Lesson 10: ნათლობა

ზოგიერთი ადამიანი წმინდა წერილის გარკვეულ მუხლებს განმარტავს იმ მნიშვნელობით, რომ ნათლობა ხსნის ნაწილია. მათ მიაჩნიათ, რომ ადამიანი არ არის ნამდვილად გადარჩენილი, სანამ არ მოინათლება. ანანიამ უთხრა სავლეს: „ადექი, მოინათლე, ჩამოირეცხე შენი ცოდვები“. (საქმეები 22:16) თუმცა, ჩვენი ცოდვები განწმენდილია ქრისტეს სისხლით (1 იოანეს 1:7). წყლით განბანას შეუძლია მხოლოდ წარმოდგენა შეგვიქმნას სულიერი რეალობის შესახებ. ანანიამ უთხრა სავლეს, რომ ფიზიკურად უნდა წარმოეჩინა რწმენის ნაბიჯი. ნათლობა იყო მოწმობა, რომ ის ცოდვებისგან განიბანა.

ებრაელთა 10:22-ში ნათქვამია, რომ მორწმუნეები უნდა მივუახლოვდეთ ღმერთს „მართალი გულებით და სრული რწმენით, ბოროტი სინდისისგან სხურებით გულგაწმედილნი და სუფთა წყლით სხეულგანბანილნი.“ შესაძლოა, წყალი ნათლობას გულისხმობს. ეს არ არის ბოლომდე დაზუსტებული. თუმცა, იმ შემთხვევაშიც კი, თუ ეს ნათლობას ეხება, მუხლი არ ამბობს, რომ ნათლობა ხსნას გვაძლევს. იქ უბრალოდ ნათქვამია, რომ უნდა დავემორჩილოთ ღვთის დავალებას, რომ მოვინათლოთ.

იესომ უთხრა ნიკოდემოსს, რომ ადამიანი უნდა იყოს „წყლისა და სულისაგან შობილი“ იოანეს 3:5-ში. ეს მტკიცება მოჰყვა მის განცხადებას, რომ ადამიანი ხელახლა უნდა იშვას, რაც დამაბნეველი იყო ნიკოდემოსისთვის. ნიკოდემოსი ფიზიკურ დაბადებაზე ფიქრობდა. იესო ამბობდა, რომ ადამიანი უნდა იშვას არა მხოლოდ ფიზიკურად, არამედ სულიერად, რათა შევიდეს ცათა სასუფეველში. „წყლისგან შობა“ სულიერი დაბადებაა.

ნათლობა არ არის ღვაწლი, რომელიც ადამიანმა უნდა გაწიოს გადარჩენის მოსაპოვებლად ან ხსნის დასამსახურებლად. ზოგიერთი ასწავლის, რომ ვინაიდან ნათლობა არ არის ხსნის მომტანი, ჩვენ არ უნდა ჩავატაროთ ის. ისინი შეშფოთებულნი არიან, რომ ადამიანებმა შესაძლოა ნათლობა უფრო ირწმუნონ, ვიდრე მადლს დაეყრდნონ, რომელიც გამოსყიდვისას გვეძლევა. თუმცა ქრისტეს ნებისმიერ მცნება უნდა აღვასრულოთ და არ ვიფიქროთ, რომ ღვთის მცნებების დაცვა მოგვიტანს ხსნას.

ნათლობას შეიძლება ეწოდოს მადლის მიღების საშუალება. ეს არ ნიშნავს, რომ ის გვაძლევს ხსნას, ან რომ მოქმედება ავტომატურად ანიჭებს მადლს. თუ ადამიანი რწმენის გარეშე მოინათლება, ამას არანაირი ღირებულება არ აქვს. ნათლობა არის მადლის საშუალება, რადგან ეს არის მოქმედება, რომელიც ღმერთმა ჩვენთვის შეიმუშავა. როდესაც ამას მორჩილებითა და რწმენით ვაკეთებთ, ღვთის სული მოქმედებს ჩვენს გულებში, რათა დაგვამკვიდროს ქრისტიანულ ცხოვრებაში.

► რატომ უნდა მოვინათლოთ?

► სტუდენტმა უნდა წაუკითხოს რომაელთა 6:3-11 ჯგუფს. რის სიმბოლოა ნათლობა, წმინდა წერილის ამ ნაწილის მიხედვით?

ბიბლია გვეუბნება, რომ ნათლობა განასახიერებს ქრისტეს სიკვდილს, დაკრძალვასა და აღდგომას. როდესაც მორწმუნე მოინათლება, ის მოწმობს, რომ ის უკავშირდება ქრისტეს მიერ მოცემულ გამოსყიდვას. მოციქულმა კი გამოიყენა გამოთქმა, რომ ჩვენ „მოვინათლეთ ქრისტე იესოში.”

ხსნისას ჩვენ ვიღებთ კურთხევებს ქრისტეს სიკვდილის მეშვეობით; მაგრამ, განსაკუთრებული გაგებით, ჩვენ ასევე ვიზიარებთ მის სიკვდილს. იესო მოკვდა ცოდვის გამო, არა საკუთარი ცოდვის გამო, არამედ ქვეყნიერების ცოდვების გამო. ანალოგიურად, ხსნისას ჩვენ ვკვდებით ცოდვისთვის, რადგან ვინანიებთ და მივატოვებთ მას.

რომაელთა 6 თავის თემაა ცოდვაზე გამარჯვება. ეს არ ეხება მხოლოდ პატიებას. ცხადია, რომ მორწმუნე თავისუფალი უნდა იყოს ცოდვის ძალაუფლებისგან (12-14) და აღარ განაგრძოს შეცოდება (1).

ხსნაში ჩვენ ვეზიარებით იესოს აღდგომასაც. ისევე, როგორც ის აღდგა მკვდრეთით, ჩვენც ვიწყებთ ახალ ცხოვრებას, როდესაც ცოდვისთვის ვკვდებით. ჩვენ ვიწყებთ გამარჯვების და ცოდვისგან თავისუფალ ცხოვრებას.

ნათლობის წესის და მეთოდის საკითხი შემდეგშია: მორწმუნეს ნათლობა წყალში სრული შთაფლობით, ანუ ჩაძირვით; წყლის დასხმით, თუ პკურებით უნდა მოხდეს?

ქრისტიანთა უმეტესობა მთელ მსოფლიოში, რომლებიც მორწმუნეთა ნათლობას აღასრულებენ, წყალში სრული შთაფლობის, ანუ ჩაძირვის მეთოდს იყენებენ.

არსებობს რამდენიმე მიზეზი, რის გამოც ბევრ ქრისტიანს სწამს, რომ შთაფლობა არის ნათლობის სწორი ფორმა.

1. სიტყვა ნათლობა (ბაპტიზო) მომდინარეობს ბერძნული სიტყვიდან, რაც ნიშნავს ჩაძირვას, ანუ შთაფლობას.

[1]2. ნათლობა განასახიერებს ქრისტეს სიკვდილს, დაკრძალვასა და აღდგომას, რაც საუკეთესოდ გამოიხატება ჩაძირვით (რომაელთა 6:3-5).

3. ბიბლიაში ადამიანები წყალში შედიოდნენ მოსანათლად (მარკოზი 1:10, საქმეები 8:38).

4. ადრეული ეკლესია შთაფლობას ანუ ჩაძირვას იყენებდა, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც ეს შეუძლებელი იყო სუსტი ჯანმრთელობის ან წყლის ნაკლებობის გამო. დიდაქე, მოციქულთა სწავლების შეჯამება, რომელიც დაწერილია ჩვენი წელთაღრიცხვის დაახლოებით 70 წელს, გვამცნობს, რომ მორწმუნე შეიძლება მოინათლოს წყლის დასხმით, თუ საკმარისი სიღრმის ან რაოდენობის წყალი არ არის ხელმისაწვდომი.

ამ მიზეზების გამო, ბევრი ქრისტიანი თვლის, რომ შთაფლობა ნათლობის ბიბლიური და ისტორიული მეთოდია.

ზოგიერთი ქრისტიანი თვლის, რომ ნათლობის კიდევ ერთი მეთოდი ასევე არის წმინდა წერილისეული. ძველ აღთქმაში აღწერილი იყო პკურების ცერემონიები, რაც წარმოადგენდა გამოსყიდვას. ახალი აღთქმა ასევე ეხება სისხლის პკურებას. იმის გამო, რომ სისხლის პკურება შეიძლება გამოსყიდვის სიმბოლო იყოს, შესაძლებელია, რომ ნათლობაც მოხდეს პკურების საშუალებით. (პკურების შესახებ ბიბლიური ცნობებისთვის იხილეთ: გამოსვლა 24:8; ებრაელთა 9:19-20, 10:22, 12:22-24; რიცხვნი 8:6-7; ესაია 52:15; ეზეკიელის 36:25; and 1 პეტრეს 1:2.)

ვინაიდან ბიბლიაში არსად ერთმნიშვნელოვნად არ წერია იმის შესახებ, თუ რომელი მეთოდით უნდა მოხდეს ნათლობა, ჩვენ შემწყნარებლური დამოკიდებულება უნდა ვიქონიოთ ქრისტიანების მიმართ, რომლებსაც განსხვავებული აზრი აქვთ ამ საკითხზე.

ეკლესია არის რწმენის საზოგადოება, რომელიც ღმერთთან აღთქმაში და შეთანხმებაში ცხოვრობს. როდესაც ცოდვილი ინანიებს და უერთდება რწმენის საზოგადოებას, ნათლობა არის მისი ღვთისკენ მოქცევის საჯაროდ დამოწმება.

მაგრამ რა შეიძლება ითქვას ეკლესიაში მყოფი ქრისტიანი მშობლებისგან დაბადებულ ბავშვზე? ბავშვი ამ რწმენის საზოგადოების ნაწილია. ღმერთი ღებულობს პატარა ბავშვს მანამ, სანამ ის საკმაოდ გაიზრდება იმისათვის, რომ გადაწყვიტოს მონანიება და მოქცევა..

ზოგიერთი ეკლესია თვლის, რომ ბავშვი უნდა მოინათლოს იმის ნიშნად, რომ ის რწმენის საზოგადოების ნაწილია. თუ ბავშვისთვის მისაღები იქნება ეკლესიის დოქტრინები, როდესაც მას ასაკი მოემატება, მათთვის ასეთ ეკლესიებს აქვთ ცერემონია, რომელსაც "კონფირმაცია" (ანუ დადასტურება) ეწოდება. ზოგიერთი ეკლესია არ თვლის მოქცევას საჭიროდ, რადგან ბავშვი ეკლესიაში დაიბადა და მიიღო ის, რაც მას შეასწავლეს. (მაგალითად რომის კათოლიკური ეკლესია, ლუთერანული ეკლესია და ინგლისის ეკლესია.) სხვა ეკლესიებს, რომლებიც ახორციელებენ ჩვილების ნათლობას, თვლიან, რომ მოქცევა მნიშვნელოვანია. (მაგალითად, ადრეული მეთოდისტები ჯონ უესლის წინამძღოლობით თვლიდნენ, რომ მოქცევა აუცილებელია ისეთი პიროვნებისთვისაც კი, რომელიც ჩვილობის ასაკში მოინათლა.)

ზოგიერთი თვლის, რომ წინადაცვეთა ემსახურებოდა მსგავს მიზანს ძველ აღთქმაში. ბავშვის წინადაცვეთას უკეთებდნენ იმის ნიშნად, რომ ისიც აღთქმაში იყო. მას არ სჭირდებოდა ლოდინი, სანამ გაიზრდებოდა, რომ გაეგო, რას ნიშნავდა აღთქმა.

როგორც ჩანს, ადრეული ეკლესია ჩვილების ნათლობას ატარებდა. ჰიპოლიტუს რომაელი წერდა სამოციქულო ტრადიციაზე ახ.წ. 212 წელს და ამბობდა, რომ ბავშვები უნდა მოინათლონ; და თუ ისინი ძალიან პატარები არიან, რომ ილაპარაკონ, მშობლებს შეუძლიათ ილაპარაკონ მათ მაგივრად. ორიგენემ ახ.წ. 248 წელს დაწერა, რომ მოციქულები ჩვილების ნათლობას ასრულებდნენ. 400 წელს ავგუსტინე წერდა, რომ ჩვილთა ნათლობას მთელი ეკლესია ეწეოდა მოციქულთა დროიდან და რომ მას არასოდეს სმენია ისეთი ვინმეს შესახებ, ვინც უარყოფდა ჩვილების ნათლობას.

მოციქულთა საქმეების წიგნში მოციქულები ზოგჯერ მთელს ოჯახებს ნათლავდნენ (11:14; 16:15, 33). შეიძლება ვივარაუდოთ, რომ მათ ასევე მონათლეს ბავშვებიც.

ჩვილების ნათლობის საწინააღმდეგო მოსაზრებები

1. ახალ აღთქმაში მორწმუნეები ინათლებოდნენ მას შემდეგ, რაც დაამოწმებდნენ თავიანთი რწმენის შესახებ. ესენი იყვნენ ადამიანები, რომლებმაც მოინანიეს და ირწმუნეს სახარება. ჩვილების ნათლობის მითითებები არ არსებობს.

2. ჩვილის ნათლობა ვერ შეასრულებს თავდაპირველ მიზანს, ვერ იქნება იმის მტკიცებულება, რომ მორწმუნე მოკვდა ცოდვისთვის და ცხოვრობს ღმერთისთვის.

3. ჩვილების ნათლობის ისტორიული შედეგი უმეტეს ადგილებში იყო მოუნანიებელი ადამიანებისგან შემდგარი ეკლესიური თემის შექმნა, რომლებიც ფიქრობდნენ, რომ ისინი ქრისტიანები არიან.

ჩვილების მონათვლის ნაცვლად, ზოგიერთ ეკლესიაში აქვთ ცერემონია ჩვილებისთვის, რომელსაც „მიძღვნა“ ჰქვია. ამ ცერემონიაზე მშობლები შვილს ღმერთს უძღვნიან და ჰპირდებიან, რომ ქრისტიანული სწავლების თანახმად აღზრდიან. ამ ეკლესიებში ნათლობა არ ხდება მანამ, სანამ ბავშვი საკმაოდ არ გაიზრდება, რათა ესმოდეს მონანიების და რწმენის არსი.

ბავშვობაში მონათლული ადამიანების მიმართ ქადაგებისას არ არის აუცილებელი მათი ნათლობის დისკრედიტაცია. ამის ნაცვლად, იქადაგეთ, რომ ადამიანი ვერ მიიღებს გადარჩენას მონანიებისა და რწმენის გარეშე. თუ ადამიანი ცოდვაში ცხოვრობს, მისი ნათლობა არ აძლევს მას იმის საბაბს - იფიქროს, რომ ის ქრისტიანია.

► რამდენი ხნის მერე უნდა მონათლოს ეკლესიამ ქრისტესკენ მოქცეული?

ახალ აღთქმაში მოქცეულები მაშინვე ინათლებოდნენ. ნათლობა არ აღნიშნავდა სულიერი სიმწიფის ან ცოდნის დონეს.

ზოგიერთი ეკლესია მოითხოვს, რომ მოქცეულებმა გაიარონ სწავლებისა და ქრისტიანული ზრდის პერიოდი, სანამ მოინათლებიან. მათ სურთ დარწმუნდნენ, რომ მოქცეულები სამაგალითო ქრისტიანები არიან. მათ სურთ, ჯერ ნახონ, რომ ისინი ცხოვრობენ ქრისტიანული ცხოვრებით, რათა ნათლობის შემდეგ რაც შეიძლება ნაკლები მათგანი დაეცეს და გადაუხვიოს გზიდან.

ნათლობა ადამიანის მოქცევის მტკიცებულებაა. ეს არ არის მისი სულიერი სიმწიფის ან ცოდნის მოწმობა. ამიტომ, ნათლობა უნდა მოხდეს მოქცევიდან მალევე. ლოდინი, როგორც ჩანს, ნიშნავს იმას, რომ ჩვენ არ ვიცით, რეალურად არის თუ არა ადამიანი მოქცეული. ეს მიუთითებს ეჭვზე, რომელიც მის მოწმობაში გვეპარება (რომ მოინანია), რამაც შეიძლება მისი რწმენა და დარწმუნებულობაც შეასუსტოს.

ნათლობა ასევე მადლის საშუალებაა, რადგან როდესაც ადამიანი რწმენით ემორჩილება და ამას საჯაროდ ავლენს, ღმერთი მას განმამტკიცებელ მადლს ანიჭებს. თუ ახალმოქცეულს ვაიძულებთ დაელოდოთ თავის ნათლობას, ჩენ მას ამ დახმარებას იმ დროს ვუმალავთ, როცა მას ეს ყველაზე მეტად სჭირდება.

თუ ჩანს, რომ ადამიანს არ ესმის სახარება და მის ცხოვრებაში არ ჩანს მადლით გარდაქმნა, ის არ უნდა მოინათლოს. ხოლო თუ აქვს ეს დამახასიათებელი თვისებები, მან მალე უნდა მიიღოს ნათლობა, როგორც რწმენის განმტკიცების საშუალება.

ზოგჯერ ადამიანებს, რომლებიც ამტკიცებენ, რომ ქრისტიანები არიან, სურთ გადადონ თავიანთი ნათლობა. ამბობენ, რომ ირწმუნეს სახარება და მოინანიეს, მაგრამ ჯერ არ სურთ ნათლობა. ხანდახან წლობით იკავებენ თავს ნათლობისგან. ზოგჯერ ეს ლოდინი გრძელდება მანამ, სანამ სიკვდილის პირას არ მივლენ.

თუ ადამიანს არ სურს მოინათლოს, ხშირად მიზეზი არის ნათლობასთან დაკავშირებული ვალდებულება, რომელიც მას არ სურს აიღოს. შესაძლოა, მას არ სურს ეკლესიის ერთგული იყოს. შესაძლოა არსებობს ცოდვა, რომლის ჩადენაც მას ჯერ არ შეუწყვეტია. მას შეიძლება არ სურდეს საჯაროდ დემონსტრირება, რომ ის ქრისტიანია.

თუ ის ნამდვილად მოქცეულია, ადამიანი ნათლობამდეც ქრისტიანია. მას არ სჭირდება ნათლობა, რომ გაქრისტიანდეს. თუმცა, თუ მას არ სურს სრულად მოინანიოს ცოდვა და დაამოწმოს ქრისტეზე, ის ჯერ კიდევ არ არის ქრისტიანი.

► რას ეტყოდით ადამიანს, რომელიც ამბობს, რომ ქრისტიანია, მაგრამ არ სურს მონათვლა?

► რა უნდა თქვას პასტორმა, როცა ის მოქცეულს ნათლავს?

როდესაც იესომ მოციქულებს დიადი დავალება მისცა, მან უთხრა, რომ მოენათლათ „მამის, ძის და სულიწმიდის სახელით” (მათე 28:19).

სამების „სახელით“ მონათვლა ნიშნავდა მისი ძალაუფლების ქვეშ მონათლვას. იესომ ანალოგიურად გამოიყენა ტერმინი სახელი, როდესაც თქვა, რომ ის თავისი სახელით არ მოსულა (იოანეს 5:43).

ზოგიერთ ეკლესიას მიაჩნია, რომ მოძღვარმა, რომელიც ნათლავს, უნდა თქვას: „მე გნათლავ მამის, ძის და სულიწმიდის სახელით“. სხვა ეკლესიებს სჯერათ, რომ სამების სამივე პირის უფლებამოსილებით ნათლობის სწორი გზა არის თქმა: „მე გნათლავ იესოს სახელით.”

ახალ აღთქმაში ვხვდებით ნათლობის მითითებების რამდენიმე მაგალითს და ეს სიტყვები განსხვავდება იმ სიტყვებისგან, რომლებიც იესომ გამოიყენა დიადი დავალების მიცემისას. სულთმოფენობის დღეს პეტრემ უთხრა ახალმოქცეულებს: „მოინათლეთ იესო ქრისტეს სახელით” (საქმეები 2:38). პავლემ მონათლა ეფესელი მორწმუნეები იესოს სახელით (საქმეები 19:5). პეტრემ კორნელიუსის სახლში მორწმუნეებს უთხრა, რომ „იესო ქრისტეს სახელით მონათლულიყვნენ” (საქმეები 10:48). პავლე გულისხმობდა, რომ კორინთელი მორწმუნეები იესოს სახელით მოინათლნენ (1 კორინთელთა 1:12-13).

საქმეების წიგნში იესოს სახელით ნათლობა განასხვავებს მას იოანეს ნათლობისგან (რომელიც ასევე შვიდჯერ არის მოხსენიებული საქმეებში), ისევე როგორც სხვა რელიგიების ნათლობებისგან.

როგორც ჩანს, ეკლესიამ იესოს დავალება შეასრულა ნათლობისას იესოს სახელის ხაზგასმით. სავარაუდოდ, მოძღვარი, რომელიც ნათლავდა პირველი საუკუნის ეკლესიაში, ამბობდა: „მე გნათლავ შენ იესოს სახელით“. ეკლესიის პირველ წლებში იესოს რწმენა იყო მთავარი საკითხი. თუ ადამიანს სწამდა იესო, ის ქრისტიანი იყო.

თუმცა, ადრეული საეკლესიო ისტორიის მიხედვით, ეკლესია ნათლობისას ხაზგასმით აღნიშნავდა სამებას. ეკლესიის პირველ თაობაში იყვნენ ადამიანები, რომლებიც ამბობდნენ, რომ სწამდათ იესო, მაგრამ სინამდვილეში სწორად არ სწამდათ რაღაცეები ღმერთის შესახებ. დიდაქე ამბობს, რომ ახალმოქცეულები უნდა შთაეფლონ სამჯერ, სამების თითოეული პიროვნების მიმართ რწმენის აღიარების თანხლებით. სხვა ნაშრომებში, რომლებიც თარიღდება ახ.წ. 248 წლით ან ამაზე უფრო ადრეული წლებით, ავტორები წერდნენ, რომ ეკლესიის ჩვეულებრივი პრაქტიკა იყო ნათლობისას მამის, ძის და სულიწმიდის ხსენება (ჰიპოლიტუსი, ორიგენე, ტერტულიანე და სხვები).

დღეს პრობლემა ის არის, რომ ზოგიერთი რელიგიური ჯგუფი უარყოფს სამებას. ისინი ამბობენ, რომ სწამთ იესოს, მაგრამ არ სჯერათ, რომ იესო არის ცალკე პიროვნება, ისევე როგორც მამა და სულიწმიდა. ისინი ნათლავენ იესოს სახელით, რადგან თვლიან, რომ იესო არის მამის, ძის და სულიწმიდის სახელი. ისინი თვლიან, რომ სამივე ერთი პიროვნებაა. ასეთი ჯგუფის ერთ-ერთი მაგალითი, რომელიც ამას აკეთებს, არის გაერთიანებული ორმოცდაათიანული ეკლესია.

დღეს ეკლესიების უმეტესობა, რომლებსაც სწამთ სამების, ნათლავენ სიტყვებით: „მე გნათლავთ თქვენ მამის, ძისა და სულიწმიდის სახელით“. ისინი ადასტურებენ, როგორც იესოსადმი, ასევე სამებისადმი რწმენას..

შეკრება: ახალმოქცეულები, რომლებიც უნდა მოინათლონ, ერთად უნდა დადგნენ, რათა ეჩვენონ დამსწრეებს. ვიდრე ხალხი იკრიბება, ვინმე შეიძლება რამდენიმე წუთის განმავლობაში წაუძღვეს მათ საგალობლის შესრულებაში.

წმინდა წერილი: ვინმემ შეიძლება წაიკითხოს მათეს 28:18-20.

განცხადება, ანუ დეკლარაცია: მოძღვარმა უნდა მიმართოს ხალხსს და უთხრას: „მათ, ვინც დღეს ინათლება, მოწმობენ, რომ მოინანიეს და ირწმუნეს ქრისტე. ვინაიდან ნათლობა ასახავს იესოს სიკვდილსა და აღდგომას, ეს მორწმუნეები ნათლობის საშუალებით მოწმობენ, რომ ისინი ცოდვისთვის დაიხოცნენ და ახლა ცხოვრობენ ღმერთისთვის. მათ დაიწყეს ახალი ცხოვრება ღვთის მორჩილებაში.”

ლოცვა: შემდეგ მოძღვარი ანუ პასტორი უნდა წაუძღვეს ეკლესიას ლოცვაში ახალმოქცეულთათვის. მისი ლოცვა უნდა შეიცავდეს შემდეგ გამონათქვამებს: „უფალო, გმადლობთ შენი მადლისთვის, რომელმაც ისინი გადარჩენასა და სულიერ ცხოვრებამდე მიიყვანა. ჩვენ გმადლობთ, რომ იხსენი ისინი ცოდვის ძალაუფლებისგან. ჩვენ ვლოცულობთ, რომ სულიწმიდის ძალამ აღავსოს ისინი და მოუტანოს მათ გამარჯვება ყოველდღე. აქციე ისინი შენს მოწმეებად თავიანთ წრესა თუ დასახლებაში და ეკლესიის კურთხევად.”

ნათლობა: ახალმოქცეულები ინდივიდუალურად უნდა შევიდნენ წყალში პასტორთან. ყოველი მათგანის მონათლვლისას, მან უნდა თქვას: „მე გნათლავთ თქვენ მამის, ძისა და სულიწმიდის სახელით.”

საგალობელი: ნათლობის შემდეგ შესაძლოა მრევლმა ერთად იმღეროს საგალობელი. ვინმეს კი შეუძლია კიდევ ერთი მოკლე ლოცვის გაძღოლა.

1. იესოს მოწაფეები მისი მსახურების დროს მოინათლნენ.

2. ადრეული ეკლესია ნათლავდა ხალხს ყველგან, სადაც სახარება ვრცელდებოდა.

3. ნათლობა იესოს სიკვდილის, დაკრძალვისა და აღდგომის სიმბოლოა.

4. ნათლობა არის გადარჩენისა და ქრისტეში ახალი ცხოვრების მოწმობა.

5. მოქცეული მოქცევიდან მალევე უნდა მოინათლოს.

6. ადამიანმა არ უნდა იფიქროს, რომ ის ქრისტიანია, რადგანაც მოინათლა.

7. ეკლესიამ ნათლობისას უნდა დაადასტუროს მოძღვრება სამების შესახებ.

1. დაიმახსოვრეთ მე-10 გაკვეთილის შვიდი შემაჯამებელი დებულება. დაწერეთ ერთი აბზაცი, რომელიც განუმარტავს შვიდი შემაჯამებელი განცხადებიდან თითოეულის აზრს და მნიშვნელობას (სულ შვიდი აბზაცი) ვინმეს, ვინც არ არის ამ კლასის სტუდენტი. ჩააბარეთ ის კლასის ხელმძღვანელს შემდეგი გაკვეთილის დაწყებამდე. მზად იყავით გაუზიაროთ თქვენი აბზაცი ჯგუფს, თუ კლასის ხელმძღვანელი ამას გთხოვთ დისკუსიის დროს. ჩამოწერეთ ზეპირად ნასწავლი შვიდი შემაჯამებელი დებულება.

2. არ დაგავიწყდეთ დროში გაწეროთ თქვენი კლასგარეშე სწავლების შესაძლებლობები და აცნობეთ კლასის ხელმძღვანელს, როდესაც ჩაატარებთ სწავლებას.

3. ინტერვიუს დავალება: ესაუბრეთ სამ სხვადასხვა მონათლულ მორწმუნეს და ჰკითხეთ, რას ნიშნავდა მათი ნათლობა მათთვის. დაწერეთ მოკლე რეზიუმე.