Lesson 2: ქრისტიანული ერთობა

დედამიწაზე არსებული ეკლესია მრავალი საუკუნის განმავლობაში არ ყოფილა ორგანიზებული ერთ დაწესებულებად. ამის ნაცვლად, არსებობს მრავალი განსხვავებული ეკლესიათა ჯგუფი. ეკლესიების ჯგუფს, რომელიც ქმნის ერთ ორგანიზაციას, დენომინაცია ეწოდება.

ახ. წ. 451 წელს, აღმოსავლური მართლმადიდებლობა გამოეყო რომის კათოლიციზმს დოქტრინალური უთანხმოების გამო. დღეს აღმოსავლეთ მართლმადიდებლობაში არსებობს რეგიონალური საეკლესიო ორგანიზაციები: კოპტური, ეთიოპიური, ერიტრეული, მალანკარას სირიული, ასურული და სომხური სამოციქულო.

ახ.წ 1054 წელს აღმოსავლეთ მართლმადიდებლობა გამოეყო რომის კათოლიციზმს. დღეს აღმოსავლეთ მართლმადიდებლობაში არის თხუთმეტი რეგიონალური საეკლესიო ორგანიზაცია, მათ შორის რუსეთის მართლმადიდებლური ეკლესია, სერბეთის მართლმადიდებლური ეკლესია და კვიპროსის ეკლესია.

ამ დიდი დაყოფის გარდა, სხვა ეკლესიების ჯგუფები გამოეყო რომაულ ეკლესიას საუკუნეების განმავლობაში.

პროტესტანტული რეფორმაცია მოხდა 1500-იან წლებში. ბევრი ეკლესია გამოეყო რომაულ კათოლიციზმს, რადგან მათ სჯეროდათ, რომ რომის ეკლესია აღარ ქადაგებდა ჭეშმარიტ სახარებას გასაგებად. არსებობდა ბევრი სხვა საკითხი, მათ შორის პოლიტიკური, მაგრამ დოქტრინა იყო ყველაზე მნიშვნელოვანი.

რეფორმაციის შედეგად ჩამოყალიბდა მრავალი დენომინაცია. ინგლისის ეკლესია შედგებოდა ინგლისში არსებული ეკლესიებისგან. როდესაც მათ დააარსეს ეკლესიები სხვა ქვეყნებში, მათ ეწოდათ საეპისკოპოსო ეკლესია.

პრესვიტერიანული ეკლესიები წარმოიშვა რეფორმატორების გავლენით: ჯონ კალვინი შვეიცარიაში, ჯონ ნოქსი შოტლანდიაში და სხვები. დღეს რამდენიმე პრესვიტერიანული ნომინაცია არსებობს.

ლუთერანული ეკლესია დაიწყო გერმანიაში მარტინ ლუთერის მსახურებიდან. ბევრ სხვა ქვეყანაში ასევე არსებობს ლუთერანული ეკლესიები.

ანაბაპტისტებს სჯეროდათ, რომ რეფორმაციამ სრულად არ აღადგინა წერილისეული სახარება. მათ სჯეროდათ, რომ თაყვანისცემა უნდა ყოფილიყო არაბიბლიური ცერემონიების გარეშე და რომ ნათლობა მხოლოდ მოქცეულთათვის იყო და არა ჩვილებისთვის. მათგან წარმოიშვა ბაპტისტების კონფესიები მრავალ ქვეყანაში.

ორმოცდაათიანელთა ეკლესიები ლოს-ანჯელესში გამოღვიძებიდან დაიწყო 1906 წელს. ორმოცდაათიანელთა და ქარიზმატული კონფესიების მრავალფეროვნება მსოფლიოს მრავალ ქვეყანაში არსებობს. მათ აქვთ მოძღვრებათა მრავალფეროვნება.

ახლა ათასობით დენომინაციაა, რომლებიც აცხადებენ, რომ ქრისტიანები არიან. არსებობს ათასობით დამოუკიდებელი ეკლესია, რომლებიც არ წარმოადგენენ დენომინაციების ნაწილს.

დენომინაციები ხშირად იწყება ისეთი ადამიანთა ჯგუფისგან, რომლებსაც მიაჩნიათ, რომ მნიშვნელოვანი ჭეშმარიტება უარყოფილი ან უგულებელყოფილია იმ ეკლესიის მიერ, რომელშიც ისინი იმყოფებიან. ისინი აარსებენ ახალ დენომინაციას განზრახვით, რომ ის დოქტრინალურად სწორი იყოს. დროთა განმავლობაში ისინი აგრძელებენ თავიანთი დოქტრინების განვითარებას და ხდებიან სხვა დენომინაციებისგან განსხვავებულნი. ისინი ასევე ავითარებენ განსხვავებულ ტრადიციებს თაყვანისცემის სათანადო ფორმისა და ქრისტიანული ცხოვრების დეტალებიის მხრივ.

ზოგჯერ დენომინაციები იწყება მახარებლობით. თუ რეგიონში ბევრია ახალმოქცეული და იქ არ არის დენომინაცია, რომელიც ზრუნავს მათზე, შეიძლება ჩამოყალიბდეს ახალი დენომინაცია. დენომინაცია შეიძლება დაარსდეს ცალკეულ ქვეყანაში მისიონერული ორგანიზაციის მუშაობით.

ქრისტიანული დენომინაციების ანუ კონფესიების უმეტესობა არ აცხადებენ, რომ ისინი უბრალოდ ნამდვილი ქრისტიანები არიან. თუ ცალკეული ეკლესიური ორგანიზაცია აცხადებს, რომ ის ღმერთის მთელს და ერთადერთ ეკლესიას წარმოადგენს დედამიწაზე, მას არ უნდა ენდოთ.

► რამდენი სხვადასხვა დასახელების ეკლესია და დენომინაცია ანუ აღმსარებლობა იცით?

ურწმუნოები აპროტესტებენ ქრისტიანობას მისი დაყოფისა და მრავალფეროვნების გამო. ბევრი ურწმუნო ფიქრობს, რომ ქრისტიანობის სხვადასხვა სექტა ყველა ერთმანეთს ეწინააღმდეგება. ქვეყნიერებაზე ბევრი ადამიანი ფიქრობს, რომ ქრისტიანებს შორის არ არსებობს ერთიანობა.

► რა არის ისეთი ქცევები, რომლებიც თითქოს უარყოფს ეკლესიებს შორის ერთობას?

ეკლესიები მიდრეკილნი არიან ხაზი გაუსვან იმას, რაც მათ განასხვავებს სხვა ეკლესიებისგან, მაშინაც კი, როდესაც ეს არ არის რწმენის ფუძემდებლური დოქტრინები. ზოგჯერ ეკლესიები ჩქარობენ სხვა ეკლესიების თვალთმაქცობაში, კომპრომისზე წასვლასა თუ სხვა ცოდვებში დადანაშაულებას, რეალურად საკითხებში გარკვევის გარეშე. ზოგი ეკლესია ამტკიცებს, რომ სხვა ეკლესიები არ არიან ქრისტიანულები, მიუხედავად იმისა, რომ მათ სწამთ ფუძემდებლური ქრისტიანული დოქტრინები.

როგორც ირკვევა, ეკლესიები არ არიან გაერთიანებულნი დიადი დავალების შესრულებით. ცხადი ხდება, რომ ეკლესიები ეპაექრებიან და კონკურენციას უწევენ ერთმანეთს, როგორც ბიზნესში. ბევრი ლიდერი მიიჩნევს, რომ შრომა და რესურსი ფუჭად იხარჯება, თუ ისინი ხმარდება მსახურებას, რომელიც მათი ორგანიზაციის სახელს არ ატარებს.

ალბათ ყველა ქრისტიანი თანხმდება იმაში, რომ ყველა ქრისტიანი უნდა იყოს ერთიანობაში, მაგრამ ბევრმა არ იცის რა ფორმა უნდა მიიღოს ამ ერთობამ. პირველ რიგში, ჩვენ ვისაუბრებთ საყოველთაო, ანუ მსოფლიო ეკლესიის ერთიანობაზე; შემდეგ კი ვისაუბრებთ ადგილობრივი ეკლესიის ერთიანობაზე.

ზოგი ფიქრობს, რომ ყველა ეკლესია უნდა გაერთიანდეს ერთ ორგანიზაციად. ისინი ფიქრობენ, რომ მრავალი ცალკეული ორგანიზაციის არსებობა ნიშნავს იმას, რომ ეკლესია არ არის ერთიანი. ისინი ვერ ანსხვავებენ ეკლესიის არსს ეკლესიურ დაწესებულებებისგან; ამიტომ, ერთიანობა მათთვის ნიშნავს ასეთი დაწესებულებების (ეკლესიების) გაერთიანებას.

► რას ეტყოდით ადამიანს, ვინც თვლის, რომ ყველა ქრისტიანული ორგანიზაცია და ეკლესია უნდა გაერთიანდეს ერთ ორგანიზაციად?

ცალკეული ინსტიტუციები (ეკლესიები) ვერ შეკავშირდებიან გადაწყვეტილების მიღების გარეშე, რომ მათ დოქტრინალურ განსხვავებებს მნიშვნელობა არ აქვს. გაერთიანების მიზნით, ისინი უნდა შეთანხმდნენ ზოგიერთ ფუნდამენტურ დოქტრინაზე და გადაწყვიტონ, რომ მათი მრავალი სხვა მოძღვრება არ არის იმდენად მნიშვნელოვანი, რომ ისინი გამოეყონ მათ, ვინც არ ეთანხმება ამ საკითხებში.

ყველა ეკლესიის ერთ ორგანიზაციაში გაერთიანების ყველა მცდელობა ემყარება იმ აზრს, რომ ქრისტიანული ერთობა არის ინსტიტუციური ერთობა. თვით იესოც არ მოითხოვდა, რომ ყველა მისი მიმდევარი ერთ ორგანიზაციაში ყოფილიყო გაერთიანებული მისი მიწიერი მსახურების დროს, როგორც ეს ამ ამბავშია ნაჩვენები:

მიუგო იოანემ პასუხად: "მოძღვარო, ჩვენ ვნახეთ ვიღაც, ვინც შენი სახელით სდევნის ეშმაკებს და დავუშალეთ მას, რადგან ჩვენ არ მოგვყვება”. იესომ უთხრა: "ნუ დაუშლით, ვინაიდან, ვინც თქვენ წინააღმდეგ არ არის, თქვენკენაა” (ლუკას 9:49-50).

იესოს სიტყვები ცხადყოფს, რომ ადამიანი, რომელიც "ჩვენ არ მოგვყვება" (ანუ არ არის ჩვენი ორგანიზაციის ნაწილი), მაინც შეიძლება იყოს "ჩვენკენ". ცხადია, არსებობს ქრისტიანული ერთიანობა, რომელიც არ გულისხმობს ერთ დაწესებულებაში ყოფნას.

იესოს მიწიერი მსახურებიდან მოყოლებული, საუკუნეების განმავლობაში არსებობდნენ ორგანიზაციები, რომლებიც აცხადებდნენ, რომ თვითონ წარმოადგენდნენ მთელს ეკლესიას და ამტკიცებდნენ, რომ მათ გარდა, არცერთი ცალკეული ორგანიზაცია არ იყო ქრისტიანული. იესოს არ უთქვამს, რომ მისი მოწაფეთა ჯგუფი იყო მთელი ეკლესია, მაშინაც კი, როდესაც ის ფიზიკურად იყო მიწაზე და წინამძღოლობას უწევდა მათ.

ზოგჯერ ადამიანები იყენებენ ტერმინს უხილავი ეკლესია. ტერმინი უხილავი ეკლესია აღნიშნავს იმ ფაქტს, რომ არ არსებობს ხილული ორგანიზაცია წევრების სიით, რომელიც შეიცავს ყველა ქრისტიანს. ასევე, ქრისტიანულ ორგანიზაციებს ჰყავთ წევრები, რომლებიც არ არიან ნამდვილი ქრისტიანები. აქედან გამომდინარე, ჩვენ არ შეგვიძლია მივუთითოთ რაიმე კონკრეტულ ორგანიზაციაზე და ვთქვათ, რომ ეს არის საყოველთაო (მსოფლიო) ეკლესია.

მიუხედავად იმისა, რომ საყოველთაო ეკლესია არ არის ერთი ორგანიზაცია, ერთიანობა ყველა ქრისტიანს შორის უნდა ხილული იყოს. იესო ლოცულობდა, რომ მორწმუნეები ერთობაში ყოფილიყვნენ და თქვა, რომ ამის შედეგად ქვეყნიერება ირწმუნებდა მას (იოანე 17:21). ეს ნიშნავს, რომ ქრისტიანული ერთიანობა როგორღაც ხილული უნდა იყოს ქრისტიანებისთვის და ქვეყნიერებისთვის.

► როდესაც ხვდები ადამიანს, რომელიც ამბობს, რომ ის ქრისტიანია, რა არის საჭირო იმისთვის, რომ შეძლო მასთან ქრისტიანული ერთობის გაზიარება?

ადგილობრივი ეკლესიის ერთობა ემყარება ბიბლიურ მოძღვრებას, მადლის განცდას და სულიწმიდით ცხოვრებას. ქრისტიანთა ერთობას ადგილობრივი ეკლესიის მიღმა აქვს იგივე საფუძველი, თუმცა ნაკლები დეტალებით.

ერთიანობის საფუძვლის ფორმულირების კიდევ ერთი გზა არის ეს: თუ ადამიანი მოწმობს, რომ დახსნილია, ჩანს, რომ აქვს სულიერი სიცოცხლე და სწამს ძირითადი ქრისტიანული ჭეშმარიტების, მაშინ ქრისტიანული მოზიარეობა შესაძლებელია. მოზიარეობა შეიძლება გაგრძელდეს მანამ, სანამ ადამიანი ღმერთთან ურთიერთობით და ბიბლიის მორჩილებით ცხოვრობს.

ქრისტიანული ერთიანობა არ არის დამოკიდებული შეთანხმებაზე დოქტრინის ყველა დეტალზე. შეუძლებელია ყველა ადგილას ეკლესია შეთანხმდეს დოქტრინის ყველა დეტალზე. მოციქულებსაც კი ჰქონდათ უთანხმოება (გალატელთა 2:11-14).

მორწმუნეთა ჯგუფები სწავლობენ ბიბლიას და მსჯელობენ იმაზე, რისიც სწამთ და ცდილობენ დარწმუნდნენ იმაში, რომ მართლები არიან. ისინი ხვდებიან, რომ არ ეთანხმებიან ქრისტიანთა სხვა ჯგუფების მოძღვრებებს.

[1]არსებობს ზოგიერთი დოქტრინა, რომელიც ფუნდამენტური და არსებითია ქრისტიანული რწმენისათვის. თუ ადამიანს არ სწამს ამ მოძღვრების, ის ვერ შეძლებს გაიგოს და ირწმუნოს სახარება.

შედეგად არის მოძღვრებების უფრო გრძელი სია, რომლისაც სჯერა კონკრეტულ ეკლესიას. ეკლესიების უმეტესობას ესმის, რომ ყველგან, ყველა ქრისტიანი არ ეთანხმება ყველა დოქტრინას. მაშინაც კი, თუ მოძღვრება ნაგულისხმებია ბიბლიაში, ყველა ერთნაირად ვერ გაიგებს ბიბლიას.

► რა არის ფუნდამენტური დოქტრინების/მოძღვრებების მაგალითები? რომელია სხვა დოქტრინები, რომლებიც არ არის ფუნდამენტალური?

ზოგიერთი ფუნდამენტური დოქტრინა ეხება ღმერთის ბუნებას, ქრისტეს ღვთაებას და სულიწმიდას, ქრისტეს გამოსყიდვას და ხსნას მადლით, რწმენით.

ზოგიერთი მოძღვრება, რომელიც არ არის ფუნდამენტალური, არის შეხედულებები თაყვანისცემის ფორმებისა და დეტალები ქრისტიანული ცხოვრების შესახებ. ჩვენთვის მნიშვნელოვანია შევეცადოთ ვიყოთ ბიბლიური ყველაფერში, რასაც ვაკეთებთ, მაგრამ უნდა გავაცნობიეროთ, რომ ყველა ჭეშმარიტი ქრისტიანი არ დაეთანხმება ამ დეტალებს.

ჭეშმარიტი ეკლესიის ნიშნების (მახასიათებლების) უძველეს კონცეფციას ატარებდა ,როგორც რომის კათოლიკური ეკლესია, ასევე რეფორმატორები. ქრისტიანებს საუკუნეების განმავლობაში სჯეროდათ, რომ ჭეშმარიტი ეკლესიის ოთხი ნიშანი იყო: ერთობა, სიწმინდე, საყოველთაობა და სამოციქულოობა. ეს ტერმინები სხვადასხვაგვარად იყო განსაზღვრული.

აქ მოცემულია რამდენიმე მარტივი განმარტება. ერთობა ანუ ერთიანობა ნიშნავს, რომ ეკლესია მოიცავს ყველა ჭეშმარიტ ქრისტიანს, თუმცა არა აუცილებლად ოფიციალურ სიაში მოხსენიებულს. სიწმინდე ნიშნავს, რომ ეკლესია დგას ცოდვის წინააღმდეგ და სწამს ცოდვისგან ხსნის. კათოლიკურობა ნიშნავს იმას, რომ ეკლესიას შეუძლია მიიღოს შესაბამისი ფორმა ნებისმიერ კულტურაში, ნებისმიერ ადგილას და ამავდროულად შეინარჩუნოს არსებითი, ძირითადი ჭეშმარიტება. სამოციქულოობა ნიშნავს იმას, რომ ეკლესია ფლობს მოციქულთა მიერ დადგენილ პირვანდელ სარწმუნოებას.

ხანდახან ეკლესიები რომელიმე ადგილსა თუ მხარეში იმდენად ახლოსაა ერთმანეთთან, რომ ადამიანებს შეუძლიათ აირჩიონ, რომლის მსახურებაზე დასწრება სურთ. ეკლესიის წევრებმა შეიძლება შეეცადონ აჩვენონ ადგილობრივი საზოგადოების თუ თემის წევრებს, რომ მათი ეკლესია სხვებზე უკეთესია. ისინი კონკურენციას უწევენ სხვა ეკლესიებს, რათა მათი ეკლესია უფრო მიმზიდველი გახდეს. მათ მიაჩნიათ, რომ მათი ეკლესია წარმატებულია, თუ მათი რიცხვი იზრდება.

ეკლესიებს შორის პაექრობა ემყარება ეკლესიის არასწორ აღქმას. ბევრი ფიქრობს, რომ ეკლესია ჰგავს ბიზნესს, რომელსაც სჭირდება კლიენტების მოზიდვა. ან გამოფენას, რომელმაც უნდა მიიზიდოს მაყურებელი. ეს არის მცდარი წარმოდგენები ეკლესიის შესახებ.

ეკლესია სულიერი ოჯახია. კარგი ოჯახის წევრები ცდილობენ იზრუნონ ერთმანეთზე. ისინი ერთად მუშაობენ ოჯახის საჭიროებების უზრუნველსაყოფად. ისინი დროს ერთად ატარებენ თავიანთი ურთიერთობების გამო.

[1]ეკლესია არის რწმენის ოჯახი, რომელიც დაფუძნებულია ღმერთთან და ერთმანეთთან ურთიერთობაზე. ამ ხალხს სურთ ახალი წევრები, რომლებსაც იზიდავს სახარება და ეკლესიის ოჯახური ცხოვრება. ეკლესია უნდა იყოს ორიენტირებული სახარების ქადაგებაზე და ეკლესიური ცხოვრების დემონსტრირებაზე. შემდეგ ისინი მიიზიდავენ სწორ ადამიანებს, ადამიანებს, რომლებიც დაინტერესებულნი არიან იყვნენ ამ ოჯახის ნაწილი.

► თუ ეკლესია ცდილობს კონკურენცია გაუწიოს რეგიონის სხვა ეკლესიებს, როგორ შეცვლის ეს პაექრობა ეკლესიას?

► რატომ სჭირდება ადგილობრივ საეკლესიო ერთობას უფრო მეტი დოქტრინალური შეთანხმება, ვიდრე საყოველთაო ქრისტიანულ ერთიანობას?

ქრისტიანს შეუძლია მიიღოს სხვა ქრისტიანების მოწმობა, ვინც არ იცავენ მის ყველა მოძღვრებას, თუ ისინი დაიცავენ ფუნდამენტურ ქრისტიანულ დოქტრინებს და წარმოაჩენენ ქრისტიანულ ცხოვრებას. თუმცა, ვინაიდან ქრისტიანმა პირადად უნდა განახორციელოს ის, რაც მისი აზრით სწორია, მას არ შეუძლია ითანამშრომლოს მსახურებაში ყველა ქრისტიანთან. მაგალითად, თუ პასტორი თვლის, რომ ბიბლია ეუბნება მას მონათლოს ახალი მოქცეულები, ის ვერ იქნება იმ ადამიანთა ჯგუფის პასტორი, რომლებიც ასწავლიან, რომ ახალმოქცეულნი არ უნდა მოინათლონ.

კიდევ ერთი მაგალითი: თუ ადამიანს სჯერა, რომ უცხო ენების ნიჭი არ არის სულით სისავსის მტკიცებულება, მისთვის ძნელი იქნება მსახურება იმ ადამიანებთან, ვისაც სჯერა, რომ ადამიანს, ვინც არ ლაპარაკობს ენებზე, არ აქვს სულიწმინდა. პრობლემები შეექნებოდა მათ მოზიარეობას, რადგან ისინი არ მიიღებდნენ მის მოწმობას. პრობლემები შეექმნებოდათ მსახურებაში თანამშრომლობის მხრივაც, რადგან ისინი ეცდებოდნენ ახალმოქცეულებს გაძღოლოდნენ ენებზე ლაპარაკის გამოცდილებისკენ.

თუ ადამიანი აკეთებს იმას, რაც მისი აზრით ბიბლიურად არასწორია, ის მიდის საკუთარი სინდისის წინააღმდეგ. ის ექცევა ღვთის მსჯავრდადების ქვეშ, რადგან მან აირჩია რაღაცის გაკეთება, მიუხედავად თავისი დარწმუნებულობისა, რომ ამას ბიბლია კრძალავს.

ქრისტიანს შეიძლება სჯეროდეს, რომ სხვადასხვა მოძღვრების მქონე ადამიანები ნამდვილი ქრისტიანები არიან, მაგრამ მან უნდა მოზიარეობა იქონიოს და იმსახუროს ადამიანთა ჯგუფში, რომლებიც თანხმდებიან დოქტრინების უმეტესობაზე. ეს ნიშნავს, რომ ადგილობრივ ეკლესიას უნდა ჰქონდეს ჩამოყალიბებული მოძღვრება, რომელიც მეტია, ვიდრე საყოველთაო ეკლესიის ფუნდამენტური დოქტრინების ჩარჩო..

► რატომ იქნება შეცდომა, თუ ადამიანი ეცდება ყველა ეკლესიის მოძღვრებას დაეთანხმოს?

ქრისტიანმა უნდა შეინარჩუნოს წონასწორობა სხვების მიმართ. მან არ უნდა თქვას, რომ სხვა ქრისტიანები არ არიან ნამდვილი ქრისტიანები, რადგან ისინი განსხვავდებიან დოქტრინალური დეტალებით, რომლებიც არ არის ფუნდამენტალური. ამასთან, მას უნდა ახლო ურთიერთობა ჰქონდეს ადგილობრივ ეკლესიასთან, რომელიც ატარებს დოქტრინებს, რაც მას და ეკლესიის სხვა წევრებს საშუალებას მისცემს იქონიონ მოზიარეობა და ერთად იმსახურონ.

1. ბიბლია ხაზს უსვამს ქრისტიანთა ერთიანობას.

2. ადრეულ ეკლესიას სჯეროდა ეკლესიის ერთიანობის, როგორც არსებითი სწავლების.

3. ეკლესია ვერ მიაღწევს ერთიანობას ყველა ქრისტიანის ერთ ორგანიზაციაში გაერთიანებით.

4. ქრისტიანული ერთიანობა ემყარება ბიბლიურ სწავლებას, მადლის გამოცდილებას და სულიერ ცხოვრებას.

5. ქრისტიანები ყველგან თანხმდებიან ქრისტიანობის ზოგიერთ ფუნდამენტურ მოძღვრებაში.

6. სხვადასხვა ეკლესიის ქრისტიანები ვერ თანხმდებიან დოქტრინების დეტალებში.

7. ადგილობრივი ეკლესია უნდა შეთანხმდეს დოქტრინების დეტალურ განცხადებაზე.

1. დაიმახსოვრეთ მე-2 გაკვეთილის შვიდი შემაჯამებელი დებულება. დაწერეთ ერთი აბზაცი, რომელიც განუმარტავს შვიდი შემაჯამებელი განცხადებიდან თითოეულის აზრს და მნიშვნელობას (სულ შვიდი აბზაცი) ვინმეს, ვინც არ არის ამ კლასის სტუდენტი. ჩააბარეთ ის კლასის ხელმძღვანელს შემდეგი გაკვეთილის დაწყებამდე. მზად იყავით გაუზიაროთ თქვენი აბზაცი ჯგუფს, თუ კლასის ხელმძღვანელი ამას გთხოვთ დისკუსიის დროს. ჩამოწერეთ ზეპირად ნასწავლი შვიდი შემაჯამებელი დებულება.

2. ამ კურსის განმავლობაში, თქვენ უნდა ასწავლოთ გაკვეთილი, ან გაკვეთილის ნაწილი ინდივიდს ან ჯგუფს, რომელიც არ წარმოადგენს კლასის ნაწილს. თქვენ შეგიძლიათ აირჩიოთ რომელი მასალა ასწავლოთ. თქვენ უნდა გააკეთოთ ეს სამჯერ, სხვადასხვა მასალის გამოყენებით. დაგეგმეთ თქვენი სწავლების შესაძლებლობები და შეატყობინეთ კლასის ხელმძღვანელს, როდესაც ასწავლით.

3. ინტერვიუს დავალება: ესაუბრეთ სამი განსხვავებული ეკლესიის წევრებს და ჰკითხეთ როგორ უყურებენ (აღიქვამენ) ისინი სხვა ეკლესიებს. მათი აზრით, რა ერთიანობა არსებობს ყველა ქრისტიანს შორის? დაწერეთ თითო აბზაცი სამივე საუბრიდან გამომდინარე.