Lesson 16: Ang Tunay na mga Disipulo

► Ano ang kahulugan na maging isang disipulo ni Jesus?

Iniisip ng ilang tao na ang mga Kristiyano ay sinumang taong mabuti. Ang ilan naman ay iniisip na ang pagiging isang Kristiyano ay nangangahulungan ng paniniwala sa ilang mga bagay. Para sa karamihan ng mga taong ito, ang mga paniniwala ay hindi nakakagawa ng malaking pagbabago sa kanilang buhay.

Ang iba ay mas malapit sa katotohanan. Alam nila na dapat magkaroon ng oras para sa pagbabalik-loobo pagbabago, kapag ang isang tao ay naging isang Kristiyano. Naniniwala sila na nangyayari ito kapag dumating sa isang tao ang isang punto na siya ay naniwala na siya ay pinatawad. Maraming naniniwala na ang isang tunay na nagbalik-loob ay may katiyakan na siya ay mapupunta sa langit kahit ano man ang kanyang nagawa pagkatapos niyang magbalik-loob.

Totona na ang pagbabalik-loob ay dapat maging tunay. Totoo na ang kapatawaran ay ibinigay sa pamamagitan ng biyaya bilang tugon sa pananampalataya. Totoo na ang isang Kristiyano ay namumuhay sa pagsunod sa Dios. Ngunit, hindi iyon ang buong kahulugan ng pagiging isang disipulo/tagasunod ni Jesus.

Maaari nating makita kung ano ang mangyayari kapag ang ginawang tanging pamantayan sa pagiging Kristiyano ay ang isang sandali ng pananampalataya lamang – humahantong ito sa antinomianism, ang katuruan na nagsasabi na ang mga kautusan ng Dios ay hindi na nakakabit/gumagapos sa isang Kristiyano. Sa halip na libreng biyaya, ito ay nagiging isang kathang-isip na biyaya upang bigyangkatwiran ang kasalanan.

Ang iglesia na nag-aanunsyo ng kathang–isip na biyaya ay may mga miyembro na dumadalo sa iglesia ngunit lantarang namumuhay sa kasalanan. Ang kanilang mga pastor iba pang tagapanguna ay nabubuhay ng mas maayos kaysa sa kongregasyon ngunit maaari ring mayroong makasalanang gawi. Sinasabi nila na hindi kinakailangan na mamuhay ng may kumpletong pagsunod sa Dios dahil tayo ay naligtas sa pamamagitan ng biyaya. Nawala na nila ang komisyon na ibinigay ni Jesus sa iglesia, na kung saan ay inutusan ang iglesia na dalin ang mga tao sa pagsunod sa mga kautusan ni Cristo. Ang natatanging gawain ng iglesia ay ang gawing mga pinabanal na sumasamba sa Dios ang mga taong makasalanan, at ang iglesia ay wala ng ibang mas mabuting dahilan bukod dito.

Kahit na ang mga iglesia na nagpapanatili ng pangangailangang sumunod sa Dios ay may ilang tao parin na nasa ibang kamalian. Ang mga ito ay sinusunod ang kanilang buhay sa mga bagay na pinaniniwalaan nilang tama, ngunit wala silang espiritu na tulad ng kay Cristo. Ang mga ito ay malulupit at hindi nagpapatawad. Hindi sila makapagbigay ng isang mapagpakumbaba at mabiyayang paghingi ng tawad. Mabilis silang humatol sa iba. Sila ay may tiwala sa iilang tao. Hindi nila pinagdududahan ang kanilang sariling katwiran. Mayroon silang sagot sa bawat isyu, at walang paggalang sa mga hindi sumasang-ayon sa kanila. Wala silang sigasig para maibalik ang mga nawawala, ngunit masigasig na masigasig sa pagtatanggol sa kanilang mga opinyon. Nasisiyahan sila sa kanilang sarili, at walang planong magbago.

Kilala ba talaga ng nga taong ito si Jesus at nagnanais na maging katulad niya?

Ang maging isang Kristiyano ay nangangahulugang maging isang disipulo ni Jesus.

[1]Ang ang kahulugan ng pagiging isang disipulo? Upang sundin si Cristo? Tiyak na nangangahulugang ito ng ganoon kahit papaano. Sa Dakilang Komisyon, kung saan sinabi ni Jesus sa kanila na pumunta sila sa lahat ng dako at gawin silang mga disipulo, sinabi niya, "turuan nyo silang sumunod sa lahat ng ipinag-uutos ko."

Ang pagsunod sa mga utos ni Jesus ay hindi ang siyang buong kahulugan ng pagiging isang disipulo.

Ang mga disipulo ng mga tagapagturong Hudyo ay nagbabahagi ng buhay sa kanila, hindi lamang matutunan ang kanilang itinuturo, kundi ang kanilang pamumuhay. Natutunan nila ang kanilang mga saloobin at prioridad.

Nang tinawag ni Jesus ang mga disipulo, sinabi niya “Halika at sumunod ka sa akin,” iyon ang ibig niyang sabihin. Tumatawag pa rin siya ng mga magiging disipulo sa pamamagitan ng ebanghelyo.

Paano nagiging isang disipulo ang isang tao?

Una, dapat kang maniwala sa kanya – wala kang ibang dahilan upang sumunod sa kanya maliban kung ikaw ay maniwala sa kanya.

Kailangan mong baguhin ang direksyon na pupuntahan mo. Walang taong nagsimula na tagasunod na ni Jesus – tayong lahat ay nagsimula patungo sa ating mga sariling pamamaraan. Kailangan mong magpasya na sundin si Jeus sa halip na ang iyong sariling paraan. Ito ay nangangahulugan na may nakikita kang mali sa iyong sariling paraan. Ang pagsunod ay nagsisimula sa pagsisiai – hindi mo siya masusunod nang hindi ka humihingi ng tawad sa iyong mga kasalanan. Kung hindi ka nagsisisina sapat para huminto ka sa iyong mga kasalanan, ay pinipili mo pa rin ang iyong sariling pamamaraan.

Naranasan mo ang kanyang kapatawaran at sinimulan ang isang relasyon sa kanya. Nagsimula kang makilala siya at nais mong maging katulad niya.

Basahin ang Mateo 16:21-25.

Sa pag-uusap na ito kasama ng kanyang mga disipulo, inilarawan ni Jesus ang kanyang darating na kamataya. Nagulat si Pedro sa mga sinabi ni Jesus. Hindi nakita ni Pedro ang pagdurusa at kamatayan bilang angkop para kay Jesus. Nagsimula siyang makipagtalo kay Jesus, sinubukan niyang himukin si Jesus na itanggi ang pag-iisip tungkol sa kamatayan.

Sinaway ni Jesus si Pedro at sinabi na hindi niyiya naiintindihan ang mga bagay na nais ng Dios. Sinabi ni Jesus na ang paraan upang maging kanyang disipulo ay dapat itanggi ang kanyang sarili, pasanin ang kanyang krus, at sumunod sa kanya. Ito ay nangangahulugang tanggapin ang kamatayan para sa kanyang sarili. Ang pagsaway ay laban sa mga natural na likas na katangian ng tao katulad ng kagustuhan nitong matupad ang mga nais niyang gawin, maitaas ang kanyang sarili, at maipagtanggol ang sarili – mga bagay na taliwas sa tunay na pagdidisipulo.

► Bakit isang tao ay may likas na katangiang lumalaban/tumataliwas sa pagdidisipulo?

Hindi nakita ng mga disipulo ang pagdurusa at kamatayan bilang naaangkop para sa kanilang mga sarili. Hindi pa nila lubusang nauunawaan kung ano ang ibig sabihin na sundin siya. Walang bayad upang ikaw ay mapatawad, ngunit ang lahat-lahat sa iyong buhay ang hinihinging kapalit upang sumunod kay Cristo. Ang pagsunod sa kanya ay magreresulta ng patuloy na pagsaliksik sa kanyang puso, pagpapakumbaba, at pagbabago.

► Ipaliwanag ang pahayag, “ang lahat-lahat sa iyong buhay ang hinihinging kapalit upang sumunod kay Cristo.”

Ang "pasanin ang krus" ay ang yakapin ang isang uri ng kamatayan alang-alang sa buhay na walang hanggan kasama ng Dios. Ito ay kamatayan sa sariling kagustuhan, kamatayan sa iyong sariling pagpapasya. Hindi lamang ito pagpapasakop sa mga panlabas na bagay, ngunit ito ay pagpapasakop hanggang sa puso. Ito ay isang kababaang-loob na inilarawan ni Jesus bilang kinakailangan para makapasok sa kanyang kaharian.

Katulad ng mga unang disipulo, marami sa panahon ngayon ang hindi nakakaunawa kung ano ang kahulugan ng maging isang disipulo. Ito ang mga iglesia na nag-aalok ng biyaya sa mga hindi nagsisisi. Hindi ito nagsisimula ng tamang daan para sa mga nagbabalik-loob o naghahanda sa kanila para sa darating na pagsubok. Ito ay ibang-iba sa daan ng pamumuhay ng mga tunay na Kristiyano.

Si Dietrich Bonhoeffer ay isang pastor na Aleman na binitay sa ilalim ng pamumuno ni Adolph Hitler. Sinulat niya ang mga linyang ito sa kanyang aklat naThe Cost of Discipleship.

Ang mahal na biyaya ay ang nakatagong kayamanan sa bukid; alang-alang dito ay masayang umalis ang isang lalaki at ipinagbili ang lahat ng kanyang ari-arian. Ito ay ang perlas na may malaking halaga upang mabili ay kailangan ibenta ng mangangalakal ang lahat ng kanyang kalakal para dito. Ito ang paghahari ni Cristo, alang-alang dito ay handang dukutin ng isang lalaki ang kanyang mata na nagdudulot sa kanya sa pagkakadapa; ito ang pagtawag ni Cristo Jesus kung saan iniiwan ng disipulo ang kanyan lambat upang sumunod sa kanya . . . ang nasabing biyaya ay malaki ang hinihinging kapalit sapagkat tinawag niya tayo upang sumunod.

Ang pagsunod sa kanya ay ang pagtulad sa kanya. Ito ay ang mamatay sa sariling kagustuhan dahil lubusan siyang sumuko. Hindi lamang ito pagtigil sa paggawa ng ilang maling bagay, kundi pagtigil sa mga ito dahil ito ang nais ni Jesus. Sinisubukan nating gawin kung ano ang ginawa ni Jesus sa kanyang kadalisayan, pagkahabag, kabaitan, at pagpapatawad.

Hindi natin ginagawa ang tama ngunit taliwas naman dito ang ating puso. Nais natin na ang ating puso ay maging katulad ng sa kanya. Hindi niya kinapopootan ang sinuman. May mga taong pinipili na maging kanyang mga kaaway, ngunit wala siyang kaaway. Kahit ng siya ay nakapako sa krus ay nagpatawad siya.

Ang kanyang mga tunay na tagasunod ay hindi mainisin.Mabuti ang kanilang ginagawa sa mga taong nagkakamali sa kanila. Pinagpapala nila ang iba at hindi nila sinusumpa ang sinuman. Hindi nila nililimitahan ang kanilang pagpapatawad. Isinuko na nila ang kanilang mga personal na karapatan at sa halip ay naglilingkod sila.

Walang puwang upang itigil ang ganitong uri ng pamumuhay na lubusang nakasuko ang sarili. Ang taong sinusubukang iligtas ang kanyang kaluluwa ay mawawalan nito – ang nagbibigay ng kanyang buhay para sumunod kay Jesus ay maliligtas.

► Paano natin tatawagin ang mga tao patungo sa kaligtasan sa isang paraan na makapaghahanda sa kanila para sa pagdidisipulo?

[1]Mayroong isang proseso ng espirituwal na pagbuo na nagdadala sa isang mananampalataya tungo sa espirituwal na maturity/paglago.

Ang isang mananampalataya ay dapat na magpatuloy na lumago sa buong buhay niya, ngunit mayroong isang antas ng maturity/paglago na kanyang maabot na maaaring tawaging espirituwal na adulthood/hustong gulang. Sinabi ni Apostol Pablo na ang mga mananampalataya ay maaaring umabot sa isang antas upang hindi na sila ituring na mga bata.[2]

Ang espirituwal na pagbuo ay bahagyang nakakamit sa pamamagitan ng pag-aaral. Ito ang dahilan kung bakit sinabi ni Apostol Pablo na isang katangian ng walang sapat nagulang sa pananampalataya ay ang pagiging hindi handa para sa mas malalalim na doktrina.[3] Sinabi niya na ang isang katangian ng may sapat na gulang sa pananampalataya ay matatag na sa doktrina. Dahil ang pagkatuto ay bahagi ng espirituwal na pagbuo, ang pagtuturo ay bahagi ng gawain ng pagiging disipulo.

Ang espirituwal na pagbuo ay hindi nakakamit sa pamamagitan lamang ng pag-aaral.

Sinabi ng apostol na ang sapat na gulang sa pananampalataya ay ang mapabilang sa samahan ng mga Kristiyano, ang pagkakaroon ng kaalaman sa Anak ng Diosd, at pagiging katulad ni Cristo.[4] Ang pagiging sapat na gulang sa pananampalatayang ito ay higit pa sa kaalaman at hindi nagmumula sa kaalaman lamang.

Basahin ang 2 Pedro 1:2-11.

Ang talatang ito ay tungkol sa paglagong espirituwal. Pansinin ang mga pangunahing punto sa talatang ito.

Bersikulo 3: Ibinigay ng Dios ang lahat ng kailangan upang maging banal tayo at tinawag tayo na magkaroon ng Kristiyanong pamantayan.

Bersikulo 4: Ibinigay ng Dios ang pangako ng biyaya na nakapagpapabago na siyang magliligtas sa atin mula sa kasalanan at nagbibigay sa atin ng banal na katangian ng Dios.

Bersikulo 5-7: Hindi tayo dapat tumigil sa pananampalatayang nakapagliligtas, ngunit umunlad upang makabuo ng mga katangian ng isang Kristiyano.

Bersikulo 8: Ang mga katangiang ito ang siyang nagbibigay sa atin ng espirituwal na bunga.

Bersikulo 9: Ang taong hindi nagkakaroon ng mga katangiang ito ay hindi nagpapatuloy mula sa kanyang paglaya mula sa kasalanan, at hindi rin niya nakikita kung saan siya papunta.

Besikulo 10-11: Huwag maging panatag sa katiyakan ng kaligtasan ng hindi man lang kumikilos upang magkaroon ng mga katangian ng isang Kristiyano. Ito ang magdadala sayo sa kaligtasan at malaking tagumpay sa walanghanggang kaharian ng Dios.

Ang ikalawang kabanata ng liham na ito ay nagsasabi tungkol sa mga taong tumatanggi sa espirituwal na pag-unlad. Nais lamang nilang matawag na isang Kristiyano. Dahil tumatanggi silang lumago sa espirituwal, pinangangatwiranan nila ang kanilang mga kasalanan. Bumubuo sila ng maling doktrina para suportahan ang kanilang kasalanan. Ang kanilang maling doktrina ang nagdudulot na mahulog sa kapangyarihan ng kasalanan ang mga bagong mananampalataya at mas naging malala pa kaysa sa kung ano sila na para bang hindi pa nila nararanasan ang biyaya ng pagliligtas (2 Pedro 2:18-22).

Ang sulat ay nagtapos sa isang babala. Dapat nating iwasan na muling mabalik sa kasalanan dahil sa mga maling katuruan, at sa halip ay, ituon ang sarili sa paglago sa kagandahang-loob (2 Pedro 3:17-18).

Sinabi ni Jesus sa Dakilang Komisyon na ang gawain ng pagdidipulo ay upang dalin ang mga tao sa pagsunod sa kanya. Malinaw na, ang taong natututo ay dapat sumunod sa katotohanan na natutunan niya; kung hindi, hindi siya lalago. Ang layunin ng kaalaman ay upang ipakita sa kanya kung paano magbigay lugod sa Dios at upang gabayan ang pagbuo ng kanyang pagkatao. Kung ang isang tao ay patuloy na natututo ngunit hindi nagpapatuloy sa pagsunod, hindi siya isang disipulo. Maraming tao sa mga iglesia ay mayroong maraming kaalaman sa relihiyon, ngunit hindi ipinapakita ang pamumuhay ng isang taong matanda na sa pananampalataya.

Basahin ang Filipos 1:9-11.

Ang iglesia sa filipos ay isang kahanga-hangang grupo ng mga mananampalataya, at ang liham ni Pablo sa kanila ay mayroong maligayang tema.

Sa mga talatang ito, inilarawan ni Pablo ang espirituwal na paglago para sa mga taga-Filipos. Ang paglalarawan ay makabuluhan sapagkat inuugnay nito ang kaalaman, pag-unawa, pagmamahal, at pag-uugali.

Ipinagdasal ni Pablo na lumago ang kanilang pagmamahal at maipakita ang pagmamahal sa kanilang tamang pag-unawa, upang mapili nila ang mga saloobin at pinakawastong pag-uugali. Ang buhay na ito ay magiging walang kapintasan sa harap ng Dios kapag bumalik si Jesus. Ang kanilang buhay ay mapupuno ng espirituwal na bunga na makapagbibigay ng kaluwalhatian sa Dios.

► Batay sa ating pinag-aralan, ano ang isang disipulo ni Jesus?

Ang isang disipulo ni Jesus ay isang mananampalataya na namumuhay sa pagsunod sa katotohanang kanyang natutunan, na masidhing ninnanais na higit niyang maunawaan ang kalooban ng Dios, at umasa sa kapangyarihan ng Dios na siyan bubuo ng katangian at pag-uugaling Kristiyano.

► Ngayong nauunawaan na natin ang espirituwal na pagbuo, paano mo mailalarawan ang isang taong nagdidisipulo/nagtuturo sa iba?

Itinuturo niya ang katotohanan ng Biblia. Siya ay isang halimbawa ng pagsunod kay Jesus. Hinihikayat niya ang iba na matuto, na sumunod, at hayaang kumilos ang Dios sa kanilang buhay.

Sa nakaraang bahagi ng leksiyon ay pinag-aralan natin ang 2 Pedero 1:2-11. Sa talatang iyon, natutunan na ang Dios ay nangako ng biyaya na magliligtas sa atin mula sa kapangyarihan ng makasalanang pagnanasa at bibigyan tayo ng isang banal na katangian. Ang kaalaman ay gumagabay sa ating espirituwal na paglago.

Ang ilang tao ay naniniwala na imposible para sa isang tao na mamuhay ng hindi sumusuway sa Dios. Naniniwala sila na imposible para sa isang tao na magkaroon ng isang banal na puso. Ang mga idea na ito ay nakakaapekto sa kanilang pag-unawa sa pagiging disipulo.

Ang pagdidisipulo ay nangangahulugan ng pakakatuto at pagsunod sa mga utos ni Cristo. Kung hindi natin paniniwalaan na posible ang lubos na pagsunod, humahanap tayo ng ibang paraan upang suriin ang ating espirituwal na kalagayan.

Naniniwala si John Wesley na walang sinuman ang maaaring tumupad ng mga kautusan ng Dios ng wala ang pagkilos ng biyaya, ngunit naniniwala siya na ang pagkilos ng biyaya ay inaalok sa bawat tao. Naniniwala si Wesley na ang bawat makasalanan ay may kakayahan, hindi sa pamamagitan ng likas na katangian kundi sa pamamagitan ng pagkilos ng biyaya, upang makatugon sa alok ng ebanghelyo. Naniniwala rin siya na ang bawat Kristiyano ay binigyan ng biyaya upang makapamuhay ng may lubos na pagsunod sa Dios.

Ang isang hermeneutical na prinsipyo na mula sa Wesleyan theology ang tinawag na "Promise Principle." Naniniwala ang mga Wesleyans na anuman ang iutos ng Dios, at tutulunga niya ang mga tao upang matupad ito. Ito ay nangangahulugan na ang bawat kautusan sa Banal na Kasulatan ay maaaring tingnan bilang isang pangako ng biyaya.

Ang mga sumusunod na talata ay paliwanag ni Wesley tungkol sa prinsipyong ito.[1]

Ang isang karaniwang pagtutol tungkol dito ay wala daw pangako tungkol sa [pagiging perpekto ng isang Kristiyano] mula sa Salita ng Dios. Ngunit mayroong isang malinaw na pangako na mamahalin nating lahat ang Dios na ating Paninoon ng buong puso. Mababasa natin, “Babaguhin ng Panginoon na inyong Dios ang mga puso ninyo, at mga puso ng inyong lahi, para mahalin ninyo siya ng buong puso, at buong kaluluwa” (Deut. 30:6). Katulad ng malinaw na sinabi ng ating Panginoon, kung saan ay hindi ito tinukoy na pangako, ngunit nasa anyo ng isang utos: “Ibigin mo ang Panginoon mong Dios ng iyong buong puso, at ng iyong buong puso, at ng iyong buong kaluluwa, at ng iyong buong pag-iisip” (Mateo 22:37). Wala ng ibang salita ang mas maging malakas kaysa dito; Walang pangako ang maaaring mas mahalaga. Katulad ng, “Ibigin mo ang iyong kapwa tulad ng iyong sarili,” ay isang tiyak na pangako dihil ito ay isang utos.

At ang walang limitasyong pangako na namumuno sa buong panahon ng ebanghelyo, “Ilalagay ko sa kanilang mga isip ang aking kautusan, at isusulat ko ito sa kanilang mga puso,” gagawing pangako ang lahat ng kautusan; kasama ang isang ito, “Hayaan na ang kaisipan na ito ay sumainyo katulad ng kay Cristo Jesus.” Ang kautusan na ito ay katumbas ng isang pangako, at nagbibigay sa atin ng dahilan upang asahan na siya ang kikilos sa atin kung ano man ang kanyang naisin sa ating buhay.

Ang kautusan ng Dios na ibinigay ni Pedro, “Magpakabanal kayo, sapagkat ang tumawag sa inyo ay banal, sa lahat ng uri ng pag-uusap,” ay nagpapahiwatig ng isang pangako na tayo ay magiging banal, kung hindi tayo aayaaw. Walang maaaring kulang sa bahagi ng pagkilos ng Dios. Tulad ng pagtawag niya sa atin sa kabanalan, walang duda na ito ay nais niya, gayun din ito ay kaya niya, na gawin ang kabanalang ito sa atin. Sapagkat hindi niya hinahamak ang kanyang nilalang na walang magagawa, at hindi niya tayo tatawagin upang ibigay ang isang bagay na hindi niya nais ibigay. Ang pagkakatawag sa atin tungo sa kabanalan ay hindi maikakaila; samakatuwid, ibibigay niya ito kung hindi tayo sumusuway sa kanyan makalangit na pagtawag.

“Ngunit ipinangako niya na ililigtas tayo mula sa kasalanan habang tayo ay nasa katawan?” Walang duda na ito ay gagawin niya. Sapagkatang isang pangako ayipinapahiwatigsa bawat kautusan ng Dios, kabilang dito ang, “Ibigin mo ang Panginoon mong Dios ng iyong buong puso, at ng iyong buong kaluluwa, at buong pag-iisip.”

Dapat tayong magkaroon ng pag-asa sa biyaya ng Dios batay sa ating pananaw sa katangian ng Dios. Inaasahan natin na anuman ang iutos ng Dios ay tutulungan niya tayo, dahil ang kanyang mga kautusan ay taos-puso at hindi matutupad sa pamamagitan ng ibang paraan.

Maaari nating seryosohin ang lahat ng nakasulat sa Banal na Kasulatan. Hindi natin dapat baluktutin ang payak na kahulugan ng mga pahayag sa biblia. Ang Prinsipyo ng mga Pangako ay karangalan sa Dios, sapagkat inaasahan nito na ang Dios ay may kapangyarihan at kahandaang kumilos sa buhay ng mga mananampalatayan upang pabanalin ayon sa pagkakatawag sa kanya ng Dios. Ang mga babala, mga pangako, at mga panalangin mula sa Banal na Kasulatan ay hindi dapat balewalain. Ang mahusay na teolohiya ay pinakamahusay na mapapatunayan sa paraan ng paggamit ng Banal na Kasulatan.

Bakit hindi pinabanal ng Dios na Makapangyarihan ang kaluluwa habang tayo ay nabubuhay sa mundo? Hindi ka ba niya maaaring pabanalin habang ikaw ay nasa bahay na ito, pati na rin sa labas kung saan umiihip ang hangin? Mapipigilan kaya siya ng mga pader ng ladrilyo o bato? Kahit alinman sa pader man ng laman o pader ng dugo ay hindi makakapigil sa kanya nasa isang iglap lamang ay kaya ka niyang lubos na pabanalin. Madali para sa kanya na iligtas ka mula sa lahat ng kasalanan habang tayo ay nabubuhay dito sa mundo. ”Ngunit ipinangako niya na ililigtas tayo mula sa kasalanan habang tayo ay nabubuhay dito sa mundo?” Walang duda na iyon ang nais niya. Sapagkat ang isang pangako ay ipinapahiwatig sa bawat kautusan ng Dios, kabilang ang, “Ibigin mo ang Panginoon mong Dios ng iyong buong puso, at ng iyong buong kaluluwa, at ng iyong buong pag-iisip.” Sapagkat ito at ang bawat iba pang kautusan ay ibinigay, hindi sa mga patay, ngunit para sa mga buhay.

Ipinahayag ito sa mga salitang binanggit sa itaas, tna dapat tayong lumakad “sa kabanalan sa harapan niya sa bawat araw ng ating buhay.”[2]

Maraming tao ang nagsasabi na sila ay Kristiyano sa maraming taon ngunit hindi nagkakaroon ng tagumpay laban sa kasalanan. Lumalago sila sa kaalaman at mga kasanayan sa ministeryo ngunit hindi sa pinakamahalagang bagay.

Malinaw na itinuturo ng Biblia na ang pamantayan ng Dios para sa mga mananampalataya ay mayroon siyang katagumpayan sa kasalanan at isang pusong banal.[3] Kung ang mauunawaan ng isang mananampalataya na hindi ang nais niya ang nais ng Dios, dapat magmadali siya at seryoso niyang hanapin ang nakakapagpabago at nakapagpapalakas na pagkilos ng Espiritu ng Dios.

Ang taong nasa ministeryo ng pagdidisipulo ay dapat na linawin ang kanyang mga prioridad. Ang katagumpayan sa kasalanan ay ang unan niyang prayoridad. Kung ang isang tao ay nahulog sa kasalanan, dapat na akayin siya ng nagdidisiplina tungo sa pagsisisi at tagumpay bago ang anupamang bagay na gagawin.

[1]Sumulat ng ilang talata tungkol sa bawat sumusunod na katanungan:

• Ano ang dapat asahan ng isang tao kung nais niyang maging isang disipulo ni Jesus?

• Paano mo ipapaliwanag ang sentral na katotohanan na sinabi ni Pedro tungkol sa espirituwal na paglago?

• Ano ang “Prinsipyo ng Pangako”?

Ang kabuuang haba ay dapat na humigit-kumulang dalawang pahina.