Lesson 8: ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ପରିବେଶ ବିଜ୍ଞାନ

ଏହି ପାଠର ଶେଷ ସୁଦ୍ଧା ଛାତ୍ର ଛାତ୍ରୀମାନେ ଯେପରି :

(୧) ବୁଝିପାରିବେ ଯେ, ପରମେଶ୍ୱର କାହିଁକି ସମସ୍ତ ବିଷୟ ସୃଷ୍ଟି କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ମାନବଜାତି କିପରି ପରମେଶ୍ୱର ସୃଷ୍ଟି କରିଥିବା ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତ ବିଷୟଠାରୁ ଅନନ୍ୟ ଅଟେ ।

(୨) ବୁଝିପାରିବେ ଯେ, ପରମେଶ୍ୱର ମାନବାଜିକୁ ବାକି ସୃଷ୍ଟିର ଦାୟିତ୍ୱ ଦେଇଛନ୍ତି ।

(୩) ଜାଣିପାରିବେ ଯେ, ସେ କିପରି ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ସୃଷ୍ଟିକୁ ସଠିକ୍‌ ଭାବରେ ପରିଚାଳିତ କରିପାରିବେ ତାହାର ଅନେକ ଉପାୟ ଜ୍ଞାତ ହେବେ ।

୧୮୬୦ ମସିହା ଆମେରିକାରେ କ୍ରୀତଦାସ ପ୍ରଥା ସମୟରେ ଜର୍ଜ ୱାସିଂଟନ୍‌ କାରଭେର୍ ଜନ୍ମଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ। କ୍ରୀତଦାସର ପ୍ରଥା ଉଚ୍ଛିନ୍ନ ହେଲା ଉତ୍ତାରେ, ସେ ଶିକ୍ଷାର ଆବଶ୍ୟକ କଲେ। ସେହି ସମୟରେ କୃଷ୍ଣ ବର୍ଣ୍ଣ ପିଲାମାନଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ଶିକ୍ଷା ଅତି ସହଜରେ ଉପଲବ୍ଧ ନ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଜଣେ ଦୟାଳୁ ମହିଳା ତାଙ୍କୁ କହିଲେ, “ତୁମେ ଯଥା ସମ୍ଭବ ଶିକ୍ଷା କର ଏବଂ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡକୁ ଫେରିଯାଇ ତୁମର ଜ୍ଞାନ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଦାନ କର।” ଜର୍ଜ ପ୍ରାର୍ଥନା କଲେ, “ହେ ଈଶ୍ୱର, ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ରହସ୍ୟ ମୋତେ ଦେଖାଅ।” ଏବଂ କହିଲେ ଯେ ଈଶ୍ୱର ଉତ୍ତର ଦେଇଥିଲେ, “ତୁମେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ରହସ୍ୟଗୁଡ଼ିକୁ ବୁଝିବା ପାଇଁ ବହୁତ ଛୋଟ।” ତା’ପରେ ଜର୍ଜ ପ୍ରାର୍ଥନା କଲେ, “ହେ ଈଶ୍ୱର, ମୋତେ ବାଦାମର ରହସ୍ୟ ଦେଖାଅ,” ଏବଂ କହିଲେ ଯେ, ଈଶ୍ୱର ସମ୍ମତ ହେଲେ। ବାଦାମ ମୁଖ୍ୟ ଥିଲା କାରଣ ଅନେକ ଗରୀବ ଚାଷୀମାନଙ୍କର ଏହା ମୁଖ୍ୟ ଶସ୍ୟ ଉତ୍ପାଦନ ଥିଲା। ଜର୍ଜ ଜାଣିଥିଲେ ଯେ, ବାଦାମରୁ ଅଧିକ ଉତ୍ପାଦ ଉଦ୍ଭାବନ କଲେ ବାଦାମ ଫସଲର ମୂଲ୍ୟ ବୃଦ୍ଧି ପାଇବ। ଜର୍ଜ ବାଦାମରୁ ୩୦୦ ସମ୍ଭାବନା ଯୋଗ୍ୟ ଉତ୍ପାଦ ଏବଂ ମିଠା ଆଳୁର ୧୦୦ ଉତ୍ପାଦ ଆବିଷ୍କାର କରିଥିଲେ। ସେ ଟସ୍କେଗି ପ୍ରତିଷ୍ଠାନରେ ୪୭ ବର୍ଷ ଧରି କୃଷି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଶିକ୍ଷା ଦେଇଥିଲେ ଏବଂ ଚାଷୀମାନଙ୍କୁ ନୂତନ ପଦ୍ଧତି ଶିଖାଇବାର ଉପାୟ ଖୋଜି ବାହାର କରିଥିଲେ, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ସେମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କର ଜମିକୁ ଉନ୍ନତ କରିବାରେ ଏବଂ ଭଲ ଫସଲ ପାଇବାରେ ସାହାଯ୍ୟ ହୋଇଥିଲା। ଜର୍ଜ ୱାଶିଂଟନ୍‌ କାରଭେର୍ ଏକ ମହାନ ଆଶୀର୍ବାଦ ଥିଲେ, କାରଣ ତାଙ୍କର ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରତି ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା ଯେ, ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସୃଷ୍ଟି ସଠିକ୍‌ ଭାବରେ ପରିଚାଳିତ ହେଲେ, ମାନବଜାତି ପାଇଁ ବହୁତ ଲାଭ ଆଣିପାରେ।

ଜୀବଜଗତ ପରସ୍ପର ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ପରିବେଶ ସହିତ କିପରି ସମ୍ପର୍କ ତାହାର ଅଧ୍ୟୟନ ହେଉଛି ପରିବେଶ ବିଜ୍ଞାନ ।

► ଜଣେ ଛାତ୍ର ଆଦିପୁସ୍ତକ ୧:୧, ୨୬-୨୮ ଦଳ ପାଇଁ ପାଠ କରିବେ ।

ପୃଥିବୀ ପ୍ରତି ମାନବ ଦାୟୀତ୍ୱ ଏହି ବାସ୍ତବ ଉପରେ ଆଧାରିତ ଯେ, ପରମେଶ୍ୱର ତାଙ୍କ ପ୍ରଶଂସା ନିମନ୍ତେ ପୃଥିବୀ ସୃଷ୍ଟି କରିଅଛନ୍ତି (ଗୀତସଂହିତା ୧୪୮) ଏବଂ ମନୁଷ୍ୟକୁ ଏହାର ପରିଚାଳକ ଭାବରେ ନିଯୁକ୍ତ କରିଅଛନ୍ତି । ଯେହେତୁ ଲୋକମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତିରେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛନ୍ତି, ସେପରି ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ପରି ଶାସନ କରିବା ପାଇଁ ଆମେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛୁ । ଗୀତରଚକ କହନ୍ତି, “ପୁଣି, ତୁମ୍ଭେ ତାହାକୁ ଦୂତଗଣଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ଅଳ୍ପମାତ୍ର ନ୍ୟୂନ କରିଅଛ, ଆଉ ଗୌରବ ଓ ସମ୍ଭ୍ରମରୂପ ମୁକୁଟରେ ତାହାକୁ ଭୂଷିତ କରୁଅଛ। ତୁମ୍ଭେ ଆପଣା ହସ୍ତକୃତ ସକଳ କର୍ମ ଉପରେ ତାହାକୁ କର୍ତ୍ତୃତ୍ଵ ଦେଉଅଛ; ତୁମ୍ଭେ ତାହାର ପଦ ତଳେ ସମୁଦାୟ ବିଷୟ ରଖିଅଛ” (ଗୀତସଂହିତା ୮:୫-୬)। ଜଗତରେ ମନୁଷ୍ୟର ଏକ ବିଶେଷ ଭୂମିକା ରହିଅଛି । ସେମାନେ ପଶୁ ନୁହଁନ୍ତି । ଈଶ୍ୱର ମନୁଷ୍ୟକୁ ପୃଥିବୀ ଏବଂ ତହିଁରେ ବାସ କରୁଥିବା ପଶୁମାନଙ୍କ ଉପରେ ଶାସନ କରିବାର ଭୂମିକା ଦେଇଥିଲେ ।

ପରମେଶ୍ୱର ଆଦମ ଏବଂ ହବାଙ୍କୁ ପୃଥିବୀକୁ ବୃଦ୍ଧି କରି ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବାକୁ କହିଥିଲେ । ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ପୃଥିବୀକୁ ବଶୀଭୂତ କରିବାକୁ କହିଥିଲେ । ପୃଥିବୀକୁ ବଶୀଭୂତ କରିବାର ପ୍ରକ୍ରିୟା ସେମାନଙ୍କ ବଂଶଧରମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଜାରି ରହିବ । ପୃଥିବୀକୁ ବଶୀଭୂତ କରିବାର କାର୍ଯ୍ୟରେ, ଅନୁସନ୍ଧାନ, ନୂତନ ଅଞ୍ଚଳରେ ବାସ କରିବାକୁ ଶିଖିବା, ଖଣିଜ ପଦାର୍ଥ ଆବିଷ୍କାର ଏବଂ ବ୍ୟବହାର କରିବା, ପ୍ରାଣୀ ପାଳନ କରିବା ଏବଂ ପ୍ରଯୁକ୍ତି ବିଦ୍ୟା ବିକାଶ କରିବା ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ ।

ଯେତେବେଳେ ପରମେଶ୍ୱର ଏହାକୁ ସୃଷ୍ଟି କଲେ, ସବୁ ବିଷୟ ଉତ୍ତମ ଥିଲା । ମନୁଷ୍ୟର ଏଦନ ଉଦ୍ୟାନର ଯତ୍ନ ନେବା ମଣିଷର କାମ (ଆଦିପୁସ୍ତକ ୨:୧୫) ପ୍ରକୃତି ସହିତ ସମନ୍ୱୟ ରକ୍ଷା କରିବା ଏକ ଉପଭୋଗ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟ ଥିଲା । ପାପ ଘଟିବା ପରେ, ପ୍ରକୃତି ଅଭିଶାପ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଭାବିତ ହେଲା ଏବଂ ମନୁଷ୍ୟର କାର୍ଯ୍ୟ କଷ୍ଟକର ହୋଇଗଲା (ଆଦିପୁସ୍ତକ ୩:୧୭-୧୯) । ପୃଥିବୀରେ ଯେଉଁ ମୂଳ ସିଦ୍ଧତା ଥିଲା ତାହା ନାହିଁ (ରୋମୀୟ ୮:୧୮-୨୩), କିନ୍ତୁ ଏହା ଏବେ ମଧ୍ୟ ଏହାର ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ଆକାର ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ମହିମା ଦେଖାଏ ।

ଜଳ ପ୍ଲାବନ ଉତ୍ତାରେ ଈଶ୍ୱର କହିଲେ ଯେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଗମନଶୀଳ ପ୍ରାଣୀଙ୍କୁ ଲୋକମାନେ ଭକ୍ଷଣ କରିପାରିବେ (ଆଦିପୁସ୍ତକ ୯:୩) । ପରମେଶ୍ୱର ମୋଶାଙ୍କୁ ଦେଇଥିବା ନିୟମ ଲୋକମାନଙ୍କୁ କିଛି ପ୍ରାଣୀ ଖାଇବାରୁ ନିଷେଧ କରିଥିଲା, କିନ୍ତୁ ନୂତନ ନିୟମ ଆମକୁ କହେ ଯେ, ଆମେ ଏବେ ଖାଇବା ପଇଁ ଯାହା ଉତ୍ତମ ଯେକୌଣସି ପ୍ରାଣୀ ଖାଇବାକୁ ଅନୁମତି ପାଇଛୁ (ମାର୍କ ୭:୧୯, ୧ ତୀମଥି ୪:୪) । ପ୍ରାଣୀମାନଙ୍କର ଏପରି ଅଧିକାର ନାହିଁ ଯାହା ସେମାନଙ୍କୁ ମଣିଷ ସହିତ ତୁଳନୀୟ ସ୍ତରରେ ରଖେ ।

ସମ୍ବଳ ପରିଚାଳନା ପାଇଁ ମନୁଷ୍ୟର ଦାୟିତ୍ୱ

ଯଦିଚ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ପୃଥିବୀକୁ କର୍ତ୍ତୃତ୍ୱ କରିବାର ଅଧିକାର ଦିଆଯାଇଥିଲା (ଆଦିପୁସ୍ତକ ୧: ୨୮), ସେମାନେ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଅଧିକାରୀ ନୁହଁନ୍ତି। ସମସ୍ତ ଲୋକ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ନିକଟରେ ଉତ୍ତରଦାୟୀ। ପୃଥିବୀ ଏବଂ ଏଥିର ସମସ୍ତ ଉତ୍ପାଦଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ଅଟେ ।

► ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନେ ଦଳ ନିମନ୍ତେ ଗୀତସଂହିତା ୨୪:୧ ଏବଂ ଗୀତସଂହିତା ୫୦:୧୦-୧୧ ପାଠ କରନ୍ତୁ ।

ପରମେଶ୍ୱର ପୃଥିବୀର ମାଲିକ ଅଟନ୍ତି । ତାହାଙ୍କ ଗୌରବ ପ୍ରକାଶ କରିବା ନିମନ୍ତେ (ଗୀତସଂହିତା ୧୯:୧), ମାନବଜାତିର ଆବଶ୍ୟକ ମେଣ୍ଟାଇବାକୁ (ଆଦିପୁସ୍ତକ ୧:୨୯), ସେମାନଙ୍କ ବାସ କରିବା ନିମନ୍ତେ ଏକ ସୁନ୍ଦର ସ୍ଥାନ ହେବା ନିମନ୍ତେ, ଈଶ୍ୱର ପୃଥିବୀକୁ ଡିଜାଇନ୍‌ କଲେ । ସେ ଆମକୁ ପୃଥିବୀ ଏବଂ ଏହାଦ୍ୱାରା ଉତ୍ପନ୍ନ ହେଇଥିବା ବିଷୟଗୁଡ଼ିକୁ ଉପଭୋଗ କରିବାକୁ ଚାହାନ୍ତି । ଆମେ ପୃଥିବୀକୁ ପୂଜା କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ, କାରଣ ଏହା ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ହସ୍ତ ନିର୍ମିତ ଅଟେ (ରୋମୀୟ ୧:୨୫) । କିମ୍ବା ବିନାଶକାରୀ ଉପାୟରେ ଆମେ ପୃଥିବୀକୁ ଶୋଷଣ କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ ।

ବେଳେବେଳେ ଲୋକମାନେ ଜମିରୁ ଲାଭ ନିଅନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସେହି ସମାନ ସମୟରେ ଜମିକୁ ବିନଷ୍ଟ କରନ୍ତି । ଲୋକମାନେ ଖଣି ଖୋଳି ତହିଁରୁ ପଦାର୍ଥ ନିଅନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଅବ୍ୟବହାର ଏବଂ ଅସୁନ୍ଦର ପରିଛାଡ଼ି ଦିଅନ୍ତି । ବେଳେବେଳେ ଲୋକମାନେ ଏକ ସ୍ଥାନରୁ ସମସ୍ତ ଗଛ ନେଇଯାଆନ୍ତି, ବର୍ଷା ଦ୍ୱାରା ଉତ୍ତମ ମାଟି ଧୋଇ ହୋଇଯାଏ ।

ବେଳେବେଳେ ଲେକାମାନେ କିଛି କିଛି ସ୍ଥାନରେ ଖାଇବା ପାଇଁ ସବୁ ବନ୍ୟଜନ୍ତୁ ଶୀକାର କରି ସଫା କରିଦିଅନ୍ତି । ଲୋକମାନେ ନଦୀ ପାଣିରେ ଅଳିଆ ପକାଇଥାନ୍ତି ଯଦ୍ଦ୍ୱାରା ପାଣି ବ୍ୟବହାର ଯୋଗ୍ୟ ହୋଇ ନ ଥାଏ ।

ପରମେଶ୍ୱର ପୃଥିବୀକୁ ଉତ୍ପାଦନକ୍ଷମ କରିବା ପାଇଁ ଡିଜାଇନ୍‌ କରିଥିଲେ । ଲେକାମାନେ ଜମିକୁ ନଷ୍ଟ କରିବା ପରି ବ୍ୟବହାର କରିବା ଭୁଲ୍‌ ଅଟେ । ଭୂମିର ବିନାଶକାରୀ ବ୍ୟବହାର ଦ୍ୱାରା ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଅପମାନିତ କରାଯାଇଛି ।

ପରମେଶ୍ୱର ହଜାର ହଜାର ବର୍ଷ ଧରି ଅନେକ ପିଢ଼ିର ଲୋକଙ୍କ ସେବା କରିବା ପାଇଁ ପୃଥିବୀକୁ ଡିଜାଇନ୍‌ କରିଛନ୍ତି । ଆମେ ଆଗାମୀ ପିଢ଼ି ପାଇଁ ପରିବେଶକୁ ପରିଚାଳନା ଏବଂ ଉନ୍ନତ କରିବା ପାଇଁ ଦାୟୀ ଅନୁଭବ କରିବା ଉଚିତ । ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ତୁରନ୍ତ ଲାଭ ପାଇଁ ଜମିକୁ ନଷ୍ଟ କରେ ସେ ତା’ର ପ୍ରତିବାସୀକୁ ପ୍ରେମ କରେ ନାହିଁ କିମ୍ବା ଆଗାମୀ ବଂଶକୁ ପ୍ରେମ କରେ ନାହିଁ ।

ବର୍ତ୍ତମାନଠାରୁ ୨୦ ବର୍ଷରେ ଆପଣଙ୍କର ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁଠାରୁ କେହି ଚୋରି କରନ୍ତୁ ବୋଲି ଆପଣ ମନେକରନ୍ତି କି ? ନିଶ୍ଚୟ ନାହିଁ । ତଥାପି ଲୋକମାନେ ସେମାନଙ୍କ ପିଲାମାନେ ଯେଉଁଠାରେ ରହିବେ ସେହି ପରିବେଶକୁ ନଷ୍ଟ କରି ନିଜ ପିଲାଙ୍କଠାରୁ ଚୋରି କରନ୍ତି। ଯଦି ଆପଣଙ୍କର ନିଜର ସନ୍ତାନ ନ ଥାଏ ତେବେ ମଧ୍ୟ ଆପଣ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରିବା ଉଚିତ୍‌ ଯେଉଁମାନେ କୌଣସି ଦିନ ସେହି ଜମିର ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ ହୋଇପାରନ୍ତି ।

ଅନେକ ଲୋକ ନିଜ ମାଲିକାନାରେ ଥିବା ଜମି ପ୍ରତି ସତର୍କ ରୁହନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସାର୍ବଜନୀନ ଜମି ପ୍ରତି ସେମାନଙ୍କର କୌଣସି ଚିନ୍ତା ନାହିଁ । ବିଶ୍ୱାସୀମାନେ ପରିବେଶ ପ୍ରତି ଯତ୍ନର ଉଦାହରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଉଚିତ କାରଣ ଆମେ ଜାଣୁ ଯେ, ଏହା ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କର ଏବଂ ଆମେ ଆମର ପଡ଼ୋଶୀ ଏବଂ ପରିବର୍ତ୍ତି ପୀଢ଼ିର ଚିନ୍ତା କରୁ ।

କେହି କେହି ମନେ କରନ୍ତି, “ଏହି ଜମି ମୋର ନୁହେଁ ତେଣୁ ଏଠାରେ ମୁଁ ଅଳିଆ ପକାଇ ପାରେ, କିମ୍ବା ସବୁ ଗଛ କାଟି ପାରେ ଏପରିକି ଛୋଟ ଗଛ ମଧ୍ୟ’’ ।

► ଜଣେ ଛାତ୍ର ଦ୍ୱିତୀୟ ବିବରଣ ୨୨:୬ ଦଳ ପାଇଁ ପାଠ କରିବେ।

ପୃଥିବୀର ଯେଉଁ ପ୍ରାନ୍ତରେ ଦ୍ୱିତୀୟ ବିବରଣ ପୁସ୍ତକ ଲେଖାଯାଇଥିଲା, ସେଠାରେ ଏପରି ପକ୍ଷୀ ଥିଲେ ଯାହାକୁ ସହଜରେ ଧରି ପାରୁଥିଲେ ଯେତେବେଳେ ସେମାନେ ବସା ଉପରେ ବସୁଥିଲେ । ଯଦି ଲୋକମାନେ ସବୁବେଳେ ମାଆ ଏବଂ ଅଣ୍ଡା କିମ୍ବା ଛୁଆମାନଙ୍କୁ ନେଇ ଯାଆନ୍ତି, ତେବେ ସେହି ପକ୍ଷୀଗୁଡ଼ିକ ଶୀଘ୍ର ଅସ୍ତିତ୍ୱ ହରାଇଥାଆନ୍ତି । ପରମେଶ୍ୱର ସେମାନଙ୍କୁ କହିଥିଲେ ଯେ, ପ୍ରଜାତି ଯେପରି ବିନଷ୍ଟ ନ ହୁଏ, ସେଥିପାଇଁ ମାଆକୁ ଛାଡ଼ିଦିଅ । ଆଜି ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ଆମର ନିୟମ ସମାନ ହେବ ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ଏହି ପଦ ଆମକୁ କୁହେ ଯେ,ଆମେ ସାର୍ବଜନୀନ ଜମିର ସମ୍ପଦ ସଂରକ୍ଷଣ ପାଇଁ ଯତ୍ନବାନ ହେବା ଉଚିତ ।

ଯେତେବେଳେ ସଦାପ୍ରଭୁ ବୃକ୍ଷ ଲତା ସୃଷ୍ଟି କଲେ, ସେ କେବଳ ପରିବା ଏବଂ ଫଳ ସୃଷ୍ଟି କରି ନ ଥିଲେ ବରଂ ସେ ଫୁଲ ଏବଂ ଅନେକ ସୁନ୍ଦର ବିଷୟ ସବୁ ସୃଷ୍ଟି କଲେ । ଏହା ଆମକୁ କୁହେ ଯେ, ଈଶ୍ୱର କେବଳ ଭୂମିର ବ୍ୟବହାରିକ ବ୍ୟବହାର ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରନ୍ତି ନାହିଁ, ବରଂ ସେ ସୁନ୍ଦରତା ନିମନ୍ତେ ମଧ୍ୟ ଚିନ୍ତା କରନ୍ତି (ଲୂକ ୧୨:୨୭) । ଲୋକମାନଙ୍କ ବାସସ୍ଥାନ ପାଇଁ ଏକ ସୁନ୍ଦର ପରିବେଶ ଯୋଗାଇବା ନିମନ୍ତେ ଈଶ୍ୱର ପ୍ରକୃତିର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲେ ।

ପାହାଡ଼, ପର୍ବତ, ମରୂଭୂମି, ନଦୀ, ସ୍ଥଳ ଭାଗ ଏବଂ ଜଙ୍ଗଲ ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କଠାରେ ପ୍ରାକୃତିକ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଅଛି । ଯେଉଁ ଲୋକମାନେ ଏହି ସ୍ଥାନ ମାନଙ୍କରେ ଜନ୍ମ ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତି, ସେମାନେ ଏଥିର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ ଦେଖିପାରନ୍ତି ନାହିଁ କାରଣ ଏହି ସବୁ ସେମାନଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ସାଧାରଣ ଅଟେ ।

► ମନେକରନ୍ତୁ, ଆପଣ ଜଣେ ଚିତ୍ରକାର ଅଟନ୍ତି । ଆପଣ ଏକ ଚିତ୍ରକୁ ଆଙ୍କିବା ପାଇଁ ଅନେକ ଦିନ ପରିଶ୍ରମ କରିଛନ୍ତି, ସେହି ଚିତ୍ରଟିକୁ ଆପଣ ଆପଣଙ୍କର ଜଣେ ବନ୍ଧୁଙ୍କୁ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି । ତା’ପରେ ଦିନେ ସେହି ବନ୍ଧୁଙ୍କ ଗୃହକୁ ପରିଦର୍ଶନ କରି ଆପଣ ଦେଖିଲେ ଯେ, ସେହି ଚିତ୍ରଟି ତଳେ ପଡ଼ି ରହିଛି ଏବଂ ଲୋକଙ୍କ ପାଦତଳେ ପଡ଼ି କ୍ଷତିଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି । ଆପଣ କିପରି ଅନୁଭବ କରିବେ?

ଅନେକ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ତଳେ ଅଳିଆ ପକେଇ ଦେଇଥାନ୍ତି । ସେମାନେ ସେମାନଙ୍କର ଯାଗାକୁ ପରିଷ୍କାର କରନ୍ତି ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଯାଗାଗୁଡ଼ିକୁ ଅପରିଷ୍କାର କରିଥାଆନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କର ପଡ଼ୋଶୀର ରାସ୍ତା ଅପରିଷ୍କାରରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ ।

► ଏହି ଲୋକମାନଙ୍କୁ କ’ଣ ବୁଝିବା ଆବଶ୍ୟକ?

ଆମେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏବଂ ନିଜ ପାଇଁ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ସହିତ ଅଂଶୀଦାର କରୁଥିବା କ୍ଷେତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରିବା ଉଚିତ ।

► ଏକ ମଣ୍ଡଳୀ ତା’ର ପଡ଼ୋଶୀକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବା ପାଇଁ କ’ଣ କରିପାରିବ?

ପ୍ରାଣୀମାନେ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କଠାରୁ ଭିନ୍ନ ଅଟନ୍ତି । ସେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତିରେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇ ନାହାନ୍ତି । ତେଣୁ ସେମାନଙ୍କର ଅମର ଆତ୍ମା ନାହିଁ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କର ମାନବିକ ଅଧିକାର ନାହିଁ (ଉପଦେଶକ ୩:୨୧) ।

ପ୍ରାଣୀମାନଙ୍କର ମାଂସ ଖାଇବାକୁ ଈଶ୍ୱର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଅନୁମତି ଦେଲେ, ଯାହା ସୂଚାଇ ଦିଏ ଯେ, ଖାଦ୍ୟ ପାଇଁ ବନ୍ୟ ପ୍ରାଣୀ ଶୀକାର କରିବା ଏବଂ ଖାଦ୍ୟ ପାଇଁ ଗୃହପାଳିତ ପ୍ରାଣୀ ପାଳନ କରିବା ଅନୁମତି ପ୍ରାପ୍ତ ।

ମାନବ ଇତିହାସର ଅଧିକାଂଶ ସମୟ ପାଇଁ ଲୋକମାନେ ଗୃହପାଳିତ ପଶୁ କିମ୍ବା କାମ କରିବା ପାଇଁ ପଶୁ ରଖିବା ସାଧାରଣ କଥା ।

► ଲୋକମାନେ ପଶୁମାନଙ୍କ ପ୍ରତି କିପରି ବ୍ୟବହାର କରନ୍ତି, ପରମେଶ୍ୱର କ’ଣ ଚିନ୍ତା କରନ୍ତି?

► ଜଣେ ଛାତ୍ର ହିତୋପଦେଶ ୧୨:୧୦ ଦଳ ପାଇଁ ପାଠ କରିବେ ।

ଏହି ପଦ ଆମକୁ କହେ ଯେ, ଧାର୍ମିକ ଲୋକଙ୍କର ଗୋଟିଏ ଗୁଣ ହେଉଛି ଯେ, ସେମାନେ ସେମାନଙ୍କର ପଶୁମାନଙ୍କର ଭଲ ଯତ୍ନ ନିଅନ୍ତି । ନିଷ୍ଠୁରତା ଜଣେ ଦୁଷ୍ଟ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କର ଏକ ଗୁଣ ଅଟେ ।

ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଯିଏ ଏକ ପଶୁ ରଖେ, ନିଶ୍ଚିତ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ଯେ, ତା’ ପାଇଁ ଦରକାର ଖାଦ୍ୟ, ଜଳ ଏବଂ ବାସସ୍ଥାନ । ଯେଉଁମାନେ ସେମାନଙ୍କ ପଶୁମାନଙ୍କର ଆବଶ୍ୟକତା ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରନ୍ତି ନାହିଁ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ କିଛି ତୃଟି ରହିଛି ।

ମନେରଖନ୍ତୁ ଯେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ପଶୁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ଅଟନ୍ତି (ଗୀତସଂହିତା ୫୦:୧୦-୧୧) । ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ରଚିତ ଏବଂ ସୃଷ୍ଟ । ପରମେଶ୍ୱର ସେମାନଙ୍କୁ ବହୁ ପ୍ରକାରର ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲେ । ଖାଇବା ପାଇଁ ଏବଂ କାମ କରିବା ପାଇଁ ସେ କେବଳ କିଛି ସୃଷ୍ଟି କରିପାରିଥାନ୍ତେ, କିନ୍ତୁ ସେ କୀଟପତଙ୍ଗ ଏବଂ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଜୀବନ ବ୍ୟତୀତ ହଜାର ହଜାର ପ୍ରଜାତିର ପ୍ରାଣୀ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲେ । ପଶୁମାନଙ୍କର ବିବିଧତାରେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ସୃଜନଶୀଳତା ପ୍ରଦର୍ଶିତ ହୋଇଛି ।

କିଛି ପ୍ରାଣୀ ସେମାନଙ୍କ ମାଲିକଙ୍କ ପ୍ରତି ବିଶ୍ୱସ୍ତତା ଏବଂ କୃତଜ୍ଞତା ଦେଖାଇବାକୁ ସକ୍ଷମ । ସେମାନେ ମନୁଷ୍ୟଠାରୁ ଧ୍ୟାନ ପାଆନ୍ତି ଏବଂ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଦେବା ଶିଖିଥାଆନ୍ତି । ସେମାନେ ବହୁତ ଶିଖିବା ପାଇଁ ଯଥେଷ୍ଟ ବୁଦ୍ଧିମାନ ଅଟନ୍ତି । ଏହା ସ୍ପଷ୍ଟ ଯେ, ପରମେଶ୍ୱର ସେମାନଙ୍କୁ ଲୋକଙ୍କ ସହିତ ପାରସ୍ପରିକ କ୍ରିୟା ପାଇଁ ରଚନା କରିଥିଲେ । ପରମେଶ୍ୱର ପଶୁମାନଙ୍କୁ ମଣିଷ ପ୍ରତି ଏକ ବିଶେଷ ସମ୍ମାନ ଦେଇଥିଲେ (ଆଦିପୁସ୍ତକ ୯:୨) ।

ପରମେଶ୍ୱର ପଶୁମାନଙ୍କୁ ବୁଦ୍ଧି ଏବଂ ପ୍ରକୃତି ସହିତ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲେ ଯାହା ଲୋକଙ୍କ ପ୍ରତି ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ପ୍ରକାଶ କରେ । ସେମାନଙ୍କୁ ଅପବ୍ୟବହାର କରିବା ହେଉଛି ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟକୁ ଅସମ୍ମାନ କରିବା । ଏହା ସତ୍ୟ ଯେ, ଯଦି ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ପ୍ରାଣୀଙ୍କୁ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦେବାରେ ଉପଭୋଗ କରେ, ସେଥିରେ କିଛି ଭୁଲ୍‌ ଏବଂ ବିକୃତ କଥା ଅଛି ।

ଶାସ୍ତ୍ରରେ ଅନେକ ଥର ମେଷପାଳକର ଉଦାହରଣ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇଛି । ଇସ୍ରାଏଲର ରାଜା ହେବା ପୂର୍ବରୁ ଦାଉଦ ଜଣେ ମେଷପାଳକ ଥିଲେ । ଦାଉଦ ଗୀତସଂହିତା ୨୩ରେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସହିତ ମେଷପାଳକଙ୍କୁ ତୁଳନା କରିଛନ୍ତି । ଦାଉଦ ଜାଣିପାରିଥିଲେ ଯେ, ଜଣେ ମେଷପାଳକ ଯେପରି ତାଙ୍କ ମେଷମାନଙ୍କର ଯତ୍ନ ନିଅନ୍ତି, ପରମେଶ୍ୱର ସେହିପରି ତାଙ୍କ ଲୋକମାନଙ୍କର ଯତ୍ନ ନିଅନ୍ତି । ନୂତନ ନିୟମରେ, ପାଷ୍ଟରମାନଙ୍କୁ ମେଷପାଳକଙ୍କ ସହିତ ତୁଳନା କରାଯାଇଛି (୧ ପିତର ୫:୨ ଏବଂ ଅନେକ ପଦ ଅଛି) । ଯଦି ପରମେଶ୍ୱର, ଲୋକମାନେ ସେମାନଙ୍କ ପଶୁମାନଙ୍କର ଯତ୍ନ ନେବେ ବୋଲି ଆଶା କରି ନ ଥାନ୍ତେ, ତେବେ ଏହି ତୁଳନା ଅର୍ଥପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବ ନାହିଁ ।

ଦାଉଦଙ୍କ ଯତ୍ନ ନେବା ପାଇଁ ଦାଉଦଙ୍କ ମେଷପାଳକ ଲୋକମାନଙ୍କର ଯତ୍ନ ନେବା ପାଇଁ ତାଙ୍କର ତାଲିମର ଏକ ଅଂଶ ଥିଲା । ସେହିପରି, ପରମେଶ୍ୱର ଆମକୁ ଯେଉଁ ଭୂମି ଏବଂ ପ୍ରାଣୀମାନଙ୍କ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରିଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଆମର ଯତ୍ନ ଆମକୁ ମଣିଷମାନଙ୍କ ଯତ୍ନ ନେବା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବ ।

ସବୁଜ ରଙ୍ଗ ପ୍ରକୃତିରେ ସବୁଠାରୁ ସାଧାରଣ ରଙ୍ଗ ଯାହା ଦଳ କିମ୍ବା ଭଲ ଭୂମିର ଅଭାବ ବ୍ୟତୀତ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ । ଏହା ଆମ ପାଇଁ ସବୁଠାରୁ ଆରାମଦାୟକ ରଙ୍ଗ ଅଟେ ।

ସହରରେ ରହୁଥିବା ଅନେକ ଲୋକ ସହରରୁ ବାହାରେ ଏକ ପ୍ରାକୃତିକ ପରିବେଶରେ ପ୍ରବେଶ କରି ସତେଜ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି ।

ଅନେକ ସହରରେ ପ୍ରାୟ ବୃକ୍ଷ ଜୀବନ ନାହିଁ । ଅଧିକାଂଶ ଜମି କଂକି୍ରଟ ଏବଂ ପିଚୁରେ ଅଧିକୃତ ଅଟେ । ସହରମାନଙ୍କର କେତେକ ସମାଜ ସବୁଜ ନିମନ୍ତେ ପାର୍କ ତିଆରି କରିଛନ୍ତି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ଲୋକମାନେ ଏକାଠି କାମ କରି ଗଛ ଏବଂ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଗଛଲତା ବୃଦ୍ଧି ପାଇଁ ସ୍ଥାନ ଯୋଗାଇବା ଉଚିତ । ଲୋକମାନେ ଉପଭୋଗ କରିବା ପାଇଁ ଏବଂ ବିଶେଷ କରି ପିଲାମାନଙ୍କ ଖେଳିବା ପାଇଁ ସବୁଜ ଅଞ୍ଚଳ ସଂରକ୍ଷଣ କରିବା ଉଚିତ । ପରିବାରଗୁଡ଼ିକ ଗଛ ଲଗାଇ ନିଜ ଘର ବାଡ଼ିରେ ନିଜସ୍ୱ ସବୁଜ ସ୍ଥାନ ପାଇପାରିବେ ।

ଏହି ପାଠର ଆରମ୍ଭରେ ପରିବେଶ ବିଜ୍ଞାନର ଏକ ପରିଭାଷା ଅଛି ।

► ପରିବେଶ ବିଜ୍ଞାନ ବିଷୟରେ ବିଶ୍ୱାସୀମାନେ କାହିଁକି ଯତ୍ନଶୀଳ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ?

କେତେକ ଲୋକ ମନେ କରନ୍ତି ଯେ, ପ୍ରଦ୍ୟୁଷଣ ନିବାରଣ କରିବା ଦ୍ୱାରା ଆମେ ପୃଥିବୀ ରକ୍ଷା କରିପାରିବୁ । ଆମେ ମନୁଷ୍ୟ ଭାବରେ ଏହା ଉଦ୍ଧାର କରିପାରିବା ନାହିଁ, ଯଦିଚ ଆମର ସକ୍ଷମ ଅନୁସାରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁ । ବିଶ୍ୱାସୀମାନେ ଜାଣନ୍ତି ଯେ, ଆମେ ଶେଷରେ ପୃଥିବୀର ଅବନତିକୁ ଫେରାଇ ପାରିବୁ ନାହିଁ । ପରମେଶ୍ୱର ଶେଷରେ ପୃଥିବୀକୁ ନବୀକରଣ କରିବେ (ପ୍ରକାଶିତ ୨୧:୧) । ସେଥିପାଇଁ ଆମେ ଜାଣୁ ଯେ, ଆମେ ପୃଥିବୀକୁ ରକ୍ଷା କରିପାରିବା ନାହିଁ ।

କେତକ ଲୋକ ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତି ଯେ ମଣିଷ ପଶୁମାନଙ୍କଠାରୁ ଅଧିକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ନୁହେଁ, ଆମେ ପଶୁମାନଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ କରିବା ଉଚିତ କାରଣ ସେମାନଙ୍କର ଅଧିକାର ଆମ ଅଧିକାର ସହିତ ସମାନ ଅଟେ । ବିଶ୍ୱାସୀମାନେ ଜାଣନ୍ତି ଯେ, ପରମେଶ୍ୱର ମଣିଷଙ୍କୁ ପୃଥିବୀ ଉପରେ ଶାସନ ଭାର ଦେଇଛନ୍ତି । ଆମେ ଜାଣୁ ଯେ, ମନୁଷ୍ୟମାନେ ପଶୁମାନଙ୍କଠାରୁ ଭିନ୍ନ ଅଟନ୍ତି କାରଣ ଆମେ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଭାବେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତିରେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଅଛୁ ଏବଂ ଆମଠାରେ ଅନନ୍ତ ଆତ୍ମା ଅଛି । ତେଣୁ ମାନବ ଅଧିକାର ଏବଂ ପ୍ରାଣୀମାନଙ୍କର ଅଧିକାର ମଧ୍ୟରେ ତୁଳନା ନାହିଁ ।

ବିଶ୍ୱାସୀମାନେ ପୃଥିବୀ ବିଷୟରେ ଯତ୍ନ ନେବେ କାରଣ :

୧) ଏହା ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ଅଟେ

୨) ପୃଥିବୀର ଯତ୍ନ ନେବା ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କଠାରୁ ଦାୟିତ୍ୱ ପ୍ରଦତ୍ତ ଅଟେ

୩) ଆଗାମୀ ପିଢ଼ିର ଆମେ ଯତ୍ନ ନେବା

► ଆପଣଙ୍କ ଦେଶ କିମ୍ବା ସମ୍ପ୍ରଦାୟର କେଉଁ ସାଧାରଣ ଅଭ୍ୟାସଗୁଡ଼ିକ ଦର୍ଶାଏ ଯେ, ଲୋକଙ୍କର ପରିବେଶ ବିଜ୍ଞାନ ବିଷୟରେ ସ୍ଥିର ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ବୁଝାମଣା ନାହିଁ?

► ଛାତ୍ରମାନେ କୁହନ୍ତୁ ଯେ, ସେମାନେ ଆଖି ବନ୍ଦ କରି ସେମାନଙ୍କ ଚର୍ଚ୍ଚ ଅଗଣାକୁ ଛାଡ଼ିବା ସମୟରେ କ’ଣ ଦେଖନ୍ତି ତାହା ବର୍ଣ୍ଣନା କରନ୍ତୁ । ଚର୍ଚ୍ଚର ସମ୍ମୁଖରେ ସ୍ଥାନଗୁଡ଼ିକ କିପରି ଦେଖାଯାଉଛି । ତଳେ ଅଳିଆ ପଡ଼ିଛି କି? ସେହି ସ୍ଥାନ ଏପରି ଦେଖାଯାଉଛି କି ଯେପରି କେହି ଏହାର ଯତ୍ନ ନେଉଛନ୍ତି ? କିଏ ସେହି ସ୍ଥାନର ଯତ୍ନ ନେବା ଉଚିତ ? ମଣ୍ଡଳୀର ଲୋକ ଏହାକୁ କିପରି ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିପାରିବେ, ତାହା ବର୍ଣ୍ଣନା କର । ସେମାନେ ଏହି ଅଞ୍ଚଳର ଯତ୍ନ ନେବା ବିଷୟରେ କାହିଁକି ବିଚାର କରିବା ଉଚିତ ? ସେମାନଙ୍କ ଯତ୍ନ ନେବା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ଉପରେ ପ୍ରଭାବ ପକାଇପାରେ ? ଛାତ୍ରମାନେ ସେମାନଙ୍କ ଘର ଚାରିପାଖର ଅଞ୍ଚଳ ବିଷୟରେ ସମାନ ଭାବରେ ଚିନ୍ତା କରିପାରିବେ ।

► କେଉଁ ଅଭ୍ୟାସ ଆପଣ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବା ଉଚିତ?

► ଆପଣଙ୍କ ଚର୍ଚ୍ଚ କିପରି ଉଦାହରଣ ଏବଂ ଶିକ୍ଷା ଦ୍ୱାରା ଏହାର ସମ୍ପ୍ରଦାୟରେ ଏକ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣିପାରିବ?

► ଯଦି ସମାଜର ଲୋକମାନେ ସହଯୋଗୀ ଅଟନ୍ତି, ତେବେ ଆପଣଙ୍କର ସମାଜ ଏହାର ପରିବେଶକୁ କିପରି ଉନ୍ନତି କରିପାରିବ?

ସ୍ୱର୍ଗସ୍ଥ ପିତା, ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଏବଂ ଉତ୍ସଗୁଡ଼ିକ ସହିତ ଏକ ପୃଥିବୀ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିବା ହେତୁ ତୁମକୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଛୁ । ତୁମେ ଯେଉଁ ବିଶ୍ୱ ସୃଷ୍ଟି କରିଛ, ତାହାର ଯତ୍ନ ନେବାର ଦାୟିତ୍ୱ ଆମ ଉପରେ ଭରସା ରଖି ଦେଇଥିବା ହେତୁ ଧନ୍ୟବାଦ ।

ତୁମର ସୁନ୍ଦର ସୃଷ୍ଟି ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞତା ସହିତ ବଞ୍ଚିବାରେ ଆମକୁ ସାହାଯ୍ୟ କର । ପୃଥିବୀର ଉତ୍ସଗୁଡ଼ିକୁ ଏବଂ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ ମିଳିତ ଭାବରେ ରକ୍ଷା କରିବାକୁ ଆମକୁ ସାହାଯ୍ୟ କର ।

ଆମେନ୍‌ !

(୧) ଏହି ପାଠରେ ଆପଣ ଶିଖିଥିବା ସତ୍ୟ ଯୋଗୁ ଆପଣଙ୍କ ଅଭ୍ୟାସ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାର ଯୋଜନା ବର୍ଣ୍ଣନା କରି ଏକ ଅନୁଚ୍ଛେଦ ଲେଖନ୍ତୁ ।

(୨) ତୁମର ସମାଜର ଭୁଲ୍‌ ଅଭ୍ୟାସଗୁଡ଼ିକୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରି ଏକ ପୃଷ୍ଠା ଲେଖ । ତା’ପରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରନ୍ତୁ ଯେ, ଆପଣ କାହାକୁ କିପରି ବୁଝାଇବେ ଯେ, ଅଭ୍ୟାସଗୁଡ଼ିକ କାହିଁକି ଭିନ୍ନ ହେବା ଉଚିତ । ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଧର୍ମଗ୍ରନ୍ଥ ଏବଂ ବାଇବଲର ବିଶ୍ୱ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ଉପରେ ଆପଣଙ୍କ ଦାବିଗୁଡ଼ିକୁ ଆଧାର କରନ୍ତୁ ।