Lesson 9: ଟଙ୍କା

ଏହି ପାଠର ଶେଷ ସୁଦ୍ଧା ଛାତ୍ର ଛାତ୍ରୀମାନେ ଯେପରି :

(୧) ଟଙ୍କା ଏବଂ ସମ୍ବଳର ଉପଯୁକ୍ତ ବ୍ୟବହାର ଏବଂ ପରିଚାଳନା ପାଇଁ ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ନୀତିଗୁଡ଼ିକୁ ପାଳନ କରିବାକୁ ପ୍ରତିବଦ୍ଧ ହେବେ ।

(୨) ଟଙ୍କା ବିଷୟରେ ଅନୁପଯୁକ୍ତ ବିଶ୍ୱାସ ଏବଂ ବ୍ୟବହାର ସହିତ ଜଡ଼ିତ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ବିପଦଗୁଡ଼ିକୁ ବୁଝିବା ଏବଂ ସେଗୁଡ଼ିକୁ କିପରି ଏଡ଼ାଇବାକୁ ହେବ ତାହା ଜାଣିବେ ।

ଜନ୍‌ ୱେସଲି, ୧୭୩୦-୧୭୯୧ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଇଂଲଣ୍ଡରେ ରହିଥିଲେ । ସେ ଗରିବ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ବାହାରେ ସୁସମାଚାର ପ୍ରଚାର କରୁଥିଲେ, ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ଚର୍ଚ୍ଚରେ ସ୍ୱାଗତ କରାଯାଉ ନ ଥିଲା । ସେ ଜୀବନର ପ୍ରତ୍ୟେକ ବିବରଣୀରେ, ଅର୍ଥ ବ୍ୟବହାରରେ ମଧ୍ୟ ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଦେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରି ସତର୍କତାର ସହିତ ଜୀବନଯାପନ କରୁଥିଲେ । ସେ ଶିକ୍ଷା ଦେଉଥିଲେ ଯେ, ଯେତେବେଳେ ବିଶ୍ୱାସୀମାନେ ଟଙ୍କା ରୋଜଗାର କରନ୍ତି, ସେମାନେ ଯାହା ସମ୍ଭବ ସଞ୍ଚୟ କରିବା ଉଚିତ ଏବଂ ଯାହା ସମ୍ଭବ ତାହା ଦେବା ଉଚିତ । ସେ ଶୃଙ୍ଖଳିତ ଆର୍ଥିକ ଅଭ୍ୟାସ ବ୍ୟବହାରକରିବାର ଏକ ବିଶ୍ୱସ୍ତ ଉଦାହରଣ ଥିଲେ । ସେ ତାଙ୍କର ବାର୍ଷିକ ଖର୍ଚ୍ଚ ହ୍ରାସ କରିଥିଲେ, ଯାହା ଫଳରେ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଦାନ କରିବା ପାଇଁ ଅଧିକ ରହିବ । ତା’ପରେ, ଯେତେବେଳେ ତାଙ୍କର ଆୟ ବୃଦ୍ଧି ହେଲା, ସେ ତାଙ୍କର ଖର୍ଚ୍ଚକୁ ସମାନ ରଖିଲେ ଏବଂ ଅତିରକ୍ତକୁ ଦାନ କରୁଥିଲେ । ଯଦିଓ ସେ ତାଙ୍କ ଜୀବନକାଳ ମଧ୍ୟରେ ବହୁତ ସମ୍ପତ୍ତି ଅର୍ଜ୍ଜନ କରିଥିଲେ, ତାଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ସମୟରେ ତାଙ୍କ ପାଖରେ କେବଳ କିଛି ମୁଦ୍ରା ଥିଲା । ୱେସ୍‌ଲି ଜାଣିଥିଲେ ଯେ, ଈଶ୍ୱର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଟଙ୍କା ପରିଚାଳନା କରିବାକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତି ଏବଂ ସେ ଶିକ୍ଷା ଦେଇଥିଲେ ଯେ, ଟଙ୍କା ସହିତ କାରବାର କରିବା ପାଇଁ ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ନୀତିଗୁଡ଼ିକୁ ଅନୁସରଣ କରିବା ଉଚିତ ।

ନୂତନ ନିୟମ ଅଧିକାଂଶ ବିଷୟ ଅପେକ୍ଷା ଟଙ୍କା ବିଷୟରେ ଅଧିକ ଉଲ୍ଲେଖ କରେ, କାରଣ ଟଙ୍କା ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ପାଇଁ ଏତେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ନୁହେଁ ବରଂ ଲୋକମାନଙ୍କର ଟଙ୍କା ସହିତ ବହୁତ ସମସ୍ୟା ଥିବା ହେତୁ ।

ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା ଭାବରେ, ପରମେଶ୍ୱର ସମସ୍ତ ଲୋକଙ୍କ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ପାଖରେ ଥିବା ସମ୍ପତ୍ତିର ମାଲିକ ଅଟନ୍ତି । ବିଶ୍ୱାସୀ ଭାବରେ, ଆମେ ଏକ ବିଶେଷ ଉପାୟରେ ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କର ଅଟୁ, କାରଣ ସେ ଆମକୁ ମୁକ୍ତ କରିଛନ୍ତି । ଆମେ ନିଜକୁ ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ମହିମା ପାଇଁ ବ୍ୟବହୃତ ସମ୍ପତ୍ତିର ପରିଚାଳନା ବୋଲି ଭାବିବା ଉଚିତ୍‌ ।

ଭଲ ବିଷୟ ଉପଭୋଗ କରିବା ଭୁଲ୍‌ ନୁହେଁ । ଯଦି ଆମେ କୃତଜ୍ଞତା ଏବଂ ନମ୍ରତାର ସହିତ ସବୁକିଛି ଗ୍ରହଣ କରୁ, ତେବେ ପରମେଶ୍ୱର ଆମକୁ ଆଶୀର୍ବାଦ କରିବାକୁ ଖୁସି ହୁଅନ୍ତି ।

କିନ୍ତୁ ଟଙ୍କା ଅଧିକାଂଶ ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ବିପଦ ଅଟେ ।

► ଧନୀ ହେବାର ଅର୍ଥ କ’ଣ ?

ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ଧନୀ ବୋଲି ବିବେଚନା କରାଯିବାର ବିଭିନ୍ନ କାରଣ ଅଛି ।

ଯଦି ତୁମ ପାଖରେ ମୌଳିକ ଆବଶ୍ୟକତାଠାରୁ ଅଧିକ କିଣିବା ନିମନ୍ତେ ଟଙ୍କା ଅଛି, ତେବେ ତୁମେ ବିଶ୍ୱର ଅତିକମ୍‌ରେ ଅଧା ଲୋକଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ଧନୀ ଅଟନ୍ତି । ଅନେକ ଲୋକ ସେହି ଦିନର ଖାଦ୍ୟ ଖାଇବା ପାଇଁ ପ୍ରତିଦିନ କାମ କରନ୍ତି, ଯଦି ସେମାନଙ୍କର କାମ କରିବାକୁ କୌଣସି ବାଧା ସୃଷ୍ଟି ହେଲା, ତେବେ ସେମାନଙ୍କର ଖାଦ୍ୟ ନ ଥାଏ ।

ଲୋକମାନେ ସାଧାରଣତଃ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ଧନୀ ବୋଲି ବିବେଚନା କରନ୍ତି ଯାହାର ନିଜ ସମାଜର ଅଧିକାଂଶ ଲୋକଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ସମ୍ପତ୍ତି ଅଛି । ତାଙ୍କ ଜୀବନଶୈଳୀ ଦର୍ଶାଏ ଯେ, ସେ ଅଧିକାଂଶ ଲୋକଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ କରନ୍ତି । ଲୋକମାନେ ତାଙ୍କୁ ଏକ ଉଚ୍ଚ ସାମାଜିକ ଶ୍ରେଣୀର ବୋଲି ଭାବନ୍ତି । ସେ ଏପରି ବିଳାସପୂର୍ଣ୍ଣ ଜିନିଷ ଉପଭୋଗ କରନ୍ତି ଯାହାକୁ ଅଧିକାଂଶ ଲୋକ କିଣି ପାରିବେ ନାହିଁ । ତାଙ୍କର କ୍ଷମତାସୀନ ଲୋକଙ୍କ ଉପରେ ପ୍ରଭାବ ଥାଏ । ତାଙ୍କର ଉତ୍ସ ହେତୁ ଲୋକମାନେ ତାଙ୍କର ସେବା କରିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୁଅନ୍ତି ।

ବାଇବଲରେ ଧନୀ ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ବିଶେଷ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଏବଂ ଚେତାବନୀ ଅଛି ।

ଜଣେ ଧନୀ ବ୍ୟକ୍ତି ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯିବା ବହୁତ କଷ୍ଟକର, ଯୀଶୁଙ୍କ ଏହି ଉକ୍ତି ହେଉଛି ଏକ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗମ୍ଭୀର ଚେତାବନୀ (ମାଥିଉ ୧୯:୨୪) ।

ଧନୀ ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରେରିତ ପାଉଲଙ୍କ ଏକ ବାର୍ତ୍ତାରୁ ଆମେ ଧନର ବିପଦ ବିଷୟରେ କିଛି ବୁଝିପାରିବା ।

► ଜଣେ ଛାତ୍ର ୧ ତୀମଥି ୬:୧୭-୧୯ ଦଳ ପାଇଁ ପାଠ କରିବେ ।

ପାଉଲ ଧନୀମାନଙ୍କୁ ଅନ୍ୟ ଲୋକଙ୍କ ତୁଳନାରେ ନିଜକୁ ଉଚ୍ଚ ଶ୍ରେଣୀର ବୋଲି ନ ଭାବିବାକୁ ସତର୍କ କରାଇ ଦିଅନ୍ତି । ଧନୀ ଲୋକମାନେ ନିଜକୁ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ଭଲ ଭାବିବା ଏକ ପ୍ରଲୋଭନ ଥାଏ । ଲୋକମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ଧନ କିମ୍ବା ସାମାଜିକ ସ୍ଥିତି ଯୋଗୁଁ ସମ୍ମାନ ଦେଇ, ଚର୍ଚ୍ଚ ସମାନ ଭୁଲ୍‌ ନ କରିବାକୁ ଯାକୁବ ସତର୍କ କରାଇ ଦିଅନ୍ତି (ଯାକୁବ ୨:୧-୪) ।

ଧନୀ ବ୍ୟକ୍ତି ନିଜ ଧନ ହେତୁ ସୁରକ୍ଷିତ ଅନୁଭବ କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ ବରଂ ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରିବା ଉଚିତ । ଯେତେବେଳେ ଜଣେ ଧନୀ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପାଖରେ ଆର୍ଥିକ ସଂରକ୍ଷଣ ଥାଏ, ସେତେବେଳେ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ଆବଶ୍ୟକତା ଅନୁଭବ କରିବା କଷ୍ଟକର ହୋଇଯାଏ । ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ସାହାଯ୍ୟର ଆବଶ୍ୟକତା ଅନୁଭବ ନ କରିବା ହେତୁ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଭାବରେ ଅସାବଧାନ ହେବାର ପ୍ରଲୋଭନ ଅଛି (ଦ୍ୱିତୀୟ ବିବରଣ ୮:୬-୧୮) ।

ଧନୀ ଲୋକମାନେ ଉଦାର ଦାନକାରୀ ହେବା ଉଚିତ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କର ଟଙ୍କାରେ ଭଲ କାମ କରିବା ଉଚିତ ।

ଯାକୁବ ୫:୫ରେ ସାଂସାରିକ ଧନୀ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ନିନ୍ଦା କରାଯାଇଛି ଯେ, ସେମାନେ ଆନନ୍ଦରେ ବଞ୍ଚୁଥିଲେ, ଯେତେବେଳେ ଅନ୍ୟମାନେ ଦୁଃଖଭୋଗ କରୁଥିଲେ । ବୁଦ୍ଧିମାନ ଦାନ ଦ୍ୱାରା ବହୁତ ଭଲ କାର୍ଯ୍ୟ ସାଧନ କରାଯାଇ ପାରିବ । ଟଙ୍କା ସୁଖ କିଣି ପାରିବ ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ଏହା ଅନେକ ଦୁଃଖ ଦୂର କରିପାରିବ । ବିଳାସପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନଯାପନ କରିବା ସମୟରେ ଅନ୍ୟର ଦୁଃଖକୁ ଅଣଦେଖା କରିବା ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ପାଇଁ ଭୁଲ୍‌ ଅଟେ ।

ଭବିଷ୍ୟତ୍‌ ବକ୍ତା ଆମୋଷଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ, ପରମେଶ୍ୱର ମାନବ ନ୍ୟାୟ ପାଇଁ ତାଙ୍କର ହୃଦୟ ପ୍ରକାଶ କରନ୍ତି (ଗରୀବ ଏବଂ ନିଷ୍ପେଷିତଙ୍କ ପ୍ରତି ଦୟା ଏବଂ କରୁଣା) ଏହି ସବୁ ବାକ୍ୟ ସହିତ : “ମାତ୍ର ନ୍ୟାୟ ବିଚାର ଜଳରାଶି ତୁଲ୍ୟ ଓ ଧାର୍ମିକତା ପ୍ରବଳ ସ୍ରୋତ ତୁଲ୍ୟ ବହିଯାଉ’’ (ଆମୋଷ ୫:୨୪) । ଯେତେବେଳେ ସମୃଦ୍ଧି ସହଜତା, ଆତ୍ମ-ପ୍ରଦର୍ଶନ ଏବଂ ଗରୀବଙ୍କ ଦୁଃଖ ପ୍ରତି ଉଦାସୀନତା ଆଣିଥିଲା, ସେତେବେଳେ ପରମେଶ୍ୱର ସମୃଦ୍ଧି ଉପରେ ବିଚାର ଘୋଷଣା କଲେ (ଆମୋଷ ୬:୧, ୩-୬, ଆମୋଷ ୮:୪-୭, ୧୧-୧୨) ।

ପ୍ରତ୍ୟେକ ବିଶ୍ୱାସୀ ଗରୀବ ଏବଂ ନିର୍ଯ୍ୟାତିତମାନଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ତ୍ୟାଗପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ଦାନ କରିବା ଉଚିତ, ତାଙ୍କ ସ୍ଥାନୀୟ ମଣ୍ଡଳୀକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ଦଶମାଂସ ଦେବା ଉଚିତ ଏବଂ ସୁସମାଚାରର ପ୍ରସାର ନିମନ୍ତେ ମିଶନେରୀ କାର୍ଯ୍ୟକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ଦାନ ଦେବା ଉଚିତ । ଜନ୍‌ ୱେସ୍‌ଲି କହିଥିଲେ ଯେ, ତାଙ୍କ ସମୟରେ ଚର୍ଚ୍ଚ ବିଶ୍ୱରେ, ଏତେ କମ୍‌ ପ୍ରଭାବ ପକାଇବାର ତିନୋଟି କାରଣ ଥିଲା :

୧) ସଠିକ୍‌ ସିଦ୍ଧାନ୍ତର ଅଭାବ

୨) ଦାୟିତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଶୃଙ୍ଖଳାର ଅଭାବ

୩) ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ତ୍ୟାଗର ଅଭାବ

► ଜଣେ ଛାତ୍ର ୧ ତୀମଥି ୬:୮-୧୦ ଦଳ ପାଇଁ ପାଠ କରିବେ ।

ଟଙ୍କା ବିଷୟରେ ଚେତାବନୀ କେବଳ ଧନୀ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଦିଆଯାଇ ନାହିଁ । ଅନେକ ଗରୀବ ଲୋକ ଭାବନ୍ତି ଯେ, ସେମାନେ ଗରୀବ ହୋଇଥିବା ହେତୁ କଦାପି ଖୁସି ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ । ବାଇବଲ ଆମକୁ କହେ ଯେ, ଟଙ୍କା ପ୍ରତି ପ୍ରେମ ସମସ୍ତ ପ୍ରକାରର ମନ୍ଦର କାରଣ ହୁଏ । ସେହି ଚେତାବନୀ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ଲାଗୁ ଅଟେ ।

ଟଙ୍କା ପ୍ରତି ଲୋଭ କଦାପି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରାଇ ପାରିବ ନାହିଁ । ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଟଙ୍କା ଲୋଭ କରେ ସେ ଏହାର କୌଣସି ପରିମାଣରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେବ ନାହିଁ (ଉପଦେଶକ ୫:୧୦) । ବାଇବଲ ଆମକୁ କୁହେ ଯେ, ଆମେ ଟଙ୍କା ପ୍ରେମରୁ ଦୂରେଇ ରହିବା ଉଚିତ ଏବଂ ଆମର ମୌଳିକ ଆବଶ୍ୟକତାରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ରହିବା ଉଚିତ (ଏବ୍ରୀ ୧୩:୫) ।

ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଧନୀ ହେବାକୁ ଆଗ୍ରହୀ, ତାଙ୍କ ଚରିତ୍ର ସହିତ ବୁଝାମଣା କରିବା ପାଇଁ ଅନେକ ପ୍ରଲୋଭନ ଥାଏ । ଧନୀ ହେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବା ପ୍ରକ୍ରିୟା ମାଧ୍ୟମରେ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ନିଜର ବିଶ୍ୱାସ ଛାଡ଼ି ପାରେ ଏବଂ ସେ ଆଶା କରିଥିବା ଆନନ୍ଦ ବଦଳରେ ଅନେକ ଦୁଃଖ ପାଇପାରେ ।

ବେଳେବେଳେ ଧାର୍ମିକ ନେତାମାନେ ଅନୁଗାମୀମାନଙ୍କୁ ଧନସମ୍ପତ୍ତିର ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଇ ସେମାନଙ୍କୁ ଆକର୍ଷିତ କରନ୍ତି । ସେମାନେ କହନ୍ତି ଯେ, ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଠାରେ ବିଶ୍ୱାସ ସହିତ ଧନ ଥିବା ଉଚିତ । ଗରୀବ ସମାଜର ଅନେକ ଲୋକ ଏହି ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦ୍ୱାରା ଆକର୍ଷିତ ହୁଅନ୍ତି, କାରଣ ସେମାନଙ୍କ ଜୀବନ କଷ୍ଟକର ଥାଏ । ଏହି ନେତାମାନେ ନିରନ୍ତର ଟଙ୍କା ବିଷୟରେ ପ୍ରଚାର କରନ୍ତି ଓ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରନ୍ତି ଏବଂ ବିଶ୍ୱର ଲୋକମାନେ ଯେଉଁ ଆର୍ଥିକ ସଫଳତା ଦେଖନ୍ତି, ସେହି ସମାନ ଲକ୍ଷଣ ଦେଖାଇ ପାରନ୍ତି ।

ବାଇବଲ କହେ ଯେ, ସନ୍ତୋଷ ସହିତ ଈଶ୍ୱର ପରାୟଣତା ଏକ ମହାନ ମୂଲ୍ୟ ଅଟେ (୧ ତୀମଥି ୬:୬) । ଧାର୍ମିକ ଉପାୟରେ ଧନ ପଛରେ ଧାଉଁ ଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିର ବିପଦ ବିଶ୍ୱର ଯେକୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତିର ବିପଦ ପରି ସମାନ ଅଟେ । ଧନ ସମ୍ପତ୍ତିର ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଉଥିବା ମଣ୍ଡଳୀଗୁଡ଼ିକ ସେମାନଙ୍କର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଇଚ୍ଛାକୁ ଆକର୍ଷିତ କରି ଧର୍ମାନ୍ତରିତ ହୋଇ ନ ଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଆକର୍ଷଣ କରନ୍ତି । ତଥାପି, ଏହି ମଣ୍ଡଳୀଗୁଡ଼ିକ ଆଶାବାଦୀ ଲୋକଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଯେଉଁମାନେ କେବେବି ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦିଆଯାଇଥିବା ବିଷୟ ପାଆନ୍ତି ନାହିଁ । ଧନର ସୁସମାଚାର ଦ୍ୱାରା ଧନୀ ହେଉଥିବା ଲୋକମାନେ ହିଁ କେବଳ ପ୍ରଚାରକମାନେ, ଯେଉଁମାନେ ସେମାନଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଥିବା ଲୋକଙ୍କଠାରୁ ଦାନ ସଂଗ୍ରହ କରନ୍ତି ।

► ଜଣେ ଛାତ୍ର ଫିଲିପ୍ପୀୟ ୪:୧୦-୧୩ ଦଳ ପାଇଁ ପାଠ କରିବେ ।

ପାଉଲ କୃତଜ୍ଞ ଥିଲେ ଯେ, ଫିଲିପ୍ପୀୟ ବିଶ୍ୱାସୀମାନେ ତାକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ଏକ ନୈବେଦ୍ୟ ପଠାଇଥିଲେ । ସେ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ ଯେ, ସେ ଯେକୌଣସି ପରିସ୍ଥିତିରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ରହିବା ଶିଖିଛନ୍ତି, ଏପରିକି କ୍ଷୁଧାରେ ମଧ୍ୟ । ଏହି ଉକ୍ତି ଆମକୁ ଦର୍ଶାଏ ଯେ, ପାଉଲଙ୍କ ପାଖରେ ସର୍ବଦା ପ୍ରଚୁର ଟଙ୍କା ନ ଥିଲା । ସେ କହିଲେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସାହାଯ୍ୟରେ ସେ ସବୁକିଛି କରିପାରିବେ । ଏହି ବକ୍ତବ୍ୟର ପ୍ରସଙ୍ଗ ଦର୍ଶାଏ ଯେ, ଯେକୌଣସି ପରିସ୍ଥିତିରେ ସେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରତି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ଏବଂ ବିଶ୍ୱସ୍ତ ରହିପାରିବେ ।

► ଜଣେ ଛାତ୍ର ହିତୋପଦେଶ ୧୧:୧ ଦଳ ପାଇଁ ପାଠ କରିବେ ।

ଏହି ପଦଟି ଓଜନ ଅନୁସାରେ କିଛି ବିକ୍ରୟ କରିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବହୃତ ତରାଜୁ ବିଷୟରେ କହେ ଯେପରି ଫଳ, ପନିପରିବା କିମ୍ବା ମାଂସ । ବେଳେବେଳେ ଲୋକଙ୍କ ପାଖରେ ଏପରି ତରାଜୁ ଥାଏ ଯାହା ଅତିରିକ୍ତ ଟଙ୍କା ନେବା ପାଇଁ ମିଥ୍ୟା ଓଜନ ଦେବାକୁ ଡିଜାଇନ୍ ଡିଜାଇନ୍ କରାଯାଇଥାଏ । ଏହି ପଦ କହେ ଯେ, ଈଶ୍ୱର ଅବିଶ୍ୱସ୍ତକୁ ଘୃଣା କରନ୍ତି ।

ଟଙ୍କା ପାଇଁ ଅନେକ ଲୋକ ଅସାଧୁ ବିଷୟ ସବୁ କରନ୍ତି । ଏହି ପାଠ୍ୟକ୍ରମର ପରବର୍ତ୍ତି ପାଠ ଧାର୍ମିକତା ବିଷୟରେ ଅଟେ ।

ପ୍ରେରିତ ପାଉଲ ଫିଲିପ୍ପୀୟ ବିଶ୍ୱାସୀମାନଙ୍କୁ ଲେଖନ୍ତି ଏବଂ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ, ଈଶ୍ୱର ସେମାନଙ୍କ ଆବଶ୍ୟକତା ପୂରଣ କରିବେ । ଏହା ଏକ ଚମତ୍କାର ପ୍ରତିଜ୍ଞା ଅଟେ । ଆମେ ସେହି ଅଂଶଟିକୁ ଦେଖିବା ଯେଉଁଠାରେ ଏହି ପରିସ୍ଥିତି ବିଦ୍ୟମାନ ।

► ଜଣେ ଛାତ୍ର ଫିଲିପ୍ପୀୟ ୪:୧୫-୧୯ ଦଳ ପାଇଁ ପାଠ କରିବେ ।

ମଣ୍ଡଳୀ ପାଉଲଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆର୍ଥିକ ସାହାଯ୍ୟ ପ୍ରେରଣ କଲା । ସେ କହିଲେ ଏହା ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରତି ଏକ ବଳିଦାନ ଅଟେ । ସେ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କଲେ ଯେ, ଈଶ୍ୱର ସେମାନଙ୍କର ଆବଶ୍ୟକତାଗୁଡ଼ିକ ଯୋଗାଇବେ । ସେ ସେମାନଙ୍କ ଟଙ୍କାରେ ଅନେକ ଗୁଣାତ୍ମକ କରିବାର ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଇ ନ ଥିଲେ ।

ଏହି ପ୍ରତିଜ୍ଞା ଦାୟିତ୍ୱହୀନ ଲୋକଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ନ ଥିଲା । ଏହା ସେହି ଲୋକମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଥିଲା ଯେଉଁମାନେ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ପ୍ରାଥମିକତା ଅନୁସାରେ ସେମାନଙ୍କର ଟଙ୍କା ପରିଚାଳନା କରିଥିଲେ ।

► ଜଣେ ଛାତ୍ର ମାଥିଉ ୬:୨୫-୩୩ ଦଳ ପାଇଁ ପାଠ କରିବେ ।

କିପରି ଈଶ୍ୱର ପକ୍ଷୀମାନଙ୍କୁ ଖାଦ୍ୟ ଦିଅନ୍ତି ଏବଂ ଫୁଲଗୁଡ଼ିକୁ ସୁନ୍ଦର କରନ୍ତି ସେ ବିଷୟରେ ଯୀଶୁ କହିଥିଲେ ଏବଂ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରିଥିଲେ ଯେ, ସେ ଆମର ଯତ୍ନ ନେବେ ଆମ ବଞ୍ଚିବା ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତିତ ହେବା ନାହିଁ ବୋଲି ସେ କୁହନ୍ତି । ସେ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରିଛନ୍ତି ଯେ, ଯଦି ଆମେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ରାଜ୍ୟକୁ ପ୍ରଥମରେ ରଖିବା ତେବେ ଆମର ଆବଶ୍ୟକତାଗୁଡ଼ିକ ଯୋଗାଇ ଦିଆଯିବ ।

ସାଧାରଣତଃ ଲୋକମାନେ ଆଜି ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରନ୍ତି ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ଭବିଷ୍ୟତ୍‌ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତିତ ହୁଅନ୍ତି। ଈଶ୍ୱର ବହୁତ ପୂର୍ବରୁ ସବୁକିଛି ଯୋଗାଇବାକୁ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଇନାହାନ୍ତି । ସ୍ମରଣ କରନ୍ତୁ, ପୁରାତନ ନିୟମରେ ଯେତେବେଳେ ମାନ୍ନା ପଡ଼ିଲା, ଏହା ପ୍ରତିଦିନ ପଡ଼ିଲା (ଯାତ୍ରା ପୁସ୍ତକ ୧୬) । ସେହି ପରି ଭାବରେ ଯୀଶୁ କହନ୍ତି ଆମର ଦୈନିକ ଆହାର ପାଇଁ ଆମେ ପ୍ରତିଦିନ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିବା ଉଚିତ (ମାଥିଉ ୬:୧୧) । ଈଶ୍ୱର ଚାହାନ୍ତି, ଯେ, ଆମେ ପ୍ରତିଦିନ ତାଙ୍କ ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ କରୁ ।

ଯାକୁବ କହନ୍ତି ଯେ, ପରମେଶ୍ୱର ଦରିଦ୍ର ଲୋକଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସରେ ଧନୀ କରିଛନ୍ତି (ଯାକୁବ ୨:୫) । ଗରିବ ଲୋକମାନେ ଆର୍ଥିକ ସୁରକ୍ଷା ଅଛି ବୋଲି ଭାବୁଥିବା ଲୋକଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରିବାର ଅଧିକ ସୁଯୋଗ ପାଆନ୍ତି।

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ କରିବାର ଅର୍ଥ ନୁହେ ଯେ, ଆମେ ଦାୟିତ୍ୱହୀନ ହେବା ଉଚିତ । ସାଧାରଣତଃ ଆମର କାର୍ଯ୍ୟ ମାଧ୍ୟମରେ ଈଶ୍ୱର ଆମକୁ ଯୋଗାଇ ଥାଆନ୍ତି (ଏଫିସୀୟ ୪:୨୮) । ଯଦି କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତି କାର୍ଯ୍ୟ କରେ ନାହିଁ, ତେବେ ତା’ ପାଇଁ ସେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କଠାରୁ ଆଶା କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନେ ମଧ୍ୟ ତାକୁ ଦେବା ଉଚିତ ନୁହେଁ (୨ ଥେସଲନୀକୀୟ ୩:୧୦) ।

ଆମେ ଧନୀ ହେବା ନିମନ୍ତେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଯୋଗାଣକୁ ଅପେକ୍ଷା କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ । ଈଶ୍ୱର ଅଳ୍ପ କେତେକ ଲୋକଙ୍କୁ ଧନୀ ହେବାକୁ ଆଶୀର୍ବାଦ କରିଥାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତେ ଧନୀ ହେବା ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଯୋଜନାରେ ନାହିଁ । ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଧନ ସମ୍ପତ୍ତିକୁ ଦୃଢ଼ ଭାବରେ ଇଚ୍ଛା କରନ୍ତି, ତାଙ୍କର ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସମସ୍ୟା ହେବ ।

କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ସମ୍ବଳ ହେଉଛି ଏପରି ଜିନିଷ ଯାହା ଲୋକଙ୍କ ପାଖରେ ଅଛି ଯାହା ସେମାନଙ୍କୁ ଉତ୍ପାଦନ କରିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରେ । ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ : ଜମି, ଏକ ଯନ୍ତ୍ରପାତି, କିମ୍ବା ଏକ କମ୍ପ୍ୟୁଟର । ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଲାଭ କରିବା ପାଇଁ ଏକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ସମ୍ବଳ ବ୍ୟବହାର କରିପାରିବେ, କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କୁ ଏହା ବଜାୟ ରଖିବାକୁ ପଡ଼ିବ ଏହାକୁ ବିକ୍ରୟ କରିପାରିବେ ନାହିଁ, ନ ହେଲେ ଉତ୍ପାଦନ ବନ୍ଦ ହୋଇଯିବ । କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ସମ୍ବଳ ବିଷୟରେ ବାଇବଲର ପଦ : ହିତୋପଦେଶ ୧୪:୪ - “ଗୋରୁ ନ ଥିଲେ, କୁଣ୍ତ ନିର୍ମଳ ଥାଏ; ପୁଣି, ଗୋରୁର ବଳରେ ବହୁ ସମ୍ପତ୍ତି ଉତ୍ପନ୍ନ ହୁଏ।”

ଜଣେ ଗରୀବ ବ୍ୟକ୍ତି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ସମ୍ବଳର ଧାରଣାକୁ ବୁଝିପାରିବ ନାହିଁ । ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ, ସେ ମନେ କରେ ଯେ, ଯେହେତୁ ତା’ର ବନ୍ଧୁ ପାଖରେ ଦାମୀ ସରଞ୍ଜାମଗୁଡ଼ିକ ଅଛି ସେଥିପାଇଁ ତା’ଠାରେ ବହୁତ ଟଙ୍କା ଅଛି ଯେପରି ଯନ୍ତ୍ରପାତି, ଗାଡ଼ି, କମ୍ପ୍ୟୁଟର ଇତ୍ୟାଦି । ସେ ଭାବନ୍ତି ଯେ, ତାଙ୍କ ବନ୍ଧୁ କିମ୍ବା ସମ୍ପର୍କୀୟ ଯାହାର ଏପରି କିଛି ଅଛି, ତାଙ୍କୁ ଆବଶ୍ୟକ ହେଲେ ଟଙ୍କା ଦେଇପାରିବେ । ତଥାପି, ସେହି ଜିନିଷଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରୁ ଯେକୌଣସି ଏକ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ସମ୍ବଳ ହୋଇପାରେ ଯାହାକୁ ବିକ୍ରୀ କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ, କାରଣ ବ୍ୟକ୍ତି ତାଙ୍କର ଆୟ ହରାଇବେ ।

► ଆପଣଙ୍କ ପରିବେଶରେ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ସମ୍ବଳର ଅନ୍ୟ କ’ଣ ଉଦାହରଣ ଅଛି?

ଯଦି ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ପାଇଁ କିପରି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ସମ୍ବଳ କାମ କରେ ତାହା ବୁଝିପାରୁ ନାହିଁ, ତେବେ ସେ ହୁଏତ ଜାଣି ନାହିଁ ଯେ, କେଉଁ ସମ୍ବଳ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ସମାନ ଭାବରେ କାମ କରିବ । ସେ ହୁଏତ କହିପାରିବେ ନାହିଁ ଯେ, ତାଙ୍କୁ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ କ’ଣ ଆବଶ୍ୟକ କିମ୍ବା କେଉଁ ପ୍ରକାରର ସାହଯ୍ୟ ତାଙ୍କ ଅବସ୍ଥାକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବ । ସେ ଜୀବନର ପ୍ରକୃତ ପରିବର୍ତ୍ତନ ପରିବର୍ତ୍ତେ ତାଙ୍କ ଦୈନନ୍ଦିନ ପ୍ରୟାସରେ ଏକ ତୁରନ୍ତ, କ୍ଷଣିକ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ଭାବରେ ସାହାଯ୍ୟକୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିପାରନ୍ତି ।

ଦାରିଦ୍ର୍ୟର ଗୋଟିଏ ଦିଗ ହେଉଛି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ସମ୍ବଳର ଅଭାବ । ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦାରିଦ୍ର୍ୟରେ ଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ସମ୍ବଳ ହାସଲ, ରକ୍ଷଣାବେକ୍ଷଣ ଏବଂ ସଂରକ୍ଷଣର ଆବଶ୍ୟକତା ଶିଖି ପାରିବେ ନାହିଁ, ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତାଙ୍କୁ ନିର୍ଭରଶୀଳତାରୁ ବାହାର କରାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ ।

କିଛି ସଂସ୍କୃତିରେ, ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ପାଇଁ ଟଙ୍କା ସଞ୍ଚୟ କରିବା ଏବଂ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ସମ୍ବଳ ବିକାଶ କରିବା କଷ୍ଟକର ହୋଇ ପଡ଼େ, କାରଣ ତାଙ୍କ ଚାରିପାଖରେ ଥିବା ଲୋକମାନେ ତାଙ୍କୁ ସବୁକିଛି ବାଣ୍ଟିବାକୁ ଆଶା କରନ୍ତି । ସେମାନେ ବୁଝିପାରନ୍ତି ନାହିଁ ଯେ ଯେତେବେଳେ ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ଟଙ୍କା ଦରକାର ସେ କାହିଁକି ଟଙ୍କା ଜମା କରୁଛନ୍ତି । ସେମାନେ ଆଶା କରନ୍ତି ଯେ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଯାହା ଅଛି ତାହା ସେ ବାଣ୍ଟିବେ, ଯଦିଓ ସେମାନେ ଦାୟିତ୍ୱହୀନ ହୋଇଥିବେ।

ଜଣେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଅନୁଗାମୀ ହୋଇଥିବା ହେତୁ ତାଙ୍କ ସଂସ୍କୃତିର ଆଶାକୁ ସମ୍ମାନ କରିବା ଉଚିତ ଏବଂ ବାଇବଲର ନୀତିଗୁଡ଼ିକୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରୟୋଗ କରିବା ଉଚିତ । ଶାସ୍ତ୍ର ଆମକୁ କୁହେ ଯେ, ଆମେ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ନୋହୁଁ ଯଦି ଯିଏ ଯାହା କରିପାରେ ତାହା କରିବ ନାହିଁ (୨ ଥେସଲନୀକୀୟ ୩:୧୦) । ଯଦି ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ତା’ର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ସମ୍ବଳକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ଅନ୍ୟ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ଦାନ କରେ ଯିଏ ଦାୟିତ୍ୱ ହୀନ ତେବେ ଉଭୟେ ଦରିଦ୍ର ରହିବେ ।

ଶାସ୍ତ୍ରରୁ ଜଣାପଡ଼େ ଯେ, ପରମେଶ୍ୱର ଯେଉଁ ପ୍ରକାରର ସମୃଦ୍ଧି ଦିଅନ୍ତି ତାହା ହେଉଛି, ଲୋକମାନଙ୍କର ନିଜସ୍ୱ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ସମ୍ବଳ ନିମନ୍ତେ । ଭବିଷ୍ୟତ୍‌ବକ୍ତା ମୀଖା କହନ୍ତି ଯେ, ଏକ ଆଶୀର୍ବାଦପ୍ରାପ୍ତ ସମାଜରେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ସୁରକ୍ଷିତ ଭାବରେ ନିଜର ଦ୍ରାକ୍ଷାଲତା ଏବଂ ଡିମ୍ବିରି ଗଛର ମାଲିକ ହେବେ (ମୀଖା ୪:୪) । ତାହା ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ମାଲିକାନା ସମ୍ପତ୍ତି ଏବଂ କିଛି ଉତ୍ପାଦନର ଉପାୟକୁ ବୁଝାଏ । କେତେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଚାଷ ଉତ୍ତମ ଉତ୍ପାଦନ ହୋଇ ନ ପାରେ, କିନ୍ତୁ ନୀତି ହେଉଛି ଯେ, ଆଶୀର୍ବାଦ ପ୍ରାପ୍ତ ଲୋକମାନେ ସମ୍ବଳ ଉତ୍ପାଦନ କରିବା ପାଇଁ ଯାହା ଆବଶ୍ୟକ କରନ୍ତି ତାହା ପାଇବା ଉଚିତ ।

ବେଳେବେଳେ ଗରୀବ ଲୋକ ଯିଏ ବିଶ୍ୱାସୀ ହୁଅନ୍ତି, ଅଧିକ ଉନ୍ନତି କରିବାରେ ଆରମ୍ଭ କରନ୍ତି ଏହା କେବଳ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସିଧାସଳଖ ଆଶୀର୍ବାଦ ଯୋଗୁଁ ନୁହେଁ ବରଂ ସେମାନଙ୍କର ଉତ୍ତମ ଜୀବନଶୈଳୀ ନିମନ୍ତେ । ସେମାନେ ବୃଥା ଖର୍ଚ୍ଚ ପାଇଁ ଟଙ୍କା ନଷ୍ଟ କରନ୍ତି ନାହିଁ ଯେପରି ମଦ, ଜୁଆ ଏବଂ ମନ୍ଦ ମନୋରଞ୍ଜନ । ସେମାନେ ଉତ୍ତମ କାମ କରୁଥିବା କର୍ମଚାରୀ ହେଉଛନ୍ତି ଏବଂ ଭଲ ଖ୍ୟାତି ପାଆନ୍ତି । ପରମେଶ୍ୱର ସେମାନଙ୍କ ସେବାର ସମର୍ଥନକୁ ଆଶୀର୍ବାଦ କରନ୍ତୁ । ଅନେକ ସମୟରେ ବିଶ୍ୱାସୀମାନଙ୍କର ଦ୍ୱିତୀୟ ପିଢ଼ି ପ୍ରଥମ ପିଢ଼ିଠାରୁ ଉତ୍ତମ ପରିସ୍ଥିତିରେ ରୁହନ୍ତି ।

► ଆପଣଙ୍କ ପରିବେଶର ଲୋକମାନେ କେଉଁ ଉପାୟରେ କାମ କରିପାରିବେ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ଆର୍ଥିକ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ଉନ୍ନତ କରିବା ପାଇଁ ସଞ୍ଚୟ କରିପାରିବେ?

ଜୁଆ ଖେଳ ହେଉଛି ସ୍ୱାଧୀନ ଭାବରେ ଟଙ୍କା ରୋଜଗାର କରିବା ପାଇଁ ଟଙ୍କାକୁ ବିପଦରେ ପକାଇବା । ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ଯିଏ ଜିତେ ହାରିବା ଲୋକଠାରୁ ଟଙ୍କା ନେଇଯାଏ, କିଛି ନ ଫେରାଇ । ଅନେକ ଲୋକ ଜୁଆ ଖେଳର ଅଭ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଥାନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କର ଟଙ୍କା ନଷ୍ଟ କରନ୍ତି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କର ପରିବାରଗୁଡ଼ିକର ଯତ୍ନ ନେବାରେ ବିଫଳ ହୁଅନ୍ତି । ଅନେକ ଲୋକ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ଟଙ୍କା ଜୁଆ ଖେଳରେ ଲଗାନ୍ତି, ଆଶା କରନ୍ତି ଯେ, ସେମାନେ ଜିତି ଟଙ୍କା ଫେରାଇବେ । ଜୁଆ ଖେଳ ହେତୁ ଟଙ୍କା ଚୋରି କରି ଅନେକେ ବନ୍ଦୀ ଅଛନ୍ତି । ଅନେକ ଲୋକ ଦାରିଦ୍ର୍ୟରେ ଥାଇ ଜୁଆ ଖେଳନ୍ତି କାରଣ ସେମାନେ ମନେ କରନ୍ତି ଯେ, ସେମାନଙ୍କର ପରିସ୍ଥିତି ପରିବର୍ତ୍ତନର କୌଣସି ଆଶା ନାହିଁ କେବଳ ସୌଭାଗ୍ୟ ବଶତଃ ଟଙ୍କା ଜିତିବା ।

ଜୁଆ ଖେଳ ଅନେକ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ନୀତିଠାରୁ ବିପରିତ ଅଟେ ।

୧) କାର୍ଯ୍ୟ ମାଧ୍ୟମରେ ଧନ ଅର୍ଜନ କରିବାର ନୀତି (ଏଫିସୀୟ ୪:୨୮)

୨) ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେବାର ନୀତି (୧ ତୀମଥି ୬:୬)

୩) ବୁଣିବା ଏବଂ ଅମଳ କରିବାର ନୀତି (ଗାଲାତୀୟ ୬:୭)

ମଧ୍ୟ, ଈଶ୍ୱର ଚାହାନ୍ତି ଅନ୍ୟଠାରୁ ଟଙ୍କା ନେବା ଅପେକ୍ଷା ଲାଭ ନିମନ୍ତେ ସେବା କିମ୍ବା ଉତ୍ପାଦ ଯୋଗାଇ ଦେବା । ଜୁଆଖେଳ କ୍ଷତିକାରକ ଅଟେ କାରଣ ଏହା ଅଭ୍ୟାସଗତ ଏବଂ ଅପରାଧ ବୃଦ୍ଧି କରେ ।

ଜୁଆ ଖେଳ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରିବାଠାରୁ ବିପରିତ ଅଟେ। ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ପଚାରିବା ଉଚିତ, “ଈଶ୍ୱର ମୋର ଯତ୍ନ ନିଅନ୍ତି କ’ଣ ତାହା ମୁଁ ବିଶ୍ୱାସ କରେ ?’’ “ଈଶ୍ୱର ମୋତେ ଯୋଗାଇବେ ବୋଲି କ’ଣ ମୁଁ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିପାରେ ?’’ “ମୁଁ କ’ଣ ବିଶ୍ୱାସ କରେ ଯେ ପରମେଶ୍ୱର ମୋତେ ଜୁଆ ଖେଳିବା ପାଇଁ ଟଙ୍କା ବାଜି ଲଗାଇ ଅନ୍ୟ କାହାଠାରୁ ଟଙ୍କା ନେବାକୁ ଆଶା କରି ମୋ ପାଇଁ ଯତ୍ନ ନେବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି ?’’ “ମୁଁ କ'ଣ ଏହା ଭାବୁଛି କି ଜୁଆ ଖେଳିବା ପାଇଁ ଈଶ୍ୱର ମୋତେ ପୁରସ୍କୃତ କରିବେ, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ମୁଁ ବହୁତ ଟଙ୍କା ଜିତିବି ?’’ ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଜୁଆ ଖେଳେ ତା’ର ଆର୍ଥିକ ପରିସ୍ଥିତିରେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସ କରେ ନାହିଁ। ଯେତେବେଳେ ଆମେ ପ୍ରକୃତରେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସ କରୁ, ଆମେ ତାଙ୍କ ସ୍ପଷ୍ଟ ନିର୍ଦ୍ଦେଶଗୁଡ଼ିକୁ ପାଳନ କରୁ। ଏହା ଜାଣୁ ଯେ, ଆମେ ଆଜ୍ଞାପାଳନ କରିବା ସମୟରେ ସେ ବିଶ୍ୱସ୍ତ ଭାବରେ ଆମର ଆବଶ୍ୟକତା ପୂରଣ କରିବେ।

ଯେତେବେଳେ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଟଙ୍କା ରୂଣ ନିଅନ୍ତି, ସେ ଧରି ନିଅନ୍ତି ଯେ, ସେ ଭବିଷ୍ୟତରେ ପାଇଥିବା ଟଙ୍କାର ତାହା ପରିଶୋଧ କରିପାରିବେ । ତେଣୁ ରୂଣ ନେବା ହେଉଛି ଭବିଷ୍ୟତ୍‌ରୁ ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ କରିବା, ଯଦିଓ ଭବିଷ୍ୟତ ନୂତନ ଆବଶ୍ୟକତା ମଧ୍ୟ ଆଣିବ ।

ବାଇବଲ କହେ ରୂଣ ଗ୍ରହୀତା ରୂଣ ଦାତାର ଦାସ ଅଟେ (ହିତୋପଦେଶ ୨୨:୭) । ଜଣେ ରୂଣ ଗ୍ରହୀତାଙ୍କ ସ୍ୱାଧୀନତାକୁ ସୀମିତ କରୁଥିବା ବାଧ୍ୟବାଧକତା ସୃଷ୍ଟି କରେ ।

କିଛି ପ୍ରକାରର ରୂଣ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ଖରାପ ଅଟେ । ଯେତେବେଳେ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଖାଦ୍ୟ ଭଳି ମୌଳିକ ଆବଶ୍ୟକତା ପାଇଁ ଟଙ୍କା ଧାର ନିଅନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ସେ ଆହୁରି ଖରାପ ପରିସ୍ଥିତିରେ ପଡ଼ନ୍ତି । ଖାଦ୍ୟ ହଜମ ହୋଇଯିବ ଏବଂ ରୂଣ ରହିଯିବ ଓ ସେ ପୂର୍ବ ଅପେକ୍ଷା ଗରିବ ହୋଇଯିବେ ।

ଯେତେବେଳେ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଅନାବଶ୍ୟକ ଜିନିଷ ପାଇଁ ଟଙ୍କା ଧାର ନିଅନ୍ତି, ଯେପରିକି ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସାଜସଜ୍ଜା, ଅନାବଶ୍ୟକ ପୋଷାକ, ମନୋରଞ୍ଜନ, କିମ୍ବା ଘର ସାଜସଜ୍ଜା, ସେ ତାଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟତ୍‌ର ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ କରୁଛନ୍ତି । ସେ ତାଙ୍କର ଭବିଷ୍ୟତର ସ୍ୱାଧୀନତାକୁ ସୀମିତ କରୁଛନ୍ତି, ଭବିଷ୍ୟତ୍‌ରେ ସେ କିଛି ଜିନିଷ କିଣି ପାରିବେ ନାହିଁ, କାରଣ ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ ହୋଇସାରିଛି ।

କିଛି ବ୍ୟବସାୟ ଉଚ୍ଚ ସୁଧ ହାରରେ ଟଙ୍କା ରୂଣ ଦିଅନ୍ତି । ଯେଉଁମାନେ ସେମାନଙ୍କଠାରୁ ରୂଣ ନିଅନ୍ତି ସେମାନେ ଶୀଘ୍ର ମୂଳ ରୂଣ ଅପେକ୍ଷା ବହୁତ ଅଧିକ ରୂଣ ନିଅନ୍ତି । କିଛି ଦୋକାନ ବାକିରେ ଉଚ୍ଚ ସୁଧହାରରେ ଜିନିଷ ବିକ୍ରୀ କରନ୍ତି । ଲୋକମାନେ ଶେଷରେ ଧାର ନେଇ କିଣୁଥିବା ଜିନିଷ ପାଇଁ ବହୁତ ଅଧିକ ମୂଲ୍ୟ ଦିଅନ୍ତି କାରଣ ସେମାନେ ସାଧାରଣ ମୂଲ୍ୟ ଦେବା ପାଇଁ ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ଟଙ୍କା ନ ପାଇବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅପେକ୍ଷା କରିବାକୁ ଇଚ୍ଛୁକ ନୁହଁନ୍ତି ।

ବେଳେବେଳେ ଲୋକମାନେ ସେମାନଙ୍କ ସଂସ୍କୃତି ଦ୍ୱାରା ଆଶା କରାଯାଉଥିବା ମହଙ୍ଗା ବିବାହ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ପାଇଁ ଟଙ୍କା ଧାର ନିଅନ୍ତି । ଏକ ବଡ଼ ଧରଣର ରୂଣ ସହିତ ସେମାନେ ବିବାହ ଆରମ୍ଭ କରନ୍ତି । ଏକ ବିଶ୍ୱାସର ପରିବାର ଭାବରେ ମଣ୍ଡଳୀକୁ ନୂତନ ପରମ୍ପରା ବିକଶିତ କରି କିମ୍ବା ଅତ୍ୟଧିକ ମହଙ୍ଗା ନ ହୋଇ ବିବାହକୁ ସୁନ୍ଦର କରିବାର ଉପାୟ ଖୋଜି ଏହାର ସଦସ୍ୟମାନଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ଉଚିତ ।

► ଜଣେ ଛାତ୍ର ରୋମୀୟ ୧୩:୭-୮ ଦଳ ପାଇଁ ପାଠ କରିବେ ।

ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଯାହା ଦେବା କଥା ତାହା ଦେବାକୁ ଏହି ପଦ ଆମକୁ କହେ । ଆମେ କର୍ତ୍ତୃପକ୍ଷଙ୍କ ପ୍ରତି ସମ୍ମାନ ଏବଂ ଆଜ୍ଞାପାଳନ କରିବା ଉଚିତ । ଆମେ ସରକାରକୁ ଟିକସ ଦେବା ଉଚିତ । ୮ ପଦର ପ୍ରଥମ ବାକ୍ୟ ପଦ ୭ରେ ଥିବା ବାକ୍ୟଗୁଡ଼ିକୁ ସାରଂଶିତ କରେ । ଯାହାକୁ ଯାହା ଦେବା କଥା ସେଥିରେ ଆମେ ବିଫଳ ହେବା ଉଚିତ ନୁହେଁ । ଏହାର ଅର୍ଥ ନୁହେଁ ଯେ, ଆମେ କଦାପି ରୂଣ କରିବା ନାହିଁ, କାରଣ ଯଦି ଆମେ ରୂଣ ଦାତାଙ୍କ ସହ ଚୁକ୍ତି ଅନୁସାରେ ପରିଶୋଧ କରୁ, ତେବେ ଆମେ ଯାହା ଦେବା କଥା ତାହା ଦେବାରେ ବିଫଳ ହେଉନହୁଁ ।

ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ରଖି ରୂଣ ପରିଶୋଧ ନ କରିବା ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ନିମନ୍ତେ ଏହା ଭୁଲ୍‌ ଅଟେ କି ଋଣ ନେଇ ପରେ ପରିଶୋଧ ନକରିବାକୁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେବା (ଗୀତସଂହିତା ୩୭:୨୧) ।

ପୁରାତନ ନିୟମର ବ୍ୟବସ୍ଥାଗୁଡ଼ିକ ମୁଖ୍ୟତଃ ଇସ୍ରାଏଲ ଜାତିକୁ ଏକ ଆଦିମ କୃଷି ସମାଜ ଭାବରେ ସମ୍ବୋଧିତ କରାଯାଇଛି । ଅଧିକାଂଶ ଲୋକ ଚାଷ କରି ଏବଂ ନିଜ ପରିବାରରେ ଆବଶ୍ୟକ ଜିନିଷ ଉତ୍ପାଦନ କରି ଜୀବନଯାପନ କରୁଥିଲେ । ପରିବାରଗୁଡ଼ିକ ବହୁ ପିଢ଼ି ଧରି ସମାନ ଜମିର ମାଲିକ ଥିଲେ । ତେଣୁ, ଜମି କିଣିବା କିମ୍ବା ବ୍ୟବସାୟ କରିବା ପାଇଁ କେହି ଟଙ୍କା ଧାର ନେବା ବହୁତ କମ୍‌ ଥିଲା । ଯଦି ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଟଙ୍କା ଧାର ନେଉଥିଲେ, କେବଳ ଏକ ଖରାପ ପରିସ୍ଥିତି କାରଣରୁ କିମ୍ବା ମୌଳିକ ଆବଶ୍ୟକ ହେତୁ ଟଙ୍କା ଧାର ନେଉଥିଲେ । ଈଶ୍ୱର ଚାହୁଁଥିଲେ ଯେ, ଇସ୍ରାଏଲ ଏକ ବିଶ୍ୱାସର ପରିବାର ହେଉ ଯାହା ଏହାର ସଦସ୍ୟଙ୍କ ଯତ୍ନ ନେଉଥିବ । ଈଶ୍ୱର ସେମାନଙ୍କୁ ସୁଧ ନ ନେଇ ଅଭାବୀ ଲୋକଙ୍କୁ ଟଙ୍କା ରୂଣ ଦେବାକୁ କହିଥିଲେ (ଯାତ୍ରାପୁସ୍ତକ ୨୨:୨୫) । ଗୀତସଂହିତା ୧୫ରେ ବର୍ଣ୍ଣିତ ଧାର୍ମିକ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଗୁଣଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ଯେ, ସେ ସୁଧ ନେଇ ରୂଣ ଦିଏ ନାହିଁ (ଯିହିଜିକଲ ୧୮:୫-୯, ଗୀତସଂହିତା ୧୫ ସହିତ ସମାନ ଅଟେ) ।

ଜଣେ ନିବେଶକ ବ୍ୟବସାୟ ଆରମ୍ଭ କରିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ କାହାକୁ ଟଙ୍କା ରୂଣ ଦେଲେ ସୁଧ ନେବା ଭୁଲ ନୁହେଁ (ମାଥିଉ ୨୫:୨୭) । ବ୍ୟବସାୟକୁ ସମ୍ଭବ କରିବା ପାଇଁ ସୁଧ ହେଉଛି ନିବେଶକଙ୍କ ପୁରସ୍କାର ।

ଗରୀବ ଲୋକଙ୍କ ସହିତ ବ୍ୟବସାୟ କରୁଥିବା ଲୋକମାନେ କେବଳ ଲାଭ କିପରି କରିବେ ତାହା ଚିନ୍ତା କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ (ହିତୋପଦେଶ ୨୨:୧୬) । ଯେହେତୁ ଗରିବ ଲୋକଠାରେ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ବିକଳ୍ପ ନାହିଁ ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ନିମ୍ନମାନର ଉତ୍ପାଦ ବିକ୍ରୀ କରିବା କିମ୍ବା ଅନୁଚିତ ମୂଲ୍ୟ ଆଦାୟ କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ । କଷ୍ଟକର କରିସ୍ଥିତି ଯୋଗୁଁ ରୂଣ ନେଉଥିବା ଲୋକଙ୍କଠାରୁ ଅଧିକ ଲାଭ ନେବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ରୂଣ ଦେବା କିମ୍ବା ରୂଣରେ ଜିନିଷ ବିକ୍ରୟ କରିବା ଭୁଲ୍‌ ଅଟେ । ଜଣେ ବ୍ୟବସାୟୀ ତାଙ୍କ ଗ୍ରାହକଙ୍କ ପରିସ୍ଥିତିର ଉନ୍ନତି ଆଣିବା ପାଇଁ ଉପାୟ ଖୋଜିବା ଉଚିତ ।

ଯିହିଜିକଲ ଭବିଷ୍ୟଦ୍‌ବକ୍ତା କହନ୍ତି ଯେ, ସଦୋମର ପାପ କେବଳ ଯୌନ ଅନୈତିକତା ନ ଥିଲା ବରଂ ଲୋକମାନେ ବିଳାସରେ ଜୀବନ କାଟୁଥିଲେ ଏବଂ ଗରୀବ ଓ ଦରିଦ୍ରମାନଙ୍କୁ ସାୋଯ୍ୟ କରୁ ନ ଥିଲେ (ଯିହିଜିକଲ ୧୬:୪୯) । ଈଶ୍ୱର ଆମକୁ କେବଳ ଗରିବମାନଙ୍କୁ ଦାନ କରିବା ପାଇଁ ନୁହେଁ, ବରଂ ସେମାନଙ୍କୁ ଆହୁରି ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରିବା ପାଇଁ ରଣନୈତିକ ଉପାୟରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ଆହ୍ୱାନ କରିଛନ୍ତି ।

ପ୍ରାଚୀନ ଇସ୍ରାଏଲ ପାଇଁ ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଆମକୁ ତାଙ୍କର ପ୍ରାଥମିକତା ଦେଖାଏ । ଆଜି ଆମ ଦେଶର ନିୟମ ଈଶ୍ୱର ଇସ୍ରାଏଲକୁ ଦେଇଥିବା ନିୟମ ପରି ନୁହେଁ, କିନ୍ତୁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ଚିନ୍ତା ସମାନ ଅଟେ ଏବଂ ନିୟମ ନୀତି ସମାନ ଅଟେ । ମଣ୍ଡଳୀ ପ୍ରଥମେ ବିଶ୍ୱାସୀ ପରିବାରର ଯତ୍ନ ନେବା ପରେ ସମାଜରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣିବା ପାଇଁ ଗରୀବ ଲୋକଙ୍କୁ ସଶକ୍ତ କରିବାର ଉପାୟ ଖୋଜିବା ଉଚିତ ।

କିଛି ଲୋକ ଟଙ୍କା ପାଇବା ମାତ୍ରେ ସମସ୍ତ ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ କରିଦିଅନ୍ତି । ସେମାନେ ପୁଣି ଟଙ୍କା ପାଇବା ପୂର୍ବରୁ ସେମାନଙ୍କର ଆବଶ୍ୟକ ହେତୁ କଷ୍ଟ ପାଆନ୍ତି । ସେମାନେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ଦାୟିତ୍ୱ ନେଇପାରନ୍ତି ନାହିଁ ।

ବଜେଟ ହେଉଛି ନିୟମିତ ଖର୍ଚ୍ଚ ପରିଚାଳନା ପାଇଁ ଏକ ଯୋଜନା । ଅଧିକାଂଶ ଲୋକଙ୍କର କିଛି ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ସମୟରେ ଖର୍ଚ୍ଚ ଆଶା କରାଯାଇ ପାରିବ, ଏବଂ ସେମାନେ ସମୟ ସହିତ ସେହି ଆବଶ୍ୟକତା ପାଇଁ ଟଙ୍କା ସରଂକ୍ଷଣ କରିବା ଉଚିତ ।

ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ, ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଏକ ଘର ଭଡ଼ାରେ ନେଇଛନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ ମାସିକ କିମ୍ବା ବାର୍ଷିକ ଭଡ଼ା ବାବଦରେ ଟଙ୍କା ଦେବାକୁ ହେବ । ସେ ନିୟମିତ ଭାବରେ ତାଙ୍କ ଆୟରୁ ଏକ ଅଂଶ ଅଲଗା ରଖିବାକୁ ପଡ଼ିବ ଯେପରି ଭଡ଼ା ସମୟ ଆସିଲେ ସେ ଟଙ୍କା ଦେଇପାରିବେ । ଯଦି ସେ ବାର୍ଷିକ ଭାବରେ ଭଡ଼ା ଦେଉଛନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ଅଧିକ ସମୟ ପାଇଁ ଟଙ୍କା ରଖିବାକୁ ହେବ, ଏବଂ ସେହି ଟଙ୍କାରୁ ଖର୍ଚ୍ଚ କରିବାର ଏକ ଲୋଭ ଅଛି, କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କୁ ସେହି ଟଙ୍କା ଗଚ୍ଛିତ କରି ରଖିବାକୁ ହେବ ଏବଂ ଧରି ନେବାକୁ ହେବ ଯେ, ସେହି ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ ହୋଇଯାଇଛି ।

ପ୍ରଥମ ସଂରକ୍ଷିତ ଟଙ୍କା ଦଶମାଂସ ହେବା ଉଚିତ (ହିତୋପଦେଶ ୩:୯-୧୦) । ସେବାକାର୍ଯ୍ୟକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ନିମନ୍ତେ ଆପଣ ଆପଣଙ୍କର ଆୟର ୧୦% ଦେବାକୁ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରିବା ଉଚିତ । ଆପଣଙ୍କର ଖର୍ଚ୍ଚ ଉତ୍ତାରେ ଦଶମାଂସ ପାଇଁ ଆପଣଙ୍କଠାରେ ଟଙ୍କା ଅଛି କି ନାହିଁ ତାହା ଅପେକ୍ଷା କରନ୍ତୁ ନାହିଁ । ଆପଣଙ୍କର ବିଶ୍ୱସ୍ତତା ପାଇଁ ଈଶ୍ୱର ଆପଣଙ୍କୁ ଆଶୀର୍ବାଦ କରିବେ । [1]

ତାଙ୍କର ଅବଶିଷ୍ଟ ଆୟରୁ ମୌଳିକ ଆବଶ୍ୟକତା ପୂରଣ ହେବା ପରେ, ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଜରୂରୀକାଳୀନ ପରିସ୍ଥିତି ପାଇଁ ଟଙ୍କା ସଂରକ୍ଷଣ କରିବା ଉଚିତ । ତାଙ୍କର ପରିସ୍ଥିତିକୁ ସୁଧାରିବା ପାଇଁ ସେ ଟଙ୍କା ସଂରକ୍ଷିତ କରିବା ଉଚିତ ଯେପରି, ନିଜ ଘର କିଣିବାକୁ ଟଙ୍କା ସଂରକ୍ଷଣ । ତାଙ୍କ ଆୟକୁ ବୃଦ୍ଧି କରିବା ପାଇଁ ସେ ଟଙ୍କାକୁ ବିନିଯୋଗ କରିବା ଉଚିତ । ଏକ କ୍ଷୁଦ୍ର ନିବେଶର ଏକ ଉଦାହରଣ ହୋଇପାରେ ଏପରି ଉପକରଣ କିଣିବା ଯାହା ତାଙ୍କୁ କାମ ପାଇଁ ଅଧିକ ପାରିଶ୍ରମିକ ଦେଇପାରିବ ।

ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପାଖରେ ଯାନବାହନ କିମ୍ବା କେଠା ଭଳି ଏକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ସମ୍ବଳ ଅଛି, ସେ ସମ୍ବଳ ବଜାୟ ରଖିବା ପାଇଁ ଟଙ୍କା ବଜେଟ୍‌ କରିବା ଉଚିତ୍‌ । ଯଦି ଜଣେ ବ୍ୟକତି ତାଙ୍କ କାର୍‌ରୁ ଲାଭ କରନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଟଙ୍କା ସଂରକ୍ଷଣ କରନ୍ତି ନାହିଁ, ତେବେ ସେ ଗାଡ଼ି ମରାମତି ପାଇଁ ବଡ଼ ଦେୟ ଦେଇପାରିବେ ନାହିଁ କିମ୍ବା ଅନ୍ୟ ଏକ ଗାଡ଼ି କିଣିପାରିବେ ନାହିଁ, ଶେଷରେ ତାଙ୍କ ଲାଭ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ ।

ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ବଜେଟ୍‌ କରେ ନାହିଁ ଅନେକ ସମୟରେ ତା’ର ନିଜର ଦାୟିତ୍ୱ ନେବାରେ ଅସକ୍ଷମ ହୋଇଥାଏ । ସେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାରେ ଅକ୍ଷମ ହୋଇଥାଏ ଓ ସାହାଯ୍ୟ ପାଇଁ ଅନ୍ୟ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରିଥାଏ । ତାଙ୍କର ପରିସ୍ଥିତି କଦାପି ସୁଧୁରିବ ନାହିଁ କାରଣ ସେ କୌଣସି ପ୍ରକାରେ ନିବେଶ କରନ୍ତି ନାହିଁ ।

ଯୀଶୁ ଉତ୍ତମ ଶମିରୋଣୀୟ ବିଷୟରେ କହନ୍ତି ଯିଏ କ୍ଷତ ବିକ୍ଷତ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିଥିଲେ (ଲୂକ ୧୦:୨୫-୩୭) । ଧ୍ୟାନ ଦିଅନ୍ତୁ ସେହି କ୍ଷତବିକ୍ଷତ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଘେନି ଯିବା ପାଇଁ ଶମିରୋଣୀୟଙ୍କ ପାଖରେ କିଛି ଟଙ୍କା ଏବଂ ଗୋଟିଏ ଗଧ ଥିଲା । ଯଦି ସେହି ଶମିରୋଣୀୟ ଗଧଟିକୁ ବିକ୍ରୀ କରିଦେଇ ଥାଆନ୍ତେ ଏବଂ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଥିବା ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ କରିଦେଇ ଥାଆନ୍ତେ, ତେବେ କ’ଣ ହୋଇଥାଆନ୍ତା ? ଯଦିଓ ତାଙ୍କଠାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାର ଇଚ୍ଛା ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଏହି ପରିସ୍ଥିତିରେ ମଧ୍ୟସ୍ଥ ହେବା ପାଇଁ ସେ ତାଙ୍କର ସକ୍ଷମତାକୁ ସୀମିତ କରିଥାନ୍ତେ ।

ବଜେଟିଂ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଆବଶ୍ୟକତା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେବାକୁ, ତାଙ୍କ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରୁଥିବା ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ଦାୟିତ୍ୱ ନେବାକୁ, ତାଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟତରେ ବିନିଯୋଗ କରିବାକୁ, ଜରୂରୀକାଳୀନ ପରିସ୍ଥିତିରେ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଦେବାକୁ ଏବଂ ସେବାକାର୍ଯ୍ୟକୁ ସମର୍ଥନ କରିବାକୁ ସକ୍ଷମ କରିଥାଏ ।

ପେଣ୍ଟିକଷ୍ଟ ଉତ୍ତାରେ, ମଣ୍ଡଳୀର ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ଦିନଗୁଡ଼ିକରେ, ବିଶ୍ୱାସୀମାନେ ବିଶ୍ୱାସର ପରିବାର ପ୍ରତି ଏତେ ପ୍ରତିବଦ୍ଧ ଥିଲେଯେ, ସେମାନେ ନିଶ୍ଚିତ କରୁଥିଲେ ଯେ, ସମସ୍ତଙ୍କ ଆବଶ୍ୟକତା ପୂରଣ ହେଉଛି । ସେମାନେ ସେମାନଙ୍କର ସମ୍ପତ୍ତି ବାଣ୍ଟି ନେଉଥିଲେ, ଏବଂ କେହି କିଛି ନିଜର ବୋଲି କହୁ ନ ଥିଲେ । ସେମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟରୁ ଅନେକେ ସେମାନଙ୍କର ସମ୍ପତ୍ତି ବିକ୍ରୟ କରି ମଣ୍ଡଳୀକୁ ବିକ୍ରୟ କରିଥିବା ଟଙ୍କା ଦାନ କରୁଥିଲେ (ପ୍ରେରିତ ୨:୪୪-୪୫) । ଯଦିଓ ଆମେ ମଣ୍ଡଳୀରେ ଜୀବନ ସର୍ବଦା ସେହିପରି ରହିବ ବୋଲି ଆଶା କରି ନ ପାରୁ, କିନ୍ତୁ ଆମେ ଦେଖୁ ଯେ, ଯେତେବେଳେ ମଣ୍ଡଳୀ ଏହାର ସର୍ବୋତ୍ତମ ସ୍ଥିତିରେ ଥାଏ, ସେତେବେଳେ ଉଦାରତା ଏବଂ ପରିବାରର ଯତ୍ନ ନେବା ପାଇଁ ପ୍ରତିବଦ୍ଧତା ଥାଏ ।

ଥେସଲନୀକୀୟ ବିଶ୍ୱାସୀମାନେ ନିଶ୍ଚିତ କରୁଥିଲେ ଯେ, ସମସ୍ତ ସଦସ୍ୟଙ୍କୁ ଖାଦ୍ୟ ମିଳୁଥିଲା, କିନ୍ତୁ କେତେ ଜଣ କାମ କରୁ ନ ଥିଲେ । ସେହି ଲୋକମାନେ ମଣ୍ଡଳୀର ଉଦାରତା ଉପରେ ନିର୍ଭର କରି ଅବସରରେ ସମୟ କାଟୁଥିଲେ । ପାଉଲ ପରିବାରର ଯତ୍ନ ନେବା ଭୁଲ୍‌ ବୋଲି ମଣ୍ଡଳୀକୁ କହି ନ ଥିଲେ କିନ୍ତୁ କହିଥିଲେ ଯେ, ଯଦି ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି କାମ କରିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରୁ ନାହାନ୍ତି ତେବେ ତାଙ୍କୁ ଖାଦ୍ୟ ଦିଆଯିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ (୨ ଥେସଲନୀକୀୟ ୩:୧୦) । କିଛି ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ କାମ ମଜୁରୀ ପାଇଁ ନିଯୁକ୍ତି ନୁହେଁ, କିନ୍ତୁ ଆବଶ୍ୟକତା ଅନୁସାରେ, ଅନ୍ୟ ବିଶ୍ୱାସୀମାନଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ହୋଇପାରେ ।

କିଛି ଲୋକ ନିଯୁକ୍ତି ପାଇପାରିବେ ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ପ୍ରାୟ ସମସ୍ତେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ କିଛି କରିପାରିବେ ।

ଅନ୍ୟ ପତ୍ରଗୁଡ଼ିକରେ ପାଉଲ ବିଧବାମାନଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ଏବଂ ପାଳକମାନଙ୍କୁ ସମର୍ଥନ କରିବା ପାଇଁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଇଥିଲେ (୧ ତୀମଥି ୫:୩-୧୮, ଗାଲାତୀୟ ୬:୬) ।

ପ୍ରତ୍ୟେକ ବିଶ୍ୱାସୀ ସ୍ଥାନୀୟ ବିଶ୍ୱାସୀ ପରିବାରର ଅଂଶ ହେବା ଉଚିତ ଏବଂ ସଦସ୍ୟମାନଙ୍କର ଆବଶ୍ୟକତା ଓ ସେବାର ସମର୍ଥନରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରତିବଦ୍ଧ ହେବା ଉଚିତ୍‌ ।

► ଲୋକଙ୍କୁ ଦାୟିତ୍ୱ ନେବା ପାଇଁ ବାଧ୍ୟ କରିବା ସହିତ ମଣ୍ଡଳୀର ଲୋକମାନେ କିପରି ମଣ୍ଡଳୀର ଆବଶ୍ୟକତା ପୂରଣ କରିବା ପାଇଁ ଏକାଠି କାମ କରିପାରିବେ?

► ଆପଣଙ୍କ ପରିବେଶରେ ମଣ୍ଡଳୀର ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ସମ୍ବଳ ବିକାଶ ନିମନ୍ତେ ଏକାଠି କାମ କରିବାର କେଉଁ ସୁଯୋଗ ଅଛି?

ସ୍ୱର୍ଗସ୍ଥ ପିତା,

ମୋର ଆବଶ୍ୟକତାଗୁଡ଼ିକ ଯୋଗାଇବାର ପ୍ରତିଜ୍ଞା ନିମନ୍ତେ ତୁମକୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଅଛି। ମୋ’ ପ୍ରତି ଏବଂ ମୋ’ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରୁଥିବା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମୋର ଦାୟିତ୍ୱରେ ବିଶ୍ୱସ୍ତ ରହିବାରେ ମୋତେ ସାହାଯ୍ୟ କର। ମୋ’ ପାଖରେ ଯାହା ଅଛି ତାହା ସହିତ ଉଦାର ହେବାକୁ ମୋତେ ସାହାଯ୍ୟ କର। ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ଆବଶ୍ୟକତାକୁ ବୁଦ୍ଧିମାନ ଭାବରେ ପୂରଣ କରିବାରେ ମୋତେ ସାହାଯ୍ୟ କର।

ମୁଁ ତୁମର ଆର୍ଥିକ ଆଶୀର୍ବାଦ ପାଇଁ ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁଅଛି, କିନ୍ତୁ ସର୍ବୋପରି ମୁଁ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ପ୍ରାଥମିକତା ରଖିବାକୁ ଚାହେଁ ଏବଂ ତୁମ ସହିତ ମୋର ସମ୍ପର୍କ ଯୋଗୁଁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ରହିବାକୁ ଚାହେଁ ।

ଆମେନ୍‌ !

(୧) ପାଠରେ ଦିଆଯାଇଥିବା ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ନୀତିଗୁଡ଼ିକୁ ପ୍ରାର୍ଥନା ପୂର୍ବକ ବିଚାର କରନ୍ତୁ । ନିମ୍ନରେ ଦିଆଯାଇଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ଲିଖିତ ଭାବରେ ଦିଅନ୍ତୁ ।

• ଟଙ୍କା ଏବଂ ସମ୍ବଳ ବିଷୟରେ ମୁଁ କେଉଁ ପ୍ରଲୋଭନର ସମ୍ମୁଖିନ ହୋଇଛି?

• ମୁଁ ବର୍ତ୍ତମାନ କିପରି ଟଙ୍କା ଏବଂ/କିମ୍ବା ସମ୍ବଳ ରୋଜଗାର କରିବି?

• ମୁଁ ଟଙ୍କା ଏବଂ ସମ୍ବଳଗୁଡ଼ିକୁ କିପରି ବ୍ୟବହାର ଓ ପରିଚାଳନା କରିବି?

• ଟଙ୍କା ଏବଂ/କିମ୍ବା ସମ୍ବଳ ସହିତ ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସ କରିବାର ଅର୍ଥ କ’ଣ?

• କେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ସମ୍ବଳ ମୋ’ଠାରେ ଅଛି?

• ଭବିଷ୍ୟତରେ କାଯ୍ୟକ୍ଷମ ସମ୍ବଳ ପାଇବାର ମୋର ଯୋଜନା କରିବା ଉଚିତ କି? ଯଦି ହୁଏ ତେବେ କିପରି ମୁଁ ଏହା କରିବି ?

• କେଉଁ ଉପାୟରେ ମୁଁ ଟଙ୍କା ଏବଂ ସମ୍ବଳକୁ ଅପବ୍ୟବହାର କରିଛି?

• ଉପରେ ତାଲିକା ଭୁକ୍ତ ଟଙ୍କା ଏବଂ ସମ୍ବଳର ଅପବ୍ୟବହାରକୁ ମୁଁ କିପରି ସଂଶୋଧନ କରିବି?

(୨) ଏହି ପାଠରୁ ନୀତିଗୁଡ଼ିକର ଏକ ୧ ପୃଷ୍ଠାର ଉପସ୍ଥାପନା ଲେଖ, ବିଶେଷରେ ଆପଣଙ୍କ ପରିବେଶରେ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ପ୍ରୟୋଗ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି । ଆପଣଙ୍କ ପରିବେଶରେ ଟଙ୍କାର ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ବୁଝାମଣା ବିଷୟରେ ଲୋକମାନେ କ’ଣ ବୁଝିବା ଆବଶ୍ୟକ ?

(୩) ହିତୋପଦେଶ ୩:୧୩-୧୭ ମୁଖସ୍ଥ କର ଏବଂ ଏହା ଉପରେ ଗୋଟିଏ ଅନୁଚ୍ଛେଦ ପ୍ରତିଫଳନ ଲେଖ । ପରବର୍ତ୍ତି କ୍ଲାସ୍‌ର ପ୍ରାରମ୍ଭରେ ମୁଖସ୍ଥ କରିଥିବା ଏହି ଅନୁଚ୍ଛେଦକୁ ଲେଖ ଏବଂ ଶ୍ରେଣୀ ନେତାଙ୍କୁ ଦିଅ ।