Lesson 10: ข่าวสารเร่งด่วน

โรมบทที่ 10 เป็นจุดสูงสุดของพระธรรมโรม เปาโลได้อธิบายแล้วว่า ความรอดนั้นรับได้โดยพระคุณทางความเชื่อและทุกคนในโลกต้องการความรอด เพราะว่าความเชื่อเป็นสิ่งจำเป็น เนื้อหาแห่งข่าวประเสริฐจึงสำคัญ คนจำเป็นต้องได้ยินข่าวสารนี้เพื่อจะเชื่อได้ บทนี้สำคัญต่อวัตถุประสงค์ของพระธรรมเพราะพระธรรมทั้งเล่มให้พื้นฐานสำหรับการทำงานเป็นมิชชันนารี

พระธรรมโรม 11 ว่าด้วยความสัมพันธ์ระหว่างคนอิสราเอลกับคริสตจักร คนยิวส่วนใหญ่ปฏิเสธข่าวประเสริฐ เปาโลอธิบายว่าแผนการของพระเจ้านั้นสำหรับทั้งโลก และอธิบายว่าคนยิวก็รับความรอดได้เช่นกัน คนอิสราเอลโดยรวมจะยอมรับพระคริสต์ในวันหนึ่ง

ประเด็นหลักของบทที่ 10

ความชอบธรรมพบได้โดยความเชื่อ และความจำเป็นของความเชื่อทำให้เนื้อหาของข่าวประเสริฐสำคัญอย่างเร่งด่วน

บทสรุปของบทที่ 10

การพยายามจะทำให้ตนเองถูกนับว่าเป็นคนชอบธรรมโดยความชอบธรรมส่วนบุคคลเป็นความผิดพลาด ความชอบธรรมที่พระเจ้ายอมรับจากมนุษย์นั้น เป็นสิ่งที่พระองค์ให้แก่มนุษย์ก่อน ซึ่งเป็นการตอบสนองต่อความเชื่อ เนื้อหาข่าวประเสริฐจัดเตรียมโอกาสสำหรับความเชื่อ

► ให้นักศึกษาคนหนึ่งอ่านพระธรรมโรม 10 ให้กลุ่มฟัง

หมายเหตุ ศึกษาไปทีละข้อ

(โรม 10:1-5) คนยิวยังจำเป็นต้องได้รับความรอด เพราะพวกเขาไม่เข้าใจว่าความชอบธรรมแบบไหนที่พวกเขาต้องการ พวกเขาพยายามจะนับว่าตัวเองชอบธรรมโดยสร้างบันทึกที่สมบูรณ์แบบเกี่ยวกับความชอบธรรมส่วนบุคคลขึ้นมา โดยไม่ตระหนักว่านั่นเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ความชอบธรรมที่พระเจ้ายอมรับคือความชอบธรรมที่เป็นการทำงานของพระองค์ในชีวิตของบุคคลเพื่อตอบสนองต่อความเชื่อของผู้เชื่อ

วัตถุประสงค์ของธรรมบัญญัติคือนำเราไปถึงพระคริสต์ โดยประณามบาปและแสดงให้เห็นถึงความจำเป็นของพระผู้ช่วยให้รอด เวลาที่คนมาถึงพระคริสต์ ธรรมบัญญัติก็ไม่ได้เป็นพื้นฐานของการเป็นที่ยอมรับของพระเจ้าอีกต่อไป ดังนั้น พระคริสต์จึงเป็นจุดสิ้นสุดของการใช้ธรรมบัญญัติเช่นนั้น (โรม 10:4) นั่นไม่ได้หมายความว่า ธรรมบัญญัติไม่ได้แสดงให้เราเห็นว่าต้องเชื่อฟังพระเจ้าอย่างไรอีกแล้ว แต่หมายความว่าการที่เราเป็นที่ยอมรับของพระเจ้านั้น ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการมีบันทึกการเชื่อฟัง ซึ่งบันทึกการเชื่อฟังอย่างตลอดชีวิตไว้โดยสมบูรณ์

ทฤษฎีที่ว่า คนที่มีชีวิตอยู่ก่อนพระคริสต์เสด็จมา-ได้รับความรอดโดยการงานต่าง ๆ ได้รับการพิสูจน์โดยข้อความนี้ว่าไม่จริงโดยสิ้นเชิง เปาโลกล่าวอย่างชัดเจนว่า คนที่พยายามสถาปนาความชอบธรรมของตนเองโดยการงานต่าง ๆ ก็ได้รับคำแนะนำผิด ๆ และหลงหาย พวกเขาควรเชื่อในความจริงของข่าวประเสริฐที่เปาโลอ้างจากพระธรรมเฉลยธรรมบัญญัติในพระธรรมโรม 10:6-8 [1]

(โรม 10:6-11) นี่เป็นการยกข้อความจากพระธรรมเฉลยธรรมบัญญัติ 30:11-14 โมเสสบอกกับคนอิสราเอลว่า การรักษาธรรมบัญญัติของพระเจ้าไม่ได้ขึ้นอยู่กับความพยายามอันกล้าแกร่งหรือเหนือธรรมชาติ เช่น ขึ้นสวรรค์หรือข้ามทะเล แต่พวกเขาบรรลุการรักษาธรรมบัญญัติของพระเจ้าได้โดยพระเจ้าทางความเชื่อของพวกเขา

เปาโลปรับถ้อยคำของเขาเพื่ออ้างอิงถึงการกระทำแห่งการเสด็จขึ้นสู่สวรรค์หรือเสด็จลงมายังโลกและแสดงให้เห็นว่าพระคริสต์ทรงกระทำทุกอย่างที่จำเป็นให้สำเร็จแล้ว

ความรอดโดยพระคุณอยู่ใกล้มากเสียจนความรอดนั้นอยู่ในจิตใจและอยู่ในปากของเรา นั่นหมายความว่าเรารับความรอดโดยความเชื่อ (ในจิตใจของเรา) และโดยการสารภาพ (ด้วยปากของเรา)

(โรม 10:12-13) เป็นการเน้นอีกครั้งว่า เครื่องมือสำหรับความรอดเดียวกันมีพร้อมอยู่สำหรับทุกคน พระเยซูเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าเหนือทุกคนและทุกคนทุกที่ในโลกร้องเรียกหาพระองค์ได้

[2](โรม 10:14-15, 17) นี่เป็นการทรงเรียกสำหรับการทำงานเป็นมิชชันนารี ข่าวสารเรื่องมิชชันนารีนั้นเร่งด่วน เนื่องจากคนได้รับความรอดโดยความเชื่อ พวกเขาจำเป็นต้องได้ยินข่าวสารเพื่อจะเชื่อได้ พระคัมภีร์ข้อเหล่านี้เป็นศูนย์กลางของวัตถุประสงค์ของพระธรรมเล่มนี้

เปาโลแสดงออกถึงความกระตือรือร้นอันใหญ่หลวงต่อการทำงานเป็นมิชชันนารี และอธิบายถึงเรื่องเศร้าของผู้ที่ยังไม่ได้ยินข่าวประเสริฐ พวกเขาได้รับความรอดได้โดยการเชื่อ แต่พวกเขาจะเชื่อได้อย่างไรถ้าหากพวกเขาไม่ได้ยิน และพวกเขาจะได้ยินอย่างไรถ้าหากไม่มีมิชชันนารีไปบอก

► เปาโลพูดถึงความจำเป็นที่ต้องส่งมิชชันนารีออกไป ซึ่งหมายถึงการฝึกอบรมและสนับสนุนพวกเขา เราต้องทำอย่างไรบ้างเพื่อช่วยให้ข่าวประเสริฐไปถึงคนที่อยู่ห่างไกลออกไป?

(โรม 10:16, 18-21) ฝากคำเตือนไว้ด้วยว่าไม่ใช่ทุกคนจะตอบสนองต่อการทรงเรียกให้เป็นมิชชันนารี ความรอดของผู้คนไม่ได้ขึ้นอยู่กับเนื้อหาของข่าวประเสริฐเพียงอย่างเดียว คนต่างชาติมีความรู้บางอย่างเกี่ยวกับการสำแดงทั่วไป (อภิปรายใน โรม 1:18-20) แต่นั่นไม่ได้ช่วยพวกเขาให้รอด เนื่องจากพวกเขาปฏิเสธการเปิดเผยนั้น (โรม 10:18 เป็นคำที่อ้างมาจากสดุดี 19:4) คนอิสราเอลมีการเปิดเผยอยู่มาก กระนั้น พวกเขาก็ไม่ได้รับความรอดเพียงเพราะว่ามีการเปิดเผย อิสยาห์พยากรณ์ว่า คนอิสราเอลจะปฏิเสธพระเมสสิยาห์ (อิสยาห์ 53:1, 3).

อัครทูตเปาโลตอบสนองต่อการคัดค้านต่าง ๆ ประการแรกเกี่ยวกับคนต่างชาติ บางคนอาจกล่าวว่า “พวกเขาไม่รู้จริง ๆ หรือ?” เปาโลตอบว่า “ใช่แล้ว ความรู้ของพระเจ้ามีอยู่ทุกหนทุกแห่ง” ดังที่เขาอธิบายในพระธรรมโรม 1:20 จากนั้น ผู้คัดค้านถามเกี่ยวกับคนยิว “คนอิสราเอลไม่รู้หรือ?” เขาตอบว่า พระเจ้ายื่นพระหัตถ์ของพระองค์ถึงคนอิสราเอลเสมอ แต่พวกเขาปฏิเสธที่จะเชื่อฟัง ผู้คัดค้านกำลังนึกสงสัยถึงความมีประสิทธิภาพของเนื้อหาข่าวประเสริฐ เพราะว่าคนจำนวนมากได้ยินถึงข่าวประเสริฐแต่ยังไม่ได้รับความรอด

เปาโลอธิบายว่า คนอิสราเอลส่วนใหญ่ไม่ตอบสนองด้วยความเชื่อ[3] คนไม่ได้รับความรอดโดยเนื้อหา ถ้าหากพวกเขาไม่ตอบสนอง

การเทศนาไม่ได้ช่วยคนที่ปฏิเสธให้ได้รับความรอด – พระคุณของพระเจ้าไม่ได้เป็นสิ่งที่ไม่อาจต้านทานได้ อย่างไรก็ตาม พระคุณของพระเจ้าเสนอโอกาสแห่งความรอดให้ ถึงแม้ว่าทุกคนรู้บางสิ่งเกี่ยวกับพระเจ้า แต่ข่าวประเสริฐก็มาถึงด้วยความสว่างอันยิ่งใหญ่กว่า และมาถึงด้วยฤทธิ์เดชของพระวิญญาณบริสุทธิ์ที่ทำให้สำนึกผิด

ประเด็นหลักของบทที่ 11

ไม่มีใครรับความรอดได้โดยไม่ยอมรับความรอดตามเงื่อนไขของพระเจ้า

บทสรุปของบทที่ 11

คนอิสราเอลโดยทั่วไปไม่ได้รับความรอด เพราะพวกเขาปฏิเสธที่จะได้รับความรอดโดยวิธีของพระเจ้า คนต่างชาติจำนวนมากกำลังได้รับความรอด แต่ทุกคนที่ล่วงหล่นจากความเชื่อก็สูญเสียความรอด คนยิวได้รับความรอดได้ ถ้าหากพวกเขาเลือก และคนอิสราเอลทั้งหมดจะยอมรับข่าวประเสริฐในวันหนึ่ง พระเจ้าจะรักษาพระสัญญาต่าง ๆ ที่กระทำกับบรรพบุรุษของพวกเขา

► ให้นักศึกษาคนหนึ่งอ่าน โรม 11:1-15 ให้กลุ่มฟัง

หมายเหตุ ศึกษาไปทีละข้อ

(โรม 11:1) คำถามคือ “พระเจ้าปฏิเสธคนยิวหรือเปล่า?” เปาโลตอบว่า “ไม่ปฏิเสธ ข้าพเจ้าก็เป็นคนยิวเช่นกัน” คนยิวบางคนได้รับความรอด

(โรม 11:2-5) คนที่พระเจ้ารู้จักล่วงหน้าไม่ถูกปฏิเสธ แน่นอนว่าพระเจ้ารู้จักล่วงหน้าทุกคนเพราะพระองค์สรรพปัญญา แต่คนที่พระองค์รู้ล่วงหน้าในข้อนี้ไม่อาจเป็นทุกคนได้เพราะข้อนี้กำลังพูดถึงเกี่ยวกับคนอิสราเอลที่เจาะจง พระคัมภีร์อ้างอิงถึงผู้ที่พระเจ้ารู้ว่าจะตอบสนองต่อพระคุณของพระองค์[1] เปาโลให้ตัวอย่างคนที่พระเจ้ารู้ล่วงหน้าในลักษณะนี้และยอมรับพวกเขา - คนเจ็ดพันคนที่ไม่ก้มกราบพระบาอัล

คนจำนวนน้อยที่เหลืออยู่ซึ่งถูกเลือกโดยพระเจ้า (โรม 11:5) ไม่ได้ถูกเลือกอย่างไม่มีกฎเกณฑ์หรือถูกสุ่มเลือก พวกเขาเป็นคนที่พระเจ้ารู้ว่าจะเชื่อในพระองค์

(โรม 11:6) การงานและพระคุณไปด้วยกันเสมอในชีวิตคริสเตียน แต่ทั้งคู่ยกเว้นกันและกันในฐานะมาตรฐานสำหรับความรอด ทั้งคู่ไม่อาจถูกเพิ่มเข้าด้วยกันในฐานะมาตรฐานที่ทำให้เราเป็นที่ยอมรับของพระเจ้าอย่างที่ศาสนาเทียมเท็จบางศาสนาสอน

(โรม 11:7-10) พระธรรมโรม 11:8 ซึ่งอ้างอิงถ้อยคำจากอิสยาห์ 29:10 แสดงให้เห็นว่า การไม่จริงใจของคนทำให้พวกเขาตาบอดฝ่ายวิญญาณ จิตใจของพวกเขาแข็งกระด้าง เพราะพวกเขายังคงปฏิเสธความจริง อิสยาห์ 6:9-10 กล่าวด้วยเช่นกันว่า คนตาบอดเวลาที่พวกเขาได้ยิน แต่ยังคงปฏิเสธข้อเสนอแห่งความเมตตา พระคัมภีร์ข้อเหล่านี้ในพระธรรมโรมไม่ได้หมายความว่า พระเจ้าปฏิเสธที่จะเสนอความเมตตาแก่บางคน คำแช่งสาปของดาวิด (สดุดี 69:22, 23) ซึ่งเปาโลอ้างถึงใน โรม 11:9-10 นั้น ไม่ได้หมายความว่า คนที่กลับใจใหม่จะถูกปฏิเสธ แต่คนชั่วร้ายจะถูกลงโทษ

(โรม 11:11) พระเจ้าอนุญาตให้พวกเขาล้มจนหมดหวังหรือเปล่า? ไม่ใช่ การที่คนอิสราเอลปฏิเสธพระคริสต์ส่งผลต่อการถูกตรึงบนไม้กางเขนของพระองค์ ซึ่งเป็นเครื่องมือของพระเจ้าที่นำไปถึงความรอด ในลักษณะนี้ การที่พวกเขาปฏิเสธส่งผลต่อการที่คนต่างชาติเป็นที่ยอมรับ เวลาที่คนยิวเห็นคนต่างชาติได้รับความรอด พวกเขาจะเข้าใจว่าพวกเขาก็สามารถรับความรอดแบบเดียวกันได้

(โรม 11:12-15) คนต่างชาติยิ่งจะได้รับประโยชน์มากขึ้น ถ้าหากคนอิสราเอลหันกลับมาหาพระเจ้า ไม่จำเป็นที่พระเจ้าจะต้องเลือกระหว่างคนยิวกับคนต่างชาติ พระองค์ประสงค์จะช่วยทุกคนให้รอด

► นักศาสนศาสตร์บางคนเชื่อว่า พระเจ้าเลือกจะไม่ช่วยบางคนให้รอด พระองค์จึงระงับบางคนไม่ให้ได้รับความเมตตาของพระองค์ ทำให้พวกเขาถึงความรอดไม่ได้ เขาจะตอบกับความคิดนั้นจากพระธรรมโรม 11:12-15 ว่าอย่างไร?

► ให้นักศึกษาคนหนึ่งอ่าน โรม 11:16-24 ให้กลุ่มฟัง

(โรม 11:16-24) ข้อพระคัมภีร์เหล่านี้ใช้ตัวอย่างประกอบของการนำกิ่งไม้จากต้นไม้ต้นหนึ่งมาทาบกิ่งกับต้นไม้อีกต้นหนึ่ง คนอิสราเอลเป็นเหมือนกับกิ่งไม้ที่หักออกจากต้นไม้ของพระเจ้า และคนต่างชาติเป็นกิ่งไม้ที่ถูกนำเข้ามาทาบ คนยิวถูกตัดออกเนื่องจากความไม่เชื่อ ทุกคนที่ถูกนำเข้ามาจะถูกหักออกไปถ้าหากไม่ดำเนินอยู่ในความเชื่อ กิ่งที่หักออกไปแล้วได้รับการฟื้นฟูได้

เปาโลไม่ได้กล่าวว่า พระเจ้ากำหนดว่าใครจะอยู่บนต้นไม้ และไม่ได้กล่าวว่าการตัดสินพระทัยของพระองค์เปลี่ยนแปลงไม่ได้ เขากล่าวว่า พระเจ้าแยกเอาคนที่ไม่ใช่ผู้เชื่อออกไป แต่พวกเขาจะถูกนำกลับเข้ามาอีกครั้งถ้าหากพวกเขาเชื่อ คนต่างชาติที่เชื่อซึ่งถูกเพิ่มเข้ามา แต่พวกเขาจะถูกตัดออกไปถ้าหากพวกเขาไม่เชื่อ พระเจ้าตอบสนองต่อการเลือกของมนุษย์

► จากพระคัมภีร์ข้อเหล่านี้ คุณจะอธิบายตัวอย่างประกอบเกี่ยวกับกิ่งที่นำเข้ามาหรือแยกออกไปว่าอย่างไร?

การเข้าใจว่าพระคัมภีร์สอนอะไรบ้างเกี่ยวกับความมั่นคงของผู้เชื่อเป็นสิ่งสำคัญ พระคัมภีร์มีคำเตือนร้ายแรงหลายอย่างสำหรับผู้เชื่อ

ในยอห์น 15:2-10 คือคำอุปมาที่คนรู้จักเกี่ยวกับเถาองุ่นและแขนง คำอุปมานี้ตอบคำถามสำคัญหลายอย่าง

เขาจะติดสนิทในพระคริสต์ได้อย่างไร? “ถ้าหากเขารักษาธรรมบัญญัติของเรา เขาจะติดสนิทอยู่ในความรักของเรา” (ยอห์น 15:10) การเลิกติดสนิทในพระคริสต์หมายความว่าคนเลิกเชื่อฟังพระองค์ เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น?

“ถ้าใครไม่ได้ติดสนิทอยู่กับเรา คนนั้นก็ต้องถูกตัดทิ้งเสียเหมือนแขนง แล้วก็เหี่ยวแห้งไป และถูกเก็บเอาไปเผาไฟ” (ยอห์น 15:6) ถ้าหากคนเลิกเชื่อฟัง ดังนั้นจึงเลิกติดสนิทในพระคริสต์ เขาก็ถูกปฏิเสธ ตัวอย่างประกอบของแขนงถูกตัดทิ้งจากเถาองุ่นแล้วรวบรวบไปเผาไฟแสดงให้เห็นถึงการถูกปฏิเสธโดยสิ้นเชิงที่เราสามารถจินตนาการได้

“จงติดสนิทอยู่กับเราและเราติดสนิทอยู่กับพวกท่าน แขนงจะออกผลเองไม่ได้นอกจากจะติดสนิทอยู่กับเถา พวกเขาก็เช่นเดียวกันจะเกิดผลไม่ได้นอกจากจะติดสนิทอยู่กับเรา” (ยอห์น 15:4) “แขนงทุกแขนงในเราที่ไม่ออกผล พระองค์ก็ทรงตัดทิ้งเสีย และแขนงทุกแขนงที่ออกผล พระองค์ก็ทรงลิดเพื่อให้ออกผลมากขึ้น” (ยอห์น 15:2) การเกิดผลคือการมีชีวิตอยู่ในชีวิตที่ได้รับการเปลี่ยนแปลง ได้รับการอวยพร และได้รับการชี้นำโดยพระคุณของพระเจ้า ถ้าหากเราไม่ติดสนิทในพระคริสต์โดยการเชื่อฟังแล้ว เราก็ไม่อาจเกิดผลได้ คนที่ไม่เกิดผลจะถูกปฏิเสธ

ไม่มีตอนไหนในพระคัมภีร์ที่บอกเราว่า ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ตาม เราก็ยังครอบครองความรอดเอาไว้ได้ พระคุณต่อเนื่องสำหรับการดำเนินชีวิตคริสเตียนมาจากความสัมพันธ์กับพระเจ้าทางพระคริสต์ พระคริสต์เป็นเหมือนกับเถาองุ่นซึ่งเราต้องดูดรับเอาชีวิตอย่างต่อเนื่อง คำอุปมาเกี่ยวกับเถาองุ่นแสดงให้เห็นว่า ของประทานแห่งความรอดถูกครอบครองโดยเครื่องมือแห่งความสัมพันธ์ การแยกออกจากพระองค์ก็คือแยกออกจากความรอด เรารักษาความสัมพันธ์ที่ช่วยให้รอดนี้ได้โดยการเชื่อฟังพระเจ้า

ตัวอย่างประกอบสมัยใหม่อาจเป็นหลอดไฟกับกระแสไฟฟ้า หลอดไฟมีแสงสว่างขณะที่พลังงานไฟฟ้าไหลเข้ามา หลอดไฟไม่อาจเก็บแสงสว่างเอาไว้ ถ้าหากแยกออกจากแหล่งพลังงาน เช่นเดียวกัน เรามีชีวิตนิรันดร์โดยความสัมพันธ์กับพระคริสต์ ชีวิตของพระองค์ไหลเข้าสู่เรา เราไม่อาจเก็บชีวิตนั้นเอาไว้ ถ้าหากเราแยกออกจากพระองค์

พระคัมภีร์เตือนเราว่า คนที่เคยได้รับความรอดอาจสูญเสียความรอดได้โดยการพ่ายแพ้ต่อบาปในตอนสุดท้าย “เช่นเดียวกัน คนที่ชนะก็จะสวมเสื้อสีขาว และเราจะไม่ลบชื่อของเขาออกจากหนังสือแห่งชีวิต” (วิวรณ์ 3:5) คนเหล่านี้คือคนที่ถึงความรอด กระนั้นความรอดของพวกเขาอาจสูญหายไปได้ถ้าหากพวกเขาพ่ายแพ้ต่อบาป

ครั้งหนึ่งเปาโลรู้สึกเป็นห่วงว่า ผู้กลับใจใหม่ของเขาในเมืองเธสะโลนิกาอาจล้มเลิกในความเชื่อของตน เขากล่าวว่า ถ้าหากเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น การตรากตรำเพื่อประกาศข่าวประเสริฐแก่พวกเขาก็จะสูญเปล่า (1 เธสะโลนิกา 3:5) นี่แสดงให้เห็นว่าเป็นไปได้ที่ผู้เชื่อจะร่วงหล่นจากความเชื่อโดยสิ้นเชิงซึ่งทำให้การกลับใจมาเชื่อตั้งแต่แรกเปล่าประโยชน์

ใน 2 เปโตร 2:18-21 เราพบว่า มีผู้สอนเทียมเท็จที่หลอกลวงผู้เชื่อบางคนที่ “หนีจากความเสื่อมทรามของโลกทางความรู้แห่งพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าและพระผู้ช่วยให้รอดของเรา” อดีตผู้เชื่อเหล่านี้รู้จักทางแห่งความชอบธรรม แต่ได้ละทิ้งไป ข้อความนี้กล่าวว่า ถ้าหากเขากลับไปสู่รูปแบบการดำเนินชีวิตอันชั่วร้าย ก็คงจะดีเสียกว่า ถ้าหากพวกเขาไม่เคยรู้ทางนั้นมาก่อน นี่แสดงให้เห็นว่า เป็นไปได้ที่คนจะสูญเสียความรอดโดยกลับไปสู่บาป ถ้าหากคนจะสูญเสียความรอดไม่ได้แล้ว เขาก็คงจะไม่เลวร้ายยิ่งกว่าก่อนที่จะมาถึงความรอดอีกแล้ว

พระเจ้าประสงค์ให้ผู้เชื่อรู้สึกมั่นคง แต่ไม่ใช่มั่นคงโดยการตั้งอยู่บนพื้นฐานของความรู้สึกต่าง ๆ ที่มีต่อความมั่นใจจอมปลอม ซึ่งทำให้พวกเขาพาตัวเองเข้าไปพบกับอันตรายฝ่ายวิญญาณที่แท้จริง เราต้องไม่สัญญาบางสิ่งกับผู้เชื่อในสิ่งที่พระเจ้าไม่ได้สัญญา พระองค์ไม่ได้สัญญาว่า ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ตาม เราก็ปลอดภัยไม่สูญเสียความรอด

พระเจ้าสัญญาว่าจะอยู่กับเรา ชี้แนะเรา และประทานฤทธิ์เดชให้แก่เรา เพื่อดำเนินชีวิตอย่างมีชัยชนะเหนือบาป พระองค์สัญญาว่า เรารับชีวิตฝ่ายวิญญาณจากความสัมพันธ์กับพระองค์ ผู้เชื่อสามารถดำเนินชีวิตโดยปราศจากความหวาดกลัวได้ในพระสัญญาของพระเจ้าเกี่ยวกับพระคุณอย่างต่อเนื่องที่ผู้เชื่อได้รับในความสัมพันธ์กับพระเจ้า

หมายเหตุ ต่อเนื่องการศึกษาไปทีละข้อ

(โรม 11:25-29) คนอิสราเอลในฐานะชนชาติ (คนอิสราเอลทั้งปวง) จะได้รับความรอด นั่นไม่ได้หมายความว่าคนยิวทุกคนจะรับความรอด แต่ในอนาคตคนที่เหลืออยู่จะหันกลับมาหาพระเจ้า ความครบถ้วนของคนต่างชาติถูกกล่าวถึงในพระธรรมลูกา 21:24 (ข้อมูลอื่น ๆ เกี่ยวกับความรอดของคนอิสราเอลในฐานะชนชาติอยู่ใน อิสยาห์ 2:2-5, อิสยาห์ 60:1-22; เศคาริยาห์ 12:7-13:9)

(โรม 11:30-31) ดูหมายเหตุโรม 11:11

(โรม 11:32) พระเจ้าจัดหมวดหมู่พวกเขา (จัดกลุ่มพวกเขา) ทั้งหมดในฐานะผู้เชื่อที่อยู่ในสภาวะเดียวกัน พระเจ้าลงโทษและประกาศคำตัดสินพวกเขา ดังนั้น ทุกคนจึงมีคุณสมบัติเท่าเทียมกันที่จะรับพระคุณ คำว่าทุกคนถูกใช้สองครั้งในพระคัมภีร์ข้อนี้ เช่นเดียวกับที่ทุกคนเป็นคนบาป พระเจ้าจึงประสงค์จะเมตตาทุกคน เช่นเดียวกับที่พระองค์ลงโทษทุกคน พระองค์จึงเสนอความเมตตาให้แก่ทุกคน

ทุกคนถูกจัดให้อยู่ในหมวดหมู่เดียวกัน ดังนั้น พวกเขาจึงได้รับความรอดเดียวกัน (ดูที่ โรม 3:19-23) ประเด็นคือพระองค์ให้ทุกคนอยู่ภายใต้การลงโทษ เพื่อพระองค์จะเสนอความเมตตาแบบเดียวกันแก่ทุกคนได้

(โรม 11:33-36) พระคัมภีร์ข้อเหล่านี้เป็นการร้องสรรเสริญในพระปัญญาของพระเจ้า พระองค์ออกแบบแผนการความรอดอันยิ่งใหญ่ซึ่งอยู่เหนือจินตนาการของเราได้ เราต้องยอมรับแผนการนั้นตามแบบที่พระองค์ประสงค์จะประทาน เพราะว่าพระองค์ไม่ได้ติดค้างสิ่งใดกับเรา (โรม 11:35) บางคนรู้สึกขุ่นเคืองเพราะแผนการแห่งความรอดของพระเจ้าราวกับว่าแผนการนั้นเป็นหินสะดุด แต่แท้จริงแล้ว แผนการนั้นเป็นศิลารากฐานแห่งความเมตตา

นักศาสนศาสตร์พยายามทำความเข้าใจถึงความสัมพันธ์ระหว่างคนอิสราเอลกับคริสตจักร

มีคำถามอยู่หลายเกิดขึ้น ได้แก่ คนในพันธสัญญาเดิมถึงความรอดด้วยวิธีต่างไปจากคนในพันธสัญญาใหม่หรือเปล่า? พระสัญญาของพระเจ้าต่อคนอิสราเอลใช้ได้กับคริสตจักรเช่นกันหรือเปล่า? คนอิสราเอลยังคงพิเศษในแผนการของพระเจ้าอยู่หรือเปล่า?

นักศาสนศาสตร์บางคนเรียกคำอธิบายหนึ่ง ที่อธิบายถึงความสัมพันธ์ระหว่างคนอิสราเอลกับคริสตจักรว่า “ยุคนิยม” แต่นักศาสนศาสตร์คนอื่น ๆ ไม่เห็นด้วยกับคำอธิบายแบบยุคนิยม และพัฒนาคำอธิบายที่บางครั้งเรียกว่า “ศาสนาศาสตร์พันธสัญญา” ขึ้น

ยุคนิยม (Dispensationalism)

คำว่ายุคนิยมมาจากแนวคิดที่ว่า ในประวัติศาสตร์มนุษย์มียุคต่าง ๆ ที่พระเจ้ารับมือกับมนุษย์แตกต่างกันออกไป โดยพระองค์ได้จัดเตรียมความรอดผ่านเครื่องมือที่แตกต่างกันออกไปสำหรับแต่ละยุค นักยุคนิยมเรียกยุคที่พระเจ้าใช้แผนการเจาะจงแห่งความรอดว่ายุค (Dispensation)

นักยุคนิยมบางคนแบ่งประวัติศาสตร์ของมนุษย์ออกเป็นยุคต่าง ๆ สองยุคที่ส่งผลกระทบต่อการแปลความหมายจากพระคัมภีร์มากที่สุดตั้งอยู่บนพื้นฐานความแตกต่างระหว่างคนอิสราเอลกับคริสตจักร นักศาสนศาสตร์เหล่านี้เชื่อว่าคนอิสราเอลในยุคพันธสัญญาเดิมรับความรอดโดยทำตามธรรมบัญญัติแห่งโมเสสและระบบเครื่องบูชา และผู้เชื่อในยุคพันธสัญญาใหม่รับความรอดโดยพระคุณทางความเชื่อ คริสตจักรแตกต่างจากคนอิสราเอลโดยสิ้นเชิง และพระเจ้ารับมือกับพวกเขาแตกต่างออกไป

ถึงแม้ว่ามีความแปรผันอยู่มากในศาสนศาสตร์ยุคนิยม ศาสนศาสตร์แบบฉบับของยุคนิยมสอนว่าพระสัญญาของพระเจ้าทั้งหมดแก่คนอิสราเอลเกี่ยวกับแผ่นดินและอาณาจักรจะสำเร็จตามตัวอักษร

นักยุคนิยมคิดว่าแผนการทั้งคู่ไม่อาจดำเนินไปพร้อม ๆ กันในโลกนี้ ดังนั้น พวกเขาจึงเชื่อว่าคริสตจักรจะถูกนำออกไปจากโลกเป็นเวลาเจ็ดปี ระหว่างเวลานั้นคนอิสราเอลจะยอมรับพระเยซูว่าเป็นพระเมสสิยาห์ของพวกเขา หลังจากเจ็ดปีนั้นจะเป็นยุคพันปีที่พระเยซูจะปกครองกรุงเยรูซาเล็ม

นักยุคนิยมทำให้พันธสัญญาเดิมมีประโยชน์น้อยกว่าสำหรับคริสเตียน เพราะพวกเขาเชื่อว่าพระเจ้ากล่าวถึงพันธสัญญาเดิมกับคนอิสราเอลภายใต้ยุคที่ต่างออกไป พวกเขาใช้เรื่องราวต่าง ๆ ของพันธสัญญาเดิมเพื่อแสดงตัวอย่างประกอบความจริงต่าง ๆ แต่พวกเขามักปฏิเสธหลักฐานด้านหลักคำสอนจากพันธสัญญาเดิม และพยายามทำตามพันธสัญญาใหม่เท่านั้น

หลายคนที่ไม่รู้จักคำว่ายุคนิยมแต่ก็ได้รับอิทธิพลจากความคิดของแนวคิดนี้ คนมักปฏิเสธที่จะยอมรับสิทธิอำนาจแห่งพันธสัญญาเดิม ถึงแม้ว่าผู้เขียนพันธสัญญาใหม่มองว่าพันธสัญญาเดิมเป็นสิทธิอำนาจของพวกเขาก็ตาม

ศาสนศาสตร์พันธสัญญา (Covenant Theology)

ตามศาสนศาสตร์พันธสัญญาแล้ว ประชากรของพระเจ้าคือคนที่รักและรับใช้พระองค์ ไม่ว่าพวกเขาจะมีชีวิตอยู่ในยุคทางประวัติศาสตร์ยุคไหนก็ตาม คนที่ได้รับความรอดไม่ว่าในยุคพันธสัญญาเดิมหรือในยุคพันธสัญญาใหม่คือคนที่ได้รับความรอดโดยการกลับใจใหม่และไว้วางใจพระเจ้า

คริสตจักรคือประชากรของพระเจ้า และรับพระสัญญาที่ให้แก่ประชากรของพระเจ้า ซึ่งรวมถึงพระสัญญาต่าง ๆ ที่กระทำต่อคนอิสราเอลในพันธสัญญาเดิม ชนชาติอิสราเอลไม่มีความสำคัญพิเศษในตอนนี้

เพราะว่ายิวแท้ ไม่ใช่คนเป็นยิวแต่ภายนอกเท่านั้น และการเข้าสุหนัตแท้ก็ไม่ใช่การเข้าสุหนัตซึ่งปรากฏที่เนื้อหนังเท่านั้น คนเป็นยิวแท้ คือคนที่เป็นยิวภายใน และการเข้าสุหนัตแท้นั้นเป็นเรื่องของจิตใจ ตามพระวิญญาณไม่ใช่ตามตัวบทบัญญัติ คนอย่างนั้นไม่ได้รับการยกย่องจากมนุษย์ แต่ได้รับจากพระเจ้า (โรม 2:28-29)

ขอให้รู้เถิดว่าเหล่าชนแห่งความเชื่อเป็นบุตรของอับราฮัมอย่างนั้นและพระคัมภีร์นั้นรู้ล่วงหน้าว่า พระเจ้าจะทรงให้คนต่างชาติเป็นคนชอบธรรมโดยความเชื่อ จึงได้ประกาศข่าวประเสริฐแก่อับราฮัมล่วงหน้าว่า ชนทุกชาติจะได้รับพรเพราะเจ้า เพราะฉะนั้น คนที่เชื่อจึงได้รับพรร่วมกับอับราฮัมผู้ซึ่งเชื่อ (กาลาเทีย 3:7-9)

เพื่อพรของอับราฮัมจะได้มาถึงบรรดาคนต่างชาติ ที่อยู่ในพระเยซูคริสต์ เพื่อเราจะได้รับพระวิญญาณตามพระสัญญาโดยความเชื่อ (กาลาเทีย 3:14)

จะไม่เป็นยิวหรือกรีก... และถ้าท่านทั้งหลายเป็นของพระคริสต์แล้ว ท่านก็เป็นพงศ์พันธุ์ของอับราฮัม คือเป็นทายาทตามพระสัญญา (กาลาเทีย 3:28-29)

ตามศาสนาศาสตร์พันธสัญญาแล้ว พระสัญญาเหล่านี้จะสำเร็จสำหรับคริสตจักรแทนที่จะสำเร็จกับคนอิสราเอล

• บัลลังก์ของพระคริสต์ถูกสถาปนาขึ้นในกรุงเยรูซาเล็ม

• สันติภาพ

• คนอิสราเอลในฐานะผู้นำโลก

• คนอิสราเอลสั่งสอนชนชาติทั้งปวง

• การครอบครองชั่วนิรันดร์ในแผ่นดินแห่งพระสัญญาและสัตว์ป่าก็เชื่อง

พระสัญญาทั้งปวงได้รับการแปลความหมายว่ามีความหมายฝ่ายวิญญาณมากกว่าความหมายตามตัวอักษร พระสัญญาเหล่านี้ต้องสำเร็จโดยผลประโยชน์ฝ่ายวิญญาณเพื่อให้สำเร็จในคริสตจักร

คนส่วนใหญ่ที่เชื่อศาสนศาสตร์พันธสัญญาไม่เชื่อในว่า พระคริสต์จะปกครองในโลกนี้เป็นเวลาหนึ่งพันปีตามตัวอักษร พวกเขาเชื่อพระคริสต์และธรรมมิกชนปกครองฝ่ายวิญญาณแล้วในปัจจุบันทางอิทธิพลแห่งข่าวประเสริฐ พวกเขาเชื่อว่า พระสัญญาต่ออับราฮัมว่าทายาทของเขาจะครอบครองแผ่นดินคานาอันตลอดไปนั้น สำเร็จแล้วโดยผู้เชื่อปัจจุบันซึ่งครอบครองความเชื่อ

ตามศาสนศาตร์พันธสัญญาแล้ว ชนชาติอิสราเอลไม่มีความสำคัญในตอนนี้ เพราะพวกเขาปฏิเสธพระคริสต์ คนยิวอาจเป็นส่วนหนึ่งของประชากรของพระเจ้าโดยรับความรอดส่วนบุคคลเหมือนคนต่างชาติทุกคน

มุมมองทางเลือก

นักศาสนศาสตร์จำนวนมากวันนี้ได้พยายามหาความสมดุลทางพระคัมภีร์ระหว่างยุคเวลานิยมกับศาสนศาสตร์พันธสัญญา

ยุคนิยมมีข้อปัญหาต่าง ๆ อัครทูตเปาโลบอกกับทิโมธีว่า พระคัมภีร์ (พันธสัญญาเดิมสอนถึงความรอด (2 ทิโมธี 3:15) พระเยซูตรัสว่า นิโคเดมัสควรรู้เกี่ยวกับการบังเกิดใหม่แล้ว เพราะว่าเขาเป็นครูสอนพันธสัญญาเดิม (ยอห์น 3:10) พันธสัญญาใหม่กล่าวว่า ผู้เชื่อคือคนอิสราเอลแท้และเป็นบุตรแห่งอับราฮัม (โรม 2:28-29, กาลาเทีย 3:28-29) พันธสัญญาใหม่ยังกล่าวอีกว่า เครื่องบูชาในพันธสัญญาเดิมไม่ได้นำบาปออกไป (ฮีบรู 10:4) พระคัมภีร์เหล่านี้แสดงให้เห็นว่า พระเจ้าไม่ได้จัดเตรียมวิธีที่ต่างออกไปสำหรับความรอดในยุคประวัติศาสตร์ที่แตกต่างกัน

ศาสนศาสตร์พันธสัญญามีข้อปัญหาต่าง ๆ การกล่าวว่าพระสัญญาต่าง ๆ ในพันธสัญญาเดิมสำเร็จฝ่ายวิญญาณแล้ว คือการตีความแบบใช้จินตนาการทซึ่งไม่อาจทดสอบได้ การตีความหมายนี้สูญเสียความหมายดั้งเดิมด้วยเช่นกัน อับราฮัมหรือคนอื่นไม่น่าจะเข้าใจพระสัญญาต่าง ๆ ถึงแม้ว่าพวกเขาคิดว่าตนเองเข้าใจพระสัญญาแล้วก็ตาม ตัวอย่าง เช่น พระเจ้าสัญญาอับราฮัมว่าบุตรทั้งหลายของเขาจะครอบครองแผ่นดินที่เจาะจงบางแห่งตลอดไป นั่นหมายความว่าคนต่างชาติจะได้รับความรอดจริง ๆ หรือเปล่า?

ศาสนศาสตร์พันธสัญญาปฏิเสธว่าคนอิสราเอลยังมีความสำคัญต่อแผนการของพระเจ้า แต่อัครทูตเปาโลกล่าวว่าคนอิสราเอลในฐานะชนชาติจะถึงความรอดในวันหนึ่ง (โรม 11:26)

มุมมองที่สมดุลเกี่ยวกับคนอิสราเอลกับคริสตจักรจะรวมถึงความเข้าใจเกี่ยวกับพระสัญญาต่าง ๆ ในพันธสัญญาเดิม

1. พระสัญญาแห่งความรอด ความรอดได้รับโดยพระคุณและได้รับโดยการสำนึกผิดและความเชื่อโดยคนยิวและคนต่างชาติในทุกยุคประวัติศาสตร์ พื้นฐานของการที่พระเจ้ายอมรับเหมือนเดิมเสมอ (โรม 4:3, เอเฟซัส 2:8) ไม่มีความจำเป็นที่คนอิสราเอลกับคริสตจักรมีลำดับแยกจากกันเพราะว่าแผนการแห่งความรอดเหมือนกันสำหรับทั้งคู่

2. พระสัญญาแห่งความห่วงใยของพระเจ้าสำหรับประชากรของพระองค์ พระสัญญาหลายอย่างอธิบายถึงวิธีปกติของพระเจ้าในการดูแลประชากรของพระองค์ ซึ่งดูแลทุกคนที่อยู่ในความสัมพันธ์ที่เชื่อฟังกับพระองค์ ตัวอย่างในพระธรรมสดุดี 23 พระสัญญาเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงธรรมชาติของพระเจ้า ซึ่งได้รับการเปิดเผยในความสัมพันธ์ หลักการเหล่านี้มีการประยุกต์ใช้ในทุกที่และทุกเวลา ใช้ทั้งกับคนอิสราเอลและกับคริสตจักร

3. พระสัญญาต่อคนอิสราเอลในฐานะชนชาติ พระเยซูเป็นพระเมสสิยาห์ของคนยิว วันหนึ่งคนอิสราเอลในฐานะชนชาติจะหันกลับมาหาพระคริสต์ (โรม 11:26) พระสัญญาต่าง ๆ ที่พระเจ้ากระทำต่อคนอิสราเอลในฐานะชนชาติจะสำเร็จตามตัวอักษรต่อคนยิวที่เชื่อซึ่งเหลืออยู่จำนวนน้อย

► คำกล่าวอะไรบ้างในมุมมองทางเลือกเข้ากับยุคนิยม และคำกล่าวอะไรบ้างแตกต่างไปจากยุคนิยม? คำกล่าวอะไรบ้างที่เข้ากับศาสนศาสตร์พันธสัญญาและคำกล่าวอะไรบ้างที่แตกต่างจากศาสนศาสตร์พันธสัญญา?

ไฟล์ PDF ที่สามารถดูหรือพิมพ์ได้ของคำถามเพื่อการทบทวนทั้งหมดมีให้ที่นี่

(1) ประเด็นหลักของพระธรรมโรม 10 คืออะไร?

(2) คนยิวพยายามทำให้ตนเองเป็นคนชอบธรรมอย่างไร?

(3) เรารู้ว่าคนที่มีชีวิตก่อนพระเยซูเสด็จมาไม่ได้รับความรอดโดยการงานต่าง ๆ ได้อย่างไร?

(4) ความรอดอยู่ในจิตใจและอยู่ในปากของเรามีความหมายว่าอย่างไร?

(5) ข่าวสารเกี่ยวกับมิชชันนารีมีความเร่งด่วนเพราะอะไร?

(6) จงอธิบายถึงตัวอย่างประกอบเกี่ยวกับกิ่งของต้นไม้ในพระธรรมโรม 11

(7) จงระบุพระสัญญาสามประเภทในพันธสัญญาเดิม

(1) จงเขียนอธิบายหนึ่งหน้ากระดาษว่า พันธสัญญาเดิมสำคัญต่อคริสเตียนวันนี้เพราะอะไร จงให้ตัวอย่างของพระคัมภีร์จากพันธสัญญาเดิมที่มีค่าเป็นพิเศษ

(2) จดจำที่จะรายงานเกี่ยวกับบทสนทนากับสมาชิกจากคริสตจักรอื่นอย่างน้อยสองคน