Lesson 10: Uczciwość

Po całościowym przestudiowaniu materiału z zajęć uczestnik powinien zobowiązać się do całkowitej uczciwości, we wszystkich sytuacjach, zawsze.

Abraham Lincoln był pracownikiem sklepu spożywczego. Pewnego dnia, wydając resztę nieświadomie się pomylił. Klientka sklepu nie zauważyła jego pomyłki, zabrała swoje zakupy i wróciła do domu, oddalonego od sklepu o wiele kilometrów. Wiedząc, że ta pani nie prędko wróci do sklepu, Abraham po zauważeniu swojego błędu, postanowił pójść do niej do domu po zamknięciu sklepu i oddać jej właściwą resztę. Nie była to duża suma pieniędzy, ale Abraham martwił się, że może jej potrzebować, nie chciał też, aby uważała go za nieuczciwego człowieka. Z powodu jego rzetelności w tej i wielu innych sytuacjach, jego przyjaciele nazywali go Uczciwym Abem („Honest Abe”). W późniejszych latach stał się prawnikiem, a potem włączył się w prace rządowe. Jego uczciwość była powszechnie szanowana i ostatecznie doprowadziła go do objęcia funkcji prezydenta Stanów Zjednoczonych.

Biblia mówi nam, że Bóg nie może kłamać (Tytusa 1:2, Hebrajczyków 6:18). Jego natura jest zawsze spójna i nie zmienia się (Jakuba 1:17). Bóg mówi prawdę zawsze, nie tylko wtedy, gdy jest to dla niego korzystne. Nie kłamie, aby uzyskać pożądane rezultaty. Możemy mieć pewność, że Słowo Boże jest całkowicie prawdziwe i godne zaufania. W Jego prawdzie jest nasze bezpieczeństwo (Psalm 40:11, Psalm 91:4).

► Jak zmieniłaby się Twoja relacja z Bogiem, gdybyś nie miał pewności, że Jego słowo jest zawsze prawdą?

Zastanów się nad tym dlaczego prawda jest ważna dla naszej relacji z Bogiem. Bóg nawołuje nas do oddania się Jemu całkowicie. Nie moglibyśmy tego zrobić, bez całkowitego zaufania.

Bóg chce, żebyśmy zawsze mówili prawdę. Osoba, która kłamie nie jest sprawiedliwa w oczach Boga (Przypowieści Salomona 12:22).

Czasem ludzie używają kłamstw, aby wygrać sprawy sądowe. Bardziej zamożni, mogą korzystać ze swoich możliwości finansowych, aby opłacać sędziów (Jakuba 2:6), skłaniając ich do przymykania oczu na kłamstwa i wydawania przychylnych wyroków (Jakuba 5:1, 6).

Składanie fałszywego świadectwa jest grzechem, nawet jeżeli uważasz, że Twoja sprawa jest słuszna. Biblia nie tylko je potępia, ale także nie uwzględnia akceptowalnych odstępstw od tej reguły (II Mojżeszowa 20:16; Przypowieści Salomona 6:16-19; 14:25; 19:5, 9). Wielu ludzi uważa, że mogą skłamać, jeżeli skutek będzie dobry, a nikomu nic się nie stanie, ale Biblia nie pozostawia takiej opcji. Nigdzie w Biblii nie jest napisane, że istnieją sytuacje w których można lub powinno się kłamać.

Osoby wierzące powinny mówić prawdę bez wyjątków. Prawdomówność jest podstawą naszych relacji z ludźmi (Efezjan 4:25).

W liście do Efezjan 4:15 czytamy, że mówienie prawdy jest niezbędne do duchowego wzrostu i dojrzałości.

W liście do Kolosan 3:9 jest napisane, że kłamliwość jest częścią starego człowieka, którego odrzuciliście, wraz z jego uczynkami.

Bóg osądzi kłamców. Kłamcy są włączeni w listę okropnych grzeszników, którzy będą potępieni przez prawo Boże (I Tymoteusza 1:10, Objawienie Jana 22:15). Wszyscy kłamcy będą wrzuceni do ognistego jeziora (Objawienie Jana 21:8). Kłamcy nie wejdą do miasta Bożego (Objawienie Jana 21:27).

► Fragment do przeczytania na głos przez uczestnika zajęć: Przypowieści Salomona 11:1

Ten werset odnosi się do wagi spożywczej, która dyktuje ostateczną cenę produktów takich jak owoce, warzywa czy mięso. Zdarzają się przypadki źle wykalibrowanych wag, które mają celowo zawyżać wagę produktów z korzyścią dla sklepu. Przeczytany werset pokazuje, że nawet taka nieuczciwość jest ohydą dla Boga.

Sprzedawanie produktów z ukrytymi defektami lub kłamanie o ich faktycznym stanie jest złe. Tak samo jak nieprawdziwe przedstawianie ceny oryginalnego zakupu produktu, który chce się odsprzedać po zawyżonej cenie. Fałszowanie dokumentów w celu uniknięcia kar finansowych jest złe. Tak samo jak wspieranie swojego pracodawcy w naciąganiu klientów, aby zwiększyć zyski.

► Jakie różne formy nieuczciwości zaobserwowałeś do tej pory?

Biblia mówi, że niegodziwi ludzie pożyczają bez intencji zwrotu (Psalm 37:21, Przypowieści Salomona 3:28). Niektórzy ludzie pożyczają bez poczucia obowiązku spłacenia pożyczki. Biblia mówi nam, abyśmy nikomu nie byli niczego winni (Rzymian 13:7-8).

Uczciwość znaczy, że dotrzymujesz obietnic i zobowiązań. Psalm 15 opisuje osobę, która ma dobre relacje z Bogiem. Jedną z cech charakterystycznych takiej osoby jest dotrzymywanie obietnic, nawet wtedy, kiedy bywa to kosztowne (Psalm 15:4).

Nierzetelne wypełnianie swoich obowiązków w pracy jest nieuczciwością wobec swojego pracodawcy (Efezjan 6:5-6).

Złe jest okradanie przez pracownika swojego pracodawcy (Tytusa 2:9-10).

Złe jest wydawanie fałszywych paragonów, przedstawiających zawyżone ceny. Złe jest kłamliwe zawyżanie cen podawanych przez pracowników lub agentów, aby zatrzymać dla siebie finansową nadwyżkę.

Złe jest niewypłacanie przez pracodawców pensji pracownikom (Jakuba 5:4).

Złe jest zatrzymywanie dla siebie czegoś co ktoś inny przypadkowo zgubił, jeżeli znasz właściciela tej rzeczy (V Mojżeszowa 22:1).

Złe jest używanie dla własnych korzyści pieniędzy lub innych zasobów powierzonych Twojej opiece przez pracodawcę lub w służbie zborowej, jeżeli wcześniej nie otrzymałeś na to pozwolenia.

W niektórych kulturach ludzie żyją pod opieką wodza. Jego poddani są wobec niego lojalni, a odpowiedzialnością wodza jest pomaganie im we wszystkich potrzebach. W takich grupach większość osób nie posiada wielu dóbr osobistych. Najcenniejszym zasobem jest dla nich ziemia, która jest własnością całej społeczności. Liderzy mają nią zarządzać z korzyścią dla wspólnoty. Kiedy jakaś osoba ma potrzebę, czuje się uprawniona do korzystania ze wszystkich wspólnych zasobów, aby ją zaspokoić.

Gedeon urodził się w wiosce w dżungli. Jego rodzina, wraz z sąsiadującymi rodzinami, uprawiała wspólną ziemie. Zbierali z niej pożywienie, wspierali się również owocami dżungli. Nikt nie był prywatnie właścicielem ziemi, z której korzystał, nawet ziemi, na której stały ich domostwa. Rodziny wzajemnie pomagały sobie w trudnościach. Wódz opiekował się wioską jak ojciec. Ludność oczekiwała, że będzie dbał o ich potrzeby.

Kiedy Gedeon dorósł, podjął pracę w firmie, która zajmowała się wycinkami lasów. Pozostawił rodzimą wioskę, aby żyć niedaleko miejsca pracy, gdzie otrzymywał miesięczne wynagrodzenie. Czasem nie wystarczało mu ono na zakup jedzenia, ponieważ nie posiadał umiejętności zarządzania swoimi finansami. Oczekiwał, że to pracodawca będzie troszczył się o jedzenie dla pracowników i był zaskoczony, gdy powiedziano mu, że jego pensja powinna wystarczyć mu na samodzielne pokrycie wszystkich jego życiowych kosztów. Kiedy siostra Gedeona potrzebowała pójść do lekarza, Gedeon oczekiwał, że jego pracodawca pokryje koszty wizyty. Ten jednak odmówił, co bardzo go rozzłościło. Gedeon oczekiwał troski ze strony pracodawcy, a troska jaką ten był skłonny ofiarować zawierała się w wypłacanej miesięcznej pensji. Odchodząc z pracy, Gedeon ukradł część narzędzi, aby przynieść je ze sobą do wioski, ponieważ uważał, że jego pracodawca nie okazał mu wystarczającej pomocy.

Lata minęły, Gedeon znowu przeprowadził się do miasta, ale tym razem z żoną i dzieckiem. Po znalezieniu pracy w sklepie spożywczym, poprosił swojego pracodawcę, aby pomógł mu w opłaceniu kosztów edukacji dziecka, ale ten się na to nie zgodził. Gedeon miał ponowne trudności z finansowym pokryciem wszystkich potrzeb jego rodziny. Ponieważ pracował w sklepie handlującym żywnością, w sekrecie zabierał ze sobą jedzenie do domu. Wiedział bowiem, że gdyby robił to otwarcie, jego pracodawca nigdy by się na to nie zgodził.

Niektórzy pracownicy nie rozpoznają, gdzie leżą granice zaangażowania pracodawcy. Uważają, że ich pracodawca powinien troszczyć się o wszystkie ich potrzeby. Dlatego proszą o pomoc w wielu formach, nie tylko finansowej. Jeżeli nie dostają tego o co proszą, czują się usprawiedliwieni w kradzieży, ponieważ uważają, że pracodawca jest im to co kradną zwyczajnie winien.

► Fragment do przeczytania na głos przez uczestnika zajęć: Tytusa 2:9-14

Przeczytane wersety mówią nam jasno, że pracownik nie powinien okradać pracodawcy. Werset podkreśla, że szczerość jest ozdobą nauki Zbawiciela. Kolejne wersety, opisują, jak wygląda życie człowieka przemienionego przez łaskę.

Uczciwość nie odnosi się tylko do pieniędzy i majątku.

Kaleb obiecał współpracownikowi, że spotka się z nim o 8:00 rano. Jednak zaspał, zjadł śniadanie przed wyjściem i ostatecznie spóźnił się ponad godzinę. Swojemu współpracownikowi powiedział, że kierowca za późno po niego przyjechał. Nie zdziwiło to nikogo, ponieważ wszyscy znajomi Kaleba wiedzą, że nigdy nie dotrzymuje zobowiązań.

Kaleb był nieuczciwy w dwóch sprawach:

1. Nie dotrzymał obietnicy.

2. Skłamał mówiąc o powodzie swojego spóźnienia.

Czy inni wierzą Ci, kiedy umawiasz się na wykonanie konkretnej pracy lub na spotkanie o konkretnej porze w umówionym miejscu? Jeżeli coś obiecujesz, to czy zobowiązujesz się do podjęcia koniecznego wysiłku, aby dotrzymać obietnicy? Nie jest właściwe składanie obietnic, bez intencji ich dotrzymania.

Jeżeli zdarzy Ci się nie dotrzymać obietnicy, powinieneś za to przeprosić. Jeżeli będziesz tłumaczył powód spóźnienia, nie powinieneś kłamać.

Nie powinieneś nigdy obwiniać innych w pracy za swoje błędy. Współpracownicy lub osoby pracujące dla Ciebie nigdy nie okażą Ci zaufania, jeżeli dostrzegą w Tobie nieuczciwość.

Godny zaufania lider nie motywuje innych do podjęcia jego wizji poprzez kłamstwa. Stephen Covey stwierdził, “Przywództwo to osiąganie wyników w sposób, który budzi zaufanie.”[1]

Są osoby, które uważają, że nie powinno się kłamać wobec rodziny, lub najbliższych, ale nie stosują tych samych standardów wobec innych ludzi w swoim życiu. Niektórzy podkradają zasoby od swoich pracodawców, ponieważ uważają, że zasługują na więcej niż ich pensja. Niektórzy okradają bogatych ludzi, zwłaszcza bogatych obcokrajowców. Inni przeprowadzają nieuczciwe transakcje z osobami z innych klas społecznych lub grup etnicznych.

Jezus powiedział, że każdy powinien kochać swojego sąsiada jak siebie samego (Marka 12:31). Pamiętasz pytanie jakie uczony w Zakonie zadał Jezusowi? “kto jest bliźnim moim?” (Łukasza 10:29). Uczony w Zakonie chciał, aby Jezus wrzucił tych ludzi do określonej kategorii, Jezus jednak opowiedział mu historię dobrego Samarytanina (Łukasza 10:30-37). Była to opowieść o pierwszym spotkaniu dwojga, zupełnie obcych sobie ludzi z różnych i nastawionych do siebie wrogo grup etnicznych. Samarytanin pomógł człowiekowi w potrzebie, pomimo tego, że nic go do tego nie zobowiązywało. Poprzez tę historię Jezus podkreślił przesłanie, że nikt nie powinien być wykluczony z naszej miłości.

Decydowanie o tym kto zasługuje na naszą uczciwość, nie należy do nas. Tak samo jak nawoływanie do szczerości nie odnosi się tylko do wybranych przez nas ludzi. Nawet, jeżeli w naszej ocenie brak szczerości wobec drugiej osoby nie zraniłby jej, powinniśmy zabiegać o uczciwość ze względu na Boga (Dzieje Apostolskie 24:16, Filipian 1:10, II Koryntian 5:9).

Jaką osobą chciałbyś być? Jaką chciałby Bóg, abyś był?

Ktoś może nie zasługiwać na Twoją uprzejmość, ale Bóg chce abyś ją ofiarował. Ktoś może nie zasługiwać na Twoją szczerość, ale Bóg chce byś w każdych okolicznościach był szczerym człowiekiem. Ktoś może nie zasługiwać na Twoją miłość, ale Bóg i Ciebie ukochał, kiedy na to nie zasługiwałeś i chce abyś tak samo kochał innych.

► Wersety do przeczytania na głos przez uczestnika zajęć: I Piotra 2:21-23 oraz I Piotra 3:8-12

Nie pozwalaj, aby charakter innych osób wpływał na Twój. Ktoś może Cię okłamać, ale Ty nie powinieneś być kłamcą. Ktoś może coś Tobie ukraść, ale to nie znaczy, że i Tobie wolno kraść. Ktoś może być wobec Ciebie grubiański, ale Ty nadal powinieneś traktować każdego z szacunkiem.

Wszystkie poniższe przykłady kradzieży i kłamstwa są prawdziwe, a imiona i niektóre detale zmienione.

Do lidera zajęć: Upewnij się, że uczestnicy rozumieją, które elementy w opowieściach były niewłaściwe. Poproś kogoś o wytłumaczenie, dlaczego konkretne zachowanie z ilustracji było złe.

1. Jakub pracował w fabryce. Często przynosił do domu chemię do sprzątania, narzędzia, lub niewielkie przedmioty, o których wiedział, że fabryka z łatwością może je zastąpić nowymi.

2. Piotr był kierowcą w dużej firmie przewozowej. Czasem przy drodze mijał znak z napisem, “skupujemy benzynę.” Okresowo zatrzymywał się w takich miejscach i sprzedawał niewielką ilość swojej benzyny, wiedząc, że jego pracodawca nie byłby w stanie wyśledzić jego nieuczciwości.

3. W zakresie obowiązków Estery było zamawianie wyposażenia komputerowego dla jej firmy. Dzieląc się zyskiem ze sprzedawcą w sklepie, nakłoniła go, aby wystawił zawyżone faktury.

4. W parku w dużym mieście stał pan sprzedający przepalone świetlówki. Osoby kupujące je od niego wiedziały, że są przepalone. Używali ich w pracy do podmiany działających świetlówek, które potem zabierali do domu.

5. Amos był dyrektorem szkoły. Pewnego dnia rodzic jednego z uczniów przyszedł z żądaniem zawyżenia oceny syna z matematyki. Dyrektor po otrzymaniu łapówki nakazał nauczycielowi matematyki zmienić ocenę.

6. Andrzej był profesorem na wyższej uczelni. Jego pensja była niewielka. Zaoferował więc studentom zakupienie od niego odpowiedzi do nadchodzącego testu, który jak sam powiedział miał być bardzo trudny.

7. Aaron był dyrektorem szkoły państwowej. Pewnego dnia jego przyjaciel Filip, który zarządzał szkołą misyjną, zapytał, czy mógłby wynająć od szkoły kilka pomieszczeń. Aaron zaproponował stawkę za wynajem, a Filip co miesiąc ją opłacał. Aaron zatrzymał dla siebie pieniądze i nigdy nie zgłosił przychodu.

8. Filip pracował dla misji, która chciała wynająć kilka pomieszczeń do prowadzenia zajęć. Poszedł więc do swojego znajomego Aarona, który był dyrektorem szkoły państwowej. Po umówieniu stawki za wynajem Filip przedstawił ją organizacji, dla której pracował. Kwota, którą przedstawił była jednak zawyżona, więc co miesiąc zatrzymywał dla siebie nadwyżkę.

9. Set był pracownikiem misyjnym. Jednym z jego obowiązków było zakontraktowanie firmy budowlanej do postawienia nowego budynku pod użytek misji. Po wielu konsultacjach ostatecznie nie wybrał firmy, która zaoferowała najlepsze warunki, tylko tą, która zgodziła się podzielić zyskiem z budowy.

10. Samochód Beniamina miał odbyć przegląd rejestracyjny. Wiedział jednak, że nie przejdzie go z powodu popsutych świateł. Kiedy pojechał na przegląd, zastał długą kolejkę. Mężczyzna przy bramie zaoferował mu załatwienie przeglądu i możliwość powrotu do ruchu drogowego w zamian za łapówkę. Beniamin zapłacił za dokument bez inspekcji i bez czekania w kolejce wrócił do domu.

11. Kiedy Szymon przyszedł odebrać samochód z parkingu, ochroniarz poinformował go o wysokości opłaty za parking. Szymon zaproponował mu mniejszą kwotę z opcją zatrzymania przez ochroniarza biletu do kolejnego użytku z innym pojazdem, jednocześnie umożliwiając mu zatrzymanie oferowanej zapłaty dla siebie.

12. Ania nie przygotowała się do testu. Kiedy przyszła na zajęcia usiadła koło zdolnej koleżanki, aby odpisać od niej odpowiedzi.

13. Izajasz jechał traktorem ciągnącym pług przez duże rządowe pole. Tego dnia chciał szybciej skończyć pracę. Podniósł, więc pług, aby ten orał płycej, przez co traktor szybciej się poruszał. Pole wyglądało na gotowe pod zasiew, ale nie wydało optymalnego plonu, ponieważ ziemia nie została poprawnie zorana.

14. Michał został wysłany przez misję, do wykonywania obowiązków pastora. Otrzymywał od niej miesięczną pensję. Ponieważ chciał też otrzymywać pensję ze zboru, w którym służył, powiedział członkom zboru, że nie jest wspierany finansowo przez misję, która go wysłała.

15. Do domu Elżbiety wszedł złodziej i ukradł pewną sumę pieniędzy. Opowiadając znajomym o zdarzeniu, nieprawdziwie dodała, że złodziej zabrał też inne jej majętności. Troskliwi przyjaciele pomogli jej nie tylko finansowo, ale również zastąpili rzekomo skradzione rzeczy.

16. Jason był wodzem małej wioski oraz liderem w tamtejszym kościele. Ludzie mieszkający w tej wiosce byli biedni, prości i bez dostępu do edukacji. Bogaty biznesmen z miasta skontaktował się z Jasonem, oferując mu godziwą zapłatę za ziemię, która była własnością wioski. Jason odsprzedał wszystkie tereny do nich należące, a pieniądze wydał na wybudowanie sobie domu w mieście.

17. Co roku kościół pod nazwą Fairfield Community Church uhonorowuje jedną mamę w zborze nadając jej tytuł “Mamy Roku.” Wybierając Rachelę, nie sugerowali się jednak jej przykładnością w byciu bogobojną mamą. Wybrali ją, ponieważ wiedzieli, że wpłaci znaczną kwotę do kasy zborowej. Tego roku jej wpłata pokryła koszty wymiany bram przy budynku zborowym. Rok później Rachela została ponownie uhonorowana tym tytułem, pomimo tego, że w międzyczasie przeprowadziła się do innego miasta.

18. Bartłomiej był kierowcą. Co wieczór parkował samochód służbowy w bezpiecznym miejscu. Czasem, zanim odstawiał samochód, używał go do przewożenia własnych pasażerów lub prywatnych ładunków.

Poniższa historia jest fikcyjna, ale przedstawia sytuację, która wielokrotnie zdarzyła się w różnorodnych kontekstach i miejscach.

Wierzący w mieście Borol dowiedzieli się o dużej, ubogiej społeczności, mieszkającej w bliskim im powiecie. Ta społeczność należała do grupy etnicznej znanej jako Ibanesowie. Żyli oni w prostych domkach, bez dostępu do edukacji czy opieki medycznej. Wielu z nich nie miało wystarczającego dostępu do jedzenia i cierpiało głód.

Wierzący z Borol postanowili wspierać finansowo Ibanesów. Wysyłali też zborowników do innych kościołów z prośba o wspieranie ich służby.

Wierzący w Borol zaczęli wysyłać zbiórki jedzenia i pomocy humanitarnej całymi tirami do Ibanesów. Ładunki oraz pieniądze były odbierane przez lokalnych liderów i rozdystrybuowane pomiędzy potrzebujących.

Liderzy Ibanesów rozstawili stoiska z przysłanymi dobrami, z których je sprzedawali. Tylko Ibanesowie, których było stać na takie zakupy, mogli nabyć wysłaną przez zbory pomoc. Ci, których nie było na nią stać nadal cierpieli głód. Lokalni liderzy zatrzymywali wszystkie zyski ze sprzedaży dla siebie. Część jedzenia była wysyłana do innego powiatu, gdzie mogła być sprzedana za wyższą cenę.

Wierzący z Borol nalegali, aby rozdawać zebrane jedzenie ludziom, którzy go najbardziej potrzebowali. Jednocześnie liderzy Ibanesów stworzyli oficjalny budżet, który wyznaczał stawki dla kierowców przewożących wysyłane dobra do innych miejscowości, koszty dystrybucji, oraz wynagrodzenia dla ludzi, którzy im pomagali. Sprzedawali otrzymane produkty po zawyżonych cenach, a wszystkie zyski zatrzymywali dla siebie. Kiedy wierzący z Borol prosili o sprawozdania z zarządzania darowiznami, Ibanesi wysyłali fałszywe informacje.

Za każdym razem, kiedy wierzący w Borol odkrywali nieuczciwe postępowanie po stronie Ibanesów czuli się zniechęceni, ale kontynuowali poszukiwania godnych zaufania liderów, które cyklicznie przynosiły takie same rozczarowujące rezultaty. Wielu wiernych w Borol wycofało w końcu swoje wsparcie, inni je kontynuowali. Kilku pastorów w społeczności Ibanesów w krótkim czasie dorobiło się pięknych domów i luksusowych samochodów. Inni pastorowie zazdrościli im i sami poszukiwali znajomości z darczyńcami z Borol. Do większości ludzi cierpiących głód nigdy nie dotarło wsparcie.

Warren Buffet był dyrektorem generalnym Berkshire Hathaway. Chciał zakupić firmę McLane Distribution, której właścicielem była większa firma Walmart. Zakup był warty 23 miliardy dolarów. Zazwyczaj taki proces wymagał długotrwałych inspekcji opłaconych przez nabywcę, aby zabezpieczyć zakup. Buffet spotkał się z liderami firmy Walmart i podczas jednego spotkania zawarli umowę. Nie wysłał żadnych inspektorów, aby upewnić się, że wszystkie nieruchomości i aktywa się zgadzają. Później powiedział, “Wiedzieliśmy, że wszystko będzie zgodne z obietnicami firmy Walmart.” Umowa została zawarta szybko, ponieważ liderzy w rozmowach mieli do siebie wzajemne zaufanie.[1]

Pomyśl teraz o ludziach opisanych w poprzedniej ilustracji. Żaden z nich nie byłby w stanie zawrzeć takiego porozumienia, ponieważ żaden z nich nie był godzien zaufania. Wszystko musiałoby podlegać gruntownym inspekcjom, które wymagałyby dużo czasu i wysokich kosztów.

► Podaj przykłady nieuczciwych praktyk w Twojej kulturze, których trudno unikać.

► Podaj przykłady praktyk jakie sam powinieneś zmienić.

Ojcze w Niebie,

Wielbimy Cię, bo jesteś Bogiem sprawiedliwym i prawym. Dziękujemy Ci za to, że zawsze jesteś prawdomówny wobec nas.

Pomóż nam podążać za Twoim standardem uczciwości. Pomóż nam stosować takie same standardy uczciwości we wszystkim co robimy i mówimy.

Dzięki Ci, że jesteś Ojcem, który zaopatruje i prowadzi. Chcemy ufać, że Ty zatroszczysz się o każdą naszą potrzebę.

Amen

Rozpisz, po jednym akapicie, odpowiedzi na poniższe punkty:

• Wytłumacz relacje między Bożym charakterem (prawdą) a Bożym standardem dla nas (uczciwość). Wytłumacz, dlaczego Bóg wymaga od nas uczciwości w naszej mowie jak i we wszystkich naszych działaniach.

• Podsumuj co Biblia mówi w temacie uczciwości, używając przynajmniej trzech fragmentów z Biblii.

• Używając przynajmniej czterech przykładów, wytłumacz jak nieuczciwość/ uczciwość wpływają na nasze relacje z innymi.

(2) Przygotuj prezentację na temat biblijnej uczciwości, którą mógłbyś przedstawić przed grupą rówieśników. Podaj w niej biblijne poparcie dla Bożych standardów uczciwości i zastosuj je w konkretnych przypadkach.