Lesson 11: Wartość człowieczeństwa

Po zakończeniu lekcji uczestnik:

(1) Ugruntuje własne przekonanie o tym, że każdy człowiek jest stworzony na podobieństwo Boże, dzięki czemu ma niezbywalną wartość i zasługuje na szacunek.

(2) Podejmie odpowiedzialność za okazywanie miłosierdzia oraz czynienie sprawiedliwości wobec źle traktowanych osób w jego otoczeniu.

(3) Zobowiąże się do traktowania wszystkich ludzi z godnością, niezależnie od sytuacji.

Dale Carnegie stał się sławny po napisaniu bestseleru, “Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi” („How to Win Friends and Influence People”). Uważał, że każdy zasługuje na uwagę oraz szacunek, ponieważ każdy jest wartościowy jako człowiek. Instytut im. Dalea Carnegiego powstał, aby nauczać ludzi właśnie tej zasady.

Instytut Dale’a Carnegie oferował kiedyś wieczorny kurs dla biznesmenów, zgłębiający przyjazne nawiązywanie kontaktów z ludźmi. Kiedy przyszedł czas podejścia do testu, studenci znaleźli na nim jedno zaskakujące pytanie, „Jak ma na imię Pani, która sprząta lobby gdy wychodzisz z zajęć?” Studenci mijali ją po każdych wieczornych zajęciach i pomimo uczestniczenia w wykładach skupiających się na zasadach nawiązywania przyjaznych stosunków z ludźmi, nie uważali jej za wystarczająco istotną, aby zwrócić na nią uwagę. Zakładali bowiem, że powinni używać swojej nowo nabytej wiedzy, aby budować relacje z ważniejszymi osobami.

Każdy człowiek, który pokłada swoje zaufanie w Jezusie Chrystusie jest członkiem jednego ciała – ciała Chrystusa: “Nie masz Żyda ani Greka, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie” (Galacjan 3:28).

W ewangelii Łukasza czytamy o rozmowie Jezusa, w której zacytował przykazanie, “będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego.” A uczony w Zakonie zapytał go, “kto jest bliźnim moim?” (Łukasza 10:29). Pytanie było istotne ponieważ zakładał on, że nie każdego musi kochać. W jego rozumieniu to przykazanie nawoływało do miłości ludzi należących do konkretnej kategorii.

Ludzie we wszystkich kulturach posiadają podobną moralność. Wiedzą, że kradzież, morderstwo czy ucisk innych są złe. Jednak nie uważają, że każdy zasługuje na równe traktowanie. Może nie kradliby od przyjaciela, ale kradliby od obcego. Może nie zabiliby rodaka, ale obcego już tak. A może nie uciskaliby swoich krewnych, ale do osób z niższej w ich oczach grupy etnicznej podeszliby inaczej.

Jednak naśladowcy Chrystusa są przekonani, że każdy człowiek jest stworzony na podobieństwo Boże, przez co posiada nieskończoną wartość.

Kiedykolwiek ukazywał się ludziom anioł, Pismo Święte wspomina, że jego pierwsze słowa brzmiały, „Nie bój się.” Sama jego obecność była przytłaczająca i niesamowita dla człowieka. Zdarzało się, że ludzie padali na kolana przed aniołem w uwielbieniu.[1] Jednak ludzie są ważniejsi niż aniołowie (I Koryntian 6:3).

Nawet biedny żebrak, bez wykształcenia, wysokiej inteligencji, o złym charakterze, bez rozwiniętych zdolności ani jakichkolwiek koneksji, o odrażającym wyglądzie i odpychającym sposobie bycia, codziennie podejmuje decyzje, które owocują rezultatami w wieczności. Jeżeli poddałby się Bożemu odkupieniu, kiedyś stałby się istotą wspanialszą niż jakakolwiek jaką widzieliśmy na ziemi.[2] Dlatego też zasługuje na szacunek.

► Fragment do przeczytania na głos przez uczestnika zajęć: Galacjan 3:28

Przeczytany werset wymienia trzy powszechne kategorie klasyfikowania ludzi – etniczność, klasa społeczna oraz płeć. Klasa społeczna obejmuje ich poziom ekonomiczny. Moglibyśmy dodać inne kategorie jak wiek, wykształcenie oraz zdolności. Żadna z tych klasyfikacji nie wpływa jednak na Boże postrzeganie wartości indywidualnej osoby.

► Czy niektórzy mogą być bardziej wartościowi niż inni? Wytłumacz, dlaczego.

Osoba o wysokiej inteligencji, wykształcona, z rozwiniętymi zdolnościami, siłą fizyczną oraz doświadczeniem kierowniczym lub bogactwem jest bardziej cenna z punktu widzenia osiągania pewnych celów. Jednak niewłaściwe jest postrzeganie człowieka jako bardziej wartościowego z powodu takich cech. W praktyce są one cenne, ale podstawowa, nieskończona wartość każdego człowieka wpisana jest w bycie stworzonym na podobieństwo Boże.

Często uważa się, że ludzie należący do pewnej grupy etnicznej mają określone cechy charakterystyczne. Czasami takie założenia odnoszą się do koloru skóry, na przykład “biali ludzie zawsze ________” lub “wszyscy czarni ludzie ________.”

Czasem takie sformułowania odnoszą się do narodowości, na przykład ludzi pochodzących z Niemiec, Japonii czy Haiti. A w innych kontekstach może się odnosić do konkretnych plemion lub grup etnicznych tej samej narodowości.

Zdarza się, że takie uogólnienia mają wydźwięk pozytywny, zazwyczaj jednak niosą ze sobą negatywne konotacje sugerując, że każda osoba z pewnej grupy dzieli jakąś negatywną cechę.

Oto przykłady stwierdzeń pod adresem różnorodnych grup etnicznych lub narodowych.

Ich nazwy wypełniłyby puste miejsca.

• ________ są leniwi.

• ________ to pijacy.

• ________ okradną Cię przy każdej okazji.

• ________ zawsze szukają zwady.

• ________ nigdy nie wykonują pracy starannie.

• ________ nie mają daru do nauki.

• ________ to nerwusy.

• ________ zawsze kłamią.

Oczywiste jest, że etniczne różnice istnieją i sięgają głębiej niż kolor skóry. Pewne grupy etniczne mogą wyróżniać się w niektórych sportach lub pewnych rodzajach pracy ze względu na swoje możliwości fizyczne lub intelektualne.

Każda grupa ludzi posiada cechy kulturowe. Miejscowa kultura wpływa na to jak ludzie odnoszą się do pewnych sytuacji, przez co uczymy się oczekiwać określonych reakcji od określonych grup kulturowych.

Zauważanie fizycznych lub kulturowych cech charakteryzujących grupę ludzi nie jest złe. Jednak złe jest wydawanie osądu o charakterze drugiej osoby na podstawie ich etnicznych lub kulturowych korzeni. Osoba z każdej grupy etnicznej posiada zdolność bycia pobożną, uczciwą i miłą. Niewłaściwe jest traktowanie kogokolwiek jakoby miał zły charakter, zanim się go pozna.

Osobiste doświadczenia wpływają na to jak postrzegamy innych. Jeżeli ktoś doświadczy złego traktowania przez osobę z innej grupy etnicznej, może łatwo stwierdzić, że każda osoba z tej grupy jest taka sama. To odczucie wzmacnia się, kiedy złe doświadczenia się powtarzają lub przeżyto je w dzieciństwie.

Długotrwałe konflikty między grupami etnicznymi prowadzą do wzajemnych uprzedzeń.

Dzieci zwracają uwagę na to, w jaki sposób ich rodzice wypowiadają się na temat różnych grup etnicznych lub narodowości i przez to również formują własne opinie.

Osoba wierząca powinna zbadać swoje własne nastawienie wobec różnych grup etnicznych i modlić się, aby Bóg pomógł jej okazywać sprawiedliwość i miłość wobec wszystkich. Powinniśmy pamiętać, że Boża troska jest równa wobec wszystkich i nie podoba się Mu, gdy czynimy między ludźmi różnicę.

Starotestamentowa opowieść o Jonaszu jest pouczająca w tym temacie. Jonasz swoimi słowami tłumaczy nam, dlaczego uciekł od Boga:

I modlił się do Pana, mówiąc: Ach, Panie! Czy nie to miałem na myśli, gdy jeszcze byłem w mojej ojczyźnie? Dlatego pierwszym razem uciekałem do Tarszyszu; wiedziałem bowiem, że Ty jesteś Bogiem łaskawym i miłosiernym, cierpliwym i pełnym łaski, który żałuje nieszczęścia. Otóż teraz, Panie, zabierz moją duszę, bo lepiej mi umrzeć aniżeli żyć (Jonasza 4:2-3).

Jonasz uciekał od Boga z powodu swojej głęboko zakorzenionej nienawiści do Asyrian. Obawiał się też, że poprzez powołanie go do pracy w Niniwie, Bóg użyje go w swoim planie okazania im łaski.

Społeczna koncepcja rasy nie jest pomysłem biblijnym. Biblia naucza nas, że wszyscy ludzie należą do jednej rasy ludzkiej: “Z jednego pnia wywiódł też wszystkie narody ludzkie, aby mieszkały na całym obszarze ziemi, ustanowiwszy dla nich wyznaczone okresy czasu i granice ich zamieszkania” (Dzieje Apostolskie 17:26).

Bóg powołał kościół, aby docierał do wszystkich grup etnicznych na ziemi (Dzieje Apostolskie 1:8). Wartość każdej ludzkiej duszy jest równa i niezależna od pochodzenia etnicznego.

Ponieważ ludzie ulegają wpływom przyziemnych, świeckich wartości, często mają wypaczoną zdolność przypisywania wartości drugiemu człowiekowi. Wiele społeczeństw kategoryzuje niektórych ludzi jako mniej ważnych i na tej podstawie traktuje ich jakby byli mniej niż ludźmi.

Poniżej wyliczone są przykłady złego traktowania ludzi należących do pewnych sztucznie stworzonych kategorii. Niektóre zdarzały się w przeszłości, a inne są nadal aktualne.

Prawdziwe przykłady braku szacunku dla ludzi przypisanych pewnym kategoriom:

• Starsze osoby nie są użyteczne, dlatego są pozostawiane w samotności i izolacji w przeznaczonych dla nich instytucjach, aż umrą.

• Ludzie są właścicielami innych ludzi należących do pewnej grupy etnicznej. Mają więc władzę nad nimi i mogą ich sprzedać komuś innemu, jak również traktować ich jak im się podoba.

• Firma umieszcza ogłoszenie o pracę zaznaczając, iż osoby, z pewnych grup etnicznych nie będą zatrudniane.

• Kobiety uważane są za własność mężów, którzy sami decydują, na jakie traktowanie zasługują.

• Nowonarodzone dziewczynki są pozostawiane na śmierć, ponieważ rodzina pragnęła syna.

• Rząd wysyła żołnierzy do pewnego rejonu, aby wymordowali wszystkie osoby należące do konkretnej grupy etnicznej.

• Dzieci są porzucane z powodu upośledzenia umysłowego lub fizycznego.

• Państwo w swoim prawie zabrania kobietom zdobywania wykształcenia lub nawet prawa jazdy.

• Ludzie nie znający oficjalnego języka nauczanego w szkole, nie mają prawa wypowiadać się w swojej sprawie w budynku rządowym.

• Ludzie są zatrudniani, ponieważ ich imiona są angielskie, a nie afrykańskie.

• Dziewczynki mogą być sprzedawane do niewoli lub prostytucji przez swoich ojców.

• Dzieci są mordowane zanim mają szansę się urodzić, ponieważ mamy nie są gotowe na podjęcie rodzicielskiego obowiązku.

Niektóre filozofie oraz religie wspierają złe traktowanie określonych przez nich grup ludzi.

Ateistyczni ewolucjoniści nie wierzą, że ludzie zostali w wyjątkowy sposób stworzeni na podobieństwo Boże. Żyją w przekonaniu, że dzisiejsi ludzie wyewoluowali poprzez zwycięskie konkurowanie ze słabszymi oraz mniej inteligentnymi rasami ludzkimi w przeszłości. Wierzą, że „przetrwanie najsilniejszych” doprowadziło nas do obecnej kondycji ludzkości. Jeżeli taka filozofia byłaby prawdziwa, spójne z nią byłoby kontynuowanie niszczenia słabszych form ludzkości. Jednak jako ludzie wierzący wiemy, że każdy człowiek nosi w sobie element stworzenia na podobieństwo Boże, przez co jest dla Boga wartościowy.

W wielu krajach na świecie dopuszcza się mordowania nienarodzonych dzieci. Niektóre narody nalegały na zabijanie nienarodzonych dzieci w powodu zbytniego przyrostu populacji. W wielu krajach kobiety nalegają na zabijanie ich nienarodzonych dzieci, ponieważ nie czują się gotowe na podjęcie odpowiedzialności z nimi związanej. Takie praktyki ujawniają, że nienarodzone dzieci są w tym kontekście postrzegane jako istoty pozbawione wartości oraz nie stworzone na podobieństwo Boże. Ich prawa są łatwo pogwałcane, ponieważ same nie są w stanie się obronić.

Wyznawcy hinduizmu oraz buddyzmu nauczają, iż cierpienie ludzkie jest karą za zło jakie ktoś wyrządził w poprzednim życiu. Wierzą, że ludzie uciemiężeni zwyczajnie zasługują na swoje położenie. Uważają też, że godne znoszenie ucisku i cierpienia zaowocuje lepszymi warunkami w przyszłym życiu. Te religie nie oferują pocieszenia osobie cierpiącej, ponieważ definiują je jako proces konieczny.

Błędne filozofie oraz religie sprawiają, że ich wyznawcy tolerują okrutne traktowanie pewnych klas społecznych. Wierzący chrześcijanie powinni być inni. Tylko biblijna doktryna stworzenia na podobieństwo Boże oferuje adekwatną podstawę do określenia wartości człowieka.

► Czy zaobserwowałeś w swoim społeczeństwie oczywisty brak szacunku dla pewnej kategorii osób?

Podobnie jak wiele przypowieści Jezusa, historia o dobrym Samarytaninie była szokująca dla Jego słuchaczy (Łukasza 10:29-37). Kiedy opowiedział o tym jak kapłan i Lewita przeszli obok skrzywdzonego człowieka obojętnie, nikt nie był zaskoczony. Obaj należeli do religijnego establishmentu, który postrzegany był jako skorumpowany pieniędzmi i władzą.

Słuchacze oczekiwali, że trzecia osoba będzie bohaterem tej historii, jednak byli zaskoczeni i zawiedzeni, że był to Samarytanin. Samarytanie byli mieszani etnicznie i zagubieni w swojej religii. Żydzi gardzili nimi z powodu obu tych cech.

Pamiętasz, gdy żyd uczony w zakonie zadał Jezusowi pytanie, “kto jest bliźnim moim?” Chciał, aby Jezus doprecyzował kategorię ludzi, których miał kochać. Tak jak większość ludzi w tym świecie, uważał, że jego moralnym obowiązkiem jest troska o konkretną kategorię osób, a nie wszystkich ludzi.

Jezus odpowiedział na to pytanie wykazując, że powinniśmy okazywać troskę o każdego napotkanego człowieka. Każda osoba na naszej drodze jest naszym bliźnim. Jezus odpowiedział jednocześnie na pytanie, którego nikt nie zadał. To pytanie brzmiałoby tak, „kto jest dobrym bliźnim?” lub „jaka osoba okazuje innym miłość?” Wykazał, że osoba nie szanowana przez społeczeństwo potrafi być Bogu miła poprzez okazywanie bliźniemu miłości, którą Bóg pragnie widzieć.

Apostoł Jakub ostrzega kościół przed wyróżnianiem ludzi według standardów świata.

► Fragment do przeczytania na głos przez uczestnika zajęć: Jakuba 2:1-9. Wymień, podobne do opisanego, zachowania w zborze, które sam zaobserwowałeś?

Wielu ludzi, którzy są uważani za ważnych na Ziemi, nie będzie wyróżnionych przez Boga. Wielu ludzi, którzy podobają się Bogu nie doświadczą chwały na Ziemi. Jezus powiedział, że w kontekście wieczności status wielu ludzi zostanie odwrócony (Mateusza 19:30).

W zgromadzeniu wierzących, ubogi brat jest wywyższony poprzez szacunek okazany mu jako bratu w Chrystusie przez drugiego brata w zborze. Osoba bogata traci swoją ziemską pozycję w zborze, ponieważ w odróżnieniu od świata, pieniądze nie czynią jej lepszej od innych (Jakuba 1:9-10).

Niewolnikiem jest osoba posiadana przez drugiego człowieka. W większości krajów, zezwalających na niewolnictwo, niewolnik nie posiada żadnych praw jako człowiek. Jego właściciel może postępować z nim według swojego uznania, tak jak postępowałby ze swoim zwierzęciem lub maszyną do pracy. Ambicje i pragnienia niewolnika są poddane osądowi jego właściciela. Mąż i żona w takiej sytuacji mogą być rozdzieleni a ich dzieci odebrane.

W Starym Testamencie, Bóg ograniczył niewolnictwo i troszczył się o poszanowanie praw niewolników (II Mojżeszowa 21:1-11, 26-27). Taka troska była w tamtych czasach czymś niezwykłym. W Nowym Testamencie Bóg powiedział, że jest Panem, który nie ma względu na osoby. On nie bierze pod uwagę statusu społecznego człowieka, dlatego też i od właściciela niewolników oczekuje życzliwości i sprawiedliwości (Efezjan 6:9). Zasada, że niewolnik powinien być traktowany z szacunkiem na jaki zasługuje każdy człowiek, ostatecznie doprowadziła do zniesienia niewolnictwa w narodach, na które Biblia wywarła największy wpływ.

Różnorodne formy zniewalania drugiego człowieka nadal funkcjonują w wielu miejscach na świecie. Na przykład, w niektórych krajach dzieci sprzedawane są przez rodziców do ciężkiej pracy lub w celach seksualnych. Czasem bywają ofiarowywane w pogańskich świątyniach w ramach ofiary za uzdrowienie. Kobiety bywają zmuszane do prostytucji. A bezbronni ludzie bywają przerzucani przez granice do innego kraju, aby tam służyć w niewolniczej pracy.

W miejscach, gdzie brakuje wolności gospodarczej, warunki bytowe potrafią przypominać stan niewolnictwa. Nie ma wielu okazji do rozwoju dla osób, które pragną otworzyć własny biznes. Brakuje też sposobności do poprawienia swoich warunków bytowych. Niektórzy pracują za wynagrodzenie, które ledwo starcza na wyżywienie ich rodzin. Rzadko zdarza się, że mają środki na zakup czegokolwiek ponad jedzenie. Nie stać ich na opiekę medyczną. Niezależnie od tego jak ciężko pracują nigdy nie będą w stanie żyć lepiej, ponieważ nie mają możliwości zarobienia więcej niż minimum potrzebne do przetrwania. Ich pracodawcy nie muszą podnosić oferowanych pensji, ponieważ zawsze znajdą kogoś innego, kto byłby skłonny pracować za niskie wynagrodzenie.

Ucisk ekonomiczny jest skomplikowany i nie zawsze wynika z winy pracodawców. W niektórych krajach jest wiele rąk do pracy, ale nie wystarcza fabryk i dużych biznesów, aby wszystkich zatrudnić. Jeżeli rząd jest skorumpowany, potrafi stanąć na drodze rozwojowi firm w swoim rejonie poprzez zmuszanie do płacenia wysokich podatków i łapówek. Jeżeli rynek pracy byłby bardziej zróżnicowany, pojawiłaby się konkurencja, co wpłynęłoby na wysokość zarobków, pracownicy mieliby też większe możliwości wyboru, a pracodawcy musieliby bardziej o nich zabiegać. Gdy jednak niewielka ilość biznesów ma pozwolenie na funkcjonowanie, pracownicy tracą możliwość wyboru, a pracodawcy mogą bezkarnie oferować zaniżone wynagrodzenie. Skromne zarobki prowadzą do sytuacji, w której pomimo ciężkiej pracy, osoba zatrudniona, nie jest w stanie swoim przychodem pokryć codziennych potrzeb finansowych.

Celem rządu jest służenie ludziom. Ma ich chronić przed atakami i strzec ich wolności. Podstawowe ludzkie prawa obejmują: prawo do wypowiadania swojej opinii, praktykowania religii, pracy za godziwe wynagrodzenie oraz posiadania własności. Osoba, której odbiera się któreś z tych praw nie jest traktowana w pełni jak człowiek.

Czasem wierzący przyjmują trudne warunki funkcjonowania w pewnych miejscach za normalne i nie próbują pomagać innym doświadczającym ekonomicznego ucisku.

Julia mieszkała w małej wiosce, gdzie nie było dostępu do pracy. Zostawiła trójkę swoich dzieci z babcią i pojechała do miasta, aby pracować jako służąca w domu pastora, gdzie zarabiała bardzo niewielką miesięczną pensję. Rzadko widywała swoje dzieci. Większość ludzi uważałaby, że separacja między dziećmi a ich matką nie jest dobra, ale w tym przypadku nawet wierzący zatrudnili Julię, znając jej sytuację. Konkludując: jeżeli ktoś jest skłonny pracować za mniej, to dlaczego mieliby płacić więcej? Dlaczego mieliby się martwić jej własną decyzją o pozostawieniu dzieci z babcią i przeprowadzce w poszukiwaniu pracy?

► Czy wierzący mają obowiązek interweniować w sytuacji Juli? Jeżeli tak, w jaki sposób?

W księdze Amosa wielokrotnie czytamy o ekonomicznym ucisku. We fragmencie z księgi Amosa 5:11-12 prorok opowiada o niesprawiedliwych sędziach, którzy chronią interesy zamożnych, odbierając dostęp do sprawiedliwości osobom biednym. W późniejszym rozdziale tej samej księgi Amosa 8:4-6, prorok potępia ludzi oszukujących klientów powiększonymi odważnikami. A we wcześniejszym rozdziale potępia życie kobiet w przepychu, finansowanym przez mężów, a zdobytym kosztem biednych (Amosa 4:1). Prorok nawoływał, aby sprawiedliwość tryskała jak potok (Amosa 5:24), mając na myśli, iż powinna być obfita i dostępna dla każdego.

Fakt, że każda osoba jest nieskończenie wartościowa, nie oznacza, że struktura rządowa nie powinna istnieć wśród ludzi. Równa wartość nie oznacza równego autorytetu. Na przykład, pomimo tego, że każda osoba Trójcy jest w pełni i na równi Bogiem, Syn poddaje się Ojcu (Jana 6:38). Bóg powołał żonę, aby poddała się mężowi; co wcale nie znaczy, że jest mniej znacząca niż on (Efezjan 5:22). Bóg przykazał dzieciom, aby były posłuszne rodzicom; to nie znaczy, że są mniej ważne niż ich rodzice, jedyna ich niższość związana jest z czynnikiem rozwojowym, który jest mniejszy niż ich rodziców (Efezjan 6:1).

Bóg ustanowił władzę (Rzymian 13:1-5) oraz zarządców w kościele (Hebrajczyków 13:17).

Wszyscy liderzy powinni pamiętać, że są sługami (Mateusza 20:25-28). Posługa poprzez przywództwo oznacza, że przywódca dąży do korzyści tych, którzy za nim podążają. Przywódca nie jest liderem dla własnego własnych korzyści, ale poświęcając własny zysk prowadzi swoich naśladowców.

► Jak byś wytłumaczył fakt, że w pewnym sensie niektórzy są ważniejsi niż inni, chociaż w innym sensie wszyscy ludzie są tak samo ważni?

Upewnij się, że każdy jest objęty troską w rodzinie osób wierzących.

• Czy pamięta się o osobach starszych i oferuje im potrzebną pomoc?

• Czy dzieci są cenione oraz otrzymują optymalne nauczanie i zachętę dla ich rozwoju?

• Czy ubodzy ludzie są mile widziani i czują się komfortowo w twoim zborze?

• Czy unikasz szczególnego traktowania ludzi w zborze ze względu na ich majętność lub status społeczny?

• Czy osoby ze wszystkich grup etnicznych są mile widziane w Twoim zborze, zaproszone do uczestniczenia w uwielbieniu, wspólnocie oraz życiu zborowym?

• Czy jest konkretna grupa etniczna w Twojej okolicy, która powinna usłyszeć ewangelię?

• Czy są w Twoim otoczeniu osoby, które są uciskane i potrzebują zainteresowania oraz pomocy w walce o ich prawa?

Bogobojna rodzina powinna demonstrować wartość wszystkich jej członków. Mąż i żona powinni być respektowani. Ich potrzeby powinny być zaspokojone. Dzieci nie powinny być ignorowane lub traktowane jako mało ważne, powinny też być poddawane odpowiedniej dyscyplinie. Żaden rodzic nie ma prawa być agresywny wobec dziecka, ani mąż wobec żony, tak samo jak nie ma prawa traktować w taki sposób bliźniego.

Powinniśmy pomagać biednym w taki sposób, aby umacniać ich godność. Nie pomagaj więc osobie ubogiej, aby publicznie wywyższyć samego siebie. Jeżeli zaoferujesz drugiej osobie sprawiedliwy sposób zarobienia na swoje potrzeby uszanujesz godność tej osoby dając jej możliwość wyboru i pracy w zamian za wynagrodzenie. Najlepsza forma pomocy to danie okazji osobie biednej do samodzielnej zmiany swojej sytuacji.

Prorocy starotestamentowi podkreślają, iż Bóg pragnie, aby wierzący uwalniali więzy uciśnionych (Izajasza 58:6).

Nowy Testament podkreśla, że Jezus przyszedł, aby służyć wśród biednych (II Koryntian 8:9). Sam urodził się w miejscu, gdzie trzymano zwierzęta (Łukasza 2:7). Większość Jego przyjaciół i naśladowców to byli ludzie pracujący i ludzie ubodzy. Jezus okazywał troskę o ludzi, którzy byli mało ważni w jego społeczeństwie: biednych, trędowatych, wdowy, obcokrajowców i dzieci (Łukasza 7:22). Powiedział, że ewangelia uwolni uciśnionych (Łukasza 4:18-19).

Od wczesnych lat kościoła, wierzący udzielali się w społeczeństwie. Przyjmowali sieroty do swoich domów, uwalniali niewolników, pomagali chorym, okazywali troskę wobec ludzi, którzy byli postrzegani przez ich społeczeństwo jako bezwartościowi.

Jezus powiedział, że powinniśmy modlić się, aby Jego królestwo przyszło, a Jego wola się wypełniła na ziemi tak jak wypełnia się w niebie (Mateusza 6:10). Wiemy, że każdy ucisk się zakończy, kiedy Boże królestwo nastanie na Ziemi. W międzyczasie powinniśmy modlić się o Bożą interwencję wobec wszystkich uciśnionych ludzi.

Często omawiany powyżej temat wywołuje burzliwe dyskusje. Nierzadko wielu z uczestników posiada wartościowe dla dyskusji osobiste doświadczenia lub obserwacje.

► W jaki sposób może zmienić się Twoja postawa wobec pewnych grup etnicznych, jeżeli spojrzysz na nie przez pryzmat wartości jaką Bóg przypisuje każdemu człowiekowi?

► Czy jest coś co zrobiłbyś w przeszłości inaczej, gdybyś posiadał obecną wiedzę na temat wartości każdego człowieka? Zachęć uczestników zajęć, aby skupili się na własnej postawie bądź postanowieniach, zamiast wyrażania złości wobec przewinień innych.

► Jak powinna wpływać na misję kościoła świadomość wartości życia każdego człowieka?

Ojcze w Niebie,

Dziękuję Ci, że stworzyłeś nas wszystkich na Twoje podobieństwo. Pomóż mi szanować każdego człowieka i szczerze pokutować za wszystkie moje niesprawiedliwości i pretensje wobec innych, jakie zagnieździły się w moim sercu.

Modlę się, aby Twoja sprawiedliwość wykonała się na całym świecie wobec tych, którzy są uciskani ze względu na swoje pochodzenie etniczne, płeć, wiek, lub inne cechy.

Wspomóż mnie w obronie uciskanych ludzi i w walce, aby moje społeczeństwo było sprawiedliwe dla wszystkich. Spraw też, aby każdy w naszym zborze okazywał w praktyczny sposób miłość wobec bliźnich.

Amen

(1) Wytłumacz na czym polega powierzona przez Boga odpowiedzialność kościoła za wpływanie i zmienianie sposobu traktowania osób uciskanych na tym świecie.

• Co powinien robić w tym względzie Twój zbór?

• Co powinni robić indywidualni wierzący?

• Co Ty zrobisz?

(2) Przestudiuj fragment z V Mojżeszowej 24:10-22. Wypisz przykazania, które wykazują wartości ludzi. Wytłumacz jaka jest intencja każdego z tych przykazań.