Lesson 5: ქადაგება იესო ქრისტეს მსგავსად

ამ გაკვეთილის ბოლოს სტუდენტს უნდა შეეძლოს:

(1) ამოიცნოს ის თვისებები, რომლებმაც იესო ეფექტური მქადაგებელი გახადა.

(2) გაითვალისწინოს სულიწმინდის როლი ეფექტურ ქადაგებაში.

(3) იყოს ერთგული, როგორც მწყემსი-პასტორი.

(4) მოამზადოს ქადაგება, იესოს ქადაგების მოდელის მიხედვით.

ეფექტური ქადაგება მხოლოდ ადამიანის ძალისხმევის შედეგი არ არის; ეფექტურია ქადაგება, რომელსაც სულიწმიდა ანიჭებს ძალას.

შეხედეთ ხალხის რეაქციას იესოს ქადაგებაზე.

• „როცა იესომ დაასრულა ეს სიტყვები, ხალხი გაოცებული დარჩა მისი მოძღვრებით” (მათეს 7:28).

• „მთელი ხალხი გაოცებული იყო მისი მოძღვრებით” (მარკოზის 11:18).

• „მრავალი ხალხი უსმენდა მას მოწადინებით” (მარკოზის 12:37).

იესოს ქადაგება ძლიერი იყო. ათასობით ადამიანი შეიკრიბა მისი ქადაგების მოსასმენად. ეჭვგარეშეა, მისი ქადაგების სტილი დღეს ჩვენთვის მაგალითი უნდა გახდეს. გახსოვდეთ, რომ დედამიწაზე იესო მსახურობდა თავის ადამიანურ ბუნებაში. ნუ იფიქრებთ: „რა თქმა უნდა, იესო იყო ძლიერი მქადაგებელი; ის ხომ ღმერთი იყო.” ამის ნაცვლად, იფიქრეთ: „იესო - როგორც ადამიანი - ქადაგებდა და ურთიერთობდა ძალითა და ავტორიტეტით. მისმა ქადაგებამ აუდიტორია ჭეშმარიტებისკენ მიმართა. რა შემიძლია ვისწავლო იესოსგან, რომელიც სახარების უფრო ეფექტურ მქადაგებლად მაქცევს?”

► წარმოიდგინეთ, რომ ახ. წ. 30 წელს ცხოვრობდით და გსმენიათ იესოს ქადაგება. რის ნახვას და მოსმენას მოელოდით?

► წაიკითხეთ 2 კორინთელთა 4:1-6.

როდესაც იესომ კაპერნაუმში იქადაგა, ხალხი „გაოცებულნი იყვნენ მისი მოძღვრებით, ვინაიდან ძალმოსილი იყო მისი სიტყვა” (ლუკას 4:32). მთაზე ქადაგების შემდეგ, „ხალხი გაოცებული დარჩა მისი მოძღვრებით. ვინაიდან იგი ასწავლიდა მათ, როგორც ხელმწიფების მქონე და არა როგორც მათი მწიგნობარნი” (მათეს 7:28). მწიგნობრები სხვა მოძღვრებს ციტირებდნენ თავიანთი თეორიის დასადასტურებლად, ხოლო იესო ძალაუფლებით ქადაგებდა.

ჩვენ, როგორც პასტორებმა, ძალაუფლებით უნდა ვიქადაგოთ. ჩვენი ავტორიტეტი განსხვავებულია იესოსაგან. მისი ავტორიტეტი თავისთავად თანდაყოლილი იყო; ჩვენი, მოგვეცა, როგორც იესო ქრისტეს წარმომადგენლებს; ჩვენი ავტორიტეტი ემყარება ჩვენ მიერ ნაქადაგებ უწყებას.

ჩვენ ძალაუფლებით ვქადაგებთ, როგორც იესო ქრისტეს წარმომადგენლები

იესომ თქვა: „მოცემული მაქვს მე მთელი ხელმწიფება ზეცასა და მიწაზე.” შემდეგ მუხლში მან თავის მიმდევრებს დაავალა: „ახლა წადით და მოიმოწაფეთ ყველა ხალხი. აჰა, მე თქვენთანა ვარ დღენიადაგ საუკუნის დასასრულამდე” (მათეს 28:18-20). ჩვენ გვაქვს ძალაუფლება, რადგან ჩვენ დაგვევალა იესოს წარმომადგენლობა.

1783 წელს შეერთებული შტატების წარმომადგენლები და მეფე გეორგ III - ს წარმომადგენლები შეხვდნენ პარიზის ხელშეკრულების ხელმოსაწერად, რითაც დასრულდა ამერიკის დამოუკიდებლობისთვის ომი. მეფე გეორგ III არ გამგზავრებულა პარიზში ხელშეკრულების ხელმოსაწერად. ჯორჯ ვაშინგტონსაც არ მოუწერია ხელი ხელშეკრულებისთვის. წარმომადგენლებს, ორივე ქვეყნიდან, ჰქონდათ უფლებამოსილება ხელი მოეწერათ ხელშეკრულებაზე, მათი მმართველის სახელით.

ჩვენ ასევე ვქადაგებთ, როგორც იესო ქრისტეს წარმომადგენლები. პავლემ დაწერა: „ვინაიდან ჩვენს თავს კი არ ვქადაგებთ, არამედ ქრისტე იესოს, უფალს. ხოლო ჩვენ თქვენი მონები ვართ იესოსთვის” (2 კორინთელთა 4:5). პავლეს ავტორიტეტი არ იყო მისი. ის იყო „მსახური“, მაგრამ ის იყო „იესო ქრისტეს, როგორც უფლის, წარმომადგენელი“.

ჩვენ ძალაუფლებით ვქადაგებთ იმ უწყების გამო, რაც ჩვენ მოგვეცა

ჩვენი ავტორიტეტი ემყარება წმიდა წერილს, რომელსაც ჩვენ ვქადაგებთ. პავლემ დაწერა: „უარვყავით სასირცხვილოს დაფარვა და არა ცბიერი ქცევით და ღვთის სიტყვის დამახინჯებით, არამედ ჭეშმარიტების გამოჩენით წარვადგენთ ჩვენს თავს ყველა ადამიანის სინდისის მიმართ ღვთის წინაშე” (2 კორინთელთა 4:2). პავლემ უარი თქვა არაკეთილსინდისიერად მოქცევაზე ან რამეზე, რაც შეასუსტებს მის გზავნილს ღვთის სიტყვის შესახებ.

ამერიკაში ბევრი პასტორისთვის წმიდა წერილის ავტორიტეტი აღარ არის დამაჯერებელი. ზოგი მათგანი ელიტარულ უნივერსიტეტებში სწავლობდა, მაგრამ ძალაუფლებით აღარ ქადაგებენ. პირიქით, ისინი ეჭვებით სავსენი არიან. რატომ? მათ ეჭვი ეპარებათ ბიბლიის ავტორიტეტში; ისინი მხოლოდ ადამიანის სიბრძნეს ეყრდნობიან. როგორც ღვთის მსახურები, ჩვენი ავტორიტეტი უნდა ემყარებოდეს ღვთის სიტყვას.

ერთხელ მოვისმინე, როგორ ყვებოდა ლიბერალი პასტორი იესოს წყალზე სიარულის ამბავს (მარკოზის 6:45-52). მარკოზი ამბობს, რომ მოწაფეები შეძრწუნდნენ! ამ პასტორს არ სჯეროდა, რომ იესო წყალზე დადიოდა. მან თქვა, რომ იესო ნაპირთან არაღრმა წყალში დადიოდა.

პასტორმა თქვა: „მარკოზის მე - 6 თავში არ არის მოთხრობილი სასწაულის შესახებ; ეს მხოლოდ ლამაზი ამბავია, რომელიც აჩვენებს, თუ როგორ აღაფრთოვანა მოწაფეები იესომ.” მსახურების დასრულების შემდეგ გავიგე, რომ ვიღაცამ თქვა: რატომ შეძრწუნდა ხალხი? იესო მხოლოდ სანაპიროზე დადიოდა! აქ გასაოცარი და შემაძრწუნებელი არაფერია.”

ეს პასტორი არ ენდობოდა თავის ბიბლიას; ის არ ენდობოდა წმიდა წერილის ავტორიტეტს. არანაირი საფუძველი არ არსებობს ღვთის სიტყვის ქადაგებისთვის, თუ არ გჯერათ მასში დაწერილის. ძალაუფლებით მხოლოდ მაშინ შეგვიძლია ქადაგება, როდესაც ვენდობით ღვთის სიტყვას.

იმის გაგება, რომ ჩვენი ავტორიტეტი გამომდინარეობს იესოსაგან და ჩვენ მიერ ნაქადაგები უწყებიდან, გვეხმარება თავიდან ავიცილოთ ის ორი საფრთხე, რაც პასტორებს უდგას.

(1) პირველი საფრთხე არის ამპარტავნება, რომელიც ამბობს: „მე პასტორი ვარ. მე ვარ „ბოსი"! ვერავინ შემეწინააღმდეგება.”

ეს ამპარტავნება აშორებს ხალხს სახარებას. პავლემ თქვა: „ჩვენს თავს კი არ ვქადაგებთ, არამედ ქრისტე იესოს.” ჩვენი ავტორიტეტი გამომდინარეობს იესოსგან და ღვთის სიტყვიდან.

ჩვენ თავმდაბლები უნდა ვიყოთ, რომ ვაღიაროთ, როდესაც ვცდებით. ერთხელ პასტორმა მითხრა: „მე არასოდეს ვეუბნები ეკლესიას, როდესაც შეცდომას ვუშვებ. ისინი დაკარგავენ ნდობას ჩემი ავტორიტეტისადმი.” ამ პასტორს დაავიწყდა, რომ ჩვენი ავტორიტეტი არ ემყარება საკუთარ შეუცდომლობას; ჩვენი ავტორიტეტი ემყარება ღვთის სიტყვას. ჩვენ უნდა მივუთითოთ ჩვენს სამწყსოს ღვთის სიტყვის უზენაესი ავტორიტეტისკენ. ჩემი სიტყვები არ არის მნიშვნელოვანი; ღვთის სიტყვას აქვს ძირითადი მნიშვნელობა.

(2) მეორე საფრთხე არის ცრუ თავმდაბლობა რომელიც ამბობს: „მე მხოლოდ პასტორი ვარ. მე არ მაქვს უფლებამოსილება. პროფესიონალმა მრჩევლებმა მეტი იციან ფსიქოლოგიის შესახებ; მეცნიერებმა უფრო მეტი იციან დედამიწის წარმოშობის შესახებ; სოციოლოგებმა უფრო მეტი იციან ადამიანის სექსუალური სურვილების შესახებ. მე არ შემიძლია ვისაუბრო ემოციურ საჭიროებებზე, სამყაროს შექმნაზე ან ზნეობაზე, რადგან მე ექსპერტი არ ვარ.”

პავლემ თქვა: „ჩვენ მსახურნი ვართ, მაგრამ გვაქვს ძალაუფლება, როგორც იესო ქრისტეს წარმომადგენლებს.” როგორც მსახურნი, თავმდაბლობით უნდა ვიცხოვროთ. მაგრამ, როგორც იესო ქრისტეს წარმომადგენლებმა, დარწმუნებით უნდა ვიქადაგოთ. ჩვენ ვმსახურობთ სამყაროს მეფის ძალაუფლებით.

იესო თავისი აუდიტორიის საჭიროებებზე საუბრობდა. როდესაც „იესო გალილეაში მოგზაურობდა „ქადაგებდა სასუფევლის სახარებას “, ის სიბრალულით უყურებდა ხალხს „ვინაიდან დაუძლურებულნი და დაფანტულნი იყვნენ, როგორც უმწყემსო ცხვარი” (მათეს სახარება 9:36). ებრაელები რომის უღელქვეშ იყვნენ; ღარიბებს მცირე იმედი ჰქონდათ, რომ დააღწევდნენ თავს სიღარიბეს; კეთროვნები განდევნილნი იყვნენ; მებაჟეები უარყოფილნი იყვნენ საზოგადოების მიერ. თითოეულ მათგანს იესო იმედს აძლევდა.

როდესაც თქვენ საუბრობთ ხალხის საჭიროებებზე, იპყრობთ მათ ყურადღებას. თუ უდაბნოში ვცხოვრობ და თქვენ იტყვით: „დღეს მე გიქადაგებთ სიცოცხლის წყლის შესახებ”, ყურადღებით მოგისმენთ! თუ მოხუცი და უსუსური ვარ და თქვენ იტყვით: „დღეს მე გიქადაგებთ ღმერთზე, რომელიც არწივებივით ძალას მოგცემთ”, მე მოგისმენთ!

იესოს ყოველთვის ახსოვდა, რომ „სახარება“ ნიშნავს „კეთილ უწყებას.” ის მოვიდა, რომ მოეტანა კეთილი უწყება მათთან, ვისაც იმედი ჭირდებოდა. ეფექტურმა ქადაგებამ იმედი უნდა მოუტანოს მათ, ვინც გვისმენს. იესოს მსგავსად, ჩვენც უნდა ვიკითხოთ: „ვინ არიან ისინი ვისთვისაც ვქადაგებ? რა საჭიროებები აქვთ მათ?”

წარმოიდგინეთ, რომ ავტოავარიაში მოყევით და გემუქრებათ სისხლდენის გამო სიკვდილი. საავადმყოფოში ექიმი გიჩვენებთ სრულ ფერად სქემას, რომელშიც მოცემულია სტატისტიკური მონაცემები ავტოკატასტროფების შესახებ. იგი განგიმარტავთ სტეტოსკოპის ისტორიულ განვითარებას. დაბოლოს, ის გაფრთხილებთ უყურადღებო მართვის საშიშროების შესახებ.

[1] ექიმის ნათქვამი სიმართლეა, მაგრამ ის არ აგვარებს თქვენს საჭიროებას. თქვენ გჭირდებათ ადამიანი, რომელიც შეგიხვევთ ჭრილობებს და მოგცემთ წამალს ტკივილის შესაჩერებლად. ქადაგება უფრო მეტს უნდა აკეთებდეს, ვიდრე უბრალოდ ფაქტები წარმოაჩინოს; ქადაგება უნდა პასუხობდეს ჩვენი მსმენელის საჭიროებებს.

ადვილია ჩვენი დაცემული სამყაროს „ცუდი ამბების" დანახვა. სახარება მეტს აკეთებს; მას იმედი მოაქვს განადგურებულ სამყაროში. იესოს ყოველთვის იმედი მოჰქონდა თავის მსმენელებისთვის. იესო არასდროს მიდიოდა კომპრომისზე ჭეშმარიტების ხარჯზე და ჩვენც არასდროს უნდა წავიდეთ კომპრომისზე ჭეშმარიტების ხარჯზე. მაგრამ იესომ იცოდა, რომ სწორად ნაქადაგებ ჭეშმარიტებას იმედი მოაქვს. ერთმა მოხუცმა მქადაგებელმა თქვა: „თქვენ იქ უნდა მოფხანოთ, სადაც ხალხს ქავილი აქვს.” თქვენ უნდა ისაუბროთ მათ საჭიროებებზე, ვისთან მიღწევასაც ცდილობთ.

იესო იწყებდა თავისი მსმენელის საჭიროებებით, მაგრამ მისი მიზანი უფრო ღრმა იყო, ვიდრე უბრალოდ ჭრილობაზე დროებითი სახვევის დადება. იესოს ქადაგებამ მსჯავრი დასდო მათ სინდისს და შეცვალა მათი ცხოვრება.

იესოს არ ეშინოდა გამოსულიყო თავისი მსმენელების წინაშე გზავნილით, ცოდვის გამო გასამართლების შესახებ. იესომ უთხრა მრუშობაზე წასწრებულ ქალს: „არც მე გდებ მსჯავრს”, მაგრამ მან ასევე უთხრა: „წადი და ამიერიდან ნუღარ შესცოდავ” (იოანეს 8:11).

იესოს მსახურების ერთ-ერთი ჩემი საყვარელი ამბავია პარალიზებული ადამიანის ისტორია ბეთეზდას აუზზე. განკურნების შემდეგ იესომ უთხრა მას: „აჰა, შენ გაჯანსაღდი, ნუღარ შესცოდავ, რათა რამე უარესი არ დაგემართოს” (იოანეს 5:14). იესო არ ერიდებოდა ცოდვის შეწინააღმდეგებას.

როდესაც იესო ქადაგებდა, მისი აუდიტორია მხილებული რჩებოდა. ბევრი თანამედროვე მქადაგებიბლისგან განსხვავებით, იესო ქადაგებდა წმიდად ცხოვრების აუცილებლობას. იესოს არსად უთქვამს: „მამაჩემი არ ელის თქვენგან, რომ შეასრულებთ მის მცნებებს.” პირიქით, იესომ თქვა: „თუ თქვენი სიმართლე არ აღემატება მწიგნობართა და ფარისეველთა სიმართლეს, ვერ შეხვალთ ცათა სასუფეველში” (მათეს 5:20). იესო იმ დროის რელიგიურ ლიდერებზე მეტს მოითხოვდა. იესოს ქადაგებამ ყველას, ვინც ის მოისმინა ცოდვილობის გააზრება მოუტანა.

[1] ამერიკის სამოქალაქო ომის დროს პრეზიდენტი აბრაამ ლინკოლნი დაესწრო ეკლესიის მსახურებას, სადაც პასტორი იყო დოქტორი ფინეას გურლი. ერთი მსახურების შემდეგ მეგობარმა ჰკითხა: „რას ფიქრობ ქადაგებაზე?” ლინკოლნმა თქვა: „ის კარგად იყო წარმოდგენილი და მშვენიერ აზრებს იძლეოდა.”

მეგობარმა თქვა: „ესე იგი მოგეწონა?” მისტერ ლინკოლნმა დააყოვნა და შემდეგ თქვა: „არა. მე ვფიქრობ, რომ პატივცემული გურლი წარუმატებელი იყო დღეს.” მეგობარი შეცბა. „ამას რატომ ამბობ?” ლინკოლნმა უპასუხა: „მან არ გვთხოვა ჩვენ, რომ რაიმე დიდებული რამ გაგვეკეთებინა.” პრეზიდენტ ლინკოლნს მიაჩნდა, რომ ქადაგება პასუხს უნდა ითხოვდეს. მას სჯეროდა, რომ ქადაგებამ უნდა შეცვალოს ცხოვრება.

► წაიკითხეთ მათეს მე - 18 თავი.

იესო ქადაგებდა, რათა ცხოვრება შეცვლილიყო. მისი ქადაგება პრაქტიკული იყო. მათეს მე - 18 თავში ჩაწერილია იესოს ქადაგება „ურთიერთობები ცათა სამეფოში.” იესო ასწავლის ამის შესახებ:

• თავმდაბლობის აუცილებლობა (18:2-6)

• რეაგირება ცდუნებაზე (18:7-9)

• რეაგირება დანაკარგზე (18:10-14)

• რეაგირება მათ მიმართ, ვინც თქვენს წინააღმდეგ შესცოდავს (18:15-20)

• პატიების აუცილებლობა (18:21-35)

ეს არის ყოველდღიური ცხოვრების პრაქტიკული საკითხები. იესო საუბრობდა თავისი მსმენელების რეალურ საჭიროებებზე. ის ქადაგებდა, რათა ცხოვრება შეცვლილიყო.

იესომ განკურნება მისცა ადამიანს, რომელიც დაბადებიდან ბრმა იყო, შემდეგ კი მისცა მას გზავნილი, რომელიც მის ცხოვრებას მარადისობისთვის შეცვლის.

გაიგო იესომ, რომ გარეთ გააგდეს იგი, მონახა და უთხრა მას: „შენ გწამს ძე კაცისა?” მიუგო მან და თქვა: „ვინაა იგი, უფალო, რომ ვიწამო?” უთხრა იესომ: „შენ გინახავს იგი და, ვინც შენ გელაპარაკება, ისაა.” მან თქვა: „მწამს, უფალო.” და თაყვანი სცა მას (იოანეს 9:35-38).

მშიერ ხალხს იესო პურს აძლევდა - შემდეგ კი ქადაგებდა ჭეშმარიტებას, რომელიც მათ ცხოვრებას მარადისობისთვის ცვლიდა. „მე ვარ პური სიცოცხლისა. ჩემთან მომსვლელს არ მოშივდება და ჩემს მორწმუნეს არასოდეს მოსწყურდება” (იოანეს 6:35).

ქადაგება, რომელიც ცხოვრებას ცვლის, აერთიანებს ღვთის სიტყვის ჭეშმარიტებას და ადამიანების საჭიროებებს. ეფექტური ქადაგება ღვთის ჭეშმარიტებას საუბრობს ადამიანების საჭიროებებზე.

როდესაც იესო ქადაგებდა, ის ელაპარაკებოდა გონებას, ემოციებს და ნებას. სამივე ჩართულია ნამდვილ ცვლილებებში.

იესო ელაპარაკებოდა გონებას

იოანემ იესოს აღსაწერად გამოიყენა ტერმინი „სიტყვა“. „სიტყვა“ ბერძნული ტერმინი იყო, რომელიც სიბრძნესა და გამჭრიახობას გულისხმობდა. როდესაც კითხულობთ იესოს ქადაგებას მათეს მე - 18 თავში, თქვენ კითხულობთ ყველაზე ბრძნულ სწავლებას ოდესმე მოცემულს ურთიერთობების შესახებ. წარმოიდგინეთ საზოგადოება, რომელშიც ადამიანები თავმდაბლურად ექცევიან ერთმანეთს. წარმოიდგინეთ საზოგადოება, რომელშიც პატიება ნორმაა. იესო თავისი მსმენელის გონებას სიბრძნეს ელაპარაკებოდა.

იესო ელაპარაკებოდა ემოციებს

ოცდათოთხმეტჯერ არის სახარებებში ნახსენები იესოს მსმენელთა შორის „განცვიფრება", „სასწაული" და „საოცრება". ემაუსისკენ მიმავალ გზაზე მყოფმა მოწაფეებმა თქვეს: „განა არ გიზგიზებდა ჩვენი გული ჩვენში, როცა გზაში გველაპარაკებოდა და როცა წერილებს განგვიმარტავდა?” (ლუკას 24:32). ის, ვინც იესოს უსმენდა, განიცდიდა სიხარულს მისი მოწყალე სიტყვების გამო, მწუხარებას თავიანთი ცოდვების გამო და, უპირველეს ყოვლისა, მომავლის იმედს.

იესო ელაპარაკებოდა ნებას

იესოს არ აკმაყოფილებდა მხოლოდ მსმენელის ყოლა; მან მიმდევრებს მოუწოდა. იესოს არ აკმაყოფილებდა მხოლოდ გარე ცვლილებები; მან გარდასახული გულისა და ცხოვრებისკენ მოუწოდა. იქნებოდა ეს სამარიელი ქალი ცოდვილი წარსულით თუ მდიდარი ახალგაზრდა კაცი, რომელიც გულმოდგინედ ასრულებდა რჯულს, იესო თავის მსმენელებს მოუწოდებდა, ღვთის მორჩილებისკენ. როდესაც იესოსავით ვიქადაგებთ, მსმენელებს ცხოვრების ახალი წესისკენ მოვუწოდებთ.

პასტორი ქადაგებდა რომაელთა პირველი თავიდან, ჰომოსექსუალობის ცოდვის წინააღმდეგ. ის ჭეშმარიტებას ქადაგებდა. მაგრამ რაღაც აკლდა …. ჩემს გვერდით იჯდა ახალგაზრდა კაცი, რომელიც ებრძვის იგივე სქესისადმი ლტოლვას. ამ ახალგაზრდა კაცმა იცის, რომ ჰომოსექსუალობა ცოდვაა და დაიწყო ლოცვა ხსნისთვის. მან იცის თავისი ცოდვის შესახებ ჭეშმარიტება; მან უნდა მოისმინოს კეთილი უწყება (სახარება), რომ ღმერთს შეუძლია მოგვცეს გამარჯვება ცდუნებაზე.

პასტორი ციტირებდა იესოს გაფრთხილებას განქორწინების შესახებ. ის წუწუნებდა კანონებზე, რომლებიც ადვილად განქორწინების საშუალებას იძლევა. ის ჭეშმარიტებას ქადაგებდა. მაგრამ რაღაც აკლდა…. იმ კვირაში ახალგაზრდა ცოლ-ქმარი ორი მცირეწლოვანი შვილით ეწვია განქორწინების ადვოკატს, რადგან მათ ვერ გადაჭრეს კონფლიქტი, რომელიც მათ ქორწინებას ანგრევდა. მათ იციან, რომ განქორწინება ცოდვაა; მათ უნდა მოისმინონ კეთილი უწყება (სახარება), რომ იესოს შეუძლია განკურნოს ტკივილისგან მთი ქორწინება.

პასტორი ყვიროდა, რომ „აბორტი კლავს უდანაშაულო ბავშვს.” ის ჭეშმარიტებას ქადაგებდა. მაგრამ რაღაც აკლდა…. მის მრევლში იყო საშუალო ასაკის ქალბატონი, რომელიც ტირის, როდესაც ახსენდება ის დღე, როდესაც აბორტის კლინიკაში მოათავსეს, როგორც დაუქორწინებელი მოზარდი. ოცი წლის შემდეგაც კი ის ეჭვობს, ღმერთმა აპატია, თუ არა მისი ცოდვა. მან იცის, რომ აბორტი ცოდვაა; მან ჭირდება, რომ მოისმინოს კეთილი უწყება (სახარება), რომ ღმერთი პატიობს მის წარსულს.

იესო არასდროს მიდიოდა კომპრომისზე ჭეშმარიტების ხარჯზე, მაგრამ არასდროს ავიწყდებოდა იმედის მიცემა. მან იცოდა, რომ სახარება ცვლის ცხოვრებას. იგივე სქესისადმი ლტოლვასთან ბრძოლაში მყოფ ახალგაზრდა კაცს იესო ეტყოდა: „ჩემი მადლი საკმარისია ცდუნებაზე გასამარჯვებლად.” იმ წყვილისთვის, რომელიც ქორწინების დანგრევის საფრთხის წინაშე იდგა, იესო ეტყოდა: „შემიძლია მოსიყვარულე გულის აღდგენა მეუღლის მიმართ, თუნდაც ის ძალიან არამიმზიდველად გეჩვენებოდეს.” ქალბატონს, რომელმაც შესცოდა თავისი დაუბადებელი ბავშვის წინაშე, იესო ეტყოდა: „აბორტის ცოდვასაც ვაპატიებ, ისევე როგორც სხვა ცოდვებს. წადი და აღარ შესცოდო.”

სახარებაში მოცემულია ცოდვის გამო სასჯელის გზავნილი. ჩვენ ძალაუფლებით უნდა ვიქადაგოთ სასჯელის შესახებ. მაგრამ იესოსავით ქადაგებისთვის არ უნდა დაგვავიწყდეს მადლის ძალა, რომელიც ცვლოს ცხოვრებას. ჩვენ ღვთის მადლის შესახებ, კეთილი უწყება უნდა მივუტანოთ დაცემულ ქვეყნიერებას.

სახარება ყოველთვის შეიცავს კეთილი უწყების ორ ნაწილს. პირველი, სახარება გვეუბნება, თუ რა გააკეთა ღმერთმა ჩვენთვის. ეს იმედს აძლევს უიმედო ქვეყნიერებას.

შემდეგ, სახარება გვეუბნება, თუ ვინ შეიძლება გავხდეთ სულიწმიდის ძალით. სახარება არასდროს გვტოვებს იქ, სადაც ვიყავით; ის გვიბიძგებს ღმერთთან სიღრმეებში სიარულისკენ.

იესო არასოდეს აბეზრებდა ხალხს ჭეშმარიტებით. მან იცოდა ქადაგება მარტივი და პირდაპირი გზით. მისი ქადაგება ღრმა იყო, მაგრამ ამის გაგება ყველა მსმენელს შეეძლო. ის სიღრმისეულ ჭეშმარიტებას ამბობდა, მაგრამ ამის მიუხედავად აუდიტორიის ყველაზე გაუნათლებელი ადამიანის ინტერესსაც კი იწვევდა.

ეფექტური მქადაგებლის მიზანი არ არის აუდიტორიაზე შთაბეჭდილების მოხდენა, მისი ღრმა ცოდნით. მქადაგებლის მიზანი უნდა იყოს ღვთის სიტყვის მარტივად და ძლიერად გადმოცემა – და მისცეს საშუალება სულიწმიდას, დაარწმუნოს მსმენელები ღვთის სიტყვის ჭეშმარიტებაში.

როგორ ახერხებდა იესო, რომ მისი ქადაგებები ყოფილიყო მარტივი და საინტერესო?

იესო ყვებოდა ამბებს

მათ, ვინც იესოს ქადაგებებს ისმენდა, ხშირად ესმოდათ ეს სიტყვები: „მოდით ერთ ამბავს მოგიყვებით.” მისმა ამბებმა მოხიბლა მსმენელი და ყური გაუხსნა მისი გზავნილის მისაღებად.

უმეტესობა ჩვენგანს ამბავი გაცილებით დიდხანს ახსოვს, ვიდრე სამპუნქტიანი მონახაზი. კარგი ამბები, ანუ ისტორიები ქადაგებას ილუსტრირებს ისე, რომ ქადაგების მთავარი აზრის დამახსოვრებაში გვეხმარება. შესანიშნავი ამბავი აჯამებს გზავნილს, ანუ მთავარ აზრს, რომლის გადმოცემასაც მქადაგებელი ცდილობს.

► განიხილეთ ბოლო ისტორია, რომელიც ქადაგებისას მოისმიეთ. ეფექტურად გადმოსცემს ეს ისტორია მქადაგებლის სათქმელს? დაიმახსოვრეთ ისტორიის მიზანი? იქნებოდა ქადაგება ისეთივე ეფექტური და დასამახსოვრებელი ამ ისტორიის გარეშე?

იესო იყენებდა მარტივ ენას

მე ვასწავლი ფორტეპიანოს მასწავლებლების კლასს. მეცადინეობის ფარგლებში ვაძლევ კონცეფციას და ვთხოვ თითოეულ მასწავლებელს, აუხსნას ის ახალგაზრდა პიანისტს. რაც უფრო უკეთ ესმის მასწავლებელს კონცეფცია, მით უფრო მარტივად შეუძლია მას აუხსნას ის მოსწავლეს. მასწავლებელი, რომელიც იყენებს რთულ სიტყვებს კონცეფციის სწავლებისთვის, ხშირად მალავს იმას, რომ თვითონ ვერ გაიგო საგანი. რაც უკეთესად გაიგებთ რამეს, მით უფრო მარტივად შეძლებთ მის გადაცემას.

იესომ იცოდა, როგორ ეთარგმნა ჭეშმარიტება თავისი აუდიტორიის ენაზე. ის უქადაგებდა ფერმერებს თესლის თესვის შესახებ. ის უქადაგებდა მწყემსებს ცხვრების შესახებ. ის უქადაგებდა მეთევზეებს თევზაობის შესახებ. ბევრი უარყოფდა იესოს გზავნილენს, მაგრამ მისი ქადაგებები არავისთვის იყო მოსაწყენი.

იესოს გზავნილები გასაგები იყო მეთევზეების, ფერმერებისა და დიასახლისებისთვის. მაგრამ ამას შეიძლება გაენაწყენებინა მეცნიერები, რელიგიური და პოლიტიკური ლიდერები. მისი ქადაგება საზოგადოების ყველა დონეზე იყო მიმართული. მარტივი არ ნიშნავს ზედაპირულს. ჩვენმა ქადაგებებმა უნდა გადმოსცენ სახარების დიადი ჭეშმარიტებები გასაგებად და მარტივად.

იესო იყენებდა გამეორებებს

ერთხელ ვესტუმრე პასტორს, რომელიც იმედგაცრუებული იყო თავისი მრევლით. მან თქვა: „მათ ეს უკვე უნდა იცოდნენ; ამის შესახებ მე ორი წლის წინ ვიქადაგე.” მე შევახსენე, რომ იესო ბევრჯერ ქადაგებდა ერთსა და იმავეს, სანამ მისი მოწაფეები არ გაიგებდნენ.

მე ვკითხე ამ პასტორს: „როგორ ფიქრობთ, თქვენი ქადაგება უკეთესია, ვიდრე იესოსი?”

„რათქმაუნდა არა!”

„როგორ ფიქრობთ, თქვენი ეკლესიის წევრები უფრო ბრძენები არიან, ვიდრე მოწაფეები?”

„არა!”

„მაშინ მოგიწევთ ჭეშმარიტების გამეორება, როგორც იესო აკეთებდა.”

იესო იმეორებდა იმავე ჭეშმარიტებებს თავის ქადაგებებში. ის მრავალჯერ ასწავლიდა მოწაფეებს თავის სიკვდილისა და მკვდრეთით აღდგომის შესახებ. ის ბევრჯერ ქადაგებდა ცათა სამეფოს შესახებ. იესომ იცოდა, რომ ეს ჭეშმარიტებები სასიცოცხლო მნიშვნელობის იყო, ამიტომ ის უამრავჯერ ქადაგებდა ამ გზავნილებს, რათა მათ დამსწრე საზოგადოებამდე მიეღწიათ.

ახლო ხედი: იგებენ თუ არა თქვენს გზავნილებს თქვენი მსმენელები?

წაიკითხეთ ეს ქადაგება.

ეს არის იესოს მთაზე ქადაგების პირველი 12 მუხლი. ეს ძლიერი ქადაგებაა, მაგრამ თუ არაბულად ვერ კითხულობთ, აქედან სარგებელს ვერ მიიღებთ. რატომ? ეს თქვენს ენაზე არ არის ნათარგმნი. შესაძლებელია ჭეშმარიტების ქადაგება მისი უბრალო ენაზე თარგმნის გარეშე, რომლის გაგებაც ჩვენს მსმენელს შეუძლია. იესოს მსგავსად ქადაგებისთვის, მარტივად და დასამახსოვრებლად უნდა ვიქადაგოთ.

იესოს ქადაგებები უტყუარი იყო. მისი ცხოვრება შეესატყვისებოდა მის გზავნილებს. იესო უბრალოდ არ ქადაგებდა ღვთისმოსავი ცხოვრების შესახებ; ის ღვთისმოსავი ცხოვრებით ცხოვრობდა. ვერავინ მიუთითებდა იესოს გზავნილებსა და მისი ცხოვრების წესს შორის არსებულ წინააღმდეგობაზე. იესო ცხოვრობდა ისე, როგორც ქადაგებდა.

[1] წარმოიდგინეთ, რომ გსურთ ისწავლოთ მანქანის მართვა. თქვენ ნახეთ ორი მასწავლებელი, რომლებიც გთავაზობენ მართვის გაკვეთილებს. ერთ მასწავლებელს არასდროს უტარებია მანქანა, მაგრამ წაკითხული აქვს მრავალი წიგნი მართვის შესახებ. მეორე მასწავლებელს აქვს მრავალი წლის განმავლობაში უსაფრთხოდ მართვის გამოცდილება. რომელ მასწავლებელს აირჩევდით?

ახლა წარმოიდგინეთ, რომ გსურთ ისწავლოთ ქრისტიანული ცხოვრება. თქვენ ნახეთ ორი პასტორი. ერთი პასტორი ცოდვილი ცხოვრებით ცხოვრობს, მაგრამ ის კარგ თემებს ქადაგებს. მეორე პასტორი ცხოვრობს ისე, რომ ჩანს მისი ახლო ურთიერთობა ღმერთთან. რომელ პასტორს აირჩევდით?

ჩვენი ქადაგება წრფელი უნდა იყოს. ჩვენ უნდა ვიცხოვროთ იმ ცხოვრებით, რომელსაც ვქადაგებთ. ბევრმა მქადაგებელმა აღმოაჩინა, რომ შესაძლებელია ცოტა ხნით თავი მოაჩვენო პატიოსნად. შეიძლება ხალხს მოატყუოს მქადაგებელმა, რომელიც პატიოსნებას ქადაგებს, მაგრამ შესაწირავიდან ფულს იპარავს. ისინი შეიძლება შეცდომაში შეიყვანოს მქადაგებელმა, რომელიც ზნეობას ქადაგებს, მაგრამ საყვარელს ფარავს. ისინი შეიძლება მოატყუოს პასტორმა, რომელიც სიყვარულს ქადაგებს, მაგრამ ცოლს სცემს. მაგრამ საბოლოოდ, სიმართლე გამომომჟღავნდება. ცარიელი გული მოიტანს მსახურებას, რომელშიც არ იქნება სულიერი ძალა. ღმერთი ჩვენი მეშვეობით იმოქმედებს, როდესაც მას უფლებას მივცემთ იმუშაოს ჩვენში.

არასოდეს დაუშვათ, რომ ქადაგების შელამაზებამ ცოდვილი ცხოვრება დამალოს. ეფექტური ქადაგება იწყება გულით, რომელიც ღმერთს იცნობს.

► წაიკითხეთ მარკოზის 6:30-34.

პასტორის ერთ-ერთი საუკეთესო გამოხატულება, მწყემსობაა. იესომ „უამრავი ხალხი რომ დაინახა, შეებრალა ისინი, ვინაიდან უმწყემსო ცხვრებივით იყვნენ, და დაუწყო მათ მრავალი რამის სწავლება.” იესომ ამ ხალხს რომ შეხედა, დაინახა ცხვრები, რომლებსაც მწყემსი სჭირდებოდათ.

► შეეცადეთ წარმოიდგინოთ ვინ იქნებოდა ამ 5 ათას ადამიანს შორის, რის შესახებაც მარკოზის მე – 6 თავშია მოთხრობილი. შეადგინეთ სია.

• თქვენს სიაში შედიან მებაჟეები, რომლებიც ხალხს ატყუებდნენ? ისინი იყვნენ იქ. ადვილი იქნებოდა ამ არაკეთილსინდისიერი მებაჟეების დაგმობა, მაგრამ იესომ დაინახა დაკარგული ცხვრები, რომლებიც უნდა დაეხსნა.

• თქვენს სიაში შედიან გამსამართლებელი ფარისეველები, რომლებსაც იმედი ქონდათ, რომ იესოს მახეში გააბამდნენ? ისინი იყვნენ იქ. იესოსთვის ადვილი იქნებოდა ხალხის წინაშე მათი შერცხვენა, მაგრამ იესომ დაინახა ჯიუტი ცხვრები, რომელთაც სწორი გზა სჭირდებოდათ.

• თქვენს სიაში შედის მოღალატე ქმარი, რომლის გულმაც მას მსჯავრი დასდო მრუშობის გამო? ის იყო იქ. იესომ დაინახა დაცემული ცხვარი, რომელსაც გამოსწორება და შემდეგ განკურნება სჭირდებოდა.

• თქვენს სიაში მოხვდნენ თინეიჯერები, რომლებიც აჯანყდნენ მშობლების წინააღმდეგ და გაიქცნენ სკოლიდან, რათა ხალხის მასას შეერთებოდნენ? ისინი იყვნენ იქ. იესომ დაინახა გზააბნეული ცხვარი, რომლებიც საჭირო იყო სწორ გზაზე დაებრუნებინა, სანამ უფრო მეტად აცდებოდნენ გზას.

ვის ხედავთ, როდესაც ქადაგებთ? თქვენ მხოლოდ თქვენი მრევლის ნაკლოვანებებს ხედავთ, თუ ხედავთ თქვენი ცხვრების ღრმა საჭიროებებს? თქვენ მხოლოდ გუნდის გაბრაზებულ წევრს ხედავთ, თუ ხედავთ ავადმყოფ ცხვარს, რომელიც სხვებსაც ავნებს? თქვენ მხოლოდ განდგომილს ხედავთ, თუ ხედავთ ცხვარს, რომელიც ცოდვის გამო იტანჯება? იესომ დაინახა საჭიროებაში მყოფი ცხვრები.

► წაიკითხეთ იოანეს 10:1-18.

როგორც პასტორები, ჩვენ მწყემსებად ვართ მოწოდებულები. როგორ ემსახურება მწყემსი ცხვარს? იოანეს მე - 10 თავი გთავაზობთ მოდელს.

მწყემსი უძღვება ცხვარს

თუ შეხედავთ მწყემსს, ვერ ნახავთ მას კეტით რომ მართავდეს ცხვარს. ამის ნაცვლად, მწყემსი ცხვარს სწორი მიმართულებით მიუძღვება. იესომ თქვა: „ცხვარს ესმის მისი ხმა, იგი სახელით მოუხმობს თავის ცხვარს და გამოჰყავს ისინი. როცა თავისებს გამოუშვებს, იმათ წინ მიუძღვის და ცხვარიც მისდევს მას, რადგან სცნობს მის ხმას” (იოანეს 10:3-4).

სახარების კითხვისას, ხშირია შემთხვევები, როდესაც შეიძლება ველოდეთ, რომ იესო კეტით სცემს პეტრეს, იოანეს ან თომას! ისინი არაერთხელ ჩავარდნილან პრობლემებში. იმის ნაცვლად, რომ ისინი ეცემა, იესო იყენებს მწყემსის კვერთხს ამ სუსტი, ბრძოლაში მყოფი მოწაფეების ასაყვანად და სწორ გზაზე დასაყენებლად.

როგორც მწყემსი, უძღვებით ცხვარს, რომელიც ღმერთმა თქვენს ეკლესიაში მოახვედრა თუ მიერეკებით მათ? თქვენ ხართ მწყემსი, რომელიც ცხვარს უძღვება, თუ მმართველი, რომელიც ცხვარს მორჩილებას უბრძანებს?

მწყემსი ზრუნავს ცხვარზე

ზოგჯერ ფიქრობთ: „მინდა სამსახური, რომელიც დილის 9:00 საათიდან საღამოს 5:00 საათამდე გაგრძელდება. შაბათ-კვირას დასვენებით და 5 საათის შემდეგ სატელეფონო ზარების გარეშე.?” ეს ზოგჯერ შესანიშნავად ჟღერს! მაგრამ ეს არ არის მწყემსის ცხოვრება.

მწყემსი ზრუნავს ცხვარზე, როდესაც მათ დახმარება სჭირდებათ და არა მხოლოდ „სამუშაო საათებში“. მწყემსს არ შეუძლია დაზარალებულ ბატკანს უთხრას: „დარჩი მანდ ხვალ 9:00 საათამდე, სანამ მოვალ მოვალეობის შესასრულებლად.” მწყემსი ღამით გადის ბატკნის გადასარჩენად.

ანალოგიურად, პასტორი ზრუნავს თავის ცხვარზე, როდესაც მათ დახმარება სჭირდებათ. სულიერ ცხვარზე ზრუნვა უფრო მეტია, ვიდრე ქადაგება. ეს გულისხმობს ქადაგებას, მაგრამ ასევე მოიცავს რჩევას, სტუმრობას, მოსმენას, ლოცვას და ზოგჯერ დაზარალებულ კრავთან უბრალოდ ჯდომას.

დიახ, პასტორებო, თქვენ უნდა იზრუნოთ საკუთარ თავზე. თქვენ ვერ იქნებით ეფექტური მწყემსი, თუ ფიზიკურად, ემოციურად და სულიერად გამოიფიტავთ თავს. იესოს ჰქონდა დრო განმარტოვებით ყოფნისთვის, ასევე თქვენც გჭირდებათ განმარტოვება. მაგრამ იყო სხვა დროც, როდესაც იესომ იცოდა, რომ უნდა დაეთმო თავისი კომფორტი ცხვრებზე ზრუნვისთვის.

მსახურებასა და დასვენებას შორის ეს ბალანსი შეიძლება რთული იყოს. როგორც ბრძენი პასტორი-მწყემსი, მგრძნობიარე უნდა იყოთ სულიწმიდის ხელმძღვანელობისა და გარშემო მყოფთა ბრძნული რჩევების მიმართ. მოუსმინეთ სულის ხმას, როდესაც ის ამბობს: „დასვენებისა და განახლების დროა.” მოუსმინეთ მეუღლის ან კოლეგების ხმას, რომლებიც ამბობენ: „ცოტა დრო გჭირდება მოშორებით ყოფნისთვის.” განახლებული რომ დაბრუნდებით, ახალი ენთუზიაზმით იზრუნებთ ცხვარზე, რომელიც ღმერთმა მოგანდოთ.

მწყემსი იცავს ცხვარს

იესომ, შეადარა მოჯამაგირე, რომელიც საფრთხის დროს გარბის, კარგ მწყემსს, რომელიც იცავს ცხვარს სიცოცხლის საფრთხის წინაშეც კი. მოჯამაგირე „არ ზრუნავს ცხვრებზე“, მაგრამ მწყემსი „სულს დებს ცხვართათვის” (იოანეს 10:13, 15).

მის ბოლო საათებშიც კი, იესო ზრუნავდა მოწაფეებზე. საიდუმლო სერობაზე, მან ისინი იმ განსაცდელისთვის მოამზადა, რომელსაც მალე შეხვდებოდნენ. ბაღში მან განაგრძო პეტრეს, იაკობისა და იოანეს სწავლება. ჯვარზე მან მარიამი იოანეს მიაბარა, საზრუნად. კარგი მწყემსი, ბოლომდე ზრუნავდა თავის ცხვარზე.

პავლემ ეფესოს ეკლესიის უხუცესებს მწყემსებად მსახური დაავალა. მათ უნდა ეზრუნათ სამწყსოზე, რომელიც იესოს ძვირფასი სისხლით იყო შეძენილი. მომდევნო მუხლში პავლე აფრთხილებს „ულმობელი მგლების“ შესახებ, რომლებიც თავს დაესხმებიან სამწყსოს. მწყემსები პასუხისმგებელნი იყვნენ სამწყსოს დაცვაზე (საქმეების 20:28-31).

როგორც პასტორი-მწყემსი, იცავთ თუ არა ცხვარს, რომელიც ღმერთმა თქვენს ეკლესიაში მოიყვანა? იცავთ მათ დოქტრინალური შეცდომებისგან, მათ ქორწინებასა და ოჯახზე თავდასხმებისგან და სხვა სულიერი შეტევებისგან? მწყემსი ხართ, თუ მოჯამაგირე?

სანამ მომავალ კვირას იქადაგებთ, ღმერთს სთხოვეთ გაჩვენოთ თქვენი ცხვრების საჭიროებები. სთხოვეთ მას, გაჩვენოთ გულდაჭრილები თქვენს სამწყსოში. ქადაგების დროს, ნახეთ ცხვრები, რომლებიც „შევიწროვებულნი და უმწეონი" არიან და რომლებსაც ღვთისმოსავი მწყემსის სიყვარული სჭირდებათ.

► წაიკითხეთ მათეს 23:1-39.

იესომ გამოიყენა ფრაზა „ვაი შენ“, როდესაც ის საუბრობდა იმ ქალაქებზე, რომლებმაც არ მიიღეს ის (მათეს 11:21)., ფარისევლებსა და მწიგნობრებზე, ვისაც ხალხი შეცდომაში შეყავდა (მათეს 23:13-29)., და იუდაზე, რომელიც გასცემდა მას (მარკოზის 14:21). ჩვენ ზოგჯერ ვკითხულობთ ამ „ვაის" გაბრაზებით, და ვივიწყებთ იესოს სიყვარულს, მათდამიც კი, ვინც უარყო ის.

სიტყვაში „ვაი“ არის განსჯა, მაგრამ არის მწუხარებაც. „ვაი" შეიცავს ორივეს, განსჯასაც და „მწუხარებას და სიბრალულსაც" მის მიმართ, ვინც განისჯება. ის გამოხატავს იესოს „მწუხარებას მათ მიმართ, ვინც ვერ გრძნობს თავის, ნამდვილად უბადრუკ მდგომარეობას.”[1] „ვაი” გამოხატავს ღრმა მწუხარებას და ასევე გაფრთხილებას.

იესომ რელიგიური ლიდერების გასამართლების შესახებ განცხადება დაასრულა ტირილით იმ ქალაქის ბედის გამო, რომელიც მას უყვარდა. „იერუსალიმო, იერუსალიმო, წინასწარმეტყველთა დამხოცველო და შენთან მოვლინებულთა ჩამქოლავო! რამდენჯერ მინდოდა შენი შვილების შემოკრება, როგორც ფრინველი იკრებს ფრთებქვეშ თავის ბარტყებს, მაგრამ არ ინდომეთ!” იესო ტიროდა იმ ქალაქის ბედზე, რომელიც მალე ჯვარს აცვამდა მას (მათეს 23:37 და ლუკას 19:41).

ეს უნდა იყოს ჩვენი განკითხვის შესახებ ქადაგების მაგალითი. ჩვენი ქადაგება უნდა შეიცავდეს ცოდვის წინააღმდეგ გაფრთხილებას და განკითხვის გზავნილს მათდამი, ვინც უარს ამბობს მონანიებაზე. მაგრამ ჩვენმა გზავნილმა უნდა გამოხატოს მწუხარება ცოდვის გამო და არა გაბრაზება ცოდვილის მიმართ.

ურჩი თინეიჯერი სახლში მივიდა ჯოჯოხეთის შესახებ ქადაგების შემდეგ. მამამისმა ჰკითხა: „შვილო, რას ფიქრობ ქადაგებაზე?” მან უპასუხა: „არ მომეწონა, გავბრაზდი!” შემდეგ კვირას შვილმა მოისმინა კიდევ ერთი ქადაგება ჯოჯოხეთის შესახებ. მამამისმა კვლავ ჰკითხა: „რას ფიქრობ ქადაგებაზე?” შვილმა უპასუხა: „მე იესოს უნდა ვემსახურო. არ მსურს იმ საშინელ ადგილას მოხვედრა!”

მამა გაოცდა. „გასულ კვირას, ჯოჯოხეთის შესახებ ქადაგებამ გაგაბრაზა. ამ კვირაში, ჯოჯოხეთზე ქადაგების გამო მოინანიე. რა შეიცვალა?” ბიჭმა თქვა: „ის მქადაგებელი ტიროდა, როდესაც ჯოჯოხეთის თაობაზე მაფრთხილებდა.”

ტირით განკითხვაზე ქადაგებისას? ტირით, როდესაც ჯოჯოხეთზე ქადაგებას ამზადებთ? ხართ თუ არა მწყემსი, რომელსაც ცხვარი უყვარს - მაშინაც კი, როცა განკითხვის შესახებ უნდა გააფრთხილოთ?

როგორც მქადაგებლები, სულიწმიდის ძალას უნდა დავეყრდნოთ, რათა ჩვენი მსმენელები დავარწმუნოთ. თუ ჩვენ მხოლოდ ადამიანურ მეთოდებს გამოვიყენებთ ემოციური მოწოდებების შესაქმნელად, შეიძლება ვნახოთ სწრაფი შედეგები, მაგრამ სულიერი შედეგები არ დადგება. მხოლოდ სულიწმიდას შეუძლია მუდმივი ცვლილებების შეტანა ჩვენს მსმენელებში.

► წაიკითხეთ 1 კორინთელთა 2:1-16.

პავლეს ესმოდა, რომ სულიერი ცვლილებები მხოლოდ სულიწმიდის ძალით ხდება. მას შემდეგ, რაც მან ათენი დატოვა, სადაც არეოპაგში ფილოსოფოსებს ეკამათებოდა, ის კორინთოში ჩავიდა (საქმეების 17:16-18:1). კორინთოში მან გადაწყვიტა, არ გამოეყენებინა „ამაღლებული სიტყვები, ან სიბრძნე“, არამედ არ ექადაგა „არაფერი თქვენს შორის, გარდა იესო ქრისტესი, და ისიც ჯვარცმულისა.” ის ქადაგებდა „სულისა და ძალის გამოცხადებით” (1 კორინთელთა 2:1-5).

პავლემ იცოდა, რომ სული განმარტავდა „სულიერ ჭეშმარიტებებს მათთვის, ვინც სულიერია” (1 კორინთელთა 2:13). პავლე აფასებდა განათლებას; ის დიდად განსწავლული იყო. მას შეეძლო ეფექტური საჯარო გამოსვლა; მან შეიწავლა დიდი ბერძენი ორატორები. მან იცოდა ლოგიკური არგუმენტის აგება; რომაელების წერილი ლოგიკური სტრუქტურის შედევრია. მაგრამ უპირველეს ყოვლისა, პავლე აფასებდა სულიწმიდის ძალას. მან იცოდა, რომ ნამდვილი დარწმუნება მოდის მხოლოდ სულის მუშაობის შედეგად.

პავლემ შეახსენა კორინთელებს, რომ „განძი ჩვენ გვაქვს თიხის ჭურჭლებში, რათა გადამეტებული ძლიერება ღვთისგან იყოს და არა ჩვენგან პავლემ შეახსენა კორინთელებს, რომ ”განძი ჩვენ გვაქვს თიხის ჭურჭლებში, რათა გადამეტებული ძლიერება ღვთისგან იყოს და არა ჩვენგან” (2 კორინთელთა 4:7). ჭურჭელი არ არის საგანძური! ჩვენ, როგორც მსახურების ხელმძღვანელები, გატეხილი ქოთნები ვართ, თიხისგან დამზადებული. მაგრამ ჩვენ გვაქვს შესანიშნავი პრივილეგია, მივუტანოთ ეს საგანძური, სახარება მათ, ვისაც ვემსახურებით.

ეს არის მკაცრი გაფრთხილება მსახურების ლიდერებისთვის. ადვილია ყურადღების „ქოთანზე" გადატანა, ნაცვლად „საგანძურისა", რომელიც ქოთანშია. ჩვენ შეგვიძლია მეტი ყურადღება მივაქციოთ ჩვენი წარდგენის ფორმას, ვიდრე გზავნილს; ჩვენ შეგვიძლია უფრო მეტი ყურადღება მივაქციოთ ქოთანს, ვიდრე საგანძურს. პავლე შეგვახსენებს, რომ ღმერთი მიზანმიმართულად იყენებს თიხის ქოთნებს იმის საჩვენებლად, რომ „ძალა ღმერთს ეკუთვნის და არა ჩვენ.” ჩვენ ხელი არ უნდა შევუშალოთ ღვთის ძალას. არ უნდა მივიღოთ დიდება, რომელიც მხოლოდ მას ეკუთვნის. ჩვენ უნდა ვიქადაგოთ სულის ძალით.

(1) მათეს სახარებაში ხუთი მთავარი ქადაგებაა. წაიკითხეთ თითოეული ქადაგება და განსაზღვრეთ ქადაგების ერთი მახასიათებელი, რაც მას ეფექტურს ხდის. ამ დავალებაზე არ არსებობს სწორი ან არასწორი პასუხები. დასვით კითხვა: „როგორ დამარწმუნებს იესო, შთაგონების მოცემით, თუ მისი წერილის დამახსოვრებასა და გამოყენებაში დახმარებით?”

PDF აქ წვდომა

(2) შემდეგი ქადაგების მომზადებისას გადახედეთ იმ მახასიათებლებს, რომლებიც იესოს ქადაგებებში აღმოაჩინეთ. გამოიყენეთ მისი ქადაგებები, როგორც ეფექტური კომუნიკაციის მოდელი. გაუზიარეთ ეს ქადაგება კლასში სხვებს. შეაფასეთ ქადაგება ამ კითხვით: „აგებულია, თუ არა ჩემი ქადაგება იესოს ქადაგების მაგალითზე?”