Efesliler 3:3-10'u birlikte okuyun. Bu bölüm bize kilise hakkında ne söylüyor?
Kilisenin Kökeni
Yeni Ahit'ten önceki yüzyıllarda, kilise tam olarak ortaya çıkmamış bir gizemdi.[1] Tanrı'nın lütfunu deneyimleyen ve O'nunla ilişki içinde yaşayan insanlar vardı[2], ancak kilise henüz kurulmamıştı.
► Kilise ne zaman başladı?
İsa'nın yaşamı ve hizmeti kiliseyi başlattı ve O’nun sağladığı kurtuluş üzerine inşa edildi.[3] Kilisenin dönemi Pentekost Günü'nde başladı. O günden itibaren kilise, Mesih'in yeryüzündeki fiziksel ve görünür liderliği olmadan Kutsal Ruh'un gücüyle işlev görecektir.[4]
İsa, öğrencilerine öğretilerini tüm dünyaya yayma ve yerleştirme yetkisi verdi[5] ve Kutsal Ruh'un onları her gerçeğe yönlendireceğine söz verdi.[6] Elçilerin öğretileri kilisenin temel doktrinleri olduğu için kiliseye “apostolik- Elçisel” denilebilir. Bu temel doktrinlerle çelişen herhangi bir inanç Hristiyan olarak adlandırılmamalıdır.
Kilise, (1) İsa'nın hizmetinden, (2) Mesih tarafından sağlanan kurtuluştan, (3) Pentekost Günü'nde gerçekleşen olaydan ve (4) Elçisel doktrinin gelişiminden meydana geldi.
Kilise, Tanrı'nın Baba olduğu ve üyelerinin kardeş olduğu bir aileye benzetilir.[1] Kilise, tek bir ırkı veya doğal kökeni olmayan bir ulus olarak adlandırılır.[2] Kilise, Mesih'in baş olduğu fiziksel bir bedenle karşılaştırılır ve üyeler birlikte çalışır ve birbirleriyle ilgilenir.[3]
Hıristiyan, kilisenin bir üyesidir. Kutsal Kitap bize, kiliseye Mesih'in bedeni denildiği gibi, Hıristiyanlara da onun etinin ve kemiklerinin üyeleri dendiğini söyler.[4] Kiliseden ayrı olmak, Mesih'in yeryüzünde yaptıklarından ayrı olmaktır. Kiliseye saygı duymamak ve onu sevmemek, Mesih'e saygı duymamak ve onu sevmemektir.
Bedenin bir üyesi olarak, bir Hıristiyan kiliseden bağımsız bir tutum içinde olmamalıdır. Diğer üyelere ve onların da ona ihtiyacı vardır.[5] Bir Hristiyan'ın, kilise olmadan ruhsal olarak kendi kendine yeterliymiş gibi yaşaması yanlıştır.
Evrensel bir kilise vardır, ancak kilise de yerel olarak var olmalıdır. Bedenin üyeleri, tek bir yerde bir arada olmadıkça işlev göremezler. Pavlus Korintli inananlara onların Mesih'in bedeni olduklarını yazdı[1], bu da yerel bir kilisenin o yer için İsa'nın bedeni olduğunu ima eder.
Tanrı yerel kiliseyi bir inanç ailesi olarak tasarladı; ruhsal armağanlara sahip bir beden olarak işlev gören, insan kaynaklarını taahhüt eden ve paydaşlık içinde olanların her türlü ihtiyacını karşılamak için ilahi kaynaklar bulan, yaşamın her alanında Tanrı'nın bilgeliğini dünyaya gösteren ve kurtulmamışları iman etmeye ve aileye girmeye davet eden.
Gerçek arkadaşlık, ekonomiyi içerir çünkü birlikte yaşayanlar birlikte hayatı paylaşırlar ve birbirlerinin ihtiyaçlarını önemserler.[2] Mesih'te bir erkek veya kız kardeşin ihtiyacı, eğer o üye kilisenin yaşamına katılıyorsa ve elinden geldiğince sorumluluk alıyorsa, kilisenin sorumluluğundadır.
Tanrı, yerel kiliseyi güçlendirmek ve inşa etmek için ruhsal hediyeler ve hizmet için özel çağrılar verir.[3]
Yerel kilise topluluğuna hizmet eder. İlk öncelik ruhsaldır, müjdeyi vaaz eder ve tüm konularda gerçeği savunur. Kilise, toplumdaki maddi ihtiyaçlara hizmet eder, ancak kilisenin ruhsal birlikteliğinde bulunan insanlara öncelik verir.
İsa, kiliseyi kutsal ve kusursuz kılmak için kendini verdi.[1] Kilise, bağışlamaya hazır olmasına rağmen asla günahı hoş görmemelidir. Liderler kutsal yaşamın örnekleri olmalıdır.[2] Kilisenin bir üyesi günah işlerse, tövbe etmezse yüzleşmeli ve birlikten çıkarılmalıdır.[3]
► Kilise neden kusurludur?
Kilise halkı her yönden mükemmel olmayacak. Kilise müjdelediği için, cemaatte henüz günahtan tövbe etmemiş insanlar var. Kurtarılanlar arasında bile hayatlarında tutarsızlıklar olanlar olacaktır çünkü onlar hakikati hayatlarının tüm detaylarına nasıl uygulayacaklarını henüz anlamamışlardır. Olgun Hıristiyanlar arasında bile tutarsızlıklar ve yanlış tutumlar olabilir, çünkü olgun bir Hıristiyan bile hala ruhsal gelişim sürecindedir. İnsanları ruhsal olgunluğa getirerek Tanrı'nın Sözünü sürekli olarak öğretmek ve uygulamak kilisenin işinin bir parçasıdır.[4]
Evrensel kilisenin kısa bir tanımı şudur, tüm zamanların ve yerlerin tüm Hristiyanlarını içeren kurumdur. Evrensel kiliseyi yöneten veya onun üyelerinin listesinin bulunduğu dünyevi bir organizasyon olmadığı için bazen “görünmez” kilise olarak adlandırılır.
Yerel kilisenin kısa bir tanımı şudur, kilisenin tüm amaçlarını yerine getirmek için bir araya gelen bir yerdeki bir Hıristiyan gruptur. Bir grup, daha sınırlı bir amaç için oluşturulmuşsa, bir kilise değildir.
Yerel kilisenin diğer grup türlerinden ayırt edilmesine yardımcı olan daha kapsamlı bir tanımı aşağıdadır: “Vaftiz edilmiş bir grup inanan tapınma,terbiye edilme, hizmet, arkadaşlık ve sosyal yardım için bir araya gelir; ruhani liderliği kabul eder, bedenin (inanan grubun) çeşitli armağanları aracılığıyla toplumun tüm kesimlerine hizmet etmeye isteklidir ve kutsal törenleri düzenli olarak uygular.”[1]
[1] David Dockery, Southern Baptist Consensus and Renewal: A Biblical, Historical, and Theological Proposal (Güney Baptist Uzlaşması ve Yenilenmesi: İncil'e Dayalı, Tarihsel ve Teolojik Bir Öneri) (Nashville: B&H Yayın Grubu, 2008), 127
Dünya Çapında Kilisenin Birliği
Her yer ve zaman için tek bir kilise vardır. İsa, “kiliseler” değil, “Ben kilisemi inşa edeceğim” dedi. Elçi Pavlus, tıpkı bir beden, bir Ruh ve bir umut olduğu gibi, bir Rab, bir iman ve bir vaftiz olduğunu yazmıştır.[1]
İlk Hıristiyan İnanç Bildirgeleri “katolik kilisesine” atfedildi. Burada ki "Katolik" kelimesi, Roma Katolik Kilisesi'ni değil, tüm gerçek Hıristiyanları içeren dünya çapındaki kiliseye atfedilir.
Evrensel kilisenin birliği, tek bir merkezi yönetim altında tek bir teşkilat olmak değildir. Bu, Mesih'in dönüşünden önce asla olmayacak. Bazı insanlar bunun olmasını diledi, ancak görünüşe göre bu, Tanrı'nın iradesi değildi çünkü İsa, öğrencilerini bir kişinin onların bünyesinden ayrı hizmet yapmaması gerektiğini düşündüklerinde düzeltti.[2] İsa, tüm evrensel kilise üzerinde merkezi bir yönetime sahip olmak isteseydi, onu yönetmek için fiziksel olarak yeryüzünde kalabilirdi. Bununla birlikte, İsa, evrensel bir yönetim merkezi olsaydı, Kutsal Ruh'un dünyanın her yerindeki çeşitli işinin olması gerektiği gibi olmayacağını gördü.[3]
► Evrensel kilisenin birliği neye dayanır?
Evrensel kilisenin birliği (1) Elçilerin Öğretilerine ve (2) Mesih ile kişiyi dönüştüren bir ilişkiye dayanır.
Doktrinsel birlik, Hristiyanların her şey üzerinde, hatta tüm önemli doktrinler üzerinde hemfikir oldukları anlamına gelmez. Bu onların Tanrı ve Mesih'in doğası ve sevindirici haberin esasları hakkındaki temel doktrinleri paylaştıkları anlamına gelir. Bunlar olmasaydı, aynı Tanrı'ya ibadet edemez veya O'nun lütfunu tecrübe edemezlerdi.
Hristiyan birliği için gerekli olan tek şey öğreti değildir. Hristiyanlar, Mesih ile olan kişiyi değiştiren ilişkilerinden dolayı birbirleriyle bir ilişki bağı paylaşırlar. Günahtan tövbe ettikleri, Mesih'e iman ettikleri ve Kutsal Ruh'a sahip oldukları için özel bir ilişkileri vardır. Hıristiyanlar her şeyde farklı olmalarına rağmen dünyanın her yerinde birbirlerini tanırlar.
[3] “Mesih'in elçileri aracılığıyla kendisine bir kilise oluşturduğuna ve buna sürekli olarak kurtulacak olanları eklediğine; tüm uluslara ve tüm çağlara yayılan bu katolik veya evrensel kilisenin, Baba, Oğul ve Kutsal Ruh ile paydaşlığı olan tüm üyelerinin kutsal olduğuna inanıyorum.”- John Wesley, “Bir Roma Katoliğine Mektup” tan kısaltılmıştır.
Yerel Kilisenin Birliği
Temel Hristiyan doktrinlerine sahip olan ve Mesih ile kişiyi dönüştüren bir ilişki içinde görünen herhangi bir kişiyi Hristiyan olarak kabul edebiliriz. Ancak yerel kilisenin öğretide anlaşması çok daha ayrıntılı olmalıdır.
Yerel bir kilise, kendilerini birlikte ibadet etmeye, müjdeyi duyurmaya, yeni iman edenleri ve gençleri İsa’nın öğrencisi olarak yetiştirmeye ve Hıristiyan yaşamının pratik ayrıntılarını öğretmeye adamış bir grup insandır. İnsanların bu amacı birlikte gerçekleştirebilmeleri için, öğretinin birçok detayı üzerinde anlaşmaları gerekir.[1]
Örneğin, yerel bir kilisedeki bir kişi, her gence ve yeni inananlara (bilinmeyen dillerde dua etme armağanı) dil hediyesi için dua etmelerini söyler ancak o kilisedeki diğer liderler, her inanlıya dil armağanının vaat edildiğine inanmazlar. Tanrı'nın isteği olmayan bir şeyi deneyimlemeye çalışırlarsa, insanların ruhsal bir kafa karışıklığına kapılacağından endişe ederler. Açıkçası, bu insanlar (bu, tek kişi ve diğer liderler) yerel bir kilisede birlikte çalışamayacaklardır. Liderler kişiyi Hristiyan olarak görseler bile, zararlı öğretiler öğretmesine izin vermemelidirler.
Yerel bir kilisenin, hayatı birlikte paylaşma ve hizmet etme şeklini etkileyen öğretiler üzerinde anlaşmaya ihtiyacı vardır. Bu nedenle, bir kilisenin paylaştıkları öğretiler hakkında yazılı bir beyanda bulunması yanlış değildir. Bu, aynı fikirde olmayan birinin Hristiyan olmadığını düşündükleri anlamına gelmez. Yazılı bir öğreti beyanının amacı, bir grup inananın birlikte çalışması için gerekli olan öğretileri göstermektir
[1] “Kalbimin senin kalbine dürüst olduğu gibi senin kalbinde dürüstse, beni kardeşten daha yakın bir dost gibi çok şefkatli bir sevgiyle sev; Mesih'te bir kardeş olarak, Yeni Kudüs'ün bir vatandaşı olarak, kurtuluşumuzun aynı Kaptanı altında, aynı savaşa katılan bir asker arkadaşın olarak. Beni İsa'nın krallığında ve sabrında bir arkadaş olarak ve O'nun görkeminin ortak mirasçısı olarak sev." - John Wesley, “Katolik Ruhu” vaazından kısaltılmıştır.
Kilisenin Kutsal Törenleri
İsa kiliseye iki kutsal tören verdi. Bunlara ayinler veya törenler de denilebilir.
Vaftiz, Mesih'in ölümü ve dirilişinin simgesidir.[1] Vaftiz, inananın Mesih ile özdeşleştiği ve Mesih'te günaha ölüp ve yeni yaşamı deneyimlediği bir tanıklıktır. Vaftiz, bir kişinin Hristiyan olduğu zaman değildir. Vaftiz, din değişiminin gerçekleştiğine dair halka açık bir tanıklıktır.[2]
Rab'bin Sofrası, İsa tarafından, çarmıha gerilmeden önce havarileriyle son yemeğinde başlatıldı.[3] Ekmek ve şarap, kurtuluşumuz için kurban olarak verilen İsa'nın bedenini ve kanını temsil eder. Tıpkı fiziksel yaşam için yemek yediğimiz gibi, ruhsal yaşamımız için de O'nun fedakarlığına bağımlıyız.[4]
Kutsal ayinlere “lütuf aracı” denilebilir. İnanç ve itaat olmadan uygulanırsa lütuf sağlamazlar. Bunlar, Tanrı'nın bize verdiği uygulamalardır ve eğer imanla yapılırsa, Tanrı'dan lütuf almanın bir yoludur.
Yeni Ahit'te Bulunan Yerel Kilisenin Bazı Amaçları
Müjdeleme (Matta 28:18-20)
Cemaat olarak tapınma (1 Korintliler 3:16)
Öğretiyi koruma (1 Timoteos 3:15; Yahuda 3)
Pastörleri maddi olarak destekleme (1 Timoteos 5:17-18)
Misyonerler gönderme ve destekleme (Elçilerin İşleri 13:2-4; Romalılar 15:24)
İhtiyacı olan üyelere yardım etme (1 Timoteos 5:3)
Günaha düşen üyelere disiplin uygulama (1 Korintliler 5:9-13)
Vaftiz ve Rab'bin Sofrası'nı uygulama (Matta 28:19; 1 Korintliler 11:23-26).
İmanlıları olgunluğa ulaşmaları için eğitme (Efesliler 4:12-13)
Bunların çoğu bağımsız hareket eden bir kişi tarafından yapılamaz. Bu amaçlar, bir grup inananın işbirliğine ve bir liderlik yapısına bağlıdır.
Tanrı her inananı yerel bir kiliseye bağlanmaya ve kilisenin dünyadaki amacını gerçekleştirmesine yardım etmeye çağırır. Bir üye kilisede hizmet etmedikçe, Mesih'in bedeninin bir üyesi olarak amacını yerine getirmiyor demektir.
Sınıf liderine not: Aşağıdaki bilgi bloğunu açıklamak için sınıfın bir üyesi seçilebilir (“Kaçınılması Gereken Hata: Manevi Bireycilik”).
Kaçınılması Gereken Hata: Manevi Bireycilik
Bazı insanlar hiçbir zaman yerel bir kiliseye gerçekten bağlı kalmazlar. Herhangi bir Pazar günü herhangi bir kiliseye gitmekte kendilerini özgür hissetmek isterler. Kilisenin bu derste sıralanan amaçlarından hiçbirine yardımcı olamazlar çünkü kilise onlara güvenemez. Manevi sorumluluğa izin veren ilişkilere sahip değillerdir. Bütün Hıristiyanlar aynı şeyi yapsaydı, ortada kiliseler olmazdı.
Sınıf, “İnanç Beyanı”nı en az iki kez birlikte okumalıdır.
İnanç Beyanı
Mesih, kutsal, dünya çapında yerel cemaatlerde Mesih'in bedeni olarak ifade edilen bir kilise inşa etti. Kilise, elçilerin öğretilerini elinde tutar ve tüm gerçeği savunur. Kilise, tüm ihtiyaçlara hizmet eden paylaşım ile Tanrı'nın ailesidir. Kilise Tanrı'ya tapar, dünyaya müjdeler ve inananları İsa’nın öğrencisi olarak yetiştirir.
12. Ders Ödevleri
(1) Bölüm Ödevi: Her öğrenciye aşağıda listelenen bölümlerden biri atanacaktır. Bir sonraki ders oturumundan önce, pasajı okumalı ve bu dersin konusu ile ilgili ne söylediği hakkında bir paragraf yazmalıdır.
1. Korintliler 12:14-31
Yakup 2:1-9
Efesliler 4:11-16
1. Korintliler 6:1-8
1. Korintliler 5:1-13
(2) Test: Bir sonraki derse Ders 1 üzerinden bir test ile başlayacaksınız. Hazırlık aşamasında test sorularını dikkatlice inceleyin.
(3) Öğretme Ödevi: Ders dışı öğretim zamanlarınızı planlamayı ve raporlamayı unutmayın.
Ders 12 Testi
(1) Kilise dönemi ne zaman başladı?
(2) Kilise neden “elçisel” olarak adlandırılabilir?
(3) Kilisenin meydan gelmesini sağlayan dört görüş nedir?
(4) Evrensel kilisenin kısa tanımı nedir?
(5) Yerel kilisenin kısa tanımı nedir?
(6) “Katolik kilisesi” terimi başlangıçta ne anlama geliyordu?
(7) Kilisenin dünya çapındaki birliğinin temeli hangi iki şeye dayanır?
SGC exists to equip rising Christian leaders around the world by providing free, high-quality theological resources. We gladly grant permission for you to print and distribute our courses under these simple guidelines:
No Changes – Course content must not be altered in any way.
No Profit Sales – Printed copies may not be sold for profit.
Free Use for Ministry – Churches, schools, and other training ministries may freely print and distribute copies—even if they charge tuition.
No Unauthorized Translations – Please contact us before translating any course into another language.
All materials remain the copyrighted property of Shepherds Global Classroom. We simply ask that you honor the integrity of the content and mission.
