Lesson 6: ବାଇବଲରେ ବିବାହର ଧାରଣା

ଏହି ପାଠର ଶେଷ ସୁଦ୍ଧା ଛାତ୍ର ଛାତ୍ରୀମାନେ ଯେପରି :

(୧) ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଚିତ୍ରଣକୁ ଏବଂ ବିବାହର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟଗୁଡ଼ିକୁ ଗ୍ରହଣ କରିବେ ।

(୨) ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ମହିଳାମାନଙ୍କର ମୂଲ୍ୟ ବୁଝିପାରିବେ ।

(୩) ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟ ବିବାହ ନିମନ୍ତେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ନୀତିଗୁଡ଼ିକ ପ୍ରତି ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଭାବରେ ବିଶ୍ୱସ୍ତ ରହିବାକୁ ସମର୍ପିତ ହେବେ ।

ହର୍ନାଣ୍ଡୋ କୋର୍ଟସ୍‌ ଏକ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ନୁହଁନ୍ତି ଯେ, ଯାହାର ଚରିତ୍ର ଏବଂ ମହତ୍ୱାକାଂକ୍ଷା ଅନୁସରଣ କରିବା । ତଥାପି ତାଙ୍କର ଗୋଟିଏ କାର୍ଯ୍ୟ ତାଙ୍କ ଲକ୍ଷ୍ୟ ପ୍ରତି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରତିବଦ୍ଧତା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଥିଲା । ୧୫୧୯ ବସନ୍ତ ଋତୁରେ ହର୍ନାଣ୍ଡୋ କୋର୍ଟସ୍‌ ବର୍ତ୍ତମାନର ମେକ୍ସିକୋ ଅଞ୍ଚଳକୁ ଜୟ କରିବାର ଆଶା ରଖିଥିଲେ । ଏହି ମିଶନ୍‌କୁ ସ୍ପେନ୍‌ର ରାଜ୍ୟପାଳ ୧୧ଟି ଜାହାଜ ଏବଂ ୭୦୦ ଲୋକଙ୍କୁ ଦେଇ ସାହାଯ୍ୟ କରିଥିଲେ । ଅନେକ ମାସ ସମୁଦ୍ରରେ ଯାତ୍ରା କରିବା ପରେ ହର୍ନାଣ୍ଡୋ କୋର୍ଟସ୍‌ ଏବଂ ତାଙ୍କର ଲୋକମାନେ ଶେଷରେ ମେକ୍ସିକୋର କୂଳରେ ପହଞ୍ଚିଲେ । ପରବର୍ତ୍ତି ଆହ୍ୱାନ ଥିଲା ସ୍ଥଳ ପଥ ଦେଇ ସହରର ରାଜଧାନୀରେ ପ୍ରବେଶ କରିବା । ହର୍ନାଣ୍ଡୋ କୋର୍ଟସ୍‌ ଜାଣିଥିଲେ ଯେ, ସ୍ଥଳ ପଥରେ ଚାଲିବା କଷ୍ଟଦାୟକ ଏବଂ ବିପଦପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ । ସେ ଚାହୁଁଥିଲେ ଯେ, ତାଙ୍କ ଲୋକମାନେ ଏହା ଅନୁଭବ କରନ୍ତୁ ଯେ, ପଛକୁ ଫେରିବା ଏକ ବିକଳ୍ପ ନୁହେଁ, ତେଣୁ ସେ ସମସ୍ତ ଜାହାଜ ପୋଡ଼ି ଦେଲେ । ସେ ସ୍ପେନ୍‌କୁ ଫେରିବା ଅସମ୍ଭବ କରିଥିଲେ ଏବଂ ସେହି ସମୟରେ ସଫଳ ହେବା ପାଇଁ ଏକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ପ୍ରେରଣା ସୃଷ୍ଟି କଲେ । ସେହିପରି ବିବାହ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରବେଶ କରିଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ସମର୍ପିତ ହେବା ଉଚିତ, ଜାଣିରଖିବା ଦରକାର ଯେ, ଯେତେବେଳେ ସେ ବିବାହିତ, ଅନ୍ୟ ବିକଳ୍ପ ଆଉ କିଛି ନାହିଁ ।

ବାଇବଲ ଅନୁଯାୟୀ ବିବାହ ଏକ ସୁନ୍ଦର ବିଷୟ ଅଟେ । [1] କିନ୍ତୁ ପତୀ ପତ୍ନୀ ଯେଉଁମାନେ ଏହାର ସୁନ୍ଦରତାକୁ ଅନୁଭବ କରିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରନ୍ତି ଏବଂ ଏହାର ଉତ୍ତମତାର ସ୍ୱାଦ ଚାଖିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରନ୍ତି, ଏ ବିଷୟରେ ଶାସ୍ତ୍ର କ’ଣ ଶିକ୍ଷା ଦିଏ ତାହା ପରୀକ୍ଷା କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ଏବଂ ସେମାନେ ଯାହା ଶିକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି ସେଥିରେ ପାଳନ କରିବେ । ଏକ ସନ୍ତୁଷ୍ଟଜନକ ବିବାହ ପରିଶ୍ରମ ଏବଂ ବଳିଦାନ ଆବଶ୍ୟକ କରେ ।

► କେହି ଜଣେ ସେୟାର କରିବାକୁ ପସନ୍ଦ କରିବେ କି, ଆବଶ୍ୟକୀୟ ପ୍ରତିବଦ୍ଧତାକୁ ଅନୁଭବ ନ କରି କିପରି ସେ ଲାଭ ଆଶା କରି ବିବାହରେ ପ୍ରବେଶ କରିଥିଲେ?

ବିବାହ ବୁଝିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲେ ଆମକୁ ପ୍ରାରମ୍ଭକୁ ଯିବାକୁ ହେବ - ଆଦିପୁସ୍ତକ । ସୃଷ୍ଟିର କାହାଣୀ ବିବାହ ବିଷୟରେ ଆମକୁ ଶିକ୍ଷା ଦିଏ ।

ସହଭାଗିତା ନିମନ୍ତେ ବାଇବଲ ଅନୁଯାୟୀ ବିବାହ ଅଟେ :

“ଅନନ୍ତର ସଦାପ୍ରଭୁ ପରମେଶ୍ୱର କହିଲେ, ମନୁଷ୍ୟ ଏକାକୀ ଥିବା ଭଲ ନୁହେଁ, ଆମ୍ଭେ ତାହା ନିମନ୍ତେ ତାହାର ଅନୁରୂପ ସହକାରିଣୀ ନିର୍ମାଣ କରିବା’’ (ଆଦିପୁସ୍ତକ ୨:୧୮) ।

ଯେପରି ପିତା ଈଶ୍ୱର, ପୁତ୍ର ଏବଂ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ସହଭାଗିତାରେ ଅଛନ୍ତି, ସେପରି ଈଶ୍ୱର ଆମକୁ ସାମାଜିକ ହେବା ପାଇଁ ଡିଜାଇନ୍‌ କରିଛନ୍ତି । ବାର୍ତ୍ତାଳାପ କରିବା ପାଇଁ ଆମେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଅଛୁ । ଆମେ ଅନ୍ତରଙ୍ଗତା ଏବଂ ସହଭାଗିତା ପାଇଁ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିଲୁ । ଈଶ୍ୱର କହିଲେ, ଏକାକୀ ରହିବା ଭଲ ନୁହେଁ ।

ଆଦିପୁସ୍ତକର ଘଟଣାଗୁଡ଼ିକ ବିବରଣୀ ବିବାହର ମର୍ଯ୍ୟାଦା ପ୍ରଦାନ କରେ । ସଦାପ୍ରଭୁ ମନୁଷ୍ୟଠାରୁ ଏକ ପଞ୍ଜରା ନେଲେ ଏବଂ ତହିଁରୁ ଏକ ସୁନ୍ଦର ସ୍ତ୍ରୀ ସୃଷ୍ଟି କଲେ, ଏକ ବ୍ୟକ୍ତି ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି ସଦୃଶ ସୃଷ୍ଟ, ସମାନ ଗୁଣ, କିନ୍ତୁ ଭିନ୍ନ ଡିଜାଇନ୍‌ରେ, ଯିଏ ମନୁଷ୍ୟକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କଲେ । ସେ “ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କ ଶେଷ ଏବଂ ସବୁଠାରୁ ସିଦ୍ଧ କୃତି ଭାବରେ ପୁରୁଷଙ୍କ ପ୍ରତି ବିଶେଷ ସମ୍ମାନର ସହିତ ଅଣାଯାଆନ୍ତି’’ । [1]

ବିବାହ ଏକ ଆନନ୍ଦଦାୟକ ମିଳନ ହେବା ଉଚିତ ।

ଯେତେବେଳେ ଆଦମ କହିଲେ, “ଏ ମୋହର ଅସ୍ଥିର ଅସ୍ଥି ଓ ମାଂସର ମାଂସ’’ (ଆଦିପୁସ୍ତକ ୨:୨୩) । ସେ ସମ୍ମାନ ଏବଂ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରକାଶ କରୁଥିଲେ । ଆଦମ କହିଲେ, ନାହିଁ ଯେ, “ଶେଷରେ, ଏବେ ମୋର ଜଣେ ଦାସୀ ହେଲା ଯିଏ ମୋର ପୋଷାକ ସଫା କରିବ, ମୋ’ ପାଇଁ ଖାଦ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବ, ମୋର ପିଠି ଘସି ଦେବ ଏବଂ ମୋର କାମ କରିବ !’’ ନା, ଆଦମ କହିଲେ, “ଏକ ସାହାଯ୍ୟକାରିଣୀ ଯିଏ ମୋତେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କରେ’’ ।

ବିବାହ ହେଉଛି ସମାନତାର ଏକ ମିଳନ

“... ତାହାର ଅନୁରୂପ ସହକାରିଣୀ (ଆଦିପୁସ୍ତକ ୨:୧୮) ଈଶ୍ୱର ନାରୀକୁ ପୁରୁଷ ସହିତ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ମେଳ ଖାଇବା ପାଇଁ ଏବଂ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବା ପାଇଁ ଡିଜାଇନ୍‌ କରିଥିଲେ ।

ମାଥିଉ ହେନେରୀ ଆମକୁ ସ୍ମରଣ କରାଇ ଦିଅନ୍ତି, “ଆଦମଙ୍କର ପଞ୍ଜରାରୁ ନାରୀକୁ ସୃଷ୍ଟି କରାଗଲା, ତାଙ୍କ ମସ୍ତକରୁ ନୁହେଁ ଯେ ତାଙ୍କ ଉପରେ ରାଜତ୍ୱ କରିବେ, ତାଙ୍କ ପାଦରୁ ନୁହେଁ ଯେ, ତାଙ୍କୁ ପାଦ ତଳେ ଦଳିତ ହେବେ, ମାତ୍ର ତାଙ୍କର ବକ୍ଷ ଦେଶରୁ ନିଆଗଲା ଯେପରି ଦୁହେଁ ସମାନ ହେବେ, ଆଦମଙ୍କର ବାହୁତଳେ ଯେପରି ସେ ସୁରକ୍ଷିତ ହେବେ ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ହୃଦୟ ନିକଟରୁ ଯେପରି ସେ ପ୍ରେମ ପାଇବେ । [2] ନାରୀ ପୁରୁଷଠାରୁ ନିକୃଷ୍ଟ କିମ୍ବା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ନ ଥିଲା, ବରଂ ତାଙ୍କ ସହିତ ତୁଳନୀୟ ଥିଲା ।

ବିବାହ ଏକ ଚୁକ୍ତିନାମା ହେବା ଉଚିତ

“ଏନିମନ୍ତେ ମନୁଷ୍ୟ ଆପଣା ପିତାମାତାଙ୍କୁ ଛାଡ଼ି ଆପଣା ଭାର୍ଯ୍ୟାଠାରେ ଆସକ୍ତ ହେବ, ଆଉ ସେମାନେ ଏକାଙ୍ଗ ହେବେ’’ (ଆଦିପୁସ୍ତକ ୨:୨୪) । ଦୃଢ଼ ବିବାହ ରୋମାନ୍ସ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରେ ନାହିଁ (ରୋମାଣ୍ଟିକ୍‌ ଅନୁଭବ ଆସିବ ଏବଂ ଯିବ) କିମ୍ବା ଆନନ୍ଦ (ଯଦିଓ ସୁସ୍ଥ ବିବାହ ଆନନ୍ଦ ଆଣିଦିଏ) । କିମ୍ବା ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସିଦ୍ଧି (ଯଦିଓ ଦୃଢ଼ ବିବାହ ପ୍ରକୃତରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ) । ବିବାହର ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ଲାଭ ଏକ ଦୃଢ଼ ବିବାହର କାରଣ ହୁଏ ନାହିଁ । ଏହା ଏକ ଦୃଢ଼ ବିବାହର ଫଳାଫଳ ଅଟେ । ବିବାହ ଚୁକ୍ତିର ଅଟଳ ଭିତ୍ତିଭୂମି ଉପରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ - ଜଣେ ପୁରୁଷ ଏବଂ ଜଣେ ନାରୀ ଜୀବନ ପାଇଁ ପରସ୍ପର ପ୍ରତି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ପ୍ରତିବଦ୍ଧ ।

ବିବାହ ଏକ ସଚ୍ଚୋଟ, ବିଶ୍ୱାସ୍ୟ, ଗ୍ରହଣୀୟ ସମ୍ପର୍କ ହେବା ଉଚିତ ଅଟେ - “ଆଦମ ଓ ତାଙ୍କର ଭାର୍ଯ୍ୟା, ଦୁହେଁ ଉଲଙ୍ଗ ଥିଲେ ହେଁ ସେମାନଙ୍କର ଲଜ୍ଜାବୋଧ ନ ଥିଲା’’ (ଆଦିପୁସ୍ତକ ୨:୨୫) । ଯେହେତୁ ପାପ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରଥମ ଦମ୍ପତ୍ତିଙ୍କ ନିର୍ଦ୍ଦୋଷତାକୁ କଳୁଷିତ କରି ନ ଥିଲା, ସେମାନଙ୍କର ବିବାହ ବିଚାର ବିହୀନ, ଲଜ୍ଜା ବିହୀନ ଏବଂ ଭୟ ବିହୀନ ହୋଇଥିଲା । ନୂତନ ନୀୟମ ଆମକୁ କହେ, “ବିବାହ ସମସ୍ତଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଆଦରଣୀୟ ହେଉ ଓ ତାହାର ଶଯ୍ୟା ଶୁଚି ଥାଉ’’ (ଏବ୍ରୀ ୧୩:୪) ।

ଯେଉଁଠାରେ ଅସୁରକ୍ଷିତ, ଅବିଶ୍ୱାସ, ସନ୍ଦେହ କିମ୍ବା ଭୟ ଥାଏ, ଯେଉଁଠାରେ ପତି-ପତ୍ନୀ ପରସ୍ପରର ବିବାହ ପ୍ରତିବଦ୍ଧତା ବିଷୟରେ ନିଶ୍ଚିତ ନୁହନ୍ତି, ସେଠାରେ ଏକ ଦୃଢ଼ ବିବାହ ତିଷ୍ଟି ପାରେ ନାହିଁ । ଦୃଢ଼ ବିବାହ ପାଇଁ ଏକ ଦୃଢ଼ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ଆବଶ୍ୟକ ଯାହା କେବଳ ଜଣେ ପତି କିମ୍ବା ପତ୍ନୀଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ଶେଷ ହୁଏ (ରୋମୀୟ ୭:୧-୨) ।

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ହେଉଛି ଯେ, ବିବାହ ଜଣେ ପୁରୁଷ ଏବଂ ଜଣେ ମହିଳାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଜୀବନବ୍ୟାପୀ ଚୁକ୍ତି ହେବା ଆବଶ୍ୟକ (ମାଥିଉ ୧୯:୩-୬) । ପାଉଲ କହିଛନ୍ତି ଯେ ଯେତେବେଳେ ସେମାନଙ୍କର ଅବିଶ୍ୱାସୀ ସ୍ୱାମୀ / ସ୍ତ୍ରୀ ସେମାନଙ୍କଠାରୁ ଅଲଗା ହୁଅନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ବିଶ୍ୱାସୀମାନେ ବନ୍ଧନରେ ଆବଦ୍ଧ ନୁହଁନ୍ତି (୧ କରିନ୍ଥୀୟ ୭:୧୫) କିନ୍ତୁ ଜଣେ ବିଶ୍ୱାସୀ ଜଣେ ଅବିଶ୍ୱାସୀ ଦମ୍ପତ୍ତିଙ୍କଠାରୁ ବିଭିନ୍ନ ନ ହେଉ (୧ କରିନ୍ଥୀୟ ୭:୧୨-୧୪, ୧୬) । ପୂର୍ବରୁ ପାଉଲ ଯାହା ଲେଖିଥିଲେ, ଈଶ୍ୱର ସମାନ କଥା କହନ୍ତି : ବିଶ୍ୱାସୀମାନେ ସେମାନଙ୍କର ଦମ୍ପତ୍ତିଙ୍କୁ ପରିତ୍ୟାଗ କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ, କିନ୍ତୁ ଯଦି ସେମାନେ ତାହା କରନ୍ତି ତେବେ ସେମାନେ ଅନ୍ୟ ଜଣଙ୍କୁ ବିବାହ କରିବା ଉଚିତ ନହେଁ (୧ କରିନ୍ଥୀୟ ୭:୧୦-୧୧, ମାଥିଉ ୫:୩୧-୩୨, ମାଥିଉ ୧୯:୯) ।

ଯେତେବେଳେ ଚୁକ୍ତିବଦ୍ଧ ପ୍ରେମ ସମ୍ପର୍କ କଷ୍ଟକର ହେଲେ ମଧ୍ୟ ଆତ୍ମା-ଦାନକାରୀ, ସମ୍ମାନଜନକ ଏବଂ ସୁନ୍ଦର କରିଥାଏ (୧ କରିନ୍ଥୀୟ ୧୩) ଦୁର୍ବଳ ପ୍ରତିବଦ୍ଧତା ଅସ୍ଥାୟୀ ପ୍ରୟାସ, ଭାବପ୍ରବଣ ବିଚ୍ଛିନ୍ନତା, ପ୍ରତ୍ୟାହାର ଏବଂ ପ୍ରଲୋଭନ ସୃଷ୍ଟି କରେ ।

ଜଣେ ସ୍ୱାମୀ ଯେତେବେଳେ ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ପ୍ରତି ପ୍ରତିକ୍ରୀୟାହୀନ, ଅସମ୍ମାନଜନକ, କିମ୍ବା ଅସୁସ୍ଥ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ କେବେବି ହାର ମାନି ନ ଥାଏ, ସେତେବେଳେ ସେ ପ୍ରତିଜ୍ଞାବଦ୍ଧ ପ୍ରେମକୁ ପାଳନ କରନ୍ତି । ଜଣେ ସ୍ତ୍ରୀ ଯେତେବେଳେ ତାଙ୍କ ସ୍ୱାମୀ ତାଙ୍କୁ ଭଲ ପାଉ ନ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ପାଇଁ ତାଙ୍କ ସ୍ୱାମୀଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଏବଂ ଆଜ୍ଞାପାଳନ କରିବାକୁ ପସନ୍ଦ କରେ, ସେତେବେଳେ ସେ ଚୁକ୍ତିମୂଳକ ପ୍ରେମ ପାଳନ କରେ ।

ସ୍ୱାମୀର ପ୍ରେମ ସ୍ତ୍ରୀର ସମ୍ମାନ ଜିଣେ ଏବଂ ସ୍ତ୍ରୀର ସମ୍ମାନ ସ୍ୱାମୀର ପ୍ରେମକୁ ଜିଣେ ଏବଂ ସେମାନେ ନିୟମିତ ଭାବରେ ବୃଦ୍ଧି ପାଆନ୍ତି ।

► ଯଦି ଲୋକମାନେ ବିବାହରେ ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେଲା ପରେ ସେମାନଙ୍କର ନିଷ୍ପତ୍ତି ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିପାରିବେ ବୋଲି ଭାବି ବିବାହ କରନ୍ତି, ତେବେ କ’ଣ ସମସ୍ୟା ହୁଏ? ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରତିବଦ୍ଧତା କ’ଣ ପାର୍ଥକ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି କରେ - ଯେତେବେଳେ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ବିଶ୍ୱାସ କରନ୍ତି ଯେ, ତାଙ୍କ ବିବାହ ସ୍ଥାୟୀ ଅଟେ ?

ବାଇବଲ ଅନୁଯାୟୀ ବିବାହ ସୃଷ୍ଟି ନିମନ୍ତେ ସ୍ଥାନ ଅଟେ : ପ୍ରଜନନ

“ଦେଖ, ସନ୍ତାନଗଣ ସଦାପ୍ରଭୁଙ୍କର ଦତ୍ତ ଅଧିକାର ଓ ଗର୍ଭଜାତ ଫଳ ତାହାଙ୍କ ଦତ୍ତ ପୁରସ୍କାର’’ (ଗୀତସଂହିତା ୧୨୭:୩) ।

ସନ୍ତାନଗଣ ଈଶ୍ୱରଙ୍କଠାରୁ ଦତ୍ତ ଏକ ପୁରସ୍କାର ଅଟନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଅନ୍ୟ ଅର୍ଥରେ ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କୁ ପିତାମାତାଙ୍କ ଉପହାର । “ପୁଣି, ତାହାଙ୍କଠାରେ ଆତ୍ମାର ଅବଶିଷ୍ଟାଂଶ ଥିଲେ ହେଁ ସେ କି ଏକ ନ କଲେ ? ଆଉ କାହିଁକି ଏକ କଲେ ? ସେ ଈଶ୍ୱରୀୟ ଏକ ବଂଶର ଚେଷ୍ଟା କଲେ । ଏଥିପାଇଁ ତୁମ୍ଭେମାନେ ଆପଣା ଆପଣା ଆତ୍ମା ବିଷୟରେ ସାବଧାନ ହୁଅ ଓ କେହି ଆପଣା ଆପଣା ଯୌବନ କାଳର ଭାର୍ଯ୍ୟା ପ୍ରତି ବିଶ୍ୱାସଘାତକତା ନ କରୁ’’ (ମଲାଖି ୨:୧୫) । ଏକ ବିଶ୍ୱାସୀ ସ୍ୱାମୀ ଓ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କର ମିଳନରୁ ଈଶ୍ୱରୀୟ ସନ୍ତାନ ଜାତ ହେଉ ତାହା ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ଇଚ୍ଛା ।

କିଛି ଲୋକ ଏପରି ଜୀବନଶୈଳୀ ଅନୁସରଣ କରିବାକୁ ପସନ୍ଦ କରନ୍ତି ଯେଉଁଥିରେ ସନ୍ତାନମାନେ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ ନ ଥାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ବାଇବଲ ଶିକ୍ଷା ଦିଏ ଯେ, ଯେତେବେଳେ ପିତାମାତାଙ୍କର ଧାର୍ମିକ ସନ୍ତାନ ଥାଆନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ଈଶ୍ୱର ଖୁସି ହୁଅନ୍ତି ।

ଏହା ମନେରଖିବା ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ ଯେ, ଈଶ୍ୱର କେବଳ ପ୍ରଜନନ ଚାହାନ୍ତି ନାହିଁ, ବରଂ ଧାର୍ମିକ ସନ୍ତାନ ଚାହାନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କର ସନ୍ତାନମାନେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କୁ ଅନୁସରଣ କରିବାକୁ ପିତାମାତାଙ୍କୁ ଈଶ୍ୱର ଆହ୍ୱାନ କରିଛନ୍ତି ।

ବାଇବଲ ଅନୁଯାୟୀ ବିବାହ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ଅଟେ

ଏଫିସୀୟ ୫:୩୦-୩୨ରେ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ବିବାହର ଗଭୀର ଅର୍ଥ ପ୍ରକାଶ କରନ୍ତି, ଯାହା ଯୀଶୁଙ୍କ ଆସିବା ପୂର୍ବରୁ ଲୁକ୍କାୟିତ ଥିଲା । ବିବାହ ଏକ ଜାଗତିକ ଛବି, ଏକ ପ୍ରତିବିମ୍ବ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଯୀଶୁ ଏବଂ ତାଙ୍କ ମଣ୍ଡଳୀ ସହିତ ସମ୍ପର୍କ ।

ପାଉଲ ଏହି ବିଭାଗକୁ ବିଶ୍ୱାସୀମାନଙ୍କୁ ଆତ୍ମାରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବାକୁ ଉତ୍ସାହିତ କରି ଆରମ୍ଭ କରନ୍ତି (ଏଫିସୀୟ ୫:୧୮) । ଏହି ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ ସେ ବିବାହ ବିଷୟରେ ନିମ୍ନଲିଖିତ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି :

ଆତ୍ମା-ପୂର୍ଣ୍ଣ କନ୍ୟା ପ୍ରଭୁଙ୍କଠାରେ ତାଙ୍କ ବର (ତାଙ୍କ “ମସ୍ତକ’’)ର ବଶବର୍ତ୍ତୀ ହେବେ, ଯେପରି ବିଶ୍ୱାସୀମାନେ ଯୀଶୁଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ହୁଅନ୍ତି, ସେହିପରି (ଏଫିସୀୟ ୫:୨୪, ୩୨, ୧ ପିତର ୩:୧) । ଏହି ପ୍ରକାରେ ସେ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଏବଂ ତା’ର ସ୍ୱାମୀଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଦିଏ ।

ପ୍ରତ୍ୟେକ ସ୍ତ୍ରୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ତାଙ୍କ ବଶବର୍ତ୍ତୀତାରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ମନେରଖିବା ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ । ସେ କେବଳ ତାଙ୍କ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ପାଇଁ ନୁହେଁ, ବରଂ ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ଏବଂ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ସମର୍ପଣ କରନ୍ତି । ତାଙ୍କ ଚକ୍ଷୁ ଯୀଶୁଙ୍କ ଉପରେ ଯିଏ କେବଳ ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ ଅଟନ୍ତି । ଜଣେ ସ୍ତ୍ରୀର ତାଙ୍କ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ପ୍ରତି ଇଚ୍ଛା କୃତ ଆତ୍ମ-ସମର୍ପଣ ହେଉଛି ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ପ୍ରତି ଉପାସନା ।

ବାଇବଲ ଅନୁଯାୟୀ ସମର୍ପଣ, ଯେପରି ପ୍ରେମ, ବାଧ୍ୟ କରାଯାଇ ନ ପାରେ । ବାଇବଲ ଅନୁଯାୟୀ ସମର୍ପଣ ହେଉଛି ଏକ ଉପହାର ଯାହା ସ୍ତ୍ରୀମାନେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ପ୍ରତି ଭକ୍ତି ଭାବରୁ ସେମାନଙ୍କ ସ୍ୱାମୀମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି (ଏଫିସୀୟ ୫:୩୩) । ପ୍ରତ୍ୟେକ ବିଷୟରେ ସମର୍ପଣ, ଯୀଶୁଙ୍କ ପ୍ରତି ଉପାସନା କରିବାର ଏକ କାର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ ।[3]

ଜଣେ ସ୍ତ୍ରୀର ତାଙ୍କ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପଣ ଆତ୍ମା ପୂର୍ଣ୍ଣ-ଜୀବନର (ଏଫିସୀୟ ୫:୧୮-୨୧) ଏକ ଅଂଶ ଭାବରେ ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ସମ୍ମାନର (ପଦ ୩୩) କାର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ । ଏହି ସମ୍ମାନ, ଏକ ନମ୍ର ଏବଂ ଶାନ୍ତ ଆତ୍ମାରୁ ଆସେ, ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରେ ବହୁତ ମୂଲ୍ୟବାନ ଅଟେ (୧ ପିତର ୩:୪-୫) ।

ଆତ୍ମା-ପୂର୍ଣ୍ଣ ବର ତା’ର କନ୍ୟାକୁ ପ୍ରେମ କରିବ ଯେପରି ତାଙ୍କର ମଣ୍ଡଳୀକୁ ଯୀଶୁ ପ୍ରେମ କରନ୍ତି (ଏଫିସୀୟ ୫:୨୫) । ବର ଯେପରି ତା’ର ଶରୀରକୁ ପ୍ରେମ କରେ ସେପରି ତା’ର କନ୍ୟାକୁ ପ୍ରେମ କରିବା ଉଚିତ (ଏଫିସୀୟ ୫:୨୮-୨୯) । ଯେପରି ଯୀଶୁ ତାଙ୍କ ମଣ୍ଡଳୀ ପ୍ରତି ଆତ୍ମା-ପୂର୍ଣ୍ଣ ସ୍ୱୟଂ-ବଳିଦାନ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଥିଲେ, ଯେତେବେଳେ ତା’ ପାଇଁ ନିଜକୁ ବଳି ଦେଲେ, ବର ମଧ୍ୟ ତା’ର କନ୍ୟା ପ୍ରତି ସେପରି କରିବା ଉଚିତ । ଏହା ତାହାର ସମର୍ପଣର କାର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ (ଏଫିସୀୟ ୫:୨୧) । ଜଣେ ଭାଷ୍ୟକାର ଏହାକୁ ଏପରି ବର୍ଣ୍ଣନା କରନ୍ତି:

ମଣ୍ଡଳୀକୁ ଉଦ୍ଧାର କରିବାକୁ କ୍ରୁଶ ଉପରେ ଦୁଃଖଭୋଗ କରିବାକୁ ଯୀଶୁ ଯେପରି ନିଜକୁ ଦାନ କଲେ ସେପରି ଆମେ ନିଜକୁ ଅସ୍ୱୀକାର କରିବା ଏବଂ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଓ ପରୀକ୍ଷା ସହ୍ୟ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ଯେପରି ଆମେ ସ୍ତ୍ରୀର ଖୁସିକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିପାରିବା । ତାଙ୍କ ସମର୍ଥନ ପାଇଁ ପରିଶ୍ରମ ସହିବା ସ୍ୱାମୀର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ, ତା’ର ଆବଶ୍ୟକତା ଯୋଗାଇବା, ଅସୁସ୍ଥତା ସମୟରେ ତାଙ୍କ ସେବା କରିବା ପାଇଁ, ଆବଶ୍ୟକ ହେଲେ, ନିଜକୁ ବିଶ୍ରାମ ଏବଂ ଆରାମରୁ ବଞ୍ଚିତ କରିବା, ବିପଦରେ ତାଙ୍କ ପୂର୍ବରୁ ଯିବା, ଯଦି ସେ ବିପଦରେ ଅଛନ୍ତି ତେବେ ତାଙ୍କୁ ରକ୍ଷା କରିବା, ଯେତେବେଳେ ସେ ବିରକ୍ତ ହୁଅନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ସହ୍ୟ କରିବା, ଯେତେବେଳେ ସେ ଦୂରକୁ ଠେଲି ଦିଅନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ତାଙ୍କ ସହିତ ଲାଗି ରହିବା, ଆତ୍ମିକ ସମସ୍ୟା ସମୟରେ ତାଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିବା ଏବଂ ତାଙ୍କୁ ବଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ମରିବା ନିମନ୍ତେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ରହିବା । ଏହା କାହିଁକି ହେବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ? ଯଦି ଜାହାଜଗୁଡ଼ିକ ଭାଙ୍ଗିଯାଏ ଏବଂ ଗୋଟିଏ ପଟା ଥାଏ ଯାହା ଉପରେ ସୁରକ୍ଷା ସୁରକ୍ଷିତ ହୋଇପାରିବ, ତେବେ ସେ କ’ଣ ତାକୁ ସେହି ପଟ୍ଟା ଉପରେ ରଖିବାକୁ ଏବଂ ନିଜ ପାଇଁ ସମସ୍ତ ବିପଦରେ ସ୍ତ୍ରୀକୁ ସୁରକ୍ଷିତ ଦେଖିବାକୁ ଇଚ୍ଛୁକ ହେବା ଉଚିତ ନୁହେଁ କି ? କିନ୍ତୁ ତା’ଠାରୁ ଅଧିକ ଅଛି ... ଜଣେ ସ୍ୱାମୀଙ୍କୁ ଅନୁଭବ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ଯେ, ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ପରିତ୍ରାଣ ପାଇବା ତାଙ୍କ ଜୀବନର ଏକମାତ୍ର ମହାନ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ହେବା ଉଚିତ । ତାଙ୍କ ଆତ୍ମା ପାଇଁ ଯାହା ଆବଶ୍ୟକ ତାହା ଯୋଗାଇବାକୁ ପଡ଼ିବ ... ଏବଂ ତାହାଙ୍କୁ (ସ୍ୱାମୀଙ୍କୁ) ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ସ୍ଥାପନ କରିବାକୁ ହେବ, ଯଦି ତାଙ୍କୁ ପରାମର୍ଶର ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି, ତେବେ ତାଙ୍କୁ ପରାମର୍ଶ ଦେବେ, ଯଥା ସମ୍ଭବ ତାଙ୍କର ପରିତ୍ରାଣର ପଥକୁ ସହଜ କରିବେ । ଯଦି ଜଣେ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ମନରେ ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତାଙ୍କ ଆତ୍ମା ଏବଂ ଆତ୍ମ-ଅସ୍ୱୀକାର ଅଛି, ତେବେ ସେ ତାଙ୍କ ପରିବାରର ମୁକ୍ତିକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିପାରିଲେ କୌଣସି ବଳିଦାନକୁ ବହୁତ ବଡ଼ ମନେ କରିବେ ନାହିଁ । [4]

ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ତାଙ୍କ କନ୍ୟା, ମଣ୍ଡଳୀକୁ ଯେପରି ପବିତ୍ର କରନ୍ତି, ସେହିପରି ବର ତାଙ୍କ କନ୍ୟାର ପବିତ୍ରତା ଖୋଜିବା ଉଚିତ, “ଯେପରି ବାକ୍ୟ ଓ ଜଳ ପ୍ରକ୍ଷାଳନ ଦ୍ୱାରା ସେ ତାହାକୁ ପରିଷ୍କାର କରି ପବିତ୍ର କରନ୍ତି, ଯେପରି ମଣ୍ଡଳୀ ନିଷ୍କଳଙ୍କ, ନିଖୁନ୍ତ ଓ ସମସ୍ତ ପ୍ରକାର ଦୋଷରହିତ ହୋଇ ପବିତ୍ର ଓ ଅନିନ୍ଦନୀୟ ହୁଏ, ଆଉ ଏହିପରି ଗୌରବମୟ ଅବସ୍ଥାରେ ସେ ତାହାକୁ ଆପଣା ନିକଟରେ ଉପସ୍ଥିତ କରନ୍ତି ’’ (ଏଫିସୀୟ ୫:୨୬-୨୭) ।

ପ୍ରାଚୀନ କାଳରେ ରାଜାମାନଙ୍କ ବଧୂମାନଙ୍କୁ ମହଙ୍ଗା ଚିକିତ୍ସା ଦ୍ୱାରା ଶାରୀରିକ ଭାବରେ ଶୁଦ୍ଧ କରାଯାଉଥିଲା, —“ଛଅ ମାସ ଗନ୍ଧରସର ତୈଳ ଓ ଛଅ ମାସ ସୁଗନ୍ଧି ଓ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକଙ୍କ ଅଙ୍ଗରାଗାର୍ଥକ ଦ୍ରବ୍ୟ ସେବନ କରିବାକୁ ହେଲା” (ଏଷ୍ଟର ୨:୧୨ ଦେଖନ୍ତୁ)। ଏହିପରି ଭାବରେ ଜଣେ କୁମାରୀ ତା’ର ସ୍ୱାମୀ ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉଥିଲା ।

ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଅର୍ଥରେ, ସ୍ୱାମୀ ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀର ଉନ୍ନତି ପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ ସମସ୍ତ ଉପାୟ ଯୋଗାଇବା ଉଚିତ - ବିଶ୍ୱସ୍ତତା, ନିଃସର୍ତ୍ତ ପ୍ରେମ, ବୁଝାମଣା, ପ୍ରାର୍ଥନା, ପରାମଶ୍ର ଶିକ୍ଷା ଏବଂ ଅନୁକମ୍ପା ।

ଯେତେବେଳେ ସ୍ୱାମୀ ତା’ର ସ୍ତ୍ରୀକୁ ଏହିପରି ପ୍ରେମ କରେ, ତାଙ୍କୁ ଖୁସିରେ ପରିଶୋଧ କରାଯିବ । ପାଉଲ କହନ୍ତି, “ଯେ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀକୁ ପ୍ରେମ କରେ, ସେ ଆପଣାକୁ ପ୍ରେମ କରେ’’ (ଏଫିସୀୟ ୫:୨୮) । ଯେଉଁ ସ୍ୱାମୀମାନେ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀମାନଙ୍କୁ ଏହି ଆତ୍ମ-ତ୍ୟାଗୀ ଉପାୟରେ ଭଲ ପାଆନ୍ତି, ସମ୍ଭବତଃ ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ସମ୍ମାନ, ସ୍ନେହ ଏବଂ ବିଶ୍ୱସ୍ତତା ଦ୍ୱାରା ସେମାନେ ପ୍ରଭୁଙ୍କଠାରୁ ଅଧିକ ପରିଶୋଧ ପାଇବେ ।

► ଜଣେ ସ୍ୱାମୀ ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସମର୍ଥନ ଯୋଗାଇବା ପାଇଁ କ’ଣ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ କାର୍ଯ୍ୟଗୁଡ଼ିକ କରିବା ଉଚିତ?

(୧) ସେମାନେ ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ମୂଳ ପରିକଳ୍ପନାକୁ ପାଳନ କରିବା ଉଚିତ ଏବଂ ବିବାହ ମଧ୍ୟରେ ସେମାନଙ୍କର ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଭୂମିକାକୁ ପ୍ରଶଂସା କରିବା ଉଚିତ ।

ଜେଣ ସ୍ୱାମୀ ଜାଣିରଖିବା ଦରକାର ଯେ, ତାଙ୍କର ସ୍ତ୍ରୀ ଈଶ୍ୱରଙ୍କଠାରୁ ଦାନ ଅଟନ୍ତି, ଜଣେ ସାହାଯ୍ୟକାରିଣୀ ଯେ ତାହାଙ୍କୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କରନ୍ତି । ତାଙ୍କ ସୁସ୍ଥତା, ତାଙ୍କ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ, ଭାବପ୍ରବଣ ଏବଂ ଶାରୀରିକ ସୁସ୍ଥତା ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ନିଜ ଜୀବନ ଦେବାକୁ ପଡ଼ିବ । ସେ ତାଙ୍କ ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞ ହେବା ଉଚିତ ଏବଂ ସେ ପ୍ରେମ ପାଇବାକୁ ସର୍ବନିମ୍ନ ଯୋଗ୍ୟ ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରେମ କରିବା ଉଚିତ, ଏହା ହୃଦୟଙ୍ଗମ କରି ଯେ, କେବଳ ଈଶ୍ୱର ହିଁ ତାଙ୍କ ଭିତରେ ଯାହା ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ, ତାହା ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିପାରିବେ । ଈଶ୍ୱର ତାଙ୍କର ଆଜ୍ଞାପାଳନ ଏବଂ ବିଶ୍ୱାସକୁ ସମ୍ମାନ ଦେବେ ।

ଜଣେ ସ୍ତ୍ରୀ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ତାଙ୍କ ସ୍ୱାମୀଙ୍କୁ ମସ୍ତକ ଭାବରେ ବାଛିଥିବା ବିଷୟକୁ ସମ୍ମାନ କରିବା ଉଚିତ, ତାଙ୍କୁ ଯଥା ସମ୍ଭବ ସମ୍ମାନ ଦେଖାଇବା ଉଚିତ ଓ ତାଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱକୁ ସମ୍ମାନ କରିବା ଉଚିତ । ଯେତେବେଳେ ସେ ଭୁଲ୍‌ କରନ୍ତି ଏବଂ ସବୁଠାରୁ କମ୍‌ ଯୋଗ୍ୟ ହୁଅନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କୁ ବଶବର୍ତ୍ତୀ ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ ଏବଂ ସମ୍ମାନ ବାଝିବାକୁ ପଡ଼ିବ ଏବଂ ଈଶ୍ୱର ତାଙ୍କ ଭିତରେ ଯାହା ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣିବାକୁ ପଡ଼ିବ ତାହା ପରିବର୍ତ୍ତନ କରନ୍ତୁ ବୋଲି ପ୍ରାର୍ଥନା କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଈଶ୍ୱର ତାଙ୍କର ଆଜ୍ଞାବହତା ଏବଂ ବିଶ୍ୱାସକୁ ସମ୍ମାନ ଦେବେ ।

(୨) ବିବାହିତ ଦମ୍ପତିମାନେ ପ୍ରକୃତ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଏବଂ ଶାରୀରିକ ଘନିଷ୍ଠତା ବୃଦ୍ଧି କରିବା ଉଚିତ ।

ସେମାନେ ଭୟ, ସମାଲୋଚନା, ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ସହ ତୁଳନା, ଅପବ୍ୟବହାର, କାମନା, ଆତ୍ମ-ସନ୍ତୋଷ କିମ୍ବା ଅବମାନନା ବିନା ପରସ୍ପରକୁ ଜାଣିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବା ଉଚିତ । ସେମାନଙ୍କୁ ପରମେଶ୍ୱର ଏବଂ ପରସ୍ପର ସମ୍ମୁଖରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଏବଂ ସଚ୍ଚୋଟତାର ସହିତ ବଞ୍ଚିବାକୁ ପଡ଼ିବ ।

(୩) ବିବାହିତ ଦମ୍ପତ୍ତିମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଅନୁଗ୍ରହର ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତକୁ ଅନୁସରଣ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ, ଯେତେବେଳେ ସେମାନେ ନୀତିର ମାନଦଣ୍ଡ ପୂରଣ କରିବାରେ ବିଫଳ ହୁଅନ୍ତି ।

ଯେତେବେଳେ ଆଦମ ଓ ହବା ପାପରେ ପତିତ ହେଲେ ଏବଂ ଲଜ୍ଜାବୋଧ ଏବଂ ଅନୁତାପ କଲେ, ଈଶ୍ୱର ସେମାନଙ୍କର ଅସଫଳତାରୁ ଉଦ୍ଧାର କରିବାର ଶକ୍ତି ପ୍ରକାଶ କଲେ । ସେମାନଙ୍କର ଉଲଙ୍ଗତାକୁ ଘୋଡ଼ାଇବା ନିମନ୍ତେ ଆଦମ ଓ ହବାଙ୍କର ପୋଷାକ ନିମନ୍ତେ ଏକ ପଶୁକୁ ବଳି ଦେଲେ (ଆଦିପୁସ୍ତକ ୩:୨୧) । ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଏହି ପ୍ରେମିକ କାର୍ଯ୍ୟ ଅନୁଗ୍ରହର ଏକ ଛବି ଏବଂ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଉଦ୍ଧାରର ପ୍ରତିଜ୍ଞାର ଛବି ଥିଲା । କ୍ଷମା ପାଇବାକୁ ଏବଂ ପୁନରୁଦ୍ଧାର ହେବାକୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଆମକୁ ସକ୍ଷମ କଲେ । ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ବିବାହିତ ଦମ୍ପତିମାନେ ବିନା ଲଜ୍ଜାରେ ମିଳନକୁ ଫେରି ପାରିବେ, ସେମାନଙ୍କର ବିଫଳତାର ଉତ୍ତାରେ ମଧ୍ୟ ।

ପ୍ରଥମ ଶତାବ୍ଦୀର ରୋମୀୟ ଜଗତ ଏବଂ ଯିହୁଦୀ ଧର୍ମରେ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ପୁରୁଷମାନଙ୍କ ତୁଳନାରେ ନିକୃଷ୍ଟ ବୋଲି ବିବେଚନା କରାଯାଉଥିଲା । ବିଶ୍ୱର ଅନେକ ସଂସ୍କୃତି ଏବଂ ଅନେକ ଗୃହମାନଙ୍କରେ ମହିଳାମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଏକ ନିମ୍ନ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ଏବେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଚଳିତ ଅଛି । ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ଅସମ୍ମାନ କରାଯାଏ, ଯୌନ ସାମଗ୍ରୀ ଭାବରେ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ ଏବଂ ନିର୍ଯ୍ୟାତନା ଦିଆଯାଏ । କିନ୍ତୁ ମହିଳାଙ୍କ ପ୍ରତି ଯୀଶୁଙ୍କର ଉଚ୍ଚ ସମ୍ମାନ ଆମର ଉଦାହାରଣ ହେବା ଉଚିତ ।

ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ପାଇଁ, ପୁରୁଷମାନଙ୍କ ପରି ମହିଳାମାନଙ୍କର ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଏବଂ ମୂଲ୍ୟ ସମାନ ଅଟେ । ଯୀଶୁ କହିଲେ, “ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା ଆଦ୍ୟରୁ ସେମାନଙ୍କୁ ପୁରୁଷ ଓ ସ୍ତ୍ରୀ କରି ସୃଷ୍ଟି କଲେ’’ (ମାଥିଉ ୧୯:୪, ଆଦିପୁସ୍ତକ ୧:୨୭) । ପୁରୁଷମାନଙ୍କ ପରି ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକମାନେ ମଧ୍ୟ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତିରେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛନ୍ତି । ପୁରୁଷମାନଙ୍କ ପରି ସେମାନଙ୍କର ଆତ୍ମ-ସଚେତନତା, ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସ୍ୱାଧିନତା, ଆତ୍ମ-ନିର୍ଣ୍ଣୟର ଏକ ପରିମାଣ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଦାୟିତ୍ୱ ଅଛି । ଯୀଶୁ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ କେବଳ ପୁରୁଷମାନଙ୍କ ଅଭିଳାଷର ବସ୍ତୁ ଭାବରେ ନୁହେଁ, ବରଂ ପ୍ରକୃତ ବ୍ୟକ୍ତି ଭାବରେ ଦେଖନ୍ତି । ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ଭାବରେ ଦେଖୁଥିଲେ, ଯେଉଁମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସେ ଜଗତକୁ ଆସିଥିଲେ (ଲୂକ ୮:୧-୩) ।

ଚାରୋଟି ସୁସମାଚାରରେ ଦେଖାଯାଇଥିବା ଯୀଶୁଙ୍କ ମହିଳାମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଉଚ୍ଚ ଦୃଷ୍ଟି କୋଣ ଏବଂ ମହିଳାଙ୍କ ପ୍ରତି ତାଙ୍କର ସମ୍ମାନର ଏହି ସ୍ପଷ୍ଟ ଉଦାହରଣ ଜେମ୍ସ ବେରଲାଣ୍ଡ, ଜନ୍‌ ପାଇପର୍‌ ଏବଂ ୱେନ୍‌ ଗ୍ରୁଡେମ୍‌ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି :

(୧) ଯୀଶୁ ନିୟମିତ ଭାବରେ ସାଧାରଣ ସ୍ଥାନରେ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ସିଧାସଳଖ ସମ୍ବୋଧନ କରୁଥିଲେ ।

ଯୀଶୁଙ୍କ ସମୟରେ ଜଣେ ପୁରୁଷ ପାଇଁ ଏହା ଅସାଧାରଣ ଥିଲା (ଯୋହନ ୪:୨୭) । ସୁଖାରର କୂପ ନିକଟରେ ଶମିରୋଣୀୟା ସ୍ତ୍ରୀ ସହିତ ଯୀଶୁଙ୍କର କଥା ହେବାର ଦେଖି ଶିଷ୍ୟମାନେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲେ (ଯୋହନ ୪:୭-୨୬) । ସେ ମଧ୍ୟ ବ୍ୟଭିଚାରିଣୀ ସ୍ତ୍ରୀ ସହିତ ବିନା ଦ୍ୱିଧାରେ କଥା ହେଲେ (ଯୋହନ ୮:୧୦-୧୧) । ନାଇନର ବିଧବା ସହିତ ସାଧାରଣ ସ୍ଥାନରେ କଥା ହେବାର ଲୂକ ଉଲ୍ଲେଖ କରନ୍ତି (ଲୂକ ୭:୧୨-୧୩), ପ୍ରଦରାରୋଗୀ ମହିଳା ସହିତ ଯୀଶୁ କଥା ହେଲେ (ଲୂକ ୮:୪୮, ମାଥିଉ ୯:୨୨, ମାର୍କ ୫:୩୪) ଏବଂ ଜଣେ ମହିଳା ଯିଏ ଲୋକସମୂହ ମଧ୍ୟରୁ ତାଙ୍କୁ ଡାକ ପକାଇଲା (ଲୂକ ୧୧:୨୭-୨୮) । ୧୮ ବର୍ଷରୁ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱ ଜଣେ କୁବ୍‌ଜା ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ସହିତ ଯୀଶୁ କଥା ହେଲେ (ଲୂକ ୧୩:୧୨) । କ୍ରୁଶର ପଥରେ ଏକ ମହିଳା ଦଳ ସହିତ କଥା ହେଲେ (ଲୂକ ୨୩:୨୭-୩୧) ।

(୨) ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରତି କିପରି କଥା ହେବା ଦ୍ୱାରା ଯୀଶୁ ତାଙ୍କର ମହିଳାମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଉଚ୍ଚ ସମ୍ମାନ ପ୍ରାଦର୍ଶନ କଲେ ।

ସେ ଏକ ଚିନ୍ତନଶୀଳ ଏବଂ ଯତ୍ନବାନ ଢ଼ଙ୍ଗରେ କଥା କହୁଥିଲେ । ମାର୍କ ଏବଂ ଲୂକ ଲେଖନ୍ତି ଯେ, ପ୍ରଦରାଗ୍ରସ୍ତ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକକୁ ସେ ଏକ “କନ୍ୟା” ବୋଲି ସମ୍ବୋଧନ କଲେ (ଲୂକ ୧୩:୧୬) । ସେମାନଙ୍କୁ “ଅବ୍ରହାମଙ୍କ କନ୍ୟାଗଣ’’ ସମ୍ବୋଧନ କରିବା ଦ୍ୱାରା ଯୀଶୁ ସେମାନଙ୍କୁ “ଅବ୍ରହାମଙ୍କର ପୁତ୍ର’’ଙ୍କ ସହିତ ସମାନ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସ୍ଥାନରେ ସ୍ଥାପନ କରନ୍ତି ।

(୩) ଯୀଶୁ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ପାପ ପାଇଁ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଭାବରେ ଦାୟି କରି ସେମାନଙ୍କର ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ମୂଲ୍ୟ ଦେଖାନ୍ତି ।

କୂପ ପାଖରେ ମହିଳାଙ୍କ ସହିତ ତାଙ୍କର ପାରସ୍ପରିକ କ୍ରିୟାରୁ ଏହା ଦେଖାଯାଇପାରେ (ଯୋହନ ୪:୧୬-୧୮) ବ୍ୟଭିଚାରିଣୀ (ଯୋହନ ୮:୧୦-୧୧), ଏବଂ ପାପୀନୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଯିଏ ତାଙ୍କ ପାଦକୁ ସୁଗନ୍ଧି ତୈଳରେ ଲେପନ କରିଥିଲା (ଲୂକ ୭:୪୪- ୫୦) । ଏହିଗୁଡ଼ିକରେ ତାଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟ ଦେଖି ପାରିବା । ସେମାନଙ୍କ ପାପକୁ ଅଣଦେଖା କରାଯାଇ ନ ଥିଲା ବରଂ ସମ୍ନା କରାଯାଇଥିଲା । ତାଙ୍କର କାର୍ଯ୍ୟ ଦର୍ଶାଉ ଥିଲା ଯେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକଙ୍କର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସ୍ୱାଧିନତା ଥିଲା, ତାଙ୍କର ପସନ୍ଦ ପାଇଁ ସେମାନେ ଦାୟୀ ଥିଲେ ଏବଂ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଭାବରେ ପାପର ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକର ସମାଧାନ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ, ଅନୁତାପ ଏବଂ କ୍ଷମା ।

ମହିଳାମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଯୀଶୁଙ୍କର ମୂଲ୍ୟ ଆଜିର ମଣ୍ଡଳୀକୁ କିପରି ମାର୍ଗଦର୍ଶନ କରିବା ଉଚିତ ।

ସେବାକାର୍ଯ୍ୟରେ ଏବଂ ଗୃହମାନଙ୍କରେ ବାଇବଲ ଅନୁଯାୟୀ ମହିଳାମାନଙ୍କର ଆଦର୍ଶ ଭୂମିକା ଅନେକ ମଣ୍ଡଳୀମାନଙ୍କରେ ଏବଂ ସମ୍ପ୍ରଦାୟମାନଙ୍କରେ ଆଜି ଆଲୋଚନା ହେଉଛି, ତଥାପି ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତିରେ ନିର୍ମିତ ବ୍ୟକ୍ତି ଭାବରେ ମହିଳାମାନଙ୍କର ମୂଲ୍ୟ ଏବଂ ସମାନତା ଉପରେ କଦାପି ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠାଇବା ଉଚିତ ନୁହେଁ । ବ୍ୟକ୍ତି ବିଶେଷ ଭାବରେ ମହିଳାମାନଙ୍କର ମୂଲ୍ୟ ଏବଂ ମର୍ଯ୍ୟାଦାକୁ ଯୀଶୁ ବାରମ୍ବାର ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଛନ୍ତି । ଯୀଶୁ ତାଙ୍କ ପୁନରୁତ୍‌ଥାନର ପ୍ରଥମ ଘୋଷଣାକାରୀ ଭାବରେ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ନିଯୁକ୍ତ କରିଥିଲେ (ଯୋହନ ୨୦:୧୭) । ସେମାନଙ୍କର ସହଭାଗିତାକୁ, ପ୍ରାର୍ଥନାକୁ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟ ସେବାକାର୍ଯ୍ୟକୁ, ଆର୍ଥିକ ସାହାଯ୍ୟକୁ, ସାକ୍ଷ୍ୟକୁ ସେ ମୂଲ୍ୟ ଦେଇଥଲେ । ଯୀଶୁ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଦେଇଥିଲେ, ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ଶିକ୍ଷା ଦେଇଥିଲେ ଏବଂ, ଚିନ୍ତନଶୀଳ ଭାବରେ ମହିଳାମାନଙ୍କର ସେବା କରିଥିଲେ।

ନୂତନ ନିୟମରେ ମହିଳାମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ସମ୍ମାନ

ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାଙ୍କ ଜୀବନରେ ମହିଳାମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଯୀଶୁଙ୍କର ସମ୍ମାନର ଉଦାହରଣ ଦେଖାଯାଏ । ପେଣ୍ଟିକଷ୍ଟ ଦିବସରେ, ଉଭୟ ପୁଅ ଓ ଝିଅମାନଙ୍କ ଉପରେ ଏବଂ ଦାସ ଓ ଦାସୀମାନଙ୍କ ଉପରେ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ଅବତରଣ କରିଥିଲେ (ପ୍ରେରିତ ୨:୧୭-୧୮) । ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ପକ୍ଷପାତିତା କରି ନ ଥିଲେ ।

ରୋମୀୟ ୧୬, ରେ ପାଉଲ ଫୈବି ନାମକ ଜଣେ ମହିଳାଙ୍କୁ ମଣ୍ଡଳୀର ଜଣେ ସେବକ ଭାବରେ ପ୍ରଶଂସା କରିଛନ୍ତି (ପଦ ୧), ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ଭାବରେ ଉଭୟ ପ୍ରୀସ୍କା ଓ ଆକ୍ୱିଲା ଯେଉଁମାନେ ନିଜ ପ୍ରାଣକୁ ବିପଦଗ୍ରସ୍ତ କଲେ (ପଦ ୩-୪), ମରିୟମ ଯିଏ କି କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରିଥିଲେ (ପଦ ୬), ଯୂନିୟା ଯିଏ ପ୍ରେରିତମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବିଖ୍ୟାତ ଥିଲେ (ପଦ ୭) ଏବଂ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ମହିଳାମାନେ ମଧ୍ୟ ।

୧ ଥେସଲନୀକୀୟରେ, ପାଉଲ ଯେତେବେଳେ ଲେଖନ୍ତି, “କିନ୍ତୁ ଆମ୍ଭେମାନେ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମୃଦୁଶୀଳ ହୋଇ, ମାତା ଯେପରି ଆପଣା ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ଲାଳନପାଳନ କରେ’’ (୧ ଥେସଲନୀକୀୟ ୨:୭), ସେତେବେଳେ ସେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପରିକଳ୍ପିତ କୋମଳତା ଏବଂ ମହିଳାମାନଙ୍କ ମାତୃ ପ୍ରେମକୁ ପ୍ରଶଂସା କରନ୍ତି ।

ଏଫିସୀୟରେ ସେ ସ୍ୱାମୀମାନଙ୍କୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦିଅନ୍ତି, “ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଯେପରି ମଣ୍ତଳୀକି ପ୍ରେମ କଲେ, ତୁମ୍ଭେମାନେ ମଧ୍ୟ ସେହିପରି ଆପଣା ଆପଣା ସ୍ତ୍ରୀମାନଙ୍କୁ ପ୍ରେମ କର, ସେ ତ ତାହା ନିମନ୍ତେ ଆପଣାକୁ ଉତ୍ସର୍ଗ କଲେ,” ଏବଂ “ସ୍ଵାମୀମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଆପଣା ଆପଣା ସ୍ତ୍ରୀମାନଙ୍କୁ ନିଜ ନିଜ ଶରୀର ସଦୃଶ ପ୍ରେମ କରିବା” (ଏଫିସୀୟ ୫:୨୫-୨୮) । ସ୍ୱାମୀମାନଙ୍କୁ ପିତର ଆବେଦନ କରନ୍ତି, “ଜ୍ଞାନରେ ସେମାନଙ୍କର ସହିତ ବାସ କର ଓ ସେମାନଙ୍କୁ ସମାଦର କର’’ (୧ ପିତର ୩:୭) ।

ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ, ଆଦ୍ୟ ମଣ୍ଡଳୀରେ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ମୂଲ୍ୟବାନ ବିବେଚନା କରାଯାଇଥିଲା ଏବଂ ପୁରୁଷମାନଙ୍କୁ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ କରିବାକୁ ଶିକ୍ଷା ଦିଆଯାଇଥିଲା । ସମୟ ଆସିଛି ଯେ, ସବୁଠି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ନେତାମାନେ ମହିଳାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଠିଆ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଂସ୍କୃତିରେ ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ହେଉଛି ର୍ଦୁବ୍ୟବହାର ବିରୁଦ୍ଧରେ ଠିଆ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ । ସମୟ ଆସିଛି ଯେ ଆମେ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ତାଙ୍କ ପ୍ରତିଛବିରେ ଅନନ୍ୟ ଭାବରେ ଡିଜାଇନ୍ ହୋଇଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ଭାବରେ ସମ୍ମାନ ଦେବା । ଗୀର୍ଜାରେ କିମ୍ବା ଘରେ ପୁରୁଷ ଏବଂ ମହିଳା ଭୂମିକାର ପାର୍ଥକ୍ୟ ବିଷୟରେ ଯେକୌଣସି ଶିକ୍ଷା ଏହି ମୂଳଦୁଆରୁ ଆରମ୍ଭ ହେବା ଉଚିତ ନ ହେଲେ, ଆମର ଶିକ୍ଷାଦାନ ଅପବ୍ୟବହାରର ଏକ ପଥ ହୋଇଯିବ ।

ବିବାହ ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ସୃଷ୍ଟି, ମନୁଷ୍ୟର ନୁହେଁ । ତେଣୁ ପରାମର୍ଶ ନିମନ୍ତେ ଆମେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ନିକଟକୁ ଯିବା ଉଚିତ, ଜଗତ ନିକଟକୁ କିମ୍ବା ସଂସ୍କୃତି ନିକଟକୁ ନୁହେଁ । ଆମର ବିବାହ କିପରି ଦୃଢ଼ କରିବାକୁ ହେବ, ସ୍ଥାୟୀ ଏବଂ ପୁରସ୍କାର ପ୍ରାପ୍ତ ହେବାକୁ ହେବ, କେବଳ ସେ ଜାଣନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାଙ୍କ ବିନା ଆମେ କେବେବି ସେହି ଜୀବନସାଥି ହୋଇପାରିବୁ ନାହିଁ,ଯେପରି ଆମେ ହେବା ଉଚିତ !

► ବିବାହଗୁଡ଼ିକୁ ସୁଦୃଢ଼ କରିବା ପାଇଁ ମଣ୍ଡଳୀ ଯେଉଁ ନୀତିଗୁଡ଼ିକ ଶିକ୍ଷା ଦେବା ଉଚିତ ତାହା ବର୍ଣ୍ଣନା କରନ୍ତୁ । ତୁମର ପରିବେଶରେ କେଉଁ ପ୍ରକାରର ବୁଝାମଣାର ଅଭାବ ରହିଛି?

► ତୁମର ସଂସ୍କୃତି ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ପୁରୁଷମାନଙ୍କଠାରୁ କିପରି ଭିନ୍ନ ଭାବରେ ବ୍ୟବହାର କରେ? ତୁମ ଦେଶର ମଣ୍ଡଳୀଗୁଡ଼ିକ ପୁରୁଷମାନଙ୍କ ତୁଳନାରେ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ କିପରି ଭିନ୍ନ ଭାବରେ ବ୍ୟବହାର କରନ୍ତି ?

► ମଣ୍ଡଳୀଗୁଡ଼ିକ ଏବଂ ସଂସ୍କୃତି ମଧ୍ୟରେ କୌଣସି ପାର୍ଥକ୍ୟ ଅଛି କି?

► ଯୀଶୁଙ୍କର ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ଆଧାରରେ, କେଉଁ ପ୍ରଥା ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବା ଉଚିତ?

ସ୍ୱର୍ଗସ୍ଥ ପିତା,

ଆମକୁ ବିବାହର ସୁନ୍ଦର ଉପହାର ପ୍ରଦାନ କରିଥିବା ହେତୁ ତୁମକୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଛି । ତୁମର ଯୋଜନା ଅନୁସାରେ ବିବାହ ଅନୁଭବ କରିବା ପାଇଁ ଆମକୁ ଆବଶ୍ୟକୀୟ ପ୍ରତିବଦ୍ଧତାକୁ ପୂରଣ କରିବାରେ ଆମକୁ ସାହାଯ୍ୟ କର ।

ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଏବଂ ମଣ୍ଡଳୀ ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ପ୍ରେମ ପରି ପ୍ରେମ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିବାରେ ଆମକୁ ସାହାଯ୍ୟ କର ।

ପରସ୍ପର ପ୍ରତି ସମ୍ମାନ ଦେବାରେ ଆମ ସଂସ୍କୃତିର ଊଦ୍ଧ୍ୱର୍ରେ ଯିବାକୁ ଆମକୁ ସାହାଯ୍ୟ କର ।

ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଛୁ ଯାହା ଆନନ୍ଦଦାୟକ, ଦୃଢ଼ ସମ୍ପର୍କରୁ ସମ୍ଭବ କରିଥାଏ ।

ଆମେନ୍‌ !

(୧) ତୁମର ସଂସ୍କୃତିରେ ପୁରୁଷ ଏବଂ ମହିଳାମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରଚଳିତ ଥିବା ପାର୍ଥକ୍ୟ ଗୁଡ଼ିକୁ ଲିଖିତ ଭାବରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କର । ବାଇବଲରେ ଥିବା ସତ୍ୟର ଯତ୍ନର ସହିତ ପ୍ରୟୋଗ ଦ୍ୱାରା ସେହି ପାର୍ଥକ୍ୟ ଗୁଡ଼ିକୁ କିପରି ସଂଶୋଧନ କରାଯିବ?

(୨) ଏହି ପାଠରେ ଥିବା ଦୁଇଟି ନିୟମକୁ ବାଛନ୍ତୁ ଯାହା ତୁମ ପାଇଁ ନୂତନ ଅଟେ, ନିଜ ଶବ୍ଦରେ ସେଗୁଡ଼ିକୁ ଏକ ଅନୁଚ୍ଛେଦ ଲେଖି ବର୍ଣ୍ଣନା କର ।

(୩) ନିମ୍ନରେ ତାଲିକା କରାଯାଇଥିବା ବିଷୟବସ୍ତୁ ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ଉପରେ ଏକ କ୍ଷୁଦ୍ର ଉପସ୍ଥାପନା ପ୍ରସ୍ତୁତ କର: (ଶ୍ରେଣୀର ନେତା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଛାତ୍ରଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ଲେଖାଏଁ ବିଷୟ ଦେବେ) । ପରବର୍ତ୍ତି ଶ୍ରେଣୀର ପ୍ରାରମ୍ଭରେ ତାହା ଉପସ୍ଥାପନ କର ।

• ବିବାହରେ ଏକତାର ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପରିକଳ୍ପନା

• ବିବାହ ପାଇଁ ବାଇବଲୀୟ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟମାନେ

• ଜଣଙ୍କର ବିବାହ ସୁଦୃଢ଼ କରିବାର ଉପାୟ

• ମହିଳାମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ବାଇବଲର ଏକ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ

• ବିବାହରେ ଈଶ୍ୱର-ପ୍ରଦତ୍ତ ଭୂମିକା ଏବଂ ସେହି ଭୂମିକାଗୁଡ଼ିକୁ ପୂରଣ କରିବା ପାଇଁ ଆତ୍ମାରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବାର ଗୁରୁତ୍ୱ ।