Lesson 18: คู่มือกลุ่มย่อย

บทเรียนนี้ไม่ได้จัดไว้เป็นตอน ๆ เหมือนบทเรียนอื่น ๆ คุณสามารถสอนทั้งหมดบทได้เลย และมีหลายหัวข้อให้อภิปรายร่วมกัน อาจจำเป็นต้องพบกันมากกว่าหนึ่งครั้งสำหรับบทเรียนนี้

ชั้นเรียนควรใช้เวลาเพื่ออภิปรายกันเป็นพิเศษเกี่ยวกับการปฏิบัติในอนาคต พวกเขาควรวางเผนร่วมกันว่าจะช่วยคริสตจักรท้องถิ่นของพวกเขาให้ทำหน้าที่ในการประกาศข่าวประเสริฐและสร้างสาวกอย่างไร

พันธกิจกลุ่มย่อยมีหลายรูปแบบทั่วโลกนี้ มีกลุ่มย่อยหลายชนิดที่ออกแบบมาโดยมีวัตถุประสงค์แตกต่างกัน กลุ่มย่อยอาจพบกันเพื่อศึกษาเรียนรู้ เพื่อรับผิดชอบต่อกันฝ่ายวิญญาณ เพื่อพันธกิจ เพื่ออธิษฐาน หรือเพื่อโครงการพิเศษ

บางคริสตจักรแบ่งเป็นกลุ่ม ๆ ที่พบกันในบ้าน แต่ละกลุ่มทำหน้าที่เหมือนคริสตจักรเล็ก ๆ คริสตจักรในพันธสัญญาใหม่ทำหน้าที่ในลักษณะนี้อย่างชัดเจน

คริสตจักรที่เติบโตและเกิดผลมักจะมีระบบกลุ่มย่อยในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง

ในตอนนี้ เราจะพูดถึงประสิทธิภาพของกลุ่มย่อยในการสร้างสาวก

จอห์น เวสเลย์ (เกรท บริเทน ศตวรรษที่ 18) ไม่ได้เป็นคนแรกที่จัดตั้งกลุ่มย่อย แต่เขาสร้างระบบที่มีประสิทธิภาพสูง

เวสเลย์พัฒนาระบบสร้างสาวกด้วยกลุ่มย่อยหลายขนาดซึ่งเรียกว่า สังคม หมวด และวง[1] วิธีการของเวสเลย์ไม่ใช่ระบบที่สมบูรณ์ในช่วงเริ่มต้น แต่ได้รับการพัฒนาเรื่อย ๆ เพื่อตอบสนองความจำเป็นต่าง ๆ คนที่กลับใจมาเชื่อจำนวนมากของเวสเลย์ร้องขอคำหนุนใจ คำปรึกษา และคำอธิษฐาน เนื่องจากมีจำนวนมากมาย เขาจึงบริหารจัดการให้คนเหล่านั้นพบปะกันทุกวันพฤหัส

ในแต่ละสถานที่ที่เวสเลย์และนักเทศน์ของเขานำข่าวประเสริฐไป พวกเขาจัดให้คนที่กลับใจมาเชื่อเข้ากลุ่มต่าง ๆ ที่พบปะกันเป็นประจำ เนื่องจากสมาชิกมีจำนวนมหาศาล หลายคนจึงไม่สามารถบอกเล่าถึงความต้องการฝ่ายวิญญาณของตนและไม่ได้รับการเอาใจใส่เกี่ยวกับความจำเป็นนั้น กลุ่มที่เล็กกว่าได้ถูกสร้างขึ้นเรียกว่าหมวด ในหมวดเหล่านั้นผู้นำจะทำหน้าที่รับใช้เหมือนศิษยาภิบาลที่คอยหนุนใจและนำสมาชิก สมาชิกคนใดที่ยังคงทำบาปอย่างเปิดเผยและไม่ยอมเปลี่ยนแปลงก็จะถูกลบออกจากการเป็นสมาชิกและไม่ได้รับอนุญาตให้มาเข้ากลุ่มได้

กลุ่มที่เล็กกว่าหมวดจัดตั้งขึ้นเพื่อสมาชิกจะสามารถแบ่งปันถึงปัญหาฝ่ายวิญญาณและให้มีการรับผิดชอบฝ่ายวิญญาณต่อกัน กลุ่มย่อยเหล่านี้เรียกว่าวง ในการพบกันในวงเหล่านี้ ผู้นำจะอธิบายถึงสภาพฝ่ายวิญญาณของตัวเอง จากนั้นจึงถามคนอื่นด้วยคำถามที่เป็นการค้นหาเกี่ยวกับสภาพการณ์ของพวกเขา ความบาป และการทดลอง ในกลุ่มเหล่านี้ สมาชิกจะเป็นเพศเดียวกัน

ความสำเร็จของเวสเลย์ทำให้ จอร์จ ไวท์ฟิลด์ ผู้มีชื่อเสียงกล่าวว่า “น้องชายของผม เวสเลย์ ทำหน้าที่อย่างชาญฉลาด – จิตวิญญาณทั้งหลายที่ตื่นตัวภายใต้พันธกิจของเขาที่แบ่งเป็นกลุ่ม ๆ และนั่นได้สงวนผลแห่งการลงแรงของเขาไว้ เรื่องนี้ผมละเลย และคนของผมเป็นเหมือนเชือกทรายที่ไม่มั่นคง” วิธีการของเวสเลย์ยังคงถูกนำมาใช้เรื่อย ๆ โดยคริสตจักรอเมริกันเมธอดิสถ์ในช่วงยุคแรก ๆ แต่ทั้งหลักการสร้างสาวกและหลักคำสอนของเขาไม่ได้รับการใส่ใจจากพวกเมธอดิสถ์สมัยใหม่

มีการค้นพบว่าอาคารของคริสตจักรในยุคแรกสุดถูกสร้างในปีประมาณ ค.ศ.250 ในช่วงสองศตวรรษแรก คริสตจักรมองตัวเองว่าเป็นผู้คน ไม่ใช่ตัวอาคารหรือองค์กร คริสตจักรคือกลุ่มคริสเตียนที่มานมัสการร่วมกัน ประกาศข่าวประเสริฐ และเชื่อฟังพระคัมภีร์

กลุ่มย่อยเป็นรากฐานของโครงสร้างคริสตจักรที่มีประสิทธิภาพ โปรแกรมสร้างสาวกผ่านกลุ่มย่อยไม่ได้เป็นสถาบันใหม่ที่วันหนึ่งก็จะล้าสมัย ไม่ได้เป็นวิธีการใหม่ที่ใช้ได้เฉพาะบางแห่งและใช้ไม่ได้ในที่อื่น ๆ แต่กลุ่มย่อยเป็นรากฐานของคริสตจักร พันธกิจในกลุ่มย่อยสามารถทำได้หลายทางเพื่อตอบสนองความท้าทายที่คริสตจักรท้องถิ่นใด ๆ เผชิญอยู่

คริสตจักรจะไม่บรรลุวัตถุประสงค์ได้จนกว่าผู้คนจะได้รับการเสริมสร้างและฝึกหัดเป็นประจำแบบส่วนตัวมากกว่าแบบรวมทั้งที่ประชุมหรือผ่านชั้นระวีวารศึกษาวันอาทิตย์

ข้อควรระวัง

กลุ่มย่อยจะเป็นฝ่ายวิญญาณได้ขึ้นอยู่กับผู้คนที่เข้าร่วม ถ้าหากพวกเขาไม่อุทิศตัวเป็นสาวกโดยทำให้พระเจ้าพอพระทัยเป็นอันดับแรก ดำเนินชีวิตอย่างสัตย์ซื่อ และทำให้มิชชันของคริสตจักรบรรลุผลแล้ว ก็มีหลายทางที่ทำให้กลุ่มนั้นไปผิดทางได้

การมีความรับผิดชอบฝ่ายวิญญาณต่อกันคือการสร้างความสัมพันธ์กับคนหรือกลุ่มที่คุณรายงานเกี่ยวกับสภาพฝ่ายวิญญาณของคุณ ความสำเร็จหรือความล้มเหลวด้านวินัยฝ่ายวิญญาณ การอุทิศตัวเพื่อพัฒนา พวกเขาจะบอกคุณเมื่อคุณคิดว่าคุณกำลังทำผิด คุณบอกพวกเขาถึงการอุทิศตัวของคุณ และต่อมาพวกเขาก็จะถามคุณว่ายังคงรักษาการอุทิศตัวนั้นอยู่ไหม

พื้นฐานพระคัมภีร์สำหรับการมีความรับผิดชอบฝ่ายวิญยาณในชุมชนคริสตจักรที่สมบูรณ์ได้อธิบายไว้อย่างละเอียดในบทเรียนตอนก่อนหน้านี้ โดยปราศจากการมีความรับผิดชอบฝ่ายวิญญาณ เราจะทำให้คำสั่งในพระคัมภีร์สำเร็จไม่ได้ และเราจะละเลยวิธีการที่พระเจ้าได้ออกแบบไว้เพื่อให้พระคุณแก่เรา

เพราะฉะนั้นท่านจงสารภาพบาปต่อกันและกัน และจงอธิษฐานเผื่อกันและกัน เพื่อท่านทั้งหลายจะได้รับการรักษาโรค (ยากอบ 5:16)

คนจะสารภาพความผิดส่วนตัวได้ก็ต่อเมื่อมีความสัมพันธ์ที่ดีและไม่อึดอัดใจ ถ้าหากเขาไม่สารภาพต่อบางคนที่กำลังอธิษฐานเผื่อความผิดของเขา เขาก็กำลังละเลยวิธีการที่พระเจ้าได้ออกแบบไว้เพื่อตอบสนองความจำเป็นเหล่านั้น

จงช่วยรับภาระของกันและกัน และด้วยการกระทำเช่นนี้ท่านทั้งหลายก็ได้ปฏิบัติตามธรรมบัญญัติของพระคริสต์ (กาลาเทีย 6:2)

จนกว่าเราจะรู้จักใครบางคนเป็นอย่างดี เราก็จะไม่รู้ว่าภาระที่เขาแบกอยู่นั้นหนักเพียงไหน เราไม่สามารถทำให้คำสั่งในพระคัมภีร์สำเร็จได้โดยปราศจากการมีความสัมพันธ์ที่อำนวยให้สิ่งนี้เกิดขึ้นได้

และขอให้เราพิจารณาดูเพื่อจะปลุกใจกันและกันให้มีความรักและทำความดี (ฮีบรู 10:24)

เราต้องตรวจสอบชีวิตของกันและกันอย่างใกล้ชิดโดยมีความรักเป็นแรงจูงใจ เพื่อจะดูว่าจำเป็นต้องมีการหนุนใจอะไรและติเตียนอะไรบ้าง การหนุนใจจะตื้นเขิน และการติเตียนจะถูกต่อต้าน นอกเสียจากว่าเรามีความสัมพันธ์ที่ดีเป็นพิเศษกับคนอื่น

คำถามต่อไปนี้สามารถช่วยให้คนหนึ่งกำหนดได้ว่ามีความรับผิดชอบฝ่ายวิญญาณในชีวิตของเขาหรือไม่

ความสัมพันธ์ใดที่ฉันซึ่งอำนวยให้ใครบางคนช่วยฉันแบกภาระที่หนักที่สุด ฉันกำลังสารภาพความผิดกับบางคน ฉันกำลังช่วยบางคนแบกภาระ และบางคนกำลังตอบสนองต่อสภาพฝ่ายวิญญาณขณะนี้ของฉันไหม?

มีเวลาใดไหมที่ฉันไม่มีใครให้พึ่งได้ เวลาที่ฉันดีใจก็ไม่มีใครรู้ เวลาที่ฉันจะขายหน้าเมื่อรายงานเกี่ยวกับการอธิษฐานและศึกษาพระคัมภีร์ของฉัน?

คริสตจักรส่วนใหญ่ไม่ได้มีความรับผิดชอบฝ่ายวิญญาณต่อกันได้จนกว่าพวกเขาจะจัดระบบเพื่อทำสิ่งนี้ สำหรับหลายคริสตจักร นี่คือระบบกลุ่มย่อย

พระเยซูสาธิตให้เห็นลำดับความสำคัญของการสร้างสาวก ตั้งแต่เริ่มต้นพันธกิจของพระองค์ พระองค์เลือกเพียงไม่กี่คนที่จะรับผิดชอบนำคริสตจักร พระองค์ไม่ได้ใช้เวลาทั้งหมดเพื่อเทศนาให้กับคนหลายพันที่ตามพระองค์ แต่บ่อยครั้งพระองค์ใช้เวลาฝึกอบรมสาวกสิบสองคน พระองค์ขยายพันธกิจของเขาผ่านทางคนเหล่านั้นที่ได้รับการฝึกอบรม

คนที่สร้างสาวกควรมีคุณสมบัติต่อไปนี้ เขาอาจไม่ได้เป็นเลิศในทุกคุณสมบัติ แต่ควรพยายามพัฒนาให้มีทุกคุณสมบัติ ถ้าหากเขาขาดคุณสมบัติใดไป เขาจะมีประสิทธิภาพน้อยลง

[1](1) ความเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณ

เขาควรมีคุณสมบัติในการเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณที่อธิบายไว้ในบทเรียนตอนก่อนหน้า ถ้าหากเขาไม่เป็นผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณ เขาก็จะไม่เป็นแบบอย่างที่ดีและจะไม่มีประสบการณ์ที่เขาจำเป็นต้องมี

(2) พร้อมเสมอ

ถ้าหากตารางเวลาของเขาเต็มล้นและไม่ได้บริหารจัดการดี ๆ เขาก็ไม่พร้อมที่จะทำพันธกิจกลุ่มย่อย เขาต้องจัดให้พันธกิจนี้เป็นลำดับความสำคัญ

(3) เชื่อถือได้

เขาต้องเป็นคนที่ทำให้การอุทิศตัวของเขาสำเร็จ เขาต้องสามารถรักษาการนัดพบ เขาต้องสามารถจดจำว่าต้องมีการรายงานสำหรับการอุทิศตนของคนเหล่านั้น

(4) มีความมั่นใจ

เขาต้องเชื่อว่าเขาสามารถเรียนรู้วิธีการนำกลุ่มได้ หากเขามีความสามารถแต่กลับไม่เชื่อในความสามารถนั้น เขาจำเป็นได้รับการชี้นำให้มีประสบการณ์ก่อนเพื่อจะสร้างความมั่นใจให้แก่เขา

(5) สามารถขจัดความขัดแย้งได้

เขาจำเป็นต้องรักษาท่าทีที่ถูกต้องเมื่อมีคนไม่เห็นด้วยและสร้างปัญหา เขาจำเป็นต้องช่วยขจัดความขัดแย้งระหว่างผู้คน

(6) สามารถสอนคนอื่นได้

ผู้คนเข้าใจคำอธิบายของเขาไหม? ผู้นำต้องไม่เป็นคนที่ทำให้คนอื่นสับสน

(7) หิวกระหายพระวจนะของพระเจ้า

เขาต้องชื่นชอบพระวจนะของพระเจ้า เพื่อเขาจะสามารถเชื้อเชิญคนอื่นให้มาชื่นชอบด้วยได้ เขาต้องให้พระคัมภีร์เป็นสิ่งสำคัญในการมีความสัมพันธ์กับพระเจ้า

(8) พึ่งพาพระเจ้า

เขาต้องตระหนักว่าผลลัพธ์ฝ่ายวิญญาณสามารถเกิดขึ้นได้ด้วยการทำงานของพระวิญญาณบริสุทธิ์เท่านั้น เขาต้องพร้อมที่จะร่วมมือกับพระวิญญาณบริสุทธิ์ เขาต้องพึ่งพาการเจิมจากพระเจ้า เขาต้องไม่มั่นใจว่าคำอธิบายของเขาจะกระจ่างชัดเพราะความสามารถของเขาเพียงอย่างเดียว

(9) พร้อมรับใช้

เขาต้องเป็นคนที่รู้สึกว่าการทำบางสิ่งที่มีคุณค่าคือการรับใช้ผู้อื่น เขาไม่ควรเป็นคนที่ต้องการให้คนอื่นมารับใช้ เขาไม่ควรมองหาพันธกิจที่ทำให้เขาได้แสดงความสามารถส่วนตัว เขาต้องตอบสนองไวต่อความจำเป็นต่าง ๆ และพร้อมอาสาช่วยเหลือ

(10) อยู่ภายใต้สิทธิอำนาจฝ่ายวิญญาณ

เขาควรรับผิดชอบฝ่ายวิญญาณของเขาต่อใครบางคน เขาควรทำตามคำแนะนำของผู้นำฝ่ายวิญญาณ

(11) สัตย์ซื่อต่อคริสตจักร

ผู้นำกลุ่มควรเป็นสมาชิกที่อุทิศตัวต่อคริสตจักรท้องถิ่น พันธกิจสร้างสาวกควรทำให้ผู้คนเห็นคุณค่าของคริสตจักรและยิ่งอุทิศตัวต่อคริสตจักรมากขึ้น

(12) กระตือรือร้นที่จะประสบความสำเร็จ

ถ้าหากเขามีความกระตือรือร้นที่จะประสบความสำเร็จ เขาจะไม่ล้มเลิกง่าย ๆ เขาจะปรับตัวกับสถานการณ์ต่าง ๆ เขาจะเสาะหาข้อมูลเพื่อช่วยให้เขามีประสิทธิภาพมากขึ้น เขาจะริเริ่มเมื่อมีปัญหาหรือมีโอกาส เขาจะมีพลังงานและความกระตือรือร้น

(13) มีหลักคำสอนที่ถูกต้องเที่ยงตรง

เขาควรมีรากฐานที่ดีด้านหลักคำสอนจากพระคัมภีร์และการประกาศข่าวประเสริฐ

(14) ได้รับการฝึกอบรมเพื่อทำพันธกิจ

ไม่จำเป็นที่การฝึกอบรมให้ทำพันธกิจจะต้องเกิดขึ้นในสถาบันวิชาการเท่านั้น การฝึกอบรมเริ่มต้นด้วยการสังเกต ในฐานะผู้เชื่อที่มองเห็นว่าพันธกิจต้องทำอย่างไร การฝึกอบรมเพิ่มขึ้นจากการมีส่วนร่วม เมื่อเขาได้รับผิดชอบภายใต้การนำ การอ่านและศึกษาเนื้อหาที่ดีเป็นสิ่งสำคัญมาก

วิธีที่ดีที่สุดที่จะทำให้การสร้างสาวกเกิดขึ้นคือการที่คริสตจักรท้องถิ่นเข้าใจถึงความรับผิดชอบและลำดับความสำคัญของการสร้างสาวกโดยทำงานด้วยความเป็นหนึ่งเดียวกัน

ด้วยเหตุนี้ คำแนะนำเหล่านี้จึงหมายถึงผู้นำและสมาชิกที่อุทิศตัวต่อคริสตจักร

ถ้าหากคริสตจักรตระหนักว่าพวกเขาจำเป็นต้องสร้างสาวกได้ดีกว่านี้ พวกเขาควรศึกษาพระคัมภีร์ก่อนและชี้ประเด็นในหลักสูตรนี้เกี่ยวกับการสร้างสาวก ผู้นำสามารถนำเสนอเนื้อหา ถ้าเป็นไปได้สมาชิกทุกคนที่อุทิศตัวต่อคริสตจักรควรมีส่วนร่วมเพื่อพวกเขาจะร่วมในนิมิตเดียวกัน

ส่วนที่สองของการพัฒนาคือการสังเกตว่ามีสิ่งใดที่คริสตจักรทำอยู่แล้ว คริสตจักรส่วนใหญ่มีบางกลุ่มที่ดำเนินการแล้ว แม้ว่าจะไม่ได้เริ่มต้นด้วยวัตถุประสงค์สำหรับโปรแกรมกลุ่มย่อยก็ตาม ยกตัวอย่างเช่น อาจมีกลุ่มนักดนตรีในคริสตจักรที่พบปะกันบ่อย ๆ อาจมีนักร้องประสานเสียงที่มาฝึกซ้อมกัน อาจมีคณะผู้ปกครองหรือมัคนายก อาจมีชั้นเรียนระวีวันอาทิตย์ และครูระวีอาจสร้างกลุ่มขึ้นมาด้วย อนุชนในคริสตจักรอาจพบกันบางโอกาส คณะกรรมการอาจอยู่เพื่อดูแลรับผิดชอบหลายหน้าที่ กลุ่มอาจตั้งขึ้นอย่างไม่เป็นทางการโดยผู้คนที่ทำงานในโครงการหนึ่งร่วมกัน อาจมีบางครอบครัวในคริสตจักรที่มาสามัคคีธรรมกันบ้าง อาจมีกลุ่มศึกษาพระคัมภีร์และกลุ่มอธิษฐานตามบ้าน

กลุ่มเหล่านี้อาจไม่ได้ตั้งขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ในการสร้างสาวกหรือเพื่อมีความรับผิดชอบต่อกันฝ่ายวิญญาณ แต่พวกเขาอาจช่วยรับใช้ตามวัตถุประสงค์เหล่านั้นได้ คริสตจักรใด ๆ ที่มีชีวิตฝ่ายวิญญาณก็มีบางกลุ่มที่ทำงานเพื่อสนับสนุนชีวิตนั้นอยู่แล้ว เมื่อคริสตจักรหนึ่งตัดสินใจพัฒนาโปรแกรมเพื่อการสร้างสาวก ก็ควรตรวจสอบกลุ่มต่าง ๆ และหาคำตอบว่ากำลังมีอะไรเกิดขึ้น จากนั้นจึงค่อยคิดวิธีให้วัตถุประสงค์บรรลุได้มากขึ้น

กลุ่มใหม่อาจจำเป็นต้องเกิดขึ้น กลุ่มที่ต่างรูปแบบออกไปอาจจำเป็นต้องมี อาจมีกลุ่มที่ฝึกอบรมเชิงปฏิบัติในการทำพันธกิจ อาจมีกลุ่มที่ศึกษาพระคัมภีร์เป็นหลักและอธิษฐาน อาจมีกลุ่มย่อยเอาไว้มีความรับผิดชอบต่อกันฝ่ายวิญญาณอย่างจริงจัง

วัตถุประสงค์ของกลุ่มกำหนดว่าใครควรอยู่ที่นั่นและกำหนดวิธีการทำงานของกลุ่ม ยกตัวอย่างเช่น กลุ่มที่มีความรับผิดชอบฝ่ายวิญญาณอย่างจริงจังควรมีคนน้อยกว่าสิบคน ถ้าหากกลุ่มใหญ่เกินไป การเก็บรักษาความลับก็จะน้อยลง การแบ่งปันก็ตื้นเขิน ต้องใช้การควบคุมมากกว่า การมีส่วนร่วมก็น้อยกว่า และการเข้าร่วมก็จะมีแนวโน้มแย่ลง การแบ่งปันในระดับลึกของบุคคลจะถูกจำกัดถ้าหากกลุ่มนั้นมีทั้งผู้ชายและผู้หญิงรวมกัน

จุดประสงค์ของกลุ่มกำหนดว่าควรเปิดรับสมาชิกใหม่หรือไม่ ถ้าหากจุดประสงค์มีไว้เพื่อความรับผิดชอบต่อกันฝ่ายวิญญาณ ก็ไม่ควรเพิ่มสมาชิกใหม่อีกหลังจากที่กลุ่มได้พบกันหลายครั้งแล้ว คนส่วนใหญ่จะไม่แบ่งปันสภาพฝ่ายวิญญาณจนกว่าพวกเขาจะรู้สึกปลอดภัยกับคนอื่น ๆ ในกลุ่ม ถ้าหากจุดประสงค์ของกลุ่มคือเพื่อครอบคลุมบทเรียนหนึ่ง การเพิ่มคนเข้ามาตลอดระยะของการประชุมพบปะกันย่อมทำไม่ได้

อาจมีกลุ่มสำหรับคนที่พึ่งกลับใจมาเชื่อ[1] เป็นเรื่องสำคัญที่คนที่พึ่งกลับใจมาเชื่อจะไม่ต้องรอหลายสัปดาห์เพื่อจะเข้ากลุ่ม ดังนั้นกลุ่มนี้จึงจำเป็นต้องสลับหมุนเวียนชุดบทเรียนเพื่อคนใหม่จะเข้าร่วมได้ตลอดเวลา ผู้นำต้องตระหนักว่าคนที่พึ่งกลับใจมาเชื่อบางคนจะถอยออกไป ความจริงที่บางคนออกจากกลุ่มไปไม่ได้หมายความว่ากลุ่มนั้นไม่ดี ถึงแม้ว่าบางคนจะออกไป แต่กลุ่มสำหรับคนที่พึ่งกลับใจมาเชื่อควรเปิดรับคนใหม่เสมอ

ถ้าหากกลุ่มสำหรับฝึกอบรมการทำพันธกิจหรือกลุ่มพัฒนาชีวิตฝ่ายวิญญาณระดับลึก สมาชิกกลุ่มต้องเป็นคนที่ปรารถนาที่จะเติบโตฝ่ายวิญญาณและเต็มใจอุทิศตัวต่อเป้าหมายของกลุ่ม ถ้าหากสมาชิกกลุ่มไม่อุทิศตัว กลุ่มก็ทำหน้าที่ให้บรรลุวัตถุประสงค์ไม่ได้

สมาชิกส่วนใหญ่ต้องได้รับการแนะนำให้เข้ากลุ่มโดยคำเชิญส่วนตัว อย่ารอให้คนถามเพื่อเข้ากลุ่ม

ไม่ใช่ทุกคนในคริสตจักรจะมีส่วนร่วมในโปรแกรมกลุ่มย่อย ถ้าหากคุณเป็นผู้นำในคริสตจักร อย่าผลักไสผู้คนให้ออกไปโดยการวิจารณ์ตัดสินพวกเขาที่ไม่เข้ากลุ่มย่อย แต่ให้ส่งเสริมกลุ่มพันธกิจโดยการอธิบายถึงผลประโยชน์ที่จะได้รับ

ในการประชุมครั้งแรก ขอตรวจดูให้แน่ใจว่าทุกคนเข้าใจความสำคัญของกลุ่ม แบ่งปันพระคัมภีร์และบอกข้อมูลที่แสดงให้เห็นความสำคัญของการสร้างสาวก

กลุ่มสามารถกำหนดจะพบกันเพื่อกี่สัปดาห์เฉพาะเจาะจงได้ อธิบายว่ากลุ่มมีบทเรียนที่เจาะจงและบอกว่าชุดบทเรียนนี้จะจบเมื่อใด ด้วยวิธีการนี้จะทำให้สมาชิกรู้แน่ชัดว่าจะต้องอุทิศตัวประมาณไหน เน้นถึงความจำเป็นของการเข้าร่วมอย่างเต็มที่ เมื่อถึงเวลาจบแล้ว กลุ่มก็สามารถเริ่มต้นใหม่อีกกับคนที่อยากเรียนต่อ

อันเดรเป็นคริสเตียนมาหลายปี เขาเป็นสมาชิกคริสตจักรและช่วยในคริสตจักรของเขา เขาเป็นห่วงว่าคริสตจักรของเขาไม่มีแผนสำหรับสร้างสาวก เขาคิดว่าคริสตจักรควรเริ่มทำกลุ่มย่อย แต่ผู้นำไม่สนใจเรื่องนี้

► อันเดรควรทำอะไร?

อันเดรควรพูดคุยกับผู้นำคริสตจักรและขออนุญาตนำกลุ่มย่อยกลุ่มหนึ่ง เขาไม่ควรวิจารณ์ตัดสินพันธกิจของคริสตจักร แต่ให้อธิบายถึงผลประโยชน์ที่มาจากกลุ่มย่อยนั้น ถ้าหากกลุ่มนั้นดำเนินไปได้ดี คริสตจักรจะเริ่มเข้าใจถึงผลประโยชน์ของพันธกิจในรูปแบบนั้น

ช่วงเริ่มต้นกลุ่ม มีความตื่นเต้นและคาดหวัง สมาชิกหลายคนไม่รู้ชัดเจนว่าจะคาดหวังอะไร แต่พวกเขาหวังว่าจะได้รับความช่วยเหลือจากกลุ่ม

คำแนะนำต่อไปนี้จะช่วยให้กลุ่มมีประสิทธิภาพและบรรลุวัตถุประสงค์ได้ มีหลักการสำคัญสำหรับการทำหน้าที่ของกลุ่มย่อย ถ้าหากผู้นำช่วยกลุ่มให้ทำตามหลักการเหล่านี้ เขาจะทำให้ความผิดหวังและท้อแท้ลดน้อยลงได้

การพบกันในกลุ่มครั้งแรกอาจแตกต่างจากครั้งอื่นเพราะกลุ่มกำลังเรียนรู้วิธีให้การพบกันเป็นไปได้ด้วยดี อย่างไรก็ตาม ในการพบกันครั้งแรกจะกำหนดรูปแบบของการพบกันครั้งต่อไป ถ้าหากคนหนึ่งไม่พูดตั้งแต่เจอกันครั้งแรก เขาก็จะคาดหวังว่าจะต้องเงียบในครั้งหน้า ถ้าหากบางคนควบคุมการสนทนา กลุ่มก็จะคาดหวังว่าคนนี้จะควบคุมการสนทนาของกลุ่มในวันข้างหน้า ถ้าการพบเจอกันไม่มีระเบียบ พวกเขาจะคาดหวังสิ่งเดียวกันให้เกิดขึ้นในอนาคต ถ้าการพบกันเป็นเหมือนชั้นเรียนที่มีคนเข้าร่วมน้อย พวกเขาก็จะคาดหวังรูปแบบอย่างเดียวกัน

สมาชิกบางคนอาจออกไปหลังจากพบกันสองสามครั้งเพราะกลุ่มไม่ได้เป็นอย่างที่คาดหวัง เป็นเรื่องสำคัญที่จะนำการประชุมอย่างเหมาะสมเพื่อสมาชิกที่คาดหวังสิ่งที่ถูกต้องจะไม่ผิดหวัง

(1) กำหนดเวลาพบกันของกลุ่มเป็นประจำทุกสัปดาห์ บางคนอาจต้องการคนช่วยดูแลเด็ก

(2) รูปแบบการพบกันควรเป็นดังนี้ (1) ศึกษาบทเรียน (2) แบ่งปันเรื่องส่วนตัวที่จะให้อธิษฐานเผื่อ (3) อธิษฐาน

ถ้าวัตถุประสงค์พื้นฐานของกลุ่มคือการศึกษาบทเรียน ก็ให้ใช้เวลาสำหรับการศึกษานานหน่อย แต่ช่วงอื่นก็ใช้เวลาน้อยกว่า แต่ควรมีทั้งสามช่วงเวลา ถ้าวัตถุประสงค์ของกลุ่มคือการมีความรับผิดชอบฝ่ายวิญญาณต่อกัน เวลาในการศึกษาก็ควรน้อยหน่อย แต่พวกเขาควรมีคู่มือที่พวกเขากำลังศึกษา

ถ้ากลุ่มมีการแบ่งปันเรื่องส่วนตัวและพูดคุยกันโดยไม่มีคู่มือบทเรียนให้ศึกษา มันก็จะมีความวุ่นวาย สมาชิกบางคนจะควบคุมกลุ่ม คู่มือบทเรียนจะทำให้ทุกคนตอบสนองความจริงที่นอกเหนือจากความคิดของพวกเขาเอง

(3) เริ่มต้นและเลิกให้ตรงเวลา

ถ้าคุณเริ่มและเลิกช้า คนที่เห็นคุณค่าเวลาของตัวเองก็จะเริ่มต้นมาช้าหรือไม่มาในบางครั้ง

(4) กำหนดเวลาเลิกกลุ่ม

สมาชิกจำเป็นต้องรู้ว่าพวกเขาต้องอุทิศตัวนานแค่ไหน โดยปกติสมาชิกใหม่ไม่ควรได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมกลุ่มหลังจากมีการพบกันแล้วหลายครั้ง ยกเว้นกลุ่มที่สลับหมุนเวียนบทเรียนสำหรับคนที่พึ่งกลับใจมาเชื่อ ถ้าหากกลุ่มกำลังศึกษาบทเรียน จำนวนบทเรียนอาจกำหนดจำนวนสัปดาห์ที่กลุ่มจะพบกัน ถ้าหากพวกเขามาพบกันเพื่อมีความรับผิดชอบฝ่ายวิญญาณต่อกัน พวกเขาควรกำหนดระยะเวลาหกเดือน เมื่อครบแล้วก็เริ่มต้นใหม่ได้อีก ในเวลานั้นสมาชิกอาจจากไป และกลุ่มก็สามารถพิจารณาได้ว่าจะอนุญาตให้สมาชิกใหม่เข้าร่วมหรือไม่

(5) ขณะศึกษาบทเรียน ให้เน้นวัตถุประสงค์เพื่อการเปลี่ยนแปลงชีวิตมากกว่าให้ความรู้

สมาชิกจะรู้สึกว่ากลุ่มนั้นมีคุณค่าถ้าหากเขาสามารถนำสิ่งที่เรียนมาใช้ในชีวิตส่วนตัวได้อย่างเจาะจง

(6) ติดตามผลการอุทิศตัว

ถ้าบางคนแบ่งปันปัญหาแล้วตกลงว่าเขาจะทำอะไรบางอย่าง ให้ถามเขาในการพบกันครั้งต่อไปว่าเขาได้ทำอย่างที่เขาบอกไว้ไหม

(7) ผู้นำควรพร้อมที่จะพบกับสมาชิกแบบส่วนตัวเพื่อให้คำแนะนำฝ่ายวิญญาณ

สมาชิกคนอื่น ๆ อาจรวมตัวกันในช่วงเวลาอื่นเพื่อรับการหนุนใจ

(8) เลือกสถานที่เหมาะสมสำหรับพบปะกัน

ควรเป็นสถานที่ไม่ทางการที่มีบรรยากาศครอบครัว เป็นไปได้ควรนั่งเป็นวงกลม เพื่อสมาชิกแต่ละคนจะมองเห็นหน้าทุกคนในกลุ่ม ซึ่งจะกระตุ้นให้เกิดการมีส่วนร่วม พบกันในที่ที่ไม่มีการรบกวนหรือเบี่ยงเบนความสนใจ

(9) ฝึกนิสัยในการเป็นผู้ฟังที่ดี

สัญญาณของการเป็นผู้ฟังที่ดีคือการสบตา การแสดงออกว่าตั้งใจฟัง ไม่สนใจสิ่งรบกวน และตอบสนองต่ออารมณ์ขบขันและอารมณ์อื่น ๆ ของผู้พูด

(10) แน่ใจว่าไม่มีสมาชิกคนใดที่เงียบตลอด

เจาะจงถามคำถามสมาชิกคนที่ไม่ค่อยพูด (“คุณคิดยังไงเรื่องนี้ชารล์ส?)

(11) อย่ากดดันให้สมาชิกแบ่งปันเรื่องส่วนตัว

แทนที่จะทำแบบนั้นให้พยายามสร้างบรรยากาศที่เขาจะสบายใจที่จะพูด สร้างความมั่นใจให้สมาชิกโดยการสบตาและชมเชยเรื่องที่เขาพูด

(12) พยายามถามคำถามที่พวกเขาตอบได้เพื่อสร้างความมั่นใจ

ถ้าบางคนตอบผิด พยายามยืนยันสิ่งที่ดีที่เขาตอบก่อนจะวิจารณ์

(13) พยายามยืนยันทุกความคิดเห็นก่อนจะวิจารณ์

(14) ถ้าบางคนมีแนวโน้มพูดมากเกินและชิงตอบทุกคำถาม ให้หาทางจำกัดเขา

วิธีหนึ่งคือถามคำถามโดยเจาะจงไปที่สมาชิกในกลุ่ม หรือคุณถามได้ว่า “คนที่เหลือคิดยังไง?” ในการพูดคุยกันคุณสามารถพูดว่า “ให้เราฟังจากคนที่ยังไม่เคยตอบเรื่องนี้”

ถ้าหากสมาชิกคนนั้นยังคงพูดมากเกินไป ผู้นำควรคุยกับเขาส่วนตัวนอกการประชุม ผู้นำอาจพูดบางอย่างทำนองนี้ว่า “ชารล์ส คุณเป็นคนคิดได้เร็วและตอบได้เร็วในทุกการสนทนา แต่ผมห่วงว่าคนอื่น ๆ จะไม่มีส่วนร่วมถ้าหากเราตอบทุกอย่างเร็ว คุณช่วยผมเพื่อให้ทุกคนมีส่วนร่วมได้ไหม?”

(15) อย่าปล่อยให้สมาชิกสองหรือสามคนพูดคุยกันเองแล้วไม่สนใจกลุ่ม

ถ้าใครบางคนยังคงต้องการโต้แย้งเป็นเวลานานเกี่ยวกับบางเรื่อง ให้บอกเขาว่าการสนทนาจะต้องเสร็จสิ้นในภายหลังนอกที่ประชุม

(16) อย่ายอมให้ใครคนใดขัดจังหวะคนอื่น

ยกมือขึ้นเพื่อหยุดคนที่ขัดจังหวะนั้นอย่างมั่นใจ และปล่อยให้ผู้พูดคนแรกพูดจนจบ ไม่เช่นนั้นการพูดคุยกันก็จะถูกควบคุมโดยคนที่มีมารยาทน้อย คนที่กล้าแสดงออกน้อยกว่าก็จะรู้สึกหงุดหงิดที่พูดได้ไม่จบประโยค

(17) ฟังข้อร้องเรียน

ข้อร้องเรียนใด ๆ อาจแสดงให้เห็นถึงปัญหาที่แก้ไขได้ อย่าเพิกเฉยกับสัญญาณแห่งความไม่พึงพอใจ หากมีคนไม่พอใจการพบกันของกลุ่ม เขาอาจไม่เข้าใจวัตถุประสงค์ หรือเขาอาจมีข้อร้องเรียนที่ถูกต้องก็ได้

(18) ถ้าสมาชิกคนหนึ่งที่ทำตัวเป็นศัตรู ก่อกวน โต้แย้ง หรือเบื่อ เขาอาจไม่ยอมรับเป้าหมายของกลุ่ม

กลุ่มอาจไม่เป็นอย่างที่คาดหวังไว้ ให้คุยกับเขาส่วนตัวเพื่อช่วยให้เขาเข้าใจวัตถุประสงค์ของกลุ่ม

(19) ผู้นำไม่ต้องรู้คำตอบสำหรับทุกปัญหา

บทบาทของเขาไม่ใช่การมีคำตอบให้กับทุกสิ่งทุกอย่าง แต่คือเพื่อนำกลุ่มให้รับภาระซึ่งกันและกันด้วยการอธิษฐาน

(20) ยืดหยุ่นและอดทนต่อสิ่งที่แทรกรายการที่กำหนดไว้

จำไว้ว่าเหตุการณ์ต่าง ๆ ในชีวิตของเราเป็นส่วนหนึ่งของการพัฒนาของพระเจ้าสำหรับเรา ปัญหาคือโอกาส

(21) ถ้าสมาชิกคนหนึ่งมักจะใช้เวลามากในกลุ่มเพื่อแบ่งปันความจำเป็นในชีวิตของเขา ให้เสนอคำปรึกษาแก่เขาในเวลาอื่น

ไม่เช่นนั้นแล้ว สมาชิกคนอื่นจะรู้สึกว่าเวลาของพวกเขาในกลุ่มถูกขโมยไป อย่าปล่อยให้กลุ่มสูญเสียวัตถุประสงค์ เว้นแต่สมาชิกเห็นพ้องกันว่าวัตถุประสงค์ควรเปลี่ยนแปลง

(22) อย่าปล่อยให้การอภิปรายร่วมกันเป็นบ่อนทำลาย

อย่าปล่อยให้กลุ่มกลายเป็นเวทีสำหรับการวิจารณ์คริสตจักรท้องถิ่นและผู้นำคนอื่น ๆ

(23) จำไว้ว่าประสิทธิภาพของกลุ่มขึ้นอยู่กับฤทธิ์เดชของพระเจ้าที่ทำงานผ่านกลุ่ม

กลุ่มเป็นเพียงโครงสร้างตามพระคัมภีร์ที่พระเจ้าใช้เท่านั้น