ในบทเรียนนี้ เราจะศึกษาส่วนที่ 2 ของพระธรรมโรม ในบทเรียนที่แล้ว เราศึกษาเนื้อหาที่อธิบายถึงความอธรรมของคนต่างชาติ เนื้อหาตอนนี้ (โรม 2:1-29) อธิบายถึงความอธรรมของคนอิสราเอล
ส่วนที่ 2 คือ โรม 1:18-3:20 ประเด็นหลักของส่วนที่ 2 คือ ทุกคนในโลกละเมิดข้อกำหนดของพระเจ้าและอยู่ใต้การพิพากษาลงโทษ ไม่มีใครได้รับความรอดบนพื้นฐานของการตอบสนองข้อกำหนดของพระเจ้าได้ เพราะทุกคนได้ละเมิดข้อกำหนดเหล่านั้นแล้ว
ประการแรก เปาโลอธิบายว่า คนต่างชาติปฏิเสธความรู้ของพระเจ้าและหันไปหารูปเคารพกับความปรารถนาอันชั่วร้ายต่าง ๆ จากนั้นก็อธิบายถึงสภาวะของคนอิสราเอลผู้ซึ่งมีธรรมบัญญัติของพระเจ้าแต่ก็ไม่เชื่อฟัง ตอนนี้เราจะศึกษาเนื้อหาเกี่ยวกับคนอิสราเอล
ที่นี่เปาโลเปลี่ยนจากบุคคลที่สาม (พวกเขา) มาเป็นบุคคลที่สอง (พวกท่าน) เขาพูดถึงทุกคนที่คิดว่าข่าวประเสริฐไม่ได้นำมาใช้กับพวกเขา เพราะพวกเขาบรรลุมาตรฐานแห่งความชอบธรรมแล้ว คนยิวส่วนใหญ่ตกอยู่ในข่ายนั้น และในส่วนย่อยตอนนี้พูดเจาะจงถึงพวกเขา (โรม 2:17) แต่คนต่างชาติที่มีศีลธรรมสูงส่งก็อาจตกอยู่ในการอธรรมเดียวกัน เขาแสดงให้เห็นว่าคนที่คิดว่าตนเองชอบธรรมโดยปราศจากพระคุณก็เป็นคนหน้าซื่อใจคดและมีความผิด
ประเด็นหลักของบทที่ 2
คนยิวมีความผิดด้วยบาปเดียวกันกับคนต่างชาติและจะถูกพระเจ้าพิพากษาเช่นเดียวกัน
บทสรุปของบทที่ 2
โรม 2:1, 11 ให้ประเด็นหลัก โรม 2:1 กล่าวว่าคนยิวมีความผิดเท่าเทียมกัน โรม 2:11 แถลงว่าพระเจ้าไม่เข้าข้างผู้ใด ส่วนที่เหลือของบทนั้นเป็นการรวบรวมเนื้อหาเพื่อปูทางสำหรับคำกล่าวอื่น ๆ ในข้อเหล่านั้น พวกเขาไม่มีข้อแก้ตัวเช่นเดียวกับคนต่างศาสนาที่ไม่มีข้อแก้ตัวได้เลย (โรม 1:20)
โรม 2:13, 17 แสดงให้เห็นว่า เพราะอะไรคนยิวจึงคาดหวังว่าตนเองเป็นที่โปรดปรานของพระเจ้า – เพราะว่าพวกเขาได้รับการสำแดงจากพระเจ้า และมีศาสนาที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของการสำแดงนั้น ในโรมบทที่ 1 เปาโลให้ข้อเท็จจริงที่ว่าคนต่างชาติสมควรได้รับการพิพากษา คนยิวทุกคนจะเห็นด้วยกับเรื่องนี้ แต่ในโรม 2:1 เปาโลทำให้คนยิวอกสั่นขวัญแขวนโดยการเปิดโปงความผิดของพวกเขา พวกเขาละเมิดธรรมบัญญัติและสมควรได้รับการพิพากษาเหมือนกับคนต่างชาติ! พวกเขาคาดหวังว่าจะมีข้อแก้ตัวได้เพราะพวกเขาเป็นชาวยิวผู้ยอมรับกฎบัญญัติของพระเจ้าและมีศาสนาที่ถูกต้อง
วันนี้ผู้คนนับล้าน ๆ ตกอยู่ในข่ายนี้ พวกเขาคิดว่าพระเจ้ายอมรับพวกเขา เพราะพวกเขาเชื่อในพระเจ้า และปฏิบัติตามรูปแบบทางศาสนาในขณะที่ก็ยังคงทำบาป
► ในสังคมของคุณ มีคนมากมายที่เข้าใจผิดคิดว่าตนเองเป็นคริสเตียนไหม? ทำไมพวกเขาจึงคิดอย่างนั้น?
► ให้นักศึกษาคนหนึ่งอ่าน โรม 2:1-29 ให้กลุ่มฟัง
หมายเหตุ ศึกษาไปทีละข้อ
(โรม 2:1) สภาวะที่คนยิวไม่มีข้ออ้างก็สอดคล้องกับสภาวะที่คนต่างชาติไม่มีข้ออ้าง (โรม 1:20) ความคิดนั้นน่าจะเป็นที่น่าตกใจสำหรับคนยิวที่สำคัญตนว่าชอบธรรม เช่นเดียวกันน่าตกใจสำหรับคนสมัยใหม่ที่คิดว่าตัวเองดีพอด้วย
เมื่อพวกเขาพิพากษาคนอื่น พวกเขาก็ลงโทษตัวเอง เพราะพวกเขามีความผิดเนื่องจากบาปเดียวกัน ความรู้ถึงความจริงของพวกเขาเพิ่มความรับผิดชอบแก่พวกเขา พระเยซูตรัสว่า บางเมืองในอิสราเอลจะถูกพิพากษาหนักกว่าเมืองโสโดมและเมืองโกโมราห์ (มัทธิว 11:21-24)
พระคัมภีร์ข้อนี้อ้างอิงถึงคนที่คิดว่าตนเองพิพากษาคนอื่นได้ กระนั้นก็ยังนับว่าตัวเองเป็นคนบริสุทธิ์ ส่วนที่เหลือของบท นำเสนอพระเจ้าในบทบาทผู้พิพากษาและแสดงให้เห็นว่าการพิพากษาของพระองค์ต่างไปจากการพิพากษาของคนที่เข้าข้างตัวเอง
(โรม 2:2-3) การพิพากษาของพระเจ้าเป็นไปตามมาตรฐานที่เที่ยงตรง พระเจ้าไม่พิพากษาใครตามมาตรฐานที่เปลี่ยนแปลงและไม่เที่ยงตรงของมนุษย์
(โรม 2:4) พระเจ้าให้ความใส่ใจเป็นพิเศษแก่คนยิว ดังนั้นพวกเขาจึงคิดว่า พระองค์จะยืดหยุ่นความยุติธรรมเพราะโปรดปรานพวกเขา แท้จริงแล้ว การที่พระองค์ดีต่อพวกเขาก็เพราะมุ่งหมายให้พวกเขากลับใจใหม่ ไม่ใช่ยกเลิกความยุติธรรม คนจำนวนมากดูหมิ่นความดีของพระเจ้าโดยมองว่านั่นเป็นเพียงแค่ความใจกว้างและความอดกลั้นเท่านั้น สิ่งที่มนุษย์ฝ่ายโลกอยากได้จากพระเจ้าคือ ผลประโยชน์ฝ่ายวัตถุควบคู่กับความอดกลั้นต่อบาปของเขา การมองความดีของพระเจ้าแบบนี้ก็เป็นการดูหมิ่นความดีของพระองค์ พวกคนที่รู้เกี่ยวกับพระเจ้าก็มีความผิดมากกว่า เพราะความดีของพระองค์ให้โอกาสพวกเขากลับใจใหม่
(โรม 2:5) เวลาที่เนิ่นช้าออกไปขณะที่พวกเขายังคงทำบาป แทนที่จะกลับใจใหม่ พวกเขากลับสะสมพระพิโรธของพระเจ้า เพราะพวกเขารู้จักความจริง พวกเขาจึงถูกตรวจสอบมากกว่า ดังนั้นพระพิโรธของพระเจ้าจึงมากขึ้นต่อการไม่เชื่อฟังของพวกเขา
(ส่วนย่อยต่อไปนี้มีความสำคัญต่อความเข้าใจส่วนที่เหลือของบทนี้)
Next
