Lesson 4: საეკლესიო ასოციაციები

შენიშვნა კლასის ხელმძღვანელისთვის: ამ გაკვეთილის მოსამზადებლად საჭიროა მასალა. ეს გაკვეთილი განიხილავს ეკლესიებსა და მათ გაერთიანებებს შორის ურთიერთობას. თუ სტუდენტები მიეკუთვნებიან ასოციაციაში, ანუ გაერთიანებაში მყოფ ეკლესიას, კლასის ლიდერმა უნდა მიიღოს ასოციაციის მოთხოვნების ასლი კლასში განსახილველად.

► რა ჰქვია იმ საეკლესიო გაერთიანებას ან დენომინაციას, რომლის წევრიც ხართ?

როდესაც ქრისტიანი ხვდება ქრისტიანებს სხვადასხვა ადგილობრივი ეკლესიებიდან, ჩნდება კითხვები. ისინი კითხულობენ, რატომ განსხვავდება მისი რწმენა და პრაქტიკა მათისგან. ის ამჩნევს, რომ არსებობს დოქტრინალური განსხვავებები სხვადასხვა ეკლესიებს შორის. არსებობს დიდი განსხვავებები ღვთისმსახურების სტილში.

ეკლესიის წევრი შეიძლება ეძებდეს რელიგიურ იდენტობას, რომელიც უფრო ფართოა ვიდრე მისი ადგილობრივი ეკლესია. მას სურს დაინახოს, რომ მისი ეკლესია არის იმ ეკლესიათა ნაწილი, რომლებსაც სწამთ ერთი და იგივე დოქტრინები, რომლებიც ერთმანეთთან თანამშრომლობენ და მოზიარეობა აქვთ. მას არ სურს გრძნობდეს, რომ მისი კრებული არის ერთადერთი ეკლესია მსოფლიოში, რომელსაც აქვს ცალკეული, თავისი განსაკუთრებული რწმენა და პრაქტიკული მსახურება.

► მიეცით ერთ ან ორ სტუდენტს შესაძლებლობა განმარტონ, თუ რა სარგებელი აქვთ იმისგან, რომ კონტაქტი აქვთ მათი ეკლესიების მსგავს სხვა ეკლესიებთან.

პირველ გაკვეთილში ჩვენ შევისწავლეთ შემდეგი მტკიცებები:

დოქტრინალური სტაბილურობისთვის ადგილობრივ ეკლესიას უნდა ჰქონდეს სამი რამ:

1. რწმენა იმისა, რომ ბიბლია არის აბსოლუტური ავტორიტეტი.

2. ისტორიული ქრისტიანობის ძირითადი დოქტრინები/მოძღვრებები.

3. მოზიარეობა ან წევრობა კარგი თეოლოგიის მქონე ეკლესიების ასოციაციაში, ან გაერთიანებაში.

ამ გაკვეთილში ჩვენ ვსაუბრობთ მოცემული ჩამონათვალის მესამე პუნქტზე.

საეკლესიო გაერთიანებების განსაზღვრება:

საეკლესიო ასოციაცია ანუ გაერთიანება არის ეკლესიათა ჯგუფი, რომელსაც ჰყავს ცენტრალური ხელმძღვანელობა, იზიარებს გარკვეულ შეხედულებებს და რწმენას, იღწვის, რათა ერთობლივად მიაღწიოს გარკვეულ მიზნებს და აქვს გარკვეული სახის მოზიარეობა.

ასოციაციას ან გაერთიანებას შეიძლება ეწოდოს "სუსტი" ან "ძლიერი", რაც დამოკიდებულია იმ ელემენტების სიძლიერეზე, რომლებიც აერთიანებს მას.

სუსტ ასოციაციებში ცენტრალურ ხელმძღვანელობას აქვს ძალიან მცირე ავტორიტეტი და გავლენა ადგილობრივ ეკლესიაზე; საერთო რწმენის საკითხების ჩამონათვალი კი შეიძლება იყოს ძალიან მოკლე, მხოლოდ ძირითადი პუნქტებით; საერთო მიზნები შეიძლება არ ითხოვდეს მრევლის დიდ მონაწილეობას; და მოზიარეობაც შეიძლება შემოიფარგლოს კრებულების წარმომადგენლების იშვიათი შეხვედრებით. ასეთ გაერთიანებებში თითოეული ეკლესიის საკუთრება ეკუთვნის ადგილობრივ თემს; და ადგილობრივ ეკლესიას ნებისმიერ დროს შეუძლია გადაწყვიტოს ასოციაციის დატოვება. ეკლესიებმა შეიძლება დატოვონ ასოციაცია, თუ თვლიან, რომ ის აღარ აკმაყოფილებს მათ საჭიროებას.

სუსტი ასოციაციის წევრები ჩვეულებრივ ხაზს უსვამენ ადგილობრივი ეკლესიის ავტონომიას. მათ არ სურთ, რომ გაერთიანებამ მართოს ადგილობრივი ეკლესია, ამიტომ ისინი ფრთხილად ზღუდავენ ასოციაციის უფლებამოსილებას. ამრიგად, როდესაც ასოციაციას ანუ გაერთიანებას „სუსტს“ ვუწოდებთ, არ ნიშნავს იმას, რომ მას მიზნის მიღწევაში აქვს ჩავარდნა. სუსტი ასოციაციის წევრებს სურთ ცენტრალური ხელმძღვანელობა იყოს სუსტი. ხელმძღვანელობა დეცენტრალიზებულია და ეკუთვნის ადგილობრივ ეკლესიებს.

► როგორ ფიქრობთ, რა არის კარგი "სუსტ" ასოციაციებში/გაერთიანებებში? რა არ არის კარგი მათში?

ძლიერ გაერთიანებებში ცენტრალურ ხელმძღვანელობას აქვს უფლებამოსილება მართოს ადგილობრივი ლიდერები; საერთო რწმენის და შეხედულებების ჩამონათვალი მოიცავს ბევრ საკითხს; ეკლესიის თემები, ანუ კრებულების წევრები სწირავენ საერთო მიზნებისათვის; და მათ ხშირი კონტაქტი აქვთ ერთმანეთთან. ეკლესიის საკუთრება შეიძლება იყოს ასოციაციის საკუთრებაში. თუ ასეა, ცალკეულ ეკლესიებს არ შეუძლიათ მიიღონ ასოციაციის დატოვების გადაწყვეტილება.

ძლიერი გაერთიანებების წევრები მიმართავენ ცენტრალურ ხელმძღვანელობას გარკვეული სახის პრობლემების გადასაწყვეტად. ისინი ხაზს უსვამენ ასოციაციის მიმართ ერთგულებას ადგილობრივი ეკლესიისადმი ერთგულებასთან ერთად.

არსებობს სხვადასხვა სახის საეკლესიო გაერთიანებები. გაერთიანებას შეიძლება არ ჰქონდეს ძლიერი ან სუსტი ასოციაციის ყველა მახასიათებელი, მაგრამ შეიძლება კლასიფიცირდეს როგორც სუსტი ან უფრო ძლიერი იმისდა მიხედვით, თუ რომელი მახასიათებლები აქვთ მათ. ძლიერ გაერთიანებებს ხშირად უწოდებენ „დენომინაციებს.”

► როგორ ფიქრობთ, რა არის კარგი "ძლიერ" გაერთიანებებში? რა არ არის კარგი მათში?

► რომელი საეკლესიო გაერთიანებების შესახებ იცით? როგორ დაახასიათებდით მათ?

[1]ძლიერ საეკლესიო გაერთიანებას შეიძლება ეწოდოს დენომინაცია. ეს არ ნიშნავს იმას, რომ მას აქვს ძლიერი ასოციაციის ყველა მახასიათებელი, მაგრამ ის შეიძლება შეფასდეს როგორც ძლიერი და არა სუსტი.

კარგი დენომინაცია იმისთვის არსებობს, რომ ემსახუროს ადგილობრივ ეკლესიებს. დენომინაცია ეხმარება ეკლესიებს ერთობლივად მიაღწიონ იმას, რასაც ადგილობრივი ეკლესიების უმეტესობა მარტო ვერ ახერხებს.

1. ეს იძლევა იდენტურობის განცდას სხვა ტიპის ეკლესიებისგან განსხვავებით. ადგილობრივი ეკლესიის წევრებმა იციან, რომ ისინი განსხვავდებიან თავიანთ ტერიტორიაზე არსებული სხვა ეკლესიებისგან. ისინი წახალისებულნი არიან და იციან, რომ იმ ეკლესიათა ჯგუფის ნაწილს წარმოადგენენ, რომლებიც იზიარებენ მათ მოძღვრებებს.

2. ის ადგენს მოძღვრებას. ადგილობრივ ეკლესიას ვერ ექნება უფლება შეცვალოს და განავითაროს თავისი მოძღვრება სხვისი მოსმენის გარეშე. დენომინაცია უნდა რჩებოდეს ქრისტიანობის ძირითად ისტორიულ დოქტრინების ფარგლებში, მაგრამ ასევე უნდა ჰქონდეს უფრო დეტალური სწავლებები, რომლებიც, მათი აზრით, შეესაბამება წმინდა წერილს.

3. ის ადგენს სტანდარტებს პასტორებისა და ეკლესიის წევრებისათვის. დენომინაციამ უნდა დააწესოს სტანდარტები პასტორებისა და ეკლესიის წევრებისთვის, რათა მათ შექმნან თანმიმდევრული ქრისტიანული მაგალითი. სტანდარტები უნდა ეფუძნებოდეს 1 ტიმოთე მე-3 თავში და ტიტეს 1-ლ თავში მოყვანილ თვისებებს, თუმცა ნათლად უნდა იყოს განმარტებული თითოეული კულტურისათვის.

4. ის უზრუნველყოფს ეკლესიის მართვის სისტემას. დენომინაციამ უნდა უზრუნველყოს ადგილობრივი ეკლესია სისტემით, ეკლესიაში ხალხის საპასუხისმგებლო პოზიციებზე დასანიშნად და ანგარიშვალდებულების შესანარჩუნებლად.

5. ის უზრუნველყოფს პასტორთა მომზადების საშუალებას. ბევრ ეკლესიას არ აქვს რესურსი და მასალები მომავალი პასტორების მოსამზადებლად. დენომინაციამ უნდა შეიმუშაოს სასწავლო პროგრამა, რომელიც ხელმისაწვდომი და პრაქტიკული იქნება.

6. ის ხელმძღვანელობს პასტორების გადანაწილებას ეკლესიებში. პასტორებს ეკლესიების გარეშე და ეკლესიებს პასტორების გარეშე შეიძლება დახმარება გაუწიონ დენომინაციის ლიდერებმა. კარგი დენომინაციური ლიდერები პატივს სცემენ ეკლესიის ერთგულ ადგილობრივ ლიდერებს ყველა გადაწყვეტილებისას.

7. ის იძლევა მითითებებს, როდესაც ადგილობრივ ეკლესიას აქვს კრიზისი. თუ ადგილობრივი ეკლესია გაყოფილია რაიმე საკითხის ირგვლივ დავის გამო, ან არ ჰყავს სანდო ხელმძღვანელობა, დენომინაციის ლიდერები უნდა დაეხმარონ.

8. ის კოორდინაციას უწევს და მხარს უჭერს მისიისა და ეკლესიის დაფუძნების მცდელობებს. ეკლესიების ჯგუფმა უნდა გაიზიაროს მისიის მუშაობის ხედვა. ისინი აერთიანებენ რესურსებს და ეხმარებიან ადამიანებს მისიის მიზნების მიღწევაში.

[2]9. ის უზრუნველყოფს ადგილობრივ ეკლესიაზე გაცილებით უფრო ფართო მასშტაბის ურთიერთობებსა და მოზიარეობას. ხდება წევრებისთვის ხელშეწყობა, რათა მათ მეტი დრო გაატარონ დენომინაციის სხვა ეკლესიების წევრებთან.

10. ის აწყობს ღონისძიებებს, რომლებიც აერთიანებს ეკლესიებს. დენომინაციამ უნდა მოაწყოს კონგრესები და კონფერენციები, რომლებიც ხელს შეუწყობს ეკლესიების მოზიარეობას და ერთობლივი მიზნების დასახვას.

11. ის აგზავნის ლიდერებს ეკლესიებში მსჯელობის, რჩევის მიცემის და წახალისების მიზნით. ვინმემ, გაერთიანების ხელმძღვანელობიდან, უნდა მოინახულოს ყველა ეკლესია წელიწადში ერთხელ მაინც, ან უმჯობესია უფრო ხშირადაც.

12. ის იძლევა რჩევებს ადგილობრივი მსახურების ფინანსური მდგრადობის განვითარების შესახებ. ასოციაციამ ხაზი უნდა გაუსვას ადგილობრივი ეკლესიის პოტენციალს და წაუძღვეს მათ ფინანსურ სიმწიფისკენ.

თუ დენომინაცია სწორად ემსახურება ამ მიზნებს, ის შეიძლება იყოს მნიშვნელოვანი დახმარება ეკლესიის მიზნების მისაღწევად. ადგილობრივი ეკლესიების უმეტესობისთვის შეუძლებელი იქნებოდა ყველა ზემოაღნიშნული პასუხისმგებლობის მარტო შესრულება. დენომინაციის ლიდერებს უნდა ახსოვდეთ, რომ დენომინაცია არსებობს იმისთვის, რომ ადგილობრივ ეკლესიებს მოემსახუროს.

► ახლა, როდესაც ჩვენ ვნახეთ, რისი გაკეთება შეუძლიათ დენომინაციებს მათი ეკლესიებისთვის, განვიხილოთ ეს შეკითხვა: როგორ შეუძლია ეკლესიას ისარგებლოს სუსტი გაერთიანების უპირატესობებით და ამავდროულად თავიდან აიცილოს ის პრობლემები, რაც მათში ჩვეულებრივ წარმოიქმნება?

► როგორ შეუძლია ეკლესიას მიიღოს სარგებელი ძლიერი გაერთიანებისგან და თავიდან აიცილოს ის პრობლემები, რომლებიც ჩვეულებრივ მას თან ახლავს?

ეს ვალდებულებათა ნუსხა არ იქნება ერთი და იგივე ყველა დენომინაციისთვის, არამედ ეს არის ზოგადი აღწერა, თუ რას მოითხოვენ დენომინაციები როგორც წესი, თავიანთი ეკლესიებისგან.

ადგილობრივი ეკლესია ვალდებულია გააკეთოს შემდეგი:

1. მიიღოს დენომინაციის დოქტრინალური პოზიცია, იქადაგოს ეს დოქტრინები და არ დაუშვას ეკლესიაში საპირისპირო დოქტრინების ქადაგება.

2. უზრუნველყოს ეკლესიის წევრების განსწავლა და მოთხოვნა, რომ მათ იცხოვრონ თანმიმდევრული ქრისტიანული ცხოვრებით.

3. მონაწილეობა მიიღოს კონგრესებსა და სხვა ღონისძიებებში და მონაწილეობა მიიღოს ხარჯების დაფარვაში, თავისი შესაძლებლობების ფარგლებში.

4. მიაწოდოს ზუსტი წლიური ანგარიში დასწრების, მოქცეულების, მსახურებისა და შემოსავლების შესახებ.

5. შეინარჩუნოს ერთიანობა სხვა ეკლესიებთან და დენომინაციის ლიდერებთან და მოგვაროს კონფლიქტები ბიბლიური გზით.

6. არ იყოს ჩართული ნებისმიერ სხვა ორგანიზაციაში, რომელიც მოითხოვს მსგავს ვალდებულებებს..

თუ თქვენი სტუდენტები არიან ეკლესიიდან, რომელიც რომელიმე გაერთიანებაშია, დაუთმეთ რამდენიმე წუთი გაერთიანების მოთხოვნების განსახილველად.

► თქვენი ეკლესიის გაერთიანება საერთაშორისო მისიონერული ორგანიზაციის მიერ არის შექმნილი? თუ ასეა, აღწერეთ ურთიერთობა ეკლესიებსა და მისიონერულ ორგანიზაციას შორის.

ზოგჯერ ეკლესიები ურთიერთობენ საერთაშორისო მისიონერულ ორგანიზაციასთან. მისიამ შეიძლება დააარსოს ეკლესიები, ან არსებული ეკლესიები შეიძლება გაერთიანდნენ მისიაში. მისიასთან დაკავშირებული ეკლესიები ქმნიან ასოციაციას.

დასაწყისში, უცხოელი მისიონერები შეიძლება ცხოვრობდნენ ქვეყანაში და იყვნენ ასოციაციის/გაერთიანების ლიდერები. დროთა განმავლობაში ხელმძღვანელობა ვითარდება და ყალიბდება ადგილობრივი პასტორებისგან. მისიას უნდა ჰქონდეს ლიდერების განვითარების მიზანი, რათა უცხოელი მისიონერები არ განაგრძობდნენ ეკლესიის ასოციაციის უშუალო ხელმძღვანელობას.

როდესაც უკვე გაერთიანების ადგილობრივი ხელმძღვანელობა იქმნება, ორგანიზაციაში ყალიბდება სამი დონე: მისიის ხელმძღვანელობა, გაერთიანების ხელმძღვანელობა და ადგილობრივი ეკლესიის პასტორები. ასოციაციის/გაერთიანების ლიდერები მუშაობენ უშუალოდ პასტორებთან. მისიის ლიდერები ძირითადად ასოციაციის ლიდერებთან მუშაობენ.

ზოგიერთი მისია უზრუნველყოფს ძლიერ ცენტრალურ ხელმძღვანელობას, რომელიც აყალიბებს ეკლესიების ძლიერ ასოციაციას. სხვა მისიები ეხმარებიან ეკლესიების სუსტ გაერთიანებას და არ უდგენენ მათ რაიმე დამატებით ძალაუფლებას.

თუკი სამ დონეს შორის ურთიერთობა მკაფიოდ არ არის განმარტებული, შეიძლება გაუგებრობები წარმოიშვას. ზოგჯერ ეკლესიების წარმომადგენლები გაერთიანების ლიდერების ნაცვლად მისიის ლიდერებს მიმართავს, მათი საჭიროებების შესახებ, რადგან ფიქრობენ, რომ მისია რესურსებით უფრო მდიდარია. მისიის ლიდერები ზოგჯერ მუშაობენ უშუალოდ ეკლესიებთან, ასოციაციის ხელმძღვანელობის გვერდის ავლით. ეს იწვევს დაბნეულობას გაერთიანების ლიდერებში, რადგან ეს მათ როლს გაურკვეველს ხდის.

წინა ნაწილში ჩვენ ჩამოვთვალეთ დენომინაციების პასუხისმგებლობა. მისიის მიერ დაარსებულ საეკლესიო გაერთიანებაში, ერთობლივი მუშაობით პასუხისმგებლობას ახორციელებენ გაერთიანების ლიდერები და მისიის ლიდერები. გარკვეული პერიოდის შემდეგ, გაერთიანების ლიდერებმა თანდათან მეტი პასუხისმგებლობა უნდა აიღონ. ჩამოყალიბებული და განვითარებული გაერთიანების იდეალური მდგომარეობა კი ის არის, რომ მას შეეძლოს კარგად ფუნქციონირება, მაშინაც კი, თუ მას მისია აღარ უწევს დახმარებას.

1. ეკლესიების გაერეთიანება ხელს უწყობს ადგილობრივი ეკლესიის სტაბილურობას.

2. გაერთიანებებს შეიძლება ეწოდოს "სუსტი" ან "ძლიერი" იმისდა მიხედვით, თუ რამდენად მნიშვნელოვანია ცენტრალური ხელმძღვანელობა.

3. "სუსტი" გაერთიანების წევრები ხაზს უსვამენ ადგილობრივი ეკლესიების ავტონომიას.

4. "ძლიერი" გაერთიანების წევრები ხაზს უსვამენ მიძღვნას და ერთგულებას გაერთიანების მიმართ ადგილობრივ ეკლესიის მიმართ ერთგულებასთან ერთად.

5. ეკლესია ვერ იქნება დენომინაციაში და ასევე სხვა გაერთიანებაში, რომელიც მოითხოვს ძლიერ მიძღვნას.

6. დენომინაცია არსებობს, რათა დაეხმაროს ეკლესიებს შეასრულონ თავიანთი დანიშნულება თანამშრომლობის გზით.

7. საერთაშორისო მისიამ თანდათან უნდა გადასცეს პასუხისმგებლობა გაერთიანების ხელმძღვანელობას.

1. დაიმახსოვრეთ მე-4 გაკვეთილის შვიდი შემაჯამებელი დებულება. დაწერეთ ერთი აბზაცი, რომელიც განუმარტავს შვიდი შემაჯამებელი განცხადებიდან თითოეულის აზრს და მნიშვნელობას (სულ შვიდი აბზაცი) ვინმეს, ვინც არ არის ამ კლასის სტუდენტი. ჩააბარეთ ის კლასის ხელმძღვანელს შემდეგი გაკვეთილის დაწყებამდე. მზად იყავით გაუზიაროთ თქვენი აბზაცი ჯგუფს, თუ კლასის ხელმძღვანელი ამას გთხოვთ დისკუსიის დროს. ჩამოწერეთ ზეპირად ნასწავლი შვიდი შემაჯამებელი დებულება.

2. არ დაგავიწყდეთ დროში გაწეროთ თქვენი კლასგარეშე სწავლების შესაძლებლობები და აცნობეთ კლასის ხელმძღვანელს, როდესაც ჩაატარებთ სწავლებას.

3. ტესტი: მომდევნო გაკვეთილის დასაწყისში თქვენ უნდა გაიხსენოთ და დაწეროთ დენომინაციის 10 პასუხისმგებლობა მაინც და ადგილობრივი ეკლესიის მინიმუმ 5 ვალდებულება მისი დენომინაციის მიმართ.