Lesson 10: აღიარება, მორჩილება და მსახურება: მოქმედების სულიერი დისციპლინები

გაეცანი მეცხრე გაკვეთილის ძირითად პუნქტებს. ჰკითხე სტუდენტებს თუ რომელიმეს სურს, რომ გაგიზიარონთავისი პირადი ლოცვა მეხუთე გაკვეთილიდან.

ამ გაკვეთილის ბოლოს სტუდენტებმა უნდა:

(1) გააცნობიერონ აღიარების, მორჩილებისა და მსახურების მნიშვნელობა

(2) მოიპოვონ პრაქტიკული სიბრძნე ცოდვის დაძლევისთვის ბრძოლაში

(3) გააპრაქტიკონ მოცემული დისციპლინები

მოწმობა 1

17 წლის ასაკში მოვინანიე.[1] მშვენიერი გამოცდილება მქონდა ჩვენი ქალაქის პატარა ეკლესიაში. შესანიშნავი იყო იმის ცოდნა, რომ ღმერთის წინაშე აღარ შევცოდავდი. მაგრამ რამდენიმე კვირის შემდეგ, რატომღაც შევცდი, რის შემდეგაც ღრუბელი გადაეფარა ჩემს სულს. ისეთი შეგრძნება მქონდა, თითქოს საკურთხეველთან დაბრუნება მჭირდებოდა. დედასთან მივედი და ვკითხე თუ რა გამეკეთებინა. მან თქვა: „შვილო, შენს გულში სამსხვერპლო ააგე, ღმერთის წინაშე აღიარე ეს ყველაფერი და ცხოვრება განაგრძე. ასეც მოვიქეცი რის შემდეგაც მტკიცე რწმენა დამიბრუნდა. უფლისათვის 40 წლის მანძილზე ცხოვრების, მრავალი წვრთნისა და სწავლების შემდეგ აღმოვაჩინე, რომ მხოლოდ ძალიან ცოტა ადამიანს შეუძლია ასე მარტივი, პრაქტიკული პასუხი გასცეს ცოდვის პრობლემას-დოქტორი მაიკლ ევერი.

მოწმობა 2

ადრეული ასაკიდან თვალთმაქცობის ხელოვნებაში ვიყავი გამოცდილი.[2] ჩემი მშობლები მუსიკის განხრით მსახურობდნენ და მე როგორც პატარა ბავშვმა ვისწავლე თუ როგორ უნდა მეთქვა სწორი სიტყვები, მემეღერა სწორი სიმღერები და ამეწია ხელი სწორ დროს. მივიღე რწმენის „პროფესია“ მთელი საშუალო სკოლის, კოლეჯისა და ოთხ წლიანი ბიბლიის სკოლის განმავლობაში. ამასთან უნდა ითქვას, რომ განსხვავებაა ხსნის პროფესიასა და ხსნის ფლობას შორის.მართალია, ადამიანთა უმეტესობას, მათ შორის კარგ მეგობრებს, ეგონათ, რომ მე ქრისტიანი ვიყავი, მაგრამ ვიცოდი, რომ ეს ყველაფერი შოუ იყო.მე ცოდვის საიდუმლო ცხოვრებით ვცხოვრობდი, რომელიც მეგობრებისა და ოჯახისთვის ფარული იყო.ამ პერიოდში მსახურებაშიც ვიყავი ჩართული. ზოგჯერ, ღმერთისგან პატიებას ვითხოვდი, ყოველთვის ვეუბნებოდი, რომ უკეთესად გავაკეთებდი, უკეთესი ვიქნებოდი და საკუთარი თავის შეცვლას ვეცდებოდი. ამ ლოცვიდან რამდენიმე დღის ან კვირის შემდეგ კი კვლავ ჩემს ცოდვილ გზებს ვუბრუნდებოდი.

1999 წლის მარტში, როდესაც აღორძინებისაკენ მივდიოდი, ფსკერზე დაცემული აღმოვჩნდი. 45 წუთიანი მგზავრობის დროს ღმერთმა ჩემი ცოდვის სიღრმე მაჩვენა და მე შემზიზღდა ის, რაც დავინახე. ღმერთს შევღაღადებდი და ვეუბნებოდი, რომ არ მეგონა ქრისტიანი თუ ვიქნებოდი. მას ვუთხარი, რომ დავიღალე საკუთარი თავის ცვლილების მცდელობითა და მარცხით. ახლაც მახსოვს, რა სიტყვებით ვლოცულობდი მის წინაშე: „ღმერთო არ ვიცი ჩემს გადარჩენას აპირებ თუ არა, მაგრამ ყველა შემთხვევაში მე ამ სიყალბეს თავს ვანებებ!“ ღმერთმა კი ჩემთვის დაუყოვნებლივ გააკეთა ის, რის გაკეთებასაც დიდი ხნის განმავლობაში ვცდილობდი. მან გადამარჩინა! ეჭვი არ მეპარებოდა იმაში, რომ მან ეს გააკეთა. იმ დროიდან ჩემი ცხოვრება იგივე აღარასდროს ყოფილა.

ჩემი ცვლილებიდან რამდენიმე წლის განმავლობაში ღმერთმა მსახურების შესაძლებლობა მომცა, ის თავისი დიდებისთვის მიყენებდა. თუმცა მეშინოდა, რომ ხალხს ჩემი ნამდვილი სახე არ ენახათ. მეშინოდა, რომ თუ როგორმე გაიგებდნენ ვინ ვიყავი, ისინი ჩემს სიტყვას არ მოუსმენდნენ ან მსახურებიდან გამათავისუფლებდნენ. მიუხედავად იმისა, რომ ღმერთს ვერტიკალურად ვაღიარებდი, უკანასკნელი რისი გაკეთებაც მსურდა, ეს იყო სხვისი ჰორიზონტალური აღიარება.

როდესაც 2006 წლის მარტის ერთ დილას, პირადი თაყვანისცემის დროს ლოცვისათვის მუხლებზე დავდექი ღმერთი მკაფიოდ დამელაპარაკა და მითხრა, რომ ჩემი წარსული უნდა მეღიარებინა. ერთი კვირი განმავლობაში ვიბრძოდი, რომ ჩემი ყოფილი ცხოვრება არ გამეზიარებინა. საბოლოოდ, სამშაბათს, დილით, დავურეკე კოლეჯის ყოფილ პრეზიდენტს, გავუზიარე ჩემი ამბავი, ვაღიარე ჩემი ფარისევლობა და პატიება ვთხოვე.მიუხედავად იმისა, რომ ზუსტად არ მახსოვს, რა მიპასუხა მკაფიოდ მახსოვს თუ როგორ ვიგრძენი ტვირთის მოხსნა. თავისუფალი ვიყავი! -პასტორი კიტ ვაგონერი, ნამპა, აიდაჰო.

ეს ორი ისტორია გამარჯვებული ცხოვრებისათვის სასარგებლო ინფორმაციას გვაწვდის. დოქტორ ევერის მოწმობა ასწავლის ახალგაზრდა ქრისტიანებს, თუ როგორ უნდა გაუმკლავდნენ წარუმატებლობებს, რადგან ისინი სწავლობენ უფალთან სიარულს:

1. “ააშენეთ სამსხვერპლო,”

2. "აღიარეთ ეს ყველაფერი ღვთის წინაშე“

3. „განაგრძეთ ცხოვრება.”

მე ვაფასებ მისი სწავლების სიმარტივეს. თქვენ არა? ხშირად მორწმუნეები ქრისტიანულ ცხოვრებას ზედმეტად ვართულებთ.

მაგრამ რაც შეეხება დაჟინებულ ბრძოლას, ცოდვების წინააღმდეგობას ან სირცხვილის გრძნობას, რომელიც გვბოჭავს პასტორი კიტის აღიარების ჩვენება არის მაგალითი იმისა, თუ როგორ შეუძლიათ სულიერ დისციპლინებს ჩვენი სულიერი ცხოვრების უფრო ღრმად ფესვგადგმული პრობლემებისგან განთავისუფლება.

სულიერი დისციპლინების პრაქტიკა, სულიწმინდის მსახურებასთან ერთად, უზრუნველყოფს გამარჯვებული ცხოვრების სწავლებას. ისინი აბსოლუტურად აუცილებელია ნომინალური, გულგრილი ხშირად დამარცხებული ქრისტიანული ცხოვრების მიღმა გადასასვლელად. ქრისტიანთა ყველა ერთგულმა თაობამ დაადასტურა ეს.

ჩვენ ვისწავლეთ თუ რამდენად დიდი ადგილი აქვს სულიერ დისციპლინებს ყველა მორწმუნის ცხოვრებაში. მათ მნიშვნელოვანი ადგილი ეკავათ იესოს ცხოვრებაში, და თუ გვსურს, რომ მის ხატებად გადავიქცეთ, მაშინ ჩვენს ცხოვრებაშიც მნიშვნელოვანი ადგილი უნდა დაიკაოს ამ დისციპლინებმა.

ჩვენ ასევე ვისწავლეთ, რომ ეს სულიერი დისციპლინები ებრძვიან სამყაროს, ხორცსა და ეშმაკს. ისინი მადლის საშუალებები არიან, რომლებიც ბრძოლისათვის აღვგვჭურვავენ, ისინი ღმერთის სიხარულის მომტანი არიან და ისინი მადლის საშუალებები არიან, რომლებიც ჩვეულებრივ მორწმუნეებს ქრისტეს ხატად გარდაქმნიან.

ამ გაკვეთილზე მოკლედ შეისწავლით კიდევ რამდენიმე კლასიკურ სულიერ დისციპლინას და მოიძიებთ იმ პრაქტიკულ გზებს, რომლის მეშვეობითაც მათ თქვენს სულიერ ცხოვრებად დაუკავშირებთ.[1]

აღიარეთ ცოდვები ერთმანეთის წინაშე და ილოცეთ ერთმანეთისთვის, რათა განიკურნოთ, რადგან ბევრი რამ შეუძლია მართლის გაძლიერებულ ლოცვას (იაკობის წერილი 5:16).

იესოს დაყრდნობით, ღვთის წინაშე პირად ლოცვაში აღიარების პრაქტიკა, სამუდამო პატიების მიღების გზაა (მათე 6:12). მაგრამ სულიწმიდა ასევე გვასწავლის, რომ ერთმანეთის წინაშე აღიარება სულიერი განკურნების საშუალებაცაა. იაკობი გვასწავლის, რომ სულიერი განკურნება ზოგჯერ ფიზიკურ განკურნებასაც იწვევს.

აღსარების დისციპლინის განსაზღვრება

აღიარების დისციპლინა სხვის წინაშე სულიერი ცოდვებისა და არაქრისტიანული სფეროების აღიარებაა, როგორც სულიერი განკურნების საშუალება.[1] სხვა ქრისტიანის წინაშე აღიარება განსაკუთრებით საჭიროა იმ დროს, როდესაც ცოდვის წინააღმდეგ ვიბრძვით და წარსული მარცხით განცდილი დანაშაულის გრძნობა და სირცხვილი არ ქრება. მიუხედავად იმისა, რომ პატიება ღმერთის წინაშე ცოდვის აღიარებით მოდის, ბევრმა აღმოაჩინა, რომ ქრისტეს სხეულის სანდო წევრის წინაშე ცოდვის აღიარებას განთავისუფლება მოაქვს.

► წაიკითხე იაკობის 5:16. ყურადღება გაამახვილე აღიარებასა და განკურნებას შორის კავშირზე.

უთანხმოება "ცოდვასა" და აღიარებასთან დაკავშირებით

აღსარების ბიბლიური გაგება ზოგიერთ ქრისტიანს არაკომფორტულ მდგომარეობაში აგდებს, რადგან ფიქრობენ, რომ ის ღმერთთან ერთად წმიდად და გამარჯვებულად ცხოვრებას ერთმანეთისაგან გამორიცხავს. როგორ შეიძლება იცხოვრო წმიდა ცხოვრებით და კვლავ გიწევდეს აღსარების თქმა? ამ გაუგებრობის ერთ-ერთი მთავარი საკითხია ის თუ როგორ ხსნიან ცოდვას ქრისტიანი მასწავლებლები.

[2]ზოგიერთი ქრისტიანი ხშირად განმარტავს ცოდვას, როგორც ღმერთის სრულყოფილი სიმართლისაგან ჩამოშორებას. ამ განმარტებებში ხშირად არ განასხვავებენ ერთმანეთისგან წინასწარ განზრახულ ცოდვას, ცოდვას რომელიც სწრაფად ეუფლება ქრისტიანს (სულიერი სისუსტის გამო) ან არაქრისტიანულ დამოკიდებულებებს. სხვა ქრისტიანები ცოდვას ძალიან ვიწროდ განმარტავენ, როგორც წინასწარ განსაზღვრულ შეგნებულ ქმედებას ღვთის კანონის წინააღმდეგ და მეტს არაფერს. ორივე უკიდურესობა უგულებელყოფს რეალურ ცხოვრებაში არსებულ პრობლემებს, რომლებსაც გულწრფელი ქრისტიანები განიცდიან.

[3]ერთის მხრივ თუ გვჯერა, რომ წინასწარ განზრახული ცოდვა სულიერი დაცემის ან არაქრისტიული დამოკიდებულების ტოლია, მაშინ შესაძლოა მსუბუქად შევხედოთ ჩვეულებრივ ცოდვას, რომელზეც ბიბლია ამბობს, რომ ჭეშმარიტ ქრისტიანებს „არ ძალუძთ შეცოდება” (1 იოანე 3:8-9). „ჩვენ ყველანი ცოდვილები ვართ“- ამას ხშირად ყოველგვარი განმარტების გარეშე ამბობენ ხოლმე. მეორეს მხრივ, ცოდვის ვიწრო განმარტებით, რომელიც გულისხმობს ღვთის კანონის უხეშ დარღვევას, მრავალი ქრისტიანი თვითმართალი გახდა.

ისინი გულცივი გახდნენ იმის მიმართ თუ რამდენად მძიმეა გარკვეული ცოდვები სულიწმიდისთვის - უწმინდური აზრები, შეცდომაში შეყვანა, დაუკმაყოფილებელი დამოკიდებულება, ლოცვის სიმცირე, სიცრუე, ბოროტმოქმედება, ამპარტავნება და ა.შ. ისინი ამართლებენ არაქრისტიანულ დამოკიდებულებასა და ქცევას, რადგან მათ ადამიანურ სისუტედ და შეცდომად უფრო აღიქვამენ ვიდრე ცოდვად.

ჩვენ ცოდვას არ უნდა განვიხილავდეთ, როგორც რეალურ ყოფაში არსებულს პრობლემას, რომელიც თავს ჩვენს ცხოვრებასა და ხასიათში იჩენს, რომელიც ჩვენსა და ღმერთს შორის დგება და ხელს გვიშლის სხვა ადამიანებთან ურთიერთობაში. ღვთის ხსნის გეგმაა, რომ მისი ძის ხატების მსგავსად ჩამოგვაყალიბოს.

ჩვენ ღვთის სიტყვას უნდა მივყვეთ, რათა არასწორად აღქმული საკითხები სწორად გავიგოთ.

ბიბლიაში აღწერილი ცოდვის სხვადასხვა სახეობა[4]

ისევე, როგორც ჩრდილოეთ ამერიკაში არსებულ ესკიმოსურ მოსახლეობას მინიმუმ ხუთი განსხვავებული სიტყვა აქვთ თოვლის აღსაწერად, ბიბლიაც სხვადასხვაგვარად აღწერს ცოდვას.

► მოიძიეთ თითოეული მითითება და განიხილეთ ისინი.

• ცოდვა, როგორც უყურადღებობა (იაკობი 4:17) -ვინც სიკეთის კეთება იცის და არ აკეთებს.

• ცოდვა, როგორც არჩევანი (1 იოანე 3:4) -წინასწარ განზრახული არჩევანი, როდესაც ვიცი, რომ ღვთის კანონის საწინააღმდეგოდ ვმოქმედებ.

• ცოდვა, როგორც სინდისის დარღვევა (რომაელთა 12:22-23) - ისეთი საქმის კეთება, რომელიც ცოდვად მიგვაჩნია, მაშინაც კი, თუ ეს პირდაპირ არ არღვევს ღვთის სიტყვას.

• უმეცრების ცოდვა (ლევიანნი 4:2, 22) - ღვთის მცნებების უნებლიე დარღვევა, რომელსაც იესოს სისხლით გამოსყიდვა სჭირდება იმ შემთხვევაშიც კი თუ ჩვენ არაფერი ვიცით ამის შესახებ.

• ერთი ცოდვა (1 იოანე 2:1-2) ერთი ქმედება, რომელიც უფალს არ მოსწონს.

• ცოდვის პრაქტიკა (1 იოანე 3:4-9) - ცოდვა, როგორც ცხოვრების წესი, რომელსაც ღვთის არც ერთი ჭეშმარიტი შვილი არ გააკეთებს. ეს არის ერთგვარი ცოდვა, რომელზეც იესო აფრთხილებს კოჭლ კაცს და მრუშ ქალს, რომ მეტჯერ აღარ ჩაიდინონ.

• სიბრმავე საკუთარი ცრურწმენისა და ფარისევლობისადმი (გალატელთა 2:11-22) - ეს არის პეტრესი და მასთან ერთად სხვა ქრისტიანების უმეცარი ცოდვა.

• სულიწმიდის დამწუხრება (ეფესელთა 4:30) - ნებისმიერი არაქრისტიანული აზრი, სიტყვა ან საქმე, რომელიც სულიწმიდას ამწუხრებს.

• ამქვეყნიური დამოკიდებულება ან სურვილები (რიცხვთა 11:1, 4) -წუწუნი, პრეტენზია ან არასწორი საქმეებისადმი ლტოლვა.

• გაუთვალისწინებელი[5] ან მოულოდნელი ცოდვები (გალატელთა 6:1) - ცოდვა, რომელიც ქრისტიანს სისუსტისა და ცდუნების მომენტში ეუფლება.

წმინდა წერილში აღმოჩენილი ცოდვის მრავალგვარი განმარტება თავმდაბლებად უნდა გვაქცევდეს და გვაგრძნობინებდეს, რომ დაუყოვნებლივ გვჭირდება იესოს სისხლით განწმენდა. მათ უნდა შეგვახსენონ, რომ ქრისტე ჩვენთვის მოკვდა და აღსდგა არა მხოლოდ განზრახ ცოდვის გამოსასყიდად, არამედ ყოველი აზრის, სიტყვის და ქმედების გამოსასყიდად, რომელიც ტკივილს იწვევს და მის დიდებას ჩამოუვარდება. მათ უნდა შეგვახსენონ, რომ როგორც არ უნდა დავშორდეთ ღმერთს ჩვენ მუდმივად გვჭირდება იესო, როგორც ჩვენი ადვოკატი: „შვილებო ამას გწერთ იმისათვის, რომ არ შესცოდოთ. ხოლო თუ ვინმე შესცოდავს, გვყავს შუამდგომელი მამის წინაშე-მართალი იესო ქრისტე“ (1 იოანე 2:1).

პრაქტიკული და პასტორული რჩევები ცოდვასთან დაკავშირებით (ავტორი დოქტორი მაიკლ ევერი).

1. არასდროს მოახდინოთ თქვენი ცოდვის მინიმალიზირება - „ოჰ, ამას მნიშვნელობა არ აქვს“

2. არასოდეს გაზარდოთ თქვენი ცოდვები - როგორ? კეთილსინდისიერ მორწმუნეებს შეუძლიათ უარი თქვან მონანიებაზე და სხვლა განაგრძონ. ისინი ვერ პატიობენ საკუთარ თავს და ამ ცოდვის გამო სიმშვიდეს კარგავენ.

3. გარემოებების გამო ნურასოდეს გაამართლებთ თქვენს ცოდვას.

ის თუ როგორ გაუმკლავდება ადამიანი თავის ცოდვას, ბევრ რამეზე მეტყველებს მათ შესახებ და მათი [სიმწიფის] შესახებ. გულწრფელი, მოწიფული ქრისტიანი სიტყვებით არ ითამაშებს, მაგრამ ... სწრაფად აღიარებს წარუმატებლობას, მოინანიებს, იპოვის მადლს, საჭიროების შემთხვევაში აანაზღაურებს და წინ წაიწევს. მოუმწიფებელი ან ხორციელი ქრისტიანი იბრძვის ღმერთთან, თავს იმართლებს და, შესაძლოა, ცოდვასაც უარყოფს. ეს არის რელიგიური სიამაყის სიმაღლე. გახსოვდეთ, ღმერთი ეწინააღმდეგება ამაყებს, მაგრამ თავმდაბლებს მადლს ანიჭებს.

სამი შესაძლებლობა:

1. პირველ რიგში ჩვენ შეგვიძლია დავფაროთ ცოდვა, მაგრამ შედეგებით დავიტანჯოთ. „ვინც თავის დანაშაულს მალავს, წარმატება არ ექნება, მათი ამღიარებელი და მიმტოვებელი კი წყალობას ჰპოვებს.“

2. ჩვენ შეგვიძლია ვაღიაროთ ცოდვები და განვიკურნოთ. იაკობის 5:16-ის მიხედვით, ცოდვების აღიარება განკურნებას იძლევა. ცოდვის ამღიარებელნი თავისუფლებას პოულობენ, რომელიც უარმყოფელთ არ აქვთ.

3. მესამე, ჩვენ შეგვიძლია ცოდვა მადლის მეშვეობით დავამარცხოთ. ჩვენ შეგვიძლია ვიბატონოთ წინასწარ განზრახულ ცოდვაზე მადლით ქრისტეში ცხოვრებით, სულიწმიდის ძალით.

ქრისტიანები ცოდვას არ გამოცდიან. ამასთან, ცოდვის ჩადენის შესაძლებლობა ყოველთვის რჩება, სანამ სამოთხეში არ მივალთ. გარდა ამისა, აშკარაა ალბათობა, რომ სადღაც გზაზე, თქვენ შესცოდავთ და პატიება დაგჭირდებათ. ამიტომ დაიწერა 1 იოანეს 2:1-2.-ში ”[6]

რიჩარდ ტეილორი ამბობს, ჩვენის მხრიდან მეტი სიწმიდე იქნებოდა, რომ ქრისტეს მსგავსებაში ჩვენი წარუმატებლობისათვის ცოდვები გვეწოდებინა, თავმდაბლობით გამოვასწოროთ ჩვენი შეცდომები, გაკვეთილი ვისწავლოთ საკუთარ წარუმატებლობაზე. წარუმატებლობის უარყოფით ვერასოდეს ვერაფერს ვისწავლით.[7]

აღიარების ძალა

შენთვის სანდო დის ან ძმის წინაშე აღსარება ძლიერი იარაღია ცოდვისა და ცდუნების წინააღმდეგ.

(1) აღსარება იწვევს ცდუნების ძალაუფლების დაკარგვას.

საიდუმლო ბრძოლების მოგება ყველაზე რთულია, ხოლო ცდუნება ყველაზე ძლიერია, როდესაც იზოლირებულები და განმარტოებულნი ვართ. რა ცოდვისკენ გიბიძგებს სატანა? რა ცოდვილი დამოკიდებულება შეიძლება გაიზარდოს თქვენს გულში, თუ მათ სინათლეზე არ გამოიტანთ? აღსარებას მოაქვს სულიერი ძალა, კომფორტი და სულიერი მეგობრის რჩევა-დარიგება ჩვენს ბრძოლაში, სადაც გამარჯვება უფრო მოსალოდნელი ხდება (იგავები 11:14; იგავები 17:17; იგავები 27:17; ეფესელთა 4:9). ბევრი ოჯახი ღამით სახლების გარეთ განათების ბოძებს განათავსებს, რათა შემომსვლელები გააკონტროლოს და შეაკაოს. აღსარება ცოდვის შემაკავებელი ფაქტორია, რადგან ის ჩვენს ცდუნებებს აყენებს იქ, სადაც სხვა ხედავს მათ და დაგვეხმარება მათგან დაცვაში.

(2) აღსარება გადამწყვეტ დარტყმას აყენებს ჩვენს უდიდეს მტერს - სიამაყეს.

ჩვენი იმიჯის დაცვის ტენდენცია ყველა ჩვენგანშია. ჩვენ გვინდა, რომ ადამიანებმა კარგად იფიქრონ ჩვენზე და, მაშასადამე ცდუნებაც გვაქვს, რომ მასკა მოვირგოთ და თავი ისეთ ადამიანებად მოვიკატუნოთ, ვინც სინამდვილეში არ ვართ.აღსარება ამოძირკვავს ფარისევლობას და მოამზადებს ჩვენი გულის ნიადაგს სიმართლის მოსავლისთვის (იგავები 28:13).

(3) აღიარება ხშირად ათავისუფლებს სინდისის ქენჯნას და პატიების გარანტიას იძლევა.

ჩვენ ვიცით, რომ მხოლოდ ღმერთს შეუძლია აპატიოს; მაგრამ, როგორც მისი სულით განმსჭვალული ქრისტეს სხეულის წევრები, ჩვენ დანიშნულნი ვართ, რომ მას წარმოვადგენდეთ დედამიწაზე. როდესაც სულიწმიდის წყალობით ერთმანეთს ვპატიობთ, ღვთის მკურნალი მადლი თავისუფლდება. როდესაც სულით სავსე და-ძმები წყალობით სავსე სიტყვებით ესაუბრებიან ერთმანეთს, თითქოს თვითონ იესო ამბობს ამ სიტყვებს. ამ დროს ჩვენ ერთმანეთს ვათავისუფლებთ. ამ თვალსაზრისით, ჩვენ დედამიწაზე ვხსნით იმას, რაც ზეცაში უკვე გაიხსნა (მათე 16:19; მათე 18:18; მათე 20:23).

ძველი აღთქმის თანახმად ლევიტელი მღვდლები იყვნენ ღვთის წარმომადგენლები ადამიანების სახით, რომლებიც უმტკიცებდნენ ხალხს, რომ ღმერთი პატიობს და აღადგენს მადლს. ეს მღვდლები არა მხოლოდ მსხვერპლს სწირავდნენ და ლოცულობდნენ, არამედ ისინი ღვთის ადამიანური აგენტები იყვნენ, რათა თავისი ხალხი სუფთად და ნაპატიებად გამოეცხადებინათ (ლევიანნი 13:23). მაგალითად, როდესაც კეთროვანი კეთრისაგან განიკურნა დაავადება, რომელიც მას თაყვანისცემისა და საზოგადოებასთან ურთიერთობის საშუალებას არ აძლევდა- მას მოუწია, რომ მღვდლების წინაშე წარმსდგარიყო რათა ყველა დარწმუნებულიყო მის განკურნებაში. ღმერთის მღვდლები იყვნენ ღვთის წარმომადგენლები ადამიანების სახით უფლებამოსილნი იყვნენ აღედგინათ ადამიანი საზოგადოებაში.

► მას შემდეგ, რაც იესომ სასწაულებრივად განკურნა ათი კეთროვანი ლუკა 17:14 – ში, რის გაკეთება მოითხოვა მან მათგან? (ლუკა 17:14). რატომ მოითხოვა მან ეს? ეს ასახავს იმ ჭეშმარიტებას, რომ ღმერთი იშვიათად გვერდს უვლის თავის ეკლესიას, მაგრამ თავის მადლს ღვრის ეკლესიაზე.

ახალი აღთქმა გვასწავლის, რომ მორწმუნეები მღვდლები ვართ. ჩვენ, როგორც სულიწმინდით სავსე მღვდლები, არამხოლოდ ღვთისათვის მისაღებ სულიერ მსხვერპლს ვწირავთ, (1პეტრე 2:5). არამედ ღვთის სიყვარულსაც ვღვრით ერთმანეთის მიმართ. როდესაც ჩვენ პატიების სიყვარულს განვავრცობთ, ამას ჩვენთან ერთად ღმერთიც აკეთებს. როდესაც სულიერად ვუდგებით სხვა ქრისტიანის გულმოდრეკილობასა და მონანიებას და ვეუბნებით „ ჩვენ და ღმერთი გაპატიობთ,“ მათ გულებში მკურნალი მადლი იღვრება, რომელიც მათ დანაშაულისა და სირცხვილის გრძნობისაგან ათავისუფლებს. ჩვენთანაც იგივე ხდება, როდესაც ვაღიარებთ. ვისაც ეს განუცდია, მოწმობს გასაოცარ ძალაუფლებაზე, რომელიც ღმერთმა მისცა თავის ეკლესიას იმისათვის, რომ მკურნალი მადლის გაღება შეძლებოდათ ხალხის მიმართ.

პრაქტიკული რჩევები აღსარების ცხოვრებაში გასატარებლად

1. ეძებეთ ღვთისნიერი (არა სრულყოფილი) ადამიანი, რომელთანაც შეძლებთ აღიაროთ ზოგიერთი წარმავალი ცოდვა ან საიდუმლო ბრძოლა და გახდებით სუფთა. სთხოვეთ, რომ ილოცონ შენთვის.

2. იყავი გულწრფელი და დარწმუნებული იმაში, რომ სხვებს არ დაადანაშაულებ. ნუ აღიარებთ უმნიშვნელო დეტალებს. ეძებეთ სიბრძნე.

3. თუ გრძნობთ, რომ ასაღიარებელი აღარაფერი გაქვთ, მაშინ სთხოვეთ თქვენს მეუღლეს, ოთახის მეზობელს, მეგობარს რომ რაიმე შემოგთავაზონ. იკითხეთ: “ხედავთ ჩემს ცხოვრებაში საზიანო რამეებს?”

4. მიიღეთ ღვთის სიტყვა თქვენი სულიერი მამის მეშვეობით. ”ეს ყველა მორწმუნის მღვდლობის საუკეთესო გაგებაა. მოუსმინეთ ღვთის მტკიცებულებას, რომ ცოდვა გეპატიათ და დაიჯერეთ ეს.[8]

5. ნუ გადასცემთ თქვენს აღსარებებს. სულიერი ლიდერის ზოგიერთი ზნეობრივი წარუმატებლობა შეიძლება მოითხოვდეს ეკლესიაში აღსარებას, მაგრამ ჩვენი აღსარების უმეტესობას მხოლოდ ერთი ან ორი ადამიანი სჭირდება. ქეით დრური ამბობს: “აღსარების წრე იშვიათად უნდა იყოს დანაშაულის წრეზე დიდი.[9]

► ჯგუფთან ერთად იფიქრეთ აღსარების დისციპლინაზე. რა მოსაზრებები დაგეხმარათ? დამაბნეველი ხომ არ არის ამ სწავლების რომელიმე ნაწილი? იფიქრეთ რამდენიმე წუთის განმავლობაში.

„ასევე ახალგაზრდებიც დაემორჩილეთ უხუცესთ და ერთმანეთისადმი მორჩილებით თავმდაბლობა შეიმოსეთ, რადგან ღმერთი ამპარტავნებს ეწინააღმდეგება, თავმდაბლებს კი მადლს ანიჭებს“ (1 პეტრეს წერილი 5:5).

არცერთი დისციპლინა არ არის ისე მნიშვნელოვანი, როგორც მორჩილება, მაგრამ მას გარკვეულწილად გამოწვევებიც ახლავს თან, რაც ხშირად არასწორად არის გაგებული და ბოროტათ გამოყენებული. (ამ თავში მოკლედ განვსაზღვრავთ ზოგიერთ ამ გამოწვევას, გაუგებრობას და ბოროტად გამოყენებას)

მორჩილების ბიბლიური განსაზღვრება

რიჩარდ ფოსტერი მორჩილებას განსაზღვრავს, როგორც „ შესაძლებლობას უარი ვუთხრათ ყოველთვის საკუთარი გზით სვლას.“[1] ეს დისციპლინა იესოს მაგალითს მიყვება, რომელმაც წარმოიცარიელა თავი, მონის ხატება მიიღო და მორჩილი გახდა სიკვდილამდე (ფილიპელთა 2:7-8).

► ყურადღებით წაიკითხეთ შემდეგი ადგილები, მონიშნეთ ის ადგილები, რომლებიც მორჩილებას ეხება.

• „ჰოდა შეგაგონებთ ძმანო, ხომ იცით სტეფანეს სახლეულობა, რომელიც აქაიას პირველი ნაყოფია, და რომ მათ თავიანთი თავი წმიდანთა მსახურებას მიუძღვნეს. თქვენც დაემორჩილეთ ასეთებს და ყველას, ვინც თანამშრომელი და მოღვაწეა.“ (1კორინთელთა 16:15-16)

• „დაემორჩილეთ ერთმანეთს ღვთის მოშიშებით.“ (ეფესელთა 5:21)

• „ცოლებო, დაემორჩილეთ თქვენს ქმრებს, როგორც უფალს. ვინაიდან ქმარი არის ცოლის თავი, ისევე, როგორც ქრისტე არის ეკლესიის თავი და ის არის სხეულის მხსნელი.“ (ეფესელთა 5:22-23)

• „და როგორც ეკლესია ემორჩილება ქრისტეს, ასევე ცოლებიც თავინთ ქმრებს-ყველაფერში.“ (ეფესელთა 5:24)

• „მონებო, შიშითა და ძრწოლით დაემორჩილეთ თქვენს ხორციელ ბატონებს, გულწრფელად, როგორც ქრისტეს. არა თვალის ასახვევად, როგორც პირმოთნენი, არამედ როგორც ქრისტეს მონები, რომლებიც გულით ასრულებენ ღვთის ნებას.“ (ეფესეთა 6:5-6)

• „ცოლებო, დაემორჩილეთ თქვენს ქმრებს, როგორც უფალშია საკადრისი.“ (კოლოსელთა 3:18)

• „შვილებო, დაემორჩილეთ თქვენს მშობლებს ყველაფერში ვინაიდან ასეა მოსაწონი უფალში.“ (კოლოსელთა 3:20)

• „დაემორჩილეთ ყოველ ადამიანურ მმართველობას უფლის გულისთვის იქნება ეს მეფე, როგორც უმაღლესი მმართველი.“ (1პეტრეს 2:13)

• „ასევე ახალგაზრდებიც დაემორჩილეთ უხუცესთ და ერთმანეთისადმი მორჩილებით თავმდაბლობა შეიმოსეთ, რადგან ღმერთი ამპარტავნებს ეწინააღმდეგება, თავმდაბლებს კი მადლს ანიჭებს.“ (1პეტრეს 5:5)

• „მოუსმინეთ თქვენს წინამძღოლებს და დაემორჩილეთ მათ, ვინაიდან ისინი ფხიზლობენ თქვენს სულებზე, როგორც პასუხისმგებელნი, რათა ამას სიხარულით აკეთებდნენ და არა კვნესით; რადგან ეს სასარგებლო აღარ იქნება თქვენთვის.“ (ებრაელების13:17)

ეს ადგილები არავის ტოვებს უპასუხოდ. მორჩილება ყველასთვის დისციპლინაა: “მსახურები,” "ძმები,” "თითოეული თქვენგანი,” "ცოლი,” "შვილები,” "თავად,” "ახალგაზრდები,” "ყველანი.” წმინდა წერილები მოგვიწოდებს, დავემორჩილოთ ღმერთს, მეფეებსა და მმართველებს, სულიერ ლიდერებს, ქმრებს, მშობლებს, ბატონებს და ერთმანეთს.

დაქვემდებარება არის მორჩილების აქტი.

პავლე ამბობს: „ხელისუფლების მოწინააღმდეგე, ღმერთის დადგენილებას ეწინააღმდეგება, ხოლო მოწინააღმდეგენი მსჯავრს დაიტეხენ თავზე” (რომაელთა 13:1-2). ყველაზე დიდი გაკვეთილი, რომელსაც ვისწავლით არის ის, რომ დავემორჩილოთ მხოლოდ იმიტომ, რომ ამას ღმერთი ამბობს. ეს არის ღვთის სიტყვის მორჩილება.

მორჩილება არის, როგორც ქმედება, ასევე დამოკიდებულება.

მორჩილება მოიცავს, როგორც ქმედებას, ასევე დამოკიდებულებასაც. ჩვენ შეგვიძლია გავაკეთოთ ის, რასაც ხალხი გარეგნულად ითხოვს, ხოლო შინაგანად მათდამი უკმაყოფილება ან სიბრაზე გვქონდეს. გამახსენდა პატარა ბიჭის ისტორია, რომელიც ცუდად იქცეოდა. „დედამ უთხრა დაჯექი, და ისიც ასე მოიქცა.“ მან კი თქვა „გარეგნულად კი დავჯექი, მაგრამ შინაგანად ისევ ვდგევარ.“ ღმერთს სურს, რომ ჩვენ ვიყოთ ადამიანები, რომლებიც "სხედან" როგორც შინაგანად, ასევე გარეგნულად.

ღმერთის მიერ განსაზღვრული უფლებამოსილებისადმი მორჩილება ნდობის მოქმედებაა.

უპირველეს ყოვლისა, ეს არის ქმედება, რომელიც მოწმობს ჩვენს ნდობას ღმერთის სუვერენული არჩევანისადმი. პავლე მოგვიწოდებს: ყოველი სული უნდა ემორჩილებოდეს უმაღლეს ხელისუფლებას, ვინაიდან არ არსებობს ხელისუფლება, თუ არა ღმერთისაგან, ხოლო არსებულნი ღმერთის მიერ არიან დადგენილნი.[2] თუ ჩვენ გვჯერა, რომ ღმერთი ჭეშმარიტად სუვერენულია და საბოლოოდ მას ევალება ვინ აირჩევა, ვინ იქნება ჩემი ინსტრუქტორი ან მეთვალყურე, ვინ იქნებიან ჩემი მშობლები, ვინ იქნება ჩემი მეუღლე ან ვინ მიიღებს ამ თანამდებობას, მაშინ მორჩილება ხდება რწმენის მოწმობა, სიბრძნით.

გახსოვდეთ, რომ პავლე ცხოვრობდა რომაელი სასტიკი დიქტატორების დროს; და მაინც მან არ გაამართლა აჯანყება. მან იცოდა, რომ ღმერთი სუვერენულია. მასზე საუკუნეებით ადრე ღმერთმა უთხრა ნაბუქოდონოსორს, დანიელის მეშვეობით. ”უზენაესი მმართველობს კაცთა სამეფოში და აძლევს მას ვისაც ირჩევს” (დანიელი 4:25). ენდეთ, რომ ღმერთი სუვერენულია.

მეორე მორჩილება ხშირად არის ღვთის ნდობის ქმედება, რომ შეცვალოს ჩვენი ლიდერის გული. როდესაც ჩვენ არ მოგვწონს მიღებული გადაწყვეტილება, მაგრამ ვერც ვერაფერს ვაკეთებთ ამის შესაცვლელად ჩვენ ლოცვას ვიწყებთ: მეფის გული წყლის ნაკადია უფლის ხელში, საითაც მოისურვებს, იქით მიუშვებს (იგავვები 21:1). მე მსმენია ცოლების მოწმობა, რომ როდესაც მათ შეწყვიტეს ბრძოლა ქმრებთან და დაიწყეს მათთვის ლოცვა და პატივისცემა, ღმერთმა დაიწყო მათი ქმრების გულის შეცვლა!

მორჩილება თაყვანისცემის აქტია.

დააყენეთ ქრისტე თქვენი მორჩილების ყურადღების ცენტრში, რომ გათავისუფლდეთ შიშისგან! ასე შეაგონებს პავლე ეფესელთა ეკლესიას: “ცოლები ემორჩილებიან უფალს,” ”ბავშვები ემორჩილებიან ... რადგან ეს უფალს მოსწონს,” ”მსახურები ემორჩილებიან ... როგორც ქრისტეს.” მან კარგად იცის, თუ რამდენად არასწორია ხშირად ადამიანის ლიდერი, ასე რომ, ის ამბობს: „გადახედე წინამძღოლს სრულყოფილს, ვინც მათზე მაღლა დგას და ვინც აირჩია გააკეთე ეს მისთვის! გააკეთე ეს მისდამი პატივისცემის გამო! ამქვეყნიური ხარვეზიანი ლიდერისადმი მორჩილება თაყვანს სცემს მას, ვინც არასოდეს ჩავარდება ან შეცდება. ”

► დაუკვირდით თუ რა სიტყვები მოჰყვება თითოეულ ბრძანებას: “როგორც ქრისტე,” "ღვთის შიშით,” "როგორც უფლის მიმართ" და ა.შ. როგორ ფიქრობთ, როგორ შეიცვლება თქვენი დამოკიდებულება მორჩილებისადმი, თუ უფალს თქვენი მორჩილების ყურადღების ცენტრში უფრო მეტად მოაქცევთ ვიდრე ვიდრე მეუღლეს, პატრონს, მასწავლებელს ან პასტორს?

ჩვენ უნდა ვემსახუროთ ლიდერებს და ვიმუშაოთ ადამიანებთან, რომლებიც ზოგჯერ რთულები არიან. თავისუფლების გასაღებია: აქციოო მორჩილება თაყვანისცემის აქტად, ილოცო: იესო, ეს ლიდერი, რომელიც შენ ჩემს ცხოვრებაში დააყენე, ნაკლით სავსე პიროვნებაა, მაგრამ მე შენი გულისთვის დავემორჩილები მას. მე ვხედავ მათ სისუსტეებს, მაგრამ მათ სისუსტეებს არ გამოვიყენებ, როგორც ღია კრიტიკის ან მშვიდი აჯანყების საბაბს. მე შენ გაბარებ ჩემს წინამძღოლს და თაყვანს გცემ შენი სიბრძნის გამო, იმ არჩევანში რაც გააკეთე. შენ იცი, რა არის საუკეთესო ჩემთვის, ჩემი ოჯახისთვის და ჩემი ქვეყნისთვის. შენ იცი შენი სამომავლო მიზნები. ასე რომ, მე არ ავჯანყდები შენი ნების საწინააღმდეგოდ და დავემორჩილები შენს სუვერენულ გეგმას.

ეს, რა თქმა უნდა, არ ნიშნავს, რომ პასიურები გავხდებით; რომ ჩვენ არ ვლოცულობთ ან ვმუშაობთ ცვლილებებისთვის; რომ ჩვენ არ ვაკეთებთ ჩვენს წილს სამართლიანობის მისაღწევად. ეს ნიშნავს, რომ ყველა მცდელობა დაფუძნებულია რწმენაზე და იმ ნდობაზე, რომ ღმერთი აკონტროლებს ჩვენს ცხოვრებას და ჩვენს სამყაროს.

პეტრე ამ სიტყვებს სწერს მონებს: მსახურნო, დაემორჩილეთ ბატონებს მთელი მოშიშებით, არა მარტო კეთილებს და შემწყნარებლებს, არამედ უკუღმართთაც. ქრისტე ეწამა ჩვენთვის და მაგალითი დაგვიტოვა, რათა მის კვალს მივყვეთ (1 პეტრე 2:18, 21). ეს სიტყვები დღეს მარტივი მოსასმენი არ არის, მაგრამ მოგვიწევს, რომ მოვისმინოთ და გავყვეთ მას.

წმინდა წერილები ასწავლის ქრისტიანთა მორჩილებას ერთმანეთის მიმართ.

ბიბლია აშკარად საუბრობს ღვთის მიერ ბოძებული ხელისუფლებისადმი მორჩილებაზე, მაგრამ აგრეთვე ერთმანეთისადმი მორჩილებაზე, როგორც ქრისტეს სხეულის სულით სავსე წევრებზე. ხშირად, სადაც მორჩილებას ასწავლიან, მხოლოდ ცოლ-შვილის მიმართ ხდება სწავლება. მაგრამ წმინდა წერილებში ასევე ხაზგასმულია თითოეული ქრისტიანის მორჩილება ერთმანეთის მიმართ. „დიახ თითოეული თქვენგანი უნდა დაემორჩილოთ ერთმანეთს, თავმდაბლობით” (1 პეტრ 5:5). ერთმანეთისადმი მორჩილება ნიშნავს ჩვენი უფლებების დათმობას, ერთმანეთის საჭიროებებზე რეაგირებას, ერთმანეთის მოსაზრებების მოსმენას, მშვიდობისა და ჰარმონიისთვის მსხვერპლის გაღებას. ეს არის კოლეჯის სტუდენტების, ბავშვების, მეუღლეებისა და ეკლესიის წევრებისთვის ერთ – ერთი ყველაზე რთული დისციპლინა. მაგრამ, მის სწავლაში თავისუფლებაა!

სახლში, ეკლესიასა და მთავრობაში ღვთის მიერ დადგენილი ლიდერები უნდა აკონტროლებდნენ სხვებს, მაგრამ არასდროს უნდა იყვნენ "ბატონნი მათზე, ვინც მათ ხელშია” (1 პეტრე 5:2-3). ავტორიტეტი იმისათვის კი არ უნდა გამოვიყენოთ, რომ ვატკინოთ ადამიანს, არამედ იმისათვის, რომ დავეხმაროთ. სახარება ამაღლებს და ადიდებს ქრისტეს სხეულის თითოეულ წევრს და, შესაბამისად, არსებობს გზები, რომლითაც ჩვენ ყველანი ერთმანეთს ვემორჩილებით. ცოლები ემორჩილებიან ქმრებს, მაგრამ ქმრებსაც უნდა უყვარდეთ ცოლი და ემსახურონ მათ,

როგორც, ქრისტე აკეთებდა ამას. ეკლესიის წევრები უნდა დაემორჩილონ ეკლესიის ლიდერებს, მაგრამ ეკლესიის ლიდერებმა ბევრი რამ არ უნდა დააკისრონ მათ, ისინი მაგალითს უნდა იძლეოდნენ (1 პეტრე 5:3). როდესაც ყოველი ქრისტიანი თავმდაბლობით იქნება შემოსილი, ქრისტეს მიიღებს სხეულში და სიხარულით ემსახურება სხვებს, მაშინ მორჩილება კურთხევის მომტანი იქნება. მორჩილება ჯანსაღია, როდესაც ქრისტიანები სიყვარულით და თავმდაბლობით არიან შემოსილნი.

ხელისუფლებისადმი მორჩილება კრიტიკულია სულიერი სიმწიფისთვის.

არავინ შეიქმნება ქრისტეს ხატად, რომელიც ვერ დაემორჩილება ავტორიტეტს ან თუ მის სურვილებსა და მოსაზრებებს ვერ დაუქვემდებარებს სხვისას. სხვას იქამდე ვერ წარვუძღვებით სანამ ჩვენ თავად არ ვისწავლით სხვისადმი მიყოლას. ბრძანების უფლებას იქამდე არ მოგვცემენ, სანამ მორჩილებას არ ვისწავლით.

დათმობის ნაკლებობა ერთი მეორის მიმართ და ჩვენი უფლებების დადგენა არის მთავარი მიზეზი ამდენი კონფლიქტისა სახლში, სკოლაში, სამუშაო ადგილზე, საზოგადოებაში და ადგილობრივ ეკლესიაში. ხელისუფლებისადმი მორჩილება არის ჩვენი დაცვა, აყვავება, გაერთიანება და ჩვენში ქრისტეს ჩამოყალიბება.

არასოდეს დამავიწყდება იმედგაცრუება და აღშფოთება, რომელიც ერთ ორშაბათს დილით ვიგრძენი, როგორც ფილიპინების პედაგოგი. რამდენიმე დღით ადრე, ჩვენს მალე დამთავრებულ მინისტრების სტუდენტებს მარტივი, მაგრამ მნიშვნელოვანი, საბოლოო დავალება მივეცი. მე მკაფიოდ განვაცხადე, რომ დავალება ორშაბათს დილით უნდა შესრულებულიყო, რომ ყველა სტუდენტი უნდა დასწრებულიყო და რომ ეს მოთხოვნა დასრულებისთვის მნიშვნელოვანი იყო. ჩემდა გასაოცრად, როდესაც გაკვეთილზე მივედი, გავიგე, რომ ჩვენმა დამთავრებულმა მინისტრობის სამმა სტუდენტმა აირჩია გაკვეთილისა და დავალების გამოტოვება. მივხვდი, რომ მათი დაუსწრებლობა იყო პროტესტი, ისინი თვლიდნენ, რომ მიცემული დავალება სულელური იყო.

მე გავედი კლასიდან, მამაკაცის საერთო საცხოვრებლისკენ წავედი და აღმოვაჩინე, რომ ეს სამი სტუდენტი ერთ-ერთ ოთახში იცინოდა და კარგ დროს ატარებდა. იფიქრეს ჭკვიანები იყვნენ. ეგონათ ყველაფერს გააკეთებდნენ, რასაც მოისურვებდნენ, უშედეგოდ. მათ მიაჩნდათ, რომ დავალება არ იყო მნიშვნელოვანი და მათ ამის გაკეთება არ მოუწევდათ. მათ სხვაგვარად ისწავლეს ჭკუა. მე ძალიან გამიჭირდა მათთან საქმის მოგვარება, რადგან ვიცოდი, რომ ისინი ვერასოდეს შეძლებდნენ ღვთის სამწყსოს წარმართვას, სანამ მწყემსის მორჩილებას არ ისწავლიდნენ. სამივე ახალგაზრდა დაემორჩილა ჩემს დისციპლინას და წლების შემდეგ მადლობა გადამიხადეს. ამ ახალგაზრდებიდან ორი დღეს პასტორია.

მორჩილების ლიმიტი-როდის ხდება მორჩილება დამანგრეველი?

არის მომენტები, როდესაც მორჩილება დამანგრეველი ხდება და უარის თქმას საჭიროებს. განსახილველად მოცემულია რამდენიმე სახელმძღვანელო.

(1) მორჩილება დამანგრეველია მაშინ, როდესაც ის მომთხოვნი და შეურაცხმყოფელი ხდება.

თავი შორს დაიჭრეთ ისეთი ლიდერებისგან, რომლებიც ბრმა ერთგულებას და უაზრო დაქვემდებარებას მოითხოვენ. "უბრალოდ გააკეთე ის, რასაც მე ვამბობ და ნუ დასვამ კითხვებს!" არის ბოროტად გამოყენების ენა, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც მოზრდილთან საუბარი ხდება. დღეს მრავალი დაიჭრა ამგვარი ბოროტად გამოყენების გამო. წარდგენა არ ნიშნავს, რომ ჩვენ არასდროს გამოვთქვამთ ჩვენს აზრს, არ დავუპირისპირდეთ პრობლემებს და არ წამოვჭრათ სადავო საკითხები. ეს შეიძლება პატივისცემით მოხდეს.

მორჩლება ისევე როგორც სიყვარული, არის საჩუქარი, რომელსაც ჩვენ ერთმანეთს ქრისტესადმი პატივისცემით ვჩუქნით. ის ვინც მორჩილებას ითხოვს სუსტი ლიდერია. როდესაც ჩვენი ავტორიტეტი ღმერთისგან მოდის, ამის მოთხოვნა აღარ დაგვჭირდება. ღმერთი დაიცავს მის ლიდერებს. ღმერთი იბრძოლებს მათ ბრძოლებში. ღმერთი მათ სულიერ ძალაუფლებას ანიჭებს, რომელსაც სხვებიც ნებით გაჰყვებიან.

აარონმა და მირიანმა რთული გზა გამოსცადეს, რომ ღმერთი დაიცავს თავმდაბალ წინამძღოლს. ისინი ამართლებდნენ ამბოხს მოსეს ხელმძღვანელობის წინააღმდეგ, იმ ხარვეზების გამო, რაც მის ოჯახში დაინახეს (რიცხვთა 12:1-2). მათი აჯანყება მოსეს ცოლისადმი ზიზღით დაიწყო და მოსეს უფლებამოსილების ეჭვქვეშ დააყენა: „უფალი მხოლოდ მოსეს პირიდან საუბრობდა?“ განა ჩვენი საშუალებით არ საუბრობდა იგი? მოსე ამ პრობლემას გაუმკლავდა იმით, რომ გაჩუმდა და ღმერთს მისცა სიტუაციის მართვის უფლება (რიცხვთა 12:3).

(2) მორჩილება დამანგრეველი ხდება, როდესაც ის სხვის ცოდვას ფარავს.

საქმეებში 16:37, პავლემ უარი თქვა ბრძანების შესრულებაზე, რადგან ის ცოდვის დასაფარავად იყო შექმნილი. თუ რომელიმე ხელისუფლება მოითხოვს, რომ მათ ცოდვა დავფაროთ ან მათ ცოდვაში მივიღოთ მონაწილეობა, ჩვენ გვაქვს უფლება და ვალდებულება უარი ვთქვათ მორჩილებაზე.

(3) მორჩილება დამანგრეველი ხდება, როდესაც ადამიანის კანონმდებლობისადმი მორჩილება, ღვთის სიტყვის დაუმორჩილებლობას გვავალდებულებს.

როდესაც სინედრიონის ოფიციალურმა წარმომადგენლებმა მოითხოვეს, რომ პეტრესა და იოანეს აღარ ესწავლებინათ ან იესოს სახელით არ ელაპარაკათ, მათ პატივისცემით უპასუხეს: „მართალია ღმერთის გულისათვის შენ უფრო უნდა გისმენდეთ, მაგრამ ჩვენ არ შეგვიძლია არ ვილაპარაკოთ იმაზე თუ რა ვნახეთ და მოვისმინეთ” (საქმე 4:19b-20).

მორჩილების საზღვრების დადგენა ყოველთვის ადვილი არ არის.

ამ თემაზე სწავლება ყოველთვის რთულია, რადგან იგი მოიცავს ადამიანურ ურთიერთობებს და ურთიერტობა ართულებს ცოდვას. ადამიანი არასწორია, მათ შორის არიან პრეზიდენტები, დიქტატორები, დირექტორები, ქმრები, მენეჯერები და ა.შ. უნდა მოიქცეს თუ არა თანამშრომელი პატივისცემით, როდესაც პატივს არ იმსახურებს? რიჩარდ ფოსტერი აქ ძალიან ბრძნულ სიტყვას გვაძლევს:

ზოგჯერ მორჩილების საზღვრების დადგენა მარტივია. ცოლს სთხოვენ ბავშვის საუსაბუთებლად დასჯას. ბავშვს სთხოვენ დაეხმაროს მოზრდილს უკანონო პრაქტიკაში. მოქალაქეს სთხოვენ დაარღვიოს საღვთო წერილი და სინდისის კარნახს გადააბიჯოს სახელმწიფოს გულისათვის. თითოეულ შემთხვევაში მოწაფე უარს ამბობს არა ამპარტავნულად, არამედ თვინიერებისა და მორჩილების სულისკვეთებით.

ხშირად მორჩილების საზღვრების განსაზღვრა ძალზე ძნელია. რაც შეეხება ქორწინების პარტნიორს, რომელიც მეორეხარისხოვნად თვლის თავს და თავს არიდებს მოქმედებას მეუღლის კარიერის გამო. ეს არის თვით უარყოფის ლეგიტიმური ფორმა, ან არის დამანგრეველი? რაც შეეხება მასწავლებელს, რომელიც უსამართლოდ აფასებს მოსწავლეს? მოსწავლე ემორჩილება თუ წინააღმდეგობას უწევს? რაც შეეხება დამსაქმებელს, რომელიც თავის თანამშრომლებს ფავორიტიზმის საფუძველზე აწინაურებს ...? რას აკეთებს თანამშრომელი, განსაკუთრებით მაშინ, თუ დაწინაურება მისი ოჯახის საკეთილდღეოდ არის საჭირო?

ეს რთული კითხვებია მხოლოდ იმიტომ, რომ ადამიანური ურთიერთობები რთულია. ეს არის შეკითხვები, რომლებზეც პასუხის გაცემა მარტივი არ არის. არ არსებობს მორჩლების კანონი, რომელიც მოიცავს ყველა სიტუაციას. ჩვენ ძალიან სკეპტიკურად უნდა განვიხილოთ ყველა კანონი, რომელიც მიზნად ისახავს ყველა გარემოების მოგვარებას.

მორჩილების საზღვრების დადგენისას ჩვენ სულიერ ღრმა დამოკიდებულებაში ვართ.[3]

► რამდენიმე წუთი დაუთმეთ მორჩილების ამ საზღვრების განხილვას. ალბათ არსებობს შეზღუდვები, რომლებსაც დაამატებთ ან მტკიცებულებები, რომლებიც შეიძლება გაიზიაროთ ბრმა მორჩილების საშიშროების შესახებ.

პრაქტიკული რჩევები მორჩილების ცხოვრებაში გასატარებლად

1. თუ კოლეჯის სტუდენტი ხართ ან მუშაობთ სამინისტროში ან კომპანიაში, ყოველთვის უნდა არსებობდეს ინსტიტუციური პოლიტიკა და წესები. ივარჯიშე მათ შენახვაში.

2. სთხოვეთ სულიწმიდას გასწავლოს, თუ როგორ უნდა ჩამოიყალიბოთ უფრო მორჩილი დამოკიდებულება ავტორიტეტის მიმართ.

3. ისწავლეთ დათმობაზე წასვლა გარშემო მყოფებისა მიმართ, ვიდრე თქვენი უფლებების მოთხოვნა.

4. ასწავლეთ საკუთარ თავს მცირე წესდებებში მორჩილება: “თავი შეიკავეთ,” "ნუ დაყრით ნაგავს" და ა.შ.

5. გადახედეთ წმინდა წერილეში მოცემულ მაგალითებს მორჩილების შესახებ და სთხოვეთ უფალს, დაგეხმაროთ, თუ როგორ გამოიყენოთ ისინი თქვენს ცხოვრებაში.

„მან კი უთხრა- წარმართებზე მეფეები პატონობენ და მათი ხელმწიფენი მწყალობლებად იწოდებიან. თქვენ კი ასე როდი ხართ. თქვენს შორის დიდი იყოს როგორც მცირე, ხოლო უფროსი- როგორც მსახური” (ლუკა 22:25-26).

[1]მსახურების დისციპლინა უფრო ღრმა, ქრისტეს მსგავს თავმდაბლობაში გვწვრთნის. გლობალური ეკლესიის პასტორებს, მასწავლებლებს, მუსიკოსებსა და რიგით ქრისტიანებს შორის შური ადამიანის გულში ფესვგადგმული ერთ-ერთი ყველაზე შხამიანი რამაა. ბევრჯერ არ ვიცით მისი სასიკვდილო ყოფას. ოდესმე გიგრძვნიათ ტკივილი, როდესაც არ გაღიარებენ და ისე არ გცემენ პატივს, როგორც ფიქრობთ, რომ შეგეფერებათ? გრძნობთ წყენას, როდესაც სხვები მიიღებენ კრედიტს თქვენს მიერ შესრულებული სამუშაოსთვის? გიჭირთ გაიხაროთ სხვისი წარმატებებით? სხვისი დაცემით ჩუმად ხარობთ? დაუცველად გრძნობთ თავს, როდესაც სხვებს აქებენ? როდესაც სხვები საქმეს ასრულებენ, ფიქრობთ რომ იმ საქმის უკეთესად შესრულება შეგიძლიათ? მსახურების დისციპლინა გვაბრუნებს იესოსთან, რომელიც თავმდაბალი მსახურის სრულყოფილი მოდელია.

ყველა ჩვენგან გარკვეულწილად გვქონდა ცდუნება ამ გზებზე. ვცდუნდებით, რომ უკეთეს ცხოვრებას შევუდგეთ. ვცდუნდებით, რომ გვსურდეს სხვისი პოზიცია, საჩუქრები, აღიარება, ტანსაცმელი, მეუღლე და ცხოვრების სტილი. ჩვენი ცნობიერების ამაღლებისკენ სწრაფვა შესაძლოა მხოლოდ ღვთის სულის მეშვეობით იქნას დაძლეული (მათე 3:11-12).

ჩვენ უნდა განვავითაროთ ქრისტეს თავმდაბალი გონება - მსახურის გონება.

მსახურების დისციპლინის განსაზღვრა.

იესო განსაზღვრავს რა არის მსახური. ის უფრო მეტი იყო, ვიდრე სხვა, უფრო მეტად დამთმობი, ვიდრე სხვა და უფრო თავმდაბალი იყო, ვიდრე სხვა.

► ერთად წაიკითხეთ ფილიპელების2:5-11

ფილიპელთა წერილი გვასწავლის, რომ მსახურის ცხოვრება იწყება მსახურის გონებით.

(1) მსახურს ახასიათებს თავმდაბლობა და არა თვითდაწინაურება.

[2]იესო არსებობდა „ღვთის სახით“ (მუხ .6 ა). იესო ფლობდა „ღვთაების არსებით თვისებებს.“[3] ებრაელები ამბობენ: “ის არის ღვთის დიდების ბრწყინვალება და მისი ბუნების ზუსტი ანაბეჭდი” (ებრაელთა 1:3; ნახეთ ასევე კოლასელთა 1:15). იესომ თქვა: “მე და მამა ერთი ვართ” და ”თუ მე მიხილეთ, მამა იხილეთ. არ გჯერათ, რომ მე მამაში ვარ და მამა ჩემში? ” (იოანე 14:9-10).

მაგრამ მაინც იესო ღვთის თანასწორად არ თვლიდა თავს. იესო არის ყველაფერი, რაც ღმერთია; და მაინც იგი არ იღებდა თავის თავზე ამ პატივს. ყველა გაგებით, იესო ღმერთთან თანასწორი იყო. მან თვითონვე განაცხადა ამ თანასწორობის შესახებ და ამის გამო ებრაელებმა შეიძულეს იგი: „ღმერთს საკუთარ მამას უწოდებდა და თავს ღმერთს უტოლებდა” (იოანე 5:18). თომამაც თაყვანი სცა მას „უფალი ჩემი და ღმერთი ჩემი” (იოანე 20:28). ებრაელების მიმართ ეპისტოლეს ავტორი იესოს აღწერს, როგორც ღვთის ბუნების ზუსტ ანაბეჭდს, სიტყვა რომელიც გამოიყენებოდა ხეზე ამოტვიფრის, ლითონზე გრავირების, ტყავზე დაღის დასამის, თიხაზე ნიშნის აღბეჭვდის და მონეტის ბეჭვდის ასაღწერად. იესო ხორცშესხმული ღმერთია!

იესომ წარმოიცარიელა თავი მონის ხატება რომ მიიღო. სიტყვა „წარმოიცარიელა” მომდინარეობს ბერძნული სიტყვისაგან „kenosis,” რომელიც ითარგმნება, როგორც „დაცარიელება“ ან „რაიმეს გადადება, უარყოფა.” ეს ნიშნავს, რომ იესოს არასდროს დაუთმია საკუთარი ღვთაებრიობა, სანამ მან არ უარყო ღვთიური ბუნების უფლებები და პრივილეგიები.იესო ქრისტეს არ დაუთმია ღვთაებრიობა, სანამ არ აირჩია სამეფო სამოსის გადადებადა ადამიანთა ლანძღვის მოსმენა. ჯონ ვესლი ამბობს „თუმცა სრული დარჩა, მაგრამ ცარიელს ჰგავდა, რათა თავისი სისავსე ადამიანთა და ანგელოზთა თვალთახედვიდანდამალა“ (იოანე 1:14).

იესოს არსებობა და იდენტურობა არასდროს შეიცვლება. მაგრამ ადამიანთა გამოსყიდვის გამო, მან გადაწყვიტა დაეთმო საკუთარი რეპუტაცია, სახელი და პატივი იმისათვის, რომ გამხდარიყო ჩვეულებრივი, სუსტი, უმწეო, პრივილეგიების არ მქონე. ამასთან, ის არის მსახური და ჩვენი მაგალითი, რომელსაც უნდა გავყვეთ.

იმის გათვალისწინებით თუ რა დათმო იესომ ჩვენთვის მე ვხედავთუ რამდენად სისულელეა ზოგჯერ ის, რასაც ვებღაუჭებით და ვიცავთ, როგორც ჩვენი უფლება. ვართ თუ არა ხშირად იმით დაინტერესებულნი თუ რას ფიქრობენ ადამიანები ჩვენზე? ხშირად საკუთარი რეპუტაციითა და კარგად ყოფნით უფრო მეტად ვინტერესდებით, ვიდრე სწორი საქმის კეთებით. ღმერთო, დაე იესოს თავმდაბალი გონება იყოს ჩვენში.ის, თუ როგორ აზროვნებდა იესო, ძლიერი საყვედურია ნებისმიერი ფორმის ეგოისტურ ამბიციებზე.

(2) ნამდვილი მსახური ბატონის სურვილისადმი სრული მორჩილებით ხასიათდება.

იესომ მონის ხატება მიიღო. მონად ყოფნა ყველაზე დაბალ ფენად ყოფნას გულისხმობს. მონა მხოლოდ მისი ბატონის სურვილის შესრულებისათვის ცხოვრობდა.

როდესაც იესომ მსახურება დაიწყო მისი სურვილები მამის სურვილებს შეუსაბამა და მორჩილებაში ცხოვრება ამჯობინა. ის არ ფიქრობდა პიროვნულ წინსვლაზე ან იმაზე თუ რამდენს გამოიმუშავებდა.მონის წარმატება მდგომარეობს იმაზე ზრუნვაში, რაც ბატონს ესიამოვნება.

გაფრთხილდით, რომ ისევე არ იაზროვნოთ, როგორც ჩვენი შვიდი წლის ვაჟი, ტიმოთე აზროვნებდა რამდენიმე წლის წინ. როდესაც სახლიდან ცოტახნით წასვლა მომიწია ჩემს ბიჭს ვუთხარი- „შვილო, მამიკო სახლში რამდენიმე საათში დაბრუნდება და როდესაც დავბრუნდები შენი ოთახი სუფთა უნდა იყოს.” „კარგი მამიკო!“ მხიარულად თქვა მან. როდესაც დავბრუნდი ის ღიმილით შემეგება და თქვა, „შეხედე მამიკო ყველა ის ჭურჭელი გავრეცხე რაც ნიჟარაში იყო!“ „ძალიან კარგია,“ ვუპასუხე მე. „შენი ოთახიც დაასუფთავე?“ მაშინ მისი თავი დაიხარა და ღიმილიც სადრაც გაქრა. „უჰ.....არა მამიკო.“ „შენ იცი დაუმორჩილებლობის შედეგები.“ სევდიანად ვუთხარი მე. მე დავსაჯე ჩემი ვაჟი, რადგან მან დაუმორჩილებლობა აირჩია, მსხვერპლის როლის შეესრულება მხოლოდ ეგოისტური ქმედება იყო. სხვებს შესაძლოა შესრულებული საქმისათვის ტაში დაეკრათ, მაგრამ მე უკეთ ვიცი. ეს ისტორია გვახსენებს, რომ ყველაზე გმირული შეუპოვრობაც კიჩვენი ეგოისტური განზრახვით, ღმერთის წინააღმდეგ ამბოხებაა. მონა ბატონის სურვილს ასრულებს.

(3) ნამდვილი მსახურის სურვილია გაიზიაროს მისი ბატონის სისუსტეები.

პავლე გვასწავლის, რომ „იესო გახდა მგავსი ადამიანებისა,” და „აღმოჩნდა რა ადამიანი სხეულში.” ეს ნიშნავს, რომ იესომ თავის თავზე აიღო ადამიანის ყველა განუყრელი თვისება. ღმერთმა დათმო მარადიული დიდება იმისათვის, რომ ჩვენ დაგვმსგავსებოდა, განეცადა ჩვენი ტკივილი, ეტანჯა ჩვენს მსგავსად და ცდუნებულიყო ისევე, როგორც ჩვენ. რატომ გააკეთა მან ეს? სიყვარულის გამო (იოანე 3:16). იმისათვის, რომ ყოფილიყო ჩვენი შუამდგომელი. რომ განეცადა ჩვენი სისუსტე:

• რაკი შვილები სისხლისა და ხორცის მოზიარენი არიან, თავადაც ეზიარა სისხლსა და ხორცს, რათა სიკვდილით გააქარწყლოს ის, ვისაც სიკვდილის ხელმწიფება აქვს, ესე იგი ეშმაკი(ებრ 2:14)

• ამიტომ ყველაფერში ძმებს უნდა დამსგავსებოდა, რათა ყოფილიყო მოწყალე და ერთგული მღვდელმთავარი ღვთის წინაშე, ხალხის ცოდვების მისატევებლად. (ებრ 2:17)

• ვინაიდან ისეთი მღვდელმთავარი როდი გვყავს, რომ ვერ შეძლოს თანაგრძნობა ჩვენს უძლურებაში, ის ჩვენსავით გამოცდილია ყველაფერში, გარდა ცოდვისა. (ებრ 4:15)

იესოს სახით ღმერთი მთიანად ადამიანი გახდა. ქრისტე მზად არის, რომ სხვების გამო გაიზიაროს სიღარიბე, შიმშილი, წყურვილი, უსახლკარობა, უძლურება, ბრაზი, სევდა, ფიზიკური ტკივილი, ღალატი და ემოციური სასოწარკვეთაც კი. გეთსემანიის ბაღშიიესო სასიკვდილოთ იყო დამწუხრებული (მათე 26:38). მან შთანთქა ჩვენი საყვედურები, დაცინვა, სიძულვილი და სიამაყე. და მაინც ის იყო ყველაზე მხიარული კაცი ვისაც ოდესმე უცხოვრია (ფსალმუნი 44:8). სწორედ ასეთია ჭეშმარიტი მსახური და სწორედ ასეთი გონება უნდა გვქონდეს ჩვენც. შესაძლებელია კი ეს?

ქრისტეს მსგავსი მსახურება დისციპლინისა და მადლით აღძრული ადამიანის ძალისხმევის მეშვეობით.

იესოს თავმდაბლობა ღრმა და უსაზღვროა, მაგრამ ჩვენ ეგოიზმით ვართ ცდუნებულნი. ისინი ვისაც ჩვენ ვემსახურებით არამარტო გაჭირვებულები, არამედ ხშირად ეგოისტები, უხეში და უმადურები არიან და ზოგჯერ არც კი ითვალისწინებენ ჩვენს დაღლილობასა და მარტო ყოფნის საჭიროებას. ხშირად გვაკრიტიკებენ კიდეც. საუბარს ხშირად გვაწყვეტინებენ და ჩვენი შესვენება მოკლდება მათი მოთხოვნებისა და საგანგებო სიტუაციების გამო. ქრისტესმიერი აზროვნების გარეშე ჩვენ დავკარგავდით გულის სიმშვიდესა და მხიარულ განწყობას ჩვენი მსახურებაკი უფრო მეტად გამაღიზიანებელი გახდებოდა ვიდრე სიმშვიდით აღსავსე. როგორ უნდა შევიძინოთ ქრისტესმიერი აზროვნება?

(1) მსახურის გონება დისციპლინით არის აშენებული

პავლე მეორეფილიპელებში ამბობს, რომ ის ზრახვანი უნდა ვიქონიოთ ჩვენში, რაც ქრისტე იესოშია. სიტყვა, რომელსაც ის იყენებს ნიშნავს, დაგემოვნებას, დაკვირვებას. ძალზედ მნიშვნელოვანია, რომ დაიმსახურო ვინმეს სიყვარული, დააფასო ერთი რამ მეორეზე მეტად.ესაა, რაც ყველა ქრისტიანმა უნდა გააკეთოს. ყოველდღიურ ცხოვრებაში, რომელსაც მრავალი გამოწვევა ახლავს თან, ჩვენ იესოს გზა უნდა ავირჩიოთ.

(2) მსახურის ზრახვანი თავმდაბლურად უნდა იქნას მიღებული.

ჩვენ თავად ვერ შევქმნით მსახურისათვის საჭირო ზრახვებსა და აზროვნებას, არამედ სულიწმიდას უნდა მივცეთ უფლება, რომ უფრო და უფრო მეტად წარმოქმნას ის ჩვენში. იმის გამო, რომ ქრისტეს სული ცხოვრობს ჩვენში, არსებობს აზრი, რომ თითოეულ ქრისტიანში უკვე არის ქრისტეს ზრახვები, მაგრამ ჩვენ ქრისტეს უნდა დავუთმოთ ასპარეზიდა მისი მადლით მიღება ავირჩიოთ.

როგორ განვასხვაოთ საკუთარი სიმართლით მსახურება ჭეშმარიტი მსახურებისაგან.[4]

მსახურთა ჯილდო

ამ გაკვეთილს დავამთავრებ გულწრფელი წერილით, რომელიც რამდენიმე წლის წინ მივწერე პასტორებს, რომლებთან ერთადაც ფილიპინებში მსახურების პრივილეგია მქონდა. ის აღნიშნავს მსახურების მრავალ ასპექტს, რომლებიც წლების წინ გამოვიარეთ, აჩვენებს ერთმანეთისადმი მსახურების მრავალ გზას და მოუთმენლად ელოდება ჩვენი მსახურების საზღაურს.

ძვირფასო ძმებო,

ბევრმა თქვენგანმა, პასტორებმა და მშრომელებმა მშვენივრად აჩვენეთ ქრისტეს ზრახვანი ჩვენს ოჯახზე და თქვენი რწმენის მეშვეობით ვისწავლეთ წარმოუდგენელი სულიერი გაკვეთილები.

როდესაც თქვენ მოთმინებითა და სიყვარულით ზრუნავდით შეზღუდული შესაძლებლობების მქონე ბავშვზე, რომელიც ვერასოდეს შეძლებს მადლობის გადახდას,თქვენ ზრუნავდით მეუღლეზე ხანგრძლივი ავადმყოფობის პერიოდში, სანამ ღმერთმა სასწაულებრივად არ განკურნა ის, დაბრუნდით რომ გემსახურათ მრევლში, რამაც ტკივილი გამოიწვია თქვენში. მიეცით ღმერთს უფლება, რომ დაემსხვრია თქვენი სიამაყე და სულიერი ძალაუფლების მწვერვალზე აეყვანეთ, თქვენ ამით ღვთიური გონება და ზრახვანი გამოავლინეთ.

როდესაც სიკეთეს დაუბრუნდით, ერთგულად შრომობდით მცირე აღიარებისა და დაფასების მიუხედავად, ზრუნავდით ქვრივებზე და გაჭირვებულებზე, მხიარულად ემსახურებოდით ღმერთს სიყვარულისა და მხარდაჭერის გარეშე,თავი დაიმდაბლეთ წარსული შეცდომების გამო, მლოცველ და ცხებულ პიროვნებებად იქეცით და ამით ღვთიური გონება და ზრახვანი გამოავლინეთ.

როდესაც მუდმივად საუკეთესოს აძლევდით უფროსს კრიზისისა და სიღარიბის მიუხედავად, სიმართლისა და სამართლიანობის მხარეს იდექით მაშინაც კი, როდესაც ეს არაპოპულარული იყო, უარი განაცხადეთ დამატებით სამსახურზე იმისათვის, რომ მსახურებაში ჩამდგარიყავით, სიმშვიდითა და თვინიერებით ემსახურებოდით ღმერთს და ამით გამოავლინეთ მსახურის გული.

ზეცამ ჩაიწერა თქვენი მსახურება. მოუთმენლად ველოდები იმ დღეს, როდესაც ღმერთი დაგაჯილდოვებთ. მინდა იქ ვიყო, როდესაც ქრისტეს ზრახვებით ცხოვრებისათვის ბრწყინვალე ჯილდოს მიიღებთ.

► ქვემოთ მოცემულ ადგილზე დაწერეთ მინიმუმ სამი გზა, რომლის მეშვეობითაც იცით, რომ უფრო მეტად განავითარებთ მსახურის გულს. იყავით მზად, რომ ეს ცვლილებები ღმერთის მადლის მეშვეობით განახორციელოთ. მოემზადეთ, რომ თქვენი გამოცდილება შემდეგ შეხვედრაზე თქვენს ჯგუფს გაუზიაროთ.

(1) ამ კვირაში მინიმუმ 30 წუთი გაატარეთ ამ გაკვეთილის მიმოხილვაში, მათ შორის საღვთო წერილის მითითებებში, სთხოვეთ ღმერთს გამჭრიახობა.

(2) თქვენს რვეულში ჩაიწერეთ ღმერთის მიერ გაცხადებული ნებისმიერი ცვლილება, რომელიც შესაძლოა თქვენს ცხოვრებაში მოხდეს.

(3) ღვთისთვის გამოყოფილი დროის განმავლობაში იფიქრეთ მინიმუმ ერთ ფსალმუნზე და რვეულში ჩაიწერეთ ის თუ რას ამბობს მეფსალმუნე ღვთიური ბუნებისა და ხასიათის შესახებ.

(4) რვეულში ჩაიწერეთ პირადი ლოცვა სულიერი ტრანსფორმაციისა და ზრდისათვის, რომელიც ამ გაკვეთილს ეფუძნება.

(5) პირადი ლოცვის დროს შეეცადეთ გააპრაქტიკოთ დოქტორ ბრაუნის ყოველდღიური ლოცვის სახელმძღვანელო. PDF აქ წვდომა

(1) ახალი აღთქმის რომელი მონაკვეთი გვასწავლის ერთმანეთის წინაშე ჩვენი ცოდვის აღიარებას?

(2) დაასახელეთ 5 გზა თუ როგორ აღწერს ბიბლია ცოდვას?

(3) ცოდვასთან დაკავშირებით რა 3 რჩევა მოგვცა დოქტორმა ევერიმ?

(4) როგორ შეიძლება ხელისუფლებისადმი მორჩილება ტაყვანისცემად იქცეს?

(5) როდის ხდება მორჩილება დამანგრეველი?

(6) დაწერეთ ჭეშმარიტი მსახურების სამი მახასიათებელი.