Lesson 13: Ciało Chrześcijanina

Po zakończeniu lekcji uczestnik:

(1) Zrozumie w jaki sposób trudności fizyczne wpływają na zdrowie duchowe.

(2) Poświęci swoje ciało Bogu i wdroży nowe nawyki na chwałę Bogu.

Marcin Luter wstąpił do zakonu, ponieważ uważał życie monastyczne jako optymalny kontekst dla służby Bogu. Dyscyplina w życiu zakonnika zawierała wtedy restrykcje w diecie, post, proste ubranie, ograniczoną ilość osobistych własności oraz celibat. Luter w swojej gorliwości poddawania własnego ciała Bogu, karał je biczowaniem. Gdy zrozumiał ewangelię zbawienia z łaski przez wiarę, zdał sobie sprawę, że nie mógł sam zasłużyć na nią poprzez poddawanie własnego ciała cierpieniom. Nie widząc w nich podstaw biblijnych, postanowił zrzec się ślubów zakonnych. Później ożenił się z Katarzyną Von Bora z którą miał sześcioro dzieci.

Niektórzy mieszkańcy Koryntu nie wierzyli, że po śmierci nastanie zmartwychwstanie wierzących. Uważali, że ciało jest odrzucone, a sama dusza udaje się do nieba.

Dlatego też czasem mawiali, “Skoro ciało przeminie i zostanie odrzucone, nie powinno mieć znaczenia co z nim za życia robimy. Grzeszne używanie ciała nie ma wpływu na wieczność, bo samo ciało nie ma wiecznej wartości.”

Inni zaprzeczający zmartwychwstaniu mówili, “Ciało zostanie odrzucone, ponieważ zagnieżdżone w nim są złe pragnienia. W niebie nie będzie pragnień fizycznych. Ponieważ fizyczne pragnienia są złe, nie powinniśmy poddawać się im obecnie. Nie powinniśmy jeść dobrego jedzenia, nosić wygodnych ubrań, lub nawet współżyć seksualnie w małżeństwie. Powinniśmy tłumić potrzeby ciała w każdy możliwy sposób, aż je opuścimy.”

Obie perspektywy opierają się na błędzie. W I liście do Koryntian 15, Paweł pisze o tym, dlaczego doktryna zmartwychwstania jest istotna.

Chociaż dobre jest dla nas skupianie się na duchowym aspekcie naszego życia, nasze ciała mają wpływ na nasze życie duchowe. Bóg nie stworzył nas jedynie jako istoty duchowe, ale jako istoty duchowe posiadające fizyczne ciało. Nie jesteśmy zwierzętami, jednak nie jesteśmy też jedynie duchami żyjącymi tymczasowo w ciele.

► Fragment do przeczytania na głos przez uczestnika zajęć: I Koryntian 6:19-20

Z przeczytanych wersetów wynika, iż nasze ciała należą do Boga, ponieważ przez Niego zostały odkupione. Nasze ciała są świątynią Ducha Świętego i dlatego nie powinny być używane do grzechu.

Biblia mówi nam, że nasze fizyczne ciała powinny być całkowicie poddane Bogu.

► Fragment do przeczytania na głos przez uczestnika zajęć: Rzymian 12:1

Nasze ciała mają być żywą, świętą i miłą Bogu ofiarą. Uwielbienie, jakiego Bóg od nas oczekuje to całkowite posłuszeństwo.

Nie możemy konsekwentnie służyć Bogu, jeżeli cielesne pożądania kontrolują nasze ciała. Każdy grzeszny zwyczaj jest jak uzależnienie.

Wyobraź sobie zwierzę, które ma dwóch panów. Kiedy jeden pan wydaje mu polecenie, nie może być posłuszne, ponieważ drugi właściciel trzyma je na sznurku. Właściciel, który trzyma sznurek, kontroluje, gdzie i jak może poruszać się jego zwierzę. Na podobnej zasadzie funkcjonują uzależnienia. Osoba może chcieć służyć Bogu, ale jej uzależnienie jest sznurkiem, któremu nie może się oprzeć.

Uzależnienia, wraz z większością postaci grzechu, wyniszczają ciało i umysł człowieka. Ponieważ jednak nasze ciała należą do Boga i mają Mu służyć, niewłaściwe jest ich wyniszczanie. Przeczytane wersety z listu do Rzymian pokazują, że nasze ciała mają być ofiarą składaną Bogu. Nie możemy takiej ofiary złożyć, jeżeli nie posiadamy kontroli nad własnym ciałem.

► Fragment do przeczytania na głos przez uczestnika zajęć: I Koryntian 9:24-27

Twoje ciało ma Tobie służyć. Ale musisz utrzymywać je pod kontrolą, aby Ci wiernie służyło. Jeżeli jednak wymknie się spod kontroli, stanie się Twoim panem, a ciało potrafi być strasznym panem. Paweł napisał, że niczemu nie da się zniewolić (I Koryntian 6:12).

► Fragment do przeczytania na głos przez uczestnika zajęć: Rzymian 6:13

Twoje ciało jest jak zestaw narzędzi do Twojej dyspozycji. Mają być pod Twoją kontrolą, abyś mógł ich używać w Bożych celach.

Niektórzy uważają, że nie jesteśmy wstanie unikać grzechu z powodu naszych naturalnych pragnień. Prawdą jest, że urodziliśmy się z wrodzoną grzeszną naturą, która przyciąga nas do grzechu. W niej zawierają się nie tylko fizyczne pragnienia, ale także pragnienia umysłu oraz wola, skierowana ku grzechowi. Osoba nieodrodzona przez Ducha Świętego nie może przestać grzeszyć, chociaż czasem może udawać się jej pewnych grzechów unikać. Jednak niewierzący nie doświadczyli Bożej łaski i przez to nie wierzą, że mogliby żyć panując nad grzechem.

Naturalne pragnienia nie są same w sobie problemem, ponieważ zostały stworzone przez Boga. Adam posiadał naturalne pragnienia, ale nie był w nich grzeszny do momentu podjęcia świadomej decyzji nieposłuszeństwa wobec Boga. Te pragnienia są częścią Bożej konstrukcji ludzkości. Same w sobie nie są grzeszne, ale stwarzają okazję dla pokus.

► Podaj przykłady naturalnych pragnień.

Poniższa tabela nie jest bardzo szczegółowa. Ma za zadanie pokazać na przykładach naturalnych pragnień w jaki sposób mogą być one właściwie wyrażane w życiu człowieka, a w jaki - być okazją dla pokus.

Zauważ, że naturalne pragnienia nie ograniczają się do sfery cielesnej. Są naturalne, ponieważ są częścią ludzkiej natury, ale nie wszystkie są fizyczne.

► Czy istnieje naturalne pragnienie, któremu możesz zawsze być posłuszny?

Nie można bezmyślnie podążać za żadnym naturalnym pragnieniem. Nie byłoby to bezpieczne, ponieważ żadne z nich nie ogranicza się wyłącznie do dobrych dla Ciebie wyborów. Na przykład, pragnienie wynikające z głodu nie rozróżnia między Twoim jedzeniem, a czyimś jedzeniem, a jedzeniem, na które Cię nie stać.

Są momenty, kiedy nawet właściwe wyrażanie pragnienia musi być stłumione. Tylko dlatego, że ktoś jest głodny, nie znaczy, że może zabrać jedzenie drugiemu człowiekowi. Naturalne jest pragnienie odpoczynku, ale czasem należy pracować pomimo zmęczenia. Naturalne jest unikanie niebezpieczeństwa, ale należy opierać się instynktowi ucieczki, kiedy w niebezpieczeństwie jest ktoś, za kogo jesteśmy odpowiedzialni.

Naturalne pragnienia potrafią zostać tak zniekształcone i błędnie ukierunkowane, że przyjmują nienaturalne i nieludzkie formy. Dlatego niektórzy ludzie dopuszczają się niezwykle perwersyjnych lub okrutnych czynów. Naturalne pragnienia zostają zniekształcane lub błędnie ukierunkowane poprzez błędne nauczanie, rozwój złych schematów myślowych, przebywanie w grzesznym środowisku, lub przez czyjeś własne grzeszne zachowania.

Każdy wierzący powinien być przygotowany na pokusy wynikające z jego naturalnych pragnień. Łaska od nich nie uwalnia, ale daje człowiekowi moc kontrolowania swojego zachowania i kierowania własnych pragnień w stronę uzasadnionych celów.

Naturalne pragnienia czynią duchową dyscyplinę konieczną do duchowego zwycięstwa. Łaska nie zwalnia człowieka z konieczności posłuszeństwa instrukcjom zawartym w Piśmie Świętym, uczestnictwa w nabożeństwach, utrzymywania w poddaniu własnego ciała, modlitwy czy studiowania Biblii. Wierzący, który poważnie traktuje trwanie w duchowym zwycięstwie, może również skorzystać z ustanawiania restrykcji w swoim życiu, aby chronić się przed własnymi słabościami.

Pokusa będzie wydawać się atrakcyjna, ale jeśli serce jest utwierdzone w pragnieniu woli Bożej, człowiek będzie w stanie odrzucić ją z serca (I Jana 5:3). Nie będzie myślał, że rezygnuje z czegoś, co by go naprawdę uszczęśliwiło. Przez wiarę wie, że Bóg nie zabrania niczego co jest nieszkodliwe, nawet jeżeli człowiek sam nie dostrzega szkodliwości czegoś co jest zabronione (V Mojżeszowa 6:24). Przez wiarę wie, że nic co jest niezgodne z wolą Bożą nie przyniesie mu spełnienia, bo ono pochodzi jedynie od Boga (Psalm 16:2, Psalm 84:12.

► Co Biblia mówi na temat jedzenia?

Biblia bezpośrednio nie zabrania żadnego jedzenia. Restrykcje przedstawione w Starym Testamencie nie były wymagane od wierzących w nowym testamencie (I Tymoteusza 4:4, Marka 7:19). Pojawiło się zagadnienie jedzenia mięsa ofiarowanego bożkom, ale tutaj problem nie odnosił się do samego jedzenia, tylko do jego spożywania podczas pogańskich obrzędów (I Koryntian 8).

Dobra dieta jest podstawą dla zdrowia oraz sił fizycznych. Ponieważ naszym powołaniem na ziemi jest służba Bogu, powinniśmy zabiegać w niej również o dobrą kondycję fizyczną. Unikajmy, więc skracania naszego życia lub wyniszczania naszych ciał poprzez złe odżywianie. Wielu ludzi nie stać na zróżnicowane jedzenie. Jednak niezależnie od okoliczności, powinniśmy starać się podejmować optymalne decyzje żywieniowe. Dorośli powinni uczyć swoje dzieci zasad zdrowego żywienia oraz być dla nich praktycznym przykładem.

Ludzie, których stać na wartościowe jedzenie, czasami jedzą go zbyt dużo ze względu na smak, który lubią, zamiast kierować się zasadami zdrowego odżywiania. Pokusą dla wielu jest rozrzutne wydawanie pieniędzy na fast foody. Niektórym szkoda jest wydać pieniądze na kolejną książkę do osobistego rozwoju w służbie, ale jednocześnie wydają regularnie pieniądze na colę i słodycze.

Ćwiczenia fizyczne są niezbędne w utrzymywaniu dobrej kondycji fizycznej. Nie powinniśmy z powodu braku ruchu cierpieć na brak siły i nadwagę, która będzie przeszkadzać nam w produktywnej służbie naszemu Panu. Jeżeli ktoś pracuje fizycznie, poza pracą może nie potrzebować dużo ruchu; w innych wypadku należy poprzez dyscyplinę utrzymywać swoje ciało w dobrej kondycji fizycznej.

Wierzący powinien uwzględniać dietę i ćwiczenia, ponieważ jego ciało należy do Boga. Biblia jednak nie zawiera konkretnych wskazówek dotyczących diety i ćwiczeń. Każdy musi znaleźć własne sposoby na zastosowanie tej zasady w poświęceniu się Bogu. Dlatego nie należy nikogo osądzać lub krytykować. Takie szczegóły nie powinny stać się zasadami życia duchowego, chyba że konkretna grupa ludzi wspólnie zobowiąże się do rozwijania konkretnej dyscypliny.

► Fragment do przeczytania na głos przez uczestnika zajęć: Rzymian 14:4

Wszyscy powinniśmy wdrażać biblijne zasady na konkretne sposoby. Jednak w wielu przypadkach Biblia nie daje szczegółowych instrukcji jak to zrobić. Dlatego nie powinniśmy osądzać innych, którzy podchodzą do praktycznej strony tych zagadnień inaczej niż my.

► Fragment do przeczytania na głos przez uczestnika zajęć: Rzymian 8:18-23

Gdy pierwsi ludzie zgrzeszyli, całe stworzenie zostało skażone grzechem i pojawiły się choroby. Boży plan zbawienia ostatecznie przywróci stworzenie do pierwotnego stanu i zakończy wszelkie cierpienie. Jednak przeczytane wersety mówią nam, że odnowienie stworzenia nie nastąpi natychmiast. Chociaż jesteśmy zbawieni, nasze ciała będą nadal cierpiały, starzały się oraz chorowały, aż Boży plan zbawienia się spełni.

Bóg już teraz czyni cuda na świecie. Wiele cudownych uzdrowień jest zapisanych w Biblii. Bóg obiecuje uzdrowienia w odpowiedzi na modlitwy zanoszone w wierze przez zbory (Jakuba 5:14-15). Nie jest konieczne, aby chora osoba posiadała wiarę w swoje uzdrowienie; kościół może posiadać wiarę za nią. Dlatego, osoba chora nie powinna być oskarżana o brak wiary.[1]

Nie powinniśmy oczekiwać, że osoba wierząca nigdy nie będzie cierpieć chorób. Bóg zezwolił na tymczasowe cierpienie u Joba, chociaż ten był Bogu wierny (Joba 2:8).

Apostoł Paweł powiedział, że w jego ciało został wbity cierń, aby się zbytnio nie wywyższał i pozostawał w zależności od Boga. Modlił się trzykrotnie o uwolnienie, ale ostatecznie zrozumiał, że Bóg chciał wzmocnić jego wytrzymałość, zamiast dać jednorazowe uzdrowienie (II Koryntian 12:7-9). Wydaje się, że “cierń w jego ciele” był fizyczną dolegliwością, ale nie wiemy tego na pewno.

Paweł cierpiał z powodu fizycznej dolegliwości podczas ewangelizacji wśród Galacjan (Galacjan 4:13-15). Najwyraźniej miał problem z oczami, ponieważ powiedział, że Galacjanie tak go kochali, że byli gotowi wyłupić swoje oczy i mu je oddać. Nie wiemy, czy później Paweł został uleczony z tej dolegliwości, ale najwyraźniej nie został uzdrowiony od razu. Jasne jest, że Paweł nie nauczał, iż każdy wierzący powinien być zawsze wolny od chorób, a Galacjanie wcale nie uważali, że choroba Pawła zaprzeczała jego nauczaniu.

► Fragment do przeczytania na głos przez uczestnika zajęć: Filipian 2:25-30

Epafrodyt był chory i bliski śmierci. Rozchorował się z przepracowania w posłudze apostołowi. Paweł powiedział, że zasługuje na wyróżnienie, ponieważ ryzykował własnym życiem w poświęceniu dla Chrystusa.

Przykłady Joba, Pawła i Epafrodyta pokazują, iż nie powinniśmy oskarżać innych o brak wiary, kiedy doświadczają chorób. Nie powinniśmy zakładać, że są karani za grzech. Tylko Bóg wie, czy istnieją duchowe powody cierpienia drugiej osoby. Na przestrzeni wieków, niektórzy z najbardziej znanych chrześcijan, ludzie wielkiej wiary, cierpieli z powodu długotrwałych trudności fizycznych.

Biblia nie zabrania konsultowania się z lekarzami lub zażywania lekarstw. Pomimo tego, iż modlimy się o zdrowie i uzdrowienie, używanie dostępnych leków nie jest niewłaściwe.

Jest niewłaściwe poszukiwanie uzdrowienia u ludzi, którzy twierdzą, że mają magiczną moc lub służą duchom, które nie są od Boga. My nie służymy Szatanowi i nie powinniśmy zabiegać o korzyści od niego. Nasza lojalność należy się Bogu i Jego błogosławieństwo powinno nam wystarczać. Jeżeli z Jego wyboru nie będziemy uzdrowieni, powinniśmy modlić się o łaskę oraz siłę, aby wytrwać w wierności.

Niektórzy ludzie zażywają substancje, które są źródłem przyjemności dla ich ciała, ale mają negatywne skutki.

Chociaż środki odurzające są czasem stosowane w medycynie, nigdy nie powinny być używane dla przyjemności. Mogą szkodzić ciału, umysłowi i powodować uzależnienia. Dostęp do środków odurzających bez recepty oraz nadzoru lekarza jest w wielu miejscach zakazany.

Alkohol, poza bardzo niewielkimi ilościami, wpływa na zdolność postrzegania i sprawia, że człowiek zachowuje się w inny sposób pod jego wpływem. Alkohol jest środkiem uzależniającym. W dużych ilościach wyniszcza zdrowie. W miejscach niemoralnych rozrywek jest używany w przesadnych ilościach. Biblia wprost nie zabrania spożywania alkoholu, ale wiele kościołów postanowiło go zabronić, ponieważ wpływa na zachowanie, zdolność oceny sytuacji, powoduje uzależnienie i często towarzyszy niemoralnemu zachowaniu. Wielu wierzących obawia się, że nawet ostrożne używanie alkoholu, może negatywnie wpłynąć na obserwatorów ich zachowania, zwłaszcza młode osoby.

► Fragmenty do przeczytania na głos przez uczestników zajęć: Przypowieści Salomona 20:1 oraz Przypowieści Salomona 31:4-5.

Regularnie palony lub żuty tytoń uzależnia oraz skraca życie nawet o kilka lat oraz zwiększa ryzyko zachorowania na raka.

Biblia nie zabrania zażywania narkotyków, picia alkoholu czy używania tytoniu. Jednak większość ludzi, którzy dostrzegają ryzyko z nimi związane, uważają, że naśladowcy Chrystusa nie powinni ich używać. W czasach, kiedy efekty tych środków nie były jeszcze szeroko przestudiowane, ludzie postępowali inaczej.

Największym niebezpieczeństwem związanym z tymi substancjami jest uzależnienie. A uzależnienia z kolei przejmują kontrolę nad życiem człowieka, pochłaniając jego zasoby, wpływają na jego zdolność rozumowania, przez co będzie ich irracjonalnie bronił. Osoba uzależniona często dokonuje wyrzeczeń, które szkodzą jego rodzinie i pracy. Uzależnienie wymaga lojalności, która jest podobna do religii i sprzeczna z lojalnością wobec Boga.

Werset z listu do Efezjan 5:18 mówi nam, że osoby wierzące nie powinny się upijać, ale raczej być napełnione Duchem Świętym.

Osoba wierząca powinna mieć nawyk utrzymywania higieny osobistej, porównywalnej do osób z otaczającej ją kultury lub silniejszy. Inni nie powinni jej zauważać ze względu na nieprzyjemny zapach, zaniedbane włosy lub zużyte ciuchy. Osoba uboga może mieć trudności z utrzymaniem takiego wyglądu, ale nadal powinna się starać wyglądać schludnie.

Jeżeli Twoi przyjaciele albo znajomi krytykują Twój wygląd lub nawyki higieniczne, powinieneś ich wysłuchać i zastanowić się nad ich słowami. Rodzice powinni wpajać dzieciom dobre nawyki w tej sferze.

Wierzący nie powinni podążać za zwyczajami tego świata używając odzienia lub ozdób, aby okazywać swoją wyższość nad innymi. Jednak nieschludne ubranie może sugerować, że osoba nie ma szacunku wobec ludzi, z którymi się spotyka lub pracuje. Na przykład, jeżeli nie jesteś schludnie ubrany idąc na spotkanie, Twój ubiór będzie komunikował, że to spotkanie nie jest dla Ciebie ważne, lub że masz niskie mniemanie o osobach z którymi się spotykasz. Chrześcijanie powinni demonstrować, jak oddaje się cześć Bogu oraz okazuje szacunek innym przez swój wygląd.

Ludzie, którzy nie mają duchowych i wiecznych priorytetów, często podkreślają swoje ciało, a ich ubiór ma na celu zwracanie na siebie uwagi. Mężczyzna może chcieć eksponować swoje muskuły. Kobieta może chcieć atrakcyjnie się zaprezentować przez mężczyznami. Jednak wierzący nie powinni używać ubrań, aby przyciągać niepożądaną uwagę.

Zachęć uczestników zajęć, aby przeanalizowali jak ich oddanie wobec Boga powinno wpływać na zmiany w ich stylu życia.

► Jak pokazujesz swoimi nawykami oddanie Twojego ciała Bogu?

Nie wdawaj się w przedłużone dyskusje szukające ustanowienia zasad odpowiedniej diety lub podobnych ograniczeń jako wymagań wobec wierzących.

► W jaki sposób wytłumaczyłbyś, dlaczego nie używasz pewnych substancji?

Ojcze w Niebie,

Dziękuję Ci za to jak wspaniale zaplanowałeś to, abyśmy najpierw mieszkali na ziemi, a później w niebie.

Pomóż mi żyć w całkowitym oddaniu Tobie, wiedząc, że to Ty mnie stworzyłeś i odkupiłeś.

Pomóż mi żyć w wolności od negatywnych wpływów na moją służbę Tobie lub uwielbienie Ciebie.

Dzięki Ci za przywilej bycia świątynią dla Ducha Świętego. Chcę żyć w sposób, który oddaje Ci cześć.

Amen

(1) Napisz swoje odpowiedzi na każde z poniższych pytań we wpisie w osobistym dzienniku. Nie oddawaj tego zadania liderowi.

• Czy oddałeś się w pełni Bogu? Co to znaczy dla Ciebie?

• Jakie naturalne pragnienia najczęściej prowadzą do pokus w Twoim życiu?

• Zapamiętanie których dwóch lub trzech fragmentów z Pisma pomogłoby Ci w przezwyciężaniu tych pokus?

• Jakie dobre dla Ciebie zmiany pokazywał Ci Bóg podczas studiowania obecnej lekcji?

(2) Przestudiuj fragment z I Koryntian 15. Najpierw podziel go na części tematyczne. Opisz w oddzielnych akapitach znaczenie każdej z części. Jakie praktyczne wskazówki powinny wynikać z tego rozdziału?