Lesson 1: ศาสนศาสตร์ของการสื่อสาร

เมื่อจบบทเรียนนี้ นักศึกษาควรจะ:

(1) เข้าใจถึงความสำคัญของการสื่อสารในอาณาจักรของพระเจ้า

(2) เรียนรู้ถึงวิธีต่างๆ ที่พระเจ้าทรงใช้สื่อสารในระหว่างตรีเอกานุภาพด้วยกัน กับวิญญาณอื่นๆ และกับมนุษย์

(3) ได้เห็นถึงวิธีที่หลากหลายที่พระเยซูทรงใช้สื่อสารขณะประทับอยู่ในโลก

(4) รู้จักความสามารถของการสื่อสารที่เป็นส่วนหนึ่งของพระฉายของพระเจ้าที่ทรงใส่ไว้ในมนุษย์

(5) ยอมรับถึงอำนาจของลิ้นมนุษย์ที่จะทำให้เกิดการดีหรือการชั่วก็ได้

การสื่อสารเป็นการถ่ายโอนข้อมูลจากบุคคลหนึ่งไปยังอีกคนหนึ่ง การสื่อสารนับรวมไปถึงการเทศนา การสอน การสนทนาซึ่งกันและกัน การเขียน การละคร และการแบ่งปันข้อมูลระหว่างบุคคลด้วยวิธีอื่นๆ

สำหรับนักเทศน์หรือครูสอนแล้ว การสื่อสารมีความสำคัญเป็นพิเศษ ถ้าช่างซ่อมรถไม่สามารถสื่อสารได้ดีเราก็ไม่กังวลเท่าไร ตราบเท่าที่เขาสามารถซ่อมรถได้ เราก็สบายใจ คนที่ทำอาหารเก่งไม่จำเป็นต้องคุยเก่ง เขาเพียงแค่รู้วิธีที่จะทำอาหารที่อร่อยก็พอ ชาวนาก็ไม่จำเป็นต้องรู้วิธีที่จะพูดถ้าเขารู้วิธีที่จะปลูก ไถ และเก็บเกี่ยวผลผลิต

อย่างไรก็ตาม ผู้เทศนาหรือผู้สอนจะต้องสามารถสื่อสารได้ การทรงเรียกให้เทศนาหรือสอนเป็นทรงทรงเรียกให้สื่อสาร เพราะเหตุนี้ ผู้เทศนาและผู้สอนควรรู้เกี่ยวกับการสื่อสารและการพูดในที่สาธารณะมากกว่าผู้คนทั่วไป

รูปแบบหลักทั้งสามของการสื่อสารสำหรับบรรดาผู้นำคริสเตียนคือการเทศนา การสอน และการเขียน หลักสูตรนี้จะมุ่งเน้นไปที่สามรูปแบบนี้

การที่สามารถสื่อสารได้ไม่ได้หมายความว่าผู้สอนหรือผู้เทศนาทุกคนจะต้องมีสามารถเหมือนประธานาธิบดี หรือนักพูดที่มีชื่อเสียง รูปแบบการสื่อสารนั้นแตกต่างกันหลายรูปแบบ บางคนเก่งในการสื่อสารแม้ว่าพวกเขาไม่ใช่นักพูดที่โด่งดัง เป้าหมายของหลักสูตรนี้ตระเตรียมบรรดาผู้สื่อสารได้เก่งขึ้นเพื่อรับใช้ในอาณาจักรของพระเจ้า

ในบทเรียนแรกนี้ เราจะรู้ว่าการสื่อสารนั้นเป็นสิ่งสำคัญในอาณาจักรของพระเจ้า

พระเจ้าทรงเป็นพระเจ้าที่เป็นบุคคลผู้ทรงสื่อสารกับผู้อื่น แตกต่างจากพระที่ไม่เป็นบุคคลของหลายๆ ศาสนา พระเจ้าทรงเป็นนักสื่อสาร พระคัมภีร์ได้แสดงให้เห็นถึงการสื่อสารของพระเจ้าระหว่างตรีเอกานุภาพ การสื่อสารกับทูตสวรรค์และแม้กระทั่งกับซาตาน และการสื่อสารกับมนุษย์

พระบิดาทรงสื่อสารกับบุคคลอื่นในตรีเอกานุภาพ

ตั้งแต่เริ่มแรก พระคัมภีร์ได้บอกไว้ว่า

พระเจ้าตรัสว่า “จงเกิดความสว่าง” ความสว่างก็เกิดขึ้น… แล้วพระเจ้าตรัสว่า “ให้เราสร้างมนุษย์ตามฉายาของเรา ตามอย่างของเรา ให้ครอบครองฝูงปลาในทะเล ฝูงนกในท้องฟ้าและฝูงสัตว์ใช้งาน ให้ปกครองแผ่นดินโลกทั้งหมด และสัตว์เลื้อยคลานทุกชนิดบนแผ่นดินทั้งหมด” ปฐมกาล 1:3, 26)

พระเจ้ากำลังตรัสกับใคร? พระเจ้าทรงตรัสกับพระเจ้า บุคคลหนึ่งของตรีเอกานุภาพกำลังตรัสกับอีกบุคคลหนึ่งของตรีเอกานุภาพ: “ให้เรา....”

ในสมัยของโนอาห์ พระเจ้าได้ทรงสื่อสารกันภายในตรีเอกานุภาพด้วย

พระยาห์เวห์เสียพระทัยที่ทรงสร้างมนุษย์ไว้บนแผ่นดินและโทมนัสยิ่งนัก พระยาห์เวห์จึงตรัสว่า “เราจะกวาดล้างมนุษย์ที่เราได้สร้างมานี้ไปเสียจากแผ่นดิน ทั้งมนุษย์และสัตว์ใช้งาน กับสัตว์เลื้อยคลานและนกในอากาศด้วย เพราะว่าเราเสียใจที่ได้สร้างพวกเขา” (ปฐมกาล 6:6-7).

เราไม่รู้ได้ว่าบุคคลหนึ่งของตรีเอกานุภาพสื่อสารกับอีกบุคคลหนึ่งอย่างไร แต่ในฐานะที่เป็นสิ่งที่มีชีวิต พระองค์ก็ทรงสื่อสารกันและกัน

พระเจ้าทรงสื่อสารกับเหล่าวิญญาณ

พระธรรมโยบได้บอกถึงการสื่อสารระหว่างพระเจ้ากับซาตาน

อยู่มาวันหนึ่ง เมื่อเหล่าทูตสวรรค์มารายงานตัวต่อพระยาห์เวห์ ซาตานได้มาในหมู่เขาด้วย พระยาห์เวห์ตรัสถามซาตานว่า “เจ้ามาจากไหน?” ซาตานทูลตอบพระยาห์เวห์ว่า “จากไปๆ มาๆ บนแผ่นดินโลก และจากเดินไปเรื่อยๆ บนนั้น” (โยบ 1:6-7)

เราไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับการประชุมกันครั้งนี้ แต่เรารู้ว่าพระเจ้าได้ทรงสื่อสารกับซาตาน ซึ่งเป็นวิญญาณ

เมื่อดาวิดถูกพิพากษาเพราะทำการสำรวจประชากรที่ไม่เหมาะสม (อพยพ 30:12) พระเจ้าได้ทรงสื่อสารกับทูตสวรรค์องค์หนึ่ง แล้วทูตสวรรค์นั้นก็นำการพิพากษานั้นมายังแผ่นดิน เมื่อทูตสวรรค์นั้นลงมายังแผ่นดินหนึ่ง พระเจ้าได้ทรงสั่งให้ทูตสวรรค์นั้นเก็บดาบไว้ก่อน (2 ซามูเอล 24:16, 1 พงศาวดาร 21:27) พระเจ้าทรงสื่อสารกับเหล่าวิญญาณ (เศคาริยาห์ 1:13).

พระเจ้าทรงสื่อสารกับผู้คน

พระเจ้าจึงทรงสร้างมนุษย์ขึ้นตามพระฉายาของพระองค์ ตามพระฉายาของพระเจ้านั้น พระองค์ทรงสร้างมนุษย์ขึ้น และทรงสร้างให้เป็นชายและหญิง พระเจ้าทรงอวยพรพวกเขา ตรัสกับพวกเขาว่า “จงมีลูกดกทวีมากขึ้นจนเต็มแผ่นดิน จงมีอำนาจเหนือแผ่นดิน จงครอบครองฝูงปลาในทะเล และฝูงนกในท้องฟ้า กับสัตว์ที่เคลื่อนไหวบนแผ่นดินทั้งหมด” พระเจ้าตรัสว่า “ดูนี่ เราให้ธัญพืชที่มีเมล็ดทุกชนิด ซึ่งมีอยู่ทั่วพื้นแผ่นดิน และต้นไม้ผลทุกชนิดที่มีเมล็ดในผลของมันแก่เจ้า เป็นอาหารของเจ้า ฝ่ายสัตว์ทั้งหมดบนแผ่นดิน นกทั้งปวงบนท้องฟ้าและสัตว์เลื้อยคลานทั้งหมดบนแผ่นดิน คือ สิ่งมีชีวิตที่มีลมหายใจนั้น เราให้พืชเขียวสดทั้งปวงเป็นอาหาร” ก็เป็นดังนั้น (ปฐมกาล 1:27-30)

เมื่อพระเจ้าได้ทรงสร้างมนุษย์ พระองค์ได้สร้างพวกเขาตามแบบพระฉายของพระองค์ พระฉายส่วนหนึ่งคือการสามารถที่จะสื่อสารได้ พระเจ้าได้ตรัสกับอาดัมและเอวา ในข้อพระคัมภีร์ตอนนี้ พระองค์ได้ทรงสั่งพวกเขาไว้สองอย่าง ผู้คนได้เรียนรู้ความรับผิดชอบของพวกเขาโดยผ่านการสื่อสาร

เราได้เห็นพระเจ้ายังคงสื่อสารกับมนุษย์ในตลอดพระคัมภีร์ทั้งเล่ม

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารกับดาอัมและเอวาโดยทรงดำเนินและทรงตรัสกับพวกเขาในตอนเย็นของวัน (ปฐมกาล 3:8)

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารกับอับราฮัมโดยทรงสภาพเป็นมนุษย์และทรงมาเยี่ยมเยียนตอนกลางวัน (ปฐมกาล 18:1-3)

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารกับโยเซฟผ่านทางความฝัน (ปฐมกาล 37:5)

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารกับโมเสสผ่านทางพุ่มไม้ที่มีไฟลุกอยู่ (อพยพ 3:2-4).

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารกับซามูเอลผ่านทางนิมิต (1 ซามูเอล 3:4-15).

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารกับดาวิดผ่านทางผู้เผยพระวจนะ (2 ซามูเอล 12:1).

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารกับโยเซฟผ่านทางความฝัน (มัทธิว 1:20, มัทธิว 2:13, 19, 22).

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารกับมารีย์ผ่านทางทูตสวรรค์ (ลูกา 1:26-28).

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารกับพระเยซูผ่านทางเสียงตรัสจากฟ้าสวรรค์ (มัทธิว 3:17).

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารกับเปโตรผ่านทางนิมิตในภวังค์ (กิจการ 10:10-16).

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารเปาโลผ่านทางนิมิต (2 โครินธ์ 12:1-7).

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารกับเราในทุกวันนี้ผ่านทางพระวิญญาณ (โรม 8:16).

พระเยซูทรงใช้เวลาส่วนมากในการสื่อสาร

ถ้อยคำในพระกิตติคุณประมาณครึ่งหนึ่งเป็นถ้อยคำของพระเยซู ในพระกิตติคุณได้แสดงให้เห็นว่าการที่พระเยซูตรัส ทรงถาม และตอบคำถามมีมากกว่า 500 ครั้ง และในช่วงเวลาอื่น เราได้เห็นพระเยซูทรงฟังคนอื่นๆ พูด การสื่อสารของพระเยซูในโอกาสต่างๆ มีดังต่อไปนี้:

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารกับบรรดามิตรสหาย

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารกับครอบครัวของพระองค์

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารกับบรรดาสาวกของพระองค์

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารกับผู้หญิงคนหนึ่งที่บ่อน้ำ

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารกับโจรบนไม้กางเขน

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารกับผู้คนในธรรมศาลา

• พระองค์ผู้ทรงสื่อสารกับผู้หญิงที่ถูกจับได้ขณะล่วงประเวณี

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารกับบรรดาคนป่วยและคนง่อย

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารกับปีลาต กษัตริยเฮโรด และบรรดาคนที่กล่าวโทษพระองค์

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารกับฝูงชนจำนวนมาก มีครั้งหนึ่งมากถึง 5000 คน

• พระองค์ได้ทรงสื่อสารกับพวกฟาริสี พวกสะดูดี และคนกลุ่มอื่นๆ

วิธีการที่พระเยซูทรงใช้สื่อสาร มีดังต่อไปนี้:

• พระองค์ทรงร้องเพลง

• พระองค์ทรงสอน

• พระองค์ทรงสรรเสริญ

• พระองค์ทรงกำชับ

• พระองค์ทรงเทศนา

• พระองค์ทรงให้คำปรึกษา

• พระองค์ทรงเล่าเรื่อง

• พระองค์ทรงสอน

• พระองค์ทรงตรัสคำพังเพย

• พระองค์ทรงถาม

• พระองค์ทรงชมเชย

• พระองค์ทรงตอบคำถาม

• พระองค์ทรงบอกจุดประสงค์ของบทเรียน

• พระองค์ทรงท่องข้อพระคัมภีร์เดิม

• พระองค์ทรงอธิษฐานในที่สาธารณะและในที่ส่วนตัว

• พระองค์ทรงส่งนักเรียนออกไปฝึกฝนงานประกาศ

นอกเหนือจากการสื่อสารด้วยคำพูดแล้ว พระเยซูทรงการสื่อสารเชิงการแสดง พระเยซูทรงแสดงออกหลายอย่างก็เพื่อต้องการสื่อสารบางอย่าง ครั้งหนึ่งพระองค์ทรงโน้มตัวลงเขียนที่พื้นดิน (ยอห์น 8:6) เราไม่รู้ว่าพระองค์ทรงเขียนอะไร แต่การแสดงว่ากำลังเขียนเป็นการสื่อสารถึงบางอย่าง

เมื่อพระเยซูทรงขับพวกคนแลกเงินและพวกค้าขายออกจากพระวิหาร พระองค์แสดงออกถึงความไม่พอใจในสิ่งที่พวกเขากำลังทำกันอยู่ (มัทธิว 21:12-13) มีครั้งหนึ่ง พระเยซูทรงสาปต้นมะเดื่อ การสาปต้นมะเดื่อไม่ใช่การพิพากษาลงโทษต้นมะเดื่อ แต่เป็นวิธีการสื่อสารข้อความไปยังพวกสาวก (มัทธิว 21:18-22)

การอัศจรรย์แต่ละอย่างของพระเยซูถูกกระทำเพื่อสอนบางสิ่ง ทุกเหตุการณ์ถูกออกแบบมาเพื่อมีส่วนในการรับรองคำสอนของพระเยซู คนทั่วไปไม่สามารถทำแบบที่พระเยซูทำได้ การที่พระองค์ทรงสามารถทำได้นั้นหมายความว่าแท้จริงแล้วพระองค์ไม่ใช่คนธรรมดา

บทบาทของการสื่อสารในพันธกิจของพระเยซูผู้ทรงเป็นพระเจ้าที่ครบถ้วนสมบูรณ์ แสดงถึงความสำคัญของการสื่อสาร การสื่อสารเป็นวิธีหนึ่งที่เราจะทำในสิ่งที่พระเจ้าได้ทรงออกแบบและทรงเรียกเราไปทำนั้นให้สำเร็จลงได้

การสื่อสารเป็นส่วนหนึ่งของพระฉายาของพระเจ้าในมนุษย์

เมื่อพระเจ้าทรงสร้างมนุษย์ พระองค์ตรัสว่า “ให้เราสร้างมนุษย์ตามฉายาของเรา ตามอย่างของเรา” (ปฐมกาล 1:26) เราไม่เข้าใจมุมมองทั้งหมดของพระฉายาของพระเจ้าที่อยู่ในมนุษย์ แต่ส่วนหนึ่งของฉายานี้ดูเหมือนจะเป็นความสามารถในการสื่อสาร

วัตถุที่เคลื่อนไหวไม่ได้จะไม่มีความสามารถในการสื่อสาร ลมที่พัดไปมาและแม่น้ำที่ไหลไปทำให้เกิดเสียง แต่เสียงนั้นไม่ได้ถือว่าเป็นการสื่อสาร การสื่อสารต้องใช้สติปัญญา และวัตถุที่เคลื่อนไหวไม่ได้ไม่มีสติปัญญา

สัตว์ต่างๆ มีความสามารถในการสื่อสารที่จำกัด พวกมันสามารถส่งเสียงเตือนถึงอันตรายที่จะมาถึงพวกมันได้ พวกมันสามารถสื่อสารเพื่อบอกว่ามีอาหารที่นี่ได้ อย่างไรก็ตาม พวกมันไม่สามารถสื่อสารอย่างละเอียดเหมือนมนุษย์ได้

การสื่อสารเป็นส่วนที่สำคัญของมนุษย์เรา งานประจำวันส่วนใหญ่ของเราก็ผ่านการสื่อสาร เราส่งผ่านสติปัญญาจากคนยุคหนึ่งไปอีกยุคหนึ่งก็โดยการสื่อสาร เราสร้างความบันเทิงให้ตนเองก็โดยผ่านการสื่อสาร

เราตักเตือนคนอื่นผ่านการสื่อสาร นาธานได้ตักเตือนกษัตริย์ดาวิดด้วยเรื่องราว เปาโลตักเตือนชาวกาลาเทียด้วยจดหมาย เรา เราชมเชยคนอื่นผ่านการสื่อสาร จดหมายของเปาโลมักเริ่มต้นด้วยคำชมเชย การสื่อสารเป็นส่วนสำคัญของมนุษย์

พระเจ้าทรงห้ามไม่ให้เราใช้การสื่อสารในทางที่ผิด

เช่นเดียวกับมุมมองอื่นๆ ของพระฉายาของพระเจ้าที่อยู่ในมนุษย์ ความสามารถในการสื่อสารสามารถใช้ในทางที่ผิดได้ มารไม่สามารถสร้างใหม่ได้ มารได้แต่บิดเบือนสิ่งที่พระเจ้าได้ทรงสร้างไว้ ซาตานพยายามที่จะบิดเบือนความสามารถในการสื่อสารของเรา การโกหก การนินทา และการพูดใส่ร้าย เป็นการบิดเบือนการสื่อสาร

พระเจ้าทรงห้ามเราไม่ให้:

(1) โกหก

• “ดังนั้นจงละทิ้งความเท็จ ให้พวกท่านแต่ละคนพูดความจริงกับเพื่อนบ้านของตน เพราะเราต่างเป็นอวัยวะของกันและกัน (เอเฟซัส 4:25)

• “อย่าพูดโกหกต่อกันและกัน เพราะว่าท่านได้ปลดวิสัยมนุษย์เก่ากับพฤติกรรมของมนุษย์นั้นแล้ว” (โคโลสี 3:9)

• “ก็จงระวังลิ้นของเจ้าจากความชั่ว และอย่าให้ริมฝีปากพูดล่อลวง” (สดุดี 34:13)

• “เพราะฉะนั้น พวกท่านจงละทิ้งความชั่วทุกอย่าง และการล่อลวงทุกรูปแบบ ความไม่จริงใจ ความอิจฉาริษยา และการใส่ร้ายทุกชนิด” (1 เปโตร 2:1)

(2) กล่าวร้าย

• “ห้ามเทียวขึ้นเทียวล่องคอยส่อเสียดท่ามกลางชนชาติของตน และห้ามปองร้ายต่อชีวิตของเพื่อนบ้าน เราคือยาห์เวห์” (เลวีนิติ 19:16)

• “พี่น้องเอ๋ย อย่ากล่าวร้ายกันและกัน คนที่กล่าวร้ายพี่น้องหรือตัดสินพี่น้องของตน ก็กล่าวร้ายธรรมบัญญัติและตัดสินธรรมบัญญัติ ถ้าท่านตัดสินธรรมบัญญัติ ท่านก็ไม่ใช่ผู้ประพฤติตามธรรมบัญญัติ แต่เป็นผู้ตัดสิน” (ยากอบ 4:11)

(3) หมิ่นประมาท

• “ห้ามด่าพระเจ้า หรือสาปแช่งผู้นำประชาชนของเจ้า” (อพยพ 22:28)

• “เพราะเหตุนี้เราบอกพวกท่านว่า บาปและคำหมิ่นประมาททุกอย่างจะโปรดอภัยให้มนุษย์ได้ เว้นแต่คำหมิ่นประมาทพระวิญญาณบริสุทธิ์จะโปรดอภัยให้มนุษย์ไม่ได้” (มัทธิว 12:31)

(4) แช่งด่า หรือเหยียดหยาม

• “จงอวยพรแก่คนที่เคี่ยวเข็ญท่าน จงอวยพร อย่าแช่งด่าเลย” (โรม 12:14)

• “ท่านทั้งหลายได้ยินคำซึ่งกล่าวไว้กับคนในสมัยก่อนว่า ‘ห้ามฆ่าคน ถ้าใครฆ่าคน คนนั้นจะต้องถูกพิพากษา’ แต่เราบอกพวกท่านว่า ใครโกรธพี่น้องของตน คนนั้นจะต้องถูกพิพากษา ถ้าใครพูดกับพี่น้องอย่างเหยียดหยาม คนนั้นจะต้องถูกนำไปยังศาลสูงให้พิพากษา และถ้าใครพูดว่า ‘อ้ายโฉด’ คนนั้นจะมีโทษถึงไฟนรก” (มัทธิว 5:21-22)

หลักการของพระคัมภีร์สำหรับการสื่อสาร

พระคัมภีร์ได้ให้หลักการบางอย่างในการใช้ถ้อยคำของเราเพื่อให้เกิดผลดีและเลี่ยงผลร้าย

(1) อย่าพูดมากเกินไป

พูดมากคำย่อมทำบาปได้ แต่คนที่ยับยั้งปากของตนก็เป็นคนฉลาด (สุภาษิต 10:19)

แม้คนโง่หากนิ่งเสียก็นับว่ามีปัญญา เมื่อเขาปิดปากของตนก็นับว่ามีความคิด (สุภาษิต 17:28)

อย่าพูดมากเกินไป คนที่พูดมากเกินไปไม่ได้เห็นคุณค่าในคำพูดของตนเองหรือผู้อื่นอย่างเหมาะสม เขาพูดสิ่งต่างๆ ที่เขาไม่ได้จริงจังในสิ่งนั้น และเขาเหมาเอาว่าคนอื่นก็คงทำแบบเดียวกัน เขาออกความคิดเห็นโดยปราศจากความรู้ คุณไม่จำเป็นต้องออกความคิดเห็นในเรื่องที่คุณไม่รู้ ไม่ใช่ทุกความคิดเห็นจะมีค่าเท่ากัน

(2) อย่าพูดก่อนที่คุณจะคิด

พี่น้องที่รักของข้าพเจ้า จงเข้าใจในเรื่องนี้ คือให้ทุกคนไวในการฟัง ช้าในการพูด ช้าในการโกรธ (ยากอบ 1:19)

คนโง่ระบายความโกรธออกมาเต็มที่ แต่คนมีปัญญาย่อมยับยั้งไว้เงียบๆ (สุภาษิต 29:11)

อย่าปล่อยให้ความรู้สึกของคุณทำให้คุณพูดในสิ่งที่ทำให้คุณเสียใจในภายหลัง

(3) อย่าตัดสินตามที่ตามองเห็น

ถ้าคนตอบก่อนจะได้ยิน ก็เป็นความโง่และความขายหน้าแก่เขา (สุภาษิต 18:13)

คนที่ผ่านไปยุ่งเรื่องทะเลาะวิวาทซึ่งไม่ใช่เรื่องของตน ก็เหมือนคนดึงหูสุนัข (สุภาษิต 26:17)

การขัดแย้งหลายเรื่องเกิดจากความเข้าใจผิด การฟังอย่างรอบคอบมักจะช่วยแก้ปัญหาเหล่านี้ได้ ให้ช้าในการตัดสินสถานการณ์ ถ้าคนที่มีชื่อเสียงด้านความจริงใจสักคนหนึ่งพูดบางสิ่งที่ขัดหูคุณ อย่ารีบที่จะตัดสินเขา

ให้เลี่ยงการขัดแย้งที่ไม่ใช่ความรับผิดชอบของคุณ คุณอาจมีข้อมูลไม่เพียงพอที่จะตัดสินใจอย่างชาญฉลาดได้

(4) ให้ระวังในการพูดเล่น

คนบ้าขว้างดุ้นไฟ ลูกธนู และความตายฉันใด คนที่ล่อลวงเพื่อนบ้านของตนและกล่าวว่า “ข้าล้อเล่น” ก็ฉันนั้น (สุภาษิต 26:18-19)

เป็นเพราะผลกระทบจากคำพูดของเรา การพูดเล่นที่เลยเถิดเป็นเหมือนอาวุธในมือของคนโง่ อย่าทำให้คนอื่นทำผิดพลาดเพราะการพูดเล่นของคุณ อย่าบอกพวกเขาว่าจริงๆ ในเมื่อมันไม่ใช่ พวกเขาจะไม่เชื่อคุณอีกต่อไป

อย่าล้อเลียนความพิการด้านร่างกาย อย่าเอาความล้มเหลวของบางคนมาเป็นเรื่องตลก อย่างเล่าเรื่องตลกที่ทำให้ความบาปเป็นเหมือนเรื่องเล็กน้อย

(5) ให้ระวังในการตักเตือน

ว่ากันต่อหน้า ดีกว่ารักกันลับๆ บาดแผลที่มิตรทำก็ด้วยเจตนาดี... (สุภาษิต 27:5-6a)

มีเวลาที่เหมาะสมและวิธีที่เหมาะสมที่จะตักเตือนสักคนหนึ่ง ให้มั่นใจว่าคุณตักเตือนเขาเพื่อที่จะเสริมสร้างเขา ไม่ใช่เพื่อทำลายเขา ให้มั่นใจว่าคุณได้ตักเตือนเป็นส่วนตัว ไม่ทำต่อหน้าคนอื่น แสดงให้เห็นว่าคุณเป็นห่วงคนที่คุณกำลังตักเตือนอยู่ และคุณอยากจะช่วยเขา ความสัมพันธ์ที่ดีเป็นเรื่องสำคัญก่อนที่เขาจะยอมรับการตักเตือนของคุณ

(6) รักษาคำพูดของคุณให้บริสุทธิ์

และการพูดลามก การพูดเล่นไม่เป็นเรื่อง หรือการพูดหยาบโลน ก็เป็นสิ่งที่ไม่เหมาะสม แต่จงขอบพระคุณดีกว่า (เอเฟซัส 5:4)

อย่าเล่าเรื่องอื้อฉาวนอกเสียจากว่าเป็นความรับผิดชอบของคุณที่จะจัดการกับสถานการณ์นั้น อย่าเล่าเรื่องตลกที่พูดกันในที่ลับ บรรดาผู้ไม่เชื่อมักใช้คำลามกหรือคำใช้เรียกอวัยวะในร่มผ้าเป็นคำอุทานของพวกเขา แต่นั่นเป็นเรื่องไม่เหมาะสมสำหรับคริสเตียน การใช้คำที่พูดที่อ้างถึงพระเจ้าหรือพระเยซูเป็นคำอุทานเพราะความเครียดเป็นเรื่องที่รับไม่ได้ นอกเสียจากว่าคุณร้องเรียกขอความช่วยเหลือจากพระเจ้าด้วยความจริงใจ

(7) อย่าพูดแล้วสร้างความแตกแยก

คนตลบตะแลงแพร่การวิวาท และผู้ซุบซิบนินทาก็แยกเพื่อนสนิทออกจากกัน (สุภาษิต 16:28)

เพราะขาดฟืน ไฟก็ดับ และที่ไหนไม่มีคนซุบซิบนินทา การทะเลาะวิวาทก็หยุดไป (สุภาษิต 26:20)

อย่าพยายามทำให้คุณเองดูกว่าจากการเหยียบหัวคนอื่น อย่าทำให้คนอื่นแตกแยกกัน อย่าทำร้ายการเกิดผลในงานรับใช้ของบางคนโดยการพูดนินทาว่าร้ายเขา

ก่อนพูดอะไร อย่าถามตัวเองเพียงแค่ว่า “มันจริงไหม?” แต่ให้ถามด้วยว่า “ทำไมฉันควรจะพูด?”

มีค่ามากก็อันตรายมาก

ตำนานโบราณเรื่องหนึ่งได้เล่าถึงกษัตริย์องค์หนึ่งที่ได้ส่งข้าทาสบริวารออกไปหาสิ่งที่มีค่าที่สุดในอาณาจักร หลังจากค้นหาได้หลายสัปดาห์ บริวารก็ได้กลับมาและรายงานว่า “ข้าแต่กษัตริย์ สิ่งที่มีค่ามากที่สุดในอาณาจักรของพระองค์ก็คือลิ้น เพราะว่าลิ้น ทำให้คนมีปัญญาสามารถทำให้ผู้คนได้ตระหนักว่าทำตัวอย่างไรถึงมีปัญญา ทำให้คนชอบธรรมสามารถทำให้คนอื่นตระหนักว่าทำอย่างไรถึงจะถูกต้อง ลิ้นเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดในอาณาจักรของพระองค์พระเจ้าข้า”

แล้วกษัตริย์ก็ได้ส่งข้าทาสบริวารของพระองค์ออกไปหาสิ่งที่อันตรายมากที่สุดในอาณาจักร เพื่อจะได้กำจัดมันเสีย สองสามสัปดาห์ต่อมา บริวารก็ได้กลับมาและรายงานว่า “ข้าแต่กษัตริย์ สิ่งที่อันตรายมากที่สุดในอาณาจักรของพระองค์ก็คือลิ้น เพราะลิ้นนี้ ทำให้คนโง่สามารถชักชวนคนที่อยู่รอบข้างเขาให้ทำตัวโง่ได้ และทำให้คนชั่วสามารถชักชวนคนอื่นให้ทำชั่วได้ ลิ้นเป็นสิ่งอันตรายที่สุดในอาณาจักรของพระองค์ พระเจ้าข้า”

► ให้อ่าน สดุดี บทที่ 15 จากสดุดีบทนี้ ให้เขียนว่าเราสามารถสื่อสารได้ผิดวิธีมีกี่อย่าง

► ให้อ่าน ยากอบ 3:1-12 ให้อภิปรายถึงอำนาจของลิ้นทั้งในด้านดีและด้านชั่ว

การสื่อสารถูกใช้เพื่อสิ่งดีได้

ยากอบบอกว่า ของประทานที่ดีและและที่เลิศทุกอย่างนั้นมาจากพระเจ้า (ยากอบ 1:17) การสือสารเป็นของประทานอันหนึ่งของพระเจ้าที่ทรงประทานให้เรา เราสามารถทำสิ่งที่น่าทึ่งได้หลายอย่างด้วยของประทานนี้:

• เราอธิษฐานได้

• เราสรรเสริญพระเจ้าได้

• เรานมัสการพระเจ้าได้

• เราปลอบโยนคนอื่นได้

• เราหนุนใจคนอื่นได้

• เราสอนความจริงให้แก่คนอื่นได้

• เราตักเตือนคนที่ทำผิดได้

พระเจ้าได้ทรงเลือกที่จะใช้การสื่อสารของมนุษย์ในการขยายอาณาจักรของพระองค์

พระเยซูจึงเสด็จเข้ามาใกล้แล้วตรัสกับพวกเขาว่า “สิทธิอำนาจทั้งหมดในสวรรค์ก็ดี ในแผ่นดินโลกก็ดีทรงมอบไว้แก่เราแล้ว เพราะฉะนั้น ท่านทั้งหลายจงออกไปและนำชนทุกชาติมาเป็นสาวกของเรา จงบัพติศมาพวกเขาในพระนามของพระบิดา พระบุตร และพระวิญญาณบริสุทธิ์ และสอนพวกเขาให้ถือรักษาสิ่งสารพัดที่เราสั่งพวกท่านไว้ และนี่แน่ะ เราจะอยู่กับท่านทั้งหลายเสมอไป จนกว่าจะสิ้นยุค” (มัทธิว 28:18-20)

เปาโลได้ให้คำแนะนำแก่ทิโมธีในการใช้การสื่อสารเพื่อสิ่งดี

• “จงมอบคำสอนเหล่านั้นซึ่งท่านได้ยินจากข้าพเจ้าต่อหน้าพยานหลายๆ คนไว้กับบรรดาคนซื่อสัตย์ที่สามารถสอนคนอื่นได้ด้วย” (2 ทิโมธี 2:2)

• “ส่วนผู้รับใช้ขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะต้องไม่เป็นคนที่ชอบทะเลาะ แต่ต้องมีใจเมตตาต่อทุกคน เป็นอาจารย์ที่เหมาะสมและมีความอดทน” (2 ทิโมธี 2:24)

เราต้องรับผิดชอบต่อการสื่อสารของเรา

เราต้องรับผิดชอบต่อการสื่อสารกับพระเจ้า

พระเจ้าได้ทรงสร้างมนุษย์พร้อมด้วยความสามารถที่จะสื่อสารกับพระองค์ ข้อพระคัมภีร์ชี้ให้เห็นถึงหลายวิธีที่เราใช้สื่อสารกับพระเจ้าได้ในด้านบวก:

• พูดกับพระเจ้า (ปฐมกาล 17:18, อพยพ 3:11, กันดารวิถี 22:10, ผู้วินิจฉัย 6:36)

• อธิษฐานถึงพระเจ้า (ปฐมกาล 20:17, ลูกา 6:12, กิจการ 4:24, โรม 15:30)

• ร้องเรียกต่อพระเจ้า (อพยพ 8:12, สดุดี 57:2, สดุดี 77:1)

• ปฏิญาณตนต่อพระเจ้า (กันดารวิถี 21:2, กันดารวิถี 30:2; ปัญญาจารย์ 5:4)

• วิงวอนต่อพระเจ้า (เฉลยธรรมบัญญัติ 15:9, โยบ 5:8, โรม 11:2)

• ถวายเกียรติแด่พระเจ้า (โยชูวา 7:19, ยอห์น 9:24, โรม 4:20)

• ร้องเพลงต่อพระเจ้า (ผู้วินิจฉัย 5:3, เนหะมีย์ 12:46, สดุดี 47:6-7, สดุดี 59:17, โคโลสี 3:16).

• ร้องเรียกหาพระเจ้า (สดุดี 4:1, สดุดี 55:16).

• ถวายสรรเสริญแด่พระเจ้า (สดุดี 66:20, ลูกา 5:26, ลูกา 17:18).

• ร้องทูลขอต่อพระเจ้า (ดาเนียล 9:20, ฟีลิปปี 4:6).

• ถวายขอบพระคุณแด่พระเจ้า (ลูกา 2:38, กิจการ 27:35, โรม 14:6).

ข้อพระคัมภีร์ยังเตือนเราถึงการที่ผู้คนสื่อสารถึงพระเจ้าในด้านลบ:

• หมิ่นประมาทพระเจ้า (อพยพ 22:28)

• แช่งด่าพระเจ้า (โยบ 2:9)

• โกหกต่อพระเจ้า (กิจการ 5:4)

• เยาะเย้ยพระเจ้า (2 พงศ์กษัตริย์ 19:16)

เราต้องรับผิดชอบต่อการสื่อสารของเราต่อซึ่งกันและกัน

พระเจ้าไม่เพียงแต่สร้างเราเพื่อสื่อสารกับพระองค์เท่านั้น แต่กับคนอื่นด้วย เราสามารถสื่อสารได้ทั้งในทางบวกและทางลบ พระเจ้าทรงสั่งให้เราอวยพรแก่คนที่ข่มเหงเรา ให้อวยพรและไม่แช่งด่าพวกเขา (โรม 12:14) ให้มาดูวิธีที่เราสื่อการต่อกันและกันในทางบวก:

• หนุนใจกันและกัน (1 เธละโลนิกา 5:11, ฮีบรู 3:13, ฮีบรู 10:25).

• สั่งสอนกันและกัน (โคโลสี 3:16).

• เตือนสติกันและกัน (โรม 15:14).

• ทักทายกันและกัน (โรม 16:16, 1 โครินธ์ 16:20, 2 โครินธ์ 13:12).

• ตักเตือนกันและกัน (โคโลสี 3:16).

เราได้รับการเตือนให้หลีกเลี่ยงการสื่อสารที่เกิดผลร้าย:

• ห้ามหลอกลวงกันและกัน (เลวีนิติ 19:11, เอเฟซัส 4:25).

• อย่าตัดสินกันและกัน (โรม 14:13).

• อย่างใส่ร้ายกันและกัน (ยากอบ 4:11).

เราต้องรับผิดชอบที่จะสื่อสารพระกิตติคุณ

พระเยซูทรงมอบความรับผิดชอบในการประกาศพระกิตติคุณไปทั่วโลกให้แก่พวกสาวก คนของพระเจ้าควรจะสื่อสารพระกิตติคุณให้แก่คนที่ยังไม่เชื่อโดยการประกาศข่าวประเสริฐ วิธีการเบื้องต้นที่พระเจ้าทรงเลือกที่จะสื่อสารข่าวดีเรื่องพระเยซูคริสต์ไปถึงคนที่ยังไม่เชื่อก็โดยการสื่อสารทางการพูด พระเยซูได้บอกพวกสาวกว่า

เพราะฉะนั้น ท่านทั้งหลายจงออกไปและนำชนทุกชาติมาเป็นสาวกของเรา จงบัพติศมาพวกเขาในพระนามของพระบิดา พระบุตร และพระวิญญาณบริสุทธิ์ และสอนพวกเขาให้ถือรักษาสิ่งสารพัดที่เราสั่งพวกท่านไว้ และนี่แน่ะ เราจะอยู่กับท่านทั้งหลายเสมอไป จนกว่าจะสิ้นยุค” (มัทธิว 28:19-20)

ในเมื่อการสื่อสารเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของพระฉายาของพระเจ้าที่อยู่ในมนุษย์ จึงเป็นเรื่องสำคัญสำหรับบรรดาผู้นำคริสตเตียนที่จะเข้าใจศิลปะของการสื่อสารและฝึกใช้ หลักสูตรนี้จะช่วยให้คุณได้เห็นถึงการสื่อสารในรูปแบบต่างๆ ซึ่งจะช่วยให้คุณพรักพร้อมที่จะใช้ทักษะในการสื่อสารเพื่อรับใช้ในอาณาจักรของพระเจ้าได้อย่างเกิดผล

(1) ในช่วงแรกของบทต่อไป คุณจะต้องทำแบบทดสอบของบทเรียนนี้ ให้เตรียมตัวศึกษาแบบทดสอบอย่างละเอียด

(2) ให้คุณออกมาพูดหน้าชั้น 3 นาทีเกี่ยวกับพันธกิจที่พระเจ้าได้ทรงเรียกให้คุณไปทำ คุณอาจพูดถึงพันธกิจที่คุณอยู่ปัจจุบันรวมไปถึงนิมิตของคุณในอนาคต

(1) รูปแบบหลักทั้งสามของการสื่อสารสำหรับบรรดาผู้นำคริสเตียน มีอะไรบ้าง?

(2) พระเจ้าพระบิดาทรงสื่อสารกับใครบ้าง?

(3) พระเจ้าทรงห้ามไม่ให้เราใช้การสื่อสารในทางที่ผิด มีอะไรบ้าง?

(4) วิธีการเบื้องต้นที่พระเจ้าทรงเลือกที่จะสื่อสารข่าวดีเรื่องพระเยซูคริสต์ คือวิธีไหน?