Христтэй адил хүмүүс залбирлын хүмүүс байдаг. 19-р зууны Ливерпүүлийн бишоп Ж.К. Райл түүхийн туршид хамгийн агуу нөлөө үзүүлсэн Христэд итгэгчдийн амьдралыг судалжээ. Эдгээр хүмүүсийн зарим нь баян, зарим нь ядуу байсан гэж тэр хэлсэн. Зарим нь боловсролтой, зарим нь боловсролгүй байв. Зарим нь калванист, зарим нь арминианчууд байсан. Зарим нь сүмийн тогтсон ёслолтой, зарим нь чөлөөт байв. “Гэсэн хэдий ч эдгээр хүмүүст нийтлэг нэг л зүйл байсан. Тэд бүгдээрээ залбирлын хүмүүс байлаа.”[1]
Чуулганы түүхийн туршид Христтэй адил хүмүүс нь залбирлын хүмүүс байсаар иржээ. Христэд итгэгч агуу удирдагч E.M. Баундс өглөө бүр 4:00-7:00 цагийн хооронд залбирдаг байсан. Тэрээр “Ариун Сүнс арга хэлбэрээр бус, харин хүмүүсээр дамждаг. Тэр техник төхөөрөмж дээр бус, харин хүмүүс дээр ирдэг. Тэрээр төлөвлөгөөг бус, харин хүмүүсийг, залбирлын хүмүүсийг тосолдог”[2] хэмээн бичсэн байдаг.
Жорж Мюллер олон мянган хүүхдүүдэд зориулж асрамжийн газар ажиллуулсан. Тэр хэзээ ч өөр хүнээс тусламж гуйхгүй, харин зөвхөн залбиралд найдна гэж шийдсэн байв. Тэр зөвхөн залбирлаар дамжуулан 7,000,000 гаруй долларыг хүүхдүүдийн төлөө хүлээн авчээ. Зөвхөн асрамжийн газруудыг дэмжээд зогсохгүй тэр бусад олон үйлчлэлд олон арван мянган долларыг зориулж өгсөн байдаг. Жорж Мюллер залбирлын хүчийг мэддэг хүн байлаа.
Бид яагаад залбирдаг вэ?
[3] Бид Бурханаас хамааралтай учраас залбирдаг.
Есүс хүмүүн байдлаараа Эцэгтэйгээ харилцахын тулд залбирахыг түшиглэж байсан. Залбирал бол Бурханаас хамааралтай үйл юм. Энэ нь бид өөрсдөдөө биш, харин Бурханд найдаж байгааг харуулдаг.
► Матай 26:31-46 эшлэлийг унших.
Симон Петрийн бүтэлгүйтэл нь залбирал ямар чухал болохыг харуулдаг. Есүс дагалдагч нартаа “Та нар энэ шөнө Надаас болж бүгд бүдрэх болно” гэж анхааруулж байсан. Есүс Петрт шууд хандан “Симон оо, Симон оо, үзтүгэй, чамайг буудай мэт шигшихийн тулд Сатан зөвшөөрөл гуйсан” (Лук 22:31) гэж анхааруулсан. Петр хоёр сул талаасаа болж унажээ.
1. Петр өөртөө хэт итгэлтэй байсан . Тэр “Танаас болж бүгд бүдэрлээ ч би хэзээ ч бүдрэхгүй гэхэд…. би Тантай хамт үхэх ёстой болсон ч Таныг үгүйсгэхгүй” (Матай 26:33, 35) гэж хэлж байсан. Бардам зан нь өөрийнхөө хүчинд хэт эрдэх байдлыг Петрт олгожээ.
2. Петр залбирсангүй. Петр өөрийнхөө хүчинд эрдсэн тул Бурханд найдсангүй. Тэр Есүстэй хамт залбирахын оронд унтаж орхисон. Бид Бурханаас бүрэн хамааралтай гэдгээ ухамсарласан үедээ чин сэтгэлээсээ залбирдаг. Дик Ийстмен “Зөвхөн залбирлаар л бид асуудал бэрхшээлүүдээ Бурханд бүрэн даатгадаг”[4] гэжээ.
Бурханыг бүр илүү мэдэхийн тулд бид залбирдаг.
[5] Орчин цагийн чуулганы нэг томоохон сул тал бол Бурханы талаарх бидний гүехэн мэдлэг юм. Ихэнхдээ бидний залбирлын хүсэлт маань зөвхөн материаллаг хэрэгцээ, хувийн биелүүлэх зүйлсээс бүрддэг. Бидний олонхи нь “Бурхан минь, миний хүүхдүүдийг өөрийн дүр төрх рүү хэлбэржүүлж өгөөч” гэдгээс илүү “Бурхан минь, миний хүүхдүүдэд сайн ажил олоход нь туслаач” гэж залбирахад их цагийг зарцуулдаг. Бид сүнслэг эдгэрлээс илүүтэй бие махбодын эдгэрлийн төлөө шаргуу залбирдаг. Энэ нь бид залбирлын жинхэнэ утга учрыг маш бага ойлгодог гэдгийг харуулж байна.
Залбирлын үндсэн зорилгуудын нэг бол Бурханыг илүү ихээр мэдэх явдал юм. Залбирал дотор бид Бурханы зүрх сэтгэлтэй адил болж хөглөгддөг. Бурханаар хүссэн зүйлээ хийлгэх нь залбирал биш юм. Бурханы хүсэж байгааг бид хүсэх хүртэл Бурханы зүрх сэтгэлийн талаарх мэдлэгийг залбирал бидэнд өгдөг.
Бидний залбирал ба хүсэл нь Бурханы хүсэлд бүрэн нийцэх үед “Та нар юуны төлөө залбиран гуйна, түүнийгээ авсан гэдэгтээ итгэгтүн. Тэгвэл тэр чинь ёсоор болно” (Марк 11:24) хэмээн Есүс хэлжээ. Бидний зүрх сэтгэл Бурханы сэтгэлтэй нийцэж эхлэх учраас бид буруу сэдлээр эсвэл Бурханы хүслийг эсэргүүцэх зүйлсийг асууж залбирахгүй (Иаков 4:3 болон 1 Иохан 5:14). Энэхүү Бурханы зүрх сэтгэлийн талаарх мэдлэг нь байнгын залбирлаар дамжин ирдэг.
Пуританчууд “бид залбирах хүртлээ залбирах ёстой” гэж хэлдэг байжээ. Өөрөөр хэлбэл, бид хоосон үгсийг орхиж, Бурханы оршихуйд орохын тулд хангалттай удаан, тэвчээртэйгээр залбирах ёстой гэсэн санаа юм. Бид Бурханыг баярлуулах хүртлээ залбирах ёстой.
► Залбирал танд Бурханы болон Түүний хүслийн талаар гүн гүнзгий мэдлэг өгч байсан үеийн талаар ярина уу.
Бид хэрхэн залбирах вэ?
Есүсийн залбирлын үлгэр дуурайлд суралцсанаар бид үр нөлөөтэй залбирах чухал сургамжуудыг авах болно.
Бид тэвчээртэй залбирдаг.
Есүс Бурханы Хүү байсан. Түүний залбирлын амьдралыг “Эцэг минь, та намайг юу хийгээсэй гэж хүсэж байна?” гэж залбираад л тэр даруй хариугаа авдаг тийм хялбар, энгийн залбирал мэтээр хүмүүс ойлгодог. Гэтэл оронд нь Есүс арван хоёр элчийг сонгохын өмнө шөнөжин залбирч байсныг бид хардаг. Бид Түүнийг Гетсемани цэцэрлэгт залбирал дотор тэмцэлдэж байсныг мэднэ. Залбирал, Есүсийн залбирал ч мөн адил тэвчээр, цаг хугацааг шаардаж байв. Залбирал бол Бурханыг хүлээх явдал юм.
Гленн Паттерсон залбирлаар хүлээх тухай, үүний ач холбогдлын талаар “Биднийг хүлээж байх зуур Бурхан бидний дотор юу хийж байгаа нь бидний залбирлаараа хүлээж байгаа зүйлтэй адил чухал юм. Хүлээх нь Бурхан биднийг хэн байлгахыг хүсэж байгаачлан буй болгох үйл явцынх нь хэсэг байдаг” гэж хэлжээ. Бид Бурханыг хүлээх тусам Түүнийг илүү сайн мэдэхэд суралцдаг.
Дуулал 37:1-8-д залбирлын талаарх чухал сургамжууд бий. Эдгээр тушаалуудыг үзнэ үү:
Эдгээр тушаалууд нь таны төлөө санаа тавьдаг, зүрхний чинь хүслийг танд өгөх (Дуулал 37:4) Бурханд тэвчээртэйгээр итгэж найдахыг заадаг. Тэвчээртэй залбирлаар дамжуулан бид Бурханы хүсэж буй итгэж найддаг хүмүүс болдог.
[6] Тууштай залбирлын жишээ
Жорж Мюллер итгэлийн амьдралынхаа эхэн үед таван найзаа итгэгч болоосой гэж залбирч эхэлсэн. Олон сарын дараа тэдний нэг нь Эзэн рүү ирсэн. Арван жилийн дараа өөр хоёр нь итгэгч болов. Дөрөв дэх найз нь аврагдах хүртэл 25 жил зарцуулагджээ.
Мюллер тав дахь найзынхаа төлөө үхэх хүртлээ залбирсан. Тэр 52 жилийн турш найз нь Христийг хүлээн аваасай гэж залбирахаа хэзээ ч зогсоогоогүй юм! Мюллерийн оршуулгаас хэдхэн хоногийн дараа тав дахь найз нь аврагджээ. Мюллер тууштай залбиралд итгэдэг байв.
Бид даруугаар залбирдаг.
Есүс “Миний хүслээр бус, харин Таныхаар болог” (Лук 22:42) гэж залбирсан. Есүс Эцэгийнхээ төгс хүсэлд найдаж болно гэдгийг мэддэг байв.
Залбирал бол даруу байдлын үйл юм. Бид бусдад өөрсдийн мэргэн ухаанаар тусалж чадахгүй учраас бусдын төлөө залбирдаг. Бид Бурханд найдвараа тавих учиртай. Түүнчлэн бид амьдралаа өөрсдийн хүчээр удирдаж чадахгүй учраас бид өөрсдийнхөө төлөө ч залбирдаг. Бид Бурханыг түших ёстой.
Бидэнд Бурханы тусламж хэрэгтэйг залбирал ойлгуулдаг. Амьдралын асуудал бэрхшээлүүдээ өөрсдийн чадлаар шийдвэрлэнэ гэдэгтээ итгэлтэй байгаа хүн үнэн сэтгэлээсээ залбирах нь юу л бол. Бид амьдралаа өөрсдийнхөө хүчээр удирдаж чадахгүй гэдгээ ухаарсан үедээ бид даруугаар залбирдаг.
Бидний залбирал Бурханд бүрэн найдсан, даруу хандлагатай байх ёстой. Бид Бурханаас залбирлын хариултаа амар тайван ба баталгаа дотор хүлээж чадна. Учир нь хүүхдүүддээ хамгийн сайн сайхныг хүсдэг, бидэнд хайртай тэнгэрлэг Эцэгтээ хандан бид залбирдаг шүү дээ. Амьдрал ба үйлчлэлээс ирэх дарамт шахалт дунд даруу залбирал нь Бурханд чимээгүйхэн найдах итгэлийг өгдөг.
Бид хувьчлан залбирдаг.
Есүс дагалдагч нартаа “бидний Аав аа” хэмээн Бурханд хандан хүнийхээ хувьд залбирахыг заасан. Жинхэнэ залбирал нь бодгаль шинжтэй. Паул Мюллер “Олон хүн Бурханд бус, харин залбирахад анхаарлаа төвлөрүүлдэг учраас залбиралд суралцахдаа түүртдэг”[7] гэжээ. Бид ихэнхдээ Бурхантай ярихаас илүүтэй “залбирлыг хэлдэг.” Энэ нь залбирахдаа “хоосон үг” (Матай 6:7) хэрэглэхгүй байхыг заасан Есүсийн анхааруулгын гол утга учир юм.
Оройн хоолны ширээн дээр цээжилсэн үг хэллэгтэй хүн ирж байна гэж төсөөлье. Тэрээр “Би гэр бүлийнхэнтэйгээ яриа өрнүүлэхийг хүсэж байгаа тул хэлэх үгээ бэлдэж цээжилсэн” гэж хэлвэл ямар сонсогдож байна. Мэдээж энэ бол жинхэнэ ярилцлага байж таарахгүй. Хүн хэрэглэх үгэндээ биш, харин ширээ тойрон сууж буй хүмүүст анхаарлаа хандуулах нь зөв зүйтэй.
Өөрсдөө бичсэн, эсвэл бусад хүмүүсийн бичсэн залбирал нь залбиралд багтаах ёстой сэдвүүдийг санахад бидэнд тусалж болох ч, залбирал нь цээжилсэн үгсээс илүүтэй Бурханд төвлөрөх ёстой. Залбирал нь систем биш, харин харилцаа юм. Иймд залбирал бодгаль чанартай байх учиртай.
Бид хэрхэн залбирлын хүмүүс болох вэ?
5-р зууны үед Ромын язгууртан Анисиа Фалтониа Проба гэгч хүн Августинаас залбирлын талаар зөвлөгөө авахыг хүсжээ. Проба хэрхэн залбирлын хүн болж болохыг мэдэхийг хүссэн. Августин залбирлын тухай мэргэн зөвлөгөө бүхий урт захидлыг түүнд явуулжээ.[8] Энэ хэсэгт бид Августины залбирлын зарчмуудаас суралцах болно.
Ямар хүн залбирлын хүн болж чадах вэ?
Нэгд, залбирч буй хүн өөр ямар ч нөөц, эх сурвалжгүй хүн байх ёстой гэж Августин хэлжээ. Залбирдаг хүн зөвхөн залбирлыг л түшиглэнэ.
Проба нь Ромын хамгийн нөлөө бүхий, чинээлэг хүний бэлэвсэн эхнэр байжээ. Түүний гурван хүү нь Ромын консулаар ажиллаж байв. Августин Пробад “өөрийгөө энэ дэлхийд хоосорч, хаягдсан гэж тооцоорой” хэмээн бичжээ. Бид хичнээн чинээлэг, хүчирхэг, амжилттай байсан ч Бурханы өмнө сул дорой, арчаагүй байдлаа хүлээн зөвшөөрөх ёстой. Эс бөгөөс бидний залбирал татвар хураагчийнхтай адил бус, харин фарисайн залбиралтай адил байх болно.
Бид юуны төлөө залбирах ёстой вэ?
Августин Пробад сонирхолтой зөвлөгөө өгсөн. Тэрээр “Аз жаргалтай амьдралын төлөө залбир” гэж хэлж. Энэ нь хувиа хичээсэн сонсогдож болох ч, жинхэнэ аз жаргал зөвхөн Бурханаас ирдэг гэж Августин тайлбарласан байдаг. “Жинхэнэ аз жаргалтай хүн бол хүссэн бүхэн нь байгаа ч, зохисгүй, хор хөнөөлтэй зүйлсийг хүсэж шунадаггүй” тэр хүн юм гэжээ.
Христэд итгэгч хүн аз жаргалтай хүн юм. Учир нь түүнд Бурхан байгаа бөгөөд Бурхан түүнд байлгахыг хүсээгүй зүйлийг тэр өөртөө байлгахыг хүсдэггүй. Дууллыг бичсэн хүнтэй адил бид Бурханы оршихуйд сэтгэл хангалуун байдаг.
ЭЗЭНээс миний гуйсан, эрэх ганцхан зүйл гэвэл ЭЗЭНий гоо сайхныг харж, сүмд нь бясалган, амьдралынхаа бүхий л өдрүүдэд ЭЗЭНий өргөөнд суух явдал (Дуулал 27:4).
Хэрэв бид бүхнээс илүү Бурханы оршихуйг үнэхээр хүсэмжилдэг бол Бурхан бидэнд өөрийгөө өгснөөр бидний гүн гүнзгий хүсэл тэмүүллийг хангах болно гэдгийг мэдэх тийм аз жаргалын төлөө залбирч чадна!
Хүнд хэцүү цаг үед бид хэрхэн залбирах вэ?
Паул “учир нь яаж залбирах ёстойгоо бид мэддэггүй… ” (Ром 8:26) тийм үе тулгарна гэдгийг мэдэж байсныг Августин Пробад сануулжээ. Бид ямар ч тусламжгүй, арчаагүй байдалд байх үедээ хэрхэн залбирах вэ?
Августин Бичвэрийн гурван хэсгээс өгүүлдэг. (1) Тэрээр Паулын “махбодод… өргөс” буй бөгөөд үүнээсээ аврагдахын төлөөх түүний залбирлын жишээг онцолсон. Бурхан түүнийг чөлөөлөхийн оронд “Миний нигүүлсэл чамд хангалттай. Учир нь мөхөсдөлд [Миний] хүч бүрэн төгс болдог” хэмээн амласан. Паул цааш нь “Иймд Христийн хүч надад орших тул би ихэд баяртайгаар мөхөсдөлөөрөө илүү сайрхана… Учир нь би хэзээ мөхөсдөнө, тэр үедээ хүчтэй байдаг” (2 Коринт 12:8-10) хэмээн гэрчилжээ.
(2) Августин Гетсеманид залбирсан Есүсийн үлгэр дуурайлыг дурдсан. Есүс өөрийн хүслийг Бурханд захируулсан. Есүс чөлөөлөлтийн төлөө “Эцэг минь, болж өгвөл Надаас энэ аягыг өнгөрүүлээч” гэж хэлээд, төгсгөлд нь “Гэвч Миний хүслээр биш, харин Таныхаар болог” (Матай 26:39) хэмээн залбирчээ.
(3) Төгсгөлд нь Августин Ром 8:26-г заасан. Бид хэрхэн залбирахаа мэдэхгүй байх үед Ариун Сүнс бидний зүрх сэтгэлийг удирдан чиглүүлдэг. Сүнс бидний сул дорой байдалд тусалж, үгээр илэрхийлшгүйгээр ёолон бидний төлөө зуучлан залбирдаг. Үгээр илэрхийлж чадахгүй тийм үед Ариун Сүнс бидний залбирлыг Эцэгт авчрахад, Тэр хүлээн авч, Бурханы зорилгын дагуу дуудагдсан хүмүүсийн сайн сайхны төлөө бүх зүйлсийг хамтад нь ажиллуулдаг (Ром 8:26-28).
[1] Matt Friedeman,
The Accountability Connection. (Wheaton, Illinois: Victor Books, 1992), 37 –д эш татсан.
[2] Edward M. Bounds,
Power Through Prayer. (Kenosha, Wisconsin: Treasures Media, n.d.), 2
[3]
“Хэрэв та залбиралгүйгээр ямар ч зүйлийг хийж чадах бол энэ нь үнэхээр хийх зохистой зүйл мөн үү?”
- Др. Ховард Хендрикс
[4] Dick Eastman,
The Hour That Changes the World. (Grand Rapids: Baker Book House, 1995), 12
[5]
“Бид залбирлыг өөртөө ямар нэг зүйл олж авах арга хэрэгсэл гэж үздэг. Харин Библи дэх залбирлын санаа бол Бурханыг өөрийг нь таньж мэдэх явдал юм.”
- Освальд Чемберс
[6]
“Хүмүүс бидний уриалгыг үл тоомсорлож, бидний номлолыг үгүйсгэж, хэлэлцүүлэг санааг маань эсэргүүцэж, бидний хүмүүсийг дорд үзэж болно. Харин тэд бидний залбирлын өмнө хүчин мөхөстдөг.
- Ж. Сидлов Бакстер
[7] Paul E. Miller,
A Praying Life: Connecting with God in a Distracting World . (Colorado Springs: NavPress, 2009)
[8] Philip Schaff, ed.
The Confessions and Letters of St. Augustine: Nicene and Post-Nicene Fathers, First Series, Volume 1 . (Buffalo, New York: Christian Literature Publishing Company, 1886), 459-469
Previous
Next