Lesson 14: พันธกิจต่อเด็ก

[1]► อ่านมัทธิว 18:2-6, 10-14 อะไรคือคำเตือนที่เราเห็นในพระคัมภีร์ตอนนี้? คุณจะอธิบายถึงความสำคัญของเด็กตามที่พระเจ้ามองเห็นได้อย่างไร?

บางครั้งผู้คนพูดว่าเด็กสำคัญเพราะพวกเขาเป็นชนรุ่นต่อไป เป็นอนาคตของคริสตจักร และเป็นผู้นำในอนาคต ทั้งหมดนั้นเป็นความจริง แต่ก่อนสิ่งใด เด็กสำคัญเพราะพวกเขาเป็นคน บางครั้งผู้ใหญ่หลงลืมว่าเด็กก็เป็นคนที่มีจิตวิญญาณนิรันดร์และมีศักยภาพที่ยังไม่ปรากฎให้เห็น

พระเจ้าให้พันธสัญญากับประชากรคืออิสราเอลในสมัยโบราณ พระองค์สัญญาว่าจะอวยพรและดูแลพวกเขา พระองค์ให้ข้อกำหนดต่าง ๆ เพื่อให้พวกเขาทำตาม

พระเจ้าต้องการทำพันธสัญญากับชนทุกรุ่น พระองค์บอกพวกเขาว่า “และจงให้ถ้อยคำเหล่านี้ที่ข้าพเจ้าบัญชาท่านในวันนี้อยู่ในใจของท่าน และท่านจงสอนถ้อยคำเหล่านั้นแก่บุตรหลานของท่าน” (เฉลยธรรมบัญญัติ 6:6-7)

การเลี้ยงลูกหลานให้ทำตามพระประสงค์ของพระเจ้าเป็นส่วนสำคัญสำหรับพันธสัญญา เนื่องจากพระพรมากมายของพระเจ้ามีเงื่อนไขและขึ้นอยู่กับการเชื่อฟังอย่างต่อเนื่องของประชากรของพระองค์ ถ้าหากชนรุ่นถัดไปเลือกที่จะไม่ซื่อสัตย์ภักดีและเชื่อฟังพระเจ้าแล้ว พวกเขาก็จะสูญเสียผลประโยชน์ที่ได้รับจากการมีความสัมพันธ์กับพระองค์ ดังนั้นจึงหมายความว่าจำเป็นจะต้องมีการเอาใจใส่ในการสั่งสอนลูกหลาน

► คุณคิดว่าชนอิสราเอลสามารถทำอะไรเพื่อจะแน่ใจว่าลูกหลานของพวกเขาตัดสินใจติดตามพระเจ้า?

พระเจ้าให้แนวทางแก่พวกเขาเพื่อฝึกอบรมลูกหลาน

และพวกท่านจงสอนถ้อยคำเหล่านี้แก่บุตรหลานของท่าน จงพูดถึงถ้อยคำเหล่านี้เมื่อท่านอยู่ในบ้าน และเมื่อท่านเดินอยู่ตามทาง เมื่อท่านนอนลงหรือลุกขึ้น ท่านจงเขียนคำเหล่านี้ไว้ที่เสาประตูบ้าน และที่ประตูของท่าน (เฉลยธรรมบัญญัติ 11:19-20)

อะไรคือประเด็นสำคัญของพระเจ้า? คือการสอนอย่างหมั่นเพียร อย่างต่อเนื่อง ไม่ใช่สอนบางครั้งบางคราว พวกเขาต้องได้รับการเตือนให้ระลึกถึงพระบัญญัติของพระเจ้าในที่ที่มองเห็นได้ พวกเขาต้องมองเห็นพระวจนะของพระเจ้าติดอยู่ในทุกที่ พวกเขาต้องไม่ลืมหรือเพิกเฉยต่อพระบัญญัติของพระเจ้า

การสอนอย่างต่อเนื่องหมายความว่าพวกเขาจะไม่มีเครื่องประดับ หรือความบันเทิง หรือพฤติกรรมใด ๆ ที่ขัดต่อพระบัญญัติของพระเจ้า

ดังนั้นข้อพระคัมภีร์เหล่านี้จึงเน้นว่าพ่อแม่มีความรับผิดชอบในการสอนลูกหลานของพวกเขาถึงค่านิยมของพระเจ้าอย่างต่อเนื่องและปกป้องพวกเขาจากคำสอนหรือแบบอย่างใด ๆ ที่ขัดแย้งกับคำสอนของพระเจ้า

► คำสั่งนี้มอบให้กับพ่อแม่ทั้งหลาย การประยุกต์ใช้อะไรที่เราควรใช้กับพันธกิจของคริสตจักร?

อย่างแรก เรารู้ว่าการฝึกอบรมลูกหลานเป็นความรับผิดชอบแรกของพ่อแม่ คริสตจักรควรสอนพ่อแม่ให้รู้วิธีการสอนลูกหลาน เราไม่ควรเหมารวมว่าลูกหลานควรได้รับคำสั่งสอนฝ่ายวิญญาณจากคริสตจักรเท่านั้นเนื่องจากพ่อแม่ทำเองไม่ได้

อย่างที่สอง คริสตจักรควรทำพันธกิจกับเด็กตามบริบทครอบครัวของพวกเขาให้มากที่สุด ช่วยเด็ก ๆ โดยการช่วยเหลือพ่อแม่ของพวกเขา เมื่อมีการประกาศข่าวประเสริฐ คริสตจักรควรพยายามดึงดูดครอบครัวมาที่คริสตจักร

เด็กบางคนมาจากครอบครัวที่ไม่เป็นคริสเตียนแต่พวกเขามารับเชื่อที่คริสตจักร เมื่อเรื่องนี้เกิดขึ้น คริสตจักรควรพยายามทำพันธกิจกับครอบครัวของพวกเขา ถ้าหากพ่อแม่ไม่ตอบสนอง คริสตจักรต้องเป็นครอบครัวฝ่ายวิญญาณให้กับเด็กที่มาเชื่อนั้น สมาชิกของคริสตจักรควรเป็นเหมือนญาติพี่น้องที่เป็นผู้ใหญ่ที่คอยเอาใจใส่ดูแลพวกเขา

► คุณจะประเมินความสำเร็จของพันธกิจเด็กในคริสตจักรใดคริสตจักรหนึ่งได้อย่างไร?

ไม่จำเป็นว่าพันธกิจของคุณต่อเด็กจะประสบความสำเร็จแม้ว่าจะมีสิ่งต่อไปนี้ก็ตาม

• ครูที่มีความสามารถสูง

• จำนวนเด็กและครูเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ

• เด็กกำลังเรียนรู้เนื้อหาเกี่ยวกับพระคัมภีร์

• ครูใช้อุปกรณ์ที่มีคุณภาพสูง

• เด็ก ๆ ชื่นชอบพันธกิจนี้

คุณสมบัติเหล่านั้นควรมีอยู่ในพันธกิจเด็กที่ประสบความสำเร็จ ถ้าหากพันธกิจใดขาดคุณสมบัติเหล่านี้ก็จะมีปัญหาเกิดขึ้นหลายอย่าง อย่างไรก็ตามมันก็เป็นไปได้ที่พันธกิจหนึ่ง ๆ อาจมีคุณสมบัติบางอย่าง หรือมีทั้งหมด แต่ทว่ากลับยังคงล้มเหลว

พันธกิจของคุณต่อเด็กประสบความสำเร็จได้ถ้า...

• เด็ก ๆ กลับใจมาเชื่อและมั่นใจในความรอด

• เด็ก ๆ ค่อย ๆ เติบโตเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณ

• เมื่อเด็กอายุเพิ่มขึ้น พวกเขาทำตามหลักการของคริสเตียน

พันธกิจของคุณไม่ประสบความสำเร็จกับเด็กที่...

• ไม่เป็นคริสเตียน

• เลือกแบบอย่างทางโลก

• ทำตามความบันเทิงที่สกปรกและความสัมพันธ์ที่ไม่บริสุทธิ์เมื่อเขาอายุเพิ่มขึ้น

• ปฏิเสธพระประสงค์ของพระเจ้าสำหรับชีวิตของเขาและทำตามความทะเยอทะยานของตัวเอง

การหล่อหลอมชีวิตให้เข้ากันกับความจริงของพระเจ้าคืองานสร้างสาวก ซึ่งเป็นการพัฒนาคน ๆ หนึ่งให้เป็นสาวกที่เป็นผู้ใหญ่ในพระคริสต์ ช่วงเวลากลับใจมาเชื่อไม่ได้รวมความจริงของพระเจ้าเข้ากับรูปแบบการคิด ทัศนคติ การสันนิษฐาน และการดำเนินชีวิตของบุคคลหนึ่งโดยอัตโนมัติ การรวมเข้ากับความจริงนั้นต้องใช้เวลา นั่นคือภารกิจแท้จริงของการสร้างสาวก

► คุณคิดว่าอะไรคือความจำเป็นอย่างแรกสำหรับคุณที่จะต้องมีพันธกิจเด็ก?

พันธกิจเด็กสร้างกลุ่มผู้เข้าร่วมได้อย่างรวดเร็วซึ่งประกอบไปด้วยเด็ก ๆ และผู้ใหญ่ กลุ่มนั้นมีผู้นำเกิดขึ้นโดยธรรมชาติ คือคนที่มีอิทธิพลต่อคนอื่นเนื่องจากบุคลิกภาพของพวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เป็นผู้นำอย่างเป็นทางการเลยก็ตาม ท่ามกลางผู้ใหญ่และท่ามกลางเด็ก ๆ ย่อมจะมีผู้นำโดยธรรมชาติเกิดขึ้นเสมอ

ความจำเป็นอย่างแรกสำหรับพันธกิจคือบรรยากาศแวดล้อมแบบคริสเตียนซึ่งเป็นบรรยากาศที่ดีในฝ่ายวิญญาณ ที่นั่นคุณสามารถสร้างคริสเตียนที่ยังไม่เติบโตให้เติบโตได้ทั้งในฝ่ายจิตใจ ร่างกาย ฝ่ายวิญญาณ และด้านสังคม

นี่หมายความว่าผู้ใหญ่ทั้งหลายต้องเป็นคนที่เป็นแบบอย่างฝ่ายวิญญาณ คุณไม่สามารถใช้คนที่ไม่ได้เอาจริงเอาจังในการเป็นคริสเตียนมาทำพันธกิจกับเด็กได้ คุณต้องไม่ปล่อยให้เด็กที่มีอิทธิพลต่อเด็กคนอื่นมาต่อต้านคำสอนของคุณ

พันธกิจของคุณต่อเด็กล้มเหลวแล้วถ้าหาก...

• พวกผู้ใหญ่ที่กำลังช่วยในงานพันธกิจเป็นคนที่มีความสามารถพิเศษหรือด้วยเหตุผลอื่น ๆ แต่ไม่ได้เป็นแบบอย่างฝ่ายวิญญาณ

• เด็กที่ไม่สนใจสิ่งต่าง ๆ ฝ่ายวิญญาณควบคุมการสนทนาและการปฏิสัมพันธ์กันภายในกลุ่ม

• กิจกรรมฝ่ายวิญญาณทั้งหมดที่ผู้ใหญ่เป็นคนนำแต่ไม่ให้ความสำคัญต่อการมีส่วนร่วมของเด็ก ๆ

• มีเพียงเด็กไม่กี่คนที่ร่วมมือและแสดงความสนใจในเรื่องฝ่ายวิญญาณ และคนส่วนใหญ่ในกลุ่มสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเขา

ให้ดูกลุ่มเด็กและถามตัวเองด้วยคำถามเหล่านี้ ถ้าหากมีเด็กใหม่ที่เป็นผู้ชายเข้ามาในพันธกิจ เขาจะอยากทำตามเด็กคนไหนในกลุ่มมากที่สุด? ถ้าหากมีเด็กผู้หญิงคนใหม่เข้ามา เธอจะโน้มเอียงตามใคร? อิทธิพลเหล่านั้นดีหรือไม่ดี?

ความจำเป็นอย่างแรกของพันธกิจคือบรรยากาศแวดล้อมด้วยคริสเตียนที่ดี พันธกิจเด็กต้องเริ่มต้นด้วยความจำเป็นอย่างแรกก่อน ถ้าหากพันธกิจสูญเสียเรื่องนี้ไปแล้ว จำเป็นต้องเริ่มต้นใหม่ ไม่อย่างนั้นก็จะไปไม่ถึงเป้าหมาย

ความรู้ถึงพระเจ้าผ่านมาทางความสัมพันธ์

เมื่อพระเจ้าตรัสกับยาโคบ พระองค์ระบุถึงพระองค์เอง พระองค์ไม่ได้พูดว่า “เราเป็นพระเจ้าแห่งจักรวาล” หรือ “เราเป็นพระเจ้าผู้สร้างโลก” แม้ว่าทั้งสองประโยคนั้นเป็นความจริงก็ตาม พระองค์ตรัสว่า “เราคือองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของอับราฮัม บรรพบุรุษของเจ้า และพระเจ้าของอิสอัค” (ปฐมกาล 28:13) พระเจ้าเปิดเผยพระองค์เองผ่านทางผู้คน

อับราฮัมได้มาเป็นบุรุษแห่งความเชื่อและผู้คนอื่น ๆ มาเชื่อพระเจ้าก็เพราะเขา คนรับใช้ของเขาคือเอลีเยเซอร์อธิษฐานต่อ “พระเจ้าของอับราฮัมนายของข้าพระองค์” (ปฐมกาล 24:12)

ควรมีคนรู้จักพระเจ้ามากขึ้นเพราะพระองค์เป็นพระเจ้าของคุณ

บางครั้งเราคิดเอาเองว่าการสร้างสาวกคือการเล่าเรื่องที่จำเป็นต้องเล่าให้คนรู้และบอกถึงสิ่งที่พวกเขาควรทำ มันไม่ใช่แค่นั้น อย่างแรกคุณต้องแสดงให้พวกเขาเห็นชีวิตที่พวกเขาอยากทำตาม ถ้าพวกเขาอยากใช้ชีวิตเหมือนคุณ พวกเขาก็จะฟังคำแนะนำของคุณเองว่าจะต้องทำอย่างไร

การสร้างสาวกคือการสื่อสารด้วยชีวิต รูปแบบการใช้ชีวิตที่จูงใจและมีค่านิยมหลักจะถูกถ่ายทอดจากผู้สร้างสาวกไปยังสาวก

หลักการถ่ายทอดชีวิตกล่าวว่าการสร้างสาวกเกิดขึ้นเมื่อผู้สอนปลูกฝังรูปแบบชีวิตของเขาที่จูงใจและมีค่านิยมหลักให้กับผู้เรียน

ในศตวรรษแรก พวกอาจารย์ชาวยิวเข้าใจว่าการสร้างสาวกคือการถ่ายทอดชีวิต เมื่อคนหนุ่มต้องการเป็นศิษย์ของอาจารย์ เขาจะขอให้อาจารย์ยอมรับเขา ถ้าหากได้รับการยอมรับ เขาก็จะเริ่มต้นแบ่งปันชีวิตกับอาจารย์ เขาจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับอาจารย์ของเขา ไม่ใช่แค่ร่ำเรียนคำสอน แต่เรียนรู้วิธีใช้ชีวิตของอาจารย์ด้วย

พระเยซูเปลี่ยนธรรมเนียมปฏิบัติของสมัยนั้นโดยการเลือกคนที่ไม่ขอเป็นศิษย์ของพระองค์ แต่พระองค์ทำตามธรรมเนียมในการสร้างสาวกด้วยการแบ่งปันชีวิตเพื่อถ่ายทอดชีวิต

หลังจากการตายและฟื้นคืนชีวิตของพระเยซู พวกสาวกของพระองค์บางคนถูกจับนำตัวไปขึ้นศาลเดียวกันที่ตัดสินลงโทษพระองค์ สภาแซนเฮดรินอาจคิดว่าปัญหาของพวกเขาจบลงแล้วนับจากพระเยซูถูกกำจัด พวกเขาคิดว่าคำขู่บางอย่างก็น่าจะพอที่จะปิดปากพวกสาวกของพระเยซูได้ เมื่อพวกเขาไต่สวนพวกสาวก พวกเขาเห็นชัดว่าคนเหล่านั้นไม่ได้เป็นคนมีการศึกษาสูง แน่นอนว่ามีการศึกษาน้อยกว่าสมาชิกในศาล แต่พระคัมภีร์กล่าวว่าสภาแซนเฮดรินจำได้ว่าพวกเขาเคยอยู่กับพระเยซู (กิจการ 4:13) พระเยซูได้ประทับตราชีวิตของพระองค์ไว้บนพวกเขาแล้ว

พวกเขามองเห็นอะไรที่เป็นของพระเยซูในชีวิตสาวกเหล่านั้น? ใช่กิริยาท่าทางหรือวิธีการพูดของพระองค์ไหม? อาจเป็นไปได้ แต่มันมีอะไรมากกว่านั้น พวกเขามองเห็นความกล้าหาญที่มาจากการทรงเรียกของพระเจ้า พวกเขามองเห็นความมุ่งมั่นอย่างเหนียวแน่นต่อความจริงไม่ว่าจะต้องแลกกับอะไร พวกเขามองเห็นการเคารพต่อสิทธิอำนาจแต่ปฏิเสธการประนีประนอมกับความหน้าซื่อใจคด แน่นอนที่หัวใจของพวกนักการเมืองที่ฉ้อฉลและพวกหน้าซื่อใจคดในคราบศาสนาต้องถูกเขย่าเมื่อพวกเขาตระหนักได้ว่าปัญหาของพวกเขาพึ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น พระเยซูได้ทวีคูณและขยายอิทธิพลของพระองค์โดยผ่านการสร้างสาวก

ดร.พอล แบรนด์ สังเกตนักศึกษาแพทย์หนุ่มสาวบางคนขณะที่ปฏิบัติงานตรวจและวินิจฉัยคนไข้ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งที่ประเทศอินเดีย เมื่อเขาเฝ้าดูหนึ่งคนในพวกเขารับมืออย่างอ่อนสุภาพกับคนไข้คนหนึ่ง เขาแปลกใจกับการแสดงออกความรู้สึกทางสีหน้าของนักศึกษาฝึกหัดคนนั้น การแสดงออกนั้นตรงกับใบหน้าของ ดร.ฟิลเชอร์ แพทย์ผ่าตัดซึ่งเป็นอาจารย์ฝึกสอน ดร.แบรนด์ ในประเทศอังกฤษ ดร.แบรนด์อธิบายให้นักศึกษาฝึกหัดว่าเขาตอบสนองอย่างประหลาดใจเพราะเขารู้ว่า ดร.ฟิลเชอร์ ไม่เคยมาที่ประเทศอินเดีย และเขาไม่เข้าใจว่าทำไมนักศึกษาฝึกหัดคนนั้นจึงสามารถเลียนแบบ ดร.ฟิลเชอร์ได้ สุดท้ายนักศึกษาคนหนึ่งพูดว่า “เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับ ดร.ฟิลเชอร์ แต่ ดร.แบรนด์ นั่นเป็นการแสดงออกของคุณต่างหากที่เขากำลังเลียนแบบ”[1]

สิ่งที่คุณสอนในขณะที่คุณไม่ได้กำลังพยายามสอนจะมีผลกระทบมากที่สุด คุณสอนมากที่สุดเมื่อคุณไม่ได้พยายามสอนอะไร ดังที่มีคนกล่าวไว้ว่า "คุณสอนเพียงเล็กน้อยจากคำพูดของคุณ สอนได้มากขึ้นจากสิ่งที่คุณทำ และสอนได้มากที่สุดจากสิ่งที่คุณเป็น”

จงใส่ใจกับพลังของการเป็นแบบอย่างของคุณ คุณเองกำลังสอนเขาอยู่ตลอดเวลา คุณสร้างสาวกจากรูปแบบชีวิตของคุณมากที่สุด

คุณแสดงวิธีการตอบสนองต่อปัญหาต่าง ๆ ให้กับเขา โดยวิธีการตอบสนองปัญหาต่าง ๆ ของคุณเอง

ความใจดี ความอ่อนโยน และความอดทนเป็นสิ่งสำคัญในการช่วยเหลือเด็ก ๆ บางคนสามารถใจดี อ่อนโยน และอดทนกับเด็กได้มากกว่าคนอื่น

คุณแสดงให้เห็นว่าคุณให้คุณค่ากับคน ๆ หนึ่งถ้าหากคุณใส่ใจเขาอย่างเต็มที่ อย่าทำอะไรรีบร้อนเวลาที่พูดคุยกับเขา พิจารณาว่าภาษากายของคุณกำลังสื่อสารอะไรหากคุณหันหน้าหนี เดินไปทำงานอย่างอื่น หรือทำงานบางอย่างในขณะที่เขากำลังพูด หรือเปลี่ยนความสนใจของคุณไปหาคนอื่น

ฝึกนิสัยในการฟังให้ดี สัญญาณของการฟังที่ดีคือการสบตา การแสดงออกว่าตั้งใจฟัง การไม่สนใจสิ่งที่รบกวน และตอบสนองต่ออารมณ์ขันหรืออารมณ์อื่น ๆ ของผู้พูด

ถ้าหากคุณรีบจริง ๆ และไม่สามารถหยุดฟัง คุณก็อธิบายได้ นั่นจะไม่ทำให้พวกเขาขุ่นเคืองใจถ้าหากคุณใส่ใจความต้องการของพวกเขาเสมอ แต่ถ้าโดยทั่วไปแล้วคุณรู้สึกว่ายุ่งเกินกว่าจะให้เวลากับพวกเขา คุณคิดอยู่ว่าต้อง “ทำงานให้เสร็จ” อย่างนั้นคุณก็จำเป็นต้องหยุดและพิจารณาว่างานที่แท้จริงของคุณคืออะไร

► เด็กคนไหนที่เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของคุณ? คุณสามารถแสดงให้พวกเขาเห็นได้อย่างไรว่าพวกเขาสำคัญ? คุณมีนิสัยบางอย่างที่ควรเปลี่ยนแปลงไหม?

ความพร้อมของเราต่อพระเจ้าสำคัญกว่าความสามารถของเรา พระเจ้าต้องการความพร้อมของเรามากกว่าต้องการความสามารถของเรา พระเจ้าจะให้ความสามารถที่จำเป็นต่อการทำให้การทรงเรียกของพระองค์สำเร็จ

[2]วัยรุ่นหนุ่มสาวมักไม่มั่นคงในหลายเรื่อง ในวันเดียวพวกเขาอาจเปลี่ยนจากคนฝ่ายวิญญาณไปเป็นคนดื้อรั้น จากคนมีน้ำใจไปเป็นคนเห็นแก่ตัว จากคนที่มีวุฒิภาวะไปเป็นเหมือนเด็ก นั่นไม่ใช่เพราะพวกเขาแกล้งเป็น พวกเขายังอยู่ในการพัฒนา และบุคลิกภาพของพวกเขายังไม่คงเส้นคงวา

วัยรุ่นหนุ่มสาวไม่มั่นคง แต่พวกเขาต้องการให้คุณมั่นคงในความคาดหวังของคุณ ในวันที่แย่ ๆ ของพวกเขาแล้วคุณบอกว่าพวกเขาไม่คู่ควรกับอะไรเลย คุณก็ลดความคาดหวังต่อตัวเองของพวกเขา พวกเขายังไม่รู้ว่าพวกเขาจะไปเป็นอะไร และการประเมินค่าของคุณมีอิทธิพลต่อสิ่งที่พวกเขาจะเป็น

พูดให้เยอะถึงแผนการพิเศษของพระเจ้าสำหรับชีวิตของพวกเขา บอกพวกเขาว่าพระเจ้าให้พวกเขาแต่ละคนมีความสามารถพิเศษ พูดถึงความอิ่มใจในการค้นพบพระประสงค์ของพระเจ้า

วัยรุ่นคนหนึ่งที่มีความเป็นผู้นำอาจมีความคิดมากมายแต่แยกแยะไม่ได้ว่าแนวคิดไหนดีไม่ดี ลักษณะอย่างหนึ่งของการเป็นผู้ใหญ่คือความสามารถในการแยกแยะได้ระหว่างความคิดดีและไม่ดี ให้ช่วยเขาเรียนรู้อย่างมีปัญญา แต่อย่าทำให้เขาท้อใจเพราะมีความคิดเหล่านั้น

เหนือสิ่งใด จำไว้ว่าพระเจ้ามีแผนงานสูงสุดสำหรับทุกคน และพระองค์กำลังทำงานเพื่อให้บรรลุผลสำเร็จ อธิษฐานขอการสังเกตแยกแยะเพื่อคุณจะทำงานด้วยแผนการพัฒนาของพระเจ้ากับนักเรียน อธิษฐานขอการอัศจรรย์แห่งพระคุณและการจัดเตรียมในชีวิตของนักเรียนเพื่อจะหันเขาไปในทิศทางที่ถูกต้อง

► อะไรคือคุณลักษณะที่ดีของรูปแบบการสอนที่ดี? เมื่อคุณเห็นบางคนสอน คุณรู้ได้อย่างไรว่าเขาเป็นผู้สอนที่ดี?

ผู้สอนควบคุมรูปแบบการสอน มีรูปแบบหลายอย่างที่ผู้สอนควรวางแผนอย่างรอบคอบ

(1) อัตราในการเรียนการสอน

ผู้คนก็เหมือนแจกันที่มีคอแคบ ถ้าหากคุณเทเร็วเกินไป บางส่วนจะไม่เข้าไปในแจกัน ถ้าหากคุณให้ข้อมูลเร็วเกินไป พวกเขาจะไม่ได้เรียนรู้ ในฐานะคนที่เรียนรู้ข้อมูลใหม่ ๆ เขาต้องเชื่อมโยงเข้ากับข้อมูลเดิมที่เขารู้อยู่แล้วให้ได้ เขาต้องคิดได้ว่าข้อมูลนี้จะนำไปใช้กับชีวิตของเขาได้อย่างไร ด้วยเหตุนี้จึงมีขีดจำกัดในการเรียนรู้ข้อมูลต่างๆในแต่ละบุคคล

การเจาะลึกประเด็นหนึ่งด้วยวิธีการที่จดจำได้ตลอดก็ดีกว่าครอบคลุมทุกประเด็นที่พวกเขาจำไม่ได้ การที่พวกเขาเรียนรู้วิธีประยุกต์ใช้แนวคิดหลักอย่างหนึ่งก็ดีกว่าได้ยินข้อมูลเป็นกองแต่มองไม่เห็นว่าสำคัญอย่างไร

(2) การอภิปรายร่วมกันเป็นกลุ่ม

คนส่วนใหญ่จำเป็นต้องอภิปรายร่วมกับคนอื่นในขณะที่มีการเรียนรู้ พวกเขาจำเป็นต้องถามคำถามและย้ำแนวคิดด้วยคำพูดของเขาเอง ถ้าหากรูปแบบการสอนของผู้สอนไม่ได้เปิดช่องให้มีการปฏิสัมพันธ์จากผู้ฟัง พวกเขาก็จะไม่ได้เรียนรู้มากนัก

คุณสามารถกำหนดหัวข้อด้วยคำถามเช่น “ทำไมเรื่องนี้จึงสำคัญต่อ...?” หรือ “คุณได้เรียนรู้อะไรที่สำคัญที่สุดเกี่ยวกับ...?” อย่าใช้เวลาเยอะในการแนะนำหัวข้ออภิปราย แต่ใช้เพื่อกระตุ้นความสนใจของพวกเขาเท่านั้น

หลังจากการนำเสนอข้อมูล คุณสามารถถามคำถามที่ช่วยให้พวกเขาอธิบายแนวคิดด้วยวิธีการของตัวเอง ยกตัวอย่างเช่น “อะไรคือข้อผิดพลาดที่คนในเรื่องนี้ทำ...?” หรือ “ทำไมการที่.....จึงสำคัญต่อเรา?” ถามคำถามที่ต้องตอบด้วยการอธิบาย อย่าใช้คำถามที่ตอบว่าใช่หรือไม่ใช่ คำถามจำเป็นต้องง่ายพอที่ทำให้พวกเขาได้รับคำตอบที่ดีจากเด็ก ๆ พวกเขาจะหลุดจากความสนใจถ้าหากคำตอบของพวกเขาผิดเรื่อย ๆ

• อย่ากดดันนักเรียนให้แบ่งปันเรื่องส่วนตัว แต่ให้สร้างบรรยากาศที่เขาสบายใจที่จะแบ่งปันเรื่องส่วนตัวได้

• อย่าปล่อยให้คนใดคนหนึ่งพูดอยู่คนเดียว คุณสามารถกำหนดคำถามให้กับคนที่เงียบไม่ตอบเช่น “ชารล์ เธอคิดยังไงเรื่องนี้?” คุณควรหนุนใจนักเรียนคนอื่นให้มีส่วนร่วมด้วยโดยถามว่า “แล้วทุกคนที่เหลือคิดยังไง?”

• อย่าปล่อยให้คนในชั้นเรียนอภิปรายกันเองโดยไม่สนใจกลุ่ม

• อย่าปล่อยให้ใครรบกวนแม้แต่เด็กคนหนึ่งที่กำลังพูด

• พยายามยืนยันทุกข้อคิดเห็นด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งก่อนจะวิจารณ์ ถ้าหากจำเป็นต้องแก้ไข ให้พยายามใช้วิธีขยายความ

(3) ตรงประเด็น

ถามคำถามกับตัวเองเสมอว่า “ทำไมเนื้อหานี้จึงสำคัญ?” ถ้าหากคุณไม่รู้ พวกเขาก็จะไม่รู้ มีการเปลี่ยนแปลงอะไรเกิดขึ้นกับพวกเขาบ้าง? มีการประยุกต์ใช้เจาะจงที่พวกเขานำไปใช้ในชีวิตไหม? ถ้าหากคุณไม่สามารถคิดเรื่องใดได้ พวกเขาก็จะคิดไม่ได้เช่นกัน

ถ้าพวกเขาเห็นว่าหัวข้อนั้นตรงประเด็นกับพวกเขา พวกเขาก็จะตั้งใจฟังมากขึ้น เพื่อที่จะควบคุมชั้นเรียนได้ ขอให้จดจ่อกับการกระตุ้นความสนใจมากกว่ารักษาวินัย

(4) ความหมายที่สำคัญ

แสดงผลลัพธ์ของความจริงที่คุณสอน จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อคนรู้ความจริงและทำตาม? อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อคนปฏิเสธความจริง?

กระตุ้นพวกเขาด้วยหัวข้อต่าง ๆ ที่น่าสนใจ หลีกเลี่ยงการใช้เวลามากเกินไปกับเรื่องเล็กน้อย เล่าเรื่องผู้คนอื่น ๆ ที่ดำเนินชีวิตด้วยความจริงที่คุณกำลังแบ่งปัน พวกเขาจะไม่จำเนื้อหาของคุณ แต่พวกเขาจะจำเรื่องราวที่คุณเล่า

จัดเตรียมวีรบุรุษให้กับพวกเขา พวกเขามองหาคนที่จะยอมรับและเลียนแบบ เล่าเรื่องวีรบุรุษแห่งความเชื่อ ไม่เพียงแค่คนเหล่านั้นที่ได้เห็นการอัศจรรย์ยิ่งใหญ่ แต่คนเหล่านั้นที่ทำสิ่งยิ่งใหญ่ได้โดยฤทธิ์อำนาจของพระเจ้า ช่วยพวกเขาให้มองเห็นว่ามิชชันของคริสตจักรในการเผยแพร่ข่าวประเสริฐและสร้างสาวกเป็นความท้าทายยิ่งใหญ่ที่สุดและเป็นงานที่สำเร็จมากที่สุดในโลก

(5) ภาพประกอบการสอน

เป็นไปได้ให้ใช้ภาพที่มีสีสันประกอบในการเล่าเรื่อง เมื่อสอนเรื่องเกี่ยวกับแนวคิด ให้เขียนคำหลักและประโยคหลักบนกระดาน พวกเขาจะจำได้ดีกว่าถ้าหากได้เห็นและได้ฟัง

(6) ท่าทาง

คนเรียนรู้จากการกระทำ เด็ก ๆ สามารถเรียนรู้ได้จากการทำบางสิ่งหรือแสดงท่าทางจากเรื่องเล่า ผู้สอนสามารถกำหนดให้พวกเขาแสดงท่าทางจากเรื่องราวในพระคัมภีร์ในขณะที่เล่าเรื่อง การทำสิ่งนี้ต้องใช้เวลาเยอะ ดังนั้นคุณอาจไม่สามารถให้แสดงท่าทางตลอดทั้งเรื่องทุกครั้ง แต่คุณควรหาทางที่จะให้มีการแสดงท่าทางบ้างในทุกครั้ง

► สมาชิกบางคนควรพูดคุยถึงบทเรียนหรือคำเทศนาที่พวกเขาได้นำเสนอไปเมื่อไม่นานมานี้ และอธิบายวิธีที่พวกเขาควรใช้ลักษณะต่าง ๆ เหล่านี้เพื่อให้รูปแบบการนำเสนอดีขึ้น บางคนสามารถอธิบายถึงลักษณะต่าง ๆ เหล่านี้ที่พวกเขานำไปใช้แล้ว

แต่ละหน้าของหนังสือที่ปราศจากถ้อยคำนี้เป็นกระดาษสีที่แตกต่างกัน และแต่ละสีแทนถึงส่วนต่าง ๆ ของข่าวประเสริฐ

ด้านล่างนี้คือสรุปโดยย่อของเนื้อหาในแต่ละหน้า เมื่อคุณใช้หนังสือที่ปราศจากถ้อยคำ คุณควรเพิ่มคำอธิบายและให้เด็กมีปฏิสัมพันธ์และถามคำถามได้[1]

หมายเหตุ: บางคนเอากระดาษสีทองไว้แผ่นหน้าสุด จากนั้นจึงเป็นสีดำ แล้วตามด้วยสีอื่น ๆ ตามลำดับต่อไปนี้

สีดำ: สีดำเตือนเราให้คิดถึงความบาป สิ่งไม่ดีที่เราทำมา พระคัมภีร์บอกว่าทุกคนทำบาป เนื่องจากความบาป เราจึงมีปัญหากับพระเจ้า (ณ จุดนี้ คุณควรนำให้เด็กยอมรับว่าเขาเป็นคนบาป)

สีแดง: ข่าวดีคือพระเยซู ผู้เป็นพระบุตรของพระเจ้ามาตายแทนเราแล้ว เพื่อเราจะรับการยกโทษ สีแดงแทนถึงพระโลหิตของพระเยซู พระเยซูตายแต่พระองค์ฟื้นขึ้นจากตาย และกำลังจัดเตรียมที่ในสวรรค์ให้แก่เรา

สีขาว: เมื่อพระเจ้ายกโทษให้เรา พระองค์ชำระใจเราให้ขาวสะอาด พระองค์เอาความบาปทั้งหมดที่เราเคยทำออกไป คุณสามารถอธิษฐานและขอให้พระเจ้ายกโทษให้คุณ พระเจ้าพร้อมที่จะยกโทษหากคุณเสียใจต่อการทำบาปของคุณ

สีทอง: สีทองแทนถึงสวรรค์ สถานที่ที่พระเจ้าเตรียมไว้สำหรับเรา เมื่อชีวิตของเราจบสิ้นลง เราจะมีชีวิตอยู่กับพระเจ้าในสวรรค์ซึ่งที่นั่นไม่มีความเศร้าโศก ไม่มีความเจ็บปวด หรือความชั่วร้าย

สีเขียว: เมื่อคุณได้รับการยกโทษ คุณก็เป็นลูกของพระเจ้า คุณเติบโตขึ้นในการมีความสัมพันธ์กับพระองค์ สีเขียวแทนถึงการเติบโต คุณเรียนรู้เกี่ยวกับพระเจ้าได้มากขึ้นและเรียนรู้วิธีการดำเนินชีวิตตามที่พระองค์ต้องการ คุณควรอ่านพระคัมภีร์ อธิษฐานทุกวัน และฟังคนอื่นที่รู้วิธีดำเนินชีวิตอย่างใกล้ชิดกับพระเจ้า

(1) ดูเนื้อหาในบทเรียนนี้อีกครั้งภายใต้หัวข้อ “หลักการสื่อสารด้วยชีวิต” พิจารณาการปฏิสัมพันธ์ของคุณกับเด็ก ๆ ไม่ใช่แค่ในการสอนแต่ในเวลาใด ๆ ที่คุณเจอพวกเขา คุณจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงอะไรบ้าง? ขอให้สนทนากับใครบางคนที่รู้จักคุณดี แสดงให้เขา (หรือเธอ) เห็นเนื้อหาและคำอธิบายถึงการประเมินตัวเองของคุณ ขอความเห็นอย่างตรงไปตรงมา คุณจำเป็นต้องรายงานสิ่งที่คุณทำเป็นการบ้านนี้ แต่คุณเลือกได้ว่าจะบอกรายละเอียดการประเมินหรือไม่

(2) เตรียมบทเรียนหรือคำเทศนาตอนหนึ่งสำหรับเด็ก ๆ ออกแบบโดยใช้ลักษณะทั้งหกประการของรูปแบบการนำเสนอ เตรียมพร้อมที่จะอธิบายวิธีการออกแบบบทเรียนหรือคำเทศนานี้

(3) หาทางซื้อหรือทำหนังสือที่ปราศจากถ้อยคำหนึ่งเล่ม เรียนรู้วิธีการนำเสนอและนำเสนอให้กับอย่างน้อยสามคน เขียนอธิบายหนึ่งย่อหน้าถึงประสบการณ์นำเสนอนั้น