Lesson 5: ეკლესიის წევრობა

წინა გაკვეთილზე ჩვენ დავინახეთ, რომ პავლეს მსახურების პრიორიტეტი იყო განმარტება, თუ რა არის ეკლესია. პავლემ ხაზი გაუსვა ეკლესიას, რადგან ის არის ღმერთის გზა ხსნის გეგმის განსახორციელებლად მთელ მსოფლიოში.

პავლე მოციქული იყო მოწოდებული

და გამეცხადებინა ყველასთვის, რა არის საუკუნეთაგან დაფარული საიდუმლოს გამგებლობა, ყოვლის შემქმნელ ღმერთში. რათა ახლა ეკლესიის მეშვეობით ეუწყოს მმართველობებს და ხელისუფლებებს ზეცაში ღვთის მრავალმხრივი სიბრძნე. (ეფესელთა 3:9-10).

"საიდუმლო" არის ღმერთის გეგმა გამოხატოს თავისი სისრულე და გამოავლინოს თავისი სიბრძნე ეკლესიაში. ეკლესია არის იმ ადამიანთა მოაზრეობა, რომლებიც გამოეხმაურნენ ღვთის გეგმას და თავი მიუძღვნეს მას. თუ ადამიანი არ ემორჩილება ეკლესიას, ის არ ემორჩილება ღვთის გეგმას.

► რა არის ის მიზეზები, რის გამოც ადამიანები უარს ამბობენ ეკლესიის წევრობაზე?

ღმერთი ცხოვრობს ყველა მორწმუნეში, მაგრამ ის ცხოვრობს ეკლესიაში (ერთგული მორწმუნეების ჯგუფში) განსაკუთრებული გზით. ნახეთ, რა არის ნათქვამი ამ მუხლებში, სად ცხოვრობს ღმერთი:

რომელზეც მთელი შენობა, ერთად შერწყმული იზრდება წმიდა ტაძრად უფალში, რომელშიც თქვენც შენდებით, რათა იყოთ ღვთის სამკვიდრებელი სულში (ეფესელთა 2:21-22).

ღმერთი ცხოვრობს ეკლესიაში. ეკლესია, მორწმუნეთა ჯგუფი, არის სახლი, რომელშიც ღმერთი ცხოვრობს სულით.[1] ღმერთი მკვიდრობს ეკლესიაში იმ მიზნებისთვის, რაც აღემატება მიზნებს, რომელთა განხორციელებაც ინდივიდებს შეუძლიათ. თუ ადამიანი უარს ამბობს ეკლესიისთვის თავის მიძღვნაზე, ის უარს ამბობს, იყოს ღვთის ამ გეგმის ნაწილი.

ადამიანი იძენს თავის სულიერ ვინაობას, როდესაც ის მხილებულია ცოდვაში, ხოლო ამის შემდეგ განიცდის ღვთის სიყვარულს, მადლს და მიღებას. როდესაც ის ინანიებს და ირწმუნებს ქრისტეს, ის ხდება ღვთის შვილი. ეს არის ყველაზე მნიშვნელოვანი იდენტობა, რაც შეიძლება ჰქონდეს ადამიანს.

მორწმუნეს აქვს აგრეთვე სულიერი იდენტობა - ღვთის ოჯახის წევრი, სახლეული (ეფესელთა 2:19). სხვა მორწმუნეები მისი სულიერი ძმები და დები არიან. ის ნათესაურ კავშირს გრძნობს ნებისმიერ ჭეშმარიტ ქრისტიანთან, რომელსაც ხვდება.

ეკლესია არსებობს, როგორც ღმერთის საყოველთაო ოჯახი და აგრეთევე, როგორც ადგილობრივი კრებული და თემი, რომელიც მოქმედებს როგორც ღმერთის ადგილობრივი ოჯახი. თუ ძმას ან დას საჭიროება აქვს, სწორედ მისი ადგილობრივი სულიერი ოჯახია, ვინც მას ეხმარება. მორწმუნესაც, ისევე, როგორც შეუძლია ჰქონდეს მოლოდინი, რომ მისი სულიერი ოჯახი მზად იქნება მის დასახმარებლად, უნდა გადაწყვეტილი ჰქონდეს ერთგული და მიძღვნილი იყოს ოჯახის მიმართ და მზად იყოს სხვების დასახმარებლად. ოჯახის დახმარება არ იარსებებდა, თუ არ იარსებებდნენ მორწმუნეები, რომლებიც ამას თავის დროსა და რესურსებს უთმობენ.

ზოგი ითხოვს დახმარებას, მაგრამ არასოდეს სცალია სხვების დასახმარებლად. მათ არ ესმით, რას ნიშნავს ოჯახის ერთგულება.

სხვა ადამიანები ზრუნავენ საკუთარ თავზე და სხვებისგანაც იგივეს მოელიან. მათ არ ესმით თავიანთი პასუხისმგებლობა სხვების საჭიროებებზე.

► როგორ აუხსნით ადამიანს, რომ საჭიროა ის იყოს ღვთის ოჯახის ერთგული და მიძღვნილი?

ადამიანმა ინდივიდუალურად უნდა ირწმუნოს ღმერთის ჭეშმარიტება და ინდივიდუალურად აირჩიოს ღმერთის მორჩილება. ღმერთთან ადამიანის ურთიერთობა იწყება მაშინ, როდესაც ის ინანიებს და ირწმუნებს ქრისტეს. მისი ღმერთთან ურთიერთობა სხვა არავისზე არ არის დამოკიდებული. ყველა მორწმუნეს ჰყავს სულიწმიდა, რომელიც უძღვება მას ღვთის სიტყვის შემეცნებაში.

თუმცა, ბევრი ქრისტიანი ზედმეტად დამოუკიდებელი გახდა თავის მიდგომებში. მათი საკუთარი აღქმა ხდება მათი საბოლოო ავტორიტეტი. ისინი ენდობიან წმინდა წერილის მხოლოდ საკუთარ ინტერპრეტაციას. ისინი ეძებენ თავიანთი ცხოვრების ინდივიდუალურ მიზანს, რითიც უფრო მეტად საკუთარ ნიჭებს მიაგებენ პატივს, ვიდრე სხეულის სისრულეს ეძებენ. მათი მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილებები ეფუძნება საკუთარ მოსაზრებებს, საკუთარ გრძნობებს და საკუთარ სურვილებს და არ ხელმძღვანელობენ ეკლესიის სიბრძნით.

ბევრს არ შეუძლია განმარტოს ეკლესიის მიზანი. ისინი მას ღირებულად მიიჩნევენ, მხოლოდ ადამიანებისთვის გარკვეული სარგებლის მიცემის თვალსაზრისით. ისინი არ არიან მიძღვნილნი მის მიმართ, როგორც ოჯახისადმი. ისინი არ ცნობენ რაიმე სულიერ ავტორიტეტს და ძალაუფლებას. ისინი სწრაფად ტოვებენ ეკლესიას და სხვას ეძებენ, თუ პრობლემა შეექმნებათ. ეს პრობლემა ყველგან არსებობს, მაგრამ ზოგიერთ კულტურაში ადამიანები უფრო მიდრეკილნი არიან სულიერად დამოუკიდებელნი იყვნენ, რადგან მათი კულტურა ხაზს უსვამს ინდივიდუალურ თავისუფლებას.

ბევრმა ეკლესიამ მიიღო ვარაუდი, რომ ადამიანები სულიერად დამოუკიდებლები არიან. ქადაგებებში მოცემულია ინსტრუქციები იმის შესახებ, თუ როგორ შეუძლიათ ადამიანებს მიიღონ პირადი გადაწყვეტილებები საუკეთესო შედეგებისთვის. ბევრ ეკლესიას ხელმძღვანელობს ადამიანთა ჯგუფი, რომლებიც პროგრამას წარადგენენ, ხოლო მრევლი მხოლოდ მაყურებელთა ბრბოა. სხვა სახის ეკლესია - პასტორის პირადი საქმეა და ის ცდილობს შესთავაზოს საკმარისი რაოდენობის სიკეთეები, რათა შეინარჩუნოს ხალხი, მათგან ფინანსური დახმარების მისაღებად.

ახალი აღთქმისეული ეკლესიის სურათი არის ადგილობრივი კრებული (თემი), რომელიც იზიარებს პასუხისმგებლობებს და მოვალეობებს. ეკლესიამ უნდა შეასრულოს თავისი პასუხისმგებლობები, როგორც ერთგულმა თანამშრომელმა ხალხის კრებულში. ახალი აღთქმის ეპისტოლეების უმეტესობა მიწერილია არა ცალკეული პირების მიმართ, არამედ ეკლესიების მისამართით და სწორედ ასე უნდა იქნას განმარტებული და გამოყენებული.

► განიხილეთ ჩამონათვალის თითოეული პუნქტი, თუ როგორ შეიძლება კრებულმა გადაინაწილოს ეს პასუხისმგებლობა და ყველაფერი იმაზე უკეთესად გააკეთოს, ვიდრე ეს ცალკეულ ინდივიდს შეუძლია.

1. ევანგელიზაცია (მახარებლობა) (მათე 28:18-20).

2. ეკლესიური თაყვანისცემა (ღვთისმსახურება) (1 კორინთელთა 3:16).

3. დოქტრინის შენარჩუნება (1 ტიმოთეს 3:15, იუდას 3).

4. პასტორების ფინანსური მხარდაჭერა (1 ტიმოთეს 5:17-18).

5. მისიონერების გაგზავნა და მათი მხარდაჭერა (საქმეები 13:2-4, რომაელთა 15:24).

6. ეკლესიის გაჭირვებული წევრების დახმარება (1 ტიმოთეს 5:3).

7. ცოდვაში ჩავარდნილი წევრების დისციპლინირება (1 კორინთელთა 5:9-13).

8. ნათლობის და ზიარების ჩატარება (მათე 28:19, 1 კორინთელთა 11:23-26).

9. მორწმუნეების მომოწაფება მათი სულიერი ზრდისთვის (ეფესელთა 4:12-13).

ამ ყველაფრის უმეტესობა ვერ შესრულდება ერთი ადამიანის მიერ, რომელიც დამოუკიდებლად მოქმედებს. ეს ყოველივე დამოკიდებლია მორწმუნეთა ჯგუფის თანამშრომლობაზე და ხელმძღვანელობის სტრუქტურაზე.

[1]ღმერთი მოუწოდებს ყველა მორწმუნეს, უერთგულონ ადგილობრივ ეკლესიას და დაეხმაროს ამ ეკლესიას თავისი მიზნის შესრულებაში ქვეყნიერების მიმართ. სანამ წევრი არ მსახურობს ეკლესიაში, ის არ ასრულებს თავის მიზანს, როგორც ქრისტეს სხეულის ნაწილი.

ღმერთს აქვს გეგმა მორწმუნეთა ადგილობრივი ეკლესიისთვის, ანუ სხეულისთვის. ის იძლევა იმას, რაც საჭიროა და მოითხოვს წევრებისგან ერთგულებას.

► სტუდენტმა უნდა წაუკითხოს 1 კორინთელთა 12:12-27 ჯგუფს.

პავლემ თქვა, რომ ეკლესიის წევრებმა უნდა იმოქმედონ ერთად, როგორც ფიზიკური სხეულის ნაწილებმა. ნაწილი არ უნდა ეცადოს იყოს სხვებისგან დამოუკიდებელი. ნაწილი სხვების გარეშე ბევრს ვერ მიაღწევს.

ქრისტიანმა უნდა გააცნობიეროს, რომ მისი შესაძლებლობები ეკლესიის ცხოვრებაში ფასდება. ისევე, როგორც თვალი ან ყური გამოუსადეგარია, თუ ის არ მოქმედებს სხეულისთვის, ადამიანიც ვერ იპოვის მნიშვნელოვან მიზანს ღვთის ნებაში, თუ ის არ მოქმედებს როგორც ეკლესიის ერთგული წევრი.

► სტუდენტმა უნდა წაუკითხოს საქმეების 2:46-47 ჯგუფს.

“უფალი ყოველდღე მატებდა ეკლესიას გადარჩენილებს“. ეკლესიის ადრეულ დღეებში მასთან შეერთება არ იყო რთული საქმე. მოქცევისა და რწმენის მტკიცებულება იყო წევრობის საფუძველი. ფორმალური წევრობის პროცესის ან წევრობის წესების ჩამონათვალის გარეშეც კი ადვილი იყო იმის დანახვა, თუ ვინ იყო ეკლესიაში.

ხშირად ეკლესია იწყებს ოფიციალური წევრობის გარეშე. თავდაპირველად ეკლესია მსახურთა გუნდისგან შედგება. შემდეგ ემატებიან ადგილობრივები, რომლებიც მსახურებას გამოეხმაურნენ და მონაწილეობა მიიღეს. ჯგუფი ხშირად იკრიბება, რათა განიხილონ პრაქტიკული საკითხები, სულიერი საკითხები, მომავლის ხედვები და ერთად ცხოვრების ასპექტები. მონაწილეთა სია არ არის, მაგრამ ყველამ იცის, ვინ არიან ერთგულები.

რაც უფრო იზრდება ეკლესია, ჩნდება კითხვები. ბევრი ადამიანი დადის ეკლესიაში და მონაწილეობს აქტივობებში; მაგრამ ვინ არიან ადამიანები ეკლესიაში? ეკლესია უნდა იყოს მოწმე, მაგრამ როგორ შეიძლება ის იყოს მოწმე, თუ მრევლმა, ანუ კრებულმა არ იცის ვინ არიან ეკლესიის ხალხი? ჩვენ ვასწავლით მრევლს აიღონ ვალდებულება, რომ სხეულში სხვებს დაეხმარონ, მაგრამ როგორ შეძლებენ, რომ გაიგონ ვინ არიან ისინი? თუ ადამიანი უარს ამბობს გამოეხმაუროს მხილებას, რათა გამოსწორდეს და ღია ცოდვაში ცხოვრობს, როგორ შეიძლება ის განვასხვავოთ მორწმუნეთა ძირითადი ნაწილისგან, რომლებიც კეთილსინდისიერად ცხოვრობენ?

ბევრ თანამედროვე ეკლესიას აქვს გაწევრიანების ფართო მოთხოვნები. მათ აქვთ დოქტრინის ფორმულირება, წევრების შესაბამისი ცხოვრების წესები და გამოსაცდელი პერიოდი. ახალმოქცეული ადამიანისთვის ადვილი არ არის სწრაფად გახდეს ამ ეკლესიების წევრი.

ახალი მოქცეული უნდა მიღებულ იქნეს ეკლესიის მოზიარეობაში. ის უნდა იყოს მორწმუნეთა ჯგუფის ნაწილი, რომლებიც ერთგულები და მიძღვნილები არიან ერთმანეთის მიმართ. მოქცევისას ის კარგავს მეგობრებს, რომლებიც არ არიან ქრისტიანები და მას სჭირდება ქრისტიანული მოზიარეობა.

ახალმოქცეულს ასევე სჭირდება მოწაფეობა, რომელიც მოდის სხვა ქრისტიანებთან მჭიდრო მოზიარეობის შედეგად. ის ჩამოყალიბდება იმ ადამიანების ღირებულებებით, რომლებიც მას უზიარებენ საკუთარი ცხოვრების გამოცდილებას.

რა მოხდება, თუ მოქცეული ვერ შეუერთდება ეკლესიას, წევრობის მაღალი მოთხოვნების გამო, რაც მას არ ესმის? თუ მას წევრობას არ აძლევენ, ის გრძნობს, რომ ის ეკლესიაში არ არის მიღებული. მას სასწრაფოდ სჭირდება რაიმე სახის წევრობა. ადრეულმა ეკლესიამ სწრაფად შეძლო მოქცეული ადამიანების წევრებად ჩართვა მსახურებებში.

თუ ეკლესია კარგად ახერხებს ახალმოქცეულების წევრებად სწრაფად მიღებას, ეკლესიის წევრებში შეიძლება მოხვდნენ ადამიანები, რომლებიც არ არიან მოწიფული ქრისტიანები. ახალმოქცეულებს არ ესმით ეკლესიის ყველა მნიშვნელოვანი დოქტრინა. მათ არ ჩამოუყალიბებიათ მოწიფული ქრისტიანული ცხოვრების წესი. ამიტომ ისინი არ უნდა იყვნენ პასუხისმგებლები ეკლესიისთვის მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილების მიღებაზე. იმის გამო, რომ ეკლესიის წევრებში შეიძლება იყვნენ ადამიანები, რომლებიც არ არიან მოწიფული ქრისტიანები, ეკლესიის უბრალო წევრმა არ უნდა მიიღოს გადაწყვეტილებები ეკლესიის მიმართულების შესახებ.

ამ ზოგად წევრებს შორის, უნდა იყვნენ წევრები, რომლებიც ქმნიან მმართველ ორგანოს. ეკლესიის მმართველი ორგანო უნდა შედგებოდეს მოწიფული ქრისტიანებისგან, რომლებსაც ესმით ეკლესიის მიერ სწავლებული დოქტრინები და ცხოვრების წესი. ეს არის ჯგუფი, რომელიც იღებს გადაწყვეტილებებს ეკლესიისთვის. ამ ჯგუფის წევრობას უფრო მაღალი მოთხოვნები უნდა ჰქონდეს, ვიდრე ეკლესიის ზოგად წევრობას. ამ ჯგუფის ადამიანებს შეუძლიათ ეკლესიაში მასწავლებლად და ლიდერად იმსახურონ. მმართველი ორგანო ზრუნავს, რომ ეკლესია დარჩეს თავისი დოქტრინისა და მიზნის ერთგული.

საერთო ანუ ზოგადად წევრობაში მიიღებიან ჭეშმარიტი ახალმოქცეულები, რომლებმაც თავი მიუძღვნეს ეკლესიას. საერთო წევრობის მოთხოვნებია ქრისტიანობის საფუძვლები და ამ კონკრეტული ეკლესიის მიმართ ერთგულება. ახალმოქცეული შეიძლება სწრაფად მივიღოთ ზოგად წევრად, თუ ის ნამდვილად მოქცეულია. ახალმოქცეული იღებს მოზიარეობას და ჩართულობას ეკლესიურ ცხოვრებაში, რაც მას დაუყოვნებლივ სჭირდება. ზოგიერთი ეკლესია საერთო ანუ ზოგად გაწევრიანებას მოიხსენიებს, როგორც "ძმობას და თემის წევრობას".

► რატომ სჭირდება ახალმოქცეულს ეკლესიაში სწრაფად ჩართვა?

► ამ ნაწილში აღწერილი წევრობის სისტემაში რა არის მოზიარეობა და როგორი ადამიანია წევრი?

► ამ ნაწილში აღწერილი წევრობის სისტემაში რა არის მმართველი ორგანო და როგორი ადამიანია მისი წევრი?

ძმობა ანუ მოზიარეობა და მმართველი ორგანო არის წევრობის ერთი სისტემა. ქვემოთ მოცემულ ბლოკში აღწერილია წევრობის ორი სხვა სისტემა.

მოწიფულ ქრისტიანთა წევრობა

წევრობის ერთერთი კონცეფცია მოითხოვს, რომ წევრები იყვნენ დოქტრინულად ჯანსაღნი და საკმარისად მოწიფულნი, რათა შესაძლებელი იყოს მათთვის ეკლესიურ გადაწყვეტილებებზე კენჭისყრის მინდობა. ეს ჯგუფი წამოაყენებს კანდიდატურებს მსახურის პოზიციებზე, მათ შორის პასტორის პოზიციაზეც. ისინი ან კენჭს უყრიან საქმიანი გადაწყვეტილებების თაობაზე, ან ირჩევენ წარმომადგენელთა ჯგუფს, რომელიც იღებს ამ გადაწყვეტილებებს.

იმის გამო, რომ წევრები აკონტროლებენ ეკლესიის მმართველობას, ახალმოქცეულს შეიძლება სწრაფად არ მიეცეს წევრობა. რაც უფრო კონსერვატიული და ფრთხილია ეკლესია, მით უფრო გრძელია წევრობის მოთხოვნების ჩამონათვალი და მით უფრო გრძელია მოქცევასა და წევრობას შორის პერიოდი. ეკლესია ადგენს წევრობის მოთხოვნებს, რათა ის მოიცავდეს ყველაფერს, რაც მოწიფულ ქრისტიანს უნდა ახასიათებდეს და არა ახალმოქცეულის ზოგად აღწერილობას. ახალმოქცეულს წლების განმავლობაში შეუძლია მონაწილეობა მიიღოს ეკლესიის ცხოვრებაში, წევრის წოდების გარეშეც. ზოგიერთი ახალმოქცეული შეიძლება წავიდეს ეკლესიიდან, რადგან ისინი წევრები არ არიან.

კონგრეგაციონალისტური, ანუ კრების წევრობა

ზოგიერთ ეკლესიაში წევრებად ითვლებიან ისინი, ვინც ჩვეულებრივ ღვთისმსახურებას ესწრება. სხვა ძალაუფლებამ შეიძლება გადაწყვიტოს საეკლესიო საქმეები, მაგრამ ნებისმიერი, ვინც ეკლესიაში დადის მისი წევრია. ეკლესიამ შეიძლება განაცხადოს, რომ მას არ აქვს წევრობის სია. თუმცა, ისეთ ეკლესიაშიც კი, რომელიც აცხადებს, რომ არ აქვს წევრთა სია, არსებობს დაუწერელი სისტემა, იმის დასადგენად, თუ ვინ არის და ვინ არ არის მისი წევრი.

კონგრეგაციონალისტურ ეკლესიაში, სადაც წევრობა მსახურებებზე დასწრებით განისაზღვრება, ეკლესიის კონტროლი შეიძლება პასტორის ან გავლენიანი ოჯახების ლიდერების ხელში იყოს.

თუ ახალგაზრდა ეკლესიაში დასრულებული ძალაუფლება კონგრეგაციონალისტურ, ანუ კრების წევრობას ეკუთვნის, შეუძლებელია იმის პროგნოზირება, როგორი იქნება ის რამდენიმე წელიწადში.

თუ ძველ კონგრეგაციონალისტური წევრობის მქონე ეკლესიას აქვს სტაბილურობა, მას სავარაუდოდ აკონტროლებს ან ოჯახური ჯგუფი ან ძლიერი, ხანგრძლივად მმართველი პასტორი. მათთვის რთული იქნება საქმის კეთების წესების ახსნა და განმარტება თუ რა და როგორ კეთდება, მაგრამ ისინი ენდობიან მათ, ვინც ყველაფერს მართავს და აკონტროლებს. დაწერილი წესები შეიძლება არ არსებობდეს ან შეიძლება უგულვებელყოფილი იყოს. როდესაც პასტორს ან სხვა ლიდერებს ჩაანაცვლებენ, ეკლესიამ შეიძლება დიდი ცვლილებები განიცადოს.

► რა უპირატესობებსა და ნაკლოვანებებს ხედავთ წევრობის ზემოთ აღწერილ ორ სისტემაში?

► კლასმა უნდა განიხილოს შემდეგი ორი მაგალითი. განიხილეთ, თუ როგორ უკავშირდება ეს ორი აღწერა იმ ეკლესიების წევრობას, რომელიც თქვენ იცით.

ეკლესიის ძმური მოზიარეობის გეგმას იყენებს ეკლესია ინდიანაპოლისში, ინდიანას შტატში, შეერთებულ შტატებში. ეკლესიის წევრობის შეთანხმება გამოიყენება ფილიპინების ბიბლიურ მეთოდურ ეკლესიაში.

წევრობა ეკლესიაში "გამარჯვების სამლოცველო"

"გამარჯვების სამლოცველო" მიესალმება ეკლესიის უმეტეს აქტივობებზე ხალხის დასწრებას, მათ შორის ღვთისმსახურებებზე, სახლის ეკლესიების ("საოჯახოს") შეხვედრებზე და ბიბლიის შემსწავლელ ჯგუფებზე. ყველას შეუძლია მონაწილეობა მიიღოს თაყვანისცემაში, საჭიროებების გაზიარებაში, ლოცვაში, ერთად ჭამაში, ორგანიზებულ დისკუსიებში და არაფორმალურ მოზიარეობაში. თუმცა, ახალი აღთქმა განსაზღვრავს, რომ ადამიანთა ჯგუფი, რომლებიც შეადგენენ ადგილობრივ ეკლესიას, უნდა იყოს იდენტიფიცირებადი. საჯაროდ უნდა იყოს ცნობილი, რა ხალხი წარმოადგენს ეკლესიას. ასეთი იდენტიფიცირებადი ჯგუფის გარეშე შეუძლებელია ეკლესიას ჰქონდეს მკაფიო მოწმობა ქვეყნიერების წინაშე, იზიარებდეს ჭეშმარიტ ქრისტიანულ მოზიარეობას, რომელიც დაფუძნებულია ქრისტიანულ ერთიანობაზე მეგობრობის მიღმა, განახორციელოს ბიბლიური საეკლესიო დისციპლინა (წესრიგის დაცვა) და ერთობლივად ატაროს პასუხისმგებლობა ეკლესიურ მსახურებაზე. მაშასადამე, გამარჯვების სამლოცველოს მსახურებებზე პასუხისმგებლობა ეკისრება ეკლესიაში შემავალ ჯგუფს, სახელწოდებით „ძმობა“..”

კრიტერიუმები, რომლებსაც აკმაყოფილებენ "ძმობის" წევრები

ჩვენ ვაღიარებთ, რომ არსებობს მრავალი სხვა მახასიათებლები, რომელიც წარმოადგენს სულიერი ზრდის ნიშნებს, მაგრამ შემდეგი სია გვაძლევს საფუძვლებს, რომლებიც აუცილებელია ერთიანობისა და ჭეშმარიტი ქრისტიანული თანაზიარებისთვის.

(1) სულიერი ცხოვრება

აჩვენეთ მონანიების, სულიერი სწრაფვისა და ღმერთისადმი მორჩილებაში სიარულის მტკიცებულება.

(2) ბიბლიური ზნეობა

თავი აარიდეთ სექსუალურ უზნეობას, ნარკოტიკული საშუალებების, თამბაქოს და ალკოჰოლური სასმელების მოხმარებას.

(3) ეკლესიური ვალდებულება

დაესწარით ყველა საეკლესიო მსახურებას ერთგულად, გარდა იმ შემთხვევებისა, როდესაც ხელს გიშლით ჯანმრთელობის პრობლემები, სხვა მსახურება ან სამუშაო, რომლის შეჩერებაც შეუძლებელია კვირა დღეს.

მიიტანეთ ეკლესიაში მეათედი და შესაწირავი.

(4) დოქტრინალური ერთიანობა

აუცილებელია "გამარჯვების სამლოცველოს" ერთიანობა და მრწამსის ფორმულირების სწორი აღქმა. პასტორი თითოეულ კანდიდატს გაუნაწილებს დისკუსიისა და მითითებების დროს.

(5) პრაქტიკული ეთიკა

იყავით გულწრფელი ყველა ურთიერთობაში და ერთგული თქვენი ვალდებულებების მიმართ. შეინარჩუნეთ ქცევა, რომელიც შეესაბამება სიყვარულს და ერთგულებას ძმობის წევრების მიმართ.

პოლიტიკა

ჩვენ გვესმის, რომ ზოგიერთი ახალი წევრი არ დარჩება, მაგრამ ჩვენ გვირჩევნია არ გვქონდეს გამოსაცდელი ვადა, რადგან ახალმოქცეულებს სჭირდებათ დაუყოვნებელი ჩართვა ეკლესიაში.

მმართველი ორგანო შეაფასებს წევრობაზე წარდგენილ პირს, მას შემდეგ, რაც კანდიდატს პასტორი გაესაუბრება.

წევრად მიღებულ ახალმოქცეულ ადამიანს ჩაუნიშნავენ ნათლობასაც, თუ ის მანამდე არ იყო მონათლული.

თუ აღმოჩნდება, რომ წევრობაში მყოფი მორწმუნე არღვევს მოთხოვნებს, მმართველმა ორგანომ შეიძლება ან გაათავისუფლოს მორწმუნე წევრობიდან ან მისცეს მას გამოსაცდელი ვადა და ანგარიშვალდებულება დააკისროს, რის შემდეგაც მისი საქმე ხელახლა განიხილება.

ფილიპინების ბიბლიური მეთოდისტური ეკლესია

მივიღე რა იესო ქრისტე, როგორც ჩემი მხსნელი და უფალი, მწამს მისი სიკვდილის, მისი სისხლის დაღვრისა და მისი აღდგომის, როგორც სრული საქმისა ჩემ გადასარჩენად, ახლა ვერთიანდები ქრისტეს საყოველთაო (მსოფლიო) სხეულთან. მაგრამ როგორც სხეულს აქვს მრავალი ორგანო, ასევე აქვს ქრისტეს სხეულს. გულწრფელი ლოცვის მეშვეობით ვგრძნობ, რომ სულიწმიდა მიძღვება ფილიპინების ბიბლიური მეთოდისტური ეკლესიის ოჯახთან გაერთიანებისკენ - მის მოზიარეობაში, რწმენასა და სულიერ დისციპლინაში, რამდენადაც ღმერთი უფრო და უფრო მეტად მაძლევს ამის შეძლებას. ამ მოქმედებით მე ვუძღვნი ჩემს თავს ღმერთსა და სხვა წევრებს, რათა მოვიმოქმედო შემდეგი:

პირველი, ჩემი ეკლესიის ერთიანობის დაცვა

• სხვა წევრების მიმართ სიყვარულით მოქმედებით (1 პეტრეს 1:22)

• ჭორაობაზე და ზურგსუკან უარყოფითის ლაპარაკზე უარის თქმით (ეფესელთა 4:29)

• მის მიერ დანიშნული ლიდერებისადმი მორჩილებით (ებრაელთა 13:17)

• ძმების მიმართ თანაგრძნობით, რომლებიც ჩამოშორდნენ ღვთის მადლს (გალატელთა 6:1-2)

მეორე, გავიზიარო ჩემი ეკლესიის პასუხისმგებლობა

• მისი ზრდისთვის ლოცვით (1 თესალონიკელთა 1:1-2)

• ურწმუნოების ეკლესიაში მოწვევით (ლუკა 14:23)

• სტუმრების თბილად დახვედრით (რომაელთა 15:7)

• ხალხისთვის იესო ქრისტეს გაცნობით (საქმეები 8:33-35)

მესამე, მოვემსახურო ჩემი ეკლესიის მსახურებას

• სულიერი ნიჭების აღმოჩენით (1 პეტრეს 4:10)

• პასტორებთან ერთად მსახურებისთვის მომზადებითა და აღჭურვით (ეფესელთა 4:11‑12)

• მსახურის გულის განვითარებით წმინდანთა, მშიერთა, შიშველთა, ავადმყოფთა, ქვრივ-ობოლთა და პატიმართა მიმართ მსახურებაში - რამდენადაც ამის საშუალება და შესაძლებლობა მომეცემა. (მათე 25:31-46; ფილიპელთა 2:3-7)

მეოთხე, ჩემი ეკლესიის მოწმობის მხარდაჭერა

• მსახურებებზე ერთგულად დასწრებით (ებრაელთა 10:25)

• ღვთის სიტყვის, როგორც ის იქადაგება, თავმდაბლურად მიღებით და მის სინათლეზე სიარულით (1 იოანეს 1:9-10)

• წმინდა ცხოვრების გატარებით (ებრაელთა 12:14; ფილიპელთა 1:27)

• შეცდომების და დანაშაულების აღიარებით (იაკობის 5:16)

• უფლის სერობაში (ზიარებაში) მონაწილეობით (1 კორინთელთა 11:23-26)

• რეგულარული შასაწირავის მიტანით (ლევიანთა 27:30; 1 კორინთელთა 16:2; 2 კორინთელთა 9:7)

ამას ხელს აწერს ____ თარიღი ______________

წევრის ხელმოწერა _______________________________

დამოწმებულია: _________________________ მიერ. ადგილობრივი ეკლესიის პასტორი

1. ღმერთი განსაკუთრებულად ცხოვრობს მორწმუნეთა ჯგუფში.

2. ეკლესია არის ღვთის ოჯახი, რომელშიც მორწმუნეები მიძღვნილნი არიან ოჯახური ურთიერთობებისადმი.

3. ეკლესიის წევრობა არის გზა მიიღო ღვთის გეგმა ეკლესიისთვის.

4. წევრებმა ერთად უნდა გაიზიარონ ეკლესიის პასუხისმგებლობები.

5. ინდივიდუალური შესაძლებლობები ყველაზე ღირებულია, როდესაც ისინი ეკლესიის ცხოვრებაში გამოიყენება.

6. ახალმოქცეული დაუყოვნებლივ უნდა ჩავრთოთ ეკლესიის საქმიანობაში.

7. სიმწიფე არ უნდა იყოს მოთხოვნა, ანუ კრიტერიუმი ეკლესიის წევრობისთვის.

1. დაიმახსოვრეთ მე-5 გაკვეთილის შვიდი შემაჯამებელი დებულება. დაწერეთ ერთი აბზაცი, რომელიც განუმარტავს შვიდი შემაჯამებელი განცხადებიდან თითოეულის აზრს და მნიშვნელობას (სულ შვიდი აბზაცი) ვინმეს, ვინც არ არის ამ კლასის სტუდენტი. ჩააბარეთ ის კლასის ხელმძღვანელს შემდეგი გაკვეთილის დაწყებამდე. მზად იყავით გაუზიაროთ თქვენი აბზაცი ჯგუფს, თუ კლასის ხელმძღვანელი ამას გთხოვთ დისკუსიის დროს. ჩამოწერეთ ზეპირად ნასწავლი შვიდი შემაჯამებელი დებულება.

2. არ დაგავიწყდეთ დროში გაწეროთ თქვენი კლასგარეშე სწავლების შესაძლებლობები და აცნობეთ კლასის ხელმძღვანელს, როდესაც ჩაატარებთ სწავლებას.

3. წერითი დავალება: შეაფასეთ იმ ადამიანების პროცენტი, ვინც თქვენს ეკლესიაში დადის, რომლებიც ერთგული წევრები არიან. აღწერეთ როგორ ხდება ადამიანი თქვენი ეკლესიის წევრი.