Lesson 5: რომაელელები

ამ გაკვეთილის ბოლოს სტუდენტმა უნდა:

(1) იცოდეს რომაელთა მიმართ წერილის თარიღი და მიზანი.

(2) შეაჯამოს ძირითადი დოქტრინალური სწავლებები რომაელთა წერილში.

(3) გააცნობიეროს კავშირი მსჯავრის (განკითხვის) და სახარებას შორის.

(4) გამოიყენეთ პავლეს სწავლება ქრისტიანის განზრახ ცოდვისგან გათავისუფლების შესახებ.

(5) უკავშირებდეს რომაელების გზავნილს დღევანდელი მსოფლიოს საჭიროებებს.

► წაიკითხეთ: რომაელთა წიგნი

► დაიზეპირეთ: რომაელთა 1:16-17

[1]ბიბლიის არცერთ სხვა წიგნს ამხელა გავლენა არ მოუხდენია ეკლესიაზე, როგორც პავლეს წერილმა რომაელების მიმართ. რომაელების შესწავლით სამი დიდი გამოღვიძება დაიწყო.

რომის იმპერიის დაცემის ბნელ დღეებში ავგუსტინე უძღვებოდა ქრისტიანული ეკლესიის აღორძინებას. ავგუსტინე რომაელების კითხვას მიაწერდა თავის გათავისუფლებას ცოდვის ტყვეობისგან. რომაელთა წერილმა აუწყა (გააცნო) ავგუსტინეს ცოდვისგან დამხსნელი ღვთის ძალა.

როდესაც რომაულ კათოლიციზმს ეკლესია რიტუალების და ცრუ სწავლებების მარწუხებში ამყოფებდა, მარტინ ლუთერმა შეიტყო რომაელთა 1:17-დან, რომ “ღმერთის სამართლიანობა არის ის სიმართლე, რომლითაც ღმერთი მადლით და აბსოლიტური წყალობით გვამართლებს რწმენით ... პავლეს ეს სიტყვები გახდა ჩემთვის სამოთხის კარი.”[2] რომაელების წერილმა აუწყა მარტინ ლუთერს რწმენის მეშვეობით გამმართლებელი ღვთის ძალა.

მეთვრამეტე საუკუნის ინგლისში ძალიან ცოტა ქრისტიანს სჯეროდა, რომ შესაძლებელი იყო გადარჩენის პირადი რწმუნების (გარანტიის) გონა. ჯონ ვესლიმ თავის რწმენაში დარწმუნებულობა მოიპოვა რომაელების შესწავლის წყალობით და დაიწყო გამოღვიძება, რომელიც დღემდე გავლენას ახდენს მსოფლიოზე. რომაელების წერილმა აუწყა ჯონ ვესლის ხსნის ღმერთის ძალა.

თარიღი

რომაელები დაიწერა პავლეს მესამე მისიონერული მოგზაურობის დროს, დაახლოებით ახ. წ. 57 წელს. პავლე სავარაუდოდ კორინთოში იყო. მიუხედავად იმისა, რომ პავლე ჯერ არ იყო ნამყოფი რომში, წერილის დასკვნითი ნაწილიდან ჩანს, რომ პავლე იცნობდა რომის ეკლესიის ბევრ წევრს. მას რომის მონახულების იმედი ჰქონდა, მაგრამ ჯერ იერუსალიმში უნდა გამგზავრებულიყო მცირე აზიის ეკლესიების მიერ შეგროვილი შეწევნის (დახმარების) შესაწირავის გადასაცემად (რომ. 15:25-27). იერუსალიმში ყოფნისას პავლე დააკავეს და გადაიყვანეს რომში პატიმრად.

მიზნები

პავლეს მიზანი რომაელთა მიმართ ეპისტოლეს დაწერისას მოიცავს სამი მოტივაციას: უშუალოდ რომის ეკლესიასთან დაკავშირებული გადაუდებელი საკითხები (პრობლემები), პავლეს სამომავლო მსახურებასთან დაკავშირებული პირადი საზრუნავი და საბოლოო მიზანი - სწავლება, თუ როგორ უნდა გამოვასწოროთ ჩვენი დამოკიდებულება ღმერთთან.

1. გადაუდებელი საკითხების მიზანი იყო ეკლესიის პრობლემების მოგვარება, რომელიც მოიცავდა როგორც იუდეველ, ასევე წარმართ ქრისტიანებს. რომის ეკლესია დააარსეს ებრაელებმა, რომლებიც შესაძლოა სულთმოფენობის შემდეგ დაბრუნდნენ იერუსალიმიდან. ახ. წ. 49 წელს იმპერატორმა კლავდიუსმა განდევნა ებრაელები რომიდან (საქმ. 18:2).[1] რამდენიმე წლის შემდეგ, როდესაც ებრაელები რომში დაბრუნდნენ, ეკლესია ორი ჯგუფისგან შედგებოდა: ებრაელი ქრისტიანები, რომლებიც ემორჩილებოდნენ მოსეს კანონს და წარმართი ქრისტიანები, რომლებიც მოსეს შეზღუდვების გარეშე ცხოვრობდნენ. პავლე შეეხო საკითხებს, რომლებიც არელვებდა ეკლესიას, რომელიც შედგებოდა როგორც ებრაელების, ისე წარმართებისგან:

• ხსნა კანონის დაცვით მოდის?

• რა მომავალი ელის ისრაელს, როგორც ღვთის ხალხს?

• როგორ უნდა გაუმკლავდნენ ქრისტიანები განსხვავებულ მრწამსს ისეთ საკითხებში, როგორიცაა საკვებთან დაკავშირებული კანონები?

2. რომაელთა წერილის დასასრული გვიჩვენებს პავლეს მიერ მისი დაწერის პირად მოტივაციას. როგორც რომის იმპერიის სულ უფრო მნიშვნელოვანი ნაწილი, ესპანეთი ჩაჯდა პავლეს მგზნებარე მისწრაფებაში, მიეღწია რომაული სამყაროს სტრატეგიულ ცენტრებამდე. რომაელთა წერილმა წარგვიდგინა პავლეს გეგმა, გამოეყენებინა რომი, როგორც ესპანეთში საევანგელზაციო (სამახარობლო) კამპანიის ოპერატიული ბაზა (რომ. 15:22-29).

3. პავლეს საბოლოო მიზანი იყო სწავლება, თუ როგორ უნდა გამოვასწოროთ ჩვენი დამოკიდებულება ღმერთთან. ებრაელმა ქრისტიანებმა შეიტყვეს, რომ გამართლება კანონის მორჩილებით არ მოდის; ეს მადლითაა მხოლოდ რწმენის მეშვეობით. წარმართ ქრისტიანებმა მიიღეს შეახსენება, რომ ღმერთმა აირჩია ემოქმედა ებრაული რასის მეშვეობით; მათ ზემოდან არ უნდა გადმოხედონ თავიანთ ებრაელ და-ძმებს. ყველა მორწმუნე, ებრაელი თუ წარმართი, ღმერთთან მართლდება მხოლოდ მადლით.

შესავალი: სახარების ძალა ხსნისაკენ (რომ. 1:1-17)

მკითხველი ზოგჯერ გამოტოვებს ხოლმე შესავალს და წიგნის მთავარ ნაწილზე გადადის. თუმცაღა, ბიბლიაში შესავალიც კი მნიშვნელოვანია. ეს არის ღვთის მიერ შთაგონებული სიტყვა და “სასარგებლოა სასწავლებლად, სამხილებლად, გამოსასწორებლად და დასარიგებლად სიმართლეში” (2 ტიმთ. 3:16). პავლეს შესავალში ხშირად მოცემულია ინფორმაცია, რომელიც მის მიზანს წარმოადგენს. რომაელების შესავალში ვიგებთ, რომ:

• სახარება ნაწინასწარმეტყველებია ძველ აღთქმაში

• სახარება იესოს მესიად აღიარებს. ის იყო:

  • დავითის ძე

  • ღმერთის ძე

  • მკვდრეთით აღმდგარი

• სახარება არის ხსნის ძალა ყველასთვის, ვისაც სწამს, ებრაელთათვისაც და წარმართთათვისაც

• სახარება უცხადებს ღვთის სიმართლეს ყველას, ვისაც სწამს

ღვთის სიმართლე ვლინდება განკითხვით (სამსჯავროთი) (რომ. 1:17-3:20)

[1]► როგორ არის განკითხვა (სამსჯავრო) სახარების „სასიხარულო ცნობის“ ("კეთილი უწყების") ნაწილი?

პავლე მსჯავრდადების "ცუდი ამბით" იწყებს; მთელი კაცობრიობა გასამართლდება მართალი ღმერთის წინაშე.

1:17-32-ში, პავლე წერს წარმართთა ცოდვაზე, განსაკუთრებით წარმართზე, რომელმაც ”და უხრწნადი ღმერთის დიდება გაცვალეს ხრწნადი ადამიანის... ხატების მსგავსებაში” (რომ. 1:23). ამ ნაწილში ის ახსენებს ცოდვებს, რომლებსაც მისი ებრაელი მკითხველები „წარმართულ“ ცოდვად მიიჩნევენ: კერპთაყვანისმცემლობა, ჰომოსექსუალიზმი, მკვლელობა, სისასტიკე და ა.შ. პავლე აფრთხილებს, რომ ეს ცოდვები სიკვდილის ღირსია.

2:1-16-ში, პავლე მორალისტობაზე გადადის. ის არის „კარგი ადამიანი“, რომელიც გმობს წარმართებს 1 თავში, მაგრამ ასევე არის ცოდვილი.

2:17-3:8-ში, პავლე ესაუბრება თავის ებრაელ მსმენელს. რიტორიკული კითხვების საშუალებით, პავლე იცავს ღვთის სიმართლეს, რომ განიკითხოს ის ებრაელი, რომელიც „სცოდავდა რჯულის ქვეშ“.

3:9-20-ში, პავლე ასკვნის: „არავინ არის მართალი” (რომ. 3:10). მთელი კაცობრიობა მსჯავრდადებულია წმინდა ღმერთის წინაშე.

ღვთის სიმართლე ვლინდება ხსნაში (რომ. 3:21-8:39)

მსჯავრდადების ცუდი ამბის შემდეგ, პავლე გადადის სასიხარულო უწყებაზე ("სახარებაზე"), რომ ჩვენი გამოსწორება ღვთის წინაშე საქმეებით არ ხდება, არამედ “ღმერთის სიმართლით იესო ქრისტეს რწმენის მეშვეობით ყველა მორწმუნისათვის” (რომ. 3:22). პავლე გვიჩვენებს, თუ როგორ ვლინდება ღვთის სიმართლე მორწმუნის ხსნასა და გარდაქმნაში.

გამართლება მხოლოდ რწმენით (რომ. 3:21-5:21)

როგორც აბრაამი გამართლდა მხოლოდ რწმენით, ჩვენც გავმართლდით რწმენით და არა საქმეებით. ჩვენ ღმერთთან მშვიდობა გვაქვს იესო ქრისტეს სიკვდილით უზრუნველყოფილი გამოსყიდვის გზით. მისი მეშვეობით ჩვენ ვხარობთ დიდების იმედით. მისი მეშვეობით ჩვენ გვაქვს სიცოცხლე. პავლე გვაჩვენებს, რომ არც იუდეველებს და არც წარმართებს არაფერი აქვთ დასაკვეხნი (სატრაბახო), გარდა ღვთის მიერ შემოთავაზებული უფასო მადლისა იესო ქრისტეს მეშვეობით. ღვთის სიმართლე ვლინდება მის უფასო მადლში, რომელიც მთელს კაცობრიობას მისცა.

გამართლება და ცოდვა (რომ. 6:1-23)

პავლეს სასიხარულო მოწმობს მოსმენის შემდეგ, მადლის ძალის შესახებ, მკითხველს შეიძლება დაებადოს კითხვა: „მაშ, რა ვთქვათ, დავრჩეთ ცოდვაში, რათა მადლი გამრავლდეს?“ ზოგი შეიძლება თავს ესხმოდეს პავლეს სწავლებას მადლის შესახებ იმ მოსაზრებით, რომ ეს უბიძგებს ადამიანს განაგრძოს ცხოვრება განზრახ ცოდვაში. პავლე ხაზგასმით პასუხობს, “არამც და არამც! ჩვენ, რომლებიც მოვუკვდით ცოდვას, როგორღა ვიცხოვროთ მასში?” როდესაც ქრისტეში მოვინათლეთ, ჩვენ მოვუკვდით ცოდვას. მადლის გამო, ჩვენ აღარ ვცხოვრობთ ცოდვის ძალაუფლების ქვეშ. ჩვენი სხეულები აღარ არის უსამართლობის იარაღები; ხსნის ძალით ჩვენი სხეულები ღმერთს გადაეცა, როგორც სიმართლის იარაღები. “გათავისუფლდით რა ცოდვისაგან, სიმართლის მონები გახდით.” ღვთის სიმართლე გამოვლინდა მის ძალაუფლებაში, რომელიც გვათავისუფლებს ცოდვისგან.

ცოდვა და რჯული (რომ. 7:1-25)

► წაიკითხეთ რომაელთა 7 თავი. ვინ არის აღწერილი ამ თავში?

ვინაიდან ჩვენ უსასყიდლოდ, ღვთის მადლით გავმართლდით, ახლა ჩვენ „განახლებული სულით ვმსახურობთ“ და არა დაძველებული ასოთი” (რომ. 7:6). ებრაელმა მკითხველმა შეიძლება ჰკითხოს პავლეს: “რას ამბობ? რჯული - ცოდვაა?” პავლე პასუხობს: “არამც და არამც!” რჯული ამჟღავნებს ცოდვას. ამით ის გვიცხადებს ცოდვის რეალობას და აღვიძებს ჩვენს ჯანყში მყოფ გულებში ცოდვისკენ სწრაფვას. რჯული, რომელიც ღმერთმა სასიკეთოდ მოგვცა, ბოროტის იარაღად იქცა.

პავლე ამ პრინციპს ასახავს იმ მონაკვეთში, რომელიც რომაელთა წერილის ერთ – ერთი ყველაზე სადავო ადგილად იქცა. რომაელების 7:7-25-ს ინტერპრეტაციის (განმარტების) სამი ძირითადი მიდგომა არსებობს:

1. ნორმალური ქრისტიანული ცხოვრების სურათი. რეფორმატორული ტრადიციების ბევრი წარმომადგენელი ამტკიცებს, რომ პავლე ასახავს მორწმუნის ცხოვრებას, რომელსაც სურს ღვთის კანონის დაცვა, მაგრამ არ შეუძლია. თუმცა რთულია რომაელების 4-6 თავებში გადმოცემული გამართლებული ცხოვრების დიდებული სურათის მისადაგება (“მშვიდობა გვაქვს ღმერთთან....”; “გათავისუფლდით რა ცოდვისაგან...”) იმ მონობასთან და უღელტან, რომელზეც 7თავშია ლაპარაკი (“უბადრუკი ადამიანი ვარ! ვინ დამიხსნის ამ სიკვდილის სხეულისაგან?”).

2. განუწმენდელი მორწმუნის ასახვა. ვესლეიანელთა ტრადიციების ზოგიერთი წარმომადგენელი ვარაუდობს, რომ პავლე ასახავს მორწუნის ცხოვრებას, რომელიც გამართლდა, მაგრამ ბოლომდე განწმენდილი არ არის. და კვლავაც, რთულია ამის მისადაგება პავლეს შეხედულებასთან გამარჯვებული მორწმუნის შესახებ, რომელსაც მშვიდობა აქვს ღმერთთან.

3. გამოღვიძებული ცოდვილის სურათი. ადრეული ეკლესიის მამებმა ამ თავში დაინახეს პავლეს მდგომარეობა მის მოქცევამდე, როდესაც ის საკუთარი ძალებით ცდილობდა რჯულის კანონის დაცვას. ეს ცოდვილია, რომელმაც გააცნობიერა თავისი საჭიროება, მაგრამ ჯერჯერობით არ არის გამართლებული მადლით რწმენის მეშვეობით. ეს ადამიანი გარკვეულწილად ეძებს სიმართლეს, მაგრამ ჯერ არ გამოუცდია რომაელთა 8:1-ის სიხარული: “ამიტომ ახლა არავითარი მსჯავრი არ არის მათზე, ვინც ქრისტე იესოში დადის არა ხორციელად, არამედ სულიერად.”

განწმენდა: ცხოვრება სულში (რომ. 8:1-17)

რომაელებს მე-7 თავში ნაჩვენები ბრძოლის პასუხი არის სულიწმიდის ძალა. “რადგან სიცოცხლის სულის რჯულმა ქრისტე იესოში გამათავისუფლა მე ცოდვისა და სიკვდილის რჯულისგან” (რომ. 8:2). უშედეგო მცდელობების ნაცვლად, რომ შევასრულოთ რჯული საკუთარ ძალებით, ჩვენ სულიწმიდა გვაძლიერებს, რათა “სულით მოვაკვდინოთ ხორციელი საქმეები” (რომ. 8:13). რომაელთა მე –8 თავის გამარჯვებული ტონი სრულიად ეწინააღმდეგება რომაელთა მე –7 თავის ბრძოლას. რატომ? “სული ემოწმება ჩვენს სულს, რომ ღვთის შვილები ვართ.” ეს გამარჯვებული ცხოვრება და არა რომაელების მე-7 თავი, არის პავლეს ქრისტიანული გამოცდილების ნიმუში.

გამარჯვებული ცხოვრებით ცხოვრება არა ჩვენს ძალებში, არამედ სულიწმინდის ძალაშია. სულიწმინდა გვათავისუფლებს ცოდვის მონობისგან (რომ. 8:2). ; სულიწმიდა გადარჩენის გარანტიას გვაძლევს (რომ. 8:15-16). ; სულიწმინდა გვიძღვება ჩვენს ლოცვებში (რომ. 8:26). ; მორწმუნეს სიცოცხლით ცხოვრება, შესაძლებელია მხოლოდ და მხოლოდ სულიწმინდის ძალით.

იმედში დარწმუნება (რომ. 8:18-39)

ხსნის შესახებ პავლეს სწავლების კულმინაცია არის დიდების აღნიშვნა, რომელიც ყველა მორწმუნეს ელის. პავლე წერს: “რომ ახლანდელი ტანჯვანი არაფერია იმ დიდებასთან შედარებით, რომელიც გამოვლინდება ჩვენს მიმართ.” ის თავის მკითხველებს ამხნევებს ღვთის დაპირებით, რომ “ღვთის მოყვარულებს, მისი განზრახვით მოწოდებულებს, ყოველივე სასიკეთოდ ეწევა.” და ის შეგვახსენებს, რომ ჩვენი იმედი ღმერთისგან მოდის, რომელმაც შესაძლებელი გახადა ჩვენი ხსნა. “თუ ღმერთი ჩვენკენ არის, ვინ გამოვა ჩვენს წინააღმდეგ?”

ღმერთია, ვინც გვმართლებს; ღმერთია, ვინც გვიცავს. პავლე აღნიშნავს ჩვენს, როგორც ღვთის შვილების, დარწმუნებულობას:

“ვერც სიკვდილი და ვერც სიცოცხლე, ვერც ანგელოზები და ვერც მთავრობანი, ვერც ძალნი, ვერც აწმყო და ვერც მომავალი, ვერც სიმაღლე და ვერც სიღრმე, ვერც ვერავითარი სხვა ქმნილება ვერ შეძლებს ჩვენს ჩამოშორებას ღვთის სიყვარულისაგან ჩვენს უფალ ქრისტე იესოში.”

ღვთის სიმართლე ვლინდება რჩეულობაში (რომ. 9:1-11:36)

კიდევ ერთი კითხვა, რომელიც შეიძლება გაჩნდეს პავლეს სწავლების მოსმენისას: „ ისრაელზე რას იტყვით? ღმერთმა არ შეუსრულა დანაპირები თავის რჩეულ ხალხს?" რომაელთა 9-11 -ში პავლე განმარტავს, რომ აბრაამის მემკვიდრეობა ემყარება რწმენას და არა ეთნიკურ წარმომავლობას (რომ. 9:6-8). ღმერთს არ მიუტოვებია ისრაელი; პირიქით ღმერთი მოქმედებს ისრაელის მეშვეობით, ყველა ხალხის საკურთხევლად. ერების კურთხევა აბრაამში იყო აღთქმული (დაბ. 12:3). ; ამის შესახებ ისრაელის წინასწარმეტყველებმა განაცხადეს (ეს. 56:1-8).; ახლა იგი წარმართთა შორის სრულდება (რომ. 11:11). ღმერთის მიერ წარმართთა კურთხევა არ ნიშნავს, რომ მან ისრაელი საბოლოოდ უარყო. მისი მიზანი ისრაელისთვის შესრულდება.

რომაელთა 9-11 ეხება ისრაელის ურწმუნოების პრობლემას სამ ჭეშმარიტებასთან მიმართებით:[2]

• ღმერთის დანაპირები ყოველთვის მორწმუნეებს ეხებოდა. ისრაელისთვის წარსულში აღთქმული (დაპირებები) ყველას მიმართაა (ყველას ეხება), ვისაც სწამს - როგორც წარმართებს, ასევე ისრაელის ერთგულ ნაშთს (9:6-29).

• ისრაელი უარყოფილი იქნა მისი ურწმუნოების გამო. დღევანდელობაში წარმართებმა მიაღწიეს სიმართლეს, რომელიც რწმენითაა, ხოლო ისრაელმა ვერ მიაღწია სიმართლეს, რადგან ისინი მის მიღებას კანონის (რჯულის) საქმეებით ცდილობდნენ (9:30-10:21).

• ისრაელის უარყოფა დროებითია და არა სამუდამო. ღმერთს არ დავიწყებია თავისი დანაპირები (აღთქმული). მომავალში, მთელი ისრაელი გადარჩება, რადგან ისინი რწმენით მიმართავენ ღმერთს (11:1-36).

პავლე რომაელთა ამ მონაკვეთს დიდებისმეტყველებით (ღვთის განდიდებით) ასრულებს, სადაც ის ადიდებს ღმერთს მისი მიუკვლეველი სიბრძნის, ცოდნის, სამართლისა და გზების გამო (რომ. 11:33-36). მიუხედავად იმისა, რომ შეიძლება სრულად არ გვესმოდეს ღვთის გზები, ჩვენ მას ვადიდებთ, რადგან ვენდობით მის სიკეთეს და სიმართლეს. ჩვენ ვიცით, რომ „ყველაფერი მისგან, მის მიერ და მისგანაა“ (რომ. 11:36). მისი გზები ჩვენი ქების ღირსია.

ღვთის სიმართლე ჩანს მორწმუნის ცხოვრებაში (რომ. 12:1-15:13)

პავლეს თეოლოგია ყოველთვის პრაქტიკულია. პავლეს რამდენიმე წერილი ორ დიდ ნაწილად იყოფა. პირველ ნაწილში პავლე გვასწავლის იმას, რისიც გვჯერა. მეორე ნაწილში ის გვასწავლის, როგორ უნდა ვიცხოვროთ. ეს ნიმუში ჩანს რომაელებში.

1. დოქტრინა (სწავლება). პავლე ასწავლის როგორ პავლე ასწავლის, თუ როგორ მართლდება ადამიანი ღვთის წინაშე (რომაელები 1-11).

2. გამოყენება. პავლე ასწავლის, როგორ იცხოვრებს მართალი (რომაელები 12-16).

რომაელები 12-15 რომაელთა 12-15 თავებში ნაჩვენებია თუ როგორ არის რომაელთა 1–11 თავებში გადმოცემული პრინციპები გამოყენებული ყოველდღიურ ცხოვრებაში.. რომაელთა 12 თავში, პავლე მოუწოდებს მკითხველებს საკუთარი თავი გადასცენ ღმერთს ცოცხალ წმიდა მსხვერპლად. ღვთის სიმართლე, რომელიც გამოიხატება გამართლებასა და განწმენდაში, გარდაქმნის ცხოვრების ყველა სფეროს. ის, ვინც დადის არა ხორციელად, არამედ სულიერად, ყოველდღიურ ცხოვრებაში აჩვენებს ღვთის სიმართლეს. პავლე განსაზღვრავს ცხოვრების ახალი წესის რამდენიმე პრაქტიკულ ასპექტს:

• ვიყენებთ ჩვენს სულიერ ნიჭებს, რათა ვემსახუროთ სხვებს (რომ. 12:3-8).

• ჩვენ იმგვარად ვექცევით სხვებს, რომ ჭეშმარიტი ქრისტიანობა წარმოვაჩინოთ (რომ. 12:9-21).

• ვემორჩილებით (თავს ვუქვემდებარებთ) მმართველობას და ხელისუფლებას (რომ. 13:1-7).

• რჯულს აღვასრულებთ სიყვარულის მეშვეობით (რომ. 13:8-14).

• ვიცავთ თავისუფლების პრინციპს იმით, რომ არ განვსჯით ჩვენს ძმას (რომ. 14:1-12).

• ჩვენ ვიცავთ სიყვარულის პრინციპს, როდესაც არ ვიყენებთ ჩვენს თავისუფლებას სუსტი ძმის დასაბრკოლებლად (რომ. 14:13-14:23).

• მივყვებით ქრისტეს მაგალითს, რათა ჩვენც “სულიწმიდის ძალით იუხვოთ იმედში” (რომ. 15:1-13).

დასკვნა (რომ. 15:14-16:27)

დასასრულს პავლე გვიზიარებს გეგმას ეწვიოს რომს, გზად ესპანეთისკენ. ის იმედოვნებს, რომ რომი გახდება ესპანეთში მისი მოგზაურობის პლათფორმა. ის მოკითხვას უთვლის თანამშრომლებს უფლის ყანაში და, როგორც ეს ხშირად ხდება პავლეს წერილებში, დიდებისმეტყველებით (ღვთის განდიდებით) ასრულებს. ეს დიდებისმეტყველება ადიდებს ღმერთს „საიდუმლოს გამოცხადებისთვის“, რომელიც „ახლა კი გაცხადდა” (რომ. 16:25-26). გამოვლენილი საიდუმლო არის კეთილი უწყება (სასიხარულო ამბავი), რომ სახარება ყველა ადამიანისთვის არის. ღვთის სიმართლე გამოვლინდა "რწმენიდან რწმენაში"; ყველა მორწმუნე გადაარჩენილია.

რომაელები ასწავლის დღევანდელ ეკლესიას დოქტრინალური მკაფიო დოქტრინის მნიშვნელობა. გახსოვდეთ, რომ პავლე წერდა ამ ეპისტოლეს რიგით ქრისტიანებს. იმ პერიოდში, როდესაც ქრისტიანებს ზოგჯერ განიხილავენ, როგორც სულიერ ახალშობილებს, რომელთაც არ შეუძლიათ ბიბლიური ჭეშმარიტების მაგარი საჭმლის მონელება, რომაელები გვიჩვენებს, რომ მორწმუნეებს შეუძლიათ ღრმა მოძღვრების გაგება და სწავლა.

რომაელები ასწავლის ეკლესიას დღეს დოქტრინის გამოყენების მნიშვნელობაზე ყოველდღიურ ცხოვრებაში. პავლე არ გამოხატავს ინტერესს სწავლების მიმართ მხოლოდ ინტელექტუალური დებატებში გამოსაყენებლად. ის დოქტრინებს იმისათვის ასწავლის, რომ მორწმუნის ცხოვრება გარდაიქმნას.

რომაელების 1-11 თავების დიდი ჭეშმარიტების შემდეგ, პავლე აგრძელებს “ამიტომ, გევედრებით ძმებო...” (რომ. 12:1). სიტყვა „ამიტომ,” აკავშირებს იმას, რისი თქმასაც აპირებს იმასთან, რაც უკვე თქვა. ჩვენ შეგვიძლია პერაფრაზით ვთქვათ: „ამ ჭეშმარიტების გამო (გამართლება, განწმენდა და რჩეულობა), მოგიწოდებთ, თავი წარუდგინოთ ცოცხალ მსხვერპლად ღმერთს, რომელმაც ეს კურთხევები მოგცათ. …. ასე გამოიყურება ეს ტრანსფორმაცია თქვენს ყოველდღიურ ცხოვრებაში.“ შემდეგ პავლე განაგრძობს რომაელების მე-12-15 თავების ამ ტრანსფორმაციის პრაქტიკული გამოყენებით. არ არის საკმარისი სწორი დოქტრინის ქონა; ჩვენ ყოველდღიურად უნდა ვიცხოვროთ ამ დოქტრინით.

1738 წლის 24 მაისს, ოთხშაბათს, ჯონ ვესლი ესწრებოდა მორავიულ კრებას ოლდერსგეით-ის ქუჩაზე ლონდონში. ვესლი წლების განმავლობაში წვალობდა გადარჩენის გარანტიის მოსაპოვებლად. ისევე, როგორც მრავალ მის თანამედროვეს, მას სჯეროდა, რომ გამართლება ემყარებოდა ადამიანის უნარს ეცხოვრა მართალი ცხოვრებით. როდესაც უილიამ ჰოლანდი კითხულობდა მარტინ ლუთერის "რომაელების წერილის შესავალს", ვესლი გარდაისახა. ვესლი მოგვიანებით წერდა:

[1]„საღამოს ძალიან უხალისოდ წავედი ოლდერსგეითის ქუჩის საზოგადოებაში, სადაც ერთი ადამიანი კითხულობდა ლუთერის "რომაელთა მიმართ ეპისტოლეს წინასიტყვაობას." დაახლოებით ცხრას რომ თხუთმეტი აკლდა, როცა მოძღვარი აღწერდა იმ ცვლილებებს, რასაც ღმერთი მორწმუნის შინაგანში ახდეს ქრისტეს რწმენის მეშვეობით, გულში უცნაური სითბო ვიგრძენი. ვგრძნობდი, რომ ხსნაში ნამდვილად მხოლოდ ქრისტეს ვენდობოდი ; და დარწმუნება მომცა, რომ მან წაიღო ჩემი ცოდვები, ჩემიც კი, და მიხსნა ცოდვისა და სიკვდილის რჯულისგან.”[2]

იმ საღამოს ჯონ ვესლი ჩაწვდა რომაელების 1:17-ს ჭეშმარიტებას; “მართალი იცოცხლებს რწმენით.” ამ დიდმა ჭეშმარიტებამ სული ჩაუდგა გამოღვიძებას, რომელმაც მთელი ინგლისი და საბოლოო ჯამში მთელ მსოფლიოც მოიცვა.

წარმოაჩინეთ თქვენ მიერ ამ გაკვეთილის აღქმა (გაგება) შემდეგი დავალებების დახმარებით:

(1) აირჩიეთ შემდგომი დავალებებიდან ერთეთი:

• რომაელთა წერილზე დაყრდნობით, მოამზადეთ ქადაგება ან ბიბლიური გაკვეთილი, რწმენით გამართლების შესახებ. ეს შეიძლება იყოს 5-6 გვერდიანი ხელნაწერი, ან ჩაწერილი ქადაგება, ან ბიბლიური გაკვეთილი.

• დაწერეთ რომაელთა წიგნის ერთგვერდიანი მონახაზი, რომელშიც მოცემულია რომაელთა 1-11თავების დოქტრინალური სწავლებები და რომაელების 12-16თავების პრაქტიკული გამოყენება. ეს უნდა იყოს თქვენი პირადი მონახაზი და არ გადმოწერილი კომენტარებიდან ან ბიბლიის შესასწავლი მასალებიდან.

(2) გაიარეთ ტესტი ამ გაკვეთილის მასალაზე დაყრდნობით. ტესტი მოიცავს საზეპირო მუხლებს წმინდა წერილიდან..

(1) ჩამოთვალეთ სამი მიზანი რომაელებისთვის.

(2) ჩამოთვალეთ ოთხი ჭეშმარიტება სახარების შესახებ, რომლის აღმოჩენაც შეიძლება რომაელების წერილის შესავალში.

(3) ჩამოთვალეთ სამი ჯგუფი, რომლებიც დაგმობილია რომაელების 1-3 თავებში.

(4) რომაელების 6 თავში, რას პასუხობს პავლე კითხვას, თუ შეგვიძლია გავნაგრძოთ ცოდვაში ცხოვრება, რათა მადლი გამრავლდეს?

(5) რომაელების 7:7-25-ს რომელი სამი განმარტება არსებობს?

(6) პავლე ისრაელის ურწმუნოების პრობლემას სამი ჭეშმარიტებით პასუხობს. ჩამოთვალეთ ეს ჭეშმარიტებები.

(7) რომაელთა 12-15 თავებიდან ჩამოთვალეთ ღვთის სიმართლით ცხოვრების სამი გზა.