Lesson 7: სიყვარული იესო ქრისტეს მსგავსად

ამ გაკვეთილის ბოლოს სტუდენტს უნდა შეეძლოს:

(1) გააცნობიეროს სიყვარულის ცენტრალური როლი იესოს ცხოვრებაში და მსახურებაში.

(2) გაიგოს, რომ ღმერთის სიყვარული გულისხმობს ღმერთთან ურთიერთობას, ღვთის სიტყვის ცოდნას და ღვთის ნებისადმი მინდობას.

(3) მიბაძოს იესოს სიყვარულს, მსახურებაში მყოფი ხალხისადმი.

(4) გაითვალისწინოს ღვთისადმი მუდმივი მორჩილების მნიშვნელობა.

(5) აჩვენოს იესოს ბუნება ყოველდღიურ ცხოვრებაში.

ქრისტეს მსგავსი სიყვარული არის ქრისტეს მსგავსი მსახურების მოტივაცია.

იესოს მთელი ცხოვრება და მსახურება სიყვარულმა განაპირობა. მან არაერთხელ აჩვენა, რომ ღვთისა და ადამიანების სიყვარულს ცენტრალური ადგილი უკავია მის ცხოვრებასა და მსახურებაში. თუ ჩვენ გავყვებით იესოს მაგალითს, სიყვარული დაიკავებს ცენტრალურ ადგილს ჩვენს ცხოვრებასა და მსახურებაში. ყველაზე ნათლად ეს ჩანს, იგავში კეთილ სამარიტელზე.

► წაიკითხეთ ლუკას 10:25-37.

ამ იგავის მოყოლამდე იესომ თქვა, რომ ღმერთმა „დაუფარა ეს ბრძენთა და გონიერთ, ჩვილებს კი განუცხადა” (ლუკას 10:21). ეს გვასწავლის მნიშვნელოვან გაკვეთილს, სულიერი გაგების შესახებ. სულიერი ჭეშმარიტების გააზრება უფრო მეტს მოითხოვს, ვიდრე ინტელექტუალურ სწავლას; ის მოითხოვს სულიერ გამოცხადებას. ღვთის ჭეშმარიტება საკმაოდ მარტივია ბავშვისთვის გასაგებად, მაგრამ ის ძალიან ღრმაა მეცნიერისთვის.

როგორ შეიძლება ესე იყოს? ღმერთი მალავს ჭეშმარიტებას მათგან, ვისაც ის სურს? პასუხი მოიცავს ორ პრინციპს.

1. სულიერი ჭეშმარიტება ვლინდება მხოლოდ სულიწმიდის საშუალებით. პავლემ დაწერა, რომ „ღვთისა არავინ არაფერი იცის, გარდა ღვთის სულისა“. ამის გამო, ჩვენ უნდა ვიყოთ „სულიწმიდისგან განსწავლულები. სულიერი სულიერით განვმარტოთ” (1 კორინთელთა 2:11, 13)

2. სულიერი ჭეშმარიტება ვლინდება მხოლოდ შემთვისებელ მსმენელთათვის. პავლე აგრძელებს: „მიწიერი ადამიანი არ ღებულობს იმას, რაც ღვთის სულისაგან არის, ვინაიდან უგუნურებად მიიჩნევს და არც ძალუძს შეცნობა, რადგან სულიერად არის განსასჯელი” (1 კორინთელთა 2:14)

იგავი მთესველზე გვიჩვენებს, რომ მსმენელის დამოკიდებულება განაპირობებს თესლის ნაყოფიერებას.[1] მხოლოდ ის, ვინც სიმართლის შემთვისებელია, გაიგებს ჭეშმარიტებას, რომელსაც ისმენს.

ლუკას 10:25 - ში მოყვანილი რჯულის მცოდნე, ამ მეორე პრინციპის ნამდვილი ილუსტრაციაა. რჯულის მცოდნის ეს კითხვა წარმოიშვა არა ჭეშმარიტების გაგების, არამედ იესოს მახეში გაბმის სურვილიდან; მას სურდა „მისი გამოცდა.” მას შემდეგ რაც მან მოისმინა იესოს პასუხი, რჯულის მცოდნის რეაქცია არ იყო ნაყოფიერი ნიადაგის რეაქცია. პირიქით, მან დაუსვა კიდევ ერთი კითხვა „საკუთარი თავის გამართლების სურვილით.”

რჯულის მცოდნემ უკვე იცოდა პასუხი მის კითხვაზე: „რა უნდა გავაკეთო, რომ საუკუნო სიცოცხლე დავიმკვიდრო?” პასუხი ჩაწერილი იყო რჯულში: „შეიყვარე უფალი, ღმერთი შენი, მთელი შენი გულით, მთელი შენი სულით, მთელი შენი ძალითა და მთელი შენი გონებით, და მოყვასი შენი, როგორც თავი შენი.”

ეს არის იესოს გული, მაგალითი ჩვენთვის. იმისათვის, რომ ვიცხოვროთ და ვიმსახუროთ იესოს მსგავსად, ჩვენ უნდა გვიყვარდეს ღმერთი და გვიყვარდეს ჩვენი მოყვასი, როგორც იესოს უყვარდა. ქრისტეს მსგავსი სიყვარულის გარეშე, ამ კურსის არცერთ სხვა გაკვეთილს ნამდვილად არ აქვს მნიშვნელობა. ლოცვაა, ხელმძღვანელობა, სწავლება თუ ქადაგება - სიყვარულის გარეშე, ნამდვილად არცერთს არ აქვს მნიშვნელობა.

შეიძლება ძალიან მარტივად მოგეჩვენოთ. თქვენ შეიძლება თქვათ: „რა თქმა უნდა, ჩვენ უნდა გვიყვარდეს ღმერთი და გვიყვარდეს ადამიანები. ეს უკვე ვიცით!” მაგრამ მსახურების ყოველდღიური ტვირთის დროს ჩვენ შეგვიძლია დავკარგოთ მოსიყვარულე გული. ჩვენ შეგვიძლია ვემსახუროთ ჩვენი ეკლესიის წევრებს, მათდამი სიყვარულის გარეშე. ჩვენ შეგვიძლია ვემსახუროთ ჩვენს ოჯახებს, მათდამი სიყვარულის გარეშე. შესაძლებელია ქრისტიანული საქმის კეთება ღვთის სიყვარულის გარეშე. ჩვენი ქრისტიანული მსახურების მოტივაცია უნდა იყოს, ქრისტეს მსგავსად სიყვარული.

იესოს კაცობრიობისადმი მსახურება განპირობებული იყო მისი მამისადმი სიყვარულით. მსახურებაში გადაღლილობისა და იმედგაცრუების თავიდან ასაცილებლად, ადამიანებისადმი ჩვენი მსახურება ღვთის სიყვარულით უნდა იყოს შთაგონებული. მსახურება ღვთის სიყვარულის გარეშე მალე გახდება ცარიელი და უნაყოფო.

მამისადმი იესოს სიყვარულის სამი ასპექტი უნდა იყოს ჩვენთვის მაგალითი: ურთიერთობა, ცოდნა და ნდობა.

იესოს ახლო ურთიერთობა ჰქონდა მამასთან

სახარებებში არაერთხელ შეგვილია დავინახოთ იესოს ახლო ურთიერთობა მამასთან. ეს ჩანს:

• იესოს მოწმობაში თავისი მშობლებისთვის: „ნუთუ არ იცით, რომ მამის სახლში უნდა ვიყო?” (ლუკას 2:49).

• იესოს განმარტოებით ლოცვაში, იოანეს მე - 17 თავში.

• იესოს ტკივილით სავსე შეძახილში ჯვარზე: „ღმერთო ჩემო, ღმერთო ჩემო, რად მიმატოვე?” (მათეს 27:46).

გეთსიმანიის ბაღში იესომ ღმერთს მიმართა ოჯახში მიღებული ახლო ურთიერთობის მანერით: „აბბა, მამაო” (მარკოზის 14:36). ეს იყო ძის ნათქვამი, რომელიც დარწმუნებული იყო მამასთან ურთიერთობაში.

ტრადიციულ ებრაულ ლოცვებში, ღმერთს არაერთი სახელით მოიხსენიებდნენ: აბრაამის, ისააკისა და იაკობის ღმერთი; ჩვენი მამების ღმერთი; კურთხეული; ძლევამოსილი; მხსნელი ისრაელისა. იესომ გამოიყენა მისთვის ახლობელი სახელი აბბა. იესო ახლო ურთიერთობაში ცხოვრობდა მამასთან.

კენეტ ბეილი მრავალი წლის გამნავლობაში ასწავლიდა ახლო აღმოსავლეთში. ის წერს, რომ აბბა არის პირველი სიტყვა, რომელსაც ბავშვები ახლო აღმოსავლეთში სწავლობენ. აბბა არის სახელი, რომელსაც ბავშვი იყენებს მამისადმი.

პავლე გვეუბნება, რომ როგორც ღვთის შვილებს, ჩვენც გვაქვს პრივილეგია „შევღაღადოთ, აბბა! მამაო!’” (რომაელთა 8:15; გალატელთა 4:6). ჩვენ არ ვცემთ თაყვანს ღმერთს, რომელიც ჩვენგან შორსაა. პირიქით, იესოს მსგავსად, ჩვენ ვცხოვრობთ უსაფრთხოდ და კომფორტულად ჩვენი მამის სიყვარულში.

როგორც მწყემსებს, ჩვენ შეიძლება გვქონდეს ცდუნება, შევაფასოთ საკუთარი თავი ჩვენი მსახურების წარმატების მიხედვით. თუ ჩვენი მნიშვნელოვნება გამომდინარეობს ჩვენი ეკლესიის ზომიდან, ჩვენი მრევლის მოწონებიდან, ან ჩვენი თანატოლების აღიარებიდან, ჩვენ გვექნება ცდუნება, მსხვერპლად გავიღოთ პატიოსნება, წარმატების მისაღწევად. ჩვენ იმედგაცრუებულნი ვიქნებით, როდესაც ჩვენი ძალისხმევა წარუმატებელი იქნება. თუმცა, თუ ჩვენ დარწმუნებულნი ვართ, რომ ჩვენს აბბას ვუყვარვართ, ჩვენი წარმატების, ან წარუმატებლობის მიუხედავად, ჩვენ შეგვიძლია შედეგები მას მივანდოთ. მისი სიყვარული არ არის დამოკიდებული ჩვენს მოქმედებაზე.

იესომ იცოდა მამის ნება

მიწიერი მსახურების დასასრულს იესომ დაამოწმა: „მე განგადიდე მიწაზე იმ საქმის აღსრულებით, რომელიც მომეცი, რომ გამეკეთებინა” (იოანეს 17:4). იესომ იცოდა რისთვისაც გამოგზავნა ის მამამ და მან სიცოცხლე მიუძღვნა ამ მისიის შესრულებას.

მის ადამიანურობაში, იესომ შეიმეცნა მამის ნება ლოცვისა და სიტყვის მეშვეობით. ლოცვის მეშვეობით შეიტყო იესომ მამის ნება.

იესომ მამის ნება, ასევე სიტყვის მეშვეობით შეიმეცნა. კაპერნაუმში იესომ შეაჯამა თავისი მისია, როგორც ესაიას წინასწარმეტყველების აღსრულება (ლუკას 4:18-19). როდესაც მან უპასუხა იოანე ნათლისმცემლის მიერ წარმოგზავნილებს, იესომ გამოიყენა ესაიას სიტყვები, როგორც მტკიცებულება თავისი მესიანური მსახურებისა (მათეს 11:4-5). იესომ იცოდა სიტყვა.

მთელს ახალ აღთქმაში, ჩვენ ვხვდებით ქრისტიანებს, რომლებიც სირთულეების საპასუხოდ მიმართავენ წმინდა წერილს. მოწამეობრივი სიკვდილის წინაშე, სტეფანეს ბოლო ქადაგება ძირითადად შედგებოდა ძველი აღთქმის წმინდა წერილებისა და მათი იესო ქრისტეში აღსრულების გზავნილისგან (საქმეების 7:1-53). როდესაც ებრაელმა ლიდერებმა ქრისტიანებს უბრძანეს, შეეწყვიტათ იესოს შესახებ ქადაგება, ეკლესია შეიკრიბა ლოცვისთვის. მათი ლოცვა შეიცავს გრძელ ციტატას მე -2 ფსალმუნიდან (საქმეების 4:24-30; ფსალმუნი 2:1-2). ადრეულმა მორწმუნეებმა იცოდნენ წმინდა წერილები. ეს იყო მათი ბუნებრივი ენა ქადაგებისა და ლოცვისთვის.

[1] ეკლესიის ისტორიის განმავლობაში, მქადაგებლები, რომლებმაც შეცვალეს მსოფლიო, იყვნენ სიტყვის ადამიანები. მარტინ ლუთერმა ვორმის კრებაზე თქვა: „მე შეკრული ვარ წმინდა წერილებით და ჩემი სინდისი ღვთის სიტყვის ტყვეობაშია.” ჯონ უესლიმ თავისი თავი აღწერა, როგორც „ერთი წიგნის კაცი.” ჩარლზ სპერჯენმა თქვა, რომ მქადაგებლები უნდა იკვებონ სიტყვით იქამდე, ვიდრე „ თვით ბიბლიის არსი არ იდინებს თქვენგან.” ჰადსონ ტეილორმა იმდენი დრო გაატარა სიტყვასთან ურთიერთობაში, რომ ერთმა მწერალმა დაწერა: „ბიბლია იყო ატმოსფერო, რომელშიც ტეილორი ცხოვრობდა.” ამ მამაკაცებმა შეცვალეს თავიანთი სამყარო, რადგან ისინი ძალაუფლებით ქადაგებდნენ სიტყვას.

თუ ჩვენც გვინდა ვიმსახუროთ იესოს, ადრეული ქრისტიანების და ისტორიის დიდი მქადაგებლების მსგავსად, ჩვენც უნდა ვიყოთ გაჟღენთილები ღვთის სიტყვით. წმიდა წერილი იყო უზენაესი ავტორიტეტი პავლეს მსახურებისთვის (2 ტიმოთეს 3:16-17). იესო ლოცულობდა, რომ მისი მოწაფეები ყოფილიყვნენ განწმედილნი, ან გამოყოფილნი მსახურებისთვის. ეს განხორციელდება სიტყვის მეშვეობით: „განწმიდე ისინი ჭეშმარიტებით. შენი სიტყვა ჭეშმარიტებაა” (იოანეს 17:17). სიტყვამ აქცია მოწაფეები ეფექტურად მსახურებაში; სიტყვა ჩვენც გვაქცევს ეფექტურებად მსახურებაში.

აჯიტ ფერნანდომ სიცოცხლე შრი - ლანკაში მსახურებაში გაატარა. ის წერს, რომ ის არასოდეს აკეთებს რაიმე სერიოზულ განცხადებას ქადაგებაში, წმინდა წერილზე დაყრდნობის გარეშე. ეს ხდის მის ქადაგებას, სიტყვაზე დაფუძნებულს. როგორც ქრისტიანები, ჩვენ ვიცნობთ ღმერთს მისი სიტყვის მეშვეობით. როგორც მსახურები, ჩვენ ვაშენებთ ძლიერ ეკლესიებს ღვთის სიტყვაზე დაფუძნებული მსახურების მეშვეობით.

იესო ენდობოდა მამას

იესოს ურთიერთობა მამასთან, მისი მიწიერი მსახურების დროს, შეიძლება შეჯამდეს გეთსიმანიის ბაღში მისი ლოცვის სიტყვებით: ”არა როგორც მე მსურს, არამედ როგორც შენ” (მათეს 26:39). ეს არის აბსოლუტური ნდობისა და მორჩილების გამოხატულება.

რთულია სრულად დაემორჩილო იმ პიროვნების ნებას, რომელსაც არ ენდობი. ჩვენ შეიძლება იძულებულნი ვიყოთ გარეგნულად დავემორჩილოთ, მაგრამ ჩვენი გული წინააღმდეგობას უწევს იმ პიროვნებისთვის კონტროლის დათმობას, რომელსაც ჩვენ არ ვენდობით. იესო დაემორჩილა მამის ნებას, რადგან ის სრულად ენდობოდა მამის სიყვარულსა და სულგრძელობას.

► წაიკითხეთ იოანეს 5:1-47.

იესოს მთელი მსახურება აჩვენებს მამისადმი აბსოლუტური დამოკიდებულების მდგომარეობას. როდესაც ებრაელი წინამძღოლები დაუპირისპირდნენ იესოს, შაბათს დავრდომილის განკურნების გამო, მან უპასუხა:

ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: ძე თვითონ ვერაფერს გააკეთებს, რომ არ ეხილოს, რასაც მამა აკეთებს, რადგან რასაც ის აკეთებს, ძეც იმასვე აკეთებს …. ჩემთავად არაფრის გაკეთება არ შემიძლია. როგორც ვისმენ, ისე განვიკითხავ, და ჩემეული განკითხვა სამართლიანია, რადგან მე ჩემს ნებას არ ვეძებ, არამედ ჩემი მომავლინებლის ნებას.

იესო უკვე აცხადებდა, რომ იყო ღვთაებრივი: „რასაც მამა აკეთებს, ძეც იმასვე აკეთებს.” მაგრამ მიუხედავად იმისა, რომ ის სრულად ღვთაებრივი იყო, იესო ნებით დაემორჩილა თავისი მიწიერი მისიის დაქვემდებარებულ როლს. ის და მამა თანასწორები არიან, მაგრამ ის დაემორჩილა მამის ნებას.

როდესაც რამოდენიმე თვის შემდეგ მწიგნობრები და ფარისევლები იესოს წინააღმდეგ გამოვიდნენ, მან კვლავ დაიცვა თავისი ქმედებები და მამის ავტორიტეტზე მიანიშნა: „როცა აამაღლებთ კაცის ძეს, მაშინ გაიგებთ, რომ ეს მე ვარ და არაფერს ვაკეთებ ჩემით, არამედ რაც მამამ მასწავლა, იმას ვლაპარაკობ” (იოანეს 8:28). რადგან ის სრულად ენდობოდა მამას, იესოს შეეძლო ნებით დამორჩილებოდა მის ნებას.

ეკლესიის ხელმძღვანელობა რთულ ბალანსს მოითხოვს. ბევრ პასტორს და ეკლესიის ლიდერს აქვს ძლიერი ლიდერული უნარები. როგორც ლიდერები, არიან ძლიერი პიროვნებები და აქვთ მყარი შეხედულებები. ეს შეიძლება იყოს ღირებული ძლიერი მხარე ლიდერისთვის. ამასთან, ეს ძალა დაბალანსებული უნდა იყოს, ღვთისადმი ნებაყოფლობითი მორჩილებით. თუ ნდობით არ დავემორჩილებით ღმერთს, ჩვენ გვექნება მცდელობები გავიკვლიოთ გზა ჩვენით, ნაცვლად იმისა, რომ მორჩილებით გავყვეთ ღმერთის გზას.

საუკეთესო ბიბლიური მაგალითია მოსე. მოსე იყო „ძალზე თავმდაბალი, დედამიწის ზურგზე მცხოვრებ ყველა ადამიანთაგან” (რიცხვთა 12:3). მოსე ძლიერი იყო, მაგრამ ის ასევე თავმდაბალი იყო. ის დაუპირისპირდა ფარაონს, ეგვიპტის ყველაზე ძლიერ ადამიანს. ის მიუძღვებოდა ისრაელის ჯიუტ ხალხს უდაბნოში. მოსე ძლიერი ლიდერი იყო. მაგრამ, ამავდროულად, ის ღმერთის მორჩილი იყო. ეკლესიის ეფექტური ხელმძღვანელობა მოითხოვს, რომ ჩვენი ბუნებრივი ძლიერი თვისებები ღმერთს დავუმორჩილოთ. ეს შესაძლებელია მხოლოდ მაშინ, როდესაც ღმერთთან ერთად ვმოძრაობთ რწმენითა და ნდობით.

► მამისადმი სიყვარულის ამ სამი ასპექტიდან (ურთიერთობა, მისი სიტყვის ცოდნა და ნდობაზე დაფუძნებული მორჩილება), რომელია პირადად შენთვის უდიდესი გამოწვევა?

ცრუ კულტები, როგორიცაა მორმონიზმი და იეჰოვას მოწმეები, ისევე როგორც არაქრისტიანული რელიგიები, როგორიცაა ისლამი, უარყოფენ, რომ იესო ჭეშმარიტი ღმერთია. ისინი აღიარებენ იესოს, როგორც დიდ მასწავლებელს ან წინასწარმეტყველს, როგორც პირველ ქმნილებას და მესიასაც კი. მაგრამ ისინი უარყოფენ, რომ ის ნამდვილად ღმერთი იყო.[1]

ამ რელიგიების მიმდევრები ხშირად ამბობენ: „იესოს არასოდეს განუცხადებია, რომ ღმერთია. მან თქვა, რომ ის იყო ღმერთის ძე ისევე, როგორც თითოეული ჩვენგანი ვართ ღვთის ძეები.”

განაცხადა იესომ, რომ ის იყო ღმერთი? დიახ. ხალხმა, ვინც იესოს უსმენდა, გაიგო მისი განაცხადი. როდესაც იესომ ღმერთი მოიხსენია როგორც „მამაჩემი". ებრაელი ლიდერები ცდილობდნენ მის მოკვლას. რატომ? „ამიტომ იუდეველებმა უფრო მეტად დაუწყეს ძებნა მოსაკლავად, რადგან არა მარტო შაბათს ტეხდა, არამედ ღმერთს საკუთარ მამად იხსენიებდა და თავს ღმერთს უტოლებდა” (იოანეს 5:18).

იესოს მიერ ერთ - ერთი ყველაზე მკაფიო მტკიცება მის ღვთაებრიობაზე იყო, როდესაც მან უთხრა ებრაელ წინამძღოლებს: „ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ, სანამ აბრაამი იქნებოდა, მე ვარ” (იოანეს 8:58). ეს იყო სიტყვები, რომლითაც ღმერთი გამოეცხადა მოსეს ალმოდებული ბუჩქიდან: „მე ვარ, რომელიც ვარ.” და თქვა „ასე უთხარი ისრაელის ძეთ - მე ვარმა მომავლინა-თქო თქვენთან” (გამოსვლის 3:14). ამ სიტყვებით იესო აცხადებდა, რომ იყო ღმერთი, რომელიც მოსეს ეჩვენა. ებრაელმა ლიდერებმა ზუსტად იცოდნენ რას გულისხმობდა იესო თავისი სიტყვებით. ამის საპასუხოდ, მათ "აიღეს ქვები" მის მოსაკლავად. ეს იყო სათანადო სასჯელი გმობისთვის - ღმერთად თავის გამოცხადებისთვის (ლევიანების 24:16).

სინედრიონის წინაშე წარმდგარ იესოს კაიაფამ ჰკითხა: „შენ ხარ ქრისტე, ძე კურთხეულისა?” იესოს პასუხი იყო მკაფიო: „მე ვარ. თქვენ იხილავთ კაცის ძეს ძალის მარჯვნივ მჯდომარეს და ცის ღრუბლებში მომავალს.” ამ პასუხით იესომ დაადასტურა, რომ ის არის ის, ვინც ზის ღვთის მარჯვნივ და არის ძე კაცისა, რომელზეც იწინასწარმეტყველა დანიელმა, რომელიც მოვა მსოფლიოს განსასჯელად (ფსალმუნის 109:1 და დანიელის 7:13-14). კაიაფამ იცოდა, რომ იესომ განაცხადა, რომ ღმერთი იყო. მან შემოიხია სამოსელი და თქვა: „თქვენ მოისმინეთ გმობა” (მარკოზის 14:61-64).

თქვენ შეიძლება უარი თქვათ იესოს განცხადებების დაჯერებაზე, მაგრამ თქვენ არ შეგიძლიათ, სახარებების ყურადღებით წაკითხვის შემთხვევაში, არ აღიაროთ, რომ თავად იესო აცხადებდა, რომ იყო ღვთის ძე. მისმა მსმენელებმა მოისმინეს მისი განაცხადი და იძულებულები გახდნენ, ან მიეღოთ ის როგორც ღმერთი, ან მოეკლათ როგორც ცრუ წინასწარმეტყველი და ღვთის მგმობელი.

როდესაც იესო ასწავლიდა, ის ხშირად იზიდავდა აუდიტორიას, შემდგარს „მებაჟეებისა და ცოდვილებისგან.” არა მხოლოდ ასწავლიდა ამ ხალხს, არამედ იესო მათთან ერთად ჭამდა კიდეც. როდესაც ფარისევლებმა დაინახეს, რომ იესო ნებაყოფლობით ჭამდა ცოდვილებთან ერთად, დაიწყეს მისი კრიტიკა. იესომ უპასუხა სამი ისტორიით. როდესაც კითხულობთ ამ ისტორიებს, თქვენ უნდა გააცნობიეროთ ორი მნიშვნელოვანი მომენტი უკანა პლანზე.

1. იესოს დროს, ადამიანთან ერთად ჭამა ნიშნავდა, რომ შენ მასთან ურთიერთობას ამყარებ.[1] როდესაც იესო ცოდვილებთან ერთად ჭამდა, ეს იმას ნიშნავდა, რომ ის შეგნებულად ურთიერთობდა მათთან. იესომ აჩვენა, რომ ღმერთი არ ელოდება ხალხის მასთან მოსვლას; ამის ნაცვლად, ღმერთი აქტიურად ეძებს დაკარგულებს.

2. იესოს დროის ებრაელ ხალხს მოლოდინი ჰქონდა, რომ მართალი ადამიანი თავს აარიდებდა ცოდვილ ადამიანებთან კონტაქტს. რაბინები ასწავლიდნენ, რომ როდესაც მესია მოვიდოდა, ის თავიდან აიცილებდა ყოველგვარ ურთიერთობას ბოროტებთან და ჭამდა მხოლოდ მართლებთან.

► წაიკითხეთ ლუკას 15:1-32.

ეს არის ერთი დიდი იგავი სამ ნაწილად: დაკარგულ ცხვარზე, დაკარგულ დრაქმაზე და დაკარგულ ვაჟზე. თითოეულ შემთხვევაში, იგავის თემა არის იმის სიხარული, ვინც პოულობს დაკარგულს. იესო აჩვენებს, რომ ზეცაში ხარობენ, როდესაც ცოდვილები ინანიებენ.

[2] რაბინებს ჰქონდათ გავრცელებული ანდაზა: „სამოთხეში სიხარულია, როდესაც ცოდვილი ნადგურდება ღვთის წინაშე.” იესომ ეს შემოაბრუნა: „სამოთხეში სიხარულია, როდესაც ცოდვილი ინანიებს.” რა განსხვავება იყო იესოს და სხვა რაბინებს შორის? სიყვარული. იესომ აჩვენა, რას ნიშნავს მსახურება სიყვარულით სავსე გულით.

როდესაც ჩვენ ვმსახურობთ სიყვარულის გარეშე, სტატუსი და პოზიცია უფრო მნიშვნელოვანი ხდება ვიდრე ადამიანები. თუმცა, როდესაც ჩვენ ვმსახურობთ სიყვარულით სავსე გულით, ჩვენ მზად ვართ მსხვერპლი გავიღოთ დაკარგული ადამიანების გულისთვის. იესო მზად იყო გაეძლო რელიგიური წინამძღოლების კრიტიკისთვის, რათა გამოევლინა სიყვარული მათ მიმართ, ვისაც ყველაზე მეტად სჭირდებოდა ის.

► თუ ჩვენ ვიკითხავთ: „გამოავლენდით სიყვარულს უძღები ძის მიმართ?” ყველა ჩვენგანი უპასუხებდა: „დიახ.” ჩვენ ვიცით სწორი პასუხი! ამის ნაცვლად, იკითხეთ: „ვინ იყო ის უძღები შვილი, რომელიც ბოლოს ჩემს გზაზე შემომხვდა? როგორ გამოვხატე სიყვარული იმ ადამიანის მიმართ?”

იესომ სიყვარული გამოავლინა ავადმყოფთა მიმართ თანაგრძნობით

სახარების კითხვისას შენიშნეთ, რომ ცოდვილები, რომლებიც გაიქცნენ სხვა რელიგიური წინამძღოლებისგან, გაიქცნენ იესოსთან. რა აღძრავდა ცოდვილებს ეძებნათ იესოს სიახლოვეში ყოფნა?

ის არა, რომ იესო იგნორირებას უკეთებდა მათ ცოდვას; ის მოითხოვდა სიმართლის უფრო მაღალ სტანდარტს, ვიდრე ნებისმიერი ფარისეველი (მათეს 5:20). ცოდვილები გარბოდნენ იესოსთან, რადგან ის თანამგრძნობი ადამიანი იყო. ის არ ამართლებდა ცოდვას, მაგრამ თანაგრძნობას ავლენდა ცოდვის ტყვეობაში მყოფი პიროვნების მიმართ.

ჩვენ ამას ვხედავთ იესოს სიტყვებში, მრუშობაზე წასწრებული ქალის მიმართ. მას შემდეგ, რაც მისი ბრალმდებლები წავიდნენ, იესომ თქვა: „არც მე გდებ მსჯავრს. წადი და ამიერიდან ნუღარ შესცოდავ” (იოანეს 8:11). იესომ არ გაამართლა ცოდვა; მან მოთხოვა ამ ქალს დაეტოვებინა ცოდვილი ცხოვრება. მაგრამ მან გამოავლინა თანაგრძნობა და არა მსჯავრდადება.

ლუკას სახარება განსაკუთრებულ ყურადღებას უთმობს იესოს თანაგრძნობას. ლუკა მოგვითხრობს ისტორიას მებაჟე ზაქეზე, რომელსაც სხვა რელიგიური ლიდერები ზიზღით შეხედავდნენ. გარშემომყოფთათვის ეს შოკი იყო, თუმცა იესომ თავი დაიპატიჟა „რომ ყოფილიყო ცოდვილი კაცის სტუმარი” (ლუკას 19:7).

► წაიკითხეთ ლუკას 5:12-16.

ამ განკურნების შესახებ ლუკა გვაწვდის დეტალებს, რომლებიც შოკში ჩააგდებდა ხალხს. იესომ „გაუწოდა ხელი და შეეხო მას“. ძველ სამყაროში არავინ შეხებია კეთროვანს! ეს სამედიცინო თვალსაზრისით საშიში იყო ინფექციის გადადების შესაძლებლობის გამო. და ებრაელისთვის, ეს გახდა მიზეზი, რომ ადამიანი ფორმალურად უწმინდური გამხდარიყო.

[3] რატომ შეეხო იესო ამ კეთროვანს? მან თანაგრძნობა გამოავლინა. „შეეცოდა იგი, გაიწოდა ხელი და შეახო მას” (მარკოზის 1:41). ამ კეთროვანს სჭირდებოდა ფიზიკური განკურნება, მაგრამ მას ასევე სჭირდებოდა ემოციური განკურნებაც. კეთროვნებს მოეთხოვებოდათ თავი შორს დაეჭირათ სხვა ადამიანებისგან. კეთრით დაავადების შემდეგ, ამ კაცს სხვა ადამიანის შეხება არ უგრძვნია. იესოს შეეძლო დაავადების განკურნება ამ დასახიჩრებულ კაცთან შეხების გარეშე, მაგრამ მან იცოდა, რომ კეთროვანს სჭირდებოდა სხვა ადამიანის შეხება. იესომ თანაგრძნობა გამოავლინა.

თუ ჩვენ გვსურს ვიმსახუროთ იესოს მსგავსად, ჩვენ უნდა გვქონდეს თანაგრძნობით სავსე გული, იესოს მსგავსად. როდესაც ცოდვილი ადამიანები იესოს თვალებში იყურებოდნენ, ხედავდნენ სიყვარულს და თანაგრძნობას. როდესაც ცოდვილი ადამიანები იყურებიან თქვენს თვალებში, რას ხედავენ ისინი?

იესომ გამოავლინა სიყვარული გაჭირვებულთა მომსახურებით

ადვილია თქვა: „ვწუხვარ გაჭირვებულთა გამო"; გაცილებით რთულია მათი საჭიროებების დაკმაყოფილება. იესო სიყვარულს ავლენდა მის გარშემო მყოფთა მიმართ, მათი საჭიროებების მომსახურებით. იესოს მთელი მსახურება იყო მომსახურება. პავლემ დაწერა, რომ იესომ „წარმოიცარიელა თავი და მიიღო მონის ხატება” (ფილიპელთა 2:7). იესომ უთხრა თავის მოწაფეებს: „რადგან ძე კაცისა არ მოსულა იმისათვის, რომ მას ემსახურონ, არამედ იმისათვის, რომ თავად ემსახუროს და მისცეს თავისი სული მრავალთა გამოსასყიდად” (მარკოზის 10:45).

იესოს სასწაულებია მისი სხვებისადმი მსახურების მტკიცებულება. სასწაულები მისი მესიანური მისიის ნიშნები იყო, მაგრამ ისინი ასევე იყო ადამიანების საჭიროებების დაკმაყოფილების საშუალება. ზოგჯერ სასწაულები მხოლოდ მცირე რაოდენობის ადამიანებისთვის ხდებოდა. ზოგჯერ მათ სარგებელი მოჰქონდათ ადამიანებისთვის, რომლებსაც არ ჰქონდათ არც ძალაუფლება, არც გავლენა. ზოგჯერ მისმა სასწაულებმა (შაბათს) მოუტანა მას შემდგომი უარყოფა.

იესოს არ გამოუვლენია სასწაულები ძლევამოსილთა კეთილგანწყობის მოსაპოვებლად; ის მათ ავლენდა გაჭირვებულთა მომსახურებისთვის. იყო მხოლოდ ორი შემთხვევა, როდესაც იესომ უარი თქვა სასწაულების გამოვლენაზე. ფარისევლები ედავებოდნენ მას: „და მოსთხოვეს ციდან ნიშანი, რომ გამოეცადათ” (მარკოზის 8:11). იესომ უარი თქვა ნიშნის მიცემაზე. შემდეგ იესოს სასამართლო პროცესზე, ჰეროდეს „იმედი ჰქონდა, რაიმე სასწაულს ნახავდა მისგან” (ლიკას 23:8). იესომ ჰეროდეს პასუხიც კი არ გასცა. იესო არ ახდენდა სასწაულებს „მოთხოვნით“ ან სკეპტიკურად განწყობილ აუდიტორიაზე შთაბეჭდილების მოხდენის გამო.

მიუხედავად იმისა, რომ იესომ უარი თქვა ჰეროდე ანტიპასთვის სასწაულის მოხდენაზე, მან განკურნა მეთევზის სიდედრი, კეთროვნები, ბრმა მათხოვრები და ეშმაკეულები, რომლებიც ვერასდროს ვერაფერს გააკეთებდნენ, რომ მისთვის სამაგიერო მიეგოთ. მან დააპურა ხუთი ათასი კაცი, ვინც მადლიერების ნაკლებობას გამოხატავდა მისი მიტოვებით და განკურნა მღვდელმთავრის მსახური, რომელიც მის დასაპატიმრებლად იყო მოსული. იესო გაჭირვებულებს ემსახურებოდა თავისი სასწაულებით.

ჩვენთვის, როგორც პასტორებისთვის და ეკლესიის ლიდერებისთვის, ადვილია ჩვენი გადაწყვეტილების რაციონალიზება, რომ დავეხმაროთ მათ, ვინც ჩვენც დაგვეხმარება. როდესაც ჩვენ უფრო მეტ დროს ვატარებთ მდიდრებთან, ვიდრე ღარიბებთან, ჩვენ შეგვიძლია ვთქვათ: „ბიზნესმენს შეუძლია მხარი დაუჭიროს მსახურებას ეკლესიაში.” როდესაც ჩვენ ქვრივის მონახულების ნაცვლად, გავლენიანი თანამდებობის პირის მოსანახულებლად მივალთ, ჩვენ შეგვიძლია ამის გამართლება: „მას აქვს გავლენა და შეუძლია დაეხმაროს ღმერთის საქმეს.” იესო არასოდეს იქცეოდა ასე. თუ ჩვენ გვსურს იესოს მსგავსად მსახურება, ჩვენ უნდა გავხდეთ მსახურები იესოს მსგავსად. მის მსგავსად, ჩვენ უნდა ვეძიოთ „არა ის, რომ მოგვემსახურონ, არამედ რომ ვემსახუროთ.”

პავლემ დაწერა: „რადგან ჩვენს თავს კი არ ვქადაგებთ, არამედ ქრისტე იესოს, უფალს. ჩვენს თავს კი თქვენს მონებად მივიჩნევთ იესოს მიერ” (2 კორინთელთა 4:5). სიტყვა მსახური (წმინდა წერილის ინგლისურ თარგმანში გამოყენებულია სიტყვა მსახური) შეიძლება ითარგმნოს როგორც „მონა.” რომის იმპერიაში ბევრ მონას ჰქონდა კარგი განათლება; ზოგი ექიმი იყო, ზოგი მასწავლებელი. მაშინაც კი, თუ მონას უკეთესი განათლება ჰქონდა, ვიდრე მის ბატონს, ის მაინც მონად რჩებოდა. მას არ შეეძლო ქედმაღალი გამხდარიყო და ეთქვა: „მე არ მოგემსახურები! მე შენზე მეტი ვარ.”

ზოგიერთი პასტორი ფიქრობს: „მე კარგი განათლება მაქვს. მე არ ვიქნები ფერმერის მსახური ჩემს ეკლესიაში!” პავლე ასე არასოდეს იფიქრებდა. პავლეს ჰქონდა საუკეთესო განათლება, მაგრამ ის გახდა კორინთელთა მონა „იესოს გულისთვის.” მას შეეძლო ეთქვა: „შეხედეთ ჩემს განათლებას; მე დახელოვნებული ვარ ებრაულ ლიტერატურაში, ბერძნულ ფილოსოფიასა და ქრისტიანულ თეოლოგიაში. მე შემწევს უნარი ვილაპარაკო სინედრიონში, ბერძნულ არეოპაგსა და რომის სენატში.” ამის ნაცვლად მან თქვა: „მე ვარ ყველაზე ნაკლებად განათლებული ადამიანის მსახური კორინთოში - იესოს, ჩემი უფლის გულისთვის.”

თუ გვსურს ვიმსახუროთ იესოს მსგავსად, უნდა გვქონდეს თავმდაბლობა, რომ ვიცხოვროთ როგორც მსახურებმა. როგორც მსახურების, ჩვენი ცხოვრების წესი არ არის გუბერნატორის გრანდიოზული ცხოვრების წესის მსგავსი. თუ გვსურს გვიყვარდეს იესოს მსგავსად, უნდა ვიყოთ თავმდაბალი მსახურები.

იესომ სიყვარული გამოავლინა წყალობით თავისი მტრების მიმართ

► წაიკითხეთ მათეს 5:43-48.

იესომ ასწავლა თავის მიმდევრებს, რომ „იყო სრულყოფილი, როგორც შენი ზეციერი მამაა სრულყოფილი“ ნიშნავს გიყვარდეს ისე, როგორც შენს ზეციერ მამას უყვარს. ეს ნიშნავს „გიყვარდეს შენი მტრები და ილოცო შენი მდევნელებისთვის.” როდესაც თქვენ გამოავლენთ ამგვარ სიყვარულს, მსოფლიო გაიგებს, რომ თქვენ ხართ „თქვენი ზეციერი მამის შვილები.”

დაახლოებით 200 წლით ადრე, სანამ იესო წარმოთქვამდა ქადაგებას მთაზე, ებრაელმა მწიგნობარმა დაწერა სწავლებების კრებული სახელწოდებით ზირაქი. მოუსმინეთ როგორ ასწავლიდა ის თავის მიმდევრებს მტრებისადმი მოპყრობას:[4]

• სიკეთეს თუ აკეთებ, იცოდე, ვისთვის აკეთებ და მოგენიჭება მადლი შენი სიკეთის წილ.

• კეთილი უყავი თავმდაბალს და უწმინდურს ნურაფერს მისცემ.

• დაუკავე მას პური და არ მისცე, რათა მისით არ გძლიოს შენ. რადგან ორმაგ ბოროტებას მიიღებ ყველა სიკეთისათვის, რასაც მას გაუკეთებ.

• რადგან მოიძულა უზენაესმა ცოდვილნი და უწმინდურებს სასჯელს მიაგებს.

• მიეცი კეთილს და ცოდვილს ნუ შეეწევი.

ბენ სირას ნაწერები, იესოს დროის ებრაელებში, წმინდა წერილად მიიჩნეოდა. როდესაც იესომ თქვა: „გსმენიათ, რომ თქმულა: შეიყვარე მოყვასი შენი და შეიძულე მტერი შენი", შესაძლოა ეს ის წერილი იყოს, რომელსაც ის ეყრდნობა. ზირაქმა თქვა: „ კეთილი უყავი ღვთისმოსავს. არ გაიღო სიკეთე მისთვის, ვინც განუწყვეტლივ სჩადის ბოროტებას.” ახლა კვლავ წაიკითხეთ მათეს 5:43-48. ხედავთ, რატომ შეძრა იესოს სწავლებამ მისი მსმენელები?

ძველ აღთქმაში ღმერთი ასწავლიდა თავის ხალხს მტრების სიყვარულს. ეს არ იყო ახალი. ძველი აღთქმის გაკვეთილებზე მე ზოგჯერ ვაძლევ ამ "ტესტს" სტუდენტებს.

შენი მეზობელი ეკლესიის მტერია. როცა გაივლი, ის გწყევლის. ის ცდილობს მოგატყუოს და თქვენი პირუტყვიც კი მოიპაროს. ერთ დღეს წვიმის და ქარიშხლის დროს ხედავთ, რომ თქვენი მეზობლის ძროხა აეშვა და გარბის. რა პასუხისმგებლობა გექნება შენი მეზობლის წინაშე?

1. აიღებ მათრახს და ძროხას უფრო შორს გააგდებ?

ჩემმა სტუდენტებმა იციან, რომ ეს არ არის სწორი პასუხი!

2. ყურადღებას არ მიაქცევ ამას და იტყვი: „ეს ჩემი პრობლემა არ არის”?

ბევრი სტუდენტი ირჩევს ამ ვარიანტს. ისინი ამბობენ: „ეს მეზობლის ძროხაა და არა ჩემი. მე ჩემს საქმეს უნდა მივხედო. თანაც მეზობელს არ მოვწონვარ; ის არ დააფასებს ჩემს დახმარებას.”

3. ემორჩილები გამოსვლის 23:4-ს? „თუ წააწყდები შენი მტრის ხარს ან ვირს, გზადაბნეულს, დაუბრუნე პატრონს.”

ძველ აღთქმაშიც კი, ღვთის ხალხი მოწოდებულნი იყვნენ ყვარებოდათ თავიანთი მტერი. მაგრამ იესოს დღეებში ხალხი უფრო ნაკლებად იხსენიებდნენ გამოსვლის 23 -ე თავის, ვიდრე ზირაქს. მათ მოეწონათ სწავლება, რომელიც მათ საშუალებას აძლევდა ყვარებოდათ მოყვასი და სძულებოდათ მტერი! იესომ თქვა: „თქვენ უნდა გიყვარდეთ თქვენი მტერი, რადგან თქვენს ზეციერ მამას უყვარს ბოროტეულიც და კეთილიც.”

როგორ გამოიყურება ეს „რეალურ ცხოვრებაში?” წარმოიდგინეთ ეს სცენარი თქვენს მსახურებაში:

ადამიანთა ჯგუფი, რომელიც საჩვენებლად იზიარებს თქვენს მრავალ შეხედულებას, გამუდმებით გეწინააღმდეგებიან საჯაროდ. ისინი სვამენ კითხვებს, რომლებიც გამიზნულია თქვენი მახეში გასაბმელად; ისინი ეუბნებიან თქვენი ეკლესიის წევრებს, რომ თქვენ ხართ ცრუ მასწავლებელი; ისინი იმედოვნებენ, რომ თქვენ გააკეთებთ რამეს, რაც თქვენს მიმდევრებთან პრობლემებს შეგიქმნით. როგორ მოექცევით მათ?

1. განდევნით მათ და ეტყვით, რომ არასოდეს დაბრუნდნენ?

2. ისე მოექცევით მათ, როგორც თვითონ გექცევიან?

3. სამართლიანად მიანიშნებთ მათ შეცდომებზე, მაგრამ სიყვარულით უპასუხებთ მათ?

ფარისევლები ყველანაირად ცდილობდნენ შეწინააღმდეგებოდნენ იესოს. ის სამართლიანი იყო მათი შეცდომების შეფასებაში; ის ცდილობდა ესწავლებინა მათთვის ჭეშმარიტება; მაგრამ ის ყოველთვის სიყვარულით ექცეოდა მათ.

თუ ჩვენ გვინდა ვიმსახუროთ იესოს მსგავსად, ჩვენ უნდა გვიყვარდეს ჩვენი მტრები. ეს არის იესოს ერთ -ერთი ყველაზე მომთხოვნი სწავლება. მათ მიმართ, ვინც გვღალატობს, ვინც ჩვენს გზავნილს უარყოფს, ვინც გვდევნის, ჩვენ უნდა გამოვავლინოთ იესოს აღაპე სიყვარული.[5] აი რა ფასის გადახდაა საჭირო იესოს მსგავსად სიყვარულისთვის.

ადვილია დაწერო ღმერთის სიყვარულისა და მოყვასის სიყვარულის შესახებ. გაცილებით ძნელია ამ სიყვარულის გამოვლენა ყოველდღიურ ცხოვრებაში. მხოლოდ მაშინ, როდესაც ჩვენ განვავითარებთ იესოს ბუნებას ჩვენს ცხოვრებაში, ჩვენ მზად ვიქნებით გავუზიაროთ ის ჩვენს გარშემომყოფებს.

შესაძლებელია თუ არა ჩვენ გვქონდეს იესოს ბუნება? წმინდა წერილი გვასწავლის, რომ ღმერთს შეუძლია მისცეს შესაძლებლობა ხალხს, იფიქრონ ისე, როგორც ის ფიქრობს. მას სურს მოგვცეს თავის ხალხს ახალი სული, რომელიც გამოიწვევს ჩვენში იმის სურვილს, რაც ღმერთს სურს და ვიცხოვროთ ძალდაუტანებლად ისე, როგორც ის მოგვიწოდებს რომ ვიცხოვროთ (ეზეკიელის 36:26-27). ღმერთს სურს ჩვენში განავითაროს თავისი ძის ბუნება.

მოუსმინეთ რა თქვა ოსვალდ ჩემბერსმა ყოველდღიური მსახურების ერთგულების შესახებ:

როდესაც თქვენ არ გაქვთ ხედვა ღმერთისგან, არც ენთუზიაზმი დაგრჩათ თქვენს ცხოვრებაში და არც არავინ გიცავთ და არ გამხნევებთ, ყოვლისშემძლე ღმერთის წყალობაა საჭირო იმისათვის, რომ გადადგათ შემდეგი ნაბიჯი მის მიმართ ერთგულებაში…. მომდევნო ნაბიჯის გადასადგმელად აუცილებელია ბევრად მეტი მადლი ღვთისაგან და გაცილებით მეტად გაცნობიერება იმისა, რომ საჭიროა მიმართო მას, ვიდრე იქადაგო სახარება.

ის, რაც ნამდვილად მოწმობს ღმერთზე და ღვთის ხალხისთვის გრძელვადიან პერსპექტივაში, არის მუდმივი დაჟინებულობა, მაშინაც კი, როდესაც სხვები ამ სამუშაოს ვერ ხედავენ. და ერთადერთი გზა დაუმარცხებელი ცხოვრებისთვის არის მუდმივად ღმერთისკენ მიმართული მზერა. სთხოვეთ ღმერთს, აგიხილოთ სულიერი თვალები აღმდგარი ქრისტეს დასანახად ….[1]

როგორ შეგვიძლია შევინარჩუნოთ ეს ერთგულება მსახურებაში? როგორ შევძლებთ გავაგრძელოთ ღმერთის და ჩვენი მოყვასის სიყვარული კვირიდან კვირამდე, წლიდან წლამდე? ჩვენ უნდა განვავითაროთ იესოს ბუნება ჩვენს ყოველდღიურ ცხოვრებაში. ეს მოითხოვს, რომ ჩვენ გვქონდეს ქრისტეს გონება.

ქრისტეს გონების აღწერა

► წაიკითხეთ ფილიპელთა 2:1-16.

პავლეს მითითება ფილიპიის ეკლესიისადმი არის ძლიერი სახელმძღვანელო იმისა, თუ რას ნიშნავს გქონდეს იესო ქრისტეს ბუნება. ეკლესიას, რომელიც გაყოფილი იყო პირადი კონფლიქტით, პავლე წერდა: არაფერი გააკეთოთ ანგარებით ან პატივმოყვარეობით, არამედ თავმდაბლობით; საკუთარ თავზე მეტად შერაცხეთ ერთმანეთი. თითოეული მარტო თავის თავზე კი ნუ იზრუნებს, არამედ სხვებზეც.”

როგორ შეძლებდნენ ისინი ამის მიღწევას? მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ისინი დაემორჩილებიან პავლეს მითითებას: ის ზრახვანი იქონიეთ თქვენში, რაც ქრისტე იესოშია.”

პავლემ ჩამოთვალა ოთხი მახასიათებელი, რომლებიც უცხოა ქრისტიანული ცხოვრებისათვის.[2] ეს მახასიათებლები აზიანებს ქრისტიანულ მოწმობებს და ანადგურებს ქრისტიანი მსახურების ეფექტურობას. პავლემ თქვა:

(1) არაფერი გააკეთოთ ანგარებით (ფილიპელთა 2: 3).

ანგარება კითხულობს: „რას მივიღებ აქედან ჩემთვის? როგორ ვისარგებლებ ამით?” შეგიძლიათ წარმოიდგინოთ იესოს კითხვა: „რა სარგებელს მივიღებ?" კეთროვანთა განკურნებამდე, ან ჯვრის წინაშე? რათქმაუნდა არა!

პავლემ თქვა: „თუ ჩვენ გვექნება ქრისტეს გონება - თუ ჩვენ ვიფიქრებთ ქრისტეს მსგავსად - ჩვენ არაფერს გავაკეთებთ ანგარებით.” ჩვენი დამოკიდებულება იქნება მსახურის დამოკიდებულება. ჩვენ ვიკითხავთ: „როგორ შემიძლია მოვემსახურო?" და არა „როგორ შემიძლია მოვიმსახურო?”

(2) არაფერი გააკეთოთ პატივმოყვარეობით (ფილიპელთა 2:3).

პატივმოყვარეობა კითხულობს: „როგორს დამინახავს ხალხი? მოვახდენ მათზე შთაბეჭდილებას?” და ისევ, შეგიძლიათ წარმოიდგინოთ იესოს კითხვა: "ხალხი იქნება შთაბეჭდილების ქვეშ?" ჭასთან, სამარიელ ქალთან სტუმრობამდე? რათქმაუნდა არა!

პავლემ თქვა: „თუ ჩვენ გვაქვს ქრისტეს გონება - თუ ჩვენ ვფიქრობთ ქრისტეს მსგავსად - ჩვენ არაფერს გავაკეთებთ პატივმოყვარეობით.” ჩვენ მოვძებნით ქრისტეს ჩვენგან გამოვლენის შესაძლებლობას და არა სტატუსის მოპოვების შესაძლებლობებს.

(3) ყველაფერი გააკეთე წუწუნის გარეშე (ფილიპელთა 2:14).

წუწუნი ამბობს: „მე ამაზე უკეთესს ვიმსახურებ!” შეგიძლიათ წარმოიდგინოთ, იესოს ეთქვა: „მე არ უნდა ვბანდე მოწაფეებს ფეხებს. მე მასწავლებელი ვარ. მე უკეთესს ვიმსახურებ.” რათქმაუნდა არა!

პავლემ თქვა: „თუ ჩვენ გვექნება ქრისტეს გონება - თუ ჩვენ ვიფიქრებთ ქრისტეს მსგავსად - ჩვენ ვიმსახურებთ წუწუნის გარეშე, თუნდაც ყველაზე რთულ ვითარებაში.” ჩვენ გავაცნობიერებთ, რომ ჩვენ არაფერს „ვიმსახურებთ". როდესაც ჩვენ გვახსოვს, რომ ყველაფერი რაც გვაქვს არის ღვთის მადლის საჩუქარი, ეს ცვლის ჩვენს შეხედულებებს მსახურების გამოწვევებზე.

ელენ როზვერი მეოცე საუკუნის ერთ -ერთი უდიდესი მისიონერი იყო. ის იყო ექიმი, კემბრიჯის უნივერსიტეტში მიღებული განათლებით. როდესაც ზაირში მისიონერ ექიმად მსახურობდა, მას სურდა საავადმყოფოს აშენება. რადგანაც არ ქონდათ მასალები, პირველი ნაბიჯი იყო აგურის გაკეთება. დოქტორი როზვერი მუშაობდა აფრიკელ მუშებთან ერთად, რომლებიც აგურს ღუმელში ამზადებდნენ.

როდესაც ის აგურების წარმოებაზე მუშაობდა, მისი მიუჩვეველი, რბილი ხელები დასისხლიანდა. მან დაიწყო წუწუნი: „ღმერთო, მე აფრიკაში ჩამოვედი ქირურგად და არა აგურის მკეთებლად! ნამდვილად, იქნებიან სხვა ადამიანები, რომლებიც შეასრულებენ ამ მოკრძალებულ სამუშაოს.”

რამდენიმე კვირის შემდეგ, ერთმა აფრიკელმა მუშამ უთხრა მას: „ექიმო, როდესაც საოპერაციო ოთახში ხართ, გვაშინებთ, როგორც ექიმი. მაგრამ როდესაც თქვენ აგურების წარმოებაში მუშაობთ და თქვენი თითებიდან, როგორც ჩვენიდან სისხლი წვეთს, თქვენ ჩვენი და ხართ და ჩვენ გვიყვარხართ.” დოქტორი როზვერი მიხვდა: „ღმერთმა არ გამომაგზავნა აფრიკაში მხოლოდ ქირურგად; მან გამომაგზავნა ქრისტეს სიყვარულის საჩვენებლად.”

(4) ყველაფერი უყოყმანოდ გააკეთეთ (ფილიპელთა 2:14)

ყოყმანი ამბობს: „დიახ, უფალო, მაგრამ…. მზად ვარ დაგემორჩილო, მაგრამ….” და ისევ, შეგიძლიათ წარმოიდგინოთ, რომ იესოს ეთქვა: „მამაო, მე აქ ვარ, რომ გემსახურო; რატომ გაართულე ეს ყველაფერი ასე?” ჩვენ არ შეგვიძლია წარმოვიდგინოთ, რომ იესო ეკამათება მამას.

პავლემ თქვა: „თუ ჩვენ გვექნება ქრისტეს გონება - თუ ჩვენ ვიფიქრობთ ქრისტეს მსგავსად - ჩვენ არ ვიკამათებთ და მოვძებნით მარტივ გამოსავალს.” ჩვენ არ წავალთ კომპრომისზე ღვთის ნებასთან ჩვენს ცხოვრებაში, უფრო ადვილი გზისთვის ვაჭრობით. ჩვენი პასუხი ღვთისადმი იქნება "დიახ, უფალო". ჩვენ გვექნება ქრისტეს გონება.

მას შემდეგ, რაც პავლემ ფილიპელებს მოუწოდა ჰქონოდათ ქრისტეს გონება, მას მკაფიოდ სჯეროდა, რომ ეს შესაძლებელი იყო. მან იცოდა, რომ მათ შეეძლოთ ჰქონოდათ თავმდაბალი, მორჩილი სული, რომლითაც იყო გამორჩეული იესოს ცხოვრება. როგორ მოვიპოვოთ ქრისტეს გონება?

ჩვენი გონება იცვლება წმინდა წერილის საშუალებით

ამ გაკვეთილის დასაწყისში ჩვენ ვნახეთ, თუ როგორ გვასწავლის წმინდა წერილი ღვთის ნებას. იესომ იცოდა ღვთის სიტყვა. მოციქულებმა იცოდნენ ღვთის სიტყვა. ეკლესიის ისტორიაში ყველა ხანგრძლივი გამოღვიძება დაიწყო ღვთის სიტყვის შესწავლით.

პავლემ მოუწოდა ფილიპელ მორწმუნეებს, რომ ყოფილიყვნენ „სიცოცხლის სიტყვის მპყრობელნი” (ფილიპელთა 2:16). სახარებისადმი მათი ნდობა და ერთგულება გახდის მათ სინათლედ მათ გარშემო მყოფთათვის.

სწორედ ღვთის სიტყვის სიღრმისეული შესწავლით ვიწყებთ იესოს მსგავსად ფიქრს, რათა გვქონდეს ქრისტეს გონება. „სიღრმისეული შესწავლით“ არ ვგულისხმობ იმას, რომ წმინდა წერილის გასაგებად თქვენ უნდა იცოდეთ ბერძნული და ებრაული; მე არ ვგულისხმობ იმას, რომ თქვენ უნდა გქონდეთ ბიბლიის კომენტარების დიდი ბიბლიოთეკა; მე უბრალოდ ვგულისხმობ იმას, რომ თქვენ უნდა გაატაროთ დრო ღვთის სიტყვის ძიებაში. ეს უნდა იყოს თქვენი ყოველდღიური რაციონის ნაწილი.

როგორც ქრისტიანებისთვის, ღვთის სიტყვა უნდა იყოს ჩვენი ყოველდღიური საკვები. ეს უნდა იყოს სიხარული და არა უბრალოდ მოვალეობა. მშიერ მოზარდს არავინ ეუბნება: „დღეს შენ უნდა ჭამო! თუ არ შეჭამ, სუსტი იქნები.” ყველაფერი რაც თქვენ გჭირდებათ რომ გააკეთოთ, კარგი საკვები გახადოთ ხელმისაწვდომი და მოზარდი შეჭამს! ღვთის სიტყვა უნდა იყოს საკვები ყველა მშიერი ქრისტიანისთვის.

როდესაც ჩვენ ვიკვებებით ღვთის სიტყვით, ჩვენი გონება გარდაიქმნება ქრისტეს გონებად. ბევრი ქრისტიანი ხელახლა შობილია, მაგრამ კვლავაც ისე აზროვნებენ, როგორც ურწმუნოები. მათი გონება არ გარდაქმნილა ქრისტეს გონებად. რატომ?

დოქტორი პოლ ბრენდი იყო მისიონერი ქირურგი ინდოეთში. ის ბევრ კეთროვან პაციენტს მკურნალობდა. მან ჩაუტარა მათ რეკონსტრუქციული ოპერაცია მათი სხეულის იმ ნაწილებზე, რომლებიც დაზიანებული იყო კეთრით. მან დაწერა, რომ რეკონსტრუქციის შემდეგ პაციენტებს უნდა ესწავლათ ახალი აზროვნება, რათა გამკლავებოდნენ სიტუაციას.

მაგალითად, მან გადაიტანა ჯანსაღი მყესი არათითიდან ცერა თითის დაზიანებული მყესის შესაცვლელად. მაგრამ როდესაც მან უთხრა პაციენტს: „გაამოძრავე ცერა თითი", არაფერი მომხდარა. მაშინ ის ეუბნებოდა: „გაამოძრავე შენი არათითი" და ისინი სწრაფად ამოძრავებდნენ ცერა თითს! მათ მოუწიათ გადაეკეთებინათ თავიანთი ტვინი. მათ მოუწიათ ესწავლათ ცერა თითის მართვა ახლებურად.[3]

როგორც ახალმა მორწმუნეებმა, ჩვენ უნდა „გადავაპროგრამოთ“ ჩვენი გონება, რათა ვიფიქროთ ქრისტეს მსგავსად. სანამ ქრისტიანი გახდებოდი, პირველ რიგში საკუთარ საჭიროებებზე ფიქრობდი. თქვენ შესაძლოა შეგხვედრიათ ღარიბი ადამიანი, მაგრამ იფიქრეთ: „შეიძლება მე თვითონ დამჭირდეს ფული. მე არ შემიძლია მივცე ამ ადამიანს.” როგორც ქრისტიანი, თქვენ ღვთის სიტყვაში კითხულობთ: „ვინც ღარიბს აძლევს, არ გაუჭირდება” (იგავების 28:27). თქვენ გსმენიათ იესოს სიტყვები: „მიეცით და თქვენც მოგეცემათ: კარგი საწყაო, დატკეპნილი, გატენილი და პირთამდე სავსე მოგეცემათ თქვენსავე კალთაში. რადგან რომელი საწყაოთიც მიუწყავთ, იმითივე მოგეწყვებათ თქვენ” (ლუკას 6:38). თქვენ იწყებთ ფიქრს ფულზე, როგორც ქრისტე ფიქრობდა მათზე. თქვენ იძენთ ქრისტეს გონებას ღვთის სიტყვის მეშვეობით.

სანამ ჩვენ ქრისტიანები გავხდებოდით, ჩვენ ვცდილობდით სამაგიერო გადაგვეხადა მათთვის, ვინც ჩვენ გვაწყენინა. როდესაც ვინმე უხეშად მოგვექცეოდა, ჩვენ გავბრაზდებოდით მათზე. მაგრამ ჩვენ, როგორც ქრისტიანები, ვკითხულობთ: „შეიმოსეთ მოწყალება” (კოლასელთა 3:12). ჩვენ ვკითხულობთ: „ნუ მიაგებთ ბოროტს ბოროტის წილ, ნურც ლანძღვას ლანძღვის წილ; პირიქით, აკურთხეთ, რადგან ამისთვის ხართ მოწოდებულნი, რათა კურთხევა დაიმკვიდროთ” (1 პეტრეს 3:9). ჩვენ ვიწყებთ პასუხების ისე გაცემას სხვების მიმართ, როგორც ქრისტე პასუხობდა მათ, ვინც მას ავიწროვებდა. ჩვენ ვიძენთ ქრისტეს გონებას ღვთის სიტყვის მეშვეობით.

ჩვენი გონება იცვლება ყოველდღიურად მისდამი მორჩილების გზით

პავლემ უთხრა ფილიპელებს, რომ ჰქონოდათ გონება, რომელიც ქრისტე იესოში იყო. მან აღწერა ეს გონება და შემდეგ უთხრა მათ, თუ როგორ შეიძლება ეს მომხდარიყო მათ ცხოვრებაში. მათ თავიანთი ხსნისთვის უნდა „იღვაწონ" ერთგული მორჩილებით, არა იმისთვის, რომ მოიპოვონ ხსნა - არამედ იმიტომ, რომ ღმერთი „ბადებს მათში სურვილსაც და მოქმედებასაც მისი სათნოებისამებრ” (ფილიპელთა 2:12-13). როდესაც ისინი თავმდაბლად დაემორჩილნენ ღმერთს, მან მისცა მათ სურვილი („უნდოდეთ") და ძალა („იმუშაონ"), რომ იცხოვრონ ღვთიური ცხოვრებით.

როდესაც ჩვენ ვცხოვრობთ მორჩილი ცხოვრებით, სულიწმიდა ჩვენში ამუშავებს იმავე მახასიათებლებს, რასაც ჩვენ ვხედავთ იესოს ცხოვრებასა და მსახურებაში. ჩვენ ვერ ვიპოვით ქრისტეს გონებას ჩვენი ძალისხმევით; ჩვენ ვპოულობთ მას მორჩილებაში.

ეს უნდა იყოს ყოველდღიური მორჩილება. პავლე მოგვიწოდებს: „წარუდგინეთ თქვენი სხეულები ცოცხალ მსხვერპლად” (რომაელთა 12:1). „ცოცხალი მსხვერპლი" არ არის მკვდარი; ის აგრძელებს ცხოვრებას. არსებობს მორჩილება, რომლის დროსაც ჩვენ მთლიანად ვუთმობთ ჩვენს ნებას ღვთის ნებას, მაგრამ ასევე არსებობს მრავალი დამორჩილება, რომლებშიც ჩვენ ყოველდღიურად ვემორჩილებით მის ნებას.

ნენსი ლეი დე მოსი წარმოგვიდგენს მორჩილი ცხოვრების სურათს.[4] ამ აღწერილობების წაკითხვისას იკითხეთ: „ვცხოვრობ ყოველდღიურ მორჩილებაში ამ მხარეში? ვაჩვენებ ქრისტეს გონებას ამ მხარეში?”

• როდესაც თქვენს ხორცს სურს გაიმეოროს კრიტიკის სიტყვები, სული ამბობს: „არავინ დაძრახო” (ტიტეს 3:2). მორჩილი გული ამბობს: „დიახ.”

• როდესაც თქვენს ხორცს სურს დაჩივლება სირთულეების გამო, სული ამბობს: „მადლიერნი იყავით ყველაფრისთვის” (1 თესალონიკელთა 5:18). მორჩილი გული ამბობს: „დიახ.”

• როდესაც თქვენს ხორცს სურს წინააღმდეგობა გაუწიოს უგუნურ უფროსს, სული ამბობს: „დაემორჩილეთ უფლის გულისთვის” (1 პეტრეს 2:13). მორჩილი გული ამბობს: „დიახ.”

როდესაც ჩვენ ვემორჩილებით, იგივე სული, რომელიც მკვიდრობდა ქრისტეში, დამკვიდრდება ჩვენშიც. სულით და არა ჩვენი კეთილი განზრახვებით, ჩვენ გვეძლევა [5]ძალა, რომ ქრისტეს მსგავსად ვუპასუხოთ ყოველდღიური ცხოვრების იმედგაცრუებებს, მსახურების იმედგაცრუებებს და სატანის ცდუნებებს.

► გაუზიარე ბოლოდროინდელი გამოცდილება, როდესაც ხორციელი სურვილები ეწინააღმდეგებოდა ღვთის ნებას. როგორ ცხოვრობდით ყოველდღიურ მორჩილებაში, როდესაც ამ ცდუნების წინაშე აღმოჩნდით? თუ გაქვთ მუდმივი ცდუნება, რომელშიც თქვენ კვლავ უნდა დაემორჩილოთ ღვთის ნებას? როგორც კლასი, ილოცეთ ერთმანეთისთვის ამ სფეროებში.

როდესაც დავიწყე ამ გაკვეთილის წერა, ვიგრძენი რაღაც ყოყმანი. მიუხედავად იმისა, რომ მე მენტალურად ვიცი, რომ ჩვენ მოწოდებულნი ვართ გვიყვარდეს ჩვენი მტრები, მე ისიც ვიცი, რომ ჩვენ ვცხოვრობთ პრობლემურ სამყაროში. ბევრი, ვინც კითხულობს ამ გაკვეთილებს, ცხოვრობს ისეთ სიტუაციებში, როდესაც ეკლესიას ემუქრება მთავრობა, ცრუ რელიგიები ან სოციალური ზეწოლა. როდესაც ვწერდი მტრის სიყვარულის შესახებ, მე ვკითხე ჩემს თავს: „გონივრულია ვიფიქროთ, რომ ჩვენ შეგვიძლია შევცვალოთ ჩვენი სამყარო მტრის სიყვარულით? როგორ შეგვიძლია გვიყვარდეს ჩვენი მტერი, როდესაც ჩვენი მტერი ცდილობს ჩვენს მოკვლას?”

ამ გაკვეთილზე მუშაობისას მე წავიკითხე საინფორმაციო სტატია ბაღდადში მცხოვრები ერაყელი ქრისტიანის შესახებ.[1] როდესაც რეპორტიორი ესაუბრებოდა ამ კაცს, ISIS- ის ჯარისკაცები იყვნენ მისი სახლიდან ორმოც წუთში. ჟურნალისტმა ჰკითხა: „თქვენი ეკლესია კვლავ იკრიბება თაყვანისცემისათვის?” ქრისტიანმა უპასუხა: ”დიახ! ფაქტობრივად, ჩვენ დავიწყეთ ორი ახალი ლოცვის ჯგუფი ჩვენს ეკლესიაში - ერთი, რომ ვილოცოთ ჩვენი დევნილი ძმებისთვის ჩრდილოეთით და მეორე, რომ ვილოცოთ ჩვენი მტრებისთვის.”

ბაღდადის წმინდა გიორგის ეკლესიის წევრები ლოცულობენ თავიანთი მტრებისთვის. ისინი აძლევენ საკვების ამანათებს მუსლიმ ქვრივებს. მათ უყვართ თავიანთი მტრები, რადგან სჯერათ, რომ ისინი მოწოდებულნი არიან მიყვნენ იესოს მაგალითს.

ამ სტატიამ გამახსენა სიმართლე, რომელიც ჩანს ეკლესიის ისტორიაში. ღმერთის მუშაობის წესი ყოველთვის ეწინააღმდეგება ადამიანის გზას. ადამიანი მონაწილეობს სამხედრო ჯვაროსნულ ლაშქრობებში მუსულმანების წინააღმდეგ შუა საუკუნეებში; ღმერთი მოქმედებს რაიმონდ ლულის მეშვეობით, რომელიც გარდაიცვალა ოთხმოცდაორი წლის ასაკში, ისლამურ სამყაროში მრავალთაგან ერთ-ერთი, მისიონერული მოგზაურობის დროს. ადამიანი მოქმედებს სამხედრო ძალით; ღმერთი მოქმედებს ჰადსონ ტეილორის მეშვეობით, რომელმაც სიცოცხლე შესწირა ჩინეთში მახარებლობას. ადამიანი მოქმედებს ძალის გამოყენებით; ღმერთი ხშირად მოქმედებს სისუსტეების მეშვეობით.

ღმერთის გზა არასოდეს არის ადამიანის გზა, მაგრამ საბოლოოდ, ღვთის გზა გამარჯვებულია. ჩვენი სამყარო შეიცვლება სამუდამოდ, რადგან ქრისტიანებს უყვართ იესოს მსგავსად. ცვლილება არის ნელი და ხშირად მტკივნეული, მაგრამ ეს არის ღვთის გზა, რომ შეასრულოს თავისი საქმე ჩვენს დაცემულ სამყაროში.

იესოს მსგავსად მსახურება მოითხოვს, რომ ჩვენ გვიყვარდეს იესოს მსგავსად. მოხუც მახარებელს ჰკითხეს, რა იყო მისი მსახურების საიდუმლო. მან თქვა: „ერთადერთი გზა, რომ ადამიანებმა გაიგონ, რამდენად უყვარს ღმერთს ისინი, არის იმის დანახვება, თუ როგორ გიყვართ ისინი თქვენ.” ამ მახარებელს ესმოდა, რომ როდესაც ქრისტეს სიყვარული ანათებს ჩვენში, ჩვენ სამყაროს ღმერთისკენ ვიზიდავთ. აი რას ნიშნავს გიყვარდეს იესოს მსგავსად.

PDF აქ წვდომა

ამ გაკვეთილში ჩვენ ვიხილეთ, როგორ უყვარდა იესოს. ეს დავალება მოითხოვს იპოვოთ გზები, რომლითაც შეგიძლიათ მიბაძოთ იესოს მაგალითს თქვენი მოყვასის სიყვარულში. დავალების შესრულებას დიდი დრო არ დასჭირდება; მას შეიძლება გაცილებით მეტი დრო დასჭირდეს პრაქტიკაში გასატარებლად! არ გაუშვათ ხელიდან პრაქტიკაში გამოყენების შესაძლებლობა. ჩვენ მოწოდებულნი ვართ გვიყვარდეს ისე, როგორც იესოს უყვარდა.

1 სვეტში, მოიყვანეთ სახარებიდან ხალხისადმი იესოს სიყვარულის კონკრეტული მაგალითი.

მე - 2 სვეტში, მიუთითეთ კონკრეტული გამოყენება თქვენს ცხოვრებაში. როგორ მიჰყვებით იესოს მაგალითს? ეს დავალება თქვენთვისაა; იყოს რაც შეიძლება კონკრეტული.