Lesson 2: หลักการของการสื่อสาร

เมื่อจบบทเรียนนี้ นักศึกษาควรจะ:

(1) ระบุองค์ประกอบทั้งสามประการของการสื่อสารได้

(2) รู้จักสองจุดที่สามารถทำให้การสื่อสารล้มเหลวได้

(3) เข้าใจถึงความคาดหวังต่อรูปแบบต่างๆ ของการสื่อสารด้วยการพูด

(4) รู้จักลักษณะเฉพาะของการสื่อสารด้วยการเขียน

(5) หลีกเลี่ยงอุปสรรคของการสื่อสารที่ประสบความสำเร็จ

ถ้าเราเป็นเครื่องคอมพิวเตอร์ การสื่อสารก็จะคงง่ายขึ้น เราก็คงเอาสายไฟเสียบปลั๊กจากความคิดของคนหนึ่งไปยังอีกคนหนึ่ง แล้วกดปุ่ม แล้วการสื่อสารก็จะถ่ายโอนข้อมูลอย่างรวดเร็วและไม่ผิดพลาด แต่อย่างไรก็ตาม พระเจ้าได้ทรงเลือกใช้มนุษย์ที่จะทำการสื่อสาร พระเจ้าทรงมีแผนการที่ดีกว่ามาก แท้ที่จริงแล้ว พระเจ้าได้ทรงออกแบบการสื่อสารให้เป็นประสบการณ์อันหนึ่งที่น่าเพลิดเพลินที่สุดในชีวิต

คุณเคยสังเกตไหมว่าพระเจ้าได้ทรงสร้างกิจกรรมที่ขาดไม่ได้เพื่อจะมีชีวิตที่เพลิดเพลิน? เราจะเป็นต้องกินเพื่อจะได้มีแรง ดังนั้นพระเจ้าทรงทำให้การกินเป็นเรื่องเพลิดเพลิน เราจำเป็นต้องพักผ่อนเพื่อจะได้มีเรี่ยวแรงขึ้นอีก ดังนั้นพระเจ้าได้ทรงทำให้การพักผ่อนเป็นสิ่งเพลิดเพลิน เช่นเดียวกัน พระเจ้าได้ทรงทำให้การสื่อเป็นเป็นเรื่องเพลิดเพลิน เป็นความปีติยินดีที่จะสื่อสารและสร้างความสัมพันธ์กับคนอื่น

มีสามองค์ประกอบที่เกี่ยวข้องกับการสื่อสารคือ ผู้สื่อสาร ผู้รับ และข้อความ ผู้ที่ทำการสื่อสารได้ส่งข้อความไปยังบุคคลที่สองที่จะรับข้อความ

ผู้สื่อสารอาจไม่สื่อสารอย่างชัดเจน

ไม่มีการสื่อสารที่สมบูรณ์แบบ พวกเราทุกคนต่างมีความคิดที่ไม่รู้จะบรรยายออกมาอย่างไร แม้บางครั้งตัวเราเองก็ไม่รู้จะทูลต่อพระเจ้าอย่างไร ด้วยเหตุนี้พระวิญญาณบริสุทธิ์จึงช่วยเราในการอธิษฐาน ทูลขอแทนเราในสิ่งที่เราไม่รู้จะทูลต่อพระเจ้าอย่างไร (โรม 8:26) ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นนักสื่อสารที่เชี่ยวชาญก็ตาม พวกเขาก็ไม่สามารถบรรยายทุกสิ่งในความคิดของเขาออกมาได้ บางครั้งการสื่อสารกลับล้มเหลวเมื่อผู้พูดพยายามที่จะเลือกคำพูด หรือเมื่อผู้เขียนพยายามที่จะเขียนเอกสารสักฉบับหนึ่ง พวกเราต่างก็มีปัญหาการสื่อสารในทุกครั้งเมื่อผู้สื่อสารและผู้รับใช้คำที่แตกต่างต่างกัน การสื่อสารสามารถล้มเหลวได้เพราะผู้เขียนหรือผู้พูด

ผู้รับอาจไม่เข้าใจข้อความ

ส่วนใหญ่แล้ว ผู้รับไม่ตั้งใจฟังเพียงพอที่จะเข้าใจทุกสิ่งที่อีกคนหนึ่งกำลังพูด ไม่ว่าจะเป็นการสื่อสารด้วยคำพูดหรือการเขียนก็ตาม แม้ว่ามีคนที่เข้าใจทุกถ้อยคำก็ตาม ก็ยากที่จะเข้าใจการสื่อสารอย่างสมบูรณ์แบบ เพราะข้อแตกต่างเล็กๆ น้อยๆ ของถ้อยคำที่เปลี่ยนไปเมื่อถ่ายทอดจากคนหนึ่งไปยังอีกคนหนึ่ง การสื่อสารสามารถล้มเหลวได้เพราะผู้ฟังหรือผู้อ่าน

แม้คุณครูจะเป็นผู้สื่อสารที่ดีและนักเรียนเป็นผู้รับที่ดีก็ตาม ข้อความดั้งเดิมอาจสูญหายไประหว่างคุณครูกับนักเรียน หน้าที่ของเราคือการลดความเข้าใจผิดและปรับปรุงการสื่อสาร

การสื่อสารเป็นสิ่งที่สำคัญอย่างมากอยางหนึ่งที่เราทำในแต่ละวัน พระเจ้าได้ทรงสร้างเราให้เป็นสิ่งที่มีชีวิตที่สามารถสร้างการสื่อสารและรับการสื่อสารได้ตลอดเวลา

ผู้สื่อสารที่ดีจะคอยเรียนรู้มากขึ้นเพื่อจะปรับปรุงความสามารถในการสื่อสารของตน ถ้าเราไม่คอยเรียนรู้และเติบโตขึ้น เราจะไม่สามารถเป็นผู้สื่อสารที่มีประสิทธิภาพและเป็นน่าสนใจได้

การสื่อสารด้วยการพูด

การสื่อสารระหว่างหนึ่งต่อหนึ่ง

การสื่อสารด้วยการพูดระหว่างหนึ่งต่อหนึ่งเป็นรูปแบบการสื่อสารที่มีความใกล้ชิดและมักประสบความสำเร็จอย่างมาก รูปแบบการสื่อสารแบบนี้เป็นรูปแบบที่ง่ายในการตัดสินว่าอีกคนหนึ่งเข้าใจคุณหรือไม่

คุณจะได้รับผลสะท้อนทันทีซึ่งจะช่วยให้คุณวัดระดับความสำเร็จของการสื่อสารได้ คุณสามารถใช้คำอธิบายหลากหลายแบบเพื่อจะถ่ายทอดข้อมูลจากตัวคุณไปยังอีกคนหนึ่งได้สำเร็จ

นี่เป็นรูปแบบการสื่อสารที่ไม่เครียดและเป็นธรรมชาติที่สุด

กลุ่มเล็กๆ

นี่เป็นรูปแบบการสื่อสารที่เราจะใช้กันในครอบครัว ที่ทำงาน และเข้าสังคมแบบที่ไม่เป็นทางการ การสื่อสารกลุ่มเล็กๆ สามารถนับรวมอะไรก็ได้จากการพูดคุยกันในครอบครัวไปจนถึงรูปแบบที่เป็นทางการขึ้นอีกหน่อยเช่นชั้นเรียนรวีวารศึกษาในวันอาทิตย์ คนส่วนใหญ่บอกว่าฝูงชนมักสร้างความกังวลและอึดอัด แต่คนที่พูดแบบนี้มักพูดกันในรูปแบบของครอบครัว การรวมตัวของเพื่อนๆ อย่างไม่เป็นทางการ และในกลุ่มเล็กๆ ที่ไม่ต้องเครียดอะไรมาก

การพูดในที่สาธารณะ

การพูดในที่สาธารณะ ผู้สื่อสารจะพูดกับคนกลุ่มใหญ่ การสื่อสารในรูปแบบนี้ค่อนข้างจะเป็นทางการ แม้ว่าอาจจะมีบรรยากาศแบบไม่เป็นทางการก็ตาม การพูดกับคนกลุ่มใหญ่เป็นรูปแบบการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพที่สุดในการสื่อสารข้อมูลจำนวนมากที่สุดในเวลาอันสั้นที่สุด การประชุมในคริสตจักร การรณรงค์ทางการเมือง และการชุมนุมอื่นๆ ต่างก็ใช้การพูดในที่สาธารณะแบบนี้ การพูดในสถานการณ์แบบนี้ เป็นเรื่องยากที่จะรู้ว่าผู้ฟังแต่ละคนจะเข้าใจข้อความที่สื่อออกไปหรือเปล่า ข้อผิดพลาดในการสื่อสารสามารถเกิดขึ้นได้ง่ายๆ ผู้คนส่วนใหญ่รู้สึกว่าการพูดในที่สาธารณะเป็นรูปแบบที่ยากที่สุดในการสื่อสารด้วยการพูด

การสื่อสารอย่างไม่เป็นทางการ

พวกเราส่วนใหญ่มักจะเกี่ยวข้องกับการสื่อสารอย่างไม่เป็นทางการทุกวัน ส่วนใหญ่แล้วการสื่อสารแบบไม่เป็นทางการไม่ต้องเตรียมตัว คนนั้นเพียงแต่ตอบสนองต่อสถานการณ์อย่างเป็นธรรมชาติ แม้ว่าเป็นสถานการณ์อย่างไม่เป็นทางการ แต่ก็ยังมีบางคนมีของประทานมากกว่าคนอื่นในการสื่อสารออกมา

การสื่อสารอย่างเป็นทางการ

โดยปกติแล้วการสื่อสารอย่างเป็นทางการจะใช้ในโอกาสที่มีการวางแผนไว้ล่วงหน้า การสื่อสารอย่างเป็นทางการต้องการให้ผู้พูดเตรียมการนำเสนอของตนไว้ล่วงหน้า การสื่อสารอย่างเป็นทางการมักสร้างความกังวลและความกลัวให้กับผู้นำเสนอ โดยเฉพาะเมื่อคนนั้นไม่คุ้นเคยกับการพูดในที่สาธารณะ การเทศนา การบรรยายและการนำเสนอที่คล้ายๆ กันต่างก็เป็นการนำเสนออย่างเป็นทางการ

การสื่อสารอย่างเป็นทางการสามารถใช้ในกลุ่มเล็กๆ หรือในสถานการณ์หนึ่งต่อหนึ่งก็ได้ ถ้าคุณถูกเชิญไปหารือกับผู้ว่าราชการจังหวัด ซึ่งก็จะเป็นเหมือนสถานการณ์ที่เป็นทางการ คุณควรเตรียมตัวที่จะไปประชุมหารืออย่างจริงจังเหมือนดังว่าคุณจะไปพูดต่อหน้าคนมากมาย

การสื่อสารด้วยการเขียน

การสื่อสารด้วยการเขียนมีลักษณะที่คล้ายคลึงกับการสื่อสารด้วยการพูดอยู่หลายอย่าง แต่บางอย่างจะเป็นลักษณะเฉพาะของการสื่อสารด้วยการเขียน

1. การสื่อสารด้วยการเขียนมักสั้นกว่าการสื่อสารด้วยการพูด การสื่อสารด้วยการเขียนมักจะมีข้อจำกัดเรื่องความยาวของคำซึ่งการสื่อสารด้วยการพูดไม่จำเป็นต้องมี เพราะจดหมายที่เขียนมักจะสั้นกว่าการพูดทางโทรศัพท์

2. การสื่อสารด้วยการเขียนมักจะแม่นยำมากกว่าการสื่อสารด้วยการพูด เมื่อผู้เขียนต้องใช้เวลาในการเขียนการสื่อสารของเขาออกมา นั่นก็หมายความว่า จริงๆ แล้วการสื่อสารแบบนี้มักจะถูกต้องแม่นยำมากกว่า เพราะว่าการสื่อสารด้วยการเขียนจะได้รับการตรวจสอบอย่างละเอียด ผู้เขียนมักจะระมัดระวังมากกว่าเพื่อให้ถูกต้องอย่างครบถ้วน

3. การสื่อสารด้วยการเขียนมักจะเป็นทางการมากกว่าการสื่อสารด้วยการพูด ในเมื่อผู้รับไม่ได้อยู่ตรงหน้าของผู้เขียน ผู้เขียนก็มักจะใช้คำในการสื่อสารที่เป็นทางการมากกว่าการที่บุคคลนั้นอยู่ใกล้เคียง

4. การสื่อสารด้วยการเขียนมักส่งผลกระทบได้มากกว่าการสื่อสารด้วยการพูด การสื่อสารด้วยการพูดอาจไม่มีสิทธิอำนาจมากเท่ากับการสื่อสารด้วยการเขียน ถ้าดูในด้านกฎหมายแล้ว การสื่อสารจะยังไม่เป็นทางการจนกว่าจะถูกบันทึกลงไป

5. การสื่อสารด้วยการเขียนคงอยู่นานกว่าการสื่อด้วยการพูด ถ้ามีบางคนประกาศออกมา สิ่งที่พูดออกมาก็ถูกลืมได้อย่างง่ายดาย แต่ถ้ามีบางคนได้บันทึกไว้ ข้อความนั้นก็สามารถสื่อสารต่อไปได้ตราบเท่าที่กระดาษที่บันทึกนั้นยังคงอยู่

ในบางสถานการณ์ การสื่อสารด้วยการเขียนมีประสิทธิภาพมากกว่าการสื่อสารด้วยการพูด การเป็นผู้สื่อสารที่ดีได้นั้น คนนั้นจะต้องพัฒนาทักษะในการเขียนให้ดีเช่นเดียวกับทักษะในการพูด

การใช้รูปแบบหลากหลายในการสื่อสาร

นอกเหนือจากการพูดและการเขียนแล้ว เราสามารถสื่อสารด้วยการละคร รูปภาพ ดนตรี การเคลื่อนไหวร่างกาย การสัมผัส และการแสดงออก นักวิชาการส่วนใหญ่เห็นด้วยว่าการสอนที่มีประสิทธิภาพที่สุดจะใช้การสื่อสารในหลายรูปแบบ ถ้าคนหนึ่งได้ยินข้อความ และได้เห็นข้อความที่ตอกย้ำด้วยบทเรียนที่เป็นรูปภาพหรือวัตถุ เขาจะเรียนรู้ได้มากกว่า นักวิจัยบางคนได้บอกว่า:

• เราจดจำสิ่งที่อ่านได้ 10%

• เราจดจำสิ่งที่ฟังได้ 20%

• เราจดจำสิ่งที่เห็นได้ 30%

• เราจดจำสิ่งที่เห็นและฟังได้ 50%

• เราจดจำสิ่งที่ทำได้ 90%

สิ่งนี้แสดงให้เราเห็นถึงจุดสำคัญที่ว่าการสื่อสารหลากหลายรูปแบบจะช่วยเพิ่มการเรียนรู้ เมื่อเราใช้การสื่อสารในรูปแบบหนึ่งพ่วงกับการสื่อสารอีกรูปแบบหนึ่ง เราก็จะมีประสิทธิภาพมากขึ้น

► ให้ประเมินความสามารถในการสื่อสารของคุณ การสื่อสารรูปแบบไหนเป็นจุดแข็งของคุณ การเขียนหรือการพูด กลุ่มเล็กๆ หรือกลุ่มใหญ่ ทางการหรือไม่เป็นทางการ? แล้วแบบไหนเป็นจุดอ่อนของคุณ?

มีหลายปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสำเร็จในการสื่อสารของเรา

ข้อความ

ลักษณะของข้อความของเราจะมีผลกระทบอย่างมากต่อการสื่อสาร อย่างเช่น มีข้อแตกต่างอย่างมากระหว่างข้อความสำหรับงานศพกับงานวันเกิด มีข้อแตกต่างอย่างมากระหว่างการนำเสนอเรื่องการช่วยเหลือโรคเอดส์ในประเทศไนจีเรียกับการนำเสนอในพิธีจบการศึกษาของมหาวิทยาลัย มีข้อแตกต่างระหว่างคำเทศนา การนำเสนอทางวิชาการอย่างเป็นทางการ และการพูดในที่ชุมนุมทางการเมือง

ความยากของข้อความจะมีอิทธิพลต่อข้อความด้วยเช่นกัน ดูเหมือนว่าเป็นเรื่องแปลก ที่ข้อความยิ่งสั้นก็จะยิ่งใช้เวลามากในการเตรียมข้อความเพื่อให้มั่นใจว่าได้สื่อสารจุดที่สำคัญในเวลาที่จำกัด ยิ่งถ้าใครมีเวลานำเสนอเพียงไม่กี่นาที เขาก็อาจต้องใช้เวลาในการเตรียมตัวอย่างมาก

มีชายคนหนึ่งถามประธานาธิบดี ดไวท์ ไอเซิลฮาวร์ ว่าท่านใช้เวลาในการเตรียมสุนทรพจน์นานเท่าไร เขาตอบว่า “ถ้าคุณอยากให้ผมกล่าว 15 นาที ผมขอเวลาเตรียมสองสัปดาห์ ถ้าอยากให้ผมากล่าว 30 นาที ผมขอเวลาเตรียมหนึ่งสัปดาห์ ถ้าคุณอยากให้ผมกล่าวหนึ่งชั่วโมง ผมขอเวลาเตรียมสองสามวัน ถ้าคุณอยากให้ผมกล่าวสองสามชั่วโมง ผมพร้อมที่จะกล่าวเดี๋ยวนี้เลย” จุดสำคัญของเขาก็คือถ้าคุณมีเวลาจำกัด คุณต้องเตรียมตัวอย่างมากเพื่อจะได้พอดีกับเวลา

การเตรียมตัว

นักพูดต่อหน้าสาธารณะจำเป็นต้องใช้เวลาอย่างมากในการเตรียมตัวที่จะนำเสนอ โดยปกติแล้วจะความสัมพันธ์โดยตรงระหว่างผลกระทบของการนำเสนอและการเตรียมตัวที่จะต้องทุ่มเท

เหตุผลที่ใหญ่ที่สุดอันหนึ่งที่หลายๆ คำเทศนาส่งผลกระทบเพียงเล็กน้อยก็คือขาดการเตรียมตัว หลายคนพึ่งพาบนความสามารถตามธรรมชาติของตนเองในการที่จะกล่าวคำเทศนา แต่ราควรเอาจริงเอาจังในเตรียมตัวที่จะพูดทุกครั้ง บางคนถึงกับเขียนทุกคำที่จะพูดต่อหน้าสาธารณะ ซึ่งต้องใช้เวลาอย่างมากในการเตรียมตัวแบบนี้ แต่รางวัลที่ได้คือการพูดนำเสนอที่มีประสิทธิภาพ

สภาพแวดล้อม

สภาพแวดล้อมของการนำเสนอมีผลต่อการเตรียมตัวและการนำเสนอข้อความนั้น ถ้าจะมีการเทศนาในการประชุมประกาศนอกสถานที่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง เขาจะต้องเตรียมตัวแตกต่างกว่าการประชุมของศิษยาภิบาลในโรงแรม เมื่อรับคำเชิญที่จะไปพูด ก็จำเป็นที่จะเรียนรู้ถึงสภาพแวดล้อมของสถานที่นั้นให้มากที่สุด

สถานการณ์

ผู้พูดต้องรู้ถึงสถานการณ์ที่ทำให้เขาถูกเชิญไป อย่างเช่น ผู้เขียนหลักสูตรนี้ถูกเชิญไปพูดหัวข้อ “ปรัชญาของการศึกษาของคริสเตียน” ให้แก่พวกเจ้าหน้าที่ของโรงเรียน เขาได้ทราบมาว่าคณะกรรมการกำลังคิดทบทวนปรัชญาของพวกเขา สถานการณ์ได้เปลี่ยนไปในตลอด 60 ปีมานี้ และนี่เป็นเวลาที่โรงเรียนจะต้องสร้างความมั่นใจว่าพวกเขาเข้าใจพันธกิจของพวกเขาจริงๆ การได้รู้ถึงเบื้องหลังเหล่านี้จะช่วยผู้พูดในการเตรียมคำบรรยายของเขา

ผู้ฟัง

มีหลายปัจจัยเกี่ยวกับผู้ฟังที่มีอิทธิพลต่อการสื่อสาร:

• อายุ ระยะเวลาความสนใจเด็กๆ จะไม่ยาวเท่ากับของผู้ใหญ่ คุณอาจพูดให้สั้นลงหรือใช้เทคนิคต่างๆ เพื่อดึงความสนใจของเด็ก

• เพศ ผู้หญิงมีความสนใจแตกต่างจากผู้ชาย เพราะฉะนั้น คุณจะต้องเตรียมสำหรับผู้ฟังที่เป็นชายหรือหญิงให้แตกต่างกัน ถ้าเป็นผู้ฟังที่คละรวมกัน คุณยิ่งต้องเตรียมตัวในอีกแบบหนึ่ง

• ความสนใจ ถ้าคุณต้องพูดกับกลุ่มทนาย คุณจะต้องเตรียมตัวและพูดแตกต่างจากการพูดกลับกลุ่มนักกรีฑา ผู้พูดควรเอาใจใส่ความสนใจเฉพาะของกลุ่มผู้ฟัง

• การศึกษา ถ้าคุณจะต้องแจกเอกสารเชิงวิชาการให้แก่บรรดาอาจารย์ในมหาวิทยาลัย คุณจะต้องนำเสนอด้วยวิธีที่แตกต่างจากที่คุณสอนพระคัมภีร์ให้แก่เด็กอายุ 12 ปี

• สุขภาพและกำลังวังชา ภรรยาของศิษยาภิบาลท่านหนึ่งสอนกลุ่มผู้สูงวัยในแต่ละสัปดาห์ คนเหล่านี้มีอายุมากและไม่แข็งแรง และไม่มีความตั้งใจนานเท่ากับคนหนุ่มสาวที่แข็งแรง เธอเตรียมและสอนแตกต่างจากตอนที่เธอสอนผู้ฟังที่เป็นหนุ่มสาว

• ระยะเวลา ช่วงเวลาสำหรับการนำเสนอจะเป็นตัวกำหนดการเตรียมตัวที่จะสื่อสาร เซลล์แมนขายของที่ได้รับเวลา 10 นาทีเพื่อปิดการขายจะพูดแตกต่างจากการได้รับแค่หนึ่งนาที

เพราะปัจจัยเหล่านี้ส่งผลต่อการเตรียมตัวและการถ่ายทอดออกไป ผู้พูดควรหาข้อมูลเกี่ยวกับผู้ฟังให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้เมื่อตอบรับคำเชิญให้ไปพูด

กลัวการพูดในที่สาธารณะ

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดสำหรับหลายคนคือกลัวที่จะพูดต่อหน้าสาธารณะ มีทหารหลายคนไม่กลัวที่จะเสี่ยงชีวิตในสนามรบ แต่กลัวที่จะพูดเพียงสองสามคำต่อหน้ากลุ่มคน 15 คนหรือ 20 คน

วิธีที่ดีที่สุดในการรักษาความกลัวในการพูดในที่สาธารณะคือประสบการณ์ ยิ่งพูดต่อหน้าสาธารณะมากเท่าไร ก็จะยิ่งไม่อึดอัดในการพูดในที่สาธารณะมากเท่านั้น เมื่อนักพูดต่อหน้าสาธารณะที่มีชื่อเสียงได้รับคำชมในเรื่องทักษะการพูดของเขา เขาก็ยิ้มแล้วบอกว่า “ผมต้องฝึกฝนอย่างมาก” ประสบการณ์เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเป็นนักพูดต่อหน้าสาธารณะโดยไม่อึดอัด

ขาดการเตรียมตัวที่เพียงพอ

เราเคยพูดถึงเรื่องความสำคัญของการเตรียมตัวมาแล้ว สาเหตุใหญ่ที่สุดอันหนึ่งที่ทำให้การพูดในที่สาธารณะไม่ประสบความสำเร็จคือขาดการเตรียมตัวที่เพียงพอ ปัญหาทั่วไปที่มักเกิดกับนักพูดในเรื่องการเตรียมตัวมีอะไรบ้าง?

• อรัมภบทไม่ดี ถ้าผู้พูดเริ่มต้นได้ไม่ดี การนำเสนอของเขาก็จะไม่ไปได้ดวยดี

• บทสรุปไม่ดี บทสรุปที่ดีก็สำคัญเช่นเดียวกับอรัมภบทที่ดี นี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่ผู้ฟังจะได้ฟัง พวกเขาจะจดจำบทสรุปไว้

• ตัวอย่างที่ไม่ดี ส่วนที่สำคัญที่สุดส่วนหนึ่งของการนำเสนอต่อหน้าสาธารณะใดๆ ก็ตามคือการใช้ตัวอย่างที่ช่วยให้ผู้ฟังเข้าใจข้อความ

• การจัดเรียงขั้นตอนที่ไม่ดี การสื่อสารที่ดีถูกจัดเรียงอย่างเป็นขั้นเป็นตอน ผู้พูดที่จัดเรียงขั้นตอนไม่ดีอาจพูดสิ่งดีๆ หลายอย่าง แต่ผู้ฟังอาจไม่เข้าใจข้อความหลักของเขา

เหล่านี้คือประเด็นเกี่ยวกับการเตรียมตัว เมื่อเราก้าวขึ้นไปบนโพเดี่ยมเราอาจจะประหม่าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เราอาจควบควบคุมสภาพแวดล้อมที่เราพูดไม่ได้ แต่อย่างไรก็ตาม เราสามารถทำบางอย่างได้เกี่ยวการอรัมภบทที่ดีและบทสรุปที่ดี เราสามารถควบคุมตัวอย่างต่างๆ ในการนำเสนอของเรา และเราสามารถควบคุมการจัดเรียงขั้นตอนของการนำเสนอของเรา สิ่งเหล่านี้เป็นส่วนสำคัญของการเตรียมตัว

ไม่มีอะไรมาแทนที่การเตรียมตัวที่ดีได้ การเตรียมตัวไม่ดีในการพูดในที่สาธารณะแสดงถึงความไม่เป็นมืออาชีพ

ไม่ไวต่อผู้ฟัง

การพูดในที่สาธารณะเป็นมากยิ่งกว่าการสื่อสารทิศทางเดียวจากผู้พูดไปยังผู้ฟัง นักพูดต่อหน้าสาธารณะที่ดีมักสังเกตการตอบสนองจากผู้ฟังของเขาอยู่เสมอ วิธีที่ดีที่สุดที่จะสังเกตคือการสบตากับผู้ฟัง นักพูดต่อหน้าสาธารณะสามารถสบตากับผู้ฟังของเขาได้ไม่ว่าผู้พูดจะประสบความสำเร็จในการสื่อสารหรือไม่ก็ตาม เมื่อผู้พูดเริ่มรู้ว่าผู้ฟังไม่ค่อยตั้งใจฟังแล้ว ผู้พูดจะต้องทำอะไรก็ได้ที่ต้องทำเพื่อดังความสนใจของผู้ฟังกลับมา ผู้พูดสามารถทำบางสิ่งได้ดังต่อไปนี้:

• หยุดพูดและรอสักครู่ ช่วงที่เงียบจะดึงความสนใจของผู้ฟัง

• เล่าสักหนึ่งเรื่อง เรื่องเล่าจะช่วยดึงความสนใจกลับมา บางครั้งคุณอาจต้องเล่าบางเรื่องเร็วกว่าลำดับที่คุณจัดไว้

• ยกข้อเท็จจริงหรือสถิติที่น่าทึ่งสักเรื่องหนึ่ง

• เล่าเรื่องที่ขบขัน

• พูดถึงการนำเอาไปใช้จริงในชีวิตประจำวันในหัวเรื่องของคุณ

• ใช้วัตถุสิ่งของมาแสดงหรือเขียนบนกระดาน

• ถามตอบกับบางคนในกลุ่มผู้ฟัง

• ถ้าผู้ฟังง่วงนอน ก็ให้ยืนขึ้นแล้วบิดตัว ยืดหยุ่น

• ถ้าผู้ฟังง่วงนอน ให้พวกเขาร้องเพลงในข้อร้องรับหรือใช้เพลงสั้นๆ

ผู้พูดจะต้องระวังสิ่งที่จะเข้ามารบกวนความสนใจอยู่เสมอ ถ้ามีคนหนึ่งเดินเข้ามาในชั้นเรียน หรือถ้ามีการส่งเสียงโวยวายนอกชั้นเรียน ให้หยุดพูดก่อนจนกว่าเสียงรบกวนเหล่าจะหยุดไป เมื่อผู้ฟัง 50% หันไปมองคนที่กำลังเข้าห้องสาย คุณจะต้องหยุดรอก่อน

เมื่อมีสิ่งรบกวนในชั้นเรียน บางครั้งการพูดในเชิงตลกก็พอช่วยได้ คุณอาจพูดว่า “ผมจะรอสักหนึ่งนาทีเพื่อให้ทุกคนได้เห็นว่าใครกำลังเดินเข้ามาเพราะเขาน่าสนใจมากกว่าผม ผมเป็นผู้สอน และผู้สอนรู้ว่าการที่จะดึงดันสอนต่อไปเมื่อมีสิ่งรบกวนเข้ามาจะไม่เป็นประโยชน์ หลังจากที่ทุกคนได้เห็นแล้วว่าเป็นใคร ผมก็จะได้สอนต่อ” โดยปกติแล้วผู้ฟังก็จะพากันหัวเราะและหันกลับมาสนใจที่คุณ

ดึงความสนใจผู้ฟังของคุณ

ดูแอน ลิตฟิน ได้บอกวิธีดึงความสนใจผู้ฟังของคุณไว้ 10 ประการ[1]

(1) ทำให้ประหลาดใจ ความสนใจของเราจะถูกดึงไปสิ่งที่แตกต่างจากที่เราคาดหวังไว้

เมื่อผู้เชี่ยวชาญเรื่องธรรมบัญญัติของโมเสสถามพระเยซูว่า “ท่านอาจารย์ ข้าพเจ้าจะต้องทำอะไรเพื่อจะได้รับชีวิตนิรันดร์?” พระเยซูทรงตอบด้วยเรื่องราวที่ทำให้ประหลาดใจในตอนท้าย เรื่องชาวสะมาเรียใจดีที่มีชาวสะมาเรียที่ถูกดูแคลนเป็นพระเอกในเรื่องนี้ (ลูกา 10:25-37) เรื่องนี้ดึงความสนใจบรรดาผู้ฟังของพระเยซู

(2) การเคลื่อนไหวหรือกิจกรรม เมื่อทุกอย่างหยุดนิ่ง การเคลื่อนไหวจะดึงความสนใจของเรา เช่นเดียวกัน เมื่อทุกอย่างเคลื่อนไหว อะไรที่หยุดนิ่งมักจะโดดเด่น ความแตกต่างเป็นสิ่งที่ดึงความสนใจของเรา

เพื่อแสดงถึงความไม่พอใจในความไม่ยุติธรรมของบรรดาพวกผู้นำทางศาสนาในพระวิหาร

พระเยซูเสด็จเข้าไปในบริเวณพระวิหารของพระเจ้า ทรงขับไล่พวกซื้อขายในบริเวณพระวิหารนั้น ทรงคว่ำโต๊ะคนรับแลกเงิน และทรงคว่ำม้านั่งของคนขายนกพิราบ (มัทธิว 21:12)

คุณคิดว่าพระเยซูได้ดึงความสนใจของผู้คนในพระวิหารไหม?

(3) สิ่งใกล้ตัว เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปัจจุบันหรือสิ่งที่เกิดขึ้นใกล้ตัวเราจะดึงความสนใจของเรา

ในขณะที่พระเยซูทรงสอนอยู่

ขณะนั้นบางคนซึ่งอยู่ที่นั่นเล่าเรื่องชาวกาลิลีที่ปีลาตเอาเลือดและเครื่องบูชาของพวกเขามาคละเคล้าด้วยกันให้พระเยซูทรงฟัง

พระเยซูทรงตอบสนองด้วยการสอนบทเรียนจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน และอีกโศกนาฎกรรมที่เกิดขึ้นที่สระสิโลอัม (ลูกา 13:1-5) พระองค์ทรงรู้ว่าเหตุการณ์ปัจจุบันดึงความสนใจของบรรดาผู้ฟัง

(4) สิ่งที่มองเห็นได้ บางสิ่งพิเศษที่เรามองเห็นได้ก็มักดึงความสนใจของเราได้ดีกว่านามธรรม สิ่งทั่วไป หรือสิ่งธรรมดา ด้วยเหตุนี้ตัวอย่างต่างๆ จึงสำคัญ เมื่อพระเยซูทรงสอน พระองค์ทรงชี้ถึงบางสิ่งเพื่อเป็นตัวอย่างในการสอนของพระองค์

• “ก็เปรียบเหมือนเมล็ดมัสตาร์ดเมล็ดหนึ่ง” (มาระโก 4:31).

• “จงเอาเงินเดนาริอันเหรียญหนึ่งมาให้เราดู” (ลูกา 20:24).

• “จงดูต้นมะเดื่อ” (ลูกา 21:29).

(5) สิ่งที่คุ้นเคย ในสภาพแวดล้อมที่มีสิ่งต่างๆ ที่เราไม่คุ้นเคย ไม่รู้จัก ถ้ามีอะไรที่เราคุ้นเคยก็มักจะโดดเด่นต่อเราเสมอ

การสอนบทเรียนเรื่องการตอบสนองต่อพระวจนะของพระเจ้า พระเยซูได้ทรงชี้ถึงฉากที่คุ้นเคยในโลกของพระองค์ เป็นเรื่องผู้หว่านพืชที่ออกไปหว่านพืชในทุ่งนา “นี่แน่ะ มีผู้หว่านคนหนึ่งออกไปหว่านพืช” (มัทธิว 13:3)

(6) ความขัดแย้ง ในบรรยากาศแห่งความสงบและเป็นหนึ่งใจเดียวกัน สิ่งที่ขัดแย้งกันระหว่างสองสิ่งหรือมากกว่านั้นมักจะดึงความสนใจของเรา

พระเยซูมักเน้นข้อแตกต่าง (ความขัดแย้ง) ระหว่างคำสอนของพระองค์กับคำสอนของพวกฟาริสีและผู้นำศาสนาคนอื่นๆ อยู่บ่อยๆ เรื่องแบบนี้เป็นสิ่งที่ดึงความสนใจของผู้คน “เมื่อฝูงชนได้ยินก็อัศจรรย์ใจด้วยคำสั่งสอนของพระองค์” (มัทธิว 22:33)

(7) ความระทึกน่าติดตาม เมื่อเรารู้ภาพรวมทั้งหมดแล้วแต่ยังขาดบางจุดที่สำคัญ เราก็สนใจสิ่งที่ขาดหายไป อยากจะรู้ว่ามันจะจบอย่างไร

เมื่อพวกผู้นำศาสนาตำหนิพระเยซูเรื่องการกินอาหารกับคนบาป พระองค์ทรงเริ่มเล่าเรื่องหนึ่ง พระองค์ทรงเล่าเรื่องบุตรชายที่เคยหนีออกจากบ้านแล้วตัดสินใจที่จะกลับบ้าน (ลูกา 15:11-32) ผู้คนที่กำลังฟังก็คอยฟังอยากรู้ว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับบุตรชายคนนี้? คุณพ่อจะยอมรับเขาได้ไหม? แล้วชาวบ้านจะไล่เขาไปไหมเพราะเขาสร้างเรื่องน่าอับอายให้ชาวบ้าน? แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับบุตรชายที่กบฏนี้? พระเยซูทรงทราบวิธีที่จะสร้างความระทึกน่าติดตาม

(8) ความเข้มข้น เมื่อมีบางสิ่งที่โดดเด่นเพราะเข้มข้นกว่าสิ่งต่างที่อยู่รอบข้าง เราก็มักจะสนใจสิ่งนั้น

ผู้คนที่ฟังพระเยซูสอนจะสัมผัสถึงสิทธิและอำนาจในคำสอนของพระองค์อยู่เสมอ ความเข้มข้นของคำสอนของพระองค์ทำให้ผู้ฟังประหลาดใจ “คนทั้งหลายก็อัศจรรย์ใจด้วยคำสอนของพระองค์ เพราะว่าพระองค์ทรงสั่งสอนพวกเขาด้วยสิทธิอำนาจ ไม่เหมือนพวกธรรมาจารย์” (มาะโก 1:22)

(9) อารมณ์ขัน จุดสำคัญของอารมณ์ขันส่วนใหญ่คือบางสิ่งหรือบางแห่งที่ไม่ได้เป็นไปตามที่ควรจะเป็น อารมณ์ขันมักจะดึงความสนใจของเราได้อยู่เสมอ

ผู้ฟังของพระเยซูคงพากันหัวเราะเมื่อพระองค์ตรัสว่า “ทำไมท่านมองเห็นผงในตาพี่น้องของท่าน แต่กลับมองไม่เห็นไม้ทั้งท่อนที่อยู่ในตาของท่าน?” (มัทธิว​ 7:3)

(10) เกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวัน สิ่งที่เกี่ยวข้องกับความต้องการพื้นฐานหรืออารมณ์ที่เราประสบในทุกวันมักจะดึงความสนใจของเรา

เมื่อพระเยซูทรงเทศนาสั่งสอนให้คนผู้คนทั่วไปที่มีเงินเพียงเล็กน้อย พระองค์ทรงสอนเกี่ยวกับเรื่องที่จำเป็นต่อชีวิตประจำวันของพวกเขา

“เพราะเหตุนี้ เราบอกท่านทั้งหลายว่า อย่ากระวนกระวายถึงชีวิตของตนว่าจะเอาอะไรกิน หรือจะเอาอะไรดื่ม... ท่านกระวนกระวายถึงเครื่องนุ่งห่มทำไม?... เหตุฉะนั้นอย่ากระวนกระวายและกล่าวว่าจะเอาอะไรกิน? หรือจะเอาอะไรดื่ม? หรือจะเอาอะไรนุ่งห่ม?... แต่พวกท่านจงแสวงหาแผ่นดินของพระเจ้า และความชอบธรรมของพระองค์ก่อน แล้วพระองค์จะทรงเพิ่มเติมสิ่งทั้งปวงนี้ให้ (มัทธิว 6:25, 28, 31, 33).

พระเยซูทรงตรัสถึงความจำเป็นพื้นฐานของชีวิต

ไม่ได้เน้นหัวข้อหลัก

การไม่ได้เน้นหัวข้อหลักเป็นหนึ่งในปัญหาทั้งสองที่สำคัญที่สุดในคำเทศนาและการพูดในที่สาธารณะ ลองฟังการพูดคุยกันหลังบ่ายวันอาทิตย์:

โธมัส: “เธอชอบการประชุมตอนเช้าไหม?”

ซาราห์: “ชอบสิ ดีมากเลย”

โธมัส: “คำเทศนาดีไหม?”

ซาราห์: “ดีมากเลย!”

โธมัส: “อาจารย์เทศน์เรื่องอะไรนะ?”

ซาราห์: “เออ... อาจารย์พูดเรื่องความบาป เรื่องสวรรค์ เรื่องรถเสียที่อาจารย์เจอเมื่อวานนี้ อาจารย์พูดหลายเรื่องดีๆ ทั้งนั้นแหละ”

ศิษยาภิบาลพูดเรื่องดีๆ หลายเรื่อง แต่ไม่มีการรวบสรุปเนื้อหาในคำเทศนา นี่เป็นสิ่งที่ทำร้ายความสามารถของศิษยาภิบาลในการสื่อสารข้อความอันทรงพลานุภาพ เมื่อผู้ฟังกลับบ้าน พวกเขากลับจำหัวข้อหลักของคำเทศนาไม่ได้ เมื่อผู้คนกลับจากฟังเทศนาหรือการพูดในที่สาธารณะ เขาควรสรุปสิ่งที่ได้พูดไปแล้วอย่างสั้นๆ ได้ ถ้าผู้ฟังส่วนใหญ่ไม่สามารถสรุปได้ ก็แสดงว่าผู้พูดไม่ประสบความสำเร็จอย่างแท้จริง

หลังจากที่ผู้พูดได้สร้างหัวข้อหลักของการนำเสนอของเขา เขาต้องสร้างโครงร่างและตัวอย่าง และการนำเอาไปใช้จริงที่สามารถดึงความสนใจผู้ฟังให้อยู่ในหัวข้อหลักได้ หัวข้อหลักของนักเทศน์หรือจุดประสงค์ของผู้สอนจะทำให้มีเป้าหมายสำหรับคำเทศนาหรือบทเรียนทั้งหมดได้

การดำเนินเรื่องจากสิ่งที่รู้ไปจนถึงสิ่งที่ไม่รู้เป็นเรื่องที่สำคัญ นักพูดต่อหน้าสาธารณะควรเริ่มโดยการพูดถึงสิ่งที่ผู้ฟังรู้จักก่อนที่จะเข้าไปสู่เรื่องที่ไม่เคยรู้จัก นักพูดที่ดีจะเริ่มจากบางสิ่งที่ผู้ฟังคุ้นเคยแล้วค่อยเข้าไปสู่เนื้อหาใหม่ๆ นี่เป็นการพาผู้ฟังมุ่งหน้าไปสู่หัวข้อหลักของการพูด

ไม่มีตัวอย่างที่ดี

เหตุผลที่สองของคำเทศนาที่ไม่ดีคือการไม่มีตัวอย่างที่ดี ไม่ใช่ทุกคนที่จะเล่าเรื่องได้เก่ง อย่างไรก็ตาม ถ้าคุณไม่สามารถหาและนำเสนอเรื่องเล่าหรือตัวอย่างที่น่าสนใจได้ คุณจะเป็นนักพูดต่อหน้าสาธารณะที่มีประสิทธิภาพไม่ได้

นักพูดต่อหน้าสาธารณะจะต้องมองหาตัวอย่างที่ดีอยู่เสมอ และจะต้องหาวิธีที่จะจัดเก็บเรื่องราวเหล่านั้นให้เป็นระบบเพื่อจะเอาไปใช้ในอนาคตได้ การหาและการปรับเอาตัวอย่างมาใช้จะใช้ความพยายามมากกว่าอะไรก็ได้ ในบทที่ 4 เราจะเรียนรู้วิธีที่จะสร้างตัวอย่างที่ดีสำหรับคำเทศนา

การสื่อสารเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์ เป็นวิทยาศาสตร์เพราะสามารถวิเคราะห์และติดตามดูผลตามกฎบางอย่างที่คาดการณ์ไว้ เป็นศิลป์เพราะมันถูกสร้างให้เป็นไปตามความต้องการอันสุนทรีซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติมนุษย์ได้

การสื่อสารเป็นทั้งของประทานและความสำเร็จ นักพูดต่อหน้าสาธารณะที่ดีที่สุดจะมีความสามารถทางธรรมชาติอยู่ประมาณหนึ่ง แต่อย่างไรก็ตาม ความสามารถตามธรรมชาติสามารถพัฒนาขึ้นมาและปรับปรุงได้ พระเจ้าทรงประทานของประทานแห่งการสื่อสารให้แก่พวกเรา เราควรใช้และพัฒนาของประทานนี้ด้วยสุดความสามารถของเรา

(1) ในช่วงแรกของบทต่อไป คุณจะต้องทำแบบทดสอบของบทเรียนนี้ ให้เตรียมตัวศึกษาแบบทดสอบอย่างละเอียด

(2) ให้สัมภาษณ์นักศึกษาคนอื่นในชั้นเรียนของคุณถึงเรื่องวัยเด็กของเขา ถามคำถามที่จะได้ข้อมูลสำหรับการพูดที่น่าสนใจ แล้วลองพูดแนะนำเพื่อนของคุณคนนี้หน้าชั้นสามนาที

(3) ในบทเรียนนี้ได้พูดถึงสิ่งที่คอยดึงความสนใจของผู้ฟังไว้ 10 ประการ ให้หาคำเทศนาที่ถูกเขียนไว้หรือบันทึกเสียงไว้เพื่อศึกษา ให้อ่านหรือฟังคำเทศนานั้น และดูว่าในคำเทศนานั้นมีอยู่กี่ประการ นักศึกษาแต่ละคนควรประเมินคำเทศนาที่ไม่เหมือนกัน เมื่อมาเรียนด้วยกันอีกในครั้งต่อไป ให้เปรียบเทียบวิธีต่างๆ ในคำเทศนาที่จะช่วยดึงวามสนใจของผู้ฟังไว้

(1) สามองค์ประกอบที่เกี่ยวข้องกับการสื่อสารมีอะไรบ้าง?

(2) ให้บอกเหตุผลสองประการที่ข้อความอาจไม่ประสบความสำเร็จในการสื่อสาร

(3) รูปแบบการสื่อสารที่มีความใกล้ชิดและมักประสบความสำเร็จอย่างมาก คือรูปแบบไหน?

(4) ผู้คนส่วนใหญ่รู้ว่าการพูดแบบไหนเป็นรูปแบบที่ยากที่สุดในการสื่อสารด้วยการพูด?

(5) ให้บอกว่าการสื่อสารด้วยการเขียนแตกต่างจากการสื่อสารด้วยการพูดอย่างไรบ้าง ให้บอกสามประการจากทั้งหมดห้าประการ

(6) ให้บอกปัจจัยสามประการจากทั้งหมดห้าประการที่มีอิทธิพลต่อการสื่อสารของเรา

(7) ให้บอกถึงอุปสรรคต่อการสื่อสารสามประการจากทั้งหมดห้าประการ

(8) ให้บอกถึงสิ่งที่ดึงความสนใจผู้ฟังของคุณสามประการจากทั้งหมดสิบประการ