Lesson 6: Biblijna koncepcja małżeństwa

Po zakończeniu lekcji uczestnik:

(1) Przyjmie Boży zamysł oraz cel dla małżeństwa.

(2) Zrozumie wartość kobiety z Bożej perspektywy.

(3) Zobowiąże się do osobistego posłuszeństwa Bożym zasadom dotyczącym chrześcijańskiego małżeństwa.

Hernando Cortes nie jest człowiekiem, którego charakter i ambicje były godne naśladowania. Jednak, podczas jednej ze swoich ekspedycji pokazał co oznacza całkowite oddanie się osiągnięciu zamierzonego celu. Wiosną 1519, Hernando Cortes poprowadził ekspedycję, która miała na celu podbicie terytorium dzisiejszego Meksyku. Gubernator Hiszpanii zasponsorował wypłynięcie 11 statków i opłacił 700 mężczyzn. Po wielu miesiącach na ocenie wyprawa Cortes’a w końcu dotarła do brzegu Meksyku. Następnym wyzwaniem była podróż lądowa do stolicy. Cortes zdawał sobie sprawę z trudności i potencjalnych niebezpieczeństw czyhających na niego i jego załogę. Ponieważ powrót do Hiszpanii nie wchodził dla niego w grę, spalił wszystkie statki, odbierając w ten sposób wszystkim opcję odwrotu i dając nową motywację do zwycięstwa. Tak też podobnie każda osoba wchodząca w związek małżeński powinna byś całkowicie oddana swojemu wyborowi, rozumiejąc, że w związku małżeńskim nie ma innych opcji.

Biblijne małżeństwo jest piękne.[1] Jednak pary, które chcą doświadczyć tego piękna i posmakować, że jest dobre, muszą najpierw pochylić się nad tym co o małżeństwie mówi Słowo Boże i konsekwentnie być mu posłusznym. Zadowolenie w małżeństwie wymaga pracy oraz poświęcenia.

► Czy ktoś chciałby się podzielić swoim doświadczeniem wejścia w związek małżeński oczekując doświadczenia jego zalet, ale nie zdając sobie w pełni sprawy z wymiaru koniecznego zaangażowania?

Aby zrozumieć małżeństwo należy zacząć od I Księgi Mojżeszowej. Historia stworzenia świata zawiera w sobie nauczanie o małżeństwie.

Biblijne Małżeństwo zostało stworzone dla społeczności

“Potem rzekł Pan Bóg: Niedobrze jest człowiekowi, gdy jest sam. Uczynię mu pomoc odpowiednią dla niego” (I Mojżeszowa 2:18).

Tak samo jak istnieje społeczność między Bogiem Ojcem, Synem i Duchem Świętym, tak i my jesteśmy stworzeni do społeczności z drugim człowiekiem. Istnieje w nas wrodzona potrzeba komunikowania się z drugą osobą, potrzeba intymności i wspólnoty. Bóg potwierdził to stwierdzając, że nie jest dobrze człowiekowi, gdy jest sam.

Całkowity opis stworzenia w I Księdze Mojżeszowej nadaje małżeństwu godności. Bóg z żebra mężczyzny stworzył kobietę, drugą osobę, na równi stworzoną na podobieństwo Boże, równą w swojej wartości, ale stworzoną inaczej, a ona sprawiła, że mężczyzna był kompletny. “Jest ona przedstawiona człowiekowi ze szczególną czcią jako ostatnie i najdoskonalsze dzieło Stwórcy.”[1]

Małżeństwo ma być szczęśliwą jednością.

Kiedy Adam powiedział, “Ta dopiero jest kością z kości moich” (I Księga Mojżeszowa 2:23) wyrażał szacunek oraz zachwyt. Adam nie powiedział, „Nareszcie, służąca! W końcu mam kogoś kto będzie dla mnie gotował, robił mi pranie, masował mi plecy i wykonywał za mnie obowiązki!” Nie, Adam powiedział, „Nareszcie, pomocnik, który mnie dopełni!”

Małżeństwo jest jednością równych sobie osób.

“...pomoc odpowiednią dla niego” (I Mojżeszowa 2:18). Bóg tak stworzył kobietę, aby była perfekcyjnym dopełnieniem mężczyzny.

Matthew Henry przypomina nam, “Kobieta została stworzona z żebra mężczyzny; nie z jego głowy, aby nad nim panowała, nie z jego stopy, aby mógł on po niej deptać, ale z jego boku stworzył ją, aby była mu na równi, pod jego ramieniem, aby on ją chronił, blisko jego serca, aby ją miłował.”[2] Kobieta nie była ani ponad, ani poniżej mężczyzny, w swoim stworzeniu wobec niego była na równi.

Małżeństwo jest jednością przymierza.

“Dlatego opuści mąż ojca swego i matkę swoją i złączy się z żoną swoją, i staną się jednym ciałem” (I Mojżeszowa 2:24). Stabilnie silne małżeństwa nie opierają się na romansie (romantycznych uczuciach), ani na przyjemności (pomimo tego, że zdrowe związki małżeńskie przynoszą radość), czy nawet na osobistym spełnieniu (chociaż uczucie spełnienia jest obecne w takich małżeństwach). Wspaniałe korzyści wynikające z małżeństwa, nie sprawiają same w sobie, że małżeństwo będzie silne; one są rezultatem silnego małżeństwa. Małżeństwo buduje się na niezachwianym fundamencie przymierza – jeden mężczyzna oraz jedna kobieta, wzajemnie zobowiązani wobec siebie, do końca życia.

Związek małżeński ma być transparentny, charakteryzujący się wzajemnym zaufaniem oraz akceptacją. A człowiek i jego żona byli oboje nadzy, lecz nie wstydzili się” (I Mojżeszowa 2:25). Ponieważ niewinność pierwszej pary nie była jeszcze zepsuta grzechem, w ich małżeństwie nie było osądu, wstydu, ani strachu. W liście do Hebrajczyków 13:4 czytamy, “Małżeństwo niech będzie we czci u wszystkich, a łoże nieskalane.”

Jeżeli relacja małżeńska jest nacechowana brakiem wzajemnego zaufania, niepewnością siebie, podejrzliwością, strachem lub niewiernością, będzie mało wytrzymała. Silne małżeństwa wymagają niezłomnego zobowiązania, które może zakończyć się jedynie śmiercią jednej ze stron (Rzymian 7:1-2). Słabe zobowiązanie owocuje tylko początkowym wysiłkiem, rozejściem emocjonalnym, brakiem bliskości i pokusami.

Bożym zamiarem jest, aby małżeństwo było dożywotnim przymierzem pomiędzy kobietą, a mężczyzną (Mateusza 19:3-6). Paweł powiedział, że wierzący nie są zniewoleni, jeżeli ich niewierzący współmałżonek separuje się od nich (I Koryntian 7:15), jednak wierząca strona w małżeństwie nie powinna szukać separacji od niewierzącej (I Koryntian 7:12-14, 16). Paweł wcześniej wspomniał, iż nasz Pan powiedział to samo: wierzący nie powinni wybierać drogi separacji od niewierzącego współmałżonka, a jeżeli ją wybiorą, to nie powinni ponownie wchodzić w związek małżeński (I Koryntian 7:10-11, Mateusza 5:31-32, Mateusza 19:9).

Miłość wynikająca z przymierza jest ofiarna, pełna szacunku i pielęgnująca związek, nawet wtedy, gdy ten jest trudny (I Koryntian 13). Niewiążące zaangażowanie powoduje niepewne działanie, emocjonalne odcięcie, dystansowanie się oraz pokusy.

Mąż żyje miłością zakotwiczoną we wspólnym przymierzu, gdy nie odchodzi od żony pomimo jej obojętności, choroby czy braku szacunku wobec niego. Żona żyje miłością ugruntowaną na wspólnym przymierzu, wybierając okazywanie szacunku i posłuszeństwa wobec swojego męża, ze względu na Chrystusa, nawet gdy jej mąż nie okazuje jej miłości.

Jego miłość zaowocuje jej szacunkiem, jej szacunek zaowocuje jego miłością. A wzrost między nimi będzie kontynuowany!

► Jakie problemy mogą wynikać z sytuacji, w której przyjmie się założenie, że skoro związek małżeński nie wnosi szczęścia w życie jednej lub obu stron – to zawsze można zmienić zdanie? Jaką różnicę robi w małżeństwie kompletne oddanie się drugiej stronie – wierząc, że małżeństwo jest nieprzerwalną unią?

Biblijne małżeństwo jest miejscem tworzenia: prokreacji.

“Oto dzieci są darem Pana, Podarunkiem jest owoc łona” (Psalm 127:3).

Dzieci są darem od Boga, ale są również darem rodziców dla Boga. “Czy nie Jeden (Bóg) uczynił ją istotą z ciała i ducha? A czego pragnie ten Jeden? Potomstwa Bożego.

Pilnujcie się więc w waszym duchu i niech nikt nie będzie niewierny żonie swej młodości!” (Malachiasza 2:15). Bóg pragnie, aby wierzący rodzice wydawali owoce jakimi są wierzące dzieci.

Niektórzy, w swoim stylu życia, nie zostawiają miejsca na dzieci. Biblia jednak naucza, iż podoba się Bogu, gdy rodzice mają bogobojne dzieci.

Należy zauważyć, że Bogu nie chodzi o sam akt reprodukcji, ale o bogobojne dzieci. Rodzice mają nadane im od Boga powołanie, aby nauczali swoje dzieci podążania za Chrystusem.

Biblijne małżeństwo jest dla Chrystusa

W liście Pawła do Efezjan 5:30-32, Duch Święty objawia głębsze znaczenie dla małżeństwa, ukryte do czasu przyjścia Jezusa. Małżeństwo jest ziemskim obrazem – odbiciem – relacji między Chrystusem a Jego Kościołem.

Paweł rozpoczyna zachętą dla wierzących, aby byli napełnieni Duchem Świętym (Efezjan 5:18). W tym kontekście prezentuje poniższe instrukcje małżeńskie:

Napełniona Duchem Oblubienica: podporządkuje się panu młodemu (jej “głowie”) w Panu, na takiej samej zasadzie jak wierzący poddają się Jezusowi (Efezjan 5:24, 32; oraz I Piotra 3:1). W ten sposób jednocześnie okazuje szacunek Jezusowi oraz swojemu mężowi.

Ważne jest, aby każda żona miała na uwadze Pana w swoim podporządkowaniu. To wobec Boga się podporządkowywane, a nie tylko swojego męża. Jej oczy spoczywają na Jezusie, który sam jest bez skazy. Podporządkowanie żony wobec męża jest aktem uwielbienia Jezusa.

Biblijne podporządkowanie, tak jak miłość, nie mogą być wymuszone. Jest ono darem, jaki żona ofiaruje swojemu mężowi, wynikającym z jej szacunku wobec Chrystusa (Efezjan 5:33). Poddanie we wszystkim, jest aktem uwielbienia Chrystusa.[3]

Poddanie żony wobec męża jest odzwierciedleniem jej szacunku (werset 33) dla niego, jest to część integralna jej pełni Ducha (o której mowa we fragmencie z listu Pawła do Efezjan 5:18-21). To wyróżnienie, pochodzące od łagodnego i cichego ducha, jest bardzo cenne u Boga (I Piotra 3:4-5).

Napełniony Duchem Oblubieniec: będzie kochał swoją oblubienicę tak jak Jezus kocha swój kościół (Efezjan 5:25). Miłując ją jak własne ciało (Efezjan 5:28-29) przejawi pełne Ducha samopoświęcenie jakie Jezus zademonstrował wobec swojego kościoła, kiedy poświęcił siebie za nią. To jest akt poddania się oblubieńca (Efezjan 5:21). Jeden komentator tak to ujął:

Tak jak On (Jezus) poddał się, cierpieniu na krzyżu, tak i my mamy być gotowi poddać się i zaprzeć sami siebie, znosząc trudy i próby, aby wspierać szczęście swojej żony. Obowiązkiem męża jest znosić trudy dla niej; zaspokajać jej potrzeby; odmawiając sobie odpoczynku i relaksu, jeżeli to konieczne, aby troszczyć się o nią w chorobie; iść przed nią w niebezpieczeństwie; bronić ją przed zagrożeniami; znosić ją, kiedy jest podirytowana; trzymać się jej, kiedy sama męża odpycha; modlić się o nią, kiedy doświadcza duchowych trudności oraz być gotowym umrzeć za nią. Dlaczego miałoby być inaczej? Jeżeli byliby rozbitkami, a na wodzie unosiła by się ostatnia deska, na której bezpiecznie mogłaby się ostać jedna osoba, mąż powinien być skłonny ją podać żonie, aby zapewnić jej bezpieczeństwo za wszelką cenę. Ale jest coś więcej… mąż powinien odczuwać, iż jedynym, największym celem jego życia jest dążenie do zbawienia jego żony. To on powinien zaopatrzyć ją we wszystko, co jest jej potrzebne dla jej duszy… powinien sam być dla niej przykładem; doradzać jej, kiedy tego potrzebuje; sprawiać, aby droga do zbawienia była dla niej jak najprostsza. Jeżeli mąż jest napełniony Duchem oraz gotowy do samozaparcia wzorowanego na jego Zbawicielu, żadna ofiara nie będzie zbyt wysoka, aby zapewnić zbawienie swojej rodzinie.[4]

Oblubieniec ma dążyć do czystości swojej oblubienicy, tak jak Chrystus oczyszcza swoją oblubienicę, którą jest kościół, “Aby go uświęcić, oczyściwszy go… [i] sam sobie przysposobić Kościół pełen chwały, bez zmazy lub skazy lub czegoś w tym rodzaju” (Efezjan 5:26-27).

W czasach starożytnych oblubienice monarchów były rytualnie oczyszczane poprzez długotrwałe i drogocenne zabiegi kosmetyczne. W jednym z opisów czytamy o “sześciu miesiącach olejkiem mirrowym, a po sześciu miesiącach balsamem i innymi kosmetykami kobiecymi” (Estery 2:12). W ten sposób dziewica była przygotowywana dla swojego oblubieńca.

W duchowym sensie, mąż jest odpowiedzialny za zaopatrywanie żony we wszystkie niezbędne środki do jej rozkwitu – wierność, bezwarunkową miłość, zrozumienie, modlitwę, doradztwo, nauczanie oraz życzliwość.

Kiedy mąż traktuje swoją żonę w taki sposób, ona odpłaci mu szczęściem. Paweł napisał, “Kto miłuje żonę swoją, samego siebie miłuje” (Efezjan 5:28). Mężowie, którzy kochają swoje żony w ofiarny sposób dostaną zapłatę u Boga, ale prawdopodobnie również w szacunku, czułości oraz wierności swojej żony.

► Podaj konkretne przykłady tego w jaki sposób mąż powinien zapewniać duchowe wsparcie żonie.

(1) Powinni podążać za pierwotnym zamysłem Boga, wypełniając przypisane im role w małżeństwie.

Mąż powinien pamiętać, że jego żona jest darem od Boga, oraz pomocnikiem, który go dopełnia. Jego zadaniem jest poświęcać swoje życie na troskę o jej bezpieczeństwo oraz duchowy wzrost, jak również zabiegać o jej zdrowie emocjonalne i fizyczne. Musi okazywać wdzięczność i ofiarowywać jej miłość, nawet wtedy, kiedy na to nie zasługuje, rozumiejąc, że jedynie Bóg jest wstanie sprawić w niej prawdziwą zmianę. A Bóg dostrzeże uhonoruje jego posłuszeństwo i wiarę.

Żona powinna zaakceptować Boży plan dla jej męża jako jej głowy, stale okazując mu szacunek oraz respektując jego przywództwo. Ma wybierać poddanie i szacunek, nawet gdy jej mąż popełnia błędy i nie zasługuje na respekt, modląc się, aby Bóg zmienił w nim to co wymaga zmiany. Bóg uhonoruje jej posłuszeństwo i wiarę.

(2) Pary małżeńskie powinny kultywować prawdziwą duchową oraz cielesną intymność.

Powinny podążać ku wzajemnemu poznaniu bez strachu, krytyki, porównywania do innych, bez nadużyć, podążania za samozadowoleniem czy degradacją drugiej osoby. Obie strony mają być transparentnie i spójne przed Bogiem oraz wzajemnie przez sobą.

(3) Pary małżeńskie, gdy nie uda się im sprostać wymaganiom, powinny podążać za przykładem Bożej łaski.

Kiedy Adam i Ewa popadli w grzech, czuli wstyd oraz żal, Bóg objawił swoją moc odkupienia ich upadku. Poświęcił zwierzę, aby sprawić ubranie dla Adama i Ewy, aby okryć ich nagość (I Mojżeszowa 3:21). Ten akt Bożej miłości był obrazem łaski oraz Bożej obietnicy ich odkupienia przez Chrystusa, który sprawia, że możemy dostąpić przebaczenia, a także przywrócenia do pierwotnej relacji z Bogiem. Przez Chrystusa, pary małżeńskie mogą powrócić do intymności bez wstydu, nawet po porażce.

W pierwszym wieku w Imperium Rzymskim, jak i w judaizmie, kobiety były uważane za podrzędne. Niskie mniemanie o kobietach jest nadal obecne w wielu kulturach na świecie oraz w wielu domach. Kobiety bywają nieszanowane, używane jako obiekty seksualne, ma miejsce wobec nich wiele nadużyć. Jednak wysokie poważanie jakie Jezus okazywał kobietom jest przykładem dla nas.

Chrystus poważał kobiety jako godne i równoważne z mężczyznami. Powiedział, “Stwórca od początku stworzył mężczyznę i kobietę” (Mateusza 19:4, I Mojżeszowa 1:27). Kobiety są stworzone na podobieństwo Boże tak jak mężczyźni. Mają samoświadomość, osobistą wolność, możliwość samostanowienia oraz osobistej odpowiedzialności za swoje czyny. Kobiety są postrzegane przez Jezusa jako osoby, a nie obiekty dla męskich pragnień. Jezus traktował je jako osoby, dla których przyszedł na ten świat (Łukasza 8:1-3).

Trzech znanych teologów, James Borland, John Piper’a oraz Wayne Grudem, zebrało, z czterech ewangelii, cytowane poniżej przykłady szlachetnego traktowania kobiet Jezusa:

(1) Jezus regularnie odnosił się do kobiet przemawiając publicznie.

Nie było to typowe w czasach Jezusa (Jana 4:27). Jego uczniowie byli zadziwieni, kiedy zobaczyli Go, rozmawiającego z Samarytanką przy studni w Sychar (Jana 4:7-26). Rozmawiał też otwarcie z kobieta przyłapaną na cudzołóstwie (Jana 8:10-11). W ewangelii Łukasza Jezus publicznie wypowiedział słowa do wdowy w mieście Nain (Łukasza 7:12-13), jak i kobiety z krwotokiem (Łukasza 8:48, Mateusza 9:22, Marka 5:34) oraz kobiety, która zawołała do niego z tłumu (Łukasza 11:27-28). Jezus zwrócił się publicznie do cierpiącej kobiety, która była pochylona i nie mogła się wyprostować od 18 lat (Łukasza 13:12), a także do grupy kobiet w drodze na krzyż (Łukasza 23:27-31).

(2) Jezus okazał szacunek i uznanie kobietom poprzez sposób w jaki się do nich odnosił.

Jego słowa były przemyślane oraz troskliwe. Mateusz, Marek i Łukasz odnotowali, że zwracając się do kobiety z krwotokiem, nazwał ją „córką,” a niepełnosprawną kobietę nazwał „córką Abrahama” (Łukasza 13:16). Nazywając kobiety “córkami Abrahama” Jezus postawił je na równi z “synami Abrahama.”

(3) Jezus objawia też niezbywalną wartość kobiet, pociągając je do osobistej odpowiedzialności za ich grzechy.

Jest to widoczne w tym jak Jezus rozmawia z kobietą przy studni (Jana 4:16-18), kobietą przyłapaną na cudzołóstwie (Jana 8:10-11) oraz z grzeszną kobietą, która namaściła Jego stopy (Łukasza 7:44-50). Ich grzech nie był ignorowany, lecz skonfrontowany. Jego zachowanie pokazało, iż każda z nich miała osobistą wolność, była odpowiedzialna za swoje wybory oraz, że musi osobiście zmierzyć się z problemem grzechu, pokutą oraz przebaczeniem.

W jaki sposób, wartość, którą Jezus przypisywał kobietom, powinna kierować dzisiejszym kościołem?

Idealna, biblijna rola dla kobiet w służbie oraz w domu jest obecnie omawiana w wielu kościołach jak i denominacjach, i tak powinno być. Jednak ich wartość czy równość jako osób stworzonych na podobieństwo Boże, nigdy nie powinna być poddawana dyskusji. Jezus nieustannie wskazywał na wartość oraz godność kobiet jako osób. To właśnie kobiety wybrał, aby były pierwszymi zwiastunami jego zmartwychwstania (Jana 20:17). Cenił też społeczność z nimi, ich modlitwy, posługi chrześcijańskie, pomoc finansową, świadectwo ich życia i nawrócenia. Jezus szanował kobiety, nauczał kobiety oraz świadczył kobietom w przemyślany sposób.

Szacunek wobec kobiet w Nowym Testamencie

Szacunek Jezusa do kobiet jest widziany w życiu Ducha Świętego. W dniu Pięćdziesiątnicy, Duch Święty został wylany na synów i córki, oraz sługi i służebnice (Dzieje Apostolskie 2:17-18). Duch Święty nie wykazał stronniczości.

W liście do Rzymian 16, Paweł chwali kobietę o imieniu Febe (werset 1), także Pryscyllę i Akwilę, jako swoich współpracowników w Chrystusie Jezusie, nadstawiających swoje życie za niego (wersety 3-4). Paweł również wyrażał uznanie wobec Marii za jej ciężką pracę (werset 6) oraz Junii, zaszczytnie posiadającej autorytet między apostołami (werset 7). Istnieje więcej przykładów szacunku Jezusa do kobiet.

W I liście do Tesaloniczan Paweł pochwala, czułość oraz matczyną miłość, nadaną kobietom przez Boga, pisząc, “byliśmy pośród was łagodni jak żywicielka, otaczająca troskliwą opieką swoje dzieci” (I Tesaloniczan 2:7). W liście do Efezjan nakazuje mężom, aby kochali swoje żony, “jak i Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie” oraz przykazuje, aby miłowali je jak własne ciała (Efezjan 5:25, 28). Piotr apeluje do mężów, “postępujcie z nimi z wyrozumiałością… okazujcie im cześć” (I Piotra 3:7).

Jasne jest, iż we wczesnych dziejach kościoła kobiety były uważane za wartościowe, a mężczyźni byli pouczani do okazywania im szacunku. Teraz jest czas na to, aby liderzy na całym świecie postawili się po stronie kobiet i walczyli z każdą formą niewłaściwego ich traktowania we wszystkich kulturach. Nadszedł czas, aby cenić kobiety, zgodnie z zamysłem Bożym, jako istoty stworzone na Jego podobieństwo. Jakiekolwiek nauczanie odnoszące się do roli kobiet w zborach powinno być rozpoczęte powyższymi założeniami albo stanie się drogą do nadużyć.

Małżeństwo zostało stworzone przez Boga, nie człowieka. Dlatego, Bóg powinien być naszym źródłem instrukcji, a nie świat, bądź lokalne normy kulturowe. Tylko On wie, jak sprawić, aby nasze małżeństwo było silne, trwałe i satysfakcjonujące. Jednak nigdy nie uda nam się wypełnić naszych obowiązków w małżeństwie bez pomocy Ducha Świętego.

► Przedstaw zasady jakich kościół powinien nauczać ku umocnieniu małżeństw. Zrozumienia jakiej zasady najbardziej brakuje w Twoim środowisku?

► W jaki sposób Twoja kultura traktuje mężczyzn inaczej niż kobiety?

► W jaki sposób kościoły w Twoim kraju traktują kobiety inaczej niż mężczyzn? Czy widać w tym zagadnieniu różnicę między podejściem kościoła a podejściem kultury?

► Bazując na przykładzie Jezusa powiedz, jakie zwyczaje w kościele powinny być zmienione?

Ojcze w Niebie,

Dziękuję Ci za wspaniały dar jakim jest małżeństwo. Pomóż nam podjąć niezbędne zobowiązania, abyśmy mogli doświadczyć małżeństwa w sposób, w jaki Ty je zaplanowałeś.

Pomóż nam wzajemnie demonstrować miłość jaka istnieje między Chrystusem a Jego kościołem.

Pomóż też wynieść się ponad normy kulturowe w okazywaniu sobie wzajemnego szacunku.

Dziękuję Ci za Ducha Świętego, dzięki któremu silne, pełne radości relacje są możliwe.

Amen

(1) Napisz jakie różnice obserwujesz między statusem kobiet i mężczyzn w Twojej kulturze. Jak zmieniłyby się te rozróżnienia, gdyby biblijna prawda była sukcesywnie wdrażana?

(2) Wybierz dwie zasady jakie były dla Ciebie nowe w powyższej lekcji. Opisz je, po akapicie na każdą.

(3) Przygotuj krótką prezentację jednego z wymienionych poniżej tematów. (Prowadzący zajęcia przyzna tematy poszczególnym uczestnikom). Podziel się swoją prezentacją na następnych zajęciach.

• Boży zamysł wobec jedności w małżeństwie

• Biblijne przeznaczenie dla małżeństwa

• Sposoby na wzmocnienie małżeństwa

• Biblijne spojrzenie na kobietę

• Niezbędność napełnienia Duchem Świętym w wypełnianiu wyznaczonych przez Boga ról w małżeństwie