Lesson 3: Ang Pangangailangan na Mag-Ebanghelyo

► Maaari bang maligtas ang isang tao kahit hindi niya naririnig ang ebanghelyo? Kailangan ba ang gawain ng pag-eebanghelyo?

Sa Banal na Kasulatan ay matatagpuan natin ang mga halimbawa ng mga naabot ng biyaya ng Dios kahit walang naganap na pakikipag-ugnayan mula sa Israel o sa Iglesia. Si Job ay isang matuwid at tinatanggihan ang kasamaan bago pa nabuhay si Moises at bago pa naisulat ang mga pahina ng Banal na Kasulatan. Si Balaam ay may kaugnayan sa Dios at kilala bilang manghuhula na nakatatanggap ng mensahe mula sa Dios nang hindi nakaranas ng tila siya’y nangangarap. Si Abimelech ay kumilos ng mas matuwid kaysa kay Abraham matapos isipin ni Abraham na, “Tunay nga na ang pagkatakot sa Dios ay wala sa lugar na ito.” Ang Roma 1:21-32 ay naglalarawan sa mga pagano na nasa isang kalagim-lagim na kalagayan; hindi dahil hindi nila alam ang tungkol sa Dios, sa halip ito ay dahil tinanggihan nila kung ano ang kanilang nalaman. (Tingnan din ang Awit 19 at Roma 10:18.)

"Ang Dios ay malapit sa mga taong may takot sa kanya; at ipapaunawa niya sa kanila ang kanyang kasunduan" (Awit 25:14). Ang tipan ay ang mga alituntunin para sa relasyon ng Dios sa tao, na nangangailangan ng isang kaloob na biyaya sapagkat ang lahat ay nagkasala. Kung ang isang tao ay may buong takot at paggalang sa Dios, ipapakita sa kanya ng Dios ang paraan kung paano magkaroon ng kaugnayan sa kanya.

Sinasabi ng Biblia na walang ibang pangalan para sa kaligtasan maliban sa pangalan ni Jesus (Gawa 4:12). Gayunpaman, hindi pa alam ng mga taong naligtas sa Lumang Tipan ang pangalan ni Jesus. Sila ay nagtitiwala sa mga pangako ng Dios na magkakaloob ng katubusan at kapatawaran, at ipinagkaloob nga niya ito sa pamamagitan ni Jesus. Sa katulad na paraan, ang taong hindi pa nakakarinig ng pangalan ni Jesus ay maaaring magtiwala sa Dios para sa kaligtasan na ibinigay niya sa pamamagitan ni Jesus.

Kaya, ano ang ibig sabihin na ang kaligtasan ay hindi maaaring dumating/dumaan sa iba pang pangalan? Ito ay nangangahulugan na walang ibang alternatibong paraan upang magkaroon ng kaligtasan. Ang isang tao ay hindi maaaring maligtas sa iba pang paraan ng kaligtasan. Ito rin ay nangangahulugan na hindi dapat tanggihan ng isang tao si Jesus kung nalaman niya ang patungkol sa kanya, sapagkat ang hindi pagtanggap sa kanya ay hindi rin pagtanggap sa kaligtasan o kaya ay paghahanap ng ibang paraan patungo sa kaligtasan.

Sinabi ni Jesus, “Kung sino man ang nagnanais na gumawa ng kanyang kalooban, dapat niyang malaman ang doktrina.” Ito ay isang pangako na kung ang isang tao ay matapat na hinahanap ang Dios, sasabihin sa kanya ng Dios ang mga bagay na dapat niyang malaman. “Ito ang tunay na ilaw, dumating ito sa sanlibutan upang magbigay ng liwanag sa lahat ng tao” (Juan 1:9). Ang Banal na Espiritu ang nagdadala ng liwanag ni Jesus maging sa mga hindi pa nakakarinig sa kanya.

Maraming tao ang nakatanggap ng mga pangitain o iba pang espesyal na pagpapahayag na nagdala sa kanila sa Dios bago nila narinig ang ebanghelyo mula sa isang mensahero. Halimbawa, sa modernong panahon maraming Muslim ang nagbalik-loob pagkatapos matanggap ang isang mensahe mula sa Dios.

► Narinig mo ba ang tungkol sa isang tao na tumanggap ng espesyal na pakikipag-ugnayan mula sa Dios bago pa lubusang maunawaan ang ebanghelyo?

Kaya, makikita natin na posible para sa isang tao na mahanap niya ang Dios at pati ang maligtas kahit na hindi niya naririnig ang ebanghelyo sa pamamagitan ng mga mensahero. Ngunit, inilalarawan ng Biblia ang ebanghelyo bilang isang mensahe na dapat marinig ng bawat tao.

[1]Inilalarawan ng aklat ng Roma ang pangangailangan para sa pagpapahayag ng ebanghelyo. Sinabi ng Apostol na ang ebanghelyo ay “ang kapangyarihan ng Dios tungo sa kaligtasan” (1:16). Sinabi niya na mayroon siyang utang sa lahat ng tao, na ipangaral sa kanila ang ebanghelyo (1:14). Ipinangaral niya ang katotohanan na tayo ay itinuturing na matuwid sa harapan ng Dios sa pamamagitan lamang ng pananampalataya sa kanya (3:26, 5:1).

Pagkatapos, dumating ang tila ay pagmamadali sa pangangailangang mag ebanghelyo. Sinabi niya, “Paano sila sasampalataya kung hindi pa sila nakakarinig ng tungkol sa kanya? At paano sila makakarinig kung walang mangangaral?” (10:14). Sinabi niya, “Ang pananampalataya ay bunga ng pakikinig, at ang pakikinig naman ay bunga ng pangangaral tungkol sa Salita ng Dios” (10:17). Ginagamit ng Dios ang ebanghelyo upang lumikha ng nakapagliligtas na pananampalataya sa mga nakakarinig. Ang pangangaral ng ebanghelyo ang karaniwang pamamaraan ng Dios upang iligtas ang mga makasalanan.

Kung maaari silang maligtas kahit na walang mangangaral, bakit napakahalaga ng isang mensahero?

Sinagot ng misyonerong si Steve Hight ang tanong na iyon (Bakit kailangan ang mga misyonero?) tulad nito:

Ang simpleng sagot ay: dahil ang mga tao, nang makita nila ang ilaw, ay tinanggihan nila ito. Ipinababatid sa atin ng Juan 1:9 na si Jesus ay “ang ilaw na nagbibigay liwanag sa lahat ng tao.” Ngunit sa parehong kabanata ay nabasa natin ang mga salitang nakakabahala: “nagliliwanag sa kadiliman ang ilaw; at hindi ito nagagapi kailanman ng kadiliman” (v. 5); o, sa halip, hindi hinawakan ang liwanag upang taglayin ito. Inihayag ni Pablo na ang sanlibutan ay nagpapakilala sa Dios (Roma 1:19-20) at iyon, kahit na “nakilala nila ang Dios, siya’y hindi nila pinarangalan bilang Dios” (v. 21). Sinuri ni Juan ang sitwasyon tulad nito: “At ganito ang paghatol ng Dios, naparito sa sanlibutan ang ilaw, ngunit inibig pa ng mga tao ang dilim kaysa liwanag” (3:19). Mas pinipili ng puso ng tao ang kadiliman. Dahil sa panlilinlang at desperadong kasamaan nito (Jeremias 17:9), ang makasalanang puso ay tumatalikod sa Dios.

Samakatuwid, dapat dalhin muli ng mga misyonero ang ilaw! Ang Dios ng mga pangalawang pagkakataon ay nagpapadala ng kanyang mga kinatawan sa pamamagitan ng nagliliyab na sulo ng ebanghelyo “upang ibalik sila sa liwanag mula sa kadiliman” (Gawa 26:18).

Nang isinugo ni Jesus ang mga alagad upang ipangaral ang ebanghelyo, sinabi niya na kung hindi tatanggapin ng isang lungsod ang kanilang mensahe, dapat nilang ipagpag ang alikabok sa kanilang mga sapatos sa kanilang pag-alis sa lungsod. Sinabi niya na ang alikabok ang magiging patotoo laban sa kanila sa araw ng paghuhukom. Ang alikabok mula sa kanilang mga sapatos ay patunay na ang isang mensahero ng ebanghelyo ay nagpunta sa kanilang lungsod. Ang mga tumanggi sa ebanghelyo ay tatanggap ng mas masamang hatol kaysa sa mga hindi nakarinig nito. Sinabi ni Jesus na sila ay hahatulan ng mas malala kaysa sa mga tao mula sa Sodoma. Ito ay nagpapahayag sa atin na ang ebanghelyo ay nagdudulot ng malaking kalamangan sa mga nakikinig dito. (Marcos 6:11).

Sinagot ni Pastor Eric Himelick ang tanong na (Bakit kailangan ang mga misyonero?) ito ang kanyang paliwanag:

Nagpapadala kami ng mga misyonero dahil ang mensahe ng ebanghelyo ay pinakamahusay na naibabahagi sa pamamagitan ng pakikipag-ugnayan. Ang katotohanan ng ebanghelyo ay hindi isang listahan ng mga hindi personal na katotohanan tungkol sa Dios o mga paniniwala sa relihiyon na nakakahon at kailangang suriin o markahan; nakapaloob ito sa katauhan ni Cristo Jesus. Ang mga misyonero ay kumakatawan para kay Cristo, sa kanyang mensahe, at kanyang ministeryo ng pakikipagkasundo (2 Corinto 5:20).

Kinakailangan ang mga misyonero sapagkat kung walang direktang pagbabahagi ng mensahe ng ebanghelyo sa pamamagitan ng pakikipag-ugnayan, ang karamihan ay mawawala. Hindi natin nais na paniwalaan na ang mga tao ay nawawala dahil sa ating hindi pagkilos, ngunit sinasabi ng malinaw sa Roma 10:13-15 : “paano sila makakarinig ng ebanghelyo kung walang mangangaral?” Ang nakakalungkot na katotohanan ay, hindi sila makakarinig. Mahalaga ang pagpapadala at pagsuporta sa mga misyonero. Hindi isang solusyon ang pag-asang gagawin ng Dios para sa atin ang gawaing ibinigay niya nang tayo ay kanyang tawagin. Ibinigay ng Dios sa atin ang Dakilang Komisyon; at kung kanino ibinigay ang marami, marami ang inaasahan/kinakailangan. Nagpapadala tayo ng mga misyonero bilang tugon sa biyaya ng Dios at sa pananalig na kumikilos ang Dios sa kanyang mundo upang ilapit ang mga tao palapit sa kanyang dakilang puso.

[1]Ang ebanghelyo ay ang mabisang paraan na idinesenyo ng Dios para mailigtas ang mga nawawala. Ito ang “kapangyarihan ng Dios patungo sa kaligtasan.” Isaalang-alang natin ulit ang tanong na ito: Kung ang isang tao ay maaaring maligtas kahit na hindi siya makarinig ng ebanghelyo, bakit natin kailangang magpadala ng mga misyonero? Isaalang-alang ang ilang katulad na katanungan. Kung ang isang tao ay maaaring maligtas kahit na hindi ko siya ipanalangin, bakit kailangan ko siyang ipanalangin? Kung ang isang tao ay maaaring maligtas kahit na hindi siya makarinig ng ebanghelyo ng higit sa isang beses, bakit kailangan natin siyang sabihang muli? Kung ang isang tao ay maaaring maligtas ng wala ang iglesia, bakit kailangan nating magkaroon ng iglesia? Ang malinaw na sagot ay, “Oo, maaari siyang maligtas, ngunit mas malamang ay hindi.” Ito ang mga paraan na dinisenyo ng Dios para mailigtas ang mga tao.

Ang Salita ng Dios ay ang kasangkapang ginagamit ng Banal na Espiritu upang dalhin ang mga makasalanan sa Dios. Sinasabi rin ng Biblia na ang mga tao ay ipinanganganak na muli sa pamamagitan ng Salita ng Dios (1 Pedro 1:23, 25).

Halos wala nang makita ang mga misyonero na sinumang tao na naligtas bago pa makarinig ng ebanghelyo. Ang katotohanan na inililigtas ng Dios ang isang taong tapat kahit na wala ang ebanghelyo ay nagpapakita ng kanyang pagiging patas, ngunit hindi nito binibigyang katwiran ang ating pagpapabaya sa mga ordinaryong paraan na kanyang dinisenyo. Sa pangkalahatan, ang mga hindi nakarinig ng ebanghelyo ay maliligaw. “Nakakaawa ako, kung hindi ko ipapangaral ang Magandang Balita” (1 Corinto 9:16).

► Basahin ang Mateo 9:35-38

Si Jesus ay mayroong malakas na pagnanais na tugunan ang mga pangangailangan ng mga tao. Siya ay abala sa pangangaral at pagpapagaling.

Si Jesus ang pinaka-nag-aalala tungkol sa mga pangangailangang espirituwal ng mga tao. Nais niyang maligtas sila at makilala ang Dios. Sa talatang ito, nabasa natin na nakita ni Jesus ang napakaraming tao at siya ay lubos na nahabag para sa kanilang pangangailangang espirituwal. Nakita Niya na sila’y parang mga tupang walang pastol. Inihambing din niya ang pagmiministeryo sa gawain ng pag-aani, at siya ay nalungkot na kakaunti lamang ang mga manggagawa.

Inutusan ni Jesus ang kanyang mga alagad na manalangin. Sinabi niya sa kanila na ipanalangin na magpadala ang Dios ng mga tagapag-ani.

► Bakit sinabi ni Jesus sa mga alagad na ipanalangin ang panalanging ito? Tiyak na nais ng Dios na gawin ito kahit na manalangin tayo o hindi, tama?

Kapag ipinapanalangin nating magpadala ang Dios ng mga tagapag-ani, tayo ay nananalangin ayon sa kalooban ng Dios. Dahil dito, alam natin na sasagutin ng Dios ang ating panalangin.

May isa pang kadahilanan kung bakit dapat ipanalangin ng mga mananampalataya ang panalanging ito. Gusto ni Jesus na ibahagi sa kanyang mga alagad ang kanyang habag at makibahagi sa kanyang misyon na mag-ebanghelyo. Kung ipinapanalangin nila ito ng madalas, magsisimula silang magkaroon ng mas malaking pagpapahalaga patungkol sa pag-aani. Magkakaroon sila ng pagnanais na makilahok sa pag-aani at hihikayatin rin ang iba.

Dapat nating hangarin na magkaroon ng pagpapahalaga patungkol sa parehong mga bagay na pinahahalagahan ni Jesus. Dapat nating ipanalangin ang panalanging ibinigay niya sa kanyang mga alagad, upang magkaroon ito ng parehong epekto para sa atin.

Nagpunta ang isang grupo ng mga misyonero sa isang bilangguan upang mangaral. Libu-libong mga bilanggo ang naroon, at ang karamihan sa kanila ay mga mamamatay-tao at terorista. Nangaral ang mga misyonero sa pamamagitan ng isang entablado sa labas. Sa paligid ng entablado, may mga guwardyang may baril na nakatayo sa gilid upang protektahan sila. Sa pagtatapos ng sermon patungkol sa ebanghelyo, itinanong ng mangangaral kung sino sa mga bilanggo ang nagnanais na lumapit upang makatanggap ng isang Bagong Tipan. Tatlumpung kalalakihan ang lumapit.

Makalipas ang ilang linggo ay bumisitang muli sa bilangguan ang mga misyonero. Bago ang gawain, sinabihan sila ng pinuno ng tagapagbantay sa bilangguan na ang lahat sa tatlumpung kalalakihan na tumanggap sa Bagong Tipan ay pinatay ng iba pang bilanggo. Ipinangaral muli ng mga misyonero ang tungkol sa ebanghelyo, at sa pagtatapos ay muli nilang inialok na magbigay ng Bagong Tipan sa sinumang nagnanais na lumapit sa harapan. Tatlong daang kalalakihan ang lumapit sa harapan. Alam nila na ang tatlumpung kalalakihan ay namatay para sa pagtugon sa ebanghelyo, ngunit dahil mahalaga ang ebanghelyo sa kanila, sila ay handang ipagsapalaran ang kanilang buhay. Naunawaan nila ang halaga ng mensahe na kanilang narinig.

1. Sumulat ng ilang mga pangungusap upang sagutin ang bawat isa sa dalawang tanong na ito. Mayroon bang pagkakataon na maligtas ang isang taong hindi pa nakakarinig ng ebanghelyo? Bakit kailangan nating magpadala ng mga misyonero at mga tagapag-ebanghelyo?
2. Basahin ang aklat ng Jonas. Pansinin ang pangangailangan para sa isang tagapagpahayag ng ebanghelyo. Ano ang inaalala ng Dios sa kwentong ito? Ano ang alalahanin ni Jonas? Sumulat ng 1-2 pahina ng iyong mga obserbasyon.