Lesson 18: Manwal Para sa Maliit na Grupo

Ang leksiyong ito ay hindi nakaayos bilang isang sesyon sa klase na katulad ng iba. Maituturo ito ng tagapanguna sa klase, at maraming paksa para sa pagtatalakayan. Maaaring kailanganin na magkita-kita nang higit sa isang beses para sa leksiyong ito.

Dapat maglaan ng oras ang klase espesyal para talakayin ang kanilang mga gagawin sa hinaharap. Dapat silang magplano nang sama-sama kung paano sila makatutulong sa kanilang lokal na iglesya sa mga gawain ng pag-eebanghelyo at pagdidisipulo.

Ang ministeryo sa maliliit na grupo ay maraming anyo sa buong mundo. Maraming klase ng maliliit na grupo, na nakadisenyo para sa iba’t-ibang layunin. Maaaring magkita-kita ang maliliit na grupo para mag-aral, espirituwal na pananagutan, ministeryo, pananalangin o mga espesyal na proyekto.

May mga iglesya na hinati-hati sa mga grupo na nagkikita-kita sa mga tahanan. Ang mga grupo ay gumaganap nang tulad sa maliliit na iglesya. Ang mga iglesya sa Bagong Tipan ay tila ganito ang naging tungkulin.

Ang mga lumalago, at epektibong mga iglesya ay karaniwang nagtataglay ng mga klase ng sistema ng maliliit na grupo.

Sa seksiyong ito, pag-uusapan natin ang pagiging epektibo ng maliliit na grupo para sa pagdidisipulo.

Hindi si John Wesley (Great Britain, ika-18 siglo) ang unang nag-organisa ng maliliit na grupo, subali’t pinaunlad niya ang isang sistema na lubhang epektibo.

Bumuo si Wesley ng isang sistema ng pagdidisipulo na may iba’t-ibang laki ng grupo na tinatawag na lipunan, klase at banda.[1] Ang mga pamamaraan ni Wesley ay hindi kumpletong sistema sa simula, subali’t napaunlad nang unti-unti upang makatugon sa mga pangangailangan. Marami sa mga nahikayat ni Wesley ay humihiling ng pagpapalakas ng loob, payo at panalangin. Dahil sa dami ng kanilang bilang, itinakda niya sila upang magkita-kita tuwing Huwebes.

Sa bawat lugar kung saan dinadala ni Wesley at ng kanyang mga tagapangaral ang ebanghelyo, inorganisa nila ang mga nagbabalik-loob sa mga grupo na regular na nagkikita-kita. Dahil malalaki ang kongregasyon, marami ang hindi nakapagsasabi ng kanilang personal na pangangailangang espirituwal at hindi nakatatanggap ng atensiyon na kanilang kailangan. Nabuo ang maliliit na grupo na tinatawag na klase, kung saan ang mga tagapanguna ay nagsilbi bilang mga pastor upang palakasin ang loob at gabayan ang mga miyembro. Ang sinumang miyembro na nagpapatuloy sa lantarang kasalanan at hindi nagbabago ay inaalis sa pagiging miyembro at hindi pinahihintulutang pumunta sa mga pagtitipon.

Ang mga grupong mas maliit kaysa sa mga klase ay binuo upang ang mga miyembro ay makapagbahagi ng kanilang espirituwal na mga struggles/paghihirap at magkaloob sa isa’t-isa ng espirituwal na pananagutan. Ang maliliit na grupong ito ay tinatawag na mga banda. Sa mga pagtitipong ito, ilalarawan ng tagapanguna ang kanyang sariling espirituwal na kalagayan, pagkatapos tatanungin ang iba ng mga nagsisiyasat na mga tanong tungkol sa kanilang mga kundisyon, kasalanan, at mga tukso. Sa mga grupong ito, ang mga miyembro ay pare-pareho ng kasarian.

Ang tagumpay ni Wesley ang naging dahilan upang sabihin ng tanyag na si George Whitefield ang ganito: “Matalinong kumilos ang aking Kapatid na si Wesley –ang mga kaluluwang nagising sa ilalim ng kanyang ministeryo ay isinama niya sa klase, at sagayun ay naingatan ang bunga ng kanyang pagpapagal. Ito ang aking napabayaan, kung kaya’t ang aking mga tao ay katulad ng isang lubid na buhangin.”

Ang mga pamamaraan ni Wesley ay ipinagpatuloy ng American Methodist Church sa mga unang taon, subali’t ang kanyang mga prinsipyo sa pagdidisipulo at mga doktrina ay kinaligtaan ng modernong Metodismo.

Ang pinakamaagang gusali ng iglesya na natagpuan ay tinatayang itinayo mga A.D.250. Para sa unang dalawang siglo, tiningnan ng iglesya ang kanyang sarili bilang tao, hindi isang gusali o organisasyon. Ang iglesya ay binubuo ng mga grupo ng Kristiyano na sama-samang sumasamba, nag-eebanghelyo at sumusunod sa Biblia.

Ang maliliit na grupo ng mga tao ang pangunahing blokeng pantayo ng bawat epektibong istruktura ng iglesya. Ang programa sa pagdidisipulo sa maliit na grupo ay hindi isang bagong institusyon na sa paglipas ng panahon ay hindi na gagamitin dahil laos na. Hindi ito isang bagong pamamaraan na maaaring magamit sa ilang lugar at hindi sa ibang lugar. Sa halip, ang maliliit na grupo ang pangunahing bloke sa pagtatayo ng isang iglesya. Ang ministeryo sa maliliit na grupo ay maaaring isagawa sa iba’t-ibang paraan upang harapin ang mga hamon na kinakaharap ng alinmang lokal na iglesya.

Hindi matutupad ng isang iglesya ang kanyang layunin maliban na ang mga tao nito ay regular na pinatitibay at sinasanay sa mga sitwasyong mas personal kaysa sa buong kongregasyon o karamihan sa mga paaralang panLinggo.

Isang Babala

Ang maliliit na grupo ay espirituwal lamang ayon sa kalagayan ng mga taong kasama dito. Kung sila ay hindi mga disipulong nagtalaga ng sarili sa prayoridad ng pagbibigay-lugod sa Dios, matapat na pamumuhay, at pagtupad sa misyon ng iglesya, maraming dahilan/paraan kung paano maaaring magkamali ang grupo.

Ang pagkakaroon ng espirituwal na pananagutan ay ang pagtatatag ng relasyon sa isang tao o grupo kung kanino ka mag-uulat ng iyong kalagayang espirituwal, ang iyong tagumpay o kabiguan sa iyong mga espirituwal na disiplina, at sa iyong mga pangako sa pag-unlad. Sinasabi nila sa iyo kapag sa palagay nila ay gumagawa ka ng kamalian. Sinasabi mo sa kanila ang iyong mga pagtatalaga sa sarili, at tinatanong ka nila pagkaraan kung tinutupad mo ba ang iyong mga pagtatalaga sa sarili.

Ang batayan sa Biblia ng espirituwal na pananagutan sa isang malusog na komunidad ng Kristiyano ay mas malinaw na ipinaliwanag sa isang naunang seksiyon. Kung walang espirituwal na pananagutan, hindi natin matutupad ang lahat ng mga kautusan sa Kasulatan; at, mapapabayaan natin ang isang paraan na idinesenyo ng Dios sa pagbibigay sa atin ng biyaya.

“Kaya nga ipagtapat ninyo sa mga kapatid ang inyong mga kasalanan at ipanalangin ang isa’t-isa, upang kayo’y gumaling."[1]

Hindi ipagtatapat ng isang tao ang mga pribadong mga kamalian maliban sa isang relasyon na ginagawa itong madali. Kung hindi siya nagtatapat sa taong nananalangin para sa kanyang mga kamalian, pinababayaan niya ang paraang idinesenyo ng Dios upang matugunan ang mga pangangailangang iyon.

“Magtulungan kayo sa pagbuhat ng pasanin ng isa’t-isa. Sa gayung paraan ay matutupad ninyo ang kautusan ni Cristo."[2]

Malibang kilala natin nang mabuti ang isang tao, hindi natin malalaman kung ano ang kanyang mga pinakaseryosong pasanin. Hindi natin matutupad ang kautusang ito sa kasulatan nang wala sa relasyon na ginagawa itong posible.

“Sikapin din nating gisingin ang damdamin ng bawat isa sa pagmamahal sa kapwa at sa paggawa ng mabuti."[3]

Dapat nating suriin nang malapitan ang isa’t-isa na ang motibo ay pag-ibig upang makita kung anong pagpapalakas ng loob at pagsaway ang kinakailangan. Ang mga pagpapalakas ng loob ay magiging mababaw, ang mga pagsaway ay tututulan malibang mayroon tayong espesyal na relasyon sa isang tao.

Makatutulong ang mga sumusunod na tanong upang matukoy ng isang tao kung mayroon o wala siyang naitalagang espirituwal na pananagutan sa kanyang buhay.

Anong mga relasyon mayroon ako kung saan may isang taong tumutulong sa akin na pasanin ang aking pinakaseryosong mga pasanin sa buhay; ipinapahayag ko sa kanya ang aking mga pagkakamali; tinutulungan ko ang isang tao na magpasan ng kanyang mga kabigatan; at may isang tao na tumutugon sa aking kasalukuyang kalagayang espirituwal?

May mga pagkakataon ba na wala akong masandalan, mga pagkakataong ako’y masaya dahil walang nakakaalam ng aking kalagayan, at mga pagkakataong mahihiya akong iulat sa iba ang aking oras ng pananalangin o oras ng pagbabasa ng Biblia?

Karamihan sa mga iglesya ay hindi nakatutupad sa kanilang tungkulin sa pananagutang espirituwal malibang magsaayos sila ng isang sistema sa pagsasagawa nito. Para sa marami, iyon ay isang sistema ng maliliit na grupo.

Ipinakita ni Jesus ang prayoridad ng pagdidisipulo. Mula sa simula ng kanyang ministeryo pumili siya ng iilang lalaki na tatanggap ng responsibilidad ng paggabay sa iglesya. Hindi niya ginugol ang lahat ng kanyang panahon sa pangangaral sa libo-libong sumunod sa kanya; sa halip, madalas siyang nag-uukol ng panahon sa pagsasanay sa labindalawa. Pinalawak niya ang kanyang ministeryo sa pamamagitan ng mga lalaking sinanay niya.

Ang isang taong nagdidisipulo ay dapat magtaglay ng mga sumusunod na katangian. Maaaring hindi siya maging napakahusay sa bawat katangian, subali’t dapat sikaping umunlad sa lahat ng ito. Kung nagkukulang siya ng alinman sa mga ito, hindi siya magiging tunay na epektibo. Ang isang taong hindi nagtataglay ng mga katangiang ito ay maaari pa ring makatulong sa mga tao sa pamamagitan ng kanyang halimbawa.

(1) May hustong gulang sa espirituwal

[1]Dapat siyang magtaglay ng mga katangian ng isang may gulang sa espirituwal na inilarawan sa isang naunang seksiyon. Kung hindi husto ang kanyang gulang espirituwal, hindi siya makapagbibigay ng mabuting halimbawa at hindi magkakaroon ng karanasang kinakailangan niya.

(2) Naroon kung kailangan

Kapag ang kanyang iskedyul ay sobrang puno na at hindi maaayos na napamamahalaan, wala siya roon kung kailangan para sa ministeryo sa maliit na grupo. Dapat niya itong gawing prayoridad.

(3) Mapagkakatiwalaan

Dapat tumutupad siya sa kanyang mga pangako. Dapat siyang tumupad sa mga appointments. Kailangan maalaala niya na may pananagutan ang iba sa mga ipinangako nila.

(4) May tiwala (sa sarili)

Dapat siyang maniwala na kaya niyang matuto kung paano mangunguna sa isang grupo. Kung mayroon siyang kakayahan subali’t hindi naniniwala doon, kailangan muna niyang magkaroon ng ginabayang karanasan na magpapatibay sa kanyang tiwala sa sarili.

(5) Kaya niyang Lumutas ng Mga Di-pagkakasundo/Gusot

Kailangang kaya niya na magpanatili ng tamang saloobin kapag di nagkakasundo ang mga tao at nakalilikha ng suliranin. Kailangang kaya niyang tumulong na lutasin ang mga hindi pagkakasundo sa pagitan ng ibang tao.

(6) May kakayahang Magturo

Nauunawaan ba ng mga tao ang kanyang mga paliwanag? Ang tagapanguna ay isang taong hindi nagiging dahilan upang malito ang mga tao.

(7) May pagkagutom sa Salita ng Dios

Dapat mayroon siyang kasiyahan sa Salita ng Dios, upang maanyayahan rin niya ang iba na ma-enjoy din ito. Dapat gawin niyang mahalaga ang Biblia sa kanyang relasyon sa Dios.

(8) Nakadepende sa Dios

Dapat niyang maunawaan na ang mga espirituwal na resulta ay mangyayari lamang dahil sa pagkilos ng Banal na Espiritu. Dapat siyang maging handang makipagtulungan sa Banal na Espiritu. Dapat siyang dumepende sa paghirang ng Dios. Hindi siya dapat magtiwala na ang kanyang mga paliwanag ay magtatagumpay nang dahil lamang sa kanyang sariling kakayahan.

(9) Handang Maglingkod

Dapat siyang magkaroon ng pakiramdam na mayroon siyang ginagawang mahalagang bagay kapag siya’y naglilingkod sa iba. Hindi niya dapat naisin na siya ang paglingkuran. Hindi siya dapat maghanap ng ministeryo sa layuning ipakita lamang ang kanyang mga talento. Dapat siyang tumugon sa mga pangangailangan at handang magboluntaryo sa gawain.

(10) Nasa Ilalim ng Espirituwal na Awtoridad

Dapat mayroon siyang espirituwal na pananagutan sa isang tao. Dapat siyang sumunod sa mgsa direksiyon ng mga tagapangunang espirituwal.

(11) Matapat sa Iglesya

Ang tagapanguna sa grupo ay dapat isang miyembrong nagtalaga ng sarili sa isang lokal na iglesya. Ang ministeryo ng pagdidisipulo ay dapat maging dahilan upang pahalagahan ng mga tao ang iglesya at higit pang magtalaga ng sarili para dito.

(12) Masigasig Upang Magtagumpay

Kapag mayroon siyang pagsisikap upang magtagumpay, hindi siya madaling sumuko. Siya ay aangkop sa mga pangyayari. Hahanap siya ng mga impormasyon upang tulungan siyang maging mas epektibo. Magkukusa siya kapag mayroong mga suliranin o mga pagkakataon. Magkakaroon siya ng lakas at sigasig.

(13) Tumpak ang mga Doktrina

Dapat mayroon siyang mabuting pundasyon ng doktrinang ebangheliko at naaayon sa Biblia.

(14) Sinanay para sa Ministeryo

Hindi kinakailangang gawin ang pagsasanay sa ministeryo sa isang akademikong institusyon/paaralan. Nagsisimula ang pagsasanay sa pag-oobserba, kung saan makikita ng mananampalataya kung paano isinasagawa ang ministeryo. Lumalalim ang pagsasanay sa pamamagitan ng pakikilahok, habang siya ay binibigyan ng mga responsibilidad sa ilalim ng paggabay. Napakahalaga ng pagbasa at pag-aaral ng mabuting materyal.

Ang pinakamabuting paraan upang mangyari ang pagdidisipulo ay sa isang lokal na iglesya na nakauunawasa responsibilidad at prayoridad ng pagdidisipulo, at nagtatrabaho nang nagkakaisa.

Samakatuwid, ang mga direksiyong ito ay nakaukol sa mga tagapanguna at mga miyembrong inilaan ang sarili sa isang iglesya.

Kung nalalaman ng isang iglesya na kailangan nilang pagbutihin pa ang pagdidisipulo, dapat muna nilang pag-aralan ang Kasulatan at mga puntos sa kursong ito tungkol sa pagdidisipulo. Maaaring ipresenta ng mga tagapanguna ang materyal. Dapat makibahagi, hanggat maaari, ang lahat ng mga miyembro ng iglesya na itinalaga ang kanilang sarili, upang sila man ay makibahagi sa pangitain.

Ang ikalawang bahagi ng paglago ay ang pag-oobserbakung ano na ang ginagawa ng iglesya. Karamihan sa mga iglesya ay may mga grupo kasalukuyang kumikilos na, kahit na hindi naman nila sinadyang magsimula ng programa sa maliliit na grupo. Halimbawa, may isang grupo ng manunugtog sa iglesya na madalas na nagkikita-kita. Maaaring may isang choir na nagsasanay. Maaaring mayroong isang board ng diyakono. Maaaring mayroong mga klase ng paaralang panLinggo, at ang mga guro ng lingguhang klaseay maaari ring magbuo ng isang grupo. Maaaring magkita-kita rin paminsan-minsan ang mga kabataan. Maaaring magkaroon ng mga komite na nangangasiwa sa iba’t-ibang responsibilidad. Ang isang grupo ay maaaring magbuo sa hindi pormal na paraan ng mga taong sama-samang nagtatrabaho sa isang proyekto. Maaaring may mga pamilya sa iglesya napaminsan-minsan ay nagsasama-sama para sa fellowship. Maaaring mayroong pag-aaral ng Biblia at pagmimiting sa pananalangin.

Ang mga grupong ito ay maaaring hindi binuo para sa layunin ng pagdidisipulo o espirituwal na pananagutan, subalit makatutulong ang mga ito upang matupad ang mga layuning ito. Ang alinmang iglesya na mayroon nang buhay espirituwal ay may mga grupong kumikilos upang suportahan ang buhay na iyon. Kapag nagpasya ang iglesya upang pabutihin ang kanyang programa sa pagdidisipulo, dapat nitong suriin ang mga grupong naroon na at tuklasin kung ano ang nangyayari, pagkatapos ay pag-isipan kung paanong ang mga layunin ay mas mabuting matutupad.

Maaaring kailanganin ang mga bagong grupo. Marahil iba’t-ibang klase ng mga grupo ang kinakailangan. Maaaring may mga grupo na nagbibigay ng praktikal na pagsasanay para sa ministeryo. Maaaring may mga grupo na pangunahing nag-aaral ng Biblia at nananalangin. Maaaring mayroong maliliit na grupo para sa seryosong espirituwal na pananagutan.

Ang layunin ng grupo ang magtatakda kung sino sino ang dapat naroon at kung paano kikilos ang grupo. Halimbawa, ang isang grupo para sa seryosong espirituwal na pananagutan ay dapat magkaroon ng mas kaunti kaysa 10 tao. Kapag masyadong malaki ang grupo, bumababa ang pagiging lihim, nagiging mababaw ang pagbabahaginan, mas higit ang kailangang pagkontrol, posible ang mas kaunting pakikilahok, at ang pagdalo ay nagiging mas masama. Ang lalim ng personal na pagbabahagi ay magiging limitado kapag mayroong lalaki at babae sa grupo.

Ang layunin ng grupo ang magtatakda kung ito ba ay magiging bukas o hindi sa mga bagong miyembro. Kung ang layunin ay pananagutang espirituwal, hindi ito dapat magdagdag ng mga bagong miyembro kapag ang grupo ay nakapagtipon-tipon na ng ilang beses. Karamihan sa mga tao ay hindi magbabahagi tungkol sa kanilang kalagayang espirtuwal hangga’t hindi nila nararamdaman na sila ay ligtas sa iba pang nasa grupo. Kung ang layunin ng grupo ay pag-aralan ang isang serye ng mga leksiyon, hindi praktikal na magdagdag ng mga tao sa kabuuan ng serye ng mga pagtitipon.

Maaaring may grupo para sa mga bagong nagbalik-loob. Mahalaga na ang isang bagong nagbalik-loob ay hindi maghintay ng ilang linggo bago sumali sa isang grupo. Samakatuwid, ang grupong ito ay nangangailangan ng umiikot na serye ng mga aralin upang ang mga bagong tao ay makakasali sa anumang pagkakataon. Dapat mapagtanto ng mga tagapanguna na ang ilan sa mga bagong nagbalik-loob ay titigil sa pagdalo. Ang katotohanan na ang ilang tao ay aalis sa grupo ay hindi nangangahulugan na ang grupo ay hindi kumikilos nang maayos. Kahit na ang ilan ay aalis sa grupo, ang grupo para sa mga nagbalik-loob ay dapat maging bukas para sa mga bagong tao.

Kung ang grupo ay para sa pagsasanay para sa ministeryo o mas malalim na paglagong espirituwal, ang mga miyembro ng grupo ay dapat mga taong nagnanais na lumago sa espirituwal at handang magtalaga ng sarili sa mga layunin ng grupo. Kung ang ilan sa mga miyembro ay hindi nagtalaga ng sarili, ang grupo ay hindi gaanong magiging matagumpay sa pag-abot sa mga layunin nito.

Karamihan sa mga miyembro ay nahihikayat sa pamamagitan ng personal na pag-aanyaya. Huwag nang hintayin na humiling ang mga tao na makikisali sila sa grupo.

Hindi lahat ng nasa iglesya ay makikilahok sa isang programa para sa maliliit na grupo. Kung ikaw ay isang tagapanguna sa iglesya, huwag mong itaboy palayo ang mga tao sa pamamagitan ng pagpuna sa kanila dahil hindi sila kabilang sa maliit na grupo. Isulong mo ang ministeryo ng grupo sa pamamagitan ng paglalarawan sa mga benepisyo nito.

Sa unang pagtitipon, tiyakin na nauunawaan ng lahat ang kahalagahan ng grupo. Magbahagi ng Kasulatan at impormasyon na nagpapakita ng kahalagahan ng pagdidisipulo.

Upang matulungan ang pagdalo, ang grupo ay maaaring itakdang magkita-kita sa loob ng ilang linggo. Ipaliwanag na ang grupo ay mag-aaral ng tiyak na bilang ng serye ng leksiyon at sabihin sa kanila kung kailan matatapos ang serye. Sa gayung paraan, alam ng bawat miyembro kung ano ang kanyang sinasalihan. Bigyang-diin ang pangangailangan sa perpektong pagdalo/pagdalo sa lahat ng pagtitipon. Sa katapusan ng panahong iyon, ang grupo ay maaaring magsimulang muli sa mga nais na magpatuloy.

Si Andre ay isang Kristiyano na sa loob ng ilang taon. Siya ay miyembro ng iglesya at tumutulong sa kanyang iglesya. Siya ay nag-aalala na ang kanyang iglesya ay walang plano sa pagdidisipulo. Iniisip niya na ang iglesya ay dapat magsimula ng maliliit na grupo, subalit ang mga tagapanguna ay hindi interesado.

► Ano ang dapat gawin ni Andre?

Dapat kausapin ni Andre ang mga tagapanguna sa iglesya at hingin ang kanilang pagsang-ayon na siya ay manguna sa maliit na grupo. Hindi niya dapat punahin ang ministeryo ng iglesya, sa halip ay ilarawan ang mga benepisyo na maidudulot ng grupo dito. Kung mabuti ang magiging takbo ng grupo, magsisimulang maunawaan ng iglesya ang mga benepisyo ng ganoong klase ng ministeryo.

Sa pagsisimula ng isang grupo, mayroong kagalakan at maraming inaasahan. Marami sa mga miyembro ay hindi nalalaman nang eksakto kung ano ang kanilang inaasahan, subali’t umaasa sila na makakukuha ng tulong mula sa grupo.

Ang mga sumusunod na direksiyon ay makakatulong sa grupo upang maging epektibo at matutupad ang layunin nito. May mga mahahalagang prinsipyo para sa pagkilos ng mga maliliit na grupo. Kung tinutulungan ng tagapanguna ang grupo upang sundin ang mgas prinsipyong ito, mababawasan niya ang pagkabigo at kawalan ng pag-asa.

Ang unang pagkikita ay magiging iba sa ibang pagkikita dahil ang grupo ay natututo pa lang kung paano isasagawa ang mga pagtitipon. Gayunman, ang unang pagkikita ay siyang magtatakda ng istilo ng mga susunod pang pagtitipon. Kung ang isang tao ay hindi nagsasalita sa unang pagtitipon, aasahan niya na maging tahimik rin sa mga susunod na pagtitipon. Kung ang isang tao ay nangingibabaw sa pagtatalakayan, aasahan ng grupo na sa mga susunod na pagtitipon ay mangingibabaw pa rin ang parehong tao. Kung ang pagtitipon ay tulad ng isang klase na kaunti lang ang pakikilahok, aasahan nila na ganito rin ang gagawin sa mga susunod na pagtitipon.

May mga miyembro na maaaring umalis pagkatapos ng ilang beses na pagtitipon dahil ang grupo ay hindi tulad na kanilang inaasahan. Mahalaga na maayos na pangunahan ang pagtitipoin upang ang mga miyembro na umaasa sa mga wastong bagay ay hindi mabibigo.

(1) Itakda ang grupo upang magtipon linggo-linggp, kung maaari. Ang ilan ay maaaring mangailangan ng tulong sa pag-aalaga ng mga bata.

(2) Ang format/anyo ng mga pagtitipon ay dapat Oras ng Pag-aaral- pagkatapos Pagbabahaginan ng mga personal na pangangailangan sa panalangin –pagkatapos ay Pananalangin.

Kung ang pangunahing layunin ng grupo ay pag-aaral, ang oras ng pag-aaral ay maaaring maging mahaba habang ang ibang bahagi ay maiikli; subali’t ang tatlong bahagi ay dapat pa rin kabilang dito. Kung ang layunin ng grupo ay espirituwal na pananagutan, ang oras ng pag-aaral ay maaaring maikli, subalit dapat mayroon pa rin silang materyal na pinag-aaralan.

Kung ang grupo ay mayroong personal na pagbabahagi at talakayan subalit walang leksiyon na pinag-aaralan, ito’y magiging magulo. Mangingibabaw dito ang personalidad ng ilang miyembro. Ang mga materyal ng leksiyon ay ginagawa silang lahat para tumugon sa kaotohanan nang higit pa sa kanilang sariling mga pag-iisip.

(3) Simulan at tapusin sa oras ang mga pagtitipon.

Kapag huli ka nang magsimula at magtapos, ang mga taong nagpapahalaga sa kanilang sariling oras ay magsisimulang dumating ng huli o kaya’y lumiban na sa ibang mga pagtitipon.

(4) Itakda ang petsa kung kailan magtatapos ang klase.

Kailangang malaman ng mga miyebro kung gaano katagal ang kanilang pagtatalaga sa sarili. Karaniwan, ang mga bagong miyembro ay hindi dapat pahintulutang sumali sa grupo pagkatapos ng ilang pagtitipon, malibang ang grupo ay nag-uulit ng mga aralin para sa mga bagong nagbalik-loob. Kapag ang grupo ay nag-aarl ng isang serye ng mga leksiyon, ang bilang ng mga aralin ang magtatakda ng bilang ng linggo na sila ay magkikita-kita. Kapag sila ay nagtitipon para sa espirituwal na pananagutan, maaari nilang itakda ang pagtitipon sa anim na buwan. Sa katapusan, maaari silang muling magtipon-tipon. Sa panahong iyon, ang ilang miyembro ay maaaring umalis, at maaaring pag-isipan ng grupo kung papayagan nila o hindi na makilahok ang mga bagong miyembro.

(5) Kapag nag-aaral, bigyang diin ang layuning nakakabago ng buhay sa halip na magkaroon lamang ng kaalaman.

Mararamdaman ng isang miyembro na kapaki-pakinabang ang grupo kapag nagagawa niyang makakuha ng personal at tiyak na mga aplikasyon sa buhay mula sa pag-aaral.

(6) Kapag may isang nagbahagi ng suliranin at pagkatapos ay nangakong may gagawin siyang aksiyon tungkol dito, tanungin siya sa susunod na pagtitipon kung naisagawa niya ang sinabi niyang gagawin niya.

(7) Ang tagapanguna ay dapat naroroon upang makipagkita nang isa-isa sa mga miyembro upang magbigay ng espirituwal na paggabay.

Ang ibang mga miyembro ay maaari ring magkita-kita sa ibang mga pagkakataon para magpalakasan ng loob.

(8) Pumili ng isang mabuting lugar ng pagtitipon.

Ito ay dapat isang hindi pormal na lugar ng pagtitipon na may kapaligirang tulad sa isang tahanan. Ang pag-upo ay dapat pabilog kung maaari, upang nakikita ng mga miyembro nang harapan ang isa’t-isa. Ito ay makahihikayat sa pakikilahok. Magkita sa isang lugar kung saan walang magiging mga pang-abala o paggambala.

(9) Magsanay ng mabubuting kaugalian sa pakikinig.

Ang mga tanda ng mabuting pakikinig ay ang pagtingin ng mata sa mata, isang ekspresyon ng matiim na atensiyon, pag-iwas sa mga paggambala, at pagtugon sa mga pagbibiro ng tagapagsalita at iba pang mga emosyon.

(10) Tiyakin na walang miyembro na laging tahimik.

Idirekta ang tanong sa isang miyembro na hindi gaanong nagsasalita (“Ano ang palagay mo tungkol dito, Charles?”).

(11) Huwag pilitin ang isang miyembro na magbahagi ng mga bagay na personal.

Sa halip, sikaping lumikha ng kapaligiran kung saan mararamdaman niya malaya siyang makapagsasalita. Bigyan ng pagtitiwala sa sarili ang isang miyembro sa pamamagitan ng pagtingin sa kanyang mga mata at papurihan ang anumang kanyang sinasabi.

(12) Sikaping gumamit ng mga tanong na makakaya nilang sagutin upang makabuo ng kanilang pagtitiwala.

Kapag may sumagot nang mali, sikaping bigyang halaga ang anumang mabuti tungkol sa kanyang sagot bago punahin ito.

(13) Sikaping pagtibayin sa anumang paraan ang bawat komento bago ito punahin.

(14) Kapag may isang tila may tendensiya na laging nagsasalita at sinasagot ang lahat ng tanong, humanap ng paraan upang limitahan siya.

Ang isang paraan ay ang idirekta ang mga tanong sa mga espesipikong mga miyembro. O maaari mong itanong, “Ano naman ang iniisip ng iba pa sa inyo?” Sa isang pagtatalakayan, maaari mong sabihin, “Pakinggan naman natin ang isang hindi pa nakapagsasalita tungkol dito.”

Kapag ang isang miyembro ay labis pa ring nagsasalita, maaari siyang kausapin ng tagapanguna sa labas ng pagtitipon. Maaari siyang magsalita ng katulad nito: “Charles, mabilis kang mag-isip at agad na nakatutugon sa mga pagtatalakayan, subali’t nag-aalala ako na ang ilan sa atin ay hindi makikilahok kung sasagutin natin agad ang lahat ng mga tanong. Maaari mo ba akong tulungan na pasalihin ang lahat (sa talakayan)?”

(15) Huwag hayaang may dalawa o tatlong miyembro na magkaroon ng kanilang sariling pagtatalakayan habang hindi pinapansin ang grupo.

Kung may isang nagnanais na makipagtalo nang mahabang oras tungkol sa isang paksa, sabihan siya na ang talakayan ay kinakailangang tapusin sa ibang oras sa labas ng pagtitipon.

(16) Huwag hayaan ang sinuman na pahintuin/abalahin ang iba.

Itaas ang iyong kamay, mariing pahintuin ang nang-aabala, at hayaan ang makatapos ang naunang nagsasalita. Kung hindi gayun, sa pagtatalakayan ay lagi nang mangingibabaw ang mga miyembrong hindi gaanong magalang. Ang mga taong hindi mapamilit ay mabibigo dahil hindi nila natatapos ang kanilang mga sinasabi.

(17) Makinig sa mga reklamo.

Ang alinmang reklamo ay maaaring magpakita ng suliranin maaaring maitama. Huwag ipagwalang-bahala ang mga tanda na hindi nasisiyahan. Kung ang sinuman ay hindi nasisiyahan sa pagtitipon ng grupo, maaaring hindi niya nauunawaan ang layunin, o maaaring mayroon siyang balidong reklamo.

(18) Kung ang sinuman ay nagpapatuloy sa pagiging palaaway, nakagugulo, nakikipagtalo o naiinip, maaaring hindi niya tinatanggap ang mga layunin ng grupo.

Ang grupo ay maaaring hindi ang kanyang inaasahan. Kausapin mo siya ng sarilinan upang tulungan siyang makita ang layunin ng grupo.

(19) Hindi kinakailangang alam ng tagapanguna ang lahat ng sagot sa bawat suliranin.

Ang kanyang tungkulin ay hindi ang magkaroon ng sagot sa lahat ng bagay kundi ang akayin ang grupo na dalhin ang mga kabigatan sa pananalangin.

(20) Maging marunong makiayon at matiyaga sa mga paggambala sa iskedyul.

Tandaan na ang mga pangyayari sa ating mga buhay ay bahagi ng pagpapaunlad ng Dios sa atin. Ang isang suliranin ay isang pagkakataon.

(21) Kung ginagamit ng isang miyembro ang buong panahon ng pagtitipon sa pagbabahagi ng kanyang mga pangangailangan, alukin siya na pagpayuhan sa ibang pagkakataon; kung hindi gayun, ang ibang miyembro ay magkakaroon ng pakiramdam na nananakaw ang pagtitipon sa kanila.

Huwag hayaang mawala sa layunin ang grupo, maliban kung sama-samang nagkakasundo ang mga miyembro na ang layunin ay dapat baguhin.

(22) Huwag hayaang maging subersibo ang mga pagtatalakayan.

Huwag hayaang ang grupo ay maging lugar upang punahin ang lokal na iglesya at iba pang tagapanguna.

(23) Alalahanin na ang pagiging epektibo ng isang grupo ay nakadepende sa kapangyarihan ng Dios na kumikilos sa pamamagitan nito.

Ang grupo ay isa lamang istrukturang ayon sa kasulatan na ginagamit ng Dios.