Lesson 3: อรัมภบทสู่การเทศนา

เมื่อจบบทเรียนนี้ นักศึกษาควรจะ:

(1) นิยามการเทศนาและคำพื้นฐานในพระคัมภีร์ที่อ้างอิงถึงการเทศนา

(2) เห็นคุณค่าฤทธิ์อำนาจของพระกิตติคุณที่ถูกเทศนาออกไปเปลี่ยนแปลงชีวิต

(3) เข้าใจถึงข้อแตกต่างระหว่างการประกาศข่าวประเสริฐและการเทศนาของศิษยาภิบาล

(4) รู้จักลักษณะของรูปแบบหลักของคำเทศนา

(5) เตรียมโครงร่างคำเทศนาสำหรับแต่ละรูปแบบหลักของคำเทศนา

พระคัมภีร์บอกว่าพระเจ้าได้ทรงเลือกที่จะช่วยโลกให้รอดด้วยคำเทศนาโง่ๆ (1 โครินธ์ 1:21) การเทศนาเป็นวิธีที่พระเจ้าทรงเลือกที่จะใช้สื่อสารความจริงของพระองค์ให้แก่ทั้งบรรดาผู้ไม่เชื่อและผู้เชื่อ ความเชื่อคริสเตียนได้ขยายออกไปโดยผ่านทางการเทศนาเป็นหลัก

การเทศนาเป็นส่วนหนึ่งของความเชื่อคริสเตียนตั้งแต่เริ่มแรก ยอห์นผู้ให้บัพติศมาได้เทศนาในถิ่นทุรกันดารในแคว้นยูเดีย (มัทธิว 3:1) หลังจากที่พระเยซูทรงถูกทดลองแล้ว เราพบว่า “ ตั้งแต่นั้นมา พระเยซูทรงตั้งต้นประกาศ...” (มัทธิว 4:17) ในวันเพ็นเทคอสต์ เปโตรได้ยืนขึ้นและเทศนา (กิจการ2:14) ในพระธรรมกิจการได้พูดถึงเปาโลเทศนาเก้าครั้ง การเทศนายังคงเป็นส่วนหนึ่งในความรับผิดชอบที่สำคัญที่สุดของบรรดาผู้นำคริสเตียน

คำจำกัดความของการเทศนา

การเทศนาเป็นการสื่อสารความจริงของความเชื่อคริสเตียนด้วยการพูดในที่สาธารณะด้วยจุดประสงค์ที่จะให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในผู้ฟัง

จอห์น สต๊อด ได้บอกว่า “การเทศนาเป็นการเปิดข้อความแห่งการดลใจด้วยความซื่อสัตย์และตอบสนองไวที่ได้ยินพระ สุรเสียงของพระเจ้าและผู้คนของพระเจ้าได้เชื่อฟังพระองค์”[1]

เมื่อเราเทศนา เราต้องยอมให้พระเจ้าตรัสผ่านเรา (1 เปโตร 4:11) ข้อความของพระองค์จะต้องถูกสื่อสารไปยังผู้ฟัง ด้วยเหตุนี้ พระวจนะของพระเจ้าจะต้องเป็นเนื้อหาที่เราเทศนา ไม่ใช่ความคิดเห็นของเราเอง

คำสำคัญที่เกี่ยวข้องกับการเทศนา

ในพันธสัญญาใหม่ มีคำกรีกอยู่สองตระกูลที่หมายถึงการเทศนา ตระกูลแรกของคำสามารถหมายถึงการประกาศข้อความใดๆ ก็ได้ ไม่ว่าดีหรือแย่ ตัดสินหรือให้ความหวัง แต่ตระกูลที่สองของคำมุ่งเน้นไปที่การพูดข้อความในทางบวก การประกาศข่าวที่ดี

คำจากคำกรีกทั้งสองตระกูลนี้ถูกใช้ร่วมกันหลายครั้ง ยกตัวอย่างเช่น ในมัทธิว​ 4:23 บอกว่าพระเยซู... “ได้เสด็จไปทั่วแคว้นกาลิลี ทรงสั่งสอนในธรรมศาลาของพวกเขา ทรงประกาศ(G2784)[2] ข่าวประเสริฐ(G2098) เรื่องแผ่นดินของพระเจ้า และทรงรักษาบรรดาโรคภัยไข้เจ็บของชาวเมืองให้หาย”

ตระกูลแรกของคำที่หมายถึงการเทศนา

1. (คำกริยา) การประกาศความจริงอย่างเป็นทางการ (G2784). “การทำหน้าที่ในฐานะผู้ประกาศข่าวหรือประกาศในรูปแบบของผู้ประกาศข่าว”[3] คำนี้ใช้บรรยายถึงพันธกิจของยอห์นผู้ให้บัพติศมา (มัทธิว 3:1) พระเยซู (มัทธิว 4:17) พวกสาวก (มัทธิว 10:7) ฟีลลิป (กิจการ 8:5) และเปาโล (กิจการ 9:20)

เปโตรได้ใช้คำนี้เมื่อคำบรรยายคำเทศนาให้แก่โครเนลิอัส พระเยซูทรงสั่งพวกสาวกของพระองค์ให้ประกาศแก่ผู้คนและเป็นพยานว่าพระองค์ทรงเป็นผู้ที่พระเจ้าทรงแต่งตั้งให้พิพากษาทั้งคนเป็นและคนตาย (กิจการ 10:42)

2. (คำนาม) ข้อความที่ถูกประกาศ (G2782) “โดยผู้ประกาศข่าวหรือผู้สื่อสารต่อสารธารณะ การประกาศโดยผู้ประกาศข่าว”[4] คำนี้ถูกใช้แปดครั้งในพันธสัญญาใหม่ภาษากรีก คำนี้ถูกใช้เพื่ออ้างอิงถึงคำสอนแก่นแท้ของความเชื่อคริสเตียนในยุคแรก:

• พระเยซูทรงทำให้พันธสัญญาเดิมที่สัญญาว่าพระเมสสิยาห์จะเสด็จมาสำเร็จลง

• พระเยซูทรงกระทำการดีและสำแดงการอัศจรรย์

• พระเยซูทรงถูกตรึงบนไม้กางเขน สิ้นพระชนม์ ทรงเป็นขึ้นจากตาย และทรงเสด็จขึ้นสู่สวรรค์

• พระเยซูจะเสด็จกลับมายังโลกนี้ในสักวันหนึ่ง

• จงกลับใจ เชื่อ และรับบัพติศมา และท่านจะได้รับการอภัยโทษบาปของท่าน และเติมเต็มด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์

หลักคำสอนเหล่านี้เป็นแกนกลางของการประกาศของพวกสาวก นี่คือการเทศนาของคริสตจักรยุคแรก

3. (คำนาม) บุคคลผู้กล่าวข้อความ (G2783). คำนี้ถูกใช้เพื่อบรรยายถึงผู้ส่งสารประจำเมืองหรือผู้ส่งสารสาธารณะ เขาเป็นผู้ที่นำข่าวสารทางการจากทางพระราชวังหรือคณะรัฐบาลมาแจ้งให้ทราบ เขาเป็นเหมือนโฆษกของประธานาธิบดีในทุกวันนี้

เราพบคำนี้เพียงสามครั้งในพันธสัญญาใหม่ ใน 1 ทิโมธี 2:7 และใน 2 ทิโมธี 1:11 เปาโลใช้คำนี้เมื่อท่านบอกว่าท่านได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้ประกาศเทศนา ใน 2 เปโตร 2:5 ได้ใช้คำนี้บรรยายว่าโนอาห์เป็นผู้ประกาศเทศนาแห่งความชอบธรรม

ตระกูลที่สองของคำที่หมายถึงการเทศนา

มีคำในตระกูลที่สองของคำกรีกที่ใช้ในพันธสัญญาใหม่ที่หมายถึงการเทศนา คำทั้งหมดนี้อ้างอิงถึงคำหนึ่ง (G2097) ที่หมายความว่า การนำข่าวดีมาให้หรือการประกาศสิ่งที่ดี

ครั้งแรกที่มีการใช้คำนี้ในพันธสัญญาใหม่เป็นตัวอย่างที่ดีของคำนั้น “คือว่าบรรดาคนตาบอดเห็นได้ พวกคนง่อยเดินได้ บรรดาคนที่เป็นโรคเรื้อนหายสะอาด บรรดาคนหูหนวกได้ยิน บรรดาคนตายเป็นขึ้น และคนยากจนทั้งหลายได้รับข่าวดี” (มัทธิว 11:5) คนตาบอด คนง่อย คนป่วย คนหูหนวก และคนยากจนต่างเป็นผู้ที่รู้ตัวว่าพวกเขาต้องการข่าวดี

ตระกูลของคำ:

1. (คำนาม) ข่าวดีที่ได้ถูกประกาศออกไป (G2098) ไม่ใช่ข้อความอะไรก็ได้ที่ถูกประกาศออกไป แต่เป็นข้อความทางบวกเรื่องพระเยซูคริสต์ที่เสนอการอภัยโทษบาปและชีวิตที่บริสุทธิ์ พระกิตติคุณมาระโกได้เริ่มต้นแบบนี้ “ข่าวประเสริฐเรื่องพระเยซูคริสต์พระบุตรของพระเจ้าเริ่มต้นตรงนี้” (มาระโก 1:1) มาระโกต้องให้ผู้อ่านทราบว่าการเสด็จกลับมาของพระเยซูเป็นบางสิ่งที่ดีอย่างมาก

2. (คำนาม) บุคคลผู้ประกาศข่าวดี (G2099) คำนี้ถูกแปลว่า “ผู้ประกาศข่าวประเสริฐ” ฟีลิปถูกเรียกว่าผู้ประกาศข่าวประเสริฐ (กิจการ 21:8) และทิโมธีได้รับคำกำชับว่าให้ทำหน้าที่ของผู้ประกาศข่าวประเสริฐ (2 ทิโมธี 4:5)

ตระกูลของคำที่หมายถึงการสอน

มีอีกตระกูลหนึ่งของคําที่ต้องการคําอธิบาย คําที่เกี่ยวข้องกับการสอน คําที่ใช้กันทั่วไปสําหรับคำว่า การสอน (G1321) หมายถึง "สนทนากับผู้อื่นเพื่อสั่งสอนพวกเขา"[5] คํานี้ใช้หลายสิบครั้งในพันธสัญญาใหม่ในรูปแบบที่แตกต่างกัน พระเยซูมักถูกเรียกว่าเป็นครู (มัทธิว 8:19 และอย่างน้อย 40 ครั้งในข้ออื่น) หน้าที่อันหนึ่งในคริสตจักรยุคแรกคือตําแหน่งครู (กิจการของอัครทูต 13:1, 1 โครินธ์ 12:28)

ความสามารถในการสอนเป็นหนึ่งในคุณสมบัติของความเป็นผู้นําคริสตจักร (1 ทิโมธี 3:2) ครูมีหน้าที่ถ่ายทอดสติปัญญาและความรู้จากตัวเองไปยังบุคคลอื่น เนื่องจากคริสตจักรยุคแรกเป็นกลุ่มเคลื่อนไหวใหม่ จึงต้องการครูที่ดีที่สามารถส่งต่อคําสอนใหม่ได้ สิ่งสําคัญที่สุดอย่างหนึ่งที่พระเยซูทรงทําในช่วงสามปีบนแผ่นดินโลก คือการเตรียมพวกสาวกของพระองค์ให้พร้อมที่จะสั่งสอนข่าวดี

อะไรคือข้อแตกต่างระหว่างการเทศนาและการสั่งสอน? แม้ว่าจะค่อนข้างง่าย หนึ่งในข้อแตกต่างที่ดีที่สุดระหว่างทั้งสองคือ: การสั่งสอนมุ่งจัดการกับความคิดเป็นหลัก ในขณะที่ การเทศนามุ่งจัดการกับจิตใจเป็นหลัก

เป้าหมายของการสอนคือการสื่อสารข้อมูล เป้าหมายของการเทศนาคือการหนุนใจให้ผู้ฟังตัดสินใจบางอย่าง การเทศนาแบบประกาศข่าวประเสริฐพยายามทําให้บุคคลหนึ่งตัดสินใจยอมรับพระคริสต์ การเทศนาอภิบาลพยายามที่จะให้บุคคลตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องที่มีอยู่ในคําเทศนา ตัวอย่างเช่น ศิษยาภิบาลคนหนึ่งเทศนาเรื่อง "บรรดาผู้ที่ได้รับมาก ก็ถูกเรียกร้องมาก” อาจารย์ได้ขอให้ผู้คนตระหนักว่าพระเจ้าประทานทรัพย์สินอย่างมากแก่พวกเขา และพวกเขาควรใช้สิ่งเหล่านั้นเพื่อถวายเกียรติแด่พระเจ้า นี่คือการเทศนาอภิบาล

ผู้คนในคริสตจักรอาจคิดว่านักเทศน์เป็นเหมือนครู ถ้าผู้พูดมีรูปแบบการเทศนาที่ไม่ร้อนรนทรงพลังเท่ากับแบบที่พวกเขาคาดหวังจากนักเทศน์ อย่างไรก็ตามรูปแบบการพูดไม่ใช่วิธีที่ดีในการแยกแยะระหว่างการเทศนาและการสั่งสอน

ทุกคำเทศนาที่ดีควรมีการสอน และการสอนส่วนใหญ่มีการประยุกต์นำเอาไปใช้บางอย่างที่ต้องการการตอบสนอง ข้อแตกต่างระหว่างการเทศนาและการสอนนั้นไม่สําคัญ

โดยทั่วไปแล้วคำเทศนามีอยู่สองประเภท

การเทศนาประกาศข่าวประเสริฐ

จุดประสงค์ของคําเทศนาแบบประกาศข่าวประเสริฐคือเพื่อเร้าใจให้ผู้ฟังให้ตัดสินใจยอมรับพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอด โดยปกติการเทศนาแบบประกาศข่าวประเสริฐจะมุ่งไปที่ผู้ไม่เชื่อ แต่น่าเสียดายที่ศิษยาภิบาลหลายคนเทศนาประกาศข่าวประเสริฐแก่สมาชิกคริสตจักรของตนเอง ในขณะที่จะเทศนาประกาศข่าวประเสริฐให้กับคริสตจักรเป็นบางครั้งก็ยังเหมาะสมอยู่ แต่ศิษยาภิบาลที่เอาแต่เทศนาประกาศข่าวประเสริฐอย่างเดียวจะไม่ค่อยเห็นสมาชิกของพวกเขาเติบโตกว่าสภาพเด็กฝ่ายวิญญาณ พระธรรมฮีบรูกล่าวว่า "เพราะฉะนั้นขอให้เราผ่านหลักคำสอนเบื้องต้นเกี่ยวกับพระคริสต์ ไปสู่ความเป็นผู้ใหญ่ โดยไม่วางรากฐานซ้ำอีก คือเรื่องการกลับใจ...” (ฮีบรู 6:1)

คําเทศนาส่วนใหญ่ในพระธรรมกิจการมักเป็นรูปแบบการประกาศข่าวประเสริฐ นี่รวมไปถึงคําเทศนาให้ทั้งพวกยิวและผู้ไม่เชื่อที่เป็นคนต่างชาติ ครั้งแรกสุดคือคําเทศนาที่เปโตรหลังจากวันเพ็นเทคอสต์ทันที (กิจการ 2:14-39) ตัวอย่างของคําเทศนาทั่วไปสำหรับผู้ฟังชาวยิวคือครั้งที่เทศนาในธรรมศาลาในเมืองอันทิโอกในแคว้นปิสิเดีย (กิจการ 13:16-41) ตัวอย่างของคําเทศนาสำหรับผู้ฟังชาวต่างชาติคือคําเทศนาที่เปาโลเทศนาให้แก่พวกนักปรัชญาในกรุงเอเธนส์ (กิจการ 17:22-31)

► นักศึกษาในชั้นทุกคนควรเลือกสักหนึ่งคำเทศนาจากพระธรรมกิจการเพื่อศึกษา ให้อ่านคำเทศนาและทำรายการของสิ่งที่จะพูดในคำเทศนา มีแก่นแท้ของหลักคำสอนของความเชื่อคริสเตียนที่ระบุไว้ข้างบนกี่ข้อที่เอามาลงไว้ในคำเทศนา? ให้อภิปรายและเปรียบเทียบคำเทศนาเหล่านี้ในชั้นเรียนด้วยกันs

การเทศนาอภิบาล

จุดประสงค์ของการเทศนาอภิบาลคือการสร้างและเสริมกำลังให้กับผู้เชื่อ นี่คือความรับผิดชอบหลักของศิษยาภิบาล การเทศนาอภิบาลเป็นการเทศนาที่พบบ่อยที่สุดในที่ประชุมของคริสเตียน

หลังจากการข่มเหงเริ่มขึ้นในกรุงเยรูซาเล็ม คริสตจักรได้แพร่กระจายไปทางเหนือถึงเมืองอันทิโอกในแคว้นซีเรีย คนต่างชาติมากมายได้มาเป็นผู้เชื่อ เมื่อคริสตจักรในกรุงเยรูซาเล็มได้ยินเรื่องนี้ พวกเขาก็ตอบสนองตามเรื่องราวต่อไปนี้

ข่าวนี้แพร่มาถึงหูของคริสตจักรในกรุงเยรูซาเล็ม พวกเขาจึงส่งบารนาบัสไปที่เมืองอันทิโอก เมื่อบารนาบัสไปถึงและได้เห็นพระคุณของพระเจ้าก็ปีติยินดี จึงเตือนคนเหล่านั้นให้ตั้งจิตใจมั่นคงในองค์พระผู้เป็นเจ้าด้วยสิ้นสุดใจ บารนาบัสนั้นเป็นคนดี เต็มเปี่ยมด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์และความเชื่อ คนที่เชื่อในองค์พระผู้เป็นเจ้าก็ทวีจำนวนมากขึ้น (กิจการ 11:22-24)

การรับใช้ของบารนาบัสในแคว้นซีเรียเป็นพันธกิจสำหรับผู้เชื่อ พระคัมภีร์ข้อนี้แสดงให้เห็นถึงพลังอำนาจของการเทศนาอภิบาล ถึงแม้บารนาบัสจะเทศนาให้แก่ผู้เชื่อ แต่ "คนที่เชื่อในองค์พระผู้เป็นเจ้าก็ทวีจำนวนมากขึ้น" การเทศนาอภิบาลที่ดีเสิรมกำลังบรรดาผู้เชื่อ และช่วยให้พวกเขาทํางานของพระเจ้าได้ รวมถึงการประกาศด้วย

มีตัวอย่างการเทศนาให้แก่ผู้ไม่เชื่อมากมายหลายครั้งในพระธรรมกิจการ แต่ว่า มีเพียงตัวอย่างเดียวในพระธรรมกิจการที่เทศนาให้บรรดาผู้เชื่อ (กิจการ 20:18-35) นี่เป็นการเทศนาเมื่อเปาโลเชิญบรรดาผู้ปกครองชาวเอเฟซัสไปที่ชายทะเลเพื่อบอกลา คนเหล่านี้เป็นคริสเตียนทั้งหมดและเปาโลพูดกับพวกเขาในฐานะคริสเตียน เช่นเดียวกับคําเทศนาสำหรับพวกผู้ปกครองชาวเอเฟซัสเหล่านี้ที่แตกต่างจากคําเทศนาประกาศข่าวประเสริฐทั่วไปของเปาโล การเทศนาของเราสำหรับบรรดาผู้เชื่อมก็จะต้องแตกต่างจากการเทศนาให้แก่ผู้ไม่เชื่อ

คำเทศนาเทศนามีหลายรูปแบบตามบุคลิกที่แตกต่างกันของนักเทศน์ อย่างไรก็ตามคําเทศนามักจะแบ่งออกเป็นหลายประเภท วิธีการใด ๆ ที่กล่าวถึงต่อจากนี้สามารถใช้ทั้งสําหรับการเทศนาแบบประกาศข่าวประเสริฐหรือการเทศนาอภิบาล

คำเทศนาแบบตามหัวเรื่อง

คำจำกัดความของคำเทศนาแบบตามหัวเรื่อง

คําเทศนาแบบตามหัวเรื่องสร้างขึ้นจากหัวข้อหรือหัวเรื่องเดียว เป้าหมายของการเทศนาแบบนี้คือการสร้างประเด็นสำคัญเพียงประเด็นเดียว โครงร่างของคําเทศนาได้รับการเขียนขึ้นอย่างมีเหตุผลมากกว่ายึดข้อความใดข้อความหนึ่ง นักเทศน์จะดึงเนื้อหาจากหลายที่ในพระคัมภีร์ที่เกี่ยวข้องกับหัวเรื่องเพื่อเอามาสนับสนุนประเด็นสำคัญนี้

ข้อได้เปรียบของคำเทศนาแบบตามหัวเรื่อง

ในการหาข้อพระคัมภีร์สนับสนุนคำเทศนาแบบตามหัวเรื่อง เราสามารถใช้ข้อพระคัมภีร์ที่ดีที่สุดที่เข้ากับหัวเรื่องนั้นแทนที่จะสร้างประเด็นจากข้อความตอนเดียวจากข้อพระคัมภีร์ ในการเทศนาแบบตามหัวเรื่อง เราสามารถแต่งหัวเรื่องในลักษณะที่เมื่อสักคนหนึ่งออกจากที่ประชุมไป เขาจะรู้อย่างชัดเจนว่าได้พูดถึงอะไรไปบ้าง ในหลาย ๆ ด้านแล้ว คำเทศนาแบบตามหัวเรื่องเป็นคําเทศนาที่เข้าใจได้ง่ายที่สุด การเตรียมคำเทศนาแบบตามหัวเรื่องนั้นงานและเร็วกว่าการเตรียมคำเทศนาส่วนใหญ่ในแบบอื่นๆ

อันตรายสองอย่างเกี่ยวกับคำเทศนาแบบตามหัวเรื่อง

1. ใช้ข้อพระคัมภีร์ผิด อันตรายมากที่จะร่างคำเทศนาแล้วค่อยมาหาข้อพระคัมภีร์สนับสนุนประเด็นนั้น การค่อยหาข้อพระคัมภีร์มาสนับสนุนประเด็นนั้นไม่ถูกต้อง เมื่อข้อพระคัมภีร์นั้นไม่เข้ากับประเด็นนั้นหรือไม่ได้หมายความตามที่คุณอ้างไว้นั้น

2. กลายเป็นคำเทศนาที่ไม่สมดุล เมื่อเทศนาด้วยคำเทศนาแบบตามหัวเรื่อง ผู้เทศน์มักจะเทศนาเน้นในสิ่งที่พวกเขารู้ว่าเป็นเรื่องสำคัญ นันก็หมายความว่าพวกเขาอาจละเลยคำสอนที่สำคัญอื่นๆ ในพระคัมภีร์ ในอีกด้านหนึ่ง เมื่อผู้สอนเทศนาแบบอรรถาธิบาย (ซึ่งจะได้เรียนภายหลัง) เนื้อหาในข้อพระคัมภีร์เองจะช่วยกำหนดหัวเรื่องและหัวข้อ

คำเทศนาแบบตามหัวข้อพระธรรม

ลักษณะของคำเทศนาแบบตามหัวข้อพระธรรม

คําเทศนาแบบตามหัวข้อพระธรรมจะยึดอยู่บนข้อความหรือประโยคเดียวในพระคัมภีร์ ตัวอย่างเช่น เราอาจเทศนาจากข้อความว่า "ค่าจ้างของความบาปคือความตาย" (โรม 6:23) ในคําเทศนาแบบตามหัวข้อพระธรรมที่ใช้ข้อพระคัมภีร์นี้ เราอาจพูดถึง "ค่าจ้าง" "ความบาป" และ "ความตาย" หัวข้อและประเด็นหลักของคําเทศนามักจะมาจากเนื้อหาในข้อนั้น ลักษณะ จุดแข็ง และจุดอ่อนของคําเทศนาแบบตามหัวข้อพระธรรมนั้นคล้ายกับการเทศนาแบบตามหัวเรื่องอย่างมาก เพราะนักเทศน์อาจให้แนวคิดหลายอย่างที่ไม่ได้มาจากเนื้อหาในข้อพระคัมภีร์นั้น

ชาวแอฟริกันพื้นเมืองและชาวแอฟริกันอเมริกันเทศนาแบบตามหัวข้อพระธรรมมากกว่ารูปแบบอื่น ๆ และพวกเขาทําได้อย่างมีประสิทธิภาพมาก หนึ่งในรูปแบบดั้งเดิมของการเรียนรู้ในแอฟริกาคือพระธรรมสุภาษิต ซึ่งเป็นข้อความที่น่าจดจําสั้น ๆ ที่สอนสติปัญญาบางอย่าง ข้อความในพระคัมภีร์ที่เป็นข้อความสั้นๆ ที่ท่องจำได้ที่สอนเรื่องสติปัญญาในบางประเด็น การเทศนาแบบตามหัวข้อพระธรรมได้เปรียบมากกว่ารูปแบบการสอนแบบดั้งเดิมนั้น สิ่งนี้ทําให้คําเทศนาแบบตามหัวข้อพระธรรมเป็นที่น่าสนใจ

คำเทศนาแบบตามชีวประวัติ

ลักษณะของคำเทศนาแบบตามชีวประวัติ

คําเทศนาแบบตามชีวประวัติคือการศึกษาตัวบุคคลบางคนในพระคัมภีร์ คำเทศนาจะอธิบายถึงคุณสมบัติที่ดีหรือไม่ดีของบุคคลนั้น และประยุกต์นำเอามาใช้ตามคุณสมบัติเหล่านั้น[1]

เนื่องจากตัวบุคคลน่าสนใจกว่าหลักการ คำเทศนาแบบตามชีวประวัติจึงมักดึงดูดความสนใจได้ดีกว่าคำเทศนาในรูปแบบอื่น ๆ มีหลายร้อยคนในพระคัมภีร์ที่สามารถเอามาเทศนาแบบตามชีวประวัติได้ แทบทุกบุคคลสะท้อนให้เห็นถึงคุณสมบัติทั้งเชิงบวกหรือเชิงลบ

นี่เป็นรูปแบบการเทศนาที่มีประสิทธิภาพมากในวัฒนธรรมที่คุ้นเคยกับเรื่องราวนั้น นี่เป็นรูปแบบที่เป็นธรรมชาติอย่างมากของการเทศนาและการสอนพระคัมภีร์

เหตุผลที่ใช้คำเทศนาแบบตามชีวประวัติ

ผู้ที่มาประชุมที่คริสตจักรมักจะคุ้นเคยกับบุคคลในพระคัมภีร์เป็นส่วนใหญ่ เราระบุบุคคลในพระคัมภีร์ได้ง่ายกว่าคําสอนทั่วไปในพระคัมภีร์ การเห็นหลักการต่างๆ ในชีวิตของบุคคลนั้นง่ายกว่าคําสอนทั่วไป ผู้คนต่างก็สนใจในตัวบุคคล ดังนั้น คําเทศนาแบบตามชีวประวัติอาจน่าสนใจกว่าคําเทศนาแบบอื่น ๆ

วิธีเตรียมคำเทศนาแบบตามชีวประวัติ

1. ให้อ่านข้อพระคัมภีร์ที่พูดถึงบุคคลนั้นอย่างรวดเร็ว ให้บันทึกคุณสมบัติและข้อบกพร่องต่างๆ ของเขา

2. ให้เลือกคุณสมบัติสักสามถึงแปดอย่างที่ง่ายต่อการอธิบาย

3. จัดเรียงให้เป็นโครงร่างให้เป็นระบบและสอดคล้องกัน

4. ให้บันทึกรายละเอียดของเรื่องราวตอนที่คุณอ่านซ้ำและศึกษาข้อพระคัมภีร์ตอนนั้น

5. เมื่อคุณได้เลือกประเด็นสำคัญแล้ว ให้หาข้อพระคัมภีร์อีกสองหรือสามข้อที่แสดงถึงหลักการที่คล้ายกัน

6. ร่างวิธีที่จะเอาหลักการที่ได้จากบุคคลที่เราเรียนรู้นั้นไปประยุกต์ใช้ในชีวิตจริง ให้แน่ใจว่าการนำไปประยุกต์ใช้ยึดตามข้อพระคัมภีร์นั้น อธิบายให้ผู้ฟังรู้ว่าจะสามารถทำตามตัวอย่างที่ดีในพระคัมภีร์และหลีกเลี่ยงตัวอย่างที่ไม่ดีได้อย่างไร

สิ่งที่ต้องหลีกเลี่ยงในคำเทศนาแบบตามชีวประวัติ

(1) อย่าเปลี่ยนคำเทศนาให้ให้กลายเป็นอุปมาเปรียบเทียบ

อุปมาเปรียบเทียบใช้รายละเอียดของเรื่องราวเป็นสัญลักษณ์เล็งถึงสิ่งอื่น ๆ อุปมาเปรียบเทียบนี้มาจากจินตนาการของผู้พูดมากกว่าจากพระคัมภีร์เอง คําเทศนาแบบตามชีวประวัติควรดึงการประยุกต์ใช้จากพระคัมภีร์เองมากกว่าจากการตีความหมายตามอุปมาเปรียบเทียบ

ในเรื่องราวของดาวิดและโกลิอัท เราไม่ควรพยายามนําเสนอว่าโกลิอัทเป็นซาตาน ดาวิดเป็นพระเยซู และหินเป็นพระวจนะของพระเจ้า แต่เราควรพยายามหาคุณสมบัติของตัวบุคคลในเรื่องในเชิงบวก เรื่องราวของดาวิดและโกลิอัทจะสอนบทเรียนอย่างเช่นเรื่องความกล้าหาญ ความเชื่อในพระเจ้า ความมุ่งมั่น และหลักการที่พระเจ้าทรงใช้สิ่งที่อ่อนแอทำในสิ่งที่ยิ่งใหญ่

(2) อย่าเน้นประเด็นที่ไม่อยู่ในเรื่องนั้นอย่างชัดเจน

ประเด็นที่จะดึงออกมาจากเรื่องนั้นควรเป็นไปอย่างธรรมชาติ เมื่อผู้ฟังได้ยินเรื่องนั้นแล้ว พวกเขาควรจะสามารถมองเห็นประเด็นนั้นได้ทันที ยิ่งประเด็นเกิดนั้นโดดเด่นอย่างเป็นธรรมชาติจากเรื่องราวมากเท่าไหร่ ผู้ฟังก็จะเข้าใจและประยุกต์ใช้คําเทศนาได้ง่ายขึ้นเท่านั้น

คำเทศนาแบบอรรถาธิบาย

ลักษณะของคำเทศนาแบบอรรถาธิบาย

คำเทศนาแบบอรรถาธิบายแสดงให้เห็นในเหตุการณ์ในพระธรรมเนหะมีย์ หลังจากกําแพงเมืองถูกสร้างขึ้นเป็นเวลาเจ็ดเดือน ผู้คนรวมตัวกันเพื่อเฉลิมฉลองพิเศษ ส่วนหนึ่งที่สำคัญที่สุดของการเฉลิมฉลองคือการอ่านธรรมบัญญัติของโมเสส
เนหะมีย์อธิบายถึงเหตุการณ์นี้ว่า:

...พวกคนเลวีได้ช่วยประชาชนให้เข้าใจธรรมบัญญัติ ในขณะที่ประชาชนก็ยังอยู่ในที่ของตน และพวกเขาอ่านจากหนังสือ จากธรรมบัญญัติของพระเจ้าอย่างชัดเจน และเขาก็อธิบายความหมาย ประชาชนจึงเข้าใจข้อความที่อ่านนั้น (เนหะมีย์ 8:7-8).

คนเลวีให้ความหมายเพื่อให้ประชาชนเข้าใจสิ่งที่อ่าน เป้าหมายของคำเทศนาแบบอรรถาธิบายคือการทําให้พระคัมภีร์ชัดเจนเพื่อให้ผู้คนเข้าใจสิ่งที่กําลังอ่าน

การเทศนาแบบอรรถาธิบายคือการอธิบายความหมายของข้อความในพระคัมภีร์และเอามาประยุกต์ใช้อย่างเหมาะสม เป็นการอธิบายหัวข้อที่สําคัญที่สุดตามลำดับในเนื้อเรื่อง ซึ่งไม่ได้ละเว้นอะไรจากข้อความนั้น และไม่ได้เพิ่มอะไรลงไป การเทศนาแบบอรรถาธิบายต้องเป็นเรื่องธรรมดาในคริสตจักรยุคแรก เมื่อคริสตจักรได้รับจดหมายจากพวกอัครสาวก พวกเขาจะต้องอ่านต่อสมาชิกทุกคนแล้วอธิบายสั้น ๆ ว่าส่วนต่างๆของจดหมายหมายถึงอะไร

การเทศนาแบบอรรถาธิบายเป็นรูปแบบการเทศนาที่เป็นธรรมชาติและเรียบง่ายที่สุด

รูปแบบของการเทศนาแบบอรรถาธบาย

การเทศนาแบบอรรถาธิบายมีอยู่หลายรูปแบบ เราจะแบ่งการเทศนาแบบอรรถาธิบายเป็นสามประเภท

(1) อรรถาธิบายแบบย่อ

ในอรรถาธิบายแบบย่อ ผู้เทศนาจะอธิบายแบบย่อๆ ในแต่ละข้อของทั้งบทหรือข้อพระคัมภีร์ทั้งหมดตอน เป็นการอ่านข้อพระคัมภีร์ทั้งตอนและอธิบายแต่ละข้อ วิธีการแบบนี้ ผู้เทศนาจะอธิบายเพียงประเด็นหลักของข้อพระคัมภีร์เท่านั้น

ในรุ่นก่อน ๆ ชาวแอฟริกันอเมริกันใช้รูปแบบการเทศนานี้อย่างมีประสิทธิภาพมาก ในสมัยนั้นนักเทศน์หลายคนไม่รู้หนังสือดังนั้นพวกเขาจะมีคนยืนเคียงข้างพวกเขาในขณะที่พวกเขากําลังเทศนา นักเทศน์จะให้ผู้ช่วยอ่านข้อหรือประโยคในข้อพระคัมภีร์ จากนั้นนักเทศน์จะอธิบายข้อนั้นและเอามาประยุกต์ใช้ จากนั้นเขาจะบอกว่า "อ่านต่อ" และผู้อ่านก็จะอ่านอีกประโยคหนึ่ง นักเทศน์และผู้อ่านจะสลับกันตลอดการเทศนา การเทศนารูปแบบนี้ได้รับความนิยมมากจนนักเทศน์รุ่นหลังที่อ่านหนังสือได้ก็ยังคงใช้รูปแบบการเทศนานี้ต่อไป

คุณสามารถใช้รูปแบบการเทศนาอรรถาธิบายแบบย่อนี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพในบางครั้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับข้อพระคัมภีร์ในพระธรรมสดุดีบทที่ 73 ในข้อนี้อาสาฟบอกเล่าเรื่องราวของความสงสัยของเขา เขาสงสัยถึงความยุติธรรมของพระเจ้าที่ปล่อยให้คนชั่วเจริญรุ่งเรืองในขณะที่คนชอบธรรมต้องทนทุกข์ทรมาน อาสาฟเริ่มต้นด้วยความสงสัย แต่ในช่วงกลางของบท เขาเริ่มเห็นสิ่งต่าง ๆ จากมุมมองของพระเจ้า จบบทสุดท้ายด้วยการประกาศความเชื่ออันยิ่งใหญ่ว่า: "แต่ส่วนข้าพระองค์ ที่จะเข้าใกล้พระเจ้านั้นดี ข้าพระองค์ได้ให้พระยาห์เวห์องค์เจ้านายเป็นที่ลี้ภัยของข้าพระองค์ เพื่อข้าพระองค์จะได้เล่าถึงพระราชกิจทั้งสิ้นของพระองค์” (สดุดี 73:28)

ไม่จําเป็นต้องมีโครงร่างที่เลิศหรูในการเทศนาจากบทนี้ การใช้เทคนิค "อ่านและอธิบาย" จะได้ผลดีมาก

วิธีอรรถาธิบายแบบย่อใช้ได้ดีสําหรับการอธิบายถึงความรับผิดชอบของผู้มีความเชื่อน้อยและผู้มีความเชื่อมากในพระธรรมโรมบทที่ 14

(2) อรรถาธิบายทั้งบท

ในการอรรถาธิบายทั้งบท นักเทศน์อธิบายเกือบทุกคํา ทุกหลักคําสอน และทุกความคิดในข้อพระคัมภีร์ เพราะทุกบทของพระคัมภีร์เต็มไปด้วยความจริงมากมาย การอรรถาธิบายแบบนี้จึงมีรายละเอียดมาก ต้องใช้ทักษะเชิงปฏิบัติและเครื่องมือที่ดีในการเทศนาข้อพระคัมภีร์ได้อย่างสมบูรณ์

ให้คิดถึงคำกล่าวของเปาโลใน 2 โครินธ์ 3:18

แต่เราทุกคนไม่มีผ้าคลุมหน้าแล้ว และมองดูพระรัศมีขององค์พระผู้เป็นเจ้า แล้วเราก็ได้รับการเปลี่ยนแปลงให้เป็นเหมือนพระฉายาของพระองค์โดยมีศักดิ์ศรีเป็นลำดับขึ้นไป เหมือนอย่างศักดิ์ศรีที่มาจากองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นพระวิญญาณ

ในข้อพระคัมภีร์ตอนนี้มีความจริงมากมายที่เราสามารถค้นพบได้ด้วยการวิเคราะห์อย่างรอบคอบ การรู้ประวัติศาสตร์และศาสนศาสตร์ของ "พระรัศมี" จากพันธสัญญาเดิม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหตุการณ์ตอนที่โมเสสต้องคลุมหน้าของเขาหลังจากเข้าเฝ้าพระเจ้าบนภูเขาซีนาย ช่วยให้เราเข้าใจสิ่งที่เปาโลพูด การศึกษาคําศัพท์ของคําสําคัญเช่น "พระรัศมี" "การเปลี่ยนแปลง" และ "พระฉายา" จะได้รู้ความจริงอีกมากมาย ถ้าคุณตีความหมายได้อย่างถูกต้อง ก็จะมีอะไรเพิ่มขึ้นในข้อนี้ที่เกินกว่าที่จะเทศน์จบในครั้งเดียวได้

(3) อรรถาธิบายตามหัวเรื่อง

การอรรถาธิบายตามเรื่อง นักเทศน์เลือกข้อพระคัมภีร์ตอนสั้น ๆ เช่นย่อหน้าหนึ่งและอธิบายหัวข้อสําคัญในตอนนั้น แบบนี้จะพูดรายละเอียดมากกว่าอรรถาธิบายแบบย่อแต่ไม่ได้อธิบายทุกคําหรือทุกความคิดในข้อพระคัมภีร์ตอนนั้น การอรรถาธิบายแบบนี้ คำเทศนาถูกสร้างขึ้นตามหัวข้อที่สําคัญที่สุดของข้อพระคัมภีร์ตอนนั้น จะให้รายละเอียดที่จะอธิบายถึงหัวข้อนั้น รายละเอียดที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับหัวข้อนั้นจะถูกข้ามไปหรือเอ่ยถึงสั้น ๆ

ในคำเทศนาที่ครอบคลุมสามหรือสี่ข้อ เป็นการยากที่จะอธิบายครอบคลุมทุกแนวคิดได้ แต่คุณสามารถอธิบายและใช้ความคิดหลักได้ บางคนเชื่อว่าการอรรถาธิบายตามหัวเรื่องเป็นรูปแบบการเทศนาที่เป็นธรรมชาติที่สุด ช่วยให้ผู้เทศน์จดจ่อกับคําเทศนา แต่ยังอธิบายความจริงที่สําคัญที่สุดตามลําดับที่อยู่ในข้อพระคัมภีร์ตอนนั้น

การเทศนาแบบอรรถาธิบายเป็นตอนๆ

นักเทศน์อาจจะเทศนาพระธรรมทั้งเล่ม หรือข้อพระคัมภีร์สักตอนหนึ่ง หรือครั้งละหนึ่งข้อหรือย่อหน้าหนึ่ง ตัวอย่างเช่น คําเทศนาตอนแรกของพระกิตติคุณมาระโกจะเริ่มต้นด้วยบทที่ 1:1 และอาจพูดอรัมภบทของพระธรรมเล่มนี้ คําเทศนาตอนต่อมาอาจมาจากบทที่ 1:2-5 และคําเทศนาครั้งถัดไปจะมาจากบทที่ 1:6-11 นักเทศน์จะแต่งคําเทศนาจากทีละย่อหน้าในพระธรรมนั้น

นี่คือการเทศนาอภิบาลแบบที่ผู้เขียนหลักสูตรนี้ได้ทําตลอดพันธกิจศิษยาภิบาลของเขาเป็นส่วนใหญ่ ตัวอย่างเช่น เมื่อเขารับใช้ในหน้าที่เป็นศิษยาภิบาลอาวุโสของคริสตจักร เขาได้เทศนาพระธรรมต่อไปนี้ทั้งหมด:

• ยากอบ 15 คำเทศนา

• 1 และ 2 เธสะโลนิกา 25 คำเทศนา

• กาลาเทีย 62 คำเทศนา

• ฟีลิปปี 32 คำเทศนา

• พระกิตติคุณมาะโก 102 คำเทศนา

เหตุผลที่ใช้การอรรถาธิบาย

(1) การเทศนาแบบอรรถาธิบายช่วยให้คุณสอนความจริงจากพระคัมภีร์

การเทศนาแบบอธิบายจะเน้นประเด็นหลักจากเนื้อหาเองอย่างเป็นธรรมชาติที่สุด แบบนี้ทําให้ข้อพระคัมภีร์ตอนนั้นสามารถสื่อสารได้อย่างธรรมดาและง่ายดาย พระเยซูตรัสว่า "และพวกท่านจะรู้จักสัจจะ และสัจจะจะทำให้ท่านเป็นไท” (ยอห์น 8:32) หนึ่งในวิธีที่ดีที่สุดในการนําเสนอความจริงของพระคัมภีร์คือการอ่านข้อพระคัมภีร์ไปทีละข้อและอธิบายว่าข้อนั้นหมายความว่าอย่างไร

(2) การเทศนาแบบอรรถาธิบายช่วยคุณเน้นย้ำในสิ่งที่พระคัมภีร์ต้องการเน้น

ถ้าในช่วงที่เทศนาในพระธรรมโรม เปาโลกล่าวถึงหลักคําสอนบางเรื่องเพียงครั้งเดียว คุณก็จะเทศนาเรื่องนั้นเพียงครั้งเดียวเท่านั้น แต่ถ้าเปาโลกล่าวถึงหลักคําสอน 10 ครั้ง คุณก็จะมีโอกาสพูดเรื่องนั้น 10 ครั้ง เมื่อคุณเทศนาในพระกิตติคุณมาระโก ทุกครั้งที่พระเยซูตรัสเรื่องการอธิษฐาน คุณก็จะได้เทศนาเกี่ยวกับการอธิษฐาน ทุกครั้งที่พระเยซูทรงเชิญชวนให้ผู้คนกลับใจ คุณก็จะได้เชิญชวนให้ผู้คนกลับใจด้วย

(3) การเทศนาแบบอรรถาธิบายช่วยให้คุณสดใหม่และมีความคิดสร้างสรรค์เพิ่มขึ้น

มันง่ายที่นักเทศน์ที่จะเผลอกลับไปเทศนาหัวข้อที่เหมือนกันตลอดเวลา อย่างไรก็ตาม เมื่อนักเทศน์ได้เทศนาในพระคัมภีร์สักตอนหนึ่ง เขาก็จะถูกบังคับให้แต่งเนื้อหาใหม่ กระบวนการแต่งเนื้อหาใหม่จะทําให้เขาเรียนรู้และการเติบโต สิ่งนี้จะช่วยให้เขาไปที่ธรรมาสน์ด้วยความสดใหม่และความกระตือรือร้น

(4) การเทศนาแบบอรรถาธิบายช่วยคุณให้อาหารฝ่ายวิญญาณแก่สมาชิกได้หลากหลาย

หากนักเทศน์ปล่อยให้ความสนใจของตัวเองกําหนดสิ่งที่ตนเองจะเทศนา พวกเขามีแนวโน้มที่จะเทศนาวนเวียนกลับมาอยู่ในหัวข้อเดิมๆ แต่ว่า หากพวกเขาเทศนาตามพระคัมภีร์เป็นตอนๆ พวกเขาจะเทศนาหัวข้อต่างๆที่ไม่ซ้ำเดิม และนั่นจะทําให้พี่น้องสมาชิกได้รับอาหารฝ่ายวิญญาณที่สมดุลมากขึ้น รูปแบบนี้จะบังคับให้นักเทศน์เทศนาในหัวข้ออื่นๆ ที่พวกเขาจะไม่พูดถึงแต่สิ่งที่ตนเองชอบเท่านั้น สิ่งนี้จะทําให้พวกเขาเรียนรู้และจะช่วยให้พวกเขาเติบโตในฝ่ายวิญญาณของตนเอง

(5) การเทศนาแบบอรรถาธิบายจะช่วยขจัดปัญหาการไม่รู้ว่าจะเทศนาเรื่องอะไร

โดยปฏิบัติแล้ว เมื่อถึงคืนวันเสาร์ศิษยาภิบาลแทบทุกคนไม่รู้ว่าว่าเขาหรือเธอจะเทศนาเรื่องอะไรในวันรุ่งขึ้น เมื่อศิษยาภิบาลเทศนาจากพระคัมภีร์เป็นตอนๆ ไป พวกเขาไม่เพียงแต่รู้ว่าพวกเขาจะเทศนาเรื่องอะไรในอาทิตย์หน้าแต่รู้ไปถึงอีกหลายอาทิตย์ล่วงหน้าด้วย ซึ่งจะช่วยนักดนตรีและคนอื่น ๆ ที่มีส่วนร่วมในการเตรียมการประชุม เพราะพวกเขาสามารถจัดเตรียมการประชุมให้สอดคล้องกับเรื่องที่ศิษยาภิบาลจะเทศนา

(6) การเทศนาแบบอรรถาธิบายช่วยให้คุณจัดการกับหัวเรื่องยากๆ ได้อย่างเป็นธรรมชาติ

หากศิษยาภิบาลรู้ว่ามีปัญหาบางอย่างในคริสตจักรของตน พวกเขาก็จะถูกโน้มน้าวให้การเทศนาของเขามุ่งเป้าไปที่บางคนในที่ประชุม สิ่งนี้จะทําให้ผู้รับใช้สูญเสียความเคารพจากที่ประชุม หลายคนออกจากคริสตจักรเพราะพวกเขารู้สึกว่าผู้รับใช้ได้เทศนาต่อว่าในสิ่งที่พวกเขากําลังทําอยู่ อย่างไรก็ตามเมื่อผู้รับใช้เทศนาเกี่ยวกับเรื่องที่อยู่ถัดไปตามลําดับในพระคัมภีร์ สมาชิกก็ไม่ควรกล่าวหาว่าอาจารย์เทศนาต่อว่าคนใดคนหนึ่ง การเทศนาแบบอรรถาธิบายช่วยให้คุณจัดการกับหัวเรื่องที่ยากหรือไวต่อความรู้สึกสมาชิกด้วยวิธีที่เป็นธรรมชาติและไม่ทำให้พี่น้องสะดุด

ศิษยาภิบาลท่านหนึ่งต้องประหลาดใจที่เห็นว่าพระเจ้าทรงทํางานอย่างยิ่งใหญ่เพื่อให้เขาเทศนาสอนบางเรื่องในเวลาที่เหมาะสม แม้ว่าหัวเรื่องนั้นจะอยู่ในลําดับถัดไปในขณะที่เขากําลังเทศนาพระธรรมเล่มนั้น พระเจ้าทรงทราบว่าใครจะมาประชุมของเรา และพระองค์ทรงทราบว่าเมื่อใดที่เราควรจะเทศนาเรื่องอะไร พระองค์มักจะนําสิ่งเหล่านี้มารวมกันในลักษณะที่สามารถเข้าใจได้ว่าต้องเป็นไปได้โดยพระราชกิจของพระเจ้าเท่านั้น

(7) การเทศนาแบบอรรถาธิบายทำให้คุณเทศนาได้อย่างมีสิทธิอำนาจมากขึ้น

เมื่อเราเทศนาเรียงลำดับในพระคัมภีร์เป็นประจำ สิ่งนี้จะทําให้เรามีสิทธิอํานาจในระดับที่เราไม่มีเมื่อเราเทศนาแบบตามหัวข้อ เมื่อทุกประเด็นสำคัญของคําเทศนาโดดเด่นออกมาจากข้อพระคัมภีร์ในแบบที่ผู้ฟังสามารถมองเห็นได้ง่าย ก็จะช่วยผู้ฟังตระหนักว่าคําเทศนานี้มาจากพระเจ้าไม่ใช่จากมนุษย์ มันง่ายที่จะพูดว่า "พระเจ้าตรัสว่า" เมื่อคุณกําลังเทศนาแบบอรรถาธิบาย

(8) การเทศนาแบบอรรถาธิบายใช้เวลาและทรัพยากรของคุณอย่างคุ้มค่าที่สุด

เมื่อคุณเทศนาในตลอดพระธรรมทั้งเล่ม ข้อมูลเบื้องหลังทั้งหมดของพระธรรมเล่มนั้นจะถูกนำไปสอน คุณสามารถใช้หนังสืออธิบายต่างๆ ควบคู่ไปด้วยเพื่อให้ได้ประโยชน์สูงสุด หากคุณเทศนาพระธรรมเล่มใหญ่ๆเช่นพระกิตติคุณสักเล่มหนึ่ง การได้ใช้แหล่งข้อมูลเดียวกันทุกสัปดาห์จะช่วยประหยัดเวลาและทรัพยากร

นักเทศน์แต่ละคนมีวิธีการที่เขาสะดวกที่สุด นอกจากนี้นักเทศน์แต่ละคนพบว่ามีบางหัวข้อสามารถเทศนาได้ง่ายกว่าหัวข้ออื่น ๆ การเตรียมปฏิทินสําหรับทั้งปีเป็นวิธีหนึ่งในการหลีกเลี่ยงการวนเวียนกลับมาเทศนาซ้ำอยู่สองสามหัวข้อในขณะที่หัวข้ออื่นๆ ที่สำคัญกลับถูกละเลย

นี่คือปฏิทินตัวอย่างที่สามารถแนะนําศิษยาภิบาลเทศนาหัวข้อสําคัญทั้งหมดสําหรับชีวิตคริสเตียน โดยการเทศนาจากพระคัมภีร์ตอนอื่นๆ ซึ่งจะช่วยเตือนผู้เชื่อว่า "พระคัมภีร์ทุกตอนได้รับการดลใจจากพระเจ้า และเป็นประโยชน์ในการสอน การตักเตือนว่ากล่าว การแก้ไขสิ่งผิด และการอบรมในความชอบธรรม..." (2 ทิโมธี 3:16)

พระเจ้าทรงสามารถและทรงใช้ทุกรูปแบบของการเทศนา เมื่อคุณเทศนาคุณควรเลือกวิธีการเทศนาที่เหมาะสมที่สุดกับโอกาส กับผู้ฟัง กับเนื้อหา และกับรูปแบบตัวคุณให้มากที่สุด คุณควรลองรูปแบบการเทศนาที่แตกต่างกันเพื่อค้นหารูปแบบที่เหมาะสมที่สุดกับบุคลิกและกับผู้ฟังของคุณ โปรดจําไว้ว่างานที่สําคัญที่สุดของนักเทศน์คือการสื่อสารพระวจนะของพระเจ้าอย่างถูกต้องและเร้าใจให้ผู้ฟังเชื่อฟังพระเจ้า

(1) ในช่วงแรกของบทต่อไป คุณจะต้องทำแบบทดสอบของบทเรียนนี้ ให้เตรียมตัวศึกษาแบบทดสอบอย่างละเอียด

(2) เพื่อให้เข้าใจข้อแตกต่างระหว่างรูปแบบ ให้เตรียมที่จะเขียนโครงร่างของของคำเทศนาแต่ละแบบ

• คำเทศนาแบบตามหัวเรื่อง

• คำเทศนาแบบตามหัวข้อพระธรรม

• คำเทศนาแบบตามชีวประวัติ

• คำเทศนาแบบอรรถาธิบาย

(3) เลือกหนึ่งในคําเทศนาที่คุณเตรียมไว้ในการบ้านของบทที่ 2 มาเทศนาหน้าชั้นเรียน 8-10 นาที นักศึกษาแต่ละคนในชั้นเรียนจะกรอกแบบฟอร์มการประเมินที่อยู่ด้านท้ายของคู่มือหลักสูตรนี้ โดยการศึกษาการประเมินของเพื่อนร่วมชั้น คุณสามารถประเมินความสามารถในการสื่อสารของคุณได้อย่างมีประสิทธิภาพ

(1) การสอนและการเทศนาแตกต่างกันอย่างไร?

(2) จุดประสงค์ของการประกาศข่าวประเสริฐคืออะไร?

(3) จุดประสงค์ของการเทศนาอภิบาลคืออะไร?

(4) ให้ระบุอันตรายสองประการเกี่ยวกับคำเทศนาแบบตามหัวเรื่อง

(5) คำเทศนาแบบตามหัวข้อพระธรรมยึดอยู่บนอะไร?

(6) คำเทศนาแบบตามชีวประวัติคืออะไร?

(7) เป้าหมายของการเทศนาแบบอรรถาธิบายคืออะไร?