพระคริสต์ โดยเหล่าอัครทูตของพระองค์ได้รวบรวมคริสตจักรหนึ่งไว้สำหรับพระองค์เอง เป็นคริสตจักรที่พระองค์ยังคงเพิ่มบรรดาคนที่จะได้รับความรอดเข้ามาอีก นั่นคือคาธอลิค หรือคริสตจักรสากล ที่ขยายไปยังชนทุกชาติและทุกยุคสมัย เป็นคริสตจักรที่บริสุทธิ์ที่ประกอบไปด้วยสมาชิกทั้งหลายที่มีการสามัคคีธรรมกับพระเจ้าพระบิดา พระบุตร และพระวิญญาณบริสุทธิ์” - จอห์น เวสเล่ย์ บทคัดย่อจาก “จดหมายถึงโรมันคาธอลิค”

[3] ลูกา 9:49-50

เราสามารถยอมรับคนใดคนหนึ่งว่าเป็นคริสเตียนได้ถ้าหากเขายึดมั่นหลักคำสอนที่สำคัญของคริสเตียนและเห็นได้ชัดว่าเขามีความสัมพันธ์กับพระคริสต์ที่นำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลง แต่หลักคำสอนที่เป็นข้อตกลงกันของคริสตจักรท้องถิ่นจะต้องมีรายละเอียดมากกว่านี้

คริสตจักรท้องถิ่นคือกลุ่มคนที่อุทิศตัวร่วมกันในการนมัสการ ในการประกาศ ในการสร้างคนที่มาเชื่อกับคนหนุ่มสาวให้เป็นสาวก และสอนรายละเอียดเกี่ยวกับวิธีการดำเนินชีวิตคริสเตียน การที่ผู้คนจะบรรลุวัตถุประสงค์ร่วมกันได้ พวกเขาต้องเห็นพ้องกันในหลักคำสอนที่เป็นรายละเอียดมากมาย[1]

ยกตัวอย่าง มีคนหนึ่งในคริสตจักรท้องถิ่นบอกกับคนหนุ่มสาวและคนที่มาเชื่อใหม่ทุกคนให้อธิษฐานขอของประทานการพูดภาษาแปลก ๆ แต่ผู้นำคนอื่น ๆ ในคริสตจักรไม่เชื่อว่าของประทานการพูดภาษาแปลก ๆ เป็นพระสัญญาสำหรับผู้เชื่อทุกคน พวกเขากังวลใจว่าสมาชิกจะสับสนเรื่องฝ่ายวิญญาณถ้าหากพวกเขาพยายามมีประสบการณ์กับบางสิ่งที่ไม่ใช่พระประสงค์ของพระเจ้า เห็นได้ชัดเจนว่าคนเหล่านี้จะไม่สามารถทำงานร่วมกันได้ในคริสตจักรท้องถิ่น แม้ว่าผู้นำจะพิจารณาว่าคนหนึ่งเป็นคริสเตียน แต่พวกเขาไม่ควรอนุญาตให้คนนั้นสอนหลักคำสอนที่เป็นอันตรายต่อคริสตจักร

คริสตจักรท้องถิ่นจำเป็นต้องเห็นด้วยกันในหลักคำสอนที่มีผลกระทบต่อวิถีชีวิตที่พวกเขาแบ่งปันกันและทำพันธกิจร่วมกัน ด้วยเหตุนี้การที่คริสตจักรเขียนคำประกาศหลักคำสอนเพื่อยึดถือร่วมกันจึงไม่ใช่สิ่งที่ผิด แต่ไม่ได้หมายความว่าใครที่ไม่เห็นด้วยจะไม่เป็นคริสเตียน วัตถุประสงค์ของการเขียนคำประกาศหลักคำสอนี้เพื่อให้กลุ่มผู้เชื่อนั้นทำงานร่วมกันในทิศทางเดียวกันได้

[1] “ถ้าใจของท่านถูกต้อง และความนึกคิดก็ติดอยู่กับใจของท่านแล้ว ก็ขอจงรักข้าพเจ้าด้วยความรักที่อ่อนโยน เหมือนเพื่อนที่สนิทกันยิ่งกว่าพี่น้อง เหมือนพี่น้องในพระคริสต์ เป็นดั่งประชากรร่วมกันในเยรูซาเล็มใหม่ เป็นเพื่อนทหารที่อยู่ในสงครามเดียวกัน ภายใต้การนำของแม่ทัพแห่งความรอดคนเดียวกันของพวกเรา ขอจงรักข้าพเจ้าในฐานะเพื่อนร่วมอาณาจักรและผู้ที่อดทนอดกลั้นเพื่อพระเยซู และเป็นทายาทร่วมกันในสง่าราศีของพระองค์” - จอห์น เวสเล่ย์ บทคัดย่อจากคำเทศนาเรื่อง “จิตวิญญาณของคาธอลิค”

พระเยซูให้คริสตจักรถือรักษาพิธีศักดิ์สิทธิ์สองพิธี สามารถเรียกว่าเป็นศีลรำลึกหรือพิธีสำคัญก็ได้

พิธีบัพติศมาเป็นสัญลักษณ์ที่เล็งถึงการตายและการฟื้นขึ้นจากความตายของพระคริสต์[1] พิธีบัพติศมาเป็นคำพยานถึงการที่ผู้เชื่อคนนั้นมีส่วนร่วมในพระคริสต์และมีประสบการณ์ในการตายต่อบาปและมีชีวิตใหม่ในพระคริสต์ บัพติศมาไม่ได้ทำให้คนหนึ่งเป็นคริสเตียน แต่บัพติศมาเป็นการประกาศต่อสาธารณชนว่ามีการกลับใจมาเชื่อพระเจ้า[2]

พิธีมหาสนิทขององค์พระผู้เป็นเจ้าได้รับการสถาปนาโดยพระเยซูในขณะที่รับประทานอาหารมื้อสุดท้ายกับพวกสาวกก่อนพระองค์ถูกตรึงที่กางเขน[3] ขนมปังและเหล้าองุ่นแทนถึงพระกายและพระโลหิตของพระเยซูที่เป็นดั่งเครื่องบูชาสำหรับความรอด เหมือนกับการที่เรากินอาหารเพื่อให้ร่างกายมีชีวิต เราต้องพึ่งการเป็นเครื่องบูชาของพระองค์เพื่อชีวิตฝ่ายจิตวิญญาณของเรา[4]

พิธีศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้สามารถเรียกว่าเป็น “ช่องทางแห่งพระคุณ” พิธีเหล่านี้จะไม่เป็นช่องทางสำหรับพระคุณได้โดยปราศจากความเชื่อและการเชื่อฟัง ทั้งสองพิธีนี้เป็นแบบฝึกหัดที่พระเจ้าประทานแก่เรา และถ้าหากได้รับการกระทำโดยความเชื่อ ก็จะเป็นช่องทางสำหรับการรับพระคุณจากพระเจ้า

► อะไรคือวัตถุประสงค์ของคริสตจักร?

[1] โรม 6:3-4

[2] ยอห์น 3:7-8

[3] 1 โครินธ์ 11:23-25

[4] ยอห์น 6:53-58

1. การประกาศข่าวประเสริฐ (มัทธิว 28:18-20)
2. การนมัสการร่วมกันเป็นคริสตจักร (1 โครินธ์ 3:16)
3. ถือรักษาหลักคำสอน (1 ทิโมธี 3:15; ยูดา 3)
4. สนับสนุนศิษยาภิบาลในด้านการเงิน (1 ทิโมธี 5:17-18)
5. ส่งและสนับสนุนมิชชันนารี (กิจการ 13:2-4; โรม 15:24)
6. ช่วยเหลือสมาชิกในยามที่จำเป็น (1 ทิโมธี 5:3)
7. ฝึกวินัยสมาชิกที่ล้มลงในความบาป (1 โครินธ์ 5:9-13)
8. ทำพิธีบัพติศมาและพิธีมหาสนิท (มัทธิว 28:19; 1 โครินธ์ 11:23-26)
9. สร้างผู้เชื่อให้เป็นสาวกที่เติบโตเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณ (เอเฟซัส 4:12-13)

สิ่งเหล่านี้ส่วนใหญ่ไม่สามารถทำสำเร็จได้โดยคน ๆ เดียว วัตถุประสงค์เหล่านี้ต้องอาศัยการทำงานร่วมกันของกลุ่มผู้เชื่อและการมีโครงสร้างของผู้นำ

พระเจ้าเรียกผู้เชื่อทุกคนให้อุทิศตัวต่อคริสตจักรท้องถิ่นและช่วยให้คริสตจักรบรรลุวัตถุประสงค์ของคริสตจักรในโลกนี้ ถ้าหากสมาชิกคนใดไม่รับใช้ในคริสตจักร เขาก็ไม่ได้ทำให้วัตถุประสงค์ของเขาสำเร็จในฐานะสมาชิกคนหนึ่งในพระกายของพระคริสต์

บันทึกสำหรับผู้สอน: สมาชิกในชั้นเรียนสามารถเลือกอธิบายหัวข้อต่อไปนี้ได้ (“ความผิดพลาดที่ต้องหลีกเลี่ยง: การแยกตัวเป็นอิสระฝ่ายวิญญาณ)

บางคนไม่เคยอุทิศตัวอย่างแท้จริงกับคริสตจักรท้องถิ่นเลย พวกเขาต้องการมีอิสระที่จะเข้าร่วมกับโบสถ์ใดก็ได้ในวันอาทิตย์ พวกเขาไม่เป็นประโยชน์ต่อวัตถุประสงค์ใด ๆ ของคริสตจักรที่กล่าวถึงในบทเรียนนี้เพราะคริสตจักรพึ่งอาศัยพวกเขาไม่ได้เลย พวกเขาไม่มีความสัมพันธ์ที่เอื้อต่อการดูแลฝ่ายจิตวิญญาณของพวกเขาได้ ถ้าหากคริสเตียนทุกคนทำแบบนี้ ก็จะไม่มีคริสตจักร

ชั้นเรียนควรอ่าน “คำประกาศหลักความเชื่อ” พร้อมกันอย่างน้อยสองรอบ

พระคริสต์ได้สร้างคริสตจักรทั่วโลกที่บริสุทธิ์เพียงคริสตจักรเดียวที่แสดงออกให้เห็นชัดในฐานะพระกายของพระคริสต์ผ่านทางคริสตจักรท้องถิ่นต่าง ๆ คริสตจักรยึดมั่นในหลักคำสอนของอัครทูตปกป้องความจริงทั้งมวล คริสตจักรเป็นครอบครัวของพระเจ้าที่มีการสามัคคีธรรมซึ่งรับใช้ต่อความจำเป็นทุกอย่าง คริสตจักรนมัสการพระเจ้า ประกาศข่าวประเสริฐให้กับโลก และสร้างผู้เชื่อให้เป็นสาวก

(1) ศึกษาพระคัมภีร์ตอนต่างๆ: นักศึกษาแต่ละคนจะถูกมอบหมายให้ศึกษาพระคัมภีร์หนึ่งตอนจากรายการด้านล่างนี้ โดยให้นักศึกษาอ่านพระคัมภีร์ตอนนั้นและเขียนหนึ่งย่อหน้าเพื่ออธิบายว่าพระคัมภีร์ตอนนั้นพูดถึงหัวข้อที่เราเรียนกันในบทนี้อย่างไรบ้าง ขอให้ทำการบ้านนี้ก่อนถึงชั่วโมงเรียนครั้งถัดไป

• 1 โครินธ์ 12:14-31
• ยากอบ 2:1-9
• เอเฟซัส 4:11-16
• 1 โครินธ์ 6:1-8
• 1 โครินธ์ 5:1-13

(2) ทดสอบ: ชั่วโมงเรียนถัดไปจะเริ่มต้นด้วยการทดสอบสำหรับบทที่ 12 ขอให้เตรียมตัวด้วยการศึกษาคำถามสำหรับการทดสอบอย่างละเอียด

(3) การบ้านสำหรับการสอน: ทำตามรายการที่กำหนดและรายงานเกี่ยวกับการสอนชั้นเรียนภายนอก

(1) คริสตจักรเริ่มต้นในยุคใด?

(2) ทำไมคริสตจักรจึงสามารถถูกเรียกว่า “อัครทูต”?

(3) สี่ด้านที่เป็นต้นกำเนิดของคริสตจักรมีอะไรบ้าง?

(4) คำนิยามสั้น ๆ ของคริสตจักรสากลคืออะไร?

(5) คำนิยามสั้น ๆ ของคริสตจักรท้องถิ่นคืออะไร?

(6) คำว่า “คริสตจักรคาธอลิค” มีความหมายดั้งเดิมคืออะไร?

(7) สิ่งสำคัญสองอย่างที่เป็นพื้นฐานของความเป็นหนึ่งเดียวกันของคริสตจักรทั่วโลกคืออะไร?

(8) อะไรคือวัตถุประสงค์ของการเขียนคำประกาศหลักคำสอน?

(9) จงเขียนวัตถุประสงค์ของคริสตจักรท้องถิ่นทั้งหกประการ