Lesson 9: Pieniądze

Po zakończeniu lekcji uczestnik:

(1) Zobowiąże się do podążania za Bożymi wytycznymi w temacie zarządzania pieniędzmi oraz innymi posiadanymi zasobami.

(2) Zrozumie duchowe zagrożenia wynikające z niewłaściwego postrzegania finansów. Dowie się jak ich w swoim życiu unikać.

John Wesley żył w Anglii w latach 1703-1791. Nauczał ewangelii ludzi, którzy nie byli mile widziani w kościołach. W każdym detalu swojego życia, włącznie z finansami, chciał oddawać Bogu chwałę. W swoim nauczaniu dzielił się także przemyśleniami w temacie oszczędności w życiu osoby wierzącej oraz szczodrego dzielenia się nimi. Życie Wesley ‘a było wiernym przykładem jego nauczania. Sam ograniczał swoje roczne wydatki, aby mieć więcej środków do rozdania. Kiedy jego przychody wzrastały, utrzymywał swoje wydatki na takim samym poziomie, a rozdawał jeszcze więcej. Chociaż w swoim życiu zdobył wiele bogactw, w chwili śmierci w jego posiadaniu było tylko kilka monet. Wesley wiedział, że Bóg ufa ludziom w zarządzaniu powierzonymi im finansami na Jego chwałę i że każdy powinien podążać według Bożych zaleceń w tym obszarze życia.

W Nowym Testamencie zagadnienie pieniędzy jest jednym z najczęściej wspominanych, nie dlatego, że pieniądze są tak ważne dla Boga, ale ze względu na to, że ludzie miewają z nimi wiele problemów.

Wszyscy ludzie należą do Boga wraz z posiadanym przez nich bogactwem. Jako wierzący należymy do Boga w wyjątkowy sposób, ponieważ zostaliśmy przez Niego odkupieni. Powinniśmy uważać siebie za zarządców własności, które zostały nam powierzone na chwałę Bożą.

Nie jest rzeczą złą cieszenie się dobrymi rzeczami. Bogu podoba się, gdy przyjmujemy to co nam daje z wdzięcznym i pokornym sercem.

Zarządzanie finansami bywa jednak duchowym wyzwaniem dla wielu ludzi.

► Co to znaczy być bogatym?

Istnieje wiele powodów, dla których człowiek może być uważany za bogatego.

Jeżeli posiadasz zdolności finansowe, aby nabywać dobra ponad swoje podstawowe potrzeby, jesteś bogatszy niż połowa ludzi na Ziemi. Wielu ludzi pracuje codziennie, aby zapłacić za jedzenie, które będą spożywać tego dnia. Jeżeli jakieś okoliczności staną im na drodze i nie będą w stanie wykonać pracy w danym dniu, nie będzie ich stać tego dnia na jedzenie.

Zazwyczaj ludzie postrzegają innych za bogatych, jeżeli ich majątek jest większy niż przeciętnej osoby. Często styl życia tych osób wykazuje, że mają więcej pieniędzy. Bywają one postrzegane jako należące do klasy wyższej, cieszące się przyjemnościami na jakie nie stać większości ludzi. Z tego względu miewają też wpływy na innych posiadających duże możliwości. Wielu jest gotowych usługiwać takiej osobie, ze względu na jej zamożność.

Biblia ma konkretne ostrzeżenia oraz zalecenia dla osób bogatych.

Jezus wydał bardzo mocne ostrzeżenie wobec osób bogatych, zaznaczając, że bardzo trudno będzie im dostać się do nieba (Mateusza 19:24). Możemy zgłębić nasze zrozumienie niebezpieczeństwa związanego z posiadaniem bogactw studiując przesłanie apostoła Pawła do bogatych ludzi.

► Fragment do przeczytania na głos przez uczestnika zajęć: I Tymoteusza 6:17-19

Widoczne jest tutaj ostrzeżenie od Pawła, aby bogaci sami siebie nie wywyższali. Istnieje bowiem pokusa w ludziach zamożnych, aby postrzegać siebie jako lepszych od innych. Jakub przestrzega kościół przed takim samym błędem okazywania szacunku ludziom, ze względu na ich bogactwo lub status społeczny (Jakuba 2:1-4).

Człowiek bogaty nie powinien znajdować poczucia bezpieczeństwa w swojej zamożności, ale w opieraniu się na Bogu. Trudniej jest osobie bogatej czuć potrzebę Bożego zaopatrzenia, kiedy posiada rezerwy finansowe. Istnieje tu pokusa stawania się duchowo beztroskim z powodu odczuwanego braku potrzeby Bożej pomocy (V Mojżeszowa 8:6-18).

Bogaci ludzie powinni być szczodrzy w dawaniu i dążyć do czynienia dobra swoimi zasobami.

Jednym z argumentów potępiających bogaczy u Jakuba 5:5 jest ich pogoń za ziemskimi przyjemnościami, podczas gdy inni wokół nich cierpią. Można dokonać dużo dobrego poprzez mądrą ofiarność. Pieniądze nie mogą zapewnić szczęścia nikomu, ale mogą złagodzić wiele nieszczęść. Złe jest ignorowanie potrzeb innych, gdy samemu żyje się w luksusie.

Przez proroka Amosa Bóg objawił postawę swojego serca wobec ludzkiej sprawiedliwości (postawę łaski oraz współczucia wobec biednych i uciśnionych) słowami, “Niech raczej prawo tryska jak woda, a sprawiedliwość jak potok nie wysychający” (Amosa 5:24). Bóg wydał sąd nad dobrobytem, który prowadzi do łatwego życia, pobłażania sobie i obojętności wobec trudnej sytuacji biednych (Amosa 6:1, 3-6; Amosa 8:4-7, 11-12).

Każdy wierzący powinien ofiarnie wspierać biednych i uciśnionych, powinien dawać dziesięcinę, aby wspierać swój lokalny kościół i powinien wspierać prace misyjne w celu szerzenia Ewangelii. Według Wesley’a istniały 3 powody braku zaangażowania kościoła w tych obszarach:

1. Brak spójnej doktryny

2. Brak osobistej dyscypliny

3. Brak osobistej ofiarności

► Fragment do przeczytania na głos przez uczestnika zajęć: I Tymoteusza 6:8-10

Ostrzeżenia przed miłością do pieniędzy nie są skierowane wyłącznie pod adresem bogatych ludzi. Wielu ludzi biednych uważa, że nie mogą być szczęśliwi z powodu swojej biedy. Biblia mówi nam, że miłość do pieniędzy powoduje wiele zła. A ostrzeżenie przed nią jest wystosowane wobec wszystkich.

Miłość do pieniędzy nigdy nie zazna spełnienia. Ktoś kto kocha pieniądze nigdy nie będzie miał ich wystarczająco dużo (Księga Kaznodziei Salomona 5:10). Biblia przestrzega nas przed miłowaniem pieniędzy. W zamian zachęca do odnalezienia pokoju w świadomości, iż Bóg zaopatruje wszystkie nasze podstawowe potrzeby (Hebrajczyków 13:5).

Osoba, której bardzo zależy na bogactwie doświadczy wielu pokus, które będą wymagały kompromisów w jej charakterze. Nierzadko w poszukiwaniu bogactwa ludzie opuszczają wiarę lub doświadczają wielu smutków, w miejsce oczekiwanego szczęścia.

Zdarza się, że liderzy religijni przyciągają naśladowców obietnicami bogactwa. Uczą, że osoba, która posiada wiarę powinna też posiadać bogactwa. Wielu ludzi w biednych rejonach świata przyciąga takie myślenie, ponieważ ich codzienne życie jest trudne. Tacy przywódcy nieustannie opowiadają o pieniądzach i bogactwach, chętnie też przechwalają się oznakami finansowego sukcesu w swoim życiu, jak czynią to ludzie ze świata.

Biblia mówi, że pobożność jest wielkim zyskiem, jeżeli jest połączona z poprzestawaniem na małym (I Tymoteusza 6:6). Osoba dążąca do bogactwa drogami religijnymi staje przed takimi samymi pokusami jak osoby świeckie podążające tą sama drogą. Kościoły obiecujące bogactwo przyciągają nienawróconych ludzi odwołując się do ich osobistych pragnień. Jednak ostatecznie, te same kościoły są wypełnione zawiedzionymi ludźmi, którzy nigdy nie otrzymali tego co było im obiecane. Jedynymi ludźmi, którzy wzbogacają się na takiej teologii sukcesu są kaznodzieje, którzy zbierają dla siebie kolekty.

► Fragment do przeczytania na głos przez uczestnika zajęć: Filipian 4:10-13

Paweł pisząc do Filipian wyraził wdzięczność za otrzymane środki, jakie zebrali tamtejsi wierzący aby go wesprzeć. Stwierdził też, że nie pisze z powodu niedostatku, ponieważ nauczył się cieszyć tym co ma, nawet będąc głodnym. Paweł, swoimi słowami stwierdza, że nie zawsze miał dostatek pieniędzy, lecz we wszystkich okolicznościach potrafił sobie poradzić, dzięki Chrystusowi, który go umacnia. Z kontekstu tych słów wynika, że chodziło mu o znoszenie każdych okoliczności w wierności wobec Boga.

► Fragment do przeczytania na głos przez uczestnika zajęć: Przypowieści Salomona 11:1

Przeczytany werset odnosi się do nieuczciwie wykalibrowanej wagi używanej celowo do oszukiwania klientów. Bóg tutaj jasno ujawnia swój stosunek do oszustwa: jest dla Niego ohydą. Następna lekcja skupi się na temacie uczciwości.

Apostoł Paweł w liście do Filipian zapewniał wierzących o Bożym zaopatrzeniu wobec każdej z ich potrzeb. Złożył im w ten sposób piękną obietnice. Przyjrzyjmy się fragmentowi z Biblii, w którym ta obietnica została złożona, aby lepiej zrozumieć jej kontekst.

► Fragment do przeczytania na głos przez uczestnika zajęć: Filipian 4:15-19

Kościół wysłał wsparcie finansowe dla Pawła, który odniósł się do niego jako mile widzianej ofiary. Obiecał, że jego Bóg zaspokoi ich wszelkie potrzeby. Nie obiecał jednak, że Bóg pomnoży w zamian ich majątek.

Ta obietnica nie była dana też ludziom, którzy wcześniej okazali się być nieodpowiedzialni lub rozrzutni. Skierowana była do osób, które zarządzały finansami zgodnie ze swoimi duchowymi priorytetami.

► Fragment do przeczytania na głos przez uczestnika zajęć: Mateusza 6:25-33

Jezus opowiada tutaj o tym, jak Bóg karmi ptaki i upiększa kwiaty i obiecuje, że tak samo zatroszczy się i o nas. Zachęca, abyśmy nie martwili się o nasze przetrwanie. Obiecuje, że jeżeli wpierw szukać będziemy Królestwa Bożego, wszystko inne będzie nam dodane.

Rzadziej ludzie martwią się o dzisiaj, a częściej o jutro. Bóg nie obiecał, zatroszczyć się o wszystko z wyprzedzeniem. Tak jak w Starym Testamencie manna spadała z nieba codziennie (II Mojżeszowa 16) tak i w Nowym Jezus uczy nas, by codziennie modlić się o powszedni chleb (Mateusza 6:11). Bogu zależy na naszym codziennym zaufaniu.

W liście do Jakuba czytamy, że Bóg uczynił biednych bogatymi w wierze (Jakuba 2:5). Biedni ludzie mają więcej możliwości do ćwiczenia zaufania Bogu, niż ci którzy są przekonani, że zadbali sami o swoje potrzeby i są zabezpieczeni finansowo.

Ufanie Bogu nie znaczy, że powinniśmy być nieodpowiedzialni. W normalnych okolicznościach, Bóg zaspokaja nasze potrzeby przez owoce naszej pracy (Efezjan 4:28). Jeżeli ktoś jest w stanie, ale nie chce podjąć pracy, nie powinien oczekiwać, że Bóg będzie dbał o jego potrzeby, lub też, że inni powinni się czuć zobowiązani do troski o niego (II Tesaloniczan 3:10).

Nie powinniśmy oczekiwać, że Bóg sprawi, że będziemy bogaci. Bóg obdarza niektórych ludzi bogactwem, ale nie jest to Jego plan dla wszystkich. Osoba, której pragnieniem jest osiągnięcie bogactwa, w życiu napotka wiele duchowych trudności.

Do zasobów funkcjonalnych należy majątek człowieka, które służą mu w wytwarzaniu przychodu, na przykład: ziemia, zestaw narzędzi, czy komputer. Osoba może czerpać zysk ze swoich zasobów funkcjonalnych, ale jednocześnie musi troszczyć się o nie i nie może ich sprzedać. Biblia odnosi się do takich zasobów w Przypowieściach Salomona 14:4, “Gdzie nie ma bydła, tam nie ma zboża, lecz dzięki sile wołu zbiory są obfite.”

Biedna osoba może nie rozumieć koncepcji zasobów funkcjonalnych, błędnie zakładając, że jej przyjaciel ma dużo pieniędzy, ponieważ ma ziemię, drogie narzędzia, nowy samochód, czy drogi komputer. Uważa, że jego bogaty krewny, posiadający takie zasoby powinien po prostu być w stanie dać mu jakąś zapomogę, kiedy ten jej potrzebuje. Jednak sam nie rozumie, że zasoby funkcjonalne nie mogą być sprzedane, bez utraty pochodzących z nich przychodów.

► Podaj przykłady zasobów funkcjonalnych w Twoim środowisku.

Jeżeli ktoś nie rozumie, na jakiej zasadzie funkcjonują zasoby funkcjonalne u drugiej osoby, najprawdopodobniej nie umie sobie wyobrazić jak takie zasoby mogłyby funkcjonować u niego. Zapytany o swoje potrzeby, najprawdopodobniej opowiedziałby o tym czego potrzebuje na dzień dzisiejszy, nie zastanawiając się lub nie umiejąc wyrazić jakie zmiany lub jaki wkład w jego życie mógłby całkowicie zmienić jego położenie.

Jednym z aspektów biedy jest brak zasobów funkcjonalnych. Jeżeli osoba żyjąca w biedzie nie zrozumie wartości nabywania takich zasobów, troszczenia się o nie oraz utrzymywania ich, nie wydostanie się z biedy.

W niektórych kulturach oszczędzanie pieniędzy jest bardzo trudne, ponieważ istnieje społeczny nacisk na tych, którzy mają więcej, aby dzielili się z tymi, którzy mają mniej. Dlatego osoby uboższe nie rozumieją, dlaczego bogatsi, świadomi potrzeb innych, zachłannie oszczędzają. Biedniejsi, nawet jeżeli sami rozrzutnie wydali to co mieli, oczekują, że bogatsi podzielą się z nimi tym, co zaoszczędzili.

Naśladowca Chrystusa musi okazywać szacunek wobec oczekiwań jego kultury, ale jednocześnie wdrażać w swoim życiu zasady biblijne. Pismo Święte zwalnia nas z obowiązku troszczenia się o osoby, które same nie wykazują inicjatywy do pracy (II Tesaloniczan 3:10). Jeżeli ktoś odda osobie biednej swoje zasoby funkcjonalne, to oboje będą biedni.

Pismo Święte sugeruje, że zamożność jaką Bóg obdarowuje człowieka, leży w jego funkcjonalnych zasobach. Prorok Micheasz powiedział, że w błogosławionym społeczeństwie, każdy będzie miał swoją winnicę oraz drzewo figowe (Micheasza 4:4). Ma tu na myśli prywatną własność człowieka, który poprzez troskę o nią oraz wkład jego pracy czerpie z niej zysk. W niektórych miejscach rolnictwo nie jest najlepszym rozwiązaniem do generowania zysków, ale zasada z jakiej wynika rolnictwo, czyli korzystanie ze swoich zasobów funkcjonalnych w celu wytwarzania produktu, a konsekwentnie generowania przychodów, sprawdza się wszędzie.

Często zdarza się po nawróceniu, że wierzącym powodzi się lepiej, niekoniecznie ze względu na bezpośrednie błogosławieństwo Boże, ale na przykład z powodu zmian w ich stylu życia. Stopniowo przestają marnować pieniądze na alkohol, używki, gry hazardowe czy grzeszne formy rozrywki. Stają się lepszymi pracownikami, o nowej lepszej reputacji. Bóg błogosławi im, kiedy wspierają służby zborowe. Nierzadko też drugie pokolenie osób wierzących radzi sobie jeszcze lepiej niż pierwsze.

► Podaj przykłady rozwiązań, które pomogłyby osobom z Twojego środowiska poprawić sytuację finansową poprzez pracę lub oszczędzanie.

Hazard to podejmowanie finansowego ryzyka w celu osiągnięcia łatwego zysku. Każda osoba, która wygrywa pieniądze w taki sposób, jednocześnie zyskuje na stracie drugiej osoby, nie dając nic w zamian. Ludzie uzależnieni od hazardu potrafią marnować ogromne ilości pieniędzy, nawet tych które miały być przeznaczone na utrzymanie ich rodzin. Aby podtrzymać nawyki hazardowe, uzależnione osoby często pożyczają pieniądze, naiwnie zakładając, że szybko uda im się je oddać. W więzieniach przebywa wielu ludzi, którzy kradli, aby podtrzymywać swoje uzależnienie od hazardu. Często ludzie biedni próbują hazardu, ponieważ, poza cudem, nie widzą innej drogi do zmiany swojej sytuacji.

Hazard jednak jest przeciwny chrześcijańskim zasadom:

1. Zasada zdobywania bogactwa przez pracę (Efezjan 4:28)

2. Zasada poprzestawania na małym (I Tymoteusza 6:6)

3. Zasada siania i zbierania plonów (Galacjan 6:7)

Bóg chce, abyśmy oferowali usługi lub produkty innym, zamiast starać się uzyskać pieniądze za coś niezapracowanego. Szkodliwość hazardu wynika również z tego, że łatwo uzależnia oraz wiele jego form bywa związanych ze światem przestępczym.

Hazard jest odwrotnością polegania na Bogu. Człowiek powinien zadać sobie pytanie, „Czy ja wierzę, że Bóg troszczy się o mnie?” „Czy mogę modlić się o Jego troskę o mnie?” „Czy naprawdę wierzę, że Bóg chce mi błogosławić poprzez ryzykowanie moich finansów w nadziei, że uda mi się wrócić do domu z większą ilością pieniędzy, które zabrałem komuś innemu?” „Czy wierzę, że Bóg wynagrodzi mnie wysoką wygraną za uprawianie hazardu?” Osoba uprawiająca hazard pokazuje brak zaufania wobec Boga w swojej sytuacji finansowej. Kiedy naprawdę ufamy Bogu, jesteśmy posłuszni Jego jasnym poleceniom dla nas, wiedząc, że to On zatroszczy się o nasze potrzeby.

Pożyczając pieniądze większość ludzi zakłada, że będzie w stanie je oddać z innych pieniędzy jakie będą ich własnością w przyszłości. Dlatego, pożyczanie to wydawanie pieniędzy, których jeszcze się nie ma, ze świadomością, że w przyszłości, gdy te pieniądze mają się pojawić, pojawią się też nowe potrzeby.

Biblia mówi, że pożyczkobiorca jest sługą pożyczkodawcy (Przypowieści Salomona 22:7). Pożyczkobiorca nakłada na siebie zobowiązania, które ograniczają jego wolność.

Niektóre rodzaje pożyczania są gorsze niż inne. Kiedy ktoś pożycza pieniądze, aby zaspokoić podstawowe potrzeby takie jak np. jedzenie, stawia siebie w gorszej sytuacji. Jedzenie zostanie zjedzone, dług pozostaje, a sam człowiek stał się biedniejszy niż wcześniej.

Kiedy ktoś pożycza pieniądze na coś zbędnego jak ozdoby, niepotrzebne ubrania, rozrywkę czy upiększanie swojego domu - wydaje pieniądze ze swojej przyszłości. Nakłada przez to ograniczenia na swoją przyszłość. W przyszłości jego siła nabywcza będzie ograniczona, ponieważ pieniądze zostały już wydane.

Niektóre firmy udzielają wysoko oprocentowanych pożyczek. Osoby, które korzystają z ich usług szybko znajdują się w tarapatach, zalegając często ze zwrotem ogromnych odsetek. Niektóre sklepy oferują zakup produktów na raty, które również bywają wysoko oprocentowane. Ludzie dokonujący zakupów za pożyczone pieniądze, po spłaceniu kredytu z odsetkami, płacą za nie dużo więcej niż sugerowała cena na metce, ponieważ nie chcą zaczekać, aż będą mieli dość pieniędzy, żeby zapłacić za nie gotówką.

Bywa, że ludzie pożyczają pieniądze, aby opłacić drogi ślub, wchodząc w małżeństwo zadłużeni. Kościoły powinny włączyć się z pomocą, wspierając swoich członków, aby takie przedsięwzięcia mogły być piękne i na długo pamiętane, bez ciężaru ich wielkiego kosztu.

► Fragment do przeczytania na głos przez uczestnika zajęć: Rzymian 13:7-8

Przeczytany fragment nawołuje wierzących, aby oddawali innym to co są im winni. Jesteśmy winni szacunek i posłuszeństwo władzom, a podatki rządowi. Pierwsze zdanie w ósmym wersecie streszcza wypowiedź z wersetu siódmego. Nie powinniśmy zawodzić innych nie wypełniając naszych zobowiązań. Nie znaczy to, że nie wolno nam nigdy pożyczać, ponieważ jeżeli zwrócimy pożyczkę, to oddamy naszemu pożyczkodawcy to co jesteśmy mu winni.

Jednak niewłaściwe jest pożyczanie bez zamiaru spłaty długu lub pożyczenie, a później zmiana zdania odnośnie jego spłaty (Psalm 37:21).

Prawa w Starym Testamencie są zazwyczaj zaadresowane do Izraela, narodu który był prymitywnym społeczeństwem rolniczym. Większość ludzi, żyła z uprawy ziemi i była w stanie wyprodukować wszystko, co było im potrzebne do życia w swoim gospodarstwie. Rodziny były właścicielami tej samej ziemi przez pokolenia, dlatego rzadkością było branie pożyczek aby zakupić ziemię lub rozpocząć nowy biznes. Jeżeli ktoś pożyczał pieniądze, wynikało to ze złego położenia finansowego i braku środków na zaspokojenie podstawowych potrzeb. Bóg chciał, aby Izrael był rodziną duchową, która wzajemnie się o siebie troszczy. Dlatego nawoływał, by udzielać pożyczek naprawdę potrzebującym bez oprocentowania (II Mojżeszowa 22:25). Jedną z charakterystycznych cech prawego człowieka, opisanego w Psalmie 15 jest to, że nie pożycza pieniędzy na procent (fragment z księgi Ezechiela 18:5-9 wypowiada się podobnie jak Psalm 15).

Nie jest niewłaściwe dla inwestora udzielenie oprocentowanej pożyczki komuś, kto sam chce rozpocząć własny biznes (Mateusza 25:27). Korzyść z oprocentowania tej pożyczki jest wynagrodzeniem dla inwestora za umożliwienie pożyczkobiorcy startu w biznesie.

Ludzie prowadzący interesy z osobami biednymi nie powinni na to patrzeć pod kątem wzbogacania się ich kosztem (Przypowieści Salomona 22:16a). Niewłaściwe jest sprzedawanie produktów niskiej jakości lub o zawyżonych cenach osobom mającym ograniczony dostęp do dóbr. Niewłaściwe jest udzielanie wysoko oprocentowanych pożyczek lub sprzedawanie dóbr na kredyt w celu uzyskania wysokich zysków od osób, które zaciągają pożyczki z powodu trudnej sytuacji finansowej. Biznesmen powinien szukać sposobów, aby poprawić sytuację swoich klientów.

Prorok Ezekiel powiedział, że grzechem Sodomy była nie tylko niemoralność seksualna, ale także zachowanie ludzi żyjących w przepychu, jednocześnie niewspomagający ubogich i biednych (Ezechiela 16:49). Bóg nie tylko nawołuje nas do pomocy biednym, ale także do strategicznego wspierania ich, aby samodzielnie stali się silniejsi.

Boże prawa w starożytnym Izraelu pokazują nam Jego priorytety. Prawa w dzisiejszym świecie nie mają dużo wspólnego z prawami jakie Bóg dał Izraelowi. Jednak Boże zasady pozostają takie same, tak jak Jego troska. Kościół powinien szukać sposobów na umacnianie biednych, najpierw troszcząc się o rodzinę w wierze, a potem szukając sposobów, które spowodują zmiany w otaczającym ich społeczeństwie.

Brak zdolności zarządzania finansami powoduje, że niektóre osoby szybko wydają pierwsze zarobione pieniądze. Kiedy później pojawiają się uzasadnione potrzeby finansowe, nie mają środków na ich zaspokojenie. Taki osoby nie mają zdolności podjęcia też troski finansowej o innych.

Budżet pozwala na zarządzanie regularnymi wydatkami. Większość ludzi posiada pewną ilość przewidywalnych wydatków, które cyklicznie się powtarzają. Powinny one być wpisane w ich budżet, który z wyprzedzeniem sugeruje odłożenie odpowiednich kwot na ich pokrycie. Na przykład, jeżeli ktoś wynajmuje mieszkanie, zapewne opłaca czynsz miesięcznie lub rocznie. Jest to jego odpowiedzialnością, aby zaoszczędzić odpowiednią ilość pieniędzy, by pokryć koszt wynajmu. Jeżeli wynajem jest spłacane rocznie, to znaczy, że najemca powinien albo co miesiąc skrupulatnie odkładać odpowiednią kwotę do oszczędności na spłatę czynszu, albo w swoich obecnych oszczędnościach oddzielić kwotę jaką będzie musiał zapłacić za wynajem i uważać ją już za wydaną, aby nie pozwalać sobie na pokusy związane z jej wydaniem na inne cele.

Pierwsza kwota, jaka powinna być odkładana na bok, to dziesięcina (Przypowieści Salomona 3:9-10). Należy zobowiązać się do odkładania 10% przychodów na służbę. Nie czekaj z tą decyzją aż upewnisz się, że po wszystkich Twoich wydatkach coś Ci zostanie. Bóg wynagrodzi Twoją ofiarność.[1]

Kiedy podstawowe potrzeby są zapewnione, należy wziąć pod uwagę odłożenie pewnej sumy na sytuacje awaryjne. Pewna kwota powinna być także przeznaczona na polepszenie własnej sytuacji życiowej, na przykład odkładanie na zakup domu. Dobrze jest też brać pod uwagę inwestowanie pieniędzy, w celu zwiększenia dochodów osobistych. Przykładem takiej inwestycji może być zakup narzędzi, które zwiększą zakres zdolności i kompetencji w pracy oraz wpłyną na większe zarobki.

Osoba posiadająca zasoby funkcjonalne (coś, co otwiera drogę do produktywności) takie jak samochód, budynek, powinna w swoim budżecie uwzględnić koszty ich utrzymania. Jeżeli ktoś zarabia na życie używając swojego samochodu, ale nie odłożył pieniędzy na jego konserwację oraz ewentualne naprawy, nie będzie w stanie pokryć kosztów napraw lub zakupić nowego, co obniży jego zdolności zarobkowe.

Osoba, która nie używa budżetu do planowania finansów, często w konsekwencji nie ogarnia też wszystkich swoich wydatków, przez co nie tylko polega na pomocy od innych, ale również sama nie jest w stanie pomagać innym w potrzebie. Ponieważ w takiej sytuacji brakuje też jakichkolwiek inwestycji w rozwój nie ma perspektyw zmian na lepsze.

Jezus podzielił się przypowieścią o dobrym Samarytaninie, który pomógł zranionemu człowiekowi (Łukasza 10:25-37). Zauważ, że Samarytanin miał przy sobie pewną kwotę pieniędzy oraz osiołka, na którym przetransportował pokrzywdzonego podróżnika. Jakby ta sytuacja wyglądała, gdyby Samarytanin sprzedał już osiołka, a pieniądze szybko wydał? Nawet gdyby miał dobre intencje i wewnętrznie chciałby leżącemu człowiekowi pomóc, nie miałby na to środków.

Rozpisywanie budżetu przygotowuje człowieka na stojące przed nim wyzwania finansowe, podejmowanie odpowiedzialności finansowej za tych, którzy na tej osobie polegają, inwestowanie w przyszłość, radzenie sobie w sytuacjach awaryjnych oraz wspieranie służb zborowych i nie tylko.

We wczesnych latach kościoła, wkrótce po zesłaniu Ducha Świętego, wierzący byli wzajemnie zaangażowani w troskę o zaspokajanie potrzeb wspólnoty. Dzielili się swoimi własnościami, uważali je za wspólne. Wielu z nich sprzedało swoje własności, aby wspomóc kościół (Dzieje Apostolskie 2:44-45). Chociaż życie w dzisiejszych zborach nie wygląda tak samo, widzimy, że najoptymalniej funkcjonują zbory charakteryzujące się hojnością i zaangażowaniem w życie swojej wspólnoty wiary.

Zbór w Tesalonice zabiegał o to, aby każdy członek zboru miał co jeść. Jednak byli w nim członkowie, którzy odmawiali wykonywania pracy. Ci żyli spokojnym życiem z dużą ilością wolnego czasu, polegając na trosce kościoła o nich. Paweł nie powiedział temu zborowi, że źle robi troszcząc się o tych ludzi, ale zaznaczył, że osoba nieskłonna do pracy, powinna też nie jeść (II Tesaloniczan 3:10). W przypadku niektórych członków, brak inicjatywy może odnosić się nie tyle do pracy zarobkowej, co do braku zainteresowania pomaganiem innym wierzącym. Niektórzy nie są w stanie fizycznie wykonywać pracy, ale prawie każdy posiada jakąś zdolność, która może być drugiej osobie pomocna.

W innych listach Paweł podawał instrukcje do wspierania wdów i pastorów (I Tymoteusza 5:3-18, Galacjan 6:6).

Każdy wierzący powinien być częścią lokalnego zboru oraz powinien służyć pomocą innym członkom zboru i służbom w nim.

► W jaki sposób członkowie zboru powinni pracować razem, aby troszczyć się o potrzeby kościoła, jednocześnie wymagając ogólnego zaangażowania w zborze?

► Jakie pojawiają się okazje w Twoim otoczeniu, które mogłyby być wykorzystane przez członków zboru do rozwijania wspólnej pracy i używania posiadanych zasobów?

Ojcze w Niebie,

Dziękuję Ci za Twoją obietnicę troski o moje potrzeby. Wspomagaj mnie w sumiennym wykonywaniu moich obowiązków, aby móc też okazywać troskę innym. Spraw, aby moje serce było hojne i przydaj mi Twojej mądrości w podejściu do potrzeb innych.

Modlę się o finansowe błogosławieństwo, ale przede wszystkim chcę utrzymać duchowe priorytety i zadawalać się tym co mam w relacji z Tobą.

Amen

(1) Rozważ w modlitwie duchowe zasady podane w powyższym rozdziale. Rozpisz na kartce swoje odpowiedzi do poniższych pytań:

• Jakie pokusy, związane z pieniędzmi lub innymi Twoimi zasobami, są w Twoim życiu najsilniejsze?

• W jaki sposób obecnie gromadzisz pieniądze oraz zasoby?

• W jaki sposób zarządzasz swoimi pieniędzmi oraz zasobami?

• Co to znaczy ufać Bogu w sprawach finansowych?

• Jakie posiadasz zasoby funkcjonalne?

• Czy istnieją zasoby funkcjonalne, o które powinieneś zabiegać w przyszłości? Jeżeli tak to jak to zrobisz?

• W jaki sposób niewłaściwie zarządzałeś pieniędzmi lub zasobami?

• Jak możesz naprawić skutki niewłaściwego zarządzania wspomnianego wyżej?

(2) Na jednej stronie rozwiń prezentację materiału zawartego w lekcji, włączając w niego konkretne punkty zastosowania, w Twoim kontekście. Co powinny zrozumieć osoby w Twoim środowisku, by zgłębić biblijne rozumienie finansów?

(3) Naucz się na pamięć wersetów z Przypowieści Salomona 3:13-17 i rozwiń w jednym akapicie swoje refleksje odnośnie ich znaczenia. Na początku przyszłych zajęć, napisz te wersety z pamięci i przekaż prowadzącemu zajęcia.