Lesson 9: მეათედი

ქრისტიანს ესმის, რომ ღმერთი სამყაროში არის ყველაფრის მფლობელი. ჩვენ ვეკუთვნით ღმერთს, როგორც ჩვენს შემოქმედს. მან შეგვქმნა, მოგვცა უნარები და შექმნა ყველა რესურსი, რომელსაც ჩვენ ვიყენებთ. ყველაფერი მის მიერ შეიქმნა, განაგრძობს არსებობას მისი ძალით და არსებობს მის სადიდებად (კოლასელთა 1:16-17).

ღმერთს ასევე ვეკუთვნით გამოსყიდვით. მან გადაიხადა ჩვენი გადარჩენის საფასური. მან გამოგვისყიდა ცოდვის გამო დამსახურებული განაჩენისგან. ჩვენ მასთან ვალში ვართ სიცოცხლის გამო, რადგან იესო ჩვენთვის მოკვდა (2 კორინთელთა 5:14-15).

ღმერთს ასევე ვეკუთვნით მის მიერ ჩვენი დახსნის გამო. როგორც ცოდვილები, ჩვენ ვიყავით სატანისა და ცოდვის ძალაუფლების ქვეშ. ხსნამ გამოგვათავისუფლა ბოროტების კონტროლისაგან (საქმეები 26:18).

რადგან ჩვენ ვეკუთვნით ღმერთს, ყველაფერი რაც გვაქვს, ღმერთს ეკუთვნის.

► მოიყვანეთ მაგალითი, თუ როგორ განაგებთ თქვენს საკუთრებას ღმერთისთვის.

ზოგჯერ ღმერთი გვაჩვენებს, რომ ყველაფრის მფლობელია, კონკრეტული მითითებების მოცემით, იმ ჩვენი საკუთრების ნაწილის თაობაზე, რაც გვაქვს. როდესაც ამ დროს ღვთის მითითებებს ვემორჩილებით, ვამტკიცებთ, რომ მზად ვართ დავემორჩილოთ მას ყველაფერში.

მაგალითად, როდესაც ღმერთმა ადამი და ევა ედემის ბაღში მოათავსა, აუკრძალა მათ კონკრეტული ხის ნაყოფის ჭამა. კონკრეტულმა მითითებამ მორჩილება გამოავლინა.

ღვთის კონკრეტული მოთხოვნები გვაძლევს შანსს გამოვავლინოთ მორჩილება. თუ ადამიანი არ ემორჩილება ღვთის კონკრეტულ მითითებებს მისი ცხოვრების გარკვეული ნაწილის შესახებ, ეს იმაზე მეტყველებს, რომ ის არ ემორჩილება ღვთის ზოგად მითითებებს დანარჩენშიც.

ქალმა პასტორს შესჩივლა, რომ არ ესმოდა, რატომ არ აკურთხებდა მას ღმერთი. პასტორმა ჰკითხა, თუ ემორჩილებოდა ღმერთს. მან თქვა: „დიახ, მე ვცდილობ გავაკეთო ის, რაც სწორია. არც კი ვიცი რა შეიძლება გავაკეთო სხვაგვარად.” პასტორმა შეახსენა, რომ ის ეკლესიაში არ დადიოდა. მან თქვა: „შეიძლება არ იცოდეთ, რა სურს ღმერთს, რომ გააკეთოთ ზოგიერთ დღეებში, მაგრამ იცით, რა სურს მას კვირა დღეს რომ გააკეთოთ. თუ ამ დღეს არ აკეთებ იმას, რაც სწორად მიგაჩნია, სხვა დღეებში ალბათ არ უსმენ ღმერთს.”

არსებობს რამდენიმე ბიბლიური მაგალითი, სადაც ღმერთი ადამიანებს კონკრეტულ მითითებებს აძლევდა მათი ცხოვრების ასპექტთან დაკავშირებით. ღმერთი აჯილდოვებდა მორჩილებისთვის და სჯიდა ურჩობისთვის. წახალისებები და სასჯელები ცხოვრების მხოლოდ იმ ნაწილზე არ მოქმედებდა, რომელიც მოთხოვნებს აკმაყოფილებდა. მათი არჩევანი გავლენას ახდენდა მათი ცხოვრების ყველა სფეროზე.

(1) აკრძალული ხე ედემის ბაღში

ღმერთმა უთხრა ადამს და ევას, რომ არ ეჭამათ კონკრეტული ხიდან. დაუმორჩილებლობამდე ისინი კურთხეულნი იყვნენ და ცხოვრობდნენ ღვთის თანდასწრებაში. როდესაც მათ დაარღვიეს ერთ ხეზე დადგენილი შეზღუდვა, მათ დაკარგეს წვდომა ედემის ბაღზე, გაწყვიტეს ურთიერთობა ღმერთთან და წყევლა მოუტანეს მთელ კაცობრიობას (დაბადება 3:17-19).

(2) მეშვიდე დღე

ღმერთმა დააწესა შეზღუდვები შაბათ დღეზე. ვინც არ ემორჩილებოდა ღვთის მითითებებს ამ დღეს, გამოჩნდა, რომ სხვა დღეებშიც არ ემორჩილებოდა. დაუმორჩილებლობამ ღვთის წყევლა მოიტანა, რამაც გავლენა მოახდინა ცხოვრების ყველა სფეროზე (ესაია 58:13).

(3) იერიქონი

იერიქონი იყო პირველი ქალაქი, რომელიც ისრაელმა გაანადგურა, როდესაც ისინი აღთქმულ მიწაზე შევიდნენ. ღმერთმა უთხრა მათ, რომ ყველაფერი, რაც იერიქოდან იყო აღებული, ღმერთისთვის უნდა მიეძღვნათ. სხვა ქალაქებზე ასეთი მოთხოვნა არ ჰქონდათ, მაგრამ იერიქონზე ღმერთმა განსაკუთრებული მითითებები გასცა. დაუმორჩილებლობამ გამოიწვია ბრძოლაში დამარცხება, ოცდათექვსმეტი კაცის დაღუპვა და ოჯახის ამოწყვეტა (იესო ნავეს ძე 7:5).

(4) საული და ყამალეკელნი

ღმერთმა უთხრა ისრაელის მეფე საულს, გაენადგურებინა ყამალეკელნი, დაეხოცა ყველა ადამიანი და ცხოველი. საულმა ზოგიერთი ცოცხალი დატოვა. ის ამტკიცებდა, რომ ემორჩილებოდა ღმერთს, მიუხედავად იმისა, რომ არ დაემორჩილა კონკრეტულ მითითებას. ღმერთმა ჩამოართვა საულს მეფობა (1 მეფეთა (სამუელი)15:3, 9, 20-23).

(5) მიწის შაბათები

მიწა მეშვიდე წელს უნდა დაესვენებინათ. ხალხი არ ემორჩილებოდა ღმერთს და არ იცავდა მიწის შაბათებს. თუ მიწადმოქმედი მეშვიდე წელს არ ემორჩილებოდა ღმერთს, ის სავარაუდოდ არ ემორჩილებოდა ღმერთს სხვა წლებშიც. როდესაც ხალხი არ ემორჩილებოდა, ღმერთი უშვებდა, რომ მიწა მთლიანად დაეკარგათ. მიწის შაბათები სამოცდაათი წლის ტყვეობით აღსრულდა (2 ნეშტთა 36:21).

(6) პირველნაყოფი

ისრაელიანებს ღმერთისთვის თავიანთი მინდვრის პირველი ნაყოფი უნდა მიეცათ. თუ ისინი ემორჩილებოდნენ, ღმერთი აკურთხებდა მინდვრების მოსავალს (იგავები 3:9-10). კურთხევა მხოლოდ იმ ნაწილისთვის არ იყო, რომელსაც გასცემდნენ, ეს იყო მთელ მათ მოსავალზე. თუ ისინი არ დაიცავდნენ მოთხოვნას, მათი მიწა არ იკურთხებოდა. თუ ადამიანი არ აძლევს იმ წილს, რასაც ღმერთი ითხოვს, ის ღმერთს არც სხვა წილებში ემორჩილება.

(7) მეათედი

ღმერთი მოითხოვს მეათედის მიცემას. თუ ადამიანი არ გასცემს მეათედს, ამით აჩვენებს, რომ მისი ფული არ ექვემდებარება ღმერთს. ის არც დანარჩენ ოთხმოცდაათ პროცენტს იყენებს ღვთის სადიდებლად. ღმერთი აკურთხებს იმის ქონებასა და საკუთრებას, ვინც მეათედშია ერთგული (მალაქია 3:10). თუ ადამიანი არ გასცემს, ანუ არ თესავს, მსახურების მხარდასაჭერად, მთელი მისი ქონება დაწყევლილია (ანგია 1:6).

მაღაზიის მფლობელი სამოგზაუროდ გაემგზავრა. წასვლის წინ მან თავის თანამშრომელს უთხრა: „იზრუნე მაღაზიაზე და აუცილებლად დაგავე იატაკი“. როცა დაბრუნდა, იატაკი არ იყო დაგვილი. თანამშრომელმა თქვა: ”მე ვიზრუნე შენს მაღაზიაზე”. პატრონმა უთხრა: „რადგან შენ არ გააკეთე ერთი კონკრეტული რამ, რაც მე დაგავალე, ვიცი, რომ შენს ყველა საქმეში მე კი არა, საკუთარ თავს აამებდი.”

► როგორ აჩვენებს ადამიანი, რომ ღმერთს ემორჩილება?

► რისთვის გამოიყენებოდა მეათედი?

ძველი აღთქმის სამღვდელოების უზრუნველყოფა ხდებოდა მეათედით (რიცხვნი 18:20-21). ლევიანებს, მღვდლების ტომს, მიწის წილი არ მიეცათ (მეორე რჯული 18:1-4). მათ ტაძარში მსახურებისთვის უჭერდნენ მხარს ფინანსურად. ღვთის გეგმა იყო, რომ ლევიანების ყურადღება მსახურებაზე ყოფილიყო კონცენტრირებული და არ ჩართულიყვნენ საქმიანობაში.

მეათედი გამოიყენებოდა ტაძარში ღვთისმსახურების და თაყვანისცემის და ამაზე პასუხისმგებელი პირების მხარდასაჭერად. მეათედი ასევე გამოიყენებოდა ღვთისმსახური თემის დღესასწაულებისთვის, რომლებზეც ღარიბებს იწვევდნენ (მეორე რჯული 12:17-18, 14:22-29). მეათედი გამოიყენებოდა ღარიბების, ქვრივებისა და უცხოელების, ანუ ხიზნების დასახმარებლად (მეორე რჯული 26:12).

► დღეს რა განსხვავებას ხედავთ მეათედის გამოყენებაში?

იმ შემთხვევაში, თუ ერთგულად იხდიდნენ მეათედს, ისრაელის ხალხს შეეძლო ღვთის კურთხევის სათხოვნელად ელოცათ (მეორე რჯული 26:12-15). მეათედის შეკავება - ღმერთის ძარცვაა, ხოლო მეათედის „ღვთის სახლში“ მიტანა აურწყველ კურთხევას მოიტანს (მალაქია 3:8-10).

► რას ეტყოდით ადამიანს, რომელიც ამბობს, რომ ძალიან ღარიბია მეათედის გასაცემად?

ზოგი ამბობს, რომ მეათედის სისტემა მხოლოდ ძველი აღთქმისთვის იყო.

► არსებობს თუ არა საფუძველი იმის დასაჯერებლად, რომ მეათედის სისტემა არ იყო ძველი აღთქმის დროებითი მოთხოვნა?

(1) აბრაამი

აბრაამმა მეათედი მისცა მელქისედეკს ისრაელისთვის მოსეს რჯულის მიცემამდე დიდი ხნით ადრე. ეს გვიჩვენებს, რომ ეს ზოგადი პრინციპი იყო, ჯერ კიდევ მოსემდე. მეათედი არ დაწყებულა ძველი აღთქმის რჯულით, ეს თავიდანვე პრინციპი იყო (დაბადება 14:20; ებრაელთა 7:4).

(2) იაკობი

[1]იაკობმა ღმერთს მეათედი აღუთქვა (დაბადება 28:20-22მიუხედავად იმისა, რომ მოსეს რჯული ჯერ არ იყო მოცემული. იაკობმა იცოდა, რომ ეს უკვე იყო ღმერთისთვის გაცემის პრინციპი.

(3) იესო

იესომაც დაადასტურა მეათედი და არ უთქვამს, რომ ეს მხოლოდ წარსულში იყო (მათე 23:23).

(4) პავლე

პავლემ უთხრა ეკლესიის წევრებს, რომ გასაცემად გადაედოთ „კვირის პირველ დღეს“ თავისი შემოსავლიდან (1 კორინთელთა 16:2). მაშასადამე, მათ უნდა გაეცათ იმის პროპორციულად, რაც მიიღეს. ძველი აღთქმის რეკომენდაცია ათი პროცენტის შესახებ გვიჩვენებს, რას მიიჩნევს ღმერთი გონივრულ პროპორციად. არ არსებობს საფუძველი ვიფიქროთ, რომ ღმერთმა აზრი შეიცვალა.

(5) დღეს

ღმერთი კვლავ გეგმავს, რომ სრული დროით მსახურებაში მყოფებმა, ფინანსური დახმარება თავიანთი მსახურებიდან მიიღონ. "მან, ვინც ქადაგებს სახარებას, სახარებით უნდა იცხოვროს." ღმერთს არ დაუგეგმავს, რომ პასტორებს ემუშავათ საკუთარი თავის სარჩენად და, რომ მათ არ ჰქონოდათ დრო საკუთარი მსახურებისთვის. 1 კორინთელთა 9:11-14 ამბობს, რომ ადამიანი, რომელიც სულიერ სარგებელს გასცემს, ფინანსური სარგებელი უნდა მიიღოს მათგან, ვისაც ემსახურება. 2 კორინთელთა 12:13 გვაჩვენებს, რომ ეკლესიები როგორც წესი მხარს უჭერდნენ პავლეს ფინანსურად, სანამ ის მათ ემსახურებოდა.

მეათედს უნდა მოველოდეთ მათგან, ვინც ეკლესიის ერთგული წევრია. ეკლესია არ უნდა ასწავლიდეს მეათედის შესახებ ადამიანებს, რომლებსაც გადარჩენა არ მიუღიათ.

ადამიანმა, რომელიც პირველად მოდის ეკლესიაში, არასოდეს არ უნდა იგრძნოს, რომ ვალდებულია ეკლესიას ფული მისცეს.

ეკლესია არ უნდა ცდილობდეს მეათედი შეაგროვოს იმ ადამიანებისგან, ვინც ეკლესიას სტუმრობს და ჯერ კიდევ არ მიუძღვნია თავი ეკლესიისთვის.

ეკლესია დარწმუნებული უნდა იყოს, რომ ადამიანები არ იფიქრებენ, რომ მეათედის გადახდა გადარჩენის ნაწილია. არავინ არ უნდა იფიქროს, რომ მეათედი დაეხმარება ადამიანს გადარჩენის მიღებაში.

ეკლესია უნდა ემსახუროს ეკლესიის თემს და საზოგადოებას თანხების მოთხოვნის გარეშე.

ყველა წევრმა უნდა იცოდეს, როგორ გამოიყენება ეკლესიის ფული. ეკლესია გულდასმით, ზედმიწევნით უნდა იცავდეს ფულის მართვის პროცედურებს, რათა ყველამ იცოდეს, რომ ეს პატიოსნად კეთდება.

მეათედი მარტო პასტორს არ ეკუთვნის. მეათედი განკუთვნილია ეკლესიის მსახურების მხარდასაჭერად. თუმცა პასტორის მხარდაჭერა ეკლესიის პრიორიტეტი უნდა იყოს.[1]

1. ჩვენც და ყველაფერი რაც ჩვენია, ღმერთის კუთვნილებაა.

2. მეათედი არის მიძღვნა და ერთგულება როგორც ეკლესიის, ასევე ღმერთის მიმართ.

3. ადამიანი, რომელსაც არ სურს მეათედის გაცემა, საერთოდ არ ემორჩილება ღმერთს თავისი ფინანსებით.

4. მეათედი არ არის გადასახადი გადარჩენისთვის.

5. მეათედი არის ღვთის გეგმა ეკლესიის მსახურების მხარდასაჭერად.

6. ღმერთი აკურთხებს მეათედის და მსხვერპლის გამღებს.

7. მეათედი არის ჩვენი მიძღვნა, რათა დამოკიდებულნი ვიყოთ ღვთის უზრუნველყოფაზე.

1. დაიმახსოვრეთ მე-9 გაკვეთილის შვიდი შემაჯამებელი დებულება. დაწერეთ ერთი აბზაცი, რომელიც განმარტავს შვიდი შემაჯამებელი განცხადებიდან თითოეულის აზრს და მნიშვნელობას (სულ შვიდი აბზაცი) ვინმეს, ვინც არ არის ამ კლასის სტუდენტი. ჩააბარეთ ის კლასის ხელმძღვანელს შემდეგი გაკვეთილის დაწყებამდე. მზად იყავით გაუზიაროთ თქვენი აბზაცი ჯგუფს, თუ კლასის ხელმძღვანელი ამას გთხოვთ დისკუსიის დროს. ჩამოწერეთ ზეპირად ნასწავლი შვიდი შემაჯამებელი დებულება.

2. არ დაგავიწყდეთ დროში გაწეროთ თქვენი კლასგარეშე სწავლების შესაძლებლობები და აცნობეთ კლასის ხელმძღვანელს, როდესაც ჩაატარებთ სწავლებას.

3. ინტერვიუს დავალება: ჰკითხეთ თქვენი ეკლესიის რამდენიმე წევრს, დებენ თუ არა მეათედს და რატომ აკეთებენ. ან არ აკეთებენ ამას. დაწერეთ შეჯამება.